blogger

In Nederland wordt de politiek beheerst door een relnicht en een oorwurm. Interessant en amusant allemaal. Hier (Curacao) vlakbij ligt Venezuela. Daar is pas echt wat aan de hand. Drie jaren geleden kwam daar ene Chavez aan de macht, eerlijk gekozen door het volk. Overigens had deze man jaren daarvoor al eens een coupe-poging ondernomen. Chavez ziet zichzelf als een soort Robin Hood, zijn grote vriend is Fidel Castro. Zijn sympathieen in de OPEC (Venezuela is een groot olie-exporterend land) zijn Libie en Irak.

Vooral de arme bevolking in Venezuela loopt met hem weg. Probleem met Chavez is dat hij zichzelf buiten de maatschappij plaatst, het liefst heeft hij alle macht net als Fidel Castro. Zo werkt het in een modern land niet meer. Al snel had hij de werkgevers, de kerken en de vakbonden tegen zich in het harnas gejaagd. Al geruime tijd rommelde het in Venezuela, de bom barstte echter toen Chavez de staking bij PdVSA, de nationale oliemaatschappij waar zowat alle inkomsten vandaan komen, hardhandig wilde breken. Die staking was begonnen nadat Chavez een aantal directeuren de laan uit had gestuurd en vervangen door zijn eigen vrienden. Overigens is Curacao qua olie helemaal afhankelijk van Venezuela: zonder olie geen electriciteit, water en benzine!

Eergisteren vond tijdens een massale demonstratie een bloedbad plaats, twaalf mensen werden doodgeschoten, velen gewond. Hierna schaarde het leger zich ook bij de tegenstanders en daarmee was het verzet van Chavez gebroken. Hij vluchtte stante pede naar Cuba.

In huize CasaSpider wordt heel wat afgediscussieerd over Chavez. Lucy is een fan van Chavez, omdat hij opkomt voor de belangen van de armen. Zo wilde hij land van rijke grootgrondbezitters afpakken en verdelen onder de armen. Op zich een nobel streven, maar ook gevaarlijk. Van wie precies pakt hij het dan af en aan wie precies geeft hij het dan... En wat zullen andere vermogende mensen gaan doen, ik zou het wel weten.

Grappig is overigens dat Lucy eerst een hekel aan Chavez had. Dat komt zo. In die tijd volgde zij twee soap-series die ongeveer om 13:00 uur begonnen. Als er in Venezuela maar iets gebeurde, dan brak Chavez in op alle kanalen en begon de situatie uit te leggen. En geloof mij, die man is breedsprakig, die kan zomaar drie uren achter elkaar volpraten, dit tot grote ergernis van Lucy. Maar hier ziet men weer de kracht van het woord, indien iets maar voldoende wordt herhaald gaat het toch doordringen. Men noemt dit ook wel hersenspoeling. En op een bepaald moment begon Lucy dus achter Chavez te staan. Nu werkt er bij Aqualectra Distribution een Venezuelaan, die overigens al lang op Curacao woont. Deze man noemt Chavez consequent Terrorist, gezien zijn coupe-poging van jaren geleden. Als tegenspel voor Lucy, reageer ik na iedere lofbetuiging van haar aan het adres van Chavez met Terrorist. Vindt zij niet leuk...

Eerst even Venezuela. De situatie aldaar is drastisch veranderd. President Hugo Chavez is niet naar Cuba gevlucht, maar werd vastgehouden door de militairen. De nieuwe president Carmona is inmiddels alweer afgetreden en vastgezet en vice-president Cabello is nu tijdelijk president. De verwachting is dat vanmiddag nog Chavez wederom de president zal zijn. Wie een Venezolaanse (Spaanstalige) krant kan lezen mag door naar El Nacional.

Onze TV is al een week kapot en maandag krijgen we pas te horen of de oude gerepareerd kan worden of dat we een nieuwe krijgen. Zolang konden we echt niet meer wachten en dus hebben we gisteren een kleine nieuwe gekocht, in afwachting van de grote. Lucy vindt zo'n kleine maar niks. Toch was het gezellig zo om een uur of 11 's avonds, met Gorilla anijsdrank naar de Venezolaanse televisie kijken. Het leek wel een voetbalwedstrijd: Lucy voor Chavez, de Spider tegen. Gelukkig verliep alles redelijk kalm, ik denk dat er minder gewonden zijn gevallen dan bij pak hem beet Ajax-FC Utrecht.

Gisteren schreef ik nog over vogeltjes. Vandaag is het een mens. Zoals met alles in het leven is het motief eigenlijk nog belangrijker dan de daad zelf. Hier op Curacao was een vrouwelijke collega bang dat een Antilliaan de dader was. En wat als het een Marokkaan was geweest...

'Gelukkig' ziet het er nu naar uit dat de dader een blanke bouwvakker is.

Hoge bomen vangen veel wind. Toch is het beangstigend hoe heftig de reacties dus kunnen zijn. Vanmorgen las ik in de Telegraaf nog dat Pim Fortuyn niet samen met Paul Rosemuller de criminele wijken van Rotterdam in durfde. Uit angst om mishandeld te worden. En dan loopt hij in het veilige Hilversum tegen zijn noodlot aan.

Ik zou graag weten wat er in die laatste seconden door hem heen ging...

Barbecue-foto-fetishisten gaan onverwijld naar www.nijhuis.net! En verder. Naar aanleiding van de dood van Pim Fortuyn wordt de vraag over noodlot, toeval, reincarnatie toch wel actueel. In het interview dat hij luttele minuten voor zijn dood had, zei Fortuyn nog dat hij iets van 87 jaar zou worden. Het kan verkeren...

Woensdag 15 mei was de dag van de Verkiezingen in Nederland. De uitslag is inmiddels bekend. Verwacht hier geen politieke analyse, dat hebben er vast al genoeg gedaan. En bovendien heb ik niet gestemd, woon ook niet in Nederland.

Zonder te analyseren kan wel geconstateerd worden dat de PvdA de grote verliezer is, en dan met name Ad Melkert. Ik zag zijn afscheidsspeech. Nu ben ik nooit een fan van de man geweest, toch had ik een beetje met hem te doen. Gek eigenlijk, dat bij een afscheid de goede kanten van een persoon vaak naar boven komen drijven... Daar gaat het nu niet over.

Op Internet, en zeker in de weblogs, zijn of misschien wel waren de zogenaamde testjes bijzonder populair. Wat voor soort Muppet ben je, hoe groot is de kans dat je naar de hel gaat enzovoorts. Ik zou er een nieuw testtype aan toe willen voegen: Wat voor soort voetballer ben je?

Tijdens de verkiezingsnabesprekingen switchte ik regelmatig naar de Champions League finale tussen Real Madrid en Bayer Leverkusen. Leverkusen is een club met weinig aansprekende namen, ze weten wel van wanten op het voetbalveld. Uitstekend team. Madrid ook, met Roberto Carlos, Raul en Figo. Een man maakt hier echter het verschil. Zinadine Zidane. Door hem speelt de tegenstander eigenlijk met drie man minder, als u begrijpt wat ik bedoel.

Melkert, Zidane. Twee leiders, maar dan toch van een geheel andere orde. Ik weet niet met welke voetballer Melkert vergeleken kan worden, u wel? Zidane kent op het politieke vlak maar weinig gelijken, ik denk dat uit het recente verleden Clinton nog het meest in de buurt komt.

Real Madrid won met 2-1 van Bayer Leverkusen. De tweede, weergaloze, goal was van de voet van Zinadine Zidane.

Dankzij de ontwikkelingen binnen LPF m.b.t. de personen Langendam en Dost, is er in ieder geval één weblog dat daar qua pageviews enorm van profiteert. Het is de site van Jordy Dost, de zoon van die wat gezette man die in een dure, grijze Mercedes al diverse malen (op TV) richting tankstation scheurde. Als direct betrokkene houdt Jordy deze ontwikkelingen vrij nauwgezet en up-to-date bij. Ook Tonie schenkt hier uiteraard aandacht aan.

Jordy's verhalen zijn lezenswaardig, maar zoals Jeronimo terecht opmerkte is er een tendens dat de reacties het amusementsgehalte van de posts gaan overtreffen. En dat geldt hier ook. Jammer is wel dat er enige censuur door Dost Jr. gepleegd wordt.

Nog even over de pageviews, Jordy had op 30 juni nog 227 hits, op 1 juli 576, op 2 juli 2445 en vandaag staat de teller al op 7992! Hmmm, als tien procent van mijn bezoekers op zijn link klikt, is dat toch al gauw goed voor tweeëneenhalve extra hit. Op naar de 8000, Jordy!

Aldus de titel van een artikel in de Dominicaanse krant Hoy m.b.t. de dood van Doctor Joaquin Balaguer.

Zondag 14 juli is de laatste der padres mayores, Joaquin Balaguer, overleden op 95 jarige leeftijd. De padres mayores zijn de oude leiders van de drie grote partijen in de Dominicaanse Republiek. Balaguer van de PRSC, Juan Bosch (+2001) van de PLD en Jose Francisco Pena Gomez (+1998) van de PRD.

Balaguer was een man met een in de Dominicaanse Republiek grotere impact dan Drees Sr. in Nederland. Jarenlang is dit land gebukt gegaan onder het onmenselijke regime van de tiran Trujillo. Alles was van Trujillo. Bezittingen, maar bijvoorbeeld ook de meisjes. Als Trujillo een leuk meisje zag, dan kon zij maar beter geen nee zeggen. In 1961 is Trujillo in een vuurgevecht op straat doodgeschoten.

De eerste echte president na het Regime was Joaquin Balaguer van de PRSC. Hij heeft vanaf het begin van de jaren zestig tot het midden van de jaren negentig geregeerd, korte tussenpozen uitgezonderd. Gedurende zijn laatste ambstermijn was hij blind, hetgeen tot een klein schandaal leidde.

Balaguer is nooit getrouwd. Er zijn stemmen die beweren dat hij homosexueel was. Maar dat is hier nogal een taboe. Afgelopen zondag is Balaguer dus overleden. Er werden drie dagen van rouw afgekondigd. Het is indrukwekkend te zien wat zijn dood losmaakt bij het volk. Massaal is men aanwezig. En dat al dagen lang. Er wordt gehuild en er zijn vele toespraken. Ook aan Lucy kan ik zien dat zij het moeilijk vindt om naar de beelden te kijken.

