CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Eens zag ik een leuk filmpje op YouTube (Buma betaal-alert!) van een Amerikaan die haarscherp het verschil tussen mannen en vrouwen uitlegt. Mannen denken in afzonderlijke dozen (the boxes don't touch) en bij vrouwen "everything is connected to everything". Het verbinden van op het oog losstaande zaken is een kunst waarbij ik plotseling aan een oudjaarsconference van Freek de Jonge moet denken. Die kon dat goed, maar was toch geen vrouw.

Ergens lees ik "Lucas" en een paar seconden later hoor ik op de radio "Lucas".
Ik denk aan "Vught" en een paar seconden later hoor ik het op de radio.
Bestuurt CasaSpider met zijn hersenen misschien alle radiozenders?

Laat de Buma het maar niet horen, want kennelijk maak ik dingen openbaar. En daar moet voor betaald worden. Het programma Opgelicht ontmaskert wekelijks notoire oplichters. In plaats van deze schelmen in de boeien te slaan mogen zij ongestoord hun gang gaan. 'Het heeft geen prioriteit', aldus de politie. Het is toch een beetje een gekke wereld waarin wij leven.

Overigens mag men nooit het ene kwaad goedpraten met het andere. Jaren geleden toen ik nog bij de Detam werkte kwam collega Willem Bakker bij mij langs. "CasaSpider, ik heb een goed idee. Het is een gokspel op basis van de lottotrekking. De deelnemers kiezen tien getallen. Na de lottotrekking van zondagavond strepen zij de getallen die daar vallen weg. Degene die het eerst zijn tien getallen heeft weggestreept wint de pot."

Het spel is een combinatie van Lotto en Bingo. Daarom kiezen we voor de naam Debilo, Detam Bingo Lotto. Ik programmeer het eerst in Turbo Pascal en doe dat later nog eens dunnetjes over in Oracle Forms 3.0. We hebben veertig deelnemers en willen het ook aan andere afdelingen aanbieden.

Voor de zekerheid vragen Willem en ik toestemming aan onze afdelingschef, Ron Noordhoek. Ooit in een kroeg zei hij tegen mij: "Weet je wat het met jou is? Jij stelt vragen en geeft zelf de antwoorden." Tsja, als niemand betere heeft. Ron is geen voorstander van het Debilo-concept. "Officieel mag het niet, er moet belasting worden betaald." Het is toch wat, je legt met veertig man vijf gulden in en de belasting wil de helft van de pot. Ja, ook toen was Nederland al een beetje een gek land.

Willem en ik komen op de proppen met andere voorbeelden van officieel fout gedrag dat wel wordt getolereerd, ik kan er zo even niet opkomen welke. Dat doet er ook niet toe, want dan zegt Ron Noordhoek: "Als er aan de ene kant een fout wordt gemaakt rechtvaardigt dat niet automatisch een andere."

De les die men daaruit leert is geen slapende honden wakker te maken of om in Buma-termen te blijven niet alles openbaar te maken. Debilo ging gewoon door, misschien bestaat het zelfs nog steeds. Het laatste nieuws is dat eind 2004 Diamond Piet de pot wint.

Posted by CasaSpider at 6:49 AM | Permalink | Comments (8)

De Eredivisie is al een aantal weken onderweg en daarmee ook de voorspellingen in voetbalpoules.nl. CasaSpider heeft hier nog niet één keer over geschreven. Er is dus ruim voldoende rekening gehouden met de voetbalhaters, maar ook deze keer hoeven zij niet bevreesd te zijn. De kunst is schrijven zoals slimme moeders groenten door iets lekkers mixen waardoor de peuter toch zijn noodzakelijke vitamines binnenkrijgt.

In het weekend van 1 en 2 november viel mij iets op. Een van de toppers in de Webloggers poule is directeur SQL Integrator Curacao, Kees Barneveld. Hij doet mee onder de namen Kabritu di Keeshi en 1-0-1 CasaSpiderMepper. Tot mijn verbazing had hij zijn voorspellingen voor bovengenoemd weekend niet ingevuld, dat was voor het eerst. "Hier is iets aan de hand", dacht ik bij mijzelf.

In de post Piekwaarden op het toilet wordt gerept over werknemers van het bedrijf EMC (storage) die hun disk-systemen wereldwijd vanuit een centraal punt monitoren. In Japan zagen zij tegelijkertijd diverse systemen uitvallen, dat kon geen toeval zijn. Men tipte op een natuurramp als een aardbeving en dat was ook het geval. De EMC-mensen ontdekten dit nog voor de seismologen.

Op 5 november kregen wij het bericht dat onze interne meeting is uitgesteld in verband met een ongeval van de directeur Curacao. Kees heeft zijn been lelijk gebroken. Het precieze verhaal is mij niet bekend maar het is gebeurd bij het mountainbiken.

Voormalig Olympisch Kampioen Bart Brentjens vertoeft regelmatig op Curacao en geeft daar mountainbike clinics waar Kees graag aan meedoet. Volgens onze office-manager ging Bart goed bij een bepaald heuveltje naar beneden maar Kees niet, die kwam ten val. O ja, de office-manager zei ook nog dat men op die leeftijd vaak niet meer kan wat men vroeger nog wel kon.

Afijn, in de voetbalpoule is Kees ook behoorlijk gekelderd. CasaSpider bezet met zijn drie teams de eerste drie plaatsen, maar de competitie is nog lang. In het poule-klassement staan de Webloggers op een 69e (mooi getal!) positie op pagina 3. Hier wordt de bijdrage van Kabritu di Keeshi node gemist.

In de Verenigde Staten zijn sportliefhebbers dol op statistieken. Bij het honkballen wordt iedere slag, vangbal, aantal honken dat men loopt, fout etc. vastgelegd. Nederlanders hebben minder affiniteit met statistiek en (historische) uitslagen. Dagen ben ik op zoek geweest naar uitslagen en standen van het eerste team van vv Rijen. Niet te vinden.

Uiteindelijk kwam ik terecht op de officiële KNVB-site. Als men zich daar registreert heeft men toegang tot alle, maar dan ook alle voetbaluitslagen en standen. Geweldig! Tevens kan men alle teams die men wil volgen in een soort van favorieten zetten. Met een druk op de knop ziet men de resultaten, hier bijvoorbeeld Rijen D4. Een onverwachte parel, deze website van de KNVB.

Nog even terugkomend op Piekwaarden op het toilet waarin het gaat over het verhoogde waterverbruik in de pauzes van het programma van Peter R. de Vries over de ontmaskering van Joran van der Sloot. Vanavond is er wederom een uitzending van Peter R. de Vries waarin hij Joran voor de tweede maal ontmaskert, deze keer als vrouwenhandelaar in Thailand. Mijn voorspelling is dat ook vanavond piekwaarden op het toilet worden gemeten door Brabant Water. Maandag weten we meer.

Posted by CasaSpider at 12:24 PM | Permalink | Comments (10)

Bij de gemeente Rijen kan men gratis plastic zakken krijgen om (gevulde) pampers in te doen. Deze zakken deponeert men vervolgens in speciale incontinentiecontainers, bestaat er een mooier voorbeeld van alliteratie? Dat scheelt veel ruimte in de grijze 240 liter kliko die toevallig vanmorgen aan de beurt was om opgehaald te worden. Om de week is de grijze en dan weer de groene kliko aan de beurt.

In de kliko's zit een chip die registreert wanneer hij wordt leeggemaakt. Daarvoor moet per keer niet minder dan zes euro betaald worden, tenminste voor de 240 liter grijze versie. De groene 140 literbak kost € 2,65. Voeg daar een vastrecht van € 126 per jaar aan toe en men praat al snel over € 30 per maand. Voor een beetje rommel. Het systeem van variabele heffing gebaseerd op het principe de vervuiler betaalt heet Diftar.

Maar het blijft duur.

Ik parkeerde de donkerzwarte Volkswagen Jetta (gratis) op het dak van de Albert Heijn en daalde met de roltrap af naar de winkel. Het zijn van die gladde roltrappen, waar winkelwagentjes op kunnen. Dus niet met treden. Toen de boodschappen gedaan waren liep ik naar boven over de roltrap waardoor mijn snelheid verdubbelde.

Er stond een kind op de roltrap. Het kind begon achteruit te lopen om het verblijf op de roltrap te verlengen. "Dat is nu een verschil tussen volwassenen en kinderen", dacht ik bij mijzelf. Alleen kinderen lopen achteruit of in tegengestelde richting op roltrappen.

Woensdagmiddag was het mijn beurt voor een beoordelingsgesprek bij SQL Integrator in Rijswijk. Ondanks dat er niet veel te beoordelen viel, immers de ultieme opdracht is nog steeds niet voorbij gekomen, was het een lang en niet onaangenaam gesprek. Om kwart voor vier stapte ik in de auto om terug naar Rijen te rijden. Het betreft bijna 90 kilometer over haast alleen maar snelweg. Toch kon Lucy mij pas om zes uur thuis verwelkomen.

Donderdagmiddag was er een sollicitatiegesprek bij een klant in Den Bosch. Het gesprek verliep goed, met een beetje pech geluk mag ik er maandag beginnen. Het leuke daarvan is dat dingen afgedwongen vaak op hun plaats vallen.

Zo kwam het mij in oktober niet slecht uit dat er geen werk was. Ook de eerste week van november waren er genoeg dingen te doen. De laatste twee, drie weken begint het echter te kriebelen. De handen jeuken om weer eens lekker aan de slag te gaan. Onze direkteur vindt dat overigens ook tijd worden, mijn noodgedwongen vakantie maakt hem een beetje verdrietig.

Tot nu toe is er een aantal gesprekken geweest met mogelijke klanten in de omgeving Den Haag. Qua reistijd niet echt een handige plaats voor mij om te werken. Neen, dan Den Bosch. Vanmiddag vertrok ik net als woensdag om 15:45 huiswaarts, deze keer was de aankomsttijd niet 18:00 maar 16:20.

De puzzelstukjes lijken op hun plaats te vallen.

Posted by CasaSpider at 7:58 PM | Permalink | Comments (26)

Zaterdag stond een upgrade op de planning van één van de twee Oracle installaties op een testserver naar RDBMS-versie 9.2.0.6. Na de software-upgrade moesten vier databases gepatched worden naar de nieuwe versie. Wat is DBA toch een prachtberoep. Sommigen scheren in een F16 met Mach-2 een paar meter boven een zoutvlakte en anderen drukken op wat knoppen om van 9.2.0.5 naar 9.2.0.6 te gaan.

Ik zou het wel weten!

"Wat zal ik eens aantrekken?", dacht ik bij mijzelf. Niet onbelangrijk, wat men aantrekt voor een upgrade. Ik ben een winnaar en sinds jaar en dag is AC Milan mijn club nummer één.

Ja, eigenlijk Feyenoord maar die zien we niet zo vaak in actie op Europees nivo. De liefde dateert uit de tijd van Prati, Schnellinger en de weergaloze Gianni Rivera maar dat is een ander verhaal.

Ik trok mijn AC Milan shirt aan. Het sloot als een tweede huid om mijn lichaam.

Vrijdagavond won AC Milan in Monaco de strijd om de Supercup tegen Sevilla met 3-1. Het was een wedstrijd die overheerst werd door de dood van de 22-jarige Sevilla-speler Antonio Puerta op dinsdag 28 augustus.

Toen Renato na een kwartier de score opende voor Sevilla vierden de spelers de goal op ingetogen wijze, allen met de blik en de wijsvinger naar de hemel gericht.

De upgrade verliep zonder noemenswaardige problemen. Zonder naar de hemel te hoeven kijken hebben we afscheid genomen van RDBMS-versie 9.2.0.5.

Posted by CasaSpider at 3:55 PM | Permalink | Comments (18)

Remco Claassen is op het eiland. Dat houdt in dat op diverse plaatsen Mission Statements en jongleerballen uit het vet worden gehaald. Ja, ook ik heb een Mission Statement maar niet paraat. Het staat ergens in een boekje geschreven.

Toch moeten we verder en nu is het de beurt aan ons bedrijf, SQL Integrator. In twee sessies van vier uren maakten we een eerste aanzet. Vorige week vrijdag van 16:00 tot 20:00 was de eerste sessie en donderdagavond op dezelfde tijd de tweede en tevens laatste. Beiden in het Trupial Inn. Opvallend is dat het thuisfront, het mijne dan toch, absoluut niet vindt dat hier sprake is van werk. Misschien dat de aansluitende borrel daar iets mee van doen heeft.

Wat hebben we globaal gedaan? De eerste activiteit bestond uit het definieren van onze stakeholders. Voorbeelden van stakeholders zijn de klant, de leverancier en de werknemers zelf. Per stakeholder schrijft men groepsgewijs een aantal typerende woorden op, woorden die vervolgens in een korte en krachtige zin worden gebruikt als paragraaf van het Mission Statement.

Of we hier allemaal in (willen) geloven is de vraag. De materie is afkomstig van kopstukken op het gebied van persoonlijkheidsontwikkeling als Stephen Covey. Remco heeft hier een mooie mix van gemaakt en brengt deze overtuigend en met humor. Hij had evengoed cabaretier kunnen worden.

Zelf ben ik ietwat sceptisch maar volgens Remco maken mensen met realiteitszin nooit buitenissige dromen waar. Bovendien, als men niets doet heeft men ook niets. En de sessies zijn zeker niet saai ondanks veel theorie en groepsopdrachten.

Na het formuleren van de Mission Statement paragrafen per stakeholder volgt de stap om een en ander te concretiseren. Dit geschiedt door het bedenken van gedragsregels die voortkomen uit eerdergenoemde paragrafen. Een voorbeeld hiervan is dat als men in het Mission Statement zegt betrouwbaar te zijn voor de klant hier wij komen altijd op tijd en zo niet lichten wij de klant direct in als gedragsregel uit voort kan vloeien.

Gedragsregels zijn belangrijk, immers volgens de theorie van The Circle of Influence heeft men alleen invloed op zijn eigen gedrag. Invloed op anderen is altijd indirect en vindt plaats via het eigen gedrag. Dat kan nog eens van pas komen als men zijn partner wil manipuleren.

Remco gaf als voorbeeld van een gedragsregel dat in een bepaald bedrijf de telefonistes zelf bedachten dat een telefoon maximaal vier keer mocht overgaan voordat er werd opgenomen. Zover ben ik nog lang niet. Als in onze kamer een werknemer er even niet is en zijn telefoon gaat oneindig vaak over wekt dit veel irritatie. "HIJ IS ER NIET!", roep ik dan meestal door de ruimte. Als het gerinkel doorgaat check ik het display van de betreffende telefoon om te achterhalen welke gek zolang een complete kamer van het werk houdt.

Het is duidelijk dat ook bij CasaSpider ruimte is voor groei.

Om acht uur waren we nog lang niet klaar maar begon wel de borrel. Het is de bedoeling dat we zonder Remco het stukje van de gedragsregels afmaken en tevens een aanzet tot de stap die daar weer op volgt, het formuleren van onze One Year Goals. Doen we dat niet is Remco de volgende keer boos op ons. Interessant is om te zien in hoeverre persoonlijke doelstellingen die van het bedrijf al dan niet gaan kruisen.

Na de droge kost is het tijd voor wat beeldmateriaal, om een kleine impressie te geven:

• Frank en Erwin wachten de Customer op met een glimlach en gebalde vuist.
• Remco Claassen legt nogmaals uit wat de bedoeling is van deze avond.
• Richard (speciaal voor de familie Maat in Zeeland), Kees en Vanessa lijken het over het brandblusapparaat te hebben. Maar dat is niet zo.
• Lahrn is het jongleren niet verleerd, de twee gele lampen hangen gewoon aan het plafond.
• De afsluitende borrel met spiezen, drank en wederom Richard (rechts) speciaal voor de familie Maat in Zeeland.
• Remco en Lahrn en rechts van hun een glimp van... Nog een vraag, is Lahrn ontzettend veel aangekomen of is Remco juist afgevallen ten opzichte van 18.02.2005?

Alle posts op het CasaLog met betrekking tot Remco Claassen en Effectief Leiderschap zijn gebundeld in de category Remco Claassen.

Posted by CasaSpider at 11:06 PM | Permalink | Comments (20)

1.

Donderdagavond hadden we een Technical Meeting van SQL Integrator in het Avila Beach hotel. Niet in ons gebruikelijke zaaltje dat bezet was, maar ernaast. De meeting verliep zoals altijd, HRM-dingetjes, Sales-dingetjes en een aardige presentatie van Krijn over Prince2 die tegen de verhouding in tamelijk lauw werd ontvangen en tenslotte waar iedereen met smart op wachtte: de afsluitende borrel.

Hoogtepunt was het afscheid van Jeroen Koops die met zijn gezin terug gaat naar Nederland. Een afscheid gaat altijd gepaard met zoenen van een van onze office-ladies. Nu Manja naar de concurrentie is vertrokken neemt Melisa Rosa, een dergelijk prachtige naam moet men gewoon voluit schrijven, de honneurs waar.

Uiteraard weigerde mijn camera op het moment van de kus tussen twee niet-partners en dus moest hij over. Let op het gezicht van Antonio tijdens de omstrengeling. Een kus die overigens netjes op de wangen werd gegeven. "Was dat alles? het deed nog geeneens pijn!", lijkt Jeroen te zeggen.

Jeroen, ik wens jou en je gezin veel succes en voorspoed in Nederland. Je zult nog wel eens denken aan het Happy Hour op Wet&Wid als de Insulinde door de ondergaande zon vaart terwijl bij jullie de hagelstenen door de ruiten kletteren.

2.

Zaterdagmorgen was er ook een soort van afscheid, de laatste karateles van het seizoen. Sensei Ivonne was moe, naar eigen zeggen zelfs gebroken. Zij had 17 uur aan een stuk door aan een belangrijke conversie gewerkt. Niet alles is goed gegaan gezien ook een aantal dringende telefoontjes tijdens de les. Als dinsdag alle currencies maar goed staan.

Luchiano (9) kwam wat langzaam op gang, hij is bepaald geen ochtendmens. Pas toen er tegen stootkussens geschopt mocht worden kwam het enthousiasme. Ook sparren doet hij graag, volgend seizoen staan er echte wedstrijden op het programma.

Tenminste als zijn moeder het goed vindt. Op de foto voert Kristi van Kridan een mooie mawashi-geri uit, zij heeft afgelopen zondag de groene band behaald.

3.

Ieder half jaar, dat is vaste prik, verhaalt het CasaLog over het nieuwe nummerplaatbelastingaddendum. Een woord dat nog niet in de Dikke van Dale te vinden is maar wel via Google.

Voor de historie van het nummerplaatbelastingaddendum leze men de post Uitvinder van een woord. Op deze wijze kan men mooi de groei van Diana (1) monitoren. Bij de zich in vreemde bochten wringende Luchiano (9) is dat een stuk moeilijker.

Grijs is de kleur van het opzetplaatje dat een medewerker van Star Lease vrijdagmiddag just in time op de nummerplaat van de donkerblauwe Toyota zonder moon-/sunroof schroefde. Vanaf 1 juli worden auto's zonder grijs nummerplaatbelastingaddendum zonder mededogen van de weg gehaald en in beslag genomen.

Er zijn mensen die geen zin hebben om autobelasting te betalen. Liever lenen zij het opzetplaatje van een andere auto. Daarom klonk Star Lease deze vast op de nummerplaat maar dat doen ze niet meer. Op mijn vraag waarom niet antwoordde de Star medewerker dat het geboefte er dan gewoon de hele nummerplaat afschroeft. En het is veel moeilijker om een nieuwe nummerplaat te krijgen dan een nieuw nummerplaatbelastingaddendum.

Posted by CasaSpider at 1:41 PM | Permalink | Comments (10)

Vroeger, we spreken nu over de tijd van voor de gipsen linker arm, dacht ik dat dat wel meeviel zo'n gipsen arm. Natuurlijk zijn er ergere dingen, maar het is knap vermoeiend. Geloof mij maar.

Ik heb het geluk dat ik met VPN van thuis uit kan werken en maak nu vijf tot zes uren per dag. Het moeilijkste is het typen met één vinger. Ten eerste vereist dit een andere manier van denken dan als men gewend is volgens het Scheidegger tien vinger blind-systeem te typen.

Vooral mijn favoriete editor vi vraagt nu om een geheel andere approach. Automatismen als Escape-dubbele punt-1,$s/^/regeninv.ksh / gaan met één vinger ineens een stuk langzamer.

Ten tweede veroorzaakt de houding waarbij de gipsarm voor de laptop ligt na een uur werken pijn in de schouderbladen. De enige remedie is even op bed uitrusten.

Er werd geclaxonneerd voor ons huis, ja zelfs diverse malen. Geen normaal Curacaos huis heeft een bel en veel mensen durven niet zomaar een vreemd terrein te betreden. Er kunnen zomaar uit het niets vandaan een paar Pitbulls of Rottweilers op je af komen stormen.

Daarom blijven de meeste mensen in de auto zitten, claxonneren en wachten tot er iemand komt kijken. De telefoon ging. Het was de mevrouw die buiten in de auto aan het claxonneren was. Ze bracht een soort van fruitmand namens mijn werkgever SQL Integrator, dat is nog eens een aardig gebaar. De appels waren wel wat oud maar gelukkig zaten er ook chips en koekjes in het pakket.

Een zak chips per dag houdt de dokter weg of hoe luidt dat vreemde niet eens rijmende gezegde ook weer. De schouderbladen doen van zich spreken, hoogste tijd voor een pauze.

Posted by CasaSpider at 1:58 PM | Permalink | Comments (17)

Een tijdje geleden kregen alle SQL Integrator werknemers een email van onze Office Manager Manja waarin zij mededeelde een nieuwe uitdaging gevonden te hebben. Per 1 juni wordt zij directiesecretaresse bij KPMG maar wat kan ons dat nu schelen, immers het babe-gehalte van onze vestiging daalt met sprongen!

Vrijdagavond was haar afscheidsborrel. Andrew hield de eerste speech en hij had er veel werk van gemaakt. De een na de ander volgde, Kees, Andre en Lahrn. Dat is nu het mooie van Curacao, de mannen voeren het woord en de vrouwen zitten mooi te wezen. Uhh... rollback, geintje!

