CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Twee dames, dat belooft een foto-update maar eerst volgt een vergelijking. Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen Emma en Yohanna?

Emma is al erg oud en sukkelt na haar heupoperatie een beetje met de gezondheid. Yohanna is in de kracht van haar leven en bijna vier maanden zwanger. Emma laat over zich lopen, iedere keer weer terwijl Yohanna goed van zich af kan bijten. Waar Yohanna's huid erg gevoelig is voor de zon kan Emma er urenlang in blijven liggen.

Maar er zijn ook overeenkomsten. Beide dames zijn erg populair en zien er puik uit. Als ze er een tijdje niet zijn worden ze door veel mensen gemist. Zowel Cubaanse Yohanna als Nederlandse Emma, na haar laatste operatie dan toch, zijn soepel in de heupen en bewegen graag.

Op 12 mei was er de feestelijke opening van de Koningin Emmabrug, in de volksmond Pontjesbrug genoemd, na een ongeveer negen maanden durende volledige restauratie. Bewegingsproblemen leidden ertoe dat de brug zaterdag 22 juli op non-actief werd gesteld.

Het duurde even voordat de financiering voor het herstel rond was, maar op 4 september werden de reparatiewerkzaamheden gestart. En sinds donderdagmiddag 28 september is de Koningin Emmabrug terug, bijna drie weken voor de komst van CasasPa naar Curacao.

Over de onderhoudshistorie van Yohanna is mij niets bekend. Donderdagmiddag stonden we even buiten te kletsen. Yohanna had haar fototoestel bij zich. Rechts van ons stond de zilvergrijze motorfiets van collega George Broos. Daar had zij haar oog op laten vallen. We maakten er een spontane fotosessie van, een sessie waar de beste George nog steeds geen weet van heeft.

• Yohanna op de zilvergrijze motorfiets van George Broos, vooraangezicht.
• Yohanna gezien vanaf de zijkant op de zilvergrijze motorfiets van George Broos.
• Yohanna tussen de grote UTS-antennes, geen idee waar zij tegen aanduwt.
• Yohanna bij een van de weinige planten die op het UTS-terrein te Vredenberg groeien.
• Yohanna en CasaSpider, poserend bij de grote UTS-antennes.

Voor de liefhebber van Papiamentstalige teksten staat hier het artikel uit de Vigilante van vrijdag over de terugkeer van de Koningin Emmabrug. Met een vergroting van de detailfoto's van het laatste onderhoud.

Posted by CasaSpider at 1:13 PM | Permalink | Comments (14)

Al geruime tijd ben ik geabonneerd op de columns van Rita Verdonk. Woensdagmorgen ontving ik de volgende mail.

Beste abonnee,

'Kinderen moeten in alle vrijheid buiten met hun vriendjes kunnen spelen. Iedereen met gezond verstand vindt dat, ik ook', schrijf ik in mijn nieuwste column. Ik hoop dat de ouders zich verantwoordelijk gedragen en met hun kinderen terugkeren, want dan zit er binnenkort geen kind meer in de cel.

Lees mijn nieuwste column hierover.

Met vriendelijke groeten,

Rita Verdonk
Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie

Mijn eerste gedachte was: "Een typische Rita Verdonk brief". Waarbij het woord typisch staat voor koud en rationeel. Kind in de cel? Ouders terug naar eigen land. Probleem opgelost. Zelfs van een parkeerwachter wordt meer inlevingsvermogen en flexibiliteit verwacht.

Op dit moment speelt de zaak van de achtjarige Hui. Zijn moeder is achtenhalf jaar geleden als minderjarige asielzoekster hoogzwanger vanuit China naar Nederland gekomen. Hui is in Nederland geboren maar beschikt evenals zijn moeder niet over de vereiste papieren.

In 2006 zaten de uitgeproceerde moeder en zoon in het vertrekcentrum Vught. De moeder kon (wilde?) haar terugkeer naar China niet regelen. Op dinsdag 19 september 2006 werd Hui derhalve overgebracht naar het detentiecentrum Zeist. Een achtjarig kind zit in de gevangenis (Bron: www.geenkindindecel.nl).

Aan ieder verhaal zitten twee kanten. In de column van Rita Verdonk waarnaar zij in haar korte mail verwijst licht zij de zaak toe vanuit haar gezichtspunt. Hieronder twee alinea's uit deze column.

Maar als die ouders hun verantwoordelijkheid niet nemen, dan wordt het moeilijk. Als ze willen kunnen ze hun kroost onderbrengen bij familie, vrienden of voogd. Die keus wordt hen expliciet voorgelegd. En bij gezinnen met twee ouders wordt één van de ouders in bewaring gezet. De andere ouder kan dan met de kinderen ergens anders wonen. Daarvoor hebben we nu een aparte opvangvoorziening.

Moeilijker wordt het echt als alleenstaande ouders niet meewerken aan de terugkeer en per se hun kinderen bij zich willen houden. Voor hen blijft er niets anders over dan vreemdelingenbewaring. Want het alternatief is een illegaal bestaan. Dat is geen leven voor ouders met kinderen en dat tolereren we ook niet in Nederland.

Kennelijk zijn er mogelijkheden voor de moeder van Hui om haar zoon elders onder te brengen. Als dat waar is dan is er sprake van dubbele chantage. Enerzijds chanteert Rita Verdonk de moeder. Immers, door Hui vast te zetten legt zij een zware druk op haar om toch maar eieren voor haar geld te kiezen.

Anderzijds chanteert de moeder met haar kind de Nederlandse staat. Een kind in een cel roept gevoelens van verontwaardiging op en zorgt voor extra aandacht, aandacht die misschien uiteindelijk leidt tot een legale status in Nederland.

Een ingewikkelde kwestie waarin één ding vast staat. Hui heeft hier niet om gevraagd, hij is letterlijk het kind van de rekening. Wie is in staat de rol van koning Salomon te spelen in deze tragedie?

Posted by CasaSpider at 12:44 PM | Permalink | Comments (18)

Mijn lagere schooltijd heb ik doorgebracht op de Sint Janschool aan de Ch. Ruys de Beerenbrouckstraat 39 te Valkenswaard. Het was een mooie tijd waarvan nog veel herinneringen zijn blijven hangen. Per 1 januari 2005 is de school overigens een kinderdagverblijf geworden, kinderopvang De Horizon.

Kort geleden kwam er een email binnen van Ine Schutte. Op de Sint Jan heette zij nog Ineke van den Dungen, maar namen kunnen veranderen. Immers, op de lagere school heette ik ook geen CasaSpider.

Zo nu en dan spreekt Ine wel eens een oud-klasgenoot van de Sint Jan en het idee van een reunie werd geopperd. Een reunie over drie jaar aangezien wij dan allemaal 32 worden. Okay, hexadecimaal dan toch.

Bovenstaande foto zat als attachment bij Ines mail. Het is frappant hoeveel namen en gezichten me zijn bijgebleven uit dit verre verleden. CasaSpider is niet moeilijk te ontdekken op de foto, hij was al een nerd voordat het woord was uitgevonden.

Zo hield ik een ranglijst bij van alle meisjes in de klas die per dag punten konden verdienen door aantrekkelijk te zijn. Ingrid Govers zat naast mij en nu is het zo dat als men meer met iemand omgaat men die persoon ook al snel leuker gaat vinden. Dat is een automatisch en menselijk proces. Ingrid Govers steeg dan ook met stip op mijn lijst.

Toen ik haar dit mededeelde slaakte zij echter een kreet van ontzetting. Zou Ingrid dat nog weten?

Posted by CasaSpider at 12:56 PM | Permalink | Comments (26)

Latios is 2 meter groot en weegt 60 kilo. Latios is alleen van het mannelijk geslacht en heeft een jongere zus genaamd Latias. Latios kan onder anderen aan gedaanteverwisseling doen, net als zijn zus.

In de mensenvorm die hij dan aanneemt kan hij goed andere mensen/Pokémon Trainers leren kennen. Hij kan ook sneller vliegen dan een jet en is intelligent genoeg om mensentaal te verstaan, net zoals Latias. Ook kan hij zich onzichtbaar maken, net als een Kameleon.

Latios, Pokédex nummer 381, is een Legendarische Eon Pokémon van het type Draak/Psychisch met de Ability Levitate. Dat laatste houdt in dat Latios niet geraakt kan worden door grondaanvallen.

"Hoe ga je het noemen?", vroeg ik. "Oh, Latios", antwoordde Luchiano (8).
"Wat betekent dat, Latios?", vroeg ik. "Oh, niets", antwoordde Luchiano.

Dat werd dus zoeken met behulp van Google en Wikipedia. "Je hebt het opgezocht!", riep Luchiano verbaasd uit.

Luchiano heeft een weblog, het adres is http://latios.casaspider.com. Het is vast heel nuttig voor zijn schrijfstijl, spelling en het in gevaar brengen stand houden van vriendschappen. Eens kijken hoe lang hij het volhoudt.

Pokémon betekent trouwens Pocket Monster, weer wat geleerd.

Posted by CasaSpider at 1:41 PM | Permalink | Comments (12)

Of Insel Air een bodemprocedure gaat beginnen om toch op de route Curacao-Sint Maarten te mogen vliegen, vroeg Cyberjunk nadat rechter Drop de door de overheid verleende vergunning had vernietigd.

Neen, Insel Air begint geen bodemprocedure. Er zijn drie spelers in deze zaak: Dutch Antilles Express (DAE), Insel Air en de Overheid. De strategie van de Overheid is dat minister van Verkeer & Vervoer Kenneth Gijsbertha de eerder verleende beschikking aan Insel Air intrekt en vervolgens een nieuwe verleent.

Vrijdag 22 september oordeelde de rechtbank dat de beschikking om Insel Air via een wet lease constructie op Sint Maarten te laten vliegen onvoldoende door de Regering was gemotiveerd. Dat die motivatie nadien wel op tafel kwam deed niet ter zake, deze had onderdeel moeten zijn van het document Specific Operating Provisions (SOP).

Op dit moment is iemand hard aan het werk om de motivatie voor de nieuwe beschikking op te stellen. Een van de pijlers is het huidige capaciteitsgebrek om vracht te kunnen vervoeren op de route Curacao-Sint Maarten. Er zijn berekeningen gemaakt die aantonen dat het vrachtverkeer op deze route sinds het ter ziele gaan van DCA met 400% is verminderd.

