CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Bezorgdheid, loslaten, deze concepten klinken iedere ouder bekend in de oren. Ik herinner me nog toen Luchiano (11) voor het eerst op kamp ging, het was het karatekamp bij Landhuis Pannekoek op Curacao. Gek genoeg was dat op 23, 24 en 25 juni 2006, vrijwel precies dezelfde periode dat de KBS Sint Jozef haar kamp heeft in Westelbeers. Maar dan drie jaar later.

O ja, bezorgdheid en loslaten. Drie jaar geleden waren Lucy en ik tamelijk bezorgd en ondanks de zorg voor een net geboren baby Diana voelden we het gemis van Luchiano's aanwezigheid. Nu was dat helemaal niet zo, we kwamen de tijd prima door. Desalniettemin lieten we zijn fiets dinsdag repareren, zodat hij terug naar Rijen kon. Twee nieuwe binnenbanden, een buitenband en een zadel alles samen voor 71 euro. We kregen er wel een groen ballonnetje voor terug ook al moest ik hem zelf opblazen.

Woensdagochtend bracht ik de fiets naar school die hem vervolgens naar Westelbeers transporteerde. De aankomst van de kinderen bij de Sint Jozefschool stond om twee uur gepland. Ik vertrok wat eerder en reed richting Tilburg in de hoop het peloton te kunnen onderscheppen voor wat actiefoto's. Ze waren nergens te zien en ik keerde snel om, het is net iets voor mij dat zij een andere route hebben gekozen en al lang op school staan terwijl ik ergens op een binnenweggetje sta te wachten.

De bagage van de kinderen was vooruit gekomen en al snel vond ik de twee tassen van Luchiano. Door een slimme ingeving had ik daar namelijk met Duct-tape een grote 'L' op gefabriceerd. De tassen legde ik snel in de auto.

Op een strategisch punt in de Tuinstraat kwam ik Yusuf tegen, de vader van Ömer (links met het zwarte t-shirt) en wedstrijdcoach van Rijen D4. Ömer speelt volgend seizoen in de D2 en Luchiano blijft bij de D4, dus Yusuf zal ik minder vaak tegenkomen. We praten over de indeling van de D-pupillen en wat een klus dat is geweest. Ouders willen hun kind zo hoog mogelijk zien spelen en een complicerende factor is het feit dat er veel spelers van Turkse komaf zijn. Termen als vriendjespolitiek en discriminatie vallen dan al snel. Het bestuur heeft zelfs een toelichting moeten schrijven naar aanleiding van de indeling.

Maar daar kwamen we niet voor. De kinderen komen eraan. Wederom gebruik ik de Speed Burst Mode van mijn camera maar deze keer heb ik geluk. Luchiano komt precies voorbij als de camera weer paraat is. Hij ziet er ietwat vermoeid uit en heeft deze keer in ieder geval de volle 35 kilometer gefietst. Iedereen wordt de aula ingedirigeerd, hier Max en Luchiano, waar juffrouw Joke het winnende team uitroept tot "De Sheriffs van de Sint Jozefschool" en verder iedereen bedankt die mee heeft gewerkt.

Dan is het afgelopen en zit het erop. Juffrouw Joke besluit met: "Morgen wil ik jullie niet voor elf uur op school zien!" Een bevel dat zonder morren door de groep wordt geaccepteerd. We lopen naar buiten en Luchiano verzucht tegen mij: "Ik hoef toch niet met de fiets naar huis?" "Jawel jongen, want die past niet in mijn auto." Belachelijk natuurlijk, eerst 35 kilometer fietsen en dan één luttele kilometer al teveel vinden. Hij is eerder thuis dan ik.

Ongeveer 12 kinderen, toch zo'n 15%, heeft het kamp op maandag of dinsdag wegens heimwee moeten verlaten. Dat vind ik best veel. Waarschijnlijk hebben die kinderen hele leuke ouders, want Luchiano had nog wel een weekje weg willen blijven. Hij heeft een paar mooie dagen gehad in Westelbeers, waar de kinderen zich bezig hebben gehouden met spelletjes, sport, zwemmen, disco, singstar enzovoorts, enzovoorts.

's Avonds mag hij de eerste halve finale van de Confederations Cup zien tussen Spanje en de USA, een wedstrijd die verrassend met 2-0 door de Amerikanen wordt gewonnen. Spanje heeft weer geleerd wat verliezen is en wij zijn een stukje verder met Luchiano. Het leven is een leerschool waarvan men nooit het einddiploma overhandigd krijgt.

Mag ik even een tegeltje?

Posted by CasaSpider at 3:52 PM | Permalink | Comments (4)

Sugey is zondag de hele dag doorgegaan, zonder uit te rusten. Maandagochtend mag ze daarom wel even uitslapen. De twee dames (mijn kippetjes) hebben zich gisteren goed vermaakt en dan heeft de haan het automatisch ook naar zijn zin. Zo werkt dat in het leven. Diana (3) is helemaal gek met Sugey, ze noemt haar Mami Sugey en wil alleen nog met haar eten en door haar naar bed gebracht worden. Ik kan mij er iets bij voorstellen.

De komst van Sugey zet alle andere gebeurtenissen in ons zo opwindende leven in de schaduw. Zo had Luchiano (11) vrijdagavond een voetbaltoernooi in Ulvenhout. Om zes uur verzamelen we op de parkeerplaats voor het gemeentehuis van Rijen. Het is schitterend zomerweer en leuk om de andere vaders weer eens de hand te schudden. 29 Mei is overigens een belangrijke dag voor Turkije, de dag dat Constantinopel en daarmee het Byzantijnse Rijk viel door de legers van het Ottomaanse Rijk onder leiding van sultan Mehmet II (Wikipedia).

In een optocht rijden we naar het pittoreske Ulvenhout, een chique dorp onder de rook (nou ja, rook) van Breda. Met de vader van Daan drink ik eerst maar eens een kop koffie op het hete terras bij de kantine. Dan beginnen de wedstrijden. Er wordt gespeeld op halve velden met kleine goals. Rijen D4 is opgesplitst in twee teams van zeven spelers, de D1 en de D2.

Luchiano speelt in de D2 en is niet in zijn allerbeste doen. Het veld lijkt te klein voor hem. Zelf wijt hij het aan iets anders: "Ik ben beter op lang gras." Ja hoor, maar we hebben geen tijd om een paar weken te wachten. Beide teams doen het goed en plaatsen zich voor de kwartfinales. De D2 neemt het daarin op tegen FC Meerle D2 en verliest met 0-2. Dat is geen schande want Meerle D2 wint later het toernooi door een 1-0 overwinning tegen het thuisspelende UVV'40 D4.

Rijen D1 wint zijn kwartfinale wel, tegen UVV'40 D5. Dat gaat echter niet zomaar want na de reguliere speeltijd is het 0-0. Penalties bepalen wie er doorgaat. Bij dergelijke jeugdwedstrijden zijn penalties nog spannender dan bij de groten. De jongens vreten hun nagels haast op. Rijen staat voor met 2-1 als UVV'40 aanlegt voor hun gelijkmakende slagbeurt. Keeper Jaap staat onverschrokken in het doel en ranselt de bal uit het doel. De ontlading is enorm en Jaap barst in tranen uit. Teamleider Marco slaat zijn arm om hem heen en lacht, immers het zijn tranen van vreugde.

In de halve finale neemt Rijen D1 het op tegen UVV'40 D4, het team waardoor men in de poule nog met 3-0 was afgedroogd. Dat gebeurt nu niet. UVV'40 is weliswaar sterker maar de Rijenaren vechten als leeuwen en houden de 0-0. Wederom moeten penalties de beslissing brengen en deze keer kan het wonder van de kwartfinales helaas niet herhaald worden. UVV'40 wint en mag door naar de finale die zoals gezegd gewonnen wordt door het sterke FC Meerle D2.

Bij de wedstrijd om de derde plaats tussen Rijen D1 en Jeka D2 gebeurt er iets vervelends. Een speler van Jeka valt ongelukkig en de toeschouwers horen duidelijk iets kraken. Zeker tien minuten ligt de jongen op het veld te huilen. Uiteindelijk kan hij wel opstaan maar of er iets gebroken is? De wedstrijd wordt niet verder uitgespeeld en omdat Jeka op het moment van het ongeluk met 1-0 voor staat eindigen zij als derde.

Het is half elf en wij hebben het allemaal wel gehad, de spelers helemaal. We laten de prijsuitreiking en het in ontvangst nemen van eventuele bekers over aan Marco. Die heeft daar geen problemen mee. Om elf uur zijn we thuis. Het voetbalseizoen 2008-2009 zit er nu definitief op.

Voor de volledigheid het programmaboekje (pdf), de uitslagen en standen van de eerste jaars D-pupillen:

• Poule A
  
• Poule B
  
• Finalewedstrijden

Posted by CasaSpider at 5:31 PM | Permalink | Comments (2)

Mij is gevraagd een samenvatting voor het vv Rijen clubblad te schrijven over de belevenissen van Rijen D4 in het seizoen 2008-2009. Geen probleem en een goed idee, maar dan eerst de speciale versie voor het CasaLog waarbij uiteraard Luchiano (11) in het middelpunt staat.

Op dinsdag 14 oktober 2008 traint Luchiano aka De Nieuwe Afellay (DNA) voor het eerst mee met de D4, onder leiding van Ton. De wedstrijdleider heeft gezegd dat hij wel mee mag trainen maar geen wedstrijden spelen omdat alle teams vol zitten.

Rijen D4 is ingedeeld in de derde klasse D312 (najaar). De competitie is precies op de helft en als ik de uitslagen bekijk schrik ik, de geel-groenen worden iedere week afgeslacht. Kanonnenvlees. Dat beeld wordt bevestigd als we zaterdags voor het eerst een wedstrijd bekijken uit tegen Boeimeer D3 en kansloos met 6-1 verliezen.

Op zaterdag 1 november 2008 lopen we met het hele gezin rond in de Albert Heijn als mijn telefoon overgaat. Het is Marco, elftalleider van de D4. Of Luchiano snel zijn spullen kan pakken om naar Breda te vertrekken. Zijn KNVB-pas is binnen en er zijn afmeldingen, Luchiano mag meedoen tegen SAB D2! Het is zijn debuut en ik ben zo mogelijk nog trotser dan DNA zelf als hij voor het eerst in zijn geel-groene vv Rijen-shirt verschijnt. De wedstrijd gaat met 6-0 verloren, maar dat is normaal voor ons team. Luchiano heeft zich goed geweerd in zijn debuutwedstrijd.

Het is geen verrassing dat we aan het einde van de competitie stijf onderaan staan met indrukwekkende cijfers: 10 wedstrijden gespeeld, 10 wedstrijden verloren, 9 doelpunten voor en 79 tegen. (Eindstand en Uitslagen)

Gelukkig is er ook nog een voorjaarscompetitie en we zijn nu iets beter ingedeeld in de derde klasse D317. Alleen het team van The Gunners D2 steekt er qua niveau iets bovenuit. Maar met de twee ploegen uit Zundert, Wernhout D4 en Moerse Boys D3, vecht Rijen D4 spannende duels uit en strijden we om de tweede plaats.

Twee bijzondere momenten lichten we er even uit. Eerst is daar zaterdag 28 februari 2009, de dag dat Rijen D4 haar eerste overwinning boekt. Tot vreugde, opluchting en verbazing van alles en iedereen verslaan we het sterke team van Moerse Boys met maarliefst 5-2. Het is een geweldige dag.

Dat geldt ook voor zaterdag 28 maart als Wernhout D4 op bezoek komt, het team waar we uit nog met 3-2 van verloren. Nu zijn de rollen omgedraaid en winnen we afgetekend met 3-0. Het mooiste, voor mij tenminste, is echter dat Luchiano voor het eerst scoort. In het zestienmetergebied speelt hij een man uit en schuift de bal bekeken langs de keeper. Drie weken later herhaalt hij dat kunstje nog eens uit bij Jeka D9 waar hij als een van de kleinsten van het veld scoort met een kopbal. Bij corners roepen de Jeka verdedigers daarna: "Pas op dat kleintje!"

Rijen D4 eindigt in deze competitie op een verdienstelijke derde plaats en de cijfers zijn een stuk positiever dan in het najaar: 10 wedstrijden gespeeld, 5 gewonnen, 1 gelijk, 4 verloren, 24 doelpunten voor en 17 tegen. (Eindstand en Uitslagen)

Het seizoen is afgelopen, op 8, 9 en 10 mei was er het kampeerweekend en afgelopen vrijdag heeft de D4 gezwommen. Wat nog rest is een toernooi op vrijdagavond 29 mei en dan zit het er echt op. Volgend seizoen gaan de meesten naar een nieuw D-elftal. Waar Luchiano terechtkomt is nog niet bekend maar waarschijnlijk wordt het de D3. Hij heeft zich in dit halve jaar goed ontwikkeld en is een nuttige speler.

Seizoen 2009-2010, de doorbraak van De Nieuwe Afellay?

