CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

De Eilandsraad van Curacao heeft de Slotverklaring, getekend op 2 november 2006 door Nederland, Sint Maarten en Curacao, afgewezen. Dit gebeurde in de nacht van dinsdag 28 op woensdag 29 november. De bedoeling was dat de vergadering van de Eilandsraad 's morgens vroeg begon, maar tot verbazing van menigeen vroeg Nelson Pierre (NPA) aan minister van Justitie David Dick (PAR) toestemming voor Anthony Godett (FOL) om bij de vergadering aanwezig te zijn.

Voor de duidelijkheid, Anthony Godett zit in de Bon Futuro gevangenis een straf uit wegens valsheid in geschrifte. De ochtend is gebruikt om over dit onderwerp te debatteren. Pas om één uur 's middags kon de geplande vergadering over de Slotverklaring van start gaan, overigens zonder Anthony Godett.

Alle overgebleven 20 raadsleden kregen 20 minuten spreektijd, tijd die daadwerkelijk werd gebruikt. Dat was zonde, immers de stellingen waren reeds betrokken. Al heel snel bleek dat de Slotverklaring slechts op steun van de PAR (5 zetels) en PNP (2 zetels) kon rekenen. Lange tijd was onzeker wat PNP-lid Dennis Evertsz ging stemmen. Hij is tegen het slotakkoord, maar heeft uiteindelijk toch voor gestemd. Naar mijn voorzichtige inschatting om geen problemen te krijgen met zijn fractieleidster Ersilia de Lannooy. De beslissing was toch al gevallen, of het nu 13 tegen 7 of 14 tegen 6 werd maakt niet veel uit.

Een onthutsende uitslag voor Curacao, een uitslag waarvan velen de consequenties nog niet lijken te beseffen. Woensdagmorgen hoorde ik de reactie van minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties Atzo Nicolaï. Hij was zwaar teleurgesteld. In zijn antwoorden op de vragen van de interviewster probeerde hij het woord Curacao uit alle macht te vermijden.

Interviewster: "En wat gaat er gebeuren, nu het slotakkoord is afgewezen?"
Nicolaï: "Oh, we gaan gewoon door."
Interviewster: "Door? Maar Curacao heeft het slotakkoord afgewezen."
Nicolaï: "Ja, we gaan door met Sint Maarten."
Interviewster: "Maar hoe moet het dan verder? Wat als Curacao weer wil komen praten?"
Nicolaï: "Praten kan natuurlijk altijd. Maar onderhandelen doen we niet meer."

De Curacaose politici liggen te rollebollen in de bus op weg naar het station. Daar aangekomen blijkt de laatste trein reeds vertrokken. Tegen beter weten in wacht men op de volgende.

Hoe heeft het zover kunnen komen? Politici op Curacao lijken voornamelijk met zichzelf bezig te zijn. Daarbij komt de kleinschaligheid waarbij iedereen elkaar door en door kent en persoonlijke verhoudingen (wrok) een grote rol spelen. Hieraan maken alle partijen zich schuldig.

Ja, ook de PAR. Dat begon al voordat de delegatie na het tekenen van de Slotverklaring op Curacao geland was door het plaatsen van een advertentie waarbij men zichzelf een veer in de kont stak door de eer voor zichzelf op te eisen. Bij aankomst op luchthaven Hato geconfronteerd met de advertentie schrok premier Emily de Jongh-Elhage hier danig van, dat was absoluut niet de bedoeling. Maar het kwaad was al geschied.

Ook is er kritiek op de wijze waarop PAR in de persoon van Zita Jesus-Leito het slotakkoord verdedigde. In plaats van rustig uit te leggen welke weg gevolgd moest worden, via de Ronde Tafel Conferentie (RTC) in februari 2007 naar een referendum om uit te komen bij de magische datum 1 juli 2007 waarop de uiteindelijke autonomie een feit moest worden, trachtte zij de tegenstanders te overtuigen met een slikken of stikken strategie.

De tegenstanders gaan ook niet vrijuit. Ten eerste dient men de klasse en capaciteiten te hebben om door een ongelukkige strategie heen te prikken. Zeker als men het belang van het eiland en de bevolking in gedachten houdt mag dat niet zo moeilijk zijn. In eerdere posts over het slotakkoord is reeds genoemd de aanwezigheid van Dennis Evertsz (PNP en coalitiepartij), Cesar Prince (PLKP), Rignald Lak (MPK en coalitiepartij) en Urvin Macaay (MAN en coalitiepartij) als lid van de Curacaose delegatie in Den Haag.

Deze mannen zijn tot aan het eind, het drinken van champagne op het bereiken van het slotakkoord, gebleven. Hun kritiek begonnen zij pas te spuien na terugkomst op Curacao.

Gevolg van dit alles is dat de Slotverklaring de naam kreeg van een PAR-akkoord. Onder anderen met het oog op verkiezingen werden de posities ingenomen. De twaalf uren gepraat op dinsdagmiddag en -avond waren overbodig. Het was al lang duidelijk hoe er gestemd ging worden.

's Morgens had ik mijn autolampen ontstoken. De door Stephen Walroud opgezette actie Handen af van het slotakkoord en de lichten aan was geen doorslaand succes. Hooguit één op de 15 auto's had de lichten aan. Van de andere kant was ook de anti-slotverklaringsmars die 's morgens vroeg bij het Waaigat startte geen succes. Ruim honderd mensen namen de moeite op deze wijze te tonen dat zij het niet met het slotakkoord eens zijn.

Dat is het vreemde van de situatie. Op dinsdagavond waren straatinterviews op televisie te zien. Het was onthutsend hoe weinig mensen inhoudelijk een idee hadden wat de Slotverklaring behelst en ook hoe weinig het velen leek te interesseren.

De PAR en de PNP hebben hun conclusie getrokken uit de zware nederlaag en zijn uit de Eilandsregering gestapt. De grootste partij is Frente Obrero (FOL) met zeven zetels. Deze oranje partij neemt nu het voortouw om tot een nieuwe coalitie te komen. Op landsnivo blijft het bij het oude, PAR en PNP kunnen gesteund door de leden van de andere eilanden doorregeren met een meerderheid.

Gevoelig ligt de positie van de MAN. Vooral deze partij heeft de coalitie laten vallen. Op landsnivo heeft de MAN twee ministersposten, ingevuld door Kenneth Gijsbertha en Sandra Smith. Aan hun is verzocht de eer aan zichzelf te houden en dus op te stappen. Dit is gebeurd bij monde van Ramoncito Booi uit Bonaire hetgeen niet helemaal als een verrassing komt aangezien deze een persoonlijk conflict met Kenneth Gijsbertha uitvecht omtrent het verlenen van een licentie aan luchtvaartmaatschappij Insel Air. Booi is zelf belanghebbende in het concurrerende DAE.

Dit om aan te geven op welk nivo de verhoudingen liggen.

Het is niet de eerste keer dat de MAN een ander gezicht laat zien dan men op grond van een coalitie verwacht. Anderhalf jaar geleden vergeleek ik de partij met D66 en die gedachte wordt steeds sterker. Bij de komende coalitiebesprekingen is een nieuwe regering bestaande uit FOL, PLKP en MAN derhalve zeker niet uit te sluiten.

Wel mis ik de mening dan wel aansturende rol op de achtergrond van Mister MAN, Don Martina. Don Martina was als adviseur aanwezig in Den Haag, maar nergens heb ik nadien gezien, gelezen of gehoord hoe hij tegenover de Slotverklaring staat. Dat is erg jammer.

Een belangrijke vraag is: hoe nu verder? Volgens Yves Cooper, ja hij is weer terug op Radio Dolfijn, is de oplossing nu een referendum houden. Laat het volk maar beslissen. Ik weet het niet. Naar mijn mening onderschat Curacao de reactie van Nederland op onze afwijzing. Men beseft niet ten volle dat Curacao voor Nederland ten eerste onbelangrijk is en ten tweede alleen maar als lastig wordt gezien.

En dan doet Nederland een royaal aanbod met het saneren van de enorme staatsschuld en nog is het niet goed. De reactie van Atzo Nicolaï sprak wat dat betreft boekdelen. Onder politiek bewuste Curacaoenaars beluister ik dat wat hun betreft Nicolaï wel kan zeggen dat hij niet meer wil onderhandelen maar dat hij wel moet. Ik vraag het mij af.

Mijn vrees is dat de zaak snel polariseert en dan komt er een ogenblik dat de Curacaoenaar in zijn trots stelt: "Dan maar geen autonomie, dan gaan we meteen voor onafhankelijkheid!" Het zou mij niet verbazen, niet nu meteen maar wel als er over een aantal maanden geen enkele vooruitgang is geboekt en die kans is groot.

De toekomst zal het leren. Qué Será, Será...

Voor het slotakkoord stemden:

• Dennis Jackson (PAR)
• Marilyn Alcala-Wallé (PAR)
• Oscar Castillo (PAR)
• Eugene Ruggenaath (PAR)
• R. Gomes (PAR)
• Dennis Evertsz (PNP)
• Humphrey Davelaar (PNP)

Tegen het slotakkoord stemden:

• Rignald Lak (MPK)
• Errol Cova (PLKP)
• Frensel Marchena (PLKP/onafhankelijk)
• Cesar Prince (PLKP/onafhankelijk)
• Sedney Ignacio (FOL)
• Renfred Rojer (FOL)
• R. D. A. Douglas (FOL)
• J. R. Carolina (FOL)
• E. E. Capella (FOL)
• R. A. Sling (FOL)
• Charles Cooper (MAN)
• Urvin Macaay (MAN)
• Nelson Pierre (NPA)

Anthony Godett (FOL) was niet aanwezig wegens het uitzitten van zijn gevangenisstraf. Alle posts met als onderwerp de Slotverklaring zijn te vinden in het dossier Slotakkoord 02.11.2006.

Posted by CasaSpider at 9:58 PM | Permalink | Comments (46)

Dinsdagmorgen is mijn leesmoederochtend voor klas 4B van de Marnix-school. Afgelopen week vroeg meester Peter of ik interesse had om na het lezen met de klas mee te gaan naar het Curacao Museum. Het kost een halve snipperdag maar is ook erg leuk. Ik zei ja.

Gevolg daarvan was dat ik bij het lezen de camera bij de hand had. Mijn groep bestaande uit Shuk-Man, Kendrinally, Joash en Migael is bezig met Meester Kikker van Paul van Loon, een bijzonder leuk boek.

Ergens in het boek komt het woord wankelen voor en niemand wist wat dat betekent. Een week of twee geleden legde ik het ze uit en liet de kinderen een stukje wankelen. Als ze tegenwoordig tussendoor even naar het toilet of de watercooler moeten wankelen ze altijd, een koddig gezicht. Vandaag leerden ze het woord zwieren en dat mag nu naast wankelen ook worden gedaan.

Het werkwoord blozen kent gek genoeg iedereen uit mijn groep. Diverse juffrouwen werden genoemd waarvan meester Peter moet blozen. "Kijk, die juffrouw die daar op het bankje zit, daar bloost hij ook altijd bij", meldde Joash. Zo hoort men nog eens wat.

Om half negen verscheen de schoolbus om ons naar het Curacao Museum te brengen. Toen we bij onze bestemming in Otrabanda aankwamen wilde meester Peter het tijdstip van ophalen vervroegen van kwart voor twaalf naar half elf. De rondleiding in het museum duurt slechts een uur, vandaar. "Okay, mitar di diesun", antwoordde de buschauffeuse. Meester Peter verifieerde bij mij of dat half elf of half twaalf was. Ik dacht half elf.

