CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Het jaar zit er bijna op. CasaSpider luistert in La Oficina met een kopje koffie naar de Top-2000 (livestream). Een goede tip van Hans, Piet en Paola. Wat het nieuwe jaar gaat brengen is niet bekend, wel dat er meer en meer beperkingen zullen worden opgelegd. Daarom is het goed nieuws dat het journaal zojuist bekend maakte dat in 2008 wildkamperen is toegestaan in Assen.

Hou me vast. Ik kan haast niet wachten.

Dat geldt ook voor het Jaaroverzicht, we gaan van start met januari.

Goede voornemens horen bij de eerste maand van het jaar. Zo kopen wij een spinning-bike. Een mooie blauwe. Ik weet precies hoe hij eruit ziet, want hij staat hier nu ongebruikt in een hoekje van mijn kantoor te verstoffen. Ook dat hoort bij goede voornemens.

Op zekere avond worden wij gegrepen door het Jumpstyle-virus. Met Patrick Jumpen (check zijn laatste hit The Secret, een geweldige videoclip) als leermeester beginnen wij enthousiast. Uiteindelijk is alleen Luchiano (10) erin geslaagd om een fatsoenlijk niveau te bereiken.

Terwijl ik hevig in de weer ben met een cursus Prince2 begeeft Lucy zich op het strand van Wet&Wild frank en vrij tussen de Hells Angels. Als de Angels enigszins achterdochtig vragen of haar man misschien bij de politie werkt knijp ik hem als een ouwe dief.

Februari. Een belangwekkend document dat in geen enkele officiele verhandeling over Curacao mag ontbreken is de post Stopcontacten op Curacao. Hierin beschrijft CasaSpider op Bert Haanstra-achtige wijze de problematiek rondom 127 volt, 220 volt en de vele verschijningsvormen van stopcontacten op het eiland. Nederlanders beseffen niet hoe fijn het is om gewoon 220 volt te krijgen en slechts uit twee types stopcontacten (geaard/niet geaard) te hoeven kiezen.

Het is de tijd van de Dutch Bloggies en Marten Hoepla is een van de leukste en oorspronkelijkste webloggers. Helaas voor hem was hij dat in 2005 en niet in 2007. Zonder beschuldigd te willen worden van nepotisme nomineer ik Luchiano als de nieuwe Marten Hoepla. Zijn post De wereld in karton is erg goed bedacht en uitgewerkt, helemaal door hemzelf.

Hoe doet Diana (1) het in 2007? Heel goed, sterker nog zij haalt haar eerste examen. Het betreft een gehoortest bij het Departamentu Salú Hubenil aan de Van Leeuwenhoekstraat 15. De prinses is negen maanden oud en zit bij mij op schoot. Van alle kanten worden geluidjes gemaakt waarop zij moet reageren. Op alle onderdelen scoort zij een '++' hetgeen zeker in de carnavalstijd ongebruikelijk is. Veel kinderen hebben dan last van tijdelijke doofheid.

Maart. Op 3 maart wordt mijn moeder 72 jaar maar zij viert haar verjaardag al lang niet meer. Zij lijdt aan de ziekte van Alzheimer. Speciaal voor haar verjaardag schrijf ik Mijn moeder. Misschien met ergens in het achterhoofd de gedachte dat het wel eens haar laatste verjaardag kan zijn?

Bijna gelijktijdig met die van de Dutch Bloggies vindt de uitreiking van de felbegeerde LogSpiders® plaats. Wel, het is er maar één dit jaar en hij gaat heel terecht naar Gin van The Vault. Zij deed bijna vier maanden veldwerk in Sierra Leone en schreef daar op indrukwekkende wijze over. Het land en de manier van leven hebben haar niet meer losgelaten en nu zit zij er weer en doet verslag in beeld en geluid.

De stembiljetten voor de Eilandsraadverkiezingen komen binnen en de meervoudsvorm van het woord stembiljet is bijzonder. Immers, voor het eerst mag Lucy doordat zij nu de Nederlands nationaliteit heeft stemmen. Maar zij haar twijfels want vroeger in de Dominicaanse Republiek kwam er altijd iets tussen waardoor zij nog nooit gestemd heeft.

Op woensdag 28 maart 2007 opent het eerste filiaal van Albert Heijn op Curacao. Het is er bomvol maar de Spiders zijn erbij. We kopen aardappelsalade en Duvel.

Op vrijdag 30 maart moeten wij noodgedwongen onze vakantieplannen (Santo Domingo) wijzigen. De toestand van mijn moeder is danig verslechterd. We boeken voor zaterdag 7 april en hopen Ilka nog in leven te kunnen zien. De kolibri is een heel bijzondere vogel. Zaterdagavond om tien over half zes Nederlandse tijd overlijdt mijn moeder.

April. Luchiano schrijft een mooie post getiteld mijn oma's dood, op verzoek van mijn vader leest hij hem later bij de begrafenis in de kerk voor.

Door de ongeplande vliegreis gaan de Eilandsraadverkiezingen aan Lucy's neus voorbij. Zij had al zo'n voorgevoel, immers er komt altijd iets tussen bij haar. Gelukkig gebeuren er ook leuke dingen. Zo wordt het CasaLog Site van de Dag op Dolfijn FM. Verder is Curacao in de ban van de Slotverklaring en kijkt men met spanning uit naar het alternatief, gepresenteerd door Caryl Monte.

Op Goede Vrijdag vliegen we in de namiddag naar Nederland waar we zaterdagochtend veilig landen. Diamond Piet haalt ons zoals altijd op. Het is de dag van de begrafenis van mijn moeder. De begrafenis kan precies uitgesteld worden tot zaterdag. Als men op grote afstand van elkaar woont zijn dit soort dingen niet gemakkelijk. Het doet ons goed dat wij er bij aanwezig kunnen zijn en mij dat ik Ilka's hand toch nog even aan kan raken.

Omdat de begrafenis plaats vindt op de eerste dag hebben we nog 15 dagen een soort van vakantie in Nederland. We bezoeken de Sint Janschool in Valkenswaard waar de basis voor mijn kennis is gelegd. Ook gaan we naar het vroegere ouderlijk huis aan de Pater Rijkenstraat. In de tussentijd wordt Lucy verliefd op Nederland: "Hier gaan wij wonen".

Mei. Deze maand staat in het teken van de gezondheid en doktersbezoekjes buiten kantoortijd. Lucy heeft last van een stijve nek en krijgt daardoor zelfs ademhalingsmoeilijkheden. De voorgeschreven medicijnen zijn 's nachts niet te krijgen, de volgende dag op de Dag van de Arbeid gelukkig wel.

Op 5 mei viert Diana haar eerste verjaardag. We maken er een leuk feestje van en nodigen Luchiano's vrienden uit. Diana vindt het allemaal prachtig en geniet met volle teugen. Dat geldt ook voor de CasaMovie over haar verjaardag die zij minstens 300 keer bekijkt. Het is wonderlijk hoe snel een baby een vast en onlosmakelijk onderdeel van het gezin wordt.

Tijdens mijn verjaardag op 18 mei is het Diana's beurt om ziek te worden. Ze voelt zich de hele dag al niet lekker maar 's avonds loopt de temperatuur op naar 39.4 graden, ondanks de medicijnen (antibiotica) die we wederom buiten kantooruren halen. Ik kan mij leukere verjaardagen herinneren. Bijna een week later krijgt zij een ander antibioticum van dokter Sonja Faries. Dit helpt gelukkig wel goed.

