CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Afgelopen woensdag heeft Diana (3 maanden) haar tweede serie vaccinaties gehad. Ergens in de commentaren schreef ik dat ook bij inenten naar een balans moet worden gezocht: is het middel soms niet erger dan de kwaal? Cyberjunk reageerde hier tamelijk fel op dat in haar ogen zeker in het geval van polio het middel nooit erger kan zijn dan de kwaal.

Met name in streng Christelijke dorpen zijn mensen sterk tegen vaccineren omdat men zich dan actief bemoeit met het plan dat God heeft met de betreffende mens. Deze redenering heb ik nooit kunnen volgen. Immers, als de wetenschap zover is dat men ziektes kan voorkomen en daarmee de dood uitstellen, waarom is wellicht juist dat dan niet het plan van God?

Op het moment dat men zelf een mooie gezonde baby in zijn armen houdt is dat een van de meest kostbare dingen die iemand kan overkomen. Bij het inenten wordt een naald in het smetteloze velletje van deze baby ingebracht. En niet alleen dat, er worden bewust ziektekiemen in het lichaampje gespoten. Feitelijk gaat dit volkomen tegen de natuur in.

Alles in het leven is een afweging. Als men met weinig risico een grote kans op veel ellende kan voorkomen dient men dit serieus te overwegen. Dat is het basisprincipe van elke verzekering. Het Nederlandse vaccinatieprogramma voldoet aan dit criterium. Om die reden ben ik principieel voorstander van vaccineren.

Daar komt nog iets bij. Het massaal afsluiten van brandverzekeringen biedt geen enkele garantie op het verminderen van het aantal branden. Collectief vaccineren tegen een specifieke ziekte kan echter wel degelijk leiden tot het verdwijnen van deze ziekte. Zo heeft in 1980 de Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) de wereld pokkenvrij verklaard.

Het solidariteitsprincipe is in deze zeer belangrijk. Als individuen zich hieraan onttrekken kan het hele effect teniet worden gedaan. Vergelijk het met de vakbonden die opkwamen tijdens de Industriële Revolutie. Sommige werkgevers probeerden individuele werknemers over te halen buiten de CAO bij hun in dienst te treden om zo het collectief te breken.

Ziektes zijn extra gevaarlijk bij zeer jonge kinderen, zie het voorbeeld van polio. Het zijn echter niet de kinderen, maar de ouders die beslissen of er wel of niet gevaccineerd wordt. Ouders dienen deze beslissing derhalve zeer weloverwogen te maken, dat spreekt voor zich.

Kinkhoest of pertussis is een ziekte waarbij al sinds lange tijd twijfels bestaan over de risico's van de vaccinatie. De bijwerkingen konden bijzonder heftig zijn waardoor steeds meer ouders besloten hun kinderen niet te laten inenten tegen kinkhoest. Dit leidde echter op zijn beurt tot een verhoogd aantal sterfgevallen ten gevolge van deze ziekte.

Er staat expliciet dat de bijwerkingen bijzonder heftig konden zijn. Vanaf 1 januari 2005 worden kinderen in Nederland namelijk met een nieuw zogenaamd acellulair (aK) kinkhoestvaccin ingeënt in plaats van met het traditionele cellulaire (cK) vaccin. Voor wie hier meer van wil weten, zie het artikel Vaccinatie tegen kinkhoest (Hans Hoogervorst) en Acellulaire kinkhoestvaccins in het Rijksvaccinatieprogramma (H.C. Rümke en J.F.P. Schellekens).

Behalve van religieuze oorsprong zijn er ook argumenten van gezondheidskundige aard om juist niet te vaccineren. In de Nieuwsbrief juli 2006 van Mens Sana wordt gerept over bijwerkingen van vaccinatie als het Post Vaccinaal Syndroom. Tevens ziet de schrijver van het artikel een explosieve stijging van het aantal gevallen van eczeem en astma bij zuigelingen. Een stijging die hij toeschrijft aan het steeds vroeger en veelvuldiger vaccineren.

Een ander interessant artikel is Een leek in de luren gelegd op ouders.nl. Het betreft een dubbelrecensie van het boek Vaccinatie door Dr. Viera Scheibner. De eerste recensie is van een leek op het gebied van vaccineren, de tweede van een deskundige. Men kan maar beter goed geïnformeerd zijn.

Diana gaat het voorgeschreven vaccinatieprogramma helemaal doorlopen. Wel vragen we bij het volgende bezoek aan het Consultatieburo of het kinkhoestvaccin cellulair of acellulair is.

Posted by CasaSpider at 9:37 PM | Permalink | Comments (19)

Sommige lezers raken erg in de war als de gebeurtenissen niet chronologisch worden beschreven. Als speciale service deze keer geen literair maar een chronologisch artikel.

Dinsdagavond waren er op BVN een paar leuke programma's. Eigenlijk is Hoe? Zo! niet echt een leuk programma. Hoe dat komt daar kan ik de vinger niet op leggen.

In de twaalfde aflevering waren Jan Marijnissen (weblog) en de zangeres Sita te gast. Sita presenteert zichzelf expres als het prototype dom blondje, ja ze koketteert er zelfs mee. In de opgave Luisterdenken komt een rekensom in beeld en moeten de deelnemers tegelijkertijd naar een verhaaltje luisteren. Dat valt niet mee.

Jan Marijnissen weet net als ik het correcte antwoord op de rekensom (90), maar kan weinig van het verhaaltje reproduceren. Sita waagt zich niet eens aan de som.

Sita: "Ik ben niet zo goed in rekenen."
Presentator Bart Peeters: "Oh, dan heb je zeker goed naar het verhaaltje geluisterd?"
Sita: "Neen, daar kon ik ook al niets van volgen."

De vraag luidt: Waarom kun je geen antwoord geven op de vragen over het verhaaltje dat je tijdens de rekensom te zien kreeg? Het correcte antwoord is dat beide opgaven nieuw voor je waren.

Bij een eerste rijles heeft men al zijn aandacht nodig voor koppeling, gaspedaal, stuur en niet te vergeten het verkeer. Is men een geroutineerd chauffeur kan men tijdens het rijden gesprekken voeren en eten tegelijkertijd.

Het was de laatste vraag van het spel en op de valreep ging Jan Marijnissen Sita voorbij. Wat betekent het voor de toekomst dat de lijsttrekker van een van Nederlands vooraanstaande politieke partijen op het nippertje een dom blondje verslaat?

Na Hoe? Zo! wilden we eigenlijk naar bed. Maar toen kwam All Stars, een van de beste Nederlandse comedy-series die ik ooit gezien heb. Ook al betreft het een herhaling.

Woensdag om half elf werden we bij het Consultatieburo verwacht voor de tweede vaccinatie van Diana (3 maanden). Het betreft de DKT2 + Hib2 + TOPV2, pittige kost dus.

Het prikken was het derde onderdeel. Eerst werd Diana gewogen hetgeen resulteerde in 6.9 kilo. Een gewichtstoename van 600 gram in 27 dagen, er zijn maanden dat ik minder aankom. De lengte wordt tegenwoordig eens per twee keer gemeten en dat was niet vandaag. Onderdeel twee is de check-up door de dokter. De sympathieke vrouw van Charles Cooper was terug van vakantie en constateerde dat Diana goed gezond is.

Het prikken was snel achter de rug. De verpleegster werkte het gehele ritueel in ongeveer 51 seconden af inclusief het tabletje (?) tegen Polio. Drie stills uit de movie:

• Eerst het tabletje, of waren het druppels?
• De injectienaald wordt ingebracht in deze keer het linkerbeen van Diana.
• Heel even blijft de naald met losse handen in haar been zitten.

Thuis deed Lucy Diana meteen in bad. 's Middags en 's avonds had zij een beetje pijn en gaven we haar wat paracetamol voor baby's. Donderdag zien we wel hoe de kleine prinses wakker wordt op haar 118e levensdag.

Posted by CasaSpider at 9:53 PM | Permalink | Comments (19)

Maandagavond om half zeven vindt de eerste klassenavond plaats in klas 4B van de Marnix-school. Volgens goed gebruik tekent CasaSpider als eerste de presentielijst en neemt plaats op een van de kabouterstoeltjes aan een kaboutertafeltje. Even later komt de moeder van Obrian naast mij zitten.

Voor het eerst heeft Luchiano (8) geen juffrouw maar een meester. Meester Peter, voluit Peter van Kooten (geen familie van). Hij is de enige mannelijke juffrouw op de hele Marnix-school. Meester Peter gaat voortvarend van start met de huisregels gevolgd door de gebruikte methoden.

Hij hamert op het belang van lezen. Eigenlijk moeten alle kinderen nu op nivo-7 zitten en aan het eind van het jaar uit nivo zijn. Uit nivo betekent voorbij nivo-9. Luchiano zit op nivo-8. Bij de leestoetsen is men streng, zo is het belangrijk dat de letter 't' aan het eind van een woord wordt uitgesproken. Daar haper-t het nog wel eens aan.

Waarom is lezen zo belangrijk? De eindtoetsen in de zesde klas bestaan voor een groot gedeelte uit redactiesommen. Dat betekent een opdracht verwerkt in een verhaaltje. Wie niet in staat is snel en begrijpend te lezen kan nooit het vereiste aantal opdrachten afmaken en valt af.

Bij het rekenen legt meester Peter de nadruk op beheersing van de tafels van vermenigvuldiging. Hij merkt dat veel kinderen moeite hebben met delen. Delen is omgekeerd vermenigvuldigen, tafels helpen hier dus uitstekend bij.

De 26-jarige onderwijzer heeft diverse interessante initiatieven ontwikkeld, we laten er vier de revue passeren:

• Het Zonnetje van de Week. Iedere week is één kind het middelpunt. Op een A4-tje schrijven alle andere kinderen positieve dingen over dit zonnetje. Bijvoorbeeld dat hij goed kan rekenen, zijn beste vriend is of wat dan ook. Als het maar positief is.
• Elke donderdag is het Lekker Lui Lezen. De kinderen mogen matrassen, kussens, poppen of whatever meebrengen om het gezellig te maken. De bedoeling is dat dit het lezen stimuleert. Tot op heden is het meer Lekker Lui Praten, maar Peter gaat de duimschroeven langzaam aandraaien.
• Meester Peter houdt erg van zingen. Het favoriete lied van de hele klas is I like the flowers, I like the daffodils (tekst). Bij het wachten op de kinderen om kwart over twaalf hoor ik ze het regelmatig uit volle borst zingen, bij voorkeur in canon.
• Het Stoplicht. In de klas hangt een stoplicht gekoppeld aan een microfoon. Een soort lichtorgel waarvan de gevoeligheid ingesteld kan worden. Zo gauw de klas teveel herrie maakt springt het stoplicht eerst op oranje en daarna op rood. Als het op rood staat gaat er een sirene af. Het schijnt goed te werken.

In de vierde klas wordt duidelijk een sprong gemaakt/verwacht voor wat betreft de zelfstandigheid van de leerlingen. Ze moeten zelf hun agenda bijhouden qua huiswerk en toetsen. Als een taak is volbracht schrijft meester Peter de goede antwoorden op het bord en verwacht dat de leerlingen zelf hun fouten in het schrift corrigeren.

Als het huiswerk niet is gemaakt gaat er een brief uit naar de ouders. Deze brief dient ondertekend terug te komen. Indien er geen brief terugkomt leidt dit automatisch tot het cijfer 1.