De rondleidster verscheen. Met enige moeite kregen we de groep in haar buurt en tevens enigszins stil. Een museum is vrij saaie kost voor kinderen van een jaar of negen, tien. In de eerste zaal bezichtigden we antieke meubels. Het enige meubelstuk dat echt boeide was een stoel met een po erin verstopt.

Iemand vroeg of we ook in de kasten mochten kijken. Dat mocht niet. Waarom dan niet? Omdat als iedereen de kasten elke dag open en dicht maakt de scharnieren en de deuren snel verslijten. Maar mogen wij het dan wel? Neen, jullie mogen het ook niet want als jullie het mogen dan willen morgen andere mensen het ook. Joash deed een laatste poging: "Die hoeven het toch niet te weten?"

Even later vertelde de rondleidster dat uit de Aloe Vera plant een gele kleurstof gewonnen werd. Alle huizen op Curacao hadden daarom in die tijd dezelfde dofgele kleur. Daar moest Migael meer van weten: "Maar juffrouw, als alle huizen dezelfde kleur hebben, hoe weet je dan waar je woont?" De rondleidster antwoordde lachend dat men dat toch altijd wel weet. Nathan had het laatste woord: "Ja swa, je ziet toch je auto voor de deur!"

Het werd steeds moeilijker de groep in bedwang te houden, een uur kan soms tamelijk lang duren. Om tien over tien was de rondleiding afgelopen en mochten de kinderen nog 20 minuten op het museumterrein spelen. Meester Peter en ik kletsten wat. Om half elf begon hij naar de ingang te kijken, waar de bus bleef.

"Ach, geef ze nog een kwartier", zei ik relaxed. Ook na een kwartier was er nog geen bus in zicht. Langzaam maar zeker begonnen de kinderen te vragen wanneer we weggingen. Het eten en drinken was op en de zon brandde. Uiteindelijk kwam de bus om half twaalf.

Een impressie van het uitstapje in zeven foto's:

• Op de trap van het museum, het wemelt van de ezelsoren.
• In de eetzaal met de oudste tafel van Curacao en een mooie kaart van het Caribisch gebied in glas-in-lood.
• Het werkende carillon dat 47 klokken aanstuurt.
• Joash ziet het even niet meer zitten.
• Om wat leven in de brouwerij te brengen simuleren Nathan en Ef een gevecht.
• Een vitrine met speelgoed uit het verleden, twee poppen is wat anders dan een gameboy.
• Een kunstwerk van Damocles boven het hoofd van elk kind uit klas 4B.

De volledige serie met 38 foto's van de excursie naar het Curacao Museum staat hier.

Posted by CasaSpider at 10:46 PM | Permalink | Comments (13)

Op verzoek van Ton Zijp, de grote man achter Zijperspace, heb ik onderstaand artikel geschreven voor About(:)Blank, hier de directe link. Ik wil het de vaste CasaLog-lezers niet onthouden.

Schrijven over de Curacaose blogosphere is zoiets als praten over de Champions League-aspiraties van RBC Roosendaal. De consequentie daarvan is dat men snel is uitgeschreven.

Toch bestaan er wel degelijk weblogs op ons eiland. Kenmerkend is dat het voor het meerendeel lifelogs betreft. Dat is gemakkelijk te verklaren. Het betreft vaak mensen die uit Nederland geëmigreerd zijn en via hun weblog de achterblijvers op de hoogte houden hoe het hen vergaat.

Dat geldt ook voor de vele stagiairs die een half jaartje Curacao wel zien zitten. Een groot aantal start speciaal daarvoor een blog dat niet zelden gevuld wordt met waar men die dag heeft gegeten en hoe de dinsdagavondfilm op Mambo Beach was. Dit is niet denigrerend bedoeld, het is juist logisch dat iedere blog-stagiair met dezelfde insteek schrijft. Een voorbeeld uit 2005 is het weblog van Femke.

We doen een rondje langs de velden in de harde kern van de Curacaose blogosphere, er is nog hoop voor RBC Roosendaal. Bon Bini is Papiaments en betekent Welkom. Het is tevens de naam van het weblog van Bram en Erica. Erica werkt en Bram zorgt voor het huishouden. Dat geeft hem genoeg tijd om regelmatig een stukje te schrijven.

Sietze en Anneke zijn een ouder echtpaar dat een paar jaar geleden op Curacao is komen wonen. Zij verhuren appartementen en Anneke maakt kunst die zij op de maandelijkse markt van Landhuis Ascension aan de man brengt. Beiden zijn hard geconfronteerd met de nieuwe zorgverzekering van ex-minister Hoogervorst waardoor zij plotseling onverzekerd waren voor ziektekosten. Anneke is echter niet de persoon om bij de pakken neer te zitten. Zo leidt zij inmiddels een NV. De verhalen hierover en wat zij meemaakte met de Curacaose ambtenarij zijn bijzonder lezenswaardig en tegelijkertijd leuk om te lezen op DaarGaatZe.

Op dejongones.net doen Paul en Aggie vooral verslag van uitspraken gedaan door hun kinderen. Kinderen zijn namelijk een onuitputtelijke inspiratiebron. Zo zag dochter Romy in een tijdschrift bij de kapper een foto van de minister-president en zei: "Oh, hij is de baas van Nederland, hij heet Balkalender". Kom er maar eens op.

Frank (Bodo) is een collega van mij die op Kridan.nl schrijft over de belevenissen van zijn gezin. Hij is fan van De Volewijckers en Ajax en heeft een oude Chrysler Le Baron waarover hij grote twijfels heeft wat er mee te doen.

Deze opsomming is niet uitputtend, belangrijkste selectiecriterium is dat het actuele blogs zijn. Een grootschalige weblogmeeting zit er vooralsnog niet in op Curacao. Een interessante slotvraag is waarom de echte (van geboorte) Curacaoenaar niet van webloggen lijkt te houden.

Posted by CasaSpider at 1:19 PM | Permalink | Comments (22)

Situatie: Luchiano (9) en CasaSpider zitten achter hun respectievelijke computer aan de eettafel. Na Langs de Lijn luisteren we via internet naar het programma Kruispunt. Daarin komt God ter sprake.

Luchiano: "Papa, geloof jij in God?"
CasaSpider: "Hmm..."

Moeilijke vraag, toch maar eerlijk beantwoorden.

CasaSpider: "Neen, eerlijk gezegd niet."
Luchiano: "Ik weet het nog niet."
CasaSpider: "Waarom niet?"
Luchiano: "Als ik geloof en hij bestaat niet geloof ik voor niets."

Doek.

Posted by CasaSpider at 2:12 PM | Permalink | Comments (16)

Het historisch akkoord tussen Nederland, Sint Maarten en Curacao van 2 november 2006 waarin beide eilanden autonome landen binnen het Koninkrijk worden houdt de gemoederen op Curacao bezig. Op Sint Maarten niet, daar is het akkoord vrijwel unaniem door het eilandsbestuur goedgekeurd.

Curacao is nog lang niet zover. De aanvankelijke rust na het bereiken van het akkoord heeft plaatsgemaakt voor chaos. Iedereen heeft zijn eigen idee over welk nivo van autonomie moet worden nagestreefd en wat er met het slotakkoord dient te gebeuren. Alleen de PAR is heel duidelijk: een akkoord is een akkoord.

Van Frente Obrero (FOL) is een eventuele afwijzing van het akkoord te billijken. Deze partij heeft bewust niet deelgenomen aan de grote delegatie die vanuit Curacao naar Den Haag is afgereisd om te onderhandelen. De rol van coalitiepartners PNP en MAN in deze is minder sterk.

Namens de MAN maakten Don Martina en Urvin Macaay deel uit van de delegatie. Zij hebben actief meegewerkt aan het bereiken van het gesloten akkoord. Het wekt enige bevreemding dat met name Macaay tegen het akkoord lijkt te gaan stemmen aanstaande dinsdag 28 november in de Eilandsraad. Urvin Macaay, MAN-leider Charles Cooper en Eunice Eisden hebben aangegeven dat men er de voorkeur geeft om het akkoord te heronderhandelen. Sandra Smith, Jean Francisca en Kenneth Gijsbertha van dezelfde fractie zijn overigens voor het slotakkoord.

Even later volgde de PNP met een afwijkend standpunt. Raadslid Dennis Evertsz gaf al direct na terugkomst op Curacao niet thuis tijdens de eerste de beste vergadering van de Eilandsraad waarin het slotakkoord behandeld diende te worden. Hij was naar het buitenland vertrokken en mede hierdoor werd het quorum niet gehaald om een beslissing te kunnen nemen. Sommigen beweren dat zijn vader grote invloed heeft op het gedachtengoed van Dennis Evertsz en deze is tegen.

Fractieleider Ersilia (Zus) de Lannooy stelt dat er een referendum moet worden gehouden over het slotakkoord. Evenals Dennis Evertsz was Zus de Lannooy aanwezig in Den Haag, samen met partijgenote Suzy Camelia-Römer was zij zelfs een van de vooraanstaande onderhandelaars.

Heronderhandelen is een enorm zwaktebod. Wat als Nederland ineens zegt dat het wil heronderhandelen, bijvoorbeeld over het kwijtschelden van de schuld? Curacao zou te klein zijn. Nederland heeft met de formatie van het nieuwe kabinet nu belangrijkere zaken aan zijn hoofd. Vooralsnog ziet het ernaar uit dat dit kabinet een rodere kleur krijgt dan het voorgaande. Rood is in deze niet direkt een voordeel voor de Antillen met betrekking tot streven naar autonomie en schuldsanering.

Urvin Macaay kan hier nog wel eens van een koude kermis thuiskomen. Geen wonder ook dat Sint Maarten zo snel en eensgezind de slotverklaring honoreerde. Daar ziet men de bui al hangen en vreest voor bruusk terugdraaien van het hele autonomieverhaal. Men is dan ook niet blij met het langzame beslisproces op Curacao.

Voor een referendum is het te vroeg. Op 15 april 2005 heeft de Eilandsraad besloten dat een referendum pas gehouden dient te worden na de Ronde Tafel Conferentie (RTC) als het totaalpakket klaar en uitonderhandeld is. Deze RTC staat gepland voor februari 2007.

De Extra is een van de meest gelezen Papiamentstalige kranten op het eiland. De dagelijkse column Bosina bla bla staat pal achter premier Emily de Jongh-Elhage (PAR) en daarmee achter het slotakkoord. Nu heeft ook Shon Ma Scoop, een oudere en gezaghebbende columnist van dezelfde krant die er aanvankelijk vrij kritisch tegenover stond, zich uitgesproken vóór het akkoord. Dat geeft enige hoop.

PAR-lid en eigenaar van salsa-school Salsipuedes Stephen Walroud is met een originele actie op de proppen gekomen. Hij probeert een email door middel van het pyramide-principe naar zoveel mogelijk mensen te sturen. Walroud wil dat de zwijgende meerderheid die volgens hem achter het akkoord staat nu haar gezicht laat zien. De bedoeling is dat iedereen die voor het akkoord is de lichten van zijn auto ontsteekt. Als (overdag!) bijna iedere auto zijn lichten aan heeft is dit een teken voor de politici die op dinsdag 28 november in de Eilandsraad over het slotakkoord beslissen.

CasaSpider is ervoor dat het bereikte en ondertekende akkoord met Nederland goedgekeurd wordt. Toen Luchiano (9) en ik naar de bibliotheek reden om er 5 gulden 70 boete te betalen brandden derhalve de lichten van de Toyota. Onderweg was hij de enige.

