CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

1.

De Olympische Spelen aka #Londen2012 zijn op vrijdagavond 27 juli 2012 geopend. Nu ja, inmiddels was het al wel zaterdagochtend. De opening duurde best lang. Het was een spektakel waarbij de Engelsen erg hun best deden om Beijing 2008 te overtreffen. De aanwezigen op zondag 22 juli 2012 aanwezig bij de Open Dag van Feyenoord waren vast niet zo onder de indruk, immers publiek, muziek en een helicopter hadden wij daar ook!

2.

Laatst was ik aan het werk toen ik eigenlijk naar het toilet moest, maar dit bezoek zo lang mogelijk uitstelde omdat ik zo lekker bezig was. Waarom vertel ik dit? Luchiano (14) brengt vijftien uur van de dag door rechts aan de eettafel achter zijn laptop. Als ik de huiskamer binnenkom kijk ik onbewust of hij er nog zit. Vrijwel altijd is dit het geval. Als ik hem roep om iets te doen, bijvoorbeeld afwassen, staat Luchiano na enig aandringen op en wat is het eerste dat hij zegt? "Ik moet eerst naar de WC". "Man, had je dat niet eerder kunnen doen in al die uren dat je achter de computer zat?", vraag ik dan geïrriteerd. Maar nu snap ik het.

3.

Sedert 10.10.2010 is Curacao een echt land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Tot verbazing van sommigen werd niet Emily de Jongh-Elhage van de PAR de eerste minister-president van het nieuwe land, maar Gerrit Schotte van de Movementu Futuro Korsou (MFK). De MFK vormt een coalitie met de MAN van Charles Cooper en Pueblo Soberano van Helmin Wiels. Zij hebben een meerderheid van slechts één zetel en die meerderheid dreigt nu verloren te gaan.

Eugene Cleopa (MAN) heeft zijn steun voor het kabinet ingetrokken nadat hij en zijn familie zijn bedreigd door Helmin Wiels. De coalitie probeert nu Anthony Godett (Frente Obrero) zover te krijgen dat hij zich bij hun aansluit. Ongeveer de helft van de Curacaose bevolking smacht naar het moment dat de regering valt. Of het verstandig is om het roer over te nemen in deze moeilijke tijden waarin de Rijksministerraad juist een aanwijzing aan Curacao heeft gegeven voor 1 september dekking te vinden voor een bedrag van 55 miljoen Antilliaanse guldens?

4.

Tot slot een advertentie voor de Stompertjes, een nieuw snoepje.

Posted by CasaSpider at 5:33 PM | Permalink | Comments (4)

De derde update van 11 mei 2011 over de hartoperatie van CasasPa had eigenlijk de laatste moeten zijn. Donderdag 26 mei 2011 belt Truus echter uit Dommelen dat CasasPa die dag wederom is opgenomen in het Sint Anna-ziekenhuis te Geldrop. Nu zijn de kamers in dat ziekenhuis vakantiehuiswaardig, toch blijft men er indien enigszins mogelijk ver uit de buurt.

Die donderdag heeft CasasPa een gewone afspraak bij de cardioloog. Hij moet onder andere een fietstest doen. Voordat hij op de fiets stapt geeft hij aan zich de afgelopen dagen wat moe te voelen. De cardioloog neemt dit serieus en wil eerst enkele bloedwaarden bekijken. Die blijken hoger (of lager?) te zijn dan de bedoeling. Dit is op zich niet ongewoon, het kan de nasleep van de operatie zijn. Voor de zekerheid willen ze CasasPa die nacht in het ziekenhuis observeren. Hij moet er meteen naartoe.

Dat is even schrikken. Zus Pascale gaat er die avond heen om enkele spullen te brengen. CasasPa ligt in een tweepersoonskamer, hoe groot moet die dan wel niet zijn? Alleen het geluid van de televisie doet het niet, hiervoor is een koptelefoon nodig. Samen gaan CasasPa en Pascale op pad om er beneden in het ziekenhuis een te scoren. Inmiddels is CasasPa aangesloten op een monitor die in de vorm van een kastje op zijn lijf zit.

Onderweg naar beneden begint dat kastje ineens te piepen. "Zo'n vaart zal het niet lopen, kom we gaan gewoon die koptelefoon halen", zegt CasasPa. Pascale hoopt vreest dat een paar goedgetrainde bewakers boven op hun zullen duiken. Als ze weer op de afdeling komen, staat een verpleegster CasasPa op te wachten: "We waren u al kwijt!" Enfin, de volgende dag blijken de bloedwaarden iets beter en mag de patient na alsnog de fietstest te hebben gedaan weer naar huis.

In een eerder telefoongesprek wijst Pascale mij op enige turbulentie in de marathonwereld. CasasPa is meer dan zijn halve leven lang aktief in de atletiekwereld, eerst bij AVV Valkenswaard en vervolgens als bestuurslid en fondsenwerver bij de Marathon Eindhoven, zo ongeveer vanaf het ontstaan 28 jaar geleden.

Het nieuwe bestuur heeft een iets andere visie op hoe de Marathon Eindhoven eruit moet zien. Zij willen een snellere marathon met internationale toptijden en willen het parcours daarom voor een groot deel uit de binnenstad van Eindhoven halen. Dit tot ongenoegen van de oude iconen Cor Vriend (mirror), Theo van de Laar en CasasPa (mirror) volgens wie een dergelijk evenement in de binnenstad juist de aantrekkelijke factor is en die daarom de consequenties hebben genomen door op te stappen.

De iconen zijn geïnterviewd door het Eindhovens Dagblad en de een is wat openhartiger dan de ander. CasasPa heeft de afgelopen weken iets andere dingen aan zijn hoofd en hij houdt de boot een beetje af: "Hij wilde zijn vertrek niet inhoudelijk toelichten." Tegen mij geeft hij aan ook geen behoefte te hebben om personen zwart te maken. En dat spreekt voor hem.

Maar nu gaan wij genieten van de Champions League finale 2011 in Wembley Stadium tussen CF Barcelona en Manchester United.

Posted by CasaSpider at 8:31 PM | Permalink | Comments (5)

Wat zullen we eens gaan doen op zondagmiddag? Ik weet het wel, vv Rijen speelt uit tegen Waspik. Het blijft een geweldige naam. Nu nog de rest van het gezin overtuigen. Luchiano (013) is een hopeloze zaak, die heeft nooit ergens zin in. Lucy zegt meteen ja als ze de naam Waspik hoort, lava-guebo in het Spaans. Diana (4) is ook gemakkelijk over te halen, zij is dol op de frietjes die in voetbalkantines worden gebakken.

We arriveren tijdens de rust, de stand is 0-1 in het voordeel van Rijen. Als we de kantine binnen stappen, zien we meteen teamleider Marco Fischer van de C4 met zijn zoon Wesley. Diana is dol op Wesley, haar dag kan niet meer stuk. De mannen betreden het veld en wij nemen plaats op de tribune.

Waspik-Rijen is een fel duel, soms zelfs ronduit onvriendelijk. De scheidsrechter is geen thuisfluiter en stuurt al vrij snel een Waspik-speler van het veld af. Rijen voetbalt verzorgder en wint uiteindelijk verdiend met 0-2. Als toetje volgen hier een paar foto's van de titanenstrijd:

• Rijen aanvaller Freek kopt de bal door
• Wat staat die Waspik-man vrij!
• Rijen scoort de bevrijdende 0-2
• Het scorebord registreert de goal in de 82e minuut
• Keeper Ömer grijpt de bal en juwelier Het Anker krijgt gratis reclame
• Na afloop van een toch onvriendelijke wedstrijd is iedereen weer sportief

We naderen Rijen en Lucy vindt dat we de auto moeten wassen. Hij staat meestal onder een boom geparkeerd en ik weet niet wat het is maar een aantal vogels vindt het nodig om hem elke nacht helemaal onder te schijten. Bij het benzinestation van Rijen-sponsor Van Dorst koop ik een kaartje voor de wasstraat. Of het echt een wasstraat is durf ik niet te zeggen. De auto staat stil en de rollers gaan er overheen, dat idee.

Voor het zover is moeten we even in de rij staan, meer mensen wassen op zondag hun auto. Het is de eerste keer dat wij de Ford Focus wassen en ik vraag mij af of de antenne van het dak af kan. We krijgen hem er niet afgedraaid. "Wat doen we, blijven we in de auto zitten of gaan we eruit tijdens het wassen?", vraag ik. De meesten willen in de auto blijven, maar ik zeg dat ik wel buiten wacht. Dan besluiten de anderen ook uit te stappen.

Ik rij de auto de wasstraat in en stop op het aangegeven moment. Het kaartje ligt op mijn stoel en ik doe nog één poging om de antenne eraf te schroeven. Tevergeefs. Dan maar niet. Ik wil het kaartje pakken om het in de automaat te steken. Waar is dat kaartje gebleven? Foetsie! Verwilderd kijk ik om mij heen, maar het onding is nergens te bekennen.

Dan gebeurt het, de deur van de wasstraat gaat automatisch dicht. Lucy kijkt licht paniekerig toe en stuurt Luchiano naar het kantoor om mij te laten redden. Koortsachtig inspecteer ik keer op keer mijn zakken. Waar kan zo'n kaartje zich nu verstoppen? Het is een raar gezicht, een hevig gesticulerende en vloekende CasaSpider in een afgesloten wasstraat. Inmiddels is de situatie op de lachstuipen van Lucy en Luchiano gaan werken.

Plotseling schiet me iets te binnen. Kort voordat we naar Rijen reden lag Lucy's telefoon op de grond voor Diana die op de achterbank zit. Hoe kwam die telefoon daar? Er zit een spleet in de stoel waardoor voorwerpen achterin terecht kunnen komen. En jawel, dat is ook met het wasstraatkaartje gebeurd, het ligt op de grond voor Luchiano's plek. Ik steek hem in de automaat en haast mij terug naar de bestuurdersplaats. Uit ervaring weet ik dat het apparaat al heel snel begint te spuiten.

We maken een paar foto's van elkaar en zo gaat een enerverend avontuur ten einde. Jammer is alleen dat de enige vrije parkeerplek weer precies onder die boom is.

Posted by CasaSpider at 6:42 AM | Permalink | Comments (5)

Als men in de gemeente Gilze-Rijen spreekt van De Derby, dan kan het maar over één ding gaan: de voetbalclash tussen Gilze 1 en Rijen 1. Wat De Derby hier zo bijzonder maakt is dat hij slechts zelden heeft plaatsgevonden. Een van de redenen hiervoor is dat vv Rijen pas sinds het seizoen 2003-2004 bestaat, gefuseerd uit EVV en RAC.

Met dank aan Frenckie Drums die de voorbeschouwing op de vv Rijen-website verzorgt is de volgende informatie over de historie van De Derby boven komen drijven:

• 05.10.2003 Gilze 1 - Rijen 1 1-2 (5e klasse)
• 09.04.2006 Gilze 1 - Rijen 1 0-5 (4e klasse)

Zondag is er de derde Derby in Gilze. Natuurlijk willen wij daarbij zijn. Ik vraag het nog aan Diana (4): "Zullen we naar het voetballen gaan, om vv Rijen te kijken?" Haar antwoord is een volmondig ja. Dan zeg ik: "Maar het is wel in Gilze en daar haten ze Rijen. Ga je dan weer vee-vee Rijen zingen?" Diana: "Euhm, nee. Dan zing ik Giiiilze Rijen!"

Gezien de kou en de aanwezigheid van twee dames vertrekken we iets later om tijdens de pauze bij het Sportpark Lange Wagenstraat te arriveren. De auto parkeer ik achteraan in een sliert, net aan het begin van de bushalte. Volgend seizoen speelt Gilze op een compleet nieuw aangelegd sportpark, maar zover is het nog niet. De entree gaat nog wel, die tribune kan echt niet meer. Het is gezellig druk. De Gilze-aanhang staat vooral voor de kantine. Verderop langs het veld zijn de nodige supporters uit Rijen te zien. Wij brengen eerst een bezoek aan het speeltuintje.

De ruststand is 2-1 in het voordeel van Gilze. Als de spelers het veld betreden is er vuurwerk, een fenomeen dat zich een paar keer herhaalt. Rijen dringt aan zonder potten te breken. In het algemeen oogt hun spel verzorgder dan dat van Gilze, het probleem is alleen dat er nauwelijks gevaar ontstaat.

Dat is aan de andere kant wel anders. Na een minuut of vijf houdt Diana het voor gezien, ze wil naar huis. Dat kan natuurlijk niet en in plaats daarvan gaat ze samen met Lucy naar de kantine. Daar is het warmer en al snel hebben ze de nodige aanspraak van een paar mannelijke Gilze-fans.

Samen met Luchiano (013) trotseer ik de snijdende kou. Als er nog een kwartier te spelen is zeg ik tegen hem: "Nee jongen, het zit er vandaag niet in. De 3-1 valt eerder dan de 2-2". In de voorlaatste minuut wordt mijn voorspelling bewaarheid. Gilze verslaat Rijen verdiend met 3-1 en viert de overwinning uitbundig. Als de spelers het publiek bedanken zie ik een grappig bord: Gilze en Niet Rijen. Het tekent de verhoudingen waarbij het kleinere Gilze zich graag afzet tegen de grote buurman uit het noorden, met zijn station en zijn gemeentehuis.

We lopen naar de auto. Ik zie alleen een grijze auto. De mijne moet daarachter staan, maar is niet te zien. "Volgens mij hebben ze onze auto weggesleept", stotter ik. Typisch iets voor die Gilzenaren! Drie seconden later blijkt dat ik me vergist heb, de auto staat keurig verdekt opgesteld achter die grijze. We rijden in één ruk door naar de Chinese Muur in Rijen voor een portie Babi Pangang.

Ondanks de uitslag was het een mooie Derby.

Posted by CasaSpider at 8:55 PM | Permalink | Comments (5)

Zondag waren wij aanwezig bij de voetbalwedstrijd vv Rijen tegen SCO/TOFS uit Oosterhout. Als iets mij intrigeert zijn het wel afkortingen. Sommige andere dingen intrigeren mij nog meer, maar vandaag gaat het over afkortingen en hoe die intrigeren. SCO/TOFS, wat kan dat betekenen? Voor SCO gok ik op Sport Club Oosterhout. Fout! Het juiste antwoord vindt men op de website van de voetbalclub, op de pagina Geschiedenis SCO/TOFS:

Van de vele voetbalclubs, welke in de jaren dertig in Oosterhout bestonden besloten op 21 juli 1935, V.V.O. en Juliana samen te gaan. Als nieuwe naam werd gekozen voor R.K. voetbalvereniging Sport Centrale Oosterhout (R.K.v.v.SCO). 1 jaar voor dit samengaan met Juliana, vierde V.V.O. haar 25 jarig bestaan, zodat heden SCO/TOFS al kan terugzien op een historie van 98 jaar !!!

SCO staat dus voor Sport Centrale Oosterhout. Er wordt echter met geen woord gerept over de herkomst van TOFS. Waar potverdriedubbeltjes staat TOFS voor? Ik moet het weten! Maar het lukt me niet, ik kom niet verder dan The Online Fashion Store.

Gelukkig hebben wij Jac. Collega Jac Groenen woont in Reusel, het centrum van Europa, maar zit toch gewoon naast mij. Met goed speurwerk ontrafelt Jac het raadsel van SCO/TOFS. TOFS betekent: Take Off Financial Stores, een bedrijf in de sector financiële dienstverlening gevestigd in Oosterhout en waarschijnlijk de (hoofd)sponsor van SCO. Op de foto het bedrijfspand en hier de website.

De innerlijke rust is wedergekeerd. Zijn er nog meer mysterieuze afkortingen waarvan de betekenis bijna niet te achterhalen is? Remember, wij hebben Jac.

P.S.: Behalve Jac hebben we ook Door en IJsbrandt, die beiden snel reageerden op mijn Twittervraag.

Posted by CasaSpider at 7:00 AM | Permalink | Comments (4)

Het is een week geleden dat ik voor het laatst geschreven heb. Neen, zo groot was de kater nu ook weer niet. Voetbal is maar een spelletje. Zondagmiddag erger ik me aan de Tour de France, wat een tijdverspilling is dat. En toch, als Alberto Contador en Andy Schleck hun pokerspel spelen met een Sur Place op weg naar de finish op een bergtop in de Pyreneeën, ja dan wordt het weer interessant. "Mentsjov! Mentsjov!", gil ik. Het is toch een Rabo-coureur.

Enfin, Luchiano (12) heeft vrijdag zijn rapport gekregen. Het is allemaal niet om over naar huis te schrijven, maar hij is over naar de tweede klas Theoretische Leerweg (TL). Net geen Havo en het had nog erger gekund, maar die dingen houden we even binnenskamers, haha. Wat hij wel goed doet is het bijbrengen van kultuur aan zijn zusje Diana (4). Beiden zijn dol op Tom & Jerry en dat verbaast mij wel in deze tijden van snelle computergames en Disney animatiefilms.

Tijdens het kijken naar Tom & Jerry vereenzelvigt Diana zich helemaal met muis Jerry. Ze neemt exact dezelfde gelaatsuitdrukkingen aan en als Jerry van links naar rechts rent doet zij dat ook, net als andersom. Een koddig gezicht. En dat terwijl ze eigenlijk zo op poesjes gesteld is.

Posted by CasaSpider at 9:17 PM | Permalink | Comments (6)

Het is niet eenvoudig te bepalen welke sport het gevaarlijkst is. Natuurlijk, er zijn statistische gegevens: hoeveel mensen beoefenen de sport, hoeveel raken er geblesseerd en in welke mate en hoeveel sterven er. Maar als een speler op het voetbalveld sterft aan een hartaanval, is dat wel te wijten aan de voetbalsport?

In september 2009 wilde de toen 13-jarige Laura Dekker in haar eentje rond de wereld zeilen. Daar was nogal wat ophef over. Bemoeizuchtige overheid, onverantwoordelijke ouders... dat soort termen. Het is geen zwart-wit zaak en derhalve niet zo eenvoudig een standpunt in te nemen.

Gek genoeg is er heel wat minder ophef over een soortgelijk geval. De 13-jarige Jordan Romero uit de Verenigde Staten heeft als jongste persoon "Ever" de Mount Everest beklommen. Het beklimmen van de Mount Everest is een hachelijke zaak, lees de statistieken er maar op na. Tot 2005 hebben 2249 mensen de top bereikt en stierven er 186. Hopelijk overlegt de solo-zeilsport positievere cijfers.

Twee verschillen springen in het oog tussen Laura Dekker en Jordan Romero. Laura wilde de prestatie in haar eentje volbrengen, terwijl Jordan begeleid werd door zijn vader en drie berggidsen. Het belangrijkste verschil is echter dat Jordan pas in het nieuws kwam nadat hij de berg beklommen had. Dat voorkomt een heleboel discussie, immers in het werkelijke leven is een rollback niet mogelijk.

Zaterdagavond genieten wij van de Champions League finale tussen Inter Milan en Bayern München. Voor het eerst in mijn leven heb ik geen favoriet. Ik ben superfan van AC Milan en Inter is de aartsrivaal. In Duitsland ben ik altijd voor de tegenstander van Bayern München. Wesley Sneijder mag ik niet, dat komt niet eens door Yolanthe, maar heb aan Louis van Gaal een grotere hekel. Beiden zijn overigens uitstekende vakmannen.

Enfin, als Diego Milito in de 35e minuut de score opent voor Internazionale juich ik luid en welgemeend. In de 70e minuut herhaalt Milito zijn kunstje en hierdoor wint Inter Milan de Beker met de Grote Oren. Het ziet er sfeervol uit in het prachtige stadion Santiago Bernabéu (Wikipedia) te Madrid, het schitterende blauw-zwart en de Italiaanse muziek.

Louis van Gaal reageert uiterlijk rustig en beheerst op de nederlaag. We krijgen nu in ieder geval niet te horen dat Bayern niet alleen de beste is van München, maar ook van Milaan, Reykjavik en Dnipropetrovsk. Een hele opluchting.

Posted by CasaSpider at 9:44 AM | Permalink | Comments (1)

Als wij Nederlanders op sportgebied ergens dominant zijn is het wel met korfballen. Over fierljeppen en andere exoten hoeven we het niet te hebben. Het Europees kampioenschap korfbal vindt iedere vier jaar plaats, de eerste editie was in 1998. Nederland heeft ze allemaal (1998, 2002, 2006) gewonnen. Tot zover deze inleiding.

Ergens in de jaren '80 begon ik aan een nieuwe sport. Samen met vriend Paul Erken gingen we eenmaal per week squashen in de All Inn sporthal te Utrecht. De allereerste keer herinner ik me nog goed. Bij de service sloeg ik keer op keer naast de bal, op zeker moment stond er zelfs publiek achter ons mee te lachen. Later is dat wel goed gekomen en werd de service juist mijn handelsmerk.

Ja, in Europa zijn wij dominant qua korfbal. Maar wat te denken van de Engelse dames bij het squashen? Alle 32 edities van het Europees kampioenschap waren voor de Engelsen. Met de nadruk op waren. Gisteren versloeg Nederland het Engelse team in de halve finale met 2-1 en vandaag Frankrijk in de finale in eigen huis, ook met 2-1. Voor het eerst is er een ander land dan Engeland Europees Kampioen en grappig genoeg is dat Nederland.

Als ex-squasher applaudiseer ik derhalve staande voor Vanessa Atkinson, Annelize Naudé en Orla Noom. Allemaal typisch Hollandse namen. Een hegemonie is doorbroken. En nu afwachten wanneer Engeland revanche neemt met korfballen.

Posted by CasaSpider at 6:48 PM | Permalink | Comments (6)

1.

's Morgens heb ik een paar keer het gevoel: "Zit ik wel op de goede baan?" Snel stuur ik naar binnen. Het is een enorm drama met Sven Kramer en Gerard Kemkers in de hoofdrol. Van tevoren heb ik er een hard hoofd in, vrees vooral de Koreaan Seung-Hoon Lee. Als die 12:58:55 rijdt weet iedereen dat Sven voor een zware opdracht staat.

Maar dat is de kracht van Sven, als het moet dan staat hij er. Zijn rondetijden zijn sneller, het kan bijna niet meer mis. Dan tuur ik op het bordje dat Gerard Kemkers omhoog houdt, iets van 2.9 seconden sneller dan Lee. Teveel tekst voor zo'n bordje. Waarschijnlijk is Kemkers net klaar met schrijven, ziet Sven aan de buitenkant aan komen razen en denkt in een vlaag van verstandsverbijstering dat hij naar binnen moet.

Als de coach schreeuwt en naar de binnenbaan wijst moet Kramer in een split-second beslissen. Hij vertrouwt blindelings op Kemkers en dat is niet vreemd gezien hun jarenlange en succesvolle relatie. Wat volgt is totale ontluistering, de duw van Kramer en hoe de twee mannen op een paar meter van elkaar met de ruggen naar elkaar toe proberen te beseffen wat er gebeurd is, gebroken.

Klasse van Sven Kramer hoe hij kort na deze deceptie zijn commentaar geeft en ondanks de enorme teleurstelling laat blijken Kemkers ergens toch al vergeven te hebben.

2.

Het is de meesten niet ontgaan, maar we hebben een demissionair rompkabinet. Een dergelijk kabinet mag geen beslissingen nemen over gevoelige onderwerpen. Met naam genoemde gevoelige onderwerpen zijn de JSF, de kilometerheffing en de AOW-leeftijd.

Nog geen enkele keer genoemd in relatie tot bevoegdheden van het demissionaire kabinet is wat de consequenties zijn voor de ontmanteling van de Nederlandse Antillen en dat Curacao per 10.10.2010 een autonoom land binnen het Koninkrijk der Nederlanden wil zijn.

Voor de betrokken eilanden is het te hopen dat dit komt doordat de behandeling van het staatkundig proces Nederlandse Antillen niet als een gevoelige, maar als een lopende zaak wordt beschouwd.

3.

Kinderen houden van herhaling, van dingen telkens weer doen, doorzeuren, doorklieren enzovoorts. Vaak begint het met iets dat ergens ook wel leuk is, maar dan doen ze het daarna zo lang dat het het bloed onder je nagels vandaan haalt. Tegen Luchiano (12) zeg ik regelmatig: "Jongen, dit is één keer wel grappig. Twee keer kan ik ook nog wel hebben maar daarna begint het me exponentieel te irriteren."

Ook Diana (3) heb ik deze wijze les meegegeven. Laatst zaten de veters van allebei mijn schoenen er ineens helemaal verkeerd in. Eerst verdacht ik sommige andere huisgenoten maar de dader bleek Diana. 's Avonds spreek ik haar aan op het ongewenste gedrag. Ze kijkt me aan en zegt: "Maar voor één keer is het wel grappig, hè?"

Posted by CasaSpider at 7:00 AM | Permalink | Comments (11)

In de grond rationele mensen kunnen in het geval van sport ineens bijzonder bijgelovig zijn. Vroeger toen ik nog tafeltenniste werkte ik voor de wedstrijd een heel ritueel af. Bepaalde oefeningen doen zoals het bed 100 keer optillen en vooral het prepareren van het batje. Eerst voorzichtig afnemen met water en dan langzaam droogwapperen.

Eens keken mijn zus Monica en ik naar de voetbalwedstrijd Feyenoord-Standaard Luik. Op 12.12.1973 verloren we in Luik met 3-1. Een week later moesten we derhalve met 2-0 winnen. Wij hadden een rechthoekige lage salontafel met aan de onderkant een rekje voor kranten en tijdschriften. Echt veel ruimte was er niet daaronder, maar Monica hoorde ineens een stemmetje dat zij onder die salontafel moest gaan liggen. Anders kon Feyenoord niet winnen. Pas als de scheidsrechter voor de laatste maal fluit en Feyenoord daadwerkelijk met 2-0 wint mag zij verkreukeld uit haar benarde positie opstaan.

De vijf kilometer van Ben Sven Cramer zie ik live en hij wint goud.
De grandioze 1500 meter van Mark Tuitert zie ik live en hij wint goud.
Het kan niet anders, of dat ligt aan mij.

Als het Nederlands Elftal straks in Zuid-Afrika haar eerste wedstrijd wint, hoeveel mannen trekken dan bij de volgende diezelfde ongewassen onderbroek aan? Ik bedoel maar. Er zijn filosofieën die geloven in de kracht van collectief denken. Als iedereen goede gedachten uitstraalt wordt de wereld vanzelf beter. Bij iets triviaals als voetbal hoort dan wellicht dat een paar miljoen mannen het Nederlands Elftal collectief in stinkende onderbroek ondersteunen.

De 1500 meter van Ireen Wüst laat ik lopen wegens kansloos en desondanks wint zij goud.
Dinsdagavond is de tien kilometer met Sven Kramer en Bob de Jong.
Ik wil graag kijken, maar is dit wel slim?

Posted by CasaSpider at 7:00 AM | Permalink | Comments (11)

Ooit, in een lang en gelukkig verleden, werkte ik via SQL Integrator bij water- en electriciteitsbedrijf Kodela op Curacao. Kodela heet overigens alweer een hele tijd Aqualectra, maar daar gaat het niet om. Voor de logistiek leverde SQL Integrator een standaardpakket met maatwerk, Rapier. De managers van een aantal bedrijven gingen naar een cursus van een zelfbenoemde logistiek- en maintenance-goeroe. Zowel de naam van de cursus als van de goeroe ben ik al lang kwijt, maar ach ik ben wel meer kwijt.

Wat deze man deed was echter niet van slimheid gespeend. Allereerst was het een tamelijk dure cursus en ten tweede verliep het behaalde certificaat reeds na een jaar. Dan moesten de deelnemers op herhalingscursus. Deze cursussen waren heel tactisch op tropische eilanden gepland: Op de Fillipijnen, Hawaii enzovoorts. Geen wonder dat de managers er alles aan deden hun directeuren ervan te overtuigen dat dit belangrijke shizzle was, een typisch gevalletje win-win.

Tot nu toe houden de Olympische Winterspelen in Vancouver me aardig bezig. Vooral de nacht van maandag op dinsdag met de 500 meter heren is een zware. De wedstrijd wordt in twee manches gehouden om alle deelnemers een laatste binnen- en buitenbocht te laten rijden. Ik besluit alleen de tweede manche te bekijken en zet de wekker om 02:15. Tot mijn verbazing is de eerste manche nog niet afgelopen, de dweilpauze is uitgelopen en de laatste tien ritten starten pas om 02:30.

Er is een probleem met de ijsdweilmachines van Olympia. De eerste was al kapot, de tweede begaf het na een aantal meters en de derde was nog niet van de juiste stickers voorzien. Toen dat gebeurd was bleek de afstelling niet in orde en ontstond in plaats van een spiegelgladde baan een zogenaamde ijsakker, met dank aan Bart Veldkamp waarmee de altijd spannende Ria Visser meer lijkt te flirten dan met Mart. Daarmee is nog niet bepaald wie de sleutel van haar hotelkamer krijgt.

De logistiek- en maintenance goeroe beschreef verschillende onderhoudsstrategieën. Niet dat ik ze uit zijn eigen mond heb gehoord, jammer genoeg niet. De Kodela ICT-manager is gelukkig niet te beroerd om een samenvatting te geven. Een mogelijke onderhoudsstrategie waar men zelfs bewust voor kan kiezen is domweg geen onderhoud. Pas als het betreffende onderdeel kapot gaat wordt het gerepareerd. Dit is in bepaalde omstandigheden goedkoper dan het ding iedere zes maanden reviseren.

Belangrijke factoren voor het kiezen van een adequate onderhoudsstrategie zijn ten eerste de kans dat onderdelen van het ding het begeven en ten tweede de impact die het niet (meer) functioneren heeft. De impact van een falen tijdens de Olympische Winterspelen is evident. De druk gesticulerende Italiaanse voorzitter van de ISU Ottavio Cinquanta maakt aan de betrokkenen in een spoedoverleg snel duidelijk dat het evenement niet uitgesteld kan worden. Er moet nu geschaatst worden en de belangen zijn groot. Gelukkig verloopt de tweede manche van de 500 meter zonder problemen en lijkt de wedstrijd een eerlijk verloop te hebben.

Toch klinkt alom de roep naar de magische Zamboni's. Sinds jaar en dag gebruikt de gehele schaatswereld Zamboni's om het ijs te schrapen en te dweilen, het is de de-facto standaard. Het vergt lef om bij een evenement als de Olympische Winterspelen ijsdweilmachines van een ander merk in te zetten. En hoe zit dat met het onderhoud? Diezelfde nacht besluit men om twee Zamboni's met een vrachtwagen vanuit Calgary over te laten komen. Inmiddels zijn ze in Vancouver gearriveerd. Het ijs lijkt meteen al beter en de verantwoordelijke man in Vancouver is druk met het spellen van het werkaanbod in de regio.

Wat denken we ervan om dit over een jaar nogmaals te evalueren, op een tropisch eiland? Met een Zamboni als decor.

Posted by CasaSpider at 9:19 PM | Permalink | Comments (13)

Met afstand het leukste cabaretprogramma van Nederland is (lees: vind ik) Voetbal International dat op maandag- en vrijdagavond door RTL7 wordt uitgezonden. Okay, het is een voetbalprogramma maar de chemie tussen de vier vaste deelnemers Johan Derksen, Wilfred Genee, Hans Kraaij jr en René van der Gijp overstijgt die van pak hem beet wijlen de zouteloze Lama's met kilometers. Vind ik dan.

Meestal begint een geslaagde scene met het hebben van een mening over een voetballer of trainer. De vier heren zijn het per definitie nooit met elkaar eens. Met name Hans Kraaij jr moet het vaak ontgelden, er is gewoon geen betere aangever voor Johan Derksen. Maar wat bezielde deze toch kundige man toen hij die avond zijn schoenen aantrok?

Posted by CasaSpider at 6:55 AM | Permalink | Comments (7)

Garantie is maar een raar woord al behoeft dat enige toelichting. Het woord garantie klinkt goed en belooft heel wat. Als een artikel binnen de garantieperiode kapot gaat valt het onder de garantie en wordt het kostenloos gerepareerd of vervangen. Gesneden koek voor menigeen. Het hypocriete karakter van het woord garantie zit hem hierin dat garantie niet zelden juist een beperking is van rechten die men op basis van de Wet al heeft.

Gebruikersvoorwaarden en het accepteren daarvan lijken in sommige opzichten op garantie. Bij het downloaden van software, het zich registreren voor een dienst of zelfs het bezoeken van een website dient men regelmatig de voorwaarden te accepteren alvorens men verder mag. Wat staat er in die voorwaarden? En wie leest ze?

De KNVB heeft een mooie site waarop men alle voetbaluitslagen van in Nederland gespeelde wedstrijden kan vinden. Men geeft er een team als bijvoorbeeld Rijen D4 op en de resultaten zijn met een enkele muisklik beschikbaar. In een woord geweldig. Waarom weet niemand, maar deze service wordt nu overgeheveld van knvb.nl naar voetbal.nl. Op de site van voetbal.nl logged men in met de gebruikersnaam en wachtwoord van knvb.nl en alle gegevens overhevelen. Op zich geen probleem, tot... ik op het scherm met de gebruikersvoorwaarden stuit en besluit deze eens door te lezen.

Best interessante shizzle waarbij één punt er voor mij uitspringt. Het betreft punt 4 waarin de beperking van aansprakelijkheid door en voor voetbal.nl is geregeld:

4. BEPERKING VAN AANSPRAKELIJKHEID
Voor zover de van toepassing zijnde wetgeving dit toelaat, kan noch Voetbalmedia, noch enige van haar respectieve directeuren, werknemers, gelieerde bedrijven of andere vertegenwoordigers verantwoordelijk worden gehouden voor verlies of schade die direct of indirect voortvloeit uit het (onmogelijke) gebruik van het materiaal, inclusief het materiaal in en/of faciliteiten of diensten die via deze website worden aangeboden, met inbegrip van, doch niet beperkt tot, indirect, bijzonder of voortvloeiend verlies of schade, inclusief verlies van gegevens, inkomen, winst of kansen, eigendom en claims van derden, zelfs indien Voetbalmedia op de hoogte is gesteld van de mogelijkheid van zulke verliezen of schade, en zelfs indien deze redelijkerwijs te voorzien waren. Indien deze clausule niet geheel of gedeeltelijk afdwingbaar is op basis van de betreffende wetgeving in enige rechtsmacht, zal de gehele aansprakelijkheid van Voetbalmedia het geheel van de schade, het verlies en claims (voortvloeiende uit een contract, of uit een onrechtmatige daad, met inbegrip van doch niet beperkt tot nalatigheid) in geen geval hoger zijn dan het bedrag dat u (mogelijk) hebt betaald voor het gebruik van deze website.

Het leuke van dit punt is de laatste, in rood afgedrukte zin. Kennelijk voelt voetbal.nl aan haar water dat wat men daar allemaal neerkalkt juridisch gezien hoogstwaarschijnlijk lariekoek is. En dan toch op het laatst nog even mededelen dat als de situatie zich voordoet dat de rechter het allemaal onzin vindt, dat dan nooit meer hoeft te worden uitgekeerd dan wat de gebruiker zelf heeft betaald voor het gebruik van de website.

Maar dat schept perspectieven! Wie herinnert zich niet de geplande actie van de Stichting Brein om blogs te laten betalen voor het embedden van YouTube-filmpjes? Daar schrokken wij wel een beetje van maar een oplossing is dankzij voetbal.nl in zicht. Men hoeft alleen maar gebruikersvoorwaarden in de blog op te nemen en daarin stelt men bij onverhoopt illegaal gedrag van zichzelf toch nooit meer aan de eisende partij te betalen dan de kosten die betrokkene heeft gemaakt om de blog te bezoeken. Geniaal!

Om het helemaal gemakkelijk te maken kan men de eigen gebruikersvoorwaarden naar believen veranderen, dat is door voetbal.nl geregeld in punt 9: "... Iedere verandering is direct van kracht en dus rechtsgeldig. Wanneer u de site blijft gebruiken, gaat u akkoord met eventuele veranderingen. Het is uw verantwoordelijkheid om iedere keer dat u de website bezoekt, de gebruiksvoorwaarden te raadplegen, zodat u op de hoogte blijft van eventuele wijzigingen. (...)"

De vraag blijft of we dit allemaal serieus moeten nemen. Pas op, we wonen natuurlijk wel in Nederland.

Posted by CasaSpider at 6:26 PM | Permalink | Comments (5)

Wandelen, wat had ik daar vroeger, wat zeg ik tot voor kort een broertje dood aan. Wandelen is een activiteit voor bejaarden! Zondag lopen Lucy en ik een zogeheten Grote Ronde door Rijen, de afstand bedraag 8.19 kilometer. Onderweg komen we qua collega-wandelaars inderdaad louter bejaarden tegen en we zien die blik in hun ogen van: "Wat doen die jongelui hier toch op zondagochtend?"

De voor ons doen lage average speed van 5.50 km/h wordt veroorzaakt doordat Lucy een keer moet plassen, ik urineren en we een paar foto's schieten. Wie kent het schiereiland Mainau in de Bodensee? Mainau heeft een subtropisch klimaat, zo groeien er bijvoorbeeld citroenen. Heel bijzonder voor een gebied op de grens van Duits- en Zwitserland. Op 7 november 1998 bericht CasaSpider hier al over als twee dames hem in Zwitserland bezoeken. Het webloggen moet dan officieel nog uitgevonden worden.

Terugkomend op de subtropische enclave Mainau, zondag heeft het er alle schijn van dat Rijen net zo'n fenomeen is. Immers, waar ziet men in de herfst een stralend blauwe hemel met palmen op de achtergrond, palmen van goud notabene? Rijen is gewoon Caribisch, dat kan gewoon niet anders. "Het is allemaal de schuld van Nederland", aldus Nel Oduber over de door de MEP verloren verkiezingen op Aruba.

Uitblazend op de bank zie ik een stukje van het WK wielrennen op de weg en vervolgens een voorbeschouwing op NAC-Feyenoord. De naam Edy de Schepper valt. Edy de Schepper? Een kwartje valt. Op de ICT-afdeling van Brabant Water is Edy de Schepper een collega van mij.

Nu wist ik al dat hij een groot NAC-supporter is, maar deze sympathieke man is dus niemand minder dan de Edy de Schepper die eind jaren '70 en begin jaren '80 bij NAC heeft gespeeld. Het sportprogramma verhaalt over een tumultueuze wedstrijd in 1979 die gestaakt wordt nadat een door een glazen asbak geraakte grensrechter (Henk Matena) het strijdtoneel groggy verlaat. Ik voel een interview opdoemen.

Toevallig is het koopzondag in Breda, precies op de dag dat Feyenoord op bezoek komt. Wij zijn daarbij. Gewoon even goed onthouden, als rood-wit gekleurde hooligans ons aanspreken is CasaSpider geboren in Rotterdam en heeft hij de overwinning in de Europacup-finale tegen Celtic in 1970 meegemaakt. Als geel-zwart ons molesteert wonen we in Rijen en verzwijgen dat we de laatste tijd een lichte voorkeur voor Tilburg hebben.

Luchiano (11) ontwikkelt zich goed. Waar hij zich voorheen als Lucy door een kledingzaak struint klagend afvroeg wanneer we naar huis gaan, deelt hij nu eenvoudig mee een kijkje op de jongensafdeling te nemen. Even later komt hij met spullen aanzetten en soms is het ook nog wat. Zie hier de spijkerbroek die hij bij de pashokjes van V&D showt.

Een dergelijke dag besluit men het beste op een terras met een glas Duvel. Tenminste dat is mijn mening, de kinderen gaan liever naar McDonalds. Zo lopen wij even later derhalve bij de McDonalds naar binnen. Het ziet er tamelijk geel-zwart met iets van Sunweb, de sponsor van NAC. De supporters zijn vrij stil, maar het kan natuurlijk ook zijn dat ze gewoon honger hebben. Snel check ik pagina 818 van Teletekest. Feyenoord heeft, met een beetje geluk, gewonnen!

Even nadenken over een mooie openingszin maandagochtend bij het koffie-apparaat voor Edy de Schepper.

Posted by CasaSpider at 9:34 PM | Permalink | Comments (14)

Dinsdagmiddag bel ik Marco Fischer, begeleider van de vv Rijen D4-pupillen. Buiten regent het.

"Marco, volgens mijn agenda begint vandaag de voetbaltraining weer."
- "Jij hebt een goede agenda."
"Dank je, dus het gaat door vanavond?"
- "We hebben nu kunstgras dus in principe gaat de training altijd door."
"Okay, tot vanavond."

Sportpark Vijf Eiken is gedurende het afgelopen half jaar grondig gerenoveerd en het werk is nog niet af. De voetbalclub krijgt de beschikking over twee kunstgrasvelden waarvan er een is opgeleverd. Het veld ligt er bij als een biljartlaken en de witte belijning lijkt zo weggelopen uit Fifa 2009. Maar ik ruik geen gras.

De training verloopt goed voor Luchiano (11), in het oefenpotje speelt hij een uitstekende partij. Wat een verschil met een jaar geleden. Tussendoor probeer ik wat te internetten op mijn telefoon, maar telkens is er geen verbinding. Zeer irritant en ligt het aan de telefoon, de provider of aan iets anders?

Om half acht zijn we weer thuis en Luchiano voelt zijn benen. Dat gaat in de loop van het jaar wel over als hij iedere dag 16 kilometer moet fietsen. Daar wordt hij hard van. Zaterdag is er de eerste bekerwedstrijd, uit tegen Dongen D5. We moeten om 8 uur verzamelen in de kantine van vv Rijen, het feest begint weer. Dinsdagavond mogen de heren aantreden tegen Zundert D4M, die M staat voor MEISJES. "Oh, makkie. Meisjes maken we zo in." Aldus Luchiano.

Nederlanders vinden zichzelf vaak origineel, ik tenminste wel. Toch zijn Duitsers in combinatie met de Duitse taal een nog sterkere combinatie. Louis van Gaal is hot in Duitsland waar men voor het eerst met deze puber in het lijf van een volwassene wordt geconfronteerd. De Duitsers noemen hem Der Tulpengeneral. Aardig maar ook niet meer dan dat.

Bayern München sterspeler Franck Ribery is op ramkoers met Van Gaal. Dat kan meerdere redenen hebben, immers voetballers die weg willen bij hun club zijn inventief in het verzinnen van conflicten. Ribery beweert dat sinds de komst van Louis van Gaal het plezier op de trainingen en het zelfvertrouwen in de wedstrijden is verdwenen. De Duitse televisie komt daarop met een voor mij nieuw woord: Van Gaal ist eine Spaßbremse.

Spaßbremse, nu al mijn woord van het jaar 2009.

Posted by CasaSpider at 6:40 AM | Permalink | Comments (9)

Sensatie op de ICT-afdeling van Brabant Water. Komt dat zien, komt dat zien! We hebben een nieuwe koffie-automaat. Op onze verdieping staan er twee en de ene is nu vervangen door een moderner ogend exemplaar. De warme oranje-bruine kleur en de blauwe lichten steken positief af tegen het bejaarde grijze apparaat waar we het al die tijd mee hebben moeten doen.

Maar is de nieuwe koffie ook lekkerder? Is er meer keuze en is de bediening beter? We doen een test. De eerste verrassing is dat de nieuwe ook Wiener Melange kan. Ik probeer het meteen uit. Het is even zoeken naar de suikerknop.

Dan volgt een tegenvaller, de snelkeuzetoetsen zijn verdwenen. Dit is een klein rampje zoals iedereen weet die weleens koffie voor een grote groep haalt. Nu moet men precies onthouden die en die koffie met een tikje extra suiker en een beetje minder melk. In plaats van 908, 160 en 194.

Het valt niet mee om het bekertje uit de automaat te krijgen, hij zit klemvast. Maar misschien is dat de nieuwigheid. Het belangrijkste is de smaak en ook hier scoort de oude beter dan de nieuwe. De rest van de dag halen we koffie bij het oude apparaat aan de andere kant van de gang dat nog even dienst mag doen.