Het afscheid door de mannelijke werknemers stond in het teken van het zoenen. Iedereen nam de gelegenheid waar om Manja er een of meer te geven. Nathanael deed zelfs net of hij een speech wilde houden, maar eiste eerst een zoen. Na de zoen liep hij doodgemoedereerd maar intens gelukkig weg.

Manja's vriend Ryan hield een oogje in het zeil en kwam zelf ook aan zijn trekken. Zeker toen Manja getroost moest worden toen er wat tranen opwelden na haar eigen afscheidsspeech. Na acht jaar intensief bij alles wat SQL Integrator Curacao heet betrokken te zijn geweest is dat niet verwonderlijk.

Over zoenen gesproken, opvallend was dat de CasaCamera keer op keer weigerde op het moment dat iemand een zoentje wilde stelen. Krampachtig hield ik de knop ingedrukt maar meestal gebeurde er niets. Het voordeel hiervan was dat menige zoen overgedaan moest worden. Alleen bij werkelijke partners reageerde het apparaat direct. Dat werd aan het eind nog eens bewezen met Ino & Bente.

Ondanks een in feite trieste gebeurtenis als een afscheid zat de sfeer er goed in. Ook de kinderen vermaakten zich prima met GameBoy, computers, tikkertje, verstoppertje, acrobatiek etc. Het was voor Luchiano (9) en mij niet gemakkelijk ons los te rukken. Lucy stond ons thuis al ongeduldig op te wachten.

Voor CasaSpider geen zoen maar de deegroller!

Speciaal voor het afscheid van Manja staat een album met 24 foto's online op de CasaPictures website. Manja, het ga je goed bij je nieuwe werkgever en denk af en toe nog eens aan ons.

Posted by CasaSpider at 3:34 PM | Permalink | Comments (15)

Vanaf woensdagmorgen is een flink aantal medewerkers van de nationale telefoonmaatschappij UTS in staking. Niet zozeer tegen de directie maar tegen de overheid. In maart 2006 heeft de Landsregering van de Nederlandse Antillen het moratorium op de aanbieding van lokale, vaste telefonie ingetrokken. Minister Omayra Leeflang (PAR) van Verkeer, Vervoer en Telecommunicatie heeft nu besloten dat per juli 2007 aanvragen voor een concessie voor vaste telefonie in aanvraag worden genomen.

Dat klinkt als ingewikkelde materie en dat is het ook. We proberen het iets eenvoudiger. Op Curacao ligt een telefoonnet en dat wordt beheerd door UTS. Sinds een aantal jaren zijn er behalve UTS andere telecombedrijven op Curacao actief zoals bijvoorbeeld Digicel. Deze bedrijven werken echter alleen met mobiele telefonie. Immers, het vaste netwerk is van UTS.

Wil men op Curacao een normale, vaste telefoon hebben met of zonder ADSL dan zit men aan UTS vast. Dit zorgt voor een monopoliepositie waar veel clienten zich regelmatig over beklagen. Nu wil Omayra Leeflang het vaste telefoonnet opengooien voor andere aanbieders die dus gebruik gaan maken van de UTS-infrastructuur.

De laatste jaren lijdt UTS verlies, het bedrijf heeft moeite om de concurrentie het hoofd te bieden. Dat is niet verwonderlijk, immers het betreft een relatief groot bedrijf met veel medewerkers die in de vorige eeuw hard nodig waren en nu wellicht iets minder. UTS zelf bestaat niet zo lang maar is het resultaat van de fusie tussen Setel en Antelecom.

Waarom neemt Omayra Leeflang een beslissing die een bedreiging is voor het voortbestaan van UTS? Zelf stelt zij dat mensen die in het bezit zijn van een computer en een internet-aansluiting nu al goedkoper kunnen bellen via Voice Over IP (VOIP), bijvoorbeeld met Skype. Juist voor de armeren biedt het opheffen van het monopolie voordelen in de vorm van lagere tarieven.

Directie (Paul de Geus) en werknemers van UTS alsmede de vakbond Sitkom in de persoon van Emilio Brunken zijn het met elkaar eens. Zij vrezen verlies van arbeidsplaatsen. Om te voldoen aan de wens van minister Leeflang moet geïnvesteerd worden in het netwerk dat op dit moment puur voor UTS is ingericht. Er dienen faciliteiten te worden geleverd met betrekking tot afscherming, security en billing. UTS vindt het onrechtvaardig dat men geld moet investeren in een zaak waarmee de concurrentie even later kan toeslaan. Waarom Roomser zijn dan de paus is een veelgehoord geluid. En waarom alleen op Curacao en bijvoorbeeld niet op Bonaire?

Woensdag kwamen de partijen er niet uit. Sitkom en andere vakbonden wilden direct met premier Emily de Jongh-Elhage praten. Het aantal vakbonden op Curacao is immens en een aparte post waard als ze tenminste ooit in kaart kunnen worden gebracht. Donderdagmiddag was men eruit. Het compromis luidt dat telecombedrijven wel een concessie kunnen krijgen voor lokale, vaste telefonie maar dat deze voor hun eigen infrastructuur moeten zorgen. Het lijkt erop dat UTS het pleit daarmee voorlopig heeft gewonnen, immers wie gaat er hier zelf een netwerk aanleggen?

Nogmaals de eerder gestelde vraag, waarom heeft Omayra Leeflang juist nu haar beslissing in de openbaarheid gebracht? Binnen een maand vinden de belangrijke Eilandsraadverkiezingen plaats. Deze zijn zo belangrijk omdat het Land de Nederlandse Antillen binnen afzienbare tijd ophoudt te bestaan. Het Bestuurscollege (BC) krijgt dan alle macht op Curacao.

Vlak voor verkiezingen is het goed gebruik dat politieke partijen snel nog even proberen te scoren. Dat deed Jacintha Constancia (FOL) door de onderstand fors te verhogen. En deze week verscheen Mister Asfalt, Charles Cooper (MAN), uitgebreid op het journaal met de aankondiging dat een start wordt gemaakt met de renovatie van de De Ruyterkade en Theaterstraat in Punda.

In dat licht bezien heeft Omayra Leeflang namens de PAR ook gescored maar dan wel in eigen doel. Eerder verbaasde ik me al over haar rol in het conflict tussen DAE en Insel Air. Ook in deze kwestie maakte zij het lokale Insel Air op diverse manieren het leven moeilijk. En nu dus UTS, wederom een lokaal bedrijf van Curacao. Of haar partij, de gele PAR, daar op 20 april 2007 blij mee is?

Posted by CasaSpider at 10:52 PM | Permalink | Comments (8)

Donderdagavond om 17:30 hadden we Prince2-examen bij SQL Integrator. Onze trainer Ivo Stomp zag aan de achterkant van de Memotrainer-website dat er de laatste dagen druk door de kandidaten was geoefend. Door mij ook natuurlijk, vandaag nog drie proefexamens gedaan. Na het invullen van de 75e en laatste vraag is er steeds de spanning: hoeveel vragen zijn fout beantwoord? Het waren er maar weinig.

Anderzijds had ik het leerboek nauwelijks ingekeken, het maakt domweg te slaperig. Kort samengevat is er het gevoel nu meer te weten over Prince2 dan een paar weken geleden, maar het Fingerspitzengefühl op detailnivo ontbreekt.

Voor aanvang van het examen waren er kroketten met mosterd en cola. Daar had geen van de kandidaten problemen mee. Het examen was andere koek. 's Middags vroeg ik aan een collega die in de eerste groep aan de cursus heeft deelgenomen of de vragen op het examen overeenkwamen met die van de Memotrainer. "Over het algemeen wel", luidde zijn antwoord.

Wel, daar heb ik niets van gemerkt. Het merendeel van de vragen was volslagen nieuw voor mij en dan komt het aan op nadenken. En van nadenken krijgt men slaap. Ik teken voor een zes.

Update 16.02.2007 / 21:25

Zojuist werd ik gebeld door coach Ivo Stomp. We zijn allemaal geslaagd, ik had zeven fouten hetgeen min of meer gelijk staat aan een negen. Het officiële resultaat moet nog komen. Opluchting!

Posted by CasaSpider at 7:50 PM | Permalink | Comments (20)

De cursus Prince2 zit erop. Gedurende twee maandag- en twee woensdagavonden maakte docent Ivo Stomp (Manoa Management) ons wegwijs in de wondere wereld van projectmanagement met Prince2. Maar first things first, eerst het eten. Op maandag kregen we pizza van de Pizza Hut en op woensdag broodjes van Delifrance. Gisteren had ik een langwerpig bruin broodje met filet-americain, ei, uitjes en kappertjes.

Het was heerlijk.

Voordat we aan de les begonnen was het tijd voor een groepsfoto. Niet iedereen staat erop, Norwin en Mark kwamen wat later binnen. Met dank aan Het Statief is CasaSpider daarentegen wel present. Wie er ook op staat, weliswaar een beetje op de achtergrond maar toch, is Richard Maat. Speciaal voor de familie Maat in Zeeland hier een uitvergroting van hun zoon, rechts in beeld. Nog even en we kunnen op het CasaLog de groeten doen. Andrew Solomon is de meest expressieve medewerker van SQL, ook al doet hij dat altijd in een soort van Hulk-pose.

Nu kon de les beginnen. Het was de vierde en laatste sessie van vijf tot negen 's avonds en de sfeer kan het best beschreven worden als jolig. Dat jolige gaat er straks wel af als we voor het examen moeten studeren. Het examen vindt plaats op donderdag 15 februari van 17:00 tot 18:00 uur.

Wat vond CasaSpider van de cursus? Van tevoren zag ik enigszins op tegen vier uur les in een donkere, ietwat bedompte ruimte na een dag werken. Achteraf is dat meegevallen. Om iets over negenen was ik thuis en had dan zelfs wat extra energie. Zonder meer een verdienste van de docent en ook wel een beetje van onszelf, ahum.

Behalve het cursusmateriaal hebben wij toegang tot de zogenaamde Memotrainer van 4PSO via internet. Per dagdeel krijgt men oefeningen en een toets. Fout beantwoorde vragen komen automatisch terug en tevens kan men een extra oefening genereren of zich laten drillen. Voor mij werkt dit bijzonder prettig. Waar ik normaal één of hooguit twee dagen voor een examen de boeken eens in kijk heb ik nu iedere dag trouw mijn online oefeningen gemaakt. Processen, componenten, producten etc. zijn hierdoor meer gaan leven.

Over de methodiek Prince2. De achterliggende gedachte van een methodiek is dat het onzinnig is om iedere keer opnieuw het wiel uit te moeten vinden. Mensen met veel projectmanagementervaring kennen inmiddels de valkuilen en weten op welke wijze een project het beste tot een goed einde kan worden gebracht. Door hun werkwijze te formaliseren, te documenteren en te voorzien van templates is het voor minder ervaren en/of capabele soortgenoten aanzienlijk eenvoudiger om in te stappen.

Dat is meteen ook het gevaar van methodieken, ze kunnen veel onkunde en gebrek aan verantwoordelijkheid verhullen. Voor een hele tijd dan toch. Het doet mij terugdenken aan de jaren '80 bij de Detam in Utrecht. De Detam, tegenwoordig opgegaan in het UWV, voerde een aantal sociale verzekeringswetten uit, zoals de Ziektewet (ZW), de Wet op de Arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) en de Werkloosheidswet (WW).

Het betrof complexe, aan verandering onderhevige wetgeving. De geautomatiseerde systemen zijn voor ieder van bovengenoemde wetten uitgevoerd door precies één Systeemontwerper. Deze werd bijgestaan door een Systeemanalyst en een paar programmeurs. De betreffende Systeemontwerper wist minstens zoveel van de betreffende wet als de afdelingsspecialisten.

Ergens in 1988 besloot de Detam gebruik te maken van SDM als systeemontwikkelingsmethodiek. Men startte een groot project om een nieuw WW-systeem te bouwen. Op een bepaald moment waren tientallen mensen, vooral dure consultants van Cap Gemini, bezig met het maken van de Definitiestudie, datamodellen en wat dies meer zij. De Systeemontwerper die het oude WW-systeem in zijn eentje gebouwd had was in dit proces niet meer dan een klein radertje en zag het met lede ogen aan.

Het project is een groot fiasco geworden ook al werd het later (uiteraard) anders verkocht. Het heeft de mensen die toch al sceptisch waren ten aanzien van de nieuwe methodieken alleen maar sceptischer gemaakt. Niet helemaal terecht, immers de methodiek treft op zich geen blaam.

Het gevaar van grote hoeveelheden kant en klare templates voor op te leveren documenten en rapporten is echter dat er in veel gevallen niet daadwerkelijk wordt nagedacht. De opgeleverde producten ogen professioneel ook al schieten zij inhoudelijk tekort.

Ach, het blijft mensenwerk. Uitgaande van bekwame mensen is Prince2 een goede, ietwat zware methodiek. En ondanks dat tijdens de laatste sessie de naam Bonnie St. Claire (Wikipedia) een paar keer viel is vooralsnog niemand er dommer van geworden.

Posted by CasaSpider at 12:35 PM | Permalink | Comments (21)

Als er toevallig eens een paar feestjes van mijn werk relatief snel opeenvolgend plaatsvinden verschijnt al snel commentaar of er hier zo nu en dan ook nog gewerkt wordt. "Jazeker!", luidt het antwoord op deze vraag.

Op 19 oktober 2005 organiseerde SQL Integrator een zogenaamde CBK Project Management. CBK staat voor Crossing Borders with Knowledge, onze manier om bepaalde kennis binnen het bedrijf onderling over te brengen. In deze CBK stond de Prince2-methodiek (Wikipedia) centraal.

Het bedrijf vindt dat al haar employees tenminste de Foundation-cursus Prince2 op hun CV moeten hebben. Dat geeft ons een pré bij de klanten. In oktober 2006 startte de eerste groep en maandagavond jongstleden de tweede met onder anderen CasaSpider. Dat betekent aansluitend aan het gewone werk nog eens vier uren doorbuffelen in een ietwat bedompte en donkere cursusruimte.

Okay, het eerste halve uur bestond het buffelen uit het naar binnen werken van zoveel mogelijk stukken pizza.

Qua timing komt de cursus Prince2 precies op het juiste moment, immers het is de tijd van Prins Carnaval. Er zijn meer onzichtbare draden. Zo heeft SQL het software-pakket MSL (Mortgages, Savings and Loans) ontwikkeld. Eind vorig jaar zag de zoveelste politieke partij op Curacao het levenslicht. Uit de PLKP splitsten zich twee mannen af die vervolgens de Movementu Sosial Laboral oprichtten. De afkorting daarvan is MSL en de naam van één der oprichters Cesar Prince.

De circel is rond.

Een van de eerste zaken die versgebakken MSL-gedeputeerde Frensel Marchena regelde was de benoeming van zijn partijgenoot Cesar Prince tot directeur van de Fundashon Wega di Number Korsou. Zeg maar de Lotto. Over een relatie tussen Prince2 Project Management en het betere gokwerk is vooralsnog niets bekend.

Docent Ivo Stomp ging in hoog tempo door de sheets. In het begin is er altijd een soort van kip-ei probleem dat de cursisten de nieuwe begrippen nog niet kennen, maar deze wel al volop worden gebruikt. Wat betekent Prince2? PRojects IN Controlled Environments. Discipline-onafhankelijkheid is het grootste verschil met voorloper Prince. Men kan er ook niet-IT projecten mee managen.

We begonnen met de processen Opstarten van een Project en Initiëren van een Project. Vervolgens kwamen de bijbehorende componenten en producten aan de orde.

Interessant is de taalkwestie. Prince2 komt uit Engeland en de originele Prince2-bijbel is derhalve Engelstalig. Over het algemeen vinden deelnemers aan projecten het plezierig met begrippen in de moedertaal te werken. Prince2-materiaal is daarom in vele talen beschikbaar.

Sommige begrippen vertaalt men liever niet. Zo gebruiken de meeste Nederlanders printen in plaats van afdrukken. Het is moeilijk consequent te zijn en dit leidt tot een soort van mengelmoes. Niet alleen in het Nederlands maar ook in het Duits (Change Management versus Qualitätskontrolle) en zelfs in het Chinees (Project versus ???) komt dit fenomeen voor.

Aangezien Prince2 zelf een soort taal is of misschien eerder nog een protocol met de bedoeling dat mensen elkaar binnen een project goed kunnen begrijpen is een eenduidig begrippenkader belangrijk. Als men de opdrachtgever het ene moment Opdrachtgever noemt maar in de uitwerking van de opgaven komt hij als Executive terug is dit niet direct voor iedereen duidelijk.

Volgens het cursusmateriaal stamt Prince2 uit 1996, maar als goed oplettend cursist ben ik erachter gekomen dat reeds de Indianen Prince2 moeten hebben gekend. Op een bepaald moment zei de docent namelijk: "De pijlen komen van links".

Dat laat niets aan duidelijkheid te wensen over.

Posted by CasaSpider at 1:49 PM | Permalink | Comments (19)

Donderdagavond waren we uitgenodigd voor een New Years Wine & Cheese Party. De uitnodiging kwam van SQL Integrator en was bestemd voor haar werknemers en hun partners. Plaats van handeling: Marriott Hotel Pool Side Terrace. Tot zover de keiharde feiten.

Het parkeerterrein van het Marriott was tamelijk vol. Niet met auto's van hotelgasten of SQL Integrator employees maar voornamelijk van casiono-bezoekers. Het Pool Side Terrace was niet moeilijk te vinden, het is een groot terrein met een immens zwembad. In een uithoek zag ik wat collega's staan.

Voor de vorm wensten we elkaar gelukkig nieuwjaar en begonnen aan de wijn. Het is niet echt gepast om tijdens een Wine & Cheese Party om een blikje Polar te vragen. Qua eten was er niet alleen kaas met stokbrood maar ook sushi. Het gehele arrangement was uitstekend verzorgd.

Tijd voor een korte Spider Photo Shoot.

• Jolande, Bente, Ino, Andrew en Cor. Alle bordjes zijn leeg.
• Richel, Simona, Monique, Lahrn en Pauline. Ook hier slechts lege bordjes.
• Pierrre, Stefane en David die er wel erg vrolijk uitziet.
• "Doe eens iets geks", was mijn openingszin. De vrouw van Erwin (links) tilde Jackeline zonder pardon op. Kees, Gerbys en Erwin kijken verrast toe.
• De mannen (Dick, Krijn, Frank en Mark) gaan helemaal uit hun dak.
• Gerbys, Erwins vrouw (name please!) en Jackeline verzonnen telkens nieuwe standjes.
• Gerbys heeft een fetish om Kees te voeren. Laatstgenoemde ondergaat het voederen gewillig.
• En nogmaals de drie party-animals. Toen ze op hun hoofd gingen staan ben ik maar weggelopen.

Met Moraima van Dick, die ons bedrijf overigens per 1 januari heeft verlaten, had ik een interessant gesprek over de Curacaose politiek. Moraima kent veel mensen uit dit metier, zij is gedurende zes jaren secretaresse geweest van Maria Liberia-Peeters (PNP), voormalig premier van de Nederlandse Antillen. Voor de volledigheid volgt hier een lijst van premiers via Wikipedia. Ersilia de Lannooy, Faroe Metry, Dudley Lucia, ze passeerden allemaal de revue met een persoonlijk verhaal van Moraima.

Ook Eunice Eijsden van de MAN kent zij goed, Eunice was de vriendin van Moraima's broer. Nog ieder jaar komt zij MAN-promotiemateriaal brengen. Moraima accepteert de t-shirts en andere snuisterijen maar zegt er eerlijk bij dat Eunice weet op welke partij zij stemt en dat is de PNP. Dick ziet het allemaal wat ruimer en draagt de blauwe MAN t-shirts met plezier.

Samenvattend was het een interessante avond.

Posted by CasaSpider at 12:09 PM | Permalink | Comments (13)

De functie van de vroegere ziekenfondsen in Nederland wordt op Curacao ingevuld door de Sociale Verzekerings Bank (SVB). Via mijn werkgever zijn wij collectief verzekerd tegen ziektekosten bij Ennia, voorheen De Amersfoortse. Per 1 januari 2005 is De Amersfoortse namelijk overgenomen en heet officieel Ennia Caribe Zorg. Ennia Caribe Zorg valt onder de Ennia Caribe Holding en deze zit weer in de Delta Lloyd groep.

Het leek me wel even interessant om dit te melden.

Hoe werkt de ziektekostenverzekering op Curacao? De verzekerde (bijvoorbeeld ik) betaalt de huisarts, de apotheek, het laboratorium en de specialist contant. Vervolgens levert hij een declaratieformulier in en wacht af tot er een cheque klaar ligt. Zelf declareer ik één keer per jaar en zie dit als een soort spaarsysteem. Okay, een spaarsysteem zonder rente maar als ik het niet doe is het geld ook weg.

Ennia is er al een tijdje mee bezig en nu is het er dan echt, de Ennia Medicard. Voorlopig werkt hij alleen in de botika's (drogist/apotheek) en wel als volgt. Elk geneesmiddel dat men er op recept koopt wordt geswiped, met andere woorden men haalt de Ennia Medicard door een speciaal apparaatje. Er vindt een controle plaats of het geneesmiddel wel voor vergoeding in aanmerking komt en als dat het geval is mag men het zo meenemen.

Het voordeel voor de klant is dat hij de geneesmiddelen niet meer hoeft voor te financieren en tevens vervalt de administratie van het declareren. Men hoeft geen rekeningen meer te bewaren in een envelop ergens in een laatje en het declaratieformulier is overbodig geworden. Nadeel voor de klant is dat zijn verkapte spaarsysteem in elkaar stort.

Het voordeel voor Ennia is dat men een veel actueler overzicht heeft hoeveel er per verzekerde op een bepaald moment is gedeclareerd. Administratief scheelt het het uitpluizen van stapels ingeleverde rekeningen en het na goedkeuring van de declaratie uitschrijven van cheques. Helemaal als over een tijdje ook huisartsen, specialisten en laboratoria gaan deelnemen.