Doctor Joaquin Balaguer. Een echte Vader des Vaderlands.

Ik heb even de behoefte om de politieke geschiedenis van de Dominicaanse Republiek schematisch weer te geven. Misschien wat vrieemd, maar er schuilt toch zeker geen kwaad in? Is het trouwens bekend dat Columbus in 1492 als eerste voet aan wal zette in dit land? In het jaar 1496 werd de stad Santo Domingo gesticht. Maar daar gaat het nu niet over.

We beginnen in het jaar 1930, als de dicator Rafael Leonidas Trujillo de macht grijpt. Deze man voerde een waar schrikbewind met als dieptepunt een slachtpartij onder Haitianen, de buren van de Dominicanen op het eiland Hispañola, in het jaar 1937. Volgens schattingen vonden tussen de 15.000 en 37.000 Haitianen, mannen, vrouwen en kinderen, de dood. De meest plausibele verklaring voor deze moord is dat het de racistische Trujillo een doorn in het oog was dat arme, zwarte Haitianen het land binnenkwamen en zich mengden onder de iets blankere bevolking. Trujillo bevorderde juist de immigratie van blanke Joden en Spanjaarden.

In 1961 werd de door velen gehate Trujillo op straat doodgeschoten. In 1962 werd Juan Bosch (PLD) tot president gekozen, maar hij werd onmiddellijk afgezet bij een militaire staatsgreep. Het waren turbulente tijden, totdat de Verenigde Staten in de persoon van Lyndon Johnson in 1965 mariniers naar de Dominicaanse Republiek zonden, enerzijds om de strijdende partijen uit elkaar te halen, anderzijds om te voorkomen dat de Dominicaanse Republiek een otra Cuba (nog een Cuba) zou worden. In 1966 werden nieuwe verkiezingen gehouden, gewonnen door Doctor Joaquin Balaguer, die overigens verscheidene functies had uitgeoefend onder Trujillo. Mijn (Dominicaanse) echtgenote Lucy tilt daar niet zo zwaar aan, als Trujillo je namelijk voor een functie vroeg, kon je of 'ja' zeggen, of het met de dood bekopen.

In 1970 en 1974 werd Balaguer herkozen. In 1978 kwam er een ommekeer, de PRD (Partido Revolucionario Dominicano) kwam aan de macht in de persoon van Antonio Guzmán. Veertig dagen voor het verstrijken van zijn vier jaren pleegde Antonio Guzmán zelfmoord. Zegt men... De PRD bleef echter aan de macht doordat Salvador Jorge Blanco de verkiezingen van 1982 won.

In 1986 won Balaguer van de PRSC voor de afwisseling en hij herhaalde dit met een nipte overwinning op zijn eeuwige rivaal Juan Bosch in 1990. Na de verkiezingen van 1994 werd een vrijwel blinde Balaguer met een minieme marge tot winnaar uitgeroepen tegen Francisco Peña Gómez (PRD) en Juan Bosch. De aanwijzingen voor verkiezingsfraude waren zo sterk dat de normale ambtstermijn van vier jaren werd ingekort tot twee. De moeder van Peña Gómez was Haitiaanse. Om die reden voelde Peña Gómez veel sympathie voor Haiti. Balaguer probeerde in de debatten steeds de indruk te wekken dat bij winst van Peña Gómez deze ernaar zou streven Haiti en de Dominicaanse Republiek te verenigen tot één land. Peña Gómez ontkende dit ten stelligste. Overigens werd in de jaren tachtig kanker vastgesteld bij Peña Gómez, hij had een levensverwachting van slechts enkele maanden, vertrok naar de Verenigde Staten voor een behandeling en stierf uiteindelijk in 1998, meer dan tien jaar later.

Gevolg was dat er in 1996 opnieuw verkiezingen waren. Deze werden gewonnen door Dr. Leonel Fernández Reyna van de PLD. Tenslotte won op 18 mei 2000 Hipólito Mejía van de PRD en is daarmee de zittende president van de Republica Dominicana.

Zoals al eerder in dit log gemeld overleed Doctor Joaquin Balaguer 14 juli 2002 op 95 jarige leeftijd. De twee andere grote staatsmannen, Juan Bosch en Francisco Peña Gómez waren al een paar jaren eerder overleden.

Elvira, de vaste schoonmaakster van Aqualectra Distribution heeft twee weken vakantie. Zij wordt vervangen door Dahiana, een Colombiaanse dame. Op een aantal gebieden een hele vooruitgang, zo is Dahiana bijna veertig jaar jonger dan Elvira. Vanmorgen hadden we het over de aankomende visumplicht voor Colombianen op Curacao. De Colombiaanse ambassadeur is hier fel tegen gekant, logisch. Zijn belangrijkste argument is dat de (drugs)criminelen hun weg toch wel naar Curacao vinden en dat juist touristen en mensen die wel goeds in de zin hebben zullen worden afgeschrikt.

Zojuist hoorde ik op Radio Hoyer dat vanmorgen de 26e moord van dit jaar op Curacao plaatsvond. Het betrof reeds de achtste Colombiaan. Zoek het verband...

Gisteren is Alvaro Uribe als nieuwe president van Colombia geïnstalleerd. Hij volgt Pastrana op. Het beroep president lijkt mij persoonlijk wel wat: status, macht, geld en vrouwen. Toch zou ik niet graag in Uribe's schoenen staan. De hoofdstad Bogota was afgegrendeld, het luchtruim verboden terrein en maarliefst 20.000 soldaten moesten de veiligheid van Uribe garanderen. Bovendien werd de inauguratie in besloten kring gevierd. Dit alles om Uribe in ieder geval levend aan zijn ambtstermijn te laten beginnen.

Kort samengevat zijn de problemen in Colombia de enorme armoede onder het grootste gedeelte van de bevolking, de terroristische FARC organisatie, die schatrijk geworden is door drugs en ontvoeringen (tien per dag) en natuurlijk de naam van drugsland nummer één in de wereld. Ga er maar aanstaan. Van het LPF wordt in Nederland betwijfeld of ze de vier jaren vol gaan maken, bij Uribe is het meer de vraag of hij over vier jaar nog leeft. Op de dodenlijst van het FARC staat hij op nummer één.

Gisteren had ik overigens een leuk gesprekje over Colombia met Dahiana, onze schoonmaakster. Zij vroeg mij of ik al ooit in Colombia was geweest. 'Nou nee, het lijkt me wel een mooi land, maar ik heb geen zin om ontvoerd te worden', antwoordde ik haar.
'Ach, dat valt best mee, dat gebeurt alleen in de bergen. Hoef je echt niet bang voor te zijn', aldus Dahiana.

Drie minuten later vroeg ik haar of zij Colombia niet miste. 'Niet echt, twee jaar geleden ging ik ernaartoe, maar het is daar zo crimineel, nee ik heb liever mijn rust!'. Ja, ja, en mij daar zo heen sturen zeker...

In de zogenaamde referrer statistics kwam ik de naam Emiel Ratelband vaak tegen. Grappig, want ik wist meteen dat er iets aan de hand was in Nederland. Ratelband als fractieleider van Leefbaar Nederland en het is nog geeneens 1 april.

Politiek op Curacao wordt regelmatig vergeleken met een dorpskermis. Daar zit ook wel iets in, maar de oorzaken zijn helder. Als men voor twee regeringen (het Land der Nederlandse Antillen en het Eilandgebied Curacao) moet putten uit slechts 140.000 inwoners, is het duidelijk dat dat niet eenvoudig is. Bovendien bestaan er zo'n 20 partijen, de spoeling wordt dan wel erg dun als het om kwaliteit gaat.

Tot en met het jaar 2001 was Nederland een stabiel land, ook op politiek gebied. Met bijna 17 miljoen mensen moet het toch mogelijk zijn om capabele mensen aan het hoofd van de partijen te krijgen. Had ik bij Pim Fortuyn destijds al mijn ernstige twijfels hoe die man serieus genomen moest worden naast en door de regeringsleiders van Duitsland, Frankrijk en Engeland, in het geval van Emiel Ratelband hoeft niemand te twijfelen. Ik dacht dat er nog een bepaalde hiërarchie in het afglijden qua nivo aangebracht zou worden, zeg maar dat men eerst zou opteren voor pak hem beet Rudi Carell. Daarna zou zelfs ik een (kleine) kans maken, maar nu gaat men direct, in één keer voor het maximaal haalbare.

Ach, het kan best verfrissend zijn, als Ratelband straks zijn politieke tegenstanders met een Supersoaker wegspuit. Maar waar is het einde? Het jaar 2002 duurt nog meer dan een maand. Ik kijk er al niet meer vreemd van op als op 5 december de Josti Band gelanceerd wordt als politieke beweging en in de polls 43 zetels haalt...

Ik heb niet de indruk dat het in Nederland als belangrijk nieuws wordt gezien, in Zuid Amerika is het wel vaker onrustig op politiek gebied. In Venezuela dreigt zich echter een drama af te spelen.

In 1998 kwam de huidige president Hugo Chavez aan de macht. Vele Venezolanen die ik gesproken heb, betitelen deze man als Terrorista. Ooit heeft hij getracht een staatsgreep te plegen.

What goes around, comes around en op 11 april van dit jaar werd Chavez zelf kortstondig afgezet door rebellerende militairen. Hij wist de macht weer te grijpen, maar het politieke klimaat bleef onrustig. In totaal werden maarliefst acht demonstraties tegen hem georganiseerd en twee stakingen. Maandag is de derde staking begonnen en het is de grootste. Sinds deze dag ligt met name in de hoofdstad Caracas alles stil.

De oppositie wil verkiezigen en wel nu. Chavez ziet daar geen brood in, zijn argumentatie is dat hij nog niet lang geleden de verkiezingen wederom gewonnen heeft en dus reglementair zijn ambtstermijn mag afmaken. Volgend jaar zijn er nieuwe verkiezingen, er is niet bij gezegd in welke maand.

Het is een bijzonder gecompliceerde situatie. Bij de staatsgreep in april schoten aanhangers van Chavez een aantal mensen dood. De Chavistas ontkennen dit en zeggen dat het bloedblad gepland is door de tegenstanders, met als doel Chavez in een slecht daglicht te stellen. Met name (illegale) immigranten zouden hiervoor opgeofferd zijn. Leuke complot-theorie.

Van de andere kant beschuldigt de oppositie Chavez ook van manipulatie. Zo zouden foto's die het succes van een Pro-Chavez demonstratie moesten aantonen genomen zijn bij een Anti-Chavez demonstratie.

