CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

1.

Mijn eerste aflevering van Opsporing Verzocht heeft direct resultaat opgeleverd. De gouden tip kwam uit de Webkast vandaan en eigenlijk is dat niet verwonderlijk, want Carin komt zelf uit Leiden.

Ik ontving een leuke en lange email van Lieke. Zij klinkt nog net zo enthousiast als vroeger en stuurde als bewijs dat zij het daadwerkelijk is een foto mee. Uiteraard in een cabrio.

Eigenlijk is Opsporing Verzocht niet het juiste programma, immers dat gaat over criminelen. Maar welke programmanaam is dan wel van toepassing? Spoorloos brengt familieleden bij elkaar en Memories oude geliefden. Ongeacht de titel krijgt Lieke vandaag nog een email van mij.

2.

Terwijl wij zondagmiddag op onze strandbedjes genoten van zon, zee, pinda's en Polar moest ik Lucy ineens een verhaaltje vertellen. Het gaat zo.

Op een mooi eiland in de Stille Zuidzee woont een visser. Het is geen gewone visser, want hij is alleen geïnteresseerd in haaien. De visser weet precies wat haaien lekker vinden, namelijk stukken vlees van een koebeest. Vlees waar het bloed nog aan kleeft. Op die manier is het een koud kunstje voor de visser om haaien te vangen.

Het ontbreekt de visser aan niets. Hij is tevreden en trekt er steeds minder op uit met zijn bootje. Na een tijdje gaat het knagen, hij mist de strijd met de elementen. Het overmeesteren van een beresterke haai. Op een dag tuigt hij zijn bootje op en vaart naar zijn favoriete plek.

In plaats van stukken bebloed vlees van een koebeest neemt de visser nu echter verse bladspinazie mee als aas en ook een paar potten jam. Hij tuurt over de zee en houdt de lijn strak in de gaten. Maar geen haai die zich laat zien.

Okay, CasaSpider is (nog lang) geen Hans Christian Andersen, maar wil de wereld dit sprookje niet onthouden.

3.

Diana (12 weken) heeft voor de vijfde keer in zee gezwommen. Een week geleden vond ze het water koud en huilde heel even. Wanneer realiseert een baby zich eigenlijk dingen, ik bedoel wanneer gaat Diana de link leggen tussen het inpakken van onze strandspullen en het koude water waar zij even later in rondspartelt?

Tot nu toe heeft zij in ieder geval geen flauw benul en misschien is dat maar goed ook. Lucy maakte een paar foto's, een van ons drieën in zee en een van Diana en mij onder de douche.

High Family-alert!

Posted by CasaSpider at 12:00 PM | Permalink

Het liep tegen half twee. Op de tv stond het programma Met een been in het graf aan met een passende rol voor Serge Henri Valke. Buiten klonk luid gegrom en geritsel. "Spider! Scooby!", schreeuwde ik.

Wij weten in een dergelijk geval hoe laat het is. De honden hebben een leguaan te pakken. Leguanen zijn bepaald niet de wezens met de meeste intellectuele bagage op aarde, afgemeten aan het aantal keren dat ze zich laten verschalken door Spider en Scooby Doo. Niet dezelfde uiteraard, iedere keer andere.

Snel plaatste ik een stalen bureaublad als afscheiding voor de honden zodat de zwaargewonde leguaan even rust had. Zijn staart was in twee stukken afgebeten. Die twee stukken bewogen er lustig op los, een komisch gezicht. Hier een overzichtsfoto van het slagveld.

Waarschijnlijk is het bewegen van de afgebeten staart een slimmigheid van de natuur. De aanvaller concentreert zich op de bewegende maar nutteloze onderdelen terwijl de leguaan zich zelf muisstil houdt. Als de kust veilig is gaat hij er vervolgens vandoor.

Dat gebeurde ook in ons geval. Aan Luchiano (8) vroeg ik om het beest buiten het hek proberen te krijgen. "Het lukt niet, hij blijft zitten", zei hij. Met een geel blik aan een lange stok, ja hoe kan men zo'n ding het beste omschrijven, ging ik naar buiten om te helpen. Maar de vogel was reeds gevlogen.

De stukken staart hebben we in de vuilnisbak gedeponeerd.

Posted by CasaSpider at 12:00 PM | Permalink

Vrijdagmiddag om iets voor half twee verliet ik ons huis om naar mijn werk te gaan. De brievenbus stond open en er lagen twee papiertjes in dat er iets op het postkantoor te Punda klaar lag. Luchiano's naam stond erop. "Krijg nou wat, dat is zeker een kado voor Luchiano (8)", dacht ik. Na Bouties badspeeltjes gaat het wel rap.

Op weg naar het postkantoor overviel mij ineens een beklemmend gevoel. Het was wel vreemd dat het twee papiertjes waren. Het andere papiertje bleek voor Lucy te zijn. "Aiaiai, de IND", schoot het door mij heen.

Gelukkig had ik zowel mijn als Lucy's sedula (identiteitsbewijs) bij me en overlegde deze met de papieren. Helaas mocht de medewerkster van het postkantoor de brief voor Lucy niet meegeven, zij had mij op het papiertje moeten machtigen. Met de brief voor Luchiano liep ik naar de auto, onderweg bedenkend wat te doen. Immers, eerder hadden we post van de IND ook al in de auto geopend en toen was het slecht nieuws. Van zulke dingen wordt men bijgelovig.

Mijn nieuwsgierigheid overwon en in de auto frommelde ik de papieren uit de envelop. Het eerste wat ik las was dit.

"... het Nederlanderschap is verleend..." ik dacht dat ik gek werd. Iedere keer als ik onderweg naar huis voor iets moest stoppen las ik het papier opnieuw. Luchiano is Nederlander!

Met 99.99% zekerheid was nu ook aan Lucy de Nederlandse nationaliteit verleend. Luchiano was een twijfelgeval omdat hij in de Dominicaanse Republiek nog steeds zijn moeders achternaam draagt.

Op Curacao heet hij al Spider van achteren omdat ik hem op 25 oktober 2004 heb erkend. Hierdoor heeft Luchiano een dubbele identiteit en volgens de ambtenaren op Curacao is dit een reden om het naturalisatieverzoek af te wijzen, hoe bizar het ook is.

Thuis vertelde ik het goede nieuws aan Lucy en Luchiano. Vooral de kleine man was er bijzonder content mee. 's Avonds op het journaal was een thema dat de luchthavenbelasting op Hato wordt verhoogd naar 33 US-dollars. "Hoeven mensen met een Nederlands paspoort dat niet te betalen?", vroeg hij hoopvol. Neen, jammer genoeg moeten mensen met een Nederlands paspoort dat ook betalen.

Lucy zette haar handtekening op het papier en even later kon ik op het postkantoor ook haar brief in ontvangst nemen. Het pakketje was iets dikker dan dat van Luchiano. "Het zal toch niet...", ging er door mij heen. Alle stress die wij hebben gehad gedurende de naturalisatieprocedure kwam naar boven. Snel las ik de brief en gelukkig, ook Lucy is nu Nederlandse. Dat haar pakketje dikker was kwam doordat de IND de originele geboorte- en huwelijksaktes mee terug had gestuurd.

Vanaf 18 mei 2006, op mijn verjaardag, hebben Lucy en Luchiano bij Koninklijk Besluit 06001751 de Nederlandse nationaliteit. Volgende week maken we een afspraak bij Kranshi (Burgerlijke Stand) om de Nederlandse paspoorten voor zowel Lucy en Luchiano als voor Diana (12 weken) aan te vragen.

Ik kan het nog steeds niet helemaal bevatten. Na het wegvallen van Salomon Kalou kan bondscoach Marco van Basten nu zonder problemen Luchiano oproepen voor het Nederlands Elftal. Alle posts met betrekking tot dit onderwerp zijn te vinden in het Dossier Nederlands Paspoort.

Posted by CasaSpider at 12:00 PM | Permalink | Comments (35)

Donderdag kreeg ik een automatisch mailtje van Plaxo met de mededeling dat Lieke Lim de volgende dag jarig was. Nu heb ik Lieke al heel lang niet meer gesproken laat staan gezien, daarom begon ik direct aan een verjaardagsmail.

Met oude email-adressen weet men nooit of die nog gebruikt worden, dat geldt zelfs voor de actuele adressen van een aantal vooraanstaande Curacaose politieke partijen. Om die reden hield ik het relatief kort. Dat was maar goed ook, want er blijkt helemaal geen email-adres van Lieke in mijn Contacts te staan.

De kans is niet bijster groot dat een email zonder adres bij de juiste persoon terecht komt.

Nu wonen de CasaLog-lezers verspreid over heel Nederland, van Brabant tot Groningen, van Rotterdam via Amsterdam tot Putten. En in Leiden. Dat laatste is niet onbelangrijk want daar woont Lieke Lim als ze tenminste niet is verhuisd.

Even terug in de tijd. In mijn beginjaren op Curacao lag ik veel vaker dan nu op het strand van Mambo Beach te bakken. Elke zaterdag, elke zondag en elke donderdagmiddag tussen 12:30 en 13:30. Lieke was het meisje van de strandstoelen en een opvallende persoonlijkheid, niet in het minst dankzij haar haar dat zij tot op haar billen droeg.

We hadden een leuk contact en kwamen elkaar wel eens tegen op feestjes en dergelijke. Eind 1996 of begin 1997 moest Lieke plotseling en overhaast terug naar Nederland. We hebben geen afscheid kunnen nemen.

In de zomer van 1997 kwam ik voor drie maanden terug naar Nederland om bij de Gemeentebelastingen Amsterdam te werken. Ik belde Lieke en we maakten een afspraak bij haar thuis in Leiden. Het was een erg leuke middag, vraag me echter niet op welk terras we hebben gezeten.

Een jaar later was ik wederom in Nederland en zocht haar opnieuw op. In Leiden kochten we een Nederlands Elftal shirt voor het WK in Frankrijk. Dat shirt draag ik nog steeds, tenminste als Nederland speelt.