Het is mij niet duidelijk wat het voordeel is voor de apotheken. Immers waar zij voorheen contant betaald werden voor de medicijnen moeten zij nu wachten tot Ennia betaalt. We gaan er maar vanuit dat dit snel gebeurt. Collega Ino is gedetacheerd bij Ennia en nauw betrokken bij het Medicard-project. Hij vertelde dat het hele verhaal begonnen is bij onze Botika Vredenberg die inmiddels wereldwijd bekend is door hun End of Year Party op zaterdag 30 december 2006.

Affijn, donderdagmiddag werden wij met het hele gezin bij Ennia verwacht om onze Medicards te laten maken. Jammer genoeg wordt er van kinderen onder de 12 jaar geen foto op de kaart geplaatst. De hele procedure verloopt snel en efficient. Lucy nam als eerste plaats en haar foto lukte meteen. De mijne werd door de Ennia-medewerkster in eerste instantie afgekeurd. "U kijkt alsof u erg geschrokken bent." De tweede kon haar goedkeuring wegdragen. "Ja, bij de tweede keer schrik ik altijd minder."

We besloten het uitstapje met een Happy Meal van McDonalds voor Luchiano (9). Het wachten is nu op het moment dat we voor het eerst kunnen swipen.

Posted by CasaSpider at 7:07 AM | Permalink | Comments (15)

De geregelde CasaLog-lezer weet wel wat een Pagara is. Wat is een Pagara? Een Pagara is een soort van miljoenklapper die op oudjaarsavond vooral door bedrijven maar ook door veel particulieren wordt uitgerold en vervolgens aangestoken om zogenaamde boze geesten te verdrijven.

In ruil daarvoor krijgt men wel een enorme troep terug in de vorm van de rode smeulende verpakking van miljoenen uit de kluiten gewassen rotjes. In het leven is het een kwestie van keuzes maken, in dit geval tussen boze geesten en rommel. In zo'n geval weet ik het wel.

Dit jaar valt de laatste werkdag op vrijdag 29 december en dat is een beetje jammer. Het leukste is namelijk om echt op de laatste dag van het jaar een aantal Pagara's af te lopen. Nadeel daarvan is dat men om twaalf uur 's avonds het meestal wel gehad heeft. Voor de duidelijkheid, alle bedrijven houden hun Pagara op de laatste werkdag, immers anders vragen de werknemers om overwerkvergoeding.

Van ons gezin gingen Luchiano (9) en ik samen om half een naar SQL Integrator. Lucy en Diana (7 maanden) bleven thuis, het geknal is tamelijk hard en ook de rookwolken zijn niet echt goed voor een baby. Helaas moest ik die middag nog werken bij UTS, de invoicing staat voor de deur.

Een paar biertjes gingen er wel in en wat is het heerlijk staan op de parkeerplaats met de zon brandend in de nekken. Ik had twee knoopjes van mijn overhemd open en zag vanavond een dieprode V-vorm op mijn borst. Maar goed dat ik geen zwembroek aan had.

Het is traditie dat de buren van notaris Burgers hun Pagara eerst aansteken. De onze begint waar die van hun eindigt. De SQL-Pagara was dit jaar overigens de helft kleiner dan voorheen. Dit kan twee dingen betekenen, ofwel weten de boze geesten dat er bij SQL niets te halen valt ofwel is het geld echt op. Eten (oliebollen!) en drank was er in ruim voldoende mate.

Veel foto's heb ik niet gemaakt. Een Pagara is leuk om naar te kijken maar ziet er ieder jaar toch weer precies hetzelfde uit. Voor de nieuwsgierigen verwijs ik naar de CasaMovie van vorig jaar: Pagara!

Het werken 's middags viel mee. Om half vijf kon ik naar huis, net voordat de UTS-Pagara losbarstte.

Posted by CasaSpider at 9:25 PM | Permalink | Comments (20)

1.

Vrijdagavond kwam mijn Belgische collega-DBA Wim Jans spare-ribs met knoflooksaus bij ons eten. Een van mijn absoluut favoriete gerechten, kwam dat even goed uit.

Diana (7 maanden) at met ons mee. Ook zij is dol op spare-ribs, met een beetje fantasie lijken de botten op het hout van haar wieg. Waarover later meer.

Voordat we overschakelden op de Polar waren er een paar ijskoude Duvels. In totaal gingen er genoeg calorieën doorheen om een dozijn dokwerkers voor een dag van energie te voorzien.

Daarom moest er na het eten gesport worden, domino. Het voordeel van dominostenen boven kaarten is dat ze niet wegwaaien en tegen nattigheid kunnen. Nadeel is dat het schudden, hetgeen gebeurt door met twee handen de stenen over de tafel te bewegen, veel lawaai maakt. Diana werd er iedere keer wakker van.

2.

In de vorige El Sapo stond dat Diana een bever is, wat ontbrak waren de foto's. Dat is bij deze goedgemaakt.

Speciaal voor de foto zette ik haar op de juiste plaats in de wieg waar zij direct begon te knagen. Don't try this at home!

Het is niet zo dat Diana verder geen eten van ons krijgt, neen na een paar happen hout is zij gewoon in haar nopjes.

De zijkant van de wieg doet inmiddels enigszins denken aan de muur van een gevangenis waarop de gevangene streepjes zet om bij te houden wanneer hij eruit mag.

3.

We hebben Talpa. Nou ja, op kanaal 20 van TDS zijn diverse Talpa-programma's te bekijken.

Zaterdagmorgen keek Lucy naar Deal or NO Deal met Beau van Erven-Dorens. Meteen daarna kwam Linda de Mol met een soortgelijke koffertjes-show.

Op zondag 17 december gaat het echte programma van start. In de Extra stond dat er extra voor betaald moet worden. Voor de gewone programma's 12 gulden (€ 5.25) en voor de sport met De Wedstrijden 20 gulden (€ 8.70) per maand.

Daar beginnen wij dus niet aan. Helemaal nu niet, immers de Eredivisie gaat vanaf morgen de winterpauze in.

Posted by CasaSpider at 1:59 PM | Permalink | Comments (14)

Wie verzint het om midden in de week een feest te houden? Bij SQL Integrator is het traditie om de jaarlijkse eindejaarsparty op een woensdag of donderdag te vieren. Aangezien bij dit feest de klanten ook worden uitgenodigd valt het de volgende dag niet zo op dat de SQL-employees geestelijk ietwat afwezig en glazig uit de ogen staren.

Het was nog maar de vraag of ik zelf aanwezig kon zijn. Diana is zeven maanden oud en dat vinden wij te jong om haar aan een oppas over te leveren. Een onbekende oppas wel te verstaan, immers CasasPa en Truus hebben goed op Diana gelet toen Lucy en ik naar het SQL-diner in Kura Hulanda gingen.

Lucy bood vrijwillig aan om thuis te blijven, dat was erg genereus van haar. Al voor negen uur draaide ik de al redelijk gevulde parkeerplaats van Granbeeuw op. Boven de ingang luidde een Kerstman zijn bel. Bij de uitnodiging zat een sleuteltje waarmee een prijs gewonnen kon worden. Helaas alleen door de klanten.

Voor het eerst werd de party niet in Olé Olé gehouden maar dus in Granbeeuw. Dit is een groot entertainment-centrum aan het eind van de Cas Coraweg met een restaurant, een poolbiljartzaal, een grote binnenplaats en diverse kleinere zaaltjes. De gasten bevonden zich op de grote binnenplaats die snel volstroomde. Gelukkig bleef het de hele avond droog, we zitten in de regentijd.

In de grote zaal speelde Tune Stret Konstant, een van de topbands van Curacao. Een optreden dat geheel aan mij voorbij is gegaan. Ook SonCC verzorgde een langdurig optreden. Omdat Lucy er niet bij was hoefde ik niet te dansen en heb derhalve ook weinig van de muziek meegekregen. O ja, met vreemde vrouwen dansen mag ik niet.

Opvallend was het grote aantal ex-werknemers van SQL. Het is een goed teken dat ook al verlaat men het bedrijf men toch onderdeel van de familie blijft uitmaken.

Om twaalf uur kwamen Ino en Bente naar mij toe, ze wilden op de foto. De reden daarvoor was dat Bente op 14 december jarig is. Ik feliciteerde haar en schoot een paar foto's. Over foto's gesproken, die zeggen meer dan woorden. Daarom hier de SQL Party in tien plaatjes:

• Voor Granbeeuw stond een groot bord met SQL erop en de gasten werden verwelkomd door professioneel kerstpersoneel.
• Bij ieder feest zijn vele leuk uitgedoste gasten aanwezig.
• CasaSpider op de foto met Shirley (donderdag is háár dag) en nog een dame. Foto genomen door Cesar Rodriguez.
• Er werd veel gedanst op de muziek van Tune en SonCC, in het midden Nathaniel en rechts Ino (met de grote neus).
• Zuwena werkte die avond als serveerster bij Granbeeuw en zij wist steeds precies waar ik behoefte aan had.
• Er was een heuse tombola die als gebruikelijk gewonnen werd door de heer Pijpers van Aqualectra.
• SonCC in volle aktie.
• Bente is op middernacht jarig geworden en wilde als kado met haar Ino op de foto.
• De SQL street-gang bestaande uit Ted, Andrew, Nathaniel en Lahrn. Ziet er gevaarlijk uit.
• De jonge Surinaamse SQL-stagiair David zet de oudste employee een paar ezelsoren op. Dat kan gewoon maar bij ons.

Wie na het bekijken van bovenstaande zin heeft in meer wordt op zijn wenken bediend met het album 13.12.2006 SQL Party Granbeeuw. Niet minder dan 79 foto's hebben de eindselectie gehaald. Een neveneffect van Lucy's afwezigheid. Als zij erbij is mag ik nooit zo lang fotograferen.

Posted by CasaSpider at 5:51 PM | Permalink | Comments (16)

1.

Maandag kreeg Luchiano (9) zijn Kerstrapport (1, 2). De rest van klas 4B kreeg het vrijdag al, maar toen had hij 39.4. Meneer is zelf tamelijk content over zijn prestaties en eerlijk gezegd ik ook. Het meest trots is hij op de 6.5 voor schrijven. Voor dit vak heeft Luchiano namelijk nog nooit een voldoende op zijn rapport gehad. Een memory-stick lijkt hem wel een aardig kado voor deze welhaast buitenaardse prestatie.

Dinsdag om 17:30 heb ik een afspraak met meester Peter om de voortgang te bespreken.

2.

Diana (7 maanden) is een bever. Haar favoriete tijdverdrijf is om rechtop in haar wieg tegen de korte voorkant aan te staan om daar met haar twee ondertanden het hout af te schrapen. De wieg weegt nog maar een fractie van toen we hem kochten.

Wellicht komt dit gedrag later nog van pas als de kozijnen eens geschilderd moeten worden.

3.

Maandagochtend hield de IT-afdeling van UTS haar eindejaarsvergadering in het TeleMuseum te Punda. De chef was tevreden over de geleverde prestaties, dat vergadert een stukje relaxter. Er waren hapjes en een glas cola. Als klap op de vuurpijl stond er een grote tas met kado's op tafel.

"Vorig jaar kregen jullie allemaal een stenen huisje", sprak de chef. "De bario (wijk, red.) is nu klaar. Dit jaar krijgen jullie iets om het huis wat gezelliger te maken."

Benieuwd maakte ik mijn pakketje open. Het overtrof mijn stoutste verwachtingen.

Posted by CasaSpider at 1:47 PM | Permalink | Comments (24)

Nauwelijks bekomen van de Mariachi-party bij Roland en Barbara stond het volgende evenement op het programma. Vrijdagavond vereerde Sint Nicolaas in het gezelschap van twee Zwarte Pieten (sorry Boutie, Xaviera en vele anderen) SQL Integrator met een bezoek.

De vraag is altijd wie Sinterklaas speelt. Toen de Goedheiligman uiteindelijk binnenkwam met vlak erachter Kathleen dacht ik in eerste instantie dat haar man Rob Kabel Sinterklaas was. Ondanks de baard was hij echter onherkenbaar. Een uurtje later voegde Rob zich bij het gezelschap en Sint zat nog steeds op de bank. "Zo'n grote neus heb ik toch niet?", was Robs commentaar op mijn eerdere suggestie.

Sinterklaas is er voor de kinderen en die vonden het allemaal leuk. Donderdag had Luchiano (9) zelf zijn kado uitgezocht bij Highlights, hij gaf het ook zelf af aan het organisatie-comité. Maar of hij nu 100% van zijn geloof is afgevallen is niet geheel duidelijk. Wellicht schrijft hij hierover op zijn Latios-weblog.

Diana (6 maanden) vond het allemaal interessant maar ging toch zonder kado huiswaarts. Kristi is een jongedame aan het worden en haar favoriete kleur is roze. Lohrangel begeeft zich in hogere sferen en ook de kinderen van Jaresca zien er tevreden uit. Er was veel rood en veel chaos, de ideale ingredienten voor een leuk feest. Claire en Chris hadden groot nieuws en wellicht daardoor speciale interesse voor dit kinderfeest.

Omdat het regende, ja de regentijd is begonnen op Curacao, vonden de festiviteiten binnen plaats. Nadat Sint vertrokken was konden we weer naar buiten in de frisse lucht. Daar volgde een tweede hoogtepunt (...), het afscheid van Pierre. Ted hield een leuke toespraak waarin hij mooie woorden sprak voor de afscheidnemende stagiair die van zijn kant een leuke tijd bij SQL heeft gehad.

Toen wij naar huis wilden gaan kwam Luchiano huilend binnen. Van Sinterklaas had hij een opvoedkundig uitermate verantwoord kado gekregen, namelijk een oorlogsuitrusting bestaande uit een geweer en een pistool ieder met drie pijlen, communication-equipment, een secret mission badge en nog wat tierelantijnen.

Drie van de zes pijlen waren onvindbaar, geen wonder als een horde kinderen er in het donker lukraak mee in het rond schiet. Inmiddels is het leed geleden, immers men kan toch maar één pijl tegelijk afvuren.

Een album met 39 foto's getiteld SQL Sinterklaas staat online.

Posted by CasaSpider at 3:43 PM | Permalink | Comments (15)

We hebben cursus. InterconnecT v7.1 System Admin, machtig interessant. Het is een eindje rijden, het TDC (Training and Development Center) ligt naast de universiteit (UNA) aan de Jan Noorduynweg. Maar de koffie is er gratis en 's morgens krijgen we een pastechi.

Cursus of niet, elke dag koop ik de Extra bij Melania, de Dominicaanse krantenverkoopster die vlakbij de Marnixschool haar kranten verkoopt. De Extra kost 1.10 Antilliaanse guldens zeg maar 50 eurocent. Normaliter geef ik haar een gulden en een kwartje. Woensdag raakten mijn guldens echter op.

In het muntenbakje van de auto liggen meestal een stuk of acht guldens, maar nu dus niet meer. Aangezien we woensdag na school naar supermarkt Mangusa te Rio Canario moesten maakte ik mij geen zorgen over de guldens. Precies op dat moment eindigde de rekening bij Mangusa op 14 gulden en een paar centen. Bij het wisselgeld zaten geen guldens.

Donderdag gingen we naar Goisco om water, vruchtensap en hondenvoer te kopen. Gespannen keek ik naar het display bij de kassa. Het bedrag eindigde op 16, dat betekende nieuwe guldens. Maar dan had ik buiten de korting van Goisco gerekend, de caissière drukte op een knop en daar verscheen het eindbedrag, eindigend op 9 guldens en een paar centen. Dag guldens.

Waarom CasaSpider korting krijgt bij Goisco? Voor 50 Antilliaanse guldens per jaar kan men lid worden van deze winkel. Lid worden van een winkel, kan het nog gekker? Men koopt zich vervolgens helemaal gek bij deze winkel om tenminste het jaarlijkse lidmaatschap eruit te halen. Iets zegt mij dat de Portugese eigenaar Gois slimmer is dan zijn klanten.

's Middags was er een bijzondere vergadering voor al het UTS-personeel. Hierdoor was ik een uur of twee alleen met de Zuid-Afrikaanse docent van de cursus. Het is een sympathieke docent die Clyve heet. Of is het nu Clyde? Hij woont in Capetown en maakt zich enige zorgen over de toenemende instabiliteit in het land. Instabiliteit die vooral leidt tot criminaliteit.

Thuis wilde Lucy andere tandpasta en zij stuurde Luchiano (9) naar de botika (apotheek/drogist) op de hoek van de straat. Ik gaf hem een tientje mee en rekende snel uit dat hij met minimaal drie guldens terug moest keren. De dingen liepen anders.

Luchiano kwam terug met een papieren zak gevuld met tandpasta, een klein zakje chips en twee pakjes sesamcrackers. In totaal kostte het 12 gulden zoveel, maar de vriendelijke vrouw van de botika nam genoegen met het tientje. "Ze heeft me korting gegeven, papa", zei Luchiano trots.

Morgen sturen we hem met een lange boodschappenlijst en een tientje naar Centrum Supermarkt te Mahaai.

Posted by CasaSpider at 8:22 PM | Permalink | Comments (23)

Deze dagen staan in het teken van verjaardagen. De allerbelangrijkste verjaardag voor ons is die van Luchiano. Vanaf vandaag staat er een heel jaar lang Luchiano (9). Op de laatste dag van zijn achtste levensjaar was hij ineens in een beschouwelijke bui getuige zijn post Het leven van acht jaar.

Dinsdagmorgen vertrokken we met een grote doos waar niet minder dan 50 zakjes chips, dorito's en andere zoute lekkernijen in zaten alsmede 45 pakjes vruchtensap naar school. Spullen om uit te delen. Ook de juffrouwen van de bovenbouw en zijn favoriete juffrouwen van vroeger worden niet overgeslagen. In ruil geven zij potloden, gummetjes en andere snuisterijen.

CasasPa en Truus gingen om twaalf uur mee naar de Marnix-school om Luchiano op te halen. Tevens maakten zij kennis met meester Peter uit Spijk (Spiek). De middag werd doorgebracht met het maken van heel veel huiswerk en de laatste loodjes van de boekbespreking die hij woensdag moet doen. Een echte verjaardagsmiddag.

Maandagavond gebeurde er iets spannends. Lucy en ik waren uitgenodigd voor een diner in het Astrolab Observatory visrestaurant, onderdeel van Jacob Gelt Dekkers befaamde project Kura Hulanda. Het was de eerste keer sinds de geboorte van Diana dat wij samen alleen weggingen, met achterlating van Diana (5 maanden).

Zonder baby op stap gaan doet men alleen als men ervan overtuigd is dat zij in goede handen achterblijft. Dat is bij CasasPa en Truus zeker het geval en zij vonden het ook geen enkel probleem om een avondje voor oppas te spelen. Zo konden wij aanwezig zijn bij het diner in het Astrolab dat gehouden werd ter ere van het 14-jarig bestaan van SQL Integrator.

General Manager Andre Fruitman gelooft in cyclussen van zeven jaren, het was daarom een speciaal feest. Ook de directeuren van de vestigingen in Brazilie en de USA waren van de partij. Helaas moest Tom Molenwijk, directeur van de vestiging Nederland, verstek laten gaan.

Kees Barneveld is directeur van de Curacaose vestiging. Interessant voor mensen die iets met toeval hebben is dat Kees ten eerste net als SQL Integrator op 23 oktober verjaart en ten tweede dat hij maandag precies zeven jaar directeur is. Wij hebben overigens geen idee wat dit voor de toekomst betekent.

Het diner was zeer geslaagd. Lucy is dol op visgerechten en kwam ruimschoots aan haar trekken. Zelfs de mosselen vond zij erg lekker. Toen ik mijn fotoronde maakte greep Andre Fruitman zijn kans en vermaakte zich met Lucy. Geef hem eens ongelijk.

Live muziek was er in de vorm van een Antilliaanse Frank Sinatra/Barry White imitator die ook nog eens saxofoon speelt. Vaak kan men een dergelijke muzikant een half uur lang goed verdragen. Daarna begint het te irriteren en snakt men naar een cd. In dit geval was dat niet zo, de man entertainde goed en had het ook zelf prima naar zijn zin. Helemaal met The Man from Barber, Richel Albertoe.

Drie foto's tussendoor:

• Kees en Moraima (van Dik!), wat heeft zij toch in haar haar?
• Ryan en Manja, een modelpaar.
• Bente lijkt verrast over de door de Astrolab-zanger opgewekte zangkwaliteiten bij Ino.

Bij ons aan tafel zaten (onder anderen) Rob Kabel en Bente. Terwijl Bente over een weelderige haardos met mooie lange staart beschikt is Rob nagenoeg kaal. Een combinatie waar men iets mee kan.

Om een uur of twaalf zochten we de auto op en reden naar huis. We waren benieuwd hoe het met Diana was. Zij bleek bij Truus op schoot te zitten en keek samen met haar televisie. Om half elf was zij wakker geworden. Het oppassen is uitstekend verlopen, extra jammer dat CasasPa en Truus volgende week dinsdag terugkeren naar Nederland.

Tot slot: Luchiano, Kees en SQL Integrator... gefeliciteerd met jullie verjaardagen!

Posted by CasaSpider at 12:00 AM | Permalink | Comments (19)

Donderdagmiddag ging ik samen met collega E.Z. naar de garage van Star Lease om de schade te laten taxeren die zijn Hilux woensdag 18 oktober bij mijn Corolla op de parkeerplaats van UTS Vredenberg veroorzaakt heeft. Aan de hand van het schadebedrag beslist E.Z. of hij de schade claimt of zelf betaalt met inlevering van een percentage van zijn no-claim korting.

Op het eerste gezicht leek het een kleine schade, de motorkap is enigszins ontzet. Toen Yair van Star echter naar het inwendige keek zag hij direct dat de kunststof bevestigingsrail van de linker koplampunit op enkele plaatsen gebroken is.

Uiteraard vormt de kunststof bevestigingsrail een geheel met de koplampunit. Deze dient dus vervangen te worden. De Hilux heeft het puntje van de motorkap omgebogen. De kap moet gerepareerd en overgespoten worden.

Een expert van Toyota-garage Cordia twijfelt over de grill waar een heel klein deukje inzit. Wel dient volgens hem ook de bumper overgespoten te worden.