Op zondag 20 mei is er succes voor Luchiano, hij slaagt als tweede van de groep voor zijn oranje-band examen karate. Als zoveel ouders ben ik haast nog enthousiaster dan de pupil, zie het volgende citaat: "Nu op naar de groene band", zei ik tegen hem. "Vind je niet dat je nu aan het exaggeraten bent?", was daarop zijn laconieke antwoord.

Juni. Op de dag dat het Nederlands Elftal U-21, zeg maar van Foppe de Haan, met 2-2 gelijk speelt tegen Belgie waardoor Portugal naar huis mag gooi ik 's avonds een vuilniszak buiten in de kliko. Bij het betreden van de ietwat gladde porch gebeurt het, CasaSpider smakt tegen de stenen en valt op zijn linkerhand. Dat is op zaterdag en het doet tamelijk veel pijn.

Maandag is de situatie zodanig dat ik de Taams Kliniek met een bezoekje vereer. De pols blijkt gebroken en moet gezet worden. Omdat het al twee dagen geleden gebeurd is kan dit niet met verdoving. Eerlijk gezegd onderga ik het zetten liever onder algehele narcose. Gelukkig heb ik een Toyota met automaat en betreft het mijn linkerpols. Weer twee dagen later besluit dokter Taams mijn hele linkerarm in te gipsen.

Voor het overige is juni onze filmmaand van het jaar geworden. We zien achtereenvolgens Pirates of the Caribbean, The Ant Bully, The Sentinel, Mean Girls, Apocalypto en Night at the Museum.

Juli. We kopen twee dingen die we nog niet eerder gekocht hebben. Ten eerste een stretcher waar ik vanaf ongeveer elf uur 's morgens mee buiten in het zonnetje kan liggen en ten tweede een barbecue voor de snelle hap. De stretcher houdt het acht dagen uit, daarna is zijn metaal al moe. De BBQ is een groter succes alleen gaat koken op een fornuis toch echt een stuk sneller.

Woensdag 18 juli begint als een gezellig familiedagje waarop Luchiano en Diana CasaSpider naar de kapper vergezellen. 's Avonds vindt er echter een doorbraak plaats in het leventje van de prinses: Zij zet haar eerste stapjes, Diana loopt!

Aan het eind van de maand komen Piet en Emmie vakantie vieren op Curacao. Op 31 juli gaat eindelijk het gips van mijn linkerarm. Vanaf die dag is het gedaan met thuiswerken.

Augustus. Op de vijfde dag van deze maand maken de Spiders het nieuws bekend dat zij ergens in september naar Nederland verhuizen. Het levert niet minder dan 48 reacties dan wel vragen op. Vragen die voor een gedeelte worden beantwoord in deze motivatie.

Voor ons begint dan het gevecht met de autoriteiten, immers men kan Curacao niet zomaar verlaten. Daarvoor dienen stempels verzameld te worden en dat leidt tot vele bezoeken aan vooral de Immigratiedienst (Boek is weg) en de Belastingen.

Naar Nederland verhuizen heeft veel consequenties voor Luchiano, in totaal bezoekt hij dit jaar drie verschillende scholen. Half augustus begint de Marnix-school waar hij plaats neemt in de vijfde klas ofwel groep zeven.

September. Voor de laatste keer maken we een orkaandreiging mee op Curacao. Deze keer heeft hij de naam Felix. Eerder gingen Ivan (07.09.2004) en Emily (14.07.2005) bijna geruisloos aan ons voorbij en datzelfde lot is ook Felix beschoren. Gelukkig maar.

Op dinsdagmiddag 4 september scoort CasaSpider een hattrick tegen de instanties. Alle benodigde stempels zijn binnen en als klap op de vuurpijl hebben we recht op belastingrestitutie. We kunnen ons richten op het inpakken van de spullen en het naderende afscheid. Dat afscheid voelt heel onwerkelijk, na twaalf jaar Curacao.

Donderdag 13 september is mijn afscheid bij UTS waar ik vijf jaar gedetacheerd ben geweest. Het wordt een erg leuke middag die uitstekend is georganiseerd door Valesca en Lahrn, hopelijk doe ik hiermee niemand tekort. Ook het afscheidskado is verrassend, een digitale fotolijst die nu in La Oficina staat te pronken.

Vervolgens neemt Luchiano afscheid van de Marnix-school. Hij krijgt een mooie klassenfoto mee ter herinnering. Het huis is leeggehaald door de mannen van Caribbean Moving Services en dan is er het afscheid van SQL Integrator. Het bedrijf pakt flink uit met een catering service en diverse speciale genodigden. Als we uiteindelijk naar huis gaan is er het gevoel dat een periode op mooie wijze is afgesloten en zo hoort het ook.

En dan is het voorbij. Op maandagmiddag 17 september brengt collega Lahrn ons naar luchthaven Hato en op dinsdagochtend 18 september haalt Diamond Piet ons op van Schiphol. De Spiders zijn in Nederland. De eerste twee weken logeren we in het huis van zus Pascale en zwager Luc in Borkel, zij gaan een dag later op vakantie naar Spanje. We delen het huis met de andere thuislozen, zus Margriet en zwager Wiro die in februari 2008 naar Portugal emigreren.

Pascale zorgt ervoor dat Luchiano in Borkel naar de Sint Servatius school van meester Joop kan. Hij wordt er prima opgevangen en heeft het uitstekend naar zijn zin. Een hele zorg minder. Na enige testen blijkt hij het niveau van groep zeven goed aan te kunnen en mag daar aansluiten. Wij schrijven ons in bij de gemeente Valkenswaard en gaan op zoek naar een huis.

Oktober. We verhuizen naar het huis van CasasPa en Truus in Dommelen. Het is niet gelukt om per 1 oktober een huis te vinden en we zijn blij met hun gastvrijheid. Er worden ons twee huizen aangeboden in Rijen, twee huizen die achteraf op nog geen vijftig meter van elkaar liggen. Beide huizen zijn okay, maar het laatste wint. Grappig is dat zus Margriet en zwager Wiro twaalf jaar in Rijen hebben gewoond, bijna exact de periode dat ik op Curacao vertoefde. Nu gaan wij naar Rijen en zij naar Portugal, het kan verkeren.

In Valkenswaard amuseren wij ons verder prima, of het nu bij Venbergen is of op het Vogelverschrikkerfestival. Ook de kapper wordt na lange tijd bezocht. Neen, de georganiseerde manier van leven in Nederland bevalt ons wel.

Op 24 oktober wordt Luchiano tien jaar en het is voor het eerst dat hij zoveel familie over de vloer krijgt op zijn feestje. Veel familie betekent ook veel kado's en dat doet hem aan het eind verzuchten: "This was my best birthday ever!" De dag na zijn verjaardag gaat hij ook nog eens met neven Ruben en Marnix skien in het Montana Snowcenter.

Op 29 oktober vindt de sleuteloverdracht plaats van ons nieuwe huis in Rijen. "Tenemos casa!", roept Lucy verheugd uit. Zij is blij dat we nu eindelijk ons eigen plekje hebben. Niets ten nadele van CasasPa en Truus, maar ruim drie weken bivakkeren op een zolder is toch anders. Bovendien zijn zij zelf ook wel blij het huis weer eens voor zichzelf te hebben.