In 1999 vierde ik mijn 20e, 30e 40e verjaardag. Dit geschiedde op 19 juni in de Kleine Geer te Houten, samen met drie vrienden uit hetzelfde geboortejaar: Jannie, Renee en Piet. Opgeteld waren we 160 jaar geworden, inmiddels naderen we de 200. Tot mijn verrassing kwamen er veel mensen die ik van Curacao kende en een van die gasten was Lieke.

Over verjaardagen gesproken... Lieke, op deze bijzondere wijze feliciteer ik jou van harte met je verjaardag!

Maar nu moet zij nog wel even opgespoord worden. Wie kent Lieke Lim? Men kan ook stellen, wie kent haar niet. Zij is een extraverte en opvallende persoon, heeft op Curacao Ursul de Geer nog eens topless een biertje geserveerd en goede contacten met onder anderen Jack van Gelder en Bennie Wijnstekers. Ga er maar aanstaan! Belangrijkste uiterlijke kenmerk is zoals reeds vermeld haar lange haar.

Op het internet heb ik foto's van Lieke gevonden tot in het jaar 2004. Ze ziet er nog precies hetzelfde uit als toen hetgeen niet verkeerd is. Nu nog haar emailadres, wie biedt uitkomst?

O ja, er is nog iets verrassends gebeurd. Luchiano (8) kan in principe door Marco van Basten opgeroepen worden, daarover later meer.

Posted by CasaSpider at 2:14 PM | Permalink | Comments (10)

Veel dingen worden interessanter naarmate men er meer van weet. Het vreemde, ja zelfs rare is dat men dat meestal pas beseft op het moment dat men zijn kennis verdiept. Zo gaan die dingen. Neem nu bijvoorbeeld de Beach Management Authority (BMA).

In het kader van als de politiek niet naar het volk komt loopt CasaSpider wel naar de politiek heb ik een aantal politieke partijen op Curacao alsmede de stichting USONA een mailtje gestuurd. In dat schrijven wordt gevraagd wat het standpunt van de betreffende partij/organisatie is met betrekking tot de BMA.

Het versturen van de email is een verhaal apart. Net voor de Statenverkiezingen in januari van dit jaar hebben de meeste partijen hun website tijdelijk nieuw leven ingeblazen. Inmiddels zijn ze bijna allemaal weer op sterven na dood.

Zo werd de email gericht aan Frente Obrero onmiddellijk gebounced en die van de PLKP twee dagen later. De website van de oude LNPA, de partij heeft onlangs haar naam gewijzigd in NPA, verwijst nu naar een hypotheken-site.

Twee reacties zijn tot dusverre binnengekomen. Een hele snelle en uitgebreide van Norbert George, lijsttrekker van Ban Vota. Samengevat is hij van mening dat er politieke belangen aan de BMA ten grondslag liggen. George vraagt zich af waarom een nieuwe organisatie in het leven geroepen moet worden die belast wordt met taken waar reeds een organisatie voor bestaat, namelijk de Dienst Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV).

Over de economische vooruitgang die door het opknappen van de stranden en het bieden van extra faciliteiten geboekt kan worden zegt Norbert George dat met name de hotel-sector nu al genoeg voordelen heeft op het gebied van belastingen en energiekosten. Hij vraagt zich af wat de Return On Investment hiervan is voor de gemeenschap.

De conclusie van Norbert George: "Kortom, waarom niet gewoon 'eenvoud' en 'effectiviteit' als uitgangspunten? LVV is de meest geschikte organisatie om de klus te klaren, mits zij van de financiele middelen (en materieel) wordt voorzien om haar taak op een deugdelijke wijze te kunnen uitvoeren. Zij beschikt reeds over de benodigde expertise, contacten en infrastructuur. Dus, kan LVV de klus met 4 miljoen gulden klaren?"

Een dag later arriveerde de reactie van Frans Versteeg, directeur van USONA, de stichting die beslist over het al dan niet toewijzen van de vier miljoen gulden voor het opknappen van de stranden. Tot nu toe dacht ik dat USONA het oprichten van een Beach Management Authority eiste.

Frans Versteeg schrijft echter dat USONA voor het Beach Improvement Project slechts een duurzaamheidseis heeft gesteld. De projecteigenaar, het Eilandgebied Curacao, heeft zelf aangegeven dit met een BMA te gaan verwezelijken. Voor mij een verrassende wending. Derhalve schreef ik een nieuwe mail aan Frans Versteeg met de vraag of de duurzaamheidseis in de ogen van USONA ook ingevuld kan worden door de Dienst LVV. Hierop heb ik nog geen antwoord ontvangen.

De grote vraag die bij mij opdoemt na dit alles is waarom de Dienst LVV gepasseerd wordt. Immers, het lijkt veel eenvoudiger en goedkoper om een bestaande organisatie aan te passen op een aantal nieuwe taken die in het verlengde van haar doelstellingen liggen dan een geheel nieuwe organisatie uit de grond te stampen.

Derhalve mag ook de Dienst LVV zich verheugen op een email van mijn kant over hoe zij de komst van de Beach Management Authority ziet. Het antwoord moet nog komen.

Interessant is wat Gerrit Schotte (MPK), de gedeputeerde van Toerisme, in La Prensa over de Beach Management Authority te zeggen heeft. Allereerst ontzenuwt Schotte een punt van zorg dat is ingebracht door FOL-leider Anthony Godett. Deze beweert dat de directeur van de BMA 56.000 Antilliaanse guldens (25.000 euro) per maand gaat verdienen. Dat is dus niet waar, althans niet in de eerste drie jaren. Maar hoeveel dan wel?

Schotte benadrukt dat de 13 door de BMA beheerde stranden vrij toegankelijk blijven voor het publiek en dat voedsel en drank meegenomen mogen worden. Over waarom men het beheer van de stranden niet aan de Dienst LVV overlaat zegt hij dat niemand bij het LVV zijn baan verliest. Immers, deze dienst doet veel meer dan het beheren van stranden. Aangezien men bij het LVV over veel expertise beschikt krijgt deze Dienst de positie van vice-president in het BMA-bestuur. Het enige dat daadwerkelijk verandert zijn regels hoe de stranden schoon te houden.

Tot slot meldt Anthony Godett dat hij al weet wie de nieuwe directeur van de BMA wordt. Diens achternaam begint met een 'H'. Kennelijk beschikt hij over een kristallen bol.

Alle posts over de Curacaose BMA zijn gebundeld in de category Beach Management Authority. Wordt vervolgd.

Posted by CasaSpider at 7:11 PM | Permalink | Comments (14)

Mensen willen altijd vooruit. Weinig dingen zijn vervelender dan een stuk over precies dezelfde weg terugrijden als men een verkeerde afslag heeft genomen. Of het opnieuw intikken van voor zover mogelijk precies hetzelfde verhaal als men het per ongeluk gedelete heeft.

Voetbal-alert, over een paar weken begint de Eredivisie. De Webloggers doen uiteraard weer mee in www.voetbalpoules.nl. Dankzij het opmerkzame commentaar van reageerder Hans uit Apeldoorn stroomt deze subpoule al snel vol. Dit jaar geldt letterlijk vol is vol.

De organisatie heeft namelijk besloten de zogenaamde Amateurs, ofwel de niet betalende deelnemers, drastisch in hun mogelijkheden te beperken. Zo mogen Amateurs nog maar aan één competitie meedoen (niet erg), zich voor één subpoule inschrijven (wel erg), hun uitslagen niet meer verbergen (niet erg) en slechts 25 deelnemers in hun subpoule herbergen (wel erg).

Dit alles kan men voorkomen door voor tien euro Prof te worden. Echt veel geld is dat niet en ik gun het die jongens van www.voetbalpoules.nl heus wel, maar behalve met oude Dafjes op het Eurocircuit te Valkenswaard is achteruit nooit fijn.

Op het voetbalpoules-prikbord verwoordt Roys Knuddecluppie het als volgt:

Waar ik wel tegen ben is dat het eerst afgeschaft wordt en vervolgens weer ingevoerd. Misschien dat ik het niet moet zeggen maar ik heb nu meer het gevoel dat het als volgt gaat: "we hebben weer genoeg mensen hier naar toe gelokt, dus laten we eens kijken of we er nu wat uit te slaan is".

Menigeen zal zich in dit gevoel herkennen. Hetzelfde gebeurde met www.schoolbank.nl. In het begin werden potentiele deelnemers gelokt zich gratis op te geven om zo een interessante database te kunnen samenstellen. Toen dat een feit was werd er plotseling geld gevraagd voor de interessante diensten. Hierop verlieten vele deelnemers teleurgesteld www.schoolbank.nl.

Hoe dan ook, ondanks alle tegenslag moeten we verder. Het is nu nog belangrijker dat de Webloggers-poule uit gemotiveerde mensen bestaat, immers we hebben slechts 25 plaatsen. Aan alle deelnemers derhalve de oproep om trouw iedere week de uitslagen in te vullen, de wedstrijd van de dag niet te vergeten en zeker ook de Extra Voorspellingen (eindstand, winterkampioen en topscorer) vóór 1 september 2006 op te geven.

Wij laten ons niet kisten anders waren we wel een aardbei.

Posted by CasaSpider at 1:37 PM | Permalink | Comments (11)

Het wereldkampioenschap voetbal 2006 is al 16 dagen voorbij. Pas 16 dagen? Het lijkt veel langer. Nederlanders zijn over het algemeen bijzonder optimistisch ingesteld. Niet minder dan 18% van de stemmers was van mening dat Nederland werelkampioen zou worden. Anderzijds dacht een gelijk percentage dat we al na de voorrondes naar huis konden.

Zes mensen voorspelden terecht dat Ronaldo het record aantal doelpunten gescoord op wereldkampioenschappen dat op naam stond van Gerd Müller zou breken. Het is hem gelukt.

Het leuke van de WK-poll is dat de resulaten na afloop van het evenement verifieerbaar zijn. Dat geldt zeker niet voor de nieuwe poll. Deze heeft een minder vrolijk onderwerp, namelijk de situatie in het Midden-Oosten. Het einde van de daar woedende conflicten is helaas niet in zicht.