Laat dat niet zo blijven, daarom hier de laatste zin uit de mail van Stephen Walroud:

"Handen af van het slotakkoord en de lichten aan!!"

Alle posts met als onderwerp de Slotverklaring zijn te vinden in het dossier Slotakkoord 02.11.2006.

Posted by CasaSpider at 2:47 PM | Permalink | Comments (24)

Donderdagmorgen om een uur of elf belde Lucy. Diana (6 maanden) had twee keer overgegeven en ze had last van haar buik. Ze wilde niets eten of drinken. We overlegden wat te doen. Voor de zekerheid maakte Lucy een afspraak bij onze kinderarts, Sonja Faries.

Toen ik met Luchiano (9) thuiskwam van school had Lucy Diana in haar armen. Ik nam haar over en schrok. Ze was als een pudding in mijn armen en had helemaal geen kracht. Ook reageerde ze niet of nauwelijks op mijn woorden en liedjes. Na een paar rondjes lopen kwam er gelukkig weer een beetje leven in.

Om twee uur gingen we met zijn allen naar de dokter. Het is daar altijd bijzonder druk en een uur wachten is niets, helemaal als men zonder afspraak binnenkomt. Dokter Faries onderzocht Diana goed en vermoedt dat ze een kleine infectie in haar maag heeft. Ze schreef een recept voor en gaf ons ook een formulier voor een bloedonderzoek (ijzergehalte) mee.

Aangezien Diana iets aan het opknappen was besloten we even te wachten met de medicijnen. Ze vroeg ook weer om de borst en dronk een redelijke hoeveelheid melk. Inmiddels lijkt het ergste leed geleden. Als dit het was hebben we ons in feite druk gemaakt om niets.

Maar leuk is het niet, een baby die ziek is.

Posted by CasaSpider at 7:23 AM | Permalink | Comments (20)

1.

Om tien over negen werden wij met Diana (6 maanden) bij het consultatieburo verwacht. Eerst wordt zij gewogen en gemeten. Het wegen leverde een kleine domper op. Woog zij op 11 oktober nog 7.2 kilo, nu was dat 7 kilo en 160 gram. Inmiddels zit Diana onder de gemiddelde lijn voor wat betreft gewicht.

De reden is waarschijnlijk dat zij alleen moedermelk krijgt. Weliswaar aangevuld met fruit- en groentenhapjes, maar kunstmatige melk weigert zij. Daar moet nu wel verandering in komen. Voor het overige ontwikkelt Diana zich goed, communicatief en motorisch scoort zij uitstekend.

Toen we terug naar huis reden hebben we bij de botika (apotheek/drogist) meteen een blik Nutrilon-2 gekocht. Tussen de middag bereidde Lucy een fles van 120 cc. Ik gaf Diana de fles en zij dronk de helft op.

2.

Over de verkiezingsconference van Freek de Jonge hoor ik veelal positieve berichten. Maar ik vond hem om te huilen. Geen schim van de man die hij vroeger was. Luchiano (9) baalde ook van Freek want hij wilde een van zijn gewelddadige tekenfilmseries zien. Van de conference begreep hij logischerwijs helemaal niets.

Wel vroeg hij mij: "Papa, is dat de oude Paul de Leeuw?"

Stemmen op Curacao is overigens een feest. Dit kan men doen bij de Nederlandse Vertegenwoordiging alwaar koffie en gebak klaar staan voor het stemvee. Helaas heb ik nagelaten mij te registreren. Ook zonder mijn stem is de SP de derde partij van Nederland geworden. Proficiat met 24 (?) zetels, Jan.

3.

's Morgens vroeg om 06:04 AM loopt de wekker af voor Luchiano en mij. Op woensdag heeft hij gym en dat vereist een speciaal t-shirt.

Luchiano: "Papa, kun je mijn gym t-shirt boven uit de kast pakken?"
CasaSpider, ietwat pissig: "Is goed, maar waarom doe je dat niet 's avonds?"
De nieuwe Paul de Leeuw: "Ja wat denk je, dat ik er 's avonds wel bij kan?"

Doek.

Posted by CasaSpider at 6:01 PM | Permalink | Comments (17)

Yves Cooper is 7 jaar geleden na een verblijf van 18 jaar in Nederland teruggekeerd naar Curacao. In juni 2002 hoorde ik voor het eerst van deze bijzondere man. Naar aanleiding van de vele verkeersdoden op Curacao richtte hij Roadwatch op. De bedoeling van Roadwatch was dat gewone mensen verkeersovertredingen als te hard en/of door rood licht rijden gingen registreren. De bijbehorende boete moest binnen twee dagen in de brievenbus van de overtreder liggen. Lik op stuk.

Lang niet iedereen was blij met dit initiatief. Niet alleen particulieren maar ook de politie niet. Maar Yves Cooper is niet een man die zich snel door tegenslag opzij laat zetten. Hij vertoont zekere overeenkomsten met de legendarische Don Quichotte. De politie loste de zaak op door Cooper als vrijwilliger in dienst te nemen. Hij mocht openstaande boetes invoeren in het computersysteem.

Dat vond Yves Cooper best, zolang de hem beloofde Roadwatch een maand later maar van start mocht gaan. Dat was echter niet de bedoeling. Toen Cooper daar achter kwam trok hij fel van leer en kreeg prompt een spreekverbod van zijn werkgever. Als een echte Don Quichotte betaamt lapte hij dat spreekverbod aan zijn laars, immers hij werkte daar gratis en voor niets.

Op de vraag hoeveel boetes hij in het systeem had ingevoerd antwoordde Yves Cooper: "Ha! Een heleboel, maar die heb ik er allemaal weer uitgeflikkerd. Ik heb ze gewoon gedelete, nu zitten er misschien nog twintig in."

In februari 2003 had Yves een aanvaring met de toenmalige minister van Justitie, Ribeiro. Coopers klacht was dat er niet voldoende werd gecontroleerd op motorrijders die zonder helm reden. Een taak die veel beter door Roadwatch vervuld kon worden. Toen minister Ribeiro hier geen gehoor gaf dreigde Yves Cooper bij de volgende verkeersdode van de Julianabrug (56 meter hoog) af te springen. Waarop Ribeiro laconiek reageerde: "Dat is misschien wel de beste oplossing".

Niet dat Yves daadwerkelijk van de brug gesprongen is, maar sindsdien hoorde ik lange tijd niets van hem. Tot hij plotseling iedere dag om kwart over twaalf 's middags op Radio Dolfijn FM werd geprogrammeerd om een praatje van een kwartier te houden. Cooper is goed op de hoogte van wat er gebeurt op het eiland, hij is journalist voor La Prensa en doet klussen voor TeleCuracao.

De manier waarop Yves Cooper de luisteraar elke dag op de hoogte bracht van het lokale nieuws was een echte hit. Veel mensen die hun kind(eren) omstreeks die tijd van school haalden bleven speciaal voor Yves iets langer in de auto zitten. Ook was er chemie tussen hem en Egon Sybrandy van Dolfijn FM.

Zondagmiddag vond er een tragisch ongeval plaats bij Vaersenbaai. Een snorkelende vrouw werd overvaren door een Go-Fast van de kustwacht. De halsslagader van de vrouw werd door de schroef van de boot doorgesneden. De vrouw overleed ter plaatse.

In zijn functie van verslaggever voor TeleCuracao werd Yves Cooper naar de plaats van het ongeval gedirigeerd. Op dat moment wist hij niet meer dan dat er iemand verdronken was. Bij aankomst kreeg hij direct van een van de geëmotioneerde aanwezigen te horen: "Eén foto en je bent dood". Na wat heen en weer gepraat verliet Yves Cooper het terrein met zijn auto. Ook dat ging niet zonder slag of stoot, de lezingen over wat er precies is gebeurd lopen uiteen. Feit is dat de emoties hoog opliepen.

In zijn radiokwartiertje lichtte Cooper de situatie toe. Niet alleen was hij met de dood bedreigd. Toen Yves naar woorden zocht om de man van repliek te dienen zei deze: "Als je geen Nederlands spreekt dan moet je hier maar oprotten." De stukjes van Yves Cooper zijn te lezen op de website van Radio Dolfijn. Inmiddels zijn er 30 reacties (mht-mirror) gekomen op het bericht van maandag 20 november. Vrijwel unaniem wordt Cooper daarin (hard) veroordeeld.

Dinsdag was op Dolfijn te horen dat men zeker naar Yves Cooper moest luisteren om kwart over twaalf, hij had iets belangrijks te vertellen. Ik bleef ervoor in de auto zitten, wetende dat Luchiano (9) op het schoolplein wachtte. Al vrij snel deelde Yves Cooper mee dat hij stopt met zijn uitzendingen voor Radio Dolfijn. De vierde reactie van een zekere Bastiaan zette voor hem de knop om en dan vooral diens laatste zin: "Schandalig, ik walg van je!"

Ook het afscheidsbericht (mht-mirror) van Yves Cooper is op de website te lezen. Opvallend is de polarisatie in de reacties op deze laatste twee posts. (Sommige) Nederlanders zijn kwaad op het onbegrip van Cooper voor de emotionele uiting van een van de betrokkenen bij het tragische ongeval, (sommige) Antillianen verwijten de Nederlanders hypocrisie. Een interessant maar tegelijkertijd ook triest proces.

Ik had Yves Cooper een prettiger afscheid van Radio Dolfijn gegund en wens hem al het goede toe.

Posted by CasaSpider at 7:46 PM | Permalink | Comments (14)

Het verhaal kabbelt als een rustig beekje. Nog een laatste zin om de zinnen te verzetten. Bij de comments gaat het over bijna niets anders. Sinterklaas wordt met het jaar controversiëler. De jaarlijkse discussies tussen Antillianen (voor) en Surinamers (tegen) heb ik al eens beschreven in Komt Sint Nicolaas tweemaal aan op Curacao?

Hoogste tijd voor een nieuwe poll. De oude blijft nog even staan in de linkermarge. Er is nauwelijks een lezer te vinden die toegeeft dat hij naar Talpa kijkt. Daar gaat het nu niet om, hier komt Sinterklaas dwars door de Gouden Kooi heenfietsen.

Bij veranderingsprocessen onderkent men grofweg de agressieve trekkers, degenen die halstarrig vasthouden aan het verleden en de grote massa die uiteindelijk wel in beweging komt. Kijk maar naar de perceptie ten aanzien van het dragen van bont.

Over veranderingen gesproken. Woensdag zijn de verkiezingen.

Posted by CasaSpider at 8:58 PM | Permalink | Comments (22)

Liefde op het eerste gezicht, bestaat dat? Vermoedelijk wel, zelf heb ik veel mannen hebben het met Katja Schuurman. De laatste tijd zijn er heel wat (semi-)politieseries op televisie te zien. Spangen, die serie over dat advokatenburo, de Belgische politieman Witse en Flikken.

Deze laatste serie is zich tot iets heel moois aan het ontwikkelen. Aanvankelijk was de rol van Britt Michiels (Andrea Croonenberghs) te groot, zo groot dat ik me eraan begon te irriteren. En dat is een criterium.

Inmiddels heeft Flikken een welhaast perfecte balans gevonden. Zowel wat betreft de personages als de mix van lijnen die doorlopen uit eerdere uitzendingen met die uit de actuele aflevering.

Met Diana (6 maanden) was het van mijn kant liefde op het eerste gezicht. Met de wijze waarop onze prinses zich ontwikkelt mogen wij in onze handen knijpen. Zondagmiddag moest ik een paar uurtjes op haar passen, samen met Luchiano (9) en de GameBoy. Deze keer wilde Diana niet slapen en na een tijdje werd ze wat huilerig.