Tsja, wat een belevenissen. Ergens, bij de Wiskundemeisjes waar anders, las ik een leuk raadsel dat ik bij Brabant Water aan diverse collega's vertelde in aangepaste vorm. Iedere dag rijden wij 's ochtends van huis naar Brabant Water en 's avonds over dezelfde weg weer terug. Laten we er vanuit gaan dat de heen- en de terugweg precies even lang zijn.

Stel dat men zich op zekere dag heeft voorgenomen om de gehele route, heen en terug, af te leggen met een gemiddelde snelheid van precies 100 kilometer per uur. 's Ochtends aangekomen bij Brabant Water stelt men vast een gemiddelde snelheid van 50 kilometer per uur te hebben gereden. Hoe hard moet men nu 's avonds rijden om alsnog over het gehele traject 100 kilometer gemiddeld per uur te halen?

Voor de Zuid-Afrikaanse Caster Semenya (18, m/v) zijn dergelijke snelheden geen enkel probleem. Zij won de 800 meter dames bij het Wereldkampioenschap in Berlijn met overmacht. Bij het ingaan van de laatste bocht liep ze al voorop en normaliter volgt er dan een spannende eindsprint. Maar Semenya liep doodleuk van haar opponentes weg en bereikte met grote voorsprong de finish. Oordelen is gevaarlijke shizzle en op uiterlijk helemaal, maar is Caster Semenya echt een vrouw? Velen vragen het zich af en een onderzoek volgt.

Misschien dat Caster op de terugweg de gewenste gemiddelde snelheid nog weet te bereiken? Precies nu het begint te stormen, regenen en onweren in Rijen. Onheilspellend.

Posted by CasaSpider at 7:13 PM | Permalink | Comments (10)

Voor het eerst sinds 2002 is de Mont Ventoux opgenomen in het rondeschema van de Tour de France. Mont Ventoux, de naam zegt het: de berg waar het altijd waait. Door de Mistral is de berg zo kaal als wijlen Kick Stokhuizen en ziet het bovenste gedeelte eruit als een maanlandschap. Zij is 1912 meter hoog en de combinatie van het woeste uiterlijk, de brandende zon en de harde wind verheffen haar tot mystieks proporties, helemaal nadat Tom Simpson er in het jaar 1967 op drie kilometer van de top uitgeput neerviel en stierf.

De afgelopen week is de Mont Ventoux veel in het nieuws, men blikt terug en allengs krijgt de berg haar mythische gloed. "Een onvergefelijke berg", noemt men haar ook wel hetgeen natuurlijk typisch vrouwelijk is. In 2000 waren Lance Armstrong en Marco Pantani samen ontsnapt. Armstrong was de veruit sterkere maar hij schonk de zege aan Pantani, daarmee het onheil over zich afroepend dat hij nooit meer kon winnen op de Mont Ventoux.

Zaterdagmiddag installeer ik mij met een notitieblok en een fles Westmalle Tripel voor de televisie. De etappe naar de Mont Ventoux belooft het spektakelstuk van de Tour te worden. Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot babbelen relaxed een eind in de ruimte. Ducrot heeft het er steeds over hoe iedereen op de kant gezet wordt als de Astana's er de vaart in zetten. En weer gaat het op de kant, het is voor het eerst dat ik dit hoor.

Er ontspint zich een interessante discussie. Ducrot vindt het maar gek dat de Noor Thor Hushovd in het groen rijdt terwijl Mark Cavendish toch duidelijk de betere sprinter is. Dijkstra relativeert en stelt dat het nu eenmaal om de punten gaat en die zijn niet alleen aan de meet te verdienen. Even later gooit hij er een schepje bovenop en vraagt aan Ducrot: "Wie is volgens jou dan de beste klimmer van deze Tour?" Ducrot moet even nadenken en zegt dan: "Ja, dat is Contador." Toch rijdt Franco Pellizotti in de bolletjestrui. Daarmee is de discussie over de groene trui direkt afgerond.

Zo nu en dan komt, met dank aan de helicopter, de Mont Ventoux in beeld. Zij is indrukwekkend, niet spits als bijvoorbeeld de Eiger of de Matterhorn en ook lang niet zo hoog, maar door de uitgestrektheid, het kale landschap en dat torentje buitengemeen indrukwekkend en door haar vermeende lelijkheid, immers welke vrouw wil met Kick Stokhuizen vergeleken worden, zelfs mooi.

Klim er maar eens tegenop. Er was een dichter die zei dat de rit naar de top van de Mont Ventoux, de Reus van de Provence, gelijk staat aan het voeren van een deugdzaam leven. Over leven gesproken, is het leven zelf niet een soort van Tour de France of misschien zelfs wel de barre tocht naar de Mont Ventoux? Soms lijkt het in ieder geval wel zo.

Terug naar de race. Raborenner Juan Manuel Garate en de Duitser Tony Martin demarreren uit de kopgroep. Vriend en vijand geloven niet dat zij het volhouden, immers achter hun wordt het spel gespeeld om de derde plaats in het algemeen klassement. Fränk Schleck heeft hier zijn zinnen op gezet maar moet dan nog wel even Lance Armstrong piepelen. Samen met broer Andy doet hij er alles aan, maar gele trui drager Alberto Contador, net als Armstrong van team Astana, kleeft in het wiel van vooral Andy Schleck. Juist als Andy Schleck, Contador en Vincenzo Nibali flink inlopen op de koplopers ziet Andy de zinloosheid van zijn missie in en laat gaan.

Voor mij bederft het de etappe een beetje, ja zelfs mag men van een deceptie spreken. Van de andere kant is het leuk voor de Rabo's dat na alle ellende uiteindelijk hun renner Garate de Koningsetappe zegevierend afsluit. Garate zelf is uiteraard dolblij met deze overwinning aan het eind van zijn carriere. Ducrot beschrijft de finale met Martin als een voetbalwedstrijd. Ook hier countert Dijkstra scherp: "Maar dan verlies je toch altijd van de Duitsers?"

Net als ik blijven de verslaggevers met een dubbel gevoel zitten. Ducrot: "Er is één dikke maar. Contador heeft zich ingehouden en zich ten dienste gesteld van Armstrong." Zo is het, maar het positieve nieuws is dat we deze metafoor van het leven met zijn allen hebben overleefd, vandaag dan toch.

Posted by CasaSpider at 9:44 PM | Permalink | Comments (4)

Valkenswaard telt twee voetbalclubs, De Valk (website) en Valkenswaard. Ik heb een jaar of vier bij Valkenswaard gevoetbald en CasasPa een hele tijd bij De Valk. De Valk is de club met de meeste historie, dit jaar bestaat zij 100 jaar. In het seizoen 1955/1956 hebben de geel-zwarten zelfs nog een jaar in de eerste klasse van het betaald voetbal gespeeld en een jaar later in de tweede divisie. Daarna ging de club terug naar de amateurs en won op 20 juli 1963 het algemeen amateurkampioenschap van Nederland tegen Neptunia. Niet zomaar een voetbalclubje, dat De Valk.

Dit jaar is De Valk kampioen geworden in de tweede klasse en treedt volgend seizoen derhalve aan in de eerste klasse. Wat is daarvoor een leukere opwarming dan een wedstrijd tegen het grote PSV? Toen CasasPa van deze wedstrijd hoorde dacht hij meteen aan Luchiano (11) die een groot PSV-supporter is. Hij regelde de kaartjes en woensdagmiddag gingen Luchiano en ik op weg naar Valkenswaard. Daar was de lasagna van Truus al bijna klaar. Na het eten reden we naar het sportcomplex van De Valk.

We zijn er een uur van tevoren maar het begint al aardig vol te lopen. Waar gaan we staan? De verwachting is dat PSV aan gaat vallen en dan is het zaak zich in de buurt van het doel van De Valk te bevinden. We kiezen voor de overkant van de tribune met als enige nadeel dat de zon ons recht in het gezicht schijnt. Dat is een stuk moeilijker fotograferen. Ik kan alvast wat oefenen met CasasPa en Luchiano en sta er zelf ook op.

De spelers van De Valk lopen zich in de brandende zon snel warm en dat doet ook het arbitrale trio onder leiding van scheidsrechter Kevin Blom. CasasPa weet te vertellen dat hier nog een kleine rel om ontstond. De man van De Valk die normaliter de scheidsrechters aanwijst had de wedstrijd aan een goede en bevriende scheidsrechter uit Eindhoven beloofd maar het bestuur overrulede deze beslissing, zij wilden een echte Eredivisie-scheidsrechter. Zo is er in iedere vereniging altijd wat.

PSV-mascotte Foxy maakt een rondje langs het veld. Als hij ons passeert roept Luchiano: "Heb jij het niet warm in dat pak?" Foxy schudt hem de hand maar doet er verder het zwijgen toe. De spelers trekken zich even terug in de kleedkamers en de automatische sproei-installatie geeft het smachtende gras wat te drinken. Als dat gebeurd is komen de spelers begeleid door E-pupillen van De Valk het veld op. Het gaat beginnen.

Zoals verwacht neemt PSV het initiatief en staan wij precies op de goede plaats. Dat heeft een professionele fotograaf ook door want hij gaat met zijn grote Canon-telelens precies voor mijn neus zitten. Terwijl ik het moet doen met mijn simpele Speed Burst Mode waarmee een serie van zeven foto's geschoten kan worden, horen we uit de Canon telkens een spervuur klinken als ware het een mitrailleur. Andre van Duin zegt dan: "Hij schiet ze neer!" Ik denk alleen: "Wat een werk heeft die man vanavond om die 10.000 foto's te bekijken." Uit het fotoverslag op de PSV-site blijkt overigens dat goed lenzenmateriaal wel degelijk uitmaakt.

De Valk verdedigt stug en PSV combineert niet zo gesmeerd als men wil. Daarom blijft het lang 0-0 en duurt het tot de 25e minuut voordat Koevermans de 1-0 op het scorebord kan zetten. Over Koevermans gesproken. Als men er zo dicht op staat kan men veel beter dan vanaf de televisie beoordelen welke spelers het wel kunnen en welke niet. Mijn analyse over Koevermans: "Speler met beperkte capaciteiten die door slimheid (Torinstinkt) hier wel het maximale rendement uit haalt."

Waar amateurs veel van kunnen leren is hoe scherp de profs op buitenspel spelen. Koevermans is hier geen uitzondering op. Soms blijft hij expres in buitenspelpositie hangen. Je ziet hem kijken, als er een steekpass komt loop ik gewoon terug. Maar dan gebeurt waar hij op hoopte, een terugspeelbal van een speler van De Valk. Koevermans is er als de kippen bij en mist op een haar.

Een ander voorbeeld over goed en slecht. PSV start met Lazovic in de basis maar die brengt toch wel erg weinig. Dat wordt onmiddellijk zichtbaar als Nordin Amrabat hem vervangt. Luttele minuten later geeft deze de voorzet waar Koevermans de 1-0 uit scoort. Ook Amrabat heeft het niet gemakkelijk tegen de verdedigers van De Valk, maar in de duels ziet men hoe fysiek sterk hij is. De keuze kan voor de trainer niet moeilijk zijn en anders moet hij mij maar bellen.

In de rust verkassen we naar het andere doel en staan daar camera-technisch een stuk beter. Luchiano houdt het goed vol en is enthousiast. Het doet mij deugd dat hij bijna alle spelers kent, ja behalve die van De Valk dan. Hier neemt Dzsudzsák een corner en op dezelfde plek lopen wisselspelers van beide teams zich gebroederlijk warm. Voor het doel van De Valk vinden enkele hachelijke momenten plaats maar verder dan 1-0 komt PSV niet. Een prima prestatie voor de Valkenswaardse voetballers die onder applaus het veld verlaten.

CasasPa knoopt nog een gesprekje aan met een hem bekende fotograaf en dan zoeken we de auto weer op. Wij gaan snel door naar Rijen want Luchiano moet donderdag vroeg op. Hij heeft Schooldag en alle groepen 8 gaan naar Toverland in Sevenum. Het was een leuke voetbalavond met als enige minpuntje dat Luchiano's held Afellay niet meedeed. Lees hier de samenvatting op psv.nl en op psv.tv zijn we van 6:20 tot 6:23 niet minder dan drie seconden prominent in beeld.

Posted by CasaSpider at 3:06 PM | Permalink | Comments (6)

Zondagavond kijken we met zijn allen naar de finale van de Confederations Cup in Zuid-Afrika tussen Brazilie en de verrassende USA. Voor de wedstrijd is het goed dat de USA bij rust met 2-0 voorstaan. De tweede helft begint. Al heel snel scoort Luis Fabiano de Anschlusstreffer en Amerika begint te wankelen.

Dan gebeurt het. Kaka, wat een naam want in het Spaans betekent dat gewoon poep, kopt de bal hard in. Via de keeper en de onderkant van de lat kaatst hij (de bal) weer uit het doel. In eerste instantie denk ik: "Op de lijn, geen doelpunt". Herhalingen uit verschillende gezichtspunten tonen even later echter aan dat de bal wel degelijk over de lijn is geweest.

"Waarom telt die goal nou niet?", vraagt Luchiano.
- "Omdat ze de televisiebeelden niet mogen gebruiken", antwoord ik.
"Maar waarom mogen ze dat dan niet?"
- "Omdat, dat heb ik je vorige week al uitgelegd..."

In hetzelfde toernooi speelde Brazilie eerder tegen Egypte. Het stond 3-3 toen een speler van Egypte de bal met de arm van de doellijn afsloeg. De vierde official zag dit op zijn monitor en seinde de scheidsrechter in die de verdediger vervolgens rood gaf en Brazilie een penalty. Dit is echter tegen de regels van de Fifa en de Uefa.

"Leg het dan nog een keer uit!" Okay, daar gaan we. Als televisiebeelden gebruikt mogen worden moet duidelijk zijn wanneer en hoe. Dit vergt strikte regels. Stel er is sprake van een dubieuze buitenspelsituatie, moet de scheidsrechter dan direkt het spel stil leggen totdat via de televisiebeelden is bepaald of het wel of geen buitenspel was? Geldt dit ook voor (zware) overtredingen? Loopt de speeltijd gewoon door of gaan we richting zuivere speeltijd?

Iedereen met een voetbalhart ziet al snel in dat er meer bij komt kijken, ook al is in individuele gevallen achteraf heel goed te bepalen of de scheidsrechter het bij het rechte eind had. Natuurlijk zijn er praktische oplossingen, ik bedenk er zo al eentje. Geef de trainers van beide teams ieder twee time-out momenten waarin televisiebeelden geraadpleegd worden. Heeft de trainer gelijk dan behoudt hij dat betreffende time-out moment. Toch blijft het onbevredigend als de time-out momenten op zijn en even later wordt een speler ten onrechte met rood heengezonden.

Wat is het onderliggende probleem van deze materie? Dat is de relatief veel te grote invloed van de scheidsrechter op de uitslag van een voetbalwedstrijd. Eén keer een Schwalbe verkeerd interpreteren levert een penalty op voor de ene club en een rode kaart voor de andere. Als deze wedstrijd op die manier in 1-0 eindigt heeft het rechtvaardigheidsgevoel verloren. Probleem is dat men dat vervolgens heel snel vergeet. Ja zelfs worden foute beslissingen achteraf geidealiseerd, denk aan De Hand van God bij Argentinie tegen Engeland.

Logisch gezien dienen er veel meer doelpunten te vallen in een voetbalwedstrijd. Bij een 13-11 uitslag is het effect van een onjuiste beslissing veel minder groot dan bij 1-0. Hoe kan men dit bereiken? Door bijvoorbeeld grotere doelen te plaatsen, met acht tegen acht te spelen en buitenspel af te schaffen. Voetballiefhebbers zijn echter zeer conservatief en terecht.

Suggesties om de invloed van de scheidsrechter te verminderen, al dan niet in combinatie met technische hulpmiddelen en wetswijzigingen zijn welkom. O ja, Brazilie verslaat de Verenigde Staten uiteindelijk met 3-2. Nog beter nieuws is dat we voor een jaar van de Vuvuzela verlost zijn.

Posted by CasaSpider at 2:38 PM | Permalink | Comments (4)

1.

Verliefd
Tijdens haar verblijf in Nederland heeft Sugey voornamelijk het enerverende Rijen gezien. Samen met Lucy loopt zij elke dag een rondje van ongeveer 9 kilometer. Tijd om eens naar een iets grotere stad te gaan. Zaterdag rijden we naar Breda en daar proeft Sugey voor het eerst van haar leven de Hema-worst. Ze vindt hem lekker. Als de dames een schoenenzaak inlopen blijven Luchiano (11), Diana (3) en CasaSpider (32x) buiten wachten.

In een etalage ziet Luchiano haar en ineens is hij verdwenen. Tot mijn verbazing staat hij even later in de etalage naast zijn nieuwe liefde en lijkt zielsgelukkig. "Eigenlijk helemaal geen slechte keuze, zo'n mooie pop", mompel ik in mijzelf. Later drinken we wat op het terras van Café Vulling. Diana loopt rond en ziet twee jongetjes. Op de ene (helemaal rechts op de foto bijna het beeld uitrennend) is zij direkt stapelgek. Ook zij heeft haar liefde voor een dag gevonden.

Als we terug naar huis rijden moet Lucy ineens ontzettend plassen. We maken een noodstop bij, hoe toepasselijk, Brabant Water in Breda waar zij achter een vrachtwagen haar blaas leegt. Welk een opluchting nadien.

2.

Voetbal
's Avonds is er voetbal op televisie, IJsland-Nederland. In de eerste helft speelt Nederland verrassend goed. Luchiano stelt een interessante vraag: "Is dit vrijwillig?" "Neen, ze worden gedwongen", antwoord ik. Maar hij bedoelt natuurlijk vriendschappelijk. Uiteindelijk wordt het 1-2 voor Nederland. Heel knap, maar toch begrijp ik er niets van hoe wij op de tweede plaats (Mirror) van de Fifa Wereldranglijst terecht hebben kunnen komen. Een team dat jarenlang geen halve finale heeft gehaald op een EK of WK hoort daar niet thuis. Also sprach CasaSpider.

3.

Déjà vu
Sommige dingen heeft men al eens gezien of meegemaakt, zo lijkt het. Het voordeel van een blog is dat deze dingen vastliggen. Neem nu bijvoorbeeld ons terrasbezoek aan Café Vulling. Daar zaten wij ook op 11 oktober 2008 en het is echt niet zo dat Café Vulling onze stamkroeg is. Integendeel, dit was pas de tweede keer. Maar wat is nu het bijzondere? Die avond speelt het Nederlands Elftal thuis tegen... IJsland. We winnen met 2-0 en Michel Vorm is blij dat hij de drankjes uit de minibar niet zelf hoeft te betalen.

Een iets minder spectakulair Déjà vu is dat Lucy al eens eerder ontzettend moest plassen. Dat gebeurde bijvoorbeeld tijdens de Curacao Airshow bij Caracasbaai op 2 september 2001. Zie hier het bewijs.

4.

Blaffen
Nederlandstalige honden blaffen zo: "Waf-woef" of gewoon "Waf-waf". Spaanstalige honden verstaan hier niets van en blaffen als volgt: "Hau-hau". Er zijn van die momenten dat men verder niets meer wil zeggen.

Posted by CasaSpider at 11:27 AM | Permalink | Comments (13)

Letselschade is een moeilijk begrip, een begrip dat al snel geassocieerd wordt met ranzig. Hoe komt dat toch, immers als iemand schade lijdt door een onrechtmatige daad van een ander is het billijk dat die schade wordt vergoed. Het ranzige zit hem erin dat directe schade in geld is uit te drukken maar leed niet. Waar overlevenden van een ramp als het neerstorten van het vliegtuig van Turkish Airlines of de aanslag van Karst Tates op Koninginnedag voorheen blij waren er goed vanaf gekomen te zijn lijkt het tegenwoordig normaal om hiervoor ook nog eens financieel gecompenseerd te (willen) worden.

Amerikaanse toestanden rukken op en dan niet de beste Amerikaanse toestanden. Hoe lang is het niet geleden dat de vrouw die haar kat in de magnetron droogde een flinke som geld ontving? Collega-DBA Stefan heeft het juiste antwoord: "Als jij dat zo vindt dan is er toch vast een politieke partij die jouw mening deelt..." Obstinaat zeg ik: "Neen, er zijn te weinig mensen met gezond verstand. Ik kan ze op de vingers van een hand tellen."

Stefan: "Richt dan zelf een politieke partij op, als jij degene bent met het gezonde verstand." Soms zijn collega's ronduit onuitstaanbaar. "Neen Stefan, daar liggen mijn capaciteiten niet. Ik ben gewoon beter als stuurman aan de wal." Maar als, als ik toch de wetten kon maken dan, dan komt menig gelukszoeker op letselschadegebied van een koude kermis thuis bij het uitspreken van het oordeel: "50 zweepslagen op de markt!"

We kwamen erop door het programma Missers. Een echtpaar had al twee kinderen en vond dat voldoende, ja dat begrijp ik ook wel. De man liet zich steriliseren, dat begrijp ik dan weer iets minder, en na de nodige checks van het sperma ging het sein op groen. Ze mochten seks hebben zonder voorbehoedsmiddelen. Promt raakte de vrouw zwanger van het derde kind, wel dat kan gebeuren.

Nu was het echt welletjes qua aantal kinderen en de man vroeg via zijn huisarts en de chirurg om een extra sterilisatie, hij vertrouwde zijn zaakje niet. Maar volgens de heren medici was alles goed, geen levende zaadcel te zien in het sperma. Kort daarna werd de vrouw zwanger van het vierde kind. De man ging altijd vroeg van huis en kwam laat thuis. Toen hij de huisarts wederom om een extra operatie vroeg antwoordde die: "Dit is medisch gezien onmogelijk, weet u wel zeker dat de kinderen van u zijn?"

Een DNA-test toonde aan dat de kinderen nummer drie en vier echt van hem waren. Inmiddels moest het gezin verhuizen, het oude huis was te klein voor zes personen. Er worden diverse kosten gemaakt, zoals bekend zijn kinderen niet goedkoop. De man wil hiervoor een tegemoetkoming ook al realiseert hij zich dat het moeilijk is in het geval van twee gezonde kinderen te spreken van leed en een misser. Een complexe zaak derhalve.

Terugkomend op mijn politieke partij en de wet. Is de wet altijd rechtvaardig? Dit is natuurlijk een retorische vraag. In het geval van voetbalwetten luidt het antwoord zeker neen. Zelden heb ik zo'n slecht Barcelona gezien, Chelsea speelde in de tweede halve finale van de Champions League de sterren van de langs de lijn steeds wanhopiger gebarende trainer Guardiola van de mat en had met 3-0 moeten winnen. Aangezien het slechts 1-0 was zei ik al tegen Luchiano (11): "Alles kan nog gebeuren, immers één lucky goal van Barcelona is genoeg."

In de 92e minuut scoorde Iniesta, de enige Barca-speler die samen met doelman Valdes zijn normale niveau haalde, met een prachtig afstandsschot de onverdiende gelijkmaker. Het was het enige schot op goal van Barcelona gedurende de gehele wedstrijd. De verslagenheid bij alles wat Chelsea een warm hart toedraagt was enorm. Een finale in Roma tussen Manchester United en Barcelona is mooier dan een met Chelsea, dat is zeker. Maar het blijft onverdiend.

Ballack, Drogba en Hiddink mogen nog deze week het bezoek van een legertje letselschade-advocaten tegemoet zien.

Posted by CasaSpider at 6:33 AM | Permalink | Comments (15)

CasaSpider tekent ervoor om precies op zijn 109e verjaardag precies in de 109e minuut uitgeschakeld te worden voor precies een groot Europees tournooi.

(Link)

Posted by CasaSpider at 6:55 AM | Permalink | Comments (5)

Als de blazer overvloedig sproeide met speeksel, vond het erwtje dat ook niet prettig. Van stof, modder of ander vuil had het erwtje evenmin terug. Dan zei hij 'bekijk het maar, gij zult niet meer fluiten'. Dan stond je als scheidsrechter mooi voor aap en lachte iedereen je uit.

Plotseling lag het eerste nummer van de eerste editie van het blad SCHEIDS! bij ons op de deurmat. De naam van de geadresseerde was mij volkomen onbekend en doet ook niet terzake. Ik hou daar wel van, van bladen gericht op een specifieke hobby of vaardigheid.

Zie bijvoorbeeld het citaat hierboven. We hebben het over de fluit Fox 40, ontworpen door basketbalscheidsrechter Ron Foxcroft uit Canada. Het is de eerste fluit zonder erwt. Foxcroft ontwierp hem omdat hij vaak last had van een fluit die dienst weigerde. Sjonge, wat is dat SCHEIDS! toch een dubbelzinnig blad.

Enfin, de Fox 40 is een groot succes en wordt door de aanbidders liefkozend de Stradivarius onder de fluiten genoemd. Het zal allemaal wel.

Over scheidsrechters gesproken, is het wel terecht dat de reclame van SpecSavers waarin een oude dame wordt geslagen de Loden Leeuw heeft gewonnen? Net als Antoinette Hertsenberg van Radar is mij tot op heden onduidelijk wat de idee hierachter is maar het heeft toch een zekere humor. Wat mij betreft had de reclame van Axe met de sproeiende oksels met de Fox 40 teruggefloten mogen worden.

Posted by CasaSpider at 8:47 PM | Permalink | Comments (6)

De Spiders zijn even heel druk aan het sporten, onder andere skien: slalommen en een mooie immitatie van Garmisch-Partenkirchen. Maar dan met Westmalle Tripel in plaats van Champagne. Het populairst zijn de balance-games, yoga is toch meer voor vrouwen. Lucy kan het erg goed. De muscle-excersises zijn zwaarder dan gedacht. Vandaag kreeg ik echter complimenten van mijn trainster. Ze had me eens bezig moeten zien.

Binnenkort meer over onze ervaringen met de Wii-Fit.

Posted by CasaSpider at 1:17 PM | Permalink | Comments (8)

Woensdag 20 augustus vierde de Rabobank Rijen feest. Hun kantoor aan de Hoofdstraat is gerenoveerd en de heropening moest gevierd worden. 's Morgens adviseerde ik Lucy en Luchiano (10) al om daarheen te gaan. Iedere bezoeker kreeg namelijk een presentje van de Rabobank. Zo vaak gebeurt dat niet.

Terwijl ik bij Brabant Water in Den Bosch aan het werk was kwam er een mail van Lucy binnen. Hij ging over het aangevraagde visum voor Sugey, maar daarover een andere keer meer. Ook schreef ze dat Luchiano in zijn eentje naar de Rabobank was.

Ongeveer om 14:15 ging mijn mobieltje. Het was Lucy en zij sprak met nerveuze stem. Luchiano was van zijn fiets gevallen en met een bloedend gezicht thuisgekomen. Volgens Lucy moest de wond gehecht worden. We overlegden koortsachtig. De huisarts is niet om de hoek en Diana (2) lag te slapen. Ik besloot naar huis te gaan.

In minder dan 40 minuten was ik in Rijen en trof Luchiano zachtjes huilend op de bank aan. Zijn hele voorhoofd was bebloed en hij had een diepe vleeswond. Nu werd de toedracht duidelijk.

Terugkomend van de Rabobank reed hij in de regen nogal hard op het Turfpad toen een vrouw uit een zijweg hem aanreed. Hij viel met zijn voorhoofd in het stuur van de vrouw en dat veroorzaakte de diepe wond. Hij lag wat dizzy op de grond toen de vrouw vroeg: "Gaatie?" Wankelend stond Luchiano op en deed zijn ogen open. De vrouw was al gevlogen.

Vervolgens wilde hij op de fiets naar huis maar zijn voorband was lek. In de regen met een bloedende wond liep hij naar huis. Toen hij door de tuin naar de achterdeur liep zag hij het bloed op zijn hoofd en schrok daarvan. Lucy was net aan de telefoon met Sugey en schrok minstens even hard. Afijn, dat was er gebeurd.

We gingen naar de huisarts. Dokter Fleerakkers was net terug van haar bevallingsverlof, in april is zij moeder geworden van een dochter (of zoon?). Ze bekeek Luchiano's wond en besloot hem te lijmen. Eerst schoonmaken natuurlijk. Even later zaten we weer in de auto. Het ergste leed was geleden.

Wel moest ik de fiets nog naar fietsenmaker Bart Ketelaars brengen. De voorband was lek en het stuur zat niet stevig vast. De fietsenmaker mompelde: "Oeioei, dat ziet er niet best uit." Hij vermoedde dat de bal, verdorie hoe heet dat ding, een soort van gewricht in het stuur maar ik kan niet op de naam komen, kapot was. Maar dat was niet zo, hij kon hem met wat speciale schroevendraaiers weer aandraaien. "Er hoeft dus alleen een nieuwe binnenband in", zei de fietsenmaker. "Kom hem tussen 17:30 en 18:00 maar ophalen."

Kwam dat allemaal even mooi uit! Nu was ik precies op tijd thuis om de finale 200 meter mannen in Beijing te zien. Usain Bolt en Churandy Martina waren mijn favorieten. Churandy eigenlijk nog meer dan Usain want toen Usain Bolt al lang ver op kop lag zagen wij hoe Churandy Martina oprukte van de zesde naar de vijfde enzovoorts naar de TWEEDE plaats en finishte in een ongelofelijke 19.82. We stonden op de banken! Ook voor Usain Bolt natuurlijk die met 19.30 een nieuw wereldrecord neerzette.

Usain Bolt vierde zijn overwinning samen met Churandy Martina en Wallace Spearmon. Inmiddels was echter duidelijk dat Spearmon gediskwalificeerd was wegens op de lijn lopen. In de herhaling was dit inderdaad duidelijk te zien. "Hé, maar Churandy deed dat ook!", constateerde Lucy.

Ik wuifde haar opmerking weg. Het was een half triest half lachwekkend gevoel om Spearmon te zien feesten in de wetenschap dat zijn stemming snel om zou slaan. De vraag was alleen wanneer de ongelukkige dit besefte. Daar kwam het moment, men hoefde niet te kunnen liplezen om Spearmon's reactie te begrijpen.

In mijn eentje deed ik de midweekse boodschappen, immers Luchiano voelde zich niet lekker en Diana sliep nog. Na de Primera en Albert Heijn stond ik om 17:30 op de stoep bij fietsenmaker Bart Ketelaars. De fiets werd voor mijn ogen opgelapt en voor 15 euro mocht ik hem meenemen. Op weg naar huis meldde de radio dat de Amerikanen protest hadden aangetekend tegen Churandy Martina die net zoals de eerder gediskwalificeerde Wallace Spearmon uit zijn baan was getreden. Diskwalificatie lag op de loer.

Thuis wilde ik een foto van ons zwaargewonde slachtoffer maken maar hij wilde niet. Ja, voor vijf euro. Uiteindelijk gaf ik toe, gelukkig kon Luchiano alweer lachen. "Wat heb je eigenlijk bij de Rabobank gekregen?", wilde ik nog weten. "Ach, een mapje om pasjes in te doen." Het is maar een schammel mapje dat mij anderhalf uur verzuim, 15 euro bij de fietsenmaker en ook nog eens 5 euro voor een foto heeft gekost. De volgende heropening laten wij beleefd aan ons voorbijgaan, Rabobank.

Inmiddels was de diskwalificatie van Churandy Martina officieel, ook het fenomenale nieuwe Antilliaanse record wordt uit de boeken geschrapt. De eerdere vreugde om de race live te kunnen zien is danig getemperd. Maar dat valt dan weer in het niet bij de vliegramp van vlucht JK5022 Madrid Barajas - Las Palmas, appels en peren.

Posted by CasaSpider at 10:06 PM | Permalink | Comments (22)

In de week waarin voor Luchiano (10) de school begon, hij zit nu in groep 8 maar daarover later meer, zijn de Olympische Spelen nog in volle gang. Europees Kampioenschap voetbal, Olympische Spelen en straks begint de Eredivisie weer, al dat gesport is knap vermoeiend.

Terug naar Beijing hoewel sommigen blijven volharden in Peking maar Hilversum 3 heet nu toch ook Radio 3? De strijd om het homohuwelijk erkend te krijgen op de Nederlandse Antillen is in Nederland groter nieuws dan de fenomenale prestaties van Churandy Martina. Churandy verbeterde zijn PR op de 200 meter tot 20.11 en staat woensdagmiddag om 16:20 in de finale. Naast Usain Bolt.

Tafeltennis is dat eigenlijk een echte sport? CasaSpider is tweevoudig clubkampioen bij de junioren van TTV Geenhoven, okay dat is een aantal jaren terug. Maar ik adviseer nooit iemand om te gaan tafeltennissen.

Tafeltennis is geen echte sport maar een virtuele. Op de Olympische Spelen speelt Li Jie namens Nederland tegen Zhu Fang uit Spanje en in de derde ronde tegen Liu Jia die voor Oostenrijk uitkomt. De dame met de typisch Nederlandse naam Li Jiao komt uit tegen de Luxemburgse Ni Xia Lian. Dus. Alle medailles zijn voor China.

Het wordt weer drukker op de weg en de dagen beginnen het tegenovergestelde van te lengen. Het viel Lucy ook op. "Ach, dat duurt maar een half jaar", sprak ik haar moed in. Vergeleken met de tijd tot de volgende Olympische Spelen in Londen valt dat inderdaad mee.

Niet vergeten allemaal Churandy Martina aan te moedigen om 16:20!

Posted by CasaSpider at 6:54 AM | Permalink | Comments (12)

Vantevoren (van te voren?) had ik niet gedacht zoveel naar de Olympische Spelen te kijken. Maar zoals dat met veel dingen gaat, hoe meer men erin zit des te interessanter wordt het. Dan hebben we het niet over de Nederlandse prestaties want die vallen uitzonderingen daargelaten een tikkeltje tegen.

De meest tot de verbeelding sprekende persoon van deze Spelen is ondanks acht (8!) gouden medailles niet de Amerikaan Michael Phelps, tenminste niet voor mij. Er bestaat slechts één onbetwist Koningsnummer en dat is de 100 meter sprint voor mannen. Het onderdeel viel deze keer midden in de voetbalwedstrijd Nederland-Argentinie maar voor deze ultieme krachtsinspanning wijkt voetbal voor atletiek.

Zinderende spanning. Het begint al in de minuten voor de wedstrijd met het presenteren van de atleten. Sprinters zijn te vergelijken met roofdieren, ze snuiven nog net niet of soms ook wel. De grote favoriet is wereldrecordhouder Usain Bolt uit Jamaica. Churandy Martina is er ook, de trots van Curacao en op dat moment met 9.94 recordhouder van de Nederlandse Antillen. Geen Nederlander liep ooit sneller.

In een veld met Usain Bolt, Richard Thompson (Trinidad), Walter Dix (USA), Asafa Powell (Jamaica), Michael Frater (Jamaica), Marc Burns (Trinidad) en Darvis Patton (USA) is Churandy Martina echter gewoon een outsider.

Dan begint de race. Martina is het langzaamste weg. Halverwege gebeurt het, de boomlange Usain Bolt neemt afstand van de anderen als waren het allemaal CasaSpiders. De laatste tien meter loopt hij met de armen relaxed naar beneden, een imposante overwinning die me deed denken aan Ben Johnson tegen Carl Lewis in Seoul1988.

Maar dit ging nog harder, 9.68 later gecorrigeerd naar 9.69. Wat een fenomenaal wereldrecord. En wat is Usain Bolt een relaxte guy die regelmatig de Golden Spike toont maar nooit arrogant overkomt. Churandy Martina wordt zeer verdienstelijk vierde in 9.93, voor de derde achtereenvolgende keer verbetert hij zijn persoonlijk record en dat van de Nederlandse Antillen.

De NOS nam de tijd voordat men terugschakelde naar Nederland-Argentinie en dat was meer dan terecht. Dit was sport van een andere orde. De CasaMovie Beijing 2008: Usain Bolt 9.69 duurt 4:28 minuut. Het is heerlijke televisie. Natuurlijk komt de muziek deze keer uit Jamaica. I stand strong van Burning Spear zorgt voor de toepasselijke tekst.

Check your move in a Babylon!

Update zondag 17.08.2008 / 16:51

YouTube zowel als Vimeo hebben de movie Beijing 2008: Usain Bolt 9.69 verwijderd omdat er mogelijk rechten aan vast zitten. Ik heb geen idee maar bied deze CasaMovie daarom voorlopig op deze plek aan, speciaal voor de liefhebber. Bestandsgrootte: 67.815.287 bytes. Enjoy!

Posted by CasaSpider at 3:34 PM | Permalink | Comments (12)

Mocht ik iemand uitkiezen om mijn lottoformulieren in te vullen viel de keuze al snel op Foppe de Haan. In 2006 Europees Kampioen onder-21 ondanks een nederlaag tegen de Oekraine en een gelijkspel tegen Denemarken en dat kunststukje herhaalde hij in 2007 na een hele late gelijkmaker en een ellenlange penalty-reeks in de halve finale tegen Engeland.

In Beijing overklasten de Verenigde Staten een behoudens het eerste half uur pover spelend Nederlands Elftal. Na 92 minuten stond het zeer verdiend 2-1 voor de Amerikanen. Even in de huid van Cruijff kruipen, hoe komt het dat Nederland zo slecht voetbalt? Uiteindelijk heeft het te maken met de handelingssnelheid. Men is domweg te traag en daardoor is de tweede bal vrijwel altijd voor de tegenstander. Logisch toch?

Dat is nu echter niet het thema. In de zomer van 1976 komt om 09:43 uur Simón ter wereld. Zijn vader Andrés is zo trots als een pauw, vooral omdat het een jongen is. Hij voedt hem met harde hand op met als doel dat Simón een Grote Vent wordt. Of een Echte Kerel. In het Spaans Un Gran Varón.

Als hij wat ouder is vertrekt Simón naar het buitenland en daar vergeet hij al snel de preken van zijn vader. Hij begint vrouwenkleren te dragen en stift zijn lippen. Dan komt onverwachts zijn vader Andrés op bezoek. Aan een jongedame vraagt hij of zij weet waar Simón is. Tot zijn ontzetting antwoordt de vrouw: "Hai papa, hoe gaat het? Herken je me niet, ik ben Simón, je zoon Simón... de echte vent!"

Bovenstaande tekst is vrij vertaald vanuit de Salsa-song El Gran Varón van Willie Colón. Hierna volgt het mooie refrein:

No se puede corregir a la naturaleza, palo que nace doblado, jamás su tronco endereza!

(Men kan de natuur niet corrigeren, van een houten paal die gevouwen geboren wordt zal de stam nooit recht staan!)

Een andere grappige zin is deze:

No te quejes Andrés, no te quejes por nada, si del cielo te caen limones, aprende a hacer limonada.

(Klaag niet Andrés, klaag nergens over, als uit de hemel citroenen op je vallen, leer dan limonade te maken.)

En zo is het ook. Aan dit mooie lied dat overigens niet goed afloopt want in de zomer van 1993 sterft Simón in een ziekenhuisbed, vermoedelijk aan Aids, moest ik denken toen Foppe de Haan in de 75e minuut Roy Makaay en Gerald Sibon als jokers in de wedstrijd bracht.

Sibon, met de klemtoon net als bij Simón op de tweede lettergreep, regelde een vrije trap op de rand van het strafschopgebied. Hij nam hem zelf en schoot hem hard en met enig geluk, immers de Amerikanen sprongen op, over de grond in het doel. Nederland leeft nog.

Met recht mag men daarom stellen: Gerald Sibon, El Gran Varón.

Relevante links:

• El Gran Varón, de tekst
• El Gran Varón, Willie Colón op YouTube (1988)
• Als bonus een mooie Salsa op YouTube van de Venezolaanse boys-band Los Adolescentes: Hoy aprendí

Posted by CasaSpider at 6:32 AM | Permalink | Comments (14)

1.

Toch gegrepen. In de aanloop naar de Olympische Spelen is gemeten dat de interesse voor Beijing 2008 duidelijk minder is dan voor Sydney 2000 en Athene 2004. Dat hebben ze goed gemeten want het gold ook voor mij. Vrijdag zag ik het laatste stuk van de openingsceremonie en was onder de indruk. Zaterdag- en zondagochtend stond de televisie aan en genoten we van Ruben Houkes en de overwinning van de dames 4x100 meter vrije slag. Zometeen komt Marianne Vos live binnen. Toch gegrepen.

Een minpuntje is NOS Teletekst alwaar de Medaillenspiegel niet is te vinden. Uitwijken naar ARD/ZDF pagina 825.

2.

Luchiano (10) moest naar de oogarts. Al een hele tijd heeft hij na het lezen hoofdpijn. Vrijdag hadden we een afspraak in het Amphia ziekenhuis in Breda. Het regende pijpenstelen en we renden naar de ingang van de polikliniek oogheelkunde.

CasaSpider: "Goedemorgen. Mijn zoon heeft een afspraak bij de heer Saxeno om half elf."
Receptionist: "Goedemorgen. Het is Saxena en dokter Saxena is een vrouw."

Juistum. De onderzoeken duurden bijna twee uren, vooral vanwege de druppels die men tussendoor in Luchiano's ogen druppelde. Bij de 3D-testen met het rood-groene brilletje constateerde men dat hij moeite heeft met diepte zien. Dat kan erop duiden dat beide ogen niet goed samenwerken. Dokter Saxena keek Luchiano diep in de ogen en verbaasde zich erover dat de druppels niet het beoogde effect hadden. De pupillen moeten er groot van worden maar bij hem waren ze piepklein. Daarom moeten we maandag terugkomen, twee maal per dag druppelen we nu thuis.

3.

Zaterdagmiddag gingen we naar Breda, kleren kopen voor Lucy. Luchiano en ik vermaakten Diana (2) en Lucy liep door de H&M. Na een uurtje had ze haar armen vol met kleren. Bij de paskamers stond een file. Na een tijdje verdween Lucy in een vrijgekomen occurrence en wij wachtten. En wachtten en wachtten. Gek woord eigenlijk.

Dan ziet men het verschil tussen mannen en vrouwen. Mannen kunnen beter Nobelprijzen winnen en sprinten, vrouwen beter de Noordzee overzwemmen en tijd doorbrengen in kledingzaken. Diana's conditie is op dit terrein duidelijk superieur aan die van Luchiano.

Posted by CasaSpider at 11:13 AM | Permalink | Comments (9)

1.

Donderdag was ik voor de tweede opeenvolgende middag vrij en wederom voor Luchiano (10). We gingen naar het Amphia ziekenhuis in Oosterhout voor nieuw gips.

Luchiano werd direct geholpen, dat is mooi. Nog mooier was dat hij zelf de kleur van het gips mocht uitkiezen. Nu is blauw zijn lievelingskleur maar hij dacht dat dat wat donker uit zou vallen. Daarom koos hij voor groen. Niet alleen vrouwenlogica is moeilijk te doorgronden.

Dokter Vos kwam even langs om te kijken hoe het ervoor stond met de duim. Hij doet al bijna geen pijn meer en aangezien het een mooie breuk is verwacht zij geen problemen. Het groene gips hoeft er ook slechts twee weken omheen te zitten.

2.

Onder normale omstandigheden was Luchiano's duim zeker en vast een journaal-item geweest. Nu werd hij enigszins overschaduwd door de film van Geert Wilders: Fitna The Movie. Het duurde even voor hij gedownload was maar tegen tien uur konden Lucy en ik hem bekijken.

Wat moet men erover zeggen. Qua film is Fitna niet echt sterk. Over ieder land en iedere religie kan men 15 minuten ellendige zaken aan elkaar knippen en plakken. Zet er een dreigend muziekje met donder en bliksem achter en het resultaat is hetzelfde. En dan is daar de pijnlijke verwisseling van Mohammed B. met rapper Salah Edin.