Voor alle partijen acceptabele oplossingen zijn er vooralsnog niet. De vraag van deze poll is naar wie de sympathie uitgaat. Zelf was ik acht jaar oud, even oud als Luchiano (8) nu, toen in 1967 de befaamde Zesdaagse Oorlog uitbrak.

Mijn ouders steunden net als zoveel Nederlanders Israel, het kleine land dat omringd werd door een overmacht aan vijanden. Dat deze David in slechts zes dagen gehakt maakte van grote landen als Egypte en Syrie was in die tijd voor een achtjarige heroïsch.

Inmiddels denk ik iets genuanceerder over gewapende conflicten in het algemeen. Of een onschuldig kind dat de dood vindt Israelisch of Palestijns is maakt geen verschil voor het verdriet van de ouders.

In Nederland heeft in de loop der jaren een omslag plaatsgevonden qua sympathie, voornamelijk ingegeven door de huidige superioriteit van Israel in het gebied en hoe men daarmee omgaat.

Vandaar deze ongenuanceerde poll in de linkerkolom.

Posted by CasaSpider at 7:19 AM | Permalink | Comments (28)

Na een hele week zonder koffie hielden we het niet meer uit. Direct na het opstaan op zaterdagochtend sprong ik in de auto en reed naar Baba's Electronics te Salinja. Het daar vlakbij gelegen filiaal van LA Curacao staat immers op de boycotlijst.

Bij Baba's hadden ze niet veel qua koffiezetapparaten. Ons oude apparaat stond er voor 75 gulden. Heel wat duuder dan de 27 gulden die de koffiezetter met puntige filterhouder bij LA Curacao moest opbrengen.

Het irritantste van ons oude apparaat was echter het te korte snoertje. Daarom stond het ding op een pannenonderzetter en nog moest het snoer zich uitstrekken om de stekker in het gaatje te laten passen. Vandaar waarschijnlijk dat hij het nu niet meer doet. Teveel uitgerekt.

Ik reed door naar Punda, daar bevindt zich een ander filiaal van LA Curacao. Dat mag, want wij boycotten alleen LA Curacao Salinja. De verkoper kwam met een Black&Decker op de proppen, een mooi apparaat met ronde filterhouder dat 60 gulden kostte.

"Heeft u geen goedkopere?", vroeg ik. De man wees op een in vergelijking met de Black&Decker onooglijk ding en zei: "Ja deze, die kost 27 gulden."

Drie keer raden welk apparaat dat was.

De Hindoestaanse verkoper zag er een stuk betrouwbaarder uit dan zijn compagnons uit Salinja en ik besloot de Black&Decker aan te schaffen.

Aangezien het geld toch al over de balk werd gesmeten kocht ik er een staande ventilator bij, voor als Diana op mijn benen 's avonds in slaap moet worden gewiegd. Tot nu toe doen we in dat geval de ramen open, maar dan komen de muggen binnen.

Bij het betalen gaf de verkoper mij spontaan 11 gulden korting. Iets zegt mij dat zijn winst dan wel enorm moet zijn, maar toch vond ik het een aardige geste.

Thuis zetten wij onder leiding van Lucy de ventilator in elkaar en tevens onze eerste pot koffie. De ventilator is geweldig en de koffie... lekkerder is niet mogelijk.

Voor de vierde opeenvolgende zondag zwommen we met Diana (11 weken) in zee. Echt geweldig vindt ze het niet, maar voor ons is het wel grappig. Vooral als ik haar een eindje van mij af houd, dan begint zij met haar beentjes te trappelen en wil zo snel mogelijk naar mij toe. Dat is nou liefde.

Na het zwemmen slaapt ze als een roosje, zelfs of misschien wel dankzij de herrie op Mambo Beach. Tijdens het tweede Happy Hour op Wet&Wild haalde Lucy haar even uit de EvenFlow-Hummer.

Thuis aten we een groot bord nasi-goreng met kip en daarna was het hoogste tijd voor (Santo Domingo) koffie.

Posted by CasaSpider at 7:09 AM | Permalink | Comments (26)

Vrijdagmiddag was ik druk aan het werk bij SQL Integrator. Collega Pauline kwam de kamer in met een pakket: "Post voor jou". Post voor mij? Dat moest wel een of andere cd met software zijn om uit te proberen. Alhoewel, op het label stond naast de achternaam ook mijn werkelijke naam, CasaSpider.

Nieuwsgierig maakte ik het pakketje open en zag al snel dat er geen software in zat, maar een beeldig plastic koffertje met allemaal badspeeltjes. Een zeilbootje, een zwembadje, twee zwembandjes, een haarnetje en drie eendjes.

Aan het koffertje zat een briefje vast. In het geval van babyspeeltjes is het gebruik van verkleinwoordjes verplicht en ook logisch. Het briefje was van reageerder Boutie.

Dat was nog eens een leuke verrassing! Als de poststempel klopt en waaarom zou die niet kloppen is het pakketje op maandag 17 juli om 13:24 verzonden en vrijdagmiddag al op Curacao bezorgd.

Zaterdagmorgen maakten we een paar foto's van Diana met haar nieuwe badspeeltjes, hetgeen zij gelaten over zich heen liet komen. Na de foto-shoot vermaakte Luchiano (8) zich uitstekend met het nieuwe speelgoed. Boutie heeft duidelijk nog iemand blij gemaakt.

Tot slot wil Diana Boutie persoonlijk bedanken voor zijn leuke surprise. Boutie, bedankt!

Posted by CasaSpider at 1:24 PM | Permalink | Comments (22)

Het is op de kop af een jaar en een dag geleden dat we voor het laatst naar Carré zijn geweest. Tijd voor cultuur op het CasaLog.

Situatie: Luchiano (8) heeft nu al een paar weken vakantie. Op zich is dat leuk, maar zo nu en dan sluipt de verveling erin. Hij gaf zelfs aan de school te missen. CasaSpider zit op een ochtend op zijn werk. De telefoon gaat, het is Luchiano.

Luchiano: "Hallo papa. Ik ben vanmorgen bijna uit mijn bed gevallen."
CasaSpider: "Sjezus! Hoe kon dat nu gebeuren?"
Luchiano: "Wel, ik was aan het omrollen en kwam toen precies bij de rand van het bed. Toen ik mijn ogen opendeed zag ik niet de matras, maar de diepte. Ik schrok!"

CasaSpider: "Sjezus, wat een verhaal. Kun je dat misschien opschrijven, dat is leuk."
Luchiano: "Hmm... ik vind schrijven niet leuk dat weet je toch."
CasaSpider: "Ja maar, je zegt zelf dat je de school mist. Dit lijkt een beetje op dictee, dan is het net of je op school bent."
Luchiano: "Ja maar, ik mis eigenlijk vooral de pauzes."

Doek.

Posted by CasaSpider at 7:14 AM | Permalink | Comments (23)

Na het werk reed ik woensdagavond direct door naar Centrum Supermarkt te Mahaai. Al voor de tweede of derde keer zonder Luchiano (8), dat is te ver omrijden. Diverse mensen bij Centrum vragen al waar hij toch is. "Volgende week neem ik hem weer mee", antwoord ik dan.

Sinds een paar weken staat het Vispaleis met een stand in de supermarkt. Voorheen stond het Vispaleis in Toko Zuikertuintje, maar die is in oktober 2005 failliet gegaan. Aangezien wij daar nooit boodschappen deden was ik ook geen klant van het Vispaleis.

En dat terwijl het Vispaleis goed aangeschreven staat. Ik had zin om Lucy, die erg veel van vis houdt, eens te verrassen en vroeg drie lekkerbekjes aan de aardige verkoopster. Ze zocht drie grote voor mij uit, pakte ze in en deed er twee bakjes van die lekkere witte saus bij. Om het helemaal af te maken kocht ik een bos bloemen.

Thuis haalde ik de boodschappen uit de auto en zette ze bij de koelkast. Lucy bergt de spullen altijd op, zo weet ze namelijk waar ze zich bevinden. De lekkerbekjes, volgens Van Dale gepaneerde en gebakken schelvisfilet, vielen in goede aarde. Snel bereidde Lucy een portie tostones, gefrituurde in schijfjes gesneden groene bakbanaan, die zeer goed smaken met een beetje zout en tomatenketchup (recept).

Bij het zien van de bos bloemen viel ze steil achterover van verbazing. "19 Juli, geen bijzondere dingen en jij neemt bloemen voor mij mee? Dat mag wel in je weblog genoteerd worden!"

Bij deze dus.

Posted by CasaSpider at 7:15 AM | Permalink | Comments (20)

Bienvenidos a los que visitan esta página desde Peru, Chile, Ecuador y Bolivia. Ustedes estan buscando fotos y informaciones sobre la novela Chocolate con Pimienta? Y encontraron este sitio en Holandés, que malasuerte.

Pues, CasaSpider (El Hombre de tu Vida) esta poniendo las fotos especialmente para Ustedes nuevamente. Todas las noches a las diez mi esposa Lucia (La Chica Merengue) y yo estamos mirando la novela en Televen. Lucia dice que el prefecto Vivaldo y yo nos parecemos mucho, tanto en character como aspecto.

Aqui estan las fotos que tenemos:

• Marcia (Drica Moraes) y Vivaldo (Fulvio Stefanini) en el hotel
• Marcia, que no es manicurista pero la dueña y propietaria de un salón de belleza
• El prefecto Vivaldo con sombrero

Para mi esposa la estrella de la novela es Jezebel (Elizabeth Savalla) con su oración: "¡Ay! ¡Cómo sufro!"
Hasta la proxima, Lucia y CasaSpider.

Voor de Nederlandse bezoekers, de laatste tijd wordt er in Spaanse zoekmachines veelvuldig gezocht naar de soap Chocolate con Pimienta. Indien men dit via de images-tab doet komt men al snel bij CasaSpider terecht. Wat een schrik moet dat zijn voor de bezoekers die op zoek zijn naar foto's van deze serie.