Daar wordt het interessant voor Rijdende Rechter fans. Ongeveer een half jaar geleden heeft een mij onbekende auto bij het wegrijden van de parkeerplaats bij Pleincafé Wilhelmina mijn bumper aan de linkerkant geschaafd. Het valt niet erg op en ik heb het zo gelaten.

Collega E.Z. bracht terecht naar voren dat hij die schade niet heeft veroorzaakt. Yair kan zich daar wel in vinden en repte over "de helft van het overspuiten in rekening brengen". De vraag is of dit inhoudt dat ik straks de helft van de kosten voor het overspuiten van de bumper moet betalen.

Enerzijds heb ik niets met de aanrijding van doen en is het dus gek als ik dan toch kosten moet maken. Anderzijds wordt mijn oude schade wel hersteld zodat ik er door de aanrijding beter uitspring. Ook dat kan niet de bedoeling zijn.

Overigens speelt dit probleem alleen als E.Z. besluit om de schade voor eigen rekening te nemen. Indien zijn verzekering betaalt is het geen probleem dat mijn oude schade mede wordt weggepoetst.

Wat vinden de Rijdende Rechters van deze kwestie?

Posted by CasaSpider at 5:38 PM | Permalink | Comments (16)

CasasPa en Truus hadden minder geluk dan wij afgelopen nacht. Waar bij ons de stroom om 20:15 terugkeerde was dat bij hun pas 's morgens vroeg. Een hete nacht dus.

Om tien uur hadden we bij het Plaza hotel afgesproken om vervolgens de huurauto bij Carvahome op te halen. Maar er kwam iets tussen. Om iets over negenen verscheen collega en kamergenoot E.Z. bij mijn buro met een brede glimlach. "Uhm CasaSpider, ik heb zojuist gebotst met jouw auto."

De parkeerplaats bij UTS is best groot. Om ongelukken te voorkomen, een krasje door een openslaand portier is gauw gemaakt, staat de donkerblauwe Toyota zonder moon-/sunroof op een van de verste plaatsen en altijd met de neus naar voren. Collega E.Z. stond met de kont van zijn Toyota Hilux recht voor mij.

Bij het achteruitrijden keek hij niet goed en botste met zijn achterkant op de voorkant van mijn Toyota. Niet hard, want als hij het niet gemeld had was de schade mij in eerste instantie niet eens opgegevallen. De motorkap is ietwat ontzet maar gaat nog zonder problemen open en dicht.

Op Curacao worden alle schades opgenomen door Curacao Road Services (CRS). Dit hebben de verzekeringsmaatschappijen onderling afgesproken. Ik belde 199 en even later kwam een CRS-busje de parkeerplaats oprijden. Eerst maakte de CRS-medewerker vele foto's van beide nauwelijks beschadigde auto's. Zelfs de motorkappen moesten open, voor de typeplaatjes.

Na de fotosessie namen we plaats in het busje. Op een formulier deden we verslag van het gebeuren. Dit was een beetje vreemd voor mij aangezien ik niet ter plaatse was bij de aanrijding. Met een dictafoon werd een mondelinge verklaring van ons beiden afgenomen. Vervolgens gingen alle papieren de computer in: rijbewijs, keuringskaart, verzekeringsbewijs en belastingkaart. Alle formulieren werden gescanned en digitaal gefotografeerd.

Na ongeveer drie kwartier was het klaar en mochten we het busje verlaten. Nu is het zaak de auto te laten repareren, maar dat is voor later. Ik racete naar het Plaza hotel om CasasPa en Truus op te halen. Die waren echter druk bezig bij de balie om hun kamer op de tweede verdieping te upgraden naar een suite op de zesde.

Even later waren we onderweg naar Carvahome aan de Jongbloedweg. Het hekje waar ik altijd door naar binnen ga ging deze keer ondanks veelvuldig bellen niet open. "Moet je niet daar zijn?", zei Truus. "Hier staat namelijk Privé en daar Office." Daar zat wat in.

De geheel vernieuwde office van Marinka is vergroot, heeft dus een andere ingang alsmede kogelvrij glas. Dat weerhield CasasPa er niet van om zijn favoriete zin van deze vakantie uit te spreken: "Er is hier niets veranderd de afgelopen tien jaar". Een kobaltblauwe Suzuki Ignis stond gewassen en gepoetst klaar.

Vanaf Jongbloed heb ik de gasten naar hun hotel geëscorteerd en ben daarna Luchiano (8) van school gaan halen. In de loop van de middag worden CasasPa en Truus bij ons thuis verwacht. Aangezien de weg van Punda naar Marie Pampoen niet is veranderd de afgelopen tien jaar mag dat geen probleem zijn.

O ja, ook CasasPa heeft een weblog: casaspa.casaspider.com.

Posted by CasaSpider at 8:01 PM | Permalink | Comments (21)

1.

Aan het begin van deze week begon de adapter van mijn laptop vreemd te doen. Aangezien de interne batterij geen capaciteit meer heeft ging de computer na drie seconden geen stroom te hebben ontvangen direct op zwart.

Het probleem zat hem in het snoertje van de adapter naar de laptop. Door dit snoertje in een specifieke positie te buigen deed hij het weer een tijdje. Donderdagavond lukte zelfs dat niet meer. Hoe ik het snoertje ook bewoog, het oranje lampje op de laptop ging niet meer aan. En zonder laptop voelt een moderne man zich domweg impotent.

Aangezien er geen adequate Compaq-adapter op het eiland te verkrijgen is moest er een universele adapter komen. Met de laptop onder mijn arm ging ik naar Dynaf Caribbean. Dat adres was me door collega Monte, ook wel Montemán genaamd, aangeraden.

Dynaf Caribbean bevindt zich tegenover de ingang van Centrum Supermarkt.
CasaSpider: "Aha, dus in de Mahaai Minimall?"
Montemán: "Ja, in de Mahaai Minimall."

Daar aangekomen zag ik echter geen Dynaf. De eigenaar van een van de winkels aldaar moest even nadenken. Uiteindelijk leidde hij mij naar een klein winkeltje dat nog gesloten was. Het was tien voor negen en ik besloot in de auto op de eigenaar te wachten.

Om twee minuten over negen was er nog niets gebeurd. Op de winkeldeur stond het telefoonnummer van de eigenaar. Ik belde hem op en vroeg of hij nog van plan was die kant op te komen. Maar hij zat bij een klant en dat duurde tot half elf. En wat ik van hem wilde? Neen, adapters verkocht hij niet.

Ik belde Montemán en vroeg hem waar dat Dynaf nu toch zat. Er ontspon zich een moeizame discussie. Ik legde mijn geografische positie uit en Montemán herkende dat zo te horen precies.
Montemán: "Ja, nu moet je naar boven."
CasaSpider: "Naar boven? Ik zie daar alleen woningen."

Via een trap bij de dierenwinkel kan men een gallerij met woningen bereiken. Geen spoor van een winkel aldaar.
Montemán: "Neen, niet met de trap."
CasaSpider: "Ja, maar hoe kom ik dan boven?"

Uiteindelijk bedoelde Montemán dat ik verder de straat in moest lopen, in het Papiaments p'ariba. En inderdaad, dertig meter verderop bevindt zich het pand van Dynaf Caribbean. De mensen daar hebben mij uitstekend geholpen. Ondanks dat de Compaq-specificaties op alle fronten afwijken van wat de unviversele adapter aankan werkt hij perfect.

Het is ook een beauty om te zien. Voor een adapter dan toch.

2.

Een bericht op de voorpagina van de Vigilante trok onmiddellijk mijn aandacht: "Spiderman a bula spanta Tarzan i Jane den akshon". In het Nederlands: "Spiderman laat Tarzan en Jane schrikken tijdens de daad".

Een man komt thuis en hoort geluiden in de slaapkamer. Direct verdenkt hij zijn vrouw ervan met een andere man aan het rommelen te zijn.

De man wil de twee lovers op heterdaad betrappen en bedenkt een geniaal plan. Hij verandert zichzelf in Spiderman, klimt met een schep in zijn hand het dak op en berekent waar de slaapkamer zich ongeveer bevindt.

Daar maakt hij een zinkplaat los en springt vervolgens als een echte Spiderman bovenop Jane en Tarzan die net in volle actie zijn. Tarzan en Jane vluchten naakt de straat op, waarbij Spiderman Tarzan met zijn schep probeert te slaan. Tarzan weet ondanks een gebrek aan lianen te ontsnappen en Spiderman koelt zijn woede met de schep op diens auto.

Even later weet de politie de drie betrokkenen in de kladden te grijpen. Jane legt uit dat zij geen relatie meer met Spiderman heeft, maar deze beweert eergisteren nog intiem met haar te zijn geweest. Hier staat het originele artikel in het Papiaments.

Een mooi thema voor een kaskraker.

3.

Als uitsmijter een foto van Diana die vrijdag 133 dagen oud is. Gemakshalve ronden wij dit af op vier maanden. Zij ligt hier vredig op het grote bed waar zij vanmorgen van afgekukeld is, gelukkig zonder enig letsel. Diana beweegt inmiddels volop en rolt vooral veel om. Op deze wijze legt zij in korte tijd grote afstanden af.

Oppassen geblazen dus.

Posted by CasaSpider at 1:49 PM | Permalink | Comments (17)

Afgelopen zaterdag en zondag is door de activiteitencommissie van SQL Integrator een heus SQL-weekend georganiseerd. Was de zaterdag alleen voor werknemers, op zondag waren ook partners en eventuele kinderen welkom.

Zaterdagmiddag om drie uur vertrok een bus met een groot deel van het SQL-werkvolk richting Landhuis Ascension. Ik had geen zin om een hele nacht op bijna 40 kilometer van Diana (4 maanden) te zijn en was er daarom niet bij.

Er werd namelijk in het Landhuis geslapen. Maar eerst moest er gewandeld worden. Iedereen die ik later sprak vond het zeer de moeite waard, vooral de grote schildpadden maakten indruk. Na het wandelen was er een diner en daarna karaoke. De karaoke duurde een uur of vier en dat was lang heb ik van horen zeggen. Heel lang.

Op BVN-tv is eenmaal per week het programma De Zingende Zaak te zien. De medewerkers van SQL Integrator, nou ja van de Curacaose vestiging dan toch, kunnen een eventuele uitnodiging voor dit programma beter beleefd afslaan. Ook met mijn deelname was het gemiddelde nivo overigens niet gestegen.

Hoogtepunt van de nacht was Jeroen die al dan niet dankzij het Goede Doel slaapwandelend op zoek was naar De Nooduitgang en het Landhuis via een raam wilde verlaten. Mede daardoor was het ontbijt een vrolijke aangelegenheid, Jeroen zelf zag er wat verfrommeld uit op zondag.

Zondag, de dag dat Diana hexadecimaal, hij doet het weer, 80 dagen oud was. Om half twaalf reden wij richting Grote Knip, een reis van ongeveer 45 kilometer. Grote Knip is een baai helemaal aan de westkant van het eiland, toepasselijk Westpunt geheten. Daar vond het tweede gedeelte van het SQL-weekend plaats.

Om half een arriveerden wij, ongeveer anderhalf uur later dan de bus vanuit Landhuis Ascension. Er lagen kano's in het water op ons te wachten, er stonden sjoelbakken, er kon gedominood worden, de kinderen mochten op een groot doek de SQL-Office schilderen, de open bar werd bemand door Marti en Sisi en anderen brachten juist de barbecue in gereedheid.

Met een cola en een appelsap in de hand wilden we eerst horen hoe de zaterdag was verlopen. Nu ligt Grote Knip zoals gezegd op Westpunt. In het Papiaments spreekt men dit ongeveer uit als wespún en inderdaad ziet men nergens op Curacao zoveel wespen als daar. Het was een plaag.

Na de barbecue ben ik met een paar kinderen gaan kanoën en heb daarna gezwommen met Luchiano (8). Ook Diana mocht om vier uur even het water in. Het water bij Grote Knip is kraakhelder, zeker in vergelijking met Mambo Beach. Het is ook iets warmer lijkt het wel. Diana vond het in ieder geval lekker, voor het eerst lachte ze in het water.

Op het strand waren een paar fanatiekelingen aan het frisbeeën. Weinig mensen zijn fanatieker dan Iglesias en WWF-wrestling liefhebber Dino Flores en weinig mensen werpen de frisbee eleganter dan hij. Anderen vermaakten zich aan de domino-tafel. Het was kortom een dynamisch maar toch relaxed gebeuren daar op Grote Knip.

Om half vijf namen wij afscheid van degenen die er nog waren en drie kwartier later waren we thuis. De Happy Hours op Mambo en Wet&Wild hebben we deze week aan ons voorbij laten gaan.

Van de karaoke op zaterdag krijg ik binnenkort filmbeelden van collega Paul Goodliffe. De foto's van zondag zijn te vinden bij SQL op Grote Knip. Het zijn er 35 in getal.

Posted by CasaSpider at 12:48 PM | Permalink | Comments (18)

Bij mijn werkgever liet ik donderdag Naturalisatiedag een werkgeversverklaring ondertekenen, copieerde er een salarisslip en meldde mij klokslag half twee wederom bij Immigratie in het Postkantoor te Punda. Er stond een rij van ongeveer 15 mensen. Na even wachten in de brandende zon ging de deur open. Even later overhandigde de baliemedewerkster mij nummer 83. Op het scorebord stond 72.

O ja, wat was eigenlijk de missie van dit bezoek aan Immigratie? De verblijfsvergunningen van Lucy en Luchiano (8) moeten nu zij Nederlandse staatsburgers zijn ingewisseld worden voor een Toelating van Rechtswege. Het grote voordeel hiervan is dat deze vergunning slechts éénmaal hoeft te worden aangevraagd en vervolgens altijd geldig blijft. Let wel, het betreft een vergunning om op Curacao te mogen verblijven.

Na vijf kwartier wachten lichtte nummer 83 op. Van bijna alle relevante en minder relevante papieren had ik copieën gemaakt. De Immigratie-medewerkster bekeek alles nauwgezet, zocht gegevens op in de computer en sprak na ongeveer een kwartier: "Over twee weken kunt u de vergunning ophalen. Paspoort, twee pasfoto's, plakzegel en bewijs van ziektekostenverzekering meebrengen."

Dat was goed nieuws. Als het een beetje meezit zijn we over twee weken helemaal klaar, wie had dat aan het begin van dit jaar gedacht.

's Avonds was er een UTS-receptie ter gelegenheid van het succesvol afronden van het Profit Center project. De receptie vond plaats in restaurant La Bahia op de eerste verdieping van hotel Otrabanda. Een mooie gelegenheid op een overdekt terras met uitzicht op de Sint Annabaai en de Handelskade in Punda. Leuk als er op enkele tientallen meters zo nu en dan een cruise- dan wel vrachtschip langs vaart.

Na de toespraken was er nog een buffet ook. In het gezelschap van de dames van Revenue Assurance, Pricing en niet te vergeten Shirley was het goed uit te houden. Naturalisatiedag was achteraf een stuk leuker dan hij 's morgens leek.

Posted by CasaSpider at 12:42 PM | Permalink | Comments (11)

Vrijdagavond om zes uur begon de afscheidsborrel van, voor Ibrahim Ajubi. Om half zes reed ik naar huis om Luchiano (8) en de camera op te halen. Op weg naar SQL Integrator Head Quarters bleek het eerste attribuut zich wel in de auto te bevinden, het tweede was helaas thuis achtergebleven. Geen foto's van Ibrahim dus. Okay, een archieffoto dan.

Ibrahim is destijds bij SQL binnengekomen als Java-specialist. Een rustige, vakbekwame collega. Dat vond men bij de RBTT-bank waar hij enige maanden gedetacheerd was ook. De bank deed hem een aanbod dat hij niet kon weigeren en per 1 augustus kwam derhalve een einde aan zijn dienstverband bij SQL Integrator.

De borrel was interessant, zeker op het laatst toen Luchiano al op een bankje lag te slapen. Heeft degene die het transport faciliteert (mede-)verantwoordelijkheid voor de content? Het bleek een interessant discussie-thema met meerdere facetten.

CasaSpider wenst Ibrahim veel succes in zijn verdere loopbaan.

Luchiano's vakantie is niet alleen qua school afgelopen. Zaterdagmorgen om half negen werd hij verwacht bij Karate-Do Curacao. We waren een van de eersten, Ivonne was de vloer van de dojo aan het vegen. Door de open ramen is de afgelopen zes weken heel wat stof met veertjes naar binnen gewaaid.

Uiteraard droeg Luchiano zijn karatepak met gele band. Hij beoefent de sport nu zes maanden en het is mooi om te zien hoe snel de ontwikkeling gaat. Luchiano behoort duidelijk tot de serieuzere kinderen. Toen hij even met Sensei Ivonne mocht sparren liet hij zien een hoop bijgeleerd te hebben. Als de motivatie goed blijft dan wordt het nog wel wat.

Ieder einde is een nieuw begin.

Posted by CasaSpider at 11:09 AM | Permalink | Comments (9)

Donderdag was een rustige dag. Diana heeft weinig last gehad van de vaccinatie, maar ziet een beetje bleekjes. De rest van de familie is moe. Zelf ben ik bezig met mijn tweede Westmalle Tripel, de derde staat in het vriesvak koud te worden.

Desalniettemin is er hard gewerkt. Twee achterstallige foto-albums zijn online gezet. Het betreft:

• 07.07.2006 Borrel SQL Remco Claassen, 37 foto's
• 08.07.2006 Verjaardag Kyra (2) en Roland, 20 foto's

  Het is bijna 22:00 uur. Tijd voor Chocolate con Pimienta, onze dagelijkse soap. Veel mensen uit met name Chili zoeken naar foto's over deze serie en komen dan (uiteraard) bij CasaSpider terecht.

  Posted by CasaSpider at 9:29 PM | Permalink | Comments (13)

De titel dekt de lading tot opluchting van velen niet. Vrijdag 7 juli was de laatste dag van de cursus Effectief Leiderschap gegeven door Remco Claassen. De deelnemers van zowel de Curacaose als de Nederlandse vestiging sloten een vermoeiende maar inspirerende week af met een borrel op ons kantoor.

Borrel bij SQL ter ere van Remco Claassen

Aangezien de cursisten er geen genoeg van kregen en pas na zeven uur arriveerden, moest de werkende SQL-bezetting alvast beginnen. Thuis had ik Lucy, Luchiano (8) en Diana opgehaald. Tegen zeven uur vond Lucy het beter naar huis te gaan, Diana begon zich te roeren. Snel bracht ik de beide dames via KFC weg.

De borrel was ouderwets gezellig, ook de toespraken waren goed te verduren. Foto's zeggen meer dan woorden, hier een kleine impressie. Het album komt ergens in de loop van de week online ook al is dat geen belofte.

• Cursussen van Remco Claassen staan altijd in het teken van jongleren. Hier toont Andrew Solomon zijn kunsten.
• Voor de achterblijvers in Nederland die zich afvragen wat Piet uitspookt op Curacao. Wel, hij amuseert zich prima met Jaresca en Manja.

• The beauty and the beast is al te voor de hand liggend in deze, maar wie weet een betere titel?
• Andre in gesprek met Marlieke terwijl kleine Vincent jongleerballen uitpoept.
• Kees en Remco huggen als eersten.
• Andre is 50 geworden, maar viert eigenlijk alleen veelvouden van zeven. Het kado neemt hij niettemin in ontvangst.
• Remco Claassen met zijn mooie vrouw Marita uit het Leonoradal te Dommelen.
• Tijdens iedere cursus heeft Remco een favoriet, Beertje viel ditmaal deze eer te beurt.
• Marita Claassen met haar drie kinderen.
• We sloten de avond af met een Lomito bij de gezellige snack El Canario.

Troostfinale: Duitsland-Portugal 3-1

Zaterdagmiddag om 14:45 haalde ik Piet op bij het Plaza Hotel. Hij ging met ons mee naar Roland en Barbara die een kinderfeestje organiseerden ter ere van het twee jaar worden van hun dochter Kyra. 's Avonds vierde Roland zelf zijn 41e verjaardag.

Toen we om ongeveer 15:20 de huiskamer binnenliepen zaten alle mannelijke bezoekers rond de televisie. De troostfinale Duitsland-Portugal was bezig. Feitelijk doet deze finale er niet toe, behalve dan voor de deelnemers aan de voetbalpoule. Piet voorspelde een 3-0 overwinning voor Duitsland. In de tweede helft dreigde hij gelijk te krijgen. In de 85e minuut scoorden de Portugezen onverwachts een tegendoelpunt.

Vermeldenswaardig over de troostfinale is dat eerste keeper Lehmann de eer gaf aan reservedoelman Oliver Kahn. Waarschijnlijk was het de laatste wedstrijd van Kahn voor het Duitse elftal. Het afscheid van een grote keeper, de beelden van zijn pep-talk voor concurrent Lehmann vlak voor de beslissende strafschoppenreeks tegen Argentinie staan bij iedere voetballiefhebber nog op het netvlies.

Eigenlijk was het een kinderfeestje. De kinderen zwommen en speelden in het zwembad. De vrouwen kletsten wat en liepen rond met hapjes en de mannen keken voetbal. Soms heeft men het gevoel dat alles klopt.

De stand in de voetbalpoule. Hier het eerste en hier het tweede rijtje. In het algemeen klassement zijn de Webloggers wederom gezakt, ditmaal van de 64e naar de gedeelde 66e positie. Hopelijk is hiermee de bodem bereikt.

Verjaardagsfeest Roland & Kyra na het voetballen

Na afloop van de troostfinale kon iedereen zich op Kyra's feestje concentreren. Dat was ook leuker voor Barbara die wel wat hulp kon gebruiken. We namen een duik in het zwembad waar het uitkijken was voor rondvliegende ballen en visjes. Opeens liep iedereen naar binnen. Het was tijd voor de piñata en de taart. Hier een kleine impressie.

• Uiteraard mag de jarige Kyra (2) als eerste proberen de piñata aan gort te slaan.


• Als het snoep er eindelijk uitvalt stort de hele menigte zich met plastic tasjes op de buit.


• Roland met Kyra in zijn armen, net voor het aansnijden van de taart.


• Barbara helpt Kyra om haar eigen taart aan te snijden, het exemplaar met de klaverjas-kaarten is voor later.