Eén ding vinden de meeste ouders en ook ik een beetje vreemd. De meisjes hebben eenmaal per week handvaardigheid, de jongens blijven in de klas achter. Dat vinden ze niet leuk. Meester Peter: "Ja, misschien vinden ze dat nu een beetje flauw. Maar als de meisjes straks gaan naaien zijn ze dolblij dat ze niet mee hoeven te doen."

Een echte man als ik vindt dat natuurlijk ook. Maar is het wel van deze tijd?

Na afloop van de klassenavond spreek ik even met meester Peter en vraag hem hoe het met Luchiano gaat (goed), wat zijn achternaam is (Van Kooten, geen familie van) en of ik een foto van hem mag maken bij het stoplicht (ja). Na het maken van de foto vraagt Peter ietwat achterdochtig of de foto toch niet voor een tijdschrift wordt gebruikt? Neen, de foto wordt niet voor een tijdschrift gebruikt.

Op bed kletsen Luchiano en ik nog even over het nieuwe schooljaar en de nieuwe meester.

CasaSpider: "Ja, meester Peter doet het wel even anders hè?"
Luchiano: "Ja, ik heb liever juffrouw Margriet."
CasaSpider: "Ja, omdat die alles voor je doet. Nu moet je zelfstandig werken en ben je zelf verantwoordelijk."

Zeker tien minuten praten we over volwassen worden, wat dat is, dat zelfstandigheid daar een onderdeel van is, dat men niet van de ene op de andere dag zelfstandig wordt en dat het zelf dingen in de agenda noteren en die ook uitvoeren een onderdeel is van het zelfstandig worden. Luchiano lijkt het te begrijpen.

CasaSpider: "Mooi, dus je hebt dat goed in je hoofd geprent, zelfstandigheid?"
Luchiano: "Ja. Uhh... wat?"

Posted by CasaSpider at 7:28 AM | Permalink | Comments (22)

Ik schreef: "Luchiano (8) en ik zitten in de lappenmand." Dat was een beetje overdreven. Zaterdagmiddag waren wij allebei weer helemaal de oude en hebben als vanouds bij Pleincafé Wilhelmina gezeten.

Omdat we honger hadden bestelden we er twee dagmenu's. Deze keer was het spare-ribs met patat en salade. Bijzonder lekker maar spare-ribs zijn gemaakt van varkensvlees. Dat schijnt niet goed te zijn voor zuigelingen en dat bleek te kloppen.

Qua mimiek, geluiden en bewegingen doen Diana (3 maanden) ons vaak denken aan een Sumo-worstelaar. Toen ik haar zaterdagavond op mijn benen heen en weer wiegde was dat helemaal het geval. Waarschijnlijk door de spare-ribs had zij flinke buikpijn. Met al haar kracht bracht ze deze naar boven en steunde slechts op haar schouders en voeten.

Een perfecte brug als ze er niet zo bij huilde.

Uiteindelijk was ze zo moe dat ik haar lopend in slaap kon zingen met de welbekende rock-song Slaap kindje slaap. Ook zondag was een zware dag voor Diana. Tot overmaat van ramp was de Ovol op, een goedje dat buikkramp bij baby's verzacht.

We besloten toch naar het strand te gaan. Het zwemmen ging goed, daarna begon het gehuil weer. Uiteindelijk kreeg Lucy haar kalm. Thuis van hetzelfde laken een pak. Luchiano vond het eng, dat gehuil. Hij was zelfs een beetje bang en zei: "Ik hoop dat ze het overleeft."

Met een slaolie-massage op haar buik wist Lucy Diana om een uur of negen te laten slapen. Inmiddels lijken de spare-ribs uit haar systeem verdwenen te zijn.

In alle consternatie vergeet men haast dat er ook nog gevoetbald is. Het seizoen 2006/2007 belooft een heel naar seizoen te worden. Daarom concentreren we ons op de voetbalpoule.

De Webloggers staan in het subpoule-klassement op een verdienstelijke 30e plaats uit 594 poules. De ranglijst per 27 augustus wordt aangevoerd door niemand minder dan Diamond Piet. Geldt hier nu de eerste klap is een daalder waard of het eerste gewin is kattengespin?

Deelnemers aan de Webloggers subpoule, denk eraan dat de Extra Voorspellingen voor 1 september ingevuld dienen te zijn.

Posted by CasaSpider at 7:25 AM | Permalink | Comments (17)

1.

Luchiano (8) en ik zitten in de lappenmand. Niet heel diep in de lappenmand want we komen er regelmatig uit. Ik heb een grieperig gevoel en Luchiano blesseerde zich zaterdagochtend tijdens de karateles. Hij kreeg ineens heftige steken rechts in zijn zij.

De steken bemoeilijkten het ademhalen. De diagnose van dokter Spider luidt een verrekte spier. Juist tijdens deze les deed Luchiano namelijk bijzonder zijn best om zijn heup goed in te draaien. Waarschijnlijk iets te enthousiast. Na drie kwartier waren we weer thuis. GameBoy spelen gaat zonder problemen.

2.

Op maandag 21 augustus was Diana 108 dagen oud. Lucy en Luchiano maakten foto's van onze prinses. Houd er wel rekening mee dat zij vandaag al 113 dagen oud is en daarmee 1.04% ouder dan tijdens de photoshoot.

• Diana kijkt naar haar Teletubbie mobiel die steeds weer Altijd is Kortjakje ziek ten gehore brengt.
• In een hoekje van haar bed, zittend met de koe.
• Diana als bloemenmeisje.
• Diana als bloemenmeisje, close-up.
• Spelen met een speelattribuut in de Evenflow-Hummer.

3.

Voordat we zaterdagmorgen naar de karateles gingen had Luchiano jeuk op zijn rug. "Kun je me even krabben, papa?", vroeg hij. Ik krabde. "Neen, hoger." Ik krabde hoger. "Iets naar links". Ik krabde iets naar links. "Neen, andere kant." Ik krabde aan de andere kant. "Pfff, ja zo is het goed."

Luchiano besloot met een mooie filosofische spreuk: "Papa, er is geen leven zonder je ooit te krabben."

En zo is het maar net.

Posted by CasaSpider at 11:12 AM | Permalink | Comments (24)

Bij mijn werkgever liet ik donderdag Naturalisatiedag een werkgeversverklaring ondertekenen, copieerde er een salarisslip en meldde mij klokslag half twee wederom bij Immigratie in het Postkantoor te Punda. Er stond een rij van ongeveer 15 mensen. Na even wachten in de brandende zon ging de deur open. Even later overhandigde de baliemedewerkster mij nummer 83. Op het scorebord stond 72.

O ja, wat was eigenlijk de missie van dit bezoek aan Immigratie? De verblijfsvergunningen van Lucy en Luchiano (8) moeten nu zij Nederlandse staatsburgers zijn ingewisseld worden voor een Toelating van Rechtswege. Het grote voordeel hiervan is dat deze vergunning slechts éénmaal hoeft te worden aangevraagd en vervolgens altijd geldig blijft. Let wel, het betreft een vergunning om op Curacao te mogen verblijven.

Na vijf kwartier wachten lichtte nummer 83 op. Van bijna alle relevante en minder relevante papieren had ik copieën gemaakt. De Immigratie-medewerkster bekeek alles nauwgezet, zocht gegevens op in de computer en sprak na ongeveer een kwartier: "Over twee weken kunt u de vergunning ophalen. Paspoort, twee pasfoto's, plakzegel en bewijs van ziektekostenverzekering meebrengen."

Dat was goed nieuws. Als het een beetje meezit zijn we over twee weken helemaal klaar, wie had dat aan het begin van dit jaar gedacht.

's Avonds was er een UTS-receptie ter gelegenheid van het succesvol afronden van het Profit Center project. De receptie vond plaats in restaurant La Bahia op de eerste verdieping van hotel Otrabanda. Een mooie gelegenheid op een overdekt terras met uitzicht op de Sint Annabaai en de Handelskade in Punda. Leuk als er op enkele tientallen meters zo nu en dan een cruise- dan wel vrachtschip langs vaart.

Na de toespraken was er nog een buffet ook. In het gezelschap van de dames van Revenue Assurance, Pricing en niet te vergeten Shirley was het goed uit te houden. Naturalisatiedag was achteraf een stuk leuker dan hij 's morgens leek.

Posted by CasaSpider at 12:42 PM | Permalink | Comments (11)

Vandaag donderdag 24 augustus 2006 is het feest want het is Naturalisatiedag. Deze dag is een initiatief van minister Rita Verdonk en vond in 2005 voor het eerst plaats. Gekozen is voor 24 augustus omdat op deze dag in 1815 de eerste grondwet werd ingevoerd in het Koninkrijk der Nederlanden.

Het is een feestdag voor immigranten aan wie het Nederlandse staatsburgerschap is verleend. Alle Nederlandse gemeentes hebben de plicht op deze dag een ceremonie te organiseren waarbij de nieuwe Nederlanders officieel hun Nederlandse paspoort krijgen.

Vanaf volgend jaar is Naturalisatiedag geen vrijblijvend nummer. De nieuwe Nederlanders moeten hierbij aanwezig zijn. De vraag is wat te doen met mensen die precies op 25 augustus in aanmerking komen voor het Nederlanderschap. Moeten zij een jaar wachten op hun paspoort? Of iemand die op Naturalisatiedag om een of andere reden verhinderd is?

Het idee van Naturalisatiedag is niet slecht. Een feestelijke ceremonie kan het Nederlandergevoel versterken. In de Verenigde Staten kent men Citizenship Day op 17 september, de datum waarop in 1787 de eerste constitutie werd getekend.

De wijze waarop Rita Verdonk Naturalisatiedag heeft gepresenteerd stuit echter op weerstand bij veel nieuwe Nederlanders en hun (Nederlandse) partners. De woorden plicht, niet vrijblijvend en moeten komen net iets te vaak voor om het woord feestelijk nog geloofwaardig te laten zijn.

Uit eigen ervaring weet ik hoeveel stress, gevoelens van overgeleverd zijn aan de Goden, tijd, relatiespanningen, geld en onverwachte tegenvallers men moet doorstaan om uiteindelijk zijn partner de Nederlandse nationaliteit te kunnen laten krijgen. Na zeven jaar huwelijk had Lucy nog steeds een visum nodig om in Nederland op vakantie te kunnen komen.

Op het forum van buitenlandsepartner.nl verwoordt Birima het als volgt, haar partner is afkomstig uit Gambia:

"De eerste associatie die bij mij opkomt is 'Pay Back Day'. Na een voor velen onder ons lang gevecht tegen de bureaucratische terreur dat men immigratiebeleid noemt, met een sterk ontregelend effect op de persoonlijke levenssfeer zit ik persoonlijk niet te wachten op een betuttelend 'welkom' van een afgezant van Verdonk c.s. Sterker nog, het zogenaamde 'strenge maar rechtvaardige beleid' is er direct verantwoordelijk voor dat mijn partner veel moeizamer en later inburgert dan noodzakelijk was geweest. Op enig inzicht in het door de feestjesbouwers veroorzaakte leed voor hen die de eindstreep (het Nederlanderschap) ondanks alles toch halen, kan ik ze niet betrappen. Hartelijke groeten, Birima."