De ATR 42 propellervliegtuigen waarmee DAE vliegt kunnen niet volbeladen vliegen, dan halen zij Sint Maarten niet. Het vervoeren van vracht is derhalve een probleem. Als een inwoner van Sint Maarten onverhoopt op Curacao overlijdt dient het lijk via Amsterdam naar Sint Maarten te worden getransporteerd.

De huidige DAE-bagagelimiet van 20 kilo is voor veel passagiers te weinig. Insel Air biedt 30 kilo aan. Ook dit gegeven wordt meegenomen in de motivatie. Door iemand is aangegeven dat gestreefd wordt de nieuwe beschikking inclusief motivatie woensdag af te geven. Als alles meezit kan Insel Air aanstaande vrijdag naar Sint Maarten vliegen.

Het scenario klinkt mij wat optimistisch in de oren, maar als iemand iets wil bereiken moet hij er ook vol voor gaan.

Posted by CasaSpider at 1:47 PM | Permalink | Comments (8)

Vrijdag 22 september was de dag dat Curacao op vele plaatsen haar Siman di Kultura vierde. Siman betekent week, di van en Kultura cultuur. De Week van de Cultuur.

De klassen van de Marnix-school zijn al een hele tijd bezig om iets in te studeren. Een dans, een lied, een toneelstuk of iets anders dat in het teken staat van de Curacaose kultuur en is geïnspireerd op Seu, het Oogstfeest dat uitgesproken wordt als cee-oe.

Klas 4B waar Luchiano (8) in zit wordt aangevoerd door Meester Peter (website). Meester Peter is bovengemiddeld muzikaal. Hij laat de kinderen veel zingen en het zijn niet de gemakkelijkste liederen. Voor het optreden van 4B op de dag van Siman di Kultura had hij gekozen voor een ritmisch nummer zonder zang.

Even ervoor was daar het dansoptreden van klas 6B en dat was aangenaam om naar te kijken. Moeilijk om overheen te komen dus. En dat lukte dan ook niet echt. Meester Peter speelde vol verve de rol van dirigent voor het podium. Gestoken in zijn Seu-outfit ("heb er eigenlijk geen zin want het is zo heet") probeerde hij met wisselend succes het ritme erin te houden.

De kinderen moesten klappen op de maat van sinasappel, sinasappel... sap, iets dat in de klas waarschijnlijk beter uit de verf komt dan buiten in de zon met veel herrie eromheen. Sommige kinderen bespeelden slaginstrumenten, dat zag er leuk uit. Luchiano had zijn gitaar meegenomen. Hij playbackte er op los, want echt spelen kan hij nog niet.

Over de zon gesproken, het was werkelijk bloedheet. Aan de ene kant van het schoolplein werden zelfgemaakte typisch Curacaose hapjes verkocht en aan de andere kant stond het podium. De ouders waren vanaf tien uur welkom en de opkomst was groot. De succesvolste uitvoeringen waren dansen gebaseerd op de Tambu met zijn Afrikaanse ritme, afkomstig uit de slaventijd.

Foto's zeggen meer dan woorden, daarom hier een impressie in vogelvlucht:

• Klas 4B op het podium, Luchiano hanteert de gitaar.
• Zowel de zon als het dirigeren van 4B laten meester Peter zweten.
• Het schoolhoofd Elizabeth Taylor (ja echt!) in haar Seu-jurk.
• Klas 5B koos voor een Tambu welke uitstekend door de jonge dames werd vertolkt.
• Gezellige drukte op het schoolplein van de Marnix-school.
• Luchiano in cool dude pose.

De complete serie van 20 foto's is te bekijken in het album Marnix 22.09.2006 Siman di Kultura.

PKF Junior Championships

Van donderdag 21 tot en met zaterdag 23 september werden de Panamerican Karate Federation (PKF) Junior Championships in het WTC te Curacao gehouden. Luchiano liep in de openingsparade mee voor Mexico. Maar we hebben toen geen wedstrijd gezien.

Zaterdagavond waren de laatste finales. Wij gingen er met ons hele gezin naar toe, al om half zeven betraden wij de grote hal terwijl de wedstrijden pas om zeven uur begonnen. Voordeel was dat wij op de beste tribune konden gaan zitten. Daar was toen nog plaats, maar al snel liep de grote hal vol.

Lucy en ik zaten ingeklemd tussen het team van Martinique, maar daar hadden we geen last van. Luchiano zocht zijn eigen weg en had al snel wat vriendjes van Karate-Do Curacao gevonden. Zij mochten binnen de linten vlakbij de tatami op de grond zitten. Het was Diana's (4 maanden) eerste bezoek aan een karatetoernooi. In het begin moest ze even wennen en gaf Lucy haar de borst. Vervolgens gedroeg ze zich voorbeeldig, zonder nog een kik te geven.

De meisjes begonnen. In een van de finales stond een meisje uit de Dominicaanse Republiek tegenover de Mexicaanse Lorena Mendoza. Toevallig bevond het Dominicaanse team zich op de tribune direct rechts naast ons. Lucy moest regelmatig lachen om de aanmoedigingen die daar vandaan kwamen. Na een verbeten duel zegevierde de Dominicaanse en een enorm tumult brak los.

Het was de eerste en enige gouden medaiile voor de Dominicaase Republiek en dat werd gevierd. Toen het meisje naar haar tribune liep nam ik mijn kans waar en vroeg haar om een foto. Breed lachend poseerde ze, alleen weet ik nog steeds haar naam niet. De gouden Dominicaanse is inmiddels geïdentificeerd als Karina Díaz.

Op geen enkele website, noch van de Curacaose Karate Bond, noch van de PKF staan uitslagen. Dat is een minpuntje. De quizvraag van deze week luidt dan ook: "Hoe heet de winnares van de gouden medaille uit de Dominicaanse Republiek?" Inmiddels is deze vraag door CasaSpider zelf beantwoord.

Kijken naar karatewedstrijden heeft een hoge amusementswaarde. De wedstrijden duren slechts twee minuten en daarin gebeurt een hoop. Ook door de jeugd wordt stevig gevochten. Diverse malen vallen er harde klappen, ook op het hoofd. Weliswaar wordt op essentiële plaatsen gebruik gemaakt van protectie, maar men draagt bijvoorbeeld geen helm.

Zeker een keer of vijf moest de arbiter checken of een aangeslagen strijder nog verder kon. Op een bepaald moment kon Lucy het niet meer aanzien: "Ik wil weg". Bovendien ziet ze het niet meer zitten dat Luchiano ooit aan een dergelijk toernooi meedoet. De toekomst zal het uitwijzen.

Een hoogtepunt voor Curacao was de finale tussen de Antilliaan Jairzinho Fraites en zijn Amerikaanse opponent Jonathan Mehrian. Aanvankelijk leek de Amerikaan sterker, maar Fraites scoorde op de beslissende momenten. Jonathan Mehrian viel steeds onbesuisder aan en liep daardoor juist tegen meer klappen op. De grote USA-delegatie moedigde hem uit volle borst aan met het welbekende "U-S-A, U-S-A" maar werd direct overstemd door het uit alle kelen komende "Cu-ra-cao! Cu-ra-cao!"

De overwinning van Jairzinho Fraites was een schitterend moment en de ontlading groot. Hier een impressie in drie foto's van zijn match. De foto's zijn stills van filmbeelden in nightshot-mode. Met andere woorden de kwaliteit is niet best. Maar het is wel het eerste authentieke materiaal van Fraites' gouden finale op het web.

• Jairzinho Fraites scoort als een van de weinigen ook met zijn been.
• Deze keer is Fraites zijn Amerikaanse opponent te snel af met de vuist.
• De overwinning is behaald. Jairzinho Fraites wint goud voor de Nederlandse Antillen.

Tijdens de pauze van omstreeks negen uur vond Lucy het welletjes, met name voor Diana. Het bijwonen van deze (jeugd!)finales was zeer de moeite waard. En we waren op tijd thuis voor Chocolate con Pimienta.

Posted by CasaSpider at 1:09 PM | Permalink | Comments (13)

In het Kort Geding van donderdag jongstleden is Dutch Antilles Express (DAE) niet ontvankelijk verklaard. Men had zijn pijlen op het verkeerde document gericht. Even verkeerde opponent Insel Air daardoor in de veronderstelling snel op de route Curacao-Sint Maarten te kunnen vliegen met een van SLM gehuurde MD-82.

Vrijdag diende echter het tweede Kort Geding in deze zaak. En nu werd de door Kenneth Gijsbertha, minister van Verkeer & Vervoer, aan Insel Air verleende vergunning door de rechtbank in de persoon van rechter Drop vernietigd. Belangrijkste argument hiervoor is dat de beslissing van de minister om betreffende vergunning aan Insel Air te verlenen onvoldoende gemotiveerd was. Dat de motivatie achteraf wel werd gegeven speelt geen rol, deze had onderdeel moeten zijn van het document Specific Operating Provisions (SOP).

De economische vergunning van Insel Air gold slechts voor een eigen vliegtuig. Dit vliegtuig mag eventueel geleased worden, maar dan dient het te gaan om een zogeheten dry lease. In dat geval is de Operational Control in handen van de luchtvaartmaatschappij die het vliegtuig leased. Het vliegtuig wordt overgespoten in de kleuren van deze maatschappij.

Als Insel Air met de MD-82 van SLM naar Sint Maarten vliegt is er sprake van een wet lease. De Operational Control ligt bij de eigenaar en het vliegtuig behoudt zijn kleuren, in dit geval van de SLM. De verleende vergunning is hiervoor niet automatisch geldig.

In het verleden heeft DAE zelf een vliegtuig in kunnen zetten via de wet lease constructie. Men kon dit motiveren doordat het eigen toestel op dat moment in reparatie was. Nu is het aan Insel Air om te motiveren waarom men reeds nu naar Sint Maarten wil vliegen, terwijl de eigen MD-80 binnen enkele maanden operationeel is.

Een mogelijk argument hiervoor is dat Insel Air werkgelegenheid biedt aan oud DCA-piloten en -bemanning. Volgens Insel Air directeur Edward Heerenveen vliegt zijn maatschappij uiterlijk in januari 2007 op de route Curacao-Sint Maarten.