Posted by CasaSpider at 7:00 AM | Permalink

Zondagochtend kom ik een stuk kwieker mijn bed uit dan een dag eerder. Alleen voelen de benen wat stram aan. De Moederdagkado's heb ik zaterdag al aan Lucy gegeven, daar kan men beter niet te laat mee zijn. Voor half acht ben ik in sportpark Vijf Eiken. De kinderen zitten nog niet aan tafel maar zijn druk met het inpakken van de spullen.

Zondag 10 mei 2009: Moederdag, de Laatste Dag

Bij de Schutterij legt Luchiano de laatste hand aan het oprollen van zijn matrasje. Even later draag ik zijn tassen, slaapzak en matras naar de auto, dat gaat straks enorm veel tijd schelen. De jongens hebben hun voetbalschoenen aan want op het programma staan diverse voetbalspelvarianten.

Alle teams worden in tweeën gesplitst, de jongsten spelen op het hoofdveld en de ouderen op het B-veld. Nou ja, spelen is een groot woord. Twee dagen kamp hebben de meesten danig gesloopt. Dat blijkt als ze op de tribune zitten. Braken ze zaterdag nog de tent af en moesten ze voortdurend tot stilte gemaand worden zodat de organisatie haar mededelingen kon doen, nu zitten ze er als dode kuikens bij. "Jullie mogen best praten hoor!", moedigt de microfonist ze aan. Het blijft stil aan de overkant.

Al geruime tijd vraag ik mij af hoe het toch kan dat er tegenwoordig zoveel kinderen in Nederland rondlopen met ADHD. Het antwoord is heel simpel, kinderen kunnen met al dat televisie kijken en computerspelletjes spelen hun energie niet meer kwijt. Put ze een weekend fysiek uit met veel activiteiten in combinatie met weinig slaap en de grootste druktemaker wordt een mak lammetje.

Overigens waren de kussengevechten van zaterdagnacht tamelijk heftig, aldus Luchiano (11). "Man, die grote jongens waren ruw! Een kind is knock-out geslagen en bij een ander was er een tand door de lip."

Ook op het veld ziet het er allemaal erg statisch uit. In de Hospikken is haast geen beweging te krijgen. Ja, Mitchell gaat onverstoorbaar door. Hij is een ideaal teamlid dat altijd zijn taken naar vol vermogen uitvoert en nooit valt er een onvertogen woord. Ook Luc heeft het op zijn heupen op de laatste dag. In zijn eentje verslaat hij in de afsluitende partij de F-16's met vier puike doelpunten. Luchiano heeft last van zijn benen en is wat rustiger dan normaal.

Thuis hebben we het hier later over als ik Lucy probeer duidelijk te maken dat de functie van teamleider toch echt geen lolletje is.
Lucy: "Ach man, je doet het gewoon voor je eigen plezier. Geef maar toe."
CasaSpider: "Nou, we moesten anders best hard werken en de hele dag staan."
Luchiano: "Ja, papa ligt in het zonnetje op het gras en roept de hele tijd tegen ons: 'Lopen jongens! Lopen!'"

Om elf uur zijn we klaar met voetballen en maken ons op voor de sluitingsceremonie en niet te vergeten de prijsuitreiking. De tribune stroomt vol met ouders en wij wachten rustig af aan de zijkant. Sommige vaders fluiten op hun vingers om de aandacht van hun kind te trekken. "Hoe doen die dat, ze kunnen het allemaal", zegt Luchiano. "Gewoon, op je vingers fluiten. Maar ik kan het ook niet", antwoord ik.

Dan herinnert Luchiano zich dat hij ook iets kan, namelijk lipfluiten. Hij trekt aan het vel onder zijn onderlip en even later klinkt er een oorverdovend schril geluid. De andere kinderen schrikken zich een hoedje en schieten daarna in de lach als ze hem zo vreemd aan zijn lip zien trekken. Iedereen wil dit leren maar zoals bekend is Luchiano een van de weinigen op aarde die deze vaardigheid beheerst. Jammer dat je er geen cijfer op je rapport voor krijgt.

De teams stellen zich op in rijen van twee en marcheren naar de vlaggen die recht voor de tribune staan opgesteld. We gaan allemaal in het gras zitten. Er volgt een toespraak van de voorzitter, Leo de Jong aka Ali Bierbuik laat voor de laatste keer zijn buik zien en de prijzen worden uitgedeeld. Tien teams zijn derde geworden, waaronder de Hospikken. Eerste zijn de rode Verzetstrijders, mannen gefeliciteerd.

Onder de klanken van het Wilhelmus strijken twee F-spelers de vlaggen en hiermee is het Kampeerweekend officieel gesloten. Een pluim voor de organisatie die ondanks de verbouwing van het sportpark alle onderdelen precies volgens planning afwerkte. Behalve 120 kinderen en 10 teamleiders waren er ook ongeveer 40 hulpouders die in blokuren ingezet zijn. En wat te denken van de catering, het iedere dag voor schone tafels zorgen, de slaapplaatsen, de EHBO, enfin zo'n weekend is een heel project.

De meeste kinderen hebben het wel gehad en Luchiano is hier geen uitzondering op. We lopen naar de auto en zijn blij dat onze spullen daar al in liggen gezien de lange sliert ouders die in de legertent op zoek mogen naar de bagage van hun zonen.

Thuis omhelst Luchiano zijn moeder en feliciteert haar met Moederdag. Het Kampeerweekend 2009 zit erop. Wij zijn blij dat we erbij waren.

(Slot)

Posted by CasaSpider at 4:25 PM | Permalink | Comments (5)

Ondanks de vermoeidheid en het om 1 uur naar bed gaan kon ik vrijdagnacht de slaap niet onmiddellijk vatten. Ruim zes uur omgeven zijn door grote aantallen herrie makende kinderen is toch anders dan een kabbelend DBA-dagje. Ook denk ik aan Luchiano (11) en hoop dat hij de veldslag met kussens ongeschonden doorkomt.

Zaterdag 9 mei 2009: D-Day

Om half zeven gaat de wekker maar ik voel mij geradbraakt. Geheel tegen mijn gewoonte in zet ik hem een kwartiertje later. Om iets voor half acht arriveer ik in de tent die tegen de kantine is aangezet en waar mijn team, de Hospikken, zijn tafel heeft.

De kinderen zitten er al en zijn ondanks het vroege tijdstip tamelijk wakker. Iedereen heeft het over de kussengevechten waarbij het er tamelijk ruw aan toe ging, met andere woorden de grote jongens sloegen de kleine in elkaar. Dat is een geheel natuurlijk proces, het dunne laagje chroom komt er later nog wel om heen. Als men zich maar realiseert dat het een erg dun laagje is. Luchiano heeft zich kranig geweerd. Hij kon een klein kussentje van iemand anders lenen en heeft daarmee van zich af geslagen. Toch was hij erg blij met het grote kussen dat ik voor hem meegebracht had.

Zaterdag is D-Day, de Langste Dag. We zijn in touw van 's morgens half acht tot 's avonds twaalf uur en het vrijwel voortdurende staan is vermoeiend voor mensen met een zittend beroep. In de ochtend is er een voetbaltoernooi. Voor de teamleiders is dat gemakkelijk, we hoeven alleen de wissels te regelen en kijken verder hoe de jongens erin kletsen. Prima geregeld dus.

Na het voetballen heeft iedereen berehonger. Op het B-veld staat een frietkar, wij Hollanders noemen friet trouwens patat maar het smaakt hetzelfde en is even lekker. Team na team mag zich daar melden en een bak patat met snack in ontvangst nemen. De meesten kiezen voor een frikandel, daarna volgen de kroketten en kaassoufflé's.

Het is werkelijk schitterend weer en de zon brandt op het veld. Sommige kinderen dreigen te verbranden, hun huid dan toch. Liggend in het gras met een patatje en een frikandel is het leven van een teamleider zo slecht nog niet.

Na het eten start een atletiek-circuit op het hoofdveld. De spelletjes lijken een beetje op die van vrijdagavond. Vooral het als stormbaan ingerichte luchtkussengevaarte is populair. Hierna krijgen de kinderen een versnapering en worden de teamleiders bij elkaar geroepen voor de uitleg van het spel dat straks aan de beurt is.

Het betreft het zogenaamde bommenspel. Op het veld staan twee specie-kuipen als doel. De spelers mogen niet met de bal lopen, alleen overgooien. Als de bal de grond raakt is hij voor de partij die hem niet als laatste heeft aangeraakt. Klinkt dit ingewikkeld? In de praktijk levert het veel chaos en discussie op. Normaal wil geen enkel kind reserve zijn maar na twee rondes bommenspel smeken ze me er haast om. Gelukkig spelen we op het laatst vijf tegen vijf, zoveel krijg ik er met moeite nog net op het veld. Wat mij betreft is er volgend jaar geen bommenspel meer.

Het commentaar van Daan: "Dit spel is vast door een heel oud iemand bedacht." Bommenspel of geen bommenspel, de honger slaat toe bij de jonge soldaten. "Wat eten we?", is een veelgestelde vraag. Niels en Stef uit mijn team lusten geen Chinees maar de kok heeft wel Chinees gekookt. Ontzetting op hun gezichten.

Ons kleinste teamlid is Menno die in het hele weekend nog geen seconde ergens over heeft geklaagd. Hij vindt alles prachtig en heeft een aanstekelijk goed humeur. Bij een spel moet Menno een penalty nemen op een doelman van de C-jeugd. Aangezien hij niet verder dan een meter of twee kan schieten helpt de keeper hem een beetje en laat de bal door zijn benen lopen. Menno komt stralend op mij aflopen: "Zag je dat? Hij had zijn benen te ver uit elkaar staan en ik schiet hem er zo tussendoor, goed he?" Niels hoort dat zo eens aan en zegt: "O ja, geweldig. En jij denkt dat die keeper dat per ongeluk deed?" Maar Menno lust wel Chinees en zit even later achter een enorm bord nasi met saté. In een mum van tijd is het leeg.

Na het avondeten lopen we de hei op om het spel Levend Stratego te spelen. Het lijkt mij drie keer niets maar dat valt 100% mee. De teamleider zit op een boomstronk in zijn basiskamp en deelt stratego-kaartjes (generaal, bom, maarschalk etc.) uit aan de kinderen. Die gaan op zoek naar kinderen van andere teams en mogen hun aantikken. Degene met het hoogste kaartje wint en mag dat van de ander meenemen naar het basiskamp. Daar wordt flink bij gerend als bekend is dat de ander een hoger kaartje heeft.

Het avondprogramma wordt besloten met een "Shoot-out" op het hoofdveld. Er zijn tien opstellingen gemaakt met doelen die verdedigd worden door doelmannen uit de C-jeugd. Het is allemaal prima vol te houden. Een onderdeel is een quiz. We zitten met zijn tienen op de tribune. De drie F-jes vooraan, dan de drie E-tjes en bovenin de 4 D-spelers.

Nu hebben wij Ferry in het team, een jongen van zeven jaar. Al snel heb ik interessante gesprekken met hem. Zo is er iemand die zich wat verveelt. Ik vertel die jongen dat verveling eigenlijk een gebrek aan creativiteit is. Ferry beaamt dat onmiddellijk en we diepen het onderwerp verder uit. Ik verbaas me daar een beetje over. Even later test ik de jongens door te vragen wat 40% van 15 euro is. Binnen een paar sekonden weet Ferry het juiste antwoord.

"Goed man!", complimenteer ik hem. "Ach, ik krijg extra lessen op school anders verveel ik me. Ze zeggen dat ik hoogbegaafd ben. Maar eigenlijk interesseer ik me alleen voor voetbal." Wij zijn blij dat we hem erbij hebben, bij die quiz. "Wat is de naam van het stadion van FC Twente?", vraagt de quizmaster aan de D-tjes. Ze hebben geen idee. "De Grolsch Veste", zegt Ferry laconiek. De laatste vraag is voor de teamleider: "Welke ploeg behalve Nederland speelde op het WK van 2006 ook in het oranje?" Ik denk even na en gok op een Afrikaans team, maar hoe heette dat ook alweer. "Senegal", antwoord ik maar het is fout. "Ivoorkust", fluistert Ferry mij toe. Dat is wel goed.

Het is na elven als we aan onze tafel zitten met chips en cola. De jongens verheugen zich op het aanstaande kussengevecht. Om half twaalf begeven ze zich naar hun respectievelijke slaapplaats, eerst de kleintjes naar de Scouting onder luid gejoel van de groten ("De F-jes gaan naar bed, de F-jes gaan naar bed") die vervolgens zelf richting de Schutterij gaan.

Zelf ga ik netjes naar huis waar Lucy nog op is en we nog een uurtje napraten over de belevenissen. Zij is namelijk met Diana (3) naar Circus Bongo geweest, met dank aan Albert Heijn. De show was echter vrijwel identiek aan die van vorig jaar. Diana was het meest onder de indruk van het feit dat haar jasje onder de tribune was gevallen en dat ze een ijsje kreeg.

Zondag, moederdag. De laatste loodjes.