Vandaar deze eenmalige service voor geheel Zuid-Amerika. Moet kunnen.

Posted by CasaSpider at 7:17 AM | Permalink | Comments (24)

Vier namen drie verhalen, immers Luchiano (8) en Diana horen bij elkaar. Het zijn korte verhalen. Anthony Godett moet nog steeds een deel van zijn straf uitzitten, het gaat om acht maanden cel. Om politieke (?) redenen is dat tot op heden niet gebeurd. Een gevangenisstraf van Anthony Godett rondom de verkiezingen heeft voor politieke tegenstanders slechts negatief uitgepakt.

Men kan van Godett zeggen wat mij wil, het is wel een man die graag de regie in eigen handen neemt. Daarom heeft hij besloten zich op maandag 17 juli vrijwillig bij de poorten van de Bon Futuro gevangenis te melden. De datum is niet willekeurig gekozen. Op dinsdag 18 juli is de man met wie hij zich vaak vergelijkt jarig: Nelson Mandela.

Anthony Godett portretteert zich als de feitelijk onschuldige Antilliaan die door het Hollandse rechtssysteem geslachtofferd is. Ook Nelson Mandela heeft moeten lijden en vechten voor hij door de wereld erkend werd als groot man. De vele rechtzaken hebben hem diep in de schulden gebracht. Slechts het winnen van een loterij kan Godett er weer bovenop helpen. Hoe men het ook went of keert, Gonnie van Oudenallen mag in haar handen knijpen dat zij geen Antilliaanse is.

Gedurende het hele weekend was een televisieprogramma te zien met Godetts advocaat Marius Römer in de hoofdrol. Inhoudelijk heb ik het niet zo gevolgd. Wat ons het meeste opviel was het gebruik van drie foto's uit het CasaLog. Een van de nummerplaat van mijn auto en twee van nota bene Luchiano. Heel bijzonder, vooral omdat de uitzending diverse keren werd herhaald.

Maarten. Na anderhalf jaar Curacao en Radio Dolfijn heeft DJ Maarten Schakel afscheid van het radiostation genomen en vliegt vandaag of morgen terug naar Nederland. Heel wat ochtenden ben ik wakker geworden met Maarten Schakel, hetgeen een oude grap is. Mijn wekker gaat om 06:05 en dan begint net het programma Schakel Op!

Dat was plezierig wakker worden. Luchiano heeft nog eens meegedaan aan het Go to School Request en was toen live op de radio te horen. Het beste van Maarten Schakel was echter zijn serie interviews vlak voor de Landsverkiezingen 2006. Iedere ochtend hadden hij en zijn compagnon Tony Castro een lijsttrekker in de studio die op voortreffelijke en gestructureerde wijze werd doorgezaagd. Ik heb van alle interviews een geschreven samenvatting gemaakt. Wat een monnikenwerk was dat. Ze zijn te vinden in het dossier Verkiezingen 27.01.2006.

Zaterdagmiddag hoorde ik een gedeelte van Schakels laatste middaguitzending vanaf Mambo Beach. Het leek wel of hij enigszins aangeschoten was, maar het kunnen evengoed opspelende emoties zijn geweest. Maartens opvolger Erwin van der Bliek was maandagochtend voor het eerst te beluisteren. Hij doet het aardig, maar is nog niet helemaal gewend aan de software die Radio Dolfijn gebruikt. Egon Sybrandy moest even te hulp schieten. CasaSpider wenst Maarten Schakel bij deze veel succes en plezier in Holanda.

Last but not least slaan we twee vliegen in één klap. Zondag lag ik lag Luchiano en Diana op bed te kletsen en te spelen. Met een baby levert dit vele Kodak-momenten op. "Ga de camera eens halen", riep ik daarom tegen Luchiano. Hier een foto van een 72 dagen oude Diana en hier een vergroting van de foto van hierboven, samen met haar lievelingsbroer.

Ook al wil hij de foto eigenlijk niet op het internet: "Too humiliating!"

Posted by CasaSpider at 7:11 AM | Permalink | Comments (13)

Op maandag 3 juli is de oprichting van de Beach Management Authority (BMA) goedgekeurd in de Eilandsraad van Curacao. Alle elf coalitieleden stemden voor, alle tien oppositieleden tegen. De krappe meerderheid geeft aan dat de BMA een controversieel thema is. Alvorens over te gaan wat de BMA voor Curacao gaat betekenen is het belangrijk te weten waarom zij is opgericht.

USONA, Uitvoeringsorgaan Stichting Ontwikkeling Nederlandse Antillen, is een stichting die grotendeels door Nederland wordt gefinancierd. Deze stichting stelt vier miljoen gulden ter beschikking voor ontwikkeling en onderhoud aan de Curacaose stranden, onder voorwaarde dat er een Beach Management Authority in het leven wordt geroepen.

Vorig jaar heeft USONA het project geweigerd omdat de regering te traag was. Op 25 augustus 2005 ontving Gezaghebber Lisa Richards-Dindial een brief van USONA dat het project van haar lijst is geschrapt omdat er nog steeds geen Beach Management Authority in het leven was geroepen.

Met de oprichting van de BMA is de weg vrij voor de injectie van vier miljoen gulden. Overigens dient het business- en marketingplan van de beheersstichting nog uitgewerkt te worden. En daar zit hem nu de kneep.

De BMA kent veel tegenstand. De lokale bevolking met weinig geld, de vissers, Stichting Uniek Curaçao (Theo van der Giessen), Amigu di Tera (Lloyd Narain) en vele anderen. Waarom zijn deze mensen tegen een beheersorganisatie die als oogmerk heeft juist het verbeteren van de stranden?

De BMA krijgt het beheer over 13 van de 21 openbare stranden. Tegenstanders zijn bang dat deze stranden zodanig verbeterd worden dat de lokale bevolking er feitelijk niet meer welkom is.

Nu kan men op een zondag met het hele gezin of een groep vrienden naar Playa Kalki. Thuis wordt de jug (koelbox) volgeladen met voedsel en drank, op het strand spreidt men een kleed uit en de beach-picknick kan beginnen.

Op Playa Kalki schijnt het zelf meenemen van eten en drinken nu reeds verboden te zijn. Andere maatregelen die genomen kunnen worden zijn het heffen van parkeergeld, het neerzetten van (dure) strandstoelen, het exploiteren van een restaurant met verplichte consumptie etc.

Ondanks dat het strand volgens de regels vrij toegankelijk blijft is het dat in de praktijk dan niet meer. Uitgezonderd voor mensen met geld.

De kritiek van natuurorganisaties is dat de BMA zich vooral op het economische aspect richt, hetgeen ten koste gaat van duurzaam tourisme met aandacht voor het rif.

Het economische aspect mag echter niet vergeten worden. Er dient werk verricht te worden om de stranden op te knappen. Tevens wordt de infrastructuur aangepakt. Volgens MAN-leider Charles Cooper levert dit arbeidsplaatsen op voor lokale mensen, de Yu'Korsou. Bovendien is men een dief van zijn eigen portemonnaie als men vier miljoen gulden zomaar laat lopen.

Wat gebeurt er met bestaande werkgelegenheid in de zogenaamde snèks, een soort kleine restaurantjes, op bijvoorbeeld Lagun en Westpunt? Zij mogen blijven, maar wat als straks uit het businessplan blijkt dat exorbitante bedragen voor concessierechten betaald moeten worden?

Saillant detail in deze kwestie is dat de BMA het eerste grote project is van gedeputeerde van Toerisme Gerrit Schotte van de MPK. De MPK is de partij van Rignald Lak die zich heeft afgesplitst van Frente Obrero (FOL), de partij van Anthony Godett. Godett en Errol Cova (PLKP) zijn als vertegenwoordigers van de arme bevolking fel tegenstander van de BMA.

De BMA hoeft niet slecht te zijn, ook niet voor de minderbedeelden. Veel hangt af van hoe het business- en marketingplan eruit gaan zien. Belangrijk is het tijdig geven van informatie. Dat is de kritiek die vooral de vissers hebben, ze zijn nooit bij de plannen betrokken terwijl de BMA directe invloed op hun boterham kan hebben.

Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Posted by CasaSpider at 7:14 AM | Permalink | Comments (17)

Luchiano (8) en ik hadden het druk zaterdagochtend. We moesten naar de bibliotheek, een koffiezetapparaat en een personenweegschaal voor onszelf en een verjaardagskado voor Arwin kopen. Het grappigst was het koffiezetapparaat. We waren al in twee winkels geweest en eindigden in LA Curacao te Salinja. Er stonden twee apparaten die me bevielen, een met een ronde filterhouder en een met een puntige. "Hoeveel kost deze?", vroeg ik aan een medewerker wijzend op het exemplaar met de ronde filterhouder.

De man keek er even onder en noemde een prijs van 27 Antilliaanse guldens, ongeveer 12 euro. Dat is niet veel en we sloten de koop. "Betaalt u hier maar, dan haal ik hem even van boven", zei de man. Even later overhandigde hij mij de koffiezetter.

Wat had ik een zin in lekkere koffie. 's Morgens had Lucy provisorisch koffie gezet door water te koken en de koffiekan au-bain-marie in een koekenpan te parkeren. Snel opende ik de doos en haalde onze nieuwe gadget eruit. Een vloek klonk door ons huis. Ze hadden me het verkeerde apparaat gegeven, namelijk het exemplaar met de puntige filterhouder.

Tijd heelt alle wonden en na een uurtje ging het wel weer. Om drie uur werden we verwacht bij het speelterrein achter de kerk van Santa Rosa. Daar vierde (!) Arwin Cuppen zijn vierde verjaardag. Het getal vier speelt een belangrijke rol bij de familie Cuppen.