De Bonairiaanse partijleider Ramonsito Booi (UPB) is van mening dat Kenneth Gijsbertha nu de eer aan zichzelf moet houden. Booi is zeer close met DAE-eigenaar Niek Sandmann. Een voor de hand liggende vraag is of Ramonsito Booi bij winst van Insel Air zelf afgetreden zou zijn.

Hoe nu verder? Beroep tegen het Kort Geding is niet mogelijk, wel kan Insel Air een bodemprocedure starten. Bekend is van bodemprocedures dat ze nogal lang kunnen duren. Dit terwijl de MD-80 van Insel Air in november wordt verwacht.

Posted by CasaSpider at 12:17 PM | Permalink | Comments (11)

Van donderdag 21 tot en met zaterdag 23 september vinden in het WTC op Curacao de Pan-Amerikaase jeugdkampioenschappen karate plaats, de zogeheten PKF Junior Championships. PKF staat voor Panamerican Karate Federation. Een groot evenement dat voor de 17e keer wordt gehouden en deze keer is georganiseerd door de Curacao Karate Bond.

Kort nadat wij afgelopen zondag thuiskwamen van het Happy Hour ging de telefoon. Het was Ivonne, de karatelerares van Luchiano (8). Zij vertelde over de kampioenschappen en vroeg of Luchiano mee wilde doen in de parade tijdens de officiële opening op donderdagavond. Samen met zes andere kinderen van Karate-Do Curacao.

Het leek mij een leuk idee. Ivonne vertelde enthousiast hoe zij op 17-jarige leeftijd ook meeliep in een dergelijke parade. En 13 jaar later werd zij wereldkampioen Kumite (vrij gevecht) voor de Nederlandse Antillen. Dat was in 1996.

Om half zeven werden wij bij het WTC verwacht, Luchiano in zijn karatepak met gymschoenen. De grote hal begon al snel vol te lopen met sporters uit diverse landen. Luchiano maakte een ommetje.

Toen ik hem zocht was hij in gesprek met een meisje van een jaar of 16. Zij vroeg hem waar hij vandaan kwam. Luchiano antwoordde dat hij in Santo Domingo is geboren waarop het meisje enthousiast op haar trainingspak wees. "Zie je, ik kom ook uit de Dominicaanse Republiek!"

De kinderen werden apart genomen en kregen een land toegewezen voor de parade. Wij namen plaats op de tribunes. De parade ging van start met Argentinie. Bij ieder land werd bijbehorende muziek gespeeld.

De eerste tonen van Cielito Lindo (Canta y no llores) klonken en daar kwam het Mexicaanse team aangevoerd door Luchiano de hal binnenlopen. De Mexicanen hadden hem een sombrero opgezet en de Mexicaanse vlag als een soort mantel om hem heengehangen. Als een vorst schreed Luchiano door de zaal. Tijdens het filmen stak ik mijn duim naar hem op.

Na de parade was het tijd voor toespraken. Veel toespraken, van de sportbond en van de politici Dennis Jackson en Omayra Leeflang. Op zich wilde ik graag blijven om de finales te bekijken. Na de toespraken waren er echter eerst dansvoorstellingen. Bovendien moest er gewacht worden op premier Emily de Jongh-Elhage die ook nog moest spreken.

We besloten naar huis te gaan, zaterdagmiddag is er tijd om een paar wedstrijden te bekijken. Luchiano vond het allemaal erg leuk, het evenement en zijn optreden hadden hem een flinke energy-boost gegeven. Hij had geen zin om naar bed te gaan en kon dan ook moeilijk slapen.

Nu is het 13 jaar wachten tot 2019, het jaar waarin Luchiano wereldkampioen karate wordt.

Posted by CasaSpider at 7:16 AM | Permalink | Comments (12)

Een snelle CasaMovie tussendoor, de beelden zijn van zondag 17 september 2006. Diana (4 maanden) wordt steeds meer een echt mensje. Niet dat ze eerst geen mens was, maar er is wel degelijk verschil te zien. Met name in het reageren op de omgeving. Als ik een maand geleden 'Diana' riep terwijl ze bij Lucy was, reageerde ze pas als ze mij daadwerkelijk zag. Tegenwoordig draait haar hoofd alle kanten uit waar maar een geluid vandaan komt.

Van de rug naar de buik omrollen gebeurt in luttele tellen. Een eerste aanzet tot kruipen is er ook al, Diana beweegt haar kont omhoog en spartelt met haar benen. De energie wordt echter nog niet effectief omgezet in een voorwaartse beweging. Veel baby's schijnen overigens te beginnen met achteruitkruipen.

Diana's of liever gezegd Lucy's grootste probleem is dat de prinses nauwelijks slaapt. En dat terwijl er geen erwt onder de matras ligt. Ook heeft ze een beetje last van haar mond, misschien dat er al tandjes op doorbreken staan? Ze zuigt regelmatig hard op haar onderarmen.

Voor de zekerheid hebben we een middeltje gekocht: Baby Orajel Teething Pain Medicine. Van mijn Cubaanse collega Yohanna had ik al gehoord dat dat bijzonder heftig spul is. Zij smeerde eens één druppeltje op haar tong en die was direct een aantal minuten niet meer te gebruiken. Dat zei ik tegen Lucy die het vervolgens ook meteen uitprobeerde, met exact hetzelfde effect. Geweldig!

Nog even over de film, hij is voorbij voor men het in de gaten heeft. De doorlooptijd van 55 seconden is inclusief razendsnelle aftiteling. Wel zijn wij benieuwd naar de betekenis van de geluiden die Diana uitstoot.

Deze CasaMovie is reeds in Google Video te aanschouwen, klik op de Play-button om de film te starten. Explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Posted by CasaSpider at 7:05 AM | Permalink | Comments (20)

Luchiano (8) doet het best goed op school. Zijn hobby's thuis zijn GameBoy, televisie en computer. Vreemd genoeg staat huiswerk niet in dit rijtje. Twee tot drie keer per week krijgen de kinderen huiswerk mee. Dat moet ik goed in de gaten houden.

Maandag moest hij uit het Taalmaatje een halve bladzijde leren. Het betrof onder anderen meervouden van woorden die op een 'f' eindigen. Standaard verandert de 'f' bij de meervoudsvorm in een 'v'. Brief, brieven.

De regel dat men met 20% van de inspanning 80% van het werk doet en andersom heeft Luchiano al goed door. Toen ik 's avonds bij het overhoren met een uitzondering (fotograaf) begon viel hij dan ook direct door de mand. Ik was boos, ja zelfs laaiend. Het was dan ook al de derde keer dat hij er zich met een Jantje van Leiden vanaf had gemaakt.

Als straf mocht Luchiano drie dagen niet met zijn GameBoy spelen, dat hakt er wel in. Dinsdagmiddag begon hij op zijn eigen wijze te lobbyen om de straf ongedaan te maken. Hij kriebelde onder mijn voeten en zei dat hij dat wel de hele avond wilde doen. Als hij tenminste weer op zijn GameBoy mocht. Sterker nog, hij wilde alles voor mij doen.

"Okay, dan ga je nu een verhaal schrijven waarin alle woorden voorkomen waar je het meervoud van moest leren", stelde ik voor. Op dat soort vervangende taakstraf is Luchiano niet bijzonder gesteld. Hij probeerde er onderuit te komen maar ik hield voet bij stuk. "En als je klaar bent mail je mij het verhaal", besloot ik.

En zowaar druppelde al om 14:38 een mailtje binnen, dat was snel. Uiteraard was hij een paar woorden vergeten en schreef hij de uitzondering vlooien verkeerd, maar het is toch een mooi verhaal geworden. Mooi genoeg om de straf ongedaan te maken.

Luchiano's strafwerk:

"papa ik schrijf je een brief ik hoop dat ik een atwoord krijg van je ik wil mijn neven weer zien maar dan wil ik door een schip vaaren dat is leuker er zijn veel vloien en ze kunnen je eten vies maken zoals druiven.
oh ja......................ik wil ook in golf maar dat kan niet als ik naar een ander land ga ze vragen me wat is een korf maar dat weet ik zelf niet en ook slurf weet ik niet maar de mensen die mij dat vragen zijn zo donker als een raaf.
mama maakt nu eten op haar stoof het is popkorn nu dat ik klaar ben met eten kan ik verder gaan met m'n verhaal.
wat is de difrens van dief en boef dat snap ik niet.
in de kleuter kon ik nog graven met zand nu niet meer.
mama maakt een ei dat zet ze op een schaaf het is lekker.
maar ik ben geen slaaf.ik kan vechten met een staaf."

Als ik een keer geen inspiratie heb is een beetje extra streng zijn tijdens een overhoring met bijpassende opstelstraf wellicht een goede oplossing. En als Ali B er een songtekst in ziet mag hij contact opnemen.

Posted by CasaSpider at 7:11 AM | Permalink | Comments (21)

Op woensdag 20 september 2006 dient een rechtszaak waarbij Dutch Antilles Express (DAE) eist dat de vergunning die door minister van Verkeer & Vervoer Kenneth Gijsbertha (MAN) aan nieuwkomer Insel Air is verleend om te vliegen op de route Curacao-Sint Maarten wordt ingetrokken.

Waar komt de eis van DAE vandaan? Heel simpel, men ziet liever geen concurrentie op deze route. DAE vliegt 14 maal per week van Curacao naar Sint Maarten en vice versa. Dit doet men met ATR 42 propellervliegtuigen, waarbij ATR staat voor Avions de Transport Régional.

Insel Air heeft op 28 augustus de eerste vlucht in haar korte bestaan uitgevoerd, van Curacao naar Aruba en terug. Insel Air heeft de beschikking over een Embraer EMB-110 Bandeirante met negentien stoelen. Voor de route Curacao-Sint Maarten wil men echter gebruik maken van een MD-80 van de Surinaamse luchtvaartmaatschappij SLM. En hiertegen komt DAE in het geweer.