Om zes uur was het kinderfeest officieel afgelopen en gingen we geruisloos over op Rolands verjaardagspartijtje. Voor Lucy en Diana was het een lange zit en om kwart voor tien hielden wij het voor gezien. Er was maar een probleem, Luchiano wilde nog niet naar huis.

"Papa, kun je mij dan straks weer terugbrengen als je mama en Diana naar huis hebt gebracht?" Het wordt steeds gekker. "Idioot, je bent pas acht en je gaat zo slapen", antwoordde ik tot zijn grote teleurstelling.

Het is nu 14:02. Zinedine Zidane heeft een minuut geleden middels een (versierde?) penalty Frankrijk op 1-0 gebracht tegen Italie.

Update dd. 13.07.2006 / 21:31

De foto-albums zijn zojuist online gegaan. Het betreft:

• 07.07.2006 Borrel SQL Remco Claassen, 37 foto's
• 08.07.2006 Verjaardag Kyra (2) en Roland, 20 foto's

  Enjoy!

  Posted by CasaSpider at 2:08 PM | Permalink | Comments (25)

Per 1 januari van dit jaar is Liza niet meer bij ons in dienst. Al enkele jaren is zij gedetacheerd bij Aqualectra, het water- en electriciteitsbedrijf van Curacao. "Als ik daar toch al zolang zit, kan ik net zo goed daar in dienst gaan" of woorden van min of meer gelijke srekking moet Liza bedacht hebben.

Het afscheid op vrijdag de dertiende (!) was in de vorm van een etentje/buffet gegoten. Voor de rest was het een gewone borrel. Het moment van afscheid nemen brak aan. Andrew had het kado in zijn handen en begon te vertellen dat Liza liever geen toespraak had. Wat is dat toch met toespraken en SQL? Is er sprake van discursofobia? En zo ja, hoe is dat ontstaan?

Een afscheid is hèt moment voor anekdotes. Over Liza circuleert een hele mooie anekdote, uit haar begintijd. Het is niet zeker of de anekdote helemaal op waarheid berust, maar hij is echt de moeite waard. Het heeft te maken met spiegelruiten, het donker, licht aan en een voetbalteam. Daar wil ik het graag bij laten.

Mijn eerste herinnering aan Liza dateert uit 1997. Tom Molenwijk had zojuist SQL Integrator Nederland opgericht en moest daar uit het niets een goeddraaiend bedrijf van maken. Hij vroeg mij om een paar maanden in Nederland voor hem te werken. Zo kwam ik bij de Gemeente Belastingen Amsterdam (GBA) terecht. Een bijzonder leuke tijd overigens.

Op een bepaald moment was ik met Tom op het kantoor van Transfer Solutions en daar kwam Liza binnenstormen. Zij volgde een opleiding tot Oracle Developer met de intentie om daarna op Curacao te gaan werken. Van Tom had zij gedurende de opleiding een lease-auto gekregen, een paarse Renault Twingo. De benzine moest zij echter zelf betalen.

"Maar dat is zo duur!", betoogde Liza, "is daar echt niets aan te doen?" "Jawel", antwoordde Tom, "je mag van mij ook een OV-kaart hebben in plaats van de Twingo." Liza rekende wat heen en weer en besloot de overstap naar de trein te maken. In die tijd waren de treinen iets minder vol en reden ze iets meer op tijd.

Inmiddels is Liza helemaal gesetteld op Curacao, ze is getrouwd en heeft een mooie dochter, Kiara. Een groot deel van haar ontwikkeling heeft zij doorgemaakt gedurende haar SQL-tijd. CasaSpider wenst Liza veel succes met haar toekomst bij Aqualectra.

Posted by CasaSpider at 10:48 AM | Permalink | Comments (9)

Ieder jaar, nou ja ieder jaar, voor het derde achtereenvolgende jaar organiseerde SQL Integrator een eindejaarsetentje voor haar werknemers en aanhang. Deze keer was gekozen voor het Avila Beach hotel als lokatie. Geen verkeerde plek als men weet dat de Koninklijke familie hier ook regelmatig logeert.

Luchiano (8) was thuis onder de pannen met babysit Jeanette die haar jonge dochtertje Jeanine had meegenomen. Haar andere dochter heet overigens Jeanimee. "Ze beginnen allemaal met een J!", merkte Luchiano terecht op. Snel bereidde Lucy een grote schaal popcorn voor de kinderen. Daarna vertrokken we naar het nabijgelegen Avila Beach hotel.

Aanvankelijk was het de bedoeling om op het strand te eten, met de voeten in het zand. Gezien de kans op regen, ja ook op Curacao kan het -heel hard- regenen, stonden de tafels uiteindelijk toch op een overdekte plaats met een harde ondergrond. Het vermelden van de ondergrond is van belang aangezien de meeste dames op hoge hakken kwamen.

Na de gebruikelijke toespraken die niet al te lang duurden maakte men per tafel de gang langs het buffet. Het eten was goed en het gezelschap ook. Wij aten aan tafel met Ino & Bente aan onze linkerkant en Frank & Elly aan de rechter. En niet te vergeten Karin. Immers, wie wil er nog aan tafel zitten met mensen zonder website.

Na het eten was het tijd voor de fotoronde. Het leuke daarvan voor mij is dat ik bij alle tafels even langs kom. Een lui iemand als ik is anders namelijk geneigd om de hele avond op een plaats te blijven zitten. Foto's maken is dus goed voor zowel communicatie als beweging.

De prijs voor de ondeugendste eetster gaat ditmaal naar Gerbys. Zij was in een opperbeste stemming. Samen met Janis infiltreerde zij in menige foto. Als Venezolaanse is zij uiteraard dol op ayaka. Na het eten waren er nog een paar over, de handtas van Gerbys ging open en...

De dames sleurden mij mee naar een in hun ogen mooiere fotolocatie. Toevallig, ja heel toevallig, was Frank net op weg naar het toilet. Even later mocht hij het stralende middelpunt zijn tussen drie schoonheden uit Venezuela (Gerbys), Colombia (Janis) en Brazilie (Jacqueline). Waarom moest ik nu niet naar het toilet.

Lucy kent mij wel een beetje en had mij een timeframe van een half uur gegeven voor het fotorondje. Precies op tijd voegde ik mij aan haar zijde. Na nog een laatste glas rode wijn was het welletjes. We namen afscheid en troffen thuis de babysit aan met haar nog steeds wakkere dochter van een jaar of vijf.

Ze vertelde dat de kinderen zich uitstekend hadden geamuseerd. Luchiano had zijn CD op vol volume afgespeeld en zelfs met het kleine meisje gedanst. Dat doet hij nooit als wij erbij zijn, heel vreemd.

De fotoserie SQL Dinner Avila Beach bestaand uit 29 portretten staat online.

Eerdere SQL Dinners:

• 28.12.2004 Papagayo Resort
• 29.12.2003 Le Clochard

Posted by CasaSpider at 12:21 PM | Permalink | Comments (19)

Op donderdagavond 15 december 2005 vormde de band Immorales de surprise-act van de SQL Integrator IT-Party in café-restaurant Olé Olé. Welk van de drie verbindingsstreepjes is fout?

Uiteraard kon ik het niet laten om van dit unieke Immorales concert filmbeelden te maken. Het resultaat is een bijna acht minuten durende CasaMovie. Hier volgen tien redenen om deze movie niet te downloaden:

• Vanwege het weinige licht is het een night-shot movie, geen kleur maar een soort van groenig/wit.
• De stijl van Immorales is Reggaeton, een stijl die slechts weinigen aan zal spreken.
• De bestandsgrootte van bijna 15 mb voor een movie in 320x240 formaat is echt iets te veel van het goede.
• Bij de tandarts gaan 7 minuten en 54 seconden sneller voorbij.
• Het is een zeer statische en droge weergave van het concert, zonder de gebruikelijke CasaSpider grollen.
• Songs als Billen Trillen worden door menigeen als vrouwonvriendelijk beschouwd.
• Uw naam is Cyberjunk.
• Er wordt relatief veel gepraat in deze muziekvideo, maar het is allemaal in het Papiaments.
• Het Papiaments is niet ondertiteld.
• Een aantal van de belangrijkste leden van Immorales ontbreekt wegens verplichtingen in Miami en Nederland.

Nu zeg ik altijd zeg nooit nooit maar deze keer ook: "Een gewaarschuwd mens telt voor twee."

Download Immorales at Olé Olé (Right mouseclick, Save Target As...) for free!
Size: 15,072,294 bytes.
Duration: 7.54 minutes.

Uiteraard is deze CasaMovie binnenkort ook in Google Video te aanschouwen.

Explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Posted by CasaSpider at 7:38 AM | Permalink | Comments (18)

Ieder jaar houdt SQL Integrator halverwege de maand december haar IT-Party voor zowel werknemers als klanten. Dit feest dat altijd wordt gevierd in café-restaurant Olé Olé is inmiddels een begrip op Curacao. De uitnodigingen zijn dan ook zeer gewild.

Dit jaar had de feestcommissie iets origineels bedacht met een creditcard als uitnodiging. Tevens kon men zich (gratis) abonneren op een SMS-dienst van SQL-dochter T-Sparx door middel van het zenden van de message Party On.

In de dagen voorafgaand aan het feest kwamen diverse messages binnen met extra informatie. Onder anderen dat er om middernacht een internationale act stond geprogrammeerd.

Dat laatste werd door de meesten met een korreltje zout genomen, waarschijnlijk werd bedoeld: wereldberoemd op Curacao.

De inspanningen waren niet voor niets, want het feest liep als een trein. Toen ik om iets voor twaalven aan mijn fotoronde begon was er in de buurt van het dansgedeelte haast geen doorkomen aan. Even later stopte party-band Compare en werd de suprise-act aangekondigd.

Het was inderdaad een surprise want het betrof niets minder dan de internationaal opstomende Reggaeton-band Immorales. Immorales bestaat uit in Nederland wonende Curacaoenaars. Geheel onomstreden is de groep overigens niet, hun teksten worden in verband gebracht met de recente groepsverkrachtingen in Rotterdam.

Om die reden wil minister Omayra Leeflang van Verkeer en Vervoer een gedragscode voor rapmuziek op de radio.

Het antwoord van Brian Menasa Palm van Immorales: "De minister heeft er geen boter, geen kaas en geen eieren van gegeten. Rap is een uitlaadklep, niet iets dat aanzet tot verkrachting."

Hoe dan ook, het optreden sloeg in als een bom. De wat ouderen van geest ontvluchtten de ruimte snel, des te meer plek hadden de Reggaeton-liefhebbers. Ik hou er wel van, al heeft Immorales nog een hele weg te gaan voor zij het nivo van een Tego Calderon bereiken. Met name de dames (Manja!) in het publiek genoten met volle teugen.

Immorales heeft net een groot contract getekend met Universal en staat daarmee voor een internationale doorbraak. Het is heel goed mogelijk dat het optreden in Olé Olé achteraf een unieke gebeurtenis is geweest, een van de laatste keren dat de heren in een dergelijke kleinschalige gelegenheid optraden.

Na het optreden van Immorales maakte ik mijn fotoronde af en knoopte nog wat gesprekken aan. De sfeer was zoals altijd relaxed en gezellig. Samenvattend een zeer geslaagde editie van de Olé Olé Party.

De serie met 56 foto's staat inmiddels online. Mijn excuses dat niet iedereen is voorzien van een naam, maar ik kan ook niet alles onthouden.

Posted by CasaSpider at 2:59 PM | Permalink | Comments (9)

Nooit eerder bezocht Sinterklaas SQL Integrator, tenminste niet op Curacao. Dit komt niet zozeer doordat SQL zich slecht gedraagt, immers dat zou een reden temeer zijn om het hele bedrijf in de zak te stoppen en naar Spanje te verschepen. Neen, het was veel meer een gebrek aan kinderen, toch een essentieel onderdeel van het Sinterklaasfeest.

Dit jaar nam Karin aka CuraKora het initiatief om Sint over te halen eens niet stilletjes aan ons huisje voorbij te gaan. Zij inventariseerde het kinderbestand en kwam uit op niet minder dan 23.

In allerijl werden voorbereidingen getroffen. Zo circuleerde er een Excel-versie van het Rode Boek waarin de ouders korte anekdotes met positieve en verbeterpunten mochten opschrijven. Over hun kinderen wel te verstaan.

Vrijdagmiddag vanaf een uur of zes was het zover. De parkeerplaats van SQL Integrator was omgetoverd tot een waardige ontvangstlocatie voor de Goedheiligman.

Er waren stoeltjes voor de kinderen, een podium voor de Sint en zijn twee Zwarte Pieten, er was muziek, een hotdog stand en uiteraard de nodige snacks en drank. Ik weet niet precies wie hier allemaal aan meegewerkt hebben, maar mijn complimenten voor de uitstekende organisatie.

De kinderen werden opgevangen in de SQL vergaderzaal. Daar ontvingen zij een setje met teken- en kleurmateriaal. Al snel gingen de meesten naar buiten. Plotseling ontwaarde iemand een Zwarte Piet buiten de gele muren van het bedrijf. De schrik was groot zo niet enorm. De kinderen zochten een goed heenkomen richting hun ouders, nooit eerder heb ik Luchiano (8) zo hard zien lopen.

Even later kwamen de Sint, zijn twee Pieten en koetsier Paul in/op een rode Mustang de parkeerplaats opzoeven. Sinds hij een keer van zijn paard is gevallen prefereert Sint Nicolaas de Mustang, wat eigenlijk natuurlijk ook gewoon een paard is.

Sint nam plaats in zijn zetel en de Zwarte Pieten overhandigden hem het Rode Boek. Opvallend was dat notoire feestneuzen als Chris Oudeman, Ino Laurensse en Yuri Sprockel er niet waren. Zij hadden waarschijnlijk al een ander feest. Opvallend aan een van de zwarte Pieten was verder diens enorme gok.

Een voor een kwamen de kinderen aan de beurt. Sebastian Meijer had een vraag voor de Sint, namelijk waarom hij nog steeds het Rode Boek gebruikte in plaats van een laptop. Eerst had de Sint geen idee wat een laptop was. Snel werd er eentje uit het kantoor tevoorschijn getoverd. De Sint vond het drie keer niks. "Waar is de pen?" en terwijl hij de laptop openklapte was zijn vernietigende commentaar: "Haha, die heeft maar twee bladzijden." De komende jaren wordt het Rode Boek niet vervangen, zoveel is duidelijk.

Bij wijze van grap had ik in de Rode Excel Sheet genoteerd dat wij niet zeker wisten of we vanwege Lucy's zwangerschap nu één of twee kinderen moesten opgeven. We hebben het bij één gelaten. Toch werd Lucy tot haar verrassing naar voren geroepen, voor de aankomende Spider had Sint toch alvast een kleinigheidje. Heel attent van die oude Spanjaard.

Toen alle kinderen hun kado gekregen hadden vertrokken Sint en zijn Pieten met de rode Mustang. Wij dronken nog een biertje en gingen er toen ook vandoor. Terwijl we naar de auto liepen kwamen we Ino, Yuri en Chris tegen. Die hebben wel een erg slechte timing, immers het feest was net afgelopen.

De fotoserie van dit enerverende evenement bevat 68 foto's. High Family Alert!

Posted by CasaSpider at 12:49 PM | Permalink | Comments (16)

Op 23 oktober 1992 startte het bedrijf Francler haar activiteiten op Curacao. Vijf jaar later werd de naam gewijzigd in SQL Integrator, in dat jaar startte ook de Nederlandse vestiging. In Brazilie waren we toen al actief en naar ik meen in 1998 begon SQL Integrator met de verovering van de Verenigde Staten.

Zondag werd de dertiende verjaardag van het bedrijf gevierd, gelukkig viel 23 oktober dit jaar niet op een vrijdag. Alle werknemers met aanhang inclusief kinderen waren uitgenodigd in het All-Inclusive hotel Breezes. Wat houdt dat in, een All-Inclusive hotel? Heel simpel, dat men om 11 uur 's morgens al aan de Piña Colada zit.

Lucy vond het maar vreemd dat een bierdrinker als ik ineens aan de cocktails zat. Het is echter best een eindje lopen naar de bar en echt snel wordt men er niet geholpen. Met een Piña Colada doet men nu eenmaal iets langer dan met een glaasje bier.

Na de lunch was er een heel programma met spelletjes georganiseerd. Aangezien wij Luchiano (toen 7 nu 8) in de gaten moesten houden in het zwembad en ik eigenlijk tamelijk moe was geworden van al die Piña Colada's lieten wij dat gedeelte aan onze neus voorbij gaan.

Misschien was dat maar goed ook, want als niet-getrainde en onsportieve mensen ineens allerlei capriolen gaan uithalen kunnen er ongelukken gebeuren. Neem nu onze DBA Paul Goodliffe. Bij het hardlopen liepen zijn benen minder hard dan hij in zijn hoofd dacht. Hij ging languit neer en brak zijn sleutelbeen. Elly bracht hem naar het Sehos ziekenhuis.

Dat was niet zo mooi voor Paul en helaas ook niet voor mij. Vandaag is namelijk mijn vakantie officieel begonnen. Vorige week heb ik de lopende zaken bij UTS waar ik gedetacheerd ben aan Paul overgedragen. Vanaf vandaag zou Paul daar zitten, maar het ziet ernaar uit dat mijn vakantie uitgesteld wordt.

Een voorbeeld van toeval in zijn negatieve gedaante. Een positievere versie van toeval is het feit dat Kees Barneveld, de huidige directeur van SQL Integrator Curacao, ook precies op 23 oktober jarig is. Ieder jaar doet Kees derhalve net of het SQL-feest zijn verjaardagsfeest is. Ja, als men zo slim is moet men wel directeur worden.

Het Breezes-team bestaande uit een man en twee vrouwen dat de activiteiten leidde was enthousiast. Voor aanstekelijke muziek was gezorgd en aan het eind werd er ook nog dansles gegeven. Vooral de lange dame in het witte t-shirt is een zeer getalenteerde danseres.

De kinderen mochten zich uitleven op de klimwand. Met name Dan (6) van Kridan.nl maakte indruk door zeer rustig en beheerst bijna helemaal naar boven te klimmen. Luchiano deed het ook niet slecht, Hij beklaagde zich achteraf over de man die het veiligheidstouw vasthield. Deze trok er steeds te vroeg aan, waardoor Luchiano zijn voeten niet goed kon neerzetten.

Na de nodige cocktails had een aantal mensen voldoende moed verzameld om aan de trapeze te gaan zweven. Bente ging als eerste. Eenmaal boven aanbeland op het smalle plankje keek zij niet echt vrolijk meer. Toch waagde zij met een heuse bungee-jump scheeuw de sprong en werd uiteindelijk als een school visjes gevangen in het net.

Om klokslag zes uur werden onze polsbandjes ongeldig en dienden wij het terrein te verlaten. Het Happy Hour bij Wet&Wild hebben we maar overgeslagen. Als bonus een foto van Dino en Dik.

Posted by CasaSpider at 9:38 AM | Permalink | Comments (7)

Als men op een klein eiland woont zijn cursussen en seminars minder gemakkelijk toegankelijk dan in bijvoorbeeld Nederland. Men dient inventief te zijn om op de hoogte te blijven.

Ons bedrijf SQL Integrator doet dit (onder anderen) door middel van CBK's. CBK staat voor Crossing Borders with Knowledge, in het verlengde van ons Mission Statement Crossing Borders with IT.

Een CBK heeft één of meerdere onderwerpen die door één of meerdere personen worden gepresenteerd. Tijdens de eerste CBK behandelde Ino Laurensse Java & PL/SQL en Chris Oudeman de SMS Gateway.

Dinsdagavond was er een nieuwe CBK, ditmaal over Project Management en Prince2. De presentatie werd gehouden door Jacques Heide, voormalig werknemer van SQL Integrator en nu directeur van Ictas.

Over Project Management en de bijbehorende methodieken en methodologieën kan men vele boeken volschrijven en vele uren praten. Nu ben ik de laatste die beweert dat een gestructureerde aanpak van een project nutteloos is, maar op bepaalde vlakken heeft Project Management toch wel erg veel weg van religie.

De volgende serie plaatjes geeft een aardig beeld hoe projecten vaak verlopen.

• Figuur 01: How the Customer explained it
• Figuur 02: How the Project Leader understood it
• Figuur 03: How the Analyst designed it
• Figuur 04: How the Programmer wrote it
• Figuur 05: How the Business Consultant described it
• Figuur 06: How the project was documented
• Figuur 07: What Operations installed
• Figuur 08: How the Customer was billed
• Figuur 09: How it was supported
• Figuur 10: What the Customer really needed

Dit is de praktijk en eerlijk gezegd geloof ik niet dat Prince2 (PRojects In Controlled Environments) hier verandering in gaat brengen. Alles staat of valt met de juiste mensen. Project Management is veelal het bouwen van een al dan niet duurzame hoge duikplank, met wellicht een extra steun of reling. Als het project live gaat springen we met zijn allen van de duikplank af, in het diepe. En dan maar hopen dat de organisatie een beetje kan zwemmen.

De presentatie van Jacques leek zelf wel een project. Hij begon (iets) te laat en liep vervolgens uit tot ruim tweemaal zolang als gepland. Het uit 14 man bestaande publiek is weer iets wijzer.

Posted by CasaSpider at 1:43 PM | Permalink | Comments (14)

Per donderdag 1 september ben ik tien jaar in dienst bij mijn werkgever SQL Integrator. In 1995 heette het bedrijf overigens nog Franckler Consulting, maar die naam was nog moeilijker dan de huidige.

Ik zocht naar oud materiaal en foto's van de tijd rondom mijn afscheid van Nederland en vond een dikke ordner met van die plastic mappen waar je een A4-tje in kunt stoppen. Bijna alle collega's van de Detam, waar ik toevallig ook tien jaar in dienst was, hebben daarin verhalen, anekdotes, tekeningen, stripverhalen en foto's achtergelaten.

De verzamelmap was in het geheim georganiseerd door Ingrid Lucardie (wie anders) en zelfs nu, na tien jaren, kan ik stellen dat dit een geweldig initiatief van haar is geweest. Met heel veel plezier heb ik hem doorgelezen en veel herinneringen kwamen boven. Met mijn huidige werkgever en collega's ben ik dik tevreden, maar een dermate grote en hechte groep als toen bij de Detam komt men maar heel zelden tegen.

