CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

De dag begint goed met een stralend zonnetje. Het is bloedheet voor de tijd van het jaar, we tikken de negen graden aan. Boven nul wel te verstaan. Traditioneel start op Carnavalsdinsdag om 13:11 de grote optocht in Rijen aka Wringersgat. Wie buitenmatig geïnteresseerd is in de herkomst van de naam Wringersgat en ook wil weten waarom de Rijense Carnaval Stichting de Hangijzers heet, die mag mooi even terugblikken naar de post Trezeguet, Wringersgat en Jan de Vet.

Het laatste stukje van de Tuinstraat is afgesloten en daarom parkeren we de auto aan het Burgemeester Sweensplein. Ik zeg nog: "Dan hadden we net zo goed het hele stuk kunnen lopen", maar die opmerking valt niet in goede aarde. Bij het Wilhelminaplein is het redelijk druk, al zijn er niet zoveel mensen als vorig jaar. Wel komen we onze buurvrouw Natsasja met haar kinderen Ivar, Jonar en Noria tegen.

Het zonnetje is inmiddels weg, maar gelukkig blijft het droog. De Carnavalsvierders zijn in een goede bui en na vijf kwartier is het alweer voorbij. De vingers beginnen dan al aardig te verkleumen. Wij sluiten af bij de Albert Heijn en warmen ons eerst op met een kopje koffie. Met de boodschappen moeten we een heel eind lopen, immers de auto staat halverwege.

Thuis zet Lucy de net gekochte Dorito's met Guacamole saus op tafel en vieren we feest. Nu ja, eventjes dan. Mijn twee gedwongen vakantiedagen zitten erop, morgen opent Brabant Water haar deuren weer. Carnaval 2012 is afgesloten. In het album Carnaval Wringersgat / Rijen 2012 wachten 48 geselecteerde foto's smachtend om bekeken te worden.

Viel Spass!

Posted by CasaSpider at 5:54 PM | Permalink | Comments (3)

Twee verhalen zijn niet af. Heel Nederland in het algemeen en de gemeente Gilze-Rijen in het bijzonder wachten op het vervolg. We staan te reihalzen, als het ware. Laatst zag ik Mimi Kok weer eens, in een programma van oude knarren. Moest meteen aan Sjef van Oekel denken. Maar dat verhaal is al klaar.

André Osterloh (28.10.1945) is op 17 januari 2012 door Commissaris van de Koningin Wim van de Donk benoemd tot waarnemend burgemeester van de gemeente Gilze en Rijen. We've got a Mayor! Dat is nog eens snelle besluitvorming na het volslagen onverwachte ontslag van Marja Heerkens, door zichzelf wel te verstaan. Hoogste tijd voor een update van het lijstje burgemeesters sinds wij op 6 november 2007 in Gilze en Rijen zijn komen wonen:

• 06.11.2007 - 15.12.2010 René Roep
• 15.12.2010 - 27.09.2011 Jan Boelhouwer (waarnemend)
• 27.09.2011 - 08.01.2012 Marja Heerkens
• 17.01.2012 - ??.??.???? André Osterloh (waarnemend)

Met de nieuwe waarnemende burgemeester en de ook zojuist bekend gemaakte benoeming van Gerard Vlekke (49) als gemeentesecretaris per 2 april 2012 is het bestuursvacuüm in onze gemeente voorlopig opgevuld. Wij kunnen weer rustig slapen.

Het andere verhaal dat niet af is, is dat van de eerste werkweek in het luie leventje van Luchiano (14). De eerste dag verliep desastreus, de arme jongen was doodmoe. Hoe is het hem de daarop volgende dagen vergaan? De dinsdag kabbelde voorbij, maar al mijn hoop was gevestigd op de woensdag. Immers, die avond moest Luchiano weer trainen.

Om half een stuurt hij me foto's van tafels die hij gedekt heeft, met in totaal 114 stoelen en 114 koffiekopjes. Even later hebben we de volgende WhatsApp-dialoog met zoals gebruikelijk Luchiano in het rood en CasaSpider in het blauw:

16:11 Vandaag niet trainen mijn schouderbladen hebben blaren en die blaren hebben blaren.
16:18 Hahaha!
16:22 We moeten vanavond de 12 paar versleten sokken meenemen. Haal die maar van zolder en vraag of mama helpt ze uit te zoeken.
16:26 Maar jij zei dat als ik woensdag moe was dat ik niet hoefde te gaan.
16:26 Nu ben ik dus dood op.
16:26 Extra hard gewerkt.
16:29 Je kunt het swa.
16:37 Vergeet de kousen niet!
16:37 NEE GEEN TRAINING VOOR MIJ WIL JE ME DOOD OFSO?

Uiteraard gaan we toch trainen. Maar het wordt nog leuker. Er is een brief binnengekomen van het Beatrix College. "De school heeft het voorrecht (sic!) om een project te kunnen aanbieden, die (sic!) De Rooi Pannen op het gebied van horeca heeft uitgewerkt voor onze leerlingen." Kennelijk heeft Luchiano eerder in het jaar aangegeven interesse te hebben voor de richting horeca, als vervolgopleiding, en nu is hij geselecteerd voor deelname aan dit project.

In februari moeten de 20 geselecteerde leerlingen vier dinsdagmiddagen aan het project werken en ter afsluiting een eindopdracht presenteren. De school vindt het een eer dat de leerlingen hieraan mee mogen werken. Het is gewoon heerlijk. Net voor we naar de voetbaltraining gaan overhandig ik de brief aan Luchiano. Al snel klinkt de gehoopte oerkreet: "Neeeeeeee!!! Hier moet ik onderuit komen, sjezus één keer heb ik misschien gezegd dat horeca me leuk lijkt maar dat is helemaal niet zo!"

Wat een geweldige week is dit toch. Luchiano heeft een broertje dood aan werkstukken en verwoordt dat als volgt: "Werkstukken zijn net een berenklem. Je zit er een tijd aan vast en daarna houd je er een blijvend litteken aan over, een onvoldoende!" Op zich wel leuk bedacht.

Horeca heeft hij na een week stage in De Boodschap wel gezien. Misschien denkt Luchiano nu wel: "Kom, laat ik eens doorstuderen en dan word ik burgemeester van Gilze en Rijen".

P.S. Wegens hevige spam-aanvallen door lowlifes is CasaSpider genoodzaakt de comments handmatig door te zetten. Deze actie heeft derhalve niets te maken met de reguliere reaguurders en is hopelijk kort van duur. Reageren is wel mogelijk, maar het kan even duren voor uw reactie zichtbaar is.

Posted by CasaSpider at 9:27 PM | Permalink | Comments (6)

Zondagavond lees ik tot mijn onthutsing dat Marja Heerkens, burgemeester van Gilze-Rijen, op 8 januari 2012 haar ontslag heeft ingediend bij Commissaris van de Koningin Wim van de Donk. Marja Heerkens is pas sinds dinsdag 27 september 2011 burgemeester van Gilze-Rijen, nog geen vier maanden. Aan haar besluit liggen redenen van persoonlijke en medische aard ten grondslag.

Dat is triest nieuws. Overigens zit onze gemeente ook zonder gemeentesecretaris. René Wiersma is per 1 januari 2012 vertrokken.

Wij wonen sinds dinsdag 6 november 2007 in Rijen. Ruim vier jaar en qua burgemeesters hebben we al wat meegemaakt:

• 06.11.2007 - 15.12.2010 René Roep
• 15.12.2010 - 27.09.2011 Jan Boelhouwer
• 27.09.2011 - 08.01.2012 Marja Heerkens

CasaSpider is al 23 jaar Database Administrator (DBA).
Tijd om andere talenten aan te boren?
Hij heeft er de leeftijd en het postuur voor.
Op een dag weet je het!

Posted by CasaSpider at 7:49 PM | Permalink | Comments (7)

CasaSpider wenst alle lezers (m/v) een gelukkig nieuwjaar! 2012, het kan zomaar ons laatste jaar zijn. Gekheid, immers ik ben een oude Maya en weet precies wat wij destijds bedoelden met onze kalender. Al vrij vroeg in het prille nieuwe jaar check ik de Rabo-app op mijn telefoon en zie tot mijn ontsteltenis dat er 37 euro is afgeschreven door Laco. Wie of wat is Laco? Laco Tropical is de organisatie waar wij Diana (5) begin september hebben ingeschreven voor zwemles.

Maar Diana heeft nog nooit één zwemles gehad! En toch 37 euro afschrijven, hoe is het mogelijk? We staan sinds september op de wachtlijst voor zwemles op zaterdag. Wegens grote drukte nemen we ook genoegen met woensdagmiddag. Ergens in december belt iemand van Laco of Diana op dinsdagmiddag wil zwemmen. Ik antwoord dat thuis te overleggen, maar bel niet terug aangezien het geen optie is. Kennelijk heeft iemand bij Laco in het systeem gezet dat Diana toch op dinsdagmiddag zwemles heeft. Stoom komt uit mijn oren. Storneren, advokaten en zwaardere middelen spoken door mijn hoofd.

Eerst waag ik er een telefoontje aan en word heel vriendelijk geholpen door Angela. Zij verontschuldigt zich voor de fout, ziet dat er een plekje open is op zaterdag en regelt dat er pas vanaf maart weer geld van de rekening wordt geschreven. Mijn boosheid pruttelt weg, over gras voor de voeten wegmaaien gesproken. Het beste nieuws is natuurlijk dat Diana op zaterdag met haar zwemles mag beginnen!

Op die zaterdag is haar moeder nog jarig ook, welk een feest. Na koffie, appeltaart, zingen en kado's is het tijd om naar Laco Tropical in Rijen te rijden. Diana is opgewonden en heeft er zin in. Bij het inschrijven kregen we al een rugzak mee met allerlei dingetjes. Alleen het badpak met drijfelementen ontbrak nog. Bij de receptie haalt de medewerkster het pasje door een apparaat en vraagt Diana welke kleur badpak zij wil: "Laat me eens raden, jij wilt zeker een roze?" De medewerkster heeft momenteel vast meer succes dan Derek Olgivie.

Met onze jassen nog aan is het behoorlijk warm in het kleedkamertje. Even later is Diana klaar voor haar eerste les. Wij schuiven blauwe plastic slofjes over onze schoenen aan, bij mij past het maar net. We lopen naar het zwembadgedeelte en vrij snel meldt een sympathieke zwemlerares zich voor de eerste briefing. De ouders mogen tien minuten toekijken en worden daarna geacht te verkassen naar het restaurantgedeelte.

In het pierenbadje stelt de lerares de kinderen op hun gemak en doet wat eenvoudige oefeningen. Eerst moeten ze als olifanten door het water lopen, daarna als kikkers en vervolgens als kangoeroes. Ik heb de indruk dat het wel klikt. Onze tijd is op en we gaan als afgesproken naar het restaurant. De laatste vijf minuten mogen de kinderen vrij spelen in het pierenbadje. Diana's laatste actie daar is het nemen van de glijbaan. Daarna is het douchen geblazen en omkleden.

Terug in de auto is ze enigszins teleurgesteld dat ze haar diploma nog niet heeft gekregen. Zo gaan die dingen.

Posted by CasaSpider at 9:13 PM | Permalink | Comments (8)

Officieel heet onze mooie gemeente Gilze en Rijen, tenminste dat denk ik. Toch ziet men meestal de naam Gilze-Rijen. Terwijl Gilze en Rijen iets van samenwerking uitdrukt, lijkt Gilze-Rijen meer op een voetbalwedstrijd met twee tegenstanders. Zoals een goed huwelijk betaamt met geruzie over het befaamde dopje van de tandpasta zijn er ook tussen Gilze en Rijen volop wrevelmomentjes, waarbij aangetekend dient te worden dat de meeste wrevel komt van de kant van Gilze, het vrouwtje in de relatie.

In het weekblad Gilze en Rijen schrijft de gepensioneerde Nico Baay uit Gilze via zijn column getiteld "Getipt rond de Tip" regelmatig enige ergernissen van zich af. Lees als voorbeeld maar eens deze beginregels uit de column van woensdag 12 oktober 2011:

Het wegbezuinigen van het Trefpunt en de gemeentebalie in Gilze is ingeslagen als een bom. Vorige week schreef ik EN WEER BETAALT GILZE DE REKENING. Nee, daar neem ik geen woord van terug sterker nog dat was nog te netjes uitgedrukt. Want wie zijn de dupe van deze gemeentelijke bezuinigingsdrift, dat zijn wij de vijfenzestig plussers van Gilze. Het lijkt wel een wereldvreemd gezelschap dat op het gemeentehuis deze misselijk makende plannen uitdenkt.

En dat gaat maar door. Toch heeft Nico een punt. Gilze en Rijen zijn twee dorpen die niet bepaald tegen elkaar aanliggen. Neen, de A58 loopt er tussendoor en de Rijksweg N282 van Tilburg naar Breda. O ja, en er ligt ook nog een vliegbasis tussen. Het gemeentehuis staat in Rijen en in Gilze kan men voor veel zaken terecht bij de gemeentebalie. Wegens bezuinigingen gaat die gemeentebalie verdwijnen.

Ik vind dat niet slim. Gezien de afstand en de slechte infrastructuur qua openbaar vervoer is een gemeentebalie in Gilze geen overbodige luxe. Als men wil besparen op de kosten van een gebouw kan een gemeentebaliebus een alternatief zijn. Behalve de kosten is daar het aspect dat de Gilzenaren zich op alle fronten achtergesteld voelen bij de Rijenaren. Het wegbezuinigen van de gemeentebalie werkt hierbij als olie op het vuur.

Gelukkig heeft Marja Heerkens, de nieuwe burgemeester van Gilze-Rijen, mij nog steeds niet uitgenodigd voor een interview. Naar aanleiding van de column van Nico Baay heb ik extra vragen en gesprekstof. De tijd is rijp. Don't call us, we'll call you neither!

Posted by CasaSpider at 7:55 PM | Permalink | Comments (5)

Wij wonen ruim vier jaar in Nederland en vanaf het begin in Rijen. In die vier jaar hebben we, en dat is best ongebruikelijk, al een aantal burgemeesters versleten. Toen wij ons inschreven op het gemeentehuis hing de ambtsketting om de nek van René Roep. Roep is op 25.04.1953 in Utrecht geboren en lid van het CDA. Hij was burgemeester van Gilze-Rijen van september 2001 tot 15.12.2010, toen hij werd geïnstalleerd als burgemeester van Vlissingen.

Een gemeente kan niet zonder burgemeester, dat is algemeen bekend. We krijgen een waarnemend burgemeester in de persoon van Jan Boelhouwer. Boelhouwer is op 17.03.1950 in Tjimahi (Indonesië) geboren en lid van de PvdA. Hij is waarnemend burgemeester van 15.12.2010 tot 27.09.2011. BOA Meram Çelik, beroemd bij vv Rijen C4, is lovend over Jan Boelhouwer die gemakkelijk met 'gewone' mensen omgaat.

De algemene indruk is dat Boelhouwer definitief burgemeester van Gilze-Rijen wordt, immers hij ligt overal goed. Als een donderslag bij heldere hemel komt daarom het bericht dat niet hij, maar Marja Heerkens tot nieuwe burgemeester is benoemd. De indruk leeft dat dit ook bij Jan Boelhouwer als een shock is aangekomen.

Hoe dan ook is Marja Heerkens officieel per dinsdag 27.09.2011 burgemeester van Gilze-Rijen. Haar email-adres en 06-nummer heb ik kunnen achterhalen, maar niet haar geboortedatum. Marja is dus een echte vrouw. Wel was ze in 2010 51 jaar oud, de precieze details blijven vanzelfsprekend niet lang geheim.

Net als Jan Boelhouwer is Marja Heerkens lid van de PvdA. Haar vader komt uit Rijen en zij heeft hier zelf een aantal jaren van haar jeugd doorgebracht. Onbekend is waar Marja geboren is, wel weten we dat zij getrouwd is met Ron en dat zij samen twee dochters hebben: Maartje en Suzan. Haar hobby's zijn hardlopen en lezen, maar niet tegelijkertijd.

Vanaf 1986 was Marja Heerkens raadslid in Breda, in 1999 werd ze wethouder en vanaf 2006 tot 2010 vervulde ze de functie van locoburgemeester in NAC-City. In Gilze-Rijen staan vier van de vijf fracties achter de keuze voor Heerkens, vooral omdat ze in Rijen opgroeide. De VVD weet nog niet precies wat ze ervan moet denken, maar gaat ervan uit dat de beste kandidaat is gekozen. Marja Heerkens is de allereerste PvdA-burgemeester in Gilze-Rijen.

Het is een beetje een kille opsomming van jaartallen, maar ook dat moet gebeuren. Voor een echt verhaal lijkt het mij een goed idee als Marja Heerkens zich eens door CasaSpider laat interviewen. Nu is het afwachten of Marja dat ook een goed idee vindt.

Update 10.10.2011 / 07:00:00

Hebbes! Na wat pittig speurwerk zijn wij te weten gekomen dat Marja op 29 oktober 1958 geboren is in Goirle. Ze is vijf dagen later jarig dan Luchiano (013).

Posted by CasaSpider at 7:52 PM | Permalink | Comments (10)

Op zaterdag 24 september 2011 vindt de belangrijkste competitiewedstrijd voor Rijen C4 van het seizoen plaats, immers het betreft de kraker en derby tegen Gilze C3. De wedstrijd is zo belangrijk dat leider Marco in een tamelijk dwingende mail iedereen oproept om reeds drie kwartier van tevoren aanwezig te zijn, op straffe van een extra reservebeurt.

Op de Redwood relatiedag van afgelopen vrijdag sprak ik iemand die niet wist waar Gilze-Rijen ligt, sterker nog die nog nooit van onze wereldberoemde helicopterbasis heeft gehoord! Kennelijk is het hard nodig om Gilze-Rijen nadrukkelijk onder de aandacht van het Nederlandse volk te brengen.

Hemelsbreed liggen Gilze en Rijen vier kilometer uit elkaar, maar over de weg is het 5,5 kilometer. De dorpen worden gescheiden door de Rijksweg N282 en door de A58. Gilze ligt ten zuiden van deze wegen en Rijen ten noorden. Vanuit de gemeente Alphen-Chaam klinken bij monde van burgemeester Nuijten geluiden dat Baarle-Nassau en Gilze onderdeel van Alphen-Chaam kunnen worden, maar dat zien wij absoluut niet zitten.

Lang geleden was Rijen een buurtschap van Gilze. In 1464 kreeg het een kapel en in 1524 werd het verheven tot een zelfstandige parochie. Sinds dat moment is er sprake van de dubbele naam: Gilze en Rijen. Inmiddels heeft Rijen Gilze overvleugeld qua aantal inwoners en faciliteiten. Zo staan het gemeentehuis en het station in Rijen en heeft Gilze bij wijze van compensatie een Action.

Van de kant van Gilze is er daarom sprake van enige afgunst, maar diep in ons hart houden we erg veel van elkaar. Over hart gesproken, in het hart van de gemeente ligt de geweldige luchtmachtbasis die al meer dan 100 jaar bestaat en waar in 2010 de Luchtmachtdagen werden gehouden. Waar zijn wij verder nog wereldberoemd door? Door de leerlooierijen, destijds geweldige business maar vervolgens helaas ge-outsourced.

Het is gewoon heerlijk om voetballiefhebbers wat geschiedenis door de strot te duwen. Wie beweert dat we dit jaar geen zomer hebben gehad moet maar eens goed naar de foto's van de wedstrijden van Rijen C4 kijken. Bijna altijd schijnt de zon en zo ook zaterdag. Daar komen de eerste jongens van Gilze het veld op dartelen, ze kijken dan nog blij.

Voor begin van de wedstrijd schudden de spelers elkaar de hand en dan blijkt dat sommige mensen naar andere dingen kijken dan andere mensen, want ineens zegt Marja Bourgonje, tweede van rechts op de rijtjesfoto: "Nou, die leider van Gilze ziet er lekker afgetraind uit!" Als ze dat een paar keer herhaald heeft, schiet ik een foto van de Gilzense Adonis waarop haar man Raymond zegt: "Dat zegt verder niets over mijn mate van afgetraind zijn, hoor".

De wedstrijd begint. Al snel is duidelijk dat Rijen over de betere voetballers beschikt, maar Gilze weet dit aanvankelijk goed te compenseren met inzet. Luchiano (013) loopt als linksbuiten zijn opponent diverse keren voorbij, alleen duurt het even voordat het rendement oplevert. Keeper Jaap trapt de bal ver uit naar de middellijn. Luchiano pikt de bal op, passeert de rechtsback en stoomt op naar de goal. Met een mooie beweging zet hij de keeper te kijken en scoort de bevrijdende 1-0. Over het laatste stukje doet hij zo lang dat dit net niet meer vastgelegd is.

Twee minuten later snijdt hij wederom door de defensie van Gilze, bereikt de achterlijn en geeft een prima voorzet waar Rik alleen nog maar tegenaan hoeft te lopen om de 2-0 aan te laten tekenen. We gaan rusten. Hier volgt een mededeling voor BOA Stan Pagie: "Stan, vergeet alsjeblieft niet om maandag tegen Meram te zeggen dat hij het CasaLog heeft gehaald!" Tot zover de mededelingen.

Alle vijftien spelers van Rijen C4 zijn aanwezig en dat geldt ook voor de vier leiders en trainers. Een plus een is twee en dat betekent dat de Elftalfoto van het najaar 2011-2012 gemaakt kan worden.

Ze staan er weer mooi op, de meesten dan toch. De tweede helft is begonnen en Gilze lijkt moegespeeld. De ene kans na de andere volgt voor Rijen en snel is het 3-0. Daar breekt Wesley euhm, sorry Wesley op rechts door en haalt uit, maar de bal vliegt in het zijnet. Abdullah glijdt langs zijn tegenstander en waarschijnlijk komt ook hier uiteindelijk een doelpunt uit. Het is onbegonnen werk voor de keeper van Gilze. Rijen C4 wint de derby met 6-0 en ons seizoen kan niet meer stuk.

Terwijl iedereen naar de kantine loopt, blijkt er een neutrino in mijn camera te zitten die ervoor zorgt dat ik sneller dan het licht plotseling aan de zijlijn van het hockeyveld sta. Doe eens normaal man! Toch eens kijken op welke leeftijd Diana (5) hier kan beginnen.

Scoreverloop Rijen C4 - Gilze C3 6-0:

33 1-0 Luchiano Nijhuis
35 2-0 Rik van Opstal
38 3-0 Tom Taekema
46 4-0 Rik van Opstal
64 5-0 Abdullah Kanbur
67 6-0 Ömer Kanbur

Uitslagen en stand in de vierde klasse C471 tot en met 25.09.2011

Alle posts over Rijen C4 in het seizoen 2011-2012 zijn gebundeld in de categorie Luchiano Rijen C4 2011/2012.

Posted by CasaSpider at 12:04 PM | Permalink | Comments (9)

Ondanks dat mijn Vaderdag-credits vorige week zondag eigenlijk al grotendeels opgesnoept waren, heeft mijn gezin me ook vandaag weer in de watten gelegd. Mij hoor je niet klagen. Vroeg in de ochtend verrast Diana (5) me met een sleutelhanger. Het hoogtepunt wordt een bezoek aan Euroscoop in Tilburg waar Kung Fu Panda 2 op het programma staat. Mijn lievelingsfilm!

Dat is een beetje overdreven, maar hardcore porno is nu eenmaal niet echt geschikt voor kinderen van 13 en 5. Derhalve gaan we naar een dikke panda kijken, ook dat is Vaderdag.

Kung Fu Panda 2 3D

Een week of wat geleden zagen we thuis voor de buis het eerste deel en dat was leuker dan we vooraf gedacht hadden. De recensies van deel twee zijn redelijk lovend en dat willen wij wel eens met eigen ogen zien. Ergens onder het bed ligt nog een stapel 3D-brillen en daarmee rijden we naar de Euroscoop in Tilburg. Het is ons eerste bezoek aan deze bioscoop, alleen Luchiano (013) is er al vaker geweest. Voordien gingen wij standaard naar MustSee (Pathé) aan het Pieter Vreedeplein.

Euroscoop is echter veel mooier, groter en als klap op de vuurpijl nog goedkoper ook. Zelfs het parkeren is er gratis en wat is er nu leuker dan gratis? De film is onderhoudend en qua beelden af en toe zelfs spectaculair. Wat er op het scherm vertoond wordt is niet zelden mooier dan de werkelijkheid kan zijn, helemaal in 3D.

De slechterik in de film is deze keer een pauw genaamd Shen, die volgens een voorspelling verslagen zal worden door een panda. De pauw heeft alle panda's in China laten vermoorden, maar dat is een methode waar ik mordicus tegen ben. Immers, kijk naar Doornroosje. Het is zo zinloos om alle spinnenwielen te verbranden als er een voorspelling is dat de prinses zich aan een spinnenwiel zal prikken. Je weet gewoon dat het toch gebeurt.

Een tweede verhaallijn is de zoektocht van panda Po naar zijn eigen ik, naar zijn identiteit. Hij wil weten waar hij vandaan komt, hetgeen niet zo vreemd is als men weet dat hij een gans (sic!) heeft als vader. Het duurt even, maar dan begint het te dagen: Po is geadopteerd. Toen de pauw Shen alle panda's vermoordde, vluchtte Po's moeder met hem. Toen zij dacht ten prooi te vallen aan de wolven, verstopte ze baby Po in een rieten mand met radijsjes die later terechtkomt in het restaurant van de gans. Deze gans verzorgt Po en voedt hem op, als een echte vader.

De vijf Kung Fu-experts en vrienden van panda Po zijn uitstekend gecast, ik kan niet anders zeggen. Een tijger, een aap, een slang, een bidsprinkhaan en een kraanvogel vormen samen met de panda een uitstekend team, zowel qua vechten als qua visueel. We hebben ons allemaal prima vermaakt. Het spannendste moment voor Diana vindt plaats aan het einde van de pauze. Ze is bezig met een paar andere meisjes de trappen op en af te rennen als ineens het licht uitgaat en de film weer begint. "Mama! Mama!", klinkt het angstig door de donkere zaal. Als een ware panda-moeder redt Lucy haar dochter.

Ik geef de film een 8.

Grenzenloos Gilze-Rijen

In het kader van haar inburgeringscursus heeft Lucy een uitnodiging gekregen om naar het multiculturele festival Grenzenloos Gilze-Rijen te komen. Waar anders kan dit festival plaatsvinden dan op het befaamde Burgemeester Sweensplein? Inderdaad, nergens.

Om ongeveer half vijf rijden we Rijen binnen en besluiten het festival met een bezoek te vereren. Het is niet druk en dat is een understatement. Het blijkt de gehele middag te hebben geregend en veel tentjes zijn reeds afgebroken. We maken nog net het optreden van Predestinated mee.

De band spreekt het publiek toe en dat heeft gezien de opkomst haast iets persoonlijks. Lucy kent een paar mensen van het inburgeringsgebeuren en we schudden wat handen. Veel meer kunnen we niet doen en na een minuut of 20 houden we het voor gezien.

Nu is het kwart voor negen.
Oh, wat ben ik benieuwd wat Vaderdag 2011 nog meer voor mij in petto heeft.

Posted by CasaSpider at 8:45 PM | Permalink | Comments (6)

Voor de tweede keer in ruim drie jaar winnen we een prijs (ahum) bij de Postcodeloterij. Was het de eerste keer een SpongeBob Squarepants tosti-apparaat, deze keer is het een pak Ben & Jerry's ijs. We willen de Cherry Garcia, die lijkt ons het lekkerst om tijdens Kung Fu Panda op te eten.

Luchiano (013) en ik doen de boodschappen bij Albert Heijn. Als ik het karretje in winkelcentrum Laverije naar boven rijd vraag ik hem of hij de prijs wil incasseren bij videotheek Movie Max aan de Mangrovelaan in hetzelfde winkelcentrum.

Net als ik de boodschappen in de bordeauxrode Ford Focus laad, gaat mijn mobiel over. Het is Luchiano. "Ze hebben geen Cherry Garcia, ik kan alleen kiezen uit die en die (onbeduidende, niet gewilde, red.) smaken".

Typisch de Postcodeloterij. Dan win je eens wat en heb je nog geen vrije keuze, het is gewoon schandalig. Uiteindelijk komt hij aanzetten met een minuscuul bekertje met iets van chocolade-ijs. Het voordeel is dat dit bekertje zonder problemen in onze koelkast past. We moeten er een beetje om lachen en besluiten er een foto-reportage van te maken.

Eerst kijken we met zijn allen heel zielig bij het ijsbekertje, om daarna in het kader van wie het kleine niet eert toch onze blijdschap te tonen. Lucy heeft er speciaal haar laarsjes voor aangetrokken, het bekertje is precies even hoog als haar hak. Uiteindelijk hebben we het bekertje lang niet opgekregen, analoog aan dikke Kung Fu Panda die als Dragon Warrior toch ook minder honger heeft.