DAE vindt het gebruiken van een buitenlands toestel oneerlijke concurrentie. De MD-80 is een jet en vliegt in vijf kwartier naar Sint Maarten, ongeveer een uur korter dan de ATR van DAE. Tevens kan de MD-80 meer passagiers en bagage vervoeren. Waar DAE 20 kilo toestaat per passagier mag deze bij Insel Air 30 kilo meenemen. Als klap op de vuurpijl zit Insel Air met zijn tarieven onder die van DAE.

De reden waarom Insel Air met een toestel van SLM vliegt is de volgende. De SLM onderhoudt een verbinding met Curacao. De hiervoor gebruikte MD-80 staat iedere week enige dagen niets te doen op Hato International Airport. Een stilstaand vliegtuig kost alleen maar geld, vandaar het plan om in plaats van stil te staan vier maal per week heen en weer naar Sint Maarten te vliegen. Een mooi voorbeeld van een win-win situatie.

Een klein stukje geschiedenis. In augustus 2003 ontstonden Bonaire Exel en Curacao Exel. Deze bedrijven zijn begin 2005 eerst overgegaan in Bonaire Express en Curacao Express en tenslotte in Dutch Antilles Express (DAE). Eigenaar is Niek Sandmann, ook wel de onderkoning van Bonaire genoemd. In nauwe samenwerking met UPB-partijleider Ramonsito Booi heeft hij bovengenoemde luchtvaartmaatschappijen van de grond gekregen.

Voor de buitenstaander is het gegoochel met al deze maatschappijen tamelijk ondoorzichtig. Niek Sandmann is ook zakenpartner van Erik de Vlieger (Air Holland) geweest. Na het ineenstorten van De Vliegers imperium vanwege de relatie van Air Holland met de drugswereld krijgt Niek Sandmann de Bonaire Exel onderdelen in handen en stelt KLM-man Floris van Pallandt aan als Managing Director. Voor de noodzakelijke vergunningen ontvangt hij steun van de toenmalige minister van Verkeer & Vervoer, Omayra Leeflang (PAR).

Over Niek Sandmann en zijn vermogen doen geruchten de ronde. Zo stortte op 4 november 2003 een vliegtuigje van Sandmann neer op het strand van Donkey Beach te Bonaire. Het vliegtuigje was net teruggekomen van een vlucht naar Colombia (...) waar het een patient naartoe had gebracht. Persfotografen werden niet toegelaten op de plek waar het vliegtuigje was neergestort. (Bron)

Een ander gerucht is dat Sandmann hoofdrolspeler in een omkoopschandaal op de Antillen is geweest. Volgens het maandblad Quote heeft hij zijn vriend en partijleider van de UPB Ramonsito Booi grote bedragen geleend in ruil voor belastingvoordelen. (Bron)

Waar DAE uit de KLM-, Exel- en Express-groep is ontstaan vindt Insel Air zijn oorsprong in het ALM- en DCA-verleden. Directeur Edward Heerenveen heeft in beide bedrijven een hoge functie bekleed. Hij heeft lang moeten strijden voor een uitgebreide vergunning die hem destijds door Omayra Leeflang (PAR) is geweigerd.

Toen Kenneth Gijsbertha (MAN) minister van Verkeer & Vervoer werd verliep het vergunningentraject een stuk sneller voor Edward Heerenveen. Een en ander heeft nadien tot een kleine aanvaring tussen MAN en PAR geleid. (Bron)

Piloten en cabinepersoneel van het op de route CUR-SXM in te zetten SLM-vliegtuig kunnen zowel Antilliaans als Surinaams zijn. Dit opent mogelijkheden voor ex-piloten van het in 2004 failliet gegane DCA die in groten getale hun heil hebben gezocht in Kroatie, IJsland en andere verre landen om terug te keren naar Curacao.

De bedoeling van Insel Air was om dinsdag 19 september 2006 voor het eerst naar Sint Maarten te vliegen. Door de rechtszaak aanstaande woensdag is deze vlucht uitgesteld naar donderdag, onder het voorbehoud dat Insel Air op die dag nog over een vergunning beschikt.

Wordt zeker vervolgd.

Posted by CasaSpider at 12:42 PM | Permalink | Comments (12)

Zondagmorgen ging de wekker om half zeven. Als het in Nederland zomertijd is loopt Curacao zes uur achter, bij wintertijd is het verschil slechts vijf. Om half een Nederlandse tijd begonnen zowel PSV-Feyenoord als Roda JC-Ajax. ESPN koos voor de wedstrijd in Eindhoven.

De eerste helft verliep grotendeels dramatisch voor de Rotterdammers. Nu ben ik een tamelijk fanatieke supporter als het gaat om Feyenoord en het Nederlands Elftal, maar door het vertoonde spel schoot ik in de berustingsmode. Na acht minuten stond het al 1-0 (Farfan) door een enorme blunder van keeper Timmer en luttele minuten later werd een glaszuiver doelpunt van Koné afgekeurd.

Mijn voorspelling in de voetbalpoule was 2-1 voor PSV maar 7-0 leek op dat moment een realistischere voorspelling. De 2-0 door Alex kwam dan ook niet als een verrassing. In de blessuretijd van de eerste helft scoorde Feyenoord warempel en onverwachts tegen via De Guzman.

De tweede helft was niet goed, maar gelukkig liet PSV zich meeslepen in het slechte spel. Dat is wel een verbeterpuntje voor coach Koeman (Ronald wel te verstaan, Erwin heeft een hele lijst), want een 2-1 voorsprong is klein.

Vlak voor tijd scoorde Feyenoord uit een corner zelfs de gelijkmaker, het doelpunt werd echter afgekeurd wegens vermeend duwen van Kolkka. Niet lang daarna werd Boussaboun een penalty onthouden.

Het kan raar lopen in een wedstrijd. Opmerkelijk was de actie van de ingevallen Patrick Kluyvert die in zijn eigen verdediging mede-aanvaller Farfan torpedeerde. Farfan schijnt een hersenschudding te hebben opgelopen. Wellicht heeft Kluyvert op deze wijze een basisplaats afgedwongen. Dat is ook een manier.

In Kerkrade werd Ajax vakkundig met 2-0 door Roda opgerold waardoor nu AZ, Roda en Groningen aan de leiding gaan in de Eredivisie. Het belooft een interessante competitie te worden.

In de Webloggers-poule is Diamond Piet losgebrand en gaat onbedreigd aan de leiding (1, 2). Piet behaalde in de derde meetellende ronde alweer zijn tweede Award, samen met de geniale Paola. In het subpoule-klassement staan de Webloggers op een gedeelde 138e plaats. Gezien het feit dat wij de grootste poule zijn op pagina zes is hier duidelijk ruimte voor verbetering.

In de late zaterdag namiddag hadden wij bij Pleincafé Wilhelmina onze dagmenu's bestaande uit halve kip, patat en salade al op, waren Ino & Bente en de Cuppens al weg en lagen de dominostenen op tafel toen plotseling een ietwat (met respect) oudere dame zich bij ons meldde.

Loek, correct me if I'm wrong, uit Schiedam is een trouwe lezeres van het CasaLog, het woord fan in de titel is ontstaan uit dichterlijke vrijheid. Het blijft grappig als een ons volledig onbekend iemand precies weet wie wij zijn. Zo begon Loek over Kranshi, de paspoorten en Luchiano alsof zij ons al jaren kent. En ergens is dat natuurlijk ook zo.

"Het is net of ik Sinterklaas een handje kom geven", zei zij nog. Ziet CasaSpider er dan zo oud uit? Loek heeft een sterke band met Curacao en is er nu op vakantie. Zij wil graag op Curacao komen wonen, bij voorkeur op Cas'abou. Geen slechte plek inderdaad. Door het CasaLog wordt regelmatig iets van het Curacaose gevoel naar Schiedam overgebracht, vertelde zij. Een mooi compliment.

Lucy kon het niet nalaten de ontmoeting van CasaSpider met zijn fan lezeres digitaal vast te leggen.

Posted by CasaSpider at 3:46 PM | Permalink | Comments (23)

Weinig dingen in het leven zijn zo interessant als quarks. Samen met elektronen en neutrino's vormen quarks de elementaire deeltjes. Kort en bondig bestaat alles en iedereen uit quarks.

Eigenlijk een heel vreemd idee, immers waarom ziet miss Universe er zo anders uit dan een of ander lelijk ventje als ze uit precies dezelfde bouwstenen bestaan? Ook het idee dat een huis in de kern van hetzelfde materiaal als een mens is gemaakt kan niet iedereen volgen.

Toeval bestaat niet zeggen sommigen. Het tegenovergestelde is waar, alles wordt door toeval bepaald. Wel is het zo dat men de kans op een toevalligheid al dan niet bewust kan vergroten dan wel verkleinen. Het klassieke voorbeeld is roken. Iemand die zijn hele leven lang rookt kan 90 jaar worden terwijl iemand die nooit een sigaret heeft aangeraakt op zijn 50e misschien aan longkanker overlijdt.

Degene die echter iedere dag een pakje sigaretten oprookt vult elke dag enkele honderden lottoformulieren in en degene die niet rookt laten we zeggen vijf. Uiteraard is de kans veel groter dat de roker in de prijzen valt, maar dit hoeft niet. De uitzondering bevestigt de regel.

Ieder mens heeft zelf de verantwoordelijkheid om bepaalde lottoformulieren bewust al dan niet in te vullen. Door een bepaalde studie te volgen verhoogt men de kans op een goede baan terwijl het spelen van Russisch roulette niet zelden verkeerd afloopt.

Aangezien alle materie uit dezelfde elementaire deeltjes en antideeltjes bestaat is het zeer waarschijnlijk dat deze deeltjes mocht de wereld opnieuw ontstaan op precies dezelfde wijze handelen. Het hele bestaan is feitelijk een bijzonder ingewikkeld computerprogramma dat volgens een vastgelegde flow afloopt. Een computerprogramma gemaakt door een kinky programmeur als men naar een verzameling quarks als Emiel Ratelband kijkt. En dan praten we alleen nog maar over Nederland.