De oplossing daarvoor is met haar rondlopen, maar daar wordt men zo moe van. Dus gingen we even op bed liggen. Diana was ontevreden en begon wederom te huilen.

Ik pakte mijn cellular (mobieltje) en liet haar alle ringtones horen, een schot in de roos. Als een bezetene probeerde ze de telefoon uit mijn handen te pakken en bij iedere nieuwe ringtone luisterde ze gespannen om daarna haar oordeel te geven.

Zaterdag was ze ook erg grappig. In de supermarkt hadden we kip met rijst van Gerber gekocht. Tot dan waren groene bonen haar lievelingshapje, maar inmiddels is dat dus kip met rijst van Gerber. Als ze blij is maakt Diana een leuk geluid, ze ademt dan snel en hard in en uit door haar neus terwijl ze af en toe iiiiieeeeee piept.

Typisch iets waar men bij moet zijn geweest. Vandaag stond de camera klaar op het statief voor een ander rijsthapje. Maar helaas, dat viel in minder goede aarde. Flikken is afgelopen en ons kipgerecht bijna klaar.

En Sinterklaas is op Curacao.

Posted by CasaSpider at 5:29 PM | Permalink | Comments (37)

Nederland is in a state of shock omdat officieren van de Militaire Inlichtingen en Veiligheidsdienst (MIVD) in de Zuid-Iraakse provincie Al Muthanna in oktober 2003 15 gevangenen hebben onderworpen aan ongebruikelijke verhoormethoden. Er wordt gesproken over marteling.

Gevangenen kregen een skibril op, werden natgespoten met water en blootgesteld aan harde geluiden.

Minister Henk Kamp (VVD) van Defensie verklaart dat de Koninklijke Marechaussee de zaak onderzocht heeft. De conclusie van dit onderzoek was dat er geen strafbare feiten zijn gepleegd. Toen ik die woorden op het journaal hoorde dacht ik: "Nou, die maakt zich er wel gemakkelijk vanaf. De Koninklijke Marechaussee lijkt mij niet de aangewezen instantie om deze kwestie te behandelen."

Dat vindt het Openbaar Ministerie kennelijk ook. Over vijf dagen zijn er verkiezingen. Waarom komen de martelingsberichten nu naar buiten? De rechtse partijen bagatelliseren de gebeurtenissen, de linkse spreken er schande van.

Wouter Bos: "Een minister die dit stil heeft gehouden is geen knip voor de neus waard." Maar is een politicus die omwille van twee mogelijke zetels geleverd door Turkse stemmers een theoretische discussie over het woord genocide begint dat wel? Politici, het is allemaal één pot nat.

Gevangenen kregen een skibril op, werden natgespoten met water en blootgesteld aan harde geluiden. Maar hoe staat het met de behandeling van Nederlandse gevangenen in buitenlandse gevangenissen? Als men het genoegen heeft om opgesloten te zijn in La Victoria te Santo Domingo krijgt men geen eten en heeft men geen slaapplaats. Deze zaken moet men kopen van medecriminelen die de baas spelen.

Of wat te denken van Machiel Kuijt en Rien Parlevliet die reeds jaren in de hel die Bangkok heet hun levensdagen slijten? Zij worden waarschijnlijk niet meer warm of koud van een skibril, een hard geluid of een waterslang.

Nederlandse militairen en met name hun leidinggevenden dienen heel goed te weten wat wel en niet kan in de omgang met krijgsgevangenen, laat daar geen misverstand over bestaan. Als variant op een wijsheid van het Goede Doel is beschaving slechts een pakketje schroot met een dun laagje chroom. Dat laagje gaat er heel snel vanaf in een oorlogsgebied, vandaar dat keiharde regels nodig zijn.

Men dient iedere zaak echter altijd in perspectief te blijven zien. Dat geldt zeker voor politici in de laatste dagen voor de verkiezingen.

Posted by CasaSpider at 11:42 AM | Permalink | Comments (15)

We hebben cursus. InterconnecT v7.1 System Admin, machtig interessant. Het is een eindje rijden, het TDC (Training and Development Center) ligt naast de universiteit (UNA) aan de Jan Noorduynweg. Maar de koffie is er gratis en 's morgens krijgen we een pastechi.

Cursus of niet, elke dag koop ik de Extra bij Melania, de Dominicaanse krantenverkoopster die vlakbij de Marnixschool haar kranten verkoopt. De Extra kost 1.10 Antilliaanse guldens zeg maar 50 eurocent. Normaliter geef ik haar een gulden en een kwartje. Woensdag raakten mijn guldens echter op.

In het muntenbakje van de auto liggen meestal een stuk of acht guldens, maar nu dus niet meer. Aangezien we woensdag na school naar supermarkt Mangusa te Rio Canario moesten maakte ik mij geen zorgen over de guldens. Precies op dat moment eindigde de rekening bij Mangusa op 14 gulden en een paar centen. Bij het wisselgeld zaten geen guldens.

Donderdag gingen we naar Goisco om water, vruchtensap en hondenvoer te kopen. Gespannen keek ik naar het display bij de kassa. Het bedrag eindigde op 16, dat betekende nieuwe guldens. Maar dan had ik buiten de korting van Goisco gerekend, de caissière drukte op een knop en daar verscheen het eindbedrag, eindigend op 9 guldens en een paar centen. Dag guldens.

Waarom CasaSpider korting krijgt bij Goisco? Voor 50 Antilliaanse guldens per jaar kan men lid worden van deze winkel. Lid worden van een winkel, kan het nog gekker? Men koopt zich vervolgens helemaal gek bij deze winkel om tenminste het jaarlijkse lidmaatschap eruit te halen. Iets zegt mij dat de Portugese eigenaar Gois slimmer is dan zijn klanten.

's Middags was er een bijzondere vergadering voor al het UTS-personeel. Hierdoor was ik een uur of twee alleen met de Zuid-Afrikaanse docent van de cursus. Het is een sympathieke docent die Clyve heet. Of is het nu Clyde? Hij woont in Capetown en maakt zich enige zorgen over de toenemende instabiliteit in het land. Instabiliteit die vooral leidt tot criminaliteit.

Thuis wilde Lucy andere tandpasta en zij stuurde Luchiano (9) naar de botika (apotheek/drogist) op de hoek van de straat. Ik gaf hem een tientje mee en rekende snel uit dat hij met minimaal drie guldens terug moest keren. De dingen liepen anders.

Luchiano kwam terug met een papieren zak gevuld met tandpasta, een klein zakje chips en twee pakjes sesamcrackers. In totaal kostte het 12 gulden zoveel, maar de vriendelijke vrouw van de botika nam genoegen met het tientje. "Ze heeft me korting gegeven, papa", zei Luchiano trots.

Morgen sturen we hem met een lange boodschappenlijst en een tientje naar Centrum Supermarkt te Mahaai.

Posted by CasaSpider at 8:22 PM | Permalink | Comments (23)

Op TeleCuracao legt Suzy Camelia-Römer uit waarom het historisch akkoord dat op 2 november in Den Haag is getekend en waarmee in principe de autonomie van Sint Maarten en Curacao is geregeld een goed akkoord is. Dat uitleggen doet zij iedere avond en het is nodig ook.

De aanvankelijke euforie heeft bij veel mensen in de Curacaose samenleving plaatsgemaakt voor bedenkingen. Wat ik vaak beluister is dat men omwille van het grotendeels kwijtschelden van de staatsschuld teveel water bij de wijn heeft gedaan. Met name op het terrein van Justitie en het Politiekorps.

Qua Justitie heeft Nederland volgens de criticasters een te grote vinger in de pap aangezien de Nederlandse minister aanwijzingen mag geven aan de gemeenschappelijke Procureur Generaal van de eilanden. De politie dient flexibel te zijn en kan eventueel ook op andere eilanden worden ingezet. "Bonaire, Sint Eustatius en Saba zijn nu Nederlandse gemeenten. En dan moet Curacao nog steeds hun politietaken verzorgen?", hoort men op straat.

Met conculega Diangelo M. is het altijd leuk discussiëren. Hij is tegen het akkoord maar lijdt ook enigszins aan de door hemzelf bedachte Curacaose ziekte dat men nooit tevreden is en het zelf altijd beter weet. Diangelo: "Dat is het probleem van Curacao, we hebben teveel politieke partijen, teveel vakbonden en teveel radiostations."

Hij vervolgt: "Die schuld had Nederland nooit moeten kwijtschelden. Wij hebben die schuld gemaakt, dus wij moeten hem ook afbetalen." Op mijn vraag hoe men dat denkt te kunnen bewerkstelligen heeft Diangelo een antwoord waar zeker wel iets in zit: "Nederland moet ons in de gelegenheid stellen ons eigen brood te verdienen. Dat gebeurt nu niet. Wij hadden de offshore maar in 2001 werd de Belastingregeling voor het Koninkrijk (BRK) ingevoerd."

Door de BRK is de offshorehandel op Curacao ingestort. Dit gebeurde (zogenaamd?) onder druk van de Europese Unie, maar Nederland was er wel erg snel mee. De term "het braafste jongetje van de klas" duikt in dit verband op. Engeland nam het wat minder nauw met de regels en is er inmiddels met deze business vandoor.

Op 11 november publiceerde de Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO) het rapport Nederland belastingparadijs voor multinationals (pdf-download). De constructie met brievenbusbedrijven levert Nederland 1.2 miljard euro per jaar aan extra belastinginkomsten op. Naar aanleiding van dit rapport heb ik een email gestuurd naar SOMO met de vraag wat deze stichting denkt over het onderwerp trust/offshore in relatie tot Curacao.

Het antwoord kwam snel maar gaf helaas geen antwoord: "Het is een interessante vraag die u stelt. Ik moet u helaas vertellen dat wij het antwoord ook niet weten. Mocht één van de onderzoekers hier toch nog informatie over vinden dan zullen wij u dat meedelen."

Terug naar de kern. Het beleid van Nederland dient erop gericht te zijn dat (ei)landen als Sint Maarten, Aruba en Curacao zichzelf kunnen bedruipen. De indruk ontstaat dat men eerder geneigd is om initiatieven juist de grond in te boren. Dat is ook gebeurd met de zogenaamde Penshonado-regeling die het aantrekkelijk maakte voor welgestelde Nederlanders om op Curacao te gaan wonen.

Men kan het idee krijgen dat ontwikkelingshulp in combinatie met rente en importbeperkingen toch vooral een middel is om bestaande afhankelijkheden in stand te houden dan wel te verstevigen.

Op TeleCuracao legt Suzy Camelia-Römer uit waarom het historisch akkoord dat op 2 november in Den Haag is getekend en waarmee in principe de autonomie van Sint Maarten en Curacao is geregeld een goed akkoord is. Dat uitleggen doet zij iedere avond en het is nodig ook.

De aanvankelijke euforie heeft bij veel mensen in de Curacaose samenleving plaatsgemaakt voor bedenkingen. Wat ik vaak beluister is dat men omwille van het grotendeels kwijtschelden van de staatsschuld teveel water bij de wijn heeft gedaan. Met name op het terrein van Justitie en het Politiekorps.

Qua Justitie heeft Nederland volgens de criticasters een te grote vinger in de pap aangezien de Nederlandse minister aanwijzingen mag geven aan de gemeenschappelijke Procureur Generaal van de eilanden. De politie dient flexibel te zijn en kan eventueel ook op andere eilanden worden ingezet. "Bonaire, Sint Eustatius en Saba zijn nu Nederlandse gemeenten. En dan moet Curacao nog steeds hun politietaken verzorgen?", hoort men op straat.

