CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Bijna schreef ik onze Zuiderburen maar dat zijn de Venezolanen en ik bedoel de Belgen. De Belgen hebben een fanatieke voorliefde om voor elk vreemd woord een Nederlands woord te gebruiken dan wel te verzinnen.

De Zuid-Afrikanen kunnen er ook wat van. Toevallig stuitte ik op Die Burger waarin een artikel staat over de kansen van Miss Universe 2005 Zuid-Afrika, Claudia Henkel. Claudia behoorde niet tot onze favorieten maar deed het in de polls kennelijk niet slecht.

Mej. SA is wedders se keuse om met kroon weg te stap

Dit blyk dat Claudia Henkel, Mej. Suid-Afrika, 'n gunsteling is om môre-aand die Mej. Heelal-kroon te verower.

(...)

Volgens Carreira het Henkel 'n ongelooflike "verhoogteenwoordigheid" en "ster-kwaliteit". Henkel is luidens berigte 'n gunstelingkeuse van die beroepswedders. Haar kanse was gister 14/1 en 16/1, en haar grootste kompetisie kom in die vorm van Mej. Kanada, Natalie Glebova, wie se kanse op 7/1 en 10/1 geskat word.

Mejuffrouw Heelal, hoe komt men erop. Claudia Henkel eindigde op de 11-de tot en met 15-de positie. De kansen van Mej. Kanada werden aanzienlijk accurater geskat.

Posted by CasaSpider at 1:10 PM | Permalink | Comments (6)

De Miss Universe verkiezing 2005 hield ons al een aantal weken bezig. Het verzamelen van foto's en informatie van de kandidates voor lachicamerengue.com is een time-consuming proces, maar gelukkig niet vervelend om te doen.

De verkiezing werd gehouden in Bangkok, Thailand. Het was vooralsnog niet geheel duidelijk wanneer. Op sommige plaatsen stond 30 mei, op andere 31 mei. Om commerciele redenen is ervoor gekozen om de uitzending op prime-time te laten plaatsvinden in onze time-zone. Onze time-zone is Caracas/La Paz, maar ook New York ligt op deze lijn.

Gevolg hiervan was dat het circus in Thailand op 31 mei om acht uur 's morgens plaatsvond. Dat staat gelijk aan 30 mei negen uur 's avonds op Curacao. Ach, er zijn ergere dingen om mee wakker te worden.

Natalie Glebova uit Canada was de eerste dame op onze Miss Universo 2005 pagina. Onmiddellijk zag ik haar schoonheid en gaf haar drie sterren. Eerlijk gezegd vond ik Monica Spear uit Venezuela nòg een heel klein tikkeltje mooier, maar zij overschreed de tijd bij het beantwoorden van de vragen. Een vijfde plaats viel Monica ten deel.

Onze lokale favorieten waren Rychacviana Coffie (Curacao) en Renata Soñé (Dominicaanse Republiek). Rychacviana werd helaas in de voorrondes uitgeschakeld, Renata haalde de finale en werd uiteindelijk derde.

Beide dames hebben echter fouten gemaakt. Renata droeg de verkeerde jurk, dat zagen Lucy en ik direct. Hoe mooi zij ook is, naast de oogverblindende witte jurk van Natalie Glebova stak zij flets af.

Bij Rychacviana Coffie ging het mis in de promotie. Er waren geen foto's en er was geen verhaal. Ik ben er 100% van overtuigd dat met het op de juiste wijze onder de aandacht brengen van foto's en verhalen Rychacviana aanzienlijk veel meer kans had gehad om bij de laatste 15 te komen. Lachicamerengue heeft zelfs geheel belangeloos hulp aangeboden, hier werd helaas niet op gereageerd.

Niet getreurd, want ik kan mij goed vinden in de uitverkiezing van Natalie Glebova. Alle 15 finalistes, aangevuld met een groot aantal schoonheden, zijn te vinden op onze Miss Universo 2005 pagina.

Posted by CasaSpider at 6:32 AM | Permalink | Comments (6)

Ieder jaar organiseert de Rotary Club Curacao een soort van vlooienmarkt bij het Wilhelminaplein. Doel is het inzamelen van gelden voor de Rotary projecten. Kinderen en volwassenen mochten tegen betaling midget-golfen, op de Kop van Jut slaan en nog een aantal andere leuke activiteiten uitvoeren.