O ja, tijdens de film komen we erachter dat in tegenstelling tot wat ik de familie heb wijsgemaakt het niet morgen maar pas volgende week Vaderdag is.

Posted by CasaSpider at 11:25 PM | Permalink | Comments (12)

Het mooiste onderdeel van mijn camera is de 18x optische zoom. Daar kun je dingen zo dichtbij mee halen, het is gewoon ongelofelijk. Zojuist, het was om en nabij 20:45, hoor ik buiten een soort van hard gezucht. Het heeft wel iets weg van Darth Vader in doodsnood.

Als ik de tuin in loop, komt er net een grote luchtballon aanvliegen. Hij vliegt laag, vermoedelijk op 15 à 20 meter en komt recht over onze tuin heen. Snel roep ik Luchiano (013) en vanuit het slaapkamerraam kijken Lucy en Diana (5) die net gedoucht wordt. Van de mensen in het mandje kan ik bijna de neusharen tellen en dat terwijl ik mijn leesbril op heb.

Het is een mooi gezicht, we kunnen van onderen zo in de ballon kijken en zien de vlammen de hete lucht verwarmen. De mensen in het mandje, ook wel ballonvaarders genoemd, zwaaien enthousiast. Dan verdwijnen ze over ons dak richting de scherpe kerktoren van Rijen.

Sjonge, wat kun je mooie foto's maken met 18x optische zoom van een laag overvliegende heteluchtballon. Jammer alleen dat de camera op zolder ligt. De ballonvaarders hadden hem me praktisch aan kunnen geven.

Posted by CasaSpider at 9:05 PM | Permalink | Comments (6)

Zondag 3 april 2011 is er de jaarlijkse voorjaarsmarkt in Rijen, georganiseerd door de winkeliersvereniging Rijen. Zowat de hele Hoofdstraat is afgezet en alle winkels zijn open. Buiten dat is er Clown Cees, een modeshow en een optreden van theatergroep No Nonsense. Ga er maar aan staan.

In een gezin met twee vrouwen is het niet eenvoudig ergens op tijd voor klaar te staan en toch lukt het me. Qua parkeren ben ik een paniekvogel, eerst wil ik de auto vanwege de enorme drukte bij de Sint Jozefschool neerzetten. Tot onze verbazing is er nog veel ruimte. Dan maar een stukje verder. De gebruikelijke straat richting de Albert Heijn is gewoon open.

"Zullen we gewoon proberen de auto op het dak van winkelcentrum Laverije te parkeren?", opper ik. Dat lijkt de overigen een strak plan en wat blijkt, ook daar staat nog bijna geen auto. We lopen over het Wilhelminaplein de Hoofdstraat in. Bijna begint de modeshow en die willen we niet missen.

De combinatie van catwalk, harde popmuziek en strakke modellen staat mij wel aan. Okay, Rijen is geen Parijs of Milaan maar we vermaken ons prima. Na afloop eten we wat in de Hoofdstraat, een broodje hete kip (-), een portie kibbeling met ravigottesaus (+) en twee broodjes hamburger bij de Emté (++).

Vlakbij de ingang van het winkelcentrum ontwaar ik twee BOA's, in duidelijk herkenbare jassen. Het zijn Meram Celik en Stan Pagie. Meram ken ik van het voetballen, hij is de vader van Ömer die bij Luchiano (013) in de C4 speelt. Hij is altijd goed voor een interessant verhaal en staat bij de voetbalvaders bekend als de Wandelende Wikipedia.

Als ik ook maar iets over Meram schrijf, krijg ik dat bij de eerstvolgende gelegenheid direct van hem te horen. Niet dat hij zelf het CasaLog nauwgezet bijhoudt, neen dat doet zijn collega-BOA Stan: "Als jij iets over mij schrijft, dan zegt Stan het meteen tegen mij."

Lucy heeft de camera in haar handen als ik op de BOA's afloop. Stan ziet het al gebeuren: "Ja, ja, dan staan we morgen zeker op het CasaLog." Er is geen ontkomen meer aan. Voor het overige zijn er geen bijzondere dingen gebeurd, het is een gezellige en zelfs zonnige dag.

Om kwart over drie houden we het voor gezien. Voorzichtig opper ik dat we precies op tijd zijn voor de tweede helft tussen Rijen en Veerse Boys. Iedereen wil echter naar huis en dat is eigenlijk geen slecht idee. De kinderen gaan buiten nog "iets" doen. Wat dat dan wel is? Morgen meer daarover.

Posted by CasaSpider at 6:28 PM | Permalink | Comments (2)

Lucy is op Curacao ingeburgerd en heeft een Nederlands paspoort. Hierdoor hoefde zij in Nederland niet officieel in te burgeren. De voordelen van beter Nederlands kunnen spreken en schrijven zijn echter evident.

Nu Diana (4) op de basisschool zit is het allemaal iets gemakkelijker en daarom heeft zij besloten om op vrijwillige basis het inburgeringstraject in te gaan.

Vrijdag hadden we een afspraak bij Capabel Taal in Tilburg waar we uitstekend geholpen werden door mevrouw Özlem Savasli. De gemeente Gilze-Rijen heeft een contract met Capabel Taal. Een probleem was de fysieke lokatie van de cursus, immers vier keer per week op en neer naar Tilburg vergt heel wat planning.

Mevrouw Savasli zag de twijfel en kwam met het volgende alternatief: "Waarom stroom je niet in bij de groep die in Rijen de cursus doet? Ze zijn al vijf maanden onderweg, maar hun beginniveau was lager dan dat van jou. Ik denk dat je dat wel kunt volgen. Het is in De Boodschap."

Een perfecte oplossing. Cultureel Centrum de Boodschap is prima bereikbaar en ligt op vijf minuten fietsen van Diana's school. Maandag wordt Lucy er al om 09:15 verwacht, ze mag zich melden bij Martin Oppermans. Vaak gebeuren dingen vanzelf op het juiste moment. Lucy heeft er zin in en kan haast niet wachten. Ooit zo'n blije studente gezien?

Posted by CasaSpider at 8:10 PM | Permalink | Comments (10)

Het is mooi weer, het zonnetje schijnt en de lucht is blauw. We besluiten naar de Carnavalsoptocht in Wringersgat (Rijen) te gaan. De auto parkeren we in de Tuinstraat, we hoeven niet verder dan 200 meter te lopen. Wat een geweldig dorp is Wringersgat toch.

Het is ongelofelijk, maar we zijn op tijd. Eerst was de vraag wat op tijd is, immers nergens kon ik vinden hoe laat de optocht begon. Gelukkig is er Twitter en kreeg ik van diverse kanten antwoord op mijn vraag: Officieel begint de optocht om 13:11. Daar komt de eerste groep al aan, het is de Rijense Carnaval Stichting RCS Hangijzers Wringersgat, opgericht in 1967 en vandaag haar 44e verjaardag vierend.

We staan aan de schaduwkant van de Hoofdstraat, dat is wel beter voor de foto's maar als we ons eerste biertje op hebben wordt het ietwat frisjes. Manmoedig kijken we de hele optocht uit.

De praalwagens zijn mooi en de muziek staat meestal hard. En zo hoort het. Op sommige wagens kijken de deelnemers ietwat gedeprimeerd en ik vertel Lucy dat in tegenstelling tot Curacao waar de Gran Marcha het hoogtepunt is, in Brabant Carnaval vooral 's avonds in de kroegen wordt gevierd.

Ook al is Wringersgat geen Rio de Janeiro, onze gezichten staan op zonnig. Als de laatste wagen voorbij is, lost de optocht zich snel op en kunnen we met de auto zonder problemen de Albert Heijn bereiken.

Thuis zet ik de foto's in het album Carnaval Wringersgat / Rijen 2011, het zijn er 27. Druk op F11 voor Full Screen.

Enjoy!

Posted by CasaSpider at 5:40 PM | Permalink | Comments (8)

Laatst vroeg CasasPa zich in een comment af waar de naam Wringersgat toch voor staat. Vaak zit er een zekere logica in Carnavalsplaatsnamen, zoals in het geval van Striepersgat (Valkenswaard) en Brouwersgat (Dommelen). Sigaren werden gestriept en Valkenswaard was met Hofnar en Willem II een belangrijke speler op de sigarenmarkt. Wat brouwen is behoeft geen nadere uitleg, Dommelsch bier is wereldberoemd.

Maar hoe zit dat dan met Wringersgat (Rijen) en Dringersgat (Gilze)? Hier valt niets over te lezen. Gelukkig is deze vraag drie jaar geleden ook al gesteld. De mysterieuze Trezeguet, daar zou ik nu graag eens een foto van zien, kwam met het antwoord. Hierbij integraal haar comment van 6 februari 2008:

Ik weet het! Ik weet het! (Hoop ik dan...)Dringersgat en Wringergsgat zijn Brabantse scheldnamen. Vroeger zei men dat Gilzenaren voordringen en Rijenaren (Rijers?) wringers waren. Ik hoop dat mijn antwoorden goed zijn. Heb namelijk mijn best gedaan. Eerst gebeld met de provincie, dan gemeente en uiteindelijk kreeg ik telefoonnummer van ene Jan de Vet uit Gilze. Maar ik verstond hem voor geen meter! Leek alsof hij een andere taal sprak dan Nederlands. By the way, waarom een prijsvraag zonder prijs? Flauw hoor!

Dat noem ik nog eens fanatiek, bellen met provincie, gemeente en met Jan de Vet uit Gilze persoonlijk. Jan de Vet schijnt een tamelijk beroemde Gilzenaar te zijn. Betreft het dezelfde Jan de Vet als degene die de intrede van de kniekous (mirror) in Gilze heeft meegemaakt?

Rest de vraag wat "wringen" precies is. Kom er maar in, Trezeguet.

Update 08.03.2011 / 10:20:00

In dit artikel in BN De Stem vond ik de volgende uitleg. Zoals met alle informatie gevonden op het Internet geldt ook hier: Alle Angaben ohne Gewähr.

Gilzenaren stonden vroeger bekend als dringers; ze drongen voor in winkels, of drongen tegen elkaar bij het uitgaan van de kerk. De naam Dringersgat is dus ontstaan vanuit de scheld- of spotnaam van de inwoners van Gilze. Opvallend is de Gilzer carnavalsstichting weer een heel andere naam heeft, namelijk de Leuttappers. Achter deze titel schuilt de verklaring dat leut tappen plezier maken betekent. Daarnaast telt de naam Leuttappers elf letters en zoals bekend is elf het gekkengetal.

De titel Wringersgat is afgeleid van de naam van buurtdorp Gilze: Dringersgat. In Gilze werd al een aantal jaren carnaval gevierd en de oprichters van de carnavalsorganisatie in Rijen vonden het aardig voor de titel voor Rijen een tegenhanger op de naam van hun buurdorp te bedenken. Zo ontstond Wringersgat. De keuze heeft dus niets te maken met de betekenis van wringer: het uitwringen van was of huiden. Pas veel later is die link gelegd.

Dat de Rijenaren met carnaval Hangijzers heten is weer een heel ander verhaal. Minister Joseph Luns gebruikte in die tijd vaak de term 'hangijzer'. Zo kwam die uitdrukking ook terug bij een vergadering over carnaval in Rijen, waarbij iemand riep: 'Waarom geen hangijzers?' Het woordenboek werd erbij gepakt en 'heet hangijzer' staat voor 'moeilijk geval'. Maar hangijzer werd ook gebruikt voor iemand die wil blijven hangen/plakken. Dit vonden ze in Rijen wel toepasselijk, dus heten de Rijenaren sindsdien Hangijzers tijdens de carnavalsdagen.

Posted by CasaSpider at 8:12 PM | Permalink | Comments (6)

Op woensdag 2 maart 2011 stemmen we voor de Provinciale Staten. Stemmen is altijd een beetje spannend. Niet dat één stem nu zoveel uitmaakt, maar vele kleintjes maken een grote.

Bovendien is het zo dat hoe minder mensen de moeite nemen naar de stembus te gaan, des te belangrijker impliciet de stem wordt van hen die dat wel doen. Mijn advies derhalve: "Blijft allen thuis!"

De twee stemgerechtigde Spiders gaan wel. Het gebeurt op een vertrouwde lokatie, de KBS Sint Jozef. Een leuke school, immers Luchiano (013) zat en Diana (4) zit erop.

Toch denk ik met enige weemoed terug aan de bokshal te Marie Pampoen op Curacao. We stemmen laat, het is al ruim na zessen. Een houten stoel heet ons van harte welkom. Waarvoor dank.

Het gebruikelijke opkomstpercentage voor de Provinciale Staten is 40%, maar ik zie meteen al dat het percentage deze keer hoger uitvalt. Er staat zowaar een rij, dat hebben we in Rijen niet eerder meegemaakt.

Als Lucy haar stem heeft uitgebracht is ze blij. Het is nu 21:55:04 uur en het lijkt erop dat de coalitie geen meerderheid in de Eerste Kamer gaat krijgen. De winter is bijna voorbij en de sneeuwschuiver van Cohen komt eraan.

Wat er precies met Noord-Brabant gaat gebeuren, eerlijk gezegd hebben we geen idee.

Posted by CasaSpider at 10:12 PM | Permalink | Comments (1)

Wat zullen we eens gaan doen op zondagmiddag? Ik weet het wel, vv Rijen speelt uit tegen Waspik. Het blijft een geweldige naam. Nu nog de rest van het gezin overtuigen. Luchiano (013) is een hopeloze zaak, die heeft nooit ergens zin in. Lucy zegt meteen ja als ze de naam Waspik hoort, lava-guebo in het Spaans. Diana (4) is ook gemakkelijk over te halen, zij is dol op de frietjes die in voetbalkantines worden gebakken.

We arriveren tijdens de rust, de stand is 0-1 in het voordeel van Rijen. Als we de kantine binnen stappen, zien we meteen teamleider Marco Fischer van de C4 met zijn zoon Wesley. Diana is dol op Wesley, haar dag kan niet meer stuk. De mannen betreden het veld en wij nemen plaats op de tribune.

Waspik-Rijen is een fel duel, soms zelfs ronduit onvriendelijk. De scheidsrechter is geen thuisfluiter en stuurt al vrij snel een Waspik-speler van het veld af. Rijen voetbalt verzorgder en wint uiteindelijk verdiend met 0-2. Als toetje volgen hier een paar foto's van de titanenstrijd:

• Rijen aanvaller Freek kopt de bal door
• Wat staat die Waspik-man vrij!
• Rijen scoort de bevrijdende 0-2
• Het scorebord registreert de goal in de 82e minuut
• Keeper Ömer grijpt de bal en juwelier Het Anker krijgt gratis reclame
• Na afloop van een toch onvriendelijke wedstrijd is iedereen weer sportief

We naderen Rijen en Lucy vindt dat we de auto moeten wassen. Hij staat meestal onder een boom geparkeerd en ik weet niet wat het is maar een aantal vogels vindt het nodig om hem elke nacht helemaal onder te schijten. Bij het benzinestation van Rijen-sponsor Van Dorst koop ik een kaartje voor de wasstraat. Of het echt een wasstraat is durf ik niet te zeggen. De auto staat stil en de rollers gaan er overheen, dat idee.

Voor het zover is moeten we even in de rij staan, meer mensen wassen op zondag hun auto. Het is de eerste keer dat wij de Ford Focus wassen en ik vraag mij af of de antenne van het dak af kan. We krijgen hem er niet afgedraaid. "Wat doen we, blijven we in de auto zitten of gaan we eruit tijdens het wassen?", vraag ik. De meesten willen in de auto blijven, maar ik zeg dat ik wel buiten wacht. Dan besluiten de anderen ook uit te stappen.

Ik rij de auto de wasstraat in en stop op het aangegeven moment. Het kaartje ligt op mijn stoel en ik doe nog één poging om de antenne eraf te schroeven. Tevergeefs. Dan maar niet. Ik wil het kaartje pakken om het in de automaat te steken. Waar is dat kaartje gebleven? Foetsie! Verwilderd kijk ik om mij heen, maar het onding is nergens te bekennen.

Dan gebeurt het, de deur van de wasstraat gaat automatisch dicht. Lucy kijkt licht paniekerig toe en stuurt Luchiano naar het kantoor om mij te laten redden. Koortsachtig inspecteer ik keer op keer mijn zakken. Waar kan zo'n kaartje zich nu verstoppen? Het is een raar gezicht, een hevig gesticulerende en vloekende CasaSpider in een afgesloten wasstraat. Inmiddels is de situatie op de lachstuipen van Lucy en Luchiano gaan werken.

Plotseling schiet me iets te binnen. Kort voordat we naar Rijen reden lag Lucy's telefoon op de grond voor Diana die op de achterbank zit. Hoe kwam die telefoon daar? Er zit een spleet in de stoel waardoor voorwerpen achterin terecht kunnen komen. En jawel, dat is ook met het wasstraatkaartje gebeurd, het ligt op de grond voor Luchiano's plek. Ik steek hem in de automaat en haast mij terug naar de bestuurdersplaats. Uit ervaring weet ik dat het apparaat al heel snel begint te spuiten.

We maken een paar foto's van elkaar en zo gaat een enerverend avontuur ten einde. Jammer is alleen dat de enige vrije parkeerplek weer precies onder die boom is.

Posted by CasaSpider at 6:42 AM | Permalink | Comments (5)

De winterstop heeft lang geduurd voor team, begeleiders en ouders van Rijen C4. Wat zeg ik? Ontzettend lang. Deze week zijn Luchiano (013) en ik weer gaan trainen, nou ja ik ernaar kijken. De begroeting met de anderen is hartelijk, ook Bülent en Meram hebben het voetballen gemist. Hun zonen Hasan-Ali en Ömer zijn in het najaar geopereerd en nu weer van de partij. Wie ook terug is, is Mike. Zijn uitstapje naar de C1 heeft niet helemaal goed uitgepakt en dat lag niet alleen aan de voetbalkwaliteiten van Mike. Het laatste woord daarover is nog niet gezegd, maar met Jan, Astrid, Danielle, Max, Femke en de overige aanhang van de familie Van Hees is het er bij de C4 alleen maar gezelliger op geworden.

De najaarscompetitie 2010 is als een kaars uitgegaan. Zeker vijf wedstrijden hadden nog gespeeld moeten worden, maar misschien is het juist goed dat dat niet gebeurd is. Veel eer was er voor onze C4 niet te behalen. We spelen nu iets lager, in de vierde klasse C72. Tegenstanders dit voorjaar zijn: Gilze C3, Dongen C6, Irene'58 C2, Baronie C4, Madese Boys C5, Bavel C4, Chaam C2, Right-Oh C2, Good Luck C2, Neerlandia'31 C2 en Veerse Boys C2. Volgende week kennen we dit rijtje van buiten, is dat afgesproken?

De eerste wedstrijd is meteen de belangrijkste, het betreft DE DERBY ofwel DE KNALLER tegen Gilze C3. Geen enkel team van Rijen wil verliezen tegen Gilze en andersom geldt dat precies evenzeer. Behalve Jaap zijn alle spelers present, dat betekent een volle reservebank met vijf man. De trainers Huub (links) en Ton (rechts) kijken gespannen naar het veld. Belangrijker dan dat is de vraag wie de mooiste opdruk achter op zijn jas heeft. Nou? En wat te denken van grensrechter Marco in typische Kraanvogelstand.

De Rijen-supporters hebben hun plekje aan het hek ingenomen. De eerste helft gaat gelijk op, Rijen oogt zelfs iets sterker. Cihat en Abdullah komen zo nu en dan goed door. Een keer wordt Cihat in het strafschopgebied onderuit gehaald, maar de scheidsrechter legt de bal net buiten de lijnen. De wedstrijd is een stuk spannender dan de meeste uit de vorige competitiehelft. Na 35 minuten staat het nog steeds 0-0 en trekken we verkleumd naar de kantine.

Yusuf en ik bespreken de sterke en zwakke punten van Rijen 1 en lopen terug naar het kunstgrasveld. De teams zijn al begonnen en Gilze legt aan voor een vrije trap. Ömer, de zoon van Yusuf, is deze keer onze keeper. De C4 heeft een keeperprobleem en iedere week wordt er onderhandeld wie de klos is. "Ömer is wel onze beste keeper", zeg ik tegen Yusuf. "Hij keept goed, maar nu staat hij iets te ver voor het doel", zegt Yusuf. Dat heeft hij goed gezien, want de Gilze-speler krult de vrije trap over de keeper heen de goal in: 0-1 voor Gilze. Wat een bummer.

Met de camera posteer ik me achter het Gilze-doel en probeer onze voorwaartsen naar voren te schreeuwen. In de 53e minuut brengt de hardwerkende Mike zichzelf in stelling en knalt de gelijkmaker binnen. Ook hierna is Rijen de bovenliggende partij, maar de winnende treffer komt er niet en zo blijft het bij een 1-1 gelijkspel.

Scoreverloop Rijen C4 - Gilze C3 1-1:

37 0-1
53 1-1 (Mike)

Alle posts over Rijen C4 in het seizoen 2010-2011 zijn gebundeld in de categorie Luchiano Rijen C4 2010/2011.

Posted by CasaSpider at 10:19 PM | Permalink | Comments (7)

Binnen zitten met Kerstmis is aanlokkelijk. Binnen is het lekker warm met eten en drinken onder handbereik. Even een frisse neus halen is minder aanlokkelijk, maar wel nuttig. In het algemeen haalt men een frisse neus buiten.

"We kunnen naar het Mastbos in Breda gaan of naar de Warande in Gilze", zeg ik. De familie heeft niet veel trek in een wandeling en dan is de Warande toch een stuk kleiner dan het Mastbos.

Ooit ben ik per ongeluk op de Warande terechtgekomen bij het zoeken naar een alternatieve route om van de Action in Gilze terug naar Rijen te rijden. Uiteraard verdwaalde ik en liet mij door de TomTom naar huis brengen.

De tas met de TomTom ligt achterin wegens niet nodig en zelfverzekerd zet ik koers naar de Action, sla daar rechtsaf en verwacht de Warande aan te treffen. Weg is die! Lucy kent mijn richtingsgevoel en begint al te lachen.

Willekeurig sla ik wat weggetjes in die allengs met steeds meer sneeuw bedekt zijn. Er is nauwelijks plaats voor twee auto's naast elkaar en bij het naar rechts uitwijken komt de donkerzwarte Volkswagen Jetta met het rechterwiel in een diepe richel met sneeuw terecht.

Potverdorie, zeg.

Met kunst- en vliegwerk en eerst achteruit rijden weet ik eruit te komen. Als we weer schone weg onder de banden hebben, parkeer ik de auto en vis de TomTom uit de achterbak. Even later zijn we bij de Warande, zo kan het ook. We lopen er een half uurtje rond en gooien sneeuwballen. Als we weer thuis zijn hebben we een frisse neus.

Het avontuur in foto's:

• Diana poseert met lichte tegenzin bij het Warande-bord.
• Luchiano (013) met Brabant Water kerstmuts heeft nog meer zin in een kiekje.
• Winterse Warande in Gilze.
• Van klein naar groot op de uitkijkpost.
• Diana op volle snelheid.
• Zittend op een bankje, Diana doet een topmodel na en Luchiano is het er niet helemaal mee eens.
• Maar daar lacht hij (Luchiano) alweer.
• Lucy en Diana lopen een heuveltje op.
• Diana heeft de top bereikt, het wordt tijd voor een sleetje.
• De kerstmuts staat Luchiano goed, hij warmt zijn handen na weer een sneeuwbal.
• Thuis ligt er een kado onder de kerstboom voor Diana.
• Diana in alle staten.

Posted by CasaSpider at 8:22 PM | Permalink | Comments (7)

Het is wel een beetje oud nieuws, misschien zelfs mosterd na de maaltijd, maar het is winter in Nederland en het sneeuwt. Sorry hoor, maar de A59 is al die tijd prima berijdbaar geweest en files heb ik er niet gezien. Waarom verontschuldig ik mij daar überhaupt voor? Dat is net zoiets als sorry zeggen als men een wc-deur opendoet en er zit al iemand.

Speciaal voor de vrienden op Curacao deze idyllische foto van onze achtertuin in Gilze-Rijen. De mensen aan de overkant van de oceaan denken nu: "Haha, sneeuw en vorst in Nederland. Mooi dat ik hier zit, met minimaal 27 graden." Zo dacht ik ook, toen ik op Curacao woonde. En nu denk ik, oh zat ik maar in het zonnetje nou die winter heeft ook wel wat.

Diana (4) denkt over dergelijke dingen niet na, die vindt alles prachtig.

Posted by CasaSpider at 9:33 PM | Permalink | Comments (6)

Vrijdag rijd ik van Brabant Water in Den Bosch rechtstreeks naar Dommelen, gemeente Valkenswaard. CasasPa, mijn zussen Monica, Margriet en Pascale, alsmede ondergetekende hebben een eetafspraak. Zo vaak kunnen we niet met zijn allen eten, immers Margriet woont in Ferreira do Alentejo (Zuid-Portugal). Binnenkort meer daarover.

(Maar ik beloof niets)

Enfin, het restaurant waar het allemaal gaat gebeuren is Claire (website), aan de Kleine Berg 47 in Eindhoven. De Kleine Berg is typisch zo'n straat waar ik graag met een bloedrode cabriolet doorheen mag scheuren, maar vanavond is Laurent er toch niet. Tijdens het diner bieden we CasasPa als kado een foto-album aan, met veel zorg door Margriet en Pascale in elkaar gezet. Het betreft foto's uit mei 2009, toen CasasPa 75 jaar werd. Wij zijn toen met hetzelfde gezelschap een dagje naar Aken geweest en even later was er het officiële verjaardagsfeest waar veel mensen op af zijn gekomen. Al die foto's moesten ingeplakt worden en voor men het weet is er een jaar voorbij.

Het boek valt in goede aarde en het diner kan nu echt van start. Restaurant Claire is modern ingericht, stijlvol maar daardoor ook een beetje koud. Dat heeft tot gevolg dat de akoestiek enigszins te wensen over laat, in die zin dat wij toch wel enige last hebben van de andere gasten.

Zus Monica heeft haar conclusie snel klaar: "Dat zijn vast Brabanders, die zijn vaak erg luidruchtig". Gelukkig heeft zij hier ook een voorbeeld van: "Nou, ik zat eens in de trein, eerste klas want het regende, en daar zat pontificaal een dikke Brabantse vrouw die duidelijk in de tweede klas thuishoorde en desalniettemin het hoogste woord had."

Schandalig eigenlijk, dat Brabanders überhaupt eerste klas mogen reizen! Pascale doet er een schepje bovenop: "Ik zat eens in de trein toen een vrouw uit Helmond ("Jaaaah, Helmond", schreeuwen wij eensgezind), een vrouw uit Helmond dus keihard zat te bellen. Ineens riep zij uit: "Oh, ik moet nu naar het toilet, want ik ga naar de verjaardag van mijn oma en moet mijn oksels nog ontharen!"

Compleet gekkenhuis. Over de bediening hebben we niet te klagen, het zijn keurige dames. Alleen zegt de leukste, met lang blond haar, telkens en consequent: "Alstublieft". Ook in situaties waar een "Dankuwel" eigenlijk meer op zijn plaats is. Zo gauw kan ik er geen voorbeeld van geven, hetgeen wel een beetje jammer is voor deze anekdote.

Het eten is heerlijk, hoe vaak eet men trouwens hertenbiefstuk? Neen, dat is niet zielig. Het is een gezellige avond en om half een rol ik moe en tevreden mijn bed in. De volgende dag moeten er boodschappen gedaan worden. Even naar de Primera voor de Lotto-formulieren, neen de jackpot is niet bij ons gevallen, en daarna een zakje oliebollen kopen. Hé, daar staat een ezel op het Wilhelminaplein. Diana (4) loopt er op de automatische piloot naartoe.

Het is dan ook een erg lieve ezel, ook voor capuchonjeugd.

Posted by CasaSpider at 9:00 PM | Permalink | Comments (14)

Als men in de gemeente Gilze-Rijen spreekt van De Derby, dan kan het maar over één ding gaan: de voetbalclash tussen Gilze 1 en Rijen 1. Wat De Derby hier zo bijzonder maakt is dat hij slechts zelden heeft plaatsgevonden. Een van de redenen hiervoor is dat vv Rijen pas sinds het seizoen 2003-2004 bestaat, gefuseerd uit EVV en RAC.