Met conculega Diangelo M. is het altijd leuk discussiëren. Hij is tegen het akkoord maar lijdt ook enigszins aan de door hemzelf bedachte Curacaose ziekte dat men nooit tevreden is en het zelf altijd beter weet. Diangelo: "Dat is het probleem van Curacao, we hebben teveel politieke partijen, teveel vakbonden en teveel radiostations."

Hij vervolgt: "Die schuld had Nederland nooit moeten kwijtschelden. Wij hebben die schuld gemaakt, dus wij moeten hem ook afbetalen." Op mijn vraag hoe men dat denkt te kunnen bewerkstelligen heeft Diangelo een antwoord waar zeker wel iets in zit: "Nederland moet ons in de gelegenheid stellen ons eigen brood te verdienen. Dat gebeurt nu niet. Wij hadden de offshore maar in 2001 werd de Belastingregeling voor het Koninkrijk (BRK) ingevoerd."

Door de BRK is de offshorehandel op Curacao ingestort. Dit gebeurde (zogenaamd?) onder druk van de Europese Unie, maar Nederland was er wel erg snel mee. De term "het braafste jongetje van de klas" duikt in dit verband op. Engeland nam het wat minder nauw met de regels en is er inmiddels met deze business vandoor.

Op 11 november publiceerde de Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO) het rapport Nederland belastingparadijs voor multinationals (pdf-download). De constructie met brievenbusbedrijven levert Nederland 1.2 miljard euro per jaar aan extra belastinginkomsten op. Naar aanleiding van dit rapport heb ik een email gestuurd naar SOMO met de vraag wat deze stichting denkt over het onderwerp trust/offshore in relatie tot Curacao.

Het antwoord kwam snel maar gaf helaas geen antwoord: "Het is een interessante vraag die u stelt. Ik moet u helaas vertellen dat wij het antwoord ook niet weten. Mocht één van de onderzoekers hier toch nog informatie over vinden dan zullen wij u dat meedelen."

Terug naar de kern. Het beleid van Nederland dient erop gericht te zijn dat (ei)landen als Sint Maarten, Aruba en Curacao zichzelf kunnen bedruipen. De indruk ontstaat dat men eerder geneigd is om initiatieven juist de grond in te boren. Dat is ook gebeurd met de zogenaamde Penshonado-regeling die het aantrekkelijk maakte voor welgestelde Nederlanders om op Curacao te gaan wonen.

Men kan het idee krijgen dat ontwikkelingshulp in combinatie met rente en importbeperkingen toch vooral een middel is om bestaande afhankelijkheden in stand te houden dan wel te verstevigen.

Alle posts met als onderwerp de Slotverklaring zijn te vinden in het dossier Slotakkoord 02.11.2006.

Posted by CasaSpider at 8:36 PM | Permalink | Comments (23)

Vanaf 20 oktober 2006 was het boek Dubbelspel van Frank Martinus Arion gratis in de meeste bibliotheken van Nederland te verkrijgen. In totaal ging het om 700.000 boeken met als doel het lezen te bevorderen. Op 17 november vindt in de bibliotheken een slotbijeenkomst plaats.

Aldus het lezenswaardige stuk Oude boeken (2) op Sargasso. Na de inleiding volgt een samenvatting van het boek en wordt ook de dubbele betekenis van de titel uitgelegd.

In Dubbelspel neemt het dominospel een prominente plaats in. Nu is de dominosport in Nederland niet bijzonder populair en wordt zelfs als tijdverdrijf voor kleine kinderen gezien, maar in het Caribisch gebied beoefent men domino op een soortgelijke wijze als klaverjassen in Nederland.

Het voordeel boven kaarten is dat de stenen buiten niet wegwaaien en het niet erg is als ze een beetje nat worden van het condens dat de drankjes op tafel achterlaten.

Bij iedere beurt dient een steen te worden aangelegd met hetzelfde getal erop als aan één van de twee uiteinden ligt. Degene die het eerst zijn laatste steen aanlegt wint de partij.

Het komt niet vaak voor, maar als deze persoon zijn laatste steen aan beide uiteinden kan aanleggen is er sprake van dubbelspel. Visualiserend: aan de ene kant ligt een drie, aan de andere een vijf en de speler die aan de beurt is heeft de steen met drie en vijf in zijn hand.

Van Lucy leerde ik op zijn Dominicaans dominoën. Uiteraard kent men daar ook het concept dubbelspel. De eerste keer was ik verrast toen zij de zijkant van haar laatste steen bij beide uiteinden hard op tafel sloeg en luid Capicúa! riep. Uitgesproken als Kappie Koewa. Dat klinkt toch een stuk beter dan het ietwat suffe dubbelspel.

Capicúa betekent getalspalindroom, is dat überhaupt een bestaand woord? Voorbeelden van een getalspalindroom zijn 212 en 7.540.550.457. Het woord komt uit het Catalaanse cap i cua wat in gewoon Spaans staat voor cabeza y cola en in het Nederlands voor kop en staart. Deze informatie is te vinden in de Spaanse Wikipedia.

Posted by CasaSpider at 8:46 PM | Permalink | Comments (29)

Toen wij destijds RealWrite™ onze dingen deden was de wereld zoals Luchiano (9) zo mooi uitdrukt nog black and white. Kleurentelevisie bestond pas een paar jaar en zelfs kleurenfoto's waren bijzonder. Wij schrijven 1971 en het gaat over de zesde klas van de Sint Janschool te Valkenswaard.

Eind september schreef ik de post Herinneringen uit een ver verleden over deze episode van ruim 35 jaar geleden. Regelmatig komt er tegenwoordig een email binnen met een foto, reacties, een nieuwtje of het levensloopverhaal van een oud-klasgenoot. Deze informatiestroom wordt gecoördineerd door Ine van den Dungen.

Zowel de hoeveelheid emails als de mailinglist namen dermate in omvang toe dat ik zondagmorgen toen Lucy in Punda kleding aan het kopen was dacht: "Waarom bouwen we niet een website voor de Sint Janschool jaargang 1971?"

Na een paar uurtjes van ultieme creativiteit copy/paste was het klaar. We proudly present: http://sintjan.casaspider.com. Misschien niet bijster interessant voor het grote publiek, maar wel voor eenieder die omstreeks de periode 1965-1971 de Sint Janschool te Valkenswaard heeft bezocht.

Het verleden is een stukje dichterbij gekomen.

Het is helemaal niet vreemd en zelfs niet raar dat ik het adres van de Sint Jan website ken. Toch is er een url waar zelfs CasaSpider geen weet van heeft. Het gaat om de website van Anthony Godett waarop hij zich als politieke gevangene presenteert. Dat was de quizvraag van de week, gesteld aan het eind van de post Een goede opinie, een goede website.

Ondanks het inschakelen van diverse contacten heb ik de website nog niet in mijn browser gehad. Wel stond er maandag in de Extra dat hij uit de lucht was, volgens Anthony Godett het werk van het Recherche Samenwerkings Team (RST) in Nederland.

De toekomst lijkt een eindje verder weg.

Posted by CasaSpider at 8:56 PM | Permalink | Comments (12)

Zondagmorgen ging de wekker om half acht. Dankzij het aflopen van de zomertijd is het verschil met Nederland nu vijf in plaats van zes uren. Om half acht begon Ajax-PSV en verwachtingsvol zette ik de televisie aan op ESPN, kanaal 700. Er werd wel gevoetbald maar het was een strandvoetbalwedstrijd tussen Frankrijk en Portugal. Straks gaan we ook nog strandgewichtheffen.

Teleurstelling wegslikken.
Koffie zetten.
Naar Langs de Lijn luisteren via internet.

Op het oog gehoor was het geen geweldige wedstrijd. Volgens de verslaggever speelt PSV als een Italiaanse club en dat mag gezien het resultaat als een compliment worden opgevat. PSV won traditioneel in de Arena, deze keer met 0-1 en was via Koné (bal op de paal) dichterbij de 0-2 dan Ajax bij de 1-1.

Dat het een traditionele overwinning betreft blijkt uit onderstaand overzicht:

• 12.11.2006 Ajax-PSV 0-1
• 11.03.2006 Ajax-PSV 0-0
• 20.03.2005 Ajax-PSV 0-4
• 08.02.2004 Ajax-PSV 2-1
• 15.12.2002 Ajax-PSV 2-4
• 25.11.2001 Ajax-PSV 1-3
• 08.04.2001 Ajax-PSV 0-1
• 15.12.1999 Ajax-PSV 1-3
• 15.11.1998 Ajax-PSV 2-2
• 21.12.1997 Ajax-PSV 3-4
• 22.12.1996 Ajax-PSV 0-2
• 05.11.1995 Ajax-PSV 1-1

In twaalf wedstrijden won Ajax éénmaal, speelde het drie keer gelijk en verloor derhalve acht keer. Doelsaldo 12-26.

Het is tijd voor een blik in www.voetbalpoules.nl en dan speciaal op de stand van zaken in de Webloggers-poule. Al geruime tijd gaat Tjebbe (Sander) aan kop, beslist is er nog niets. Zie hier de eerste 25 en de laatste 6 van onze subpoule die zelf op een ietwat teleurstellende 97e plaats bivakkeert. Er is dus ruimte voor verbetering.

Willisha van Madeirensers is de beste dame op positie 13.

Posted by CasaSpider at 8:02 PM | Permalink | Comments (15)

Tegenwoordig lezen wij doordeweeks de Extra in plaats van de Vigilante. De Extra is een beetje moeilijker maar levert meer informatie. Een column in deze Papiamentstalige krant die mij aanspreekt is Bosina Bla Bla, letterlijk Luidspreker Bla Bla. Het is een goede column.

Vraag: Wat maakt een column goed?
Antwoord: Een column is goed als hij de mening van de lezer bevestigt dan wel verbreedt dan wel op subtiele wijze verandert.

In de dagen na het bereiken van het historische akkoord tussen Nederland, Curacao en Sint Maarten is na de aanvankelijke euforie steeds meer kritiek te beluisteren. Velen menen dat in plaats van Aruba Plus als beoogd resultaat slechts een Antillen Min is behaald. Met name de invloed van Nederland op het terrein van Justitie wordt gehekeld.

Nu heeft Curacao zo'n beetje het grootste aantal politieke partijen, het grootste aantal vakbonden en het grootste aantal radiostations per hoofd van de bevolking ter wereld, iedereen vindt zijn mening de belangrijkste. Iedereen behalve ik natuurlijk.

De delegatie die naar Nederland is gegaan om te onderhandelen vertegenwoordigde een groot gedeelte van de bevolking. Alleen Frente Obrero (FOL) heeft principieel verstek laten gaan. Als dit akkoord wordt afgewezen, wie moeten we dan in vredesnaam sturen? Curacao heeft duidelijk behoefte aan een sterke leider als Sarah Wescot-Williams van Sint Maarten.

In de column van zaterdag verbaast Bosina Bla Bla zich over de paradox op Curacao tussen enerzijds de grote internet-dichtheid en anderzijds het lage nivo of zelfs ontbreken van websites op commercieel en vooral politiek gebied. Zo heeft president Hugo Chávez van Venezuela niet minder dan 21 verschillende websites volgens de column.

Zelfs in een op internet-terrein achterliggend land als Nicaragua heeft de Frente Sandinista de Liberación Nacional (FSLN) van Daniel Ortega een gelikte website waar op Curacao geen enkele partij ook maar bij in de buurt komt. Hetzelfde geldt voor de website van Dr. Leonel Fernández, president van de Dominicaanse Republiek.