(Wordt vervolgd)

Posted by CasaSpider at 4:55 PM | Permalink | Comments (9)

Elk jaar organiseert vv Rijen voor de D, E en F-jeugd, dat zijn kinderen van (ongeveer) 7 tot en met 12 jaar, een kampeerweekend op de velden van de sportclub zelf. Een complicatie dit jaar is de grootscheepse verbouwing van sportpark Vijf Eiken die in volle gang is. Dit houdt in dat het terrein ten eerste niet meer afgesloten is en ten tweede het ontbreken van douchegelegenheid omdat de kleedkamers afgebroken zijn. Niet dat veel kinderen overigens veel problemen hebben met dat laatste gegeven.

Op subtiele wijze ben ik door Marco Fischer, teamleider van onze D4 en een van de mede-organisatoren van het kampeerweekend, gestrikt als teamleider. Teamleiders zijn het hele weekend aanwezig, alleen mogen ze 's avonds wel thuis slapen. UIteraard is Luchiano (11) er ook bij, het wordt na het karatekamp op Curacao zijn tweede kampeerervaring.

Vrijdag 8 mei 2009: Wij zijn de Hospikken

Vrijdag ga ik niet werken, immers er moeten nog een paar spullen gekocht worden en als er tijd voor is zijn een paar extra uurtjes rust ook zeer welkom. Om kwart over vijf vertrekken we met twee grote tassen naar Vijf Eiken. Bij de entree worden we opgevangen en meteen ingeschreven. De twaalf groepen van tien kinderen hebben mooie en stoere namen zoals Apaches, Scherpschutters, Chinooks, F-16 en Verzetstrijders. Helaas zijn Luchiano en ik ingedeeld bij de Hospikken. De Hospikken of all names! En onze kleur is lichtgrijs.

We richten Luchiano's slaapplaats in bij de Schutterij waar de D- en E-jeugd slaapt. Dan posteren we ons op het welkomstveld met ons Hospikkenbord. We zien een lange sliert ouders die hun kinderen af komen leveren. Een voor een komen de Hospikken binnen en maak ik kennis met hun en hun ouder(s). De Hospikken zijn Stef (F6), Daan (E9), Lars (E5), Mitchell (D3), Ferry (F2), Tom (E2), Luchiano (D4), Menno (F7), Niels (D6) en Luc (D2). Allemaal prima jongens.

Als iedereen er is wordt er van ieder team een foto gemaakt bij een legerjeep en daarna doen we de opening. Het kampeerweekend staat namelijk in het teken van het leger en de teamleiders krijgen allemaal een groene legerjas aan. De mijne zit tamelijk krap. Dan marcheren we het hoofdveld op en stoppen voor de hoofdtribune waar de ouders hebben plaatsgenomen. De vlaggen worden onder de klanken van het Wilhelmus gehesen onder leding van Leo de Jong en daarmee is het weekend officieel geopend.

We beginnen met een spellencircuit op het hoofdveld waar de kinderen mogen tijgeren, boogschieten, een auto trekken en duwen, een brug bouwen, een quiz doen, ballen in een teil mikken en nog veel meer. Het zijn leuke activiteiten die tot kwart voor tien duren. Tijd om een broodje te eten in de kantine waar ieder team zijn eigen tafel heeft. Het is een lawaai van jewelste, de kinderen joelen, schreeuwen en zingen.

Favoriet is het noemen van de naam van een kind gevolgd door "Látjebuikzien!" Als de genoemde durft klimt hij op een stoel spreidt net als alle toeschouwers de handen en onder het geluid van iets als "wawawawaaaaaa" (lijkt er niet echt op) trekt hij drie keer zijn t-shirt omhoog waardoor de buik zichtbaar wordt. Gek genoeg versta ik in het begin: "Duikbootzien". Het is me allemaal wat.

Na deze onderbreking gaat het programma verder met een beeld- en geluidspel in het pikdonker op en rond de voetbalvelden. We moeten aan de hand van kaartjes objecten zoeken, bijvoorbeeld een symbool voor een kanon of een legertent. De plaats van de symbolen is met kleine led-lampjes verlicht. Jammer genoeg zijn de lampjes erg gewild bij sommige kinderen die er vrolijk mee rondlopen. Hierdoor is het voor de anderen nagenoeg onmogelijk om nog iets te kunnen vinden, dat is wel een beetje jammer.

Om half twaalf krijgen we chips en cola in de kantine. Het is nog steeds rumoerig, alleen sommige F-jes krijgen nu echt slaap en verlangen naar hun bed. Naar bed gaan betekent overigens nog niet meteen slapen, neen eerst is er het kussengevecht. Ik ben benieuwd hoe Luchiano het daar vanaf brengt, zeker gezien het feit dat wij zijn kussen vergeten zijn.

Als de D-jeugd naar de Schutterij is vertrokken kan ik naar huis. Daar is het helemaal donker maar meteen slapen lukt niet. Ik moet nog wat dingen doen en drink daar een lekker biertje bij. Niet meer dan één want zaterdag om half acht moeten de teamleiders alweer aanwezig zijn, bij het ontbijt.

(Wordt vervolgd)

Posted by CasaSpider at 5:18 PM | Permalink | Comments (4)

De laatste wedstrijd van het seizoen

Met iedere dag schitterend lenteweer kijken we er de hele week al naar uit, naar de vrijdagavondwedstrijd tussen Rijen D4 en Chaam D3. Even overweeg ik de middag vrij te nemen maar ja, als men geen ambtenaar is heeft men ook geen 650 vakantiedagen per jaar. En zo'n middag is zo voorbij.

Om vijf uur ben ik thuis en Lucy vraagt me direct om haar mijn specialiteit te tonen: ik mag puree maken. We eten zuurkool weinigen kunnen toveren als CasaSpider met stamper, mixer, aardappelen, boter en melk. We hebben slechts een kwartier om alles op te eten, veel te kort eigenlijk voor Luchiano (11). Dan kleedt iedereen zich om en om precies zes uur wandelen we sportpark Vijf Eiken op.

Lucy neemt plaats op de tribune en Diana (2) vermaakt zich met de zussen van een paar spelers. De mannen komen het veld op. Wij hebben een probleempje want keeper Jaap is op vakantie, dat zie ik Luciano, Romero, Isaksson of Henk Timmer nog niet zo snel doen voor het einde van het seizoen. In de eerste helft neemt Ivar de honneurs waar en in de tweede Floris, zo is het afgesproken.

Op het veld is er weinig tot niets van Jaaps afwezigheid te merken, Rijen is veel sterker dan Chaam en het blijft een gouden greep om tussen de sterke verdedigers Alperen en Ömer C. de snelle en balvaardige Sylke te posteren. Op die wijze worden de schaarse uitvallen van Chaam snel onschadelijk gemaakt.

Luchiano is er niet helemaal bij met zijn hoofd, hij kijkt meer dan hij speelt. "Kom op jongen, meedoen!", schreeuw ik hem vanaf de zijlijn toe. Er komt enige beweging in en hij duikt zowaar op in het strafschopgebied. Dan gebeurt wat wij gezeten voor de televisie nooit kunnen geloven. Een bal van links komt op een meter of twee voor de doelmond, precies op de plaats waar Luchiano staat. Keurig volgens het boekje haalt hij direct uit en... kegelt de bal hoog over het doel heen.

Als ik hoofdschuddend terugloop hoor ik andere vaders lachend vanaf de tribune roepen: "Heb je dat moment wel op de foto?" en "O, zeker per ongeluk gewist." Vrij snel daarna opent Floris de score en ook dat doelpunt heb ik gemist. Dan is er een vreemd moment. Furkan haalt uit en ik zie de bal op ooghoogte net op of net achter de lijn van het Chaam-doel. Een hand slaat de bal weg, het is niet de Hand van God, maar wel die van een doodeenvoudige Chaam-speler, niet zijnde de keeper.

Scheidsrechter Marco wijst resoluut naar de penalty-stip en trekt de rode kaart. Dat is wel een beetje zuur voor Chaam dat toch al niet echt een vuist kan maken. Ömer K. neemt de penalty maar de keeper reageert goed en ranselt de bal uit het doel.

Niet veel later maakt Ömer K. zijn misstap goed en schiet de 2-0 binnen. Vlak voor rust is er een prima aktie van Perry die zichzelf in schietpositie brengt en de bal met een werkelijk prachtig schot vanaf een meter of 20 in de linkerbovenhoek krult. We gaan rusten met een 3-0 voorsprong.

Lucy en Diana zitten al in de kantine. Diana wil eerst een ijsje en dan warme chocolademelk, al kijkt ze enigszins verlekkerd naar de biertap. Bij de uitwedstrijd tegen Chaam stonden we bij rust met 4-0 voor maar werd het alsnog 4-3. We moeten dus scherp blijven.

Probleem van een beter team is dat spelers hun teamtaken verwaarlozen envoor eigen succes gaan. Dat verschijnsel doet zich nu ook voor en zo gebeurt het dat er soms wel vier Rijen-spelers vrij voor de goal staan maar de bal nooit krijgen. Luchiano breekt een keer mooi door op links en laat twee Chaam-spelers in verwarring achter. In plaats van voor te zetten wil hij uit een te moeilijke hoek scoren, een gemiste kans.

Toch wordt het 4-0 en de maker is Abdullah. Er volgen nog heel wat kansen met overigens ook een penalty voor Chaam maar de bal wil er niet meer in. Wel wordt Perry na een handsbal kort voor tijd voor vijf minuten naar de kant gestuurd, hij kan meteen douchen.

Rijen D4 verslaat Chaam D3 met 4-0. Het duurt een hele tijd voordat Luchiano zoals gebruikelijk als een van de allerlaatsten omgekleed en gedoucht naar buiten komt. We hebben haast want De Hoofdprijs is al bijna begonnen. Maar eerst neem ik afscheid van de andere vaders, we zijn tevreden met de overwinning en dinsdag zien we elkaar voorlopig voor het laatst, bij de laatste training van het seizoen.

In de derde klasse D317 is The Gunners D2 kampioen, zij hebben al hun wedstrijden gewonnen. Rijen D4 en Wernhout D3 staan op een gedeelde tweede plaats met 16 punten en Moerse Boys D3 staat vierde met 13 punten. Op zaterdag 25 april spelen Moerse Boys en Wernhout de Zundertse derby. Daarna is de eindstand bijna bekend.

Posted by CasaSpider at 12:04 PM | Permalink | Comments (3)

What's in a name?

Op zaterdag 18 april speelt Rijen D4 in Breda tegen de kampioenen van de derde klasse D317: The Gunners D2 uit Breda. In Rijen werd het in maart 0-3 en toen was al duidelijk dat The Gunners letterlijk een maatje te groot is voor deze klasse. Hun sportpark ligt midden in een woonwijk en alleen omdat wij zo vroeg zijn vinden we de laatste plekjes op de parkeerplaats.

Wat is de overeenkomst tussen het klimaat in Nederland en een vrouw? Woensdag schitterend zomerweer, donderdag grijs en miezerig en zaterdag een prachtig voorjaarszonnetje met wel een koude bries. Het is niet altijd Hosannah maar vervelen doet men zich niet gauw.

Terwijl vrijwel iedereen vanaf het terras in het zonnetje de wedstrijd bekijkt neem ik al snel een tactische positie in achter het Rijen-doel. Immers, daar is het te doen. The Gunners valt furieus aan en krijgt binnen vijf minuten al zes 100%-kansen. Twee maal de paal, een keer de lat en diverse keren keeper Jaap zorgen ervoor dat het voorlopig 0-0 blijft.

Onze jongens verdedigen fanatiek maar The Gunners doet daar nog een schepje bovenop. Al snel ligt Ivar op de grond te kermen van de pijn na een charge van een tegenstander. Hij wordt opgelapt en de scheidsrechter (van The Gunners) instrueert de dader om een handje te schudden en sorry te zeggen.

Hier blijft het echter niet bij want nog geen vijf minuten later probeert Luchiano een aanval te onderscheppen. Dezelfde jongen die Ivar eerder onderuit schoffelde torpedeert nu De Nieuwe Afellay (DNA). De clubnaam The Gunners lijkt niet helemaal goed gekozen, immers behalve pijn gunt men de tegenstander weinig. Deze keer kan er zelfs geen sorry vanaf. What's in a name?

Het ziet er in eerste instantie niet goed uit en Luchiano huilt van de pijn. We lopen samen naar de dug-out waar ik zijn schoen, sok en scheenbeschermer uittrek. De aanvaller heeft de punt van zijn schoen in de wreef van Luchiano's voet geboord en er is al iets van een bloeduitstorting te zien. Even ben ik bang dat het middenvoetsbeentje gebroken is. Bülent, vader van Hasan Ali, komt erbij. Hij doet veel aan Reiki en legt zijn hand op de pijnlijke plek. Al snel kalmeert Luchiano en na een paar minuten geeft hij aan dat de pijn een stuk minder is.

Op het veld blijft het spannend en Rijen begint er zowaar af en toe uit te komen. Eenmaal staan we oog in oog met de keeper, helaas gaat het schot er niet in. Een minuut voor het rustsignaal gebeurt het dan toch, The Gunners komt op een 1-0 voorsprong. Als de jongens terugkomen van de thee loopt Luchiano alweer bijna normaal. Hij mag dan ook snel invallen.