Met dank aan Frenckie Drums die de voorbeschouwing op de vv Rijen-website verzorgt is de volgende informatie over de historie van De Derby boven komen drijven:

• 05.10.2003 Gilze 1 - Rijen 1 1-2 (5e klasse)
• 09.04.2006 Gilze 1 - Rijen 1 0-5 (4e klasse)

Zondag is er de derde Derby in Gilze. Natuurlijk willen wij daarbij zijn. Ik vraag het nog aan Diana (4): "Zullen we naar het voetballen gaan, om vv Rijen te kijken?" Haar antwoord is een volmondig ja. Dan zeg ik: "Maar het is wel in Gilze en daar haten ze Rijen. Ga je dan weer vee-vee Rijen zingen?" Diana: "Euhm, nee. Dan zing ik Giiiilze Rijen!"

Gezien de kou en de aanwezigheid van twee dames vertrekken we iets later om tijdens de pauze bij het Sportpark Lange Wagenstraat te arriveren. De auto parkeer ik achteraan in een sliert, net aan het begin van de bushalte. Volgend seizoen speelt Gilze op een compleet nieuw aangelegd sportpark, maar zover is het nog niet. De entree gaat nog wel, die tribune kan echt niet meer. Het is gezellig druk. De Gilze-aanhang staat vooral voor de kantine. Verderop langs het veld zijn de nodige supporters uit Rijen te zien. Wij brengen eerst een bezoek aan het speeltuintje.

De ruststand is 2-1 in het voordeel van Gilze. Als de spelers het veld betreden is er vuurwerk, een fenomeen dat zich een paar keer herhaalt. Rijen dringt aan zonder potten te breken. In het algemeen oogt hun spel verzorgder dan dat van Gilze, het probleem is alleen dat er nauwelijks gevaar ontstaat.

Dat is aan de andere kant wel anders. Na een minuut of vijf houdt Diana het voor gezien, ze wil naar huis. Dat kan natuurlijk niet en in plaats daarvan gaat ze samen met Lucy naar de kantine. Daar is het warmer en al snel hebben ze de nodige aanspraak van een paar mannelijke Gilze-fans.

Samen met Luchiano (013) trotseer ik de snijdende kou. Als er nog een kwartier te spelen is zeg ik tegen hem: "Nee jongen, het zit er vandaag niet in. De 3-1 valt eerder dan de 2-2". In de voorlaatste minuut wordt mijn voorspelling bewaarheid. Gilze verslaat Rijen verdiend met 3-1 en viert de overwinning uitbundig. Als de spelers het publiek bedanken zie ik een grappig bord: Gilze en Niet Rijen. Het tekent de verhoudingen waarbij het kleinere Gilze zich graag afzet tegen de grote buurman uit het noorden, met zijn station en zijn gemeentehuis.

We lopen naar de auto. Ik zie alleen een grijze auto. De mijne moet daarachter staan, maar is niet te zien. "Volgens mij hebben ze onze auto weggesleept", stotter ik. Typisch iets voor die Gilzenaren! Drie seconden later blijkt dat ik me vergist heb, de auto staat keurig verdekt opgesteld achter die grijze. We rijden in één ruk door naar de Chinese Muur in Rijen voor een portie Babi Pangang.

Ondanks de uitslag was het een mooie Derby.

Posted by CasaSpider at 8:55 PM | Permalink | Comments (5)

Zaterdag gaan we na Luchiano's (013) voetbalwedstrijd (0-7) met zijn allen naar Oosterhout. Diana (4) heeft laarzen nodig en als een Imelda Marcos verheugt ze zich daar enorm op. Eerst valt ons oog op een paar mooie paarse laarzen in maat 26. Helaas heeft Diana tegenwoordig maat 27 en kiezen we een ander paar paarse laarzen uit. Verrukt stapt de kleine prinses ermee rond.

Een sprongetje door een Wormgat. Het loopt tegen twaalven als we naar bed gaan. Geen probleem, immers door de wintertijd winnen we een uur. Dat is al de tweede semi-drievoudige alliteratie in twee alinea's. Zondag meldt Teletekst dat Harry Mulisch overleden is, maar dat deden ze twee keer eerder ook en toen was het niet waar. Niet dat iemand hoopt dat het nu wel waar is, maar zonder bevestiging van een andere bron geloof ik het niet. Het blijkt echt waar.

Een unieke schrijver is niet meer onder ons. Bijna even uniek is dat ik bij mijn weten nooit een boek van de beste man heb gelezen. Wel bijna het hele oeuvre van Jan Wolkers, zo weet men meteen waar mijn interesses liggen. De kapsels van Luchiano en CasaSpider zien er ietwat Catweazelachtig uit. Komt dat even goed uit, dat we een uur extra hebben. Lucy neemt de tondeuse ter hand en even later zijn wij weer strak-strak.

Het zonnetje schijnt en we besluiten de tweede helft van Rijen 1 tegen SCO/TOFS 1 uit Oosterhout mee te pikken. Op de tribune is plaats genoeg. Luchiano is er met zijn nieuwe bal, kado van CasasPa en Truus, vandoor naar een van de kunstgrasvelden. Na twee minuten voetbal kijken begint Diana al om patat te zeuren. In de 60e minuut van de wedstrijd, wij zijn er dan een kwartier, geef ik toe en loop met haar naar de kantine. Het is een hele kunst om met twee plastic bekers bier, een plastic beker cola en een grote bak patat met mayonaise terug naar de tribune te lopen. Ik krijg ook heel wat commentaar van de toeschouwers: "Heb je dorst? Ga je dat helemaal alleen opdrinken?" En wat dies meer zij.

Gedurende het twaalf minuten verblijf in de kantine heb ik mooi het openingsdoelpunt van vv Rijen gemist. Het is geen hoogstaande wedstrijd, maar Rijen heeft toch de overhand. Een minuut of tien voor het einde van de wedstrijd breekt SCO/TOFS uit en dit leidt tot de gelijkmaker. Lucy schreeuwt het uit en Diana schrikt daar zo van dat ze de cola over haar kleren gooit. Hadden die lui van SCO/TOFS daar nou niet een beetje rekening mee kunnen houden?

De wedstrijd wordt enigszins onvriendelijk, maar dat kan ons niet schelen als Rijen kort voor tijd de 2-1 scoort. Helaas is de vreugde van korte duur, het doelpunt wordt afgekeurd wegens buitenspel en zo eindigt de wedstrijd in 1-1. Nog even en dan begint op televisie Een tegen Honderd. Daar kijken we met het hele gezin naar. Diana raadt altijd antwoord B. Ze vindt het prachtig als ik A heb gezegd en het toch antwoord B blijkt te zijn. Nou, zo slim is ze niet want ik heb het vaker goed dan zij. Dondersteen.

Regelmatig verpakken wij nu vragen in het A-B-C formaat. "Diana, wat wil je op je brood? A. Pindakaas B. Hazelnootpasta C. Kaas?" Ze raakt er al aardig op ingespeeld. Dat is heel mooi, want de herfstvakantie is afgelopen. Dat zei ik zaterdag nog tegen haar: "Diana, maandag moet je lekker weer naar school." Waarop Diana antwoordt: "Ja, en jij naar Den Bosch."

Was het eigenlijk wel zomaar een weekend?

Posted by CasaSpider at 8:35 PM | Permalink | Comments (6)

"Het Boeimeer is het driehoekige gebied waarlangs de beide Bredase rivieren de Mark en de Aa in een stompe punt naar elkaar toelopen, en waarbij de westelijke uitvalsweg naar Princenhage, hier gevormd door de Julianalaan, de noordgrens vormt." (Bron) Maar zaterdag hoeven wij niet naar dat driehoekige gebied waarlangs die twee rivieren in een stompe punt naar elkaar toelopen. Neen, Boeimeer komt naar ons toe. Van tevoren weten we dat we weinig kans maken, Boeimeer C4 staat bovenaan in de vierde klasse C71.

Onderweg naar Sportpark Vijf Eiken is er veel oponthoud bij de spoorwegovergang aan de Oosterhoutseweg. Het verkeerslicht bij de spoorwegovergang staat continu op rood. Dan zie ik dat er auto's tussen de spoorbomen door slalommen. Er staat een trein stil en het verkeer wordt geregeld door hulpagenten. Dat belooft niet veel goeds. Als we even later op het sportpark aankomen, horen we brandweer en politie aan komen rijden.

Het is een tikkeltje regenachtig, maar minder dan een week eerder en vooral ook veel minder guur. Al snel blijkt Boeimeer een maatje te groot en de goals vliegen keeper Ömer om de oren. De naam Luchiano (12 013) galmt regelmatig over het veld. Dat komt niet zozeer omdat hij voor de gelegenheid aanvoerder is, maar door het feit dat Boeimeer er ook een in de gelederen heeft. Dat zie je niet vaak. Hier gooit onze Luchiano in, let eens op de handjes van Martijn en zijn directe tegenstander. Is dit spiegelen of is dit spiegelen?

Bij rust is het 0-6 voor de Bredanaren of zijn het Bredaenaars, neen ik denk toch Bredanaren. In de tweede helft komen Jorg en Cihad erin en dat scheelt een slok op de borrel. Rijen C4 biedt veel meer tegenstand en aangezien Boeimeer het doelsaldo wil opvijzelen krijgen onze voorwaartsen veel ruimte. Een van die voorwaartsen is Luchiano die zeker drie keer alleen voor de keeper van Boeimeer opduikt. Helaas is hij ongelukkig in de afwerking. Een keer ziet hij Abdullah vrij staan en passed de bal keurig naar hem. Ook deze kans gaat verloren. Later zeg ik tegen Luchiano dat hij de juiste beslissing heeft genomen. Natuurlijk is het leuk om zelf te scoren, maar als hij gemist had was het een echte ego-actie geweest.

Hoe dan ook weet Boeimeer slechts een keer te scoren in de tweede helft en dat is een verdienste van onze jongens. Op zeker moment schreeuwt de vlaggende leider van Boeimeer dat Luchiano gewisseld moet worden. "Nou nog mooier", denk ik bij mijzelf, "gaat die man beslissen wie er bij ons uit moet?" Maar hij bedoelt de Luchiano van Boeimeer. Als de jongen voor mij langs loopt kan ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. "Heet jij Luchiano met 'ch' of met alleen een 'c'", vraag ik. "Met 'ch'", antwoordt de jongen en vervolgt: "Alleen heet ik niet Luchiano maar Richiano". Op het veld klinkt het nagenoeg gelijk.

Na het laatste fluitsignaal hoor ik in de kantine van de Turkse vaders dat het waarschijnlijk een Turkse vrouw is geweest die voor de trein is gesprongen. Iemand kwam haar zoon halen die op het veld naast ons met de C2 speelde. Welk een triest verhaal moet daar achter zitten. Thuis eten we opgewarmde zuurkool met puree van gisteren en gaan daarna op weg naar Oosterhout om laarzen voor Diana (4) te kopen. Het leven gaat door.

Scoreverloop Rijen C4 - Boeimeer C4 0-7:

04 0-1
06 0-2
13 0-3
17 0-4
32 0-5
35 0-6
53 0-7

Alle posts over Rijen C4 in het seizoen 2010-2011 zijn gebundeld in de categorie Luchiano Rijen C4 2010/2011.

Posted by CasaSpider at 9:15 PM | Permalink | Comments (4)

Dinsdag 19 oktober 2010 is het Jaarmarkt in Rijen. Een soort van nationale feestdag voor het dorp, het hele openbare leven ligt stil. Vraag me niet wat er precies gebeurt op de Jaarmarkt, maar het heeft vast met drank te maken. Dit was het resultaat van de Jaarmarkt 2009:

RIJEN - De jaarmarkt in Rijen is dinsdagavond geëindigd in een veldslag.

Zes mensen werden gearresteerd en drie agenten raakten lichtgewond. Een van hen moest voor behandeling naar het ziekenhuis.

De ongeregeldheden begonnen rond halfelf met een opstootje in de zaal van 't Boerke aan de Hoofdstraat, waar een ruit sneuvelde na wat de politie noemt enig trek- en duwwerk van bezoekers. Daarop hebben twee portiers twee jongens die binnen gevochten hadden, buitengezet. De politie vroeg dit duo zich verder uit de voeten te maken. De agenten spraken vervolgens andere jongeren aan die op straatmeubilair stonden en tegen auto's hingen. Op dat moment werden de agenten bekogeld met (kiezel)stenen. De stenengooiers werden volgens de politie aangemoedigd door de groep die kort daarvoor was aangesproken. Omdat er vanuit het café steeds meer mensen op het tumult afkwamen, riep de politie assistentie in vanuit de regio. Met behulp van die extra agenten, onder wie drie hondengeleiders, is de straat vervolgens leeggeveegd.

Aangehouden zijn drie mannen (20, 27 en 50) en een vrouw (24) uit Rijen en een man van 29 en een vrouw van 20 uit Breda.

Wat een tumult. Zeg Jaarmarkt in Rijen en je zegt als vanzelf kermis. Waar anders kan die kermis gehouden worden dan op het Burgemeester Sweensplein? Precies: nergens! Met de auto hebben we die 500 meter zo afgelegd, oh wat is het toch heerlijk parkeren vlakbij het Burgemeester Sweensplein. Op de kermis duiken Lucy en Diana (4) al snel in de Rups en Luchiano (12) in de Cake-Walk. Ik beperk mij tot het maken van foto's.

De volgende etappe is Spooky Pirates, een soort van donker spookhuis met piraten als thema. Acht euro voor vier personen is niet weinig. Als Diana bij het betreden van het spookhuis al harder gilt dan de piratenpoppen vrees ik het ergste. Ik neem haar op de arm en loods ons tussen autobanden, touwen en bewegende ondergronden heen. Licht getraumatiseerd maar wel levend komt Diana eruit. Een oliebol en een suikerspin helpen haar er weer enigszins bovenop. Daarna durft ze weer in andere attracties en vindt de draaimolen zelfs saai.

Er is zo'n ding met ronddraaiende cabines: Break Dance. Luchiano is er al een keer in geweest en het is heftiger dan de Bomber van vorig jaar. Ik spot Hasan Ali met zijn broer en Ömer Celik, beiden teamgenoten van Luchiano in de C4. Even later gaat Luchiano er nog een keer in. Wij willen kijken, maar dan wel in het zonnetje. Daarom lopen we om het apparaat heen, richting Spooky Pirates. Als Diana dat in de gaten heeft begint ze te krijsen: "Nee, ik wil niet daarin!" Het kost enige moeite haar duidelijk te maken dat we alleen maar in het zonnetje gaan staan.

Als je niet uitkijkt is een paar uurtjes kermis duurder dan een dag Efteling met het hele gezin. Compleet gekkenhuis. Tijd om thuis de shoarma maar eens op het vuur te zetten.

Posted by CasaSpider at 6:10 AM | Permalink | Comments (6)

De inwoners van de gemeente Gilze-Rijen zijn zonder uitzondering sportief en uitzonderlijk getalenteerd. Het is niet anders, kijk zelf maar. Zondag 27 september werden de jeugdsportkampioenen over de periode najaar 2009 t/m juli 2010 gehuldigd in jongerencentrum A16. Let wel, alleen de jeugdsportkampioenen en dat zijn er in totaal niet minder dan 206.

Als we bij het jongerencentrum aankomen is het al gezellig druk. In de panna-kooi voetballen fanatieke straatvoetballers om de eer, de kleine Yessin is de onbetwiste ster.

Twirling groep The Twilights verzorgt de opening van het officiële programma en dat doen ze goed. De zilverkleurharige burgemeester Roep beklimt het podium en roept twee twirl-girls meteen terug. Kyra van Iersel en Danique Ackermans worden als eerste gehuldigd van de individuele sporters. Soms is het bepaald geen straf om burgemeester te zijn.

Maar dan is het tijd voor de voetbalteams. Niet minder dan acht teams van vv Rijen hebben vorig jaar een kampioenschap behaald. In de tussentijd hebben de jongens van de nu C4 en toen D4 onze Diana (4) ontdekt. Vooral Ivar is dol op haar en leert haar graag onzinnige dingen. Hij vraagt aan Diana of ze bij hem achter op de fiets mee naar school wil en ze zegt nog ja ook. "Op school stop ik je dan in mijn kluisje", besluit Ivar.

Ik vraag hem waarom hij toch zo dol is op Diana, immers hij heeft zelf ook een leuke zus: Kyra is notabene als eerste gehuldigd! Ivar trekt een heel vies gezicht en gaat over tot de orde van de dag. De voormalige Rijen D4 betreedt het podium en dat levert het volgende moment op met de burgemeester naast Ömer Celik.

Luchiano (12) vindt het allemaal niet zo boeiend, hij heeft niet echt zin in zijn medaille, ook al hangt de burgemeester hem om. Voor de foto doet hij zijn best, maar als de buit binnen is wil hij meteen naar huis, vermoedelijk om zijn proefwerken Duits en Wiskunde goed voor te kunnen bereiden.

Posted by CasaSpider at 7:00 AM | Permalink | Comments (4)

Sommigen zeggen dat het Zuid-Nederland achterloopt. De scholen beginnen er op maandag 6 september, terwijl andere delen van Nederland al een tijdje lekker bezig zijn. Maar lopen Australie en Indonesie dan ook voor op Nederland? Het is er wel een paar uur eerder Nieuwjaar.

Wij hebben twee kinderen die vandaag na lange tijd voor het eerst weer naar school gaan. Luchiano (12) hoeft zich pas om 13:15 op het Beatrix College te melden, hij zit in klas 2tl4. Om iets voor half een fietst hij weg, een paar minuten later kom ik thuis. Ik heb speciaal vrijgenomen om Diana (4) naar haar eerste schooldag op de basisschool te begeleiden. Net als haar grote broer eerder deed, gaat zij naar de KBS Sint Jozef in Rijen.

Ze is apetrots dat ze naar de basisschool gaat, ja ze schept er zelfs over op. Parmant loopt ze met haar tasje rond, immers dat heeft ze nodig op de basisschool. Blij loopt ze naar de auto en neemt plaats in haar kinderzitje.

Luttele minuten later arriveren we bij de KBS Sint Jozef. De giraffenklas is snel gevonden en juffrouw Monique heet Diana welkom. Ze nestelt zich tussen de giraffenknuffels. Bij het afscheid heeft Diana nauwelijks oog voor ons, er zijn zoveel andere indrukken op te doen.

Nog geen twee uur later is het tijd om haar op te halen. De speelplaats is volgestroomd met ouders. Daar komen de giraffen aan. Als Diana mij ontwaart schreeuwt ze het uit en rent naar me toe. Ja, zo zien we onze kinderen graag! "Hoe was het op school?", vragen we. "Leuk, alleen wilde er niemand met me spelen." Diana had een jongetje op het oog om mee te spelen, maar die wilde niet. Morgen kan dat helemaal anders zijn, we zullen wel zien.

We zijn net thuis of Luchiano komt eraan. Ook zijn middag was leuk. "Ja, ik was met mijn sleutels aan het spelen. Buiten hè. En toen viel die sleutelbos uit mijn hand, in zo'n putje. Nou, na de les mocht ik een knijper lenen en toen haalde ik hem er zo uit." Dat begint al goed. Ik vraag hoe het met zijn fiets is. "Oh goed, alleen liep de ketting eraf." Het belooft een enerverend jaar te worden.

Pluspunt van het naar school gaan is dat de kinderen vanaf vandaag om 21:15 naar bed gaan. Eindelijk rust!

Posted by CasaSpider at 6:50 PM | Permalink | Comments (7)

Er zijn bepaalde ontwikkelingen gaande. Niet zelden is de ene ontwikkeling de trigger voor een andere. Zo onstaat een keten aan ontwikkelingen, de basis van de Chaos Theorie. Het kantoor van Brabant Water aan de Magistratenlaan 200 te 's-Hertogenbosch, ook wel Bolduque genaamd, kijkt uit op het Centraal Station.

Meestal komen er gewone treinen langs, zoals de gele dubbeldekker. Geen idee of het een DDM-1, een DDM-2 of een DDM-3 is en dat boeit ook weinigen. Soms is er een bijzondere trein, bijvoorbeeld een stoomtrein of eentje met heel veel rode en gele Ferrari's.

Binnenkort kunnen we regelmatig genieten van een nieuw model trein. Het is niets minder dan de hogesnelheidstrein ICE. Deze gaat dedicated op het traject Rijen - Den Bosch rijden, zo kondigt de NS aan bij monde van de uit Spanje afkomstige woordvoerder Estación del Ferrocarril. Waarom speciaal dit traject? Del Ferrocarril: "Hierover kunnen wij op dit moment nog geen openheid van zaken geven. Doel van zowel ProRail als van NS is om een persoon met de geheime bijnaam CasaSpider snel en betrouwbaar van Rijen naar Den Bosch en vice versa te transporteren. Oeps!"

Navraag bij de heer CasaSpider leert dat het inderdaad de vermaledijde blogger is die achter de plannen zit. CasaSpider: "Om de concurrentie met de donkerzwarte Volkswagen Jetta aan te kunnen was het voor de NS noodzakelijk om ingrijpende maatregelen te nemen. Met een gemiddelde snelheid van boven de 200 kilometer per uur is Den Bosch in twaalf minuten te bereiken. En het mooie is dat men zijn rijbewijs gewoon houdt." Een punt van zorg blijft wel de haperende airco van de ICE.

In Tilburg is ontstemd gereageerd op het initiatief. Burgemeester Opstelten verwoordt de kritiek als volgt: "Het is toch een bla-bla-blamage! Tilburg is veel groter dan Rijen! Bla-bla. En toch moeten wij dulden dat de ICE langs al onze stations dendert op weg naar dat gehucht. Bovendien hebben ze daar net de Oostelijke Ontsluitingsweg Rijen, ja de OOR. Wat heeft Rijen in vredesnaam wat Tilburg niet heeft? Chanteren ze soms de minister?"

Gemakshalve vergeet Opstelten dat Breda er nog erger aan toe is. Aangezien de ICE in Rijen rechtsomkeert maakt is Breda vanuit westelijke richting in het geheel niet meer per trein te bereiken. In Breda was vooralsnog niemand bereid voor de microfoon te verschijnen.

Posted by CasaSpider at 8:24 PM | Permalink | Comments (9)

Ruim een week geleden zat het eraan te komen, sinds afgelopen zaterdag 31 juli 2010 is het een feit. De Oostelijke Ontsluitingsweg Rijen (OOR) is geopend voor verkeer. Kort samengevat betekent de aanleg van de OOR dat vooral vrachtverkeer vanuit Dongen niet meer door de smalle en drukke Hoofdstraat van Rijen hoeft, maar industrieterrein Haansberg en het verder gelegen Tilburg snel en geriefelijk via de nieuw aangelegde verbindingsweg kan bereiken. Is dat niet mooi? Jazeker, overal ontwaart men blije gezichten.

Dinsdagmiddag om een uur of vijf pak ik de fiets (sic!) en rijd via de Hoofdstraat Rijen uit de Dongenseweg op, eigenlijk is dat gewoon dezelfde straat maar heet die vanaf een bepaald punt anders, en beland al snel bij de nieuwe rotonde. Het is een prachtige rotonde waar een strak blauw ANWB-bord aangeeft hoe men vanaf nu naar industrieterrein Haansberg kan rijden.

Op de fiets waant men zich een vakantieganger. De OOR is een heerlijk rustige weg waar men als automobilist niet harder dan 60 mag rijden, dit tot ongenoegen van sommigen. Maar bekijk het eens van de andere kant, het betreft slechts een heel kort stukje weg, hoeveel wint men door hier 80 te rijden? Neen, laten we het allemaal maar eens kalm aan doen. Aan beide kanten van de weg staat mais, tenminste dat denk ik. Evengoed kunnen het klaprozen zijn, de encounter met de natuur verdooft me enigszins.

Af en toe werp ik een blik op mijn telefoon waar de Nokia Sports Tracker actief is. Google Maps kent de OOR nog niet, maar daar heeft de Sports Tracker maling aan. Die denkt dat ik cross-country dwars door de weilanden fiets.

Daar is de rotonde van de Zwarte Dijk al. Tot voor kort kon men vanuit Haansberg hier alleen rechtsaf richting de Garden Master of linksaf het dorp in. Nu is de bewegwijzering aangepast en staat ook Dongen op de kaart. Vanuit mijn zolderraam heb ik gewoon uitzicht op de OOR, dat rode tentje is mijn markeringspunt. Is de rust in onze wijk verstoord? Neen, daar is geen sprake van.

Concluderend is de Oostelijke Ontsluitingsweg Rijen een van de beste en mooiste ontsluitingswegen die er bestaan, zoveel is nu al duidelijk.

Posted by CasaSpider at 9:02 PM | Permalink | Comments (11)

Niet zelden is goed plannen de basis voor succes. Net als veel steden en dorpen heeft ook Rijen te kampen met verkeersproblemen. Alleen al de spoorlijn zorgt voor hoofdbrekens, immers wij hebben slechts één spoorwegviaduct, de Generaal Maczektunnel. De andere drie of vier (?) overgangen zijn gelijkvloers en leveren overlast op voor het verkeer. De lijn Breda-Tilburg is tamelijk druk.

Toen ik voor het eerst door de Hoofdstraat in Rijen reed, na een jarenlang verblijf op het ruim opgezette Curacao, was ik verbaasd over dat smalle weggetje waarin de heren (m) verkeersdeskundigen ook nog eens met opzet versmallingen aanbrachten om de vaart eruit te halen. De versmalling gebruikt men voor parkeerplaatsen, maar degene die daar zijn auto parkeert mag van geluk spreken als de buitenspiegel er na een half uurtje nog op zit.

Vanuit Dongen komt er via de Dongenseweg/Hoofdstraat heel wat vrachtverkeer Rijen binnen. Meestal is de bestemming industrieterrein Haansberg. Om de verkeersstroom door de binnenstad (ahum) te ontlasten is de Oostelijke Ontsluitingsweg Rijen (OOR) bedacht. Met deze weg wordt de Dongenseweg aangesloten op de rotonde aan de Zwarte Dijk. Vanaf die rotonde bereikt men in een vloek en een zucht op een mooie, brede weg industrieterrein Haansberg, mede met dank aan de Generaal Maczektunnel.

Als iemand iets bedenkt zijn er altijd voor- en tegenstanders, zo ook in het geval van de OOR. Voorstanders zijn de bewoners van de (ahum) binnenstad en zij die niet dichtbij het geplande tracé wonen. Tegenstanders zijn de mensen die nu een schitterend uitzicht op de weilanden hebben en vrezen straks vooral vrachtverkeer langs te zien denderen. Toevallig woon ik vlak tegen deze weilanden aan, zie de "A" op de kaart. Toch ben ik voorstander van de OOR, de Hoofdstraat moet gewoon ontlast worden.

Enfin, de werkzaamheden bevinden zich in de laatste fase. Dit heeft tot gevolg dat de Dongenseweg is afgesloten. De Dongenseweg is de enige verbinding tussen Rijen en Dongen. Normaliter is dat mijn route naar de A27 om vervolgens via knooppunt Hooipolder de A59 op te draaien richting Den Bosch. Tegelijkertijd is mijn uitvalsweg naar Tilburg en Breda, via industrieterrein Haansberg, afgesloten, omdat men van de gelegenheid gebruik maakt de Generaal Maczektunnel een opknapbeurt te geven.

Nu rijd ik daarom over de Vijf Eikenweg naar Oosterhout om daar de A27 op te komen. Wat schetst mijn verbazing, ook de af- en oprit Oosterhout-Zuid/Rijen is afgesloten! Een wegomleiding leidt naar de volgende oprit, net voor die van Dongen. Als men het weet is het niet zo erg, maar kom er maar eens achter. Op de terugweg vrijdagmiddag dacht ik: "Ach, ik heb tijd genoeg. Eens kijken hoe ze het bij de Dongenseweg hebben opgelost om naar Rijen te komen."

Bij de afslag Dongen rijd ik als gebruikelijk van de A27 naar Dongen. Aan het begin van de Dongenseweg staat aangegeven dat deze is afgesloten en ik rijd een stukje door met de navigatie aan in de hoop dat die me op een verborgen weggetje wijst. Uiteindelijk moet ik helemaal terug naar de afslag Dongen om alsnog de A27 op te rijden en er pas bij Breda-Noord/Dorst weer af te gaan. In totaal heb ik 25 kilometer omgereden.

Over een week of twee is de situatie genormaliseerd en kan ik eindelijk bij de rotonde Zwarte Dijk eens rechtdoor scheuren totdat mijn OREN er pijn van doen.

Posted by CasaSpider at 10:17 PM | Permalink | Comments (2)

Vrijdag en zaterdag zijn er de Luchtmachtdagen op vliegbasis Gilze-Rijen, iets waar velen naar uitkijken. Vliegtuigen en helikopters hebben iets magisch en dat geldt zeker voor de militaire versies. De eerste vraag is hoe op de immens grote vliegbasis te geraken. De normale weg naar het vliegveld is afgesloten en de organisatie raadt aan om per openbaar vervoer te komen.