Vier jaar geleden waren wij op vakantie in Santo Domingo. Per mail bereikte ons het bericht dat op 15 juli Arwin Cuppen geboren was, precies op de verjaardag van zijn vader Peter die in dat jaar 44 werd. Het tijdstip van geboorte was 4:44. En vandaag werd Arwin dus vier. De quiz-vraag van vandaag luidt: Welk cijfer komt het meeste voor op schoolrapporten van de Cuppens? En de bonusvraag: Hoe oud is Rembrandt vandaag geworden? Precies, 400 jaar.

Het speeltuintje achter de kerk van Santa Rosa is een mooie plek voor een kinderpartijtje. Het gebied is goed overzichtelijk en afgesloten door middel van een hek. Er staan diverse speeltoestellen, een paar grote tafels en er waren twee skelters. Al weet ik niet zeker of die bij de speeltuin horen of door Peter en Loes zijn meegebracht.

De jarige gastheer en de gastvrouw hadden voor meer dan voldoende voedsel en drank gezorgd. Al snel stonden de tafels vol met lege flesjes Polar hetgeen hier vrij normaal is op een kinderfeestje. Loes vroeg aan mij of ik een paar kikkererwten, op Surinaamse wijze klaargemaakt, wilde proeven. Collega Jeroen die naast mij stond zei dat ze lekker waren en dus wilde ik er wel een paar. Loes schepte een hele bak vol. Ze waren inderdaad lekker, maar na de kikkererwten had ik een hele tijd geen honger meer.

Hier loopt Arwins broertje Kishan recht op de fotograaf af, verder hadden we naar de kinderen geen omkijken. Dat gebeurde pas weer bij het afranselen van de piñata. Immers, voor men het weet wordt een onschuldige toeschouwer geraakt en verschijnt men in America's Funniest Video's. Het hele feest stond in het teken van de Power Rangers, zo ook de piñata. Eerst mochten de kleintjes slaan, daarna de groteren. Luchiano sloeg het ding vakkundig aan gort.

Direct na het stukslaan dook iedereen op de grond om zoveel mogelijk snoep en speelgoed te vergaren. Waren kinderen ook maar zo snel met het opruimen van hun spullen. We gingen door naar de Power Rangers taart. In diverse talen werden (verjaardags)liedjes gezongen. Door de toch wel harde wind konden de vier kaarsjes niet aangestoken worden.

Benno en Noelle waren wat aan de late kant. Richard Visser, de man die altijd het piñata-spel doet, keek naar het fleurige t-shirt van Benno en zei: "Hé man, jij lijkt wel een piñata!" Aan Peter de eer om het snoepgoed eruit te slaan, Benno onderging het allemaal laconiek.

Wederom wilde Luchiano niet met mij mee naar huis, daar zijn we inmiddels wel aan gewend. O ja, hoe is het afgelopen met ons koffiezetapparaat? Wel, we hebben er nog steeds geen. Na een korte woordenwisseling in LA Curacao heb ik mijn geld teruggeëist en hen te verstaan gegeven niets meer in dat filiaal te kopen.

Ze waren diep onder de indruk.

Posted by CasaSpider at 10:17 PM | Permalink | Comments (20)

Vandaag precies tien weken geleden is onze Diana geboren. Inmiddels is zij een volwaardig gezinslid, ja zelfs degene die de meeste aandacht vraagt. Lucy neemt daarvan het leeuwendeel voor haar rekening, van het aandacht geven wel te verstaan.

Nu Luchiano (8) vakantie heeft wordt hij regelmatig aan het werk gezet om met Diana te praten en haar stoeltje te schommelen. Zo leert hij dat een baby er niet alleen voor zijn plezier is, maar er ook werk aan vastzit.

Vroeger dacht ik altijd dat een baby pas leuk wordt vanaf het moment dat zij kan praten. Dat is gek want dat bij een jonge puppie denkt men helemaal niet zo. Integendeel, vaak is een hondje of katje juist in de eerste maanden op zijn leukst.

De ontwikkeling van een baby lijkt vanuit een helicopter-view langzaam te gaan. Staat men er met de neus bovenop ervaart men dat heel anders.

Inmiddels kan Diana al heel wat. Ze herkent ons, ze kijkt rond, ze maakt geluidjes en ze lacht. Dat heeft de natuur goed geregeld, het is het prototype van een win-win situatie.

Als een baby lacht heeft ze het naar haar zin en haar ouders zo mogelijk nog meer. Iedere keer als ik met Diana praat probeer ik haar aan het lachen te maken. Gelukkig hoeft men daarvoor niet bijzonder humoristisch aangelegd te zijn. Ik pak gewoon haar handje vast en zeg: "Hallo. Hallooooo. Halloooooo." Een kind kan de was doen.

Hier een kleine impressie van Diana op haar 70e levensdag als ze lacht:

• Geconcentreerd kijkt ze wat CasaSpider allemaal aan het doen is.
• Het mondje gaat al een beetje open. De aanzet van een lach is er.
• Nu is ze echt blij en maakt ook geluidjes.
• Hoe hard moeten de kinderen van Youp van 't Hek vroeger niet gelachen hebben...

Na een tijdje aan haar arm zwengelen en hallo roepen probeert Diana zelf iets te zeggen. Netjes vraag ik haar of ze haar gebrabbel in duidelijk en goed Nederlands kan verwoorden. Geen mens kan babytaal, misschien wil ze wel gewoon zeggen dat het gezwengel aan haar armpjes eens moet ophouden.

De film waaruit de foto's afkomstig zijn is gemaakt door Luchiano (8). Die lacht overigens ook nog steeds bijzonder aanstekelijk. Minder goed nieuws is dat Kapitein Zeppos (Senne Rouffaer) vandaag op 80-jarige leeftijd is overleden.

Posted by CasaSpider at 1:28 PM | Permalink | Comments (22)

Donderdag was een rustige dag. Diana heeft weinig last gehad van de vaccinatie, maar ziet een beetje bleekjes. De rest van de familie is moe. Zelf ben ik bezig met mijn tweede Westmalle Tripel, de derde staat in het vriesvak koud te worden.

Desalniettemin is er hard gewerkt. Twee achterstallige foto-albums zijn online gezet. Het betreft:

• 07.07.2006 Borrel SQL Remco Claassen, 37 foto's
• 08.07.2006 Verjaardag Kyra (2) en Roland, 20 foto's

  Het is bijna 22:00 uur. Tijd voor Chocolate con Pimienta, onze dagelijkse soap. Veel mensen uit met name Chili zoeken naar foto's over deze serie en komen dan (uiteraard) bij CasaSpider terecht.

  Posted by CasaSpider at 9:29 PM | Permalink | Comments (13)

Eigenlijk had Diana haar eerste vaccinatie op woensdag 28 juni moeten krijgen, maar toen staakte het Consultatieburo. Net toen wij het prikken door de kinderarts wilden laten doen belden zij ons om een nieuwe afspraak te maken.

Die afspraak was vanmorgen, hier zitten we te wachten. Het wonderwater (Humphreys Maravilla) hadden we nog van de vorige keer. Eerst werd Diana gewogen en gemeten. Ze is nu 68 dagen oud, 60 centimeter lang en weegt 5.9 kilo.

Bij de arts die toevallig de vrouw van MAN-politicus Charles Cooper is werden enige tests afgenomen. Of ze goed reageert, haar hoofdje zelf recht kan houden, of de beentjes het goed doen. Dat soort werk. Diana slaagde met vlag en wimpel.

We gingen met een verpleegster naar een ander kamertje. Het kamertje waar het ging gebeuren. Luchiano (8) was bijzonder zenuwachtig.

Vaccinaties zijn voor hem nog steeds traumatiserend. Zelfs het feit dat er twee weken geleden bloed bij hem is geprikt, iets waar hij nauwelijks iets van gevoeld heeft, doet daar niets aan af.

De verpleegster stelde de gebruikelijke vragen, of alles goed ging en of Diana nog steeds alleen moedermelk kreeg. Daarna ging ze de vaccinatie prepareren.

Zij instrueerde Lucy hoe ze Diana vast moest houden en zette toen de spuit in haar rechterbeen. Ons meisje huilde, vanzelfsprekend, maar niet al te lang. Luchiano had het er moeilijker mee.

Bij de botika (apotheek/drogist) kochten we de voorgeschreven pijnstiller voor het geval de zojuist gevaccineerde meer dan 38.5 graden koorts kreeg. Inmiddels is het prikmoment ruim acht uur geleden en het lijkt erop of ze nergens last van heeft. Zojuist heb ik nog met haar gepraat en gevraagd om te zwaaien. Ze tilde warempel haar linkerarm een beetje op en bewoog hem.

Het leek wel een soort van wuiven.

Posted by CasaSpider at 7:19 PM | Permalink | Comments (21)

Naar aanleiding van de post van maandag onder anderen over Zinedine Zidane die zijn zelfbeheersing verloor, reageerde Cyberjunk dat zij ook een soort van schakelaar heeft. Mensen die te laat komen, afspraken aan hun laars lappen, beloftes niet nakomen en smoezen verzinnen doen haar schakelaar omklappen.

Wat de gevolgen zijn van het omklappen van de schakelaar?

"Tot nu toe schreeuw ik, maar binnenkort zou het echt wel eens kunnen gebeuren dat ik daar in Putten de boel kort en klein sla."

GJ ergert zich regelmatig in en aan het verkeer: "En als ik iets voel op komen, dan zeg ik tegen mezelf: relaxed.. wees cool, rustig aan..."

Als beroemdheden in het openbaar hun zelfbeheersing verliezen is dat nog genanter dan in de werksituatie. Het klinkt misschien vreemd, ja zelfs een beetje raar, maar soms denk ik daaraan tijdens het deelnemen aan het verkeer.

Curacao is een groot dorp waar men al snel (een beetje) beroemd is, zelfs als weblogger. Het is daarom een goed idee in de auto te stappen als ware men een koning of wereldberoemde popzanger.

Als ik mij men zich dan opwindt is wuiven beter dan de middelvinger opsteken.