Net als CasaSpider zijn ook Einstein en Gerard van 't Hooft van mening dat er absoluut deterministische wetten moeten zijn volgens welke de natuur zich gedraagt. Dit impliceert dat de vrije wil niet bestaat, alles is reeds bepaald. Voor ons dagelijks leven maakt dat echter niet uit. Van 't Hooft: "Onze keuzes liggen dan wel vast, maar we kunnen toch niet voorzien wat er gebeurt. Dus het maakt niet uit." (Bron)

En zo is het. Voortbordurend op dit thema is het wellicht veel beter om met de wind mee te bewegen gelijk een wilg, dan stijf en stram de elementen proberen te weerstaan als de Koningin Emmabrug. Wij zijn slechts een enorm klein schakeltje in de keten van het bestaan van het Universum, net zo goed als de dieren.

Waar dieren echter geen besef hebben van de dingen kunnen wij bewust de kwaliteit van ons leven trachten te verhogen. Alles gaat in golfbewegingen. Na tijden van stabiliteit volgt een periode van onzekerheid. Er zijn duidelijke overeenkomsten tussen de Industriële Revolutie en de aanstormende Globalisering. Een beperkt aantal mensen spint er garen bij, een grote groep komt terecht in snel verslechterende omstandigheden.

Tegen grote veranderingen wordt altijd actie gevoerd, zo ook tegen de Globalisering. En toch is het een onontkoombaar iets. Het enige dat men van de geschiedenis leert is dat men er niets van leert. Dezelfde dingen gebeuren iedere keer weer. Door de iets andere vorm worden ze door de meerderheid niet herkend. Vergelijk het met bacterieën en antibiotica. Zie daar twee geheel verschillende grootheden die onderhevig zijn aan dezelfde quarks.

De conclusie is dat men altijd voor zichzelf moet zorgen. Dat kan soms ook door middel van actie voeren, zie de kraakbeweging. Die maakt een statement tegen uitbuiting van een schaars goed, maar de leden wonen nagenoeg gratis in de mooiste panden.

Als men tot dit inzicht komt, is men dan zijn quarks de baas? Of is ook dit reeds van tevoren gedetermineerd. Het antwoord lijkt ondubbelzinnig duidelijk.

Posted by CasaSpider at 8:22 PM | Permalink | Comments (22)

1.

Aan het begin van deze week begon de adapter van mijn laptop vreemd te doen. Aangezien de interne batterij geen capaciteit meer heeft ging de computer na drie seconden geen stroom te hebben ontvangen direct op zwart.

Het probleem zat hem in het snoertje van de adapter naar de laptop. Door dit snoertje in een specifieke positie te buigen deed hij het weer een tijdje. Donderdagavond lukte zelfs dat niet meer. Hoe ik het snoertje ook bewoog, het oranje lampje op de laptop ging niet meer aan. En zonder laptop voelt een moderne man zich domweg impotent.

Aangezien er geen adequate Compaq-adapter op het eiland te verkrijgen is moest er een universele adapter komen. Met de laptop onder mijn arm ging ik naar Dynaf Caribbean. Dat adres was me door collega Monte, ook wel Montemán genaamd, aangeraden.

Dynaf Caribbean bevindt zich tegenover de ingang van Centrum Supermarkt.
CasaSpider: "Aha, dus in de Mahaai Minimall?"
Montemán: "Ja, in de Mahaai Minimall."

Daar aangekomen zag ik echter geen Dynaf. De eigenaar van een van de winkels aldaar moest even nadenken. Uiteindelijk leidde hij mij naar een klein winkeltje dat nog gesloten was. Het was tien voor negen en ik besloot in de auto op de eigenaar te wachten.

Om twee minuten over negen was er nog niets gebeurd. Op de winkeldeur stond het telefoonnummer van de eigenaar. Ik belde hem op en vroeg of hij nog van plan was die kant op te komen. Maar hij zat bij een klant en dat duurde tot half elf. En wat ik van hem wilde? Neen, adapters verkocht hij niet.

Ik belde Montemán en vroeg hem waar dat Dynaf nu toch zat. Er ontspon zich een moeizame discussie. Ik legde mijn geografische positie uit en Montemán herkende dat zo te horen precies.
Montemán: "Ja, nu moet je naar boven."
CasaSpider: "Naar boven? Ik zie daar alleen woningen."

Via een trap bij de dierenwinkel kan men een gallerij met woningen bereiken. Geen spoor van een winkel aldaar.
Montemán: "Neen, niet met de trap."
CasaSpider: "Ja, maar hoe kom ik dan boven?"

Uiteindelijk bedoelde Montemán dat ik verder de straat in moest lopen, in het Papiaments p'ariba. En inderdaad, dertig meter verderop bevindt zich het pand van Dynaf Caribbean. De mensen daar hebben mij uitstekend geholpen. Ondanks dat de Compaq-specificaties op alle fronten afwijken van wat de unviversele adapter aankan werkt hij perfect.

Het is ook een beauty om te zien. Voor een adapter dan toch.

2.

Een bericht op de voorpagina van de Vigilante trok onmiddellijk mijn aandacht: "Spiderman a bula spanta Tarzan i Jane den akshon". In het Nederlands: "Spiderman laat Tarzan en Jane schrikken tijdens de daad".

Een man komt thuis en hoort geluiden in de slaapkamer. Direct verdenkt hij zijn vrouw ervan met een andere man aan het rommelen te zijn.

De man wil de twee lovers op heterdaad betrappen en bedenkt een geniaal plan. Hij verandert zichzelf in Spiderman, klimt met een schep in zijn hand het dak op en berekent waar de slaapkamer zich ongeveer bevindt.

Daar maakt hij een zinkplaat los en springt vervolgens als een echte Spiderman bovenop Jane en Tarzan die net in volle actie zijn. Tarzan en Jane vluchten naakt de straat op, waarbij Spiderman Tarzan met zijn schep probeert te slaan. Tarzan weet ondanks een gebrek aan lianen te ontsnappen en Spiderman koelt zijn woede met de schep op diens auto.

Even later weet de politie de drie betrokkenen in de kladden te grijpen. Jane legt uit dat zij geen relatie meer met Spiderman heeft, maar deze beweert eergisteren nog intiem met haar te zijn geweest. Hier staat het originele artikel in het Papiaments.

Een mooi thema voor een kaskraker.

3.

Als uitsmijter een foto van Diana die vrijdag 133 dagen oud is. Gemakshalve ronden wij dit af op vier maanden. Zij ligt hier vredig op het grote bed waar zij vanmorgen van afgekukeld is, gelukkig zonder enig letsel. Diana beweegt inmiddels volop en rolt vooral veel om. Op deze wijze legt zij in korte tijd grote afstanden af.

Oppassen geblazen dus.

Posted by CasaSpider at 1:49 PM | Permalink | Comments (17)

Vandaag woensdag is Diana 131 dagen oud. Waar blijft de tijd. Voor een fanatiek party-fotograaf heb ik eigenlijk veel te weinig foto- en filmmateriaal van haar. Gelukkig halen Lucy en Luchiano (8) 's middags de camera regelmatig te voorschijn. Het filmmateriaal van de maanden juli, augustus en september 2006 is nu gebundeld tot een middellange CasaMovie met de titel Two Faces.

De hoofdrol in deze movie wordt vertolkt door prinses Diana, maar ook de muziek verdient speciale aandacht. Gekozen is voor het salsa-nummer Amor y Control (lyrics) van Rubén Blades (Wikipedia). De naam van deze interessante en veelzijdige uit Panama afkomstige man mag zowel op zijn Spaans als op zijn Engels uitgesproken worden.

In Amor y Control ziet een man een gezin langskomen. De zoon heeft problemen veroorzaakt en de vader schreeuwt tegen hem. De vader zegt dat ondanks dat de jongen fout is geweest het gezin de plicht heeft hem te helpen.

"Sólo quien tiene hijos entiende que el deber de un padre no acaba jamás."

Alleen hij die kinderen heeft begrijpt dat de verantwoordelijkheid van een vader nooit ophoudt. Familie is familie. Two Faces is dan ook een echte familiefilm. CasaSpider goes The Waltons. Maar dan wel met een scherp randje.

Download Two Faces (Right mouseclick, Save Target As...) for free!
Size: 14,863,320 bytes.
Duration: 4.53 minutes.

Uiteraard is deze CasaMovie binnenkort ook in Google Video te aanschouwen.

Explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Posted by CasaSpider at 5:48 PM | Permalink | Comments (19)

Dinsdagmiddag 12 september was een belangrijke dag in het kader van het dossier Nederlands Paspoort. De Nederlandse paspoorten van Lucy en Luchiano (8) zijn al binnen, vandaag waren de permanente verblijfsvergunningen voor Curacao aan de beurt.

Het betreft een zogenaamde Verklaring i.v.m. Toelating van Rechtswege die niet op Curacao geboren Nederlanders nodig hebben om op het eiland te mogen verblijven. Eisen zijn onder meer een bewijs van goed gedrag, het hebben van een ziektekostenverzekering en beschikken over voldoende middelen van bestaan en huisvesting. Meer eisen dan andersom gelden.

Om twee uur meldden wij ons met zijn vieren bij Immigratie in het Postkantoor van Punda. Net achter de ingang zitten altijd twee dames, zij zijn de receptie en handelen een aantal zaken zelfstandig af. Men dient er ook een nummertje te krijgen om ofwel een vergunning aan te vragen ofwel er een op te halen.

Na een minuut of tien wachten was ik aan de beurt. Wat bleek, voor het ophalen van een Toelating van Rechtswege heeft men geen nummertje nodig. "U moet bij het loket helemaal rechts zijn", zei de receptioniste vriendelijk.

"We moeten bij het loket helemaal rechts zijn", zei ik tegen Lucy, "en we hebben geen nummertje nodig." Er zat een dame achter het loket aan de rechterkant en een andere vrouw stond op een meter of drie van dat loket te wachten. Ik ging bij haar staan. Na een minuut of vijf meende ik een groen nummertje in haar hand te ontwaren.

"Heeft u een nummertje?", vroeg ik aan de dame. Ze had nummer 22 en 21 was aan de beurt. "Hmm, ze hebben mij gezegd dat ik geen nummertje nodig heb", zei ik tegen haar. De vrouw haalde haar schouders op, immers zij had een nummertje. Ik besloot eens te gaan informeren bij de dame achter het loket, die zat namelijk toch niets te doen.