Even wat zeer beknopte achtergrondinformatie. Chavez is 'links', hij is een persoonlijke vriend van Fidel Castro, die hij op kosten van de Staat Venezuela veel olie kado heeft gedaan. Ook Libie en Irak zijn bevriende naties. De oppostie bestaat ook niet uit lieverdjes, de ex-president wordt verdacht van corruptie en andere minder frisse zaken. Het moge duidelijk zijn dat de Verenigde Staten een sterke voorkeur hebben voor de huidige oppositie. Er wordt wel eens gefluisterd dat de USA op diverse manieren infiltreren in Venezuela, waar ik overigens niet raar van opkijk.

Wat moet er gebeuren in Venezuela? Wel, als de zaken zo doorgaan, ontaardt de staking uiteindelijk in bloedige rellen, waarbij eerst de winkels het moeten ontgelden en vervolgens de mensen. In mijn bescheiden optiek kan Chavez het beste de eer aan zichzelf houden en onmiddellijk nieuwe verkiezingen afkondigen. Juist een president moet ten allen tijde het belang van De Natie in het oog houden, zelfs als zijn eigen positie daar op onterechte wijze door in het geding komt. Hij zal met een dergelijke actie zeker respect (terug)winnen.

Gaat Chavez door met zijn harde opstelling, dan voorzie ik dat er bloed gaat vloeien en dat hij vroeg of laat met harde hand wordt afgezet. Dat is niet in zijn belang, maar Venezuela zal nog meer de dupe zijn.

De algemene staking in Venezuela is zijn derde dag ingegaan. Een oplossing is nog niet in zicht. Om meer inzicht in de materie te krijgen, heb ik een topic op het Amigoe-Forum gestart. De Amigoe is een Nederlandstalige krant op Curacao.

De heer El Cafro heeft tot nu toe de meeste argumenten aangedragen en hij is een voorstander van president Hugo Chavez. El Cafro belichtte met name de dubieuze rol die de Verenigde Staten (schijnen te) spelen en de immense corruptie in Venezuela, of beter gezegd in heel Zuid-Amerika.

Ik ben het geheel met hem eens dat een land als Venezuela met een dergelijke olievoorraad eigenlijk geen armoede mag kennen. Er is daar duidelijk iets mis met de verdeling van de middelen. De vraag is nu of Chavez de juiste man is om daar iets aan te doen. En of hij daartoe ook daadwerkelijk in staat is, mocht hij de juiste man zijn.

Feit is dat de PdVSA, de nationale oliemaatschappij, het brandpunt is. De mensen die daar aan de touwtjes trekken zijn niet bepaald vrienden van Chavez. De president heeft al tevergeefs geprobeerd om het management te vervangen door zijn eigen vriendjes. Overigens is Curacao geheel afhankelijk van de Venezolaanse olie, op ons eiland bevindt zich de Isla-raffinaderij, onderdeel van het PdVSA concern.

Straks maar even tanken...

Curinta is het bedrijf dat de luchthavengebouwen en -infrastructuur beheert en exploiteert (als ik het wel heb). In het jaar 2000 was er sprake van uitbreidingen van de luchthaven (HATO). De Raad van Commissarirssen (RVC) van Curinta stond onder leiding van FOL-gedeputeerde José Middelhof. Nelson Monte, een FOL-kopstuk, was lid van de RVC.

De RVC stelde een adviescommissie in, met onder anderen Eugene Middelhof, die weer naaste familie is van José Middelhof, en Ruben Diaz, die de raadsman is van Nelson Monte. Deze adviescommissie heeft niet erg veel gedaan, maar toucheerde voor hun luttele uren wel het lieve sommetje van ANG 650.000,=. Dit bedrag werd door José Middelhof eigenhandig geaccordeerd.

De kosten van de uitbreiding van de luchthaven werden begroot op circa 5 à 6 miljoen gulden. Bouwbedrijf De Antillen NV, dochter van Koninklijke Wegenbouw Stevin, bedong echter een bedrag van 11 miljoen gulden. Na onderhandelen kwam het bedrag uit op 7.2 miljoen gulden. Het leek dat deze berekening een reële was, aangezien de Dienst Openbare Werken (DOW) hem goedgekeurd had. Later bleek dat een FOL-medewerker van DOW de stempel gestolen had en zelf de berekening heeft goedgekeurd.

Bouwbedrijf De Antillen kreeg het werk zonder openbare of onderhandse aanbesteding, dit op verzoek van de RVC. Langzaam maar zeker werd duidelijk dat deze zaak stonk. Medio 2001 werden de FOL-gedeputeerden José Middelhof (Overheids-nv's) en Anthony Godett (Openbare Werken) gewipt.

De nieuwe gedeputeerden waren David Dick van de PAR en Hendriks Abraham van de PNP. En dan is daar ook nog Ramon Chong van de PNP. Deze drie gedeputeerden (van de zeven in totaal) zijn maandag door het Openbaar Ministerie aangehouden op verdenking van het aannemen van steekpenningen. Abraham zit nog vast, tegen hem zijn de verdenkingen het meest concreet. Er is een brief van hem aangetroffen bij De Antillen, waarin Abraham meldt dat twee checks van ANG 10.000,= abusievelijk in de was zijn verdwenen. Niet zo slim van de heer Abraham, in dubbel opzicht.

In Nederland is directeur Henk de Vos van Koninklijke Wegenbouw Stevin op 25 november gearresteerd en vandaag is zijn in hechtenisneming met 60 dagen verlengd. Op Curacao heerste tot nu toe de mening dat de criminelen allemaal bij de FOL zaten, met name de PAR en de PNP presenteerden zich altijd als de fatsoenlijke partijen. Ik denk dat de FOL nu in zijn vuistje lacht. De leiders van PNP en PAR zijn toch ietwat onthutst.

In Nederland heeft men de LPF, dat heeft grote veranderingen op velerlei gebied ten gevolge gehad. Maar tot op heden is het toch nog niet voorgekomen dat vertegenwoordigers van diverse partijen nachten in de bajes hebben mogen doorbrengen.

Sedert maandag 2 december ligt het hele bedrijfsleven in Venezuela stil. Dagelijks staan vele duizenden mensen te protesteren op de Plaza Alta Mira. Hun doel is dat president Hugo Chavez onmiddellijk verkiezingen uitschrijft. Deze weigert dat en zegt dat verkiezingen grondwettelijk pas in augustus 2003 kunnen plaatsvinden. Het volk heeft echter schoon genoeg van deze man. Nou ja, het volk. Voor zover ik het kan beoordelen, tussen alle manipulatie in, is inderdaad iedereen tegen Chavez, behalve de (vele) armen en de militairen.

Er gaan geruchten dat Chavez de militairen gekocht heeft en dat wil ik best geloven. Overigens is het kopen van mensen niets vreemds in Latijns-Amerika, de voorgaande machthebbers, met name Chavez' grootste vijand oud-president Carlos Andrés Pérez, hadden ook zo hun mensen aan wie ze wat van de immense rijkdom afstonden. Die rijkdom is veroorzaakt door de enorme hoeveelheid olie waarover Venezuela beschikt. Het is het vijfde olie-exporterende land ter wereld.

Die twee zaken, de olie en de staking, zorgen voor een probleem. Immers, als er geen olie wordt geëxporteerd komt er ook geen geld binnen. En als er geen olie wordt geraffineerd is er spoedig lokaal geen brandstof meer. De oliemaatschappij PdVSA is een fervent tegenstander van Chavez, de directie voelt zich meer thuis bij het voormalige, zeer rechtse, bewind van Venezuela en de belangrijkste olie-afnemer, de Verenigde Staten.

Nu komt Curacao in beeld. Op ons mooie eiland bevindt zich de Isla Raffinaderij, een overblijfsel van de Shell, die in 1985 het eiland verliet. De Isla is de dichtstbijzijnde PdVSA raffinaderij buiten Venezuela. President Chavez wil nu (sinds 16 december) de brandstof van Curacao. Dat zien wij natuurlijk helemaal niet zitten. Op 19 december was er top-overleg tussen Isla president Julio Hasselmeyer en PdVSA topman Ali Rodriguez, voormalig voorzitter van de OPEC. Op 23 december werd Hasselmeyer ontslagen, een actie die paste in Chavez' beleid om de volledige top van PdVSA te vervangen door loyalere mensen.

Op 27 december deed de tanker Moray de haven van Curacao aan. Hij kwam leeg en vertrok vol. De Isla raffinaderij zelf ligt al twee weken stil, omdat de voorraadtanks helemaal volzitten. Voor de omwonenden is dit overigens een zegen, want de stank van de Isla is berucht bij mensen die in de verkeerde windrichting wonen.

Hoe moet het nu verder? Volgens mij kan het allemaal nog wel even duren. Zolang beide partijen relatief geweldloos zijn, blijven de demonstranten op Alta Mira staan en de president in zijn paleisje zitten. Nu even niet, want Chavez bevindt zich op dit moment in Brazilie voor een of ander top-overleg. Sommigen vinden dat een vreemde zaak, de president weg tijdens een dergelijke crisis.

Naar mijn bescheiden mening moet Chavez gewoon snel verkiezingen uitschrijven, als president heeft hij de grootste verantwoordelijkheid ten opzichte van zijn land. Bovendien zou hij wel eens garen kunnen spinnen bij het feit dat de oppositie het slechts over één ding eens is, namelijk dat Chavez weg moet. Wie er vervolgens het land moet gaan besturen is namelijk volledig onduidelijk, de oppositie is zeer verdeeld.

Toen ik de weldoorvoede, genoegzaam kijkende Chavez laatst op TV zag, moest ik even denken aan het weergaloze boek The Animal Farm...

Word u al een beetje moe van Venezuela? Nog even doorbijten alstublieft. Alle Venezolanen die ik op Curacao spreek zijn contra-Chavez, maar dat kan natuurlijk ook liggen aan de mensen met wie ik omga. Lucy ging meteen op onderzoek uit en wist te vertellen dat de zeelui van de fruitbarkjes (Drijvende Markt), die elke dag vanuit Venezuela naar Curacao varen om fruit, groenten en vis te brengen, allemaal pro-Chavez zijn. Tevens belde zij haar tante, die heel regelmatig in Venezuela is en ook deze wist te berichten dat men niet alles moet geloven wat er op TV verschijnt. De media zijn namelijk wel volledig in handen van de anti-Chavistas.

