Afgelopen dinsdag heb ik heerlijk gegeten en stond Luchiano (14) in de keuken. Ik knijp eens in mijn arm. Is dit echt waar en niet een surrealistische droom? Neen, het is echt waar gebeurd en het begon allemaal zo........ (flashback-muziekje)
Eind januari loopt Luchiano stage bij Cultureel Centrum De Boodschap in Rijen. Voor mij is het een fijne week, immers eindelijk begint hij te beseffen dat werken best vermoeiend is. Op een woensdag, ik weet het nog goed, is hij uitgeput thuisgekomen van zijn "werk" en wil die avond niet trainen bij vv Rijen.
Uiteraard dwing ik hem toch te gaan. Terwijl hij zich omkleedt, zie ik een brief van het Beatrix College waarin Luchiano is uitverkoren (haha) om mee te doen aan een Horeca-project bij de MBO-opleiding van De Rooi Pannen (website) in Tilburg.
Net voor we naar de training gaan laat ik hem die brief lezen. Inwendig tel ik af: 3-2-1 en ja hoor, daar klinkt zijn oerkreet: "Neeeeeeeeee! Hoe kom ik hier onderuit!". Concreet houdt het uitverkoren zijn in dat hij samen met de andere uitverkorenen gedurende vijf dinsdagen na school een paar uur extra les krijgt bij De Rooi Pannen. Les in koken en dergelijke. Is het niet de ultieme jongensdroom, een paar uur kookles per week in plaats van lui liggen gamen? Dacht het wèl!
Enfin, de uitverkoren Luchiano heeft zich er goed doorheen geslagen en na de eerste les was hij zowaar een tikkeltje enthousiast. Ze hadden geleerd minifriet te maken. Na vijf weken ploeteren is er een mooie afsluiting in de vorm van een diner voor de ouders. De leerlingen koken, bedienen en wassen af en de ouders hoeven alleen maar te eten. Hier valt mee te leven en daar kan men zomaar aan wennen.
Dinsdag 13 maart is het zover. Ik word volgens Luchiano om kwart voor zes verwacht. Jammer genoeg denken de andere genodigden dat ze er al om half zes moeten zijn. Dientengevolge betreed ik de eetzaal als laatste en schuif aan bij twee leuke mensen die de ouders van Laurens blijken te zijn. Op tafel staat een schaaltje met vier amuses, het is iets van deeg met Franse kaas erin en appelstroop erop. Lekker!
Yvonne Mulder (rechts), decaan van het Beatrix College, opent de avond en leest een brief voor van Tom Heijnen, klasseleraar van 3TL2, die op die avond helaas verhinderd is. Zelf moet ze er ook even tussenuit en als zij ziet dat ik een camera bij me heb, word ik meteen tot officiëel persfotograaf gebombardeerd.
Het voorgerecht komt eraan: Fresh salmon roast beef with sesame dressing and sweet-sour tomatoes. Luchiano staat in de keuken, die zien we derhalve weinig. De ouders van Laurens hebben meer geluk, want hij bedient aan onze tafel.
Een bijzondere vermelding verdient de begeleiding van de echte studenten van De Rooi Pannen. Zij zitten er bovenop en proberen de 3TL-ers naar een hoger niveau te brengen. Laurens wordt geholpen door een blonde jongedame uit het tweede leerjaar. Hij doet het goed, maar wat een verschil is er qua taakopvatting met de echte studenten. Iedereen vermaakt zich prima waarbij sommigen dit uiten met enthousiasme en anderen door cool-heid.
Terug naar het eten. Het voorgerecht is werkelijk subliem en wordt gevolgd door een soepje: Salsify soup with deep fried oyster mushroom. Het is een enigszins koude soep met wat stronken paddestoel en een klomp crème-fraîche. Wat zal ik ervan zeggen? De moeder van Laurens heeft haar bordje niet geheel leeggegeten, maar haar man en ik wel. Het is typisch zo'n gerecht waarvan je in de juiste ambiance zegt: "Hmm, wat een exquise soep!" Terwijl als je zoiets thuis voorgeschoteld krijgt de reactie waarschijnlijk is: "Grote genade, wat zijn dit voor kauwgomstronken in die kouwe soep?" Gelukkig bevinden we ons in een prima ambiance.
Na de soep loop ik even naar de andere kant van de eetzaal en vraag of ik een kijkje in de keuken mag nemen. Voor een fotograaf openen zich deuren die voor anderen gesloten blijven. De dame die de leiding heeft vraagt het aan de Chef-kok en ja hoor, het mag. Meende Luchiano ver weg in de keuken eindelijk veilig te zijn voor mijn camera, komt hij toch bedrogen uit. De kok roept met luide stem: "Luchiano Pavarotti, hier komen. Op de foto!" Het resultaat mag er wezen.
We gaan door met het hoofdgerecht: Guinea fowl fillet with tarragon sauce, grilled courgette Jerusalem artichoke cream. Een hele mond vol. In het Nederlands betreft het een parelhoen en dat lijkt in eerste instantie qua uiterlijk op een gewone kip. De parelhoen is mals en heeft nauwelijks botjes, wat ook normaal is voor filet. Er zit een lekkere saus bij en het is smullen geblazen.
Na het hoofdgerecht schiet ik nogmaals in de fotografenrol en loop alle tafels af om iedereen vast te leggen, waaronder de Beatrix-leraren. Opdracht van Yvonne Mulder. Daar komt de afsluiter van het diner aan, het dessert: Bavarian cream of white chocolate and orange couscous. De chocola doet mij meer aan kwark denken en smaakt uitstekend in een verrassende combinatie met de couscous.
Het diner zit erop en Yvonne Mulder spreekt een dankwoord uit voor de inzet en prestatie van de leerlingen van het Beatrix College alsmede hun begeleiders van De Rooi Pannen. Daar sluit ik mij 100% bij aan. Het was een gezellige avond, niet in het minst door mijn tafelgenoten, met heerlijk eten.
Zo heeft de brief die Luchiano eind januari kreeg mij nu al twee keer in welhaast euforische stemming gebracht. Het volgende naschoolse project kan doorkomen.
En dan denk ik 
Vanaf vrijdag is ze er ineens een stuk serieuzer mee bezig. Zaterdagochtend moest ik haar meteen na het wakker worden snel op de pot zetten en even later brachten we de buit samen naar het toilet waar we hem doorspoelden.