Op papier is alles goed geregeld, ik rijd met de fiets (sic!) naar het op anderhalve kilometer gelegen industrieterrein Haansberg. Daar is een grote fietsenparkeerplaats ingericht, bewaakt door militairen. Er rijden gratis pendelbussen op en neer naar het vliegveld en in een mum van tijd zijn we er. In deze tijden on-Nederlands maar wel magnifieke promotie: de toegang tot de Luchtmachtdagen is gratis!

Ik slenter over het terrein en neem een kijkje bij open hangars en de talloze stands waar eten, kleding, boeken en wat dies meer zij verkocht worden. De Koninklijke Luchtmacht is druk aan het werven en richt daar zelfs een hele hangar voor in. Ook zijn er mooie prijzen te winnen als men zich inschrijft. Nu maar hopen dat mijn 100 kilo en min-6 aan beide ogen geen beletsel vormen om volgend jaar aan de F16-opleiding te beginnen. Wordt een jongensdroom dan eindelijk waar?

Een speciale plaats is ingeruimd voor de Apache helikopters, immers Gilze-Rijen is de thuisbasis van het Defensie Helikopter Commando (DHC). Kinderen mogen in gevechtstenue met de Zwarte Spin ((C)asaSpider, red.) op de foto. Om negen uur gaat het oficiele programma van start. Er staan hekken langs de start-/landingsbaan en iedereen probeert vooraan te staan. Dat is best een vreemd concept bij een vliegshow, immers over het algemeen bevinden vliegtuigen zich in de lucht. Even later snap ook ik dat het fotograferen en filmen van opstijgende en landende vliegtuigen gemakkelijker gaat als er geen mensen voor je staan.

Om de 25 meter staan luidsprekers opgesteld. De commentator van de vliegbasis babbelt er lustig op los en verschaft ook de nodige informatie. Op een dergelijk groot terrein met zoveel mensen kan het gebeuren dat een kind zijn ouders kwijtraakt, of andersom. Om tien uur meldt de speaker het eerste geval en zegt daarbij: "Gisteren waren hier 100.000 bezoekers en is er niet één kind kwijtgeraakt. Nu zijn we een uurtje onderweg en hebben de eerste al te pakken. Ouders, let op uw kinderen."

Eindelijk heb ik een plekje vooraan veroverd en neem aanvankelijk een foto van iedere vliegbeweging. Ik ben niet de enige en val met mijn gedateerde Sony V3 enigszins uit de toon temidden van de Canon's en de Nikon's met telelenzen van een halve meter. Sommige mensen associeren een vliegveld met milieuverontreiniging. Mij valt op dat er veel gele paardenbloemen tussen het gras groeien en bovenal de aanwezigheid van kleine vogeltjes die iedere keer als er een vliegtuig voorbij komt een soort van paringsdans uitvoeren. Ze zijn gewoon verliefd op die vliegtuigen.

Er zijn al een aantal vliegtuigen en helikopters aan de beurt geweest en ik vermaak mij opperbest. De speaker zegt wel dat er misschien slecht weer in aantocht is, een opmerking die ik nonchalant naast mij neerleg. Dan gebeurt het, een Belgische F16 draait de startbaan op en staat stil aan het begin daarvan. Een leek onderkent de combinatie van elegantie en kracht van dit vliegtuig, in hondentermen een Dobermann waarbij de voorgaande vliegtuigen poedels gelijken.

Het vliegtuig maakt zich klaar voor de take-off, de motoren beginnen te loeien. De F16 zet zich in beweging, de eerste meters nog langzaam. De toeschouwers kijken ademloos toe en wachten op de uitbarsting. Net als het toestel mij voorbij is gaat de afterburner aan, tenminste ik denk dat dat zo gaat, en dan breekt de hel los. Lawaai mooier dan de mooiste symphonie. De F16 komt los van de grond en is enkele tellen later al bijna uit het zicht. Een onvergetelijke ervaring. Grote mannen krijgen collectief een brok in de keel. Daar komt hij aan voor de landing, een perfecte touch-down.

Tsja, na deze overweldigende ervaring ervaart men een blusoperatie van drie helikopters toch als enigszins duf. En dat geldt ook voor fleurig gekleurde Franse vliegtuigjes, een parade van verschillende helikopters en de knappe capriolen die stuntvliegers uitvoeren. Na 400 buikrollen, halve loopings en andere kunsten heeft men dat wel gezien. Ik kijk op mijn horloge, het is half twaalf. Om een uur of twaalf wil ik naar huis in verband met Nederland-Japan (1-0, Sneijder), maar er is een nieuwe F16 in aantocht. Het is een Deense, hopelijk een zonder rancune, die zijn vleugels en dergelijke aan het checken is.

Dan begint het tamelijk hard te regenen. Paraplu's worden opgestoken, de mijne niet want die ligt veilig thuis. Wat doe ik, blijven of gaan? Een vraag die bij veel mensen wel vaker door het hoofd spookt. Er komt beweging in de F16 en ik haal mijn fototoestel onder de jas vandaan. Het regent pijpenstelen, maar de start van een F16 wil ik nooit meer missen. Wederom is het overweldigend. Meteen na de start houd ik het voor gezien en begeef me naar de opstapplaats Haansberg.

Meer mensen zijn op dat idee gekomen, een logische beslissing gezien het slechte weer en de aankomende voetbalwedstrijd. Niet zo logisch echter voor de Haansberg-pendelbuschauffeurs die naar verluidt precies op dat moment van hun pauze genieten. Wij staan met meer dan 1000 man in het vak, maar er komt geen bus. Gelukkig is het wel weer droog geworden. Naast ons vak vertrekken de pendelbussen naar station Tilburg om de twee minuten, ze zijn bijna helemaal leeg.

Eindelijk komen de Haansberg-bussen. Met een beetje gedrang en geduw lukt het me in de derde bus te stappen. Gelukkig staat mijn fiets er nog, dat is altijd maar afwachten met fietsen. Na drie pedaalslagen vallen er druppels. Een man met weer-ervaring roept dat het zometeen gaat hozen. Ik moet toch naar huis. De man heeft gelijk. Een plensbui die zijn weerga niet kent daalt over Rijen heen. Na 200 meter ben ik al compleet doorweekt, de spijkerbroek kleeft om mijn dijen en de druppels op de bril vertroebelen het zicht. Neen, doe mij maar zo'n computerdisplay van een F16.

Als een verzopen kat loop ik de huiskamer binnen. Mijn huisgenoten lachen, ook dat nog. Wat kan het schelen, alleen al die eerste start van de F16 is de moeite dubbel en dwars waard. Lessons learned, openbaar vervoer is niets voor CasaSpider. De hele middag horen we straaljagers over Gilze-Rijen denderen, wat een heerlijk geluid. In totaal hebben 250.000 mensen vrijdag en zaterdag onze gemeente bezocht. Wij zijn trots op Gilze-Rijen en Gilze-Rijen is trots op haar vliegbasis.

Posted by CasaSpider at 11:16 AM | Permalink | Comments (6)

Er zijn weinig dagen beter geschikt als vrije dagen dan vrijdagen en helemaal als het zulk stralend zomerweer is. Stelling #01: In ieder mens schuilt een kleine Gaaikema. Drie dingen staan op het programma: het regelen van een nieuw paspoort, het kopen van een luchtbed plus pomp voor het kampeerweekend van vv Rijen waar Luchiano (12) vanavond naar toe gaat en een bezoekje aan de Biergrens. Op het Wilhelminaplein in Rijen zit een fotograaf, die winkel heb ik al een paar keer bezocht. Gewoontegetrouw parkeer ik op het dak van de Albert Heijn en wandel langs de Primera, de Zeeman, nog een winkel en huh? Ben ik verkeerd gelopen? Heb ik niet goed gekeken? De fotozaak blijkt te zijn verdwenen. Snel google ik naar pasfoto's in Rijen en kom uit bij Dagpauwoog Design aan de Dagpauwoog nummer 9. Nooit van gehoord.

Bij de Primera informeer ik naar fotozaken. De vrouw bevestigt dat de fotograaf van het Wilhelminaplein weg is en zegt dat ze een advertentie heeft gelezen van Dagpauwoog Design. "Hey, die heb ik net gegoogled." Ik besluit erheen te rijden. Dagoogpauw, het blijft een onuitsprekelijke naam, Design bevindt zich in een woonhuis dat nog niet zo eenvoudig te bereiken is. Als ik aanbel doet er niemand open. Tsja, dan houdt het op. Ik google verder en kom uit bij Foto Jans in Winkelcentrum Heyhoef in Tilburg Reeshof (Kom Reesshoppen!). Het telefoonnummer staat vermeld en met een druk op de knop heb ik ze aan de lijn. Pasfoto's maken is geen probleem en ik geef aan er over een kwartier te zijn, de TomTom wijst de weg.

Stelling #02: Techniek vergroot de voorsprong van mannen ten opzichte van vrouwen. Dit behoeft enige toelichting. Ondanks dat ik op jeugdige leeftijd al ongeveer alle hoofdsteden van de wereld kende, ben ik een geografische oen. De weg zoeken lukt me nog wel, maar vinden is een heel ander verhaal.

Stelling #03: Een echte man vraagt nooit de weg. Deze stelling is algemeen bekend en drijft vrouwen tot waanzin. "Vraag het dan!", schreeuwen ze hun man wanhopig toe. Maar die stuurt de auto met verbeten blik voor de zoveelste keer de verkeerde kant op. Met mobiel internet en navigatie zijn we hier echter mooi van af! In het bedienen van technische apparaten hebben mannen nu eenmaal een onoverbrugbare voorsprong op het zwakke geslacht.

Okay, bij het betreden van de Heyhoefpromenade wip ik even binnen bij een reisbureau om aan de daar aanwezige dames te vragen waar Foto Jans zich precies bevindt. Maar dat mag, dat telt niet mee. "Aan het uiteinde van de straat, links", antwoordt de reisconsulente. Onderweg zie ik een Blokker, dat is handig voor straks. De pasfoto's zijn in een vloek en een zucht gemaakt. Wel vreemd dat ik mijn bril af moet zetten. "Dat is nodig voor het scannen", zegt de fotograaf, "en bovendien kan een bril op en af." Hier valt weinig tegen in te brengen. Voor tien euro overhandigt de man me vier prachtige foto's, zonder bril met een glimlach.

Ik wip binnen bij de Blokker en koop een luchtbed, met pomp. Voor het zwembadje dat we vorig jaar aanschaften zag ik af van een pomp. Nu moet gezegd dat het opblazen van een zwembad een bepaald euforisch gevoel veroorzaakt, te vergelijken met het gebruik van zware stimulerende middelen. Zo licht wordt men ervan in het hoofd. Deze keer ga ik toch voor de pomp vanwege weinig zin in twee uur blazen bij aanvang van het kampeerweekend. Het volgende doel is het gemeentehuis van Rijen. Het duurt niet lang voordat ik aan de beurt ben en het aanvragen van een paspoort is erg eenvoudig. Mijn foto en handtekening worden gescand en vervolgens moet ik wijsvinger en duim van beide handen op een sensor leggen. Volgende week vrijdag ligt hij klaar. Kosten: € 50,90.

Binnen anderhalf uur ben ik weer thuis. Dat was geen vrouw gelukt, waarmee Stelling #02 is bewezen.

Posted by CasaSpider at 12:27 PM | Permalink | Comments (8)

Veel mensen verkeren in de veronderstelling dat het op Koninginnedag te doen is in Amsterdam, Utrecht en Den Haag. De ware kenner weet echter dat het Burgemeester Sweensplein te Rijen The Place2Be is. Ook logistiek gezien loopt de gemeente Gilze en Rijen mijlenver voor op de Randstad. Parkeren is hier gratis en kan zonder problemen op een afstand van minder dan 200 meter van het evenementenplein. Hoe doen ze dat toch in Gilze en Rijen?

Voordat we op pad gaan maken we ons op en roepen de hulp in van Het Statief voor een familieportret en eentje van Lucy en Luchiano (12). Het Burgemeester Sweensplein bevindt zich op ongeveer 800 meter van ons huis, de keuze voor de auto is derhalve logisch en snel gemaakt. Op de vrijmarkt komen we al vrij snel een voetbalspel tegen dat er goed en compleet uitziet. Voor tien Euro mogen we het meenemen. We is in dit geval CasaSpider die het gevaarte meteen in de donkerzwarte Volkswagen Jetta stouwt.

Als ik terugkom hebben de anderen reeds meer koopjes gespot. Diana (3) krijgt voor € 0,10 een paard waar ze vanaf dat moment de hele tijd mee rondloopt, alsmede twee rokjes voor in totaal € 2,=. De patat en het bier kosten meer, maar dan is men ook wel binnen in de partytent op het Burgemeester Sweensplein. Die naam kan men niet vaak genoeg herhalen.

Wie was eigenlijk deze burgemeester Sweens? Ik zoek het even op: "Dr. J.C.M. Sweens (1900-1972), burgemeester van Gilze-Rijen (1933-1941), van Dongen (1941-1955) en van Helmond (1955-1965), in de periode 1937-1948 lid Tweede Kamer" (Bron). Geen kleine jongen dus.

In de partytent staan kinderen op het podium die ofwel bezig zijn met hun eerste Tai-Chi les ofwel een merkwaardig dansje instuderen. Het toekijkende publiek bevindt zich ook in een bepaalde mate van trance. Verder is er niet zoveel te doen, eigenlijk heel gek voor het Burgemeester Sweensplein, en we besluiten even naar huis te gaan.

Het nieuwe voetbalspel wordt fanatiek ingewijd.

Posted by CasaSpider at 2:08 PM | Permalink | Comments (10)

Het kleine schuurtje in onze achtertuin begint uit te puilen. Tijd om de ophaaldienst van het grof vuil eens te bellen. Ze komen donderdagmiddag. Die ochtend ruimen we de hele schuur uit. Lucy bepaalt wat er weg gaat, het gekke bij ons is namelijk dat zij meer wil bewaren dan ik. Zonder innerlijk in huilen uit te barsten gooi ik mijn Noren weg, ze moeten ongeveer 34 jaar oud zijn.

Eens in de zoveel tijd is het geen gek idee dat mensen een moment nemen om te kijken wat ze bezitten dan wel allemaal met zich meeslepen. Diana (3) is daar nog te jong voor, zij wil alles houden. Steeds als we een attribuut klaar zetten waar zij een relatie mee heeft zet ze een enorme keel op: "Neeeeeeeee! Dat niet!"

We twijfelen over de rode brandweerauto van Little Tikes. Die kochten we ergens in het jaar 2000 voor Luchiano (12). Hij ziet er niet meer als nieuw uit, maar rijdt nog steeds. Spullen van Little Tikes zijn onverwoestbaar. Het ding staat nu twee jaar in de schuur stof te vergaren, maar Diana kan er geen afstand van doen. Straks maken we hem schoon en dan mag ze erop rijden.

Als de schuur leeg is mag ik iets voor mij geheel nieuws doen: de schuur stofzuigen en dan niet de bodem maar de muren en het plafond. Best slim eigenlijk en de ene na de andere spin verdwijnt in de slang. Het resultaat mag er zijn, nu mogen de overgebleven spullen er weer in. De rest staat aan de straat.

Posted by CasaSpider at 12:56 PM | Permalink | Comments (10)

We maken een wandelingetje, het is de korte ronde van ongeveer 6.5 kilometer door Rijen. Als we langs de C1000 van Van den Kieboom lopen valt het beeldje mij pas voor het eerst op. Het is De Looier, een bronzen beeld dat in 1984 door Karel Koopman is gemaakt. In de 19e eeuw ontstonden er steeds meer leerlooierijen in Rijen, vooral na de ingebruikname van de spoorlijn Breda-Tilburg op 1 oktober 1863. Over het spoor konden grondstoffen en eindproducten gemakkelijk worden vervoerd.

Er bestaan twee groepen mensen, mensen die alles in twee groepen verdelen en mensen die dat niet doen. Ja, denk daar maar eens over na. Zo is er ook een theorie die zegt dat mannen, en dan vooral mannen uit het rechtse politieke spectrum, van globale wetten houden met zo min mogelijk uitzonderingen, terwijl vrouwen, vooral vrouwen uit het linkse politieke sprectrum, liever naar de individu kijken. Van nature zijn vrouwen empathischer dan mannen, maar hoe komt dit?

Ik ga dat hier niet uitleggen. In het algemeen kijken mannen meer naar de grote lijn en vrouwen naar details, laten we het daarop houden. Als een beeldje op een plek waar men toch regelmatig komt iemand niet opvalt moet dat wel een globaal denkende man uit het rechtse politieke spectrum zijn, of is die conclusie te vroeg getrokken?

In mijn speurtocht naar verhalen over looien stuit ik op een bijzondere blog geschreven door Kees Martens uit Dongen. Kees Martens komt uit een familie van huidenhandelaren en heeft veel meegemaakt. Zijn blog Dagboek van een Huidenkoper (mirror-1 en mirror-2) start in 2005 en kennelijk is Kees, die problemen had met zijn nieren, op 15 december van datzelfde jaar overleden. Zijn verhalen zijn zeker de moeite waard om eens door te spitten, zie ook dit artikel in de Volkskrant van Peter Brusse.

Posted by CasaSpider at 3:27 PM | Permalink | Comments (11)

Honderd jaar is best een lange tijd, niet veel mensen worden honderd. Op 11 maart 2010 heeft vliegveld Gilze-Rijen deze gedenkwaardige leeftijd bereikt, als eerste vliegveld van heel Nederland. Gilze-Rijen is niet zomaar een gemeente, dat is nu wel duidelijk.

Hoe is het allemaal begonnen? In 1909 vloog het eerste vliegtuig in Nederland, de vlucht ging over het plaatsje Leur met een Wright Flyer. Zakenlieden uit Breda en de Langstraat namen hierna het initiatief tot oprichting van de Eerste Nederlandsche Vliegvereeniging, afgekort ENV. Op 11 maart 1910 werd de oprichting bij Koninklijk Besluit goedgekeurd en was vliegveld Molenheide een feit.

In 1914 namen militairen van de Luchtvaartafdeling, voorloper van de Koninklijke Luchtmacht, het vliegterrein over en in 1933 legt men vliegveld Nerhoven aan, iets verder naar het oosten. In de jaren '70 en '80 vliegen er voornamelijk NF5's en in de jaren '90 ook de F16.

Sinds de tweede helft van de negentiger jaren is Gilze-Rijen de hoofdzetel van het Defensie Helikopter Commando, afgekort DMC. Hier staan de Apache AH64D's, de Chinook CH47D's en de Cougar AS532U2's. Als ze staan hoor je ze nauwelijks, in de lucht is dat een ander verhaal. Er komen heel wat klachten binnen over geluidsoverlast, ik heb daar eerlijk gezegd nooit last van.

Woensdagochtend gaan Lucy en ik even naar het gemeentehuis. Daar is een tentoonstelling over honderd jaar vliegbasis Gilze-Rijen. We zien er foto's van de eerste houten hangars en andere prenten over de geschiedenis van het vliegveld. Leuk om eens te zien en de koffie is er gratis. We kiezen voor Café-au-lait. Uit de lokale krant een foto van de onthulling van de gedenksteen door burgemeester René Roep en luitenant-generaal Jac Jansen, let niet op de spelfout in diens naam.

Meer achtergrondinformatie: Wikipedia.

Posted by CasaSpider at 8:42 PM | Permalink | Comments (3)

De onder normale omstandigheden enorm rustige Brabantse gemeente Gilze-Rijen wordt al geruime tijd onveilig gemaakt door Boa's. Gelukkig betreft het niet de Constrictor- doch de Çelik-variant. Daar hebben alleen mensen met slechte bedoelingen last van.

De afkorting BOA staat voor Buitengewoon Opsporings Ambtenaar. In Gilze-Rijen hebben we er twee waarvan ik er een tweemaal per week spreek, bij de trainingen van Rijen D4. Het is Meram Çelik. In het jaar 2009 hebben de BOA's 571 waarschuwingen uitgedeeld en 37 bekeuringen uitgeschreven. In tegenstelling tot zijn collega is Meram hiertoe bevoegd. Als BOA maak je elke dag wel iets mee en Meram kan daar leuk over vertellen.

Op een dag rijden de BOA's vlakbij de Milieustraat en zien dat een man zijn hond laat poepen. Op zich is dit toegestaan, maar de viezigheid dient vervolgens wel door de eigenaar opgeruimd te worden. Dat lijkt hier niet te gebeuren. Meram's collega Stan Pagie spreekt de man aan:

Stan: "Meneer, uw hond heeft gepoept en dat moet u opruimen."
Man: "Nee, dat doe ik niet."
Stan: "Ja maar, dat moet wel."
Man: "Geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt!"
Man: "Hier vlakbij ligt het meest vervuilde riool van Rijen en dan moet ik zeker de poep van mijn hond opruimen? Dacht het niet!"
Stan: "Toch moet het."
Man: "Bekijk het maar, ik doe het niet!"

Meram hoort de discussie aan en ziet dat partijen niet echt nader tot elkaar komen. Hij besluit in te grijpen:

Meram: "Meneer. Of u ruimt NU de poep op of u krijgt NU een bekeuring!"
Man: "Oh, okay. Ik ruim het wel op."

Posted by CasaSpider at 7:00 AM | Permalink | Comments (16)

Alle dingen zijn connected, de kunst is slechts het lezen van de verbanden. Zaterdag zijn we naar de GardenMaster in Rijen geweest. Het voorjaar staat op springen hetgeen een beetje kromme Engelstalige woordspeling is en wat wil je dan? Bloemen in de tuin. Persoonlijk heb ik liever een parkeerplaats in de tuin, maar men kan niet alles hebben in het leven.

Lucy weet precies wat ze van de GardenMaster wil. Luchiano (12) en Diana (3) vermaken zich met een draak. Behalve planten kopen we ook een middel om katten uit de tuin te houden. Ergens toch vreemd om niet te zeggen raar, dat binnenkort van iedere hond het DNA-profiel wordt vastgelegd om zo te kunnen achterhalen wie het baasje is dat de poep van zijn hond niet heeft opgeruimd, terwijl katten hun behoeftes ongestraft in de hele buurt kunnen doen.

We hebben al koffiedrab geprobeerd, dat helpt wel een beetje maar is schijnbaar niet goed voor de grond. Vervolgens besprenkelen we de tuin met azijn, zonder noemenswaardig resultaat. Nu hebben we speciaal katafschrikkend poeder met een geur waar katten een enorme hekel aan hebben. De gebruiksaanwijzing garandeert resultaat, behoudens bij katten die niet goed kunnen ruiken. Die pech hebben wij vast weer.

Zaterdagavond kijken we naar Eredivisie Live, wat is er nu leuker dan gratis een topper zien. PSV-FC Twente staat op het programma en eindigt in een ietwat teleurstellend 1-1 gelijkspel. Wie is de trainer van FC Twente? Dat is Steve McClaren, een aimabele Engelsman die in november 2007 na een 2-3 nederlaag tegen Kroatie ontslagen werd als bondscoach van het Engelse elftal. Het blijft een prachtig getimede foto: Got the Skills?

Mijn geheugen is al lang niet meer onfeilbaar. Zoekend naar andere verhalen mijnerzijds over die altijd weer enerverende bezoekjes aan de GardenMaster stuit ik op 23 november 2007 met als hoogtepunten de val van Steve McClaren, Lucy met haar nieuwe plantjes en een recalcitrante Luchiano (toen 10, nu 12) die zijn aankomende pubergevoel wel heel mooi verwoordt.

We hebben gratis Eredivisie Live, maar vanmiddag gaan we met zijn allen naar de bioscoop. Het is een stuk duurder en we missen de wedstrijden, maar Diana is nog nooit in een bioscoop geweest en deze ervaring mag niet ontbreken. Ja, alles is met elkaar verbonden.

Verhip! De dames zijn al begonnen.

Continue reading "Verbindende verbanden" »

Posted by CasaSpider at 10:42 AM | Permalink | Comments (7)

Woensdag 3 maart 2010 trekt heel Nederland naar de stembus voor de gemeenteraadsverkiezingen. Nou ja, heel Nederland is overdreven. De opkomst ligt onder de 60%. In de gemeente Gilze en Rijen is dat zelfs niet meer dan 51.5%. Leeft politiek niet in onze mooie gemeente? Het lijkt er een beetje op.

Immers, er zijn slechts zes partijen van belang, in Gilze en Rijen geen SP, geen D66, geen GroenLinks, geen TON, geen Partij voor de Dieren en ga zo maar door. Grote winnaar is Kern'75 dat van 4 naar 7 zetels gaat. De PvdA gaat van 6 naar 5, GemBel en CDA consolideren op 3, de VVD stijgt van 2 naar 3 en Overig06 verdwijnt uit de raad. Bron: Teletekst.

Als men aan mij vraagt: "Waar staat Kern'75 voor?" dan moet ik het antwoord schuldig blijven. Ik vermoed, maar dat is dus slechts een vermoeden, dat hun belangrijkste punt de ontwikkeling van de Oostelijke Ontsluitingsweg Rijen (OOR) is. Als deze ontsluiting tot stand komt ontlast dit het verkeer in het dorpscentrum ten koste van het gebied bij mij thuis in de buurt.

Waar wij nu uitkijken op weilanden komt straks een drukke weg. Bewoners in mijn buurt zijn derhalve geen voorstanders van de OOR maar tegelijkertijd een minderheid ten opzichte van de gehele dorpskern. Is de overwinning van Kern'75 hiermee verklaard? Wie het weet mag het zeggen.

Woensdagmiddag mag Diana (3) onze stembiljetten in de stembus gooien en donderdag maken we een ommetje met haar. De schommel in de speeltuin is vervangen door een rieten constructie en dat ziet er tamelijk relaxed uit. Of is het nu relaxt? De eerste spelling komt op mij toch relaxter over en Diana maakt het allemaal niets uit. Vervangen is overigens niet helemaal het goede woord, want een van de twee schommels is domweg gestolen.

We sluiten af met een paar ritjes aan de kabelbaan. Yeeha! Op 9 juni 2010 mogen we weer stemmen en dan gaat het echt ergens over. Agnes Kant heeft zojuist de handdoek in de ring geworpen. Wie volgt?

Posted by CasaSpider at 8:41 PM | Permalink | Comments (5)

Woensdag kocht ik twee lampjes voor een Ikea-ding met drie spotjes. De lampjes hebben geen fitting maar er komen twee puntjes uit die men in een houder moet draaien. Ze pasten niet. Bij het vergelijken van de nieuwe met de oude lampjes komen we erachter dat de oude dikkere pinnetjes hebben. Kennelijk heb ik de verkeerde gekocht. Wie verzint er zoiets, het doet me denken aan Gilette-mesjes die altijd geschikt zijn voor precies één vermaledijd model.

Donderdagochtend is het erg glad op de weg, tenminste in Rijen. Om hem te waarschuwen bel ik Luchiano (12): "Pas straks op jongen, het is spekglad op de weg." Hij is deze winter al vaker van zijn fiets geflikkerd dan ik in mijn hele leven, vandaar. Van 9 tot 12 zit ik bij een SAP Upgrade Workshop, humor verzekerd. Na de pauze zet ik voor de zekerheid mijn telefoon in de vergaderstand. Om kwart voor elf, nog geen kwartier later, gaat hij over. Het is Luchiano. In een dergelijk geval is SMS handig en even later vertelt hij mij dat hij weer van zijn fiets is gevallen en daarbij zijn knie heeft verrekt. "Wat heeft waarschuwen dan nog voor zin?", vraag ik mij af.

Na het werk wil ik bij Albert Heijn twee goede lampjes kopen, maar ze hebben ze niet. Ter compensatie koop ik een six-pack Duvel, drie flesjes Westmalle Dubbel, een fles Cola en nog wat dingen. "Dat is € 19,76", zegt de caissiere. Daar baal ik van, want het is 24 cent te weinig voor een tweede zakje voetbalplaatjes. "Mag ik er nog een chocolade-ei bijkopen?", vraag ik. "Want anders vermoordt mijn zoon me, als ik geen twee zakjes meebreng."

"Natuurlijk mag dat", glimlacht de caissiere. Ik reken € 20,71 af en krijg tot mijn niet geringe verbazing toch slechts een pakje voetbalplaatjes. "Ik krijg er toch twee?", zeg ik lichtelijk ontstemd. "Neen", zegt de caissiere. "Statiegeld telt niet mee." In totaal bedraagt het statiegeld € 1,15 en derhalve staat de rekening netto op € 19,56. Vierenveertig cent te weinig voor een tweede zakje. Hoofdschuddend probeer ik de caissiere duidelijk te maken waarom ik hier zo van baal.

"U mag het chocolade-ei teruggeven hoor", besluit ze.
Grrrr!