Jammer genoeg bestaat de Detam niet meer. Eerst is het bedrijf gefuseerd met de BVG tot Cadans, daarna werd het (geloof ik) Relan en wie weet is het inmiddels een onderdeel van het UWV, ik hou het niet meer bij. Wat ik wel weet is dat er in de tijd van directeur Van der Snoek geen cent verspild werd. De Detam stond voor soberheid, een broodje frikandel in de kantine was de hoogste luxe. Er heerste een sfeer dat we zuinig moesten zijn omdat we administreerden voor WAO-ers, werklozen en zieken.

Hoe anders is het nu.

In de map vond ik een brief geschreven in het Spaans, voor later als ik de taal machtig was. En inderdaad kon ik de brief nu wel lezen. Een andere collega had een kaart gemaakt met Nederland en Curacao erop. Onder Curacao stond Bon Futuro. De collega kon toen niet weten of vermoeden dat de Koraal Specht gevangenis sinds een paar jaar is omgedoopt in Bon Futuro.

Op een ander vel stond een vliegtuig getekend met een tekstwolkje erbij: "Oh my God, what have I done". Dat was precies wat ik dacht, maar dan in het Nederlands, toen ik voor het laatst naar mijn ouders en vrienden zwaaide en door de douane ging. "Mijn God, wat heb ik gedaan".

's Avonds op 26 augustus landde mijn vliegtuig op Hato Airport. Een verblijfs- of werkvergunning had ik niet, dat zou nog ruim een jaar in beslag gaan nemen. De douanebeambte vroeg naar mijn adres. Ik vertelde haar dat een collega me kwam ophalen en dat ik zijn adres niet wist. "Ga dat dan eerst maar vragen", zei ze streng en pakte mijn paspoort af.

In de hal zag ik achter het glas, dat kon toen nog, mijn collega's Lahrn van Hoop en Joep Koyen staan. Maar hoe kon ik hen bereiken? In mijn portemonnee vond ik een visitekaartje van het bedrijf AIS van Alecio Maduro en ik besloot dat adres maar op te geven. Het werd zonder problemen geaccepteerd en ik had mijn paspoort terug.

We reden naar mijn tijdelijke appartement. Joep had de koelkast gevuld met de belangrijkste dingen (bier). Datzelfde weekend brak er een ongelofelijk noodweer los, donder en bliksem. Orkaan Luis was in aantocht en zou een paar dagen later een ravage achterlaten op Sint Maarten.

"Hmm... ik kwam eigenlijk hier voor de zon", dacht ik tijdens mijn eerste weekend. Het was een bijzonder begin van tien jaren Curacao.

Posted by CasaSpider at 6:32 AM | Permalink | Comments (28)

Om iets voor achten was het niet moeilijk om een parkeerplaats te vinden bij het Plaza hotel (v.d. Valk) in Punda. Later hoorde ik dat de bezettingsgraad momenteel slechts 40% bedraagt, dat verklaart het een en ander.

Ik liep de trap op, passeerde het terras van het restaurant en hoorde achter een dikke bruine deur de vertrouwde klanken van 2 Unlimited: No Limits!

Remco Claassen was druk doende de disco-installatie af te stellen. Dat viel nog niet mee, want er zat een irritante brom in.

Het was Terugkomdag van de cursus Effectief Leiderschap (zie mijn verslagen: 1, 2, 3, 4) die wij samen met een aantal collega's van de Nederlandse vestiging in februari van dit jaar hebben gevolgd.

De Nederlandse collega's van toen zijn er nu niet bij op de terugkomdag, dat was wellicht iets te kostbaar. Wel is er een nieuwe lichting gearriveerd die vanaf zondagavond de cursus gaat volgen.

Veel theorie uit februari was (een eind) weggezakt. Niemand had gewerkt aan zijn Mission Statement. De terugkomdag was in ons geval dus hard nodig volgens Remco. Logischerwijs zit hij zo diep in zijn eigen materie dat het hem verbaast dat mensen zonder Mission Statement dit jaar überhaupt de Kerst halen.

Als vanouds was Remco's aanpak weer dik in orde. In de ochtend werd oude stof herhaald. Dat gebeurde echter niet door Remco, dat moesten wij zelf doen. Drie groepen kregen ieder twee onderwerpen en moesten de materie opdiepen uit het geheugen, maar vooral uit de oude aantekeningen. Vervolgens diende men zijn onderwerpen aan de groep te presenteren.

Een thema als de Circle of Influence gaat erover dat ieder mens slechts directe invloed heeft op één ding: het eigen gedrag. Alle andere zaken als gezondheid, relatie etc. kunnen slechts indirect worden beïnvloed. Door het eigen gedrag.

Veel van het aangereikte materiaal is met name bruikbaar bij tegenslag. Hoe staat iemand in het leven als hem iets ergs is overkomen. In sommige gevallen komen hier zaken als wraak en vergeving om de hoek kijken.

In een filmpje zagen we destijds een jonge Afrikaanse voetballer met de naam Stone. Hij was een talent en wilde via het voetbal geld verdienen om zijn familie te kunnen helpen. Tijdens een wedstrijd werd hij echter dermate hard onderuitgehaald (ik weet niet meer of dit misschien zelfs expres gebeurde) dat hij nadien nooit meer kon voetballen. Zelfs lopen ging heel moeizaam.

Stone had de kracht om de dader te vergeven. Vergeving is het opgeven van de hoop op een beter verleden. Ook voor wraakgevoelens was geen plaats. Wraak blijft bij het slachtoffer, de dader drinkt al lang weer zijn pilsje aan de bar. In plaats van verbitterd te raken pakte Stone zijn leven weer op en werd trainer van het voetbalteam.

Tussen de theorie door moesten we regelmatig aan de bak om onze jongleerkunsten te vertonen. Dat had ik al een hele tijd niet meer gedaan. Jongleren is echter net als fietsen, men verleert het niet. Helemaal zeker ben ik niet met betrekking tot deze vergelijking, want ik heb al jaren niet meer gefietst.

's Middags was het tijd om aan onze Mission Statements te werken. Jammer genoeg moest ik tegen half vier de cursus verlaten. Bij UTS staat dit weekend de migratie van het belangrijkste systeem op de planning.

Remco Claassen gebruikt zijn tijd effectief, zoveel is zeker. De terugkomdag was interessant en leuk, maar er diende ook gewerkt te worden. Dat merkte ik wel aan de (lichte) hoofdpijn die avond.

Posted by CasaSpider at 9:45 AM | Permalink | Comments (9)

Hoe dichter men bij de evenaar komt, hoe minder verschil er is tussen de lengte van de dagen in de zomer en de winter. Op Curacao wordt het in december rond een uur of zes donker en in juni rond een uur of zeven. Ten noorden van de evenaar draait het kolkje in de gootsteen rechtsom, ten zuiden ervan linksom. Verder niet relevant maar toch leuk om te weten.

Vorige week vrijdag 17 juni stapte bijna heel SQL Integrator Curacao aan boord van Partyboat Mi Dushi. Van zeven tot elf uur maakten we een tocht over het Spaanse Water en keerden via Barbara Beach terug naar Caracasbaai. Het was een heftig boottochtje, want de volgende dag was Lucy grieperig, bleef Rafa maandag ziek thuis en heeft ook Manja het begeven.

Het was dus donker op de Mi Dushi en het kolkje in de gootsteen draaide gewoon rechtsom. Behalve foto's heb ik ook gefilmd met de nieuwe camera. Dat is het mooie van een Sony, er zit Nightframe en Nightshot op. Hierdoor is de camera te gebruiken als nachtkijker en kan men er tevens een F16 mee neerhalen. Sommigen vreesden (hoopten?) zelfs dat het apparaat over een X-Ray feature beschikte.

De beelden lijken enigszins op die van CNN tijdens de oorlog tegen Irak, maar dan op een Partyboat.

Download SQL on Mi Dushi (Right mouseclick, Save Target As...) for free!
Size: 7,631,406 bytes.
Duration: 3.50 minutes.

Uiteraard is deze CasaMovie binnenkort ook in Google Video te aanschouwen.

Explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Posted by CasaSpider at 6:30 AM | Permalink | Comments (16)

Het SQL Activity Committee bestaat uit een paar enthousiaste en actieve werknemers van SQL Integrator Curacao. Regelmatig valt er een uitnodiging in de mailbox voor een leuke... uhm... activiteit. Vrijdagavond was de beurt aan de Mi Dushi Partyboat. Niet te verwarren met de Tattoo Partyboat op Aruba, waarvan disc-jockey Steve Gregory Croes (26) afgelopen week als vierde verdachte is aangehouden in de zaak Natalee Holloway.

Daar heeft de Mi Dushi Partyboat niets mee van doen. Mi Dushi betekent zoveel als Mijn Schatje en een schatje was het, die boot. Na de eerste uitnodiging was het eerste wat Lucy aan mij vroeg wat ze aan moest trekken op de boot en speciaal wat voor schoenen. Ik vroeg het aan Lahrn en belde naar Sandra. Beiden zeiden dat het glad kon zijn op de boot zodat sportschoenen de beste optie waren.

Dat schreef ook expert (qua schoenen) Manja in de tweede uitnodiging. Lucy deed haar gymschoenen aan maar nam voor de zekerheid haar elegante open schoenen met (hoge) hakken mee.

Babysit Anita was keurig op tijd en om iets over zessen vertrokken wij naar Caracasbaai. Bij aankomst keek Lucy eerst naar de schoenen van de dames die er al waren en wisselde daarop direct haar gymschoenen in voor de hoge hakken.

Het was nog licht toen de boot vertrok. Als onderdeel van deze SQL-activiteit was iedereen aangespoord om zijn camera mee te nemen. Er zijn prijzen te verdienen in maarliefst vier categorieën en een van die categorieën is de beste Sunset Picture. Vrijdag wordt de uitslag bekend gemaakt. De boot vertrok en de eerste bestemming was het Spaanse Water. De muziek ging aan, de bar open en de stemming zat er meteen goed in.

Ino was in het begin wel bijzonder fanatiek aan het fotograferen. Hij heeft een Canon G2, een hele mooie camera, maar het probleem is dat het apparaat in het donker bijna niet scherp te stellen is. Hierdoor mislukken veel foto's. Ino moest het dus hebben van het eerste halve uurtje.

Lucy en ik kletsten even met een bemanningslid van de Mi Dushi. Ik had gehoord dat de boot te koop stond en dat was ook zo. Mocht de boot niet verkocht (kunnen) worden dan wordt zij opgeknapt en komt er een extra verdieping bovenop. Zo kunnen er nog meer mensen mee. Ik vermoed dat wij met een man of 40 waren, maar het bemanningslid vertelde dat als wij om elf uur 's avonds weer in de haven zouden aanleggen er ruim honderd man stond te wachten om een nachtelijke trip met de Mi Dushi te maken.

Aan het eind van het Spaanse Water voeren we dezelfde route terug en zetten koers richting Barbara Beach. Als ik het me goed herinner legden we daar aan, maar op een gegeven moment verloren de meeste opvarenden het besef of we nu aan het varen waren of niet. Het was ook wel erg donker.

Nog even terugkomend op de hoge hakken. Plotseling was er wat consternatie en Lucy riep naar mij dat ik een foto moest maken. Watskeburt? De Poolse vriendin van Engelsman Paul Goodliffe was met haar hak tussen twee planken van het dek terechtgekomen en zat vast. Er moest stevig aan de schoen gewrikt worden voordat hij los kwam. Het was me wat.

De BBQ op de boot werd al aangestoken maar voor we mochten eten was er een quiz gepland. We werden in teams ingedeeld en Paul schreeuwde de vragen vanaf het bovendek naar beneden. Lucy en ik zaten met Sander Groenen in team Santos. Vorig jaar werd Santos waarvoor Pele vroeger uitkwam kampioen van Brazilie. Op de Mi Dushi maakte Santos heel wat minder klaar, maar wie weet er nu ook dat het Seaquarium beschikt over tien dolfijnen. Wij dachten vijf.

De saté's en spare-ribs van de barbecue werden geserveerd, door sommigen werd domino gespeeld en weer anderen waren aan het dansen. Toen de haven bijna weer in zicht was begon er nog een heuse limbodans competitie die uiteindelijk werd gewonnen door Richard Maat. Maar ja, die is net zo dun als de stok die hiervoor gebruikt wordt. Gefeliciteerd, Richard.

Toen we aanlegden in de jachthaven stonden er inderdaad veel mensen te wachten. Volgens mij hadden we ongemerkt kunnen aansluiten voor nog een tripje. Maar wij reden snel naar huis om te constateren dat Luchiano de hele avond met zijn GameBoy had mogen spelen.

Zo hebben we ons op vrijdagavond alle drie uitstekend vermaakt. De complete serie met 48 foto's van de SQL op de Mi Dushi Partyboat is hier te vinden.

Posted by CasaSpider at 9:10 AM | Permalink | Comments (6)

Bij SQL Integrator Curacao hebben wij tegenwoordig een heuse Personeelscommissie. Voor donderdagavond had deze commissie een avondje karten en poolen georganiseerd. Bij Tracks, tegenover Toyota-garage Cordia.

Het duurde even voor we compleet waren. Op Curacao komt iedereen (behalve Frank, Kees en CasaSpider) chronisch te laat. Daarom begon ik maar met poolen tegen collega-DBA Paul. Deze mocht de Magic Keu van Nathaniel gebruiken en dat was te merken! Bij de afstoot schoot Paul meteen een gestreepte bal in de pocket en in zijn tweede beurt vlogen er op miraculeuze wijze nog eens twee in de gaten. Tegen deze keu was geen kruid gewassen. Paul won dus verdiend.

Poolen heb ik al zovaak gedaan, het hoofdgerecht was natuurlijk het karten. Vergeleken met een kartparadijs als dat van de gebroeders Coronel in Huizen stelt de baan van Tracks niets voor. Er is geen viaduct laat staan tunnel te bekennen. Maar de karts rijden als een tiet!

De eerste heat was een warming-up. Dat is gelukt want iedereen was hierna flink bezweet. Steeds volgas en dan het schokkende stuurtje maar stevig vasthouden, zes minuten lang. Jammer van deze baan is wel dat inhalen vrijwel onmogelijk leek. Ik schrijf leek maar dat is voor later.

Vooral in de heats met grote snelheidsverschillen tussen de verschillende deelnemers wapperde de gele vlag nogal eens. Een gele vlag betekent stapvoets rijden en niet inhalen. Meestal zit er dan iemand klem in de vangrail.

Leuk om te zien waren de dames, maar is dat niet altijd zo? In de opwarm-heat reden ze alsof ze een boodschap bij Centrum Supermarkt moesten doen. Maar toen het erom ging, vlogen ook hun rondetijden naar beneden. Bij het karten moet men even wennen om zich helemaal te kunnen laten gaan.

Om half elf startte de finale. De twee beste rijders van SQL zijn Ted en Lahrn. Lahrn noteerde de snelste rondetijd, maar de race werd vrij eenvoudig door Ted gewonnen. Een CD (met wat erop?) en een zoen van Manja vielen de geluksvogel ten deel.

Wij waren klaar. Na ons begon een ander gezelschap te karten. Ze waren met een man of zeven, acht. Allemaal middelmatige karters, behalve eentje met een rood t-shirt aan. Die verpulverde al snel het SQL ronderecord van de avond en passeerde zijn opponenten alsof ze niet bestonden.

Er waren er een paar die het het rode t-shirt moeilijk wilden maken en toen leerde ik hoe men in moet halen: een paar meter achter de opponent hangen als hij de bocht in gaat en vervolgens op het moment dat deze begint te remmen zelf vol gas geven. De armzalige opponent wordt aldus de vangrail in gecatapulteerd en het rode t-shirt kwam precies goed uit voor een keurig bochtje.

Het was voor ons bijzonder amusant om te zien. Af en toe leek het erop dat de coureurs na afloop van de race slaande ruzie zouden krijgen, vooral met het rode t-shirt. Wij wisten niet van welk bedrijf ze waren en tipten op de Capriles Kliniek (gekkenhuis) of Bon Futuro (gevangenis). In vergelijking met deze mannen reden de IT-ers van SQL in ieder geval als mietjes.

Maar dat is de volgende keer heel anders! Bij het naar huis rijden moet men trouwens nog knap oppassen de andere automobilisten niet als tegenstanders te zien waar men zijn auto voor kan gooien!

De foto-serie (39 stuks) staat inmiddels online: SQL Karting.

Posted by CasaSpider at 12:14 PM | Permalink | Comments (15)

De cursus zit erop. Ben ik nu een ander mens? Neen, ik dacht het niet. Heb alleen vanmorgen een uurtje langer geslapen. De cursus was intensief en duurde gemiddeld zo'n 12 uur per dag inclusief lunch.

In de comments is gevraagd om een inhoudelijke beschrijving. Die is echter moeilijk te geven. Het pakket is zodanig uitgebreid en samengebald dat het teveel is om in een simpele post weer te geven. Een tipje van de sluier dan...

De cursus heet Effectief leiderschap. Leiderschap is heel iets anders dan Management. Dat laatste heeft veel meer te maken met "hoe krijg ik iets op tijd af". Leiderschap gaat over visie, doelen, verandering en hoe dit te bereiken.

• Mensen willen best veranderen, maar willen niet veranderd worden.
• Leiderschap = Weten wat je wil + in staat zijn dit te transformeren in voordeel naar anderen.

Mensen zijn al snel bereid te doen wat jij wilt als er voordeel voor hunzelf in zit. Persoonlijk noem ik dit overigens Met stroop vangt men meer vliegen dan met azijn.

Met de Seven Habits van Stephen Covey als leidraad worden in de cursus diverse levenswijsheden geanalyseerd en van een theoretische basis voorzien. Als men de werking van deze processen goed begrijpt is het eenvoudiger om er grip op te krijgen. Hiervoor dient men zeven nivo's te doorlopen.

Habit #2 luidt als volgt: Begin with the end in mind. Logisch bij automatiseringsprocessen, maar wellicht even nuttig in je eigen leven. Na een diagnose komt men tot een design (Mission Statement) en detailleert dit over vijf deelgebieden: emotional, fysical, social, active en material. Voor elk van deze vijf deelgebieden wordt een lijst gemaakt die uiteindelijk uitmondt in één document: One year goals.

• Als je niet zelf een goed plan hebt voor de dingen die je echt wilt, word je automatisch ingezet in het plan van anderen.

Habit #3 gaat over het stellen van prioriteiten: Put first things first. Het is het verhaal van de glazen pot waar men grote stenen en kleine steentjes in moet stoppen. De grote stenen zijn belangrijke zaken als aandacht voor je gezin, de essentie van je werk, je hobby's etc. De kleine steentjes zijn zaken die door anderen vaak ongevraagd worden ingebracht en die veel tijd kosten.

Het is zaak om de grote stenen eerst in de glazen pot te stoppen, de kleintjes passen er dan gemakkelijk bij. Doet men het andersom dan blijft een aantal grote stenen buiten de pot. Overigens ken ik deze theorie ook in de vorm van een mopje. Nadat eerst de grote stenen in de pot zijn gelegd en de kleine steentjes daarna de pot hebben gevuld staat er een jongen op in de klas die een blikje bier in de tot de rand gevulde glazen pot leeggooit. Het past er gemakkelijk in, waarop de jongen concludeert: "Voor bier is er altijd tijd!"

Habit #4: Think Win/Win. Dit is geen methode maar een attitude. Van nature zijn mensen Win/Lose ingesteld. Uiteindelijk leidt dat in de meeste gevallen niet tot succes. Stephen Covey legt dit in een optreden uit aan de hand van een armworstel-gevecht. Hij daagt een boom van een kerel uit om met hem te armpje te drukken. Als Covey wint krijgt hij een dubbeltje van de jury, als de ander wint krijgt die een dubbeltje. Elke keer weer. Ze hebben 30 seconden de tijd. In het begin staan beiden te duwen, dan laat Covey gaan. En nog een keer en nog een keer. Totdat de reus het ook doorkrijgt en ze als een dolle stier heen en weer gaan. Op deze wijze winnen beiden meer dubbeltjes met minder inspanning.

Het zijn een paar voorbeelden. Iedere Habit werd uigebreid door Remco Claassen behandeld. Met eigen theorieen, met disco-muziek, met video's, met spelletjes (hoogtepunt: Mijnenspel), met driemaal daags jongleren en met verhalen over zijn eigen leven. Af en toe stond Remco anderhalf tot twee uur achtereen over zichzelf te lullen vertellen, maar geen hond die zich verveelde. Integendeel, behalve trainer is Remco ook een eersteklas entertainer. Dat is meteen ook zijn probleem, want de cursus kan op deze wijze alleen door hemzelf gegeven worden.

Is alles even geweldig? Neen. Zelf ben ik een uitermate nuchter persoon. Het gedeelte over de theorie achter levenswijsheden spreekt mij erg aan, zeker als ik het gevoel heb dat het klopt. Het was voor het eerst dat ik Stephen Covey via DVD in actie zag en dat viel me niets tegen. In Remco's programma zaten twee onderdelen waaraan ik wel heb meegedaan, maar die voor mij persoonlijk niets toevoegden. Iets te hoog geitenwollensokkengehalte zeg maar. Voor mij dan.

Zo ging de laatste middag over luisteren en verschillende luisternivo's. Het allerhoogste nivo van luisteren is empathisch luisteren. Inleven in de ander is hier het adagium. We deden een experiment waarbij een emotionele gebeurtenis van een vrijwilliger (A) zonder woorden aan iemand anders (B) werd gecommuniceerd. De overgeblevenen (C's) moesten na het experiment B interviewen en er zo achterkomen wat A voelde. En waarachtig, bij ons klopte een aantal dingen. Waar sommigen dan over een doorbraak spreken en een unieke ervaring is dit voor mij precies hetzelfde als het interpreteren van een horoscoop: men herkent altijd wel iets. Ik geef toe dat een en ander wellicht wat vaag overkomt, maar het leek me geen goed idee om het hele experiment hier uit te schrijven.