In de Kennisgeving van Naturalisatie van Lucy en Luchiano staat de volgende zin: "Het is mogelijk dat u (en mogelijk ook het kind) voor een ceremonie wordt uitgenodigd om te vieren dat aan het kind de Nederlandse nationaliteit is verleend." Toevallig heb ik vandaag wel een receptie, maar niet ter gelegenheid van de Nederlandse nationaliteit van Lucy en Luchiano.

Onze Nederlandse paspoorten zijn binnen. De laatste stap in het proces is het uitschrijven bij Immigratie. De huidige verblijfsvergunningen dienen omgezet te worden in een Toelating van Rechtswege. Woensdagmiddag om twee uur vervoegden Luchiano en ik ons bij Immigratie in het Postkantoor te Punda. Ik dacht dat het tonen van de paspoorten, de Kennisgeving van Naturalisatie en de oude vergunningen wel voldoende was.

Maar dat is niet zo. Ik kreeg een aantal formulieren mee die ingevuld moeten worden, waaronder een werkgeversverklaring. Dit dient allemaal ingeleverd te worden samen met copieen van de paspoorten en de oude vergunningen. Vandaag op Naturalisatiedag ondernemen we een nieuwe poging.

Het feestgevoel is er nog niet echt.

Posted by CasaSpider at 7:21 AM | Permalink | Comments (19)

De werktitel van deze post is Full House, een naam die naadloos aansluit bij mijn achternaam maar die pokertechnisch drie en twee gelijken vertegenwoordigt. In dat licht bezien past Carré beter.

Dinsdag 22 augustus om iets over twee uur zaten wij met zijn vieren bij Kranshi, onze Burgerlijke Stand. Deze keer hadden we nummer 346 en was er één persoon voor ons. Doel van het bezoek was het ophalen van het derde Nederlandse paspoort, het paspoort voor de koningin van ons gezin, Lucy.

Wat kon er mis gaan? Op zijn hoogst was de foto afgewezen, maar aangezien het biometrische paspoort met chip pas vanaf 26 augustus actief wordt dacht ik dat de dames en heren paspoortvervaardigers wel een oogje zouden dichtknijpen.

En zo was het ook. Lucy's paspoort lag keurig klaar en na het laten zien van haar Sedula (identiteitsbewijs) en het zetten van een handtekening is ook zij nu in bezit van een Nederlands paspoort.

Mensen die het dossier Nederlands Paspoort gevolgd hebben begrijpen waarom wij hier zo ontzettend blij mee zijn. Voor anderen is het wellicht een tikkeltje vreemd. Toen Luchiano (8) en Diana (3 maanden) vorige week hun paspoorten kregen mailde CasasPa het goede nieuws naar mijn drie zussen.

Zus Monica mailde mij daarop: "Gefeliciteerd met de paspoorten! (wel een wat vreemde felicitatie trouwens)." En feitelijk is dat ook zo. Echter als op zich vanzelfsprekende dingen ineens niet (meer) vanzelfsprekend zijn leert men ze wel waarderen.

Lucy wilde niet op de foto. Dan helpt er maar een ding en dat is chantage. "Weet je zeker dat je niet op de foto wilt? In dat geval zie ik mij namelijk genoodzaakt iets te photoshoppen."

Het maakte geen indruk: "Dan doe ik aangifte", antwoordde de kersverse Nederlandse. "Je gaat je gang maar", dacht ik en zocht een mooie foto uit waar ik het paspoort in kon verwerken.

"Hé, nu ik een Nederlands paspoort heb mag ik zeker ook stemmen", riep Lucy verheugd. Dat klopt. Over iets meer dan een jaar vinden de Eilandsraadverkiezingen plaats op Curacao. Toen realiseerde ik mij dat wij ook op 22 november mogen stemmen, voor de Tweede Kamerverkiezingen in Nederland.

Tot op heden heb ik nooit gebruik gemaakt van het recht om vanuit Curacao mee te stemmen in Nederland, maar dat gaat dit jaar veranderen. Volgens de website www.kiezenuithetbuitenland.nl kunnen we zelfs via internet stemmen. Alhoewel een foto van Lucy die een stembiljet in een oude melkbus duwt wel authentieker oogt.

De stap die ons nu nog rest is het uitschrijven van Lucy en Luchiano bij de Immigratiedienst. Helemaal beseffen doen we het nog niet, maar we zijn allemaal Nederlanders!

Alle posts met betrekking tot dit onderwerp zijn te vinden in het Dossier Nederlands Paspoort.

Update 23.08.2006 / 12:30

Helaas voor Lucy, maar zij mag niet voor de Tweede Kamerverkiezingen in Nederland stemmen. Daar kwam ik achter bij het invullen van het electronische aanvraagformulier. Nederlanders die in de Nederlandse Antillen wonen moeten ten minste tien jaren in Nederland hebben gewoond, tenzij zij in Nederlandse openbare dienst werkzaam zijn, of de Nederlandse echtgenoot zijn van een Nederlander in Nederlandse openbare dienst.

Beetje jammer.

Posted by CasaSpider at 7:27 AM | Permalink | Comments (29)

Met Raalte (Wikipedia), de hoofdstad van Salland, heb ik een bepaalde band. Mijn vader CasasPa is er geboren en veel familie woont er nog steeds. Ze proat'n deur uk 'n leuk toaltie, helaas is mijn dialect niet zo best. Wellicht dat Paool er meer van kan maken.

Tweemaal liep dezelfde Bas Rikhof uit Raalte stage bij onze vestiging van SQL-Integrator. Zoals alle Raaltenaren is hij fan van Roda Raalte. Ben benieuwd of hij het CasaLog nog wel eens bezoekt.

Fleur Woudstra is een Gronings gemeenteraadslid van de eenmansfractie Een Fleurige Stad. Een citaat op GeenStijl:

"Op de website van omroep OOG heb ik lovende kritieken over mezelf geschreven. Tja, ik ben nu eenmaal een fantastisch mens dat op kritisch feministisch geschoeide leest door het leven stapt. Echter, ik werd betrapt door een journalist die achter mijn ip-nummer kwam. Ik zat namelijk vanuit huis deze commentaartjes te tikken onder een valse naam. Natuurlijk, ik hield een kulverhaal over spoofen. Want net toen ik me geen raad meer wist en wilde bekennen, zei de internettende buurman dat 'spoofen' bestaat." (Bron)

Wat is spoofen? Spoof is de eigenschap dat computervirussen het adres van de afzender vervalsen (Wikipedia). Volgens dezelfde bron kan men behalve een email-adres ook een ip-adres spoofen. Hierdoor kan men handelingen plegen als ware het vanaf de computer van degene die men spooft.

De kans dat Fleur Woudstra de lovende kritieken zelf heeft ingetikt is enorm veel groter dan dat zij op dit moment door de bliksem wordt getroffen en de kans dat dat laatste gebeurt is weer vele malen groter dan dat zij gespoofed is.

Alex Bolhuis is burgemeester van Raalte, maar nog steeds woonachtig in Epe. Een burgemeester moet in de plaats wonen waarvan hij burgemeester is. Hiervoor heeft Bolhuis tot 16 september 2006 de tijd. Op het forum van roalte.net verscheen een aantal berichten waarin onder meer gepleit wordt voor de aanschaf van een ambtswoning voor de burgemeester.

De berichten zijn geschreven door Lex, Peter, Emma en Frank. Het ip-adres van de computer waarvan deze berichten afkomstig zijn is in alle gevallen hetzelfde: de computer op het huisadres van Alex Bolhuis.

Net als Fleur Woudstra ontkent Alex Bolhuis de berichten zelf geschreven te hebben. Ook hij is gespoofed. Uiteraard gelooft niemand dat en de burgemeester zelf eigenlijk ook niet.

Afgelopen zaterdag meldde Bolhuis dat hij weet wie de dader is, zijn vrouw en hij hebben er niets mee van doen. Hij wil niet zeggen wie het is, wel dat er maatregelen genomen zijn om herhaling te voorkomen. Beschuldigt hij hiermee indirect zijn kinderen?

Het is niet de eerste keer dat Alex Bolhuis in opspraak is geraakt. In Apeldoorn herinneren veel mensen zich de toenmalige CDA-wethouder nog goed vanwege de Reesink-affaire. Het bedrijf Reesink uit Zutphen wilde naar Apeldoorn verhuizen en Bolhuis voerde namens de gemeente de onderhandelingen.

Deze onderhandelingen startten in 1996 en leidden uiteindelijk tot diverse rechtzaken waarin Reesink door de rechter volledig in het gelijk is gesteld. De vraag is hoeveel schadevergoeding de gemeente Apeldoorn aan Reesink moet betalen. Reesink eist 45 miljoen Euro, de zaak loopt nog steeds.

Op 18 augustus schrijft Alex Bolhuis op zijn weblog een post met de titel Het spektakel kan weer beginnen. Maar of hij daarbij de nu ontstane commotie voor ogen had?

De Stentor heeft over deze kwestie een dossier Bolhuis aangelegd.

Posted by CasaSpider at 12:27 PM | Permalink | Comments (16)

Diana (3 maanden) wordt steeds grappiger. Sinds twee weken kan ze haar tong uitsteken en afgelopen vrijdag zei ze voor het eerst bewust 'AAA'. Volgens Lucy was de kleine prinses daar zo blij mee dat ze het bijna een uur volhield, dat 'AAA' zeggen.

Soms lijkt het net of je een gesprek met haar hebt. Diana vormt haar mondje en lippen in allerlei bochten en kronkels en probeert met veel inzet klanken uit te stoten. Behalve 'AAA' is het nog niet zoveel, we zijn nu bezig met 'OOO'. Als dat lukt is hallo zeggen een kwestie van dagen.

Ja, dat is nog eens andere koek dan voetballen.

Zondag hebben we voor de zoveelste keer in zee gezwommen. Bij het in het water zakken huilde Diana even. Het water was koud voor 27 graden, maar al snel was ze gewend en deden we onze zwemoefeningen. Ook het afdouchen nadien liet ze gelaten over zich heenkomen, verse moedermelk was haar beloning.

Gewoontegetrouw schoot ik een paar foto's. Pas bij het ontwikkelen viel mij op dat Diana op een foto druk aan het gapen is. Mijn eerste associatie: Scream 1, 2 en 3.

Ter vergelijking hier de close-up's van het originele Scream masker en Diana's editie van Scream 4. Hoe oud was Linda Blair eigenlijk toen ze haar carriere begon?

Posted by CasaSpider at 1:29 PM | Permalink | Comments (12)

Bij Brillie, Renesmurf, Cyberjunk en vele anderen hangt dit weekend de vlag in top. Het Eredivisie seizoen 2006/2007 is begonnen. Na oneindig lang wachten kunnen we weer voor de buis hangen om te genieten van het nationale voetbal.

Nou ja, genieten. Het leven van een Feyenoorder gaat zelden over rozen. Wanneer heeft Henk Timmer voor het laatst drie goals om de oren gekregen?

Samen met de competitie is ook voetbalpoules.nl van start gegaan. De Webloggers zijn met 30 mensen vertegenwoordigd. Best gek, want volgens de regels mogen er slechts 25 amateurs per poule meedoen.

Na de eerste spelronde voert Kabritu di Keeshi (Geit van Kaas) de ranglijst aan. Real CasaSpider doet het met een vierde plaats niet slecht.