Posted by CasaSpider at 7:00 PM | Permalink | Comments (13)

Op zaterdag 23 januari 2010 heeft de firma Edda Glas BV (website) in onze straat de neuslatten vervangen. Wat in vredesnaam is een neuslat?

Neuslat. Het Meramti hardhouten latje bij een raamkozijn. De neus moet minimaal 5 mm oversteken vanaf de rand van de dorpel tot het begin van de neus, met andere woorden: ventilatieruim.

Zelf verkeerde ik in de veronderstelling dat we nieuwe kozijnen kregen maar het betrof dus een neuslat. Bij het plaatsen van de nieuwe neuslat beschadigde de werkman onze dubbelglazen ruit. Hij ging dit zelf melden, wij hoefden niets te doen, er wordt een nieuwe ruit geplaatst.

Maar niet in de wereld van druktemakertje CasaSpider. Neen, in dat universum denkt de werkman: "Shit, alweer een ruit verknald. Die mensen zien er niet al te snugger uit, die vergeten dat vast. Ik zeg mooi niks tegen de baas. Toedeledokie."

Aangezien we verder ook niets meer vernemen van Edda Glas BV besluit Casa eens poolshoogte te nemen. De man van Edda Glas BV weet meteen waarover het gaat. "Ja, dat is gemeld en de ruit is al besteld. Morgen zijn we toevallig toch in Rijen. Schikt het als we hem zaterdagochtend plaatsen?"

Zo, dat is ook weer geregeld door het kleine druktemakertje. Zijn er dan helemaal geen dingen waar men zich terecht druk over kan maken? Geloof me, die zijn er ook.

Posted by CasaSpider at 7:00 AM | Permalink | Comments (9)

Plotseling ligt er een oproepkaart op de deurmat voor Diana (3) om zich te laten vaccineren tegen Nieuwe Influenza A (H1N1) oftwel de Mexicaanse Griep. De vaccinatie bestaat uit twee prikken. Nu ben ik op bepaalde gebieden best ruimdenkend maar naalden zijn niet mijn fetisch. Sowieso is het enigszins paradoxaal om een gezond lichaam te infecteren, ook al staat in de bijgeleverde folder dat het ziekmakende virus niet in het vaccin zit.

Wie geen kinderen heeft kan het zich wellicht moeilijk voorstellen maar veel ouders kampen met een dilemma. Wat als mijn kind straks slecht reageert op het vaccin? Maar wat als we niet vaccineren en ons kind belandt in het ziekenhuis? Diana is een gezonde meid en moet een griepje kunnen overleven. Maar ik herinner me nog goed toen ze net een jaar oud was en ziek werd. Als een slap vaatdoekje hing ze op mijn schouder. 's Avonds laat gingen we op zoek naar antibiotica, dat was nog op Curacao.

De bekende viroloog Ab Osterhaus verkondigt overal dat het belangrijk is om je te laten inenten. Ab Osterhaus werkt een dag in de week voor ViroClinics in Rotterdam en bezit certificaten die recht geven op 9.9% van de aandelen van dit bedrijf. Zijn we met zijn allen lijdend voorwerp in een groot financieel complot?

Enfin, op zondagavond besluiten we Diana toch te laten vaccineren. Maandag 23 november gaat de eerste ronde van start en wij vertrekken om iets voor half tien naar de Margriethal in Rijen. Het is er druk, heel druk. Diana is in een opperbest humeur. De laatste dagen heb ik haar nauwkeurig geobserveerd en zie een levenslustig meisje boordevol energie. Gewoon voor het geval dat.

Als we staan te wachten wil ze een foto van ons maken. Boven op de tribune ontwaren we burgemeester René H. Roep (rechts) van de gemeente Gilze en Rijen. Hij houdt een oogje in het zeil bij de logistiek complexe operatie waar veel mensen zijn ingezet om de grote opkomst in goede banen te leiden.

Na de rij van het inschrijven staan we in de tweede rij die uitmondt in de plaats waar de daadwerkelijke prik gegeven wordt. Voetje voor voetje schuifelen we verder en ik heb tijd genoeg om het vaccinatiebewijs van voren en van achteren te fotograferen. Later hoor ik dat in veel steden het vaccineren in vijf tot vijftien minuten gepiept is maar zo niet in Rijen. Maar wat geeft het, de sfeer in de sporthal is uitstekend. Er is muziek van Belle Perez, kinderen spelen uitgelaten en alleen de versnaperingen ontbreken.

Bij het naderen van de laatste sluis slaat bij veel kinderen de stemming om, net als bij varkens die het slachthuis ruiken. Ook Diana wordt ineens stil en weigert haar jas uit te trekken. Integendeel, ze frommelt aan haar rits om zich eens goed in te pakken. Uiteraard helpt haar dat geen zier. Het is nooit grappig om je eigen kind geprikt te zien worden, gelukkig is het leed snel geleden. Bij de uitgang staan clowns die ballonnen uitdelen, dat verzacht de pijn.

Buiten stortregent het. Diana huilt dat haar ballon nu nat wordt. We proberen haar te troosten. Over drie weken mag ze haar tweede prik halen.

Posted by CasaSpider at 7:43 PM | Permalink | Comments (7)

Zaterdagmiddag doen we met het hele gezin boodschappen, Luchiano (12) met zijn arm in de mitella. Een uitgelezen moment om de overige Spiders kennis te laten maken met het fenomeen zelfscan. Alleen Diana (3) is enthousiast en wil steeds op de knoppen drukken. Dat kan zowel voordelig (ongemerkt weghalen van boodschappen uit de lijst) als nadelig (het aantal kratten bier ophogen van 1 naar 25) uitpakken.

Wederom duurt het een stuk lnager voordat alle boodschappen in de tassen zitten. We begeven ons naar de betaalpalen alwaar het een drukte van belang is. Een AH-medewerkster wijst ons op de laatste vrije paal. Het betalen verloopt soepel. De bon van afgelopen woensdag heb ik ook bij me, in verband met de niet geleverde Sneeuwwitjes.

Er is slechts één balie waar twee medewerksters de Sneeuwwitjes en de zegeltjes van de winkeliersvereniging uitdelen. Een beetje hectische situatie. Zonder problemen krijg ik een paar honderd Sneeuwwitjes mee. Als we de bon voor de scanner houden om door het poortje te mogen dringt een man voor. Hij is er nog niet van op de hoogte dat hij alleen met de bon het pand kan verlaten.

Als we langs de kassa's richting uitgang lopen valt het op dat er geen sprake is van rijvorming. Iedere caissiere heeft maximaal een klant. Ergens heb ik met ze te doen.

Posted by CasaSpider at 10:35 AM | Permalink | Comments (8)

De Albert Heijn in winkelcentrum De Laverije te Rijen is grondig verbouwd en heringericht. Onderdeel van de nieuwe inrichting vormen een paar rekken met zelfscanapparaten. Een vriendelijke dame legt aan de consument uit hoe het werkt en hoe men zelfscannend toch gebruik kan maken van bonus-, 35%- en andere aanbiedingen.

Wat zijn de voordelen van zelfscannen? Consumentenorganisatie ConsuCasa zet ze even op een rijtje:

• De boodschappen kunnen meteen in de tas, dat scheelt tijd en stress ten opzichte van de lopende band bij de oude kassa's.
  
• Men heeft direkt een overzicht van wat de boodschappen kosten. Zo was ik verbaasd over de prijs van een grote fles Euroshopper (dat wel) slasaus, 49 eurocent!
  
• Huh? Ben ik al aan het einde van de voordelenlijst?

Eens kijken of er ook nadelen kleven aan het zelfscannen:

• Het eerstgenoemde voordeel is niet zo voordelig als het lijkt. Het is zaak om de zware boodschappen eerst te zoeken, anders wordt het een drama met het direkt inpakken van de tassen.
• Al met al kost het heel wat tijd, dat zelfscannen. Ik deed nu 45 minuten over de boodschappen waar normaliter 25 volstaan.
• Waar blijft het contact met een mooie caissiere? Okay, vandaag had ik drie encounters met AH-medewerksters in verband met het zelfscannen. Uiteindelijk is het toch de bedoeling van Albert Heijn dat er personeel uit kan.
• De groente moet men weer ouderwets zelf wegen, back to the future?
• Thuis lees ik op de kassabon dat ik recht heb op VIER SNEEUWWITJES en die ben ik VERGETEN! Dat overkomt me niet bij een caissiere.

Verder heeft het wel iets, dat gescan en gebliep. Bij het richten van de scanner op mijn streepjesoverhemd bleek ik een bonusaanbieding te zijn, gratis af te halen. Ja het is de elfde van de elfde, een heel andere dag dan de dertiende van de tweede. De hele maatschappij ontwikkelt zich richting individualisering en zelf doen. Het is niet anders en daarom is het zaak hier maar zo snel mogelijk op te anticiperen.

Bliep.

Posted by CasaSpider at 2:38 PM | Permalink | Comments (16)

Met statistieken moet men oppassen, dat is algemeen bekend. Dinsdag na de mislukte aangifte van diefstal bij de politie in Rijen doen Luchiano (12) en ik boodschappen. Normaliter gaan we daarvoor naar Albert Heijn, maar die zijn met een grootscheepse verbouwing bezig waarbij men zelfscankassa's introduceert. Helemaal geweldig, lekker gratis boodschappen doen. Dat laatste is maar een geintje natuurlijk, voordat de AH-bedrijfsleider onverhoopt meeleest.

Okay, deze keer wijken we uit naar de Emté die zich in winkelcentrum De Laverije precies tegenover Albert Heijn bevindt. Het is inmiddels half vier en we slenteren op ons gemak door de rustige winkel. De eerste keer valt het me nog niet zo op maar de tweede, derde en zeker de vierde keer wel. Her en der staan groepjes van twee of drie mensen (m/v) met elkaar te kletsen. Op zich prima, maar hun karretjes blokkeren de gangpaden. Met mijn meest boze blik probeer ik de lanterfanters angst aan te jagen.

Een conclusie heb ik al snel klaar. Bij de Emté komt een duidelijk asocialer publiek dan bij Albert Heijn, dat kan gewoon niet anders. Tot ik mij realiseer dat het half vier 's middags is. Bij Albert Heijn doen we om half zes boodschappen. Kan het niet zo zijn dat het tijdsverschil bepaalt welke soort mensen een bepaalde winkel binnengaan?

De enige manier om zekerheid te krijgen is om een keer op dinsdagmiddag boodschappen bij Albert Heijn te doen en een keer op woensdag om half zes bij Emté. Tot die tijd geen conclusies van mijn kant meer.

Posted by CasaSpider at 6:50 PM | Permalink | Comments (7)

Vorige week donderdag was Luchiano (12) gezellig op stap met CasasPa. Zijn opa schonk hem een mooi Diesel horloge. Verder is hij vrijdag, zaterdag en zondag de hele dag bezig geweest met zijn nieuwe waveboard. Waarover later meer. De herfstvakantie is afgelopen en maandag moet mag Luchiano weer naar school. Uiteraard heeft hij het nieuwe horloge om zijn pols. 's Maandags heeft klas 1th4 van het Beatrix College gym. Luchiano heeft zijn horloge nog om en de gymleraar zegt dat hij het op de tribune moet leggen. Zo geschiedt.

Na het gymmen kleedt hij zich eerst om en wil daarna zijn horloge ophalen. Inmiddels is de tribune uitgeschoven, zijn er meer kinderen en is het horloge verdwenen. Dat is al erg maar in de kleedkamer hebben kinderen ook huisgehouden. De tas van Joey is omgekeerd en de telefoons van Diego en Morteza zijn gestolen. De crimineeltjes hebben ook aan Luchiano's telefoon gezeten en er voor vier euro op gebeld. Het zijn geen beginnelingen, want ze hebben het call-register gewist.

In eerste instantie ben ik laaiend, op de criminele kinderen en ook een beetje op Luchiano die de spullen natuurlijk in zijn kluis had moeten opbergen. En niet te vergeten op de school die niet bepaald attent reageert. 's Avonds stuur ik daarom een email naar Luchiano's klassenleraar Bryan Ketelaars. Die belt mij de volgende dag op en vertelt welke acties hij inmiddels heeft ondernomen. We hebben een goed gesprek en mijn wrevel ten opzichte van de school is in ieder geval weggenomen.

We willen aangifte doen van de diefstal. Maandag bel ik de politie in Rijen en vraag of ik daar aangifte kan doen aangezien het misdrijf in Tilburg is gepleegd. Ja, dat kan maar dan moet ik wel een afspraak maken. Een beetje vreemd in mijn perceptie, om een afspraak te maken maar okay. De vrouw die mij te woord staat zegt dan: "Oh, ik zie dat u morgen gewoon de hele dag binnen kunt lopen, zonder afspraak. Als er toevallig iemand voor u aan de beurt is moet u even wachten, dat duurt dan maximaal een minuut of twintig."

Ik neem dinsdagmiddag twee uren vrij en ben om drie uur thuis. Als Luchiano thuiskomt vertrekken we meteen naar het politiebureau in Rijen. Bij de balie moet ik even wachten, twee medewerkers zijn druk met elkaar in gesprek. Uiteindelijk komt een derde persoon, een vrouw naar de balie en vraagt of we al geholpen worden. "Neen, dat niet", antwoord ik naar waarheid.

We vertellen waarvoor we komen. "Oh, maar voor aangifte van diefstal moet u een afspraak maken", zegt de vrouw. "Huh? Gisteren heb ik gebeld en zei men dat ik vandaag zo naar binnen kon." De vrouw: "Ja, maar niet voor aangifte van diefstal. Dan moet er echt een afspraak gemaakt worden."

Wat kan men doen? "Okay, laten we dan maar een afspraak maken. Wanneer kan het?", vraag ik. "Euhm... even kijken. Nee, morgen kan niet, overmorgen ook niet, ja vrijdag!"
"Vrijdag pas?", vraag ik. "Hoe laat?"
- "Twee uur kan wel", zegt de vrouw.
"Nee, dan kunnen we niet want dan zit mijn zoon nog op school", zeg ik. "Kan het ook om half vier?"
"Nee, dat kan niet. Euhm... dan wordt het volgende week."
- "Volgende week?", vraag ik verbaasd. Ondertussen vraag ik mij af hoe lang de videobeelden bewaard blijven. Omdat de gymzaal niet tot de school behoort kan de school niet om de videobeelden vragen maar moet de politie dat doen. Op zich al vreemd.
"Ja, of u moet donderdag aangifte doen in Dongen. Dat kan wel om half vier", zegt de vrouw.
- "Doet u dat dan maar", antwoord ik.

Donderdag hoef ik dus weer twee uur minder te werken. Dat is een van de voordelen van het bijhouden van een weblog, in plaats van frustratie overheerst het blije gevoel van een Casa R. de Vries momentje. Mijn respect voor het instituut politie heeft wel een kleine knauw gekregen. Heeft de combinatie van verhoogde werkdruk en bezuinigingen hen gemaakt tot de ambtenaren uit de desbetreffende mopjes?

's Avonds kwijt Luchiano zich moedig van zijn taak om het slechte nieuws aan zijn opa te vertellen.

Posted by CasaSpider at 10:33 PM | Permalink | Comments (13)

Het is alweer zijn derde verjaardag in Nederland, vandaag is Luchiano (12) twaalf jaar oud geworden. Gefeliciteerd, swa! We kijken even terug op het afgelopen jaar. Toen zat hij nog in groep 8 van de KBS Sint Jozef. De Cito-toets bepaalde dat hij naar een gemengde brugklas VMBO TL (Theoretische Leerweg) / HAVO mocht. We kiezen voor het Beatrix College in Tilburg.

Als ouder ben je toch ietwat bezorgd als je kind ineens bijna acht kilometer per dag heen en ook weer terug moet fietsen naar een school met enorm veel leerlingen. Dat valt gelukkig 100% mee, elke dag vertrekt Luchiano voor half acht met zijn vrienden Joey, Morteza en Diego richting Tilburg. Die jongens zijn allemaal een stuk ouder en groter dan hij. Of die invloed positief is daar zijn we nog niet uit, maar het behoren tot The Rijen Clan geeft een veilig gevoel.

Op school geeft Luchiano's gedrag soms reden tot zorg. Op een ouderavond vorige week vroeg zijn lerares biologie wiens vader ik was. "Van Luchiano", antwoordde ik. "Oh, nou zijn cijfers zijn prima maar zijn houding... die is echt verschrikkelijk. Hij vindt alles gemakkelijk en saai, daarom geef ik hem nu maar HAVO/VWO-stof." Een soortgelijk verhaal vertelt zijn lerares wiskunde. Dat opgeteld bij een paar akkefietjes waarbij Luchiano vrijdag een andere leerling al dan niet expres met secondenlijm besmeurde leidt dat tot enige ongerustheid. Maar... zijn cijfers zijn ruim boven verwachting.

Op een verjaardag denkt men echter niet aan ellendige zaken als school. 's Morgens gaan we vroeg op pad naar sportzaak Van Delft in Dongen. Haha, Dongen. Toevallig, maar wat is toeval, lees ik vanmorgen in mijn archieven van november 2002. Wilbert en Angelique nemen afscheid van Curacao en keren terug naar Nederland, naar Dongen om precies te zijn. Ik schrijf: "Zelf zou ik het wel weten als ik moest kiezen tussen Curacao en Dongen, maar Wilbert en Angelique weten het kennelijk ook." En nu wonen wij in Rijen, de buren van Dongen en nog een stukje kleiner.

Luchiano wil nieuwe sportschoenen en daarvoor zijn we bij Van Delft Sport in Dongen aan het juiste adres. De sympathieke eigenaar helpt altijd erg goed en straalt daardoor vertrouwen uit. Even later is hij een paar Adidas sportschoenen rijker, doen we boodschappen bij Albert Heijn en zingen thuis de eerste verjaardagsliederen. Aangezien de jarige job niet van taart houdt maar wel van pizza proberen we de twaalf kaarsjes in de Casa di Mama pizza te boren. Dat valt om den drommel nog niet mee. Is het misschien daarom dat men eerder spreekt van verjaardagstaart dan van verjaardagspizza?

Uiteindelijk lukt het en dan maken we tegen zijn zin deze foto. "Als je die plaatst krijg je problemen!" Gelukkig leest hij mijn blog eigenlijk nooit, gewoon te lui. 's Middags gaan we naar Breda en kopen winterjassen voor zowel Luchiano als Diana (3). Uiteraard wordt de middag afgesloten met een bezoek aan McDonalds. Als we thuis aankomen begint Diana te huilen: "Ik wil niet naar huis". Luchiano heeft een ander idee, hij wil naar de kermis in Rijen. "Ja, ik wil weer in de Bomber. Dat is vet man!"

De Bomber is een apparaat met een cabine aan weerszijden die een meter of dertig, veertig de lucht in gaan. Op het hoogtepunt draaien de bankjes en stort men met het gezicht naar beneden. "Daar moet je met mij in", zegt Luchiano maar ik verzin ter plekke wat smoesjes. Als we op de kermis aankomen is hij zelf ook wat minder moedig. "Even wachten, ik heb nog geen zin", zegt hij en loopt naar de botsauto's. In de tussentijd gaan Lucy, Diana en ik in de Rups. Of het nu komt omdat ik achterstevoren foto's maak weet ik niet maar ik ben blij als dit avontuur is afgelopen. Luchiano mag onze plaats innemen en draait een rondje mee.

Op een kermis eet men suikerspin. Diana maakt haar rondjes in de draaimolen en gaat samen met haar moeder in een zweefding. Luchiano zit op de wip: "Nee, ik geloof niet dat ik vandaag nog in de Bomber ga". In plaats daarvan doet hij La Bamba of hoe die attractie ook heten mag. Wat doen die geschilderde dames trouwens op de achtergrond? Zijn vrienden Joey en Morteza zijn ook op de kermis en dan durft hij plotseling wel. "Geef me vier euro, ik ga toch in de Bomber."

Vier euro, tien gulden, een vette prijs. Met een combinatie van angst en respect kijk ik toe hoe de kleine man naast Joey plaats neemt in de huiveringwekkende attractie. Even later start het apparaat en worden de jongens de ruimte ingezwiept. Keer op keer duiken ze voorover naar de aarde, Lucy kan het niet eens aanzien. Zoals meestal gaat alles goed en kunnen we na dit evenement naar huis. Het was geen verkeerde verjaardag, aldus het onderwerp cq. lijdend voorwerp van vandaag.

Posted by CasaSpider at 9:49 PM | Permalink | Comments (11)

Naar aanleiding van de post Intelligentie en de flessenautomaat bereikten CasaSpider enige duizenden emails met daarin het verzoek om begeleidend fotomateriaal. Nu gaan we hier geen gewoonte van maken, maar op een tegeltje in onze DBA-kamer staat: "Give More, Expect Less". Een mooie uitspraak.

Daarom vandaag dit geschenk van CasaSpider, de nieuwe flessenautomaat van Albert Heijn in Rijen. Duidelijk wordt op de foto met de handen aangegeven waar zich het gat voor de kratten en dat voor de losse flessen bevindt. Ergens in de verte is er een gelijkenis tussen deze flessenautomaat en Nespresso. Maar waar zit hem dat toch precies in?

Continue reading "Flessenautomaat revisited" »

Posted by CasaSpider at 1:25 PM | Permalink | Comments (4)

Zondagochtend maken we ons op voor een Grote Ronde Rijen (GRR). Uiteraard gaat de Sportstracker aan, ja sorry hoor maar zonder gadget is lopen niet vet cool. Toevallig zie ik bij het instellen dat er een Live functie op zit. Dat houdt in dat andere mensen Live kunnen zien waar wij lopen. Drie keer raden wie het haasje is, juist Luchiano (11). Als ik zeg dat hij zo kan zien waar wij zijn antwoordt hij: "Ik wil zijn waar jullie niet zijn."

Is dat een statement?

Omdat dit de tweede keer is dat we een Grote Ronde Rijen (GRR) lopen staat de route al ingeprogrammeerd. Daar doemt de Rijksweg N282 op die van Tilburg via Rijen naar Breda loopt of andersom. Ik kijk op de Nokia en zeg tegen Lucy: "Straks moeten we rechtsaf". Alsof ze dat niet weet, haar blik houdt het midden tussen verbazing, ongeloof en minachting.

Niet zelden kopieren kinderen het gedrag van hun ouders, ook als dat ongewenst gedrag is. Een extreem voorbeeld is seksueel misbruik door iemand die in zijn jeugd zelf misbruikt is. Het is een zondagmiddag ergens in 1987 als CasasPa regelmatig atletiekverslagen verzorgt voor Omroep Brabant. Ik zit lekker in mijn flatje aan de Kwangodreef 165 in Utrecht. Dan gaat de telefoon, het is CasasPa.

"Hey CasaSpider, CasasPa hier. Ik heb iets nieuws, een headset dat is een koptelefoon met microfoon voor de telefoon." In die tijd was dat dermate revolutionair dat het even uitgelegd moest worden. "Ik wil hem even uitproberen. Hoor je mij? En nu, hoor je mij nu?"

CasaSpider: "Ja, ik hoor je."
CasasPa: "Hoor je mij nu? Hallo! Test 1-2-3! Hoor je mij?"
CasaSpider, lichtelijk geïrriteerd: "Jahaa, ik hoor je."
CasasPa: "Goed he? En nu, hoor je mij nu?"

Grote genade, wat kon mij die headset schelen! We lopen net voorbij de Chinese Muur, de Chinees wel te verstaan. Ik bel ons thuisnummer en Luchiano neemt op. "En, waar zij we nu? Kun je zien waar we zijn? Waar lopen we?" Op de Sportstracker website ziet hij precies welke zijstraat we op dat moment passeren. Gedurende de anderhalf uur dat we lopen val ik hem nog twee keer lastig. Onderweg vertel ik Lucy het verhaal van CasasPa's headset.

Nu moeten we dertig jaar wachten om te weten hoe Luchiano deze traumatische gebeurtenis op zijn eigen kinderen afreageert. Gezien hoe hij met zijn zusje Diana (3) omgaat.

Posted by CasaSpider at 6:39 AM | Permalink | Comments (12)

Wandelen, wat had ik daar vroeger, wat zeg ik tot voor kort een broertje dood aan. Wandelen is een activiteit voor bejaarden! Zondag lopen Lucy en ik een zogeheten Grote Ronde door Rijen, de afstand bedraag 8.19 kilometer. Onderweg komen we qua collega-wandelaars inderdaad louter bejaarden tegen en we zien die blik in hun ogen van: "Wat doen die jongelui hier toch op zondagochtend?"

De voor ons doen lage average speed van 5.50 km/h wordt veroorzaakt doordat Lucy een keer moet plassen, ik urineren en we een paar foto's schieten. Wie kent het schiereiland Mainau in de Bodensee? Mainau heeft een subtropisch klimaat, zo groeien er bijvoorbeeld citroenen. Heel bijzonder voor een gebied op de grens van Duits- en Zwitserland. Op 7 november 1998 bericht CasaSpider hier al over als twee dames hem in Zwitserland bezoeken. Het webloggen moet dan officieel nog uitgevonden worden.

Terugkomend op de subtropische enclave Mainau, zondag heeft het er alle schijn van dat Rijen net zo'n fenomeen is. Immers, waar ziet men in de herfst een stralend blauwe hemel met palmen op de achtergrond, palmen van goud notabene? Rijen is gewoon Caribisch, dat kan gewoon niet anders. "Het is allemaal de schuld van Nederland", aldus Nel Oduber over de door de MEP verloren verkiezingen op Aruba.

Uitblazend op de bank zie ik een stukje van het WK wielrennen op de weg en vervolgens een voorbeschouwing op NAC-Feyenoord. De naam Edy de Schepper valt. Edy de Schepper? Een kwartje valt. Op de ICT-afdeling van Brabant Water is Edy de Schepper een collega van mij.

Nu wist ik al dat hij een groot NAC-supporter is, maar deze sympathieke man is dus niemand minder dan de Edy de Schepper die eind jaren '70 en begin jaren '80 bij NAC heeft gespeeld. Het sportprogramma verhaalt over een tumultueuze wedstrijd in 1979 die gestaakt wordt nadat een door een glazen asbak geraakte grensrechter (Henk Matena) het strijdtoneel groggy verlaat. Ik voel een interview opdoemen.

Toevallig is het koopzondag in Breda, precies op de dag dat Feyenoord op bezoek komt. Wij zijn daarbij. Gewoon even goed onthouden, als rood-wit gekleurde hooligans ons aanspreken is CasaSpider geboren in Rotterdam en heeft hij de overwinning in de Europacup-finale tegen Celtic in 1970 meegemaakt. Als geel-zwart ons molesteert wonen we in Rijen en verzwijgen dat we de laatste tijd een lichte voorkeur voor Tilburg hebben.

Luchiano (11) ontwikkelt zich goed. Waar hij zich voorheen als Lucy door een kledingzaak struint klagend afvroeg wanneer we naar huis gaan, deelt hij nu eenvoudig mee een kijkje op de jongensafdeling te nemen. Even later komt hij met spullen aanzetten en soms is het ook nog wat. Zie hier de spijkerbroek die hij bij de pashokjes van V&D showt.

Een dergelijke dag besluit men het beste op een terras met een glas Duvel. Tenminste dat is mijn mening, de kinderen gaan liever naar McDonalds. Zo lopen wij even later derhalve bij de McDonalds naar binnen. Het ziet er tamelijk geel-zwart met iets van Sunweb, de sponsor van NAC. De supporters zijn vrij stil, maar het kan natuurlijk ook zijn dat ze gewoon honger hebben. Snel check ik pagina 818 van Teletekest. Feyenoord heeft, met een beetje geluk, gewonnen!

Even nadenken over een mooie openingszin maandagochtend bij het koffie-apparaat voor Edy de Schepper.

Posted by CasaSpider at 9:34 PM | Permalink | Comments (14)

Dat is wel even wennen, die nieuwe wetenschapsquiz van Teleac gepresenteerd door Frank Lammers. De naam van de quiz is "Écht niet?!" en dat doet toch enigszins denken aan "Hoe? Zo!" of niet soms. Buiten het feit dat Miss Nederland een van de deelneemsters was kan ik niet veel positiefs melden over deze met laserlichten en andere neurotische effecten opgeleukte show. Die Miss Nederland is dat eigenlijk Carmen Kool?

Drank en drugs leiden tot meer begrip, een boude stelling. Toch zit er wel iets in, immers Curacao en de Nederlandse Antillen hadden de buik vol van PVV'er Hero Brinkman met zijn ongenuanceerde uitspraken. Nu hij zelf toegeeft een alcoholprobleem te hebben na een akkefietje met een barman in café Nieuwspoort is die verhouding tenminste van de kant van de Antillen verbeterd.