Vanuit mijn lagere schooltijd herinner ik me de uitleg over het ontstaan en verloop van de Tweede Wereldoorlog. Nederland kon zich nauwelijks verdedigen omdat men na WO-I dacht dat zoiets nooit meer zou gebeuren. Een goed uitgerust leger was derhalve niet nodig.

"Stom, maar daar trappen we natuurlijk niet nog een keer in", dacht ik bij mijzelf. Men moet leren van de geschiedenis. Maar ook geldt dat de geschiedenis zich herhaalt, alleen wel in steeds andere gedaante. De moeilijkheid is om deze gedaante te herkennen. Als Geert Wilders de gedaante al herkend heeft is het de vraag of hij de juiste methode hanteert om de wereld daarop te attenderen.

3.

Vrolijker nieuws dat ook overschaduwd is: het voetbalteam van de Nederlandse Antillen onder leiding van bondscoach Leen Looyen heeft de eerste horde op weg naar kwalificatie voor het Wereldkampioenschap 2010 in Zuid-Afrika genomen. Nicaragua werd woensdagavond in het Ergilio Hato stadion verslagen met 2-0. Eerder was de uitwedstrijd al met 0-1 winnend afgesloten. De volgende tegenstander in de reeks van nog minimaal 18 (!) wedstrijden is Haiti. (Bron: Amigoe & Mirror)

Curacao weblogger numero uno Dick Drayer heeft een geweldige nieuwe baan en mocht samen met Maya van der Werve de wedstrijd live voor de radio verslaan. Hij deed het met verve.

Posted by CasaSpider at 7:46 PM | Permalink | Comments (14)

In het rijtje Nederlandse schaatslegendes mag Bart Veldkamp niet ontbreken. In 1990 werd hij Europees kampioen en derde bij het wereldkampioenschap. In 1992 won Veldkamp goud op de 10 kilometer bij de Olympische Winterspelen in Albertville. Zijn tijd: 14.12,12.

De specialist op de 5 en de 10 kilometer was een emotioneel mens, vooral als het even niet liep. Zat hij echter lekker in zijn vel dan was dat ook duidelijk zichtbaar. Dan hupte Bart Veldkamp de bochten door daarbij flink aan snelheid winnend. Deze bijzondere beweging van zijn heup en benen ging later door het leven als het Hupje van Veldkamp.

Elke morgen neem ik bij de Druppel niet de lift maar wel de trap om op mijn werkplek te geraken. Deze bevindt zich op de vijfde verdieping. Elke trap heeft 18 treden, in totaal gaat het om een klim van 90. Nog geen Alpe d'Huez maar toch. Aanvankelijk verliep de beklimming ietwat moeizaam, slepend. Extreme Sports zit tussen de oren, sommigen zeggen zelfs dat alles tussen de oren zit maar dat vind ik overdreven.

De eerste trap is een makkie, ook de tweede etage wordt zonder problemen genomen. De Man met de Hamer komt men op de derde verdieping tegen, aan het begin van de trap naar de vierde. Op zomaar een dag gebeurt het. Met Bart Veldkamp in gedachten draai ik met mijn heupen, span eerst de linker dan de rechter bilspier extra aan en wip als het ware naar boven. Gelukkig liep er niemand achter mij!

Op weg naar de laatste trap, die naar de finish op de vijfde verdieping, is het niet eenvoudig de neiging te bedwingen om pootje-over te gaan. Eén hand op de rug en die met mijn laptoptas soepel zwaaiend. Daar begint de eindsprint waarbij soms zelfs twee treden tegelijk worden gewipt. De beloning is het uitzicht op de binnenplaats en de grote 5. Nog even uithijgen om extra cool en zogenaamd fit de werkruimte te betreden.

Ergens is de afwezigheid van publiek toch jammer, anders was wellicht een nieuw fenomeen geboren: Casa's wipje.
P.S. Weet iemand een naaimachine te koop voor weinig?

Posted by CasaSpider at 7:02 PM | Permalink | Comments (8)

Het is alweer twee dagen geleden maar toch nog even over het voetbal. Het positieve nieuws is dat het Nederlands Elftal alleen maar beter kan worden na de 2-1 nederlaag in en tegen Wit Rusland. Hoeveel betaalt de KNVB (of iemand anders) eigenlijk maandelijks om Nederland in de top-10 van de FIFA/Coca-Cola World Ranking te houden?

Engeland-Kroatie (2-3) was een heel ander verhaal, wat een geweldige wedstrijd. Overigens vooral van de kant van de Kroaten die op eerdergenoemde ranglijst om onverklaarbare redenen onder Nederland staan.

In mijn eentje naar een voetbalwedstrijd kijkend zap ik regelmatig weg. Sterker nog, Lucy mocht tijdens Wit Rusland-Nederland gewoon 20 minuten naar Lingo kijken. Van Engeland-Kroatie was iedere minuut de moeite waard.

Engeland-coach Steve McClaren, is dat niet een beetje teveel van het goede die dubbele C, is ontslagen. Tijdens de wedstrijd voelde hij de bui kennelijk al hangen gezien het reclamebord waar hij toevallig langs loopt.

Over toevalligheden gesproken, als Rusland niet een benauwde 0-1 overwinning op het nietige Andorra had behaald was Engeland alsnog naar het EK-2008 gegaan en had Steve McClaren nog een baan. Tegen Guus Geluk is echter geen kruid gewassen.

Heerlijk toch dat voetbal, net zo heerlijk als de dag van gisteren. Wat een prachtweer was het in Rijen, het zonnetje scheen en wij liepen over de markt. Het was markt. "Is er hier ook een visstand?", vroeg ik aan een willekeurige marktkoopman. "Dat weet ik niet", antwoordde de marktkoopman. Diverse lieden bemoeiden zich ermee en zeiden dat de viswinkel even verderop van uitstekende kwaliteit is.

Op het gevaar af dat deze mensen toevallig familie of vrienden van de eigenaar van de viswinkel zijn gingen we er toch naar toe. We kochten een bak kibbeling met ravigottesaus. Diana (1) kreeg een visje van de visboer. Het woord visje kan ze heel goed zeggen. Waarom? Dat komt later wel eens aan bod.

Teruglopend naar de parkeerplaats op het dak van de Albert Heijn haalde Lucy alvast een stuk kibbeling uit de zak. Sjonge, sjonge wat was die lekker met de ravigottesaus.

Het deed me aan Curacao denken. Daar kochten we af en toe onder de brug in Otrabanda stukjes kip (pida di galinja) die we al in de auto opaten. Als we de kip tot thuis bewaarden was hij minder lekker dan in de auto, heel gek.

"Volgens mij is het net als met de kip op Curacao", zei ik tegen Lucy. "Ja, laten we hem hier maar opeten", antwoordde zij. Staande in het zonnetje tegenover het Wilhelminaplein (!) met uitzicht op de markt verorberden wij de kibbeling met ravigottesaus.

's Middags leidde Lucy me naar een nieuwe ervaring, dat heeft zij al vaker gedaan. Deze keer ging de reis naar de dichtbij ons huis gelegen Zwarte Dijk 60 waar de GardenMaster Rijen is gevestigd. CasaSpider naar een tuincentrum, het moet niet gekker worden.

Lucy laadde het winkelwagentje vol met viooltjes en wat andere planten. Bij de sectie Tuinkabouters kon ze de verleiding haast niet weerstaan. Gelukkig zijn de paddestoelbewoners tamelijk aan de prijs zodat ze mochten blijven staan.

We schakelen over in RealWrite™ modus. Lucy heeft zojuist authorisatie gegeven om een paar foto's van onze nieuwe aanwinsten te maken. Een dergelijke kans mag men niet voorbij laten gaan. Echt indrukwekkend zien de plantjes er nog niet uit. Volgens Lucy moeten er daarom een paar bijgekocht worden.

Gaat het niet altijd zo? Men begint met schoonmaken en al doende ziet men pas hoeveel meer dingen vies zijn. Het is maar een voorbeeld. Hoogste tijd om eens te gaan douchen.

Update 23.11.2007 / 19:02

Deze dag staat in het teken van tuinieren, van Lucy's kant dan toch tenminste. "Kom we maken een foto van ons bij mama's nieuwe planten", stelde ik aan Luchiano (10) voor toen hij net van school thuis kwam. Onze jongeman is de laatste dagen ietwat recalcitrant. De liefde voor planten is aan zijn gezicht af te lezen.

Tot overmaat van ramp gingen we nogmaals naar tuincentrum GardenMaster. Lucy wilde extra bloemen en een zak potaarde. Bijkomend voordeel was dat we de tuinkabouters vast konden leggen. Aan Luchiano vroeg ik of hij wilde dat we een kerstboom namen. "Ja graag. Daar wil ik graag voor zorgen. Zorgen dat hij weg gaat."

Om hoe laat begint de puberteit?

Posted by CasaSpider at 11:56 AM | Permalink | Comments (16)

Vorige week was niet geweldig voor Luchiano (9) met twee blessures en bijbehorende doktersbezoeken. Deze week is het een ander verhaal.

Woensdag 24 oktober was meneer jarig en bereikte de respectabele leeftijd van tien jaar. Een van de voordelen van in Nederland jarig zijn is dat er familie in de buurt woont, althans de familie van mijn kant. Alle drie zussen kwamen langs. Margriet en Pascale uit Borkel en Monica uit Utrecht.

Ook de respectievelijke mannen en kinderen waren present, behalve zwager Wiro van Margriet die in Portugal de voortgang van hun huis in aanbouw aan het bekijken is. Luchiano vond het prachtig, zoveel aandacht. Met zijn neven Ruben (14) en Marnix (11) kan hij het uitstekend vinden en zij bleven een nachtje logeren.

Tijd voor een aantal foto's:

• Van Lucy en mij kreeg Luchiano een paar skeelers (of zijn het skates?).
• Opa en oma hadden veel kado's voor de jarige, waaronder beschermmateriaal voor tijdens het skeeleren.
• Oma Truus snijdt de verjaardagstaart aan.
• In de namiddag kwam Pascale met zoon Tom (2) het feest opluisteren.
• Op de bank van links naar rechts: Luchiano met weggedraaide oogbollen, zus Pascale, haar zoon Tom en neef Marnix.
• Marnix is erg zorgzaam voor Diana (1), Luchiano houdt zijn nieuwe PSV-voetbal stevig vast.
• Luchiano met zijn PSV-etui, Pascale (ook een PSV-fan) kijkt half bewonderend toe.
• Wat zit hier nu weer in lijken Luchiano en Diana te denken.
• Een spel! Het Huis Anubis ziet er mooi uit maar eerlijk gezegd was ik blij toen het afgelopen was.
• Zus Margriet en neef Ruben met engelachtige blikken.
• CasaSpider bedreigt Diana met een zoen.
• Vaste prik tegenwoordig aan tafel: Hap, hap, hap. Dat zal lekker smaken. Of zoiets.

De skeelers zijn een groot succes. CasasPa nam Luchiano en Marnix een aantal malen mee naar het Eurocircuit waar een wielerbaan van precies anderhalve kilometer is aangelegd, een perfect rondje om te skaten (skeeleren?). Woensdag deed Luchiano er 9:47 minuten over en zaterdag 8:46.

Donderdag waren de neven er nog steeds en was het tijd voor een uitstapje op uitnodiging van CasasPa naar Montana Snowcenter bij de Kempervennen. De eerste keer dat Luchiano op ski's stond. Ruben en Marnix zijn ervaren en mochten vrij skien, Luchiano ging de beginnersklas in.

Boven vanuit het restaurant konden wij zien hoe hij het er vanaf bracht. Zoals gebruikelijk met vallen en opstaan. Aan het eind ging het een stuk beter dan aan het begin en is dat niet precies het idee van les krijgen?

"En, hoe vond je het?", vroeg ik nieuwsgierig. "Niks aan, ik ga nooit meer skien!", was het voor mij verrassende antwoord. "Maar de sneeuw dan, vond je die niet leuk?" "Neen, dat was geen sneeuw, dat was ijs."

Maar wij vonden het wel leuk en dat is natuurlijk het belangrijkste.

"Skeeleren is iets anders dan skaten. Het verschil is het aantal wieltjes en het doel. Skeelers hebben 5 wieltjes en skates 3 of 4. Met skaten gaat het om de bochtjes en kunstjes. Bij skeeleren gaat het om de snelheid en om het verbeteren van de conditie. Dit is nodig om goed voorbereid te zijn op het schaatsseizoen en/of mee te doen met skeelerwedstrijden." (Bron)

Posted by CasaSpider at 5:03 PM | Permalink | Comments (11)

Zaterdag heeft neef Ruben, zoon van mijn zus Monica en haar man Peter, de respectabele leeftijd van 14 jaar bereikt. Gefeliciteerd Ruben. Qua lengte hoeft hij niet meer te groeien, immers hij is groter dan CasaSpider.

Het feestje was in Utrecht, de stad waar ik van 1977 tot 1995 heb gewoond. Okay, de eerste twee jaren eigenlijk in Zeist, maar ik studeerde in Utrecht. Vanaf de Veemarkt reden we de Kardinaal de Jongweg op en na een paar rotondes doemden de flats van de Van Liefland- en Willem Schuylenburglaan op, het studentencomplex in Tuindorp waar ik begin tachtiger jaren vooral buiten de studie het een en ander heb opgestoken.

We waren de eersten. Al snel volgden mijn andere zussen en meer genodigden. Ruben wilde absoluut niet gekust worden hetgeen sommige vrouwen ietwat onzeker maakt. Het was voor zus Margriet in ieder geval een opluchting dat hij ook Lucy's zoenen had geweigerd.

De gezellige middag liep ongemerkt over in de avond. Lucy wilde een shoarmatent opzoeken maar toen Monica zei dat we mosselen gingen eten was zij snel overgehaald en verdween met mijn zus in de keuken.

Ondertussen was het Nederlands Elftal in Roemenie begonnen aan de kwalificatiewedstrijd voor het EK-2008. Deze keer liet de mazzel bondscoach Van Basten in de steek en verloren we met 1-0.

De patat ging er bij de kinderen soepeler in dan de mosselen. Sommige dingen moet men zogenaamd leren eten. Waarom eigenlijk? Tegen negen uur stapten wij in de donkerzwarte Volkswagen Jetta om ruim een uur later in Dommelen aan te komen. Bijna precies de speelduur van de door mij vervaardigde CD met favoriete mp3's.

Het zonnetje schijnt op deze zondagmiddag. Zojuist is de Marathon van Eindhoven afgelopen waar CasasPa veel werk voor heeft verzet. Winnaar Philip Singoei, natuurlijk uit Kenia, verbeterde zijn eigen parcoursrecord tot 2 uur 7 minuten en 55 seconden. Om dat te vieren gaan wij straks of naar Venbergen of naar de Markt in Valkenswaard en drinken een glas Trappist op deze prachtige overwinning en daarna nog een tweede op de tweede dag van Rubens 14e levensjaar.

Posted by CasaSpider at 2:41 PM | Permalink | Comments (7)

1.

Zondag hadden we wat tijd over en wilden we eens wat anders doen. De laatste weken dagen op Curacao vliegen om en er zijn nog zoveel indrukken die ingeprent moeten worden. We gingen naar Boca Sami, een samentrekking van San Michiel. Boca Sami is een klein pittoresk vissersdorpje en tevens bakermat van Frente Obrero, vrijwel iedereen met de naam Constancia komt er vandaan. Ook Ergilio Hato (1, 2, 3), de beste keeper van Curacao ooit, heeft hier lange tijd gewoond.

We keken wat rond en dronken een Amstel bij duikschool Wedervoort. Luchiano (9) zwom wat in het heldere water en Diana (1) bleef rondlopen. En ik er achteraan, hier peinzend in de verte. Sinds ze zo bewegelijk en mobiel is komen Lucy en ik niet echt aan relaxen meer toe. Hopelijk is dat over een jaar of drie, vier anders. Luchiano kwam uit het water en bestelde een cola. "Sjezus, wat is dit boring", zei hij. Een gedwongen foto met een vissersboot maakte het slechts erger.

Tijd om op te stappen.

2.

Een van de vreemdste dingen die ik de laatste dagen gehoord heb is toch wel de eis die aan topturner Yuri van Gelder is gesteld. Hij mocht alleen naar de Olympische Spelen van 2008 te Beijing als hij bij het WK in Stuttgart wereldkampioen op het onderdeel Ringen werd. Wereldkampioen! Yuri van Gelder won de zilveren medaille maar verloor zijn ticket naar Beijing. Wat wil ik graag de man, het kan geen vrouw zijn, interviewen die deze eis heeft verzonnen. Dat moet iemand zijn die nog een appeltje met Yuri te schillen heeft, bijvoorbeeld omdat die honderd jaar geleden op de peuterschool ooit een vriendinnetje voor zijn neus heeft weggekaapt.

En wat als alle landen de eis hanteerden dat per onderdeel slechts de wereldkampioen van het jaar voorafgaand aan de Olympische Spelen mag deelnemen aan deze Spelen? De winnaar van de gouden medaille staat dan in ieder geval vast.

3.

Sommige mensen vragen zich af of wij eigenlijk wel bezig zijn met onze aanstaande emigratie naar Nederland. Jazeker! Maandag moesten we met zijn allen naar Kranshi, het Gemeentehuis, om ons uit te schrijven. De dame in het zwart is overigens Jackeline. We hadden de nummers 597 en 598 maar toen we ons bij loket 10 vervoegden kregen we te horen dat we bij loket 12 moesten zijn. Ook goed.

De man bij loket 12 vroeg waar we naar toe gingen. "Valkenswaard", antwoordde ik. "Valkenswaard?", zei de man. "Valkenswaard", zei ik. In een boek waarin kennelijk alle Nederlandse gemeenten staan sloeg de man de bladzijde met de "V" open en zocht naar Valkenswaard. Uiteindelijk hief hij de handen op en zei in lichaamstaal duidelijk dat Valkenswaard dus gewoon niet bestaat, had hij het niet gezegd? Op zijn kop lezend zag ik dat de man in een totaal fout rijtje bezig was bijvoorbeeld dat van Vught en begon op een ander te wijzen. Uiteindelijk blijkt Valkenswaard gelukkig niet van de aardbodem verdwenen te zijn.

Na overhandiging van vier paspoorten, twee sedula's (ID-kaarten) en de twee vellen met moeizaam verkregen stempels verdween de man een tijdje uit zicht. Hij keerde terug met een aantal formulieren die ik allemaal moest ondertekenen. Vier bleven over voor mijzelf en ik controleerde ze nauwkeurig. Dat was maar goed ook want er zaten twee uitschrijvingsformulieren voor mij bij en nul voor Lucy.

Toen ik de ambtenaar hierop wees verdween de man enigszins nors terug naar zijn geheime locatie maar enige minuten later had ik ook Lucy's uitschrijvingsbewijs in handen. "Nu moet ik nog naar Immigratie, tog?", vroeg ik overbodigerwijs. Immers ik ken de procedure uit mijn hoofd. De man schudde wat met zijn hoofd en zei iets van dat de stempels voldoende waren.

De nieuwste procedure is nog niet helemaal doorgedrongen in Kranshi, desondanks ga ik morgen naar Imigrashon. Als we nog aan doelpunten deden was het nu 6-3 voor de Spiders. O ja, de verhuisdozen van Caribbean Moving Services zijn ook binnen. Het inpakken kan beginnen.

Posted by CasaSpider at 9:24 PM | Permalink | Comments (35)

Zaterdag stond een upgrade op de planning van één van de twee Oracle installaties op een testserver naar RDBMS-versie 9.2.0.6. Na de software-upgrade moesten vier databases gepatched worden naar de nieuwe versie. Wat is DBA toch een prachtberoep. Sommigen scheren in een F16 met Mach-2 een paar meter boven een zoutvlakte en anderen drukken op wat knoppen om van 9.2.0.5 naar 9.2.0.6 te gaan.

Ik zou het wel weten!

"Wat zal ik eens aantrekken?", dacht ik bij mijzelf. Niet onbelangrijk, wat men aantrekt voor een upgrade. Ik ben een winnaar en sinds jaar en dag is AC Milan mijn club nummer één.

Ja, eigenlijk Feyenoord maar die zien we niet zo vaak in actie op Europees nivo. De liefde dateert uit de tijd van Prati, Schnellinger en de weergaloze Gianni Rivera maar dat is een ander verhaal.

Ik trok mijn AC Milan shirt aan. Het sloot als een tweede huid om mijn lichaam.

Vrijdagavond won AC Milan in Monaco de strijd om de Supercup tegen Sevilla met 3-1. Het was een wedstrijd die overheerst werd door de dood van de 22-jarige Sevilla-speler Antonio Puerta op dinsdag 28 augustus.

Toen Renato na een kwartier de score opende voor Sevilla vierden de spelers de goal op ingetogen wijze, allen met de blik en de wijsvinger naar de hemel gericht.

De upgrade verliep zonder noemenswaardige problemen. Zonder naar de hemel te hoeven kijken hebben we afscheid genomen van RDBMS-versie 9.2.0.5.

Posted by CasaSpider at 3:55 PM | Permalink | Comments (18)

Zaterdag speelden Curacao en Tokyo Kitasuna de finale van het International Championship te Williamsport, Pennsylvania. De winnaar speelt zondag de World Series Championship Game tegen de United States champion. Interessant, nietwaar? In de groepswedstrijden vaagden de Japanners Curacao nog met 10-3 van de mat. Zo eenvoudig ging het deze keer niet.

In de eerste helft van de zesde en laatste inning nam Curacao een 4-3 voorsprong door een klap in het verre veld van Ulrick Carmelia. Bijna liep er nog een Curacaoenaar binnen maar deze werd op de thuisplaat uitgetikt. In de gelijkmakende slagbeurt ging het echter volledig mis. Binnen no-time stonden er drie Japanners op de honken met slechts één man uit.

"Hoe gaat die arme pitcher dit nog rechtbreien", vroeg ik mijzelf af. Niet dus. Met een homerun beslechtte Ryo Kanekubo het pleit en schonk Tokyo Kitasuna de zege met 7-4. (Gamestory: Life Is Grand For Kanekubo, Japan) Een geflatteerde uitslag, maar het sprookje is uit.

Dat zondag de Consolation Game om de derde plaats met 1-0 verloren ging tegen Texas is slechts interessant voor de statistieken. Over een uur begint de finale maar die laten wij mooi aan ons voorbij gaan.

Ander onderwerp. Luchiano (9) gaf mij een leuke muziektip. Eres para mi van Julieta Venegas, een aanstekelijk nummer dat zomaar zomerhit zou kunnen worden als het tenminste zomer was. Uiteraard is de clip op YouTube te bezichtigen.

Het refrein gaat als volgt:

eres para mi, me lo ha dicho el viento,
eres para mi, lo oigo todo el tiempo,
eres para mi

Vrij vertaald:

je bent voor mij, dat heeft me de wind gezegd,
je bent voor mij, dat hoor ik de hele tijd,
je bent voor mij

Tsja, als de wind het zegt moet het wel waar zijn. Of men wordt opgenomen in een open inrichting, dat kan natuurlijk ook.

Posted by CasaSpider at 4:05 PM | Permalink | Comments (20)

Luchiano (9) in de auto van school naar huis: "Ik weet niet meer hoe ik een staartdeling moet maken." "Hmm... dat moeten we dan maar eens gaan oefenen vandaag", bromde ik terug. Het was even stil. "Maar ik kan wel heel grappige golfjes met mijn wenkbrauwen maken. Dat kan verder niemand in de klas. En ook met de oren bewegen kan verder niemand", vervolgde Luchiano enthousiast.

Ik vroeg mij af of men voor deze twee vaardigheden een punt op het rapport krijgt maar deed er verder het zwijgen toe.

"Hiiiieeeeeee!!!", klonk het plotseling vanuit de hal van het UTS-gebouw te Vredenberg. Het leek wel of een dozijn wilde muizen zich tussen de benen van de aanwezige dames had gemengd. Maar het waren vreugdekreten. Het Curacaose jeugd-honkbalteam is zojuist op wonderbaarlijke wijze aan uitschakeling ontsnapt in de 2007 Little League World Series.

Halve finale International Championship, Willemstad Curacao versus Maracaibo Venezuela. Het scorebord geeft 1-1 aan na de reguliere speeltijd van 6 innings. In de verlengende zevende inning neemt Venezuela met 2-1 de leiding.

In de gelijkmakende slagbeurt heeft Curacao twee man op de honken met twee uit. Alles hangt af van Deion Rosalia die al twee slag aan de broek heeft en één wijd. Maar het ongelofelijke gebeurt. Deion Rosalia grijpt de laatste strohalm, jaagt de bal over de hekken en bepaalt met een geweldige homerun de eindstand op 4-2 voor Curacao. (Gamestory: Deion is Prime Time)

Welk een barbaars scenario voor de verliezende partij. De Venezolaanse honkballers zitten huilend op de grond. Een sneu gezicht maar wij gaan naar de finale van het International Championship. De winnaar daarvan treedt in de World Series Championship Game aan tegen de winnaar van de United States Championship. Hiiiieeeeeee!!!

Posted by CasaSpider at 6:31 PM | Permalink | Comments (15)

Curacao is een prepaid-maatschappij. De Curacaoenaar houdt niet van rekeningen betalen, ja wie eigenlijk wel? Aqualectra, het water- en electriciteitsbedrijf, en telecom company UTS hebben hier veelvuldig mee te maken. Gevolg is dat het niet gemakkelijk is om aan een postpaid telefoonaansluiting te komen. Hele volksstammen bellen derhalve prepaid en dat is wel zo gemakkelijk.

Water en electriciteit is een ander verhaal. Het verbruik wordt op Curacao maandelijks gemeten dan wel geschat. Het te betalen bedrag is dus iedere maand anders. Op de vervaldatum van de te betalen rekening stromen de betaalkantoren vol met mensen die op het allerlaatste moment hun schuld voldoen.

Doet men het te laat dan wordt men afgesloten van electra. Voorheen was het van overheidswege verboden het water af te sluiten en men kan wel raden wat er dan gebeurde. Inmiddels is dit niet meer zo.

Een aantal jaren geleden introduceerde Aqualectra het prepaid-concept voor electriciteit en men noemde het Pagatinu. Dit betekent zoveel als Kijk uit of Denk na. Misschien is het Engelse Pay attention adequater. Ongeveer 19.000 huishoudens maken gebruik van dit systeem.

Er wordt een kastje in huis geïnstalleerd en als men daar een kaartje voor koopt krijgt men stroom voor dat bedrag. Een enorme vereenvoudiging van het hele billing-process van Aqualectra. Voordeel voor de gebruikers is dat men veel beter ziet waar het geld blijft, het effect van een lamp die men uitdoet is direct zichtbaar.

Afgelopen vrijdag ging het mis met het Pagatinu systeem. De stroom viel uit (sic!) en daarna is het systeem niet meer goed opgekomen. Als noodmaatregel kunnen klanten nu stroom kopen in de betaalkantoren van Aqualectra. Dinsdagavond liep het storm in Otrabanda, het enige kantoor dat 's avonds open was. Sommige mensen stonden tot vijf uren in de rij.

De problemen zijn nog steeds niet opgelost, onder andere omdat geen lokale expertise aanwezig is. Ook een fail-over systeem ontbreekt. Soms is rond beter, soms vierkant en hetzelfde geldt voor prepaid en postpaid.

Is er nog iets positiefs te melden? Jazeker. Het betreft de 2007 Little League World Series die van 17 tot 26 augustus te Williamsport, Pennsylvania gehouden worden. Acht Amerikaanse teams strijden met acht teams uit de rest van de wereld om het wereldkampioenschap honkbal voor de jeugd.

In de Caribbean regio is het team van Pabao Little League Willemstad sinds jaar en dag heer en meester. Ook bij de World Series staat het Curacaose team zijn mannetje. In 2004 werden we wereldkampioen door California met 5-2 te verslaan. In 2005 was er de zinderende finale tegen Hawaii die uiteindelijk met 7-6 verloren ging.

Dit jaar werd Curacao in de eerste groepswedstrijd met 3-10 de oren gewassen door Tokyo Kitasuna uit Japan. Vroegtijdige uitschakeling dreigde. Een moeizame 2-0 overwinning tegen Dhahran uit Saudi-Arabie hield de hoop levend. De beslissing viel vandaag, woensdag in het laatste groepsduel tegen White Rock-South Surrey uit Canada. Onze jongens verzaakten niet en wonnen met 6-2.

In de kwartfinales wacht waarschijnlijk het team van La Victoria uit Maracaibo, Venezuela. Dat speelde in dezelfde pool als Windmills Apeldoorn, de eerste vertegenwoordiger uit Nederland in de Little League World Series. Na drie zware nederlagen mogen de Apeldoorners alweer naar huis. Of ze blijven nog even om te kijken hoe het echt moet.

Tot slot een controlevraag. Wie weet er nog wat Pagatinu betekent?

Posted by CasaSpider at 8:28 PM | Permalink | Comments (23)

Veel Nederlanders hebben waarschijnlijk nog nooit van Churandy Martina gehoord. Maar wie weet bijvoorbeeld bij welk team Andruw Jones, de best verdienende sportman van ons Koninkrijk, al meer dan tien jaar excelleert?

Terug naar Churandy Martina. Deze op 3 juli 1984 geboren Curacaoenaar heeft dinsdagavond voor een grote prestatie gezorgd door in Rio de Janeiro bij de Panamerikaanse Spelen de 100 meter te winnen in 10.15 seconden. Goud voor de Nederlandse Antillen en niet alleen Diana (1) is goed ter been in de maand juli.

Tweede werd Darvis Doc Patton uit de Verenigde Staten in 10.17. Bij de halve finales op maandag was Martina al veruit de snelste met een fabelachtige 10.06. Vermoedelijk met iets teveel rugwind.

Officieel is Churandy Martina Nederlands recordhouder (mirror) op de 100 meter sprint met 10.10 gelopen op 11 juli 2006 te Lausanne. Niet iedereen (mirror) is het hier overigens mee eens aangezien Martina niet voor Nederland maar voor de Nederlandse Antillen uitkomt. Theoretisch kan dit tot de vreemde situatie leiden dat het Nederlands record straks sneller is dan het Europese.

Op Curacao is men enorm trots op de prestatie van vandaag. Het was een lang item op het achtuurjournaal waar zelfs minister-president Emily de Jongh-Elhage het woord voerde. Zij komt uit een echte sportfamilie, is oud-bowling kampioene en voelt zich derhalve erg betrokken bij alles wat met sport te maken heeft. Een beetje de Antilliaanse Erica Terpstra zeg maar.

Vandaag is ook bekend gemaakt dat Alexander Vinokourov na zijn winnende tijdrit op doping is betrapt. Rasmussen was al verdacht en ook de nummer twee in het Algemeen Klassement Alberto Contador wordt nu in verband gebracht met dopingdokter Eufemiano Fuentes.

In 2008 vinden de Olympische Spelen in Beijing plaats. CasaSpider durft de stelling aan dat iedere man die daar de 100 meter in 9.95 of minder loopt weleens gepakt heeft. Ongeacht wat Churandy Martina in Beijing loopt gaan mijn felicitaties naar deze snelle Yu'i Kòrsou.

Posted by CasaSpider at 9:44 PM | Permalink | Comments (19)

Ieder mens wordt op zijn tijd geconfronteerd met moeilijke vragen. Ja, ook CasaSpider. Soms geldt komt tijd komt raad. Luchiano (9) wordt vooral 's nachts geteisterd door moeilijke vragen. Wie er eentje kan beantwoorden is meteen zijn favoriet.

Een interessante moeilijke vraag is wat te denken van de actie van de zes voetballers die na de gewonnen finale tegen Servie met de Surinaamse vlag over het veld renden? Het betreft het Europees Kampioenschap voor onder 21 jaar dat in Nederland is gehouden. Een paar gedachtenstreepjes:

• Foppe de Haan vond het niet nodig: "Deze prestatie hebben we met het Nederlands elftal geleverd. Ze moeten maar een andere keer met die vlaggen gaan zwaaien."
  
• Volgens Royston Drenthe was het niet de bedoeling om te provoceren: "Wij zijn trots om voor Nederland uit te komen. Dat hebben we op het veld wel laten zien, dacht ik. De Surinaamse vlaggen hebben we zonder na te denken aangepakt."
  
• Halbe Zijlstra (VVD): "Een toonbeeld van geslaagde integratie. Die jongens hebben nog warme gevoelens voor Suriname, maar ze hebben gekozen om voor Nederland uit te komen. Niemand verwacht dat ze hun eigen identiteit meteen verliezen. Er zijn ook Nederlanders in Michigan die wel eens een klompendans doen."
  
• CasaSpider: "Het is logischer dat een vertegenwoordiging van een kleine groep binnen een grote groep bij een behaald succes zijn roots wil benadrukken dan andersom."

Een zekere mate van zich miskend voelen kan ook meespelen. Zo bestaat het Nederlandse honkbalteam voor het grootste gedeelte uit mannen met Antilliaanse roots. Waar Antillianen door veel Nederlanders normaliter worden gezien als bolletjesslikkers en criminelen worden de honkballers bij successen plotseling wel als echte Hollanders geclaimd.

Twee zaken die wellicht niet helemaal te vergelijken zijn, maar wel moeilijke vragen. Degenen met een wijs antwoord schaar ik zeker onder mijn favorieten.

Posted by CasaSpider at 2:08 PM | Permalink | Comments (32)

Het is jaren en nog eens jaren geleden dat er zo'n verfrissend voetballend Oranje op de mat stond. Ondanks de slechte weersomstandigheden maakten Servie en Nederland, beiden onder 21, er een prachtige pot van. Ja, ook Servie want als een paar ballen net iets anders vallen heb je een compleet andere wedstrijd.

Maar een Nederlands Elftal dat ook na een voorsprong doorgaat met voor de aanval kiezen is echt een verademing. Na de 3-0 overklaste Oranje de Serven maar maakte het niet helemaal af zoals ook de Engelse commentator was opgevallen: "They just aren't able to jam the final nails into the coffin."

Als je de EK-finale van 2006 in Portugal tegen de Oekraine met 3-0 wint...
Als je de EK-finale van 2007 in Nederland tegen Servie met 4-1 wint...

De kracht van dit jonge elftal is het collectief en de balans. Juist voor deze twee elementen is de coach (en zijn assistenten) van groot belang. Daarom mag de no-nonsense man uit Friesland wel even op een voetstuk worden geplaatst. Foppe de Haan, gefeliciteerd!

Hoe nu verder? Heel eenvoudig. Marco van Basten gaat met zijn oudjes het veteranencircuit in en het nieuwe Oranje neemt met Foppe de zaak over. Thuiswedstrijden worden uitsluitend in Heerenveen en Groningen gespeeld.

Da's logisch.

Posted by CasaSpider at 4:56 PM | Permalink | Comments (15)

Woensdagmorgen reed ik naar de Taams Kliniek om nieuwe foto's te laten maken. Dokter Maarten Taams wilde graag zien of zijn uiterst pijnlijke correctie resultaat heeft gehad. Een dagje ziekenhuis is toch vooral wachten:

• 09:00 - 09:45 Wachten.
• 09:45 - 09:48 Twee Röntgenfoto's laten maken.
• 09:48 - 10:30 Wachten op de resultaten.
• 10:30 - 10:32 Met de resultaten naar de afdeling van Maarten Taams.
• 10:32 - 11:45 Wachten op de dokter.
• 11:45 - 11:50 Dokter is tevreden over de foto's en wil daarom de gehele arm immobiliseren lees in het gips zetten. Daarvoor moest ik 's middags terugkomen.

's Middags was het wachten aanmerkelijk plezieriger want Luchiano (9) ging mee. Bij de Röntgenafdeling maakte hij koffie voor mij en thee voor zichzelf. Terwijl hij daarmee bezig was klonk er gejuich op een televisie achter mijn rug. In de 89e minuut scoorde Daniel de Ridder Maceo Rigters de 1-1 voor Nederland onder 21 tegen hun leeftijdsgenoten uit Engeland.

Ik verhuisde onze spullen naar een plek met goed uitzicht op de televisie en maakte me op voor de verlenging. Op die manier is een half uurtje wachten goed te doorstaan, ja zelfs een plezier.

Na nauwelijks vijf minuten was ik echter al aan de beurt en begaf me met lichte tegenzin naar de behandelkamer. Het extra stuk gips voor mijn bovenarm werd eenvoudig aan het al bestaande gips vastgeplakt.

"Sjezus, dat is zwaar", constateerde ik bij het van het bed afstappen. "Ja maar u bent ook een sterke kerel", vergoeilijkte de dokter. Okay, geen 20 en geen toptennisser maar wel een sterke vent. We zullen het ermee moeten doen. "Komt u over twee weken maar terug of als u het niet meer uithoudt. Maar minimaal tien dagen."

Dat voorspelt niet veel goeds.

Het bandje van de mitella sneed in mijn nek, zo krijgt men van de ene kwaal vanzelf weer andere. Mijn linkervoet doet ook al pijn door de vreemde bewegingen. Niet zeuren, Casa. Thuis bleek de tweede helft van de verlenging nog niet afgelopen te zijn. Het bleef 1-1 en een zinderende penalty shootout ging van start.

Vraag me niet waarom, maar ik had er vertrouwen in. Zelfs toen we met nog twee strafschoppen te gaan er eentje achter stonden. Uiteindelijk won Nederland na niet minder dan 32 strafschoppen met 13-12. Slechts drie penalties missen van de zestien is een prestatie. "We hebben hier veel op geoefend", aldus coach Foppe de Haan.

Is het geluk?
Is het toeval?

Feit is dat Foppe de Haan al Europees kampioen is met dit elftal en nu wederom in de finale staat, deze keer tegen Servie. Buiten dat heeft hij notoire Angstgegner Portugal in een direct duel verslagen en vandaag dus het machtige Engeland met strafschoppen. Petje af voor Foppe de Haan.

Posted by CasaSpider at 5:41 PM | Permalink | Comments (19)

In de auto op weg naar Albert Heijn gaf Radio Hoyer de tussenstand door van de wedstrijd Nederland-Belgie bij het EK onder 21. Een vreselijke naam, geef mij dan maar het Duitse U-21. Het was 2-1 voor Nederland terwijl Portugal met 4-0 voorstond tegen Israel.

"Kom op, Foppe", ging het door mijn hoofd, "je bent het toch niet vergeten? Laat die Belgen een keer scoren, please." En zo geschiedde. Door de 2-2 gaan Nederland en Belgie door naar de halve finales en mag Portugal terug naar Portugal.

Zaterdagavond stond er een film op het programma maar eerst gooide ik een volle vuilniszak buiten in de kliko. Het had geregend en er lagen wat druppeltjes op de porch. Plotseling vloog mijn standbeen onder me vandaan en smakte ik tegen de stenen vloer. "Val altijd op je onderarm en nooit op je pols", zeg ik altijd tegen Luchiano (9).

Deze tegenstander had echter ik niet aan zien komen en ik viel hard op mijn linker pols. Ja, gelukkig de linker. Het werd een zware nacht en hij is tamelijk opgezwollen. Verbazingwekkend hoe men zijn linkerpols nodig heeft bij iets simpels als het snuiten van de neus. Zelfs typen doet pijn. De meeste ongelukken gebeuren inderdaad thuis.

Maar Luchiano's vaderdagkado is wel klaar.

Posted by CasaSpider at 10:28 AM | Permalink | Comments (19)

Neen, dit gaat niet over geweren, dan had er wel process gestaan. Fenerbahçe kwam op bezoek in Alkmaar. De heenwedstrijd was in 3-3 geëindigd en dus had AZ aan een 0-0 gelijkspel voldoende om de laatste 16 van de UEFA-Cup te bereiken. Na 34 minuten stond het echter 0-2 in het voordeel van de Turken.

Een week of wat geleden zag ik Louis van Gaal in een interview. AZ had zojuist in Eindhoven PSV verslagen en was duidelijk als beste uit de winterstop gekomen. De interviewer vroeg hoe dat kwam. Het enige juiste antwoord luidt: "Pure mazzel."

Van Gaal begon echter een ingewikkeld verhaal over geen wedstrijden in het buitenland gespeeld hebben, gewoon door blijven trainen bla bla ja dat is de filosofie, neen... een visie.

Puke, puke. De radioverslaggevers verbaasden zich over de opstelling van AZ. Never change a winning team, maar Van Gaal had AZ tegen Fenerbahçe op essentiele plaatsen gewijzigd. Waarom? Na de 0-2 door Alex schoot het woord visie door mijn hoofd en ik grinnikte.

Wat is dat toch een merkwaardig proces, om iemand iets wel of juist niet te gunnen. Soms wil men iemand best iets gunnen, maar doet die ander er (waarschijnlijk) onbewust alles aan om dat gungevoel te sabotteren saboteren. Louis van Gaal is daar een exponent van. Vooral Ron Jans moet wel een heel groot mens zijn om Van Gaal nog ooit iets te gunnen.

Affijn, in de tweede helft tapte AZ uit een geheel ander vaatje en toen Martens in de 64e minuut de Anschlusstreffer maakte begonnen het stadion en ik er weer in te geloven. AZ is een leuke ploeg en ik gunde hen de volgende ronde volop. Drie minuten voor tijd scoorde Opdam de bevrijdende gelijkmaker.

Na afloop van de wedstrijd werd Van Gaal wederom geïnterviewd en deze keer toonde hij zijn menselijke gezicht. Geen visie en andere grootspraak, neen de eerste helft was ronduit slecht. Pas in de tweede begon hij er zelf weer in te geloven. Bovendien prees hij Demy de Zeeuw uitbundig, die had een wereldwedstrijd gespeeld.

Na die paar minuten spreektijd gunde ik Louis van Gaal zowaar het succes van die avond. Hoe zit dat toch in elkaar, dat gun-proces?

Posted by CasaSpider at 9:38 PM | Permalink | Comments (11)

We moesten eens wat meer bewegen en neen, dat heeft niets met het nieuwe jaar te maken. "Je hebt twee opties", zei Lucy, "ofwel kopen we een home-trainer ofwel gaan we drie keer per week lopen." Nu heb ik een broertje dood aan lopen, immers de rechter voet is door God geschapen om gas te geven. Dat is algemeen bekend.

Zaterdag gingen we naar De Jongh Sporthuis, the place to be als het om sportartikelen gaat. Veel keus was er echter niet op home-trainergebied. Van Ino & Bente hoorden we dat ze bij Coshel, een soort van dumpzaak op Zeelandia, goed ogende en toch goedkope fitness-apparatuur verkopen.

Dinsdag na het werk reden we er met een volle auto naar toe. Lucy zag direct allerlei leuke dingen zoals een luxe mixer, draagbare telefoons en andere snuisterijen. Maar we kwamen voor een home-trainer. Er stond een mooie blauwe glimmende fiets, meer een model om mee te spinnen dan te home-trainen. Voor de gein ging ik er eens op zitten en dat viel mij niets tegen. Het ding voelde massief en stabiel aan.

Een voordeel van De Jongh Sporthuis is dat men de artikelen thuis bezorgt en in elkaar zet. Dat doet Coshel niet, maar de Venezolaanse of Colombiaanse verkoper beweerde bij hoog en bij laag dat het een fluitje van een cent was. Nou, dan kent hij CasaSpider nog niet.

Lucy voerde de prijsonderhandelingen en bedong 15% korting. De verkoper frotte het apparaat met de nodige moeite in de Toyota. Lucy moest voorin zitten met Diana en voorzichtig reden we terug naar huis. Na het eten begon zij met het in elkaar zetten. Zo nu en dan mocht ik een bout aandraaien of een zwaar ding tillen. Een grappig moment was toen Lucy vroeg waar de rem was.

Was ik vooraf sceptisch, tijdens de constructiewerkzaamheden kwam daar enthousiasme voor in de plaats. Alle onderdelen zaten in de doos, inclusief gereedschap. En alle onderdelen pasten naadloos en klikten in één keer vast. Wehkamp, neem daar eens een voorbeeld aan.