November. Er begint een periode van klussen, Ikea, Kringloopwinkel, aanhangwagens, Chinezen enzovoorts. We krijgen veel hulp. Van CasasPa en Truus, van Diamond Piet en niet te vergeten van Margriet en Wiro. Zonder hun hadden we nog steeds op matrassen op de grond geslapen en misschien één kastje in elkaar getimmerd.

Dinsdagavond 6 november verhuizen we daadwerkelijk naar Rijen. Eerst neemt Luchiano afscheid van de Sint Servatiusschool te Borkel. De volgende dag wordt hij op de Sint Jozefschool in Rijen verwacht, zijn derde school van dit jaar. De school ligt op 1.1 kilometer van ons huis en we oefenen de route zeker drie keer. Toch verdwaalt Luchiano donderdag al, dat hoort bij het leerproces. Verder verloopt het inrichten van het huis voorspoedig, de Ikea-vestiging in Breda wordt veelvuldig bezocht. Als de installateur langs is geweest om de door ons bestelde @Home-producten televisie, telefoon en internet te installeren voelen we ons echt thuis.

December. Het Sinterklaasfeest vieren we bij SQL Integrator in Rijswijk. Het wordt een leuke middag en het is leuk om de collega's te zien. Minpuntje is dat CasaSpider zelf nog steeds in de leegloop zit. In oktober en ook november was dat niet onaangenaam maar nu begint het te kriebelen. Ook bij onze Sales Claudine die bijna 24 uur per dag aan mij denkt, hetgeen niet zo leuk is voor haar vriend.

Puzzelstukjes vallen vaak vanzelf op hun plaats en dat gebeurt ook met mijn werkplek. Op maandag 17 december mag ik 's morgens om zeven uur de ruiten van de donkerzwarte Volkswagen Jetta ijsvrij krabben om vervolgens naar Den Bosch te rijden. Ik heb een opdracht bij een bedrijf met de codenaam Druppel. Okay, men mag de echte naam wel weten. Het is Brabant Water.

Eerste Kerstdag rijden we naar Borkel waar in het huis van Pascale en Luc een geweldig kerstmaal in elkaar wordt gezet. Het is voor het eerst sinds lange tijd dat we Kerstmis met de familie vieren en dat valt niets tegen.

Nu is het 31 december, de laatste dag van het jaar 2007. De Top-2000 speelt op de achtergrond. Het is een bewogen jaar geweest, zoals de meeste. De Champagne en de Tequila staan klaar. CasaSpider wenst iedereen een voorspoedig en gezond 2008 toe.

Posted by CasaSpider at 4:33 PM | Permalink | Comments (21)

CasaSpider zit aan te hikken tegen wel of geen Jaaroverzicht 2007. Vorig jaar is het er niet van gekomen en eigenlijk is dat jammer, immers er gebeurde een hoop. Als er straks na RTL Voetbal (VVV-Ajax 2-2) nog tijd over is maak ik wel een beginnetje.

Zaterdagavond vervulden Luchiano (10) en ik afwisselend de rol van VJ, enig idee wat dat is Cyberjunk? Om de beurt kozen we in YouTube een muziek-clip uit. Het was gezellig en leerzaam. Wel viel op dat Luchiano erg is beïnvloed door de TMF Party zender, te vinden op kanaal 351 bij @Home in Rijen.

De hele avond stond in het teken van muziek. We keken naar Idols. Voor het eerst trouwens maar men moet wat als Sterren dansen op het ijs er niet meer is. Er was een gastoptreden van Boney M met Bobby Farrell (Wikipedia). Grote genade, wat is die man oud geworden.

Volgens mijn zus Pascale ben ik zelfs in vergelijking met een lantaarnpaal nog houterig maar zij mankeert latent iets aan haar ogen. Heel erg allemaal en we praten er liever niet over, houden het binnen de familie. Hoe dan ook, vergeleken met de huidige Bobby Farrell kom ik erg kwiek en bewegelijk over.

"Vroeger was Bobby Farrell een held vanwege zijn manier van dansen", doceerde ik aan Lucy. "Velen probeerden hem na te doen." Op YouTube zocht ik Daddy Cool (1976) van Boney M op en later ook Ma Baker (1977) en een (niet lachen) puike versie van The Rivers of Babylon (1978). "Daar danst hij anders ook al heel gek", zei Lucy. "Ja, maar dat vonden wij leuk", zei ik.

Alides Hidding van de Time Bandits kwam voorbij. Ook hij is logischerwijs ouder geworden maar toch niet zo erg als Bobby Farrell. Snel liet ik een clipje aan Lucy zien. We kregen het over Idols jurylid Jerney Kaagman. "Nu lijkt ze een beetje op een uitgeknepen citroen maar vroeger was ze erg sexy in haar blauwe leren pak. En zij was het eerste naaktmodel in de Nederlandse Playboy."

In een uurtje tijd wist Lucy een heleboel meer over muziek uit de eind 70-er en begin 80-er jaren in Nederland en mijn relatie daarmee.

Posted by CasaSpider at 8:39 PM | Permalink | Comments (13)

Kerstmis lijkt alweer maanden of tenminste weken geleden. Wij vierden het voor het eerst sinds twaalf jaar in Nederland, in Borkel om precies te zijn. Een echt kerstgevoel heb ik in Nederland niet gehad en dat is een beetje vreemd, immers anderen zeggen dat dat gevoel juist op Curacao ontbreekt. Het tegendeel is waar. Mensen maken er hun tuin voor schoon en versieren het huis aan de buitenkant met lampjes.

Het was gezellig met de familie. De koks Luc en Wiro hebben zich enorm uitgesloofd en verdienden voor deze avond zonder overdrijven een Michelin-ster. Zelden heb ik zo lekker gegeten. Het gedeelte van het huis waar Margriet en Wiro tot hun emigratie naar Portugal bivakkeren was ontruimd en daar stond nu een lange tafel. De kroonluchter heb ik met gevaar voor eigen leven van de zolder gehaald.

Mijn zussen houden van zingen. Van links naar rechts Pascale, Monica en Margriet zingen enthousiast alle kerstliederen die men maar kan bedenken. Fragmenten daarvan staan op film, fragmenten die wellicht nog ooit van pas komen. Neef Ruben kijkt het allemaal relaxed aan en ja, hij is echt zo lang. Dit is geen Photoshop-montage. Ook Lucy en Truus lieten het zingen liever aan de zussen over.

In de comments bij de laatste CasaMovie Wintertime raadde een zekere Bedz mij aan om movies voortaan met Vimeo te bekijken in plaats van YouTube of Google Video. Inderdaad is de kwaliteit veel beter. Dat komt omdat de films ongecomprimeerd worden weergegeven. Bij wijze van proef staat de Vimeo-versie nu online, bekijk hem en vergelijk zelf met YouTube.

Tegelijkertijd was ik bezig met Oracle DBMS-versie 11.1.0.6. Om half zes startte de download van 1.7 gigabyte en om half negen was alles geïnstalleerd. Voor Nederlanders wellicht heel normaal maar voor mij toch spectaculair. Daarna ging het helaas mis. Bij het installeren van de Service voor DbConsole (Enterprise Manager) bleef de zaak hangen. Dit gebeurde ook na opnieuw opstarten.

Op de PC draait Windows Vista. Mijn CasaSpider-account is administrator maar kreeg bij bijna iedere bewerking de melding: "Toegang geweigerd". Daar wordt men niet vrolijk van. Toch kent Vista ook een echt Administrator-account. Om dit te activeren dient men een command-prompt met de rechtermuisklik als administrator te openen. Vervolgens tikt men in: "net user administrator /active:yes". Na opnieuw opstarten verschijnt plotseling een Administrator-icoon en op deze wijze kon de hangende Service worden uitgeschakeld.