Ja, u ziet het, wij halen alles uit de kast voor een objectieve verslaglegging van de gebeurtenissen. Uw eventuele hoop of vrees, dat hangt er vanaf, dat CasaSpider de opvolger van Tonie.net gaat worden, wil ik bij deze de grond inboren.

Nog een klein beetje achtergrondinformatie. In 1974 werd Carlos Andrés Pérez president van Venezuela. Hij bleef dat tot 1979 en het waren gouden tijden, veroorzaakt door de hoge olieprijzen. In 1989 kwam Carlos Andrés Pérez wederom aan de macht, nu ging het echter iets minder. In 1992 pleegde niemand minder dan Hugo Chavez een Staatsgreep (Golpe de Estado), welke overigens mislukte.

In 1993 werd Carlos Andrés Pérez door de Venezolaanse Justitie beschuldigd van corruptie. Hij werd op interim-basis opgevolgd door Dr. Ramón Velázquez en verliet het land. Carlos Andrés Pérez verblijft nu in de Dominicaanse Republiek. Hugo Chavez heeft recentelijk om uitlevering gevraagd van hem en van zijn vrouw Cecilia Matos, zowel aan de Dominicaanse Republiek als aan de Verenigde Staten.

Mensen die de Spaanse taal machtig zijn kunnen op www.terra.com en www.el-universal.com meer lezen over dit uitleveringsverzoek.

Update

Zojuist een Engelstalige, zeer actuele link gevonden: Venezuela Breaking News.

Even een geheimpje prijsgeven, ik ben visueel gehandicapt. De sterkte van mijn brillenglazen bedraagt -6 voor beide ogen. Nu kan -6 eenvoudig met een bril worden gecorrigeerd, maar ondanks dat heb ik grote moeite om personen te herkennen. De hersenen kunnen een heleboel corrigeren en dat doen de mijne gelukkig ook, zo vullen zij in een bepaalde situatie (werk, thuis) de beelden die ik waarneem perfect aan. Maar als ik bijvoorbeeld iemand van mijn werk tegenkom in een vreemde situatie, dan is de kans bijzonder groot dat ik hem/haar niet herken.

Een week of wat geleden viel ik midden in een politiek debat, het ging over de verkiezingen. Ik had niet direct in de gaten wie wie was, nou ja Balkenende herkende ik gemakkelijk. Ook Femke Halsema (waarom noem ik haar niet gewoon Halsema?), Marijnissen en Zalm leverden geen probleem op. Neen, door een combinatie van factoren vulden mijn hersenen het beeld dat ik waarnam van Wouter Bos verkeerd aan!

Wat waren de factoren? Ten eerste ken ik Wouter Bos minder goed dan bijvoorbeeld Balkenende. Ten tweede gedroeg Bos zich in het debat dat ik zag anders dan de andere politici. Waar de anderen gewoon een al dan niet wollig antwoord gaven op de gestelde vragen, nam ik waar dat Wouter Bos juist zelf vragen aan het stellen was. Als het antwoord niet snel genoeg kwam, viel hij de politicus in de rede en vroeg het opnieuw. Dit zorgde ervoor dat mijn hersenen Wouter Bos in de rol van interviewer plaatsten. Vervolgens gingen zij (de hersenen) op zoek naar interviewers die op deze persoon leken en binnen enkele seconden rolde daar de naam uit van...

Laat ik het even spannend maken, net als Wouter zelf deed bij het bekendmaken van de PvdA premier-kandidaat. Zonder gekheid, ik was ervan overtuigd dat daar Jaap Jongbloed zat. Tot nu toe heb ik nog nergens over deze gelijkenis gelezen. Dat kan erop wijzen dat Wouter en Jaap helemaal niet op elkaar lijken, maar toch blijf ik bij mijn mening. Het zou een enorme persoonlijke overwinning zijn als ik eens een keer oog voor gezichten heb.

De foto van Jaap heb ik overigens hier gevonden, het was nog geen sinecure om hem te saven, want Edwin Janssen beschermt zijn foto's best goed, tenminste dat denkt hij. Bij deze, het copyright ligt bij Edwin.

De verkiezingen zijn achter de rug. Het waren merkwaardige verkiezingen, in die zin dat bijna iedereen zich winnaar voelde. Mooier kan het eigenlijk niet. Het CDA is met 44 zetels de grootste partij, de PvdA haalde er 42, maar won wel de meeste zetels. Groen Links was nog het grappigst met een winst van -2 zetels, ze hadden er 10, er waren er 6 voorspeld en ze haalden er 8. De LPF repte zelfs van een monsterzege met hun 9 zetels, ondanks het grootste absolute verlies. Zelfs D'66 vond dat ze het goed gedaan hadden met hun 6 zetels, al levert het geheel een duivels getal op. Als er al verliezers waren, dan zijn dat de VVD (28 zetels) en de SP (9 zetels) en dat terwijl de VVD toch nog een paar zetels heeft gewonnen en de SP gelijk bleef. Over Leefbaar Nederland hebben we het hier maar niet. Zo ziet men maar hoe relatief winst en verlies zijn.

Statistieken en ranglijsten zijn leuk. Daarom vind ik ook de Logmap van Niels Boogaard erg leuk. Nederlandse loggers vullen hun postcode en provincie in, gegevens die overigens (nog) niet gekoppeld zijn, en u kunt eenvoudig zien waar uw favoriete auteurs wonen. Nu is dat niet helemaal waar, want ik kon Curacao niet vinden op de kaart en dus heb ik mij Ameland toegeëigend, postcode 91 en provincie Groningen, hoewel 91 eigenlijk bij Friesland hoort. Maar ja, ik heb niet eens een postcode dus dat maakt niet zoveel uit. Wie weet kan Niels nog een extra provincie Buitenlandse Nederlanders ofzo creëren?

Statistieken, landkaarten, geografie, leuk is dat toch. Toen ik nog een klein CasaSpidertje was, een jaar of 10 oud, kende ik vrijwel alle hoofdsteden van de wereld uit mijn hoofd. Doordat mijn geheugen slechter wordt en vele landen in de loop der tijd meenden uit elkaar te moeten vallen of gewoon een andere naam aannamen, ken ik ze nu lang niet meer allemaal. Een van de leukste landen om op feesten en partijen indruk mee te maken is Honduras. Daar weet vrijwel niemand de hoofdstad van, het lijkt Repelsteeltje wel. Ik was eens in gesprek met een Colombiaanse bardame en vroeg haar of zij het wist. 'Ja hoor, Tegucigalpa', zei de bardame. Ik was perplex, tot ik me realiseerde dat het eigenlijk normaal is als men de hoofdstad van landen in de onmiddellijke omgeving kent. En ja hoor, de hoofdstad van Belgie kende ze niet.

Iemand een idee hoe er in Honduras gestemd is?

Als je een kind krijgt moet daar een naam voor worden verzonnen. Deze naam wordt gekozen door de ouders, maar de Burgelijke Stand kan hem weigeren. Als u uw kind bijvoorbeeld Neuspeuterende Gek wilt noemen wordt er waarschijnlijk ingegrepen. Of CasaSpider erdoor komt weet ik (helaas) niet.

Behalve aanstootgevende of belachelijk makende woorden zijn ook bepaalde normale namen taboe. Zo noemt geen weldenkend mens zijn zoon Adolf. Om even bij de Duitsers te blijven, aldaar staat de naam Detlef voor een niet al te snugger persoon. Ongeveer te vergelijken met Eppo in Nederland, hoewel die nu wel weer kan. De tv-serie De kleine waarheid is nog maar bij weinig kinderbarende mensen bekend vermoed ik.

Vandaag las ik een leuk artikel over Emile Ratelband. Ik volg de man al wat langer, maar in Bulgarije is het nog niet overal bekend dat de grootste gekken in Nederland lang niet altijd in de daarvoor bestemde tehuizen zitten. Zich profilerend als politicus die bij de verkiezingen 30 zetels ging halen, verkondigde hij als Nederlands standpunt: "Alle Bulgaren zijn dieven en moordenaars".

Nog een citaat: "Zij schieten met pistolen. Het zijn geen normale wezens. En dan kun je ze nog niet herkennen ook. Arabieren vallen op door hun snorren en hun rare kleren. Bulgaren zien eruit als Fransen, Duitsers of Nederlanders, maar we hebben er zo veel problemen mee".

De Bulgaarse talkshow host Slavi Trifonov begrijpt nu in elk geval wel waarom Vincent van Gogh zijn oor afsneed: "Om niet naar het gelul van Nederlandse politici te hoeven luisteren".

Ik tip dat binnen afzienbare tijd de voornaam Emile met dank aan de heer Ratelband niet meer als voornaam gekozen wordt. Citaten in deze post zijn afkomstig uit het Algemeen Dagblad.

Carnaval is over. Zondag was de Gran Marcha een groot succes, nou ja, behalve voor Luchiano dan. Dinsdag is er de Marcha di Despedida, de Optocht van het Afscheid. Na zondag had ik eigenlijk wel zin om daar ook heen te gaan. Nu begint deze optocht 's avonds en eindigt om twaalf uur met het verbranden van een strooien pop, Koning Momo voorstellende.

Gezien de ervaringen met Luchiano zondag was het niet echt een optie dat het varken meeging. Een babysit regelen is een gedoe en kost geld. Bovendien is het Carnavalsgebeuren op dinsdagavond niet geheel ongevaarlijk. Bijna ieder jaar zijn er wel een paar schietpartijen. Bij het afscheid van het Kindercarnaval afgelopen maandagavond is een toeschouwer doodgeschoten. Dit tot grote ontsteltenis van de laatste groep kinderen die daar net langskwam. Door de schoten raakten de 31 kinderen in paniek en vluchtten alle kanten uit. Het duurde even voordat ze allemaal gevonden waren.

Eerst besloten we om niet te gaan, maar om drie uur 's middags kon ik me niet inhouden, pakte de telefoon en belde de babysitcentrale. Om zeven uur verscheen babysit Yolande en vertrokken wij naar Otrabanda. Het duurde zeker tot half tien voordat de eerste deelnemers aan de optocht langskwamen. Het wachten is echter niet vervelend, continue lopen mensen heen en weer door de straat. Met een Polar in de hand waant men zich op een druk terras.