The Gunners is op zoek naar de tweede treffer maar onze mannen houden moedig stand. De sfeer op het veld wordt grimmiger en het eruit sturen van eerst Ömer K. wegens commentaar op de leiding en vervolgens van Furkan voor vijf minuten wegens hetzelfde vergrijp maakt de zaak er niet beter op. Zelfs met negen man houden we stand, complimenten voor de jongens van Rijen.

Vlak voor het eind van de wedstrijd scoort The Gunners nogmaals en bepaalt de eindstand op 2-0. Na afloop vindt nog enige discussie plaats tussen coach Yusuf, vader van Ömer K., en de scheids. De rode kaart wordt omgezet in een gele en in de kleedkamer besluiten de spelers om de boete gezamenlijk te betalen. Op het veld wordt The Gunners D2 gehuldigd voor hun kampioenschap. Wij staan op de derde plaats.

Ondanks de nederlaag rijden we trots terug naar Rijen, de jongens hebben gevochten als leeuwen. Niet om die reden maar wel omdat teamleider Marco eerder die week jarig was krijgen ze patat in de kantine van vv Rijen. Dat gaat er wel in. Ik kan mij nauwelijks voorstellen dat Louis van Gaal die avond na de 1-2 tegen Vitesse zijn spelers ook op patat heeft getrakteerd. Of het moet een patatje oorlog geweest zijn.

Alle posts over Luchiano en Rijen D4 seizoen 2008-2009 zijn gebundeld in de categorie Luchiano Rijen D4.

Posted by CasaSpider at 12:06 PM | Permalink | Comments (8)

Deze week staat in het teken van het (jeugd)voetbal. Sorry dames (m/v)! Woensdag was er het schoolvoetbaltoernooi waarin Luchiano (11) uitkwam voor het tweede team van de KBS Sint Jozef, donderdagavond speelde Rijen D4 uit bij Jeka D9 waarover zo dadelijk meer en zaterdagochtend mogen we heel vroeg wederom in Breda aantreden maar nu tegen The Gunners D2, de kampioenen van de derde klasse D317.

Het is me allemaal wat. Donderdag ben ik om vijf uur thuis en het eten staat al op tafel. Snel werken we de kip met groenten en rijst naar binnen, dat wil zeggen als iedereen zijn bord al lang en breed leeg heeft staat dat van Luchiano nog voor meer dan de helft gevuld voor zijn neus. Kan hij ook iets vlug eten? Ja, chips.

Om zes uur verzamelen we bij de kantine van vv Rijen. Alle 15 spelers zijn present. Dat is op zich mooi maar van de andere kant ook weer niet. Immers, nu moet er veelvuldig gewisseld worden. Het sportcomplex van Jeka in Breda is zo nieuw dat het nog niet in mijn TomTom staat. Gelukkig kan men de velden vanaf de weg die wij zo vaak rijden aan de linkerkant zien liggen.

Het is een prachtig complex met een ruime kantine inclusief terras met zicht op de velden. Ook beschikt Jeka, opgericht in 1937, over twee kunstgrasvelden en dat is toch de toekomst. Volgend seizoen heeft Rijen er overigens ook twee.

Even tussendoor. Net ging ik koffie halen en beneden kijken Lucy en Diana (2) televisie. Barbapapa begint, een van Diana's favoriete programma's. Dan zegt ze terwijl Barbapapa prominent in beeld is met een lachend gezicht: "Kijk papa, dat lijkt als jou."
Grrr!

De eerste helft begint. Na een heel kort offensiefje van Rijen neemt Jeka het heft in handen. Wij zijn onherkenbaar vergeleken met de thuiswedstrijd van nog geen twee weken geleden toen we de rood-wit-blauw gestreepten met 5-0 afdroogden. "Er is geen bezieling", zegt trainer Ton langs de kant. De 1-0 voor Jeka in de 19e minuut komt dan ook niet onverwachts.

Ook Luchiano speelt geen geweldige eerste helft, bovendien staat hij er tien minuten naast wegens gewisseld. De tweede helft geeft een ander beeld, Rijen wordt sterker maar moet blijven oppassen voor uitvallen van Jeka. Luchiano maakt een mooie loopactie aan de rechterkant waar hij het hele veld oversteekt en uiteindelijk een corner afdwingt. Als het kan duikt hij op in het strafschopgebied.

Dat komt goed uit als Ömer K. van rechts een voorzet geeft. Luchiano: "Ik bereidde me voor op die voorzet en bedacht hoe ik hem in de goal zou schieten, op dezelfde manier als tegen Wernhout. Maar toen, toen kwam die hoge boogbal. Ik dacht wat moet ik nu doen? Koppen? Ik kopte naar het doel, de bal kwam een beetje scheef op mijn hoofd maar ging er wel mooi in."

Gooooaaaaallllll!!! Luchiano's tweede doelpunt en deze keer met het hoofd. Dat is geen geringe prestatie voor de kleinste man van het veld. Na het doelpunt blijft hij actief en krijgt nog een paar kansen. De tegenstander houdt hem nu echter goed in de gaten. Luchiano: "Toen we een corner kregen zei die keeper, pas op dat kleintje!" Het is een goed teken als er op je gelet wordt, meestal dan toch.

Helaas wil de tweede goal niet vallen en eindigt de wedstrijd in 1-1. Hiermee zijn onze kansen op de tweede plaats wel verkeken maar ja, tweede is toch nog geen eerste. In de stromende regen rijden we om 20:45 terug naar Rijen. Wat een verschil met het zonnetje van een dag eerder.

Posted by CasaSpider at 9:30 AM | Permalink | Comments (10)

Mooi weer is net als patat, biefstuk en Beyoncé: men krijgt er nooit genoeg van. Nog steeds herinner ik me een zaterdagmorgen op Curacao toen ik na een les Papiaments van de UNA (Universiteit van de Nederlandse Antillen) over de Jan Noorduynweg naar huis reed, de muziek in de cassetterecorder op 10 en zo vroeg 's ochtends al een stralende zon. Een soort van ultiem genotsgevoel.

Donderdagavond begint de training van Rijen D4 om zes uur. De vaste groep vaders staat langs de kant te genieten. Niet zozeer van de training als wel van de zon, een zonnebril is geen overbodige luxe. Het mooie is dat het vrijdag nog warmer wordt en dat dan om zeven uur de wedstrijd tegen Jeka D9 gepland staat. We zien het als een soort beloning voor de barre tijden in februari.

Voor de derde achtereenvolgende keer spelen we op het hoofdveld. Voor een simpele jeugdwedstrijd in de derde klasse D317 staan er best veel mensen langs de kant. De jongens van Jeka hebben slechts één wedstrijd gewonnen, tegen Chaam. Het gevaar is echter dat de onzen hen daarom onderschatten en daar zijn wij nog net niet goed genoeg voor. Door een paar afmeldingen hebben we er drie jongens van de D3 bij: Rick, Bas en Maarten.

We gaan fel van start en al na twee minuten schiet Abdullah vanaf 16 meter op de lat. De terugkaatsende bal wordt door Floris keurig ingekopt, 1-0 voor Rijen. Ik loop maar eens naar het Jeka-doel, immers daar is het te doen. Aanvoerder Abdullah is weg op rechts en schiet de bal uit een onmogelijke hoek richting de goal.

Op mirakuleuze wijze rolt de bal over de doellijn en met enorme kunde puur geluk legt CasaSpider dit moment vast. Voor de duidelijkheid, de maker van het doelpunt is niet de prominent in beeld staande Floris maar Abdullah die op de achtergrond wegrent. Dat was in de vijfde minuut.

Jeka probeert iets terug te doen maar onze jongens staan goed. De achterhoede heeft een uitstekende balans met de sterke Alperen en Ömer C., de steeds nuttiger wordende Hasan Ali en de snelle jongens met overzicht Sylke en Perry. Er is geen doorkomen aan voor Jeka terwijl aan de andere kant de kansen blijven komen. Zes minuten voor het rustsignaal onderschept invaller Rick een slechte uittrap van de Jeka-keeper en kegelt de 3-0 binnen. Dat is nog eens prettig thee drinken.

Blijft het gevaar voor onderschatting. In de tweede helft stormen we met zijn allen blind naar voren, iedereen wil een doelpuntje meepikken. Het gevolg is dat Jeka twee maal alleen voor keeper Jaap opduikt. Dat is niet de bedoeling. Gelukkig weten we ons snel te herpakken en als Floris er in de 36e minuut 4-0 van maakt lijkt de wedstrijd gespeeld. Rijen D4 krijgt nog diverse kansen maar pas vijf minuten voor het einde bepaalt invaller Bas de eindstand op 5-0.

Aangezien trainer Ton en elftalleider Marco beiden andere verplichtingen hadden komen we een grensrechter tekort. Beste alternatieve gegadigde hiervoor is Bülent, de vader van Hasan Ali. Er was maar een probleem, telkens als Bülent bij een wedstrijd van Rijen D4 aanwezig is verliezen we. Hoe zou dit gaan met hem als grensrechter? Wel, niet eerder hebben we met 5-0 gewonnen en staan tweede in onze klasse. Het ziet er naar uit dat we een nieuwe vaste grensrechter hebben.

Na deze klinkende overwinning spoeden Luchiano (11), die overigens een puike wedstrijd speelde, en ik ons naar huis om naar het SBS-6 programma De Hoofdprijs te kijken. De koude Westmalle Tripel smaakt er heerlijk bij.

Posted by CasaSpider at 11:07 AM | Permalink | Comments (9)

In de nacht van vrijdag op zaterdag regent het behoorlijk. Ik word er een paar keer wakker van, ja of ik word van iets anders wakker en hoor dan dat het regent. Meteen doemt de vraag op of de wedstrijd wel doorgaat. De velden van vv Rijen zijn niet in geweldige staat, mede omdat sportpark Vijf Eiken grootscheeps wordt gerenoveerd. Een te nat veld is dan al snel een reden tot afgelasting.

Toch maak ik Luchiano (11) om 07:20 uur wakker. Hij trekt zijn nieuwe trainingspak aan, het jack met het Rijen embleem en achterop zijn naam heb ik vrijdag opgehaald bij Van Delft Sport in Dongen.

Om acht uur rijden we naar het sportpark, tegenstander van vandaag is Wernhout D4. In Wernhout verloren we destijds met 3-2, tijd voor revanche.

De wedstrijd vindt plaats op het hoofdveld, een mooiere arena is niet denkbaar. Bij de warming-up laat trainer Ton de jongens even sprinten, Luchiano laat zien dat hij een van de snelsten is. Of dat hij zich het meeste uitslooft. Het eerste fluitsignaal van de scheidsrechter klinkt en het gevecht begint.

De derde klasse D317 is een mooie klasse waarin alle clubs met uitzondering van The Gunners D2 aan elkaar gewaagd zijn. Vooral Moerse Boys, Wernhout en Rijen doen niet voor elkaar onder. De spanning is vanaf het begin voelbaar.

Bülent, vader van Hasan Ali, verlaat al snel het speelterrein. Als hij aanwezig is verliezen we altijd, is hij er niet dan winnen we. Dit kan haast geen toeval zijn. Okay, Bülent moet naar Tilburg waar zijn andere zoon een uitwedstrijd speelt.

Vanaf het begin is Rijen scherp. De sterke en behendige Ömer K. speelt deze keer voorin en dat geeft de aanval extra kracht. Ook Floris speelt uitstekend op de rechtervleugel. In de 20e minuut valt de verdiende openingsgoal voor Rijen, de maker is Perry.

In de tweede helft houdt Rijen de druk op de ketel. Een bal op het middenveld wordt door Furkan in een keer prima verlengd naar rechts waar Abdullah hem oppikt en alleen op de keeper van Wernhout af gaat. Die heeft geen kans en het staat 2-0.

Ik posteer me achter de goal van Wernhout om meer aanvallen van Rijen op de foto vast te kunnen leggen. Wat men dan altijd ziet gebeurt ook nu, het spel verplaatst zich naar de andere kant. Wernhout zet flink aan en onze keeper Jaap moet een paar keer goed ingrijpen. Net als ik besluit terug te lopen richting middellijn is er eindelijk een uitval van Rijen.

Ik zie een paar dingen tegelijk:

• Ik zie mijn camera en probeer die goed in te stellen.
  
• Ik zie een bal door het midden komen richting strafschopgebied.
  
• Ik zie de blonde krullen van Perry die naar mijn smaak duidelijk buitenspel staat.
  
• Ik zie de grensrechter van Wernhout die zijn vlag resoluut omhoog steekt.
  
• Ik zie de bal naar een andere Rijen-speler gaan.
  
• Ik zie... ja maar, dat is Luchiano!
  
• Luchiano kapt een verdediger uit en schiet met zijn binnenkant voet.
  
• Ik zie... dat Luchiano SCOORT!