Eind november 2005 heb ik het al eens gedaan, een review van websites van politieke partijen op Curacao. De verkiezingen zaten er toen aan te komen, dat is meestal wel een inspiratiebron om een site nieuw leven in te blazen. Een kort rondje langs de velden met als basis de links naar politieke partijen in de rechter marge van het CasaLog:

• Ban Vota: Het goede nieuws is dat de site in de lucht is, op het eerste gezicht is er sinds een jaar geleden echter helemaal niets veranderd.
• Forsa Korsou: Website uit de lucht.
• Frente Obrero (FOL): Website under construction. Forever?
• Niun Paso Atras (NPA): Website linked nu naar een hypotheek-portal!
• MAN: Niets werkt meer op deze voorheen redelijke site. Sinds 7 oktober 2006 wordt er gewerkt aan een nieuwe website.
• PAR: Sinds de verkiezingen van januari 2006 is er niets meer aan deze website gedaan.
• PLKP: Enorm rommelige site met een lange intro en vervolgens andere programmatuur met lange laadtijd. Nieuwe informatie is niet te vinden.
• PNP: Nog steeds vindt men eerst informatie uit november 2004, niet echt actueel dus.
• C'93: Feitelijk het weblog van Stanley Brown dat is bijgehouden tot 10 oktober 2006 hetgeen meteen een eerste prijs oplevert in deze mini-poll.
• MPK: Coalitiepartij zonder website.

Een triest overzicht dat overigens niet uniek is voor Curacao alleen. De twee grote partijen op Aruba te weten MEP en AVP hebben helemaal geen website.

Tot slot de quizvraag van de week. Anthony Godett heeft een nieuwe website gelanceerd waarin hij zichzelf als politieke gevangene presenteert en dat nog wel in vier talen. Wat is de url van deze website?

Posted by CasaSpider at 9:25 PM | Permalink | Comments (22)

Iets triggerde mij om de 30 stellingen op de website van www.stemwijzer.nl eens in te vullen. Omdat ik er nadien een post aan wilde wijden moest ik zelfs een tweede keer aan de bak. Het vreemde is nu dat ondanks dat ik bij mijn weten precies dezelfde antwoorden heb gegeven er toch een wezenlijk andere utslag uitrolde.

De twee uitslagen volgen later, eerst onthullen wij de trigger. Het is een artikel in de Amigoe getiteld Criminele Antillianen moeten terug. De link is Ohne Gewähr omdat de Amigoe de meest link-onvriendelijke online-krant is die ik ken. Morgen kan deze link alweer dood zijn.

Het artikel gaat over stelling #20: "Criminele Antillianen moeten terug naar de Antillen en daar de gevangenis in." Niet minder dan 78% van de deelnemers is het eens met deze stelling. Slechts 17% waaronder tweemaal CasaSpider is het ermee oneens en 4% weet het niet. De eerste vraag is waar het laatste procent is gebleven.

Er is slechts één stelling met een nog uitgesprokenere uitslag en dat is stelling #17: "Euthanasie moet mogelijk blijven." Maarliefst 90% van de deelnemers staat hier achter.

Het is moeilijk en gevaarlijk conclusies te verbinden aan de voorlopige uitslag met betrekking tot stelling #20. Hoeveel van de 78% tegenstemmers kennen een Antilliaan? Mijn eerste indruk is dat het een uiting is van het toenemende individualisme wat feitelijk een eufemisme is voor egoïsme onder de Nederlandse bevolking.

Had men het woord Antillianen vervangen door Marokkanen was de uitslag niet wezenlijk anders geweest. Men vergeet gemakshalve dat het om mensen gaat met een Nederlands paspoort.

's Middags gaf de website mij het advies om CDA te stemmen, met de SP op een goede tweede plaats. 's Avonds is het CDA plotseling gezakt naar de vijfde plaats en staat Jan Marijnissen op nummer één. En dat is conform mijn eigen gedachte, alhoewel ik vandaag in meerdere opzichten aangenaam ben verrast door Mariko Peters.

Concluderend werkt www.stemwijzer.nl 's avonds nauwkeuriger dan 's middags. Houdt daar rekening mee.

Posted by CasaSpider at 12:12 AM | Permalink | Comments (35)

Vanaf woensdagmorgen half acht belde ik naar het kantoor van Star Lease. Om acht uur werd er eindelijk opgenomen. "Je raadt nooit wat er is gebeurd", zei ik tegen Yair. "Hebben ze je gestopt?", was zijn eerste reactie.

De autopapieren bestaande uit keuringskaart, verzekeringsbewijs en belastingformulier ontbraken namelijk in mijn auto en de politie controleert heel regelmatig. Als de papieren ontbreken wordt de auto onverwijld in beslag genomen.

CasaSpider: "Neen, ik heb weer iets in de auto achtergelaten."
Yair: "Je rijbewijs?"
CasaSpider: "Haha, neen mijn Samsonite koffer."

Gelukkig stond de Toyota Corona nog bij Star Lease. De man die hem eigenlijk al heel vroeg op had willen halen kwam wat later. Yair beloofde mij de achtergebleven spullen met de autopapieren die ochtend nog langs te laten brengen. Een uurtje later was het zover, de Samsonite was terug.

O ja, het raam aan de bestuurderskant van de Corolla zoeft na een lichte tik op de daarvoor bestemde knop weer automatisch omhoog en omlaag. Als het meezit zit het ook mee.

Posted by CasaSpider at 12:15 AM | Permalink | Comments (18)

Mijn Samsonite en ik hebben een sterke band. Dat komt onder anderen omdat het een kado is van mijn moeder. Toen zij met CasasPa afscheid nam na een mooie vakantie in 1996 op Curacao wilde ze mij iets geven. Mijn moeder was toen al een paar jaar aan het dementeren. Terwijl zij op de laatste vakantiedag bij de kapper zat kochten mijn vader en ik de Samsonite. Bij het vliegveld vond de officiële overhandiging plaats. Mijn moeder was echter een beetje in de war, gaf de Samsonite aan mijn vader en liep weg. Gelukkig deed mijn vader niet flauw en gaf de Samsonite toch aan mij.

Wat doet men met een Samsonite? Er kan een heleboel in, papieren, agenda's, visitekaartjes, cd's en niet te vergeten het dagelijkse brood. Om de zoveel maanden wordt het moeilijk om hem fatsoenlijk dicht te doen en is het tijd om de Samsonite uit te mesten. Twee of drie keer tilde ik hem op terwijl hij niet dicht was. Dat zorgt voor een verrassend grote chaos op de grond.

Vergeleken met Luchiano (9) heb ik een suf leven. Elke dag ben ik benieuwd wat hij nu weer in zijn weblog schrijft, de titel is vaak al een klein verhaal. Dinsdag had hij voor de tweede keer deze week een onvoldoende voor zijn Taalmap, maandag was het een vijf en nu een tweeëneenhalf.

Iedereen kan fouten maken, maar ik kan slecht tegen mensen die twee keer dezelfde fout maken.

Yair van Star Lease belde. Het liep tegen vijven en het was druk op het werk. Mijn Toyota was klaar, of men hem even kon komen ruilen tegen de Corona. Geen probleem. Ik herinnerde mij nog heel goed wat er precies een week eerder gebeurd was. Toen kwam de Corona en ging de Corolla, samen met mijn rijbewijs en de afstandsbediening van het electrische hek. In alle haast kon ik die toen gaan ophalen bij No Limit Body Shop, vlak voordat CasasPa en Truus naar Hato International Airport gebracht moesten worden.

Wat een stress.

Deze keer was ik beter voorbereid en haalde de auto op mijn gemak leeg. Diverse papieren, het rijbewijs en de remote control. Yair belde nog een keer, nu om te vertellen dat per ongeluk de autopapieren niet in de Corolla lagen. Die zouden de volgende dag gebracht worden. De medewerker van Star Lease verscheen en we ruilden van auto.

Ik moest nog even werken en plotseling schoot me te binnen dat ik een plastic zakje met kleingeld, ongeveer tien Antilliaanse guldens, in een opbergvakje links voorin had laten liggen. "Och, qua benzine spring ik er gunstig uit dus laat ze die guldens maar voor iets leuks gebruiken", dacht ik onbekommerd.

Tijd om naar huis te gaan. Ik deed de laptop in de tas en liep naar de kast waar mijn Samsonite altijd ligt. Op de kast lag echter niets. "Shit, &*$*%^!" Vaak laat ik de Samsonite 's middags in de kofferbak van de auto liggen, immers mijn brood eet ik 's morgens op. En zovaak heb ik geen cd of iets anders nodig.

Wat kan een mens kwaad zijn op zichzelf. Dat werd er niet beter op toen bleek dat het raam aan de bestuurderskant niet meer met een lichte tik automatisch naar boven en beneden zoeft, neen nu moet ik de knop vasthouden. En dan te bedenken dat alleen de motorkap heel licht geraakt is bij de aanrijding op de parkeerplaats van UTS. Het linker voorportier had er helemaal niets mee van doen en het raam functioneerde uitstekend. Maar nu dus niet meer.

Woensdagochtend mag ik Yair bellen om mijn Samsonite terug zien te krijgen. Ezel die ik ben.

Posted by CasaSpider at 12:02 AM | Permalink | Comments (14)

Afgelopen zaterdag kocht ik gewoontegetrouw de Extra en de Vigilante, twee Papiamentstalige ochtendkranten. Mijn oog viel op de achterkant van de Extra waar een paginagrote advertentie van de politieke partij PAR stond.

"Den union nos team a logra", luidt de tekst gevolgd door "Danki Emily, Pabien Korsou!"

Vrij vertaald iets als: "Door eenheid heeft ons team het bereikt. Bedankt Emily, gefeliciteerd Curacao." Ons team slaat op de drie personen op de foto. Het zijn van links naar rechts Zita Jesus-Leito, Emily de Jongh-Elhage en Etienne Ys. Drie prominente PAR-leden. Met deze advertentie claimt de PAR kennelijk het succes van het bereiken van het historische accoord met Nederland.

Sarah Wescot-Williams, dacht ik.

Dat behoeft enige toelichting. Na het tekenen van het slotaccoord heerste er een uitbundige stemming in de grote zaal van het Spaansche Hof te Den Haag. Er werden vele toespraken gehouden. Degene die eruit sprong was de toespraak van Sarah Wescot-Williams, leidster van de Democratische Partij (DP) Sint Maarten.

Citaat uit de Amigoe van 3 november 2005, auteur Michael Willemse:

Echte emotie en applaus wist haar Sintmaartense collega Sarah Wescot-Williams (DP) los te maken toen zij – wellicht ook met de verkiezingen over een paar maanden in gedachten – haar politieke tegenstanders William Marlin en Gracita Arrindell van de oppositiepartijen NA en PPA naar voren riep om met haar 'als de politieke leiders van het kleinste land van het Koninkrijk' het podium te delen. "We hebben zes jaar gewacht. Het onmogelijke hebben wij mogelijk gemaakt. You have proven the critics wrong!". En tegen Nicolaï: "U heeft uw nek uitgestoken. Wij zullen bewijzen dat u dat terecht heeft gedaan. God bless the Netherlands, the islands and the people of St. Maarten!"

In de onderhandelingen vormde ook de Curacaose delegatie een front. Alle aanwezige partijen deden mee en stonden voor één zaak, een welhaast unieke gebeurtenis voor Curacao. De PAR-advertentie van zaterdag 4 november komt voor velen derhalve als een koude douche.

Toen premier Emily de Jongh-Elhage bij aankomst op Curacao werd geconfronteerd met de advertentie was zij er niet blij mee.