Posted by CasaSpider at 1:44 PM | Permalink | Comments (24)

Dag 31 is de laatste dag van het wereldkampioenschap voetbal dat in Duitsland wordt gehouden en door de Duitsers perfect is georganiseerd. Niet geheel toevallig staat op de laatste dag de finale op het programma. De vooraf door bijna niemand voorspelde finale tussen Italie en Frankrijk die gespeeld wordt in het prachtige Olympia Stadion te Berlijn.

De wedstrijd begint spectaculair. In de 6e minuut sprint Florent Malouda het Italiaanse strafschopgebied binnen en probeert zich een weg te banen tussen twee verdedigers. Marco Materazzi, die later in de wedstrijd nog een hoofdrol zal spelen, raakt Malouda heel vluchtig waarop de Fransman neergaat.

Deskundigen zeggen dat ook een niet opzettelijke overtreding een strafschop tot gevolg heeft, maar ik vind het te hard bestraft. Vreemd genoeg krijgt dezelfde Malouda in dezelfde 6e minuut maar dan van de tweede helft geen penalty, terwijl hij daar overduidelijk wordt geraakt. Blijkbaar wordt er nogal gemarchandeerd met de regels.

Gevolg van de door Zinedine Zidane, die later in de wedstrijd nog een hoofdrol zal spelen, benutte penalty is dat Italie volop voor de aanval kiest. Dit resulteert in de verdiende gelijkmaker door Materazzi in de 19e minuut. De tweede helft wordt gedomineerd door de Fransen die fitter ogen. Wellicht heeft Italie de zware halve finale tegen Duitsland nog in de benen.

Een ware Tantaluskwelling moet het zijn voor de mensen met de oranje hesjes die om de vijf meter rondom het veld voor de tribunes zijn geposteerd. Aanwezig zijn bij de finale van een wereldkampioenschap voetbal is geweldig, maar een stuk minder als men met het hoofd naar de tribune moet staan.

De uitstekende Argentijnse scheidsrechter Horacio Elizondo, die later in de wedstrijd nog een hoofdrol zal spelen, fluit voor de laatste maal in de reguliere speeltijd en laat even later de verlenging beginnen. Het is wederom Frankrijk dat het initiatief neemt.

In de 104e minuut kopt Zidane op schitterende wijze een potentieel winnende bal richting Gianluigi Buffon. De keeper en vriend van de mooie Alena Seredova tikt de bal met moeite over de lat en ontneemt Zidane daarmee zijn moment van eeuwige faam. Dat moment komt even later alsnog, jammer genoeg. Zidane en Materazzi hebben een akkefietje en de Fransman loopt voor hem uit. Op dat moment voegt Materazzi hem volgens Braziliaanse liplezers toe dat zijn (Zidane) zus een prostituee is.

Resoluut draait de gebelgde Fransoos zich om en geeft de Italiaan een ferme kopstoop op de romp. Materazzi gaat neer. Aanvankelijk lijkt niemand het incident gezien te hebben, maar na overleg tussen Buffon en de grensrechter en vervolgens tussen de grensrechter en de scheidsrechter trekt deze een rode kaart.

Zinedine Zidane verlaat het veld en moet om de uitgang te bereiken langs de Wereldbeker lopen. Welk een ironie. Er is reeds veel over geschreven, ik vind het erg triest. Triest voor de voetballer Zinedine Zidane die een mooier afscheid heeft verdiend. Echt genieten van de Gouden Bal die hij desalniettemin heeft gewonnen zit er niet in.

Temeer daar Frankrijk het onderspit delft in de afsluitende strafschoppenserie. Als Trézéguet de tweede Franse penalty mist loopt men achter de feiten aan. De Italianen maken echter geen fout en doelman Fabien Barthez komt zelfs niet in de buurt. Als Grosso de vierde vijfde strafschop benut is de wereldkampioen van het jaar 2006 bekend.

Viva Italia! Hier de drie banners van Bildzeitung: 1, 2 en 3. Trainer Marcello Lippi vindt zondag 9 juli de mooiste dag van zijn leven als hij de Wereldbeker vasthoudt. En hier nogmaals samen met doelman Gianluigi Buffon.

Ook bekend is de uitslag binnen de Webloggers subpoule. Sander, nickname Tjebbe, is overtuigend winnaar geworden met 791 punten. De volledige einduitslag: hier het eerste en hier het tweede rijtje. In het algemeen klassement zijn de Webloggers op de 60e plaats geëindigd. Niet onverdienstelijk, maar in 2010 moet dat echt beter. Bij deze bedank ik alle deelnemers hartelijk voor hun bijdrage.

De wedstrijd was om iets voor vijf uur afgelopen. Snel maakten wij ons gereed om naar het Happy Hour van Mambo te gaan. Daar zwommen we voor de tweede keer met de kleine Diana. Het water was koud, maar zij hield zich groot en huilde niet.

Het tweede Happy Hour bij Wet&Wild was druk bezocht, bijna alle Nederlandse SQL Integrator cursisten waren er. Voor de afwisseling schoot Piet een aantal foto's waaronder een van Lucy en mij. Dat gebeurt niet zo vaak. Diana gedroeg zich voorbeeldig en lag lekker te slapen in de herrie. Luchiano (8) vermaakte zich ook prima en zo hielden we het een hele tijd uit.

We namen Piet mee naar huis, haalden McDonalds voor Luchiano en Chinees voor ons. We praatten wat na waarna ik Piet naar het Plaza Hotel terugbracht en waar we afscheid namen. Inmiddels zit hij als het goed is in het vliegtuig naar Nederland. Goede reis, Piet!

Hiermee is het dossier WK2006 gesloten. Tot verdriet van sommigen en opluchting van anderen. Ciao Alemania...

Update dd. 11.07.2006 / 12:05

Deze foto kwam ik tegen. Zijn dit nu werkelijk Chirac als Materazzi en Zidane als Zidane?

Posted by CasaSpider at 7:52 PM | Permalink | Comments (21)

De titel dekt de lading tot opluchting van velen niet. Vrijdag 7 juli was de laatste dag van de cursus Effectief Leiderschap gegeven door Remco Claassen. De deelnemers van zowel de Curacaose als de Nederlandse vestiging sloten een vermoeiende maar inspirerende week af met een borrel op ons kantoor.

Borrel bij SQL ter ere van Remco Claassen

Aangezien de cursisten er geen genoeg van kregen en pas na zeven uur arriveerden, moest de werkende SQL-bezetting alvast beginnen. Thuis had ik Lucy, Luchiano (8) en Diana opgehaald. Tegen zeven uur vond Lucy het beter naar huis te gaan, Diana begon zich te roeren. Snel bracht ik de beide dames via KFC weg.

De borrel was ouderwets gezellig, ook de toespraken waren goed te verduren. Foto's zeggen meer dan woorden, hier een kleine impressie. Het album komt ergens in de loop van de week online ook al is dat geen belofte.

• Cursussen van Remco Claassen staan altijd in het teken van jongleren. Hier toont Andrew Solomon zijn kunsten.
• Voor de achterblijvers in Nederland die zich afvragen wat Piet uitspookt op Curacao. Wel, hij amuseert zich prima met Jaresca en Manja.

• The beauty and the beast is al te voor de hand liggend in deze, maar wie weet een betere titel?
• Andre in gesprek met Marlieke terwijl kleine Vincent jongleerballen uitpoept.
• Kees en Remco huggen als eersten.
• Andre is 50 geworden, maar viert eigenlijk alleen veelvouden van zeven. Het kado neemt hij niettemin in ontvangst.
• Remco Claassen met zijn mooie vrouw Marita uit het Leonoradal te Dommelen.
• Tijdens iedere cursus heeft Remco een favoriet, Beertje viel ditmaal deze eer te beurt.
• Marita Claassen met haar drie kinderen.
• We sloten de avond af met een Lomito bij de gezellige snack El Canario.

Troostfinale: Duitsland-Portugal 3-1

Zaterdagmiddag om 14:45 haalde ik Piet op bij het Plaza Hotel. Hij ging met ons mee naar Roland en Barbara die een kinderfeestje organiseerden ter ere van het twee jaar worden van hun dochter Kyra. 's Avonds vierde Roland zelf zijn 41e verjaardag.

Toen we om ongeveer 15:20 de huiskamer binnenliepen zaten alle mannelijke bezoekers rond de televisie. De troostfinale Duitsland-Portugal was bezig. Feitelijk doet deze finale er niet toe, behalve dan voor de deelnemers aan de voetbalpoule. Piet voorspelde een 3-0 overwinning voor Duitsland. In de tweede helft dreigde hij gelijk te krijgen. In de 85e minuut scoorden de Portugezen onverwachts een tegendoelpunt.

Vermeldenswaardig over de troostfinale is dat eerste keeper Lehmann de eer gaf aan reservedoelman Oliver Kahn. Waarschijnlijk was het de laatste wedstrijd van Kahn voor het Duitse elftal. Het afscheid van een grote keeper, de beelden van zijn pep-talk voor concurrent Lehmann vlak voor de beslissende strafschoppenreeks tegen Argentinie staan bij iedere voetballiefhebber nog op het netvlies.

Eigenlijk was het een kinderfeestje. De kinderen zwommen en speelden in het zwembad. De vrouwen kletsten wat en liepen rond met hapjes en de mannen keken voetbal. Soms heeft men het gevoel dat alles klopt.

De stand in de voetbalpoule. Hier het eerste en hier het tweede rijtje. In het algemeen klassement zijn de Webloggers wederom gezakt, ditmaal van de 64e naar de gedeelde 66e positie. Hopelijk is hiermee de bodem bereikt.

Verjaardagsfeest Roland & Kyra na het voetballen

Na afloop van de troostfinale kon iedereen zich op Kyra's feestje concentreren. Dat was ook leuker voor Barbara die wel wat hulp kon gebruiken. We namen een duik in het zwembad waar het uitkijken was voor rondvliegende ballen en visjes. Opeens liep iedereen naar binnen. Het was tijd voor de piñata en de taart. Hier een kleine impressie.

• Uiteraard mag de jarige Kyra (2) als eerste proberen de piñata aan gort te slaan.