Lucy houdt niet zo van terrassen en kwam pas los toen de optocht voorbij kwam. Diverse lokale beroemdheden moesten met haar op de foto. PLKP-leider Errol Cova was wederom de pineut gelukkige, maar wederom was de foto onscherp. Gelukkig is de foto met onze Minister President Etienne Ys (PAR) wel gelukt. Stelt u zich Balkenende eens voor met een dergelijke hoofdtooi.

Het werd een echte feestavond. Krijn was er gelukkig ook weer bij, dat geeft toch een extra dimensie. Trekt hij in het begin op zijn manier de aandacht van alle leuke meisjes, als het iets later wordt gaan ook de wat minder bedeelde dames en zelfs de heren voor de bijl. Toen Krijn de pet van een politieman wilde afpakken werd hij door deze streng tot de orde geroepen.

Het verbranden van Koning Momo hebben we aan ons voorbij laten gaan, in plaats daarvan hebben we bij Naomi Snack een overheerlijke Lomitu ku batata gehaald. Met veel pika en knoflooksaus. Het was een bijzonder leuke Carnaval!

Vanmorgen was er heus Breaking News alhier. Maarliefst vier politici zijn gearresteerd en overgebracht naar het Huis van Bewaring aka Bon Futuro, voorheen Koraal Specht. Het betreft de nasleep van twee affaires van een tijd geleden, ten eerste de Curinta Affaire, waar ik reeds uitvoerig over heb bericht en ten tweede de Post NV affaire, waar ook op zijn minst vreemde zaken hebben plaatsgevonden.

FOL (Frente Obrero) partijleider Anthony Godett, ex-gedeputeerde José Eugene Middelhof (FOL) en Nelson Monte (FOL kopstuk) worden nu verhoord. Politicus nummer vier is Ramon Chong van de PNP. Om het aangezicht van het eiland op te krikken zijn onder diens leiding vele honderden palmbomen geplant langs de grote weg die naar de belangrijke hotels leidt. De weg schijnt de Rector Zwijsenstraat te heten, het verlengde van de Pater Euwensweg.

De palmbomen zijn in Cuba gekocht voor 10 dollar per stuk. Door het inzetten van een paar BV'tjes mocht het Bestuurscollege uiteindelijk het driedubbele bedrag aftikken. Ramon Chong wordt ervan verdacht dat er ook in zijn zakken geld is terecht gekomen.

Saillant detail is dat op 9 mei de Eilandsverkiezingen gehouden worden. Met name de FOL heeft het niet zo op het Openbaar Ministerie begrepen en zij stellen dan ook dat deze arrestaties zo kort voor de verkiezingen een politieke actie zijn. Persoonlijk geloof ik dat niet, sterker nog, ik denk dat de FOL nog wel eens garen kan spinnen bij deze kwestie.

De FOL en de PAR (Etienne Ys, daarvoor Miguel Pourier) zijn de grootste partijen alhier. De PAR is de partij van de ondernemers, intellegentia en Nederlanders, de FOL met name de partij van Antillianen en arbeidersklasse. Op 30 mei 1969 begon op Curacao een staking die uiteindelijk tot gevolg had dat gedeeltes van Willemstad in brand werden gestoken, een heuse revolutie waarbij Nederland marineversterking moest sturen om de orde te handhaven. Papa Godett, de vader van Anthony, was op die datum een van de leiders. Het was de grote omwenteling, waarbij het volk als leuze Pan i Respekt (Brood en Respect) had. Gevolg van deze revolutie was dat de Antillianen (terecht) veel meer zeggenschap kregen ten koste van de Nederlanders.

Anthony Godett heeft zijn arrestatie blijkbaar aan voelen komen, de afgelopen weken riep hij dat mocht hij ooit gearresteerd worden, een tweede 30 Mei dreigt. Vanmiddag eerst maar eens de Curacao Triathlon bekijken...

Er is veel opschudding ontstaan door de arrestatie van vier Curacaose politici gisterenmorgen. Wat veel mensen bevreemdt, en mij ook enigszins, is de manier waarop een en ander heeft plaatsgevonden. De verdachte politici werden op zondagmorgen om vijf uur van hun bed gelicht. Partijgenoten vroegen zich af waarom dat niet op een normaal tijdstip kon, of zelfs dat men betrokkenen had kunnen mededelen dat zij zich bij de politie dienden te vervoegen. Het betreft hier immers geen mensen die in de mondi (bush-bush) gaan onderduiken.

Vanmorgen belde Lucy mij of ik een Vigilante te pakken kon krijgen. De Vigilante is een Papiamentstalige ochtendkrant. 's Morgens wordt deze samen met de Ultimo Notisia en de Extra op allerlei straathoeken aan de man gebracht. Lucy koopt tijdens het wegbrengen van Luchiano altijd zo'n krantje, het liefste de Vigilante.

Vanmorgen was de Vigilante echter volledig uitverkocht, op geen een straathoek was hij nog te krijgen. Heel misschien heeft het uitverkocht zijn van de Vigilante te maken met het feit dat men een foto van één der verdachten (volgens mij Anthony Godett) in onderbroek heeft afgebeeld. Ik zal mijn best doen om betreffende foto in mijn bezit te krijgen.

Overigens heb ik in mijn vorige post een fout gemaakt. Het is niet José Middelhof die gearresteerd is, maar Eugene Middelhof. Beiden zijn wel familie van elkaar en beiden zijn partij in de Curinta Affaire.

Vrijdag 9 mei vinden op Curacao de Eilandsraadverkiezingen plaats. Het lijkt mij een goed plan om u iets te vertellen over verkiezingen alhier.

Het inwoneraantal van de Nederlandse Antillen (Curacao, Bonaire, St. Maarten, St. Eustatius en Saba) bedraagt ongeveer 200.000. Toch hebben we hier meerdere regeringen, namelijk één landsregering en per eiland een eilandsregering. Dat is behoorlijk inefficiënt. Het is al moeilijk genoeg om bekwame bestuurders te vinden voor één regering.

Weinig inwoners verspreid over vijf eilanden levert meer problemen op. Zo heeft ieder eiland zijn eigen vliegveld, ziekenhuis en andere faciliteiten die in een land als Nederland veel proportioneler worden verdeeld. Kijk maar eens naar Bonaire, een eiland met pak hem beet 10.000 inwoners en toch een eigen luchthaven.

Doel van deze inleiding was het verschaffen van inzicht in de complexiteit qua bestuur van eilanden in het algemeen. Voeg hierbij de Dubbele Bestuurslaag (Lands- en Eilandsbestuur) plus de slechte verhouding tussen de eilanden onderling (met name tussen Curacao en Sint Maarten) plus een chronisch tekort aan middelen en de problemen waarmee de Nederlandse politiek kampt worden bijna lachwekkend.

Nog één aspect wil ik naar voren brengen in deze Curacao Verkiezingsspecial. In Nederland is het ondenkbaar dat een verkiezingsoverwinning van een partij leidt tot persoonlijke voor- en nadelen voor individuele burgers. In Zuid-Amerika is het echter heel gebruikelijk dat de nieuwe machthebber zoveel mogelijk mensen ontslaat die de oppositie steunen. Vervolgens worden de eigen partijgenoten, vrienden en familie op de vrijgekomen plaatsen neergezet.

Curacao bevindt zich denk ik tussen het Nederlandse en Zuid-Amerikaanse model in. Er was een tijd dat twee partijen hier de dienst uitmaakten: de DP (Democratische Partij met de kleur rood) en de PNP (Partido Nashonal di Pueblo in het groen). Om steun te betuigen aan een van deze partijen waren er mensen die hun huis helemaal groen of rood schilderden. Dat was handig als bijvoorbeeld de Water- en Electra-rekening betaald moest worden. Was rood aan de macht, dan konden de rode huizen overgeslagen worden.

Er zijn meer voorbeelden van de nauwere band tussen politiek en het normale leven. Op zich is dat ook logisch, hetzelfde kan men in Nederland soms zien gebeuren op Gemeenteraadsnivo: de aannemer kent de wethouder persoonlijk.

Wordt vervolgd.

Vandaag wil ik twee van de acht partijen die gaan strijden om 21 zetels in de Eilandsraad eruit lichten. Dat zijn Frente Obrero i Liberashon (FOL, kleur oranje) en de partij Pro Antias Restruktura (PAR, kleur geel).

De FOL is ontstaan na de Revolutie van 30 mei 1969, toen stakende Antillianen de wijk Punda in brand staken. De stakingsleiders waren Wilson 'Papa' Godett, Amador Nita en Stanley Brown. Nummer vier op de kandidatenlijst van de FOL was Nelson Monte, die nu alweer enige weken samen met Anthony Godett (zoon van Papa Godett) in de Bon Futuro gevangenis verblijft.

In 1993 vond op Curacao een referendum plaats over de plaats van Curacao in, of buiten het Koninkrijk. Eigenlijk werd vooraf verwacht dat men massaal voor autonomie in enige vorm zou kiezen. Het was dan ook verrassend dat ongeveer 70% stemde voor een Status Quo situatie, geen verandering dus. Deze keuze was overigens niet ingegeven door liefde voor de oude kolonisator, maar meer uit angst dat autonomie duur betaald zou worden. Na dit resultaat werd de beweging Pro Antias Restruktura opgericht, die als doel had het bijeenhouden van de Nederlandse Antillen. Leider van het eerste uur was Miguel Pourier, die inmiddels is opgevolgd door Etienne Ys.

De PAR wordt op Curacao met name door de tegenstanders gezien als een Makamba-partij. Makamba is het scheldwoord voor Blanke Nederlander, ook al voelen de Makamba's dit zelf niet zo. De PAR is voor een dialoog met Nederland en heeft bijvoorbeeld veel (vergeefse) moeite gedaan om te voldoen aan de IMF-eisen. Nederland stelde zich bepaald niet coöperatief op in deze kwestie en toenmalig premier Miguel Pourier moest op het laatst nogal op zijn tanden bijten om de dialoog open te houden.

Wat de FOL betreft was die dialoog al lang gesloten. Als Nederland niet wil helpen dan doen ze dat maar niet, dan zoekt de FOL wel een andere partner. Anthony Godett kijkt dan met name naar Venezuela. Helaas gaat het Venezuela economisch bepaald niet voor de wind op dit moment. Zoals gezegd is de kleur van de FOL oranje. Van alle partijen manifesteert de FOL zich het duidelijkst. Veel aanhangers hullen zich in oranje kledij, niet zelden het KNVB-shirt van het Nederlands Elftal. Aan de antennes van veel auto's hangen oranje linten. Het lijkt wel elke dag Koninginnedag nu en dat terwijl deze partij Nederland verafschuwt, een grappige tegenstelling.