Alle posts met als onderwerp de Slotverklaring zijn te vinden in het dossier Slotakkoord 02.11.2006.

Posted by CasaSpider at 7:11 AM | Permalink | Comments (10)

We zijn bij aanbeland bij een nieuwe mijlpaal. Op zondag 5 november 2006 heeft Diana de respectabele leeftijd van een half jaar, zes maanden ofwel 184 dagen bereikt. Gefeliciteerd, mijn kleine prinses.

Een maand geleden schreef ik dat zij dol is op zitten en dat is alleen maar erger geworden. Inmiddels hoeven we (bijna) niet meer bezorgd te zijn voor omvallen. Op bed doet ze dat (omvallen) soms expres. Echt kruipen kan ze nog niet, maar met een combinatie van draaien, omrollen en door middel van haar kont in de lucht steken komt ze overal waar ze wil.

Het aantal geluiden dat Diana voortbrengt alsmede het volume waarop neemt gestaag toe. Soms ligt zij tevreden baby-geluiden te maken, maar ze is op haar leukst als ze zit en met gebalde vuisten een krassende kraai dan wel een bronstige baviaan nadoet. Meestal gooi ik er dan ook een paar fantasiegeluiden op hoog volume tegenaan wat zij wel geinig lijkt te vinden.

Vrijdagavond om 19:20 viel ineens het licht uit. Waarom dat eigenlijk altijd ineens moet gebeuren is mij niet duidelijk, handig is het in ieder geval niet. Lucy en Luchiano (9) vloekten, zij waren juist op de tekenfilmserie Avatar aan het wachten. Ik was herstellende van een griepje en vond het een mooie gelegenheid om op bed te gaan liggen.

Luchiano lag naast me in het donker en we kletsten wat. Het was warm zonder ventilator. Ik rekende op zes uur zonder stroom, tot ongeveer twee uur in de ochtend. Maar even onverwachts als hij verdween was de stroom daar ineens weer. De lichten floepten aan, wat een opluchting. Luchiano was zelfs dolblij. Een goed moment om te beseffen hoe weinig waardering wij in de regel hebben voor dingen die wij als vanzelfsprekend zien.

Een baby van 184 dagen oud heeft daar nog geen last van. Iedere keer als er voor haar een bekend gezicht opduikt kijkt zij verrast en begint te lachen. Iedere keer even blij als de vorige keer of zelfs blijer. Tja, ik wil Diana's plezier niet bij voorbaat bederven, maar eens zal ook zij de beschikbaarheid van electriciteit als vanzelfsprekend beschouwen.

Dat hoop ik tenminste wel.

De tijd gaat geruisloos voorbij. Gedurende de eerste maanden huilde Diana regelmatig. De laatste tijd, ik kan niet precies aanwijzen wanneer, gebeurt dat veel minder. Zij kan zichzelf tegenwoordig goed bezighouden. Vooral het in buikligging op haar onderarm sabbelen is een populaire activiteit. Waarschijnlijk een signaal dat er tanden aan zitten te komen.

Voor later heb ik de hierboven afgebeelde foto-collage gemaakt, zo kan Diana haar ontwikkeling per maand volgen. De achtergrond is een reliëfafbeelding van waarschijnlijk de eerste foto die ik van Lucy en Diana na de geboorte heb genomen. Zondagmiddag hebben we in de tuin de officiele zes maanden-foto geschoten. Bijna letterlijk gezien het pistool in Luchiano's hand.

Zoals zij daar in haar stoel zit met die vlaggetjes zie ik Prinses Diana nog wel eens als premier van het nieuwe land Curacao.

Posted by CasaSpider at 7:24 AM | Permalink | Comments (23)

Voor de zesde keer verschijnt alhier de ranglijst met het meeste commentaar. Voor de vijfde keer steekt Cyberjunk met kop en schouders boven de overigen uit. De eerste zinnen zijn het gemakkelijkst, met dank aan Cyberjunk en copy/paste.

Twee gebeurtenissen drukken hun stempel op de ranglijst van de maand oktober. Ten eerste de server-crash bij TotalChoice op 28 oktober. Hierdoor was het CasaLog een dag niet bereikbaar en, nog erger, is een aantal comments verloren gegaan. Ten tweede is top-reageerder Cyberjunk eind oktober kortstondig in retraite gegaan.

Haar grootste concurrent GJ heeft geen gebruik (misbruik?) van de situatie gemaakt en eindigt op een keurige tweede plaats. Als FC Groningen het in de Eredivisie dit jaar net zo goed doet is hij dik tevreden.

Op 25 september 2006 is Luchiano (9) gestart met zijn weblog Latios. Hij heeft zwaarder onder bovengenoemde server-crash geleden dan CasaSpider. Door het ontbreken van een recente backup zijn niet minder dan zes entries verloren gegaan, onder meer die over zijn verjaardag. Het alltime comment-klassement van Latios ziet er als volgt uit.

In de rubriek Top-30 Entries with most comments hebben geen wijzigingen plaatsgevonden.

Links het aantal comments, vervolgens de datum van de post en tenslotte de titel van de post als link.

63 2006-05-06 Ongelofelijk
55 2006-01-09 Welkom op CasaLog v2
51 2005-10-20 Flashback: Woensdag 5 oktober 2005
43 2005-11-30 Slachtoffers, daders, journalistiek
42 2006-08-14 Jacob Gelt Dekker
42 2006-08-16 Jacob Gelt Dekker (2)
41 2005-01-07 Cumpleaños de Lucia
37 2006-03-01 LogSpiders® 2006
36 2006-06-25 Kut van de klotenbok
35 2005-01-14 Isla di Awaseru (3): Naar Mambo
35 2006-07-29 Hollanders
34 2006-03-22 Tweede Rapport Derde Klas
33 2005-02-07 Curacao Gran Marcha 2005
33 2005-06-01 Referendum Europese Grondwet
33 2005-08-01 Eredivisie 2005/2006
32 2006-03-21 Inburgeringstest 2005
32 2006-02-24 Teveel en te weinig
32 2005-01-22 Opvoeden is een beetje acteren
32 2005-04-20 Comenencia bij Raymann
32 2005-11-27 CasaMovie: All Your Base (CasaSpider Version)
32 2006-04-26 Tegen een muurtje opgelopen
32 2006-05-03 Voor alle F5'ers
31 2006-01-11 Wij weten het
31 2005-06-14 Natalee Holloway
31 2005-09-04 Het Statief
30 2004-12-01 CasaSpider geveld!
30 2004-12-14 Mijn nacht met Katja S.
30 2005-11-09 Baby's en Beugels
30 2006-06-06 Meeste commentaar in Mei 2006
30 2006-09-05 Herstel Koningin Emmabrug van start

In totaal zijn er 469 comments geplaatst in de maand oktober 2006. Commentaar op het meeste commentaar telt gewoon mee als commentaar. Alle posts over dit onderwerp zijn gebundeld in de category Meeste Commentaar.

Posted by CasaSpider at 11:38 AM | Permalink | Comments (19)

Curacao en Sint Maarten op weg naar autonomie, lekker belangrijk denkt het grootste gedeelte van Nederland. Men heeft wel iets anders aan zijn hoofd. Bijvoorbeeld welke vijf dames straks overblijven in Boer zoekt Vrouw.

Drie weken geleden kreeg mijn favoriete boer Gerrit aandacht op het CasaLog, nu is het de beurt aan boer Jochum. Jochum is de kalende, macrobiotische boer die op het eerste (en tweede) gezicht nogal moeilijk uit zijn woorden komt. In de voorselectie voelde hij zich niet echt op zijn gemak, naarmate het aantal vrouwen slinkt gaat het iets beter.

Overgebleven in de race om Jochum zijn Marieke en Nienke en deze vrouwen zijn waarachtig elkaars tegenpolen. Marieke wordt steeds luidruchtiger en blijer, het lijkt of zij haar Messias heeft gevonden op een EO Jongerendag. Nienke is een meer nadenkend type, vooral over zichzelf. Zij twijfelt aan haar gevoelens, aan die van Jochum en zoekt voortdurend bevestiging.

Een scene uit de aflevering van 3 november via BVN op Curacao.

Voice-over: "De onzekerheid is Nienke inmiddels teveel geworden..."

Nienke, van achteren door Jochum omstrengeld: "Ik weet het dus gewoon even niet. Dus ik denk misschien zegt dat al genoeg. Nou ja goed, dat jij het blijkbaar ook moeilijk hebt om te kiezen. Nou ja goed, dan moet ik er gewoon maar mee stoppen en moet jij voor Marieke kiezen..."

Boer Jochum, met zijn sonore stem: "Dat kan ik niet, kiezen..."

Nienke: "Je kent mijn gevoelens nu dat ik het gewoon niet weet en dat ik het morgen ook niet weet. Ik vind het gewoon een ongewone situatie..."

Boer Jochum: "Ja, dat is het ook..."

Nienke: "(...) moeilijk (...) verwacht (...) druk (...)"
Nienke: "Dan weet ik het gewoon niet meer. Dan denk ik als jij het ook niet weet (...) dan (...) uhh (...) ja (...)"

Deze mensen zijn nog in de kennismakingsfase. Wat moeten dat lange winteravonden worden als Nienke en Jochum vijf jaar met elkaar getrouwd zijn. Toch vindt Jochum kennelijk dat er groei zit in zijn relatie met Nienke. Bij Marieke dacht hij vanaf het begin: "Wauw!"

Volgende week vallen de beslissingen, behalve bij boer Gerrit. Want Eva is kwaad weggelopen.

Posted by CasaSpider at 2:22 PM | Permalink | Comments (9)

Op donderdagavond 2 november 2006 Nederlandse tijd werd een historisch accoord getekend door de drie partijen Nederland, Sint Maarten en Curacao. Laatstgenoemde twee eilanden krijgen een autonome status binnen het Koninkrijk. Download hier de slotverklaring in pdf-formaat.

Er is hard onderhandeld, vooral over het op het laatste nippertje door minister van Justitie Ernst Hirsch-Ballin ingebrachte voorstel dat Justitie net als Defensie en Buitenlandse Zaken onder één Koninkrijksminister dient te vallen. Dit voorstel was onacceptabel voor de eilanden.

Er is een compomis gevonden in de vorm dat de Nederlandse minister van Justitie in een extreme situatie onder voorwaarden als in Het Statuut beschreven kan ingrijpen als de minister van bijvoorbeeld Curacao zijn werk niet goed doet. Tevens wordt er een soort van Super Procureur-Generaal aangesteld voor de twee nieuwe landen alsmede de drie nieuwe Nederlandse gemeenten. In ruil hiervoor krijgen zowel Curacao als Sint Maarten een eigen Openbaar Ministerie en een eigen Politiekorps. Dat is meer dan waarop de eilanden vooraf hadden kunnen hopen.

Naar aanleiding van de post Bestuurlijk Overleg in Den Haag vroeg Lennart of dit een goede deal is voor Curacao. Ik ben van mening dat Curacao en ook Sint Maarten er vrijwel het maximale uit hebben gesleept. Van tevoren was duidelijk dat Nederland na kwijtschelden van het grootste gedeelte van de staatsschuld meer controle eist om nieuwe schulden te voorkomen.

Ook een nieuwe nationale munt en een eigen Centrale Bank voor de twee eilanden is op dit moment niet gewenst, alleen al vanwege de hoge kosten die dat met zich meebrengt. Het is wel een bijzondere situatie dat straks twee nieuwe landen (Curacao en Sint Maarten) en drie nieuwe Nederlandse gemeenten (Bonaire, Saba en Sint Eustatius) de munteenheid delen van de oude, niet meer bestaande Nederlandse Antillen. Dit is echter een kwestie die in een latere fase aangepakt kan worden.