Woensdagavond begon ik aan mijn eerste spinning-sessie. Een half uur leek mij wel een mooie start. Na twee minuten werd het halve uur bijgesteld tot 20 minuten en een minuut later tot 10. Nog minder zou een regelrechte blamage betekenen. Bekaf finishte ik, de benen begonnen al aardig te verzuren. Dat krijgt men met topsport.

Luchiano (9) is gek met de fiets en heeft zijn verhaal ook klaar. Het is wat filosofischer dan het mijne met een mooie gedachtensprong van de home-trainer naar het helpen van mensen in het algemeen.

Posted by CasaSpider at 9:06 PM | Permalink | Comments (23)

De Nationale Postcode Loterij heeft een brief ontvangen, nou ja een brief meer een dagvaarding. Hij is afkomstig van een bijzonder grappige vrouw uit de Hoogstraat van het Brabantse Heusden.

De vrouw klaagt de Postcode Loterij aan omdat zij psychische schade ondervindt vanwege het feit dat een stuk of acht van haar postcode-genoten een paar miljoen euro hebben gewonnen.

In eerste instantie moest ik lachen om de aanklacht van de bijzonder grappige vrouw uit Heusden die zich een slechte verliezer toont en denkt dat Nederland in de Verenigde Staten ligt.

Toch heeft zij een punt. Het concept van de Postcode Loterij is namelijk niet helemaal fris. Doordat iedereen met dezelfde postcode wint maakt deze loterij de mensen die niet spelen tot een soort van outcasts in hun directe leefomgeving.

Het is namelijk helemaal niet leuk als al je buren ineens miljonair zijn en jij niet. Dit dient gecompenseerd te worden. Jammer genoeg worden postcodes op Curacao niet gebruikt, ook al bestaan ze officieel wel.

Tussendoor heb ik even naar De Wedstrijden gekeken. Voor het eerst en tot mijn verbazing viel het helemaal niet tegen.

Luchiano (9) heeft het 449-pagina's dikke boek De brief voor de koning van Tonke Dragt uit. Dat is erg knap want het is geen eenvoudig boek. Behalve de dikte speelt het in de Middeleeuwen, een tijdperk waarin termen gebezigd werden als maliënkolder. Het boek is echter dermate meeslepend dat we avond aan avond een aantal pagina's lazen.

Zondagmorgen las Luchiano de laatste bladzijdes alleen, hij kon domweg niet wachten. Op de foto heeft hij mijn bril op, immers iemand die leest en een bril op heeft die oogt serieuzer. De foto zonder bril vindt hij zelf drie keer niks, ja zelfs rust er eigenlijk een embargo op. Het boek is overigens een verjaardagskado van CasasPa en Truus.

Posted by CasaSpider at 6:04 PM | Permalink | Comments (27)

Vanaf 20 oktober 2006 was het boek Dubbelspel van Frank Martinus Arion gratis in de meeste bibliotheken van Nederland te verkrijgen. In totaal ging het om 700.000 boeken met als doel het lezen te bevorderen. Op 17 november vindt in de bibliotheken een slotbijeenkomst plaats.

Aldus het lezenswaardige stuk Oude boeken (2) op Sargasso. Na de inleiding volgt een samenvatting van het boek en wordt ook de dubbele betekenis van de titel uitgelegd.

In Dubbelspel neemt het dominospel een prominente plaats in. Nu is de dominosport in Nederland niet bijzonder populair en wordt zelfs als tijdverdrijf voor kleine kinderen gezien, maar in het Caribisch gebied beoefent men domino op een soortgelijke wijze als klaverjassen in Nederland.

Het voordeel boven kaarten is dat de stenen buiten niet wegwaaien en het niet erg is als ze een beetje nat worden van het condens dat de drankjes op tafel achterlaten.

Bij iedere beurt dient een steen te worden aangelegd met hetzelfde getal erop als aan één van de twee uiteinden ligt. Degene die het eerst zijn laatste steen aanlegt wint de partij.

Het komt niet vaak voor, maar als deze persoon zijn laatste steen aan beide uiteinden kan aanleggen is er sprake van dubbelspel. Visualiserend: aan de ene kant ligt een drie, aan de andere een vijf en de speler die aan de beurt is heeft de steen met drie en vijf in zijn hand.

Van Lucy leerde ik op zijn Dominicaans dominoën. Uiteraard kent men daar ook het concept dubbelspel. De eerste keer was ik verrast toen zij de zijkant van haar laatste steen bij beide uiteinden hard op tafel sloeg en luid Capicúa! riep. Uitgesproken als Kappie Koewa. Dat klinkt toch een stuk beter dan het ietwat suffe dubbelspel.

Capicúa betekent getalspalindroom, is dat überhaupt een bestaand woord? Voorbeelden van een getalspalindroom zijn 212 en 7.540.550.457. Het woord komt uit het Catalaanse cap i cua wat in gewoon Spaans staat voor cabeza y cola en in het Nederlands voor kop en staart. Deze informatie is te vinden in de Spaanse Wikipedia.

Posted by CasaSpider at 8:46 PM | Permalink | Comments (29)

Zondagmiddag om vier uur reden wij naar Mambo Beach, precies op het moment dat bij het aanpalende Kontiki Beach de BDO Off Road Triathlon van start ging met het onderdeel 750 meter zwemmen.

Onze strandstoelen stonden bij Mambo en CasasPa en ik liepen door naar Kontiki om foto's te maken. Het zwemmen hadden we dus gemist, nou toch niet helemaal. Toen iedereen al lang en breed op de fiets zat werd ineens omgeroepen dat er nog een zwemmer aankwam, onder begeleiding van een duiker.

Onwillekeurig dacht ik aan onze direkteur Kees Barneveld die traditioneel altijd als een van de laatsten uit het water komt. Maar neen, het was de nummer 44. Niet geheel toevallig wel een SQL Integrator collega, Frank Hogenes is de naam.

Bij het fietsen zag ik Roland Becht langskomen en even later ook Wim Jans. Dat is een verhaal apart, want deze Belgische DBA is pas donderdag op Curacao gearriveerd. Hij heeft de zaterdag doorgebracht met leren mountain-biken en deed zondag al mee met de triathlon. Zijn eindtijd was ongeveer 2 uur en 10 minuten. Langs het parcours stonden veel dames hun idolen in aanbidding te bekijken.

De strijd om de eerste plaats gaat bij triathlons op Curacao tegenwoordig tussen Ivan Jonker en Jean-Paul Driessen. Zondag won J.P. in de uitstekende tijd van 1 uur 17 minuten en 5 seconden. Alles ohne gewähr. Ongeveer drie minuten later kwam Ivan Jonker als tweede binnen. Toen repte ik mij snel naar Lucy, immers het leven bestaat voor een deel uit het voorkomen van problemen.

Liggend dronken we een biertje en keken (onder anderen) naar Diana (5 maanden). Al vrij snel was het tijd om te verkassen naar het Happy Hour van Wet&Wild. Tussen 18:15 en 18:30 gaat daar de zon onder. Het ideale Kodak-moment voor een familieportret. Ook CasasPa en Truus profiteerden van de romantische scene waarin alleen de plastic tas een beetje uit de toon valt.

Even later werd ik op de schouder getikt. "Je weet het niet meer, hè?" Koortsachtig dacht ik na, de man kwam mij namelijk zeker bekend voor. Even later voegde een blondine met krullen zich aan zijn zij. Toen wist ik het weer, Arno en Ilse. In de jaren '96/'97 woonden zij op Curacao. Ilse heeft zelfs nog eens bij mij thuis gekookt voor een man of twaalf.

In 1997 (of 1996?) kregen Arno en Ilse een dochter en niet lang daarna keerden zij terug naar Nederland. "Waar is jullie kleine?", vroeg ik. "Daar staat de lange" of iets in die zin antwoordde Arno. Kleine meisjes worden groot, dat belooft nog wat voor Diana.

Thuis maakte Lucy snel een grote pan spaghetti met salade en we sloten de avond af met een partij boerenbridge. De hele dag had Truus al lopen roepen dat zij die avond het boerenbridgen wel even ging winnen. Ja, ja, bluf. Wel, Truus kan goed bluffen want ze won overtuigend. Zelfs een zogenaamd spontaan glas Beerenburg kon haar niet van haar stuk brengen.

Al met al een zeer sportieve zondag.

Posted by CasaSpider at 7:27 PM | Permalink | Comments (14)

1.

Wie weet waar Eindhoven ligt? Voor veel Nederlanders een eenvoudig te beantwoorden vraag. Na de Marathon van Eindhoven die zondag 8 oktober werd gelopen luidt het antwoord echter: "Bij Nairobi linksaf".

Het spektakel met in totaal meer dan 13.000 deelnemers werd gewonnen door Philip Singoei uit Kenia in een nieuw parcours-record van 2:08:18 uur. Onder de eerste 20 lopers bevonden zich niet minder dan 16 Kenianen. Die mensen moeten wel erg goed kunnen hardlopen.

Beste Nederlander was Jeroen van Damme. Hij eindigde als 16e in een tegenvallende 2:19:44. Wellicht schrijft CasasPa maandag op zijn weblog een inhoudelijk verslag uit eerste hand over dit Nederlandse sportevenement.

2.

De zondagmiddag brachten wij traditioneel door op Mambo Beach. Deze keer kregen wij gezelschap van mijn Cubaanse collega Yohanna en haar dochter Anna-Maria. De tijd vloog om waardoor wij het tweede Happy Hour aan ons voorbij lieten gaan.

Een impressie in zeven foto's.

• Groepsportret met van links naar rechts Luchiano, Lucy met Diana (5 maanden) en Yohanna met Anna-Maria.
• Anna-Maria, ook wel Anita bonita genoemd, vermaakt zich in zee met haar drijfobject.
• Diana heeft al gezwommen en rust hier samen met Lucy uit op een strandbedje.
• Luchiano (8), Yohanna en Anna-Maria met op de achtergrond zeilschip de Insulinde.
• Luchiano doet een canonball. De Insulinde maakt veel water maar blijft uiteindelijk net drijven.
• De twee jonge dames hebben een onderonsje. Links Anna-Maria en rechts Diana.
• Anna-Maria gebruikt haar groene emmertje als hoofddeksel. Een idee voor Beatrix?

Tegen zeven uur ploegden we de twee kinderwagens door het rulle zand richting uitgang. De kip met bruine bonen is reeds verorberd en nu kijken we met één oog naar de uitslagen van de vekiezingen in Belgie. Het ziet ernaar uit dat het Vlaams Belang niet meer de grootste partij in Antwerpen is.

3.

Op zondagmorgen nam ik met Luchiano wat theorie door met betrekking tot pixels en bytes van images. Het kon hem nauwelijks boeien en hij deed net of hij in slaap viel. Het was de voorbereiding op een praktijkles om plaatjes in zijn Latios weblog op te kunnen nemen.

Toch is er iets van de saaie theorie blijven hangen, want Luchiano heeft geheel zelfstandig twee foto's als popup in zijn laatste post opgenomen. De volgende stappen zijn embedded images en het gebruik van thumbnails. Vakantie is iets heel moois, maar er moet wel gewerkt worden.

Posted by CasaSpider at 9:40 PM | Permalink | Comments (15)

14:17 Na elf minuten staan we al met 1-0 achter in en tegen Bulgarije. Het is een tijdje geleden, maar hier wederom een aflevering in RealWrite™, CasaSpiders concept om live verslag te doen van dingen. Wij vrezen vooral Martin Petrov, speler van Atletico Madrid, die het openingsdoelpunt heeft gescored. Nederland staat behoorlijk onder druk en Ryan Babel vervangt de geblesseerde Dirk Kuyt.

Het belooft een lastige, lange avond te worden.

Gisterenavond werd aan Tom Egberts gevraagd of dit wellicht een sleutelduel is. "Ja", zei Tom, "als Nederland namelijk wint van Bulgarije en een paar dagen later van Albanie dan kunnen we al serieus aan het EK-2008 gaan denken."

Na een onverdiende overwinning op Luxemburg of all countries en een moeizame zege op Wit Rusland lijkt Bulgarije voorlopig een maatje te groot. Maar de bal is rond, zojuist een redelijke kans voor Robben.

14:23 Over precies 20 uur 35 minuten en 34.1 seconden begint de Marathon van Eindhoven. Ook daar zullen de Nederlanders geen potten breken, maar bij een marathon is dat geaccepteerd. Volg vooral ook het weblog van CasasPa over de achtergronden van dit belangrijke Nederlandse sportevenement.

14:29 Jack van Gelder: "Het is een leuke, levendige wedstrijd. Okay, Nederland staat achter maar het is een leuke wedstrijd."

14:41 Jack van Gelder: "Drukt Nederland Bulgarije terug of laat Bulgarije zich terugvallen? Ik gok een beetje op het laatste. Ook al lijkt het niet helemaal vrijwillig."
Bas Ticheler: "Ik begrijp er geen snars meer van, Jack."
Jack van Gelder: "Je moet eens wat vaker met Cruijff gaan praten."

14:44 Bas Ticheler: "Dit is de fase, dit is de fase dat je moet profiteren."
Jack van Gelder: "Als jij dat zegt, dit is de fase."

Bas Ticheler kijkt alsof Van Gelder voorafgaand aan het verslag een fles Oude Klare soldaat heeft gemaakt en Jack begint zich af te vragen of Bas voor het eerst een voetbalwedstrijd ziet. Erg grappig om naar te luisteren.

14:51 Rust. Bulgarije-Nederland 1-0. Doelpuntenmaker Martin Petrov na 11 minuten.

In de rust krijgen we het commentaar van deskundige Hans Kraaij Senior. Deze man kan ongelofelijke wartaal uitslaan, maar concludeert terecht dat Nederland gewoon geen groots team heeft. Vandaag tegen Bulgarije wordt er naar vermogen gepresteerd, ongeacht of men nu wint of verliest. Het is een stuk beter dan tegen Luxemburg.

15:09 De tweede helft is begonnen en Babel scoort onmiddellijk een buitenspeldoelpunt. Dat doelpunt wordt dus afgekeurd en het blijft 1-0. Geen wissels aan zowel Bulgaarse als Nederlandse kant.

De Bulgaren hebben in het kader van psychologische oorlogsvoering het veld fysiek vier meter smaller gemaakt om het de gevreesde Nederlandse buitenspelers moeilijker te maken. Voorts is het veld moeilijk bespeelbaar door de aanhoudende regenval. Doorgaans een voordeel voor het verdedigende team, maar daar horen we vandaag niemand over.

15:21 Bas Ticheler: "Zoals altijd laat Jack nu het laatste stukje van zijn sigaar vallen. Zonder dat daar gewonden bij vallen. Zo laat je overal je sporen na."

15:25 Van Gelder/Ticheler: Jaaaa!!! Het is 1-1. Van Persie met zijn hoofd. Van Persie met zijn zesde goal voor Oranje. Het geluk dat men wilde, het geluk dat men vindt. Van Persie. Het is 1-1 bij Bulgarije-Nederland. Toch weer hij. Robin van Persie, 1-1.

15:26 Jack van Gelder: Het publiek gaat ook morren. Dat herken je ook in dit soort landen, dat het publiek snel gaat morren als het tegenzit."

15:27 Bas Ticheler: "We zijn het eindelijk weer eens. Dat werd tijd, want de kwalificatie duurt nog zo lang."
15:27 Jack van Gelder: "Grinnik, grinnik."
15:27 Inmiddels wordt de tweede goal van Van Persie onterecht afgekeurd.

15:28 Jack van Gelder: "Als jij het had over een fase die er niet kwam in de eerste helft..."
15:28 Bas Ticheler: "Heb jij het nu over een fase die er niet is geweest..."

Hij gaat weer lekker!

15:35 Van Persie krijgt een elleboogstoot van verdediger Topuzakov, een overtreding die niet wordt gezien door de scheidsrechter. Bas Ticheler: "Nu is het afwachten, Van Persie heeft nog wel eens kortsluiting in zijn hoofd. Hopen dat hij geen gekke dingen doet." Van Gelder: "Neen, doet hij niet. Doet hij niet."

15:42 Jack van Gelder: "Ooohhh, Babel krijgt hem net niet mee. Maar Nederland is veel dichter bij een treffer dan Bulgarije. Misschien nu al. Corner en een volgende corner." Bas Ticheler: "Kom op maar met die goal, omhaal! Omhaal van Ooijer, dat doet hij nooit hoor!"

15:45 Jack van Gelder over een slechte actie van de Bulgaarse keeper Ivankov: "Je krijgt van die momenten dat het een vliegenmepper is en geen keeper. En dit was er zo een." Even later laat de keeper een inzet van Sneijder los. "Zie je wel, daar heb je er weer zo een."

15:47: Jack van Gelder: "Nederland moet oppassen, de vierde corner van Bulgarije in de tweede helft." Van der Sar behoedt Nederland met een fantastische reflex voor een nieuwe achterstand. In de counter passed Robben verkeerd en brengt daarmee een mooie kans om zeep.

15:48 Jack van Gelder: "Schiet! Schiet! Haal uit! Durf te falen!"

15:54 Nederland komt niet veel meer aan de bal. Drie minuten blessuretijd. Schaars komt erin voor Wesley Sneijder. Van Gelder: "Snap ik niet, misschien heeft Sneijder ergens last van. Maar ik snap het niet."
15:54 Bas Ticheler: "Ik snap het ook niet, maar als je in het hoofd van Van Basten kruipt denk je dat 1-1 beter is dan met 2-1 verliezen."

15:56 Jack van Gelder: "Het is afgelopen. Ik heb genoten van een leuke wedstrijd. 1-1 is gewoon een goed resultaat voor het Nederlands Elftal."

Hans Kraaij is het daar in de nabespreking mee eens, vond dat Nederland iets te weinig heeft gekregen. Zoals gezegd gaat zondag om elf uur de Marathon van Eindhoven van start. Ik zal daar niet bij zijn, niet fysiek maar ook niet op andere wijze. Immers, elf uur in Nederland is vijf uur op Curacao en dat is me iets te gortig. De winnaar wordt om iets over enen verwacht.

Gaat dat allen zien en beleven! Tot zover deze CasaSpider RealWrite™ aflevering.

Posted by CasaSpider at 2:53 PM | Permalink | Comments (21)

Vrijdag 22 september was de dag dat Curacao op vele plaatsen haar Siman di Kultura vierde. Siman betekent week, di van en Kultura cultuur. De Week van de Cultuur.

De klassen van de Marnix-school zijn al een hele tijd bezig om iets in te studeren. Een dans, een lied, een toneelstuk of iets anders dat in het teken staat van de Curacaose kultuur en is geïnspireerd op Seu, het Oogstfeest dat uitgesproken wordt als cee-oe.

Klas 4B waar Luchiano (8) in zit wordt aangevoerd door Meester Peter (website). Meester Peter is bovengemiddeld muzikaal. Hij laat de kinderen veel zingen en het zijn niet de gemakkelijkste liederen. Voor het optreden van 4B op de dag van Siman di Kultura had hij gekozen voor een ritmisch nummer zonder zang.

Even ervoor was daar het dansoptreden van klas 6B en dat was aangenaam om naar te kijken. Moeilijk om overheen te komen dus. En dat lukte dan ook niet echt. Meester Peter speelde vol verve de rol van dirigent voor het podium. Gestoken in zijn Seu-outfit ("heb er eigenlijk geen zin want het is zo heet") probeerde hij met wisselend succes het ritme erin te houden.

De kinderen moesten klappen op de maat van sinasappel, sinasappel... sap, iets dat in de klas waarschijnlijk beter uit de verf komt dan buiten in de zon met veel herrie eromheen. Sommige kinderen bespeelden slaginstrumenten, dat zag er leuk uit. Luchiano had zijn gitaar meegenomen. Hij playbackte er op los, want echt spelen kan hij nog niet.

Over de zon gesproken, het was werkelijk bloedheet. Aan de ene kant van het schoolplein werden zelfgemaakte typisch Curacaose hapjes verkocht en aan de andere kant stond het podium. De ouders waren vanaf tien uur welkom en de opkomst was groot. De succesvolste uitvoeringen waren dansen gebaseerd op de Tambu met zijn Afrikaanse ritme, afkomstig uit de slaventijd.

Foto's zeggen meer dan woorden, daarom hier een impressie in vogelvlucht:

• Klas 4B op het podium, Luchiano hanteert de gitaar.
• Zowel de zon als het dirigeren van 4B laten meester Peter zweten.
• Het schoolhoofd Elizabeth Taylor (ja echt!) in haar Seu-jurk.
• Klas 5B koos voor een Tambu welke uitstekend door de jonge dames werd vertolkt.
• Gezellige drukte op het schoolplein van de Marnix-school.
• Luchiano in cool dude pose.

De complete serie van 20 foto's is te bekijken in het album Marnix 22.09.2006 Siman di Kultura.

PKF Junior Championships

Van donderdag 21 tot en met zaterdag 23 september werden de Panamerican Karate Federation (PKF) Junior Championships in het WTC te Curacao gehouden. Luchiano liep in de openingsparade mee voor Mexico. Maar we hebben toen geen wedstrijd gezien.

Zaterdagavond waren de laatste finales. Wij gingen er met ons hele gezin naar toe, al om half zeven betraden wij de grote hal terwijl de wedstrijden pas om zeven uur begonnen. Voordeel was dat wij op de beste tribune konden gaan zitten. Daar was toen nog plaats, maar al snel liep de grote hal vol.

Lucy en ik zaten ingeklemd tussen het team van Martinique, maar daar hadden we geen last van. Luchiano zocht zijn eigen weg en had al snel wat vriendjes van Karate-Do Curacao gevonden. Zij mochten binnen de linten vlakbij de tatami op de grond zitten. Het was Diana's (4 maanden) eerste bezoek aan een karatetoernooi. In het begin moest ze even wennen en gaf Lucy haar de borst. Vervolgens gedroeg ze zich voorbeeldig, zonder nog een kik te geven.

De meisjes begonnen. In een van de finales stond een meisje uit de Dominicaanse Republiek tegenover de Mexicaanse Lorena Mendoza. Toevallig bevond het Dominicaanse team zich op de tribune direct rechts naast ons. Lucy moest regelmatig lachen om de aanmoedigingen die daar vandaan kwamen. Na een verbeten duel zegevierde de Dominicaanse en een enorm tumult brak los.

Het was de eerste en enige gouden medaiile voor de Dominicaase Republiek en dat werd gevierd. Toen het meisje naar haar tribune liep nam ik mijn kans waar en vroeg haar om een foto. Breed lachend poseerde ze, alleen weet ik nog steeds haar naam niet. De gouden Dominicaanse is inmiddels geïdentificeerd als Karina Díaz.

Op geen enkele website, noch van de Curacaose Karate Bond, noch van de PKF staan uitslagen. Dat is een minpuntje. De quizvraag van deze week luidt dan ook: "Hoe heet de winnares van de gouden medaille uit de Dominicaanse Republiek?" Inmiddels is deze vraag door CasaSpider zelf beantwoord.

Kijken naar karatewedstrijden heeft een hoge amusementswaarde. De wedstrijden duren slechts twee minuten en daarin gebeurt een hoop. Ook door de jeugd wordt stevig gevochten. Diverse malen vallen er harde klappen, ook op het hoofd. Weliswaar wordt op essentiële plaatsen gebruik gemaakt van protectie, maar men draagt bijvoorbeeld geen helm.

Zeker een keer of vijf moest de arbiter checken of een aangeslagen strijder nog verder kon. Op een bepaald moment kon Lucy het niet meer aanzien: "Ik wil weg". Bovendien ziet ze het niet meer zitten dat Luchiano ooit aan een dergelijk toernooi meedoet. De toekomst zal het uitwijzen.

Een hoogtepunt voor Curacao was de finale tussen de Antilliaan Jairzinho Fraites en zijn Amerikaanse opponent Jonathan Mehrian. Aanvankelijk leek de Amerikaan sterker, maar Fraites scoorde op de beslissende momenten. Jonathan Mehrian viel steeds onbesuisder aan en liep daardoor juist tegen meer klappen op. De grote USA-delegatie moedigde hem uit volle borst aan met het welbekende "U-S-A, U-S-A" maar werd direct overstemd door het uit alle kelen komende "Cu-ra-cao! Cu-ra-cao!"

De overwinning van Jairzinho Fraites was een schitterend moment en de ontlading groot. Hier een impressie in drie foto's van zijn match. De foto's zijn stills van filmbeelden in nightshot-mode. Met andere woorden de kwaliteit is niet best. Maar het is wel het eerste authentieke materiaal van Fraites' gouden finale op het web.

• Jairzinho Fraites scoort als een van de weinigen ook met zijn been.
• Deze keer is Fraites zijn Amerikaanse opponent te snel af met de vuist.
• De overwinning is behaald. Jairzinho Fraites wint goud voor de Nederlandse Antillen.

Tijdens de pauze van omstreeks negen uur vond Lucy het welletjes, met name voor Diana. Het bijwonen van deze (jeugd!)finales was zeer de moeite waard. En we waren op tijd thuis voor Chocolate con Pimienta.

Posted by CasaSpider at 1:09 PM | Permalink | Comments (13)

Van donderdag 21 tot en met zaterdag 23 september vinden in het WTC op Curacao de Pan-Amerikaase jeugdkampioenschappen karate plaats, de zogeheten PKF Junior Championships. PKF staat voor Panamerican Karate Federation. Een groot evenement dat voor de 17e keer wordt gehouden en deze keer is georganiseerd door de Curacao Karate Bond.

Kort nadat wij afgelopen zondag thuiskwamen van het Happy Hour ging de telefoon. Het was Ivonne, de karatelerares van Luchiano (8). Zij vertelde over de kampioenschappen en vroeg of Luchiano mee wilde doen in de parade tijdens de officiële opening op donderdagavond. Samen met zes andere kinderen van Karate-Do Curacao.

Het leek mij een leuk idee. Ivonne vertelde enthousiast hoe zij op 17-jarige leeftijd ook meeliep in een dergelijke parade. En 13 jaar later werd zij wereldkampioen Kumite (vrij gevecht) voor de Nederlandse Antillen. Dat was in 1996.

Om half zeven werden wij bij het WTC verwacht, Luchiano in zijn karatepak met gymschoenen. De grote hal begon al snel vol te lopen met sporters uit diverse landen. Luchiano maakte een ommetje.

Toen ik hem zocht was hij in gesprek met een meisje van een jaar of 16. Zij vroeg hem waar hij vandaan kwam. Luchiano antwoordde dat hij in Santo Domingo is geboren waarop het meisje enthousiast op haar trainingspak wees. "Zie je, ik kom ook uit de Dominicaanse Republiek!"

De kinderen werden apart genomen en kregen een land toegewezen voor de parade. Wij namen plaats op de tribunes. De parade ging van start met Argentinie. Bij ieder land werd bijbehorende muziek gespeeld.

De eerste tonen van Cielito Lindo (Canta y no llores) klonken en daar kwam het Mexicaanse team aangevoerd door Luchiano de hal binnenlopen. De Mexicanen hadden hem een sombrero opgezet en de Mexicaanse vlag als een soort mantel om hem heengehangen. Als een vorst schreed Luchiano door de zaal. Tijdens het filmen stak ik mijn duim naar hem op.

Na de parade was het tijd voor toespraken. Veel toespraken, van de sportbond en van de politici Dennis Jackson en Omayra Leeflang. Op zich wilde ik graag blijven om de finales te bekijken. Na de toespraken waren er echter eerst dansvoorstellingen. Bovendien moest er gewacht worden op premier Emily de Jongh-Elhage die ook nog moest spreken.

We besloten naar huis te gaan, zaterdagmiddag is er tijd om een paar wedstrijden te bekijken. Luchiano vond het allemaal erg leuk, het evenement en zijn optreden hadden hem een flinke energy-boost gegeven. Hij had geen zin om naar bed te gaan en kon dan ook moeilijk slapen.

Nu is het 13 jaar wachten tot 2019, het jaar waarin Luchiano wereldkampioen karate wordt.

Posted by CasaSpider at 7:16 AM | Permalink | Comments (12)

Op zondag 8 oktober 2006 wordt de 23e editie van de Marathon Eindhoven gelopen. Op 9 oktober 2005 werden vele records gebroken. Het parcoursrecord werd door Usisuvu gebracht op 2.08.45 en ook het parcoursrecord op de halve marathon werd gebroken. Vanderlei Lima liep 1.03.29 en bij de dames liep Nadja Wijenberg 1.14.28. Het totaal aantal deelnemers bedroeg 12.500 en 150.000 mensen langs het parcours genoten van dit grootste eendaags sportevenement in Eindhoven.

Bovenstaande informatie is afkomstig van de officiele Marathon van Eindhoven website.

Sinds jaar en dag zit mijn vader CasasPa in de organisatie van dit steeds groter wordende evenement. Tegenwoordig is hij perschef. De functie perschef heeft veel met communicatie te maken. Verleiden ook. CasasPa is weliswaar al 72 maar laat zich nog steeds graag door vier vrouwen tegelijk verleiden.

Op 29 augustus is hij derhalve op de website van het Eindhovens Dagblad een weblog begonnen over de Marathon Eindhoven. Verhalen over vrijwilligers, organisatorische problemen en wellicht leuke anekdotes rondom dit grote jaarlijkse sportgebeuren in Eindhoven is wat de lezers verwachten.

Ik was er graag bij geweest op zondag 8 oktober maar blijf nu middels CasasPa's weblog van dichtbij op de hoogte van wat er allemaal speelt.

Posted by CasaSpider at 9:43 PM | Permalink | Comments (12)

Visueel mensen herkennen is niet mijn sterkste eigenschap. Het gaat nog niet zover dat ik 's morgens bij het in de spiegel kijken denk wat doet die knappe kerel in mijn badkamer, maar als we ergens rondlopen gebeurt het regelmatig dat Lucy mij wijst op collega's en bekenden die straal door mij voorbij worden gelopen.

Tussen de middag deden Luchiano (8) en ik boodschappen bij Mangusa te Rio Canario. De jongen die bij de kassa onze boodschappen in plastic zakken stopte groette mij vriendelijk. Hij leek een beetje op een andere jonge jongen die een keer brutaal was geweest tegen Lucy. Bij het inpakken van een 30-kilo zak hondenvoer vroeg hij of dat voor haar was.

Duideijk een geval van een rotjongen.

We liepen gezamenlijk naar de auto. Daar aangekomen deed de jongen wederom erg vriendelijk, maar ik had geen idee waar ik hem van moest kennen. "Ik werkte bij de Agency in Pietermaai waar jullie elke maand komen", zei hij. O ja, het Dominicaanse kantoortje waar je relatief goedkoop geld en poststukken naar Santo Domingo kunt sturen.

CasaSpider: "Aha, ja nu weet ik het weer, de zoon van de eigenaar. Maar werk je nu hier?"
Jongen: "Ja, ik heb iets slechts gedaan en voor straf moet ik van mijn vader een tijdje hier werken."
CasaSpider: "Ja, je kunt maar beter goede dingen doen."
Jongen: "Ja, maar je weet hoe dat gaat... je bent jong en dan doe je wel eens domme dingen."
CasaSpider: "Sure. En hoe lang moet je dit werk nu doen?"
Jongen: "Dat beslist hij."

Ik gaf hem een gulden extra en wenste de jongen succes.

Donderdag was de dag dat de permanente verblijfsvergunningen, de zogeheten Toelating van Rechtswege, voor Lucy en Luchiano gereed waren. Bij het ophalen van de vergunningen is een bewijs van ziektekostenverzekering vereist. Dit bewijs had ik ruim een week geleden aangevraagd.

Omdat het bewijs nog niet in mijn postvakje bij SQL Integrator lag reed ik naar onze broker Interassure. Bij binnenkomst werd ik door een enthousiaste medewerker begroet. We gaven elkaar een hand. "Ivan Jonker", zei de enthousiaste man. Ivan Jonker, natuurlijk. Dat is dé sportman van Curacao op het gebied van de triatlon. Sinds jaar en dag wint Ivan Jonker. In 2004 staat hij zelfs met Lucy en Luchiano op de foto. Maar ik had hem niet herkend.

Tussen het bellen en regelen door praatten we wat over zijn sport. Bij de laatste Run-Bike-Run op Playa Kanoa is Ivan eindelijk weer eens verslagen door een fanatieke marinier. Het scheelde 20 sekonden.

Na heel wat heen en weer gebel bleek het bewijs van ziektekostenverzekering klaar te liggen op het hoofdkantoor dat toevallig gelegen is aan het Wilhelminaplein. Dat had ik snel gevonden en even later werd mij het document op vriendelijke wijze overhandigd.

Voor de vergunning was het echter al te laat, dat staat nu voor maandag op de planning.

Posted by CasaSpider at 9:20 PM | Permalink | Comments (22)

Zaterdag 1 juli was de tweede dag van de WK2006-kwartfinales. Om 11 uur begon Engeland-Portugal. Op dat moment bevonden Luchiano (8) en ik ons echter al ruim een uur in de dojo van Karate-Do Curacao. Daar werden de gele en oranje band examens afgenomen.

We beginnen bij het begin. Stipt om tien uur stappen Luchiano en ik de trainingsruimte binnen. Het is er druk, vooral omdat veel ouders zijn meegekomen om hun kinderen te zien presteren. Vier kinderen gaan op voor de gele band, vier voor de oranje band en drie volwassenen eveneens voor oranje.

De gecommitteerden zijn Anthony Leito en Ivonne Leito-Senff van Karate-Do Curacao, alsmede S. Marten. Het eerste onderdeel is de warming-up/conditietest die door Ivonne wordt afgenomen. Alle deelnemers moeten een bepaald aantal push-ups, sit-ups, kniebuigingen etc. maken alsmede andere zaken die laten zien dat zij in goede conditie zijn.

Dan begint het serieuze werk. Per groep dient een aantal technieken uitgevoerd te worden. De jongens met een witte band waaronder Luchiano beginnen. Ivonne zegt in het Japans de naam van de techniek en de deelnemers voeren hem uit. Voorbeelden: Sokuto fumikomi, Tobikomizuki en Mawashi geri.

Het is een voordeel dat Luchiano over een erg goed taalgevoel beschikt, hij heeft geen enkele moeite met de Japanse termen en gebruikt ze thuis ook regelmatig. Nog even en hij gaat met stokjes eten, hetgeen bij hem wellicht sneller gaat dan met een vork.

Wel rommelt hij af en toe met zijn karatepak. Het is de nieuwigheid, maar hij kan er wel hoog mee trappen.

Na de deelnemers met een witte band volgen de kinderen met geel en tenslotte de volwassenen. Ik kijk eens op mijn horloge. Mijn hoop op de eerste helft van Engeland-Portugal vervliegt. Het onderdeel duurt vrij lang en er wordt serieus en nauwlettend beoordeeld. Na afloop zitten de drie gecommitterden bij elkaar, overleggen en schrijven per deelnemer op hoe deze heeft gepresteerd.

Het derde onderdeel is het moeilijkste, de Kata. Een Kata is een voorgedefineerde reeks van aanvals- en verdedigingstechnieken tegen imaginaire tegenstanders. Voor de gele band dient de Pinan Nidan Kata uitgevoerd te worden. De vier jongens met de witte band doen dit per twee. De Pinan Shodan Kata voor het oranje band examen wordt door alle deelnemers individueel uitgevoerd. De gecommitteerden kijken belangstellend toe.

Nogmaals werp ik een blik op mijn horloge. De tweede helft van Engeland-Portugal staat op het punt van beginnen. Het vierde en laatste onderdeel is Jiyu Kumite, het vrije gevecht. Luchiano treedt tweemaal aan en doet het heel redelijk. Een enorme vooruitgang ten opzichte van zijn bewegingen eind januari van dit jaar.

Het examen zit erop. Alle deelnemers staan in een rij opgesteld en Anthony maakt bekend wie er geslaagd zijn, gelukkig zijn ze dat allemaal. Ivonne is druk met het schrijven van de certificaten. Na ontvangst daarvan nemen wij afscheid. Nu is het vakantie, op zaterdag 12 augustus begint het volgende seizoen.

Thuis is Luchiano erg trots op zijn diploma. De entourage en met name hoe serieus het examen is aangepakt maakten indruk op hem en op mij trouwens ook. Een stimulans om extra zijn best te doen.

Bij Engeland-Portugal was het in de 70e minuut nog steeds 0-0. Daarover later meer.

Posted by CasaSpider at 10:28 AM | Permalink | Comments (21)

Het was druk zondagmiddag op de stranden van Lion's Dive, Mambo en Kontiki. Niet verwonderlijk want de toegang was gratis, vanwege het Te land ter zee en in de lucht spektakel.

Om kwart voor een waren Luchiano (8) en ik present. Jack van Gelder was er niet, die keek in Rotterdam naar de vriendschappelijke wedstrijd tussen Nederland en Australie die in 1-1 eindigde. Wij waren er zo vroeg voor Roland Becht en Richard Visser die de tweede startpositie hadden met hun act.

Barbara, haar zus en Kyra zaten al paraat om de twee helden toe te juichen. Peter Cuppen was er met Arwin, Kees en Natascha heb ik gezien en even later ook Krijn. Kortom, het was gezellig druk.

Precies op het afgesproken tijdstip schoot het eerste vehikel van de schans af en deed dat in een uitstekende tijd. Het tweede team werd zoals gezegd gevormd door Roland en Richard met de AFSure, een samensmelting van hun bedrijven AFS en Sure Caribbean.

Volgens Richard was het zondag Opa en Omadag. Daarom had hij zich als oma verkleed terwijl Roland overtuigend de opa-rol voor zijn rekening nam. De speaker vond het voertuig er nogal sober uitzien waarop Richard zei dat het nu eenmaal een karig pensioentje was waar ze het mee moesten doen.

Halverwege de schans begaf de fragiele constructie het. Richard zwom nog naar de bel maar de kans op een goede tijd was verkeken. Met hulp van de in het water liggende duikers bereikten Roland en Richard die eerst nog zijn omapruik te pakken moest zien te krijgen de kant.

Wij bleven nog even en zagen hoe diverse groepen van het Vespucci College verwoede pogingen ondernamen de toptijd tot dusverre te verbeteren. Ondanks de vele vrouwelijke supporters lukte dit niet. Nu konden we echt naar huis.

Om iets na vieren reden Luchiano, Sugey en ik opnieuw naar Mambo waar het inmiddels bijzonder druk was geworden. De auto's stonden buiten het parkeerterrein op straat. Gelukkig waren er vlak voor de ingang een paar lege plekken ontstaan.

Tijdens het eerste Happy Hour werd omgeroepen dat Jong Oranje dankzij een 3-0 overwinning op Jong Oekraine Europees Kampioen geworden is. Voorwaar een prestatie en ik heb het nog voorspeld ook. Toen de zon onder dreigde te gaan wilde Sugey graag op de foto. De lichtval zorgt voor een bijzonder effect. Zoals gebruikelijk werd de avond afgesloten met Chinees van de Chinees en Pan Dushi van de befaamde Panaderia Marie Pampoen.

Lucy en Diana wachtten met smart op ons.

Posted by CasaSpider at 10:47 PM | Permalink | Comments (13)

Het was een bizar interview. Holland Sport ontvangen wij via BVN en wordt dinsdag uitgezonden om 15:45 en om 21:45. Na lezing van het verslag op Sargasso zat ik op het puntje van mijn stoel. Benieuwd naar de wijze waarop Patrick Kluivert door Wilfried de Jong gefileerd zou worden. Vooral ook benieuwd naar hoe ik daar zelf tegenover sta.

Na met name de felle reacties op het Holland Sport forum vond ik het optreden van Wilfried de Jong meevallen. Mijn gevoel wordt goed verwoord door het commentaar van een zekere TRS bij Sargasso:

"Heb het live gezien en was redelijk sprakeloos. De Jong had beet en liet niet meer los. De Jong schijnt idd. het slachtoffer persoonlijk te kennen en dat zal wel mee hebben gespeeld. Niettemin, je kunt je afvragen wat de reden is waarom Kluivert het 'zo ver heeft laten komen'. Hij had geen enkel verweer, geen verklaring, lijkt volkomen apatisch, sociaal onderontwikkeld. Of is het desintresse?
De Jong gaf talloze voorzetten die Kluivert maar hoefde in te koppen, maar hij kopte precies de verkeerde voorzetten in, dus in eigen doel. Typerend was ook de vraag over wat de oudere Kluivert tegen de jongere Kluivert op de foto zou willen zeggen. Kluivert scheen het echt niet te begrijpen.
Ook van Hanegem, die Kluivert van dichtbij kent, gaf later in een ander programma aan: hij KAN het gewoon niet. Wat dat dan ook precies mag betekenen."

Zoals TRS al stelde was een veelzeggend moment toen de foto verscheen van een achtjarige Patrick Kluivert samen met zijn grote idool Marco van Basten. In zijn boek heeft Kluivert het over spijt, in het werkelijke leven en ook in dit interview komt het beeld naar voren van een oppervlakkige jongeman die vooral lekker wil leven.

De volgende dialoog is letterlijk overgenomen uit het interview.

Matthijs van Nieuwkerk: "Hoe oud was je toen?"
Patrick Kluivert: "Ik was acht volgens mij."
Wilfried de Jong: "Patrick, kijk nou eens even pak hem beet 15, 20 seconden in volstrekte rust naar je evenbeeld, dat kleine apie, en zeg dan eens wat tegen hem."

[Publiek lacht]

Patrick Kluivert: "Wat wil je dat ik zeg?"
Patrick Kluivert: "Daar begon het allemaal. En meer. Neen, in De Meer."
Wilfried de Jong: "Zou je hem nog iets toe willen fluisteren? Hij is daar nog jong en onbedorven. Er is nog niets gebeurd in zijn leven. Er zijn wel dingen gebeurd maar toch, hij ziet het nog van de bright side of life..."
Wilfried de Jong: "Wat zou je hem in willen fluisteren?"
Patrick Kluivert: "Wat zou ik hem in willen fluisteren?"
Patrick Kluivert: "Weinig."
Wilfried de Jong: "Kom op Patrick!"

[Kluivert kijkt 8 seconden naar de foto]

Patrick Kluivert: "Ga naar de kapper."

[Publiek lacht]

Posted by CasaSpider at 8:34 AM | Permalink | Comments (23)

Een stuk of zes, zeven Polars later is het zover. FC Barcelona heeft na 1992 voor de tweede keer de belangrijkste Cup voor clubteams van Europa gewonnen middels een zwaarbevochten 2-1 zege op Arsenal.

Bijna leek Arsenal keeper Lehmann de juiste strategische beslissing te hebben gemaakt door vroeg in de eerste helft een rode kaart te nemen en daardoor een zeker Barcelona doelpunt te voorkomen.

Ronaldinho was vaak in beeld en aan de bal, maar speelde voor zijn doen een matige wedstrijd. Aan de andere kant was Thierry Henry levensgevaarlijk. Feitelijk had hij diep in de tweede helft de wedstrijd moeten beslissen.

Een mooi moment was toen Van Bommel door Cole ten val werd gebracht. Van Bommel wilde hem bij het opstaan de hand schudden, Cole weigerde beleefd. Had ik ook gedaan.

Vlak voordat Van Bommel werd gewisseld voor Larsson smeerde hij Henry nog een gele kaart aan. Ik hoop werkelijk niet dat Nederland onverhoopt wereldkampioen wordt dankzij een van Van Bommels streken.

Almunia, de invallende keeper van Arsenal, redde zijn team eenmaal in de eerste helft maar ging bij beide Barcelona doelpunten niet vrijuit, zeker niet bij het tweede door invaller Belletti. De overwinning is dik verdiend. Voor Frank Rijkaard vind ik het geweldig, dat een trainer van het type bescheiden zover kan komen.

Overigens is de overwinning van Barcelona voor een groot deel toe te schrijven aan de ESPN-commentatoren. Arsenal leek stand te houden en werd zelfs gevaarlijker. Dit noopte de ESPN-commentatoren ertoe om Barcelona te bekritiseren: "Ze proberen teveel te voetballen. In die regen moeten ze op de lange bal gokken. Kijk nu brengen ze weer de bal aan de voet in de richting van het Arsenal-doel."