"Voor mij is het gedrag van de heer Brinkman begrijpelijk, nu ik heb begrepen dat hij alcoholist is. Iemand die zelf normafwijkend gedrag vertoont, beschuldigt anderen daar ook van." Aldus de Antilliaanse Statenvoorzitter Pedro Atacho (PAR).

Nog even terugkomend op Frank Lammers en "Écht niet?!" Een van de vragen was of men tijdens het slapen kan leren, bijvoorbeeld door een boek onder je hoofdkussen te leggen. Het slechte nieuws is dat dat niet kan, het goede dat ik dat weet uit een boek dat onder mijn kussen lag. Dat lijkt een beetje op: "Er bestaan twee groepen mensen, mensen die de wereld in twee groepen verdelen en zij die dat niet doen." Vanmorgen reed ik met 50 kilometer per uur naar mijn werk, hoe hard moet ik vanavond rijden om alsnog 100 kilometer gemiddeld te halen?

Tijd voor een rustmomentje. De spoorbomen gaan dicht, we staan achter een Toyota Prius en daar raast de trein richting Breda al voorbij. Vanmorgen dacht ik daar even aan. Als twee vliegtuigen recht op elkaar afvliegen kunnen ze elkaar met enige moeite nog ontwijken. Dat is precies het nadeel van de rechtlijnigheid van de het treinconcept. Is dat nog wel van deze tijd?

We nemen er maar een biertje op, voor het betere (wederzijdse) begrip.

Posted by CasaSpider at 7:31 PM | Permalink | Comments (8)

Op zondagmorgen willen we een grote ronde lopen. Een grote ronde houdt in ongeveer 8.5 kilometer. Dat wil ik echter zeker weten en loop de tuin in om de Nokia Sportstracker te activeren. Het is best mooi weer, lekker warm maar ook mistig. Er is geen GPS-satelliet te vinden. Na een half uur doelloos door onze tuin lopen en die is echt niet zo groot dat daar zoveel te beleven valt geef ik het op en gaan we op pad zonder dat de route wordt vastgelegd.

Een grote ronde heeft dan niet echt veel zin en we besluiten een kleine te lopen. Bijna weer thuis komen we op het Turfpad een oude man op zijn fiets met hulpmotor tegen met een kaart. Hij doet mee aan een speurtocht voor bejaarden ofzo en is het padje kwijt. Net als ik hem uitleg waar hij naar toe moet komen de andere bejaarden eraan. "Rijd toch gewoon achter ons aan", zeggen ze tegen de oude man die kennelijk de meest eigenwijze is.

Honderd meter verderop houdt een jongen van een jaar of acht me staande.

Jongen, zijn schoen optillend: "Meneer, weet u van welk beest die poep is?"
CasaSpider: "Geen idee."
Jongen: "Van een hond?"
CaaSpider: "Dat zou heel goed kunnen."
Jongen, zijn schoen over het zand wrijvend: "De poep gaat er niet af, ik probeer het al een hele tijd."
CasaSpider: "Gewoon nog een tijdje door het zand en de bladeren lopen, dan gaat het vanzelf weg."
Jongen: "Ach, ik ga toch een hut bouwen."

Vraag het me dan niet!

Posted by CasaSpider at 12:36 PM | Permalink | Comments (8)

Zaterdag liepen we door een overdekte winkelgalerij in het centrum van Tilburg. Het was er druk, het zag oranje van de studenten. Vreemd genoeg, alhoewel waarom is zoiets vreemd, trokken veel vooral vrouwelijke studenten hun kleren uit. Als sterreporter van het CasaLog moest ik hier het fijne van weten.

Nadat ik twee dames op de foto had gezet vroeg een andere aan mij of ik ook mijn kleren uit wilde trekken. Ach, dat overkomt me zo vaak maar deze keer had ik geen zin. De bedoeling was om een zo lang mogelijke sliert van kleren door de winkelgalerij te leggen. Als Luchiano (11) iets onzinnigs goed kan vraag ik altijd: "Krijg je daar een punt voor op je rapport?"

Een beetje lange inleiding voor iets anders dat ook lang is. Maandagmiddag ben ik vrij en we doen boodschappen. De zon brandt alsof het nog hartje zomer is en op de terugweg gaan er stemmen op om te bbq-en. Net thuis besluiten we het te doen en we rijden met zijn allen richting C1000 alwaar men het beste bbq-vlees verkoopt.

"Zullen we even snel langs de Gall & Gall rijden voor een flesje cognac, dat is lekker bij de koffie?" Iedereen vindt het een goed plan. Ik ga in mijn eentje de Gall & Gall in en de rest wacht in de auto, met draaiende motor en de airco aan. Een overblijfsel van ons verblijf op Curacao zullen we maar zeggen.

De Marquis cognac is zowaar in de aanbieding, van 23 voor 18 euro. Verheugd neem ik een fles van het schap en loop naar de kassa. Er staat een vrouw met een kind en de Gall & Gall baas is voor haar een wijnpakket aan het inpakken.

En dat gaat l-a-n-g-z-a-a-m.... h-e-e-l l-a-n-g-z-a-a-m. Hij pakt een stuk papier in zijn hand en v-o-u-w-t dat heel langzaam en p-r-e-c-i-e-s naar de bovenkant. Dan pakt hij een plakbandje en p-l-a-k-t dat heel voorzichtig op het papier. Dan s-t-r-i-j-k-t hij het zojuist gevouwen papier plat en pakt weer een plakbandje en dan een minuut of acht later (zo langzaam kan geen mens typen) is één zijde van het pakket bedekt met rood papier.

Kalm, immers er is tijd genoeg, reken ik uit hoeveel zijden een kubus heeft. De uitkomst is zes. Zes keer acht minuten staat gelijk aan achtenveertig. Redden we het bbq-en diezelfde dag nog wel? De man is inmiddels bijna halverwege de tweede zijde. "Zit ik misschien in een aflevering van Bananasplit?", vraag ik mij af al speurend naar een plots opduikende Ralph Inbar.

Af en toe werp in een blik in de auto, maar daar ziet alles er nog kalm uit. Dan gaat men calculeren, moet ik blijven wachten of is het beter om weg te gaan. Dat laatste is zonde van de verloren tijd en ik sta er al zeker 25 minuten. De Gall & Gall man ligt iets voor op schema want na een half uur is het pakket ingepakt. "Hehe!", denk ik opgelucht, "Eindelijk!"

Dan pakt de in rood uniform gehulde Gall & Galler doodkalm een paar linten en begint die met een schaar in k-r-u-l-l-en te v-e-r-a-n-d-e-r-e-n. Er onstaat lichte aandrang om een gigantische Jalapeno peper in de man's aars te rammen. Maar het is geen onvriendelijke kerel en hij straalt ontegenzeggelijk rust uit, meer dan ik. Na de gekrulde linten zoekt hij zorgvuldig een Gall & Gall sticker uit en plakt die h-e-e-l s-e-c-u-u-r in een hoek van het pakket.

Nu slaak ik hardop een zucht van opluchting, de fase van deze Jiskefetaflevering grappig te vinden ben ik reeds lang voorbij. "Kom op, moven mensen. Ik wil mijn cognac betalen. Over betalen gesproken, heeft die vrouw nu al afgerekend of moet dat ook nog gebeuren?"

Maar het wordt nog erger. De Gall & Gall man haalt twee kleine flesjes onder het pakket vandaan. "Is dit ook een kado?", vraagt hij. Zonder blikken of blozen antwoordt de vrouw dat die twee flesjes inderdaad ook een kado zijn. Gall & Gall pakt nu een lange strook doorzichtig plastic en begint dat in s-l-o-w m-o-t-i-o-n om het eerste flesje te w-i-k-k-e-l-e-n.

Okay, er gebeuren echt wel ergere dingen in de wereld maar relativering is even aan mij niet besteed. Dan zie ik Lucy vanuit de auto heftig gebaren. Ik zet de fles Marquis terug in het schap en been de zaak uit, zonder een woord. In de auto moeten we allemaal even bijkomen. Nog stoom afblazend neem ik een verkeerde afslag, dat kan er ook nog wel bij. Toevallig, maar wat is toeval, rijden we daardoor langs een slijter die we niet kennen.

"Hier ga ik de cognac kopen en het maakt me geen donder meer uit wat hij kost", roep ik vol bravoure. De winkel is behoudens de winkelier leeg, dat is alvast een pluspunt. Bij de cognac's aangekomen schrik ik van de prijzen, 35 euro is toch wel veel. "Heeft u ook Marquis?", vraag ik. "Dat zouden we wel moeten hebben maar als hij er niet tussen staat niet." Daar heeft men iets aan. "Daag!", roep ik.

In de auto lacht Luchiano zich een bult. "Haha, ja hier ga ik die cognac kopen het maakt niet uit hoeveel hij kost. En dan komt hij terug met nou die was toch wel erg duur. En nog steeds geen cognac." Kinderen hebben een vreemd gevoel voor humor.

Eindelijk komen we aan bij de C1000. Het vlees is zo gekocht en ik zoek een likeur uit voor bij de koffie. Dan hebben we toch nog wat. Mijn oog valt op de Passoa ook al vindt Lucy acht euro eigenlijk te veel. Enfin, de bbq is een succes, het vlees smaakt heerlijk en het weer werkt ook al mee. Dan zet ik koffie en schenk de Passoa in. "Wat? Is dat spul roze?"

Wij drinken nooit Passoa en in plaats van een met Tia Maria of Baileys vergelijkbare likeur staat er nu een mierzoete roze ranja voor onze neus. Die is uiteindelijk voor de gootsteen. Het is wel een lang verhaal, maar wat is nu de moraal?

Posted by CasaSpider at 6:47 AM | Permalink | Comments (16)

Nederland is een fietsland, de stelling is geponeerd. Is dat nog wel zo? Vroeger werd er overal op straat, okay op de plantsoenen gevoetbald. Ik herinner mij niet anders dan dat we na school met zijn allen gingen voetballen in de Judocus Smitsstraat of de Dokter Schaepmanstraat. En na het avondeten vaak weer.

Dussss, als er bijna niet meer op de plantsoenen wordt gevoetbald, is Nederland dan nog wel een fietsland? Ja, toch wel. Vroeger was de fiets het vervoermiddel voor de arme man en voor diegenen die geen rijbewijs hadden, zoals kinderen. Goedkoop zijn fietsen echter niet meer.

Dit jaar hebben wij nu twee fietsen gekocht. Eentje bij Bart Smit voor Diana's derde verjaardag. Lucy heeft hem in elkaar gezet, maar een echt succes was de fiets niet. Hij trapte te zwaar en de zijwieltjes zaten niet stevig genoeg vast.

Toch wil Diana fietsen en ze heeft er iets op gevonden. In plaats van op het zadel gaat ze op de bagagedrager zitten. Heel slim, want zo is het meer een ligfiets en is het gemakkelijker om kracht op de pedalen te zetten. Ze gaat in ieder geval als een speer.

Dinsdag na het werk reed ik naar Profile in Tilburg om er een Batavus Runner (26 inch) te kopen voor Luchiano (11). Hij heeft nu eenmaal een goede fiets nodig voor de dagelijkse rit Rijen-Tilburg die volgende maand van start gaat. Het was nog een hele klus om het vehikel in de donkerzwarte Volkswagen Jetta te stouwen, ondanks dat de achterbank plat lag.

Het vermaledijde stuur was met geen mogelijkheid naar binnen te krijgen, daarom heb ik de twaalf kilometer naar huis met een volledig geopend kofferdeksel gereden. Het voordeel hiervan is dat automobilisten op gepaste afstand blijven, bang als zij zijn ineens een Batavus Runner door de voorruit te krijgen.

Luchiano is dolblij met zijn fiets, zojuist heeft hij al met 31 km/h over de Zaaren gereden. Ik weet niet of dat slim is. Misschien moeten we een helm en andere beschermstukken aanschaffen. Enfin, Nederland is twee fietsers rijker.

Posted by CasaSpider at 8:53 PM | Permalink | Comments (19)

Zaterdagmiddag zijn Luchiano (11) en ik op fietsenjacht geweest. Voor het nieuwe schooljaar heeft hij dringend een echte fiets nodig, immers straks mag hij elke dag acht kilometer heen en acht kilometer terug fietsen naar Tilburg. Komt het daarom even goed uit dat we in Tilburg zijn gaan kijken. Fietsen uit Tilburg fietsen in Tilburg natuurlijk beter dan fietsen uit pak hem beet Breda.

In de Profile-winkel van Cees vd Ven helpt een jongedame ons. Eerst meet ze Luchiano op, hij mag op een 26 inch fiets. Vervolgens haalt ze de beschikbare fietsen tevoorschijn, het zijn drie Gazelle's en een Batavus. Ik hoop alleen maar dat ze niet te duur zijn maar zie verder weinig verschillen.

Luchiano heeft zijn keus echter al lang gemaakt, het moet de Batavus Runner worden. Een mooie fiets inderdaad. Tot zijn teleurstelling kopen we hem niet meteen, ik wil nog even nadenken cq. verder kijken. Inmiddels kan ik wel verklappen dat de fiets aanstaande dinsdag wordt opgehaald.

Het is een prachtige, zonnige dag. Ideaal om buiten te eten en dan moeten er weer keuzes gemaakt worden, barbecuen of mosselen. We kiezen voor de mosselen, die zijn al van prima kwaliteit. Eerst ga ik met twee goede vrienden in de tuin zitten: Westmalle Dubbel en Samsung S8000 Jet. Daar wil ik een navigatiesysteem op installeren van Amaze (website). Dat lukt prima want het systeem weet meteen dat ik in de tuin zit.

We zijn vergeten witte wijn te kopen en ik bied spontaan aan om even naar de C1000 (anderhalve kilometer!) te lopen. Ja, te lopen. Zo kan ik namelijk mooi het navigatiesysteem uittesten. Wel @#%@$&%*#$#-gloeiende-#%#$%#$%^%&&!!! Gedurende de gehele heenweg dreint een irritante vrouwenstem dat er geen GPS-satelliet gevonden kan worden. Gelukkig weet ik de weg naar de C1000 maar dit is toch van de gekke? Met twee kleine flesjes witte wijn loop ik terug en ga bij de Maria Magdalenakerk van Rijen op een muurtje zitten.

Het ziet er een beetje vreemd uit, een man alleen met twee flesjes wijn op een muurtje bij de kerk. Een man die de weg kwijt is en aan het zwerven geslagen? Dat is toch wel de bloody limit, de weg kwijt met een GPS-telefoon in de borstzak. Ik probeer mijzelf, de wijnflesjes en de kerk op de foto te krijgen maar kennelijk zijn de flesjes te klein. Die moet men er maar bij denken.

De mosselen smaken uitstekend en wat is het toch heerlijk om buiten te eten. Speciaal voor Terrebel beschikt de foto over GPS-coördianten, alleen zijn ze er net zo moeilijk uit te peuteren als een mossel uit een onwillige schelp. Voor zondag voorspel ik een ontluisterende afgang voor PSV tegen Ajax. Gelukkig voor Eindhoven zit ik er qua voorspellingen nogal eens naast.

Posted by CasaSpider at 9:10 PM | Permalink | Comments (7)

In november 2008 gaf de gemeente Rijen aan dat er nieuwe melodieën op het carillon van het gemeentehuis moeten komen. De bevolking werd opgeroepen om hun favoriete liederen in te dienen. Een gespecialiseerd bedrijf maakte vervolgens van de 30 meest aansprekende songs een carillon-versie, rekening houdend met de beperkte mogelijkheden van het Rijense carillon dat uit slechts 20 klokken bestaat. Ook ik leverde een cd in met het geweldige bachata-nummer El Hombre de tu Vida van Joe Veras.

Donderdag 25 juni 2009 vindt live de verkiezing van de beste carillon-song plaats, recht onder het carillon van het gemeentehuis van Rijen. Met enige moeite krijg ik de familie mee voor dit grote evenement dat van 19:00 tot 21:00 uur duurt. Luchiano (11) heeft al helemaal geen zin en zegt dat ik zijn avond verpest. Lucy is iets positiever gestemd maar als we de bijna lege parkeerplaats van het gemeentehuis opdraaien roept ze uit: "Wat een geweldig gebeuren, er zijn maarliefst 15 mensen!"

Neen, echt druk is het inderdaad niet. Het voordeel is dat we bijna persoonlijk worden verwelkomd en al snel een programma, een stemformulier en een pen in de handen gedrukt krijgen. Op het stemformulier staan de 30 uitverkoren liederen en tot mijn verbazing en blijdschap staat El Hombre de tu Vida erbij, als 18e lied tussen I'm Alive van Celine Dion en Piet Piraat. Men kan het slechter treffen.

Wethouder Hatice Can-Engin verzorgt de opening van het festijn met onverwacht confetti-spektakel en praat verder de avond aan elkaar. De beiaardier is Pieter Maassen die als hij live speelt dat doet op een ietwat simpel keyboard, maar ja met 20 klokken heeft men ook niet veel toetsen nodig. Als hij speelt kijken wij naar de klokken in de toren maar tot onze lichte onthutsing bewegen die niet. Luchiano heeft al snel zijn conclusie klaar, het geluid komt gewoon uit de boxen die voor het keyboard staan, die klokken dat is allemaal fake.

Het volgende programmaonderdeel is een optreden van de Rijense Harmonie EMM die zelf ook twee inzendingen heeft ingediend. Het moet gezegd, de harmonie speelt niet slecht en het lied New Start klinkt okay. Dan begint het, de presentatie van de eerste 15 melodieën. Elk melodie duurt slechts een seconde of 30 en niemand kondigt de volgende aan, die komt steeds vanzelf. Gevolg is dat ik al snel de kluts kwijt ben en geen idee heb om welk lied het gaat. Pas bij Hey Jude herken ik weer iets.

Een klein minpuntje dat in de pauze wordt goedgemaakt want er is gratis koffie met cake. Door het geringe aantal mensen kost het geen enkele moeite een kopje koffie te bemachtigen, helemaal niet omdat wij daar Luchiano mee opzadelen. Diana (3) vermaakt zich opperbest en loopt het hele terrein op en af waarbij ze met iedereen een praatje maakt en toch tijd vindt om een stukje cake te verorberen.

Na de pauze is er een optreden van carnavalsvereniging De Blauwneuzen die hun nummer Wigwam Polka op het carillon willen krijgen. Als ze dit lied echter op het podium ten gehore brengen gaat er van alles mis. De microfoon staat veel te hard en de begeleidende muziek veel te zacht. Dat is geen prettige combinatie, voor niemand niet. We leven anno 2009 maar kennelijk is het afregelen van muziek nog steeds geen sinecure. Als De Blauwneuzen van het podium afstappen is iedereen dan ook opgelucht.

De tweede serie van 15 nummers gaat van start en deze keer letten we goed op. Daar begint El Hombre de tu Vida, we herkennen het wel maar dat valt niet mee. Het daaropvolgende Piet Piraat komt overtuigender over. Belangrijkste is echter dat Joe Veras het carillon van Rijen heeft gehaald, het zal hem deugd doen. Omroep Brabant is ook aanwezig en de volgende dag is het carillon van Rijen een leuk item in hun nieuws.

Steeds meer mensen brengen hun ingevulde stembiljetten naar de jury. Minstens drie keer staat El Hombre de tu Vida bovenaan, zoveel is zeker. Lucy en ik kijken elkaar eens aan en weten al snel dat het een verloren zaak is. Immers harmonie EMM en De Blauwneuzen hebben veel meer leden en dan is daar natuurlijk het toepasselijke lied Brabant van Guus Meeuwis. De einduitslag is derhalve niet echt verrassend te noemen: 1. Guus Meeuwis met Brabant, 2. EMM met New Start en 3. De Blauwneuzen met Wigwam Polka. Het staat allemaal op de al snel bijgewerkte website van de gemeente met ons op de foto in de rode cirkel.

We gaan naar huis en het is een hele klus om ons een weg door de massa te banen en de auto op de overvolle parkeerplaats terug te vinden. Het was een leuke avond, okay behalve voor Luchiano. Later die avond horen we het breaking news dat Michael Jackson in het ziekenhuis van Los Angeles is opgenomen. The King of Pop blijkt dan al te zijn overleden. Billy Jean, Bad en Thriller hebben alle de voorselectie voor het carillon van Rijen niet gehaald.

Posted by CasaSpider at 11:30 AM | Permalink | Comments (5)

Donderdag 4 juni 2009 is een gedenkwaardige dag. Het is de dag van de Europese Verkiezingen en het is tevens de dag dat Lucy voor het eerst in haar leven stemt. Dat is bijzonder omdat het haar door omstandigheden nooit gelukt is. In de Dominicaanse Republiek kon zij een keer haar cedula (identiteitsbewijs) niet op tijd krijgen en stond ze een andere keer om een of andere reden niet op de lijst. Toen zij eenmaal haar Nederlandse paspoort had leek er op Curacao niets in de weg te staan bij de Eilandsraadverkiezingen van vrijdag 20 april 2007. Helaas moesten wij begin april naar Nederland wegens het overlijden van mijn moeder Ilka.

De stempassen voor de Europese Verkiezingen liggen al een tijdje op een veilige plaats bij ons in huis. "Wat zal er deze keer tussen komen", vraagt Lucy zich af. Er gebeuren allerlei dingen maar de datum van 4 juni komt steeds dichterbij en het lijkt steeds waarschijnlijker dat het deze keer dan echt gaat gebeuren.

We besluiten er een feestje van te maken. Sugey gaat met ons mee en na afloop, tenminste als we het gered hebben, kopen we een lekkere fles Crémant de Bourgogne Blanc de Noirs, winnaar bij het consumentenprogramma Kassa eind 2008. Maar zover is het nog niet want in de auto voelt Lucy een steek links achter. "Als ik een hartaanval krijg, zorg dan dat ik eerst stem en rij dan pas naar het ziekenhuis", beveelt ze.

De auto parkeren we alvast bij de C1000 en lopen kalmpjes naar de KBS Sint Jozef, de school van Luchiano (11) waar ons stembureau zitting heeft. Onze rijbewijzen worden als identificatie geaccepteerd en samen lopen we een stemhokje in. Als we er weer uitkomen vraagt een dame die de zaak in de gaten houdt of we een foto hebben gemaakt. Dat beaam ik maar zeg erbij dat het slechts een sfeerimpressie is en niets heeft uit te staan met de daadwerkelijke keuze. De juryleden zijn mild en de dame geeft aan zelf de Duitse nationaliteit te hebben en daardoor niet in Nederland te mogen stemmen. "En daarom ben ik maar in het stembureau gaan zitten." Gelijk heeft ze.

Nog even en de stemlokalen gaan dicht. Meteen daarna starten de beschouwingen en analyses, daar hou ik wel van. Het zijn complexe verkiezingen waarbij ik zelf niet eens zeker weet of ik nu voor of tegen Europa moet zijn. In principe voor maar wel gedoseerd is mijn laatste standpunt. Uiteraard heeft iedereen al zijn favoriete partij maar samen met Lucy vul ik de Stemwijzer in. Het kan nooit kwaad om zich telkens opnieuw van de standpunten te vergewissen, immers het werkwoord draaien is onlosmakelijk verbonden met politiek.

Wie stelt zo'n stemwijzer samen? Feit is dat de wijze van vragen stellen een probaat middel kan zijn om een bepaalde partij significant hoger te doen scoren. Wie checkt die vragenlijst? Waarom vragen ze daar CasaSpider niet voor? Neem nu stelling 18: "De grote verschillen in sociale wetgeving tussen EU-landen moeten kleiner worden." Lucy antwoordt direkt: "Ja natuurlijk, dat vind ik ook." Maar wat is de achterliggende gedachte hiervan? Als men verschillen in wetgeving kleiner wil maken impliceert dit grotere centrale invloed. Als men het zo stelt zijn wellicht minder mensen het met de stelling eens.

"Alle mensen op aarde moeten evenveel kansen hebben op wonen, voedsel en onderwijs" is ook een mooie stelling. Tot het moment komt dat iedereen die (relatief) veel heeft 60% daarvan moet afdragen. Het leuke van de Stemwijzer is dat men per stelling eenvoudig kan zien hoe de partijen erover denken. Dan blijkt dat alle belangrijke partijen vinden dat sociale wetgeving een taak is van de nationale overheid. Slechts de PvdA stelt dat op termijn de verschillen zo klein mogelijk gemaakt moeten worden. Niemand wil zich aan deze materie branden, dat is wel duidelijk.

De eerste bel Champagne is achter de kiezen. Tijd om naar beneden te gaan en de beschouwingen te aanschouwen.

Posted by CasaSpider at 8:49 PM | Permalink | Comments (4)

"Een dag die feestelijk begon, is geëindigd in een drama. Deze Koninginnedag eindigt in treurnis." Aldus burgemeester Fred de Graaf van Apeldoorn op donderdag 30 april 2009.

Eerder die ochtend kijken we naar de glimmende zwarte bus met daarin de Koninklijke familie. "Wie is er het elegantste?", vraagt Lucy. Zonder aarzeling antwoord ik: "Máxima". Om tien voor twaalf lig ik op de bank, een beetje half te kijken half te dommelen. Dan ineens is er dat absurde beeld en dat absurde geluid van een auto die zich te pletter rijdt tegen De Naald (Wikipedia), terwijl op de achtergrond de open bus met Beatrix en haar gevolg nog in beeld is.

"Is dit echt of hoort dit erbij?", is mijn eerste absurde gedachte. Immers, welke gek verzint een dergelijke activiteit op zo'n feestdag. Al snel wordt duidelijk dat het menens is. "Wie heeft dit op zijn geweten en was het expres?", is de volgende vraag die later wordt beantwoord. Het betreft de 38-jarige Karst Tates uit Huissen die met zijn zwarte Suzuki Swift FZ-VL-03 door de hekken raast en een groot aantal mensen meesleurt.

Vier doden en dertien gewonden waarvan vijf zeer ernstig maken de trieste balans op. "Had dit niet voorkomen kunnen of zelfs moeten worden?", schiet er door mijn hoofd. Het lijkt de actie van een man met een waanidee, geruchten gaan dat hij kort geleden is ontslagen en nu zijn huis niet meer kan betalen. Maar als zo iemand niet tegengehouden kan worden, hoe zit dat dan in het geval van professionele terroristen?

"Kan het feest nog wel doorgaan?", dat is een gemakkelijke vraag. Neen, natuurlijk niet. De ontsteltenis op de gezichten van de Koninklijke familie spreekt boekdelen. Het is logisch dat de vlaggen halfstok gaan en alle officiële activiteiten worden afgelast.

Om een uur of drie gaan wij toch even naar het Burgemeester Sweensplein in Rijen. Het is stralend weer, perfect voor een normale Koninginnedag. Er staat een grote tent waar een band optreedt. We drinken twee biertjes en laten Diana (2) even spelen op de glijbaan en in de zandbak. Luchiano (11) voetbalt met een paar jongens en Lucy kijkt van een afstandje toe. We zijn er even uit geweest.

Op weg naar huis gebeurt er weer iets vreemds. Er zitten twee mensen op het dak van een woning, een vrouw en een politie-agent. Al snel is ook de brandweer ter plaatse. De agent praat op de vrouw in, het heeft er alle schijn van dat ze van het dak wilde springen. Uiteindelijk gaat ze met de agent mee naar beneden. Thuis kijken we naar de televisiebeelden en langzaam wordt de informatie completer. Maar wat hebben de slachtoffers en hun familie daaraan?

Bij De Chinese Muur halen we Babi Pangang met nasi en Koe Loe Kai met mihoen. Gerechten die we voor de televisie opeten. Zoals eerder gezegd, het is een absurde dag.

Posted by CasaSpider at 9:05 PM | Permalink | Comments (7)

Woensdagmiddag is de dag van het schoolvoetbaltoernooi in Rijen en Luchiano (11) is erbij voor de KBS Sint Jozef en speelt in het tweede team. Het belooft heet te worden, pak hem beet 24 graden. Dat is een welkome stimulans voor mij om een middagje vrij te nemen.

Eerst breng ik Luchiano naar sportpark Vijf Eiken waar coach Mustafa, de vader van Furkan die ook in de D4 speelt, ons begroet. Om half twee gaat de eerste wedstrijd van start tegen De Brakken. De kinderen spelen 12,5 minuut met zeven tegen zeven op een half veld met kleinere goals. Na dertig seconden heb ik het al gezien, dit wordt niets. Na de 2-0 voor De Brakken ga ik er vandoor, boodschappen doen en daarna Lucy en Diana (2) ophalen.

Lucy wil die avond graag mosselen eten maar bij Albert Heijn is er geen een meer te bekennen. Kennelijk is het mosselseizoen alweer afgelopen. Om half drie staan we bij de voetbalvelden. De eerste wedstrijd tegen De Brakken is met 4-0 verloren gegaan maar de tweede hebben onze jongens met 2-0 gewonnen. De derde wedstrijd staat op het punt van beginnen maar ik heb nog even tijd voor een foto met coach Mustafa en diens zoon Furkan en voor een heuse elftalfoto.