Inmiddels was het al bijna elf uur. Tegen twaalven kwam Luchiano (10) naar beneden met flinke buikpijn. "Ik geloof dat ik moet overgeven", zei hij. "Naar de WC!", antwoordde ik. Daar kwam inderdaad een hoop zurigheid naar boven. Vanmorgen zag de zaak er een stuk beter uit, waarschijnlijk heeft hij iets verkeerds gegeten.

Posted by CasaSpider at 11:47 AM | Permalink | Comments (13)

Aangezien de Druppel in Den Bosch vandaag hermetisch gesloten was en dus niet druppelde had ik noodgedwongen een dagje vrij. Dat kwam goed uit want er diende nog iets geregeld te worden in Valkenswaard. "Kom jongen", zei ik tegen Luchiano (10), "we gaan naar Valkenswaard."

"Ah nee, ik wil niet, ik blijf thuis, ik heb geen zin", sputterde hij tegen. Nu ken ik Luchiano een beetje en weet dat hij nooit ergens zin in heeft. Ja, totdat hij gedwongen wordt want achteraf vindt hij bijna alles leuk. "Ik dwing je", sprak ik daarom.

Even later zaten we gezellig in de auto. We handelden de zaak af, brachten wat geleend klusmateriaal terug naar CasasPa en reden daarna naar de markt in Valkenswaard. Daar was een mini-kermis opgebouwd met als hoofdattractie een kunstijsbaan. Luchiano heeft nog nooit geschaatst maar wilde het graag eens proberen.

Voor een luttele vijf euro mag men onbeperkt schaatsen en krijgt er ook nog eens een paar blauwe leenschaatsen bij. Met de camera in de aanslag keek ik nieuwsgierig naar Luchiano's eerste passen op het ijs. "Die gaat meteen onderuit", dacht ik bij mijzelf.

Maar neen, het jong schaatste weg alsof klunen in Santo Domingo een dagelijkse bezigheid is. Okay, een Sven Kramer is hij niet maar de rondetijden werden iedere keer verbeterd. Nu was het ook wel een erg klein rondje. Na drie kwartier was hij moe hetgeen niet vreemd is aangezien de profs in die tijd met gemak drie tien-kilometers schaatsen.

Het was mannendag en we namen de tijd. Een paar ritten in de botsauto's waren het hoogtepunt, dat was nog leuker dan schaatsen. Men wordt er ook veel minder moe van. Als afsluiter kochten we een PokéBall bij Toys "R" Us en voor Diana (1) een pluchen hondje. Het is nooit slim om met lege handen thuis te komen na een mannendag.

Het gekke is dat de dames Lucy en Diana ons niet eens gemist hebben. Of is dat misschien grootspraak?

Posted by CasaSpider at 8:10 PM | Permalink | Comments (27)

Twee dubbele punten in een titel is dat niet een beetje veel van het goede? Aangezien het vier maanden geleden is dat de voorlaatste CasaMovie het licht zag doen we hier niet moeilijk over. Ja, dit is de eerste in Nederland door CasaSpider vervaardigde film. Verwacht echter geen uitputtende samenvatting van onze eerste maanden in het koude kikkerland.

De afgelopen dagen oogde Nederland voor een groot gedeelte wit van de sneeuw. Of was het veredelde rijp? Omdat de zon goed doorkwam zag het er allemaal mooi uit. Luchiano (10) en Diana (1) speelden voor het eerst in dergelijke omstandigheden en vermaakten zich goed.

Diana loopt door de kou of ze nooit anders heeft gedaan. Een paar maanden geleden op Curacao kon ik mij dat niet voorstellen, ze liep altijd bijna naakt rond in de warmte. "Hoe moet ze ooit aan kleren en schoenen wennen?", vroeg ik mij af. Zorgen om niks.

Laten we verder niets voorwegnemen en de movie starten, met dank aan YouTube dat zelf overigens ook een bescheiden rol in de film speelt. Hmm... toch iets voorweggenomen. Enjoy!

Besides The Spiders in Holland: Wintertime there are a lot more CasaMovies to be watched in Google Video and YouTube.
You can also explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Thank you for watching this (C)asaMovie.

Posted by CasaSpider at 1:58 PM | Permalink | Comments (13)

Er zijn van die dingen die men wel op Curacao maar niet in Nederland kan doen. Voor de hand liggend is het nu bezoeken van een Happy Hour aan het strand om in korte broek aan een koud biertje te lurken. Donderdag heb ik de donkerzwarte Volkswagen Jetta een beurt gegeven. Na het wassen in de wasstraat is zij ook van binnen flink met de stofzuiger onder handen genomen.

Al een tijdje was de ruitenwisservloeistof op. Vooral met die mist van tegenwoordig is een vieze voorruit geen pretje. Net als op Curacao gooide ik er water met zeepsop in, alleen gaat er in het reservoir van de Jetta niet minder dan drie liter. Vrijdagochtend wilde ik eens lekker sproeien en trok de ruitenwisserhendel naar me toe.

Er klonk wat gebrom en de ruitenwissers begonnen te wissen maar water, ho maar. Het display op het dashboard gaf aan dat het -4 graden Celsius was. Logisch redeneren leidde al snel tot de conclusie dat, nou ja dat is logisch hè.

Zaterdag was een schitterende dag. We gingen naar Breda en genoten onderweg van het panorama. De velden en de bomen waren wit en straalden bij -7 graden in het sterke zonlicht. Ook de stad zag er mooi uit, jammer dat het fototoestel thuis lag. Luchiano (10) had nog een skateboard te goed van Sinterklaas maar omdat die nog steeds niet over de brug was gekomen offerde ik mij op. Diana (1) kreeg een Teletubbies puzzle. De hele dag roept zij "Oh-oh!" en Po is haar favoriete figuur, evenals destijds bij Luchiano.

Die thuis meteen zijn skateboard uitprobeerde terwijl ik een ommetje met Diana maakte. We hebben maar geluk met onze landerijen. Diana stapte stevig door en ja, over een jaar ofzo komen haar handjes wel uit de mouwen tevoorschijn. Bijna vrijwillig poseerde ze vervolgens met de donkerzwarte Jetta.

Bij het Kruidvat hebben we echte ruitenwisservloeistof gekocht met antivries erin. Het spul moet echter onverdund in het reservoir. Sjongesjonge, wat duurt het ongelofelijk lang voordat drie liter water er door de verstuivers uit is geperst.

Posted by CasaSpider at 5:31 PM | Permalink | Comments (5)

Werken geeft energie, men maakt nog eens wat mee. Ik ben gedetacheerd bij een bedrijf in Den Bosch met codenaam Druppel en zit tussen alleen maar mannen. De enige vrouwelijke collega is al de hele week ziek. Twee zinnen zonder enige relatie.

Op de afdeling heerst een Jiskefet-sfeertje. Twee mannen tegenover mij bespreken een probleem. De een vraagt de ander een oogje in het zeil te houden. "Ja, ik houd wel een zeiltje in het oog, ghe ghe ghe". In die trant.

Om te kunnen werken moet er eerst een stukje gereden worden. Vrijdag was het tamelijk mistig, zowel 's morgens als 's avonds. De afgelopen twaalf jaar heb ik geen mist gezien, op Curacao mist het nooit. Natuurlijk, mist is gevaarlijk maar het heeft ook iets moois.