• Als het snoep er eindelijk uitvalt stort de hele menigte zich met plastic tasjes op de buit.


• Roland met Kyra in zijn armen, net voor het aansnijden van de taart.


• Barbara helpt Kyra om haar eigen taart aan te snijden, het exemplaar met de klaverjas-kaarten is voor later.

Om zes uur was het kinderfeest officieel afgelopen en gingen we geruisloos over op Rolands verjaardagspartijtje. Voor Lucy en Diana was het een lange zit en om kwart voor tien hielden wij het voor gezien. Er was maar een probleem, Luchiano wilde nog niet naar huis.

"Papa, kun je mij dan straks weer terugbrengen als je mama en Diana naar huis hebt gebracht?" Het wordt steeds gekker. "Idioot, je bent pas acht en je gaat zo slapen", antwoordde ik tot zijn grote teleurstelling.

Het is nu 14:02. Zinedine Zidane heeft een minuut geleden middels een (versierde?) penalty Frankrijk op 1-0 gebracht tegen Italie.

Update dd. 13.07.2006 / 21:31

De foto-albums zijn zojuist online gegaan. Het betreft:

• 07.07.2006 Borrel SQL Remco Claassen, 37 foto's
• 08.07.2006 Verjaardag Kyra (2) en Roland, 20 foto's

  Enjoy!

  Posted by CasaSpider at 2:08 PM | Permalink | Comments (25)

Na al het voetbalgeweld is het nu tijd voor iets simpels, een paar optische geintjes. Welke twee woorden zijn in onderstaande figuur te ontdekken?

Het leuke is dat de hersenen zich snel aanpassen. Heeft men één raadsel gezien dan zijn de volgende een stuk gemakkelijker. Voor de liefhebber nog een paar plaatjes:

Tot slot een mooie site over Optical Illusions & Visual Phenomena.

Posted by CasaSpider at 12:09 PM | Permalink | Comments (29)

In het nieuwe kabinet Balkenende-3 wordt Atzo Nicolaï van de VVD minister voor Koninkrijksrelaties. Hij volgt Alexander Pechtold op en de eerste dienstreis is reeds gepland. We geven Atzo het voordeel van de twijfel tot het tegendeel bewezen is.

Halve finale #02: Frankrijk-Portugal 1-0

Dankzij het opnemen van een halve snipperdag heb ik voor de afwisseling een wedstrijd in zijn geheel gezien. Qua spanning was het de moeite waard, het spelpeil was niet bijzonder hoogstaand. Met name Portugal viel tegen. Naar verluidt stonden niet minder dan tien Portugezen op scherp, bij een gele kaart misten zij de finale.

Een moeilijk dilemma. Immers, als men teveel inhoudt is de kans groot dat het gehele elftal de finale mist. Met uitzondering van Cristiano Ronaldo, Luís Figo en Miguel acteerde Portugal bleekjes. Dat kan ook de verdienste zijn van de sober spelende Fransen die hun verdediging goed op orde hebben.

Ik was voor Frankrijk. Dat is gezien mijn jarenlange hekel aan alles wat met Frankrijk te maken heeft vreemd, ja zelfs een beetje raar. Komt het door Zidane, een voetballer waar Cristiano Ronaldo met name qua karakter een hoop van kan leren, komt het doordat de Fransen bijna geen Engels kunnen of misschien omdat hun coach Raymond Domenech er zo gek uitziet?

Een andere verklaring is wellicht het negatieve spel van de Portugezen. Ze vielen weer bij bosjes. Met name invaller Hélder Postiga maakte het bont met zijn Schwalbe aan het eind van de wedstrijd. Hij kon zo meedoen in het komische filmpje dat op het internet rondzwerft over een training van Duitsland, waarbij de spelers leren overtredingen te simuleren en vervolgens overtuigend te kermen. Postiga had minstens geel moeten krijgen en anders een Oscar.

Zinedine Zidane, de nummer 10. Wederom was hij het hart van het Franse elftal. Iets minder nadrukkelijk dan tegen Brazilie, maar alles loopt via hem. Dat is meteen het grootste verschil met Nederland waar geen Van Bommel, geen Cocu en laat staan een Sneijder of Van der Vaart deze rol op zich kan nemen. Een ander verschil is Thierry Henry die het in tegenstelling tot Arjen Robben wel lukte om tenminste een keer de geweldige Portugese verdediger Miguel uit te spelen.

In de 33e minuut struikelde diezelfde Henry in het Portugese strafschopgebied. Scheidsrechter Jorge Larrionda uit Uruguay floot onmiddellijk. "Neen he", dacht ik bij mijzelf, "toch geen gele kaart voor Henry?" Tot veler verbazing wees de scheidsrechter echter op de stip. Een versierde penalty die bekwaam werd verzilverd door Zidane.

In het verloop van de wedstrijd hield Frankrijk verbazingwekkend gemakkelijk stand. Waarom was Portugal niet zo mak tegen Oranje? Pas in de laatste drie minuten ontstonden enige panieksituaties voor het doel van Fabien Barthez, niet zelden door deze clowneske doelverdediger zelf veroorzaakt. Een mooi moment na afloop was het wisselen van de shirtjes tussen Figo en Zidane.

Zondag staat Frankrijk in de finale tegen Italie. Volgens mijn analogie met het EK2000 wint Frankrijk nipt. Net als in 2000 ben ik voor Italie.

In de Webloggers subpoule heeft een aantal verschuivingen plaatsgevonden na de Franse overwinning. De top heeft punten laten liggen en dat komt tot uiting in het algemeen klassement waar we gezakt zijn naar de 64e positie, op pagina drie. Het is niet anders. Tot slot de stand in de subpoule. Hier het eerste en hier het tweede rijtje.

Posted by CasaSpider at 12:06 PM | Permalink | Comments (15)

Niet alleen voetbal is belangrijk. Maandagavond om zes uur ging de telefoon. Het was Piet. Piet volgt deze week een cursus Effectief Leiderschap op Curacao en was die middag aangekomen. Hij en vijf collega's van SQL Integrator Nederland logeren all-inclusive in het Plaza Hotel dat kort geleden door de familie Van der Valk is verkocht.

Snel haalde ik Piet op en bij ons thuis dronken we een paar biertjes en praatten wat bij. Verina, Piet is dus goed aangekomen.

Halve finale #01: Duitsland-Italie 0-0 (0-2 na verlenging)

Om drie uur 's middags begint de kraker van de dag. Dat is niet zo moeilijk want het is de enige wedstrijd op dinsdag. Zoals inmiddels gebruikelijk laat ik de eerste helft aan mij voorbij gaan, er moet ook gewerkt worden. Wellicht hebben ook enkele Italianen de eerste helft niet gezien, in Duitsland wordt namelijk opgeroepen massaal om negen uur pizza's te bestellen. En dan zeggen ze nog dat Duitsers geen gevoel voor humor hebben.

Het blijkt een leuke halve finale te zijn met een aanvallend Italie. Een aanvallend Italie is dat niet net zoiets als een vrouw die niet van schoenen houdt? Klopt, maar coach Marcello Lippi beseft als geen ander dat men het tegen Duitsland niet op penalties moet laten aankomen.

De tweede helft is aardig met een paar kansen over en weer. In de verlenging wordt het een echt spektakel. Lippi brengt met Iaquinta (91) en Del Piero (104) twee extra aanvallers in. Binnen vijf minuten raakt Italie paal en lat. Duitsland kreunt, maar komt er af en toe ook gevaarlijk uit.

De 119e minuut. Dortmund maakt zich op voor de door de Duitsers zo gewenste strafschoppen. Andrea Pirlo is aan de bal in een vol Duits strafschopgebied. Met een listige pass bereikt hij Fabio Grosso die even niet door Ballack gedekt wordt. Met een prachtige krul mikt Grosso de bal in de linkerhoek en laat daarbij de machtige Lehmann kansloos.

Duitsland is aangeslagen maar gaat met de moed der wanhoop op jacht naar de gelijkmaker. Ze lopen in het mes, nog geen twee minuten na het eerste doelpunt brengt Alessandro Del Piero de Duitsers de genadeslag toe, 2-0.

Italie heeft nog nooit van Duitsland verloren op een WK. Van de andere kant had Duitsland nog nooit in Dortmund verloren. Tot dinsdag 4 juli 2006. De natie huilt.

Analogie en voetbalpoule

Het zoeken naar analogieën is een van mijn hobby's. Deze keer ligt er een met het Europees Kampioenschap 2000 voor de hand. Het EK2000 werd gehouden in Nederland en Belgie, Nederland was dus het gastland. Door wie werd het gastland in 2000 uitgeschakeld? Juist, door Italie. En wat was de andere halve finale in 2000? Juist, Frankrijk-Portugal.

Frankrijk won destijds met 2-1 in de verlenging van Portugal en met dezelfde score in de finale van Italie.

De voetbalpoule loopt ten einde. Veel verandert er niet meer aangezien de meeste mensen het uitgeschakele Brazilie als wereldkampioen hebben getipt. In het algemeen klassement zijn de Webloggers naar de derde pagina verdreven, toch een koude douche. We staan op een gedeelde 55e plaats.

In de subpoule is Renee de grootste stijger, van de 16e naar de 4e plaats. Hier het eerste en hier het tweede rijtje.

Posted by CasaSpider at 12:03 PM | Permalink | Comments (17)

De tweede lijst met het meeste commentaar per maand. Opvallend verschil met mei 2006 is het ontbreken van CasaSpider zelf. Daar zijn twee redenen voor. Ten eerste is het een tikkeltje genant om zelf bovenaan de lijst te staan. Ten tweede levert CasaSpider geen commentaar op de post, maar op het commentaar. Formeel is het derhalve niet juist om zijn commentaar mee te tellen.

GJ profiteert hiervan en ook van de retraite die zijn grootste concurrent en winnares van de vorige editie Cyberjunk gehouden heeft. De maandprijs gaat in juni derhalve naar Glimmen.