Ik hoop dat men een idee heeft waar de cursus over ging. Zonder terughoudendheid kan ik hem iedereen die daartoe de mogelijkheid heeft aanbevelen.

Om zes uur waren we klaar en vertrokken we met de hele groep naar het kantoor van SQL-Integrator waar een borrel was georganiseerd. Daar bleek Remco ook wel van een biertje te houden. Ik heb van mijn vierde tot mijn 18de in Valkenswaard en Dommelen gewoond. Tijdens de cursus had Remco het af en toe over Valkenswaard gehad, dus ik vroeg hem daarnaar. Blijkt hij al zijn hele leven in Dommelen te wonen en ook zijn vrouw Marita komt er vandaan. Leonoradal, vlakbij mijn ouders. Toeval!

Leuk neveneffect van de cursus was dat wij acht collega's uit Nederland hebben leren kennen. Wellicht zien we ze zondagmiddag nog bij het Happy Hour op Mambo Beach. Een kleine foto-impressie (14 pics) van de borrel is hier te bekijken. Of klik op een van de drie foto's.

Posted by CasaSpider at 12:20 PM | Permalink | Comments (11)

Veel bedrijven hebben een zogenaamd Mission Statement. Daarin staat kort en bondig de reden van bestaan van zo'n bedrijf. Uitgaand van het Mission Statement worden gedetailleerdere plannen gemaakt waar uiteindelijk concrete doelen voor de korte termijn uit komen rollen.

Remco Claassen is van mening dat ieder mens zijn of haar eigen Mission Statement moet schrijven. Hij was (of deed alsof) onthutst dat niemand van ons een persoonlijk Mission Statement op schrift had staan.

Zoiets werkt onmiddellijk op mijn lachspieren. Dan denk ik aan Lucy's familie in Santo Domingo en stel mij voor... haha. In de pauze kon ik het niet laten, heb het wel geprobeerd, en zei tegen Remco dat dit me een uitgelezen onderwerp leek voor Youp van 't Hek. Voor zijn eindejaarsconference.

Remco lachte en zei dat hij Youp inderdaad een keer als toehoorder heeft gehad en dat dat risicovol is. Zo'n cursus zit natuurlijk boordevol stof waar de draak mee gestoken kan worden.

Ik heb nu een Mission Statement en ben daarmee volgens mij een redelijk unieke Nederlander!

Posted by CasaSpider at 6:33 AM | Permalink | Comments (19)

We zijn bezig met de cursus Effectief Leiderschap van Remco Claassen.

De cursus is gebaseerd op de Seven Habits van Stephen Covey. In mijn ogen probeert Covey een (wetenschappelijke?) verklaring te vinden voor levenswijsheden als:

• Geef dingen de tijd
  
• Met stroop vangt men meer vliegen dan met azijn
  
• Tel eerst tot tien voor je een klap uitdeelt

Door de krachten achter deze levenswijsheden te begrijpen is men in staat om meer dingen (van anderen) gedaan te krijgen. Dat is effectief leiderschap. Ik ga het meteen op Lucy uitproberen!

Dinsdagavond begon de cursus en leerden de acht deelnemers uit Curacao hun acht Nederlandse collega's van SQL Integrator kennen.

Ook werd een aanvang gemaakt met jongleren. Vrijdag moeten we de drie ballen tien keer hoog kunnen houden.

Woensdag was een zware dag, cursus van 08:15 tot 21:45 met aansluitend een diner. Om half twaalf was ik thuis.

Zwaar is eigenlijk niet het juiste woord. De stof is zo afwisselend, met veel 80-er jaren disco en natuurlijk het jongleren, dat iedereen het gemakkelijk vol hield en eigenlijk zelfs nog energie over had.

Op de foto is te zien dat er voornamelijk nog wordt gebukt tijdens het jongleren. Bij mij komt daar nog een facet bij. Totale paniek, oordeel zelf.

Het is tijd voor dag #2.

Posted by CasaSpider at 6:38 AM | Permalink | Comments (22)

Vuile hond Scoort één keer Slaat zijn vrienden neer

Nog snel even jongleren trainen.

Ik zit op een persoonlijkheidsontwikkelingscursus.
Tot en met vrijdag.

Posted by CasaSpider at 6:31 AM | Permalink | Comments (15)

Vanmorgen hoefden we maar tot 11 uur te werken. Fijn! Om half een arriveerden Lucy, Luchiano (7) en ik bij SQL Integrator waar onze traditionele pagara werd afgestoken.

Een pagara is een lint van tientallen meters met een paar miljoen zware rotjes en dient ervoor om kwade geesten te verjagen. Dat laatste is zeker wel gelukt, zie de foto of een hele korte impressie op mpeg (34 seconds, 3.103.856 bytes).

Na het pagara-gebeuren gingen we naar het strand, een beetje uitrusten. In Nederland is het al 23:00 uur geweest, daar begint het nieuwe jaar dus zo meteen al. Wij moeten nog bijna zes uur wachten. De spare-ribs komen er zo aan en de Tequila staat klaar.

Lucy, Luchiano en CasaSpider wensen iedereen een SPETTEREND 2005!

Proost!

Posted by CasaSpider at 6:17 PM | Permalink | Comments (26)

We moesten kiezen dit jaar bij SQL Integrator. Of een kerstpakket of een kerstdiner, met aanhang. De meeste stemmen golden. Ik koos voor een kerstpakket. Zo'n etentje is wel aardig, maar wij moeten wel een babysit regelen.

Er werd met een overweldigende meerderheid gekozen voor een kerstdiner. Nu moesten we kiezen waar we gingen eten. Het maakte mij niet zoveel uit en daarom machtigde ik onze Office Manager Manja om voor mij te stemmen.

"Nou, dan stem ik op Papagayo voor jou. Dat is weer eens iets anders", zei Manja. En raad eens wat, Papagayo kwam als winnaar uit de bus.

Papagayo Resort ligt bij Jan Thiel en is ingericht door Jan des Bouvrie. Ziet men dat eigenlijk als een plus- of een minpunt vraag ik mij spontaan af. Om half acht werden we welkom geheten met een glas champagne.

In de buurt van het zwembad was het goed vertoeven. Om negen uur gingen we aan tafel en werd het diner geopend door directeur Kees.

Het was een lopend buffet en tafel 1 mocht beginnen en daar zaten wij. Dat kwam goed uit, want inmiddels hadden we flinke honger.

Lucy vond het eten veel beter dan vorig jaar bij Le Clochard. Het smaakte inderdaad voortreffelijk. Na een uurtje begon ik mijn gebruikelijke fotoronde.

Dat is wel het nadeel van een diner, iedereen zit aan tafel en dat maakt de boel wat statisch. Simona had mij van tevoren al gezegd dat ik deze keer geen radslagen of andere rare dingen van haar hoefde te verwachten en helaas maakte zij haar belofte waar.

Van Andrew heb ik voor de zekerheid twee foto's gemaakt, want tot nu toe staan hij en zijn vrouw er iedere keer onscherp op. Nu is het dan eindelijk gelukt. De enige onscherpe foto is die van Dik en Moraima. Volgende keer beter, Dik!

Ik werd door Lucy gemaand te stoppen met fotograferen en weer eens wat aandacht aan haar te besteden. En terecht! Het toetje kwam er trouwens bijna aan, voor ons een Bavarois van ananas en mango geparfumeerd met cointreau die erg fris en lekker was.

Tot onze verrassing kregen we aan het eind van het diner nog een cadeautje. Normaliter gebruik ik het modernere kado, maar ik wist zo gauw niet hoe je het verkleinwoord daarvan schrijft. Kadootje of kado'tje, het ziet er allebei vreemder uit dan cadeautje.

Het was een multi-purpose zakmes en een sleutelhanger met zaklamp. Voor de heren tenminste, de dames kregen een soort racebaan waar olijven in kunnen worden geserveerd. Gelukkig ben ik een man.

Tijd om naar huis te gaan. Babysit Monique had Luchiano goed doorstaan en zei zelfs dat ze het zo'n leuk ventje vond. Omdat hij vakantie heeft mocht hij namelijk tot negen uur opblijven.

De fotoserie SQL-Diner bij Papagayo 2004 staat online en bevat 25 plaatjes. SQL, mede namens Lucy bedankt voor het leuke diner!

Posted by CasaSpider at 6:48 AM | Permalink | Comments (19)

Even van voor naar achteren. Het valt niet mee om met een sloot bier achter de kiezen na een schamele drie uur nachtrust om kwart over zes de wekker te horen afgaan. Beter gezegd het luisteren naar de wekker ging nog wel maar het vervolgens opstaan was beduidend minder.

Om iets voor negen uur gisterenavond arriveerde babysit Monique. Een aardige dame. Luchiano (7) zag zijn kans schoon en vertelde vanmorgen trots dat hij tot half elf met zijn GameBoy in bed had liggen spelen zonder dat Monique het merkte. Het is ook weggegooid geld, zo'n babysit.

Wij vertrokken om iets over negenen naar Olé Olé. Het voordeel van vroeg aanwezig zijn is dat men iedereen ziet binnenkomen en vaak een snel gesprek kan voeren. Toen ik met mijn fotoronde begon was het feest in volle gang.

Jammer genoeg speelde de band (Doble-R hoorde ik later) alleen Antilliaanse muziek. Daar is op zich niets mis mee, maar danstechnisch kan ik alleen met een Merengue of Bachata redelijk uit de voeten. Lucy en ik hebben dus niet veel gedanst.

Verder was het ouderwets gezellig. Het leuke van foto's maken is dat men veel contacten opdoet. Iedereen wilde weten waar de foto's te vinden zijn op het web. Talloze keren (nou ja, talloos) heb ik verteld dat men moet googlen op CasaSpider. Ben benieuwd wat er van is blijven hangen.

De concurrentie van KikoTaKiko was er ook voor de foto's. Toen ik van vier mij onbekende mensen een foto wilde maken vroegen zij of ik misschien van KikoTaKiko was. "Neen, dit is CasaSpider. Die is veel beter dan KikoTaKiko!", antwoordde ik. Volgens Lucy stond de KikoTaKiko-fotograaf vlak achter mij en keek hij ietwat chagrijnig.

Lucy's jurk viel overigens in de smaak. Gelukkig maar. De volledige Olé Olé fotoserie staat gereed om bekeken te worden en bestaat uit niet minder dan 70 plaatjes!

Update 17.12.2004 / 13:45
Voor de ware liefhebber van De Jurk nog een mooie bonusfoto van Lucy. Gratis en voor niets, maar helaas wel zonder de bijpassende schoenen.

Posted by CasaSpider at 6:48 AM | Permalink | Comments (19)

Vanavond hebben wij onze Annual IT-party editie 2004. Het is een groot feest dat SQL Integrator ieder jaar in december organiseert voor werknemers en klanten met hun aanhang. De locatie is sinds de eerste editie café Olé Olé.

Waarom dit feest altijd op een donderdag plaats vindt weet ik niet, maar het is wel een beetje vreemd. De werknemers zitten de volgende ochtend met een zwaar hoofd bij de klant. Waarschijnlijk worden om die reden de klanten ook uitgenodigd, dan zijn die zelf op vrijdagmorgen ook niet zo fris.

"Als ik geen nieuwe kleren krijg ga ik niet mee naar dat feest!", gaf Lucy mij te verstaan.

In een kwaadaardige opwelling dacht ik bij mijzelf: "Hmm, dat scheelt de kosten van nieuwe kleren en we hebben geen babysit nodig..." De opwelling duurde maar heel even.

Dat kwam ook doordat Lucy er meteen achteraan zei: "En denk maar niet dat jij in je eentje gaat, dan blijf je zelf ook mooi thuis!"

We moesten dus een nieuwe jurk kopen. Dat is gisteren gebeurd. Het is een beschaafd roze exemplaar geworden en staat Lucy erg goed. Ondanks dat Lucy volgens Luchiano 300 paar schoenen heeft zit daar uiteraard geen enkel paar bij dat bij de nieuwe jurk past. We moesten dus ook nieuwe roze schoenen kopen.

Eigenlijk hoorde er ook nog een roze string bij, maar die hebben we laten hangen. De babysit is besteld. Wij zijn klaar voor het feest!

Posted by CasaSpider at 6:53 AM | Permalink | Comments (19)

Deze week werd ik plotseling gebeld op mijn cellular. Twee opmerkingen hierover:
1. Eigenlijk wordt men altijd plotseling gebeld.
2. Op Curacao noemen wij een mobieltje cellular.

Ik werd gebeld door mijn ex-collega Edgar Dijkhuizen, via Skype maar daar merkte je niets van. Dat was een verrassing. Ik had Edgar al een hele tijd niet meer gesproken. Ik ken weinig mensen die in een periode van pak hem beet acht jaar zoveel gebeurtenissen met impact hebben meegemaakt als hij.

In 1996 kwam Edgar op Curacao werken als Database Administrator (DBA). Zijn vriendin Jacqueline kwam met hem mee en kon ook bij ons bedrijf SQL Integrator aan de slag. In 1997 ging ik vier maanden voor het GBA in Amsterdam werken. Toen ik terugkwam vroeg men of Edgar mijn werk bij het GBA drie maanden wilde voortzetten. Daar had hij absoluut geen zin in, hij vermaakte zich uitstekend op Curacao!

Er is met hem gepraat. Heel veel gepraat. Uiteindelijk gaf Edgar toe, hij ging naar Nederland. "De Hel", noemde hij het in de maanden die daarop volgden. Na het afscheidsfeestje reed hij in zijn auto naar het vliegveld. Jacqueline was in haar auto al op Hato aangekomen en wachtte met een paar mensen op Edgar. Die kwam maar niet. Hij bleek met zijn auto geslipt te zijn en kon uiteindelijk nog net op tijd in het vliegtuig naar De Hel stappen.

Tussen Kerst en Nieuwjaar bezocht Jacqueline Edgar in Nederland. Toen zij terugkeerde vroeg de douane op Curacao wat zij hier kwam doen. "Op vakantie", antwoordde Jacqueline conform de bedrijfsinstructie. De verblijfsvergunningen waren namelijk nog niet rond. De douane-beambte vertrouwde het niet en bleef doorvragen. Toen bleek dat Jacqueline slechts iets van 200 gulden bij zich had werd zij stante pede terug op het vliegtuig naar Nederland gezet. Dat waren hilarische tijden.

Helaas werd dat snel minder. In 1998 werkte ik drie maanden in Zwitserland. Via mail bereikte mij het bericht dat Edgar op 18 oktober 1998 een zwaar auto-ongeluk had gekregen. Een tegenligger haalde in, Edgar week uit en reed tegen een boom. Hij was verlamd en kon niet meer praten.

Er volgde een aantal operaties. Het herstel ging langzaam en moeizaam. Na het ziekenhuis revalideerde Edgar in het Monseigneur Verriet instituut. Zijn relatie met Jacqueline was op de klippen gelopen. Regelmatig ging ik met ex-collega Teus van Lingen bij Edgar op bezoek. We dronken dan een flesje Amstel en kletsten wat over werk en andere dingen.

Langzaam ging het iets beter. Op een bepaald moment kon Edgar zelfstandig, met behulp van krukken, uit zijn bed komen. Een overwinning. Het herstel vorderde zodanig dat hij weer op zichzelf kon wonen. Ook begon hij weer te werken, maar dit bleek toch iets te zwaar. Edgar verhuisde naar Siberie, niet ver van het strand van Daaibooibaai.

Hij had daar een mooi huis waar Lucy, Luchiano en ik regelmatig een biertje gingen drinken. Edgar vermaakte zich wel met zijn PC en via ICQ leerde hij Rejane kennen, een Braziliaanse schone. Zij kwam een weekje op vakantie en daarna was het hek van de dam. Binnen de kortste keren trok zij met haar acht-jarige zoontje Rodrigo bij Edgar in.

Om een lang verhaal kort te maken, Edgar en Rejane verhuisden naar Nederland. Dat was geen succes. Na een paar maanden vertrokken zij naar Porto Alegre in Brazilie, waar zij trouwden. Een bruiloft die ik via de webcam heb gevolgd. Helaas zijn Edgar en Rejane inmiddels gescheiden en leeft Edgar weer in Nederland. Na een tijdje bij zijn moeder te hebben gewoond beschikt hij nu over zijn eigen flatje. Met PC en Skype. En toen belde hij.

Op de foto lijkt Edgar enigszins op Saruman uit de Lord of the Rings. Het was niet zijn beste periode. Gelukkig ziet hij er inmiddels weer een stuk beter uit, maar hij had geen bezwaar tegen plaatsing van dit portret.

Posted by CasaSpider at 6:33 AM | Permalink | Comments (8)

In mijn kamer op het werk staat een mooie Xerox printer. Behalve printen kan hij ook faxen, copieren en scannen. Laatst wilde ik iets copieren, maar het apparaat begon direct een nummer te bellen en wilde mijn document gaan faxen. Ik keek op het display en zag een melding staan: Scanner Locked.

Ik tuurde naar de talloze bedieningsknoppen. Ik zag een optie scan/fax/copy en selecteerde daaruit de copieerfunctie. De vermaledijde printer bleef echter mekkeren over Scanner Locked en een copie kwam er niet uit. Het werd tijd om onze systeembeheerder in te schakelen.

Hij pakte de dikke Xerox-handleiding. "Succes daarmee", dacht ik bij mijzelf. Even later meldde Systems dat de printer weer kon copieren. "Dat heb je snel gedaan!", zei ik. "Je bent een wizard!"

"Nou, het was meer Google", antwoordde de systeembeheerder bescheiden. Het is inderdaad stukken gemakkelijker om een dergelijk probleem via Google op te lossen dan met de gebruiksaanwijzing.

De volgende Google-query leidde tot deze pagina. Er blijkt een geniepig groen schuifje verstopt te zitten onder de plastic overkapping van de printer. Dat groene schuifje locked de scanner. Kom daar maar eens op!

Het leuke is dat binnenkort mensen met het Scanner Locked probleem via de Nederlandstalige Google bij deze post terecht kunnen voor een oplossing.

Ik ga maar eens wat copiën maken.

Posted by CasaSpider at 6:38 AM | Permalink | Comments (11)

Dit weekend gingen twee projecten in productie. Met name voor het eerste project moest ik enige hand- en spandiensten verlenen. Het meeste kon ik met VPN (Virtual Private Network) vanuit thuis doen. Zaterdagmiddag ging ik toch maar even naar UTS, het was de laatste werkdag van mijn Cubaanse collega Yohanna.

Ik nam Luchiano (6) mee. Hij pakte zijn tas in met een extra t-shirt, een wintertrui, een paar dobbelstenen en een Action-Man. In mijn kamer bij UTS is het namelijk altijd steenkoud, Luchiano deed al snel zijn wintertrui aan. Zelf heb ik altijd een warme trui over mijn stoelleuning hangen, voor het geval dat.

Yohanna was inmiddels gearriveerd. We werkten zo'n anderhalf uur en kletsten wat. Ik had haar al gewaarschuwd dat ik de camera mee zou nemen. Ik nam een paar foto's van haar. Het kwam goed uit dat ik Luchiano bij me had, want die kon nu een foto van ons tweeën maken. Soms zijn kinderen best nuttig!

Ik vind het erg jammer dat Yohanna teruggaat naar Cuba. Elke ochtend dronken we buiten voor de ingang ons kopje koffie en vaak 's middags ook. Qua werk kan men zich geen betere collega wensen, Yohanna weet bijzonder veel en werkt als een paard. De tijd van haar visum zit er echter op. Zelf zegt zij te vrezen dat ze niet snel opnieuw een visum krijgt. Cuba ziet het niet graag dat Cubanen met plezier naar het buitenland gaan. Yohanna werkt al zo'n vijf jaar (met tussenpozen) bij UTS op Curacao.

Veel mensen in Cuba zijn lid van De Partij. Dat geldt ook voor Yohanna, Reynaldo en Willy. Juist als men lid is van De Partij krijgt men minder snel toestemming om het land te verlaten. Partijleden dienen het goede voorbeeld te geven.

Hoe ging het intussen met Luchiano? Zeer goed! Een kleine quiz ertussendoor. Waarom wilde Luchiano graag met mij mee naar mijn werk? A. Hij houdt zoveel van zijn vader. B. Hij wilde afscheid nemen van Yohanna. C. Op de parkeerplaats mag hij even autorijden.

Neen! Niets van dit alles!

Luchiano zat achter mijn PC en tikte de url van cartoonnetwork in. Vervolgens laadde hij het eerste spel. Verbaasd riep hij uit: "Papa, als niemand dit spel ooit op deze computer heeft gespeeld, hoe kan het dan dat hij zo snel load?" Ik heb hem ooit de beginselen van caching bijgebracht. Waar wij thuis echter met een modem moeten inbellen beschikt UTS over een razendsnelle internetverbinding. Wij zitten direct op de Arcos-kabel die door ons gebouw heenloopt.

In plaats van vijf minuten wachten tot een spelletje geload is kon Luchiano nu naar hartelust spellen uitkiezen. Ze stonden in een mum van tijd klaar.

Het was tijd om naar huis te gaan. We moesten nog naar Punda om een kadootje voor Luchiano's klasgenoot Tariq te kopen die maandag zijn verjaardag viert. We namen afscheid van Yohanna, nou ja, ik nam afscheid van Yohanna. Luchiano was hier te verlegen voor. Zelfs voor een Happy Meal wilde hij haar geen kusje geven!

Thuis vroeg hij of hij maandagmiddag als ik naar mijn werk ga weer met mij mee mag. Men kan wel raden waarom.

Posted by CasaSpider at 9:17 AM | Permalink | Comments (13)

Op 3 juli schreef ik het eerste deel van dit verhaal. Een korte samenvatting: Dènchi, de beheerster van de kantine van UTS Vredenberg, had een tijdje flink last van haar knie. Iedere dag moet zij een grote, zware vuilniszak naar een container brengen. Gentleman als ik ben bood ik eens aan om dat voor haar te doen. Sindsdien is het wegbrengen van de vuilniszak mi trabou (mijn werk) geworden. Ook toen Dènchi al lang weer beter was.