Vooral op het stukje A59 net rechts van knooppunt Hooipolder dat onverlicht is. Daar zit men, alleen in de auto. De radio staat aan, de koplampen van de auto's aan de andere kant zorgen voor wat licht. De mijne laten soms de belijning van de weg zien, soms alleen maar een flard mist. Op de terugweg klinkt dan ineens uit de radio Smoke on the Water van Deep Purple. Het past precies bij de omstandigheden.

Even terug naar het werk. Plotseling tikt iemand mij op de schouder en roept: "Hé CasaSpider!" Het is mijn zwager Luc die voor Cisco zaken doet met de Druppel. Als hij weer weg is zegt mijn overbuurman: "Dat is ook wat. Jij zit hier nog maar een paar dagen en al ons bezoek kent jou al. Ja, zo is Brabant hè."

Zo, na een dagje werken is het weer tijd voor vijf dagen vakantie. Ook dat is Brabant, het is net Curacao.

Posted by CasaSpider at 8:15 PM | Permalink | Comments (10)

Koud drie dagen aan het werk was CasaSpider wel toe aan een vrije dag. Over koud gesproken, wat is het toch koud de laatste tijd. Donderdagmorgen reed ik naar Valkenswaard in de hoop wat dingen met de Postbank te kunnen regelen. Het leverde winterse tafereeltjes op (hallo Curacao!) maar verder niet het gewenste resultaat. Ach, de auto is gewassen, van binnen schoongemaakt en het adres van onze mobiele KPN-telefoons is aangepast naar Rijen.

Terwijl ik onderweg was ruimde Lucy onze schuur leeg. Tegen betaling van twee knippen hadden we de grofvuilophaaldienst besteld. Twee dagen geleden belden ze om door te geven dat men donderdagmiddag langs kwam. Diana (1) keek haar ogen uit in de tuin waar het gras plotseling wit was in plaats van groen.

Op de Sint Jozefschool was het de dag van de Kerstviering. De kinderen moesten allerlei spullen kopen om zelf een kerststukje te maken, voor mij was het compleet nieuwe kost. Zo stond er op het boodschappenlijstje van Luchiano (10) een oase. Dat blijkt een groen stuk spons te zijn dat eerst water op moet zuigen en waar men vervolgens takjes en versiering in kan steken. Een aardige dame van GardenMaster Rijen hielp ons daar gisteren bij.

Donderdagmiddag waren de kinderen vrij, om half vijf werden ze weer op school verwacht voor het Kerstdiner. Ik zat wat op hete kolen omdat het grof vuil nog steeds niet was opgehaald. Het gemeentehuis stelde me gerust: "Meneer, als ze u hebben gebeld dat ze donderdagmiddag komen, dan komen ze ook."

Overigens had ik het gemeentehuis eerder die dag al bezocht om een bewijs van goed gedrag te scoren ten behoeve van mijn huidige werkgever in Den Bosch. Tegen de vrouwelijke beambte zei ik quasi-lollig: "Eigenlijk vreemd dat ze daarom vragen". Terwijl ik enige minuten eerder bij de Marskramer op zoek naar stofzuigerzakken nog had gezegd dat de mannelijke eigenaar tamelijk vermoeiend was als hij grappig probeerde te zijn.

Maar zo ben ik.

Om precies vier uur arriveerden de mannen van het grof vuil. Afspraken worden in Nederland gewoon nagekomen, dat is even wennen. Onze schuur ziet er ineens een stuk groter uit. Even later reden we Luchiano in de zojuist schoongemaakte (Spic & Span) donkerzwarte Volkswagen Jetta naar de Sint Jozefschool voor zijn Kerstdiner. Het diner was een succes, alleen moesten de kinderen eerst een soort van speurtocht volbrengen waar hij niet helemaal op gekleed was.

En hij hoest al zo.

Het schijnt allemaal best leuk te zijn geweest en ook het eten was lekker. Patat friet met frikandel (of kroket), wie houdt daar nu niet van? In het klaslokaal kon ik Luchiano voor de kerstboom fotograferen met zijn zelfgemaakte kerststukje. Het staat nu op een prominente plaats bij ons in de woonkamer.

Posted by CasaSpider at 8:12 PM | Permalink | Comments (11)

's Morgens om tien over zeven slaat CasaSpider in het donker de voordeur achter zich dicht en speurt naar de donkerzwarte Volkswagen Jetta. Vreemd genoeg staat er alleen een witte. Rijp. Zwijgend opent hij het linker achterportier en vist de roze ruitenkrabber uit het opbergvak tevoorschijn.

Eerst krabben en dan pas de motor aanzetten, ammehoela! Dat hebben we maandag al gedaan, zonder enig resultaat. Neen, laat de ventilator maar lekker blazen tijdens het krabben. Onwillekeurig denk ik op dergelijke momenten aan Curacao. Daar hadden we ook wel eens problemen met het klimaat. Bijvoorbeeld als men om half een 's middags weg wil rijden en zijn vingers brandt aan het stuurwiel.

Luxe-problemen.

Tien over zeven is een betere tijd om te vertrekken dan half acht, het scheelt tientallen schoolgaande kinderen op de fiets. Om acht uur betreed ik het gebouw tegenover het station in Den Bosch. De sleutel die alle deuren opent en zelfs de printjobs start heet heel toepasselijk D'n Druppel. Driemaal raden waar CasaSpider is gedetacheerd.

Twee werkdagen zitten erop en tot nu toe valt het niet tegen. Vrijdag ben ik eerst nog naar Riccio Kappers geweest waar Jessica mij tot volle tevredenheid (op alle fronten) heeft geholpen. Die avond kwamen zussen Margriet en Pascale met hun respectievelijke echtgenoten Wiro en Luc op bezoek.

Wel, dat is niet helemaal waar. Om een uur of tien moest zwager Wiro Margriet uit een café in Dongen halen, uit het café tegenover de kerk om precies te zijn. Dat vond hij niet zo erg, immers Lucy en ik dwongen het bezoek naar Sterren dansen op het ijs te kijken. Ja zeg, wij willen ook een beetje plezier hebben. Wiro deed verdacht lang over het korte ritje.

De beste uitvinding van de vorige eeuw zijn navigatiesystemen. Trouwe lezers weten hoe verknocht ik ben aan mijn TomTom. Vaak staan TomTom en het Volkswagen navigatiesysteem (iets van Blaupunkt) tegelijkertijd aan. Gezellig al die dames in de auto. Als de Belgische stem van de Volkswagen als eerste gebiedt rechtsaf te slaan zegt Lucy: "Ha! Dus zij weet het beter."

Maandagmiddag ontdekte ik zowaar een fout bij TomTom. Rijdend over de A59 van Den Bosch richting Zierikzee nadert het knooppunt Hooipolder (Wikipedia). Daar moet ik links de A27 op rijden richting Breda/Oosterhout. TomTom zegt echter rechts aan te houden. Toen ik dat deed en het knooppunt passeerde ging het apparaat direkt herberekenen. Dat is een teken dat men verkeerd zit. En ja hoor, hij liet me omkeren en vervolgens rechts afslaan richting Breda/Oosterhout.

Het bewijs ligt vast op de ietwat wazige foto, met dank aan Nokia N73. Duidelijk is te zien dat gedurende 4.2 kilometer rechts aangehouden moet worden terwijl de te kiezen weg naar links afbuigt. Op het wegdek staan pijlen naar links, de doorgaande weg gaat gewoon rechtdoor. Het Volkswagen navigatiesysteem zegt: "Linksaf". Op een of andere wijze denkt TomTom dat men zich al op de doorgaande A27 bevindt, maar dat is niet correct.

