CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Sinds de Thaise kokkin van café De Tropen het eiland heeft verlaten is het droevig gesteld op Curacao met betrekking tot Thaise maaltijden. Ja, men kan naar Sawasdee (domain temporarily disabled), maar wie wil er nu 20 Antilliaanse guldens betalen (ongeveer 9 Euro) voor een loempia.

Bodo van kridan.nl had er per ongeluk telefonisch drie besteld. Samen met een kippetje was hij 90 gulden kwijt. Bij het zien van de rekening moest hij zich vasthouden aan de bar.

Neen, dan kan men beter Thais eten bij Ino en Bente. Bente kan ontzettend goed koken en vindt het leuk om gerechten uit diverse landen klaar te maken. Aziatische gerechten hebben echter haar voorkeur. Toen de grote wok op tafel kwam met een mengsel van groenten en vlees legde zij uit wat er zoal in zat.

Ervan uitgaande dat zij allerlei Thaise ingredienten aan het opnoemen was vroeg ik mij af wat kèlinja voor iets was. Het bleek echter om gewone Curacaose galinja te gaan wat gewoon kip is, maar dan met Utrechtse uitspraak. Het eten smaakte er niet minder om, integendeel.

Na het eten kwamen de dominostenen op tafel. Een beetje sporten is goed voor de mens. De eerste twee partijen werden gewonnen door Ino, de volgende door Bente.

Toen wisselde Luchiano (7) Lucy af en won vier maal op rij. Uiteindelijk had Luchiano zes maal gewonnen en Ino en Bente ieder drie keer. De eindstand tussen de Spiders en de Laurenssen was dus 6-6. Ahum.

Wie er als gebruikelijk helemaal op de achtergrond bleef en ook op geen enkele foto staat dat is het statief. Inmiddels is het statief een volwaardig gezinslid en mag overal mee naar toe. Hij gedroeg zich wederom uitstekend, er viel geen onvertogen woord. Zonder tegen te sputteren zette hij ons vijven in samenwerking met zijn kameraad de zelfontspanner keer op keer op de foto.

Op een bepaald moment kon Ino het niet meer aanzien. Hij haalde zijn eigen camera en maakte een foto van ons met het statief op de voorgrond. Zo gauw die foto online komt is hij hier ook te bewonderen, ter ere van het statief. Ino staat zelf niet op deze foto. Ik vermoed dat hij in een vorig leven zelf een statief is geweest, waar komt anders die opofferingsgezindheid vandaan?

Nog een laatste filosofische beschouwing over het statief. Het is moeilijk om te stoppen als men er eenmaal over begonnen is. Hier komt de filosofische beschouwing:

"Het statief staat tot de zelfontspanner als de landingsbaan tot de automatische piloot."

Wie ook niet vergeten mag worden is Chippie, de vijfjarige hond van Ino en Bente. In het begin blafte hij nogal, na een tijdje kwam hij af en toe voorzichtig kijken. Luchiano wilde hem aaien, maar schielijk vluchtte het kleine hondje iedere keer weg. Op deze (nightvision) foto is hij nog net te zien, onder de tafel.

Moe maar voldaan keerden wij naar huis terug.