Helaas, de organisatie van voetbalpoules.nl heeft in haar wijsheid besloten dat de eerste spelronde niet meetelt. Dit vanwege het grote aantal mensen dat nu van vakantie terugkeert en wellicht de eerste ronde niet heeft ingevuld.

Misschien begrijpelijk vanuit het standpunt van de organisatie, voor mij persoonlijk zijn de druiven na de kansloze 3-0 nederlaag van Feyenoord bij FC Groningen dubbel zuur. Een echte Feyenoord-supporter klaagt echter niet, hij ploegt onverstoorbaar voort.

Daarom bij deze een oproep aan alle deelnemers van de Webloggers subpoule om voor 1 september de Extra Voorspellingen in te vullen. Wie niet weet wat hiermee wordt bedoeld of hoe dit moet kan mij emailen op casaspider apenstaart gmail dot com.

Volgende week begint voetbalpoules.nl met een schone lei. Dat kan van Feyenoord helaas niet gezegd worden.

Posted by CasaSpider at 3:05 PM | Permalink | Comments (14)

Tijdens de novela Chocolate con Pimienta lagen Luchiano (8) en ik op bed te kletsen. We hadden het over Pokemon en Yu-gi-oh. Bijna alleen jongens vinden dat leuk, meisjes houden volgens de jonge expert van Barbi. Bwark.

Luchiano is de jongste in de vriendenclub op school. De meeste jongens zijn al negen of worden bijna tien, een magische leeftijd. Daarom is besloten de naam van de club te veranderen van Boys Club in het meer contemporaine Team Teens.

Niet alleen de naam van het team wordt veranderd, het is evident dat Teens andere dingen doen dan Boys. Op het moment dat iemand tien wordt mag hij geen boys activities meer doen. Wat zijn boys activities? Boys activities zijn leuke spelletjes als Tik (tikkertje) en Take-down (iemand op de grond krijgen).

CasaSpider: "Maar wat gaan jullie dan doen in Team Teens?"
Luchiano: "Oh, hanging around at the rock."
CasaSpider: "Wat is dat nu weer?"
Luchiano: "Dan gaan we zitten tot de pauze over is."
CasaSpider: "Interessant."
Luchiano: "Ja, dat noemen we the new thing in cool. Wachten bij een steen of een boom tot de pauze over is. Hihi."

Gelukkig kan hij er zelf om lachen. Wel hoort er een bepaalde attitude bij hanging around at the rock. Luchiano deed nog even voor hoe men gedurende de gehele pauze dient te staan om cool over te komen, tegen een muur en tegen het hek.

Vermoedelijk is hij diep in zijn hart blij eerst nog negen te moeten worden.

Posted by CasaSpider at 1:49 PM | Permalink | Comments (27)

Veel te weinig mensen maken gebruik van de kapper om terug in de tijd te gaan. Dit is inherent aan het feit dat haren groeien. Wie is er nu geïnteresseerd in afgeknipte haren? De nieuwe haren, daar gaat het de kapper om.

Vrijwel onmiddellijk na mijn aankomst op Curacao in augustus 1995 werd ik vaste klant van Kapsalon Chadé in Bloempot Shopping Center. Het knipteam bestaat uit het echtpaar Jons en Dolly samen met hun dochter Debbie, waarbij het kletsgedeelte sociale gebeuren vooral door de dames wordt onderhouden.

De naam Chadé is een samenstelling van de namen van de twee dochters Chantal en Debbie, waarvan alleen laatstgenoemde in de kapperszaak werkzaam is.

Vrijdagmiddag om half een had ik een afspraak met Debbie die bijna altijd mijn haar knipt. Na het knippen, mijn haar zag er weer strak-strak uit, begonnen we aan de fotosessie.

• De Chadé-familie ziet er stralender uit dan ooit.
• Een versgeknipte CasaSpider poseert met de Chadé's.
• Vader Chadé heeft de broek aan en wordt enorm gerespecteerd door vrouw en dochter.

Het was een genoegen, tijd voor een duik in de geschiedenis.

Niet iedereen weet dat CasaSpider al sinds 17 mei 1998 een soort van internetdagboek bijhoudt. Zelfs de inhoudsopgave is leuk om door te lezen, tenminste voor mij dan toch. Drie maal eerder hebben de Chadé's al dan niet vrijwillig ingestemd met een fotoreportage. Een kleine selectie.

• 28.03.1999: Een kortgeknipte Debbie knipt de pasgetrouwde CasaSpider. Lucy woonde toen nog in Santo Domingo.
• 05.09.2001: De kapsalon in Bloempot Shopping Center.
• 05.09.2001: Dolly, Debbie en Jons bijna vijf jaar geleden. De tijd heeft geen vat op hun.
• 09.01.2002: Luchiano (4) wordt onder handen genomen door Debbie. Echt genieten doet hij nog niet.

Aspirant-historici kunnen de bijbehorende verhalen uit 1999, 2001 en 2002 teruglezen. Hiermee is het belang van de kapper voor de geschiedschrijving onomstotelijk aangetoond.

Posted by CasaSpider at 6:39 PM | Permalink | Comments (14)

Op donderdag 3 augustus leverden we met succes alle bescheiden in om een Nederlands paspoort te laten maken voor zowel Luchiano (8) als Diana (3 maanden). Lucy moest nieuwe pasfoto's laten maken en dus even geduld hebben.

De termijn voor het in handen krijgen van het paspoort is twee weken. Donderdagmiddag reden Luchiano en ik naar Kranshi, onze Burgerlijke Stand.

Luchiano haat Kranshi omdat we daar al regelmatig een aantal uren hebben zitten wachten. Hij moest mee van mij omdat hem misschien gevraagd zou worden zijn handtekening te zetten.

Het afhalen van een paspoort gaat in de regel snel. Toch moesten we ook nu tamelijk lang wachten omdat de dienstdoende beambtes kennelijk nog met lunchpauze waren. Ik keek wat rond en Luchiano speelde Power Rangers op de GameBoy.

Ons nummer 332 verscheen op het scorebord en we liepen naar loket 8. "En nu maar hopen dat de pasfoto's door de Fotomatrix 2006 zijn gekomen", ging het door mij heen. De ambtenares haalde twee plastic mapjes en al snel zag ik in elk van hen een paspoort met rode kaft.

Voor de ontvangst van Diana's paspoort mocht ik tekenen, maar Luchiano diende inderdaad zelf zijn handtekening te zetten als ontvangstbevestiging. Goed dat ik hem had meegenomen. Helemaal bevatten dat hij nu twee nationaliteiten heeft doet Luchiano nog niet.

's Avonds maakten we een paar foto's van de feestvarkens:

• Luchiano en Diana op bed met hun Nederlandse paspoorten.
• Diana gaat er even voor zitten, met 104 dagen een Nederlands paspoort... ga er maar aanstaan.

Donderdag 17 augustus 2006 gaat in de boeken als de dag dat Luchiano officieel Nederlander is en ook nog eens met mijn achternaam. Het is helaas ook de dag dat Dirk Kuyt officieel in dienst is getreden van de FC Liverpool en daardoor afscheid heeft genomen van Feyenoord.

De transfersom bedraagt 18 miljoen euro en Kuyt gaat 1.7 miljoen euro netto per jaar verdienen. Een salaris een DBA waardig.

Posted by CasaSpider at 9:31 PM | Permalink | Comments (24)

De meningen over de inmiddels befaamde column van Jacob Gelt Dekker met de titel Visitekaartje Hato lopen mijlenver uiteen. De GeenStijl-aanhang juicht de column toe en is sowieso van mening dat Nederland zo snel mogelijk van de Antillen af moet.

De andere kant wordt vertegenwoordigd door de Curacaose politici Eunice Eisden (MAN), Charles Cooper (MAN) en Faroe Metry (PNP). Zij hebben opgeroepen tot een boycot van Gelt Dekkers hotel Kurá Hulanda en onderzoeken de juridische mogelijkheden om hem tot persona-non-grata te laten verklaren.

Hierop heeft Jacob Gelt Dekker aangifte gedaan bij Officier van Justitie Joubert op grond van belediging en laster tegen de drie hierboven genoemde politici. Op zijn Gelt Dekkeriaans heeft hij de Officier van Justitie reeds te verstaan gegeven het hogerop te zoeken als er niets met zijn aangifte gebeurt.

Inhoudelijk wordt intussen het generaliserende karakter van de column met taalkundige argumenten afgezwakt. Iedereen leest door zijn eigen bril. Met de mijne (-6 aan beide ogen) kan ik niet anders concluderen dan dat de column wel degelijk generaliserend en onnodig kwetsend is, hoe vaak er ook 'een deel van de bevolking', 'een halsstarrige groep', 'een hele reeks', 'bij velen' en 'grote delen van' in staat.

De Papiamentstalige artikelen uit de Vigilante van woensdag 16 augustus:

• Boycot Kura Hulanda is een fascistische actie. Hier het tweede deel.
• Jacob Gelt Dekker: Ik neem geen woord terug want ik lieg niet.
• Jacob Gelt Dekker doet aangifte tegen Eunice Eisden, Charles Cooper en Faroe Metry.

Ik heb wat speurwerk gedaan naar het conflict tussen Jacob Gelt Dekker en de Nederlandse politici in het jaar 2003. Dat viel nog niet mee. Even rees het vermoeden dat Jacob tegen betaling alle entries over deze zaak heeft laten verwijderen. In krantenarchieven en search-engines.

Na lang zoeken vond ik welgeteld één link naar www.arubastation.com. Deze website is ooit opgezet door niemand minder dan Xaviera. Helaas heeft deze Arubaanse in Utrecht wonende dame vaak last van spam en verhuist hierdoor keer op keer al haar websites.

De website arubastation.com is derhalve niet meer te bereiken, maar gelukkig is daar nog de Google-Cache. Het artikel van september 2003 is weer boven water, hier volgen twee passages:

"Wij hebben vorige week één overnachting in Kurá Hulanda van een delegatie van vier ambtenaren uit Nederland afgezegd", bevestigt Capello. "Dat klopt." Dit had volgens Capello te maken met uitlatingen van Gelt Dekker in de media. "Hij is in interviews met Radio Paradise en TV11 langdurig en uitgebreid tekeer gegaan tegen politiek Den Haag. Behalve dat hij het bezoek van de fractievoorzitters een snoepreisje noemde, beweerde hij dat heel politiek Den Haag corrupt is", aldus Capello. Naar aanleiding hiervan heeft vertegenwoordiger Onno Koerten aan Gelt Dekker laten weten dat hij zich ernstig heeft gestoord aan de uitlatingen omdat die grotendeels onjuist waren. "Bij wijze van protest hebben we toen die ene overnachting van de delegatie afgezegd. Dat is alles", aldus Capello.

(...)

Volgens Gelt Dekker heeft hij onder meer aan de orde gesteld dat bezoekende Kamerleden en rijksambtenaren bij privé-bezoeken steeds vaker cadeautjes, speciale gunsten en goedkope tarieven eisen. "Dit is tegen de wet. Het aannemen van geschenken en gunsten door Kamerleden, al dan niet in ruil voor bewezen diensten, is een misdrijf." Volgens Gelt Dekker is de reden dat hotels hier toch vaak aan meewerken, dat ze bang zijn een deel van de broodnodige zakenbezoekers te verliezen.

Het tekent een beetje de wijze waarop Jacob Gelt Dekker tegen politici en ambtenaren aankijkt. Wellicht helpt het een aantal lezers om de column over Curacao en haar bevolking enigszins te relativeren.