Luxe-problemen?

Luchiano (10) is sinds donderdag arbeidsongeschikt zeg maar ziek. Het begon met hoofdpijn en vanaf zaterdag hoest hij zich vooral 's nachts de longen uit het lijf. Heel zielig. Voor hem maar ook voor ons want geslapen wordt er bijna niet meer. Vanmiddag is hij voor het eerst weer naar school gegaan en vanavond heb ik een halve liter hoestdrank voor hem gekocht. Zo direkt gooien we er weer 15 ml in. En dan maar zien hoe we de nacht door komen.

Posted by CasaSpider at 8:24 PM | Permalink | Comments (12)

Bij de gemeente Rijen kan men gratis plastic zakken krijgen om (gevulde) pampers in te doen. Deze zakken deponeert men vervolgens in speciale incontinentiecontainers, bestaat er een mooier voorbeeld van alliteratie? Dat scheelt veel ruimte in de grijze 240 liter kliko die toevallig vanmorgen aan de beurt was om opgehaald te worden. Om de week is de grijze en dan weer de groene kliko aan de beurt.

In de kliko's zit een chip die registreert wanneer hij wordt leeggemaakt. Daarvoor moet per keer niet minder dan zes euro betaald worden, tenminste voor de 240 liter grijze versie. De groene 140 literbak kost € 2,65. Voeg daar een vastrecht van € 126 per jaar aan toe en men praat al snel over € 30 per maand. Voor een beetje rommel. Het systeem van variabele heffing gebaseerd op het principe de vervuiler betaalt heet Diftar.

Maar het blijft duur.

Ik parkeerde de donkerzwarte Volkswagen Jetta (gratis) op het dak van de Albert Heijn en daalde met de roltrap af naar de winkel. Het zijn van die gladde roltrappen, waar winkelwagentjes op kunnen. Dus niet met treden. Toen de boodschappen gedaan waren liep ik naar boven over de roltrap waardoor mijn snelheid verdubbelde.

Er stond een kind op de roltrap. Het kind begon achteruit te lopen om het verblijf op de roltrap te verlengen. "Dat is nu een verschil tussen volwassenen en kinderen", dacht ik bij mijzelf. Alleen kinderen lopen achteruit of in tegengestelde richting op roltrappen.

Woensdagmiddag was het mijn beurt voor een beoordelingsgesprek bij SQL Integrator in Rijswijk. Ondanks dat er niet veel te beoordelen viel, immers de ultieme opdracht is nog steeds niet voorbij gekomen, was het een lang en niet onaangenaam gesprek. Om kwart voor vier stapte ik in de auto om terug naar Rijen te rijden. Het betreft bijna 90 kilometer over haast alleen maar snelweg. Toch kon Lucy mij pas om zes uur thuis verwelkomen.

Donderdagmiddag was er een sollicitatiegesprek bij een klant in Den Bosch. Het gesprek verliep goed, met een beetje pech geluk mag ik er maandag beginnen. Het leuke daarvan is dat dingen afgedwongen vaak op hun plaats vallen.

Zo kwam het mij in oktober niet slecht uit dat er geen werk was. Ook de eerste week van november waren er genoeg dingen te doen. De laatste twee, drie weken begint het echter te kriebelen. De handen jeuken om weer eens lekker aan de slag te gaan. Onze direkteur vindt dat overigens ook tijd worden, mijn noodgedwongen vakantie maakt hem een beetje verdrietig.

Tot nu toe is er een aantal gesprekken geweest met mogelijke klanten in de omgeving Den Haag. Qua reistijd niet echt een handige plaats voor mij om te werken. Neen, dan Den Bosch. Vanmiddag vertrok ik net als woensdag om 15:45 huiswaarts, deze keer was de aankomsttijd niet 18:00 maar 16:20.

De puzzelstukjes lijken op hun plaats te vallen.

Posted by CasaSpider at 7:58 PM | Permalink | Comments (26)

Levens lopen vaak parallel. Een leven kan men in fases onderverdelen. Van baby wordt men achtereenvolgens dreumes, peuter, kleuter, tiener en dan als alles meezit volwassen. Hoe ouder men wordt hoe langer de fases duren. Soms lijkt het dan of er helemaal niets gebeurt maar schijn bedriegt.

Vandaag ben ik geïnspireerd door Diamond Piet en wel speciaal door zijn post Te vroeg gejuicht. Piet is een paar maanden ouder dan ik. In zijn verhaal passeert een aantal herkenbare fysieke ongemakken de revu. Zo heb ik sinds gisterenmiddag last van mijn rechterheup, een indirect gevolg van het niet werken. Daarover later niet meer.

Qua folklore rond Kerstmis lopen de lijnen tussen Piet en CasaSpider niet parallel. Lucy wil geen kerstboom en aan kerskaarten schrijven doen we uit principe dan wel luiheid niet. Twee dingen vallen op. Ten eerste dat het handmatig schrijven van kaarten niet eenvoudig is. Laatst moest ik wat kaartjes met klachten opsturen naar de verhuurder. Na twee kaartjes had ik gewoon kramp in mijn handen.

Ten tweede slaat ineens het fenomeen van niet van dichtbij kunnen lezen toe. Het begint ermee dat men pagina's met gekleurde achtergrond, de Nieuwe Revu heeft daar een handje van, slechts met grote moeite en veel licht kan ontcijferen. Inmiddels is de fase bereikt dat ik de bril (bijziend, -5.5) afzet bij het lezen dan wel invullen van formulieren. Dat in combinatie met het moeizame schrijven zorgt voor een enigszins bejaard gevoel.

De volgende fase mag wat mij betreft even op zich laten wachten.

Posted by CasaSpider at 11:06 AM | Permalink | Comments (16)

Hoe gaat het met onze inburgering? Hmm... per abuis typte ik zojuist onburgering, dat geeft te denken. Ons huis gaat steeds meer op een normaal huis lijken, de woonkamer is al bijna gezellig. Elke dag is er wel iets aan de administratie te doen. Zo is Lucy's Nederlandse rijbewijs gereed om afgehaald te worden op het gemeentehuis te Rijen.

Mijn girorekeningen staan nog op het adres van CasasPa geregistreerd. Om dit te veranderen kan men online de nieuwe gegevens invullen. Vervolgens dient het formulier uitgeprint en naar Leeuwarden gestuurd te worden. Op dit moment bevind ik mij in de woonkamer maar gelukkig hebben we een wireless printer. Jammer genoeg staat die niet aan. Zo kan men eind 2007 alsnog naar de zolder lopen en weer terug.

Deze dingen hebben slechts zijdelings met inburgeren te maken. Inburgeren zit tussen je oren. Volgens mij gaat het de goede kant op, immers we sluiten ons aan bij de grote groep Nederlanders die fan is van campingzender SBS6. Daar hoeft men zich tegenwoordig niet (meer) voor te schamen want zelfs onze elite woont zoveel mogelijk in een caravan.

Vaste prik op de vrijdagavond is Sterren dansen op het ijs, ja dat had ik ook nooit gedacht. Het komt eigenlijk door de aanschaf van de home-cinema. De muziek waarop de sterren ijsdansen klinkt enorm lekker, helemaal met een glas Westmalle erbij. Een koud glas wel te verstaan maar dat spreekt bij schaatsen vanzelf.