Nog geen tien seconden later viel de 1-1 door Eto'o. Het lijkt mij verstandig om in plaats van vandaag morgen naar Centrum Supermarkt te gaan.

Posted by CasaSpider at 5:33 PM | Permalink | Comments (24)

Van de ene kant is het nieuwe systeem met de play-offs aan het eind van het voetbalseizoen een verbetering. Het heeft een aantal spannende wedstrijden opgeleverd. Ondanks het op miraculeuze wijze bereiken van de voorrondes Champions League met Ajax is Danny Blind hiervoor bedankt met ontslag.

Maar dat is niet het grootste nadeel van het nieuwe systeem. Diverse deelnemers aan www.voetbalpoules.nl raakten het spoor bijster door de vele wedstrijden na afloop van de reguliere competitie. "Wanneer is het nu eindelijk eens afgelopen?", hoorde men sommige deelnemers denken. Iedere keer bleek er toch nog een wedstrijd te zijn. Menigeen realiseerde zich dit te laat en verloor kostbare punten.

Wij schakelen over in RealWrite™ mode. Lucy roept, Diana heeft zojuist melk gehad. Ik moet een kwartier met haar rondlopen om opborrelende gassen te helpen ontsnappen. De tafel van 13 is tijdelijk vervangen door het wonderschone lied Ik heb een potje met vet. Tot dusverre 23 coupletten. Al vrij snel valt Diana met haar hoofdje op mijn schouder in slaap.

Na FC Twente-Vitesse heeft het er alle schijn van dat de competitie nu echt gedaan is. De resultaten van de Webloggers-poule kunnen geëvalueerd worden, te beginnen met de poule zelf.

De Webloggers-poule bestaat uit 22 deelnemers waarvan er 14 gedurende het gehele seizoen trouw hun voorspellingen hebben ingevuld. Afgetekend winnaar van de Webloggers is Dik Hendriks geworden, nickname Dil. Dik heeft het werkelijk bijzonder goed gedaan, want zelfs in de algemene stand heeft hij een hele tijd op de tweede plaats gestaan. Dat bij een totaal aantal deelnemers van 17.575. In het algemeen klassement is Dik uiteindelijk op een zeer verdienstelijke 20e plaats geëindigd.

Met een 75e plaats bij 587 deelnemende poules hebben de Webloggers het redelijk gedaan. De resultaten van de vijf hoogst geklasseerde deelnemers binnen de poule tellen mee en dat zijn in ons geval: Dik, Sebastiaan, Vlieg, CasaSpider en Remco.

Last but not least zijn daar de dames. Paool van de Purple Lions heeft zich lange tijd gehandhaafd in de top-5 en werd uiteindelijk 11e, een getal dat goed bij haar past. Willisha van de Madeirensers is 14e geworden en Jolanda van Jo's Boys 16e. Dames, vergeet volgend seizoen de zogenaamde extra voorspellingen niet!

Zijn we nu klaar met het voorspellen van voetbaluitslagen? Neen! Immers het Wereldkampioenschap voetbal komt eraan. Het is reeds mogelijk om de uitslagen te voorspellen. Nieuwe deelnemers zijn van harte welkom.

De procedure in een notendop:

• Ga naar www.voetbalpoules.nl
• Registreer uzelf als deelnemer
• Voeg uzelf toe aan de poule Webloggers, wij hebben geen password
• Vul uw voorspellingen in
• Vragen mailt u naar casaspider apenstaart gmail dot com

08:46 - 08:53 RealWrite™ Ik heb een potje met vet. Ik heb een potje met vet. Ik heb een potje potje potje...

Als toetje op het voetbalseizoen 2005-2006 staat vanmiddag om half drie Curacao-time de finale van de Champions League tussen Barcelona en Arsenal op het programma. Aangezien het nog steeds vakantie is kan ik daar met een ijskoud Polartje van genieten. In het geval dat Diana tijdens de wedstrijd boertjes moet laten beperkt het rondje door het huis zich tot het gedeelte waar de televisie staat.

Posted by CasaSpider at 9:25 AM | Permalink | Comments (15)

Het is de stilte voor de storm. Tot de baby geboren wordt gebeuren hier (hopelijk) geen spectakulaire dingen.

Zondagmorgen leed Feyenoord zijn tweede opvolgende nederlaag tegen Ajax. Deze nederlagen had ik reeds voorspeld, toch moet het me van het hart dat Feyenoord gegroeid is dit jaar.

Waar men het vroeger gedurende hele periodes volledig liet afweten werd er in dit seizoen vrijwel steeds redelijk gevoetbald. Okay, de resultaten vielen evengoed tegen maar dat scharen we onder de term scorebord-journalistiek.

Lucy en ik reden in de ochtend wat rond op zoek naar een salon, een plek om haar haar te laten doen. Het rondrijden leverde niets op, alle salons waren dicht. Bij LA Curacao kochten we de spullen die zij nodig had. Samen met Sugey zou Lucy het zelf wel doen.

Vanaf een uur of half vier begon mijn belangrijkste taak als haan. Het aansporen van de dames om 16:25 gereed te zijn voor ons strandbezoek.

Een erg slechte haan ben ik niet want om 16:29 kwamen mijn kippen naar buiten gekakeld. Welk een geluk trouwens dat Lucy en Sugey geen Nederlands kunnen lezen.

De twee Happy Hours waren relaxed en gezellig. Tussendoor kon ik wat foto's nemen. Van Lucy, van Sugey en van een lachende Lucy en Sugey. Met twee leuke dames in huis is de noodzaak tot schrijven een stuk minder groot.

Of niet?

Posted by CasaSpider at 9:52 PM | Permalink | Comments (17)

Tijdens de Franse les vele jaren geleden op het Hertog Jan College te Valkenswaard las ik het volgende verhaal. Het speelt zich af op een groot plein ergens in Arabie. Een Arabier zit op de grond en doet interessant door voorbijgangers op de mouw te spelden dat er aan de andere kant van het plein gratis eten te verkrijgen is. Na een paar uur denkt hij bij zichzelf: "Gratis eten aan de overkant van het plein? Wat doe ik nog hier, daar moet ik zijn!"

Nou ja, ongeveer zo was het toch. Zaterdagmiddag om vier uur zat ik voor de buis, de Spaanse klassieker Barcelona-Real Madrid stond op het punt te beginnen. Binnen tien minuten eiste Mark van Bommel een hoofdrol voor zich op. Twee grote kansen, een uitgelokte vrije trap en even later versierde hij met een Schwalbe een penalty die door Ronaldinho werd verzilverd. Verdediger Roberto Carlos kreeg geel en mocht even later na een tweede exemplaar vertrekken.

Nu ben ik een Barcelona-fan, tenminste zolang Van Gaal er niet aan het roer staat, en een Madrid-hater. In voetbal en liefde zijn nuances uit den boze. Ik had een nare smaak in mijn mond door de onverdiende penalty. Op de keper beschouwd was niet Van Bommel de schuldige, maar de scheidsrechter. Die had de gele kaart van Roberto Carlos aan hem moeten geven.

Zo wilde ik niet winnen. Gelukkig maakte Ronaldo aan het einde van de eerste helft een weergaloos doelpunt en stond het terecht 1-1. Met een schone lei werd aan de tweede helft begonnen en kon ik weer voluit achter Barcelona staan, helemaal toen Van Bommel gewisseld werd.

De voetbalwedstrijd leidde mijn aandacht een beetje af van de opkomende spanning met betrekking tot mijn televisie-optreden later die dag. O ja, 's morgens was ik mijn tanden aan het poetsen. Ineens hoorde ik Lucy. "CasaSpider, waar ben je", kreunde ze. Ik draaide me om en zag haar naar het bed strompelen, haar buik vasthoudend. "Ik geloof dat de baby eraan komt", hijgde ze.

"Och nee toch!", dacht ik bij mijzelf en liep snel naar haar toe. "1 April!", zei Lucy lachend. Ik was erin getuind. Mocht de baby zich later die dag werkelijk aandienen had ik het niet meer geloofd.

Na de wedstrijd, het was inmiddels zes uur, vertrokken wij naar Pleincafé Wilhelmina. Bij het eerste glas Duvel dacht ik aan Lupe Reyes. Was het geen tijd om mij richting de TeleCuracao-studio te begeven? Een glas Duvel later voelde ik mij als een Arabier die aan de ene kant van het plein zit.

Onze wekelijkse domino-wedstrijd eindigde net als Barcelona-Real Madrid in 1-1. In plaats van naar de andere kant van het plein zijn we naar huis gereden. Er stonden garnalen op het menu.

Posted by CasaSpider at 10:39 AM | Permalink | Comments (19)

Het uurtje dat de klok in Europa vooruit is gezet heeft directe gevolgen voor het Caribisch gebied. Voetbalwedstrijden die in 0031 om half één staan geprogrammeerd zijn hier via ESPN live te ontvangen. Half één daar was tot gisteren half acht hier.

"Hé leuk, Feyenoord-ADO om half één", zag ik op teletekst. Het woordje leuk vanwege het feit dat Feyenoord het onverdiende verlies van vorige week tegen AZ goed kon maken met een doelpuntenfestijn. Een paar mokken koffie erbij, kortom een ideale vroege zondagochtendbesteding.

Vanwege de zomertijd moest ik wel in plaats van om half acht al om half zeven mijn bed uit. Tamelijk vermoeid drukte ik 700 in op de afstandsbediening van de TDS-box, het kanaal van ESPN. Tot mijn teleurstelling was er racen op, door vermoeidheid weet ik niet eens of het auto- of motorracen betrof. Snel dook ik mijn bed weer in om er pas om kwart voor negen weer uit te komen.

Op teletekstpagina 801 stond dat ADO Feyenoord verraste in De Kuip. Een verschil tussen vrouwen en voetballers is dat de laatsten liever niet verrast worden. En al helemaal niet in De Kuip. ADO heeft Feyenoord met 0-2 verslagen. Ik was extra blij met het uitslapen.

Wat is goede en passende muziek voor een film met het thema Zwemmen?

Posted by CasaSpider at 9:07 AM | Permalink | Comments (19)

Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel op Curacao. Vrijdagmorgen om negen uur mocht Luchiano (8) afzwemmen voor Diploma-A. Dat was al heel wat, want op vrijdag 16 december 2005 mocht dat niet. Toen stond hij niet op de lijst en diende twee uur op de tribune toe te kijken hoe de andere kinderen bezig waren met hun examen. Leuk is anders.

Om die reden en tevens om foto's te maken besluit ik ditmaal fysiek aanwezig te zijn bij het examen. Het is een stuk drukker dan verwacht bij het SDK, het Sentro Deportivo Korsou. Een kleine 100 kinderen staan te trappelen om het zwembad in te duiken. Eerst moeten ze geregistreerd worden. Tot mijn tevredenheid staat Luchiano deze keer wel op de lijst.

Behalve Luchiano zijn ook Giornic en Shanella uit klas 3B aanwezig. Het eerste onderdeel is het 25 meter met kleren aan zwemmen. Een beetje onwennig staan Giornic en Luchiano aan de kant, ze zijn bijna aan de beurt. Even later is Luch op weg.

Door het grote aantal kinderen duurt ieder onderdeel ruim een half uur. Het tweede onderdeel scheidt het kaf van het koren. In één ruk dienen 75 meter schoolslag en 50 meter rugslag met perfecte techniek uitgevoerd te worden. Streng wordt gelet op de bewegingen, met name die van de benen. Zo moeten bij de rugslag de benen drie seconden gesloten blijven, voor menigeen een hele opgave.

Desalniettemin springt Luchiano enthousiast in het water. Tijdens het zwemmen is hij tot ergernis van de badmeester vooral bezig met rondkijken. Dat is gek, immers zoveel is er niet te zien in een zwembad. Na afloop vroeg ik hem waarom hij zo aan het rondkijken was. Het antwoord: "Het was de eerste keer daar met een examen en ik was zo zenuwachtig."

Kinderen zijn zo leuk als ze op hun rug zwemmen. Het SDK-zwembad is met een lengte van 50 meter een groot zwembad. Maar ook aan 50 meter komt ooit een einde. Kinderen die op hun rug zwemmen denken daar echter helemaal niet aan. Als lemmingen zwemmen ze blind op de harde stenen muur af. De badmeester staat al klaar en roept de hele tijd: "Lora, lora!" wat zoveel betekent als "Draaien, draaien!" Soms is hij echter even afgeleid en dan knalt er weer een kind met zijn hoofd tegen de muur. Een ontzettend grappig fascinerend gezicht.

Helaas worden twee meisjes waaronder Luchiano's klasgenote Shanella tijdens het rugzwemmen uit het water gehaald. Zij voldoen niet aan de eisen en mogen zich aankleden. Dat terwijl er toch echt hier en daar een oogje wordt dichtgeknepen.

Om half elf zijn we toe aan het laatste onderdeel, één minuut watertrappelen. Luchiano staat klaar om te beginnen. Het is een koddig gezicht, zo'n groep kinderen naar adem snakkend met de handjes boven het water. Gelukkig duurt het maar een minuut.

Even later zit het hele stel op de tribune. De kinderen weten dat ze nu geslaagd zijn, met uitzondering van de twee meisjes op de bovenste rij. Later vertelde Luchiano me dat Shanella in de klas huilde. Tijdens het afzwemmen wilde ze het extra goed doen omdat haar moeder speciaal was gekomen. Door de zenuwen ging het niet helemaal goed bij het rugzwemmen, bijzonder sneu.

De badmeester/examinator leest in een rap tempo de namen voor van de geslaagden. Ook hier wordt Luchiano niet vergeten. Hij is bijzonder blij met zijn diploma. Het is kwart over elf en tijd om terug naar school te gaan.

De volledige serie met 31 foto's van dit evenement is te vinden onder SDK Zwemdiploma-A. Viel Spaß!

Posted by CasaSpider at 8:19 PM | Permalink | Comments (18)

Wij schrijven zaterdag 18 maart 2006 ongeveer 19:58:23. Even terug naar vanmorgen. Luchiano (8) had karateles en hij krijgt er steeds meer plezier in. Toen de kinderen klaar waren zei leraar Anthony tegen mij: "Die Luchiano kan trappen zeg!" Dat was mij nog niet eens opgevallen.

Aan Lucy vroeg ik wat het plan voor vandaag was. "Hetzelfde als altijd", antwoordde zij. Dat betekent een beetje rommelen, een beetje uitrusten en dan naar Pleincafé Wilhelmina. Maar er was ook de halve finale baseball tussen de Dominicaanse Republiek en Cuba voor de World Baseball Classic.

"We kunnen ook even naar Strada gaan en witte wijn, garnalen en sla kopen. En daarna lekker baseball kijken.", stelde ik voor. Strada is een nieuwe winkel, een soort groothandel aan de Caracasbaaiweg. Lucy stemde in, ook al interesseerde het baseball haar voor geen cent.

Om iets over vieren waren we terug en ging de televisie aan. In de eerste innings werd er niet gescored en at ik een salade. Toe kwamen de garnalen, een stuk of elf jumbo-shrimps vergezeld van een glas ijskoude witte wijn. Grauwwww. DomRep was iets sterker dan Cuba maar kon desondanks niet tot scoren komen.

In the bottom of the sixth was het eindelijk zover, Santo Domingo liep de 0-1 binnen. Ik juichte en was in extase. Helaas was de extase van korte duur, want de zevende inning was de inning van Cuba. Zij kwamen op een 3-1 voorsprong en dat had zelfs nog meer kunnen zijn.

In een van de vele pauzes checkte ik een paar weblogs. Gewoontegetrouw kwam ik uit bij Las Cosas Como Son van Henk. Wat schetste mijn verbazing dat zijn laatste post over het CasaLog gaat. Ik blijk een prijs gewonnen te hebben. De prijs is een Muts, dat is wel een beetje jammer maar mag de pret niet drukken.

Henks motivatie: "… zijn onderwerpen verrassen telkens … zijn stukjes overstijgen altijd het gewone … ze zijn persoonlijk … vaak heel informatief … hij heeft een mening … is heel onderhoudend … behandelt een breed scala aan onderwerpen … regelmatig met een knipoog dus niet al te serieus … en zijn log heeft tweerichting verkeer … het enige minpuntje … hij wil nog weleens doordraven over de politiek op Curacao … zijn dwangneurose … maar dat is hem bij deze vergeven …"

Ik kan mij er helemaal in vinden. Henk, van harte bedankt.

Brillies Weblintjes, Henks Mutsen en mijn eigen LogSpiders, eigenlijk zijn het allemaal spin-offs van de Dutch Bloggies. Die wij nooit kunnen winnen. Verbal Jam is ermee begonnen, met die spin-offs. Uit onvrede met de selectieprocedure voor de Dutch Bloggies introduceerde hij in 2003 de Verbal Jam Award (hier en hier). Inmiddels heeft VJ zijn eigen Dutch Bloggie en speelt hij een divisie hoger.

De achtste en negende inning gingen tamelijk geruisloos voorbij. De stand wijzigde niet meer en derhalve bereikte het sterke Cubaanse collectief verdiend de finale van de World Baseball Classic. De Dominicaanse Republiek verloor, maar dat is geen schande tegen de huidige Wereld en Olympisch kampioen (statistics).

De LCCS-Muts is een aardige pleister op de wonde.

Posted by CasaSpider at 8:48 PM | Permalink | Comments (15)

In de maand september 2005 vond het Wereldkampioenschap Baseball plaats in Nederland. Het gastland zorgde toen voor een daverende verrassing door de halve finale te halen tegen Zuid-Korea. Uiteindelijk werd Cuba wereldkampioen en Nederland vierde.

En nu is het de World Baseball Classic. Wederom een wereldkampioenschap maar dan anders. Het is voor de eerste keer dat de World Baseball Classic (WBC) wordt gehouden. De poule-wedstrijden vinden onder anderen plaats in Puerto Rico, voor de halve finales en de finale vertrekt het circus naar de Verenigde Staten.

Grootste verschil met het gewone Wereldkampioenschap is het op grote schaal meedoen van de sterren uit de Major League. Zo kwam Andruw Jones van de Atlanta Braves voor Nederland uit. Helaas heeft dat niet mogen baten, Nederland werd in de eerste ronde uitgeschakeld.

Vanaf 28 februari tot ergens in april loopt er nog een ander belangrijk honkbalevenement, de Spring Training. Dit is een soort van tournooi tussen teams uit de Major League ter voorbereiding van het seizoen. De teams zijn nu niet verdeeld in de American League en de National League, maar door elkaar gehusseld in de Grapefruit League en de Cactus League. De spelers van landen die inmiddels zijn uitgeschakeld in de World Baseball Classic kunnen meteen door naar de Spring Training.

In Poule 2 van de tweede ronde hadden alle vier landen, Cuba, Dominicaanse Republiek, Puerto Rico en Venezuela, één partij gewonnen en één partij verloren. De laatste twee poule-wedstrijden waren beslissend. Dinsdagavond speelde de Dominicaanse Republiek tegen Venezuela voor een plaats in de halve finale.

Een baseball-game duurt enkele uren en komt vaak langzaam op gang. Vanaf de zesde inning begint de spanning meestal op te lopen. Dat gebeurde nu ook, in de zesde inning scoorde Venezuela de 1-1 gelijkmaker. In de zevende inning slipte de bal uit de handschoen van de Venezolaanse catcher en kon de Dominicaan Alberto Castillo van het derde honk naar de thuisplaat rennen, 2-1 voor Santo Domingo.

De negende en laatste inning was bloedstollend. Voor de Dominicaanse Republiek stond closing pitcher Duaner Sanchez op de heuvel. Er waren twee man uit en honk één was bezet. Venezuela sloeg de bal het veld in en Miguel Tejada leek de bal gemakkelijk in zijn handschoen op te rapen. Tot ontzetting van zijn teamgenoten liet hij hem echter lopen, door de regen was alles nat en glad geworden. Venezuela zei bedankt en had plotseling twee man op de honken.

Het werd nog erger, want na een vier wijd waren alle honken bezet of zoals dat in het Engels zo mooi heet: "The bases were loaded." Op de Venezolaase gezichten gloorde hoop. Pitcher Sanchez leek enigszins van slag en gooide weer twee wijd-ballen. Een nieuwe vier-wijd betekende een directe score voor Venezuela. Er volgde een slag die de bal hoog de lucht in joeg. Duaner Sanchez zag direct dat het een vangbal zou worden en stak zijn handen al in de lucht.

De bal werd inderdaad gemakkelijk gevangen en met drie man uit was het einde wedstrijd. De vele aanwezige Dominicanen juichten en ook ik slaakte een oerkreet. Wie weet er eigenlijk waar Puerto Rico en de Dominicaanse Republiek liggen? Hoe dan ook, we zitten in de halve finale! Hier de statistics van de wedstrijd.

Tegenstander wordt de winnaar van het woensdagavond te spelen duel tussen Puerto Rico en Cuba, een wedstrijd waar ik vanavond eens goed voor ga zitten met een glas Duvel.

Posted by CasaSpider at 7:24 AM | Permalink | Comments (11)

Tweemaal per jaar organiseert de Curacao Triathlon Association (CTA) een Off-Road Triathlon. In het najaar op Boca Sami en in het voorjaar op Porto Marie. Feitelijk is het hier het hele jaar zomer, maar officieel zitten we nu in het voorjaar. De triathlon bestaat uit de onderdelen zeezwemmen (750 meter), mountain biken (16 kilometer) en trail running (5 kilometer).

Het was alweer een paar jaar geleden dat wij naar een triathlon zijn gaan kijken. Het is echter eens iets anders dan elke week naar Kontiki en Mambo Beach waar we bovendien toch geen abonnement meer hebben. Met een biertje in de hand kijken naar sporters is een ontspannen gebeuren. Doordat de dames en heren zich zo uitsloven ontstaat de perceptie dat men zelf ook wel een extra slokje koud bier heeft verdiend.

We waren precies op tijd voor de start van het zeezwemmen om vier uur 's middags. Gelukkig stond er deze keer nauwelijks wind. Golven slopen de krachten van met name de minder geoefende zwemmer. Tot veler verrassing kwamen twee jeugdige Antillianen als eerste uit het water tevoorschijn.

Van onze groep deden drie mannen mee, Roland (waarover straks meer), Peter Cuppen en Frank -Bodo- Hogenes. Toen iedereen al lang en breed op de fiets zat zagen wij een bootje met een net door de zee varen. Het leek erop of ze aan het dreggen waren. Wellicht was de organisatie er niet van op de hoogte dat Kees B. momenteel op vakantie in Nederland is en dachten ze dat hij deze keer verdronken was.

The year after

Dat Roland zondag meedeed aan de triathlon mag als een klein wonder worden beschouwd. Op woensdag 13 april 2005, vandaag precies elf maanden geleden, werd hij met spoed opgenomen in het Sehos ziekenhuis. Hij was geveld door het Guillain-Barré Syndroom (GBS) met als gevolg dat hij in zeer korte tijd volledig verlamd raakte.

Rolands ouders kwamen onverwijld uit Nederland over. De eerste dagen in het ziekenhuis waren zeer kritiek, vooral 's nachts. Zolang de ziekte niet stabiliseert worden meer spieren aangetast. Dit kan tot gevolg hebben dat zelfs de ademhaling stopt, hetgeen op zondag 17 april dreigde te gebeuren. Via een infuus kreeg Roland toen plasma toegediend. Gelukkig sloeg deze behandeling aan.

Op maandag 9 mei was de ziekte zodanig onder controle dat de nog steeds vrijwel compleet verlamde Roland ter revalidatie naar het Monseigneur Verriet instituut werd overgebracht. Daar stelde hij zich tot doel om voor zijn verjaardag op 12 juli weer thuis te zijn en te kunnen lopen. En zowaar, op vrijdag 8 juli werd hij ontslagen uit het Verriet en kwam thuis. Een dag later vierde hij zelf zijn 40e verjaardag en dochter Kyra haar eerste.

Beetje bij beetje kreeg Roland zijn krachten weer terug. Meedoen aan de triathlon op Porto Marie was de volgende mijlpaal in het revalidatieproces. Veel mensen kwamen speciaal voor Roland kijken en ook de speaker refereerde diverse malen aan het herstel vanuit een rolstoel naar het deelnemen aan de triathlon.

Roland is een uitstekend zwemmer, een goede mountain biker en een redelijke loper. Hij kwam als zesde uit het water en moest later iets toegeven. Een tijd onder de twee uur was het doel en tot ieders verbazing finishte hij in ongeveer 1 uur en 48 minuten, nog voor Peter en Frank. Een formidabele prestatie!

Niet alleen Roland heeft een zwaar jaar achter de rug, zijn vrouw Barbara mag in dit verhaal niet ontbreken. Zij werd ineens geconfronteerd met een man die helemaal niets meer kon, heeft zelf een zware baan en moest ook nog eens in haar eentje voor hun toen negen maanden oude dochter Kyra zorgen. Een grote geestelijke en lichamelijke belasting.

Barbara is dan ook ontzettend blij dat Roland er weer zo bovenop gekomen is. Tevens vindt zij het zeer belangrijk dat meer mensen weten wat het Guillain-Barré Syndroom is, zeker omdat het relatief zo vaak voorkomt op Curacao. Daarom heeft zij de Amigoe ingeschakeld voor een interview dat als alles doorgaat maandag gehouden wordt.

Terug naar de triathlon. Vrijwel iedere editie wordt gewonnen door krachtpatser Ivan Jonker. Deze keer was geen uitzondering. Met een enorme voorsprong zegevierde Ivan de Verschrikkelijke ook dit jaar. Bij ons laatste triathlon-bezoek daterend van 31 januari 2004 wilde Lucy wel eens samen met deze bikkel op de foto.

Het was niet erg druk op Porto Marie. Met minder drukte is er meer parkeerruimte, kan men gemakkelijker drankjes bestellen en last but not least is het eenvoudiger om charmant publiek te ontdekken. Onze eigen dames mogen er ook zijn. En nog een keer.

Wij besloten al voor de prijsuitreiking naar huis te gaan. Immers, Luchiano (8) moest de volgende dag om zes uur opstaan. De kinderen van Peter C. gingen op dat moment lekker aan het bier. Het was een sportief dagje. De serie van niet minder dan 47 foto's is te vinden onder Triathlon Porto Marie 2006.

Alle posts over Roland en Guillain-Barré Syndroom (GBS) staan in de Category Roland en GBS.

Posted by CasaSpider at 1:25 PM | Permalink | Comments (16)

Toen Luchiano (8) voor het eerst naar karateles ging was er een jongetje in een spiksplinternieuw karatepak dat al een les achter de rug had. Hij werd gebracht door zijn oma, zijn ouders waren geloof ik op vakantie.

De les begon maar het jongetje, laten we hem Brad noemen, wilde niet. Wat zijn oma ook tegen hem zei, Brad peinsde er niet over om aan de les mee te doen. "Ik weet het ook niet", zei de oma tegen lerares Ivonne, "we gaan maar naar huis, volgende week moeten zijn ouders maar zien hoe ze het aanpakken."

De week erna kwam Brad met zijn vader. Het was hetzelfde liedje, Brad had geen zin en overrichterzake ging het tweetal naar huis. De derde poging werd ondernomen door Brad's moeder. Zij liet hem gewoon achter en ging zelf weg. Brad huilde en wilde niet. Ivonne liet hem aan de kant zitten, met een boek.

Bij de vierde les deed Brad zowaar mee aan de warming-up. De kinderen lopen in een grote kring, Ivonne roept Itch! Ni! waarna de kinderen schreeuwen San! Tchi!. Zo tellen Japanners. Misschien door het indrukwekkende lawaai barstte Brad tijdens het lopen in tranen uit. Hij mocht weer aan de kant zitten en in zijn boek lezen.

Vandaag was er een doorbraak. Weliswaar huilde Brad, maar ditmaal hadden zijn moeder en Ivonne besloten dat hij toch gewoon mee moest doen. Wat de kinderen ook deden, spelletjes of oefeningen, er bovenuit klonk steevast het hartverscheurende gesnik van Brad.

Regelmatig deed hij een poging om te ontsnappen. Dan liep hij naar Ivonne toe en zei met huilende stem: "Ik kan niet meer, ik ben zo moe." "Jij bent helemaal niet moe, je bent een sterke jongen en hier is niemand moe", antwoordde Ivonne kordaat.

Aan het eind van de les was het zowaar rustig. De kinderen moesten om en om iemand uitzoeken om tegen te sparren. Het was Brad's beurt. Hij koos resoluut een meisje uit dat een kop groter was dan hij en begon fanatiek tegen haar te vechten. Geen snikje kwam over zijn lippen. Nadien zat hij relaxed tegen de muur met de andere kinderen na te praten.

Grotere overwinningen worden zelden behaald.

Posted by CasaSpider at 4:51 PM | Permalink | Comments (15)

Ondanks dat het vandaag Carnavalszondag is, de dag van de Gran Marcha, is het voor ons geen Carnaval. Dat heeft alles te maken met Lucy's zwangerschap. Het is niet handig om urenlang met een dikke buik aan de kant van de weg te staan.

Bovendien is het een hele afdaling om vanaf Seru Domi naar beneden naar de Roodeweg te lopen. Om maar te zwijgen over de klim terug om een uur of zes, zeven. Helemaal met naaldhakken.

Geïnteresseerden mogen het verslag en de foto's van vorig jaar bekijken: Gran Marcha en Marcha di Despedida. Heel anders gaat het er dit jaar vast niet aan toe.

De Marnix-school vierde vrijdag Carnaval. Alle kinderen mochten verkleed komen, er was muziek, versnaperingen, limonade en banana-split. Luchiano (8) verheugde zich enorm op deze dag en het was een groot succes. Spelen, eten en dansen... alles behalve leren. Waar een school toch eigenlijk voor gemaakt is.

Vorig jaar waren de kinderen nog druk aan het feesten toen ik aankwam. Nu zaten ze in de klassen en waren diverse volwassenen de muziekinstallaties en dergelijke aan het afbreken. Snel schoot ik een foto van Luchiano en zijn klasgenoot Migael. Ze zijn chipito's aan het eten.

Zojuist is AZ-PSV afgelopen, de uitslag (1-2) was conform mijn voorspelling in de voetbalpoule. Groots was het allemaal niet. Beste speler van het veld vond ik Arouna Koné. Voorts was er sprake van enige belangenverstrengeling.

Waarom liet Guus Hiddink anders de slecht voetballende Jason Culina staan? Alleen om hem zoveel mogelijk minuten te laten maken voor het Wereldkampioenschap waar hij voor Hiddinks team Australie uitkomt. Voor Marcus Beasley is het derhalve pech dat Guus niet de trainer van de USA is.

Posted by CasaSpider at 10:19 AM | Permalink | Comments (15)

1.

CasaSpider is ziek. Dat is vervelend, want nu moest ik woensdagmiddag naar de Champions League wedstrijd Chelsea-Barcelona kijken. Veel buitenlands voetbal heb ik de laatste maanden niet gezien en dat is te merken. Wat wordt er buiten Nederland namelijk goed gevoetbald!

Chelsea had de pech dat tegen het einde van de eerste helft Del Horno met een rode kaart van het veld gestuurd werd. Een onterechte rode kaart. Toch trokken de blauwgehemde Engelsen in de tweede helft ten aanval en kwamen verdiend op 1-0. Gangmakers waren Gudjohnsen -wat een fenomenale bewegingen heeft die man-, stoomtrein Makélélé en ook onze eigen Arjen Robben. Robben startte diverse rushes die uiteindelijk eindigden in een overtreding van een Barcelona-verdediger.

Na de 1-0 schakelde Barcelona een tandje hoger en dat was smullen. Het voetbal van Barcelona lijkt zowel op zaalvoetbal als op ijshockey. De twee spelers die er uitsprongen waren de jonge Messi die voor zo'n jeugdig iemand ongekend explosief is en de weergaloze Ronaldinho. De wijze waarop hij tegen het einde van de wedstrijd Makélélé op de zijlijn passeerde en het nakijken gaf was bijna onwerkelijk. Onbegrijpelijk dat Ronaldinho (nog) niet voor Feyenoord speelt.

Barcelona won met 1-2 en ik dook mijn bed in.

2.

Met een parachute uit een vliegtuig springen, dat moet toch wel een ongelofelijke kick geven. Eerst als een baksteen naar beneden vallen, de armen spreiden als een vogel zijn vleugels en de aarde snel dichterbij zien komen. Dan komt het moment dat er aan het touwtje getrokken moet worden en opent, als het goed is, de parachute zich met een harde klap. Langzaam zweeft men naar beneden, hier en daar een beetje bijsturend. Een sensationele ervaring... lijkt mij.

Jammer genoeg gebeurt het een enkele keer dat de parachute niet opengaat. En de reserveparachute ook niet. Met zoveel pech zal de fiets ook wel niet op de afgelopen plek op het landingsveld staan, maar dat is zorg voor later. Het is erg belangrijk dat de parachute goed opgevouwen wordt. Maar wie vouwt uw parachute?

Een open vraag tot slot: kan men parachutespringen en het opvouwen van de parachute zien als een metafoor voor het leven?

Posted by CasaSpider at 8:55 AM | Permalink | Comments (23)

Zes grote mokken koffie en veel emotie, of dat gezond is op de vroege zondagmorgen? Om half acht begon Feyenoord-Ajax op ESPN. Een spannendere wedstrijd bestaat er niet.

Ajax opende fel en oogde daardoor sterker. In tegenstelling tot de ESPN-commentatoren heb ik wel kijk op voetbal. Het woord omgekeerd doemde in mijn hoofd op.

Romeo Castelen werd volledig ingepakt door Emanuelson. Meestal gaat het andersom bij Feyenoord-Ajax. Feyenoord rent en zwoegt en Ajax combineert gemakkelijk naar een doelpunt.

Nog geen 30 seconden nadat de ESPN-commentator aangaf dat Ajax stukken sterker was scoorde Nicky Hofs logischerwijs de 1-0. Een domper was de gelijkmaker van Rosenberg in de volgende minuut, maar Feyenoord kreeg de overhand.

Waar Castelen in veel wedstrijden de eerste tien minuten drie keer langs zijn tegenstander loopt en daarna haast niets meer presteert was het nu omgekeerd.

De arme Emanuelson begon achter de feiten aan te lopen. Het was niet verrassend dat juist Castelen de inmiddels verdiende 2-1 liet afdrukken. In de tweede helft startte Feyenoord oppermachtig. Al in de 48e minuut werd het overwicht beloond met een schitterende goal van Dirk Kuyt. Kansen op 4-1, 5-1, 6-1 waren er volop maar werden geen van allen benut.

In de laatste minuten speelde een oude Feyenoord-kwaal op, gemakzucht. Schreeuwend zat ik in mijn leunstoel, maar drie achtereenvolgende foute balbehandelingen van Feyenoord-zijde hadden de 3-2 door Huntelaar tot gevolg. Met wat onsportief professioneel tijdrekken (Hofs, Kuyt) speelde Feyenoord de wedstrijd gelukkig probleemloos uit.

Een mooi moment was er in de 82e minuut toen Pierre van Hooydonk onder oorverdovend gejuich het veld in kwam, als vervanger van Salomon Kalou.

Toch was het Leitmotiv van deze wedstrijd voor mij de omgekeerde Castelen.

Posted by CasaSpider at 10:14 AM | Permalink | Comments (9)

Op grond van Salomon Kalou's optreden in die ene wedstrijd tegen ADO Den Haag heeft Rita Verdonk meer verstand van voetbal dan bondscoach Marco van Basten.

(En dan scoorde hij nog nota bene)

Posted by CasaSpider at 9:30 AM | Permalink | Comments (19)

Schaatscoach Peter Mueller schijnt wel eens tegen Bart Brentjes gezegd te hebben: Second is the first loser. De koploper van de Webloggers Poule in www.voetbalpoules.nl heet Dik, bijnaam Dil. Een bijnaam waar nog nooit iemand de oorsprong van heeft geraden.

Nu is koploper zijn van de Webloggers Poule geen echte wereldprestatie, al zijn er genoeg deelnemers die nog geeneens aan die positie mogen ruiken. Veel knapper is dat Dik in het Algemeen Klassement op de tweede plaats staat. Er zijn namelijk niet minder dan 15.748 ingeschreven deelnemers. Zie hier de stand per 9 december 2005.

Vandaag kwam ik collega Dik/Dil tegen bij SQL Integrator. We maakten een praatje en het ging meteen over de voetbalpoule. We hadden het over de nummer één van het Algemeen Klassement. Nu is Dik al een vreemde snuiter, ja echt een hele vreemde, daarom gaf ik aan de nummer één niet noodzakelijkerwijs te hoeven leren kennen. Frappant is trouwens dat de nummer één Kock heet.

Dik en ik hebben toch nog iets gemeen. Wij laten onze favoriete club vaak verliezen in voorspellingen, dit om het noodlot af te wenden. Daarom laat ik Feyenoord aanstaande zondag thuis tegen PSV met 0-1 verliezen. Dik's favoriete club is NEC, sowieso een club die regelmatig het onderspit delft.

Vrijdagavond speelde NEC uit tegen Roda JC. Mijn prognose was een 1-0 overwinning voor Roda JC. Het werd echter 0-1. Tot mijn niet geringe verbazing had Dik doodleuk 0-1 voorspeld.

Zekerheden bestaan niet (meer).

Posted by CasaSpider at 7:37 PM | Permalink | Comments (23)

"Ajax heeft een spitsenprobleem" hoort en leest men overal. Iedereen lijkt elkaar na te praten. Tijd om de zaak van een andere kant te belichten.

Over PSV hoort men niemand in negatieve zin. Veel belangrijke spelers uit het succesvolle team van vorig jaar zijn vertrokken. Toch draait PSV goed en over de spitsen wordt niet geklaagd.

Cijfers liegen niet. Duidelijk is te zien dat Ajax en PSV precies even vaak gescored hebben. En dan te bedenken dat maarliefst drie PSV doelpunten juist in het afgelopen weekend vielen. Tot aan dit weekend presteerden de Ajax spitsen dus 25% beter dan hun PSV tegenhangers.

Het probleem van Ajax zit hem duidelijk in de defensie. De Ajax verdediging heeft tweemaal zoveel doelpunten om de oren gekegen als PSV. Een fitte Maxwell is wat Ajax nodig heeft.

Goed nieuws voor de Webloggers Poule. In het Poule klassement staan we inmiddels op een verdienstelijke 40e plaats. Individueel wordt onze Poule aangevoerd door Dil. De twee belangrijkste stijgers van de afgelopen weken zijn de Dommelboeren van CasasPa en Camarados van GJ.

De drie deelnemende dames Willisha, Jolanda en Paool houden zich goed staande op de plaatsen vijf, zes en zeven.

Posted by CasaSpider at 6:33 AM | Permalink | Comments (17)

De Wet van de Grote Getallen blijft me fascineren. Woensdag speelde Ajax thuis met 2-2 gelijk tegen ADO Den Haag. De Haagse doelpunten vielen beide na de 90e minuut. Negen van de tien keer wint Ajax gemakkelijk van een club als ADO. Dat vonden ook de meeste deelnemers van de Webloggers Poule.

In totaal doen 14.253 mensen mee aan het voorspellen van de eredivisie uitslagen in www.voetbalpoules.nl. Indien men een uitslag precies voorspelt krijgt men hiervoor tien punten. Voor dit weekend zijn reeds twee wedstrijden gespeeld. Woensdag dus Ajax-ADO (2-2) en vrijdag Heerenveen-NEC (2-1). Theoretisch kan men dus 20 punten hebben.

"Nou, het lijkt me sterk dat iemand beide wedstrijden correct heeft voorspeld. Die kans is vrijwel nihil", dacht ik bij mijzelf. Wat blijkt echter? Maarliefst 35 mensen staan op 20 punten! De Wet van de Grote Getallen in optima forma.

Zelfs in onze eigen Webloggers Poule bevindt zich iemand die beide wedstrijden goed heeft voorspeld. Het is niemand minder dan Willisha, van het team Madeirensers uit het zonnige Madeira. Zij staat meteen weer op de eerste plaats in de poule.

Toch zal Willisha het op deze wijze niet redden, wederom door de Wet van de Grote Getallen. Uiteindelijk belandt iemand op de eerste plaats die het meest consequent voorspelbare en dus saaie uitslagen invult. Dat kan bijna niet anders.

Ik tip op Dil. De quizvraag van dit weekend is waar de teamnaam Dil van is afgeleid.

Posted by CasaSpider at 10:08 AM | Permalink | Comments (16)

Woorden met drie zetten of drie ellen na elkaar zijn zeldzaam. Jazzzangeres is er zo een en net ontdekte ik baseballland. Alhoewel, eigenlijk was dat al op 1 augustus 2004.

Het WK Honkbal maar die naam vergeten we gauw het WK Baseball dus wordt nu en op dit moment in Nederland gehouden. Op Europees nivo maken de Hollanders al sinds jaar en dag samen met de Italianen de dienst uit. In Noord-, Midden- en Zuid-Amerika wordt echter op beduidend hoger nivo gespeeld en datzelfde geldt voor het Verre Oosten met landen als Taiwan, Japan en Zuid-Korea.

Dat is nu wel even anders. Tot verrassing van vriend en vijand heeft Nederland de halve finales van het WK bereikt. Een geweldige prestatie.

Aanvankelijk dacht ik dat het door een gunstige loting kwam. De andere poule leek mij met uitzondering van Cuba stukken sterker. Nu blijken echter alle vier landen uit de poule waarin Nederland tweede werd de halve finale bereikt te hebben.

De USA, Nicaragua, Japan en het met 10-0 door Nederland afgedroogde Puerto Rico mogen naar huis. Een kleine sensatie. Vrijdag treedt Nederland in de halve finale wederom aan tegen Zuid-Korea, het land dat in de poule met 6-2 werd verslagen. Een halve finale is echter geheel iets anders. Resultaten uit het verleden etc.

Jammer genoeg zie ik hier helemaal niets van het spektakel. Langzaam maar zeker bereiken de successen van het Nederlandse team inmiddels wel de lokale kranten. De Vigilante schrijft: "Curacao doorgedrongen tot halve finale van het Wereldkampioenschap Baseball".

De backbone van het Nederlandse team wordt dan ook door Antillianen gevormd. Gerelateerd aan het aantal inwoners is het percentage Curacaoenaars overweldigend. "Ja, ja, nu zijn we ineens Nederlanders in plaats van criminelen" is een spreuk die op Curacao regelmatig gehoord wordt. Een duidelijke uiting van frustratie.

Die frustratie is niet nodig, Curacao presteert namelijk ongelofelijk goed als het om Baseball gaat. Zie de prestaties van onze jeugd in de Little League. En zie ook de geweldige Andruw Jones die bij de Atlanta Braves de sterren van de hemel speelt en net zijn 50e homerun van dit seizoen en 300e in zijn carriere heeft laten aantekenen. Hij gaat hiermee onbedreigd aan kop in het Major League Homerun-klassement en heeft een grote kans om uitgeroepen te worden tot Most Valuable Player (MVP).

Eenheid is van het grootste belang, zeker bij een Wereldkampioenschap. Nu zijn we allemaal Nederlanders en met zijn allen proberen we vrijdag de horde Zuid-Korea te nemen. Een finale Nederland-Cuba is nog ver weg, maar wat een droom zou het zijn.

Tot slot een kijkersvraag. Hoe worden de wedstrijden door de televisie gebracht? Is er een camerastandpunt achter de pitcher, zodat men de slagman van voren ziet? Komt de sfeer goed over?

Posted by CasaSpider at 6:48 AM | Permalink | Comments (20)

Zojuist is Armenie-Nederland afgelopen. We hebben gewonnen (met 1-0) maar daar is ook alles mee gezegd. Ik heb het niet gezien, luisterde naar het commentaar van Jack van Gelder en die ander. Jack mag ik wel, ook al staat een dergelijke opmerking tegenwoordig bijna gelijk aan uit de kast komen.