Een mogelijk interessant facet is de relatie tussen Jacob Gelt Dekker en de Beach Management Authority. Lees hier de voorgaande post over Gelt Dekker.

Posted by CasaSpider at 1:27 PM | Permalink | Comments (42)

Weinig mensen doen zoveel stof opwaaien op Curacao als Jacob Gelt Dekker. Deze dagen is hij volop in het nieuws naar aanleiding van zijn column Visitekaartje Hato van 6 augustus jongstleden op luchtvaartnieuws.nl.

De titel is nogal misleidend, in plaats van over de geheel vernieuwde luchthaven Hato gaat het artikel voornamelijk over corrupte, incompetente en misdadige bestuurders die het volk meesleuren in hun slechtheid. Zie onderstaande alinea uit de column van Jacob Gelt Dekker:

"De criminele leiders van de Curaçaose samenleving hebben aan de bevolking laten zien hoe het moet; de bevolking volgt gedwee in hun misdadige voetsporen. Misdaad tiert welig en breekt al jarenlang wereldrecords. Corruptie is diepgeworteld als deel van de cultuur. De bevolking is slecht opgeleid en wenst daar zelf niets aan te doen door bijscholing. Arbeidsethiek bij velen gaat niet veel verder dan luiheid, domheid en diefstal van alles wat los en vast zit."

Ondanks dat Gelt Dekker het later zelf ontkent generaliseert hij in zijn artikel. Natuurlijk, in de laatste zin van bovenstaand citaat betekent "bij velen" formeel niet dat dit voor iedereen geldt. Generaliserend is het echter wel degelijk en daardoor volledig buiten proportie.

Om iemands beweegredenen te begrijpen dient men zich in zijn achtergrond te verdiepen. De gevonden gegevens zijn afkomstig van Gelt Dekkers eigen, fraaie website gecombineerd met een interessant interview van de hand van Sander Groen.

Jacob Gelt Dekker is geboren op 22 april 1948 te Osterleek, waarvan ik mij afvraag of hij niet Oterleek bedoelt. Hij studeert tandheelkunde in Amsterdam en raakt op ongeveer 18-jarige leeftijd bevriend met de latere advocaat Gerard Spong. Samen zijn ze weleens laarzen met hoge (haha) hakken gaan kopen. Gelt Dekker ontwikkelt zich tot een door de jetset veelgevraagde en succesvolle tandarts doordat hij een van de eersten is die behandelingen met implantaten aanbiedt.

Op 27-jarige leeftijd krijgt hij voor de eerste keer kanker en brengt veel tijd door in Californische ziekenhuizen. In de jaren '80 zet hij wederom als een van de eersten een fitness-centrum op in Amsterdam: Splash. Zijn eerste grote klapper is de één-uurs fotoservice Super Photo die uiteindelijk 160 filialen omvat. Dit imperium wordt aan Kodak verkocht. Opmerkelijk is dat de onderneming door Jacob Gelt Dekker vrijwel volledig vanaf zijn ziekbed is opgezet en aangestuurd.

Na Super Photo maakt Gelt Dekker het zieltogende Budget Rent a Car gezond en verkoopt het met grote winst. Volgens de Quote-500-lijst bedraagt zijn vermogen 200 miljoen euro. In 1998 bezoekt hij Curacao waar met name het vervallen Otrabanda indruk op hem maakt. Hij start het project Kurá Hulanda, bestaande uit een museum over het slavernijverleden en een vijf-sterren hotel. Later bouwt hij op Westpunt het luxueuze appartementencomplex Lodge Kurá Hulanda and Beach Club en opent een Dialyse Centrum (2006).

Dit alles is nog maar een fractie van wat Gelt Dekker heeft gedaan, een bijzonder aktieve man dus. Als men waar ook ter wereld investeert, ontwikkelt en bouwt heeft men vergunningen nodig. Voor vergunningen moet men bij de overheid zijn. Waar Jacob Gelt Dekker wellicht juist medewerking verwacht, blijkt ook de Curacaose ambtenarij niet altijd even rap. Wel snel melden politieke partijen zich voor een vrijwillige bijdrage aan hun partijkassen, althans volgens Jacob Gelt Dekker.

Er ontstaan wat akkefietjes. Gelt Dekker is niet de man om te zwijgen en brengt controversiële zaken direct in de openbaarheid. Deze transparantie wordt niet door iedereen op prijs gesteld.

Terug naar de gewraakte column. De grote vraag is waarom heeft Jacob Gelt Dekker zich in deze bewoordingen uitgelaten, wat wil hij hiermee bereiken? De kans dat alle zich aangesproken corrupte, incompetente en misdadige politici nu als één man opstaan en vol berouw hun functie neerleggen is niet zo groot. Dat weet een intelligente man als Gelt Dekker ook. Het heeft er derhalve meer de schijn van dat hij persoonlijke frustratie van zich afschrijft.

Die stelling lijkt bevestigd te worden door het verloop van de gebeurtenissen. Een deel van de Curacaose politici heeft opgeroepen tot een boycot van hotel Kurá Hulanda en andere activiteiten waar Gelt Dekker geld mee verdient en bovendien wil men hem tot persona non grata laten verklaren op Curacao.

Deze reactie is Jacob volledig in het verkeerde keelgat geschoten. Maandagochtend mocht ik daar op de radio van meegenieten. De betreffende politici worden voor de rechter gesleept en Gelt Dekker noemt hen fascisten die zich schuldig maken aan dezelfde praktijken als destijds in Nazi Duitsland.

Dit is geen briljante verdediging. Integendeel, de frustratie druipt er vanaf. Met de boycot heeft men overigens niet hem te pakken, maar veel meer de arme medewerkers zoals Gelt Dekker ironisch genoeg ook in 2003 stelde, toen Kurá Hulanda geboycot werd door nota bene een Nederlandse delegatie van politici. Laat het een hart onder de riem voor de Curacaose politici zijn dat in dat jaar hun Nederlandse vakbroeders het mikpunt waren van Gelt Dekkers toorn en door hem als corrupt werden afgeschilderd.

Curacaoenaar en kamerlid voor de PvdA John Leerdam is hier nog de dupe van geworden. Terwijl zijn collega-politici hun intrek in het Avila Beach hotel namen, verbleef Leerdam naar hij dacht gratis in Kurá Hulanda. Gelt Dekker was echter zo boos over de boycot dat hij Leerdam middels een aanmaning van zijn vriend Gerard Spong alsnog een rekening van ruim USD 2800 presenteerde. Deze amusante anekdote is na te lezen in de post Thuis te gast.

Jacob Gelt Dekker, een bijzonder mens. Iemand die er zelf prat op gaat een filantroop te zijn doet er echter goed aan eerst te denken en dan te doen, gezien de impact van zijn uitlatingen.

Voor de hardcore-geïnteresseerden die tevens het Papiaments machtig zijn volgt hier een aantal links:

• Vigilante 14.08.2006, Open Brief Humphrey Davelaar (PNP) aan Jacob Gelt Dekker.
• Vigilante 14.08.2006, Onno Koerten (vertegenwoordiger Nederlandse Regering op Curacao) stelt Fort Nassau voor in plaats van Kura Hulanda om de minister van Koninkrijkszaken Atzo Nicolaï te ontvangen.
• La Prensa 14.08.2006, de mening van Humphrey Davelaar online.

Is het overigens toeval of typevaut dat Vigilante vrijwel steeds rept over Jacob Geld Dekker?

Posted by CasaSpider at 8:08 PM | Permalink | Comments (42)

1. Luchiano's Photoshoot

Na wat strubbelingen in de namiddag met betrekking tot een bungee-jump poging zonder koord van Diana (3 maanden) besloten we toch naar Pleincafé Wilhelmina te gaan. Luchiano (8) vertrok meteen naar de in het Wilhelminapark gelegen speeltuin en wij bestelden twee Dagmenu's. Peppersteak met patat en salade.

Voor en na het eten speelden we domino en zoals bijna altijd eindigde de strijd in een gelijkspel. Luchiano was alweer terug en ik gaf hem de fotocamera. Tijd voor zijn derde Photoshoot. Daar gaan we:

• Van links naar rechts Duvel, CasaSpider, domino, Lucy en Diana.
• Prinses Diana met een muis waarvan ons de naam niet te binnen wil schieten.
• Tafel met Barbara, Bente, Kyra, Ino, Natascha en cowboy Roland.
• Rayan en Kishan, de 1-jarige tweeling van Peter en Loes.
• Kyra met een rietje.
• Een echte art-foto met links de eigenaar van Pleincafé Wilhelmina.
• Fotograaf Luchiano en zijn assistent Arwin (4).
• Twee occurrences van het altijd vrolijke Pleincafé personeel.
• Deze Pleincafé medewerker droomt van een carriere als Robbie Williams.

2. De eerste honderd dagen

In de rechtermarge van het CasaLog onder het kopje Diana laat een script zien hoeveel dagen onze prinses oud is. Vandaag zondag 13 augustus 2006 staat de teller op 100.

Als in de politiek of het bedrijfsleven een nieuw team het voor het zeggen krijgt wordt na honderd dagen de balans opgemaakt. Na honderd dagen heeft men een redelijke indicatie welke kant het opgaat en of men op de goede weg zit.

Diana ontwikkelt zich goed, huilt en zeurt op haar tijd, maar is tot nu toe toch vooral een gemakkelijke baby. Op Happy Hours en bij Pleincafé Wilhelmina slaapt zij meestal vredig en anders kijkt ze een beetje rond.

Dit kan te maken hebben met het veelvuldig beluisteren van haar favoriete muziek, de reggaeton-cd Más Flow II van Luny Tunes (Wikipedia). Deze cd heeft Diamond Piet tijdens zijn cursus op Curacao gekocht en wij mochten er een veiligheidscopie van trekken. Nummer 11 (Te He Querido, Te He Llorado (with Ivy Queen)) is onze favoriet. Nogmaals bedankt Piet, mede namens Diana.

Sinds een paar dagen pakt de kleine prinses dingen bewust vast en als ze op haar buik ligt probeert ze soms om te rollen. Volgens Lucy heeft ze dat al een paar keer gedaan, maar we hebben dit verschijnsel nog niet met eigen ogen waargenomen.

Het leeuwendeel van de verzorging wordt door Lucy op zich genomen. Met name de borstvoeding is zwaar aangezien Diana veel en vaak vraagt. Luchiano en ik kunnen hier niet bij helpen. Wel zijn wij goed om haar in slaap te wiegen en aan het lachen te maken. Dat is ook belangrijk.

Op grond van de eerste honderd dagen hebben wij vertrouwen in de toekomst. Vandaag is Fidel Castro 80 jaar geworden. Op die leeftijd ligt het grootste gedeelte van iemands toekomst reeds achter hem. Evengoed gefeliciteerd, Fidel!

3. RTFM

Na de onder punt één genoemde strubbelingen is het niet verstandig om Diana in haar reiswieg te laten zitten. Nu hebben wij een tijdje geleden een zogenaamde Graco travel cot Pack'n-Play Express Navy gekocht. Zeg maar een opvouwbare box annex bed.

Vanmorgen haalde Lucy het ding tevoorschijn en wilde het in elkaar zetten. Dit is moeilijk uit te leggen. Aan de bovenkant zitten vier metalen buizen die in opgevouwen toestand geknikt zijn. Ze moeten met een ruk omhoog worden getild en vergrendelen zich dan automatisch. Ik zei al dat dit moeilijk uit te leggen is.