Het is zijn eerste doelpunt in een echte wedstrijd en coach Yusuf wisselt hem meteen: "Dat is je straf als je scoort". Het deert Luchiano niet. Later zegt hij: "Pap, ik was moe en mijn arm deed pijn. Maar na die goal... het gaf me zoveel extra energie!"

Ja, energie is een vreemd ding. Sommige dingen kosten energie en laten je futloos achter, weer andere laden de accu op en doen je je vermoeidheid vergeten.

Rijen D4 verslaat Wernhout D4 met 3-0. De wedstrijd was spannender dan de uitslag doet vermoeden. Het feit dat onze jongens voelen dat er gewonnen kan worden maakt hen sterker, het geeft net die extra prikkel om met elkaar voor de overwinning te vechten. Het bekijken van dat proces is voor de toeschouwende ouders minstens zo waardevol als de drie punten.

Meer info staat op de D4-pagina van de vv Rijen-site en de actuele stand is te vinden bij de KNVB. Voor Luchiano kan de dag niet meer stuk. Wel slaat hij graag munt uit zijn goaltje. "Pap, nu maak je me zeker wel administrator op de computer?", onderhandelt hij. Ik dacht het niet, zoon.

Posted by CasaSpider at 1:47 PM | Permalink | Comments (5)

Veel dingen in het leven zijn niet met elkaar in sync, het is niet anders. Rijken worden rijker, armen armer en net als het gezellig wordt gaat de kroeg dicht. Mensen vinden het interessant om over rampen te lezen maar slecht nieuws over jezelf schrijven is gek genoeg minder leuk.

Toch moet het gebeuren. Zaterdag 21 maart reisden wij om 08:15 's morgens vanuit de kantine van vv Rijen af naar Zundert waar de D3 van Moerse Boys onze D4 opwachtte. Net als in sportpark Vijf Eiken wordt er ook aan hun accomodatie hard getimmerd. Omkleden gebeurt derhalve in een noodgebouw.

Terwijl de zonen zich uitsloven op het veld vermaken de vaders zich in het ongekend mooie lenteweer. Op een dergelijke dag is het bepaald geen straf om langs de lijn te staan. Ook qua voetbal verloopt alles naar wens, Rijen doet zeker niet onder voor Moerse Boys. Met een brilstand gaan beide teams de rust in.

Luchiano (11) voelt zich helaas niet zo goed. De hele week heeft hij een soort van griep die gepaard gaat met veel hoesten. Aangezien hij in het veld altijd veel loopt, hetgeen niet hetzelfde is als effectief maar dus wel veel, heeft hij zich flink uitgeput. "Mijn keel doet pijn en ik kan haast niet meer ademen", fluistert hij.

De tweede helft begint nog met een offensief van Rijen D4 maar dan komt Moerse Boys opzetten. Hun sterspeler Pim kopt uit een corner de 1-0 binnen. Rijen trapt vervolgens erg slordig af met een terugspeelbal die tussen twee spelers waar Luchiano er een van is invalt. Dat is kaasie voor snelle Pim die de bal ontfutselt en er meteen 2-0 van maakt.

Rijen probeert het nog wel maar kan geen potten meer breken. Uiteindelijk wordt het na een solo van Bob 3-0 voor Moerse Boys. Ach, wij stonden tenminste in het zonnetje. Rijen D4 staat op een vierde plaats in 0257 D-Pupillen (voorjaar), 3e klasse D317 aldus de KNVB.

Misschien denkt iemand: "Hoe kent die dekselse CasaSpider toch de namen van de spelers van Moerse Boys?" Dat komt door gedegen onderzoek. Moerse Boys heeft van de derde klasse D317 met afstand de mooiste website en per team houdt men keurig wedstrijdverslagen bij. Hier de link naar deze wedstrijd.

Eigenlijk moet een goochelaar nooit zijn trucs verraden.

Posted by CasaSpider at 6:33 AM | Permalink | Comments (4)

Een wedstrijd met twee gezichten maar eerst iets over de dag van vandaag. Bijna iedere dag is wel een bijzondere dag, vrouwendag, moederdag, vaderdag, de dag van de .... ik kan het zo gek niet bedenken. Vandaag is ook een bijzondere dag, maar deze klopt wel: Pi-dag of in het Engels Pi-Day (Wikipedia). Toch een moment om even bij stil te staan.

De functie van voetbalvader zorgt ervoor dat je nog eens ergens komt, tenminste toch in buurtdorpen. Ooit hoopt CasaSpider naar Milaan, Barcelona of Manchester te moeten reizen voor de voetbalwedstrijden van Luchiano (11). Hier kan ik reeds voorwegnemen dat dat er voorlopig nog even niet in zit.

We moeten naar Chaam, bekend van de Acht van. Nu pas weet ik dat dit dorp een paar kilometer onder Gilze Rijen-Zuid ligt. Chaam D3 staat troosteloos onderaan in de derde klasse D317 van het voorjaar 2009. Twee wedstrijden gespeeld, nul punten, nul doelpunten voor en twaalf tegen. Niets is echter zo gevaarlijk als het onderschatten van een tegenstander.

Diana (2) gaat met ons mee, ze is dol op voetbal. Terwijl Luchiano zich omkleedt voer ik haar eierkoeken. Het is frisser dan de weermannen hebben voorspeld en haar handjes voelen al snel koud aan. De wedstrijd begint en binnen de kortste keren staat Rijen voor. We zijn veel sterker en Floris, Ömer (zoon van Yusuf) twee maal en Hasan Ali (zoon van Bülent) zorgen voor een 0-4 ruststand. Welk een weelde.

Luchiano speelt een redelijke eerste helft, soms wil ik hem het strafschopgebied in schreeuwen want als er ooit een kans is om een goaltje mee te pikken is het vandaag wel. Een keer schiet hij gericht op doel maar de tot dan toe niet sterk ogende keeper van Chaam redt bekwaam. Na de rust verkassen Diana en ik naar de andere kant, daar waar toevallig een glijbaan en een wippaard staan opgesteld. Het valt niet mee om de aandacht te verdelen tussen Diana die telkens het trapje van de glijbaan opklimt en de wedstrijd.

Aan het begin van de tweede helft is Luchiano reserve. De coach heeft wellicht verblind door de ongekende voorsprong een interne wissel doorgevoerd: goede keeper Jaap mag het als voetballer proberen en goede voetballer Abdullah als keeper. Mede doordat de verdediging iets minder gemotiveerd lijkt duiken de spitsen van Chaam D3 regelmatig alleen voor Abdullah op en staat het binnen tien minuten 3-4.

Dan komt Luchiano het veld in. Zonder hem te veel veren in de reet te steken zorgt hij voor meer vuur en beleving. Hij loopt als een dolle stier en maakt een paar mooie akties, waaronder een waarbij hij op de rechter flank vier man voorbij gaat en een strakke pass aflevert. Het blijft spannend tot het laatst maar onze jongens trekken aan het langste eind en staan op een mooie derde plaats. Zoals gezegd een wedstrijd met twee gezichten, maar is het leven eigenlijk niet ook zo'n soort voetbalwedstrijd? Het is maar een suggestie, hoor. Op Latios (b)lijkt Luchiano zijn medespelers in de kleedkamer toegesproken te hebben.

Wedstrijdcoach Yusuf is dermate verguld met de tweede overwinning van Rijen D4 dat hij spontaan trakteert op patat in de kantine van Rijen. Trakteren op broccoli lijkt in meerdere opzichten verstandiger maar dan was waarschijnlijk niet iedereen in de kantine aanwezig geweest. Diana heeft zich de hele ochtend enorm vermaakt en geniet samen met haar broer van de patat.

Speciaal voor mensen die van getallen houden, is het niet toevallig dat Chaam D3 drie keer scoort en Rijen D4 vier keer? Is het niet toevallig dat de 3-4 uitslag valt precies op Pi-dag? Okay, het is het net niet helemaal maar 3-14 zat er vandaag echt niet in.

Posted by CasaSpider at 7:21 PM | Permalink | Comments (7)

Vrijdag 6 maart 2009 gaat bij Brabant Water de annalen in als de dag van de technische migratie Solaris/Oracle. Drie weken geleden hebben we hetzelfde kunstje uitgehaald voor de Ontwikkel-, Test- en Cursus-omgevingen en deze keer was het de beurt aan Productie. Met drie man waaronder een vrouw zijn we tot elf uur 's avonds bezig geweest. Zaterdagochtend mocht de afdeling Netwerkbeheer rommelen met Domeinen en disken en om 13:30 uur startten de gebruikers met hun acceptatietest.

Zaterdagochtend hoefde ik niets te doen en dat kwam goed uit. Rijen D4 speelde om 08:45 een thuiswedstrijd tegen The Gunners D2 uit Breda. The Gunners D2 is koploper in de derde klasse D317 en heeft zijn wedstrijden met overmacht gewonnen.

Het veld waar wij normaal op spelen is half omgeploegd in het kader van de renovatie van Sportpark Vijf Eiken. Hierdoor mochten wij op het hoofdveld aantreden en Luchiano (11) was deze keer nog aanvoerder ook. The Gunners waren iets te laat en dit gaf ons de gelegenheid om een elftalfoto te maken. Zo vaak gebeurt het niet dat alle spelers aanwezig zijn.

Om de spanning te verhogen schakelen we over naar de tegenwoordige tijd, je weet toch wel wat dat is Luchiano? Tijdens het inschieten verschijnen de eerste spelers van de tegenstander. Ze zijn duidelijk groter dan die van ons. Het belooft een moeilijke wedstrijd te worden.

Dat blijkt ook wel, Luchiano krijgt al snel een flinke trap tegen zijn scheenbeschermer en ook verder zijn The Gunners niet bepaald zachtzinnig. Toch blijft het lang 0-0, pas tegen het einde van de eerste helft openen zij de score. In de pauze zoeken we snel de kantine op, het is frisjes langs de lijn.

We praten over de kwestie van de Turkse Pabo-studentes die graag een bevoegdheid willen om aan katholieke scholen les te kunnen geven. Hierdoor merken we te laat dat de tweede helft al is begonnen, sterker nog het is meteen 0-2. Die goal heb ik even gemist.

The Gunners gaan er hard in, zo krijgt onze keeper Jaap een trap tegen zijn voet waardoor hij gewisseld moet worden. Luchiano komt erin in plaats van Sylke maar kan geen potten breken. Ook Perry krijgt kort voor het einde een invalbeurt maar wordt meteen hard onderuit geschoffeld. Dan bepalen The Gunners de eindstand op 0-3. Okay, de kampioen is bekend en wij richten ons op de tweede plaats zoals op deze mirror van de KNVB-pagina is te zien.

Thuis kleden we ons snel om en doen de boodschappen bij Albert Heijn. Meteen daarna rijd ik naar Den Bosch om de migratie af te handelen. Voor de gelegenheid mag ik in de parkeergarage van Brabant Water en maak van de gelegenheid gebruik door een directieplaats in te pikken, dat is gewoon heerlijk. Tijdens de acceptatietest komen er wat kleine dingen naar boven maar deze zijn niet oplosbaar. Om 18:00 uur valt de beslissing: we gaan in productie.

Posted by CasaSpider at 6:55 AM | Permalink | Comments (6)

Nog steeds ligt er elke avond een stukje vlees op mijn bord, als ontbijt is er krentenbrood en 's avonds wordt de dorst geblust met een Westmalle Tripel of Dubbel. Met andere woorden wat merken wij van de kredietcrisis?

En toch, als je willekeurig de foto's uit je telefoon van de afgelopen dagen bekijkt is het niet moeilijk een relatie te leggen met het thema: Het wordt allemaal minder. Kijk maar eens naar zomaar wat foto's gemaakt bij Brabant Water, toch een van de stabielste bedrijven want water is levensbehoefte numero uno:

• De computerschermen worden zo klein dat medewerkers met bionische hulpmiddelen uitgerust worden.
• De befaamde Tenq watercooler weigert dienst en moet ge-reboot worden. Een watercooler!
• Bij een verjaardag hoort een tractatie, dat is logisch. Een tompouce van dergelijk formaat heb ik niet eerder gezien.

Bij de donderdagavondtraining van vv Rijen blijkt de helft van ons trainingsveld ineens omgeploegd te zijn. Een kwestie van besparing op grondkosten of een nieuwe versie van Wie is de Mol? Neen, het gehele sportpark Vijf Eiken wordt gerenoveerd. Er komen twee kunstgrasvelden en ook het hockey verhuist naar ons toe. Het project is ergens in 2010 klaar. Lees de sportparknieuwsflits (pdf-file) voor meer informatie.

Tijdens de training hoor ik een absurd verhaal van een van de Turkse vaders. Hij heeft twee nichten die aan de Pabo in Breda studeren. Ik wist dit niet, maar kennelijk kan men op de(ze) Pabo kiezen voor een algemene opleiding of voor een specifiek katholieke. De meisjes zijn islamitisch maar kiezen voor de katholieke opleiding aangezien er in Brabant veel katholieke scholen zijn.