Jack en die ander hadden forse kritiek op het Nederlands Elftal. De bezieling ontbrak. Op de training ging het er nog bikkelhard aan toe, met mannen als Barry van Galen. Van Galen is een ijzervreter en gaat voorop in de strijd. Hij is volgens Jack en die ander van een andere generatie dan de huidige sterren.

Jack: "De huidige generatie denkt meer van aiaiai we gaan leuke dingen doen en het gezellig maken en van doet jouw playstation het?"

Jaren geleden dook voor het eerst de term patatgeneratie op, was dat niet een uitvinding van de legendarische Rinus Michels? Wellicht onbewust heeft Jack van Gelder onder invloed van de voortschrijdende technologie deze term naar een beter bij deze tijd passend level gebracht: de playstationgeneratie.

Dat verklaart meteen waarom onze jongens tegen Duitsland beter voetballen dan tegen Armenie. In Armenie hebben ze minder playstations.

Een mooi verhaal over generatieverschillen is te vinden op 2525 van Francisco van Jole.

Posted by CasaSpider at 3:17 PM | Permalink | Comments (15)

Het kon natuurlijk ook niet goed blijven gaan. Al die overwinningen in korte tijd. Elke overwinning is een uitgestelde nederlaag en zondag om ongeveer 18:25 uur was het zover. In de verlenging (zevende inning) van de Little League World Series scoorde volgens mij Michael Memea van Ewa Beach uit Hawaii het beslissende punt tegen de jonge helden van Curacao.

Maar wat een wedstrijd was het, qua spanning overtrof hij zelfs de Ajax-Feyenoord van 's morgens. Al in de eerste inning bleek de Curacaose pitcher Sorick Liberia niet in staat zijn zenuwen te bedwingen. Na drie walks waren alle honken bezet, tijd voor actie. Coach Vernon Isabella wisselde van pitcher en de nieuwe, Naeem Lourens, maakte korte metten met de Hawaiiaanse slagploeg. Het bleef 0-0.

In de tweede inning nam Hawaii ondanks goed verdedigend werk van Curacao de leiding, 1-0. In de top of the 3rd sloeg Curacao toe. Na een mallotige situatie waarin een Curacaose honkloper gevangen zat tussen de honken twee en drie, nam de speler op honk drie de benen richting thuisplaat.

Hawaii gooide de bal daar onmiddellijk naartoe, maar de scheidsrechter oordeelde dat het punt gemaakt was. Tevens was de gevangen speler gered. Het stond ineens 3-1 voor Curacao. In de gelijkmakende slagbeurt sloeg Hawaii echter twee homeruns, gelukkig met niemand op de honken. Tussenstand: 3-3.

De vijfde inning. Met Jurickson Profar op het eerste honk sloeg Sorick Liberia een homerun en even later volgde Darren Seferina dat goede voorbeeld. Het stond 6-3 voor Curacao. Aangezien Hawaii er in de gelijkmakende slagbeurt niets van bakte en het hele team er ontgoocheld uitzag leek de tweede opeenvolgende zege in de World Series voor Curacao een kwestie van ogenblikken.

Hoe anders liep het. In de top of the 6th en tevens laatste inning was Curacao snel klaar. Hawaii kwam aan slag voor de in principe laatste slagbeurt. De Curacaose pitcher (nummer 16) had ineens pap in de handen en even later waren alle honken bezet. Het werd 6-5 met nul man uit. Honken één en drie bezet. Ik schreeuwde, ik vloekte. Zonder de exacte regels te kennen eiste ik een wissel van de pitcher.

Nog steeds ken ik de regels niet precies, maar bij de Little League is het de bedoeling dat alle spelers aan de beurt komen. Men mag kennelijk niet steeds dezelfde pitcher gebruiken. Dat moet haast wel, want anders was zonder enige twijfel Jurickson Profar in het spel gebracht. Nu moest Christopher Garia, de nummer 16, het karwei klaren. Uiteindelijk hield hij de schade beperkt tot 6-6 na zes innings.

Er moest verlengd worden, de zevende inning. Inmiddels rook het team van Hawaii de winst na ontsnapt te zijn aan een zekere nederlaag. De Curacaose slagploeg kreeg geen schijn van kans. Toen kwam het moment van volgens mij Michael Memea. Deze jongen was al twee maal uitgegooid in eerdere innings. Nu sloeg hij een homerun en bezegelde daarmee het lot van Curacao: 7-6.

De Amerikaanse supporters juichten en het moet gezegd, ook toen het minder ging met Hawaii klonk het indrukwekkende "U-S-A...U-S-A" uit vele kelen. Grappig trouwens dat Hawaii op die manier werd aangemoedigd, ja uiteraard zijn zij een Staat van de Verenigde Staten, maar toch ook weer een eilandengroepje ver weg van het moederland. De emotionele verbondenheid is vast ook aan Magnum te danken.

Zelden heb ik zo'n spannende finale meegemaakt als deze. Het was een ware titanenstrijd waar op het ene moment het ene team boven lag en even later het andere. En dan te bedenken dat het hier gaat om jongens van elf en twaalf jaar, spelend onder grote druk met een groot publiek. Respect voor deze jonge sporters, zowel voor het winnende team van Ewa Beach uit Hawaii als voor de verliezende finalisten uit Curacao die hun teleurstelling op zeer professionele wijze wisten te verbergen.

Een overwinning van Curacao was de slagroom op de taart geweest schreef ik eerder. Die woorden trek ik nu terug. Deze wedstrijd was voor mij hoe dan ook de slagroom op de taart, ongeacht de uitslag. Het was een geweldig tournooi.

Lees hier het wedstrijdverslag van de Little League website.

Posted by CasaSpider at 9:13 PM | Permalink | Comments (13)

Om half zeven zondagmorgen zat ik al voor de buis om live te kijken naar Ajax-Feyenoord. Om acht uur kwam Lucy en een kwartier later volgde Luchiano (7). Hij zag mij heftig meeleven met de thriller in de Arena, keek het eens aan en zei: "Hmm... gisteren baseball, vandaag voetbal..." Ik kon slechts antwoorden: "Ja, papa is een sportief mannetje".

Vorige week kreeg ik een mailtje van Hans, deelnemer aan de Webloggers Poule en vaste reageerder. Hans schreef het volgende:

"Als Feijenoord supporter doet het mij leed dat jij als FEIJENOORDER ajax laat winnen. Ook al is ajax op papier sterker, tegen alle logica zet ik FEIJENOORD op winst."

In www.voetbalpoules.nl had ik inderdaad voorspeld dat Ajax met 1-0 zou winnen. Zo ben ik. Of het nu gaat om Feyenoord, het Nederlands Elftal, een Nederlandse schaatser, wielrenner of andere sporter... in weddenschappen laat ik mijn favorieten altijd verliezen. Bij wereldkampioenschappen voetbal heb ik vaak juist aartsvijand Duitsland op nummer één gezet.

Het heeft waarschijnlijk te maken met risico-spreiding, vergelijk het met beleggen. Door de verrassende 2-1 overwinning van Feyenoord zijn weliswaar punten in de poule verloren gegaan, maar dat valt in het niet bij het gevoel van euforie na het laatste fluitsignaal. Met tien man Ajax in de Arena verslaan is niet iets wat elke week gebeurt en daarom des te mooier.

De K2 was voor de Amsterdamse bergwandelaars iets te hoog gegrepen. Al vreesde ik aan het eind nog even het ergste toen Erwin Koeman Bosschaert en Pauwe in bracht. Deze twee voetballers zijn namelijk exponenten van het Feyenoord dat altijd de mindere was van Ajax.

Sportief gezien is het tot nu toe een geweldig weekend. Gisteren werd Curacao International Champion van de World Series Baseball, vanmorgen versloeg Feyenoord Ajax in de Arena. Als de Curacaose honkballers vanmiddag Hawaii aan de kant zetten in de grote finale van de World Series is daarmee de taart vol met slagroom gespoten. (Wat een zin)

Posted by CasaSpider at 9:14 AM | Permalink | Comments (9)

Het ongelofelijke is gebeurd... in de finale van de International Division (Little League) van het Wereldkampioenschap Honkbal heeft Curacao de gedoodverfde favoriet Chiba City uit Japan verslagen met 2-0. Hetzelfde Japanse team waarvan we in de pool nog met 9-0 hadden verloren. Het is zaterdagavond 21:46 en het vuurwerk vliegt ons hier om de oren.

Even terug in de tijd. Om precies half acht waren wij terug van ons obligatoire maar ook plezierige bezoek aan Pleincafé Wilhelmina. Van de eerste tot en met de zesde inning zaten Lucy en ik gespannen in onze stoelen. Nou ja, in de derde en vierde inning hadden de Japanners drie respectievelijk twee mensen op de honken en had Lucy bedacht dat zij moest gaan staan om het gele gevaar te bezweren.

Het hielp. Maar vooral lag het aan de voortreffelijke Curacaose pitcher Jurickson Profar die de ene na de andere spleetoog Japanner in vertwijfeling af liet druipen. Met name in eerder genoemde derde en vierde inning was de druk groot, met een tegenstander op het derde honk.

In de jaren 2001, 2002 en 2003 werd Curacao in de International Final uitgeschakeld door een Japans team. Vorig jaar bereikten we voor het eerst de finale van de World Series, via Mexico. De finale die we wonnen tegen California. En nu hebben we voor het eerst een Japans team verslagen in de finale van de International Division.

Zondag om half vier speelt het formidabele Curacaose team in de Finale van de World Series tegen de winnaar van de USA Division, het ongeslagen Ewa Beach uit Hawaii. Wij weten nog niet wat we doen, het strand en Happy Hour overslaan? Of op Kontiki Beach kijken, ongetwijfeld staan de televisietoestellen afgestemd op TeleCuracao dat integraal de ESPN-uitzending overneemt.

Heel mooi om te zien en horen trouwens hoeveel aandacht ESPN besteedt aan Curacao en Papiamentu. We zijn daar natuurlijk al bekend door middel van Andruw Jones die, spelend voor de Atlanta Braves, dit seizoen tot dusverre de meeste homeruns in de Major League achter zijn naam heeft staan.

Het CasaLog is het eerste medium dat verslag doet van het honkbal van vanavond. Spoedig zal de website van de Little League volgen, vermoedelijk hier.

Korsou, masha pabien!

Posted by CasaSpider at 10:07 PM | Permalink | Comments (9)

World Series Baseball, Little League. De halve finale van de International Division tussen Curacao en Guam, vertegenwoordiger van de regio Pacific zit erop.

Zoals Cerito reeds voorspelde heeft Curacao gehakt gemaakt van Guam. Na zes innings was het 16-1.

Foto's en een verslag van deze wedstrijd zijn hier te vinden. Een alinea:

"The Curacao of old showed up at just the right time, precisely the right time."

Helaas moest ik zelf werken maar gelukkig bevindt zich in de hal van ons gebouw een tv. Daar was het verdacht druk en uiteraard stond hij op baseball. Zo heb ik toch zo her en der wat minuten mee kunnen pikken van de wedstrijd.

Zaterdag om half acht 's avonds staat Curacao voor de tweede maal tegenover het ijzersterke team van Chiba City uit Japan, de winnaars van de regio Asia.

In de pool verloor Curacao met 9-0 en in de andere halve finale versloegen de Japanners Canada, de nummer één van Pool C, met niet minder dan 11-0. Hopelijk knijpen de Aziaten zaterdag een oogje dicht.

In dat geval staan wij zondag in de finale van de World Series tegen de winnaar van de USA Division.

Posted by CasaSpider at 6:40 PM | Permalink | Comments (8)

Toen wij op zondag 29 augustus 2004 terugkwamen van het Happy Hour was op televisie de finale van de Little League aan de gang tussen California en Curacao. De finale ging om niets minder dan het Wereldkampioenschap honkbal en werd gewonnen door Curacao met 5-2. Een ongekende sensatie.

De Little League is voor honkballers van 11 en 12 jaar. Dit jaar worden de World Series (Wereldkampioenschappen) gehouden van 19 tot en met 28 augustus in Williamsport, Pennsylvania.

In de voorrondes is gestreden in vier Pools elk bestaande uit vier teams. Pool A en B vormen de United States Division, Pool C en D de International Division. De winnaars van de twee Divisions maken uiteindelijk onderling uit wie er Wereldkampioen is.

Inmiddels zijn de voorrondes achter de rug. Curacao, uitkomend voor de regio Caribbean, is in Pool D achter het team van Asia (Chiba City, Japan) tweede geworden. De winnaars van Latin-America (Valencia, Venezuela) en Transatlantic (Saudi Arabia) hield men knap achter zich.

Woensdag en donderdag vinden de halve finales plaats. Curacao treedt donderdag aan tegen de nummer één van Pool C, Mangilao-Barrigada uit Guam, de winnaars van de regio Pacific. Mochten de Curacaose baseballers deze wedstrijd winnen dan komen zij zondag 28 augustus voor de tweede opeenvolgende keer uit in de finale van de Little League.

Donderdagmiddag zit half Curacao voor de tv, dat is zeker.

Posted by CasaSpider at 5:59 PM | Permalink | Comments (10)

De eredivisie is begonnen. Heracles was de verrassing, Pierre van Hooydonk maakte (voor NAC) zijn rentree in de Kuip, Talpa zond het uit in Nederland en BVN verzorgde een samenvatting van alle wedstrijden voor de rest van de wereld. De zondag heeft weer een doel.

Het team Webloggers van www.voetbalpoules.nl doet het niet slecht. Op de valreep zijn we met zijn zeventienen en we staan op een verdienstelijke 66ste plaats met 199 punten. Op pagina 3 van 20, samen met de Brillies maar onder de Rodasmurfjes. Dat moet dus nog beter kunnen.

Individueel belooft het een spannende strijd te worden. Real CasaSpider voert de ranglijst aan, maar dat is slechts beginnersgeluk. De twee dames Willisha (Madeirensers) en Paool (The Purple Lions) handhaven zich vooralsnog uitstekend in deze mannenwereld. Aangezien vrouwen vaak wat langzamer op gang komen (dieseltjes) maar wel een langere adem hebben staat ons nog wat te wachten.

Men heeft het wellicht al gemerkt, de website van www.voetbalpoules.nl vertoont zo nu en dan wat kuren. De melding Service Unavailable vloog mij tenminste regelmatig om de oren.

Een tip voor beginnende spelers: vergeet niet om iedere week de doelpuntenmakers van de wedstrijd van de week te voorspellen. Dit kan men maximaal drie weken van te voren doen.

Denk ook tijdig (voor 1 september) aan de Extra Voorspellingen. Hier dient men de eindstand van het seizoen 2005/2006 in te vullen en tevens de winterkampioen en de topscorer. Het invullen van de eindstand kan niet met Firefox maar moet met Internet Explorer. Ook hier geldt: tussentijds saven aangezien de website problemen kent.

Nieuwe deelnemers zijn nog steeds van harte welkom en eventuele vragen worden via de comments dan wel mail beantwoord.

Posted by CasaSpider at 1:30 PM | Permalink | Comments (9)

Op 1 augustus vroeg ik wie er mee wilde doen aan het voorspellen van de Eredivisie voetbaluitslagen voor het seizoen 2005/2006 en dan specifiek in de Webloggers Poule.

Het aantal leden van deze poule die onderdeel uitmaakt van www.voetbalpoules.nl bedraagt inmiddels niet minder dan 13, een uitstekende score. Op het plaatje staan de deelnemers van het eerste uur in willekeurige volgorde vermeld.

De voetbalcompetitie begint aanstaande vrijdag met de wedstrijd AZ tegen Sparta. Men kan nog zich nog steeds aanmelden bij www.voetbalpoules.nl. Een beknopte gebruiksaanwijzing om in de Webloggers Poule te participeren staat hier.

Nu het toch over voetbal gaat. De zaak Salomon Kalou wordt steeds vreemder. Maandagochtend berichtte het Algemeen Dagblad dat nu ook Dirk Kuyt voor 50% is verkocht aan investeringsmaatschappij Soccer Investments and Representations tegen een prijs van 5 miljoen Euro.

In principe kan een investeringsmaatschappij nooit de rechten verwerven om spelers te verkopen, dat recht blijft hoe dan ook bij de clubs. Derhalve is in het contract met Feyenoord een boete-clausule opgenomen dat de Rotterdamse club 20 miljoen Euro boete moet betalen als zij achteraf niet meewerkt aan de door Soccer Investments gewenste transfer. Het doet mij een beetje denken aan een draagmoeder die geld vraagt aan een echtpaar dat graag een kind wil. Daar komt ook niet zelden ellende van.

Het verhaal wordt echter nog merkwaardiger nu Feyenoord aangifte heeft gedaan wegens valsheid in geschrifte. Op het contract waarvan het AD een copie in zijn bezit heeft staan handtekeningen van de leiding van de club die volgens diezelfde leiding dus vervalst zijn.

Ergens wordt hier een smerig spel gespeeld. Gelukkig geldt dat niet voor de Webloggers Poule, waar het om de eer en eventueel een ansichtskaart gaat.

Posted by CasaSpider at 4:58 PM | Permalink | Comments (11)

Clubliefde bestaat alleen nog bij supporters. De 20-jarige Ivoriaan Salomon Kalou is in navolging van zijn broer Bonaventura de grote ster bij Feyenoord. Dat is anderen ook opgevallen.

PSV heeft een aantal belangrijke pionnen (moeten) laten gaan. Van Bommel, Vogel en Park verlieten de Eindhovense club en trainer Guus Hiddink wil nu Salomon Kalou er graag bij hebben. Het mooie voor PSV is dat Salomon graag wil komen. Sportief gezien is het een verbetering vanwege de deelname aan de Champions League en financieel is het aanbod van PSV natuurlijk ook geen verslechtering.

Het is niet gebruikelijk dat de Grote Drie (nou ja, Grote Drie nationaal gezien dan) aan elkaars spelers trekken. Het is zelfs bijna not done. Door een eventuele verkoop van Kalou aan PSV verzwakt Feyenoord zich aanzienlijk terwijl PSV beduidend sterker wordt. Zo komt de landstitel natuurlijk nooit naar Rotterdam-Zuid.

Het getrek aan Kalou was al enigszins onsmakelijk. Nu heeft het Algemeen Dagblad uit volgens hen betrouwbare bron vernomen dat Salomon Kalou achter zijn (eigen!) rug verkocht is voor 9 miljoen Euro aan Soccer Investments and Representations. Deze investeringsmaatschappij wil Kalou voor één of twee jaar verhuren/leasen aan Benfica en hem daarna aan een hele grote club verkopen. Op dat moment rollen de miljoenen binnen.

Volgens Technisch Directeur Mark Wotte blijft Kalou 100% zeker bij Feyenoord. Jorien van den Herik ontkent het gerucht met klem, hij heeft nog nooit van deze investeringsmaatschappij gehoord. Zaterdagavond zag ik Sjaak Troost als woordvoerder van Feyenoord de hele AD-zaak als onzin bestempelen. Frappant is dat Kalou's zaakwaarnemer Jan de Visser, die ook van niets weet, wel wist te vertellen dat Kalou door Feyenoord is gepolst of hij interesse heeft in een eventuele overgang naar Benfica.

Hmm...

Voorlopig schort ik mijn oordeel nog even op. Maandag komt het AD met meer nieuws en rolt ook de Feyenoord Nieuwsbrief mijn mailbox binnen. Mocht het zo zijn dat de geruchten wel op waarheid berusten dan is het wat mij betreft direct afgelopen met Van den Herik, Wotte en Troost.

Posted by CasaSpider at 2:37 PM | Permalink | Comments (11)

Eind juni begin juli van het jaar 2004 vond het Europees Kampioenschap plaats in Portugal dat zo verrassend gewonnen werd door Griekenland. Via www.voetbalpoules.nl richtte ik toen de Webloggers poule op. Het was een redelijk grote poule en mede daardoor eindigden we op een mooie tweede plaats.

Over twee weken beginnen de Nederlandse voetbalcompetities alweer. Vorig jaar deed ik wederom via www.voetbalpoules.nl ook mee aan de het voorspellen van de uitslagen in de Holland Casino Eredivisie. In de Webloggers poule was behalve mij slechts één deelneemster actief. Als poule speelden we daarom geen rol van betekenis.

Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Onder dit motto nodigt CasaSpider iedereen die actief, passief of op andere wijze iets met de combinatie voetbal/webloggen heeft uit om zich aan te melden bij www.voetbalpoules.nl en tevens lid te worden van de Webloggers poule. We spelen dan onderling tegen elkaar en samen tegen de andere poules.

Na aanmelden kan men direct beginnen met het invullen van de voorspellingen voor de eerstkomende weken. Nadeel van www.voetbalpoules.nl is dat men de site iedere week dient te bezoeken om de doelpuntenmakers van de wedstrijd van de week te voorspellen. Maar ach, daar raakt men snel genoeg aan gewend en het invullen gaat bijzonder snel.

Het aanmelden mag eigenlijk geen probleem zijn. Hier de stappen om lid te worden van de Webloggers poule:

• In het menu links, onder Zoeken, klik op Poules.
• Tik bij Naam het woord "Webloggers" in en klik op Zoeken.
• In de lijst verschijnt nu de poule Webloggers, klik op Aanmelden.

De Webloggers poule heeft geen password. In het geval van onduidelijkheden kan men dit in de comments melden. Voetbal- annex weblogliefhebbers aller landen verenigt u!

Mensen met de naam Brillie zijn uitgesloten van deelname.

Posted by CasaSpider at 12:51 PM | Permalink | Comments (33)

Het is een Koninklijke bedoening deze week op Curacao. Van zaterdag 23 juli tot en met vandaag, vrijdag 29 juli, vinden op Curacao de Koninkrijksspelen plaats. Dit is een groot sportevenement voor sporters tot en met 17 jaar uit het Koninkrijk der Nederlanden.

Een stukje historie (bron). De Koninkrijksspelen werden voor het eerst in 1965 gehouden. Tot 1975 vond dit evenement plaats met als deelnemers Nederland, Suriname en de Nederlandse Antillen. Op 25 november 1975 werd Suriname onafhankelijk en maakte geen deel meer uit van het Koninkrijk.

De Koninkrijksspelen stopten daardoor tot 1979 en werden toen hervat met alleen Nederland en de Nederlandse Antillen. Dit duurde slechts vier jaren. Na 1983 werden de spelen niet meer gehouden.

Op 15 december 1994 vond de viering van het 40-jarig bestaan van het Statuut van het Koninkrijk plaats. Nederland, de Nederlandse Antillen en Aruba kozen hier voor voortzetting van de Koninkrijksband.

Gevolg was dat de Koninkrijksspelen vanaf 1995 om de twee jaar weer plaatsvinden. In 1995 op Aruba, in 1997 op Curacao, in 1999 op Sint Maarten, in 2001 in Rotterdam, in 2003 op Aruba en in 2005 dus op Curacao.

Tot zover de geschiedenis, nu de actualiteit. Afgelopen woensdag kwam Koningin Beatrix aan op Curacao, speciaal om het slot van de Koninkrijksspelen mee te maken. Eerlijk gezegd deden de spelen mij niet zoveel, tot ik donderdag wegens griep thuis bleef. Op maarliefst drie zenders tegelijk waren finales te zien in verschillende sporten.

Zo zag ik de damesvolleybalfinale tussen Nederland en de Antillen (gemakkelijke 3-0 overwinning voor Nederland), de basketbalfinale eveneens tussen Nederland en de Antillen (ook een gemakkelijke Nederlandse overwinning) en als geweldige uitsmijter de honkbalfinale met de Nederlandse Antillen en Aruba.

Honkbal is dé sport op met name Curacao. Het team had de afgelopen drie maanden in afzondering keihard getraind. Men wilde persé de gouden medaille op Curacao houden. Na een gemakkelijke 14-1 overwinning op Nederland kregen de Antillen in hun tweede wedstrijd echter een enorm pak slaag van Aruba: 13-3.

Nederland en de Nederlandse Antillen moesten vervolgens onderling uitmaken wie in de finale tegen Aruba mocht aantreden. In een dramatische wedstrijd wonnen de Antillen met 4-3. Donderdagavond stonden zij dus opnieuw tegenover het sterke Aruba. Het Tio Daou Ballpark was afgeladen vol en barstte uit zijn voegen.

In een wedstrijd met vele kansen voor beide teams liepen de Nederlandse Antillen uit naar 6-3. Het was de negende inning. De Antillen waren net aan slag geweest en wisten niet meer te scoren. Aruba stond klaar voor de gelijkmakende slagbeurt.

De formidabele Curacaose pitcher Dennis Neuman maakte echter korte metten met de Arubaanse slagploeg. Toen de derde man uit was ontplofte het stadion (figuurlijk dan). Het onmogelijke was toch mogelijk gemaakt. Op straat werd vuurwerk afgestoken. Het was een groot feest.

Vandaag vinden de laatste finales plaats. Om vijf uur zit ik weer voor de buis voor de voetbalfinale tussen Nederland en de Nederlandse Antillen. De Koningin zal aanwezig zijn bij de aansluitende slotceremonie.

Posted by CasaSpider at 10:15 AM | Permalink | Comments (11)

Zondag 17 april 2005 om 07:14

Om 06:15 opgestaan, het zou om 06:30 beginnen. Problemen in treinen, een vuurwerkbom ontploft in de zak van een supporter, beter daar dan in het stadion. Gespannen naar de televisie kijken, om 06:45 nog steeds geen beelden. Dan maar Radio-1, via internet. Na negen minuten botsen twee Feyenoorders hard tegen elkaar aan. Eentje komt niet meer terug, de ander met een tulband. Na 29 minuten wordt het eerste Feyenoord-doelpunt afgekeurd.

Dit wordt niet mijn dag.

Zondag 17 april 2005 om 07:52

1-0 door Kalou! Na drie minuten in de tweede helft. Volgens het Radio-1 commentaar staat hiermee het spelbeeld op zijn kop. Who cares!

Zondag 17 april 2005 om 08:04

Na het nieuws staat het alweer 1-1, Nigel de Jong. Luchiano (7) speelt zijn spelletjes op de computer. Voetbal interesseert hem niet, onbegrijpelijk. Sterker nog, om mij te pesten zingt hij regelmatig: "Hand in Hand, Ajax één!" Vandaag geen Happy Meal dus.

Zondag 17 april 2005 om 08:23

Feyenoord leidt met 2-1 tegen Ajax! Tegen de verhouding in, maar het is zo. Althans volgens de commentator, maar dat is helemaal niet zo. Wie anders dan Dirk Kuyt. Overigens was ik net even een kopje koffie inschenken, heb het doelpunt dus gemist. Bijgelovig als ik ben ga ik zo nog maar eens een kopje koffie halen.

Zondag 17 april 2005 om 08:30

Grygera, 2-2. Dat noem ik nou eens onverdiend.

Zondag 17 april 2005 om 08:36

Met nog 35 seconden te gaan. Maduro 2-3. Genekt door een Antilliaan nota bene.

Dit is niet mijn dag.

Voor de volledigheid de Feyenoord-Ajax historie sinds 1995.

• 1995-1996 Feyenoord-Ajax 2-4
• 1996-1997 Feyenoord-Ajax 2-2
• 1997-1998 Feyenoord-Ajax 0-1
• 1998-1999 Feyenoord-Ajax 1-1
• 1999-2000 Feyenoord-Ajax 1-1
• 2000-2001 Feyenoord-Ajax 3-1
• 2001-2002 Feyenoord-Ajax 1-2
• 2002-2003 Feyenoord-Ajax 1-2 (06.10.2002)
• 2003-2004 Feyenoord-Ajax 1-1 (11.04.2004)
• 2004-2005 Feyenoord-Ajax 2-3 (17.04.2005)

Posted by CasaSpider at 8:38 AM | Permalink | Comments (28)

Hans Kraay Senior. Grote genade wat kan die man kletsen. PSV speelt thuis tegen Olympique Lyon. In Lyon werd het vorige week 1-1, een mooi resultaat voor PSV. Bij rust is de stand 0-1 voor Lyon.

Wat is het commentaar van Hans Kraay Senior:

"Zo'n slechte stand is dat nog niet eens. Ik bedoel, als we er eentje maken is het al verlengen. En dan is PSV in het voordeel."

Laat me niet lachen! Als Lyon er namelijk eentje maakt moet PSV direct drie keer scoren, een vrijwel onmogelijke opgave. Zeker gezien het vertoonde spel. Hoe noemt men eigenlijk iemand die het optimisme voorbij is?

En nu breekt me de klomp!

Al vroeg in de tweede helft scoort PSV de gelijkmaker. De wedstrijd eindigt in 1-1 waardoor er verlengd moet worden. Na de eerste helft van de verlenging is het nog steeds 1-1. En wat is het commentaar van Hans Kraay Senior deze keer:

"Deze stand is een voordeel voor Lyon. Of PSV nu wel of niet scoort, bij een goal van Lyon zijn zij erdoor. Dat is een psychologisch voordeel. Het ziet er wat minder goed uit voor PSV dan ik had gedacht."

De witte dwangbuizen kunnen doorkomen.

Hans Kraay Senior of geen Hans Kraay Senior, PSV wint na strafschoppen en mag zich opmaken voor de halve finale tegen AC Milan!

Ondertussen is Feyenoord er uitstekend in geslaagd om zich door middel van een kansloze nederlaag tegen FC Den Bosch, de nummer laatst van de Eredivisie, in een underdog-rol te manouvreren voor de wedstrijd tegen Ajax aanstaande zondag.

Posted by CasaSpider at 6:26 PM | Permalink | Comments (17)

Om tien over acht werd ik voor de tweede keer wakker. Even kijken of Ajax-PSV live werd uitgezonden op ESPN. Jazeker! De wedstrijd bevond zich in de 40e minuut en het stond 0-1 voor PSV.

Ik besloot eerst de laatste minuten van de eerste helft af te kijken en daarna koffie te zetten. Dat was maar goed ook, want even later maakte Van Bommel 0-2.

Dat is nog eens lekker wakker worden voor een Feyenoorder!

Met een grote mok verse koffie in de hand zag ik hoe een weerloos Ajax in de tweede helft binnen 15 minuten werd opgerold. Bij een stand van 0-4 liepen de eerste Ajax-fans in de 59e minuut massaal weg. PSV drong verder niet meer aan waardoor Danny Blind in zijn eerste wedstrijd als hoofdcoach een grotere afgang bespaard bleef.

Voor de volledigheid volgt hieronder een overzicht van alle in de Amsterdam Arena gespeelde competitiewedstrijden tussen Ajax en PSV. Tien wedstrijden gespeeld, Ajax verloor zeven keer, speelde er twee gelijk en won er (vorig jaar) één. Doelcijfers: 12 voor en 25 tegen.

• 05.11.1995 Ajax-PSV 1-1
• 22.12.1996 Ajax-PSV 0-2
• 21.12.1997 Ajax-PSV 3-4
• 15.11.1998 Ajax-PSV 2-2
• 15.12.1999 Ajax-PSV 1-3
• 08.04.2001 Ajax-PSV 0-1
• 25.11.2001 Ajax-PSV 1-3
• 15.12.2002 Ajax-PSV 2-4
• 08.02.2004 Ajax-PSV 2-1
• 20.03.2005 Ajax-PSV 0-4

Na de drie goals van Mark van Bommel heeft bondscoach Marco van Basten ook weer iets om over na te denken. En in Argentinie, het land van Rosales, is nu iemand bedroefd... (sterkte, meisje)

Posted by CasaSpider at 10:28 AM | Permalink | Comments (17)

Bij SQL Integrator Curacao hebben wij tegenwoordig een heuse Personeelscommissie. Voor donderdagavond had deze commissie een avondje karten en poolen georganiseerd. Bij Tracks, tegenover Toyota-garage Cordia.

Het duurde even voor we compleet waren. Op Curacao komt iedereen (behalve Frank, Kees en CasaSpider) chronisch te laat. Daarom begon ik maar met poolen tegen collega-DBA Paul. Deze mocht de Magic Keu van Nathaniel gebruiken en dat was te merken! Bij de afstoot schoot Paul meteen een gestreepte bal in de pocket en in zijn tweede beurt vlogen er op miraculeuze wijze nog eens twee in de gaten. Tegen deze keu was geen kruid gewassen. Paul won dus verdiend.

Poolen heb ik al zovaak gedaan, het hoofdgerecht was natuurlijk het karten. Vergeleken met een kartparadijs als dat van de gebroeders Coronel in Huizen stelt de baan van Tracks niets voor. Er is geen viaduct laat staan tunnel te bekennen. Maar de karts rijden als een tiet!

De eerste heat was een warming-up. Dat is gelukt want iedereen was hierna flink bezweet. Steeds volgas en dan het schokkende stuurtje maar stevig vasthouden, zes minuten lang. Jammer van deze baan is wel dat inhalen vrijwel onmogelijk leek. Ik schrijf leek maar dat is voor later.

Vooral in de heats met grote snelheidsverschillen tussen de verschillende deelnemers wapperde de gele vlag nogal eens. Een gele vlag betekent stapvoets rijden en niet inhalen. Meestal zit er dan iemand klem in de vangrail.

Leuk om te zien waren de dames, maar is dat niet altijd zo? In de opwarm-heat reden ze alsof ze een boodschap bij Centrum Supermarkt moesten doen. Maar toen het erom ging, vlogen ook hun rondetijden naar beneden. Bij het karten moet men even wennen om zich helemaal te kunnen laten gaan.

Om half elf startte de finale. De twee beste rijders van SQL zijn Ted en Lahrn. Lahrn noteerde de snelste rondetijd, maar de race werd vrij eenvoudig door Ted gewonnen. Een CD (met wat erop?) en een zoen van Manja vielen de geluksvogel ten deel.

Wij waren klaar. Na ons begon een ander gezelschap te karten. Ze waren met een man of zeven, acht. Allemaal middelmatige karters, behalve eentje met een rood t-shirt aan. Die verpulverde al snel het SQL ronderecord van de avond en passeerde zijn opponenten alsof ze niet bestonden.

Er waren er een paar die het het rode t-shirt moeilijk wilden maken en toen leerde ik hoe men in moet halen: een paar meter achter de opponent hangen als hij de bocht in gaat en vervolgens op het moment dat deze begint te remmen zelf vol gas geven. De armzalige opponent wordt aldus de vangrail in gecatapulteerd en het rode t-shirt kwam precies goed uit voor een keurig bochtje.

Het was voor ons bijzonder amusant om te zien. Af en toe leek het erop dat de coureurs na afloop van de race slaande ruzie zouden krijgen, vooral met het rode t-shirt. Wij wisten niet van welk bedrijf ze waren en tipten op de Capriles Kliniek (gekkenhuis) of Bon Futuro (gevangenis). In vergelijking met deze mannen reden de IT-ers van SQL in ieder geval als mietjes.

Maar dat is de volgende keer heel anders! Bij het naar huis rijden moet men trouwens nog knap oppassen de andere automobilisten niet als tegenstanders te zien waar men zijn auto voor kan gooien!

De foto-serie (39 stuks) staat inmiddels online: SQL Karting.

Posted by CasaSpider at 12:14 PM | Permalink | Comments (15)

Zoals wellicht bekend ben ik een groot fan van de mooiste sportclub van Nederland. Niets is sterker dan dat ene woord... Feyenoord! Nu staan Feyenoorders niet direct bekend als ontzettende slimmeriken. Er circuleren vele mopjes die dit aan moeten tonen. Zoals die mop van Het is niet mijn vader, niet mijn broer... en de rest van de mop ben ik vergeten. De zaak lijkt mij hiermee duidelijk.

Gisteren speelde Feyenoord de altijd lastige thuiswedstrijd tegen het onvoorspelbare RBC uit Roosendaal. RBC staat voorlaatste in de Eredivisie en laat voorlopig slechts de Superboeren uit Doetinchem achter zich. Hallo Paola!

Elke week ploft het Feyenoord E-zine in mijn mailbox. Soms lees ik de verhalen. In het verslag van de wedstrijd tegen RBC viel mij onderstaande op:

Kalou viert goal in shirt Leonardo

Een opmerkelijk moment na de goal van Kalou. De jonge Feyenoord spits trok zijn shirt uit (hetgeen niet is toegestaan overigens en waarvoor hij dus een dure gele kaart kreeg). Maar onder zijn shirt had hij nog een Feyenoord shirt aan. Dat shirt had het nummer en de naam van de Braziliaan Leonardo. Kalou wees daarbij op zijn rug. Wat het doel van de actie van Kalou was, is nog onduidelijk.

Kijk, als iemand zijn 100-ste goal scoort, gebeurt het wel eens dat betrokkene onder zijn normale shirt nog een shirtje aan heeft met '100' erop. Over het doel van de actie van Kalou tastte echter iedereen in het duister, hij liet de hele Kuip in volslagen verwarring achter.

Het is voor Feyenoord te hopen dat de scheidsrechter het nummer van Leonardo in zijn boekje heeft genoteerd!

Posted by CasaSpider at 6:17 AM | Permalink | Comments (26)

Van nature heb ik een bourgondische inslag, tikkeltje lui en als er wat te genieten valt sta ik vooraan. Een goede vriend van mij is heel anders, die heeft een innerlijke drift tot presteren. Daarna kan hij pas plezier hebben.

Zo stelde ik eens voor om op een terrasje wat Belgische biertjes te gaan drinken, om precies te zijn op het Wed in Utrecht. Hij wilde niet. Neen, dan moest hij toch eerst 20 kilometer gefietst hebben, om het te verdienen. Hij is de mier, ik de krekel.

Sinds de jongleer-movie Juggler's Heaven had ik niet meer gejongleerd. En dat terwijl mijn voornemen was om iedere dag te oefenen. Op zaterdagmiddag gaan we vaak naar Punda, dingen (lees: kleren) kopen en afsluitend naar Pleincafé Wilhelmina voor een paar La Trappes.

Ik lag wat op bed te lezen. Plotseling werd echter mijn innerlijke drift tot presteren wakker en moest er een half uurtje getraind worden. Na het trainen ging 2Brothers on the 4th Floor in de cd-speler met Dreams. Jongleren moet volgens Remco nu eenmaal op 80-er jaren muziek.

Het ging verrassend goed, met gemak haalde ik de 60 wat een nieuw record betekende. Na 20 minuten kwamen de zes remixen van Dreams mijn neus uit en mocht ik stoppen. Met een voldaan gevoel.

Volgens mij gaat de trappist straks nog beter smaken. Op de winnaars van de Dutch Bloggies!

Posted by CasaSpider at 2:49 PM | Permalink | Comments (11)

De tweede helft tussen Feyenoord en PSV staat op het punt van beginnen. De stand is 0-2. Het vreemde is dat ik me niet eens erger! PSV is een à twee klasses beter dan Feyenoord. Het enige dat er op de mannen van Philips is aan te merken is dat ze niet fanatiek doordrukken. Gallery-play is leuk om te zien, maar één toevalstreffer van Feyenoord kan de wedstrijd doen kantelen. Daar hoop ik dan maar op.

Luchiano (7) had gisteren iets leuks en iets niet leuks. Het niet leuke was dat hij voor controle naar de tandarts moest. Dat hebben we zonder problemen overleefd.

's Middags had hij een afscheidsfeestje van klasgenoot Tariq die op 18 december terugkeert naar Nederland. Het feestje vond plaats in het bowling-centrum. Er werd dus gebowled.

Voor Luchiano was het de eerste keer. Waar Tariq de bal........ Salomon Kalou scoort de 1-2, de vlam slaat in de pan!!! ....... al met één hand kan gooien, heeft Luchiano er twee nodig. Het ziet er koddig uit. De jongens gooiden allebei een aantal spares, Tariq zelfs twee strikes.

Ik denk er zelf over om ook weer eens te gaan bowlen. Dan neem ik Luchiano zeker mee. Hij is mijn excuus om de hekjes langs de goten omhoog te laten zetten. Dat scheelt aanzienlijk!

's Avonds had Lucy zin in een film. The prisoner of Azkaban moest het worden. Ik vond het geen onaardige film, maar ik heb het wel een beetje gehad met de Potter-mania. Lucy vond deel 1 en 2 ook beter.

Zo, nu even een tweede pot koffie zetten en dan gaan we er nog eens goed voor zitten...

Posted by CasaSpider at 8:47 AM | Permalink | Comments (19)

08:14

De eerste helft van Ajax-Feyenoord is bijna afgelopen. Het staat 1-0 voor Ajax en dat is dik verdiend moet ik helaas met dikke tegenzin toegeven.

Vanaf half acht zit ik voor de TV met een paar mokken koffie, serieel natuurlijk. "Laat ik er maar een RealWrite™ post van maken", dacht ik bij mijzelf. Voor de onwetende, RealWrite™ is mijn concept om live verslag te doen van dingen.

Een jaar of twee geleden was dat nog niet mogelijk. Als Ajax voorstond tegen Feyenoord zette ik onmiddellijk de TV uit. Dat is nu niet meer zo, ik ben milder geworden. Bij een nederlaag van Feyenoord neem ik Studio Sport nog steeds niet op, men hoeft zich natuurlijk ook weer niet in de ellende te wentelen.

De pauze komt eraan. RealWrite™ gaat gewoon door, we hebben immers toch ADSL. Even tussendoor: als iemand raadt waar wij gisterenavond (18:00 uur) naar toe geweest zijn, dan eet ik mijn Feyenoord-pyjama op.

08:22

ONGELOFELIJK!!! Uit het niets komt de gelijkmaker uit de lucht vallen! Wie anders dan Dirk Kuyt! Even koffie voor Lucy halen.

08:57 (62e minuut)

Een Ajax-goal hangt in de lucht. Sjonge, sjonge, wat speelt Feyenoord slap! Passes zijn te slap en de zwakke Ajax-verdediging blijft zonder problemen overeind. Brekebeen Heitinga speelt zelfs een foutloze wedstrijd!

Ik erger mij dood.

09:24 (89e minuut)

O, o wat speelt Feyenoord slecht! Ik zit hier met samengeknepen billen te kijken. De hoop gevestigd op een oude voetbalwet dat als het ene team beter is en aandringt maar niet scoort, dat de bal er dan aan de andere kant ingaat. Maar dat zou echt teveel eer zijn. Nog twee minuten extra speeltijd...

09:28 (Einde)

Met een heleboel geluk hebben we het gelijke spel uit het vuur gesleept. De veelgeroemde Feyenoord-aanval maakte niets klaar tegen een Ajax-defensie die (onder anderen) door Heerenveen nog compleet overlopen werd. Zoals Nienke in de commentaren schreef is het puur psychisch, Ajax is nu eenmaal de Angstgegner. In dat licht bezien is een 1-1 in Amsterdam een overwinning voor ons.

Mauro Rosales werd tot Man of the Match uitgeroepen en daar ben ik het mee eens. Aan Feyenoord-kant zag ik maar één uitblinker: doelman Babos.

Eens kijken of Luchiano al wakker is.

Posted by CasaSpider at 8:25 AM | Permalink | Comments (18)

Zaterdag was het wielrennen geblazen op Curacao. Voor de derde maal in successie werd de Amstel Curacao Race gehouden, de afsluiting van het Wereldbeker seizoen.

Wielrennen volg ik eigenlijk nog maar nauwelijks, toch is een dergelijk evenement erg leuk om naar toe te gaan. Omdat het niet erg druk is kan men eenvoudig op de foto met beroemde wielrenners.

Ik geloof dat Lucy al met iedereen minus Lance Armstrong op de foto heeft gestaan. Gisteren voegde zij Davide Rebellin aan haar verzameling toe. Zelf had ik wel op de foto gewild met Leontien Zijlaard-van Moorsel, maar ik was te laat.

Het was de laatste officiele wegwedstrijd van Leontien en zij eindigde in het sterke mannelijke deelnemersveld op een heel verdienstelijke elfde plaats. Bij de huldiging na afloop stond ik vooraan. Zo kon ik Leontien eens goed bekijken. Ze zag er heel ontspannen uit en is knapper dan ik dacht.