Diana lag op mijn benen en Lucy was met de box in de weer. "Zal ik even helpen?", bood ik aan. "Neen, alsjeblieft niet!" Na zoveel jaren kent Lucy mij. Het lukte haar niet om ook maar één buis recht te krijgen. Ze schoten steeds terug. Toen Diana sliep was het mijn beurt. Plotseling zat er een buis aan de korte kant van de box goed. Jammer genoeg wist ik niet hoe mij dit gelukt was. De andere drie buizen zagen er treurig geknikt uit.

Luchiano kwam zijn bed uit. Hij overzag de situatie en zei: "Oh, maar jullie zijn iets vergeten."
- "Haha, net of het jou wel lukt", schamperde ik.
Luchiano: "Ja, kijk maar."

Hij trok aan een lus in het midden van de bodem waardoor er spanning op de buizen kwam. In een oogwenk waren ze vergrendeld. "Ja maar, ja maar... hoe... hoe weet jij dat?", stamelde ik.
Luchiano: "Gewoon, dat heb ik in de manual gelezen."
CasaSpider: "Wilt u een kopje koffie, Genius?"

Het is maar goed dat Luchiano geen professionele IT-er is. Hierdoor heeft hij geen last van het RTFM-syndroom (Wikipedia).

4. Meta

Uitleg over de naam El Sapo is te vinden in de eerste editie. Alle El Sapo posts zijn gebundeld in de category El Sapo.

Posted by CasaSpider at 11:18 AM | Permalink | Comments (23)

Vrijdagavond om zes uur begon de afscheidsborrel van, voor Ibrahim Ajubi. Om half zes reed ik naar huis om Luchiano (8) en de camera op te halen. Op weg naar SQL Integrator Head Quarters bleek het eerste attribuut zich wel in de auto te bevinden, het tweede was helaas thuis achtergebleven. Geen foto's van Ibrahim dus. Okay, een archieffoto dan.

Ibrahim is destijds bij SQL binnengekomen als Java-specialist. Een rustige, vakbekwame collega. Dat vond men bij de RBTT-bank waar hij enige maanden gedetacheerd was ook. De bank deed hem een aanbod dat hij niet kon weigeren en per 1 augustus kwam derhalve een einde aan zijn dienstverband bij SQL Integrator.

De borrel was interessant, zeker op het laatst toen Luchiano al op een bankje lag te slapen. Heeft degene die het transport faciliteert (mede-)verantwoordelijkheid voor de content? Het bleek een interessant discussie-thema met meerdere facetten.

CasaSpider wenst Ibrahim veel succes in zijn verdere loopbaan.

Luchiano's vakantie is niet alleen qua school afgelopen. Zaterdagmorgen om half negen werd hij verwacht bij Karate-Do Curacao. We waren een van de eersten, Ivonne was de vloer van de dojo aan het vegen. Door de open ramen is de afgelopen zes weken heel wat stof met veertjes naar binnen gewaaid.

Uiteraard droeg Luchiano zijn karatepak met gele band. Hij beoefent de sport nu zes maanden en het is mooi om te zien hoe snel de ontwikkeling gaat. Luchiano behoort duidelijk tot de serieuzere kinderen. Toen hij even met Sensei Ivonne mocht sparren liet hij zien een hoop bijgeleerd te hebben. Als de motivatie goed blijft dan wordt het nog wel wat.

Ieder einde is een nieuw begin.

Posted by CasaSpider at 11:09 AM | Permalink | Comments (9)

Donderdag 10 augustus kwam er een einde aan de lange vakantie van Luchiano (8). Woensdagmiddag vertelde ik hem dat. "Oh mèn, nu al?" Of men het woord al of pas gebruikt is kennelijk geheel afhankelijk van de perceptie.

Om 06:05 AM ging het alarm van mijn horloge af. Luchiano was relatief gemakkelijk wakker te krijgen, dat zal in de loop van komende week wel veranderen.

In de auto op weg naar school liet ik hem zoals gewoonlijk twee tafels opzeggen. In het vorige schooljaar deed hij die van 13 en 14 met twee vingers in de neus.

"Mag ik nu beginnen met die van 8?", vroeg hij. Op de eerste schooldag besloot ik mild te zijn. Bij 7x8 haperde Luchiano, maar ik werd niet boos. De spinrag veroorzaakt door Cartoon Network en Pokemon op de GBA rondom zijn hersens moet er weer af.

Ondanks dat we vroeg waren was het enorm druk bij de Marnix-school. Het lijkt wel of het ieder jaar drukker wordt.

Verkeerstechnisch ligt de school niet bijzonder gunstig. Op het nabijgelegen kruispunt was het een chaos. Even later kwamen een agent of vijf het verkeer regelen.

De deur van klas 4B stond open. We wisten al dat de nieuwe juffrouw een meester was, Meester Peter. Gekleed in witte broek en roze t-shirt verwelkomde hij ons. Dit is bijzonder, ja niet zozeer de kledingkeuze als wel het feit dat er een meester voor de klas staat. Alle andere onderwijzers zijn sinds jaar en dag juffrouwen.

De kinderen waren vrij mat naar elkaar toe. Ik bedoel, ze hebben elkaar bijna twee maanden niet gezien dus dan moet er wel iets te vertellen zijn, maar waarschijnlijk is enthousiasme minder cool. Bij het ophalen om kwart over twaalf zei Luchiano dat hij een leuke ochtend had gehad. De twee dagen voor het weekend wordt er kalm aan gedaan, maandag begint the hard work.

Terwijl Luchiano op school zat schreef Lucy op Yahoo dat ze hem miste. Diana (3 maanden) kletst inderdaad heel wat minder. Tot slot een spreuk om in het weekend over na te denken:

"There are 10 types of people, those that understand binary, and those that don't."

Posted by CasaSpider at 1:21 PM | Permalink | Comments (13)

Woensdag ontving ik een uitgebreide email van Stanley Brown, voorman van de politieke partij C-93. Reeds eerder schreef ik over deze markante persoon met een geheel eigen mening. Zijn partij C-93 wil dat Curacao een provincie van Nederland wordt.

Kern van Brown's betoog is dat Curacao de laatste 50 jaar weinig beheerd, onderhouden en afgeschreven heeft. Men verwaarloost de boel en als het probleem te groot wordt klopt men bij Nederland aan voor meer geld.

Stanley Brown: "Wij als Curaçaoënaars moeten ons realiseren dat de tijd van Mana voorbij is en dat Nederland niet langer onze koloniale moeder is maar dat wij naar draagkracht onze eigen boontjes moeten doppen en daardoor ook onze wensen moeten laten correleren met onze economische begrenzing."

Stanley is niet iemand die zomaar een paar vragen beantwoordt, hij schept graag de context waarin men zijn antwoorden moet zien. Dat is lovenswaardig.

In het kader van eigen verantwoordelijkheid vindt Brown het niet logisch dat stranden per definitie gratis moeten zijn. Voor de bijdrage die gevraagd wordt krijgen we schone en veilige stranden met faciliteiten. Mensen die niet het volle pond kunnen betalen moeten gesubsidieerd worden.

Over hoe Curacaoenaars omgaan met gratis aangeboden faciliteiten vertelt hij de volgende anekdote:

"Vroeger was achter Piscaderabaai bij Katabei een douchecel. Curaçaoënaars kwamen daar zwemmen en gingen daarna uitgebreid hun haar staan shampooën. Daarna gingen ze hun auto wassen en de was doen. Sommigen vulden zelfs tonnen met water om mee te nemen. Deze dingen kunnen niet meer. Er had daar een muntenapparaat moeten staan waar je voor een kwartje net kan douchen zoals nu bijvoorbeeld op Port Marie staat."

Brown vindt dat de gebruiker naar vermogen moet betalen, ook de Curacaoenaar. De verwachting is dat Nederland Curacao niet voor eeuwig blijft sponsoren. Om die reden zegt hij in de laatste zin van zijn column: "Go ahead Schotte, mijn zegen heb je."

Met Schotte wordt Gerrit Schotte (MPK), gedeputeerde van Toerisme, bedoeld die het BMA-project trekt. Nu ben ik het volledig met Stanley Brown eens dat de Curacaoenaar eigen verantwoordelijkheid heeft en niet automatisch op Nederland moet leunen, de conclusie dat de Beach Management Authority daarom groen licht moet krijgen wil er bij mij niet in. Of het moet vanwege zijn voorliefde voor geprivatiseerde ondernemingen zijn.

Maar wie garandeert mij vanuit de door Stanley Brown zelf beschreven historie dat de employees van de Beach Management Authority niet binnen één maand na oprichting al op Hawaii zitten om de kusten aldaar te bekijken? En als de door USONA verstrekte subsidie van vier miljoen gulden op is, wie zegt dat er dan niet om nieuw geld wordt gevraagd?

Het antwoord van Stanley Brown is derhalve zeker interessant, maar levert geen argumenten op waarom Curacao een Beach Management Authority nodig heeft in plaats van dat de Dienst Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) deze taken blijft doen, maar dan met een kapitaalinjectie van vier miljoen gulden.

Alle posts over de Curacaose BMA zijn gebundeld in de category Beach Management Authority. Wordt vervolgd.

Posted by CasaSpider at 1:25 PM | Permalink | Comments (23)

Vorige week donderdag werd Lucy's pasfoto geweigerd bij Kranshi, onze Burgerlijke Stand. De foto voldeed niet aan de Fotomatrix 2006, hij was te klein en Lucy glom hetgeen de paspoortbeambte als overbelicht interpreteerde.

Maandag ging zij terug naar Fotostudio Tramm. De Tramm-fotografe maakte gratis nieuwe pasfoto's, vijf stuks zelfs. Maar hoe men het ook probeerde, Lucy's gezicht bleef op bepaalde plaatsen glimmen. Dat is inherent aan het gebruik van een flitslicht. Op het laatst zei de Tramm-medewerkster dat dit de laatste keer was dat het bedrijf nog pasfoto's maakte.

Er kwamen een paar mensen de zaak binnen. "Waar komt u voor? Toch niet om pasfoto's te laten maken?", vroeg de Tramm-conductrice angstig. Ja, de Fotomatrix 2006 hakt erin.

Dinsdag om 14:50 had Lucy haar tweede afspraak bij Kranshi. We zochten alle papieren bij elkaar en namen ook de pasfoto's van Luchiano (8) en Diana (3 maanden) mee. Ter vergelijking.

We hadden nummer 214, wederom met twee mensen voor ons. Het verbaasde mij niet echt dat ook deze keer de serie niet op het scorebord werd weergegeven. Na tien minuten besloot ik de receptioniste aan te spreken. Het bleek dat een oudere Dominicaanse dame met nummer 213 die tegenover ons zat voor ons was. Zij zat er al vanaf half drie.

Om iets na half vier waren we aan de beurt, bij dezelfe vrouwelijke beambte als donderdag. Loket twee. "Zullen we eerst de pasfoto maar checken?", hielp ik. Dat leek haar een goed idee. Toen zij de foto zag begon ze al van neen te schudden, weer overbelicht. Ik speelde mijn eerste en tevens laatste troef uit door de foto's van Luchiano en Diana te laten zien. "Kijk, hier staan ook lichtvlekken op. Alleen omdat mijn vrouw donkerder is vallen ze bij haar meer op."