Lucy is fan van Sander Foppele (en Gerard Joling!) en ik van Floortje Smit. Melody Klaver heeft zaterdag verrassend de skate-off gewonnen van Glennis Grace. Ondanks een val. Stemmen per SMS is nu eenmaal een grote trampa (bedrog) maar vertelt men daarmee iets nieuws? Hoe dan ook zal de finale tussen Sander en Floortje gaan.

Zaterdag waren we op de Woonboulevard te Breda. Deze keer niet bij Ikea maar bij Mediamarkt en BCC om naar een computer te kijken. Hier gaat de strijd tussen Acer en Packard Bell, SMS-sen kan naar girorekening 12345. Het was regenachtig en koud maar na het shoppen konden we het niet laten om bij KFC (Kentucky Fried Chicken) binnen te wippen. Nostalgie uit Curacao.

Het is niet voor niks dat er relatief veel Antillianen het restaurant vulden. Het moet gezegd, de spicy chicken was voortreffelijk. Luchiano had een kid's meal en kreeg als toetje een groot ijsje. Hij had er geen zin in en zo zat ik uiteindelijk in de kou aan een ijskoud ijsje te likken. Meer dan de helft verdween in de afvalbak.

Hé, de printer doet het zonder dat ik naar boven hoef te lopen. Dank je wel Luchiano (10). Kinderen zijn (soms) toch zo handig. Bij wireless printers dienen ze gratis meegeleverd worden.

Posted by CasaSpider at 11:12 AM | Permalink | Comments (17)

Donderdagochtend had ik een afspraak met mijn zus Margriet in Borkel. Zij beheert de website mudanca.nl en had mij om assistentie gevraagd voor wat kleine punten. In februari emigreren zij en haar man Wiro naar Portugal. De site is net als hun woonhuis en appartement in aanbouw. Toevallig hebben Lucy en ik net naar een aflevering van Ik Vertrek gekeken.

Om een uur of twee wilde ik op mijn dooie akkertje naar Gilze Rijen met de markt van Valkenswaard als tussenstop. Lucy had zin in garnalen. Tot mijn verbazing of liever gezegd zelfs onthutsing brandde er een waarschuwingslampje in de donkerzwarte Volkswagen Jetta. Het kostte me wat moeite om het icoon te ontcijferen, dacht eerst dat het frituurvet vervangen moest worden maar het bleek om een te laag oliepeil te gaan.

Paniek in de tent. Bij het branden van waarschuwingslampjes heb ik absoluut geen zin om de auto langs de kant van de weg te zetten. Integendeel, de neiging om het gaspedaal wat verder in te trappen overwint ongeveer net zoals men sneller gaat schrijven op het moment dat er te weinig ruimte op het papier overblijft.

Bij een Ford-garage vroeg ik of iemand kon helpen de olie op peil te brengen. Men wilde het instructieboekje erbij hebben. De tijden dat er gewoon olie in een carter gegooid kan worden zijn tegenwoordig wel voorbij. Uiteindelijk verwees de man me door naar de Volkswagen-dealer in Valkenswaard aan de Dragonder. Dat laatste is een straat.

Na het uitwisselen van gegevens vroeg de Volkswagenman om mijn sleutels. Persoonlijk houd ik er niet zo van om mijn sleutels af te geven en al helemaal niet aan een wildvreemde. "Anders loop ik wel even mee hoor", bood ik aan. "Neen, de auto wordt de garage ingereden en daar kijken we hem na", antwoordde de man onverbiddelijk.

Ik deed een laatste poging. "Maar weet u dan waar de auto staat?" Schamper zei de man: "Als u hem niet drie straten verder heeft geparkeerd dan vinden we hem wel." Een andere man grinnikte hardop. "Pas maar op met dat soort grapjes", dacht ik bij mijzelf. Een wijsheid verkregen door ervaring.

Vijf minuten later kwam er een monteur aan de balie. "Waar staat die auto? Ik kan hem niet vinden." Ik beet op mijn tong en ging met de man mee naar buiten. De auto stond vlak naast de ingang. De reden dat de monteur hem niet kon vinden was dat de geinponum achter de balie als type niet Jetta maar Transporter had opgeschreven.

Tien minuten later had ik alle damesbladen (Elegance, Elle en nog een paar) helemaal uit en was de auto nagekeken. Men had er een litertje olie bij gegooid. Dat schijnt normaal te zijn bij een auto van nog geen half jaar oud. Ik vind het maar vreemd. Zonder verdere raadselachtige iconen reed de Jetta mij naar Rijen.

Heeft Sinterklaas zich woensdag nog bij ons laten zien? Jazeker. Luchiano (10) is een microscoop rijker en Lucy een paar mooie laarzen die zij na Nürnberg-AZ (2-1) met plezier demonstreerde. Men kan het slechter treffen. Vraag dat maar aan Louis van Gaal.

Posted by CasaSpider at 11:06 PM | Permalink | Comments (15)

Er wordt door verschillende personen hard gewerkt om CasaSpider aan het werk te krijgen. Onze vrouwelijke Sales denkt 24 uur per dag aan mij en menigeen beseft dat dat geen pretje is.

Inmiddels begin ik aardig aan mijn ritme te wennen. Opstaan om 07:25, Luchiano (10) wakker maken, wachten tot hij daadwerkelijk uit zijn bed komt (anders valt hij weer in slaap), oefeningen doen, koffie zetten, muesli met yoghurt eten en Goedemorgen Nederland kijken.

Niet alleen naar Goedemorgen Nederland trouwens, ook de ochtendprogramma's van RTL, BBC, ARD/ZDF en RAI Uno komen aan de beurt. Op RAI Uno ging het vanmorgen over Satanisme. Een reportage met snel op elkaar volgende beelden met veel zwart, vuur en monsters ondersteund door demonische muziek.

Hierna kwam een priester uitleggen hoe gevaarlijk Satanisme is. Zijn zwarte cape, slechte gebit en dreigende taal bewezen dat twee uitersten juist dicht bij elkaar liggen.

Neen, dan Goedemorgen Nederland met de fascinerend aantrekkelijke Susan Smit in de hoofdrol. Indien zij Sneeuwwitje speelt casten we Heleen van Royen automatisch als de boze stiefmoeder.

Ik heb nog nooit een boek van Susan Smit gelezen maar weet nu reeds dat zij een hele goede schrijfster (m/v) is, zoniet de beste. "Je moet eerst staan om te leven voordat je kunt zitten om te schrijven", gooide zij er zomaar tussendoor. Kom er maar eens op.

Rondneuzend op haar website zag ik tot mijn verbazing dat Susan Smit een heuse Heks is. "Susan Smit een Heuse Heks" klinkt als de titel van een nieuw Suske en Wiske album maar dat terzijde. Ik zie geen pukkel op haar kin laat staan één met een haar erop en op haar rug zit geen kat.

Integendeel. Uiteraard weet ik ook wel dat moderne heksen niet in huisjes van snoep wonen om kinderen te lokken en vervolgens op te eten. Het zich bewust openstellen voor dingen maakt dat men meer ziet. Susan Smit: "Het zesde zintuig is als een luie spier die zich alleen ontwikkelt als je er aandacht aan besteedt."

In haar huis staat een altaar met symbolen van de elementen lucht, vuur, water en aarde. Deze elementen spelen ook een rol in de door Lucy en Luchiano verafgode tekenfilmserie Avatar. Is er een relatie tussen Heksen en de Avatar? CasaSpider zoekt het uit, tijd genoeg.