Het is regentijd op Curacao. Zaterdagmorgen regende het hard. Later hoorde ik dat men al had overwogen om de wedstrijd uit te stellen tot zondag. Gelukkig heeft men dat niet gedaan, want op dit moment (zondagmorgen 10:00 uur) regent het nog veel harder dan gisteren.

Als ik het allemaal goed heb gevolgd werd deze editie van de Amstel Curacao Race gewonnen door wereldkampioen Oscar Freire. Ook een hele relaxte kerel trouwens.

Als men zich zo tussen die topsporters begeeft voelt men zichzelf gek genoeg ook steeds sportiever worden. Dat gevoel is inmiddels overigens weer helemaal verdwenen.

Prins Albert van Monaco was aanwezig om 's avonds de Wereldbeker uit te reiken. We zagen hem staan met zijn kale hoofd en liepen er samen met Benno en Noelle op af. De dames wilden maar wat graag met een echte prins op de foto. Helaas had de prins aangegeven daar niet van gediend te zijn. Toch heb ik hem er nog snel op kunnen krijgen, CasaSpider laat zich niet zomaar aftroeven!

Mijn persoonlijke hoogtepunt was dat Lucy een foto nam van mij met Ayanette Statia van kikotakiko.com. Ayanette heeft diverse Miss-titels op haar naam staan en nam in 2002 voor Curacao deel aan de Miss Universe verkiezingen. Tegenwoordig presenteert zij samen met Trevor Nisbeth het programma KikoTaKiko.tv. Letterlijk vertaald betekent kiko ta kiko wat is wat. Een erg sympathieke dame!

Ik heb er een foto-album van gemaakt, van de Amstel Curacao Race 2004, met 23 foto's deze keer.

Posted by CasaSpider at 10:41 AM | Permalink | Comments (6)

Zullen wij eens een spelletje doen? Het is heel eenvoudig en het gaat zo. Wie zometeen klikt op read more>> moet beloven dat hij/zij het verhaal helemaal uitleest. Het verhaal is echt niet bijzonder lang. Wie niet klikt, en het verhaal dus niet hoeft te lezen, kan dat in de comments melden en heeft verloren.

Daar gaan we...

Continue reading "Een spelletje..." »

Posted by CasaSpider at 12:48 PM | Permalink | Comments (27)

De ALCS en NLCS zijn in volle gang. ALCS staat voor American League Championship en NLCS voor National League Championship. Beide leages vallen onder het Major League Baseball. Bijzonder spannend was de vijfde wedstrijd in de ALCS tussen de Boston Red Sox en de New York Yankees. New York heeft in wedstrijden met 3-0 voorgestaan. Zondag wonnen de Red Sox hun eerste partij op het nippertje in de twaalfde inning. Een normale honkbalwedstrijd kent negen innings, het was dus verlengen.

Dat werd het gisteren in Game Five weer. Ditmaal moest er tot de 14e (!!!) inning worden doorgestreden voordat David Ortiz met een honkslag in het verre veld zijn op het tweede honk staande teamgenoot Johnny Damon kon laten scoren, 5-4 voor Boston! De ontlading was compleet, de angst en wanhoop van de talrijke Boston-fans maakte plaats voor uitzinnige vreugde. Who's your Papi?

Voor het zover kwam hebben beide teams doodsangsten uitgestaan. De Yankees hadden op een bepaald moment een man op het eerste honk. Hierop volgde een verre honkslag, net geen homerun maar de bal stuiterde de tribunes in.

De stadionregels zeggen in dat geval dat het een automatische twee-honkslag is. De loper van het eerste honk mocht dus niet scoren, maar moest op het derde honk stoppen. De volgende slagman werd door de Red Sox uitgegooid en de inning was over.

Of wat te denken van de heroïsche catcher Jason Varitek. Catchen is een enigszins ondergewaardeerde functie in het baseball. In samenspel met de pitcher bepaalt de catcher wat voor soort bal er gegooid gaat worden. Het is een niet ongevaarlijk beroep. Niet voor niets draagt de catcher zware gezichtsbescherming en andere hulpstukken. Ook gisteren kreeg Varitek een afgezwaaide bal hard op zijn masker.

Na het pitchen is het catchen (volgens mij dan) de fysiek zwaarste positie. De catcher zit namelijk al die tijd op zijn hurken, moet regelmatig katachtig opspringen en dient ook nog eens erg goed te kunnen werpen. Bijvoorbeeld als het tweede honk gestolen dreigt te worden. (Neen Paola, ze nemen het honk niet echt mee, baseballers verdienen genoeg!) In de 14e inning was Jason Varitek moe. Hij liet meerdere malen een goed aangegooide bal uit zijn handschoen glippen. Die vermoeidheid was goed te begrijpen.

Het was een heroïsch gevecht dat nu zijn vervolg krijgt in New York. De stand is 3-2 voor de Yankees die nog één winstpartij nodig hebben om door te stoten naar de Major League finale, tegen de kampioen van de NLCS. Ook in de NLCS staat het 3-2, hier voor de Houston Astros (die de Atlanta Braves hebben uitgeschakeld) tegen de St. Louis Cardinals.

Posted by CasaSpider at 6:05 AM | Permalink | Comments (3)

Een van de leuke dingen van Baseball is het vaak verrassende score-verloop. Het komt voor dat wedstrijden eindigen met 1-0. Maar het gebeurt ook dat een team tot aan de achtste inning met 5-1 voorstaat en alsnog wordt verslagen. Dit overkwam de Minnesota Twins in hun Division Series tegen de New York Yankees. Ik zag de ontzetting op de gezichten van de Minnesota-fans toen de Yankees in de achtste inning op 5-5 kwamen. "Daar gaan we weer!", zag ik de fans denken. In de verlenging (11e inning) scoorden de Yankees de winnende 6-5 en staan nu in de finale van de American League tegen de Boston Red Sox.

De Atlanta Braves stonden met 2-1 achter in hun Division Series tegen de Houston Astros. De vierde wedstrijd vond plaats in het gigantische overdekte Minute Maid (wat een afgrijselijke naam!) stadion van de Astros. Wij moesten al bijna naar het strand, maar ik kon een paar innings meepikken. De Braves kwamen op een 2-0 voorsprong. Ik juichte. Even later stond Atlanta-pitcher Ortiz te werpen als een natte krant en leidden de Astros ineens met 5-2! Ik baalde.

"Dat halen ze nooit meer in!", dacht ik bij mezelf en we vertrokken richting Kontiki Beach. Terwijl ik met Luchiano in zee stond te spelen kwam er een man met een blauw zwembrilletje op mij af. "Laat ik mij maar eens voorstellen... Cerito!", zei hij. Altijd grappig om door een lezer/reageerder herkend te worden. Luttele momenten later vertrok Cerito zwemmend richting Venezuela.

Toen we thuiskwamen van het Happy Hour keek ik snel op internet hoeveel het geworden was bij het honkbal. Tot mijn grote verbazing en nog grotere vreugde hadden de Atlanta Braves alsnog met 6-5 gewonnen! Ik schreeuwde. Lucy zei tegen Luchiano dat papa gek was, daar maalde ik niet om. Vanavond vindt de beslissende vijfde wedstrijd plaats in Atlanta om te bepalen wie er in de National League finale tegen de St. Louis Cardinals mag aantreden.

Ik kreeg een mailtje van mijn zus Pascale. Zij komt binnenkort met haar man Luc bij ons op bezoek. Het schijnt frisjes te zijn in Nederland (3 graden!) en tijdens de Marathon van Eindhoven stond er een ijskoude wind. "En die Kenianen maar rennen, tja ze moesten iets tegen de kou", aldus mijn zus.

Mijn vader aka CasasPa is al sinds 1986 bestuurslid van de Marathon van Eindhoven. Hij is een groot atletiek-liefhebber en mede-oprichter van de Atletiek Vereniging Valkenswaard (AVV). Zaterdag werd CasasPa in Eindhoven benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau. "Mede door de invloed van Nijhuis is de Marathon Eindhoven uitgegroeid tot het grootste eendaagse topsportevenement van Zuid-Nederland", aldus het Eindhovens Dagblad (Artikel).

Dat is zeker waar, afgelopen zondag trok het evenement 130.000 bezoekers. Aan de marathon deden 10.000 lopers mee. Winnaar werd de Keniaan Willy Cheruiyot in 2 uur, 9 minuten en 20 seconden.

CasasPa, gefeliciteerd!

Posted by CasaSpider at 6:49 AM | Permalink | Comments (13)

De tweede wedstrijd in de play-offs van de Major League Baseball tussen de Atlanta Braves en de Houston Astros. De eerste wedstrijd was verrassend door Houston gewonnen, met maarliefst 9-3. Bij verlies zou het er bijzonder somber uitzien voor Atlanta, aangezien de volgende twee wedstrijden van deze best-of-five in Houston worden gespeeld.

Wij vielen erin tijdens de elfde inning bij een 2-2 stand. We zagen nog net hoe Andruw Jones met een vangbal een einde aan de slagbeurt van de Houston Astros maakte. In de tussentijd ontdekte ik dat de Atlanta Braves tot de zevende inning met 0-2 achter hadden gestaan en pas laat op gelijke hoogte waren gekomen. Na de negende inning was het 2-2 en moest er verlengd worden.

De gelijkmakende slagbeurt in de elfde inning voor de Braves werd geopend door Andruw Jones. Helaas moest hij af door de zijdeur. Met twee man uit en één man op de honken kwam Rafael Furcal, zoals veel spelers afkomstig uit de Dominicaanse Republiek, aan slag. Hij had al twee-slag om zijn oren, bij nog een strike was de elfde inning afgelopen. Furcal raakte hem hard en de bal zeilde het stadion uit.

Welk een ontlading in Turner Field, het schitterende stadion van de Braves! Vuurwerk werd afgestoken en de spelers buitelden over elkaar en vooral over Rafael Furcal heen. Zelf schoot ik met mijn vuist bijna door het plafond. Atlanta stond op gelijke hoogte in de play-offs.

Velen in Nederland zegt bovenstaande verslag hoegenaamd niets. Hoe anders is dat op Curacao waar baseball hot is. Toen ik hier in 1995 kwam wonen, wonnen de Atlanta Braves de World Series tegen de Cleveland Indians. Dat is echter grotendeels langs mij heengegaan. Een jaar later stonden de Atlanta Braves in de finale tegen de New York Yankees. Ik herinner me het nog als de dag van gisteren (dat was toch dinsdag?). Een dramatische finale! De Braves stonden met 2-1 voor in wedstrijden. In game 4 hadden ze een voorsprong van 6 punten, maar op onverklaarbare wijze kwamen de New York Yankees terug en wonnen met 8-6. Ook de volgende drie wedstrijden werden door de Yankees gewonnen.

Ik was daar verheugd over, want ik was fan van de Yankees. En dat terwijl heel Curacao als één man achter de Braves stond! Bij de Atlanta Braves speelde en speelt namelijk de Curacaoenaar Andruw Jones. Zowat alle wedstrijden van de Braves worden integraal uitgezonden en druk bekeken. Het leuke is dat heel veel vrouwen hier naar honkbal kijken en er ook veel vanaf weten.

In de loop der jaren ben ik toch besmet geraakt met het Andruw Jones virus en langzaam aan geswitched naar de Atlanta Braves. In Nederland ken ik eigenlijk maar twee liefhebbers van Amerikaanse sporten. Een daarvan is Diamond Piet die de Minnesota Twins een warm hart toedraagt. De Twins nemen het in de play-offs op tegen niemand minder dan de New York Yankees en staan eveneens met 1-1 gelijk.

Posted by CasaSpider at 6:44 AM | Permalink | Comments (7)

"Ajax speelt dan wel aanvallend, mooi en dominant, maar dat is de slagroom op de taart. Belangrijk is winnen en Ajax kan dat op dit moment niet. Het gaat om effectiviteit. En als Ajax thuis speelt tegen Bayern Munchen, nou dan zal Bayern het nog moeilijk krijgen. Want dat is het gekke, die Bayern spelers kunnen in eigen omgeving misschien wel goed spelen, maar krijgen het heel moeilijk op vreemd terrein. Maar Ajax zal het heel moeilijk krijgen in de competitie tegen AZ".

En:

"Goede spelers gaan toch weg. Daarom hoef je de iets mindere spelers ook niet zoveel te betalen, want die zijn het toch niet waard. En de vedetten gaan toch weg. Ik ben een realist, je hebt te maken met de omstandigheden waarin je leeft en wat je hebt".

Tot zover deze zeer beperkte en niet eens 100% nauwkeurige weergave van de uitermate deskundige analyse van de bijzonder bekwame Hans Kraay Senior. Hij was nòg minder goed dan Ajax dat met 4-0 werd afgedroogd door Roy Makaay (hattrick!) van Bayern München.

Posted by CasaSpider at 5:52 PM | Permalink | Comments (6)

Op 28 en 30 december schreef ik over Ergilio Hato, de beste keeper die Curacao ooit gehad heeft. Vorig jaar op 18 december is Ergilio Hato overleden. Geruime tijd voor zijn dood zijn Nancy van der Wal en Valdemar Marcha begonnen om Ergilio's levensverhaal op te tekenen. Een verhaal deels verteld door Ergilio, maar ook door zijn vrouw Catharina (Catan) en hun kinderen.

Het is een boek dat niet alleen laat zien wat een uitzonderlijk sportman Ergilio was, maar ook dat op 18 december 2003 een heel bijzonder mens van ons heen is gegaan. Ergilio was erg geliefd en populair, al zijn kinderen vertellen hoe moeilijk het was om met hun vader ergens heen te gaan. Om de tien meter moest er gestopt worden voor een praatje.

Bijzonder is ook de in het boek opgenomen brief van niemand minder dan Edson Arantes do Nascimento, beter bekend als Pelé, voor wie Ergilio Hato meer dan een kennis was. Vaak lees ik nog in het boek, getiteld Ergilio Hato: Simpel, sierlijk, sensationeel.

Door een combinatie van het boek, mijn weblog en het toeval gebeurde er iets leuks. In augustus liet Nancy van der Wal een reactie achter bij mijn tweede stukje over Ergilio. Ik stuurde haar vervolgens een mailtje dat zij forwarde naar Wendell Hato, het derde kind van Ergilio en Catharina, geboren in 1959. Wendell, woonachtig in Nederland, stuurde mij vervolgens een bijzonder aardige mail en sindsdien schrijven we elkaar zo eens per twee weken.

Het boek Ergilio Hato is nog niet gesloten!

Ergilio Hato: Simpel, sierlijk, sensationeel
ISBN: 90 6665 546 1 / NUR 523
2003, Uitgeverij SWP Amsterdam

Posted by CasaSpider at 9:19 AM | Permalink | Comments (3)

Om ongeveer half acht kwamen we thuis van het Happy Hour op Mambo Beach/Wet&Wild. Luchiano mag altijd tot acht uur America's Funniest Home Videos kijken. Ditmaal waren er echter geen Home Videos op televisie maar wel de finale van de Little League World Series. Dat betreft honkbal en het is zondag 29 augustus 2004.

We vielen erin in de vierde inning en dachten dat Curacao met 3-0 achterstond. Toen Curacao aan slag kwam scoorden ze. In plaats van 3-1 verscheen er echter 4-0 op het scorebord. "Ze zetten het punt bij de verkeerde!", joelde Lucy.

Ik bekeek het scorebord eens aandachtig. Er stond CA 0 en AHO 4. Aha, CA stond kennelijk niet voor Curacao maar voor California en AHO voor Antillas Holandesas ofzo. Des te beter! Even later werd het zelfs 5-0.

In de zesde en laatste inning kwam California met twee man uit toch nog terug tot 2-5 door middel van een homerun. De Curacaose pitcher werd vervangen en gelukkig kwam hij de inning verder zonder kleerscheuren door, er stonden namelijk wel twee man op de honken. Dit betekende dat Curacao WERELDKAMPIOEN honkbal is in de Little League. Een ongekende prestatie!

Het was 20:45 lokale tijd alhier en het vuurwerk barstte los, letterlijk. Dit feest zal nog even doorduren...

Korsou Little League Team... MASHA PABIEN!!!

Diverse verslagen:

• Seattle Times
  
• IndyStar

Posted by CasaSpider at 9:03 PM | Permalink | Comments (8)

Waar het Nederlandse dameshockey-elftal zojuist faalde tegen Duitsland (1-2), maakte Felix Sanchez aka Superman uit de Dominicaanse Republiek zijn al drie jaar durende ongeslagen status waar. O ja, het betreft de 400 meter horden, een schitterend atletieknummer.

GOUD voor Santo Domingo! De winnende tijd voor Felix Sanchez was 47.65. De zilveren medaille ging naar Danny McFarlane (Jamaica) en de bronzen plak was voor Naman Keita (Frankrijk).

Felix Sanchez is 26 jaar oud (30.08.1977) en hard bezig in de voetsporen te treden van de legendarische Edwin Moses. Het is de eerste medaille überhaupt op deze spelen voor de Dominicaanse Republiek. Misschien zelfs wel de eerste medaille allertijden, maar dat moet ik nog opzoeken. In Los Angeles (1984) won Pedro J. Nolasco een bronzen medaille bij het boksen, het betreft dus de tweede Dominicaanse medaille. Maar wel een gouden!

Overigens is Felix Sanchez in New York geboren, een zogenaamde Dominican York. Nu snel Lucy bellen om haar het goede nieuws te vertellen!

Interessante links:

• Info over Felix Sanchez
  
• Info over medailles Dominicaanse Republiek (en andere landen)

Posted by CasaSpider at 3:46 PM | Permalink | Comments (9)

Zo ten tijde van de Olympische Spelen is doping een leuk en relevant onderwerp. Bij de Tour de France was het ook toepasselijk geweest, maar toen was ik op vakantie.

In Nieuwe Revu #34 staat een artikel van Arthur de Boer. Arthur is een voorstander van het gebruik van doping, onder deskundige begeleiding. In het kort voert hij de volgende argumenten aan:

• Het is gezonder om extreme prestaties te leveren met bepaalde medicamenten dan op een boterham met pindakaas.
  
• Omdat doping nu niet gereguleerd is nemen veel sporters hun toevlucht tot het zwarte circuit, waar ze gevaarlijke spullen toegestopt krijgen.
  
• Sommigen zeggen dat doping oneerlijk is, maar sport is per definitie oneerlijk. Geld, lichaamsbouw, lichaamskleur, de trainer en vele andere factoren bepalen of iemand al dan niet succesvol is.

Ik kan er nog wel een argument aan toevoegen. Door de illegaliteit van doping ontstaat er automatisch een grijs gebied. Nu worden sporters eruit gelicht als zij neusdruppels of een bêtablokker gebruiken. Ook met voedingssupplementen moet men bijzonder goed uitkijken, vraag dat maar aan Frank de Boer.

Toch ben ik tegen het legaliseren van doping. Volgens mij is dan het hek van de dam, daar helpt geen deskundige begeleiding tegen. Er gaat veel geëxperimenteerd worden, met name door sporters die tegen de top aanzitten en door voormalige toppers die hun oude nivo vast willen houden. Het is de vraag in hoeverre men in dergelijke gevallen nog over vrije wilsbeschikking kan spreken: financiële consequenties, verslaafd zijn aan populariteit, druk van het publiek...

Het belangrijkste argument tegen doping is voor mij het feit dat het niet te vermijden is dat ook sportende kinderen doping gaan gebruiken. Hier kan men zeker niet meer spreken over vrije wilsbeschikking. De vroegere Oost-Duitse zwemsters zijn de nog levende (?) voorbeelden van wat er kan gebeuren.

Als volwassen gewichtheffers hun gang kunnen gaan laten zij zich helemaal vol spuiten met spierversterkende middelen. Een beginnende jongen van 14 jaar zal al snel naar dezelfde middelen moeten grijpen om de kloof met de ouderen te dichten.

Als doping helemaal gelegaliseerd wordt betekent dit dat een voetbalteam collectief een agressieverhogend middel als rohypnol mag slikken. Wat er dan kan gebeuren is te zien aan het optreden van Zlatan Ibrahimovic in de wedstrijd Zweden-Nederland. Al heeft deze daar misschien (helaas) geen doping voor nodig.

Ik zie een parallel met het legaliseren van (alle) drugs. Uiteraard scheelt het een heleboel juridisch gedoe en bovendien wordt het object (doping/drugs) uit de onderwereld naar de bovenwereld verhuisd. Dat is een goede zaak. Keerzijde is dat de mentaal zwakkeren of onderontwikkelden (kinderen!) in grote getale de dupe gaan worden.

Legaliseren is wel de gemakkelijkste, maar zeker niet de beste weg. U kunt uw mening kwijt in de comments en in de nieuwe Poll links onder het klokje.

Posted by CasaSpider at 6:55 AM | Permalink | Comments (19)

Vroeger, heel vroeger werd er al gesmokkeld. Smokkelaars smokkelden bijvoorbeeld Belgische sigaretten naar Nederland. Afgelopen zondag wilde ik naar Radio-1 luisteren, via internet. Ik werd tegengehouden door de internetdouane en dat is de schuld van de Olympische Spelen.

Als de één de zaak dichttimmert is er altijd wel een ander die een sluiproute creëert. Via niemand minder dan Retecool kwam ik terecht op StreamGate42. Ondanks dat ik kwaad ben op de Olympische Spelen zit ik nu gezellig, nou ja gezellig, via via en illegaal naar Radio-1 te luisteren.

Ik ben geen provo- of krakerstype. Integendeel, een ex-vriendin voegde mij eens toe dat ik een braaf, naäperig kantoorpikkie was. Alle illegale acties jegens het arrogante IOC en het laffe Radio-1 juich ik echter van harte toe.

Tijdelijk geldt hier de volgende leuze:

CasaSpider, Nacido para ser Rebelde!

(CasaSpider, Born to be Wild)

Posted by CasaSpider at 12:54 PM | Permalink | Comments (6)

Het voetbalseizoen is begonnen en gewoontegetrouw wilde ik op zondagmorgen online naar Radio-1 luisteren. De Windows Media Player startte, maar hield het na een paar seconden voor gezien. "Lees hier de reden", stond er in mijn player.

Geen live Radio 1 via internet gedurende OS 2004

Het IOC heeft namelijk bepaald dat uitsluitend gebruikers in Nederland de Radio 1 livestream mogen ontvangen.

Onze excuses voor het ongemak.

Er zal best een goede reden voor zijn, maar ik vind het drie keer niks dat internet met grensovergangen!

Posted by CasaSpider at 9:04 AM | Permalink | Comments (12)

Voor het eerst in de geschiedenis heeft het Nederlandse Baseball-team de Haarlemse Honkbal Week gewonnen. In de finale werd niemand minder dan Cuba met 3-1 verslagen!

Morgen moet ik weer werken, na een maand vakantie. In de koffiepauze zal ik de Cubanen eens met dit nieuwtje confronteren.

Een behoorlijk aantal spelers van het Nederlandse team is overigens afkomstig van de Nederlandse Antillen. Het zou leuk zijn als Andruw Jones nog eens voor Nederland zou uitkomen!

Is Baseballland eigenlijk een bestaand Nederlands woord?

Posted by CasaSpider at 12:00 PM | Permalink | Comments (10)

Op EK's en WK's komt het regelmatig voor dat twee of zelfs drie ploegen in een poule eindigen met een gelijk aantal punten. Vroeger was het simpel, dan telde het doelsaldo. Als dat ook gelijk was, ging het team met de meeste doelpunten door.

Helemaal eerlijk was dit systeem niet. Met name in de laatste poule-wedstrijd kan het tot oneerlijke situaties leiden. Een team dat is uitgeschakeld kan bijvoorbeeld zijn wedstrijd weggeven. Ik herinner me nog goed het jaar 1978. Argentinie en Brazilie stonden samen bovenaan in de halve-finale poule. Brazilie had een beter doelsaldo en derhalve moest Argentinie met grote cijfers van het sterke Peru winnen. Normaal zou men met 1-0 of 2-1 al zeer tevreden zijn, maar vreemd genoeg verpulverde Argentinie op 21.06.1978 Peru met 6-0. Het WK vond plaats in Argentinie en volgens velen zat er een luchtje aan deze overwinning.

Anderen herinneren zich wellicht de stilzwijgend overeengekomen overwinning (1-0) van Duitsland tegen Oostenrijk op 25.06.1982 te Gijon, waardoor beide landen doorgingen ten koste ging van het verrassende Algerije. Daar was het nog erger, omdat Algerije zijn laatste wedstrijd al gespeeld had. Hierna is ingesteld dat de laatste poule-wedstrijden op hetzelfde tijdstip gespeeld dienen te worden.

Onder meer door dit soort wedstrijden is men (FIFA/UEFA) van het doelsaldo-systeem afgestapt. Bij een gelijke stand wordt nu eerst gekeken naar de onderlinge resultaten. Op zich is dat iets eerlijker, het probleem is dat een leek nu niet meer weet welk team zich wanneer plaatst. Neem nu de wedstrijden van vandaag.

Als Italie zijn wedstrijd wint van Bulgarije en Zweden-Denemarken eindigt in een gelijkspel, dan ontstaat een ingewikkelde situatie. Alle drie landen hebben in dat geval vijf punten. Het puntentotaal (1e criterium) uit de onderlinge wedstrijden is gelijk, evenals het doelsaldo (2e criterium). Het aantal doelpunten vóór in de onderlinge duels (3e criterium) kan de beslissing brengen.

Volgens mijn calculatie ligt Denemarken eruit bij 0-0. Bij 1-1 wordt gekeken naar het doelsaldo in alledrie de poule-duels (criterium 4). Het is ingewikkeld. Bovendien is verkapte fraude ook hier niet uit te sluiten. Volgens mij gaan zowel Denemarken als Zweden door bij een 2-2 gelijkspel. Men zou het op een accoordje kunnen gooien.

Probleem is dat in een poule met slechts vier teams zich al snel een situatie voordoet waarbij men eindigt met een gelijk aantal punten. Hoe kan men dit op een elegante manier oplossen? Ik heb hier het volgende op bedacht.

Het doelsaldo mag niet meetellen. In een poule van vier teams, waarin ieder team slechts drie wedstrijden speelt is het doelsaldo een te grote toevalsfactor. Het maakt ook wel degelijk uit op welk moment men een zwak team treft.

Nu komt mijn plan: één dag na de laatste poule-wedstrijd wordt er een ©Penalty-Shootout-Day georganiseerd. Alle teams uit alle poules die gelijk zijn geëindigd dienen aanwezig te zijn en gaan penalties nemen tegen hun opponent, c.q. opponenten. Voor deze dag worden kaartjes verkocht en het geheel wordt opgeluisterd met muziek en cheerleaders. Tevens wordt afscheid genomen van alle niet gekwalificeerde landen. Een commercieel succes is gegarandeerd!

Tot nu toe zouden Spanje (het Spaanse volk zal mij dankbaar zijn!) en Griekenland in aanmerking komen, na vandaag wellicht ook Zweden, Denemarken en Italie. De ©Penalty-Shootout-Day kan gemakkelijk uitgroeien tot één van de hoogtepunten van een kampioenschap. Zweden en Denemarken zullen het hier liever niet op aan laten komen en allebei voor de aanval gaan. Het voetbal in de poules wordt er alleen maar interessanter door.

Wel is het zaak dat Nederland ervoor zorgt nooit (maar dan ook nooit) op een dergelijke ©Penalty-Shootout-Day van de partij te zijn!

Posted by CasaSpider at 6:36 AM | Permalink | Comments (15)

Ik probeer het echt hoor. Maar er komt niets anders in mijn hoofd en uit mijn handen dan voetbal op dit moment. Wellicht dat dat minder wordt na een onverhoopte nederlaag tegen Duitsland vandaag. Vooruit, daar gaan we weer. Ik ben een fan van Johan Cruijff. CasasPa is dat niet en hij reageerde als volgt op mijn voorgaande post:

"Ik wist niet Casa dat jij J.C. onvolprezen vindt. Ik vind het een bal van een vent die nooit iets spits uit de ander haalt, maar alleen zichzelf heel knap vindt. CasasPa."

Dat laatste klopt misschien wel, maar geldt voor heel veel meer mensen. Dus dat argument telt niet. Ik vind Johan Cruijff een fenomeen en met afstand de grootste Nederlandse voetballer aller tijden. Over Abe en Faas kan ik helaas niet oordelen qua voetbal, maar Cruijff heeft zoveel dingen gedaan ná zijn actieve carriere als voetballer dat geen zinnig mens een ander zal noemen.

Gisterenavond zag ik voor het eerst het programma Studio Sportzomer. Johan Cruijff heeft zojuist in de hem zo kenmerkende stijl uitgelegd waarom Nederland met een 4-3-3 systeem moet spelen en zeker niet met 4-2-2. Uhh... ik bedoel natuurlijk 4-4-2 (bedankt Bas).

Tom Egberts sluit het interview, dat gehouden wordt vanuit het stadion in Porto, af met de woorden: "Morgen ben je er weer bij?"
Johan Cruijff: "Ja, als..."
Tom Egberts, nieuwsgierig of Cruyff op de valreep nog iets speciaals te melden heeft, vraagt belangstellend: "Als wat?"
Johan Cruijff: "Als ze op tijd beginnen."

"Die man moet altijd het laatste woord hebben", aldus Jack van Gelder in de studio. Ik vond het grappig (zout in de pap verhaal), al moet ik er niet aan denken zo iemand als collega, familielid of vriend te hebben.

Ik heb me enigszins moeten bedwingen om een foto van Cruijff in Feyenoord-shirt te plaatsen, maar eerlijk is vals, Cruijff hoort nu eenmaal bij Ajax. Overigens zijn voetbalshirts zonder reclame erop tweeduizend keer mooier!

Iets heel anders. Dankzij Lulderij beschik ik sinds vandaag over een heus gmail-account: casaspider apenstaart gmail dot com. Het ziet er fris uit, met als grootste voordeel natuurlijk de 1 Gigabyte aan beschikbare schijfruimte. Hoeveel mailtjes moet ik wel niet aan mijzelf sturen om dat vol te krijgen?

Nog een paar uurtjes...

Posted by CasaSpider at 6:26 AM | Permalink | Comments (20)

Het kan niet op deze maand met voetbal. Hoogstwaarschijnlijk is het aan uw aandacht ontsnapt, maar hier in Zuid-Amerika wordt druk gevoetbald voor de kwalificatie van het WK-2006 in Duitsland.

Met name de kleine landen uit de Cariben en Midden-Amerika moeten een ware lijdensweg afleggen om in aanmerking te komen voor een van de schaarse tickets. Een van die kleine landen is de Nederlandse Antillen. Getraind door niemand minder (maar ook niemand meer) dan Pim Verbeek.

Op 31 maart versloegen wij in het Ergilio Hato stadion Antigua. Honduras, de tweede horde, trad gisterenavond om acht uur aan tegen de selectie van de Nederlandse Antillen, wederom in het stadion Ergilio Hato. We zitten nog in de fase van het knock-out systeem.

Het was een wedstrijd met een bijzonder hoge amusementswaarde. Er werd veel strijd geleverd en er ontstonden erg veel kansen, waarvan de meeste helaas voor Honduras. Toen Honduras al snel in de tweede helft de 0-2 scoorde, leken de Antillen de handdoek in de ring te gooien. De verdediging was de kluts helemaal kwijt. Nog geen minuut later stond een Honduras-aanvaller helemaal vrij voor de goal en kreeg een mooie voorzet op ideale kophoogte. Hij presteerde het om de bal naast te koppen.

Een minuut of tien voor het einde kwamen de Antillen dankzij - wie anders dan - Brutil Hosé terug tot 1-2. Het stadion begon op te leven en dat gold ook voor Lucy en mij. Vijf minuten later explodeerden derhalve het stadion, Lucy en ik. Brutil had zojuist de 2-2 binnengetikt...

Wat een deceptie... het doelpunt werd (terecht) afgekeurd wegens buitenspel. Even later was de wedstrijd afgelopen. De 1-2 einduitslag doet weinig goeds vermoeden voor de return in Honduras. Maar, zoals de Antilliaanse verslaggever zei: "De bal is rond!"

Andere voor mij interessante uitslagen van heenwedstrijden:

• Cuba - Costa Rica 2-2
  
• Suriname - Guatemala 1-1
  
• Dominicaanse Republiek - Trinidad & Tobago 0-2

Posted by CasaSpider at 10:22 AM | Permalink | Comments (3)

Het was me het dinsdagavondje wel! 's Middags hoorde ik pas dat La Vino Tinto moest voetballen tegen Chili. Venezuela is mijn favoriete team in Zuid Amerika en dus zat ik om zeven uur met een toepasselijk blikje Polar (komt uit Venezuela) voor de buis.

Het was een redelijk spannende, maar geen hoogstaande wedstrijd. Venezuela speelde verzorgd en domineerde op het oog. De Chileense verdediging hield zich echter gemakkelijk staande. Wat er in dergelijke wedstrijden wel vaker gebeurt, geschiedde ook ditmaal. In de 83e minuut scoorde Chili de winnende goal. Daarmee is een einde gekomen aan de zegereeks van La Vino Tinto, een reeks die bestond uit drie gewonnen wedstrijden. Zondag mag Venezuela het nogmaals proberen, in Lima tegen Peru.

Om negen uur was het voetballen afgelopen en schakelden we bliksemsnel over van RCTV naar Venevision, waar het Miss Universe 2004 spektakel net begonnen was. Al snel werd het gezelschap van meer dan 80 dames beperkt tot een selectie van 15. Grootste verrassing was dat Miss Venezuela er niet bijzat. Dat gebeurt vrijwel nooit. Dinsdag 1 juni was geen beste dag voor Venezuela!

Het ontbreken van Miss Ukraine bij de laatst 15 vond ik eigenlijk nog veel vreemder. Gelukkig deed mijn persoonlijke favoriete Yanina Gonzalez uit Paraguay wel volop mee. In mijn -subjectieve- ogen was zij met afstand de mooiste. Helaas is het Miss Universe gebeuren onderhevig aan allerlei belangen die niets met de schoonheid van de deelneemsters te maken hebben.

Zo kwamen de laatste drie winnaressen uit Latijns-Amerika. Hoogste tijd dus om een ander werelddeel aan de beurt te laten komen. Jennifer Hawkins uit Australie was de gelukkige. Niets ten nadele overigens van Jennifer, een knappe blonde vrouw met een frisse uitstraling. Maar ja, ze mist toch het koninklijke van Yanina Gonzalez... Wel was ik blij dat Jennifer Hawkins aan het eind Miss USA, Shandi Finnessey, versloeg.

Op onze Miss Universe Pagina had ik meer dan 30 potentiele kandidates verzameld. Wel een beetje wrang dat ik precies de winnares er niet bij had zitten. Als men het mij vraagt heb ik bij uitstek verstand van voetbal, tequila en mooie vrouwen, maar in poules en weddenschappen is daar helaas niets van terug te zien.

Rest mij nog de kersverse Miss Universe 2004, Jennifer Hawkins uit Australie, te feliciteren met haar titel!

Posted by CasaSpider at 6:09 AM | Permalink | Comments (10)

Gisteren hebben we sinds lange tijd weer eens Baseball gekeken. Ieder jaar is het hetzelfde liedje, het lijkt net op Carnaval vroeger. Destijds studeerde ik in Utrecht en moest ik na aankomst in Het Zuiden in korte tijd aan de Carnavals-sfeer wennen. Dat heb ik met Baseball dus ook. Ieder jaar duurt het even, maar dan krijgt deze geweldige sport me toch weer bij de kladden.

We vielen erin bij de zevende inning, met een glas witte wijn. De Atlanta Braves speelden uit tegen de Cincinatti Reds en het was 3-2 voor Cincinatti. In de achtste inning brandde het geweld los. Atlanta was aan slag en alle honken waren bezet. Dat doet me overigens denken aan een grapje waarin een man zijn vriendin meeneemt naar een honkbalwedstrijd. "Kijk", zegt de man, "nu heeft Sparta alle honken bezet, dat is heel goed!" Waarop de vriendin antwoordt: "Ja, maar die anderen hebben toch ook alle honken bezet?" Je moet erbij geweest zijn zullen we maar zeggen.

Met twee man uit sloeg DeRosa een twee-honkslag. Twee Atlanta-spelers liepen binnen, waarmee de Braves de stand ombogen naar 4-3 in hun voordeel. In de gelijkmakende slagbeurt sloeg Casey van de Reds echter een homerun: 5-4 voor Cincinatti.

Wij schonken nog een glas wijn in en gingen er eens goed voor zitten. De negende inning. Als ik het me goed herinner stond er een Atlanta-speler op het tweede honk met twee man uit. Marcus Giles was aan slag en had al twee strikes aan zijn broek. Normaliter zou het bij de volgende fout gedaan zijn. Op mirakuleuze wijze sloeg Giles echter een twee-honkslag en scoorde Atlanta de gelijkmaker.

In de tiende inning (verlenging) werd het helemaal feest. Curacao-sterspeler Andruw Jones kwam aan slag en sloeg meteen een homerun: 6-5 voor Atlanta! De pitcher van de Reds werd wat nerveus en gaf aan twee Atlanta-spelers 4-wijd, waarmee de honken één en twee bezet waren. Op dat moment besloot de Cincinatti-coach zijn pitcher te wisselen.

Soms gokt men goed, soms gokt men verkeerd. Dit was nu zo'n moment dat de coach verkeerd gokte. De allereerste bal die de nieuwe pitcher wierp, levede een homerun op van de Dominicaan Rafael Furcal. Hiermee kwam de stand op 9-5. Cincinatti kon daar in de gelijkmakende slagbeurt niets meer aan veranderen.

Sensatie dus! Ik vrees voor u dat er de komende tijd vaker over Baseball geschreven gaat worden.

Posted by CasaSpider at 6:17 AM | Permalink | Comments (4)

Toen ik vanmiddag om klokslag 12 uur wakker werd (leuk feestje, Bas!), surfte ik meteen naar Teletekst pagina 666.

Feyenoord wint met 0-1 bij PSV, AZ verliest thuis van Utrecht, we staan dus weer derde.

En toch ben ik niet echt blij.

Posted by CasaSpider at 12:23 PM | Permalink | Comments (8)

Zo vaak komt hij niet voor, 29 februari. Ik zou eens goed moeten tellen hoeveel ik er in mijn leven heb meegemaakt. Het zijn er in ieder geval lang geen 29.

Het was een bijzondere dag en zo hoort het ook. Ajax en PSV verloren, terwijl Feyenoord won. De volgende keer dat dit gebeurt kan het zomaar weer 29 februari zijn. Nog even over Feyenoord, mijn persoonlijke uitblinker in de uitwedstrijd tegen Willem II was Patrick Mtiliga. Een klein, ietwat ielig, donker ventje, afkomstig uit Denemarken en net weggeplukt bij Excelsior. Volgens het Algemeen Dagblad komt hij tekort voor de top, maar dat moet ik nog zien. Voor het eerst sinds lange tijd deed een Feyenoord-verdediger mij weer aan Theo Laseroms denken. Niet qua postuur, maar wel qua fanatisme. Romano Denneboom heeft er volgens mij een slechte nacht van gehad.

Na het Happy Hour, de patat met shoarma en Studio Sport zaten Lucy en ik nog even TV te kijken. Eigenlijk waren we moe en wilden om tien uur naar bed. Maar de Oscar-uitzending trok. Enerzijds omdat de Nederlandse film De Tweeling genomineerd was en anderzijds vanwege de nieuwsgierigheid of de Lord of the Rings dit jaar echt zou toeslaan.

De Nederlandse delegatie was optimistisch. Daar begrijp ik nu helemaal niets van, dat vind ik zo ongelofelijk stom. Kijk, als men een finale moet spelen, ja dan kan ik begrijpen dat men zegt: "Ja, ik voel me sterk, ik voel dat ik ga winnen!". In het geval van een Oscar is men echter compleet afhankelijk van een paar mensen, wier oordeel door van alles en nog wat wordt bepaald. Men heeft hier hoegenaamd geen invloed op. In zo'n geval zou ik mij heel wat bescheidener opstellen. En het is niet de eerste keer dat dit Nederland overkomt.

Dat de Lord of the Rings vet in de prijzen viel was te verwachten. Persoonlijk vind ik 11 Oscars ietwat overdreven, met name gezien het oersaaie laatste halve uur van The Return of the King. Ook vond ik het sneu voor (steeds dezelfde) films die genomineerd waren en het dus iedere keer tegen LOTR moesten afleggen. De Lord of the Rings cyclus is en blijft echter een meesterwerk, dus ik gun het die Hobbits dan maar voor een keer.

De Oscars voor beste acteur/actrice gingen aan LOTR voorbij. Grote genade, wat kwam Best Leading Actor Sean Penn slecht uit zijn woorden!

29 Februari had de dag moeten zijn dat het Consejo Nacional Electoral (CNE) te Venezuela de resultaten van El Firmazo, het inzamelen van handtekeningen om een Referendo Revocatorio af te dwingen, bekend zou maken. De officiële uitslag is een dag uitgesteld en wordt derhalve vandaag verwacht. Wel is al bekend dat over meer dan een miljoen handtekeningen twijfel is gerezen. Het CNE wil dat die mensen allemaal naar haar toe komen om hun handtekeningen te valideren. Nogal een operatie. Inmiddels zijn de marsen pro- en contra Chavez begonnen. De eerste doden zijn reeds gevallen.

Een bijzondere dag, 29 februari. Even off-topic: Lucy vroeg zich af of de menstruatie-cyclus er weet van heeft dat het een schrikkeljaar is.

Posted by CasaSpider at 6:13 AM | Permalink | Comments (7)

Qua voetbaltrainers stond en sta ik aan de kant van de praktijkmannen. Cruyff en Koeman waardeer ik meer dan Van Gaal en Adriaanse. Sinds Adriaanse wat minder hoog van de toren blaast, ben ik hem echter toch iets sympathieker gaan vinden.

Co Adriaanse is een man van stellingen, daar hou ik wel van. Nadat AZ thuis met 1-5 van Roda JC had verloren, vond Adriaanse dat de nederlaag onverdiend was. "Ja, maar meneer Adriaanse, het is wel 1-5 geworden, hoor!", riep een journalist uit. "Ach, jullie met je scorebord-journalistiek!", diende Adriaanse de man van repliek. Die mag van mij zo in de Dikke Van Dale.

Toch moet Adriaanse oppassen met zijn grapjes. Voor je het weet ben je een soort Frits Korbach. In het Spaans hebben ze daar een mooi woord voor: Payaso ofwel Clown.

Afgelopen zondag maakte Co het in mijn ogen iets te bont met zijn theorieën. Nadat AZ zelf had gewonnen en PSV onderuit was gegaan tegen Heerenveen, vroeg een verslaggever of Adriaanse kansen zag op de tweede plaats in de competitie.

"Hoeveel punten staan we nog achter op PSV?", vroeg de AZ-trainer. "Nog 7", antwoordde de verslaggever. "Hmm, we krijgen PSV nog thuis, dus dan zijn het er nog 4. En PSV had erg veel geluk vorige week tegen Twente, dat ze in de laatste minuut nog de winst pakten. Als je die punten er ook aftrekt staan we nog maar 2 punten achter. Dat is te overbruggen".

Luchiano heeft wat problemen met rekenen op school, deze methodiek kan ik hem toch niet aanbevelen.

Posted by CasaSpider at 6:14 AM | Permalink | Comments (6)

Voor het eerst sinds ik op Curacao woon, en dat is vanaf augustus 1995, heeft Ajax een competitiewedstrijd in de Arena gewonnen van PSV. Het werd 2-1 voor de Amsterdammers.

Het moest er een keer van komen, maar waarom juist nu? Met mijn wetenschappelijke inslag zocht ik onmiddellijk naar een verklaring. We bevinden ons in Het jaar van de Aap. Ajax moet dus wel een Aap zijn!