Bij aanvang van de opleiding is het geen enkel probleem dat de dames islamitisch zijn en ze studeren drie jaar lang met uitstekende resultaten. Het moment van afstuderen nadert en daarvoor is nog maar één klein dingetje nodig, de handtekening van de bisschop. Deze bisschop, het is even niet helemaal duidelijk of het bisschop Hans van den Hende van Breda of aartsbisschop Willem Jacobus Eijk betreft, weigert zijn handtekening te zetten omdat de studentes niet katholiek zijn. Ook komen zij niet in aanmerking voor een certificaat, met andere woorden de drie jaren studie kunnen als verloren worden bestempeld.

Mijn mond valt open van verbazing en vragen borrelen op. Een ding is zeker, dit kan niet of het moet zijn dat wij met zijn allen een nacht eerder teruggekatapulteerd zijn naar de 16e eeuw. Hoort dit soms ook bij de kredietcrisis? De Turken laten het er niet bij zitten en in april krijgen zij het definitieve antwoord van de Pabo.

Het CasaLog houdt de vinger aan de pols, stay tuned!

Posted by CasaSpider at 6:32 AM | Permalink | Comments (14)

Zaterdagochtend moeten we vroeg uit de veren, om half acht gaat de wekker. De tweede wedstrijd in de derde klasse D317 staat op het programma, het betreft een inhaalwedstrijd tegen Moerse Boys D3 uit Zundert. Het is frisjes maar niet koud op Sportpark Vijf Eiken en er zit een zonnetje aan te komen. Ideale voetbalomstandigheden.

De in het oranje gehulde jongens van Moerse Boys zijn niet groter dan die van ons, dat was in de desastreus verlopen najaarscompetitie wel anders. Het geeft de burger moed.

Teamleider Marco is vandaag scheidsrechter en trainer Ton speelt voor grensrechter. Twee minuten na het eerste fluitsignaal ligt de bal al in het net achter onze keeper Jaap. 1-0 voor Moerse Boys.

Maar dan herpakt Rijen zich. Langzaam maar zeker wordt de druk opgevoerd, alleen komen er nog niet veel echte doelkansen. Dan is er een prima individuele actie van Perry die op schitterende wijze de gelijkmaker scoort. Als Abdullah vlak voor rust Rijen D4 op een 2-1 voorsprong zet vieren team en supporters feest. Weinigen hebben het ooit meegemaakt dat onze D4 voor staat.

In de tweede helft domineert Rijen nog nadrukkelijker. Door een prachtige lob van Ömer wordt het 3-1 en even later mag Furkan een penalty nemen die tot de 4-1 leidt. Na de 5-1 wederom door Ömer is het zeker, dit wordt onze eerste overwinning. Door het tomeloos aanvallen wordt de defensie enigszins verwaarloosd. Hierdoor duikt Moerse Boys een keer of vier alleen voor keeper Jaap op. Een keer wordt hij verschalkt en dit bepaalt de eindstand op 5-2.

Alles wat Rijen een warm hart toedraagt is geëmotioneerd, volwassen mannen snikken en pinken tranen weg. Okay, dat is een beetje overdreven maar we zijn tamelijk blij en gaan er Duits van zingen, ik tenminste wel. Luchiano (11) heft de handen.

So ein Tag, so wunderschön wie heute,
So ein Tag, der dürfte nie vergehn.
So ein Tag, auf den wir uns so freuten,
So ein Tag, der dürfte nie vergehn

Voor mij heeft Marco nog een bijzondere surprise: "Jij mag de tas met vuile was deze week meenemen, daar zal je vrouw blij mee zijn!" Kan een dag beter beginnen? Ik dacht het niet. Op de uitstekend verzorgde website van Moerse Boys staat een uitgebreid verslag van de wedstrijd. Zo leren wij dat Joey en Pim de doelpuntenmakers zijn voor Moer. Zoals in het voetbal gebruikelijk zijn de meningen verdeeld over wie er nu het beste speelde, ook al is het woord scorebordjournalistiek niet gevallen.

Van de paar filmfragmenten is een korte CasaMovie in elkaar gedraaid, niet zozeer als verslag van de wedstrijd maar als herinnering aan deze bijzondere dag. De film duurt slechts 1 minuut 45, dat moet zelfs voor niet-voetballiefhebbers uit te houden zijn.

Besides Rijen D4 - Moerse Boys D3 5-2 there are a lot more CasaMovies to be watched in Google Video, Vimeo and YouTube.
You can also explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Thank you for watching this (C)asaMovie.

Posted by CasaSpider at 11:02 AM | Permalink | Comments (6)

Ongeveer de helft van de spelers van Rijen D4 is van Turkse afkomst. Veelal zijn hun vaders aanwezig bij de training op dinsdag- en donderdagavond. Nederlandse ouders laten hun kinderen liever zelf naar het sportpark fietsen, dit zonder te generaliseren noch enig waardeoordeel uit te spreken.

Geen van de Turken komt uit Istanbul en in de nationale voetbalcompetitie zijn ze voor Trabzonspor (2e) en Kayserispor (7e). De drie grote clubs Galatasaray, Fenerbahce en Besiktas zijn niet populair, immers zij komen uit Istanbul. De stad waar het grote geld zit, een soort van Amsterdam dus.

De gesprekken met de Turkse vaders doen me terugdenken aan mijn studententijd. Uiteenlopende onderwerpen komen ter sprake, er is alleen geen drank bij en het duurt wat minder lang. We hebben het over polariteiten en over branden in de hel. Binnenkort meer over het Ottomaanse Rijk. Interessante shizzle.

Vijf minuten voor het einde van de training strompelt Luchiano (11) in mijn richting. Hij heeft hoofdpijn, kramp in zijn been en is misselijk. Met een "Donderdag praten we verder", neem ik afscheid van mijn gesprekspartners en loop met Luchiano naar de auto. Thuis aangekomen vergaat hij van de pijn en moet ik hem naar binnen dragen. We geven hem een paracetamol tegen de hoofdpijn en ik draag hem naar boven. Zijn gewicht valt me 100% mee, hij is een stuk lichter dan een fust bier.

Afgelopen weekend hebben we bij Brabant Water de OTA- (Ontwikkeling, Test, Acceptatie) en Cursus-omgevingen gemigreerd naar nieuwe servers en geüpgrade onderliggende software. Om half twee 's nachts kwam ik thuis en zaterdagochtend om half zeven ging de wekker alweer. Rijen D4 speelde uit tegen JEKA D9 in Breda en om half acht moesten we verzamelen in de kantine van Rijen.

Om kwart over acht hoorden we in de kantine van JEKA dat de wedstrijd was afgelast. Ach, we waren maar alvast ons bed uit. Luchiano en ik gingen boodschappen doen bij Albert Heijn. Qua voetbal waren de voetbalplaatjes het hoogtepunt van het weekend. Meteen na de boodschappen vertrok ik naar Den Bosch om nog een paar uur te werken.

De migratie is redelijk goed verlopen. De testcoördinator vroeg zich af hoe wij de data uit de databases hadden overgezet. De volgorde van gegevens in bepaalde schermen was namelijk gewijzigd. Dat kan. Met de taal SQL (Structured Query Language) moet men expliciet aangeven of en waarop gesorteerd moet worden.

"Is het wel een nadeel dat de volgorde in de schermen is veranderd", vraag ik aan de testcoördinator. "Nou, het levert een risico op want de gebruikers doen van klik, klik, klak. Zonder te kijken." "Wel de ideale kans om eens uit die sleur te geraken", antwoord ik. Een typisch geval van perceptie.

Woensdagmorgen ben ik met Luchiano op pad naar het Amphia ziekenhuis in Breda, voor zijn ogen. We hebben een afspraak met orthopist Patricia Neomagus, het blijft een geweldige naam. Op 15 oktober 2008 waren we er ook al en toen kreeg Luchiano huiswerk mee van Patricia. Elke dag moest hij een wit papier met een zwarte lijn met puntjes tegen zijn neus aanhouden en proberen de puntjes van beneden naar boven niet dubbel te zien. Of zoiets.

"En, heb je goed geoefend?", vraagt Patricia. "Ja, ik heb erg goed geoefend", liegt zegt Luchiano. Ik kuch driemaal opvallend. Na enige testjes met een lamp glimlacht Patricia. "Ik geloof dat je vader meer gelijk heeft dan jij." Enfin, er is desondanks enige vooruitgang geboekt en vervolgonderzoeken hebben geen zin. "Als Luchiano last blijft houden van hoofdpijn moet er naar iets anders gezocht worden dan zijn ogen", zegt ze. Daar kan ik mij in vinden.

Op het werk klinkt Bløf op de radio met Liefs uit Londen. In onze kamer zijn de meningen verdeeld. Stefan (Heinkenszand, Zeeland), Judith en Geoffrey vinden het goed te pruimen. Nieuwkomer Jan de Bever en CasaSpider begrijpen hier drie keer niks van. Qua teksten... Bløf of De Dijk?

Posted by CasaSpider at 7:07 AM | Permalink | Comments (11)

In een weekend dat eigenlijk toch in het teken staat van Sven Kramer en het WK Allround in Hamar wordt er natuurlijk ook gevoetbald. Alhoewel, zo natuurlijk is dat niet. Immers, tot nu toe waren alle geplande wedstrijden in 2009 afgelast en datzelfde gold ook voor het merendeel van de trainingen.

Zaterdag moeten de D4-pupillen van vv Rijen naar het verre Wernhout. Gelukkig begint de wedstrijd pas om elf uur, dat betekent om kwart voor tien verzamelen in de kantine van Rijen. Vantevoren check ik zowel teletekstpagina 603 als de website van Rijen om te zien of de wedstrijd is afgelast. Negative.

Op sportpark Vijf Eiken is het rustig, dat komt doordat alle thuiswedstrijden van Rijen wel zijn afgelast. In de kantine zit alleen de D4 met ouders. Voor tien uur zijn we compleet en beginnen met een auto of zes aan de reis naar Wernhout dat tegen Zundert aan ligt. Aanvankelijk rijd ik achter coach Yusuf aan maar die neemt steeds een andere route dan mijn TomTom adviseert en niemand wil ruzie met zijn TomTom.

Op de provinciale weg richting Zundert gebeurt er iets geks. We rijden 82 echte kilometers per uur (bijna 90 op de teller) en plotseling zie ik een flitspaal aan de linkerkant van de weg flitsen. Kun je eigenlijk van voren geflitst worden? Of is de foto wellicht van een te snel rijdende tegenligger genomen, die is mij in ieder geval niet opgevallen. Voor de zekerheid laten we vervolgens de snelheid naar 75 km/h zakken.

Het sportpark in Wernhout is snel gevonden en om iets over elven begint de wedstrijd. Na de desastreuze najaarscompetitie waarin we laatste werden met een doelsaldo van 9 voor en 79 tegen spelen we nu in de derde klasse 317. De jongens van Wernhout zijn inderdaad ongeveer even groot als die van ons, een hele opluchting. Maar ze zijn fel, feller dan die van ons.

Al snel ontspint zich een spannende wedstrijd. Eerst drukt Wernhout, dan komt Rijen opzetten. Inmiddels is ook CasasPa gearriveerd die voor het eerst een wedstrijd van zijn kleinzoon Luchiano (11) komt bekijken. Iedereen leeft mee en hoopt stiekem op een overwinning voor onze D4, tenminste de Rijenaren dan toch. Helaas wordt het 1-0 voor Wernhout. Onze jongens geven niet op en niet veel later scoort Floris met een schitterend afstandsschot de gelijkmaker.

De vreugde is van korte duur want wederom komt Wernhout op een voorsprong. Luchiano speelt een redelijke wedstrijd en valt vooral op door zijn talent om anderen onverhoeds de bal af te pakken. Wat dat betreft lijkt hij meer op Willy van de Kerkhof dan op Afellay. We gaan rusten. CasasPa en ik nemen een kopje koffie in de kantine.

Na rust dringt Rijen aan en komt via een goal van Abdoullah verdiend op 2-2. Het kan alle kanten op gaan. De spanning heeft ook zijn weerslag op scheids- en grensrechters. Er wordt wel bijzonder snel voor buitenspel gevlagd en de scheidsrechter neemt een paar beslissingen in het voordeel van Wernhout. Een belangrijk onderdeel van het voetbalspel is echter dat men deze beslissingen zonder morren accepteert.

Dan slaat het noodlot toe. Een hoge bal van de zijkant belandt net voor de doellijn van Rijen en daar staat Sylke die de bal op ongelukkige wijze in eigen doel werkt. 3-2 voor Wernhout, een stand die tot aan het laatste fluitsignaal op het fraaie scorebord blijft staan.

Terwijl de jongens douchen nemen wij maar weer een kopje Wernhout-koffie. Ondanks de nederlaag smaakt hij best. Aanstaande zaterdag moeten we naar Breda waar JEKA D9 op ons wacht. Die wedstrijd begint al om kwart voor negen, dat betekent om half acht (!) verzamelen bij vv Rijen. De kans op een afgelasting is klein want JEKA beschikt over kunstgras.