Op dit moment bevindt Anthony Godett, leider van de FOL, zich in de gevangenis. Er is nu een hele discussie gaande of hij in deze situatie actief dan wel passief stemrecht bezit. De Staatsregeling van de Nederlandse Antillen en het Kiesreglement Curacao schijnen elkaar tegen te spreken. Saillant detail is dat in 1969 zijn vader zich in dezelfde positie bevond. Hij was gearresteerd wegens opruiing en/of opzettelijk in woord verstoring van de openbare orde.

FOL en PAR zijn ongeveer even groot. Probleem van de FOL is evenwel dat zij moeite heeft met het vinden van een coalitiepartner.

Wordt vervolgd.

Vandaag ervoer ik de verkiezingsstrijd aan den lijven, nog een kopjen koffie juffrouw Saartje? Op weg naar Centrum Supermarkt raakte ik verzeild in een kleine file van de paarse partij Ordu, vrij vertaald Ordnung muss sein. In ieder geval reed men wel bijzonder langzaam.

Bij Centrum Supermarkt aangekomen had ik tweemaal pech. Ten eerste waren De Bladen (Panorma en Nieuwe Revu) er niet en ten tweede stond er een dame voor me bij de kassa die er niet in slaagde om met haar pinpas te betalen. Ik moest toch al door naar Supermarkt Vreugdenhil en besloot niet op de dame te wachten. Even later waren Luchiano en ik zonder boodschappen op weg naar Vreugdenhil.

Bij Supermarkt Vreugdenhil hebben ze De Bladen meestal wel en bovendien diverse Belgische Bieren tegen een schappelijke prijs. Vandaag was niet mijn lucky day. Geen tijdschriften en al het bier was afgedekt met zeil. Dat is voorschrift bij Verkiezingen, er mag geen alcohol verkocht worden. Alleen dacht ik dat het verbod morgen pas inging. Helaas, het was vandaag al. Vandaag en morgen dus geen bier.

Het was nog niet gedaan met de pech. Op weg naar huis kwam ik in een zeer lange file van Frente Obrero terecht. Deze oranje partij vierde de vrijlating uit de Bon Futuro gevangenis, een dag voor de verkiezingen, van haar leider Anthony Godett.

Het gaat erom spannen morgen. Zoals reeds vermeld heeft iedereen wettelijk recht op een halve vrije dag om te gaan stemmen. Voor mij betekent dat waarschijnlijk op het strand nadenken over mijn gedane keuze.

Morgen het live verslag van de Eilandsraadverkiezingen op Curacao.

Vrijdag 9 mei 2003, de dag van de Eilandsraadverkiezingen. Om kwart over twaalf reed ik richting Julianadorp om Luchiano van school te halen. Op de Julianabrug was echter een ernstig ongeluk gebeurd. Ik reed vanuit de Punda-kant naar de Otrabanda-kant en dacht dat het ongeluk op die rijbanen had plaatsgevonden, omdat we stapvoets vooruitgingen. Het bleek echter aan de andere kant te doen te zijn geweest, maar de brokstukken lagen dwars door de vangrail ook op onze rijbaan. Twee of drie ambulances waren ter plaatse en diverse politie-auto's. Zag er niet best uit allemaal.

Ik was pas om kwart voor een bij Chispita, Luchiano's school. Op de terugweg wilde ik even kijken hoe het met het ongeluk stond op de brug. Dat was niet zo slim, want inmiddels was de Julianabrug aan beide kanten afgezet en moest een hele sliert auto's zich door de straatjes van Otrabanda wurmen. Om kwart over een was ik thuis en kon meteen naar de kapper vertrekken, voor mijn afspraak van half twee.

Tussendoor waren vele claxonnerende auto's te zien en te horen, dit allemaal vanwege de verkiezingen. Het hele straatbeeld is ietwat hectisch. Een half uurtje geleden zijn we met de hele familie naar de Bokshal Marie Pompoen vertrokken, de stemlokatie. Het was niet bijzonder druk. Bij het binnengaan van het gebouw werd ons nog promotiemateriaal van diverse partijen in de handen gedrukt. Dat zal wel speciaal voor de 35% zwevende kiezers zijn. Of omdat het materiaal straks toch weggegooid wordt.

Even later kon ik mijn stem uitbrengen op de stemcomputer en deze belangrijke gebeurtenis werd vastgelegd door La Chica Merengue. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat sommige aanwezigen dachten dat hier een bijzonder belangrijk persoon zijn stem uitbracht. En daar hadden deze mensen uiteraard gelijk in.

Over een uur of vier verwacht ik de eerste uitslagen, waarvan uiteraard direct volgens het door CasaSpider gepatenteerde RealWrite™ systeem.

Wordt vervolgd.

Vanaf een uur of zeven (sluiting van de stemburo's) kijken we hier naar de uitslagen van de Eilandsraadverkiezingen te Curacao. Het is spannend en aandoenlijk. Aandoenlijk omdat op TV iemand live een Microsoft Excel spreadsheet invult. Als er weer een uitslag binnen is, tikt de beste man/vrouw per partij de behaalde stemmen in. Af en toe zie je hem (gelukkig) de muis naar de Save button bewegen en klikken.

Jammer is wel dat er weinig vergelijkingen worden gemaakt met andere verkiezingen. Er wordt slechts vergeleken met de Eilandsraadverkiezingen van 1999. Interessanter is eigenlijk de vergelijking met de Statenverkiezingen (Nederlandse Antillen, het Land) van 2002. De verschuivingen ogen dan iets minder spectaculair. Ik heb een hele tijd met hulp van Google gezocht, maar kon de uitslagen van de Statenverkiezingen niet vinden. Opeens dacht ik: 'Hé, maar daar heb ik vast iets over geschreven in het CasaNews!'. Snel doorzocht ik het archief en vond alles wat ik zocht in de aflevering van 21 januari 2002. Handig!

De FOL komt bij deze verkiezingen als grote winnaar uit de bus, daar kan niet aan getornd worden. Acht zetels is zelfs één meer dan ik had verwacht. Gisteren liep FOL-leider Anthony Godett met de Bijbel in zijn hand nog een lange mars vanaf de Bon Futuro gevangenis, waaruit hij zojuist voorwaardelijk was ontslagen. Een mars die voerde langs vijf kerken en eindigde bij het FOL-gebouw. Blijkbaar heeft het zijn vruchten afgeworpen.

Over de te vormen regering valt nog niet veel te zeggen. Op dit moment (21:27) zijn alle opties nog open. Het wordt hoe dan ook een moeizame formatie.

Update 10.05.2003 / 09:46
Om de resultaten van de Eilandsverkiezingen met de Statenverkiezingen te kunnen vergelijken dient een correctie plaats te vinden. Dit omdat er bij de Eilandsverkiezingen 21 zetels te verdelen zijn en bij de Statenverkiezing slechts 14 voor Curacao van de in totaal 22 zetels. De gecorrigeerde aantallen staan tussen haakjes. Voor 1998 heb ik de correctie zelf doorgevoerd, ik meen dat de PNP dan op 5 komt...

De officiële website op Curacao is die van Registro Sivil (Burgelijke Stand).

Als gevolg van de uitslag van de Eilandsraadverkiezingen op Curacao is nu de Landsregering (Nederlandse Antillen) gevallen. Premier Ys heeft zijn ambt neergelegd. De winnaar van de Eilandsraadverkiezingen was de FOL van Anthony Godett. Er is een coalitie tot stand gekomen met PLKP (Errol Cova) en PNP (Maria Liberia Peters). Deze coalitie is goed voor 13 van de 21 Eilandsraadzetels.

Op landsnivo bezet de nieuwe coalitie 10 van de 22 zetels. Men dient er nog twee bij te zoeken en heeft dus nog een of twee partijen nodig uit Bonaire, Sint Eustatius, Saba of Sint Maarten. Dat mag geen probleem zijn, ook al zit er links en rechts oud zeer.

Enig vuurwerk mag verwacht worden bij het verdelen van de ministersposten. Ik citeer even uit de Amigoe: "De FOL maakte de PLKP vervolgens uit voor verrader, nadat de PLKP eerder de FOL een schijtbroek had genoemd".

Twee interessante punten blijven over: ten eerste de verhouding van de nieuwe Curacaose regering met de nieuwe regering in Nederland en ten tweede de uitslag van de strafrechtelijke procedure tegen Anthony Godett. Indien hij schuldig wordt bevonden loopt Curacao de kans om geregeerd te worden vanuit de Bon Futuro gevangenis.

30 Mei is een belangrijke dag op Curacao en dan hebben we het over 30 mei van het jaar 1969. Toevallig ook het jaar dat AC Milan (zie onder) de Europacup-1 veroverde ten koste van Ajax.

Op 30 mei 1969 vond een soort van Revolutie plaats. Er was een staking bezig toen een van de leiders, Wilson Papa Godett, vader van Anthony, een schotwond opliep. Toen sloeg de vlam in de pan en werd een gedeelte van Punda in brand gestoken. Pan i Respekt was de leus, ofwel Brood en Respect. Het zou het einde betekenen van een tijd waarin Nederland alles voor het zeggen had op het eiland. De politieke partij Frente Obrero (FOL) werd opgericht en vergaarde vele stemmen.

30 Mei 2003 is een stuk rustiger. Dat komt met name door het feit dat het gisteren Hemelvaartsdag was. Als donderdag een vrije dag is, heeft dit tot gevolg dat vele bedrijven de vrijdag tot verplichte snipperdag uitroepen. Persoonlijk vind ik werken op zo'n algemene vrije dag helemaal niet erg, men wordt niet gestoord door allerlei telefoontjes en zometeen is het weekend.

De tegenstelling veroorzaakt door een kleine gemeenschap enerzijds, die anderzijds toch een heus land vormt, leidt regelmatig tot leuke momenten. In mei vonden op Curacao de Eilandsraadverkiezingen plaats, die werden gewonnen door de oranje partij Frente Obrero (FOL).

Ongeveer een week geleden werd de nieuwe coalitie gepresenteerd. De FOL gaat het eiland Curacao en het land de Nederlandse Antillen besturen, geflankeerd door de PLKP van Errol Cova en de PNP van Maria Liberia Peters.