Helaas hield mijn theorie slechts enkele minuten stand. Ajax is geen Aap, maar een Rat. Ajax is geboren op 18 maart 1900. Leest u mee uit dit citaat:

"Ratten, soms gemeen en bekrompen van opvatting zjn daarentegen altijd eerlijk. Ze zullen altijd succes hebben als ze maar hun eeuwige ontevredenheid en hun drang naar het leven van moment op moment in de hand kunnen houden."

Tegenstander PSV is geboren op 31 augustus 1913 en daarmee een Os. Wij citeren:

"Ossen zijn orthodox en hebben een opmerkelijke geheugen. Het is geweldig om een os thuis te hebben. Ossen kunnen carrière maken in de kunst en in de vastgoed, dankzij hun creatieve aard."

Maar wie is er dan wèl een Aap? Ja, dat is Feyenoord! Opgericht op 19 juli 1908. We doen het dan ook verrassend goed sedert januari, dat is bij deze verklaard.

We dwalen af. Ajax heeft na tien jaren PSV verslagen en wordt waarschijnlijk kampioen van Nederland. Vanavond zal ik nauwgezet kijken en analyseren waar PSV het heeft laten lopen.

(Of zou het allemaal de schuld zijn van Jan Timmer, de nieuwe Jesus Gil?)

Posted by CasaSpider at 10:25 AM | Permalink | Comments (5)

Gisteren hadden we een sportief dagje, we gingen naar de Curacao Olympic Triathlon kijken, op Jan Thiel. Twee keer per jaar wordt er een mini-triathlon georganiseerd, de ene keer op Porto Marie, de andere keer op Boka Sami. Deze Olympic Triathlon kwam er tussendoor.

Het kijken naar een triathlon is een relaxed gebeuren. Het ernaartoe rijden viel echter niet mee. Jan Thiel ligt aan het einde van de lange Caracasbaaiweg (aan het eind rechtsaf) en die Caracasbaaiweg was zo tegen half drie al afgezet. Dat betekende een touristische route over weggetjes die ik nog nooit had gezien. Tweemaal moesten we toch echt dringend aan de politie-agenten vragen of we alsjeblieft door de afzetting mochten.

Na enige moeite bereikten we het parkeergebied. Ino & Bente kwamen daar net vandaan lopen. Even later liepen we met zijn vijven de heuvel af richting Jan Thiel. Dat is toch een wandeling van ongeveer een kilometer! Lucy had schoenen met hoge hakken aan, maar ze hield zich kranig. Opmerkingen als: "Maar je had toch ook je gymschoenen aan kunnen trekken", resulteren in een serie dodelijke blikken. Een beetje vrouw vertoont zich natuurlijk niet op gymschoenen! Natuurlijk niet.

Vanwege de langere, olympische, afstanden waren er twee soorten deelnemers, de individuele en de estafettes. We waren precies op tijd om de estafette-zwemmers te zien starten. De individuelen kwamen toen al bijna uit het water. Bij de individuele heren deed collega Ahmed Mohammed mee. Verder waren er twee estafette-teams belangrijk voor ons. SQL Integrator met Mark Janssen, Frank Hogenes en Kees Barneveld en AFS met Roland Becht, een onbekend talent en Peter Cuppen.

Heren zijn leuk, maar dames zijn leuker. Mijn favoriete was uiteraard mijn lerares Spaans, Paloma Herrewijn. Sinds jaar en dag regeert zij met ijzeren vuist het dames triathlon- en hardloopgebeuren op Curacao. Vorige week dinsdag was Paloma echter nogal nerveus, er bleken namelijk 25 atletes uit de Verenigde Staten over te komen voor de triathlon!

Haar angst was terecht, na het zwemmen lag Paloma op ruime afstand. Na het fietsen was zij weliswaar tweede (als ik het goed heb), maar wel op bijna tien minuten achterstand! "Dat haalt zij nooit meer in", dacht ik. "Dat red ik nooit meer", dacht Paloma. Groot was de vreugde dat zij uiteindelijk toch met grote voorsprong eerste werd bij de dames.

Paloma's geheim? Lippenstift! Andere vrouwelijke topatleten als Nellie Cooman, Leontien Zijlaard en Florence Griffith zorgden er ook altijd voor er picobello uit te zien. Paloma: "Ja, goed hè die lippenstift, die kan echt overal tegen". Het is een leuk gezicht een wedstrijdzwemster met lippenstift op uit het water te zien komen.

Lucy kreeg de winnaar bij de mannen, Ivan Jonker, in het zicht. Ze wilde wel, niet, wel, niet met hem op de foto. In zo'n geval zeg ik niets meer, ik weet toch wat er gaat gebeuren. "Ja! Ik wil op de foto met hem!" Zo gaat het namelijk altijd. Helaas was Ivan Jonker net op weg naar de kleedruimtes. Hij had er flink de pas in, dat is niet zo vreemd voor een tri-atleet. We liepen nauwelijks op hem in. Uiteindelijk moesten we zelfs sprinten. Ivan Jonker is een sympathieke kerel en wilde zelfs graag met Lucy op de foto. Tri-atleten zijn net mensen!

Inmiddels begon het al bijna donker te worden. Dat is het tijdstip dat onze SQL Integrator directeur Kees Barneveld meestal binnenkomt. Hij was van start gegaan voor de 10 kilometer hardlopen, ondanks dat SQL Integrator niet meer echt meedeed. Dat kwam omdat fietser Frank Hogenes helaas op moest geven wegens kramp in zijn bil. De details omtrent deze opgave heb ik nog niet vernomen, maar het parcours bevatte een paar gemene heuveltjes en er moesten vier ronden worden afgelegd.

Kees kwam opvallend fit binnen, met name het niet hebben hoeven zwemmen heeft hier ongetwijfeld mee te maken gehad. Hoeveel werkwoorden passen er in een zin. Hij bleef Luchiano met een neuslengte voor. Luchiano sprintte het laatste stukje met veel deelnemers mee. Ook in zee had hij zich al uitstekend vermaakt.

Het werd tijd om te beginnen met de wandeling naar de auto, een kilometer bergop. Maar na een hele middag sporten leverde dat klimmetje geen enkel probleem op. Ja, we hadden de shoarma en patat van De Happenkar dik verdiend!

Meer foto's? Klik op Curacao Olympic Triathlon!
Uitslagen? Waarschijnlijk vanaf maandag op Triathlon Curacao!

Posted by CasaSpider at 9:01 AM | Permalink | Comments (3)

Op zaterdag 24 januari is Fanny Blankers-Koen overleden. Deze vrouw is uitverkozen als Atlete van de 20e Eeuw, voornamelijk op grond van haar fenomenale prestaties op de Olympische Spelen van 1948 in Londen.

Daar won zij maarliefst vier gouden medailles:

• Op 02.08.1948 de 100 meter in 11.9
• Op 04.08.1948 de 80 meter horden in 11.2 (WR)
• Op 06.08.1948 de 200 meter in 24.4
• Op 07.08.1948 de 4x100 meter estafette

Bij de daaropvolgende Olympische Spelen in Helsinki (1952) verijdelde een steenpuist een herhaling van deze grandioze prestatie.

Fanny Blankers-Koen kon niet alleen hard lopen, zij blonk ook uit in vér- en hoogspringen, alsmede de vijfkamp. Tussen 1938 en 1951 verbeterde zij niet minder dan 11 wereldrecords. Vijfmaal werd zij Europees Kampioene.

In die tijden draaide sport nog niet om het geld. Na het behalen van haar vier gouden medailles in Londen, keerde Fanny Blankers-Koen (uiteraard) terug naar Nederland. Daar werd zij gehuldigd voor een uitzinnige mensenmassa. De speaker bood haar namens de Nederlandse bevolking een kado aan, een fiets! Hij deed dat ongeveer met de volgende woorden: "Een fiets voor jou Fanny, je hebt nu lang genoeg gelopen!".

Dat zou men voor de grap eens tegen de spelers van het Nederlands Elftal moeten zeggen, mochten zij dit jaar onverhoopt de Europese titel grijpen.

Een vraag: wat is de exacte geboortedatum van Fanny Blankers-Koen?

Posted by CasaSpider at 6:04 AM | Permalink | Comments (8)

Wat voor gedachten heeft u bij het lezen van El Salvador? Waarschijnlijk denkt u aan het land met die naam in Midden-Amerika. Letterlijk betekent El Salvador De Redder, misschien zelfs wel De Verlosser.

Welnu, deze titel heb ik voor mijzelf in gedachten. Misschien een tikkeltje arrogant, maar het is niet anders. Helaas ben ik wel een Miskende Redder. Dat is niet zo mooi (voor mij), want de gestichten zitten er vol mee. Voorzichtig manouvreren dus!

Jaren geleden, toen de CD-speler net vers in de winkels lag, verbaasde ik mij enorm over de marketing-strategie van Philips. Philips presteerde het om zijn eerst CD-speler, die destijds toch 2500 gulden kostte, in een oerlelijke plastic behuizing te stoppen. Om het deksel van de CD-speler te openen moest men erop drukken! Even later zag ik het model van Sony. Dat was toen al uitgerust met een uitschuifbare lade die door een motortje werd bediend. De prijs was ook 2500 gulden.

Ik overwoog een brief naar Philips te schrijven, om tegen een vergoeding van een miljoen ofzo de Eindhovense ontwerpafdeling eens van wat tips te voorzien. Die brief heb ik nooit geschreven, ik was er te trots voor. "Ze moeten me maar vragen", dacht ik bij mijzelf.

In ieder land heb ik een favoriete voetbalclub, in Spanje is dat sinds jaar en dag de FC Barcelona. Hoogtepunten waren de jaren met Cruyff (1973) en Neeskens. Ook het winnen van de Europacup I (Wembley, 1992) tegen Sampdoria, dankzij een vrije trap van Ronald Koeman, was onvergetelijk.

Met de komst van de verschrikkelijke Louis van Gaal kwam de klad erin. In zowel de successen van FC Barcelona als in mijn liefde voor de club. Grootste fout van Van Gaal was het importeren van vele Nederlanders. Op Frank de Boer en Patrick Kluivert heb ik het nooit zo begrepen, Boudewijn Zenden heeft het nivo niet en Overmars is te oud. Wat moest ik doen? Aartsrivaal Real Madrid was geen optie, dus koos ik voor Valencia. Maar mijn hart ligt niet bij die club.

Frank Rijkaard, de huidige trainer, is een man die wél mijn sympathie heeft, maar die toch ook iets mist. Dat blijkt uit de resultaten. Barcelona staat op de zevende plaats met 28 punten uit 20 wedstrijden. Doelsaldo: 27 voor en 26 tegen. De club onwaardig. Tot overmaat van ramp ging de eerste wedstrijd in de kwartfinale om de Copa del Rey notabene thuis met 0-1 verloren tegen Real Zaragoza. Hoogste tijd om in te grijpen dus.

En daar komt El Salvador om de hoek kijken! Uit liefde voor één van 's werelds mooiste clubs stel ik mijzelf bij deze beschikbaar. Het moet nog enigszins low-profile blijven, zo heb ik bijvoorbeeld mijn werkgever nog niet ingelicht. Ik reken op uw medewerking dienaangaande. Collega Reynaldo heeft zich reeds als technisch assistent aangemeld en ik ben daarmee accoord gegaan. Ondanks dat Reynaldo fan is van Real Madrid.

Zo, dat ei is gelegd. Tot het moment dat ik gevraagd word, rond ik hier nog wat zaken af en ga mijn koffers pakken.

La ayuda va en camino!
(Hulp is onderweg)

Posted by CasaSpider at 6:17 AM | Permalink | Comments (8)

Uit de wandelgangen:

Ronald Koeman ziet voor de Ajax Nieuwjaarstoespraak 2005 in plaats van Freek de Jonge nog liever Gerard Cox.

(Met dank aan Sikora en de andere tien linksbuitens)

Posted by CasaSpider at 12:45 PM | Permalink | Comments (8)

Zoals maandag gemeld heb ik het boek over Ergilio -Orilio- Hato gekocht en inmiddels ook gelezen. Dat was een tijd geleden, dat ik een boek heb gekocht! Gelukkig is het een zeer leesbaar boek. Niet te dik, veel foto's en bovendien zowel Nederlands- als Papiamentstalig. Dat scheelt dus de helft bij het doorlezen.

Het is een inspirerend boek, met vele verhalen. Uiteraard over Ergilio als sportman, maar het geeft ook inzicht in de Curacaose maatschappij van destijds. Ik kom daar zeker nog op terug, maar voor nu een kleine anekdote.

Ergilio Hato is geboren op 7 november 1926. In 1945 was hij dus 19 jaar oud en moest in militaire dienst. De CVB (Curacaose Voetbalbond) organiseerde een groot internationaal tournooi met als deelnemers Curacao, Colombia, Aruba, Suriname en Feyenoord. Het Curacao Dreamteam won al haar wedstrijden.

Feyenoord werd tweede in dat tournooi, een teleurstelling. Daarom organiseerden de Nederlanders in 1946 een rematch. In juli 1946 ging het Curacao Dreamteam met Ergilio Hato aan boord van het stoomschip Boissevain. De reis naar Nederland duurde drie weken en de Curacaoenaars zouden drie maanden in Nederland verblijven.

De eerste wedstrijden tegen de Volewijckers, Feyenoord, NEC en de Limburgse Mijnwerkerscombinatie gingen verloren. Men moest nog wat wennen. Hierna werden overwinningen geboekt op achtereenvolgens LONGA, Groningen, Vught en Blauw Wit.

De volgende passage kan ik echt niet leuker opschrijven, vandaar het volgende citaat:

"De Curacaoenaars hadden het enorm naar hun zin in Nederland. In zijn boek Geen woorden maar daden schrijft Phida Wolff jr., voormalig administrateur van Feyenoord:

Het grootste probleem was om het gezelschap weer naar Curacao terug te krijgen. Iedereen slaakte een zucht van verlichting toen dat gelukt was."

Tot zover het citaat. Met het stoomschip Stuyvesant van de KNSM keerden de helden terug naar Curacao.

Het boek is een aanrader voor eenieder die van sport en/of van Curacao houdt.

Valdemar Marcha / Nancy van der Wal: Ergilio Hato: simpel, sierlijk, sensationeel.
ISBN 90 6665 546 1 / NUR 523
Uitgeverij SWP Amsterdam

Posted by CasaSpider at 1:57 PM | Permalink | Comments (7)

Op donderdag 18 december is de Curacaose voetballegende Ergilio Hato overleden. Uit wat ik over hem heb gelezen kan ik opmaken dat het hier een bijzondere man betreft. Frappant is dat er op het www bijna niets over Ergilio Hato te vinden is! In een Googlefight tegen CasaSpider gaat hij hard (en onverdiend) onderuit.

Ergilio Hato werd in 1926 in de Hoogstraat in Otrabanda geboren. De achternaam van zijn moeder was Hatot, maar die naam was de ambtenaar van de Burgerlijke Stand onbekend, vandaar dat hij ingeschreven werd als Hato.

In Ergilio's jeugd werd veel gevoetbald. Dat kwam door de fraters, die zelfs schoolpleinen als voetbalveld inrichtten. Voordat de school begon, tijdens de pauzes en na school werd er gevoetbald.

Toen Hato internationaal bekend begon te worden als keeper, waren er mogelijkheden om hier financieel munt uit te slaan. Ergilio Hato bleef Curacao echter altijd trouw en zag niets in de combinatie sport en geld. Hij was ervan overtuigd dat de normen en waarden (ja, toen al!) die destijds binnen de sport golden, verloren gingen toen het betaalde voetbal zijn intrede deed. Op Curacao kwam hij uit voor het team van Jong Holland.

Dit jaar is er een boek over Ergilio, die overigens ook Orilio genoemd wordt, verschenen. De auteurs zijn dr. Valdemar Marcha en Nancy van der Wal. Maandag ga ik het boek kopen. Het heeft wel een lange titel: "Simpel, sierlijk, sensationeel: de hoge vlucht van een voetballegende".

In de jaren vijftig schijnt Hato voor het Nederlands Elftal uitgekomen te zijn. Ik weet niet of dit waar is en kan er weer eens niets over vinden. Frustrerend!

Wel las ik ergens dat de Surinamer Humphrey Mijnals in het voorjaar van 1960 als eerste overzeese Nederlander in Oranje debuteerde. Aldus de Volkskrant van maandag 4 april 1960. De vader van Mijnals, zijn medespelers van het Utrechtse Elinkwijk en tientallen Surinamers, onder wie sommigen met vochtige ogen, zaten op de tribune van het Olympisch Stadion in Amsterdam als getuigen van dit voetbalhistorisch moment. Later heb ik Humphrey Mijnals nog wel eens gezien, toen hij net als ik bij de Detam in Utrecht werkte.

Nergens wordt gerept over Ergilio Hato, die bijnamen had als Pantera Negra (Zwarte Panter), de Vliegende Vogel en de Man van Elastiek, in relatie tot het Nederlands Elftal.

Ergilio -Orilio- Hato is op 77-jarige leeftijd overleden in zijn woonplaats Boca St. Michiel.

Posted by CasaSpider at 8:18 AM | Permalink | Comments (10)

Sjonge, sjonge, dat was me het middagje wel! Om drie uur arriveerden Lucy, Luchiano en ik bij Paul's Holland House. Het bier stond al koud en op ESPN zagen we een stuk van Noorwegen-Spanje. Het intellect van SQL Integrator kwam binnendruppelen, alsmede enige vrienden. De tribune bestaande uit plastic stoeltjes (waarover later meer) was goed gevuld.

Om half vier begon de wedstrijd. Het commentaar op kanaal 8 (Tele Curacao) was Engels. Snel moesten we besluiten: Engels commentaar of Jack van Gelder en Ron de Rijk. De laatsten hadden onze voorkeur, maar het is echt bijzonder irritant als het radio-commentaar voorloopt op de wedstrijd! Dan weet je al dat de bal er naast gaat. Andersom is het nog wel te doen. Nu luisterden we naar het Engelse commentaar, wat ook iets sympathieker was jegens onze Engelse gastheer Paul.

U treft hier geen verslag van de wedstrijd aan, daar kunnen we kort over zijn: geweldig! Jammer dat ik Advocaat op scherp heb moeten zetten met mijn voorspelling van 1-1, maar hij had het nodig. Evenals het besef dat Wesley Sneijder in Oranje een basisplaats verdient.

Na de 1-0 zakten we, de voetballers wel te verstaan, iets in. Collega Krijn vroeg mij om de chips door te geven. Aangezien hij achter mij zat, draaide ik mij een kwartslag om en voelde de poten van het plastic stoeltje onder mij wegzakken. Seconden later lag ik in weinig elegante positie op de grond en het stoeltje aan diggelen. Kort nadat ik overeind geholpen was en mijn bril weer rechtgebogen had, scoorde Ooijer de 2-0. Het kwam goed uit dat we bij iedere goal een biertje moesten pakken.

In de tweede helft ging het feest door en we wonnen zoals bekend met 6-0. Toch een puntje van kritiek jegens Advocaat. Waarom mochten F. de Boer, Seedorf en Kluivert in de tweede helft opdraven? In plaats van bijvoorbeeld Robben? Er zijn twee mogelijke verklaringen: òf Advocaat ziet deze mannen toch als wezenlijk onderdeel van het team, ook straks in Portugal, òf hij gunde ze een mooi afscheid in een kolkende Arena. Ik hoop op het laatste, maar vrees voor het eerste.

Na afloop namen we de wedstrijd nog eens door en maakten alvast het Plan van Aanpak voor het EK in de zomer. Allereerst werd besloten om Paul's Holland House aan te wijzen als de plek waar we alle wedstrijden gaan volgen. Het is jaren geleden dat Nederland zo goed speelde, dus dat lag aan de locatie waar wij keken. Iets minder is dat tevens is besloten dat ik iedere wedstrijd door mijn stoel moet zakken, maar voor de goede zaak heb ik dat wel over. Mocht Nederland tegen Engeland aan moeten treden, dan is dat wel sneu voor Paul, maar ons Plan gaat door.

In een uitstekende stemming sloten we de avond af met kip, shoarma, frikandel en patat. Holland! Holland! Alleen Luchiano was voor Schopland...

Oh ja, bijna vergeten. De complimenten aan de supporters van beide teams! Men schijnt zich uitstekend gedragen te hebben. Een woordvoerder zei daarover: "Misschien helpt het als mannen een rok aandoen". Misschien iets voor Edgar Davids?

Posted by CasaSpider at 6:02 AM | Permalink | Comments (11)

In de eerste minuut van de tweede helft kopte Van Nistelrooy knap in. Toen de Schotse keeper de bal pakte, zag ik iets veelbetekenends... Ja, want in Nederland zijn er twee grote voetbalkenners: Johan Cruyff en CasaSpider! Na die mislukte kans kregen we Dick Advocaat in beeld. Je zag de teleurstelling ervan afdruipen en dat al in de eerste minuut van de tweede helft. Daaraan ziet een kenner dat hij er eigenlijk al niet meer in gelooft.

Ik hou van Nederland, maar dit is niet mijn team. Grote genade, Advocaat, zet Van der Vaart en Van Hooijdonk er nou eens in! Maar de semi-kale dikkop luistert niet naar slimmeriken, dat is wel duidelijk. Tot overmaat van ramp heeft hij nu Seedorf gebracht.

Hmmm, vreemd. Liep de radio-verbinding via Internet 1 minuut achter, die van Radio Hoyer (Langs de Lijn, integraal) loopt een minuut voor. Is weer wat anders.

"Ik kan er niet helemaal meer bij", aldus Van Gelder, nu uitgerekend Davids vervangen wordt door Rafael van der Vaart. Cocu of Kluivert waren logischer geweest, maar "dit kan er allemaal nog wel bij". Ja, ik zit meer op een lijn met Jack van Gelder dan met onze bondscoach.

71e minuut. Waar blijft Van Hooijdonk? Kluivert heeft nog geen bal goed geraakt. Zal je net zien dat hij zometeen gaat scoren, maar dat is alleen maar mooi meegenomen.

He, he, Advocaat haalt Kluivert eruit. Beetje laat in de 76e minuut, maar beter laat dan nooit. Jammer genoeg geen Van Hooijdonk, maar Makaai (hoe schrijf je dat in vredesnaam?). CasaSpider gaat er eens voor zitten!

Ron de Rijk is wel grappig. Van Gelder vroeg zich af of "wij er wel bijhoren", gezien het povere spel van Oranje. De Rijk: "Nou, misschien horen wij er wel bij, maar zij niet".

Enigszins aandoenlijk is het optimisme dat de commentatoren uitstralen, zeker als de TV-beelden een minuut achterlopen en de door de commentatoren als "enorm spannend" beschreven situatie feitelijk niets voorstelt.

"Van der Vaaaaaaart!!! Wat een geweeeeeeldig schot", maar ook die zat er helaas niet in.

Lucy en Luchiano staan al op mij te wachten, we moeten naar Punda. Kleren kopen voor Lucy, want vanmiddag gaan we naar een heuse Engelse Tea-Party. Daarover morgen meer.

Eindstand Schotland-Nederland: 1-0.

Posted by CasaSpider at 11:09 AM | Permalink | Comments (10)

Wij schrijven zaterdagochtend kwart over elf. Schotland-Nederland is een kwartier bezig. De televisie staat afgestemd op ESPN. Helaas is het geluid daar zo slecht dat ik besloten heb om via de computer parallel naar Langs de Lijn te luisteren.

Het duurde even alvorens ik erachter kwam dat het radio-commentaar ongeveer een minuut achterloopt bij de televisie-beelden. Ik geloof niet dat ik dat lang vol ga houden.

Zo, het is inmiddels 1-0. "We hadden op veel dingen gerekend, maar niet hierop", zegt Jack van Gelder. Nou sorry hoor, maar ik dus wel. Wat een kinderlijk eenvoudige goal voor de Schotten, volgens mij slalom zelfs ik nog door de Nederlandse defensie. En echt goed ben ik niet in skiën. Dat was de 21e minuut.

"Ik denk dat Schotland smijt met krachten", volgens Van Gelder in de 32e minuut. Vergeet het maar, die Schotten hèbben gewoon tweemaal zoveel energie als de Oranje mannen, dat ziet een kind!

Inmiddels is een kopbal van Frank de Boer door een Schotse verdediger van de lijn gehaald, we zitten in de 39e minuut. Wie is eigenlijk die andere commentator, is het Toine van Peperstraten? Die schijnt nogal ijdel te zijn.

Het is rust. Als positief feit valt te vermelden dat Nederland de laatste tien minuten enigszins heeft aangezet. Ik ga een glas orange-juice halen...

De co-commentator is overigens niet Toine van Peperstraten, maar wel Ron de Rijk.

Posted by CasaSpider at 10:26 AM | Permalink | Comments (1)

Voor het tweede jaar werd de Amstel Bright Race Curacao gereden. Vorig jaar won Michael Boogerd deze wedstrijd, die als afsluiting dient van de Wereldbeker competitie. 's Avonds wordt de Wereldbeker uitgereikt tijdens een feestelijke bijeenkomst. Alhoewel, ik heb Bettini niet gezien dit jaar...

Dit jaar vonden start en finish plaats op het Waaigat, vlakbij Punda. Met name voor touristen een stuk beter bereikbaar dan Jan Thiel, waar de renners de vorige keer finishten. Na de start leidde de route via geaccidenteerd terrein naar Band'abou.

Op de terugweg was er een heuse Bergprijs, gesponsord door SQL Integrator. Deze prijs werd gewonnen door degene die als eerste bovenop de Julianabrug arriveerde.

Wij stonden op een oplegger bij het Waaigat. Het was (uiteraard) prachtig weer. Het evenement werd georganiseerd door Amstel, ik geloof dat ik de enige was die Polar dronk. Lucy vond dat niet netjes en zij dronk keurig Amstel.

Bij de start was er een klein incident. De wedstrijdauto, een witte Peugeot 206 (Ibrahim?), wilde niet starten en kwam geduwd door drie mannen langs. Even later zagen we de auto aan de kant staan met enige hoofden onder de motorkap. Toch was het een zwarte Opel Corsa die de honneurs even later waar moest nemen. Een Toyota Corolla had het ook goed gedaan, leest u mee heren van Autoweek?

Tijdens het wachten op de profs werden we vermaakt met een wedstrijd van lokale amateurs. Gert van de Spaanse les eindigde als vierde, mijn complimenten! Lerares Paloma was ook aanwezig, maar deed helaas niet mee.

Nog beter deed Noelle het. Deze dame doet vaak mee aan loterijen en wint regelmatig. Zo heeft zij al eens een retour Curacao - Amsterdam gewonnen, met het vliegtuig wel te verstaan. Ook nu had zij beet, we zagen haar met een mooie mountain-bike vertrekken.

Een prominente gast was Eddie Merckx. Toen ik Lucy vertelde dat Eddie Merckx als de beste renner aller tijden wordt beschouwd en De Kannibaal genoemd werd omdat hij alles wilde winnen, keek zij eens naar Eddie's forse buik en zei dat dat dan wel heel lang geleden moest zijn.

Om iets na half zes finishten de profs. Peter van Petegem was veruit de sterkste in de eindsprint van de kopgroep van drie. Alejandro Valverde werd tweede en Michael Boogerd derde. Het was niet enorm druk en zo kon ik gemakkelijk vooraan staan bij de huldiging. Lucy liet zich vastleggen met Van Petegem en Boogerd.

Een uitstekend georganiseerde wedstrijd en een leuke middag. Ik geloof dat het feest 's avonds op Mambo Beach iets minder was, gezien het enorme onweer dat tegen middernacht uitbarstte...

Klik hier voor een foto-impressie van de Amstel Bright Curacao Race 2003!

Posted by CasaSpider at 10:22 AM | Permalink | Comments (5)

Een vreemd begrip is dat, voorkeuren en het is ook een breed begrip. Oktober is sportmaand op het CasaLog, zoals u heeft kunnen merken. Vandaar dat voorkeuren nu gelinked wordt aan sport.

Als ik een sportevenement bekijk, heb ik vrijwel onmiddellijk een voorkeur. Als twee volledig onbekende voetbalteams uit Afrika (bestaan die nog?) tegen elkaar spelen, ben ik na een paar minuten al voor het ene team en tegen het andere. Gisteren ontdekte ik echter dat mijn voorkeur kan wisselen!

Het was Game 7 van de ALCS, ofwel het Americal League Championship, tussen de New York Yankees en de Boston Red Sox. De winnaar mag in de World Series aantreden tegen de Florida Marlins. Op baseball-gebied ben ik fan van de Atlanta Braves. Na het wegvallen van de Braves, schakelde ik over naar de Chicago Cubs. Als het gaat om de Yankees of de Red Sox, kies ik voor de Yankees.

Game 7 vond plaats in New York. De Yankees deden het niet best en stonden met 4-0 en 5-2 achter. Toen kwam de achtste inning. In het stadion was de spanning te snijden, veel New Yorkers zagen er bedrukt uit. Velen waren aan het bidden! Een beetje macabere sfeer en ik had met de Yankees te doen. In die achtste inning brandden de Yankees los en scoorden drie maal, waardoor het 5-5 werd.

Nu gebeurde er iets geks. Ik zag dat er iets brak in de Red Sox spelers. Zij waren zo dicht bij de World Series, drie punten voorsprong in de achtste inning is meestal ruim voldoende. Ik gunde het de Red Sox eigenlijk ook. Na negen innings was het nog steeds 5-5 en moest er verlengd worden. Het duel verdiende twee winnaars, maar in de elfde inning beslisten de Yankees de strijd in hun voordeel.

Mijn innerlijke verscheurdheid werd veroorzaakt doordat er twee magnifieke teams aan het spelen waren. Als één team onsportief gedrag vertoont, kies ik automatisch voor het andere. Dat was hier niet zo en in dat geval gaat mijn voorkeur bijna altijd uit naar het team dat onder ligt.

Dat heb ik zelfs in de dierentuin! Zo woont er in de Curacaose dierentuin een kleine bavianen-kolonie. Wij geven die apen altijd wat brood. Het dominante mannetje vindt dat hij recht heeft op al het brood dat wij naar hun toe gooien. Twee baviaantjes hebben ook honger, maar durven het brood niet goed te pakken. Ik haal dan allerlei trucs uit, om de bavianenbaas te misleiden. Dat weet die aap! Hij mag mij helemaal niet.

Een van de trucs is dat Lucy een stuk brood vlak voor de baas zijn neus houdt, terwijl ik een meter of tien naar rechts loop. Een van de andere baviaantjes loopt met mij mee. Als hij/zij geluk heeft, ziet de baas het te laat en krijgt dat aapje ook brood. Op het moment dat de apenbaas dit ontdekt wordt hij ontzettend boos op mij. Daar heb ik volledig maling aan, maar dat komt ook door het stevige hek dat tussen ons in staat.

Bij de World Series is het niet moeilijk om te kiezen, immers de Florida Marlins hebben mijn Chicago Cubs van een finaleplaats afgehouden. Alleen daarvoor moeten ze al gestraft worden. CasaSpider is nu voor de New York Yankees!

Posted by CasaSpider at 6:51 AM | Permalink | Comments (6)

De Chicago Cubs lijden aan een soort van trauma. De laatste keer dat zij de World Series mochten spelen was in 1945, de laatste keer dat ze hem wonnen is bijna een eeuw geleden. Tot gisteren stonden de Cubs met 3-2 voor tegen de Florida Marlins. Game 6 vond plaats in Chicago op Wrigley Field. Slechts één overwinning scheidde de Cubs van de felbegeerde finaleplaats.

De wedstrijd verliep geheel volgens plan. Al in de eerste inning werd het 1-0 voor Chicago, met dank aan Sammy Sosa. De voorsprong werd uitgebreid tot 3-0 en het publiek werd steeds uitzinniger. Kent u de Chaos-Theorie? In een notedop: de beweging van een vlinder in China kan op termijn een orkaan in de Verenigde Staten veroorzaken.

De achtste inning op Wrigley Field werd niet door een vlinder, maar door een eigen Cubs-fan op zijn kop gezet. De Marlins waren aan slag en hadden honk twee bezet. Er was één man uit en voor de Marlins was Luis Castillo aan slag. Hij sloeg een verre bal, die echter uit ging. Bij een dergelijke foul ball luidt de regel dat als deze bal gevangen wordt, de slagman direct uit is.

De bal zeilde richting tribune. Cubs verre-velder Moises Alou hield zijn ogen op de bal gericht en rende richting de muur. De bal ging daar net overheen, maar Alou sprong op en reikte naar de bal. Juist voordat hij de bal in zijn handschoen dacht te zien verdwijnen, voelde hij echter een hand onder zijn handschoen en een hand onder de bal. De fans op de tribune zijn dol op het vangen van ballen. Een van deze souvenirjagers griste de bal net voor Moises Alou zijn neus weg! De Cubs werden zwaar benadeeld door nota bene een eigen supporter! Uiteindelijk kwam Castillo op het eerste honk terecht en de andere loper op honk drie, met slechts één man uit, in plaats van één man op het tweede honk en twee man uit.

De Cubs waren dermate van slag door het incident dat hierna een foutenfestival plaatsvond dat zijn weerga niet kent. Binnen een mum van tijd stond het 8-3 voor de Florida Marlins. Dit was tevens de eindstand. Vandaag moet het allemaal gaan gebeuren in de alles beslissende Game 7. Hopelijk hebben de Cubs zich dan hersteld van de vreselijke gebeurtenissen in de achtste inning.

Jammer genoeg heb ik geen foto van de betreffende fan gevonden. Maar sjonge, wat keek die man sip. Hij zat volledig verslagen op zijn bankje. Het gezegde hij kon wel door de grond gaan was volledig op hem van toepassing. Direct werden diverse security-officers naar hem toe gedirigeerd, om te voorkomen dat de ongelukkige fan gemolesteerd zou worden. Een belager moest uit het stadion verwijderd worden.

De commentatoren hadden medelijden met de man. Een van hen vertelde over zijn vader, die vroeger tegen hem zei: 'Scheidsrechters kunnen je soms helpen, maar ze kunnen er niet voor zorgen dat je verliest. Na een verkeerde beslissing zijn er altijd kansen om toch nog te winnen'. En dat gold ook min of meer voor de fan, aldus de commentator: 'De fan heeft de Cubs niet geholpen, maar hij heeft ze ook niet verslagen'. Met andere woorden, dat hebben ze toch echt aan zichzelf te danken.

Update 15.10.2003 / 13:30

Met dank aan Ruben staat er nu toch een foto van de armzalige Cubs-fan, thanx!

In de comments stelde dezelfde Ruben (baseball-kenner) een interessante vraag: "Waarom was de zogenaamde Fan Interference Call niet van toepassing?" Het antwoord (via de officiële Cubs website):

"Several Cubs called for fan interference, but after the game, Rich Rieker, the umpire supervisor, explained the fan did not interfere with the play because the ball was technically in the stands.

'The fielder goes in at his own risk', Rieker said. 'In this case, the fan did not reach out'."

Posted by CasaSpider at 6:55 AM | Permalink | Comments (11)

Mijn verontschuldigingen, maar gisterenavond heb ik wéér Baseball gekeken. Ditmaal naar Game 4 in de American League finale tussen de Boston Red Sox en de New York Yankees. En wéér was het genieten.

Een mooi moment uit de wedstrijd was het volgende. De Red Sox hadden de honken één en twee bezet. De slagman sloeg de bal heel ver het achterveld in. De vraag was of het een homerun zou worden. De achtervanger van de Yankees, een Japanner met de naam Matsui, moest proberen de Red Sox van scoren af te houden. Onder normale omstandigheden kan de man op het tweede honk bij een dergelijke verre bal de thuisplaat halen.

Matsui bleef echter naar de bal kijken en deed net of hij hem wellicht kon vangen. De man op het tweede honk twijfelde. Als hij alvast zou gaan lopen en de bal werd gevangen, dan was hij meteen uit. De regel bij vangballen luidt immers dat men pas het honk mag verlaten nadat de bal gevangen is.

De bal ging over Matsui heen en stuiterde tegen de achterwand. Nu pas draaide de Japanner zich bliksemsnel om, lokaliseerde de bal en gooide hem perfect richting catcher. De Red Sox tweede honk-man was inmiddels wel doorgelopen naar het derde honk, maar kon de thuisplaat niet meer halen.

Genoeg over de wedstrijd, die overigens met 3-2 werd gewonnen door Boston. De stand in deze finale is nu 2-2. Neen, waar ik het eigenlijk over wilde hebben is de theorie achter het Baseball. Kijk, veel mensen (vooral Europeanen) vinden Amerikanen maar oppervlakkig. Het argument dat in deze het meest wordt genoemd is dat iedere Amerikaan die een service verleent altijd vriendelijk is en zogenaamd geïnteresseerd. Het zal wel.

Als men echter kijkt naar wat er over Baseball wordt gezegd en geschreven, dan blijkt dat Amerikanen heel wat dieper op de materie ingaan dan wij Europeanen bij onze volkssport voetbal. Een blad als Voetbal International verhoudt zich tot een gemiddeld Amerikaans Baseball-blad als de Okki ten opzichte van het NRC Handelsblad. Lees als voorbeeld dit stukje over de Designated Hitter maar eens. Het is het eerste artikel dat ik via Google heb gevonden.

Dat brengt mij op de volgende gedachte. In Nederland hebben we eigenlijk maar één echte grootheid in de Sportwereld. Een man, dat kan niet anders, die zowel actief als passief op eenzame hoogte staat. Dat kan er maar één zijn: Johan Cruyff. Maar wat is het eigenlijk toch ontzettend jammer dat Cruyff voetballer is geworden en geen honkballer! Op voetbalgebied is hij dé autoriteit, maar ja Professor in Maatschappijleer is toch wat anders dan Professor in Astronomie.

Serieus, ik ben van mening dat Cruyff met zijn befaamde uitspraken een belangrijke bijdrage aan de Baseball-theorie had kunnen leveren. Zelf zou hij er ook (nog) meer van gegroeid zijn, aangezien er in de States nog veel meer professoren op dat gebied rondlopen.

Vanavond (vanacht in Nederland) kijken naar Game 6: Chicago Cubs - Florida Marlins?

Posted by CasaSpider at 6:19 AM | Permalink | Comments (5)

Kritisch CasaLog-watcher Henk Rook stuurde mij een mail waarin hij melding maakte van het feit dat de edele Baseball-sport de laatste tijd te weinig aandacht krijgt. Daar heeft Henk volledig gelijk in!

Hoe komt het eigenlijk? Wel, daar zijn twee redenen voor. Ten eerste ga ik tegenwoordig vroeger naar bed, aangezien ik 's morgens om kwart over zes op moet staan. Ten tweede begint om tien uur 's avonds een novela ofwel soap waar Lucy verslaafd aan is. De novela heet Amor Real. Veel novela's vind ik wel te pruimen, met name door de aanwezigheid van vrouwelijk schoon. Amor Real speelt echter in de 17e of 18e eeuw. Mode-technisch gezien niet de meest interessante periode.

Baseball. Zowat alle Curacaoenaars zijn fan van de Atlanta Braves. Dit komt doordat onze volksheld Andruw Jones daar één van de toppers is. De Braves zijn al twaalf jaar achter elkaar eerste in hun divisie geworden. In de eerste ronde van de play-offs werden ze echter verslagen door de Chicago Cubs.

Het toeval wil dat Lucy fan is van de Cubs, en ik ook een beetje. Bij de Cubs speelt namelijk Sammy Sosa, dè sportheld van de Dominicaanse Republiek. In een ver verleden was hij limpiabota (schoenenpoetser op straat) in Santo Domingo, nu multi-miljonair in de States.

Het leuke is dat sinds dit seizoen ook bij de Cubs een Curacaoenaar speelt. Het betreft Randall Simon, die eigenlijk meer bekendheid heeft gekregen door het Bratwurst-incident dan door zijn sportieve prestaties. Randall stond achter een hek te kijken, toen twee mensen verkleed als Bratwurst en Hot Dog langs kwamen lopen. Randall vond het leuk om met zijn baseball-bat een tikje uit te delen. De Bratwurst ging onderuit, men sprak er schande van en Randall was in een klap beroemd.

Heel toevallig keek ik vrijdagavond naar Game 3 in de finale van de National League: Florida Marlins - Chicago Cubs. Bij de stand 3-2 voor de Marlins, sloeg Randall Simon een home-run, met één man op de honken. Daarmee werd het 4-3 voor de Cubs. Het was een ontzettend spannende partij. Florida maakte 4-4 gelijk en had het betere van het spel. Regelmatig stonden de honken vol en wist de Chicago pitcher de zaak maar ternauwernood te redden. Uiteindelijk produceerden de Cubs in de elfde inning het winnende punt: 5-4.

In de National League finale staat het nu 3-2 voor de Chicago Cubs. De finale van de American League is ook spannend. Deze gaat tussen de New York Yankees en de Boston Red Sox. De stand is daar 2-1 voor de Yankees. De winnaars van beide finales ontmoeten elkaar uiteindelijk in de World Series.

Als u enigszins in Baseball bent geïnteresseerd zijn de diverse websites van de deelnemende teams een aanrader. Ze geven zeer veel informatie, video-fragmenten en de wedstrijden kunnen er live op gevolgd worden. De startpagina is www.mlb.com.

Posted by CasaSpider at 6:47 AM | Permalink | Comments (3)

"Het is een schande! Het is een schande! Dat is nooit een penalty! Nooit!"

(Bekijkt de herhaling)
"Tja, hij duwt hem in de rug, hij duwt hem..."

"Ja, je kan hem geven. Je kan hem geven. Je kan hem geven. Je kan hem geven."

Jack van Gelder, vrij geciteerd bij de penalty voor Tsjechie in de 16e minuut. Edgar Davids mocht meteen douchen, tweemaal geel.

Tsjechische Republiek - Nederland 3-1.

Posted by CasaSpider at 3:44 PM | Permalink | Comments (4)

Vandaag is het Woensdag Voetbaldag! Met een beetje pech blijft het echter gewoon Woensdag Gehaktdag, tenminste als mijn pessimistische voorspelling uitkomt dat de Tjechen ons met een nulletje of drie de oren gaan wassen. Deze voorspelling is gebaseerd op de Wetten van de Kansberekening en logisch gezien wordt het daarom dus 3-0.

Anderszijds is volgens de Wetten van de Kansberekening de kans ook niet zo groot dat een lelijke man een knappe vrouw aan de haak slaat en toch zie ik het regelmatig gebeuren. Er is dus nog hoop, met dank aan Pandora.

Er is zelfs nog meer hoop! Naast mij zit de uit Cuba afkomstige voetbalfanaat Reynaldo. Volgens hem gaat Nederland met 1-0 winnen. Na zijn voorspelling ging Reynaldo op het web naar informatie zoeken over Tjechie. Al snel kwam hij erachter dat het geen gemakkelijke opgave voor Nederland wordt: 'Sjonge, die Tjechen zijn wel goed zeg!'.

Gisteren speelde Venezuela thuis tegen Argentinie. Lucy is om bepaalde redenen nogal gecharmeerd van Venezuela en hoopte vurig dat het Vino Tinto team ging winnen. Voor de duidelijkheid: Vino Tinto (rode wijn) is de bijnaam van de Venezolaanse ploeg, ze hebben namelijk rode shirtjes aan. Na de 0-3 nederlaag zei ik tegen Lucy dat ze beter niet zoveel hadden gedronken, haha. Wie neemt er nu zo'n bijnaam? De Belgen hebben ook rode shirts, maar heten Rode Duivels. Kijk, dat maakt indruk. Tegen een paar rode wijnflessen voetballen, daar ligt natuurlijk geen tegenstander wakker van.

Met Reynaldo sprak ik over het Nederlands Elftal van de jaren zeventig, de Gouden Tijd. In Zuid-Amerika had Nederland als bijnaam La Naranja Mecánica, ongeveer te vertalen als het Oranje Mechaniek. Overigens betekent naranja ook sinasappel.

Over een paar uur weten we meer. (???)

Posted by CasaSpider at 11:47 AM | Permalink | Comments (4)