In Hamar hebben de Noren Sven Kramer getergd door onnodig lang te doen over een ijsreparatie. Hiermee willen ze hem uit zijn concentratie halen. Later die middag haalt Kramer zijn gram met een formidabele 6.09.75 op de vijf kilometer. De sportieve en enige correcte manier om onsportief gedrag af te straffen.

Posted by CasaSpider at 11:09 AM | Permalink | Comments (7)

Zaterdag werd er niet gevoetbald, althans niet door Luchiano (11) maar de dag stond desondanks in het teken van vv Rijen. 's Morgens om kwart over negen waren we op de parkeerplaats van de voetbalclub om mee te helpen met de Grote Soepactie.

Luchiano was ingedeeld bij Jolanda Haagh, samen met haar twee zoons. Zestig blikken soep lagen reeds in haar auto en even later reden zij naar hun wijk om de soep aan de man te brengen.

Dat ging voorspoedig want om kwart voor elf belde Luchiano dat ze al klaar waren. Het was een leerzame ervaring met betrekking tot verkoop en colportage.

Een man gooide meteen de deur dicht en een andere meldde geen willekeurige soep te kopen. Hierop deelde Luchiano de man mede dat het geen willekeurige soep betrof maar soep van vv Rijen. Deze ging vervolgens overstag.

's Avonds was er de Kerstbingo voor de D-pupillen. De opkomst was niet enorm groot, een kind of 25. Lucy en ik waren de enige ouders die er gedurende de gehele bingo bij zijn gebleven en Diana (2) dus ook.

Leo de Jongh praatte de avond aan elkaar en las de bingo-cijfers voor. Nog belangrijker was de rol van Herman (75?) de clubsmascotte, immers hij bediende de bingo-machine.

Tussen de spellen stelde Leo quiz-vragen. Zo mocht Luchiano de vraag beantwoorden hoe lang het 16-metergebied is. "Als hij dat maar weet", dacht ik.

"16 meter", zei Luchiano. "Dat is goed!", riep Leo en overhandigde hem een Barcelona portemonneetje alsmede een CD met het clublied van vv Rijen, gezongen door het eerste team. Wie wil er nu niet zo'n cd?

's Middags was het bij ons een beetje hectisch, met boodschappen doen enzo. Diana had niet veel geslapen en werd tijdens de bingo moe. Geheel tegen haar gewoonte vroeg ze of ze naar bed mocht. Kom daar maar eens om bij de tegenwoordige jeugd.

Na haar een half uurtje op de arm te hebben genomen kikkerde ze bij het repeteren van de namen der Teletubbies weer helemaal op. Het is een vreemde wereld.

Een ander facet van de vreemde wereld is dat altijd dezelfden er met de prijzen vandoor gaan. Zo ook bij de bingo, een jongen had iedere keer prijs.

Dat is wel een beetje zielig voor de andere kinderen maar van de andere kant worden ze op die manier goed voorbereid op het echte leven. Luchiano schikte zich in zijn lot en had desondanks een leuke avond.

Herman en Leo gingen onverdroten voort. Gelukkig won NAC met 2-0 van Vitesse, anders zou Leo (NAC-supporter) voortijdig het pand verlaten met alle prijzen.

Nu liet hij het bij manipulerende vragen als: "Wat is de beste club van Nederland?" Ga ik voor de waarheid of voor de prijs, zo leken de kinderen te denken. Het materiële won de innerlijke tweestrijd met overmacht.

Een leuke dag met vv Rijen.

Zondag bracht ik Luchiano naar Dommelen, naar zijn opa en oma. Met een "over een maand of drie kom ik je wel weer ophalen" nam ik afscheid.

Posted by CasaSpider at 5:35 PM | Permalink | Comments (7)

De wedstrijd van Rijen D4 tegen JEKA D7 stond eigenlijk drie weken eerder op het wedstrijdschema, trouwens ook om kwart voor negen 's ochtends. Toen we de kantine inliepen kwam trainer Marco al naar me toegelopen: "Je hebt vandaag vrij." Het was een beetje frisjes maar verder prachtig voetbalweer. Toch waren alle wedstrijden bij vv Rijen afgelast.

De week erna moest de D4 naar Breda tegen Advendo D3. Luchiano (11) kon daar tot zijn verdriet niet bij zijn, hij ging mee naar het Sinterklaasfeest bij SQL Integrator. Achteraf hoeft hij daar niet rouwig om te zijn. Enerzijds was het een leuke ochtend daar in Rijswijk en anderzijds kreeg geel-groen een flink pak slaag in Breda: 13-0.

Vorige week waren de jongens vrij en afgelopen zaterdag werd er ingehaald tegen JEKA D7, het was de allerlaatste wedstrijd voor de winterstop en in deze klasse, waarover later meer. Met enige moeite kreeg ik De Nieuwe Afellay (DNA) uit zijn bed.

"Is het niet afgelast?"
- "Neen, het is niet afgelast."
"Oh, jammer."

Dat is nu de nieuwe patatgeneratie, het zijn allemaal Gordons en Jolings geworden. Maar wat was het koud, afschuwelijk gewoon. Na vijf minuten krabben konden we de auto in en het dashboard gaf -2.5 graden Celsius aan. Ik heb nog steeds geen handschoenen en moet bovendien foto's maken. Gelukkig is CasaSpider geen Gordon of Joling.

Toen we door de poort van vv Rijen slenterden vroeg Luchiano nogmaals of de wedstrijd niet afgelast was. In de kantine bevond zich een man of tien van de D4. We liepen naar de kleedkamer naast het A-veld, ons trainingsveld.

Even later kwam trainer Marco uit de kleedkamer en vroeg of ik samen met zijn dochter Tanisha de voetbalschoenen van zoon Wesley thuis op wilde halen. Die was hij vergeten. Uiteraard voldeed ik aan het verzoek en het bleek een welkome afwisseling, immers in de auto was het een stuk warmer dan buiten op het veld.

De teams waren ongeveer tien minuten bezig toen we terugkwamen en het stond nog steeds 0-0. Dat gebeurt niet vaak bij Rijen D4. Sterker nog, ze waren in de aanval. Even later gebeurde het onvermijdelijke, JEKA kwam op 0-1 en de rust ging in met 0-2. Belangrijker was wat ik bij Luchiano zag gebeuren. Hij was werkelijk overal aanwezig en zeer actief. Uiteraard gingen af en toe dingen mis, maar hij vocht als een leeuw.

Dat zien vaders graag. In de rust ging ik even op het aanpalende veld kijken bij de E8 waar buurjongen Ivar laatste man speelt. Er klonk luid gejuich, ze hadden net gescoord. Het bleek een druppel op een gloeiende plaat, de tegenstander Tuldania E2 speelde zijn kampioenswedstrijd en maakte met 18-1 gehakt van onze jongens.

Terug naar de hoofdwedstrijd. Ondanks krachtig verweer van Rijen liep JEKA niet onverdiend uit naar 0-4. Ook in de tweede helft deed Luchiano van zich spreken, hij maakte een paar uitstekende acties. Bij de corners wordt er tegenwoordig bij de kleintjes ook al hevig geduwd en getrokken, Luchiano kreeg zelfs een klap op zijn mond. Hij liep een tijdje rond met de handschoen voor zijn gezicht maar deed even later goed mee met duwen.

In de laatste minuut gebeurde het ongelofelijke, Perry rondde een mooie aanval van Rijen D4 op prachtige wijze af. Hoe lang het geleden is dat we gescoord hebben weet haast niemand meer. De jongens vierden de goal of ze de finale van de Champions League bereikt hadden.

In de auto complimenteerde ik Luchiano: "Jongen, voor deze wedstrijd geef ik je een 9. Je hebt uitstekend gespeeld." "Dus je bent trots op mij?", vroeg hij. "Ja jongen, ik ben trots op jou."

En zo is het, zeker als men bedenkt dat Luchiano nooit gevoetbald heeft. Dit was pas zijn vierde wedstrijd en de eerste waarin hij geen minuut reserve heeft gestaan. 's Middags gingen we naar Breda. Inmiddels liep hij een beetje moeilijk, de knieblessure van eerder die week begon op te spelen. We gingen direct naar de Hema om voor het hele gezin handschoenen te kopen. De winter komt eraan.

Op de website van de KNVB zie ik dat de indeling voor na de winterstop reeds is gemaakt. Rijen D4 speelt in 3e klasse D317 en gaat de volgende tegenstanders ontmoeten:

• Chaam D3
• JEKA D9
• Moerse Boys D3
• The Gunners D2
• Wernhout D4

Intern wordt er echter ook gesproken over andere indelingen. We zien het wel.

Posted by CasaSpider at 10:27 AM | Permalink | Comments (8)

Zaterdagochtend, 07:25 AM... De wekkerfunctie van mijn telefoon begint te piepen. Ik druk op Stop, sta op en loop naar de kamer van Luchiano (11).

"Wakker worden, je moet voetballen!"
- "Ik wil niet voetballen, ik wil niet..."
"Je moet voetballen, opstaan!"

Buiten is het nog donker, men kan beter in de Eredivisie spelen. Die beginnen tenminste om half drie 's middags. Beneden maak ik een mok thee en twee boterhammen met chocopasta klaar voor De Nieuwe Afellay (DNA). Om iets voor achten zitten we in de auto op weg naar Sportpark de Vijf Eiken aan de Sportparkweg 4 te Rijen. De tegenstander van vandaag is Beek Vooruit (website) uit Prinsenbeek.

In de kantine zijn de meeste voetballers van Rijen D4 reeds aanwezig, ze spelen tafelvoetbal. Om half negen vertrekken we naar Veld C, tevens het trainingsveld van deze jongens. Het is dus een echte thuiswedstrijd.

Beek Vooruit komt als eerste het veld op, gehuld in oranje shirts. De voetballers zijn gemiddeld 50 centimeter groter dan de Rijenaren, geen wonder dat ze de thuiswedstrijd met 10-2 hebben gewonnen. Zitten er soms groeihormonen in de landbouwgrond van Prinsenbeek?

Luchiano begint op de reservebank, nou ja bank. Hij is vallende blaadjes aan het vangen met de andere reserves. Ze hebben meer plezier dan de spelers van Rijen D4 op het veld. Het duurt nog tamelijk lang voordat de eerste goal (eigen doelpunt van Hasan Ali) in het net ligt, maar Beek Vooruit is duidelijk sterker.

Met name de kleine, technische voetballers zoals Sylke hebben het moeilijk tegen de fysieke overmacht. De Turkse spelers Ömer, Furkan en Alperen houden zich redelijk staande. Zij zijn ook tamelijk fors voor hun leeftijd.

Na de rust mag Luchiano het veld in. Hij loopt zich de benen onder het lijf vandaan maar is meestal niet daar waar de bal is. Ach, het is pas zijn tweede wedstrijd. Met zijn snelheid troeft hij zowaar de beste speler van Beek Vooruit een keer af, tenminste in het duel valt Luchiano en krijgt een vrije trap mee.

De einduitslag is 0-8 na een 0-4 ruststand. Het laconieke commentaar van Luchiano: "Ach, 0-8 is beter dan 1-10". Waarbij hij dus gemakshalve vergeet dat het destijds 2-10 was. Toch is hij tevreden en kijkt al uit naar de volgende wedstrijd. Een teamgenoot is gestopt met voetballen en daardoor mag Luchiano vanaf nu voor vast meedoen.

Om kwart voor elf zijn we thuis. Diana (2) is sinds vrijdagavond onafscheidelijk van haar nieuwe roze pony. Ik maak vier lekkere boterhammen met gesmolten kaas voor mezelf klaar in de koekenpan. Immers, van sporten krijgt men honger.

Posted by CasaSpider at 12:50 PM | Permalink | Comments (9)

Soms zijn de dingen een beetje mistig, op de weg en in het leven. Een kwestie van koffiedik kijken. Dat geldt ook voor de strijd tussen Barack Obama en John McCain (72!) die vannacht wordt beslist. Een uitslag die gemakkelijker te voorspellen is dan Olympique Marseille - PSV ook al geef ik de Eindhovenaren nauwelijks meer kans dan McCain. Als de wedstrijd tenminste niet afgelast wordt.

Mist of geen mist, de training van Rijen D4 gaat gewoon door. Luchiano (11) aka DNA was er vanzelfsprekend bij in zijn Afellay-shirt. Sinds de iets oudere Ruud die vergeleken met John McCain weer tamelijk jong oogt een belangrijk aandeel in de training heeft gaat het tempo omhoog. Dat is goed voor de concentratie en na afloop vond Luchiano dat het de training snel voorbij was, het mocht best een half uurtje langer duren.

Posted by CasaSpider at 8:42 PM | Permalink | Comments (4)

"Ah papa, moet ik echt naar het voetballen gaan kijken?", vraagt Luchiano (11). Wederom leg ik hem uit dat hij nu deel uitmaakt van Rijen D4. Okay, het team zit met 16 voetballertjes vol, meer mogen er domweg niet op het wedstrijdformulier worden ingevuld. Na de winterstop is de kans groot dat De Nieuwe Afellay (DNA) in het geel-groen de velden mag betreden. Over velden gesproken...