Ik had mijn collega S al een tijdje niet meer gezien. S is een relaxte guy, die in een band speelt en lid is van de FOL. 'Hey S, kon ta ku bo (hoe gaat het met jou)?', vroeg ik hem vanmorgen toen ik hem tegenkwam.

S: 'Goed, en met jou?'.
CasaSpider: 'Ja, ook goed, ik heb je al een tijdje niet meer gezien'.
S: 'Klopt, ik ben het Regeerakkoord aan het opstellen'.

Waar maak je nu zoiets mee.

Een tijdje zit ik er al tegenaan te hikken. Als Curacaoenaar heb ik uiteraard een mening over twee kwesties die nu spelen: het kabinet Anthony Godett (zonder Anthony Godett) en de moord in Tilburg door twee Antillianen, een Surinamer en een Kaapverdiaan.

Het is echter niet eenvoudig om in een paar zinnen dergelijke complexe situaties te analyseren. Wellicht dat ik binnenkort eens wat aspecten naar voren haal. Wilt u meer lezen over dergelijke onderwerpen, neem dan eens een kijkje op het Amigoe Forum, onderdeel van de Amigoe krant.

Met het forum is het net als met weblogs, vaak kabbelt het allemaal wat aan en ineens slaat de vlam in de pan. Het zijn vaak niet de slimste mensen die dat doen, de vlam in de pan laten slaan, maar wat mij betreft zijn zij wel het zout in de pap. Ja, ik geef het toe, sensatiezucht is (ook) mij (ook) niet vreemd.

Op het Amigoe Forum is een zekere Heinz Meyer mijn absolute favoriet. De man heeft lange tijd op Sint Maarten gewoond, heeft uiterlijk ietwat van John Denver weg en heeft een ontzettende hekel aan alles wat met Nederland te maken heeft.

Zijn posts lees ik met veel plezier en ook de reacties die hij uitlokt mogen er zijn. Wat ik al zei, precies de weblog-wereld. Hieronder een recent voorbeeld over een TV-optreden van Anthony Godett door Heinz Meyer:

"Wat heb ik genoten van de toespraak die Godett heeft gehouden. Prima gedaan! Eindelijk ging er een schok door dat k utlandje aan de noordzee! Het werd een keer tijd dat de waarheid gezegd werd.
Wat een gelul dat de goede man niet goed nederlands spreekt, hebben jullie die stomme nederlandse honden van politieke figuren wel eens engels horen spreken? Zelfs de grootste gek uit het gekkenhuis spreekt het nog beter, schande want ook engels is een taal uit het koninkrijk. Om maar niet te spreken of die gekken nog Papiamentu kunnen spreken!

Mocht het voor jullie problemen opleveren om mr. Godett nederlands te horen spreken, dan zal ik graag zijn woordvoerder willen worden, dan kunnen die honden in den haag tenminste echt in hun broek poepen."

Zal ik de man eens aanraden om een blogspot-account aan te maken?

De laatste verkiezingen en met name de kabinetsformatie op Curacao hebben ook in Nederland het nieuws gehaald. Zoals bekend (verondersteld) heeft Anthony Godett van Frente Obrero (FOL) de verkiezingen gewonnen. Hij behaalde 34% van de stemmen. De aandacht vanuit Nederland lijkt overigens voornamelijk ingegeven door bezorgdheid over wat Lastig Kind Curacao nu weer voor het moederland in petto heeft.

Op eilandsnivo (Curacao) is een kabinet geformeerd met leden van de FOL, PLKP en PNP. Op landsnivo (Nederlandse Antillen) zijn daar een aantal partijen van de overige eilanden aan toegevoegd. Probleem was wie er nu Premier van de Nederlandse Antillen moest worden.

Anthony Godett lag voor de hand, als onbetwiste leider van de grootste partij. Hij heeft ook nog eens met afstand de meeste voorkeurstemmen vergaard. Aangezien Godett echter nog steeds verdacht wordt van corruptie en valsheid in geschrifte, kwam hij niet door de screening door de Veiligheidsdienst Nederlandse Antillen (VNA). Tevens speelt mee dat Nederland veel liever zaken doet met de PAR van Etienne Ys dan met de als Anti-Nederlands bekend staande FOL.

Ben Komproe, reeds Minister van Justitie, werd aangewezen als tussenpaus en fungeert als Premier. De familie Godett wilde echter persé een Kabinet Godett en dus schijnt nu Anthony's zus Mirna Louisa Godett naar voren te zijn geschoven als Premier. Mirna zal voortaan door het leven gaan als Mirna Godett, zodat het kabinet later niet onverhoopt Kabinet Louisa heet.

Ik vermoed dat sommige mensen vreemd tegen deze kwestie aankijken. Stel bijvoorbeeld dat Balkenende door een akkefietje geen Minister President had kunnen worden, zou hij dan gezegd hebben: 'Puh, nou als ik het niet word dan roep ik mijn moeder uit tot Premier!'. Misschien nog geeneens zo'n slecht idee?

Op Curacao ligt de zaak iets anders. Met name de FOL heeft de indruk dat Nederland op allerlei manieren tracht te voorkomen dat Godett Premier wordt. Misschien dat men daarom op deze ongebruikelijke wijze toch tot een Kabinet Godett wil komen.

Overigens heb ik in een Papiamentstalige krant (Extra of Vigilante, dat weet ik even niet meer) gelezen dat er binnen de FOL onenigheid is. Er zijn de gewone leden die de partij-reglementen en -structuren willen respecteren en er is het familiebedrijf Godett dat daar toch enigszins maling aan schijnt te hebben.

Het worden nog interessante tijden.

Curacao ligt op een steenworp afstand van Venezuela. Van oudsher zijn de Venezolaanse TV-kanalen hier te ontvangen, een van de redenen waarom vrijwel iedere Curacaoenaar vloeiend Spaans spreekt. Met dank aan de novelas (soaps)!

Ook op economisch gebied zijn er nauwe banden. Zo is de voormalige Shell raffinaderij nu eigendom van het Venezolaanse staatsbedrijf PdVSA. Logisch dus dat wij ons hier enige zorgen maken omtrent de politieke situatie in Venezuela.

De huidige president, Hugo Chávez Frías, kwam in 1999 aan de macht. Chavez is een linkse president. Zijn voorgangers waren meer rechts georiënteerd. Ondanks de enorme olie-voorraden van Venezuela heerst er veel armoede. Volgens Chavez, zijn aanhang en mijzelf zijn de opbrengsten in de zakken van de oude machthebbers verdwenen. Met name ex-president Carlos Andres Perez en diens vrouw Cecilia Matos schijnen goede zaken te hebben gedaan.

Chavez is een man van het volk, hij wil vele hervormingen doorvoeren die ten gunste komen van de armen en ten koste gaan van de rest. Zeer omstreden is zijn grondherverdelingsplan, waarbij grond onteigend kan worden en vervolgens aan de armen wordt geschonken. Ook de PdVSA (olie) wordt aangepakt. De rechtse elite van het land heeft jarenlang grote gedeeltes van de opbrengsten van dit bedrijf in eigen zak gestoken. In 1974 ging nog 80% van de inkomsten naar de staat, de overige 20% waren operatieve kosten. Sinds 1998 is die situatie omgedraaid: 20% naar de staat en 80% verdwijnt als sneeuw voor de zon. Inmiddels is het gehele management van de PdVSA door Chavez vervangen.

Het grootste probleem van Chavez is dat hij geen Bruggenbouwer is, integendeel. De man weet iedereen tegen zich in het harnas te jagen: werkgevers, kerk, vakbonden, media, studenten en ga zo maar door. De media zijn massaal tegen Chavez, behalve dan zijn eigen kanaal 8, maar daar kijkt geen hond naar. Regelmatig gebeurt het nu dat midden in een novela (soap) er een muziekje klinkt en dan wordt de uitzending onderbroken door urenlang geleuter van de president. Met name Luchiano heeft hier een hekel aan. Zo gauw hij de kans krijgt, grijpt hij de afstandsbediening en zet Cartoonnet op terwijl hij zegt: 'Adios Chavez!'.

De oppositie is Chavez al lang beu. Na een mislukte staatsgreep in april 2002 werd het land in december massaal platgelegd. Chavez wilde niet wijken voor deze staking, waarbij duizenden mensen dag en nacht demonstreerden voor het paleis op Miraflores. Curacao kreeg ook last van de staking, want de aanvoer van ruwe olie uit Venezuela kwam stil te liggen. De oppositie eiste direct verkiezingen, Chavez zei dat dat op zijn vroegst in augustus 2003 zou kunnen. Uiteindelijk werd er bemiddeld, onder anderen door de USA en werd besloten dat de staking werd opgeheven en er in augustus een referendum zou worden gehouden.

Inmiddels is het augustus 2003 en Venezuela wacht met spanning op het referendum. Het heeft er echter alle schijn van dat Chavez niet van zins is om dit referendum door te laten gaan. De president gedraagt zich steeds meer als een dictator, net als zijn vrienden Castro, Saddam-Hoessein en Khadaffi. Uit onvrede over de tegenwerkende media is er nu een wet in de maak die voorschrijft dat alle nieuwsberichten over de president vooraf gescreend dienen te worden op Waarheid. Die waarheid klinkt mij enigszins in de oren als Pravda. De wet heet overigens La Ley Mordaza. Mordaza betekent knevel, prop.

Bij ons thuis is Lucy vóór Chavez, aangezien hij tenminste iets voor de armen wil doen. Ik ben gevoelsmatig tegen, aangezien in mijn ogen het resultaat telt. Op dit moment zie ik als resultaat dat Venezuela op zijn best een tweede Cuba wordt en met een beetje pech zelfs een tweede Noord Korea. Dat lijkt mij niet in het belang van de inwoners, ook niet van de armen.

Gisterenmorgen op Radio Hoyer werd onze aanstaande Minister President (van de Nederlandse Antillen) Mirna Godett geïnterviewd. Het was voor het eerst dat ik haar zou horen, daarom was ik extra benieuwd.

De eerste vraag kan ik mij niet meer herinneren, de andere vragen trouwens ook niet, maar tot grote verbazing van de interviewster antwoordde Mirna Godett in het Papiamentu. 'Wat zullen we nou krijgen?', was ook mijn eerste gedachte. De interviewster vroeg of Myrna (Papiamentstalige kranten schrijven Myrna Godett, de Amigoe houdt het op Mirna Godett) dat ook in Nederland zo zou doen. 'Jazeker, dan neem ik gewoon een tolk mee', antwoordde Mirna in het Papiaments.