"Okay, ik neem de foto", zei de dame. Na het controleren van de papieren, het meten (1.55) en het zetten van de handtekening moest de foto nog in de daarvoor bestemde ruimte geschoven worden. Dat was een heel karwei. "Hij is iets te groot", zei de beambte. "Als haar haar niet zo hoog was zou het net gaan".

"Kunt u het haar er niet een stukje uitschuiven, immers haar behoort niet tot de gezichtskenmerken", beargumenteerde ik. De vrouw volgde mijn advies op. Nu hopen dat de foto ook in Nederland wordt geaccepteerd. Eind augustus weten we het.

Posted by CasaSpider at 7:58 PM | Permalink | Comments (14)

Zaterdag 5 augustus is Diana de 3-maanden grens gepasseerd. Een moment om even bij stil te staan. Inmiddels stoomt zij op naar de 100 dagen, een mijlpaal die zij aanstaande zondag hoopt te bereiken gelijktijdig met de 80e verjaardag van Fidel Castro.

Zondag heeft Diana voor de zesde keer in zee gezwommen, het wordt al bijna sleur. Deze keer huilde ze niet en deed de door mij bedachte oefeningen zonder noemenswaardig tegenspartelen. Na het douchen legde Lucy haar op een eigen strandbedje en ging zelf op het bedje ernaast liggen met de GameBoy. We hebben een nieuw SuperMario spel.

De dames lagen met hun gezicht uit de zon, ik lag er parallel naast maar dan omgekeerd. Met mijn gezicht naar de zon dus, nippend aan een ijskoude Polar. Luchiano (8) was met Arwin (4) aan het voetballen bij het podium, ongeveer 50 meter van onze bedjes.

Een volwassen man deed met hun mee. Vanaf mijn bedje hield ik de boel in de gaten. De man gaf wat aanwijzigen en schoot de bal toen hard in de richting van de jongens. De bal raakte een houten paal en veranderde van richting.

Hij kwam naar ons toe stuiteren. Ik zag het gebeuren maar kon het niet geloven. De bal stuiterde in slow-motion precies op het bedje van Diana en toen op haar hoofdje.

Lucy en ik stonden gelijktijdig op. Mag een kind van drie maanden al koppen? Diana huilde even, maar was al snel weer kalm. Van Lucy moest ze een half uur wakker blijven, voor het geval ze een hersenschudding had. Het viel gelukkig allemaal mee, ze heeft nergens last van.

Dat was even schrikken op zondag. Maar wat kan onze kleine Diana na drie maanden allemaal? Ze herkent ons heel goed, begint meteen te lachen als ik naar haar toe kom. Ze luistert bijzonder geconcentreerd naar Slaap kindje, slaap. Ze kan al een beetje zitten en ze denkt soms heel diep na, maar waarover?

Zondag hebben we geoefend om de tong uit te steken. Of het door de klap van de bal was of dat ze de hele nacht gestudeerd heeft, toen ik maandagmiddag thuiskwam en haar begroette begon ze hele gekke gezichten te trekken. Ze rolde met haar ogen, opende haar mond op verschillende manieren en warempel, daar kwam haar tong tevoorschijn.

Deze truc herhaalde Diana een aantal keren, het is vermakelijk om te zien. Tenminste als je haar ouders bent.

Posted by CasaSpider at 1:25 PM | Permalink | Comments (20)

Op maandag 31 juli heeft Fidel Castro (13.08.1926) het gezag overgedragen aan zijn broer Raúl (03.06.1931). Fidel is ernstig ziek en heeft last van inwendige bloedingen. Het is de vraag of hij hiervan herstelt, zodanig dat hij weer de eerste man in Cuba kan worden.

Hoe dan ook komt eens het moment dat Fidel Castro niet meer de leider van Cuba is. Op het moment dat die situatie definitief is ontstaat mogelijk een machtsvacuum. Met name de Verenigde Staten zullen op diverse manieren proberen de oppositie in Cuba aan te zetten tot en te steunen in een nieuwe revolutie. Met Bush in de rol van Che Guevara.

Weinig mensen weten wat er werkelijk onder de Cubaanse bevolking leeft. Degenen die niet klagen durven misschien niet te spreken en de dissidenten zijn mogelijk gefrustreerd. De invloedrijke groep Cubanen die in Miami is geconcentreerd bestaat voornamelijk uit (afstammelingen van) gedupeerden van toen Fidel Castro dictator Batista verjoeg. Vele grootgrondbezitters hebben destijds Cuba verlaten, maar claimen nog steeds hun bezit.

Aan mijn Cubaanse collega Yohanna vroeg ik hoe de bevolking van nu staat ten opzichte van behoud dan wel afschaffing van het huidige systeem.

Zij dacht even na en antwoordde toen dat op dit moment er nog steeds een meerderheid is voor het systeem. De ouderen staan voor het merendeel achter het systeem, het zijn vooral de jongeren die verandering willen. Hoe komt dat?

Yohanna: "De jongeren hebben in hun leven crisis na crisis meegemaakt. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991 is Cuba economisch sterk achteruit gegaan. Voorheen was de Cubaanse peso een sterke munt. In mijn jeugd heb ik heel Cuba doorgereisd en verbleef daarbij in hotels. Ieder jaar gingen we met het hele gezin naar een hotel bij het strand van Varadero. In de weekenden gingen we vaak uit eten. Nu kan dat allemaal niet meer. Er is meer toerisme gekomen en bijna in alle gelegenheden moet betaald worden in dollars. De Cubaanse peso is enorm gedevalueerd."

Concreet heeft de economische teruggang geleid tot langdurige stroomuitval en lege schappen in de winkels. Waar de oudere generatie een grote binding heeft met de idealen van Fidel waarin solidariteit een grote rol speelt, willen de jongeren nu domweg meer welvaart.

Fidel Castro heeft een bondgenoot gevonden in Hugo Chávez, president van Venezuela. Venezuela helpt Cuba met de levering van olie tegen een sterk gereduceerde prijs van 27 dollar per vat tegenover meer dan 80 dollar op de wereldmarkt. In ruil voor de goedkope olie helpen duizenden Cubaanse leerkrachten en medici de arme en relatief ongeletterde bevolking ter plaatse in Venezuela.

De gevolgen hiervan zijn in Cuba merkbaar. Yohanna: "Vroeger was er in ieder huizenblok een dokterspost. Vele daarvan zijn nu verlaten. Oudere mensen klagen hierover, zij moeten een stuk verder gaan om een dokter te vinden." Ook in het onderwijs wordt het wegstromen van onderwijzend personeel gevoeld.

Aangezien het een normaal proces is dat er jonge mensen geboren worden en oude sterven lijkt de conclusie gerechtvaardigd dat het een kwestie van tijd is tot het Cubaanse systeem van Fidel Castro het onderspit delft. Of dit een goede zaak is?

Posted by CasaSpider at 3:28 PM | Permalink | Comments (15)

Helaas zijn er geen antwoorden meer binnengekomen op de door mij aan diverse instanties en politieke partijen gestelde vragen aangaande de Beach Management Authority (BMA). Het is niet anders. Vrijdag werd het standpunt van de CGTC bekend. CGTC staat voor Central General di Trahadornan di Corsow ofwel Algemene Centrale van Curacaose Arbeiders. Een soort van overkoepelend orgaan van vakbonden, neem ik aan.

De zaterdageditie van de Papiamentstalige krant èxtra is gebruikt als bron (deel 1, deel 2) voor de verklaring van de CGTC bij monde van Roland "Nacho" Ignacio.

De CGTC stelt dat de Dienst Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) met de geringe middelen die zij heeft de Curacaose stranden zo goed mogelijk heeft beheerd, rekening houdend met het belang van zowel de lokale bezoekers als van de toeristen. Bij het oprichten van de Beach Management Authority staat economische vooruitgang en toerisme op de eerste plaats. Het recht van de lokale bevolking op het gebruik van de stranden is hierbij van ondergeschikt belang.

Voor de toekomst spreekt de CGTC de verwachting uit dat heffingen worden opgelegd aan vissersboten om aan te meren dan wel aan land te gaan en voor het gebruik van de steigers en pieren.

De verklaring van de CGTC sluit af met de aanbeveling om het beheer en de zorg van de Curacaose stranden in handen van de LVV te laten. De door USONA verstrekte subsidie dient overgedragen te worden aan de LVV. Alle betrokkenen dienen een beheerswijze te ontwikkelen gebaseerd op de cultuur en de wensen van het volk van Curacao.

Tot zover de CGTC. Bij gebrek aan informatie met duidelijke voordelen van de BMA kan ik mij vinden in de verklaring van de CGTC. Daar komt bij dat de BMA in aanleg self-supporting moet zijn. Na ongeveer drie jaar dient men break-even te draaien. De noodzaak van het genereren van gelden leidt al snel tot een conflict met het belang van de natuur, het rif, rust in het algemeen en gratis faciliteiten voor lokale bewoners.

Een overzicht van de 13 openbare stranden die onder het beheer van de Beach Management Authority vallen:

• Playa Boca Sami
• Caracasbaai
• Jeremi
• Knip Playa Abou (Grote Knip)
• Knip Playa Chiki (Kleine Knip)
• Lagun
• Marie Pampoen
• Piskadera
• Sta. Cruz
• Playa Forti
• Playa Kalki
• Playa Piskadó

Tot slot een mededeling op sportgebied. De Atlanta Braves (honkbal) hebben hun Curacaose topspeler Andruw Jones, goed voor 13 miljoen dollar per jaar, op de waivers gezet. Dit houdt in dat Andruw te koop is. Jones is daar op zijn zachtst gezegd niet erg content mee.

Alle posts over de Curacaose BMA zijn gebundeld in de category Beach Management Authority. Wordt vervolgd.

Posted by CasaSpider at 3:11 PM | Permalink | Comments (11)

Donderdagmiddag om twee uur hadden wij drie afspraken lopen voor het aanvragen van een Nederlandse paspoort. Ruim op tijd meldden we ons bij Kranshi, de Burgerlijke Stand. We ontvingen de nummers 220, 221 en 222 en werden verzocht in de wachtruimte plaats te nemen.

Volgens de bonnetjes waren er twee personen voor ons. De tijd verstreek en op het electronische scorebord zag ik diverse series nummers voorbij komen, maar niet de verwachte 219. Na een half uur wachten, Diana (12 weken) sliep gelukkig, besloot ik navraag te doen. Een dame van de receptie liep met mij mee naar de loketten en wapperde met onze nummers. Dit was kennelijk het signaal voor een ambtenaar om de betreffende serie te activeren.

Na een minuut of vijf werd inderdaad nummer 219 aangegeven. Het leek mij sterk dat de persoon met nummer 219 nog in de zaal zat en dat klopte ook. Een veiligheidsbeambte riep met luide stem: "Wie komt er hier voor een paspoort?"
- "Ikke!", riep ik.
"Welk nummer heeft u?", vroeg de beambte.
- "220", antwoordde ik naar waarheid.
"Neen, dan bent u niet aan de beurt. Nu is nummer 219.", zei de man.

Ja, dat wisten wij ook wel. Gelukkig was er toch iemand die uiteindelijk besloot om nummer 220 op te laten lichten. Bij de slager doet men dat toch sneller.