Belangrijk is het punt van Justitie. Ik vind dat men enorm goed heeft gelaveerd en tot een voor alle partijen bevredigend compromis is gekomen. Sommige Curacaoenaars als Josephine Bakhuis-Trinidad (Papiamentstalig artikel) vinden het wellicht te weinig, anderen waaronder ikzelf zijn niet ongelukkig met het feit dat er, in een extreme situatie, uiteindelijk toch ingegrepen kan worden door Nederland.

Ook internationaal wordt hier ongetwijfeld positiever tegen aangekeken dan dat de eilanden volledige en onbeperkte zeggenschap hebben over een ook internationaal belangrijk onderwerp als Justitie. Ik ben, vreemd genoeg, niet bij de onderhandelingen aanwezig geweest maar hoor geluiden dat met name ex-premier van de Nederlandse Antillen Suzy Camelia-Römer een grote rol heeft gespeeld in het tot stand komen van het compromis op dit terrein. Dat is een compliment waard.

Samenvattend ben ik verrast door de daadkracht van de betrokken partijen, niet in het minst van de Nederlandse. Het is moeilijk in te schatten wat het aandeel van Atzo Nicolaï hierin is geweest. Heeft hij geoogst wat zijn D66-voorgangers Thom de Graaf en Alexander Pechtold hebben gezaaid of had Curacao zich anders nog steeds in een soort van Limbo bevonden? We zullen het nooit weten.

Hoe nu verder? Als de Curacaose delegatie terug is op het eiland dient zij uitleg te geven en verantwoording af te leggen aan de Eilandsraad over het gesloten accoord. Hierna wordt een nieuw Referendum gehouden waarin de bevolking zich over het accoord dient uit te spreken.

Ik stem voor het accoord. Als men realistisch is is er geen andere keuze. Een "neen" betekent dat Curacao jaren terug wordt geworpen in haar pogingen om uiteindelijk te komen tot onafhankelijkheid. Want zoveel is wel duidelijk, heel veel Curacaoenaars zien wat nu bereikt is en waarschijnlijk op 1 juli 2007 geëffectueerd wordt als een stap in de richting van eerst meer autonomie en vervolgens onafhankelijkheid.

Tot slot drie pagina's uit de Papiamentstalige ochtendkrant Extra:

• De voorpagina van de Extra op vrijdag 3 november 2006.
• Het accoord tussen Nederland, Curacao en Sint Maarten, deel 1.
• Het accoord tussen Nederland, Curacao en Sint Maarten, deel 2.

Alle posts met als onderwerp de Slotverklaring zijn te vinden in het dossier Slotakkoord 02.11.2006.

Posted by CasaSpider at 1:42 PM | Permalink | Comments (18)

Een grote delegatie uit Curacao en een uit Sint Maarten zijn in Nederland om zogenaamd Bestuurlijk Overleg te hebben met een Nederlandse delegatie onder leiding van minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties Atzo Nicolaï. Het overleg gaat over de ontmanteling van de Nederlandse Antillen en de nieuwe staatkundige positie van Curacao en Sint Maarten.

Op woensdag 11 oktober tekenden de K3, de kleine drie eilanden Bonaire, Saba en Sint Eustatius, een slotverklaring waarin zij aangeven een soort van Nederlandse gemeenten te worden. Nu is het de beurt aan de G2, de grote twee eilanden Sint Maarten en Curacao.

Bij het Referendum over de staatkundige toekomst op Curacao van 8 april 2005 heeft een meerderheid (68%) gekozen voor Optie A, Status Aparte ofwel autonomie binnen het Koninkrijk. Alle grote politieke partijen steunden deze optie. De vraag is alleen hoe deze optie ingevuld moet worden. Daar liet niemand zich over uit.

Dat veranderde na de uitslag van het Referendum. Er werd gerept over een Status Aparte model Aruba Plus. Aruba heeft haar Status Aparte in 1986 gekregen. Curacao en Sint Maarten wilden op 1 juli 2007 een minimaal gelijke Status Aparte als Aruba heeft.

Al snel werd duidelijk dat Nederland hier niet aan meewerkt. Zo is het vooralsnog uitgesloten dat beide (ei)landen een eigen Centrale Bank en een eigen munteenheid krijgen. Verschil van mening bestaat er over het Openbaar Ministerie en het Politiekorps.

Een passage uit de Brief aan de Tweede Kamer over de staatkundige vernieuwingen op de Nederlandse Antillen van Atzo Nicolaï:

"Afspraken zijn nodig op het gebied van rechtszekerheid en deugdelijkheid van bestuur. Bij de bestuurlijke schaalverkleining door het uiteenvallen van het Land Nederlandse Antillen moeten er betere garanties zijn voor een duurzame borging van rechtszekerheid en deugdelijkheid van bestuur. Met name door het wegvallen van een bestuurslaag is een versterkte positie van het Koninkrijk noodzakelijk."

Nederland vindt de (ei)landen te klein om deze belangrijke zaken zelf te regelen. Openbaar Ministerie en Politiekorps moeten gedeeld worden tussen Curacao en Sint Maarten. Daar bovenop wil Nederland dat dit Openbaar Ministerie feitelijk valt onder de minister van Justitie van het Koninkrijk, lees Nederland.

De grote troefkaart van minister Nicolaï is het voor 85% kwijtschelden van de staatsschuld van de Nederlandse Antillen. In totaal bedraagt deze schuld 5 miljard Antilliaanse guldens, het equivalent van 2.24 miljard euro.

Premier Emily de Jongh-Elhage vindt dit een royaal gebaar dat Curacao niet mag afwijzen. Politieke partijen als Frente Obrero (FOL) en Forsa Korsou zijn van mening dat Curacao haar kans op werkelijke autonomie nu verkwanselt voor een paar zilverlingen.

Een punt dat weinig belicht wordt is de verhouding tussen Curacao en Sint Maarten. Beide landen hebben eufemistisch gezegd een hekel aan elkaar. Men is elkaar liever kwijt dan rijk en dat is een van de overwegingen geweest voor beide eilanden om voor autonomie en daarmee opheffing van de Nederlandse Antillen te kiezen.

Ironisch genoeg zitten de twee grootste vijanden binnen de Nederlandse Antillen straks aan elkaar vast op belangrijke punten. Sint Maarten heeft duidelijk haast en is hierin tot dusverre redelijk meegegaan omdat men de nieuwe structuur er zo snel mogelijk door wil drukken.

Volgens bronnen heeft Wouter Bos aangegeven dat hij autonomie voor een klein eiland als Sint Maarten (33.000 inwoners) niet ziet zitten. Na 22 november kan Bos wel eens virteel minister-president zijn. Wellicht dat men zich daarom coöperatief opstelt, zelfs als dit betekent dat men de komende jaren aan Curacao vastzit.

Het Bestuurlijk Overleg had reeds afgerond moeten zijn, maar het is nog niet eens begonnen. Door veranderingen van gemaakte afspraken en nieuwe eisen van Nederlandse kant is men blijven steken in vooroverleg. Vooroverleg dat zeer lang duurt, er wordt gesproken over marathonsessies.

De Curacaose delegatie kan maar beter met een goed resultaat naar huis komen. Op het eiland is veel kritiek op de grootte van de delegatie en de daaraan verbonden kosten. Deze zijn geraamd op 128.000 Antilliaanse guldens ofwel ruim 57.000 euro.

Een fors bedrag dat echter gezien het doel van de missie in het niet valt bijj het één uur durende feestje ter gelegenheid van de introductie van het nieuwe beeldmerk van de stad Den Haag. Dat feestje kost namelijk 190.000 euro.

Alle posts met als onderwerp de Slotverklaring zijn te vinden in het dossier Slotakkoord 02.11.2006.

Posted by CasaSpider at 1:49 PM | Permalink | Comments (9)

Dinsdag was het zover, de laatste dag van CasasPa en Truus op Curacao. 's Middags haalde ik hen op bij het Plaza Hotel. Het was de bedoeling om even naar de dierentuin te gaan, maar Truus wilde liever de laatste middag bij ons thuis doorbrengen. Zo konden we een laatste partij boerenbridgen, een partij die glorieus door Lucy werd gewonnen.

Yair van Star Lease belde. Mijn Toyota moest nog steeds gerepareerd worden van de schade die door collega E.Z. op de parkeerplaats van UTS veroorzaakt is. Een medewerkster was al op weg met een vervangende auto. Snel mestte ik de mijne uit en kort daarna stond er een grijze Toyota Corona voor ons huis.

De Champions League wedstrijden begonnen. Live op ESPN was Barcelona-Chelsea te zien. Via internet luisterden we naar PSV-Galatasaray. De wedstrijden eindigden om kwart voor zes, precies de tijd dat wij naar Hato International Airport wilden vertrekken.

Maar het was pas iets over vieren, er was nog veel tijd over.

"Shit, &*$*%^! Ik ben vergeten mijn rijbewijs uit de auto te halen en ook de afstandsbediening voor het electrische hek!", riep ik bij het eten geven van de honden. Snel belde ik Yair die mij vertelde dat de auto al naar schadeherstelbedrijf No Limit Body Shop op Heintje Kool was gebracht. Dat is een heel eind weg en Yair legde me uit hoe daar te komen.

Wonder boven wonder reed ik er in één keer naar toe en sloot even later rijbewijs en remote control in de armen. Thuis werd het laatste gedeelte van Barcelona (2-2) en PSV (2-0) meegepikt. Truus zocht nog wat schelpen uit om mee te nemen en CasasPa deed de koffers definitief dicht. Ik bracht ze naar de grijze Toyota Corona en probeerde de achterklep open te doen.

"Shit, &*$*%^! De kofferbak gaat niet open, wat hebben ze me nu weer voor auto gegeven", brulde ik. De straat genoot mee. Ik draaide de sleutel naar links, naar rechts, drukte erop maar de kofferbak gaf geen krimp. In het ergste geval moesten de koffers maar op de achterbank.

CasasPa wilde het ook wel even proberen. Hij drukte op de knop en de kofferbak ging direct open. Er is teveel onrecht in de wereld. Meteen probeerde ik het ook. "Niet doen", zei Lucy nog. "Straks gaat hij weer niet open." Maar ik kan heus ook wel kofferbakken openmaken.

Lucy en Diana (5 maanden) bleven achter, de anderen reden naar Hato. We waren ruim op tijd. CasasPa en Truus hadden via internet ingecheckt en hun instapkaarten bij ons thuis uitgeprint, alleen de bagage moest nog worden afgegeven. Toen dat gebeurd was hadden we nog een beetje tijd. CasasPa vond het beter om maar meteen door de Document Check te stappen. Dat halve uurtje is toch alleen maar uitstel van het onvermijdelijke afscheid.

Luchiano had het moeilijk bij het afscheid nemen. We zwaaiden nog een keer toen CasasPa en Truus op de trap naar boven liepen. Toen gingen we naar de auto. Bij het oversteken zag ik dat Luchiano huilde en probeerde hem te troosten. Het waren twee leuke weken waarin hij veel met zijn opa en oma is opgetrokken.

Na het eten ging ik ietwat grieperig op bed liggen. Luchiano schreef zijn verhaaltje en kwam toen bij mij liggen om te lezen. De titel van zijn verhaal luidt Opa en oma gingen weg waarin hij zijn gevoel over het afscheid mooi beschrijft. Daarom gebruik ik dezelfde titel als Luchiano.

Posted by CasaSpider at 1:28 PM | Permalink | Comments (13)