"Ik kom twee Toelatingen van Rechtswege ophalen, heb ik dan een nummertje nodig?", vroeg ik. "Neen, u moet hiernaast zijn", antwoordde zij. Direct rechts van deze loketdame was inderdaad precies nog één raam met een gaatje erin. Het loket helemaal rechts. Toen ik voor dat loket ging staan kwam er redelijk snel met kalme tred een vrouw aanlopen.

CasaSpider: "Bon tardi. Ik kom de Toelatingen van Rechtswege voor mijn vrouw en zoon ophalen."
Loketdame: "Vrouw niet!"
CasaSpider: "Huh?!?"
Loketdame: "Uw vrouw is volwassen. Zij moet hem zelf komen ophalen."
CasaSpider terwijl Lucy naast hem verschijnt: "Hier is ze."
Loketdame: "Dan is het goed. Maar u zei ik kom de Toelatingen van Rechtswege ophalen."
CasaSpider: "Daar heeft u gelijk in."

Na het overhandigen van vier pasfoto's, een copie ziektekostenverzekering en de paspoorten van Lucy en Luchiano maakte de loketdame de documenten gereed. Om iets voor drie uur liepen we met twee permanente verblijfsvergunningen het postkantoor uit.

Hiermee is het dossier Nederlands Paspoort afgesloten. Voor ons is het een dossier met veel verhalen en herinneringen. De gekste dingen staan er niet eens in. Deels om destijds de zaak niet in gevaar te brengen, deels omdat zo nu en dan de lust nog ontbrak erover te schrijven.

Nu moeten wij alleen zien te voorkomen in een zwart gat te vallen.

Posted by CasaSpider at 7:02 PM | Permalink | Comments (23)

Afgelopen zaterdag en zondag is door de activiteitencommissie van SQL Integrator een heus SQL-weekend georganiseerd. Was de zaterdag alleen voor werknemers, op zondag waren ook partners en eventuele kinderen welkom.

Zaterdagmiddag om drie uur vertrok een bus met een groot deel van het SQL-werkvolk richting Landhuis Ascension. Ik had geen zin om een hele nacht op bijna 40 kilometer van Diana (4 maanden) te zijn en was er daarom niet bij.

Er werd namelijk in het Landhuis geslapen. Maar eerst moest er gewandeld worden. Iedereen die ik later sprak vond het zeer de moeite waard, vooral de grote schildpadden maakten indruk. Na het wandelen was er een diner en daarna karaoke. De karaoke duurde een uur of vier en dat was lang heb ik van horen zeggen. Heel lang.

Op BVN-tv is eenmaal per week het programma De Zingende Zaak te zien. De medewerkers van SQL Integrator, nou ja van de Curacaose vestiging dan toch, kunnen een eventuele uitnodiging voor dit programma beter beleefd afslaan. Ook met mijn deelname was het gemiddelde nivo overigens niet gestegen.

Hoogtepunt van de nacht was Jeroen die al dan niet dankzij het Goede Doel slaapwandelend op zoek was naar De Nooduitgang en het Landhuis via een raam wilde verlaten. Mede daardoor was het ontbijt een vrolijke aangelegenheid, Jeroen zelf zag er wat verfrommeld uit op zondag.

Zondag, de dag dat Diana hexadecimaal, hij doet het weer, 80 dagen oud was. Om half twaalf reden wij richting Grote Knip, een reis van ongeveer 45 kilometer. Grote Knip is een baai helemaal aan de westkant van het eiland, toepasselijk Westpunt geheten. Daar vond het tweede gedeelte van het SQL-weekend plaats.

Om half een arriveerden wij, ongeveer anderhalf uur later dan de bus vanuit Landhuis Ascension. Er lagen kano's in het water op ons te wachten, er stonden sjoelbakken, er kon gedominood worden, de kinderen mochten op een groot doek de SQL-Office schilderen, de open bar werd bemand door Marti en Sisi en anderen brachten juist de barbecue in gereedheid.

Met een cola en een appelsap in de hand wilden we eerst horen hoe de zaterdag was verlopen. Nu ligt Grote Knip zoals gezegd op Westpunt. In het Papiaments spreekt men dit ongeveer uit als wespún en inderdaad ziet men nergens op Curacao zoveel wespen als daar. Het was een plaag.

Na de barbecue ben ik met een paar kinderen gaan kanoën en heb daarna gezwommen met Luchiano (8). Ook Diana mocht om vier uur even het water in. Het water bij Grote Knip is kraakhelder, zeker in vergelijking met Mambo Beach. Het is ook iets warmer lijkt het wel. Diana vond het in ieder geval lekker, voor het eerst lachte ze in het water.

Op het strand waren een paar fanatiekelingen aan het frisbeeën. Weinig mensen zijn fanatieker dan Iglesias en WWF-wrestling liefhebber Dino Flores en weinig mensen werpen de frisbee eleganter dan hij. Anderen vermaakten zich aan de domino-tafel. Het was kortom een dynamisch maar toch relaxed gebeuren daar op Grote Knip.

Om half vijf namen wij afscheid van degenen die er nog waren en drie kwartier later waren we thuis. De Happy Hours op Mambo en Wet&Wild hebben we deze week aan ons voorbij laten gaan.

Van de karaoke op zaterdag krijg ik binnenkort filmbeelden van collega Paul Goodliffe. De foto's van zondag zijn te vinden bij SQL op Grote Knip. Het zijn er 35 in getal.

Posted by CasaSpider at 12:48 PM | Permalink | Comments (18)

Zondag 10 september is automatiseringstechnisch een interessante dag in het leven van Diana (4 maanden). Vandaag is zij namelijk 128 dagen oud. Het getal 128 is voor computers een lekker getal, het is namelijk een macht van twee. Twee tot de zevende om precies te zijn.

Machten van twee leveren in het binaire stelsel mooie afgeronde getallen op:

• 2=10
• 4=100
• 8=1000
• 16=10000
• 32=100000
• 64=1000000
• 128=10000000

Decimaal tellen is voor computers heel gek. Omdat binaire getallen al snel uit heel veel cijfers bestaan en daardoor niet gemakkelijk leesbaar zijn wijkt men in Nerd-World al snel uit naar octaal (8-tallig) of hexadecimaal (16-tallig).

Iedereen is nu ontzettend, nou ontzettend, benieuwd hoe oud Diana octaal dan wel hexadecimaal is. Eerst een paar foto's.

• Diana slaapt soms in een vreemde, ja zelfs haast beangstigende positie.
• Op haar 128e levensdag eet Diana een aardappel(?) hapje en zit daarbij op een stoeltje.
• Speciaal voor de foto kijkt de zittende Diana op haar 128e levensdag even in de camera.

Dit ter compensatie voor de minder cijfermatigen. Het is tijd voor de oplossing van de mini-quiz. Octaal is Diana vandaag 200 geworden en hexadecimaal 80.

Een goede tip voor mensen die een probleem hebben met hun leeftijd is te kiezen voor een hexadecimale representatie. Dat scheelt een slok op de borrel. In andere situaties is binair weer beter. Zo heeft Feyenoord vandaag zijn eerste overwinning van dit seizoen geboekt. Uit tegen Sparta werd het maarliefst honderd tegen één.

Posted by CasaSpider at 6:04 PM | Permalink | Comments (13)

Uit de CasaLog archieven blijkt dat ik slechts twee maanden geleden nog een boek heb gelezen en vandaag is het wederom raak. CasaSpider lijkt wel een bibliofiel.

Het boek dat we nu uit de bibliotheek hebben gehaald heet Het huwelijk. Van overspel tot zorgverplichting. (ISBN 90-617-225-8) en is geschreven door oud-politica Andrée van Es (Wikipedia / foto), geboren te Den Haag op 26 januari 1953. In haar PSP-tijd was zij een van de pitspoezen van de Tweede Kamer, iets wat men vreemd genoeg veel minder snel over een man schrijft.

Het aardige van haar uit 1998 daterende boekje is dat het dun is, in een uurtje heeft men het uit. Er staan vele grappige feiten in, zoals dat tot 1956 gehuwde vrouwen juridisch handelingsonbekwaam waren. Een voorzet voor open doel.

Andrée van Es schrijft over het huwelijk, over scheiden en over de verplichtingen die aan een huwelijk vastzitten. Diverse vormen van huwelijk en motieven worden in hun tijdsbeeld belicht, zoals bijvoorbeeld het verstandshuwelijk.

"Motieven van minder liefdevolle aard zijn geoorloofd". Neem het voorbeeld van een weduwe van 94 en haar verzorger van 36 die met elkaar trouwen terwijl het er dik bovenop ligt dat de erfenis zijn doel is. In 1998 was reeds sprake van een duidelijke omslag jegens het naturaliseren van vreemdelingen.

Van Es redeneert hierop verder: "Vanuit het oogpunt van rechtsgelijkheid is niet goed in te zien waarom ieder verstandshuwelijk recht van bestaan heeft, behalve dat ene verstandshuwelijk, dat als doel heeft voor een van de echtelieden toelating tot een land te krijgen."

Logisch redenerend heeft zij een punt. Gevoelsmatig ligt een schijnhuwelijk voor mij dichter bij draagmoederschap dan bij het voorbeeld van de rijke oude weduwe. Wetgeving is een tamelijk continu en ad-hoc proces om mazen in her en der scheurende netten te dichten. En in de praktijk zijn er nu eenmaal meer buitenlanders die geïnteresseerd zijn in een schijnhuwelijk met een Nederlandse staatsburger dan rijke oude weduwen.

In het hoofdstuk over gearrangeerde huwelijken wordt kroonprins Willem-Alexander aangehaald als laatste persoon die nog onderworpen lijkt aan de riten van dit type huwelijk. Bekend is dat koningin Beatrix zich actief bemoeit met de dames waarop Willem-Alexander zijn oog laat liet vallen.

In 1998 was echter nog niet bekend dat de Argentijnse Máxima vier jaar later zijn wettige echtgenote werd. Extra grappig is dat niemand minder dan Andrée van Es in 2001 de taak kreeg om prinses Máxima te helpen bij het inburgeren.

Dat laatste is in ieder geval uitstekend gelukt.