Take me down to the paradise city
Where the grass is green
And the girls are pretty
Take me home (Oh, won't you please take me home)

Gek, sinds gisteren luister ik vooral naar dit nummer van Guns N' Roses maar nu terzake. "We gaan naar iedere training en naar iedere wedstrijd. Zo laat je aan de trainers en je team zien dat jij erbij hoort." Mijn argumenten maken weinig indruk maar oh, wat is het toch heerlijk om de ouderlijke macht uit te oefenen en mijn zin door te kunnen drijven.

Om tien uur gaan we met zijn allen boodschappen doen, naar Zeeman, Hans, Primera en Albert Heijn. Het is druk. Ineens hoor ik de toon van een inkomend bericht op mijn mobiel, een gemiste oproep. Of ik trainer Marco met spoed wil terugbellen. "Ja, met Marco hier. Luister, Luchiano mag vandaag meedoen. Zorg dat hij om half twaalf op het veld van SAB is. Voetbalschoenen, scheenbeschermers en spullen om te douchen moet hij meebrengen, voor de rest wordt gezorgd."

Als ik het nieuws aan Luchiano vertel is hij door het dolle heen. Ook Lucy is blij verrast. Nu moeten we opschieten, het is al kwart voor elf. Juist als je haast hebt zijn de rijen overal langer, dat zul je altijd zien. Om kwart over elf zijn we thuis, vantevoren hebben we de taken verdeeld. Ik doe de bederfelijke boodschappen in de koelkast, stop Diana's (2) wandelwagen in de kofferbak en programmeer de TomTom. Lucy en Luchiano verzamelen de benodigde voetbal- en douchespullen.

We gaan op pad. Om kwart voor twaalf rijden we het terrein van SAB aan de Ruitersboslaan 57 te Breda op. Trainer Marco loodst Luchiano naar de kleedkamer. Wij blijven wachten tot hij voor het eerst in voetbaltenue verschijnt, een mooi moment.

Luchiano begint als reserve en dat is logisch. We maken van de gelegenheid gebruik hem samen met zijn moeder te portretteren. Trainer Marco vertelt dat het KNVB-pasje voor Luchiano juist die dag is gearriveerd en laat het ons zien. Na ongeveer een kwartier, het staat inmiddels 2-0 voor SAB, mag hij erin. Trainer Yusuf geeft hem de laatste instructies.

Overenthousiast rent hij van de ene naar de andere kant en terug. Na vijf minuten is het tempo er wel een beetje uit. Hij is bekaf en Diana speelt met een hondje.

Net als bij autorijden is kijken erg belangrijk bij voetbal. Wie goed kijkt hoeft minder te lopen, zo is het nu eenmaal. Maar dat hoeft men niet meteen te weten. Toch heeft Luchiano een aantal nuttige balcontacten.

Het weer wordt steeds guurder en hij krijgt het koud, vooral aan zijn handen. 's Morgens hebben we speciaal handschoenen gekocht maar die wist hij niet op tijd te vinden. Ze zitten gewoon in zijn tas. Wat dat betreft doet hij denken aan de magistrale Romario die van september tot april met een zwarte maillot en handschoenen speelde.

SAB D2 is het enige team waartegen Rijen enige kans maakt. Thuis werd geflatteerd met 2-4 verloren. In deze wedstrijd krijgt Rijen D4 zeker zes opgelegde kansen die allemaal verprutst worden. SAB is heel wat effectiever in de afwerking en wint de wedstrijd uiteindelijk met 6-0. Leuk voor later als Luchiano international is, dan kan hij glimlachend over dit debuut verhalen.

Vanaf nu moet hij bij iedere wedstrijd zijn voetbalspullen meenemen. Als er iemand niet kan zit Luchiano bij de selectie. Over twee weken spelen we thuis in Rijen tegen Beek Vooruit. Daar is weinig eer tegen te behalen maar hopelijk doet De Nieuwe Afellay wel mee.

Posted by CasaSpider at 6:09 PM | Permalink | Comments (10)

Bij alle trainingen en wedstrijden, nou ja wedstrijden hij mag alleen nog maar kijken, van Luchiano (11) bij voetbalvereniging Rijen ben ik aanwezig. Het leuke daarvan is dat men de club, de trainers Ton, Marco en Yusuf en de voetballertjes snel leert kennen. Dinsdagavond was er geen training zo meldde Marco vorige week. Maarrrrr... de kinderen werden wel op de club verwacht voor de vertoning van een film.

De film was een weergave van het duel Rijen D4 tegen SAB D2 uit Breda, gespeeld op 20 september 2008. Het was de spannendste wedstrijd voor Rijen tot op heden, immers deze ging slechts met 2-4 verloren. De hoop was dat de kinderen door het zien van de beelden van hun fouten leerden. Daar is het niet van gekomen.

Enerzijds was de film kwalitatief niet van voldoende niveau om de aandacht vast te houden. Niet van de kinderen en zelfs niet van mij. Aanvankelijk probeerde trainer Yusuf dit met gericht commentaar ("Zie je, niemand loopt uit om aan te vallen, jullie blijven met vijf man voor de keeper staan") te compenseren maar het werd allengs moeilijker. De kinderen waren ronduit vervelend. Luchiano was gelukkig een van de uitzonderingen maar ja, hij weet natuurlijk dat hij anders nooit meer levend thuis aankomt.

De trainers zijn de slechte discipline van onze groep inmiddels tamelijk beu en dirigeerden de kinderen na afloop van de film naar de bestuurskamer. Qua uitstraling heeft zeker Yusuf geen gebrek aan autoriteit maar ook hij had het bijzonder moeilijk om de serieuze nabespreking in goede banen te leiden. Helaas moest er gedreigd worden met schorsing en zelfs uitsluiting van spelers als men op deze manier door wil gaan.

Ik ben best af en toe kwaad op Luchiano en acht mij achteraf soms en bij vlagen wel eens te streng. Nu was ik blij met de manier waarop hij zich gedraagt, okay Luchiano is net bij de club dus misschien komt het ook een beetje daardoor. Toch ben ik ervan overtuigd dat hij bij een vermanende opmerking van de trainer niet brutaal reageert. Dat is bij sommigen duidelijk anders.

"Wat doen die ouders met hun kinderen?", vraag ik mij af en denk terug aan de karatelessen van Anthony en Ivonne. Diverse malen zag ik Anthony de kinderen tot de orde roepen: "We zijn hier niet zomaar iets aan het doen, we zitten op een universiteit. De universiteit van karate. Daar moeten jullie je best voor doen, hier en ook thuis." Zijn woorden maakten indruk en herstelden de orde.

Hoe zit dat eigenlijk met discipline, mentaliteit en respekt voor autoriteit? Zomaar wat vragen. Zaterdag maar eens kijken hoe de heren in Breda optreden tegen SAB D2.

Posted by CasaSpider at 8:54 PM | Permalink | Comments (8)

Luchiano (11) is nu dus 11 jaar. Dit betekent niet dat hij er meegaander op is geworden, ja zelfs integendeel. Het kostte me de nodige moeite hem op tijd klaar te laten zijn voor de boodschappen bij Albert Heijn. We waren pas om 11:10 terug en moesten meteen weer weg. Rijen D4 speelde uit tegen BSV Boeimeer D3 uit Breda.

De thuiswedstrijd was eerder verloren gegaan met 1-10, eens kijken hoe we er zes weken later voor staan. We waren tien minuten te laat. "Ik gok dat het al 3-0 is", zei de Feyenoord-supporter in mij. Het viel mee want het stond pas 1-0. Boeimeer was echter veel sterker, de ene na de andere prachtige voorzet werd op schlemielige wijze door de blauw-witte spitsen gemist. Toch stond het na een minuut of 20 eenvoudig 3-0 voor de thuisclub.

Aan het einde van de eerste helft kwam Rijen onverwacht sterk opzetten. Ze kregen zelfs een penalty die door de reusachtige Boeimeer-doelman knap werd gepareerd. Opvallend is trouwens hoe professioneel er gelet wordt op overtredingen en met name buitenspel. In de rust vroeg de trainer ons mee in de kleedkamer.

De kleedkamer was een puinhoop, de ploeg die er voor ons gebruik van maakte had een bal in het toilet gegooid, dingen beklad en bovendien in de tassen van de Rijen-spelers gerommeld. Gelukkig was er alleen eten en drinken ontvreemd maar leuk is het niet.

In de tweede helft liep Boeimeer al snel uit naar 6-0. Wederom zakten ze daarna in en kwam Rijen sterk terug. Inmiddels was het 7-0 maar toen kwam het moment van sterspeler Sylke. Hij stond op rechts al vrij dicht bij de achterlijn. "Hoe moet hij die lange doelman verschalken, passen of schieten?", vroeg ik mij af. Sylke schoot de bal met een prachtige lob in de linker bovenhoek. Een zeer verdiende goal. Luttele seconden later floot de scheidsrechter af.

Luchiano filosofeerde nog wat over de shirts van Rijen. "Zie je, de Rabobank is sponsor van Rijen! Is die rijker dan de sponsor van Ajax?" De bank zal in ieder geval niet omvallen door de kosten van de voetbalclub uit Rijen. "Waarom heeft Rijen geen rugnummers?", was de volgende vraag. Een goede vraag trouwens waar ik geen antwooord op wist. Wel is het handig in het geval van gele en rode kaarten.

Volgende week moeten we naar Oosterhout. "Daar hebben we kans", zei de trainer, immers de thuiswedstrijd was slechts met 2-4 verloren gegaan. Dat belooft wat. Nu maar hopen dat het net zulk prachtig weer is als vandaag. We waren net thuis toen buurjongen Ivar voor de deur stond om met Luchiano te voetballen. Hij had die ochtend in Tilburg gespeeld met de E8. "En?", vroeg ik. "6-1 verloren", zei Ivar. De mannen van vv Rijen weten in ieder geval wat verliezen is.

Posted by CasaSpider at 2:53 PM | Permalink | Comments (5)

Eindelijk... is het zover. Luchiano (10) is lid van vv Rijen en ingedeeld bij de D4. Toen we zondag het goede nieuws hoorden keek ik direct op de website van vv Rijen, onstaan in 2003 uit een fusie tussen EVV'58 en sv RAC. Het is een team met potentie dat eufemistisch gezegd wel wat versterking kan gebruiken. De wedstrijden tot heden verliepen als volgt:

11.10.2008 Rijen D4 - Oosterhout D3 2-7 (beker)
04.10.2008 Rijen D4 - Advendo D3 1-10
27.09.2008 JEKA D7 - Rijen D4 7-1
20.09.2008 Rijen D4 - SAB D2 2-4
13.09.2008 Rijen D4 - Boeimeer D3 1-10
06.09.2008 Beek Vooruit D3 - Rijen D4 10-2
30.08.2008 Rijen D4 - Boeimeer D4 2-2 (beker)

Dit resulteert in de volgende tussenstand. Tsja, wat kan men ervan zeggen. De trainingen zijn op dinsdag- en donderdagavond van 18:30 tot 19:30 en dinsdag 14 oktober 2008 gaat de annalen in als de eerste trainingssessie van Luchiano bij vv Rijen.

We meldden ons bij trainer Ton en er waren inclusief Luchiano slechts zes spelers aanwezig, vermoedelijk vanwege de herfstvakantie. Een aantal kinderen kende hij al: Alperen en Ivar van de Sint Jozefschool en overbuurjongen Perry maar die was die avond niet aanwezig.

Eerst moesten de jongens een rondje om het veld lopen, vervolgens was er een spel om de balbeheersing te verbeteren en daarna schieten op goal. De laatste 25 minuten mochten ze een partijtje spelen, drie tegen drie. Luchiano verraste me, hij is veel sneller dan ik voor mogelijk had gehouden en speelde een uitstekende partij.

Bij de 9-2 had hij maarliefst zes goals voor zijn rekening genomen. Bij het tweede doelpunt speelde hij zijn tegenstander heel listig uit.

De vader van Ömer kwam bij me staan en we kletsten wat. "Die zoon van u is snel", was zijn commentaar. Op zeker moment had Luchiano de bal afgepakt en vervolgens kwam zijn tegenstander hard in. Ik hoorde de schoen op de scheenbeschermer knallen.

O ja, scheenbeschermers. In mijn tijd hadden wij die niet nodig maar tegenwoordig is het een vereiste. Zondagavond was buurjongen Ivar op bezoek en die vertelde ons dit nieuwtje. Maandag na het werk reed ik daarom snel met Luchiano naar Breda om scheenbeschermers, kousen en een trainingspak te kopen.

Na afloop van de training was Luchiano bekaf en dat is ook de bedoeling. Hij was blij dat hij niet naar huis hoefde te fietsen maar lekker in de donkerzwarte Volkswagen Jetta kon stappen. Donderdag mogen we weer. Jammer genoeg zit het team vol, dus wedstrijden zitten er vooralsnog niet in. Volgens de coördinator is dat na de winterstop wel anders, veel kinderen houden het dan voor gezien. We zien het wel.

Posted by CasaSpider at 8:52 PM | Permalink | Comments (8)