Lucy heeft Luchiano al een hele tijd niet meer zien voetballen en is verbaasd over zijn vooruitgang. De Sint Jozef is een stuk sterker dan de tegenstander maar de bal wil er gewoon niet in, zelfs niet via een penalty. De logische einduitslag is derhalve 0-0. Tussendoor kijken we naar een wedstrijd van een ander KBS Sint Jozef team, met Ömer K. en Daan. De vierde en laatste wedstrijd gaat kansloos met 3-0 verloren en hiermee zit het toernooi erop voor het tweede team van de KBS Sint Jozef.

Laten we de verschillen eens onder de loep nemen tussen het schoolvoetbaltoernooi van vorig jaar en de editie 2009. Is dat niet interessant? Ik dacht het wel. Hier komen de verschillen:

• In 2008 schreef ik nog tournooi. In 2009 weet ik dat het toernooi is.
• In 2008 was het koud en nat. In 2009 is het een stralende dag.
• In 2008 wist ik niet dat Luchiano een voetbaltoernooi had en moest ik op zoek naar sportpark Vijf Eiken. In 2009 ben ik op de hoogte en kind aan huis op het sportpark.
• In 2008 kon Luchiano nog niet goed voetballen en brak tot overmaat van ramp zijn duim in de laatste wedstrijd. In 2009 stapt hij fit en vrolijk van het veld.
• In 2008 was Luchiano relatief nieuw en onbekend in Rijen. In 2009 zegt hij tegen mij: "Papa, het is ongelofelijk hoeveel mensen mij kennen!"
• In 2008 waren Lucy en ik gestrest door de gebeurtenissen. In 2009 zitten we om vijf uur relaxed aan de chorizo en een glas Westmalle Tripel.

Er zit duidelijk een stijgende lijn in de voetbaltoernooien van Luchiano. Voor de volledigheid hier een link naar het verslag van vorig jaar. 's Avonds zien we hoe Manchester United in Portugal Porto uit de Champions League kegelt hetgeen leidt tot halve finales met Manchester United, Arsenal, Chelsea en Barcelona. Rijen D4 treedt donderdagavond in Breda aan tegen Jeka D9.

Posted by CasaSpider at 7:00 AM | Permalink | Comments (6)

Een zondagmiddag, geen Eredivisie, de zon schijnt met de intensiteit van een uur eerder en Diana (2) is gedoucht en uitgeslapen. Kortom tijd voor een wandelingetje, wat klinkt dat gek uit mijn mond. Met wat lichte chantagetechnieken gaat ook Luchiano (11) mee, ter compensatie mag hij op de fiets. We lopen een iets andere route dan gebruikelijk naar de hertjes. Deze keer komen we via de Riekevoort op de Hoofdstraat uit. Zo leer je Rijen-City nog eens kennen. Luchiano en Diana rusten even uit op een bankje.

Waar komt de naam Rijen vandaan? Als we internet geloven zijn rijten of rijen waterloopjes die vanaf hogere heidegronden in een rivier lopen, bijvoorbeeld in De Donge. Later werden deze waterloopjes leien genoemd en dat ziet men terug in straatnamen als de Eerste Lei, de Tweede Lei en de Derde Lei. (Bron)

Rijen, Leien, Pijen, Keien what's next?

We lopen richting de Hoeksestraat waar het hertenkampje zich bevindt. Ineens is Luchiano verdwenen. Ik kijk naar rechts en ontwaar een kapelletje dat ik nooit eerder heb gezien, tenminste niet bewust. Het betreft een Dankkapel die in 1950 is onthuld ter nagedachtenis aan militairen die tijdens de Tweede Wereldoorlog dan wel in Indonesie zijn gesneuveld. Het opschrift op het poortje luidt: "ONBEVLEKT HART VAN MARIA - BESCHERM ONS." (Bron)

Luchiano bidt er een hele tijd, ik heb hem maar niet gevraagd waarvoor. We gaan verder en lopen tegen het voormalige huis van zus Margriet en zwager Wiro aan en maken er een foto van. Zo kunnen ze vanuit Portugal zien hoe het huis er tegenwoordig uitziet, dat is handig.

De hertjes wonen zowat in de achtertuin van dit huis. We hebben drie sneetjes brood bij ons en een stuk stokbrood. Diana rent naar de geiten, die staan met hun neus tegen het hek. De hertjes liggen een beetje achteraf te niksen en maken derhalve geen onderdeel uit van enig Kodakmoment.

Kennelijk krijgen de dieren voldoende te eten. Wat bepaalt er dat sommige dieren toch door blijven eten? Zelfs de eenden maken geen aanstalten in onze richting te komen. We moeten het met de geiten doen. "Ze zijn zo zacht", zegt Diana. Ik denk aan feta en shoarma.

Het is tijd om naar huis te gaan, immers we hebben een barre tocht van 1500 meter voor de boeg. Niet voor niets geldt de 1500 meter bij het schaatsen als de zwaarste afstand maar Diana houdt zich goed. Zonder morren loopt ze de hele afstand en ik met de wandelwagen ernaast.

Luchiano schept op dat hij het snelste is, ja kunst op de fiets. "Ik ga winnen", roept hij. Dan begint Diana vlakbij huis plotseling te snikken. Geschrokken vraag ik wat er aan de hand is, of ze het koud heeft of iets anders. Dan blijkt dat ze huilt omdat Luchiano gaat winnen, ze kan nu eenmaal slecht tegen haar verlies.

"Je zorgt er maar voor dat Diana wint", roep ik naar hem. Of hij dan wel van mij mag winnen vraagt Luchiano. Zo word ik dus derde, nou ja dat is toch brons.

Nooit geweten trouwens dat geiten een soort van spleetogen hebben. 's Avonds eten we kip.

Posted by CasaSpider at 7:00 AM | Permalink | Comments (10)

Donderdagmiddag is Luchiano (11) iets vroeger thuis van school. Komt dat even goed uit, immers we hebben een afspraak bij het Beatrix College in Tilburg (Website) om hem in te schrijven voor het volgende schooljaar. Kleine jongens worden groot.

Tevoren heb ik alle bescheiden verzameld en dat zijn er nogal een paar: kopie paspoort, uittreksel bevolkingsregister met sofinummer burgerservicenummer erop, uitslag Cito-toets, originele advies van de basisschool, aanmeldingsformulier, ondertekend veiligheidsprotocol en een eenmalige machtiging voor de (vrijwillige) ouderbijdrage.

De afstand tussen ons huis en het Beatrix College is 8.6 kilometer. "Dat is de afstand die jij elke dag in weer en wind twee keer mag fietsen vanaf augustus", zeg ik vrolijk tegen Luchiano. "Kan ik niet met de bus?", vraagt hij een tikkeltje nors.

Qua weg is het allemaal recht toe recht aan, eerst een kilometer of zes richting Tilburg en dan linksaf naar de Reeshof, drie rotondes over en daar is de school reeds. Het Beatrix College is een grote school. Dat merken we al snel omdat de auto voor Lesgebouw A staat en we bij Lesgebouw C verwacht worden. Het is een hele wandeling en ik zie een eigentijdse school met veel studielokalen, computers, een soort van kantine en nog meer moderne dingen.

"Hmm, tot nu toe heb ik pas één jongen gezien", merkt Luchiano op. "Ja jongen, het is hier een paradijs", zeg ik wellicht iets te vlug. We zijn aan de vroege kant maar worden direkt geholpen. Een man begeleidt ons naar een kamer waar we de bescheiden overleggen. De man blijkt overigens in dezelfde straat te wonen als wij, is dat niet toevallig?

Het inschrijven is snel gepiept. De man checkt of Luchiano aan de voorwaarden voldoet. Het advies van de KBS Sint Jozef is Theoretische Leergang en de uitslag van de Cito-toets 537. Hiermee kan hij terecht in de gemengde brugklas voor TL/Havo. Na een kwartiertje staan we alweer buiten.

We rijden door naar Van Delft Sport in Dongen. Zij hebben gebeld dat Luchiano's trainingspak is aangekomen. Het trainingspak is nog niet helemaal klaar want het embleem van vv Rijen moet er nog op alsmede de letters L-u-c-h-i-a-n-o op de achterkant. Voordat het trainingsjack naar de drukker wordt gestuurd moet hij het eerst passen, dat is wel zo handig want de letters kosten 2.50 euro per stuk. Ons volgende kind heet Jo. In de winkel vindt Luchiano een paar Adidas sportschoenen. Volgens de verkoopster zijn ze heel stevig en dat is ook nodig. Ik geloof haar op haar woord.

Onderweg van Dongen naar Rijen vraagt Luchiano ineens: "Papa, waar zijn we nu eigenlijk?" Zijn richtingsgevoel lijkt nogal op het mijne en voor de grap zeg ik: "In Oosterhout". Inmiddels rijden we al door de Hoofdstraat in Rijen. "Cool! De Rabobank staat hier op precies dezelfde plaats als bij ons!", roept Luchiano uit. Een opkomende lach onderdrukkend zwijg ik. Tien sekonden later draaien we rechtsaf richting Albert Heijn. "Aaarrghh!", schreeuwt hij, "Je hebt me in de maling genomen, we zijn gewoon in Rijen!"

Thuis eten we een bord spaghetti met spinazie en gaan naar de voetbaltraining. Een training waar het laatste woord nog niet over is gesproken.

Posted by CasaSpider at 1:00 PM | Permalink | Comments (7)

Stelling: mensen zoeken naar bevestiging. Vroeger was geluidsapparatuur mijn grote hobby. Weinigen konden mij iets wijs maken op dat terrein. Thuis hadden we de Consumentengids en met name de vergelijkende warenonderzoeken hadden mijn belangstelling, helemaal als het onderwerp audo- en video-apparatuur betrof.

Het was opvallend hoe vaak het merk Philips in die testen hoog, ja zelfs bovenaan eindigde. De vakliteratuur en mijn persoonlijke smaak waren een geheel andere mening toegedaan. Wat is dan de waarde van een dergelijke test en wat is dan de waarde van de Consumentenbond?

Toch viel mijn keus eens op een set IMF Supercompact luidsprekers, winnaar van een Consumentengids-test. Tot volle tevredenheid overigens.

Het nieuwe jaar 2009 is in aantocht. Vorig jaar kochten we de Champagne op de laatste dag en dat is niet slim. We keken naar Kassa met een test van Champagne die in de diverse supermarkten wordt verkocht. Winnaar werd de Crémant de Bourgogne Blanc de Noirs van C1000. De beste (namaak) Champagne voor een lage prijs: € 9,95.

Woensdagavond was het Kerstmarkt bij de KBS Sint Jozef. Alle klassen deden mee en moesten iets verzinnen om geld te verdienen voor een project in Brazilie.

Luchiano (11) had zich er gemakkelijk vanaf gemaakt, hij hoefde slechts folders rond te delen. Anderen waren druk in de weer met pannenkoeken bakken, suikerspinnen maken en snuisterijen verkopen.

Het was bomvol op de speelplaats. Het grootste gedeelte van de ruimte werd in beslag genomen door de kraampjes en zo was er maar weinig plaats voor het in grote getale toegestroomde publiek. Het is moeilijk tellen maar ik denk dat er tussen de 1000 en de 2000 mensen aanwezig waren. Het was dus volgens Brabants dialect kei-gezellig. Een greep uit de foto's:

• Altijd leuk: dingen gooien op kinderen voor weinig
• Lucy en Diana (2) bij de sneeuwpop
• Luchiano koopt een koekje
• Twee meisjes die wel van poseren houden
• Diana vermaakt zich prima in het houten klimobject
• De kinderen verkopen als ware marktkooplui
• Na een half uur wachten heeft Luchiano eindelijk zijn suikerspin
• In de zandbakken staken brandende fakkels, romantisch

Tegen half acht verlieten we het feestgewoel en liepen naar de auto die voor de C1000 geparkeerd stond. De winkel was nog open en we gingen naar binnen, op zoek naar de prijswinnende Champagne. Maar die was natuurlijk uitverkocht. De invloed van instanties/personen als Radar, Kassa, de Consumentengids en Sonja Bakker is groot. Heeft dit te maken met het zoeken naar bevestiging? Of welk ander proces speelt hier een rol?

Donderdag na het werk ging ik nogmaals naar de C1000. Het duurde even maar toen zag ik de twee laatste flessen Crémant de Bourgogne Blanc de Noirs. Snel deed ik ze in mijn mandje.

Posted by CasaSpider at 9:37 PM | Permalink | Comments (5)

De wedstrijd van Rijen D4 tegen JEKA D7 stond eigenlijk drie weken eerder op het wedstrijdschema, trouwens ook om kwart voor negen 's ochtends. Toen we de kantine inliepen kwam trainer Marco al naar me toegelopen: "Je hebt vandaag vrij." Het was een beetje frisjes maar verder prachtig voetbalweer. Toch waren alle wedstrijden bij vv Rijen afgelast.

De week erna moest de D4 naar Breda tegen Advendo D3. Luchiano (11) kon daar tot zijn verdriet niet bij zijn, hij ging mee naar het Sinterklaasfeest bij SQL Integrator. Achteraf hoeft hij daar niet rouwig om te zijn. Enerzijds was het een leuke ochtend daar in Rijswijk en anderzijds kreeg geel-groen een flink pak slaag in Breda: 13-0.

Vorige week waren de jongens vrij en afgelopen zaterdag werd er ingehaald tegen JEKA D7, het was de allerlaatste wedstrijd voor de winterstop en in deze klasse, waarover later meer. Met enige moeite kreeg ik De Nieuwe Afellay (DNA) uit zijn bed.

"Is het niet afgelast?"
- "Neen, het is niet afgelast."
"Oh, jammer."

Dat is nu de nieuwe patatgeneratie, het zijn allemaal Gordons en Jolings geworden. Maar wat was het koud, afschuwelijk gewoon. Na vijf minuten krabben konden we de auto in en het dashboard gaf -2.5 graden Celsius aan. Ik heb nog steeds geen handschoenen en moet bovendien foto's maken. Gelukkig is CasaSpider geen Gordon of Joling.

Toen we door de poort van vv Rijen slenterden vroeg Luchiano nogmaals of de wedstrijd niet afgelast was. In de kantine bevond zich een man of tien van de D4. We liepen naar de kleedkamer naast het A-veld, ons trainingsveld.

Even later kwam trainer Marco uit de kleedkamer en vroeg of ik samen met zijn dochter Tanisha de voetbalschoenen van zoon Wesley thuis op wilde halen. Die was hij vergeten. Uiteraard voldeed ik aan het verzoek en het bleek een welkome afwisseling, immers in de auto was het een stuk warmer dan buiten op het veld.

De teams waren ongeveer tien minuten bezig toen we terugkwamen en het stond nog steeds 0-0. Dat gebeurt niet vaak bij Rijen D4. Sterker nog, ze waren in de aanval. Even later gebeurde het onvermijdelijke, JEKA kwam op 0-1 en de rust ging in met 0-2. Belangrijker was wat ik bij Luchiano zag gebeuren. Hij was werkelijk overal aanwezig en zeer actief. Uiteraard gingen af en toe dingen mis, maar hij vocht als een leeuw.

Dat zien vaders graag. In de rust ging ik even op het aanpalende veld kijken bij de E8 waar buurjongen Ivar laatste man speelt. Er klonk luid gejuich, ze hadden net gescoord. Het bleek een druppel op een gloeiende plaat, de tegenstander Tuldania E2 speelde zijn kampioenswedstrijd en maakte met 18-1 gehakt van onze jongens.

Terug naar de hoofdwedstrijd. Ondanks krachtig verweer van Rijen liep JEKA niet onverdiend uit naar 0-4. Ook in de tweede helft deed Luchiano van zich spreken, hij maakte een paar uitstekende acties. Bij de corners wordt er tegenwoordig bij de kleintjes ook al hevig geduwd en getrokken, Luchiano kreeg zelfs een klap op zijn mond. Hij liep een tijdje rond met de handschoen voor zijn gezicht maar deed even later goed mee met duwen.

In de laatste minuut gebeurde het ongelofelijke, Perry rondde een mooie aanval van Rijen D4 op prachtige wijze af. Hoe lang het geleden is dat we gescoord hebben weet haast niemand meer. De jongens vierden de goal of ze de finale van de Champions League bereikt hadden.

In de auto complimenteerde ik Luchiano: "Jongen, voor deze wedstrijd geef ik je een 9. Je hebt uitstekend gespeeld." "Dus je bent trots op mij?", vroeg hij. "Ja jongen, ik ben trots op jou."

En zo is het, zeker als men bedenkt dat Luchiano nooit gevoetbald heeft. Dit was pas zijn vierde wedstrijd en de eerste waarin hij geen minuut reserve heeft gestaan. 's Middags gingen we naar Breda. Inmiddels liep hij een beetje moeilijk, de knieblessure van eerder die week begon op te spelen. We gingen direct naar de Hema om voor het hele gezin handschoenen te kopen. De winter komt eraan.

Op de website van de KNVB zie ik dat de indeling voor na de winterstop reeds is gemaakt. Rijen D4 speelt in 3e klasse D317 en gaat de volgende tegenstanders ontmoeten:

• Chaam D3
• JEKA D9
• Moerse Boys D3
• The Gunners D2
• Wernhout D4

Intern wordt er echter ook gesproken over andere indelingen. We zien het wel.

Posted by CasaSpider at 10:27 AM | Permalink | Comments (8)

Zaterdagochtend, 07:25 AM... De wekkerfunctie van mijn telefoon begint te piepen. Ik druk op Stop, sta op en loop naar de kamer van Luchiano (11).

"Wakker worden, je moet voetballen!"
- "Ik wil niet voetballen, ik wil niet..."
"Je moet voetballen, opstaan!"

Buiten is het nog donker, men kan beter in de Eredivisie spelen. Die beginnen tenminste om half drie 's middags. Beneden maak ik een mok thee en twee boterhammen met chocopasta klaar voor De Nieuwe Afellay (DNA). Om iets voor achten zitten we in de auto op weg naar Sportpark de Vijf Eiken aan de Sportparkweg 4 te Rijen. De tegenstander van vandaag is Beek Vooruit (website) uit Prinsenbeek.

In de kantine zijn de meeste voetballers van Rijen D4 reeds aanwezig, ze spelen tafelvoetbal. Om half negen vertrekken we naar Veld C, tevens het trainingsveld van deze jongens. Het is dus een echte thuiswedstrijd.

Beek Vooruit komt als eerste het veld op, gehuld in oranje shirts. De voetballers zijn gemiddeld 50 centimeter groter dan de Rijenaren, geen wonder dat ze de thuiswedstrijd met 10-2 hebben gewonnen. Zitten er soms groeihormonen in de landbouwgrond van Prinsenbeek?

Luchiano begint op de reservebank, nou ja bank. Hij is vallende blaadjes aan het vangen met de andere reserves. Ze hebben meer plezier dan de spelers van Rijen D4 op het veld. Het duurt nog tamelijk lang voordat de eerste goal (eigen doelpunt van Hasan Ali) in het net ligt, maar Beek Vooruit is duidelijk sterker.

Met name de kleine, technische voetballers zoals Sylke hebben het moeilijk tegen de fysieke overmacht. De Turkse spelers Ömer, Furkan en Alperen houden zich redelijk staande. Zij zijn ook tamelijk fors voor hun leeftijd.

Na de rust mag Luchiano het veld in. Hij loopt zich de benen onder het lijf vandaan maar is meestal niet daar waar de bal is. Ach, het is pas zijn tweede wedstrijd. Met zijn snelheid troeft hij zowaar de beste speler van Beek Vooruit een keer af, tenminste in het duel valt Luchiano en krijgt een vrije trap mee.

De einduitslag is 0-8 na een 0-4 ruststand. Het laconieke commentaar van Luchiano: "Ach, 0-8 is beter dan 1-10". Waarbij hij dus gemakshalve vergeet dat het destijds 2-10 was. Toch is hij tevreden en kijkt al uit naar de volgende wedstrijd. Een teamgenoot is gestopt met voetballen en daardoor mag Luchiano vanaf nu voor vast meedoen.

Om kwart voor elf zijn we thuis. Diana (2) is sinds vrijdagavond onafscheidelijk van haar nieuwe roze pony. Ik maak vier lekkere boterhammen met gesmolten kaas voor mezelf klaar in de koekenpan. Immers, van sporten krijgt men honger.

Posted by CasaSpider at 12:50 PM | Permalink | Comments (9)

De gemeente Rijen heeft een Cultureel Centrum en dat Culturele Centrum draagt een naam met een boodschap: De Boodschap. Toch doen wij onze boodschappen gewoon bij Albert Heijn met uitstapjes naar C1000 en heel soms Emté. Mijn excuses voor de Gaaikema-achtige woordspelingen maar met een tweede glas Westmalle Tripel naast de laptop en de mp3 Paradise City op volle sterkte... say no more.

Cultureel Centrum De Boodschap te Rijen beschikt over een carillon. De burgers zijn de obligate liedjes die op het carillon ten gehore worden gebracht enigszins beu en de gemeente speelt daar handig op in. Hier het geniale plan:

"De gemeente Gilze en Rijen wil graag dertig nieuwe melodieën op het carillon van het gemeentehuis in Rijen. U kunt als inwoner zelf de melodieën aanleveren. Hoe dat in zijn werk gaat? Samen met de stadsbeiaardier van Breda (Jacques Maassen) is daarvoor het volgende plan bedacht.

Alle cd's gaan vervolgens naar bureau Pors in Amersfoort. Dat bureau zet de melodieën om, zodat we ze op het carillon kunnen afspelen. We nodigen de inwoners uit om te komen luisteren en door het invullen van een enquête een keuze te maken. Ook een deskundige jury maakt een selectie. De reden daarvoor is dat de melodie moet passen in de grootte (twintig klokken) van het carillon. Op 30 april 2009 (Koninginnedag) worden de dertig nieuwe melodieën officieel gepresenteerd." (Bron)

Onmiddellijk vroeg ik mij af: "Oh? Het carillon bevindt zich niet in De Boodschap maar in het gemeentehuis?" En meteen daarna: "Wat kan mijn bijdrage zijn?" Het antwoord luidt: "Bachata!" Bachata is een muziekstijl uit de Dominicaanse Republiek en de eerste Bachata-CD die ik hoorde was van Joe Veras. Joe Veras neemt in bijna ieder lied de volgende passage op: "Joe Verasssss... El Hombre de tu Vida..." (De Man van je Leven) Driemaal raden van wie hij dat heeft geleend.

Niet geheel toevallig heet een van zijn succesnummers ook El Hombre de tu Vida, daarmee wordt dus bedoeld CasaSpider, en het is een geweldig nummer (download). Het tempo is meeslepend langzaam en daarom bij uitstek geschikt voor een carillon. De hele dag hoor ik El Hombre de tu Vida gespeeld worden door klokken en warempel, het klinkt prima.

Als op 30 april 2009 de klanken van Joe Veras' nummer-1 hit vanaf het carillon van het gemeentehuis over de straten van Gilze en Rijen klinken is een niet eenvoudige puzzle tot een mooi einde gebracht. Alsssss...

Posted by CasaSpider at 8:43 PM | Permalink | Comments (14)

"Ah papa, moet ik echt naar het voetballen gaan kijken?", vraagt Luchiano (11). Wederom leg ik hem uit dat hij nu deel uitmaakt van Rijen D4. Okay, het team zit met 16 voetballertjes vol, meer mogen er domweg niet op het wedstrijdformulier worden ingevuld. Na de winterstop is de kans groot dat De Nieuwe Afellay (DNA) in het geel-groen de velden mag betreden. Over velden gesproken...

Take me down to the paradise city
Where the grass is green
And the girls are pretty
Take me home (Oh, won't you please take me home)

Gek, sinds gisteren luister ik vooral naar dit nummer van Guns N' Roses maar nu terzake. "We gaan naar iedere training en naar iedere wedstrijd. Zo laat je aan de trainers en je team zien dat jij erbij hoort." Mijn argumenten maken weinig indruk maar oh, wat is het toch heerlijk om de ouderlijke macht uit te oefenen en mijn zin door te kunnen drijven.

Om tien uur gaan we met zijn allen boodschappen doen, naar Zeeman, Hans, Primera en Albert Heijn. Het is druk. Ineens hoor ik de toon van een inkomend bericht op mijn mobiel, een gemiste oproep. Of ik trainer Marco met spoed wil terugbellen. "Ja, met Marco hier. Luister, Luchiano mag vandaag meedoen. Zorg dat hij om half twaalf op het veld van SAB is. Voetbalschoenen, scheenbeschermers en spullen om te douchen moet hij meebrengen, voor de rest wordt gezorgd."

Als ik het nieuws aan Luchiano vertel is hij door het dolle heen. Ook Lucy is blij verrast. Nu moeten we opschieten, het is al kwart voor elf. Juist als je haast hebt zijn de rijen overal langer, dat zul je altijd zien. Om kwart over elf zijn we thuis, vantevoren hebben we de taken verdeeld. Ik doe de bederfelijke boodschappen in de koelkast, stop Diana's (2) wandelwagen in de kofferbak en programmeer de TomTom. Lucy en Luchiano verzamelen de benodigde voetbal- en douchespullen.

We gaan op pad. Om kwart voor twaalf rijden we het terrein van SAB aan de Ruitersboslaan 57 te Breda op. Trainer Marco loodst Luchiano naar de kleedkamer. Wij blijven wachten tot hij voor het eerst in voetbaltenue verschijnt, een mooi moment.

Luchiano begint als reserve en dat is logisch. We maken van de gelegenheid gebruik hem samen met zijn moeder te portretteren. Trainer Marco vertelt dat het KNVB-pasje voor Luchiano juist die dag is gearriveerd en laat het ons zien. Na ongeveer een kwartier, het staat inmiddels 2-0 voor SAB, mag hij erin. Trainer Yusuf geeft hem de laatste instructies.

Overenthousiast rent hij van de ene naar de andere kant en terug. Na vijf minuten is het tempo er wel een beetje uit. Hij is bekaf en Diana speelt met een hondje.

Net als bij autorijden is kijken erg belangrijk bij voetbal. Wie goed kijkt hoeft minder te lopen, zo is het nu eenmaal. Maar dat hoeft men niet meteen te weten. Toch heeft Luchiano een aantal nuttige balcontacten.

Het weer wordt steeds guurder en hij krijgt het koud, vooral aan zijn handen. 's Morgens hebben we speciaal handschoenen gekocht maar die wist hij niet op tijd te vinden. Ze zitten gewoon in zijn tas. Wat dat betreft doet hij denken aan de magistrale Romario die van september tot april met een zwarte maillot en handschoenen speelde.

SAB D2 is het enige team waartegen Rijen enige kans maakt. Thuis werd geflatteerd met 2-4 verloren. In deze wedstrijd krijgt Rijen D4 zeker zes opgelegde kansen die allemaal verprutst worden. SAB is heel wat effectiever in de afwerking en wint de wedstrijd uiteindelijk met 6-0. Leuk voor later als Luchiano international is, dan kan hij glimlachend over dit debuut verhalen.

Vanaf nu moet hij bij iedere wedstrijd zijn voetbalspullen meenemen. Als er iemand niet kan zit Luchiano bij de selectie. Over twee weken spelen we thuis in Rijen tegen Beek Vooruit. Daar is weinig eer tegen te behalen maar hopelijk doet De Nieuwe Afellay wel mee.

Posted by CasaSpider at 6:09 PM | Permalink | Comments (10)

Luchiano (11) is nu dus 11 jaar. Dit betekent niet dat hij er meegaander op is geworden, ja zelfs integendeel. Het kostte me de nodige moeite hem op tijd klaar te laten zijn voor de boodschappen bij Albert Heijn. We waren pas om 11:10 terug en moesten meteen weer weg. Rijen D4 speelde uit tegen BSV Boeimeer D3 uit Breda.

De thuiswedstrijd was eerder verloren gegaan met 1-10, eens kijken hoe we er zes weken later voor staan. We waren tien minuten te laat. "Ik gok dat het al 3-0 is", zei de Feyenoord-supporter in mij. Het viel mee want het stond pas 1-0. Boeimeer was echter veel sterker, de ene na de andere prachtige voorzet werd op schlemielige wijze door de blauw-witte spitsen gemist. Toch stond het na een minuut of 20 eenvoudig 3-0 voor de thuisclub.

Aan het einde van de eerste helft kwam Rijen onverwacht sterk opzetten. Ze kregen zelfs een penalty die door de reusachtige Boeimeer-doelman knap werd gepareerd. Opvallend is trouwens hoe professioneel er gelet wordt op overtredingen en met name buitenspel. In de rust vroeg de trainer ons mee in de kleedkamer.