Posted by CasaSpider at 4:17 PM | Permalink | Comments (13)

Op zondag 8 oktober 2006 wordt de 23e editie van de Marathon Eindhoven gelopen. Op 9 oktober 2005 werden vele records gebroken. Het parcoursrecord werd door Usisuvu gebracht op 2.08.45 en ook het parcoursrecord op de halve marathon werd gebroken. Vanderlei Lima liep 1.03.29 en bij de dames liep Nadja Wijenberg 1.14.28. Het totaal aantal deelnemers bedroeg 12.500 en 150.000 mensen langs het parcours genoten van dit grootste eendaags sportevenement in Eindhoven.

Bovenstaande informatie is afkomstig van de officiele Marathon van Eindhoven website.

Sinds jaar en dag zit mijn vader CasasPa in de organisatie van dit steeds groter wordende evenement. Tegenwoordig is hij perschef. De functie perschef heeft veel met communicatie te maken. Verleiden ook. CasasPa is weliswaar al 72 maar laat zich nog steeds graag door vier vrouwen tegelijk verleiden.

Op 29 augustus is hij derhalve op de website van het Eindhovens Dagblad een weblog begonnen over de Marathon Eindhoven. Verhalen over vrijwilligers, organisatorische problemen en wellicht leuke anekdotes rondom dit grote jaarlijkse sportgebeuren in Eindhoven is wat de lezers verwachten.

Ik was er graag bij geweest op zondag 8 oktober maar blijf nu middels CasasPa's weblog van dichtbij op de hoogte van wat er allemaal speelt.

Posted by CasaSpider at 9:43 PM | Permalink | Comments (12)

Visueel mensen herkennen is niet mijn sterkste eigenschap. Het gaat nog niet zover dat ik 's morgens bij het in de spiegel kijken denk wat doet die knappe kerel in mijn badkamer, maar als we ergens rondlopen gebeurt het regelmatig dat Lucy mij wijst op collega's en bekenden die straal door mij voorbij worden gelopen.

Tussen de middag deden Luchiano (8) en ik boodschappen bij Mangusa te Rio Canario. De jongen die bij de kassa onze boodschappen in plastic zakken stopte groette mij vriendelijk. Hij leek een beetje op een andere jonge jongen die een keer brutaal was geweest tegen Lucy. Bij het inpakken van een 30-kilo zak hondenvoer vroeg hij of dat voor haar was.

Duideijk een geval van een rotjongen.

We liepen gezamenlijk naar de auto. Daar aangekomen deed de jongen wederom erg vriendelijk, maar ik had geen idee waar ik hem van moest kennen. "Ik werkte bij de Agency in Pietermaai waar jullie elke maand komen", zei hij. O ja, het Dominicaanse kantoortje waar je relatief goedkoop geld en poststukken naar Santo Domingo kunt sturen.

CasaSpider: "Aha, ja nu weet ik het weer, de zoon van de eigenaar. Maar werk je nu hier?"
Jongen: "Ja, ik heb iets slechts gedaan en voor straf moet ik van mijn vader een tijdje hier werken."
CasaSpider: "Ja, je kunt maar beter goede dingen doen."
Jongen: "Ja, maar je weet hoe dat gaat... je bent jong en dan doe je wel eens domme dingen."
CasaSpider: "Sure. En hoe lang moet je dit werk nu doen?"
Jongen: "Dat beslist hij."

Ik gaf hem een gulden extra en wenste de jongen succes.

Donderdag was de dag dat de permanente verblijfsvergunningen, de zogeheten Toelating van Rechtswege, voor Lucy en Luchiano gereed waren. Bij het ophalen van de vergunningen is een bewijs van ziektekostenverzekering vereist. Dit bewijs had ik ruim een week geleden aangevraagd.

Omdat het bewijs nog niet in mijn postvakje bij SQL Integrator lag reed ik naar onze broker Interassure. Bij binnenkomst werd ik door een enthousiaste medewerker begroet. We gaven elkaar een hand. "Ivan Jonker", zei de enthousiaste man. Ivan Jonker, natuurlijk. Dat is dé sportman van Curacao op het gebied van de triatlon. Sinds jaar en dag wint Ivan Jonker. In 2004 staat hij zelfs met Lucy en Luchiano op de foto. Maar ik had hem niet herkend.

Tussen het bellen en regelen door praatten we wat over zijn sport. Bij de laatste Run-Bike-Run op Playa Kanoa is Ivan eindelijk weer eens verslagen door een fanatieke marinier. Het scheelde 20 sekonden.

Na heel wat heen en weer gebel bleek het bewijs van ziektekostenverzekering klaar te liggen op het hoofdkantoor dat toevallig gelegen is aan het Wilhelminaplein. Dat had ik snel gevonden en even later werd mij het document op vriendelijke wijze overhandigd.

Voor de vergunning was het echter al te laat, dat staat nu voor maandag op de planning.

Posted by CasaSpider at 9:20 PM | Permalink | Comments (22)

Woensdag zijn Joe Veras en Yoskar Sarante aangekomen op Curacao. Op vrijdag 8 september treden zij op in het Curacao Festival Center. Joe Veras en Yoskar Sarante zijn bekende bachata-zangers uit de Dominicaanse Republiek.

In de comments bij de post Herstel Koningin Emmabrug van start is al heel snel door Donna een zijweg ingeslagen, namelijk waar de namen Casa en CasaSpider vandaan komen. Nu is dat op zich bijzonder interessant, maar zoals in de comments gemeld haalt de werkelijkheid het niet bij het instandhouden van het mysterie. Zoals zo vaak.

In 1998 kocht ik de cd Con más Amor van Joe Veras. Behalve de muziek viel mij nog iets op. Bijna bij ieder nummer presenteert Joe Veras zich als volgt: "Joe Veras, el hombre de tu vida". Dat getuigt van humor. Later gebruikte hij een andere spreuk, de tekst daarvan is mij ontschoten. Het was een beduidend mindere.

Op dat moment eigende ik mij zijn eerste subtitel toe en sindsdien is het CasaSpider, El Hombre de tu Vida... Toch nog een tipje van de sluier opgelicht.

Als speciale service zijn hier tekst en muziek te vinden van El hombre de tu vida door Joe Veras.

Posted by CasaSpider at 9:35 PM | Permalink | Comments (23)

Een korte inleiding voor een nogal technische post. De Koningin Emmabrug, in de volksmond Pontjesbrug genoemd, is een 168 meter lange drijvende pontonbrug die de wijken Punda en Otrabanda over de Sint Annabaai met elkaar verbindt. De brug verkeerde in een slechte staat van onderhoud en is met subsidie van de het Europees Ontwikkelings Fonds (EOF) gedurende het afgelopen jaar gerestaureerd.

De restauratie duurde van augustus 2005 tot aan de feestelijke opening die plaatsvond op vrijdag 12 mei 2006. De brug lag er prachtig bij en wij maakten er precies een week later een CasaMovie getiteld Princess Diana on Queen Emma Bridge van. Onze Diana was toen twee weken oud.

De vreugde over de mooie brug was helaas van korte duur. Vroeger werden sommige mensen een beetje zeeziek als zij over de Pontjesbrug liepen. Het ding bewoog nogal en wordt daarom liefkozend de Swinging Old Lady genoemd.

Het deinen bemoeilijkte echter het openen en sluiten van de brug en verbindingen in de brug raakten regelmatig beschadigd. Bepaalde delen waren dermate verrot dat er geen oplappen meer aan was.

Voor de restauratie is gebruik gemaakt van het stijvere azobe als dekhout omdat de hardhoutsoort azobe zeer goed bestand is tegen zon, zout en water. Het is dus veel duurzamer dan de pitch pine die voorheen op het dek zat. De brug zelf is echter niet stijver geworden, het landhoofd Punda wel.

Voorheen werden hier twee lagen yellow leaf pitch pine boven elkaar met tussenruimte toegepast en nu één volledige gelamineere balk van iroko over nagenoeg dezelfde hoogte als de twee boven elkaar liggende balken yellow leaf pitch pine met tussenruimte.

De reden voor het niet toepassen van yellow leaf pitch pine is mede bepaald door de eisen van de financier (EOF) die alleen producten uit Europa of Europees geassocieerde landen in het werk accepteert. Stijf is niet altijd fijn en al spoedig na ingebruikname van de gerestaureerde brug ontstond schade aan het zogenaamde landhoofd aan de Punda-zijde. Een landhoofd vormt de overgang van een grondlichaam naar een brug of een viaduct (Wikipedia). De Pontjesbrug scharniert aan de Otrabanda-kant en sluit aan de Punda-zijde.

Na enige noodreparaties bleek de door ontwerper Grabowsky & Poort International BV bedachte constructie fundamenteel niet geschikt en werd de brug zaterdag 22 juli op non-actief gesteld. Een deceptie voor Curacao en erg lastig voor toeristen en andere voetgangers. Er werd aan een oplossing gewerkt, zowel op technisch als financieel gebied. Grabowsky & Poort International BV bestaat niet meer als zodanig en is nu Arcadis Grabowsky & Poort Caribbean NV.

De restauratie heeft ongeveer 9 miljoen euro (bron) gekost en is zoals gezegd betaald door de Europese Unie. De nu benodigde reparatie van het landhoofd te Punda is begroot op ongeveer 135.000 gulden en drie tot vier weken werk. Wachten op financiering van de Europese Unie is geen optie. Enerzijds duurt dat te lang en anderzijds is niet zeker of deze reparatie wel door Europa gedekt wordt.

Technisch heeft men besloten tot het verstijven van de kantelbalk van het landhoofd Punda. Sommige deskundigen betwijfelen het succes van deze oplossing. Immers, als één onderdeel stijver wordt gemaakt is het risico aanwezig dat op een andere plaats iets stuk gaat. De theorie van de zwakste schakel.

Het Punda landhoofd is stuk gegaan op een dag met springtij. Dit met het gegeven dat het betonnen landhoofddeel op Punda met 30 centimeter is verhoogd in combinatie met een stijvere brug heeft de schade aan het landhoofddeel Punda veroorzaakt.

In plaats van stijver had men er ook voor kunnen kiezen de constructie juist flexibeler te maken. Frappant is dat de huidige problemen zich hebben voorgedaan op precies die plaatsen waar het originele ontwerp is gewijzigd.

Het betreft veranderingen in het restauratiebestek en tekeningen met betrekking tot de aansluiting van het brugdeel op het Otrabanda landhoofddeel alsmede het volledige landhoofddeel Punda en landhoofdbeton Punda.