Met licht bonzende harten liepen wij naar de balie. Bonzend, omdat bij het afwikkelen van dergelijke formaliteiten van alles fout kan gaan. Weliswaar zijn Lucy en Luchinao (8) nu Nederlanders en dat is het allerbelangrijkste, maar dit wordt hun eerste Nederlandse paspoort en wij hadden al een paar afwijzingsredenen in ons hoofd.

We begonnen met Lucy. Op het moment dat ik haar pasfoto aan de vrouwelijke paspoortbeambte gaf was het al mis. "O nee, die achtergrond is niet goed." "Wat?", riep ik uit, "die foto is gemaakt bij Fotostudio Tramm." Alsof dat enige indruk maakte. "En ze glimt op haar voorhoofd, die foto is overbelicht." Dat kon er ook nog wel bij.

Toen legde de vrouw de foto onder het RODE TRANSPARANT MAATVOERING FOTOMATRIX MODEL 2006: "Het gezicht is te klein." Foto afgewezen. Geheel toevallig heeft Don Amaro vandaag een post over de FotoMatrix geschreven en de eerste alinea daarvan slaat dus meteen de spijker op de kop.

Het heeft allemaal te maken met een chip in het nieuwe paspoort waarin een gezichtsopname is opgeslagen. Aan de foto die men hiervoor gebruikt worden strenge eisen gesteld en die eisen kan men vinden in de Fotomatrix.

De paspoortdame wilde de foto's van de andere twee kandidaten zien. Eerst schudde ze van neen met haar hoofd, daarna werden de foto's grondig bekeken en onder de BLAUWE TRANSPARANT MAATVOERING FOTOMATRIX MODEL 2006 gelegd. De blue pill is voor kinderen tot en met tien jaar, de red pill voor personen vanaf elf jaar.

Uiteindelijk werden de foto's van Luchiano en Diana goed bevonden. Tussendoor kwam een oudere man een nieuwe foto brengen, ook de zijne was eerder afgewezen. Nu moesten de documenten van Luchiano overhandigd worden. Dominicaans paspoort, geboorte-akte, verklaring van erkenning en de kennisgeving van het Nederlanderschap. Vooral de geboorte-akte uit Santo Domingo werd nauwkeurig bekeken. Alles bleek in orde. O ja, we moesten Luchiano meten, hij is 1 meter 34.

Met Diana ging het van een leien dakje. De paspoortbeambte geloofde de opgegeven lengte van 61.5 centimeter op mijn blauwe ogen. Op donderdag 17 augustus kunnen we de twee paspoorten ophalen. In de tussentijd gaan wij terug naar Fotostudio Tramm om Lucy desnoods met behulp van Adobe Photoshop 7 er goed op te krijgen.

We zijn verder dan we ooit geweest zijn.

Posted by CasaSpider at 1:27 PM | Permalink | Comments (19)

Donderdagmorgen 3 augustus liep het CasaLog al niet echt lekker. Een comment posten duurde erg lang. "Laat ik eens een backup maken", was mijn niet eens zo domme gedachte. Helaas liep de backup iedere keer fout.

Tot mijn ontsteltenis was er vanaf ongeveer 14:45 Curacao-time helemaal geen beeld meer op live.casaspider.com. Sterker nog, het hele casaspider.com domain was zo dood als een pier. CasaSpider zelf bleef er ook haast in.

Snel meldde ik de ongewenste situatie bij mijn hoster. Van hun kant meldde men van het probleem op de hoogte te zijn, er was iets met mijn server.

Vanmorgen bleek de zaak weer te draaien, er was een backup teruggezet van vrijdag 28 juli. Gelukkig schrijf ik al mijn posts eerst in een speciaal tekst-document. Het was niet moeilijk om deze terug te halen. Een paar foto's moeten opnieuw ge-upload worden, ook dat is het probleem niet.

Wel zijn de comments verdwenen en dat is bijzonder jammer. Vooral de post Hollanders leverde veel sympathieke reacties op die ik graag nog eens terug had willen lezen. Het is niet anders.

Zonder tegenslag geen hoogtepunten. We gaan met frisse tegenzin aan de slag.

Posted by CasaSpider at 7:17 AM | Permalink | Comments (13)

Dinsdag was Diana (12 weken) niet helemaal lekker. Ze had iets weg van een dood vogeltje. Zelfs op mijn hallo... hallooooo.... halloooooooooo reageerde ze niet terwijl ze daarvan normaliter toch in de lach schiet. Iedereen voelt zich weleens minder lekker, maar in het geval van een baby maakt men zich direct grote zorgen.

Woensdagmorgen ging het gelukkig iets beter, er kon al één klein lachje af. Om half elf hadden we een afspraak bij het Consultatieburo. Diana weegt nu 6.3 kilo en is 61.5 centimeter lang. Als we die gegevens als perfect beschouwen en extrapoleren moet mijn lengte 1.07 meter bedragen. Concluderend ben ik met 1.86 veel te dun.

De Nederlandse vervangster van de Venezolaanse arts en tevens vrouw van Charles Cooper deed haar werk goed. Ze onderzocht Diana secuur en zei dat het een gezond meisje is.

We lieten het Consultatieburo achter ons en reden naar fotostudio Tramm om pasfoto's te laten maken voor Lucy, Luchiano (8) en Diana. Het was druk bij Tramm. Na een minuut of tien wachten mocht Luchiano als eerste het podium beklimmen. Hij was zeer verbaasd over de recente regel dat er op een pasfoto niet gelachen mag worden.

Diana was de nummer twee. De medewerkster van Tramm zette een soort balustrade op het podium en daar moest Diana op plaats nemen. Heel vreemd, want eigenlijk kan zij nog helemaal niet zitten. Daarom moest ik haar van achter de balustrade hurkend ondersteunen zonder daarbij in beeld te komen.

Dat viel nog niet mee. Tijdens het hurken raakte ik met mijn billen het scherm dat zich ongeveer een meter achter de balustrade bevond. Met kletterend geraas ging het scherm tegen de vlakte. Kennelijk ben je niet de enige, Paola. Nadat het scherm weer opgebouwd was duurde het een eeuwigheid voordat Diana's positie de fotografe naar de zin was.

"Ja, ze zijn heel streng tegenwoordig met pasfoto's", zei de Tramm-medewerkster. Ik vroeg mij af hoe ze dat dan met pasgeboren baby's doen.

Als laatste was Lucy aan de beurt. Bij haar was het probleem dat ze te veel glom. Dat is een bekend probleem bij een donkere huidskleur in combinatie met flitsen. Er werd poeder gehaald om de huid wat matter te maken. Bepoederd nam Lucy plaats op de kruk. Juist toen de fotografe af wilde drukken viel de stroom uit.

Met een welgemeend "wij komen vanmiddag wel terug" namen we afscheid. Waar zijn de tijden gebleven dat men voor drie gulden vier pasfoto's kon laten maken in zo'n cabine op het station of in de V&D?

Fotostudio Tramm bevindt zich op loopafstand van ons huis. 's Middags ging Lucy er met de twee kinderen te voet naar toe. De pasfoto's zijn binnen. Nu de paspoorten nog.

Posted by CasaSpider at 12:00 PM | Permalink | Comments (5)

Of het nu Einstein was met zijn quantummechanica of een andere natuurkundige grootheid, het is algemeen bekend dat een meting het resultaat van die meting beïnvloedt. Wie dat niet gelooft moet maar eens kijken hoe automobilisten reageren bij het zien van een flitspaal.

Sinds op het CasaLog zowel het meeste commentaar als de gemiddelde lengte van dat commentaar wordt bijgehouden en gepubliceerd gebeurt bij een aantal mensen hetzelfde. Ik noem geen namen. Iemand die zich nergens iets van aantrekt is Cyberjunk. Zij is overtuigend winnares van de juli-editie en lost daarmee GJ af ondanks dat deze tweemaal meer heeft gereageerd dan in juni.

Het kortste commentaar is het minst interessante, het langste kan snel uitmonden in oeverloos gezemel. Lennart heeft zes maal commentaar geleverd en daar gemiddeld 1006 letters voor gebruikt. Het waren 6036 waardevolle letters. Voor de liefhebbers is hier de tekst van de MySQL-query te vinden, geschikt voor Movable Type 3.2.

Er is een nieuwe query bijgekomen en wel een top-30 van posts die het meeste commentaar opleverden. De geboorte van Diana is de absolute topper. Het aantal comments is een indicator voor de relevantie van de post. Maar ook niet meer dan dat. Hier de source-code van deze query.

Links het aantal comments, vervolgens de datum van de post en tenslotte de titel van de post als link.

63 2006-05-06 Ongelofelijk
55 2006-01-09 Welkom op CasaLog v2
51 2005-10-20 Flashback: Woensdag 5 oktober 2005
43 2005-11-30 Slachtoffers, daders, journalistiek
41 2005-01-07 Cumpleaños de Lucia
37 2006-03-01 LogSpiders® 2006
37 2006-07-29 Hollanders
36 2006-06-25 Kut van de klotenbok
35 2005-01-14 Isla di Awaseru (3): Naar Mambo
34 2006-03-22 Tweede Rapport Derde Klas
33 2005-02-07 Curacao Gran Marcha 2005
33 2005-06-01 Referendum Europese Grondwet
33 2005-08-01 Eredivisie 2005/2006
32 2006-03-21 Inburgeringstest 2005
32 2006-02-24 Teveel en te weinig
32 2005-01-22 Opvoeden is een beetje acteren
32 2005-04-20 Comenencia bij Raymann
32 2005-11-27 CasaMovie: All Your Base (CasaSpider Version)
32 2006-04-26 Tegen een muurtje opgelopen
32 2006-05-03 Voor alle F5'ers
31 2006-01-11 Wij weten het
31 2005-06-14 Natalee Holloway
31 2005-09-04 Het Statief
30 2004-12-01 CasaSpider geveld!
30 2004-12-14 Mijn nacht met Katja S.
30 2005-11-09 Baby's en Beugels
30 2006-06-06 Meeste commentaar in Mei 2006
29 2006-02-18 Spreekbeurt en concentratievermogen
29 2004-11-17 Groot en klein en niet eerlijk
29 2005-01-09 Isla di Awaseru (2): Bij McDonalds linksaf

In totaal zijn er 555 comments geplaatst in de maand juli 2006. Commentaar op het meeste commentaar telt gewoon mee als commentaar. Alle posts over dit onderwerp zijn gebundeld in de category Meeste Commentaar.

Posted by CasaSpider at 12:00 PM | Permalink

Luchiano (8) stond in de deuropening van de slaapkamer en blies bellen. Met een bijzonder eenvoudig ding, gewoon een buisje met sop en zo'n plastic geval met een rondje aan een steeltje. Bijzonder eenvoudig maar het werkt als een tiet.

"Hadden jullie dat vroeger ook, bellenblazen?", vroeg Luchiano die altijd zeer geïnteresseerd is hoe de oudere generatie vroeger de tijd doorbracht. "Ja, dat hadden wij ook. Maar dan veel simpeler. Wij bliezen gewoon met een rietje."

Luchiano keek mij meelijwekkend aan: "Jouw Past was niet erg gelukkig."
Dat ontkende ik, aangezien wij toen niet beter wisten: "Misschien hebben ze over 20 jaar wel nog veel betere bellenblaasapparaten."

Zoals gebruikelijk had Luchiano het laatste woord: "The Future, the Past... they are all great!"

Posted by CasaSpider at 12:00 PM | Permalink | Comments (1)