De kleedkamer was een puinhoop, de ploeg die er voor ons gebruik van maakte had een bal in het toilet gegooid, dingen beklad en bovendien in de tassen van de Rijen-spelers gerommeld. Gelukkig was er alleen eten en drinken ontvreemd maar leuk is het niet.

In de tweede helft liep Boeimeer al snel uit naar 6-0. Wederom zakten ze daarna in en kwam Rijen sterk terug. Inmiddels was het 7-0 maar toen kwam het moment van sterspeler Sylke. Hij stond op rechts al vrij dicht bij de achterlijn. "Hoe moet hij die lange doelman verschalken, passen of schieten?", vroeg ik mij af. Sylke schoot de bal met een prachtige lob in de linker bovenhoek. Een zeer verdiende goal. Luttele seconden later floot de scheidsrechter af.

Luchiano filosofeerde nog wat over de shirts van Rijen. "Zie je, de Rabobank is sponsor van Rijen! Is die rijker dan de sponsor van Ajax?" De bank zal in ieder geval niet omvallen door de kosten van de voetbalclub uit Rijen. "Waarom heeft Rijen geen rugnummers?", was de volgende vraag. Een goede vraag trouwens waar ik geen antwooord op wist. Wel is het handig in het geval van gele en rode kaarten.

Volgende week moeten we naar Oosterhout. "Daar hebben we kans", zei de trainer, immers de thuiswedstrijd was slechts met 2-4 verloren gegaan. Dat belooft wat. Nu maar hopen dat het net zulk prachtig weer is als vandaag. We waren net thuis toen buurjongen Ivar voor de deur stond om met Luchiano te voetballen. Hij had die ochtend in Tilburg gespeeld met de E8. "En?", vroeg ik. "6-1 verloren", zei Ivar. De mannen van vv Rijen weten in ieder geval wat verliezen is.

Posted by CasaSpider at 2:53 PM | Permalink | Comments (5)

Eindelijk... is het zover. Luchiano (10) is lid van vv Rijen en ingedeeld bij de D4. Toen we zondag het goede nieuws hoorden keek ik direct op de website van vv Rijen, onstaan in 2003 uit een fusie tussen EVV'58 en sv RAC. Het is een team met potentie dat eufemistisch gezegd wel wat versterking kan gebruiken. De wedstrijden tot heden verliepen als volgt:

11.10.2008 Rijen D4 - Oosterhout D3 2-7 (beker)
04.10.2008 Rijen D4 - Advendo D3 1-10
27.09.2008 JEKA D7 - Rijen D4 7-1
20.09.2008 Rijen D4 - SAB D2 2-4
13.09.2008 Rijen D4 - Boeimeer D3 1-10
06.09.2008 Beek Vooruit D3 - Rijen D4 10-2
30.08.2008 Rijen D4 - Boeimeer D4 2-2 (beker)

Dit resulteert in de volgende tussenstand. Tsja, wat kan men ervan zeggen. De trainingen zijn op dinsdag- en donderdagavond van 18:30 tot 19:30 en dinsdag 14 oktober 2008 gaat de annalen in als de eerste trainingssessie van Luchiano bij vv Rijen.

We meldden ons bij trainer Ton en er waren inclusief Luchiano slechts zes spelers aanwezig, vermoedelijk vanwege de herfstvakantie. Een aantal kinderen kende hij al: Alperen en Ivar van de Sint Jozefschool en overbuurjongen Perry maar die was die avond niet aanwezig.

Eerst moesten de jongens een rondje om het veld lopen, vervolgens was er een spel om de balbeheersing te verbeteren en daarna schieten op goal. De laatste 25 minuten mochten ze een partijtje spelen, drie tegen drie. Luchiano verraste me, hij is veel sneller dan ik voor mogelijk had gehouden en speelde een uitstekende partij.

Bij de 9-2 had hij maarliefst zes goals voor zijn rekening genomen. Bij het tweede doelpunt speelde hij zijn tegenstander heel listig uit.

De vader van Ömer kwam bij me staan en we kletsten wat. "Die zoon van u is snel", was zijn commentaar. Op zeker moment had Luchiano de bal afgepakt en vervolgens kwam zijn tegenstander hard in. Ik hoorde de schoen op de scheenbeschermer knallen.

O ja, scheenbeschermers. In mijn tijd hadden wij die niet nodig maar tegenwoordig is het een vereiste. Zondagavond was buurjongen Ivar op bezoek en die vertelde ons dit nieuwtje. Maandag na het werk reed ik daarom snel met Luchiano naar Breda om scheenbeschermers, kousen en een trainingspak te kopen.

Na afloop van de training was Luchiano bekaf en dat is ook de bedoeling. Hij was blij dat hij niet naar huis hoefde te fietsen maar lekker in de donkerzwarte Volkswagen Jetta kon stappen. Donderdag mogen we weer. Jammer genoeg zit het team vol, dus wedstrijden zitten er vooralsnog niet in. Volgens de coördinator is dat na de winterstop wel anders, veel kinderen houden het dan voor gezien. We zien het wel.

Posted by CasaSpider at 8:52 PM | Permalink | Comments (8)

Dat was pech ergens half april van dit jaar op een zaterdag toen juist op het moment dat het mosselseizoen was afgelopen wij beslisten tot de aanschaf van een mosselpan. Zonder mossels, mosselen mag ook, heeft een dergelijke pan weinig nut en daarom liet ik hem staan in viswinkel 't Visserssteegje te Valkenswaard.

Zaterdag, welk een toeval wederom op een zaterdag, wilde Lucy mosselen eten. Het is altijd een heel gedoe de familie op tijd in de auto te krijgen en pas om half vijf stapten wij de viswinkel aan de Hoofdstraat in Rijen binnen. De aluminium schalen waar normaliter de vis in ligt waren blinkend schoon. De visboer was druk aan het poetsen.

"Uhm, zijn jullie al dicht?", vroeg ik aan de visboerin.
- "Ja, eigenlijk wel. We hebben niets meer, alleen nog mosselen."
"Komt dat even goed uit want wij willen nou juist mosselen."

Voor twee kilo mosselen en een pakje mosselgroenten telden wij ruim 18 euro neer en we hadden nog steeds geen mosselpan. "Verkoopt u ook mosselpannen?", vroeg ik aan de visboerin.
Visboerin: "Neen, die verkopen wij niet. Maar misschien de Marskramer hier tegenover wel."
CasaSpider: "Okay, dan gaan we daar kijken."
Visboer: "We hebben ze wel gehad dus het was geen gekke vraag."
CasaSpider: "Dank u."

Bij de Marskramer kochten we de allerlaatste mosselpan. Hij was niet duurder dan het exemplaar dat ik in april had laten staan. Inclusief de rente-opbrengsten over 12 euro gedurende vier maanden bleek dat achteraf een wijze beslissing. Thuis ging Lucy meteen met de mossels aan de slag. Iedere mossel maakte zij met een mesje schoon, er moest een soort van riempje weggesneden worden. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Is dat echt nodig?

Posted by CasaSpider at 11:42 AM | Permalink | Comments (16)

Toen ik woensdagmiddag om vijf uur de sleutel in het slot stak hoorde ik meteen al de stem van Luchiano (10): "We hebben geen stroom!"
- "Dat zullen wij nog wel eens zien", dacht ik en opende de meterkast. De aardlekschakelaar was snel gevonden en die stond naar beneden. Binnen een minuut hadden we weer stroom.

"Internet doet het niet", riep Luchiano even later. Ik resette de apparatuur in de meterkast en wachtte een paar minuten. Geen internet en trouwens ook geen telefoon en televisie, noch digitaal noch analoog. Hmm... dan hebben we een probleem met de kabel.

Informatie sijpelde binnen, het bleek dat er een hevige knal was geweest en toen viel alles uit. Een blikseminslag. Een avond zonder internet, zonder televisie en zonder telefoon, we waren teruggeteleporteerd naar de jaren '50.

Toch niet helemaal, Lucy en Luchiano gingen Wii-en en ik kon dankzij mijn KPN Surf & Mail abonnement via de GSM op mijn laptop internetten. Wel een stuk langzamer dan normaal maar hij deed het tenminste.

Voor de eerste keer belde ik met de Ziggo storingsdienst. Van 19:23 tot 19:32 klonk er een muziekje met zo nu en dan het bericht dat alle medewerkers in gesprek waren. Volgens de postcode-check waren er geen problemen in ons gebied.

De jongeman die ik uiteindelijk aan de lijn kreeg zei dat er wel al meldingen geweest waren. De diagnose blikseminslag was snel gesteld. "Een monteur gaat ermee aan de slag", zei de man. "Dat is mooi en wanneer is het klaar?", vroeg ik. "Dat kan ik niet zeggen", zei de man.

Samen met Luchiano ging ik de straat op om eens bij de buren te informeren. En inderdaad, zelfs de buren van tegenover hadden hetzelfde probleem. Diana (2) keek naar een DVD van Dora the Explorer en ging om half tien naar bed. De lampjes in de meterkast brandden weer allemaal. De televisie ging aan en we keken naar Gillend naar huis met Gordon. Neen, zeg maar niets meer.

Het is nieuws dat in het niets valt bij de bevrijding van Ingrid Betancourt (46) die van 23 februari 2002 tot 2 juli 2008 door het FARC gevangen gehouden is. Ze schijnt het naar omstandigheden redelijk te maken. Maar wellicht komt de klap later nog.

Posted by CasaSpider at 6:32 AM | Permalink | Comments (9)

Donderdag had ik een vrije middag om met Luchiano (10) naar de huisarts te gaan. Hij klaagt al een tijdje dat hij van dichtbij niet goed ziet en dat is over het algemeen toch een euvel dat men eerder bij Ouden van Dagen tegenkomt dan bij tienjarigen.

Ik maakte van de gelegenheid gebruik om een paar dingen te regelen, zoals een extra Rabocard-reader. Dat was gelukkig geen probleem. Maar eigenlijk ging ik naar de Rabobank om een doorlopende reisverzekering af te sluiten. Na even wachten mocht ik plaats nemen bij Remco en een jongedame in opleiding. Met Remco hebben wij reeds eerder kennisgemaakt alleen heette hij toen nog RaboMan.

We zaten in een beetje provisorisch kantoor, immers de vestiging Rijen wordt danig verbouwd. Het geluid van hamers en boren klonk door de ruimte. Terwijl wij met zijn drieën naar het scherm keken kwam de receptioniste langs. Zij legde acht apart verpakte luxe chocoladestukjes op tafel. "Vanwege de overlast", zei ze.

Nadat de reisverzekering was afgesloten stopte ik een kopie van de polis in mijn tas en begon vervolgens de kartonnetjes met chocola erin te vegen. Toen er vier in zaten keek ik recht in de gezichten van de Rabo-employees bij wie de wenkbrauwen opgetrokken waren. "Hmm, kennelijk is het niet de bedoeling dat ik ze allemaal meeneem" concludeerde ik, liet het bij vier en nam vriendelijk doch beslist afscheid.

Posted by CasaSpider at 10:43 AM | Permalink | Comments (10)

Kermis in de Hel was ook geen slechte benaming geweest. Net toen we zondagmiddag de deur uit wilden gaan begon het te stortregenen. Luchiano (10) en ik gingen maar even tennissen op de Wii. Na drie kwartier brak de zon door maar het bleef tegelijkertijd regenen. Dat noemt men Kermis in de Hel, tevens de naam van de eerste theatershow die ik ooit bezocht. Uitgevoerd door Proloog in de Globe-zaal van de Stadsschouwburg te Eindhoven. De slogan "IJs van Ola, warm aanbevolen!" kan ik mij nog herinneren (of was het Campina?) en ook dat ik hem niet begreep.

De kermis in Rijen speelt zich af op het Burgemeester Sweensplein, vlakbij de KBS Sint Jozef van Luchiano. We beginnen onze ronde de kindercaroussel, Lucy en Diana (2) staan te wachten. Luchiano is in de tussentijd naar de botsauto's gegaan, even later springt Lucy bij hem in de auto.

Dan is het weer Diana's beurt. Tot zijn ontzetting moet Luchiano met haar mee in een helicopter maar dan blijkt hij het erg leuk te vinden. Diana ook, ze is er bijna niet meer uit te trekken. Luchiano mag ingesnoerd op de trampoline. Na ettelijke salto's staat hij drie minuten later enigszins dizzy naast me.

Diana geeft te kennen dat zij naar het RainForest wil, een groot labyrint. Voor acht euro kunnen we er met zijn vieren in en het blijkt een schot in de roos. CasaSpider heeft wat moeite met de nauwe gangetjes maar Luchiano is het grappigst. "BAMMMM!!!", horen we als hij met zijn hoofd tegen een plexiglazen wand aanknalt. Terwijl wij onze weg proberen te vinden weerklinken er regelmatig meer "BAMMMM!!!" geluiden. Het is iedere keer Luchiano. Ik schiet ervan in de lach maar adviseer hem toch zijn handen vooruit te steken.

We moesten erin van Diana maar mevrouw vindt het al snel beangstigend. Ze is niet de enige. Ergens staat een jongetje te huilen maar we kunnen er niet zo een, twee, drie bijkomen vanwege de tactisch opgestelde wandjes. Lucy probeert hem van afstand moed in te spreken. Aan het eind van deze attractie staat een lachspiegel, een ideale manier om Diana iets langer te doen lijken.

Tot besluit mag de prinses in een autootje en dan zit het er weer op. Thuis eten we de restanten van de Chinees op die Diamond Piet gisteren bij ons heeft afgeleverd. Het smaakt voortreffelijk.

Last but not least de EK2008-poule en dan met name de situatie van de Webloggers:

• Stand in Webloggers subpoule, pagina 1.
  
• Stand in Webloggers subpoule, pagina 2.
  
• Positie Webloggers in algemeen subpoule klassement, we bezetten positie 187 op pagina 8. Een stijging van 101 posities en 5 pagina's, de dip van gisteren is weer goedgemaakt.

Posted by CasaSpider at 7:49 PM | Permalink | Comments (7)

Mijn Curacaose creditcard verloopt in juli. Dat is een klein rampje, immers mijn drie webdomeinen worden via deze kaart betaald. De sites mogen natuurlijk niet op zwart.

Al onze bankzaken zijn ondergebracht bij de Rabobank vandaar dat het me logisch leek om een creditcard van de Rabobank aan te vragen. Het kantoor in Rijen wordt op dit moment grondig verbouwd, ergens in juli is de opening. Tussentijds is het een beetje behelpen. Ik stond voor de receptioniste.

Receptioniste: "Dag meneer. Wat kan ik voor u doen?"
CasaSpider: "Ik wil een creditcard."
Receptioniste, in haar agenda kijkend: "Dan maak ik een afspraak voor u vanavond om half zeven."
CasaSpider: "Vanavond om half zeven? Dan kan ik niet."
Receptioniste: "Okay, dinsdag om half zes."
CasaSpider: "Okay, maar kan ik niet een creditcard aanvragen met een formulier ofzo?"
Receptioniste: "Neen, dat kan niet. Die meneer checkt alles en dan wordt de creditcard ook direct aangevraagd."

Ik vond het vreemd, ja zelfs een beetje raar dat men anno 2008 in Nederland nog een afspraak moet maken om een creditcard aan te vragen. Het gaf me wel vier dagen bedenktijd.

Op internet bestaan speciale websites om creditcards met elkaar te vergelijken. Al lezende kwam ik meer en meer tot de conclusie dat er betere creditcards zijn dan die van de Rabobank. Van de Mastercards spreekt de ING Card Classic me het meeste aan en van Visa de The World Card. Omdat wij banden hebben met Zuid-Amerika geniet Visa de voorkeur.

Afijn, via de achteringang liep ik de Rabobank binnen met de cijfers en feitjes over de concurrentie paraat in mijn hoofd. Een aardige man verwelkomde mij.

RaboMan: "Goedenavond meneer."
CasaSpider: "Goedenavond, ik kom voor een creditcard maar weet inmiddels niet of ik nog wel een creditcard van de Rabobank wil hebben. Of u moet mij een heel goed aanbod doen natuurlijk."
RaboMan: "Wij spreken liever niet over een creditcard maar over een RaboCard. Waarom denkt u dat andere beter zijn?"
CasaSpider: "Al noemt u uw creditcard Britney Spears Dat heb ik opgezocht op internet, ze zijn goedkoper en bieden meer qua verzekering enzo."
RaboMan: "Daar weet ik niet zoveel van, dan kunt u beter een afspraak met een collega van mij maken."
CasaSpider: "Neen, dat is niet nodig. Ik neem de The World Card Visa wel, dan zijn wij nu klaar."
RaboMan: "Ja, sorry."

Binnen vijf minuten stond ik buiten. Thuis dampte de rijst met groenten, kip en satésaus, het was gewoon heerlijk. Met een Duveltje naast de laptop regelde ik even later online de The World Card Visa. Nu is het wel te hopen dat ze me accepteren want anders sta ik straks toch enigszins voor joker bij de Rabobank. Dat wordt dan een snor opplakken.

Posted by CasaSpider at 8:28 PM | Permalink | Comments (25)

Subtitle: Koninginnedag 2008 in Rijen, The Movie

Het mooie van vrije dagen is dat men nog eens toe komt aan andere dingen. Zo zijn er mensen die de gang gaan schilderen of de tuin bijhouden of de keuken poetsen, men kan het zo gek niet verzinnen. Ik besloot om Adobe Premiere Pro 2.0 maar eens te installeren. Dit programma moet Windows MovieMaker doen vergeten.

Met Adobe Premiere Pro 2.0 kan ongelofelijk veel, veel meer dan met MovieMaker. Toch geef ik MovieMaker een 8, door de eenvoud van dat programma zijn alle belangrijke functies intuitief te vinden. Dat is bij Premiere Pro wel even anders. Er moest en zou een eerste filmpje gemaakt worden met de nieuwe software en dus knipte ik wat fragmenten van onze Koninginnedag bij elkaar.

Het commentaar van Lucy: "Ik vind er geen donder aan, een paar schoenen en het hoofd van een onbekende." Wat klopt hier niet? Vrouwen zijn juist dol op schoenen!

Maar ze heeft wel gelijk, immers niet de inhoud maar de techniek stond centraal. Nieuwe technieken moet men zich eigen maken en dan is het vaak een kwestie van een stapje naar voren en twee stapjes terug. Daar zijn vast meer voorbeelden van te verzinnen. Hoe dan ook is onze eerste officiële Koninginnedag in Nederland samengevat in 1:43 minuut en het nieuwe speeltje geeft inspiratie om het filmen nieuw leven in te blazen.

Besides Koninginnedag 2008 in Rijen there are a lot more CasaMovies to be watched in Google Video, Vimeo and YouTube.
You can also explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Thank you for watching this (C)asaMovie.

Posted by CasaSpider at 9:35 PM | Permalink | Comments (11)

Bij Brabant Water werd het al snel een begrip: Week 18. Iedereen keek ernaar uit, alleen op maandag en dinsdag werken en de rest van de week alsmede de maandag erop vrij. Menigeen kwam maar meteen de hele week niet opdagen en volgende week ook al niet. Voor gewone gedetacheerden is dit niet weggelegd, immers wij moeten het met de helft doen qua vakantiedagen.

Genoeg geklaagd, immers de eerste vrije dag was een plezierige. Uitslapen en met koffie en een broodje ham/kaas naar de koninklijke familie kijken, vooral naar Máxima natuurlijk. De rest van het gezin had gewoontegetrouw niet veel zin om er 's middags op uit te trekken maar de laatste tijd luistert men naar mij. Het is gewoon ongelofelijk.

Met de wandelwagen slenterden we richting het Burgemeester Sweensplein, vlakbij de school van Luchiano (10). Op het plein stond een grote tent, een springkussengeval en ook nog een rodeostier. Al snel was Luchiano (10) verdwenen, ergens in het springkussen. Wij gingen de tent in waar een bandje optrad dat covers zong, maar dan in aangepaste vorm. In plaats van Marina, Marina zong men bijvoorbeeld Vagina, Vagina, het leek wel carnaval.

We hadden bonnen nodig om bier te kopen. Op Curacao is dat heel gewoon, twee keer in de rij staan. Geen idee of het nu kwam door de mindere drukte of door de plaatsnaam maar in Rijen werkt het systeem uit de kunst. In no-time had ik mijn biertjes. We luisterden naar de muziek totdat Diana (1) die net herstellende is van de waterpokken haar oren begon dicht te stoppen, tijd om naar buiten te gaan.

Ze wilde niet in haar karretje blijven zitten en ontdekte de glijbaan. Na een keer of 40 daar vanaf te zijn gegleden liepen we naar huis waar we patat met sla en shoarma aten. Voor het ware Oranje Boven-gevoel moet men naar Curacao dat is duidelijk, maar wij hebben een puike middag achter de rug. Straks maken Chelsea en Liverpool uit wie de finale van de Champions League in Moskou tegen Manchester United speelt.

Leve de Koningin!
(Ja ook voor jou, Renesmurf)

Posted by CasaSpider at 7:54 PM | Permalink | Comments (10)

Mensen associeren de hele dag door. Er hangt een bepaald geurtje, bijvoorbeeld aftershave of spruitjes, en men denkt terug aan een bepaalde situatie. Okay, misschien niet zo'n sterk voorbeeld. Zelf heb ik wel eens geassocieerd met Katja Schuurman, dat was niet onplezierig.

Zondagmiddag deden Luchiano (10), Diana (1) en CasaSpider hun gebruikelijke rondje. Eerst naar het hertenkamp aan de Hoeksestraat. Aan de binnenkant van het hek zitten twee schrikdraden, tot nu toe kan Diana er nog niet bij maar het blijft uitkijken.

Het begon te regenen. In plaats van naar het speeltuintje namen we de auto richting Gilze. Qua associeren hadden we beter naar Dorst kunnen rijden, dat ligt tussen Rijen en Breda maar we gingen dus naar Gilze. Daar zag ik laatst een mooi park met water en een bruggetje, het heet Water aan de Warande. Onderweg luisterden we naar Langs de Lijn.

Luchiano vroeg verbaasd: "Voetballen ze nu? Hoe kan dat, het regent!" "Ja jongen", antwoordde ik, "voetballen is geen sport voor mietjes. Als jij ooit bij vv Rijen gaat spelen moet je bij dit weer ook gewoon voetballen hoor." "Maar dan word je toch ziek?", aldus Luchiano het standpunt van Curacaoenaars bij het voelen van een paar druppels regen verwoordend.

Diana vond het Water aan de Warande prachtig. Ze kijkt elke dag naar een DVD van Dora. Dora is een klein dapper meisje dat met haar kameraad Boots (een aapje) in iedere aflevering een opdracht moet vervullen. Dat gaat altijd in drie stappen, bijvoorbeeld zo: Rivier - Oerwoud - Huis. Ze moeten dan eerst over de rivier, dan door het oerwoud en komen uiteindelijk aan bij het huis. Niet al te moeilijk om te snappen. Vaak komt er een brug in het verhaal voor en Diana was erg blij om nu eens over zo'n brug te mogen lopen. Van de weersomstuit noemden we haar Dora.

Een foto bij een uitkijkpunt en eentje van de ruige natuur en we konden weer naar huis. Het kostte de nodige moeite om Diana naar binnen te sluizen, liever bleef zij met haar rode laarsjes in de plassen stampen. Thuis schreef Luchiano in een mum van tijd zijn epistel gilze gilze!!!rijen rijen!!!, let maar niet op de uitroeptekens.

Tot slot de associatievraag: Dorst - ??? - ??? - Voetbal International.

Vul de twee tussenliggende stappen in, het is net iets gecompliceerder dan Dora. Hints: taal en Unix.

Posted by CasaSpider at 5:29 PM | Permalink | Comments (14)

Maandag en dinsdag was de Druppel dicht. Dat was jammer want ik had net zo'n zin om er eens lekker tegenaan te gaan. Nu moesten we carnaval vieren. Dit beperkte zich tot een bezoek aan de grote optocht in Rijen ofwel Wringersgat.

Koud was het niet maar wel regenachtig. Het was ook de eerste carnaval zonder een druppel bier voor mij. Luchiano (10) liep vrolijk rond maar vond het toch saai. Diana (1) had het eerst koud en leek onder de indruk van met name het harde geluid dat van de carnavalswagens afkwam. Naarmate de tijd vorderde vond ze het steeds leuker worden. "Mooi!", riep ze regelmatig.

Wringersgat is geen Curacao maar toch was het best geinig om mee te maken. Zeventien foto's hebben de selectie gehaald.

01. De Hangijzers uit Wringersgat, waarom heet het Hangijzers en waarom Wringersgat?
02. Van woordspeling de prei's uitdelen gaat men bleek zien.
03. We tappen uit een ander vaatje komt me ook vaag bekend voor.
04. Het publiek in Wringersgat was lollig verkleed, behalve wij dan.
05. Van mij mochten de dames nog wel meer in de ring gooien.
06. Twee notoire carnavalsvierders met capuchon.
07. Confetti all over the place.
08. Regen hoort erbij, ook in Wringersgat.
09. De kaas is ietwat groen uitgeslagen.
10. Diana (1) kreeg er steeds meer zin in, we stonden in de Hoofdstraat tegenover het Kruidvat.
11. Luchiano (10) herkende Kevin van de Flitsers eerst niet. Maar later wel.
12. Het thema is Maya de Bij.
13. Het werd nog een dolle boel in de Hoofdstraat.
14. Rookwolken trekken op, mensen blijven onthutst achter.
15. De chaos is compleet, links komt de laatste wagen eraan.
16. Nogmaals het publiek met Luchiano.
17. Last but not least: de Prinsenwagen met zeg maar de Rijense Kabrieten.

Na de verhitte discussies over de kwestie Joran van der Sloot is het tijd voor iets luchtigs, daarom twee prijsvragen zonder prijs.

1. Welke foto is de leukste of mooiste of anderszins opvallendste en waarom?
2. waarom heet Rijen Wringersgat en (bonusvraag) Gilze Dringersgat?

Posted by CasaSpider at 6:19 AM | Permalink | Comments (10)

Taal en taal is twee. Zo heeft taal toch nog iets weg van rekenen. Taal is ook een vehikel om te communiceren. Is taal dan een fiets? Neen, taal is geen fiets. Een bijzonder facet van taal is dat het niet altijd de bedoeling is dat iedereen iedereen begrijpt. Straattaal en slang zijn daar voorbeelden van.

Of neem de plaatsnamen in Limburg en Noord-Brabant tijdens carnaval. Pas sinds een dag of twee (copyright Doe Maar) is mij bekend dat Gilze dan Dringersgat en Rijen Wringersgat heet. Dringersgat en Wringersgat, het moet nog even op mij inwerken. Maar dat kan ook komen omdat ik net een lekkere bruine drol in de toiletpot heb gedraaid.

Wat vier letters niet kunnen losmaken, als men erover nadenkt is het leven best abstract.

Gisteren keken we naar Wie is de Mol. Lucy twijfelt tussen Edo en Dennis die volgens haar veel signalen geeft met zijn handen en ik tussen Joris en Dunya. In deze serie van het programma die in Mexico speelt kunnen de kandidaten zogenaamde topito's winnen en verzamelen.

Heeft een kandidaat acht topito's van dezelfde kleur of juist met elk een verschillende kleur dan verdient hij een vrijstelling. De acht topito's vormen samen een circel en die circel heet topo.

Dat is grappig bedacht, immers het Spaanse woord voor de mol is el topo en topito is het verkleinwoord daarvan.

Posted by CasaSpider at 7:50 PM | Permalink | Comments (12)

In principe is ieder mens bekend al is het maar bij de Belastingdienst. Sommige mensen zijn echter bekender dan anderen. Hoe meet men eigenlijk de mate van bekendheid?

Een manier is het intikken van iemands naam in een search-engine als Google. Dit is echter niet helemaal eerlijk. Zo vernietigt CasaSpider opponent "Gerard Cox" met 14.800 tegen 2, muahaha. Haalt men de quotes rondom Gerard Cox weg is het wel een ander verhaal.

Gerard Cox staat in tegenstelling tot CasaSpider op de lijst van bekende Rotterdammers (Wikipedia) en dat terwijl onze namen toch met dezelfde letter beginnen. Bovendien is het een tamelijk lange lijst, heel wat langer dan die van pak hem beet de gemeente Gilze en Rijen.

Over Gilze en Rijen gesproken, welke bekende Nederlanders komen daar vandaan? Gerardus H. de Vet buiten beschouwing latende moeten wij het doen met Jeroen Blijlevens en Erwin Kroll.

En komen die nu uit Gilze of uit Rijen?

Posted by CasaSpider at 5:54 PM | Permalink | Comments (12)