Het probleem aan Otrabanda-zijde is opgelost door terug te gaan naar het originele ontwerp. Voor wat betreft Punda bestaat er gerede twijfel over de aanpak bij aannemer HCCC NV (Harbour Civil Curaçao Construction NV), deze heeft echter aan zijn meldingsplicht jegens de opdrachtgever zijnde de Overheid voldaan.

Sinds maandag 4 september is de financiering rond. De benodigde 135.000 gulden haalt Charles Cooper, gedeputeerde van Infrastructuur, uit het Wegenfonds. Volgens planning is de Koningin Emmabrug op 1 oktober 2006 weer operationeel. Zie deze artikelen (1, 2) uit de Papiamentstalige krant La Prensa.

Tot slot een bijzondere foto van de oude Pontjesbrug tijdens noodweer. De foto is gemaakt door Karen de Grood in november 2004. De Amigoe zag de foto op het CasaLog en plaatste hem vervolgens in de krant.

Heel Curacao hoopt dat op zondag 1 oktober de zon schijnt voor de Koningin Emmabrug.

Posted by CasaSpider at 9:57 PM | Permalink | Comments (30)

Voor de vierde keer verschijnt alhier de ranglijst met het meeste commentaar. Voor de derde keer steekt Cyberjunk met kop en schouders boven de overigen uit. Alleen de slimme GJ lukte het éénmaal om een gat in haar succesvolle serie te slaan door in juni stiekem te pieken toen Cyberjunk een aantal dagen in retraite was.

Maar reageren is geen wedstrijd.

Het gemiddeld kortste commentaar is iets langer geworden, van 39 (Erwin in juli) naar 53 (Trezeguet in augustus). Beiden zijn mannen. Het gemiddeld langste commentaar levert een vertekend beeld op. Zowel Antiano als Piet2 hebben stukken tekst integraal gecopieerd, derhalve gaat ook deze prijs naar Cyberjunk.

Maar het blijft een aardigheidje.

In de rubriek Top-30 Entries with most comments heeft een kleine verschuiving plaatsgevonden. De twee posts over Jacob Gelt Dekker leidden beiden tot exact 42 reacties. Bijzonder interessant.

Links het aantal comments, vervolgens de datum van de post en tenslotte de titel van de post als link.

63 2006-05-06 Ongelofelijk
55 2006-01-09 Welkom op CasaLog v2
51 2005-10-20 Flashback: Woensdag 5 oktober 2005
43 2005-11-30 Slachtoffers, daders, journalistiek
42 2006-08-14 Jacob Gelt Dekker
42 2006-08-16 Jacob Gelt Dekker (2)
41 2005-01-07 Cumpleaños de Lucia
37 2006-03-01 LogSpiders® 2006
36 2006-06-25 Kut van de klotenbok
35 2005-01-14 Isla di Awaseru (3): Naar Mambo
35 2006-07-29 Hollanders
34 2006-03-22 Tweede Rapport Derde Klas
33 2005-02-07 Curacao Gran Marcha 2005
33 2005-06-01 Referendum Europese Grondwet
33 2005-08-01 Eredivisie 2005/2006
32 2006-03-21 Inburgeringstest 2005
32 2006-02-24 Teveel en te weinig
32 2005-01-22 Opvoeden is een beetje acteren
32 2005-04-20 Comenencia bij Raymann
32 2005-11-27 CasaMovie: All Your Base (CasaSpider Version)
32 2006-04-26 Tegen een muurtje opgelopen
32 2006-05-03 Voor alle F5'ers
31 2006-01-11 Wij weten het
31 2005-06-14 Natalee Holloway
31 2005-09-04 Het Statief
30 2004-12-01 CasaSpider geveld!
30 2004-12-14 Mijn nacht met Katja S.
30 2005-11-09 Baby's en Beugels
30 2006-06-06 Meeste commentaar in Mei 2006
29 2006-02-18 Spreekbeurt en concentratievermogen

In totaal zijn er 519 comments geplaatst in de maand augustus 2006. Commentaar op het meeste commentaar telt gewoon mee als commentaar. Alle posts over dit onderwerp zijn gebundeld in de category Meeste Commentaar.

Posted by CasaSpider at 8:28 PM | Permalink | Comments (24)

1.

We gaan terug in de tijd naar vrijdag 3 september 1999. 's Middags had ik met een goede reden vrij genomen. Immers, mijn wettelijke echtgenote stond op het punt op Curacao te arriveren. Lucy en ik zijn op zaterdag 13 februari 1999 in Santo Domingo getrouwd, maar het duurde nog even voordat haar vergunning om naar Curacao op vakantie te kunnen komen rond was.

Feitelijk hadden we zelfs geluk dat de vergunning überhaupt werd verleend vanwege de grote kans dat Lucy zou proberen te blijven. Vóór het huwelijk hadden we al iets moeten regelen met betrekking tot haar verblijf op Curacao, maar dat is er door alle stress bij ingeschoten. Hoe dan ook, op vrijdagmiddag 3 september 1999 waren we samen. Luchiano (8) bleef nog even achter bij zijn oma, hij was op dat moment bijna 2 jaar oud.

Zeven jaar is een hele tijd. Iedere relatie gaat door bepaalde fases heen en het getal zeven speelt daarbij een belangrijke rol. Veel relaties stranden precies na zeven jaar. De koek is op.

Een relatie beginnen is relatief gemakkelijk. De indivduele ontwikkeling van de beide partners gaat echter gewoon door. Het is een hele kunst om dat pad gedurende jaren zo synchroon te laten verlopen dat de aantrekkingskracht blijft bestaan. De natuur kan hierbij een handje helpen met het onderdeel kinderen. Kinderen scheppen ontegenzeggelijk een band tussen de ouders, maar als men alleen bij elkaar blijft vanwege de kinderen doet men uiteindelijk iedereen tekort.

In het geval van Lucy ben ik zeker niet vanwege de kinderen bij haar gebleven. Lucy is de vrouw van mijn leven, dat heeft ze me immers vaak genoeg gezegd. De moraal van dit belerende stukje is dat men nooit achterover kan leunen. De toekomst zal het uitwijzen: Que será, será!

2.

Volgende week zaterdag is er geen karateles. Op die dag worden er namelijk wedstrijden gehouden. Sensei Ivonne vroeg wie daar aan mee willen doen. Tot mijn verbazing stak Luchiano onmiddellijk zijn vinger op. Ook later toen de namen genoteerd werden was hij van de partij.

Na afloop van de les vroeg ik aan Ivonne hoe en wat. Zij antwoordde dat ze me belt voordat de definitieve lijst wordt opgestuurd. "Sommige kinderen bedenken zich namelijk."

In de auto praatten Luchiano en ik over de wedstrijden. Ik vertelde hem dat het er in een wedstrijd een stuk harder aan toe gaat dan op de club. De jonge Bruce Lee was niet erg onder de indruk: "I say bring it on!"

3.

Voordat we naar Pleincafé Wilhelmina gingen moesten we nog wat door de winkelstraten van Punda slenteren. Lucy paste een leuk jurkje dat ik een tikkeltje te sexy vond, wat kunnen mannen toch veranderen in zeven jaar. Ze koos een ander, iets geslotener exemplaar. "Ja, die staat je goed", zei ik enthousiast.

Bij het pashokje kletste Lucy met de verkoopster en riep tegen mij: "Ik neem ze allebei!" Dat moest dan maar. De verkoopster zei tegen Lucy dat ze maar geluk had met zo'n man. "Pff, dat is eenmalig. Hij koopt bijna nooit iets voor me."

Bij Pleincafé zaten Ino & Bente al aan de grote tafel, daar pasten wij gemakkelijk bij. Luchiano verveelde zich, hij had zijn GameBoy in de auto laten liggen en wij hadden geen zin om die te halen. Bovendien was het wel eens goed voor hem om iets anders te doen dan GameBoyen.

Bijvoorbeeld foto's maken:

• Van een lachende prinses Diana in de Evenflow-Hummer.
• Van CasaSpider en Ino aan de grote tafel van Pleincafé Wilhelmina met een glas Duvel.
• Van Lucy met Diana zittend op dezelfde grote tafel.

Posted by CasaSpider at 10:17 AM | Permalink | Comments (23)

Al enige tijd proberen Luchiano (8) en zijn klasgenoot Nathan een afspraak te maken om bij ons te spelen. Vrijdagmiddag is het eindelijk gelukt. Nathan bracht zijn GameBoy mee naar school en leverde deze braaf in bij meester Peter.

Om kwart over twaalf haalde ik de jongens op en via een tussenstop bij Centrum Supermarkt te Mahaai voor cola en chips (en Duvel) reden we naar huis. Lucy zorgde voor de hotdogs en even later mocht ik alweer naar mijn werk.

's Middags belde Nathan's moeder om door te geven dat zij haar zoon pas om zeven uur op kon halen. Dat was geweldig nieuws want zo konden ze nog wat langer door-Gameboyen. Beiden hebben hetzelfde spel, Pokémon Sapphire Version.

Lucy en ik haten Pokémon, maar de kinderen zijn er dol op. Eens zei Luchiano iets van: "Als Pokémon echt bestond zou dat goed zijn voor de wereld". Daarover zijn de meningen verdeeld, althans bij ons.

We gingen naar McDonalds voor een Happy Meal. Terwijl ik in de rij stond zaten de jongens naast elkaar aan een tafeltje Pokémon te spelen.

Tot afgrijzen van Luchiano is de actie met de Hummers afgelopen, nu is het Happy Meal-kado een Amerikaanse fun-car. Zo'n slee die op en neer kan dansen.

Thuis waren de cheeseburgers en patat in een mum van tijd verorberd en kwamen de GameBoys weer tevoorschijn. Om half acht arriveerde Nathan's moeder. Tijdens het verzamelen van de spullen, het afscheid nemen, het naar de auto lopen en het instappen speelden beide knapen onverstoorbaar verder.

De apparaten zijn van uitstekende kwaliteit, maar op een bepaald moment leek er wel rook uit te komen. Ter compensatie een gelukkig nog steeds GameBoy-loze Diana (3 maanden).

Posted by CasaSpider at 9:08 PM | Permalink | Comments (20)