Posted by CasaSpider at 10:13 AM | Permalink | Comments (11)

Half augustus 2007 onderbrak de Venezolaanse president Hugo Chávez Frías alle soaps op de Venezolaanse televisiezenders voor twee mededelingen. Een daarvan was het aankondigen van een referendum met als doel het afschaffen van de beperking van slechts twee ambtstermijnen voor de president. Tevens wilde hij de termijn verlengen van zes naar zeven jaar.

Niet geheel toevallig zit Chávez in zijn tweede en daarmee laatste termijn. Uiterlijk in januari 2013 dient hij de macht over te dragen maar zelf vindt hij het jaar 2025 een veel beter moment om afscheid te nemen. Er is nog veel werk te verzetten voordat de Bolivariaanse Staat een feit is. Hiermee wordt een socialistische samenleving bedoeld waarin de armen meer kansen hebben.

Tegenstanders van Chávez zien het referendum als een poging om diens dicataroriale neigingen een wettelijke basis te geven. Chávez zelf had vertrouwen in de uitslag van het referendum, immers zijn overwinningen bij eerdere verkiezingen en ook bij het voorlaatste referendum werden steeds afgetekender.

Het heeft niet zo mogen zijn. Zondag 2 december 2007 zei 50.70% van de Venezolaanse kiezers No (Neen) tegen het voorstel tot uitbreiding van macht. In een reactie sprak Chávez op kalme wijze van een foto-finish. Hij zei de uitslag te respecteren en gaf aan hiermee te bewijzen dat Venezuela een echte democratie is.

Overigens is Hugo Chávez Frías niet een man om bij de pakken neer te gaan zitten. Aunque afrontó su derrota, el presidente insistió en que su propuesta “sigue viva, no está muerta” y que la mantiene a consideración: “No se pudo, por ahora, pero lo mantengo”. (Bron)

Vrij vertaald: Hoewel hij zijn nederlaag erkende, benadrukte de president dat zijn voorstel levend blijft en niet dood is: “Het kon niet nu, maar ik houd het warm”.

In een analyse zegt men dat vooral de studenten de drijvende kracht waren achter de krappe overwinning voor de tegenstanders. Lucy heeft een andere theorie. Zij denkt dat het de ruim 300.000 in Venezuela wonende Spanjaarden zijn die zich van Chávez hebben afgekeerd na het akkefietje met de Spaanse koning Juan Carlos. Toen Chávez de ex-premier José María Aznar van de Partido Popular voor fascist uitmaakte beet de koning hem toe: "¿Por qué no te callas?" (YouTube)

Ook in Rusland werd zondag gestemd en wel voor de parlementsverkiezingen. Vladimir Poetin van de partij Verenigd Rusland is met ruim 60% van de stemmen de onbetwiste winnaar geworden. Onafhankelijke waarnemers hebben echter op grote schaal onregelmatigheden bij de stembusgang geconstateerd.

In maart 2008 vinden in Rusland de presidentsverkiezingen plaats. Grondwettelijk mag Poetin zich niet verkiesbaar stellen voor een derde termijn. Met de grote overwinning van gisteren valt hier wellicht een mouw aan te passen?

Wat mij verbaast is dat bij menigeen het woord dictator veel sneller in verband wordt gebracht met Hugo Chávez Frías dan met Vladimir Poetin. Hoe komt dat eigenlijk?

Posted by CasaSpider at 1:35 PM | Permalink | Comments (11)

Zaterdag overkwam mij iets raars, ja het is bijna zelfs vreemd te noemen. Ik liep wat rond in een supermarkt. Komt daar ineens een prachtige blonde jonge vrouw op mij af lopen. Me diep in de ogen kijkend beweegt ze sensueel haar vingers langs een slanke spuitbus en zegt: "Baby... whip cream or chocolate sauce?"

Sommige mensen beweren dat Sinterklaas niet bestaat, anderen zien in hem de exponent van de blanke, mannelijke onderdrukker. Zelf had ik ook liever de dame uit de eerste alinea als Sinterklaas gezien maar dan wel met een beetje kortere tabbert. Keep on dreaming.

SQL Integrator vierde Sinterklaas met zijn werknemers en vooral hun kinderen. De Spiders waren erbij. Na de ontvangst met koffie en speculaas begon tot mijn verrassing een heus toneelstuk. Het was een soort John Lanting-klucht maar dan met Sinterklaas-thema. Hieronder de kortste beschrijving die ik ervan kan maken.

Sint en zijn Pieten logeren in hotel Trippeltrap. Twee Pieten die liever lui dan moe zijn (...) horen dat Grote Piet een paar dagen bij de brandweer gaat werken, hij is ondanks zijn hoogtevrees namelijk van origine brandweerman. Een zekere sergeant Huppelup neemt voor Grote Piet waar. De sergeant laat de twee luie Pieten hard werken. Links, rechts!

De slimste van de twee luie Pieten verzint een list, ze gaan de sergeant in de schoonmaakkast opsluiten. Hiervoor moet een witte doek over zijn hoofd gegooid worden, anders weet de sergeant wie het gedaan heeft. Mevrouw Wandel komt het hotel binnen, zij heeft veel gewandeld (...) en wil wat uitrusten. Net als sergeant Huppelup draagt zij een barret op haar hoofd.

De twee Pieten zien de barret, gooien de witte doek over haar heen en stoppen haar in de schoonmaakkast. Ze denken het er nu van te kunnen nemen maar zien tot hun ontzetting sergeant Huppelup achter zich opduiken. De hoteleigenaresse en Huppelup nemen wraak door net te doen of mevrouw Wandel een echt spook is. De twee luie Pieten schrikken wel van haar maar drukken op de verkeerde bel, het brandalarm.

De brandweer met Grote Piet komt binnen. De hele zaak wordt rechtgezet en Grote Piet stuurt zijn twee luie werknemers voor vijf minuten naar hun kamer. Sinterklaas heeft van het tumult niets gemerkt.

Jaja, dat was me een verhaal. De kinderen (en de ouders) mochten even op adem komen en vermaakten zich met de flipperkasten in de kantine. Al snel kwam de echte Sinterklaas. Ondanks herhaald aandringen van zowel Sint als de Pieten weigerde Luchiano (10) zijn muts af te zetten. Inmiddels wil hij naar de kapper.

Het Sinterklaasteam deed het leuk. Tussendoor werd er gedanst (jumpstyle), zongen de vrouwen om het hardst tegen de mannen (drie keer raden wie er won), nam Sint Claudine eens gezellig op schoot en moesten de kinderen en hun vaders limbo dansen waarbij CasaSpider zijn record verbeterde tot 1.95 meter.

Diana (1) vermaakte zich prima als jongste deelneemster en gedroeg zich voorbeeldig. Het uitdelen van de kado's was slim aangepakt. Alle kinderen kregen in hoog tempo tegelijkertijd hun presentje en moesten het daarna zo snel mogelijk uitpakken. Binnen vijf minuten was het gepiept.

De afterparty, zonder alcohol dat is ook weer eens nieuw voor mij bij een SQL-feest, ging van start in de kantine. Tegen vier uur hielden we het voor gezien. Beladen met kado's reden we terug naar Rijen waar we patat met frikandellen (en peultjes) aten.

"Both", antwoordt CasaSpider zonder met zijn ogen te knipperen.

Posted by CasaSpider at 10:29 AM | Permalink | Comments (13)