Wat valt verder op? Gemiddeld worden de langste commentaren geleverd door vrouwen en de kortste door mannen. Bestaat er een relatie tussen commentaren en telefoongesprekken?

In totaal zijn er 505 comments geplaatst in de maand juni 2006. Commentaar op het meeste commentaar telt gewoon mee als commentaar. Alle posts over dit onderwerp zijn gebundeld in de category Meeste Commentaar.

Posted by CasaSpider at 12:02 PM | Permalink | Comments (24)

Deze post is tamelijk ingewikkeld en dient vanwege onverwachte sprongen in de tijd als literatuur beschouwd te worden. De AKO-prijs kan doorkomen.

Kwartfinale #03: Engeland-Portugal 0-0 (Portugal wint na strafschoppen)

De eerste 70 minuten van deze kraker heb ik noodgedwongen aan mij voorbij moeten laten gaan wegens het gele band examen van Luchiano (8). Een goede reden. De resterende minuten plus de verlenging kort samenvattend, was het een spannende wedstrijd. Engeland moest het met tien man doen omdat Wayne Rooney het veld in de 62e minuut met een rode kaart moest verlaten.

Portugal was derhalve het meer voetballende team terwijl Engeland zich tot enkele counters beperkte. Wat doet het ertoe, immers het bleef 0-0. De penalty-serie was bijzonder spannend. Eerst miste Engeland, daarna Portugal twee keer en vervolgens de Engelsen twee keer. Dan is het over en uit.

Behalve Beckham werden ook andere Engelse supporters hier niet bijzonder vrolijk van, gezien het grote aantal arrestaties dat nadien helaas heeft plaats moeten vinden.

Kwartfinale #04: Brazilie-Frankrijk 0-1

Het hoofdgerecht van die dag werd om drie uur 's middags geserveerd. Vroeger was ik een fervent Brazilie-fan en Frankrijk-hater. Tegenwoordig hangt het meer van het moment en kleine dingen af wie mijn voorkeur krijgt. Wijsheid komt met de jaren.

Vrijdag zag ik Studio Sportzomer met als gasten Felix Meurders, Johan Neeskens en Piet de Visser. Het tegenvallende spel tot dusverre van Brazilie was een van de topics. Piet de Visser, die uitstekende contacten heeft met het Braziliaanse team, bagatelliseerde dat. Hij had contact met het team gehad en men vertelde hem dat hij zich geen zorgen moest maken. "Ze spelen nu op 80%, bij iedere volgende wedstrijd gaat er een tandje bij", aldus Piet.

Johan Neeskens bracht naar voren dat hij niet begreep dat Ronaldinho zover teruggetrokken speelde. Hij zag hem veel liever voorin. Piet de Visser gaf Neeskens hierin volledig gelijk en zette uiteen dat ook volgens hem Ronaldinho voorin moest spelen. Samen met Robinho en Adriano, ten koste van Ronaldo.

In die opstelling heeft Brazilie het afgelopen jaar namelijk het echte Samba-voetbal laten zien. De Visser was ervan overtuigd dat coach Carlos Alberto Parreira tegen Frankrijk voor deze opstelling zou kiezen. "Anders krijgt Brazilie het heel moeilijk."

Dat is gebleken. Waar de oude Franse garde bezig is haar tweede jeugd te ontdekken oogde Brazilie statisch en machteloos. Vooral Zinedine Zidane deed dingen die ik al lang niet meer van hem heb gezien, dat was genieten. En ook de jonge Franck Ribéry bleek een voortdurende plaag voor de Braziliaanse verdediging. Het doelpunt van Thierry Henry had voor mij een buitenspelsmaak, maar was van grote klasse en dik verdiend.

Bijna heel Curacao zag geel-groen, maar was bijzonder stil na afloop van deze wedstrijd.

Diana zwemt in zee op Dia di Bandera

Een dag later, op zondag 2 juli 2006, was het geel-groen van Brazilie verdreven door het blauw-geel van Curacao zelf. Het was Dia di Bandera, ofwel Dag van de Vlag. Normaliter trekken wij er altijd op uit op deze grote feestdag.

Vooral op het Brionplein te Otrabanda is veel te doen: toespraken, traditionele dansen in authentieke klederdracht afgewisseld met moderne varianten en street-dancing. Verder is er veel muziek, drank, voedsel en gezelligheid.

Dit jaar viel 2 juli op een zondag en dat is onze rust- en stranddag. Derhalve verwijs ik naar eerdere artikelen over de Dia di Bandera. Een post met Droste-effect en een CasaMovie met een sfeerimpressie, voor de liefhebber.

Zelf gingen wij naar Mambo Beach. Als teken dat de Dia di Bandera niet geheel aan ons voorbij is gegaan hebben we de auto voorzien van een Curacaose vlag. We hadden een missie die zondag. Diana was 58 dagen oud en zou op de Dia die Bandera voor het eerst de zee ingaan.

"Is het water niet te koud", vroeg Lucy ietwat benauwd. Neen, het water was niet te koud. Langzaam liep ik met Diana in mijn armen het water in. Voorzichtig sprenkelde ik wat water op haar lichaam. Toen zakten we zodat ze tot haar nek in het water zat. Even leek het of ze wilde gaan huilen, maar door haar een beetje heen en weer te bewegen (niet te hard) werd ze rustig.

Luchiano hield de Curacaose vlag erbij en zo hielden we het een tijdje vol. Diana leek het zelfs wel leuk te vinden. Voor een eerste keer was vijf minuten lang genoeg. Lucy droogde haar goed af en legde haar in de Evenflow-Hummer. Volgende week zwemmen we naar Venezuela.

Tijdens het Happy Hour bij Wet&Wild maakte Lucy een paar leuke foto's van Diana, bijvoorbeeld met haar witte hoedje.

Voetbalpoule

Terug in de tijd, naar zaterdag 1 juli. Literair schrijven is knap vermoeiend. De uitschakeling van Brazilie heeft bepaalde gevolgen voor de stand in de voetbalpoule. Immers, een grote meerderheid heeft Brazilie als wereldkampioen getipt. Hier het eerste en hier het tweede rijtje. In het algemeen klassement van de subpoules staan de Webloggers op een 46e plaats, nog steeds op pagina twee.

Vergeet niet de uitslagen van de halve finales op tijd te voorspellen.

Posted by CasaSpider at 12:06 PM | Permalink | Comments (13)

Zaterdag 1 juli was de tweede dag van de WK2006-kwartfinales. Om 11 uur begon Engeland-Portugal. Op dat moment bevonden Luchiano (8) en ik ons echter al ruim een uur in de dojo van Karate-Do Curacao. Daar werden de gele en oranje band examens afgenomen.

We beginnen bij het begin. Stipt om tien uur stappen Luchiano en ik de trainingsruimte binnen. Het is er druk, vooral omdat veel ouders zijn meegekomen om hun kinderen te zien presteren. Vier kinderen gaan op voor de gele band, vier voor de oranje band en drie volwassenen eveneens voor oranje.

De gecommitteerden zijn Anthony Leito en Ivonne Leito-Senff van Karate-Do Curacao, alsmede S. Marten. Het eerste onderdeel is de warming-up/conditietest die door Ivonne wordt afgenomen. Alle deelnemers moeten een bepaald aantal push-ups, sit-ups, kniebuigingen etc. maken alsmede andere zaken die laten zien dat zij in goede conditie zijn.

Dan begint het serieuze werk. Per groep dient een aantal technieken uitgevoerd te worden. De jongens met een witte band waaronder Luchiano beginnen. Ivonne zegt in het Japans de naam van de techniek en de deelnemers voeren hem uit. Voorbeelden: Sokuto fumikomi, Tobikomizuki en Mawashi geri.

Het is een voordeel dat Luchiano over een erg goed taalgevoel beschikt, hij heeft geen enkele moeite met de Japanse termen en gebruikt ze thuis ook regelmatig. Nog even en hij gaat met stokjes eten, hetgeen bij hem wellicht sneller gaat dan met een vork.

Wel rommelt hij af en toe met zijn karatepak. Het is de nieuwigheid, maar hij kan er wel hoog mee trappen.

Na de deelnemers met een witte band volgen de kinderen met geel en tenslotte de volwassenen. Ik kijk eens op mijn horloge. Mijn hoop op de eerste helft van Engeland-Portugal vervliegt. Het onderdeel duurt vrij lang en er wordt serieus en nauwlettend beoordeeld. Na afloop zitten de drie gecommitterden bij elkaar, overleggen en schrijven per deelnemer op hoe deze heeft gepresteerd.

Het derde onderdeel is het moeilijkste, de Kata. Een Kata is een voorgedefineerde reeks van aanvals- en verdedigingstechnieken tegen imaginaire tegenstanders. Voor de gele band dient de Pinan Nidan Kata uitgevoerd te worden. De vier jongens met de witte band doen dit per twee. De Pinan Shodan Kata voor het oranje band examen wordt door alle deelnemers individueel uitgevoerd. De gecommitteerden kijken belangstellend toe.

Nogmaals werp ik een blik op mijn horloge. De tweede helft van Engeland-Portugal staat op het punt van beginnen. Het vierde en laatste onderdeel is Jiyu Kumite, het vrije gevecht. Luchiano treedt tweemaal aan en doet het heel redelijk. Een enorme vooruitgang ten opzichte van zijn bewegingen eind januari van dit jaar.

Het examen zit erop. Alle deelnemers staan in een rij opgesteld en Anthony maakt bekend wie er geslaagd zijn, gelukkig zijn ze dat allemaal. Ivonne is druk met het schrijven van de certificaten. Na ontvangst daarvan nemen wij afscheid. Nu is het vakantie, op zaterdag 12 augustus begint het volgende seizoen.

Thuis is Luchiano erg trots op zijn diploma. De entourage en met name hoe serieus het examen is aangepakt maakten indruk op hem en op mij trouwens ook. Een stimulans om extra zijn best te doen.

Bij Engeland-Portugal was het in de 70e minuut nog steeds 0-0. Daarover later meer.

Posted by CasaSpider at 10:28 AM | Permalink | Comments (21)