De dingen werden van kwaad tot erger. Was Dènchi mij eerst nog dankbaar voor de bewezen diensten, na een tijdje was zij boos als ik niet tegen vieren bij de koffie-automaat stond om de vuilniszak in ontvangst te nemen. Het was min of meer gewoonterecht geworden dat het wegbrengen van de vuilniszak mi trabou was. Laat dit een waarschuwing zijn voor iedereen die ongemerkt en sluipend terechtkomt in een ongewenste situatie. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen!

Als lid van het proletariaat moest ik wat doen tegen mijn uitbuitende werkgeefster. Als Dènchi zich weer eens beklaagde over het verzaken van mijn plicht vroeg ik haar wanneer ik eindelijk mijn eerste salaris tegemoet kon zien. Hierbij werd ik geholpen door de schoonmaakster die het ook een schande vond dat ik zo afgebeuld werd. "Morgen, dinsdag, volgende week" zou ik uitbetaald worden. Het gebeurde nooit.

Ik greep naar een zwaarder middel. Geheel met instemming van de schoonmaakster besloot ik tot een welga (staking). Kort daarop kwam Dènchi weer naar beneden met een zware zak. Cubaanse Yohanna stond bij me en dit was het moment om het ijzer te smeden. Op vrijdag maakt Dènchi altijd een erg lekkere sòpi (soep) klaar. Yohanna onderhandelde er voor mij een gratis kop soep uit voor vrijdag.

Vandaag is het vrijdag, tijd om te oogsten! Voor de zekerheid nam ik Yohanna mee naar de kantine, wie weet wat voor streken Dènchi nog in huis had. Het viel echter mee, zij vulde mijn mok met een overheerlijke sòpi. Ik zit weer barstensvol energie. Die zal ik vanmiddag hard nodig hebben, bij het wegbrengen van de vuilniszak.

Posted by CasaSpider at 12:19 PM | Permalink | Comments (6)

Ik merk dat ik het de laatste tijd leuk vind om Papiamentstalige titels te gebruiken. Het ziet er leuk uit en ik hou wel van een beetje interessant doen. Mi Trabou betekent Mijn Werk. Die wijsheid is prima zelfstandig op te zoeken met behulp van Amaro's fabuleuze Papiamentu Translator (tip!).

Dit is het verhaal hoe iemand geleidelijk en ongemerkt in een bepaalde situatie verzeild kan raken. Een situatie waarvan anderen als ze het resultaat zien al snel zeggen: "Hoe heb je het zo ver kunnen laten komen?!" Het klassieke voorbeeld voor mij is een vrouw die vele jaren getrouwd is en door haar man wordt mishandeld.

"Dat zou mij dus maar één keer overkomen, dan is de relatie meteen over en uit", hoort men vaak van mensen. Het probleem is dat een dergelijke situatie niet van het ene op het andere moment ontstaat, uitzonderingen daargelaten. Het sleutelwoord is geleidelijk of misschien zelfs sluipend. Zo ging het ook met Mi Trabou, luister maar.

Dènchi, ik weet niet 100% zeker of ik haar naam zo goed schrijf, beheert de kantine van UTS te Vredenberg. Zij is een sympatieke dame waar ik regelmatig een leuk gesprekje mee heb. Op zeker moment had Dènchi veel last van haar knie. Er zat een flinke bandage omheen en Dènchi liep erg moeilijk.

De kantine van UTS Vredenberg bevindt zich op de eerste verdieping. Elke middag tussen half vier en vier uur brengt Dènchi een grote, volle vuilniszak naar beneden die vervolgens buiten in een container gegooid wordt. Die container staat op zo'n 50 meter van de ingang.

Toen ik Dènchi zo de trap af zag strompelen mobiliseerden zich al mijn ridderlijkheidsgenen en bood ik aan de vuilniszak voor haar naar de container te brengen. Dènchi bedankte mij hartelijk. Omstreeks kwart voor vier staan de Cubanen en ik altijd buiten een kopje warme chocolademelk te drinken. Daar kwam Dènchi alweer naar beneden met de vuilniszak. En ik droeg hem naar de container.

Op een bepaald moment was Dènchi's knie weer hersteld. Toch bleef de vuilniszak aan mij kleven. Inmiddels wist iedereen die wel eens buiten stond te roken of een kopje koffie stond te drinken dat het wegbrengen van de vuilniszak Mi Trabou was. Als Dènchi iets vroeger naar beneden kwam, zette ze de zak gewoon klaar. Zodat ik hem vanzelf tegenkwam. Ja, zelfs klaagde Dènchi bij mij als ik er een keer niet was.

Tja, het wegbrengen van de vuilniszak is nu dus Mi Trabou. Laatst vroeg ik aan Dènchi wanneer ik mijn salaris tegemoet kon zien. Daar moest ze hard om lachen! Gedurende de gehele maand juli ben ik vrij. Met de Cubanen hebben we wat scenario's doorgenomen. Als ik op 1 augustus terugkom staan er waarschijnlijk 20 vuilniszakken voor de ingang opgestapeld.

Posted by CasaSpider at 9:58 AM | Permalink | Comments (15)

Een aantal jaren geleden ging ons bedrijf SQL Integrator door een bepaalde fase heen. Van jonge wilde avonturiers naar een professionelere onderneming. Er werd nagedacht over Visie en hoe die gestalte te geven. Bij dat veranderingsproces werden wij geholpen, nou ja zeker niet belangeloos, door het internationaal erkende Krauthammer instituut.

Eén van de dingen die we moesten bedenken was het vertalen van de visie in een korte kernachtige zin. Wij zijn een internationaal bedrijf, werknemers hebben de mogelijkheid om bij de diverse vestigingen ingezet te worden. Als slogan kwam derhalve uit de bus rollen: Crossing Borders with IT.

Sinds enkele maanden heeft Andrew Solomon SQL Integrator versterkt als (zeer enthousiaste) Operations Manager. Door hem worden diverse activiteiten georganiseerd. Kennisoverdracht is binnen een bedrijf een enorm handige manier om het algemene kennisnivo op een hoger peil te brengen. Bijkomend voordeel is dat het niets kost en ook nog gezellig is, zeker na afloop.

Maandag vond de eerste CBK-avond plaats, waarbij CBK staat voor Crossing Borders with Knowledge. Mijn eerste associatie bij het horen van de naam CBK was een of ander verboden hormoonpreparaat voor kalveren. Maar goed, zelf kon ik geen betere naam verzinnen, dan mag men ook niet klagen.

Aan Ino Laurensse de eer om de aftrap te verzorgen met een presentatie over Java en PL/SQL. Hoogtepunt was zijn demo om vanuit de (Oracle) database live de temperatuur van een willekeurige luchthaven op te vragen. Op Schiphol was het 13 graden en op Hato Curacao 30. Maar dat laatste is altijd zo.

Na Ino was het de beurt aan Chris Oudeman die over zijn baby, de SMS-Gateway, vertelde. Een fraai stuk software waarmee zogenaamde content providers hun ringtones, newsflashes en andere zaken naar de klant kunnen brengen. In de Gateway worden billing en business rules afgehandeld en het geheel wordt onderhouden met een speciale website.

Jammer genoeg was het meteen het afscheid van Chris, donderdag keert hij terug naar Nederland. Het nerd-gehalte op Curacao loopt hiermee een flinke deuk op. De avond werd besloten met Amstel bier.

Posted by CasaSpider at 6:37 AM | Permalink | Comments (5)

In het kader van Team Building organiseerde SQL-Integrator een bowlingavond voor haar medewerkers. Dat was een goed idee. Men beweegt nog eens wat en over het algemeen valt het aantal geblesseerden na een avondje bowlen meestal wel mee.

De lengte van deze post houdt ongeveer gelijke tred met het aantal strikes dat ik heb gegooid. Dat waren er niet veel, bowlen is niet echt mijn sport. Knikkeren kan ik ook niet zo goed.

In de achterhoede van Lane-1 vocht ik een verbeten strijd uit met collega Karin. Ik dreigde te verliezen, maar zij was zo sportief om mij een goede tip te geven: je moet mikken op de pijltjes die op de baan geschilderd staan en de bal nawijzen. Het ging meteen een stuk beter! Die pijltjes had ik tot dan toe nog nooit opgemerkt.

Her en der waren toch wat bowling-talenten te ontwaren, er werd zelfs boven de 150 punten gescored. Ook door mij, alleen dan wel in twee keer. Maar ja, ik moest ook nog foto's maken. Fotograferen in een bowlingzaal valt overigens nog niet mee, de resultaten kunt u hier vinden.

Posted by CasaSpider at 6:11 AM | Permalink | Comments (13)

Dit weekend staat er bij ons een grote migratie gepland. Het hele gedoe begint om vijf uur vanmiddag met backup & restores. Om vier uur morgenvroeg mag ik aan de slag en gedurende de gehele zaterdag wordt er getest. Een beetje vreemd is dat er vandaag (bijna) niemand op het werk is. Het is hier gebruikelijk dat als donderdag een vrije dag is, de vrijdag er maar bij wordt genomen.

Op mijn vrije donderdag ben ik wederom druk geweest met het verzamelen van (foto's van) dames die gaan strijden om de Miss Universe 2004 titel. Lucy vond dat ik daar een pagina op de lachicamerengue website voor moest bouwen. Sterker nog, ze stònd erop. Ik ben er met lichte tegenzin aan begonnen, maar inmiddels ben ik op stoom.

Een obsessief mannetje, zo ben ik nu eenmaal. Gelukkig is het een obsessie met een einde, op 1 juni vindt de verkiezing plaats en daarna heb ik weer rust. Nu spookt de hele tijd door mijn hoofd: "Ik heb het winnende land straks toch wel in mijn collectie zitten?" en "Hmm, ik moet meer foto's hebben om aan de wereld te laten zien!".

Vooral dat laatste is natuurlijk complete kolder. Ten eerste jat ik de foto's en informatie bij elkaar en ten tweede wat word ik er wijzer van? Op zijn hoogst wordt mijn site weer eens geblokkeerd wegens overschrijden van de maximale bandbreedte. Maar ja, wie doet er nu nooit iets dat niet logisch is.

Dit weekend staat in het teken van Migratie en Missen. Het belooft spannend te worden, bijna net zo spannend als Miss Universe Curacao met de prachtige naam Angeline Da Silva de Goës.

Posted by CasaSpider at 1:34 PM | Permalink | Comments (5)

Vorige week blies de brandweer onverrichterzake de aftocht, ze waren het water vergeten om de schotelantennes van UTS Vredenberg schoon te spuiten. Toch slordig van de brandweer.

Vandaag was het wederom zover. De werknemers moesten hun auto's buiten parkeren. Om tien uur zag ik nog geen enkele brandweerauto. In de Vigilante had ik al gelezen dat er gisteren een brandweerauto was gecrashed op de Schottegatweg. Misschien hadden ze nu water genoeg, maar geen auto's. Het is ook altijd wat met de brandweer.

Tegen elf uur verschenen er eindelijk twee brandweerauto's. Spuiten met salpeterzuur, dat klinkt niet ongevaarlijk. Toen ik met de camera in de aanslag op weg ging naar het schouwspel, viel het me toch tegen. Eén brandweerman was in de weer met zijn slang. Hier kwam een lullig straaltje uit, niet bepaald het hogedrukspektakel waar ik op had gehoopt.

Ook zag ik het verschil niet tussen het gedeelte dat reeds gereinigd was en het gedeelte dat nog gedaan moest worden. De grootste antenne lieten ze met rust. Die leek me ook al wat hoog voor de meegebrachte ladderwagen.

Het gebouw waar ik werk ligt naast de lege parkeerplaats. "Hmm, als er geen auto's mogen staan vanwege dat salpeterzuur, is het voor mij dan wel veilig om daar te lopen?", vroeg ik mij af. Hypochonder als ik ben voelde ik me onmiddellijk beroerd worden.

Nog voor twaalf uur waren ze alweer weg, de twee brandweerauto's.

Posted by CasaSpider at 12:33 PM | Permalink | Comments (1)

Wat wilskracht al niet vermag. Iedere morgen en iedere middag drinken de Cubanen en ik buiten een kopje koffie of chocolademelk. In die tijd bespreken we de toestand van de wereld.

Op maandag zijn we altijd enigszins triest omdat het weekend voorbij is. Met vereende geesten denken we dan heel hard aan vrijdag. Dinsdag zijn we al een dag opgeschoten, maar de vaart komt er pas echt in op woensdag.

Gisteren keken we elkaar bemoedigend aan: "Het schiet al op, hè?". "Ja, nog één dagje!".

Vanmorgen waren we zelfs uitbundig: "Vrijdag! Ja, het is ons weer gelukt!".

Jammer is alleen dat ik nu wel een beetje moe ben. Net op vrijdag...

Posted by CasaSpider at 10:33 AM | Permalink | Comments (7)

Als het Kerstmis is denken alle mensen die werken aan kerstpakketten. Van tevoren is het altijd een verrassing wat er nu weer allemaal ingestopt is, achteraf valt dat eigenlijk meestal tegen. De fles whiskey weet ik nog wel te waarderen, de rest bestaat meestal toch uit prullaria die ergens in juni van het volgende jaar worden weggegooid.

Wij van SQL Integrator kregen dit jaar geen kerstpakket. In plaats daarvan werd aan medewerkers en hun partner een diner aangeboden bij Bistro Le Clochard op het Riffort. Hun website is overigens een bezoek waard!

Het oude Riffort, op de punt van Otrabanda, is geheel gerenoveerd en heet nu Riffort Village. Het ziet er goed uit, jammer is alleen dat veel winkels leeg staan. Qua horeca is Le Clochard van oudsher de kern van het Riffort en tevens een van de beste restaurants die Curacao rijk is.

Van acht tot negen werd er geborreld, daarna werden we naar het buitenterras van Le Clochard gedirigeerd. De menu's hadden we ruim van tevoren al mogen uitzoeken. Alles verliep derhalve vlekkeloos en snel.

Om half een ging iedereen voldaan naar huis met een soort van kerstbrood (?), een CD van Doble-R en een fles champagne. Leek het toch nog een beetje op een kerstpakket!

Wilt u ook zien hoe SQL-Integrator werknemers dineren? Ga da naar de SQL dineert in Le Clochard fotoserie!

Posted by CasaSpider at 6:45 AM | Permalink | Comments (3)

Het is niet mijn gewoonte, maar even een technisch handigheidje ertussendoor. Laatst ben ik van laptop geswitched. Op mijn laptop log ik zeker onder drie verschillende gebruikers in. Daardoor werd ik weer eens geconfronteerd met het feit dat mijn Favorites helemaal opnieuw opgebouwd en onderhouden dienen te worden.

Nu was ik het zat en zocht even op hoe ik mijn Favorites centraal kan managen. Als u ook wilt weten hoe dat moet, lees dan geduldig verder.

• Verplaats uw huidige Favorites, welke te vinden zijn in Documents and Settings, naar de gewenste directory.
• Open regedit en edit de volgende key: [HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Explorer\ User Shell Folders]. Wijzig het pad van Favorites in het nieuwe pad.

Deze actie dient u te herhalen voor iedere user, waarmee u uw Favorites wilt delen. In diezelfde registry-tak staan overigens nog andere interessante paden die voor verplaatsing in aanmerking komen!

Uiteraard maakt u regelmatig een backup van uw persoonlijke directories, waaronder nu ook de Favorites vallen.

Uiteraard.

Posted by CasaSpider at 2:31 PM | Permalink | Comments (10)

Ik ben geen klikker, meer een tikker. In 1983 kocht ik een Atari 800XL. Ik sloot hem aan op mijn TV-tje en tikte een 12-regelig Basic programmaatje in. Op het scherm verschenen zes massieve cylinders, oplopend van klein naar groot. Ik heb daar zeker een kwartier ademloos naar zitten staren. Van het papiertje met de regels Basic-code naar het scherm. En weer terug.

Via dBase, COBOL, Paradox, Turbo Pascal, C en diverse Oracle producten (Foms3!) zijn we langzaam in het tijdperk van de klikkers beland. Diverse grafische tools kwamen in de mode met Object Browsers en meer dan een miljoen functies onder de rechter muisknop.

Geef mij maar een beperkte set van bouwstenen waar je alles mee kunt maken. Het mooiste voorbeeld vind ik vi. Voor diegenen die geen idee hebben waar ik het over heb, vi is dé editor op Unix systemen. De betekenis van vi is "Visual Interface" en is als zodanig ontworpen voor de line-editor ex.

Ik herinner me mijn eerste Unix-cursus nog goed, bij Bull in Amsterdam. "Start vi en tik maar eens wat in", zei de docent. Ik wilde schrijven: "de man is gek" of iets dergelijks. Er gebeurde echter niets. Pas na het intikken van de "i" verscheen er een "s" in beeld. Na op "Escape" te hebben gedrukt en tweemaal op een "d" was mijn regel weg.

"Hoe kan een normaal mens ooit normaal werken met dit krakkemikkige stuk software?", dacht ik vertwijfeld. In die tijd was vi echter de enige beschikbare editor op ons Unix-systeem, dus moest ik het wel leren. Langzaam maar zeker sloeg mijn vertwijfeling om in bewondering. Wat een geniaal product is vi toch!

Zeker voor iemand die met tien vingers blind kan typen is het geweldig. Nooit hoeven de handen van het toetsenbord, de ingewikkeldste zaken kan men uitvoeren met superkrachtige commando's. In de begintijd gebruikte ik vi zelfs als password protected screensaver, gewoon een kwestie van vi opstarten en weggaan. Knappe jongen (of meisje) die spontaan op het idee komt om "[Esc]:q!" in te tikken!

Ook is het erg grappig om een minder ervaren iemand met vi te zien vechten. Constant verdwijnen er stukken tekst, springt de cursor weg, worden ongewild regels aan elkaar geplakt (hoofdletter J). Helemaal leuk als het geluid aanstaat, het gepiep is dan niet van de lucht.

Ik ben zo gek met mijn vi dat ik het standaard op al mijn Windows machines installeer. Erg handig om even een file te editen of aan te maken. Tegenwoordig gebruik ik daarvoor vaak vim, wat zoveel wil zeggen als "VI iMproved". Het biedt (nog) meer mogelijkheden en gebruikersgemak.

De hardcore vi-gebruiker vindt dat toch minder. Ik noem vim dan ook "VI voor Mietjes".

Posted by CasaSpider at 6:38 AM | Permalink | Comments (13)

Het heeft even geduurd, maar nu kunt u, nou ja voornamelijk medewerkers van SQL Integrator, naar de foto's kijken van ons bedrijfsuitje op zaterdag 25 oktober.

Klik http://www.nijhuis.net/casapictures/SQL_11jaar and...

Enjoy!

Posted by CasaSpider at 9:25 PM | Permalink | Comments (2) | TrackBacks (1)

Het was een week van verjaardagen. Behalve Luchiano was ook mijn bedrijf SQL Integrator jarig. Op 23 oktober werden wij met zijn allen elf jaar.

Normaliter wordt ter gelegenheid hiervan een groot feest georganiseerd, ditmaal hadden de geleerden iets anders bedacht. Alle werknemers werden gisteren tussen vijf en zes bij het bedrijfspand verwacht.

Iedereen had een lange broek aan en een zaklamp bij zich. Zelf had ik me nog beter voorbereid. Mijn survival-pakket was aangevuld met een flesje water, een rol toiletpapier en uiteraard mijn camera.

Met een bus gingen we naar San Juan. Volgens goed gebruik vertrokken we een half uur te laat. De vertraging liep nog iets op omdat de chauffeur de bus tien minuten stil zette om loten te kopen bij een nummerkantoor. Op een terrein waar normaliter niemand komt waren twee tracks met opdrachten uitgezet door Dutch Dream Curacao (Tel. 8890279). We gingen teambuilden.

Toen we de weg naar San Juan indraaiden, werden we achtervolgd én aangehouden door een politie-jeep met zwaailicht. Regelmatig proberen snelle speedboten drugs en/of illegalen aan strandjes als San Juan af te zetten. Een politiepatrouille is dus niets vreemds.

De vrouwen mochten in de bus blijven zitten, de mannen (ook de pòlsjes) moesten eruit en werden gefouilleerd. Dat was het begin van een lange avond, waarin wij werden verdeeld in twee groepen om twee opdrachten uit te voeren. Onder anderen het redden van de ontvoerde Myrna Godett. Zij heeft de reddingsactie, afgesloten met een paintball-gevecht, in beide gevallen niet overleefd.

De activiteiten bestonden onder anderen uit abseilen in een put, een labyrint, geblindoekt in een rij de weg zien te vinden, met een bootje een meer oversteken, onderhandelen met een drugscrimineel, beschoten worden met vuurwerk, black-jack spelen, een paintball-gevecht... teveel om op te noemen.

Het was warm en inspannend om in het donker door de bush-bush te lopen en je moest nog goed uitkijken om geen cactus in je oog te krijgen. Om kwart over elf waren we klaar met onze tweede opdracht en liepen we een paar kilometer (!) naar een afgelegen strand om te gaan eten.

Een uitstekend verzorgd buffet met lomitu, spare-ribs, garnalen en nog veel meer stond op ons te wachten. Het klinkt calvinistisch, maar zo'n maaltijd smaakt echt beter als je er hard voor gewerkt hebt!

Om kwart over twee werd het tijd om de buschauffeur weer wakker te maken en de terugreis te aanvaarden. Iets na drieën waren we terug en stapte iedereen toch ietwat vermoeid in de auto.

Posted by CasaSpider at 10:16 AM | Permalink | Comments (3)

Geheel tegen mijn gewoonte in had ik gisteren geen tijd voor een post! Wat was er aan de hand, of beter gezegd: wat is er aan de hand? De database is ziek!

De situatie is zo ernstig dat we terug moeten naar de situatie van donderdag, middels een backup. Nu is ene Murphy in het dagelijks leven al geen onbekende, op automatiseringsgebied is hij een lastige buurman. Je hebt er veel vaker last van. De tape-caroussel (nodig voor het terugzetten van de gegevens) blijkt juist nu een hardware-error te hebben.

Dat geeft mij wat lucht om het hele restore- en recovery-scenario 'op mijn gemak' voor te bereiden. Dag weekend!

Maakt u zich echter geen zorgen, de uitslag van de Quiz komt er zometeen nog aan.

Posted by CasaSpider at 10:31 AM | Permalink | Comments (1)