Als reden gaf Mirna het feit dat haar broer Anthony Godett een TV-optreden in het Nederlands had gedaan. Naderhand was hij om zijn gebrekkige kennis van het Nederlands enigszins belachelijk gemaakt. Vandaar dat Mirna voortaan Papiamentu spreekt. De verbouwereerde interviewster wierp nog tegen dat Mirna in het voorgesprek de hele tijd Nederlands had gesproken en heel goed verstaanbaar was. Het mocht niet baten.

Ik heb de indruk dat de Nederlandse politiek er de humor niet zo van in kan zien, maar Lucy vond het een uitstekende reden. 'Ha, dus eerst maakten ze (de Nederlanders) hem belachelijk en nu zijn ze boos op haar, nou dan zou ik ook liever hebben dat ze boos op me zijn. Groot gelijk!'. Ik ben het daar helemaal mee eens en vind het nog amusant ook.

Hmm, als ik de titel zo lees, zouden er dan ook Antillen-rechts bestaan? Dacht het niet. Op het weblog van Diamond Piet werd ik gewezen op een artikel in de Telegraaf waarin voorzitter Walenkamp van het CDJA ervoor pleit om Curacao tot 13e provincie van Nederland te maken.

Dat klinkt nogal arrogant. Ik heb de indruk dat voorzitter Walenkamp feitelijk geen flauw benul heeft waarover hij spreekt. De Antillen zijn blijkbaar in zijn blikveld gekomen omdat wij veel geld kosten en in Nederland problemen veroorzaken.

Een goede manier om zich te informeren omtrent hetgeen ergens speelt, is het lezen van forums op internet. Het kaf dient van het koren gescheiden te worden, maar dan valt er veel nuttige info te vergaren. Van voor- en tegenstanders. Dat ontbreekt er namelijk vaak aan in de normale media, mensen zijn geneigd om slechts dat te lezen wat in hun straatje past. Op een forum staan alle soorten meningen door elkaar.

De Curacaose krant Amigoe beschikt over een forum dat op dit moment voor levendige discussies zorgt. Over de kwestie Anthony en Mirna Godett, over Curacao als 13e provincie en meer interessante zaken.

Indirect heeft het ook met de Antillen te maken, zo kwam ik namelijk op zijn weblog terecht. Ik heb het over Jos van Vliet. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik de beste man helemaal niet ken, maar hij zit al sinds 1967 ofzo in de Nederlandse radiowereld, dus het zal wel een beroemdheid zijn. Het weblog is aardig om te lezen en er staat regelmatig iets over de Antillen in. Ik ben er alleen nog niet uit wat Jos zijn banden met Curacao zijn of waren.

Nog een keer over de staatkundige toekomst van Curacao, tja dat houdt ons nu eenmaal bezig. We hebben de volgende opties:

Het bezoek van een groep Nederlandse parlementariers aan Curacao leidt tot bijzondere taferelen. Premier Mirna Godett had een half uurtje vrijgemaakt om met de Nederlanders te spreken. Door familie-omstandigheden kwam zij helaas iets te laat en bleven er slechts 18 minuten over. Op zich was dat wel voldoende om de politici uit het Kikkerland welkom te heten en hen aan te sporen vooral ook te genieten van de zon, de zee en de leuke mensen alhier.

In de belegde vergadering was de hoofdrol voor broer Anthony, die de verbouwereerde Nederlanders in uitstekend Papiamentu te woord stond. Ik kan dat op een bepaalde manier wel waarderen en zie er de humor van in. Alleen was het wel zo netjes geweest om voor een officiele tolk te zorgen. Op deze manier kwam het enigszins beledigend over. Niet erg netjes van een man die zelf steeds om respect vraagt.

Vanmorgen las ik in de krant (Vigilante) dat de Democratische Partij St. Maarten uit de regering stapt. Dat zat er al aan te komen. Op zich heeft het geen gevolgen voor de regering zelf, zij heeft nog 14 van de 22 zetels in handen. Veel kan ik niet zeggen over de zaak St. Maarten, ik weet er gewoon te weinig van. Feit is dat St. Maarten een minstens even grote hekel aan Curacao heeft als aan Nederland. In hun ogen verdwijnt hun geld ergens bij de centrale regering op Curacao. Volgens Curacaose berekening moet er juist geld naar St. Maarten. Zo ziet men maar weer hoe een absoluut vak als Rekenen toch voor velerlei uitleg vatbaar is.

Sint Maarten gaat nu direct met Nederland praten over onafhankelijkheid. Het voordeel dat men heeft ten opzichte van Curacao is dat Engels de voertaal is, Papiamentu wordt er nauwelijks gesproken. Bovendien is het (cruise-)tourisme er van een veel grotere omvang.

Aan de andere kant heeft St. Maarten minder inwoners, die samen alle gemeenschappelijke voorzieningen moeten opbrengen. Bovendien hebben de Bovenwindse Eilanden een bijkomend probleem: eens in de zoveel tijd trekt er een vernietigende orkaan over deze eilanden. Dit is gebeurd in 1995 en 1998. Sint Maarten wil onder anderen de bevoegdheid krijgen om zelfstandig geld te kunnen lenen. Wel, die bevoegdheid zal men hard nodig hebben als men onafhankelijk is en er weer eens een flink briesje opsteekt.

Nog even over de geschoffeerde Nederlandse politici: als zij het Oog om oog principe aanhangen, zouden ze de familie Godett eens in sappig Limburgs van repliek kunnen dienen. Wel met een tolk uiteraard.

Mijn zus Pascale reageerde op de posting van gisteren en stelde heel terecht: 'Toch vraag ik me af wat Godett nou wil bereiken door de Nederlandse delegatie zo in de zeik te zetten'.

Ik was net bezig om op die reactie te reageren, toen ik bedacht dat ik er wellicht beter een posting van kon maken. Dat scheelt me tenslotte een nieuw onderwerp bedenken!

Wat Godett wil bereiken is laten zien dat hij hier de baas is en niet Nederland. Dat de tijden veranderd zijn.
Of dat slim is met het oog op de toekomst en het losweken van extra steun (Euro's) is inderdaad zeer de vraag.
Daar heeft Godett op dit moment echter maling aan.

Zijn kracht is het contact dat hij heeft met het volk. Er zijn niet zoveel mensen die wijken als Souax en Seru Fortuna in durven te lopen. Hij doet dat wel en wordt er met vriendelijkheid en respect behandeld. Gisteren heeft Godett de wijk Scharloo laten zien aan de fractieleiders, een goede zaak.

Godett is als mens bepaald geen Poldermodeltype. Hij gaat compromisloos zijn gang en laat zich niet afstoppen. Of die weg uiteindelijk leidt naar een betere situatie voor Curacao, tja... Elke vorm van tegenwerking sterkt hem in zijn overtuiging. Wat dat betreft lijkt hij op Hugo Chavez, president van Venezuela.

Ik hoorde een voorlopige conclusie van de Nederlandse politici: 'Godett heeft veel kennis van waar de problemen liggen, maar wij betwijfelen ten zeerste of hij de man is die Curacao daaruit kan halen'.

Ik ben het daarmee eens. Zeker ook omdat in mijn ogen Anthony Godett een man is van de grote lijnen. Deze regering is nu een maand in functie, het heeft tijden geduurd voor het regeeraccoord af was. Politiek bestaat uiteindelijk uit veel punt-en-komma-geneuzel. Dossiers lezen en leren kennen. Bruggen bouwen: de coalitie tevreden en daardoor in stand houden. De DP St. Maarten is nu al uit de regering gestapt. De tijd zal leren of Anthony Godett ook op die vlakken zijn mannetje staat.

Jan is een Rechtenstudent van 21 jaar. Zijn motivatie om te studeren is flink afgenomen de laatste tijd en hij hakt de knoop door: stoppen met studeren. Na een tijd als uitzendkracht gewerkt te hebben maakt hij carriere in een middelgroot bedrijf en op zijn veertigste schopt hij het tot directeur. Op feestjes en partijen vertelt Jan zijn verhaal en besluit als volgt: 'Als ik toen niet met mijn studie was gestopt, was ik nu nooit directeur van dit bedrijf geweest!'.

Er zijn mensen die dit verschijnsel Lotsbestemming noemen en dat is hun goed recht. Naar mijn (bescheiden) mening heeft het meer te maken met de Wet van de Grote Getallen en de Theorie van de Vertakte Boom.

De levensweg is een weg met oneindig veel Y-splitsingen. Continu moeten we kiezen, naar links of naar rechts. Of wordt er voor ons gekozen. Deze splitsingen kan men zien als de vertakkingen van een boom. Sommige splitsingen (keuzes) zijn belangrijker (dikker) dan andere, maar ze hebben allemaal met elkaar gemeen dat er geen weg terug is.

Niemand zal ooit weten wat er met Jan gebeurd was als hij zijn Rechtenstudie wèl had afgerond. Hij zou op dit moment op een heel andere tak zitten, misschien was hij Minister President of een succesvol advocaat.

Jarenlang heeft de politieke partij PAR op Curacao in de persoon van Miguel Pourier, later opgevolgd door Etienne Ys, geprobeerd om door middel van dialoog en het voldoen aan allerlei eisen het Nederland naar de zin te maken. Tot echte resultaten hebben deze pogingen niet geleid, Nederland was nauwelijks geïnteresseerd in de Antillen.

Frente Obrero (FOL) van Anthony Godett gedijde uitstekend op een voedingsbodem van onvrede en frustratie en werd de grootste partij. De Nederlandse fractievoorzitters die de afgelopen week op Curacao de Anthony Godett Show ondergingen, zijn waarschijnlijk nog druk bezig de opgedane ervaringen te verwerken. Gevolg is echter dat Curacao in Nederland nu ineens wel een thema is. Alle kranten en nieuwszenders besteden er volop aandacht aan!

De verwachting van veel Curacaoenaars is dat de FOL de problemen op Curacao ook niet kan oplossen. Het is goed mogelijk dat in dat geval de PAR bij de volgende verkiezingen weer in de regering plaats neemt. Misschien dat dan de Nederlandse politici zo blij zijn dat ze weer op normale wijze met de Antillen kunnen communiceren, dat men dan opeens wel met substantiële hulp komt.

Als dat het geval is kunnen we met recht zeggen: 'Achteraf is het goed dat Frente Obrero in 2003 aan de macht kwam'.