Er was ook een grote doorlopende loterij. Om de tien minuten werden er lootjes verkocht voor een fiets, een telefoon of een televisie. Vervolgens werd er aan een groot rad gedraaid om de winnaar te bepalen.

Luchiano's klasgenoot Nathan was er ook en de twee kinderen waren druk bezig om lootjes van de grond op te rapen. Het lot dat Luchiano (7) gekocht had leverde niets op. De speaker vroeg steeds vrijwilligers om aan het rad te draaien.

Dat wilde Luchiano ontzettend graag. Voor mij is het grappig om te zien dat waar het jong normaal altijd de kat uit de boom kijkt hij 180 graden verandert als hij echt iets wil.

"Ga maar in de buurt van het rad staan", adviseerde ik. De volgende draaironde ging van start. Speaker: "Wie wil er komen draa..." en daar kwam Luchiano het podium al opgestormd. Met duidelijke stem noemde hij zijn naam, leeftijd en juffrouw van school.

De jongens bleven lootjes zoeken. Er werd wederom een fiets verloot. Nathan vroeg drie gulden aan zijn moeder en kwam even later met een lot terug. Luchiano keek dat eens aan en vroeg aan mij of hij alsjeblieft ook nog één lot mocht kopen. Dat kon ik niet weigeren.

Zijn eindcijfer was 09. "Als ik die fiets win word ik gek!", zei Luchiano. Het rad begon te draaien en stopte bij 43. Tenminste zo leek het. Door de wind draaide het rad terug en nog een heel eind ook. Ik zag nummer 9 verschijnen en warempel (warempel?) daar bleef het rad staan. We konden het allebei niet geloven. Luchiano rende met zijn lot naar de speaker en nam een grote kartonnen doos met daarin een fiets die nog in elkaar gezet moest worden in ontvangst.

Hij was door het dolle heen. Op weg naar de auto, zo'n fiets is overigens nog knap zwaar, riep hij steeds maar: "Die smile gaat de hele dag niet meer van mijn gezicht!"

Vandaag gaat Lucy proberen de fiets in elkaar te zetten.

Posted by CasaSpider at 6:35 AM | Permalink | Comments (22)

Het laatste item van iedere Raymann is laat show is het optreden van een band. Meestal haak ik op dat moment af, het is al laat en het zijn vaak niet de beste artiesten die langskomen.

Het optreden van De Jeugd van Tegenwoordig met hun hit Watskeburt heb ik echter helemaal uitgekeken. Deels uit fascinatie, deels doordat het een pakkend nummer is. Fascinatie omdat de tekst in straattaal is, een normaal mens begrijpt er niet veel van. En watskeburt is een erg leuk woord.

Het refrein:

Je bent een sjembek dat zeurt
Maar je weet niet watskeburt, watskeburt, watskeburt
Je bent een MC dat front
Maar je komt niet tot de grond, tot de grond, tot de grond
Je bent een MC met crown
Maar je weet niet wat is niou, wat is niou, wat is niou
Je bent een sjembek zonder klauw
En je bent niet 'bout it 'bout, 'bout it 'bout, 'bout it 'bout

De Nederlandse taal is duidelijk aan verandering onderhevig. Op televisie zag ik niet lang geleden een item over Sranan Tongo, de taal uit Suriname die vroeger alleen op straat werd gesproken, maar nu meer en meer invloed krijgt. Niet alleen in Suriname maar ook in Nederland.

Het Sranan Tongo lijkt zich te ontwikkelen tot het communicatiemiddel in de grote steden tussen mensen van uiteenlopende bevolkingsgroepen. Turkse, Marokkaanse, Afrikaanse, Indische middenstanders schijnen hun klanten en elkaar steeds vaker in het Sranan Tongo aan te spreken.

Het televisie-item was naar aanleiding van de introductie van het Prisma Sranan Tongo woordenboek. Er bestaan overigens diverse online-woordenboeken Sranan Tongo/Nederlands. Dit vind ik een hele mooie, vooral de navigatie is erg goed uitgevoerd.

Soko, Soko staat er alleen niet in.

Posted by CasaSpider at 9:49 AM | Permalink | Comments (21)

Luchiano (7) is een exponent van onze consumptiemaatschappij. Het leven draait al snel om Cartoon Network, de Gameboy en de computer in het algemeen. Wij hadden vroeger De Meccanodoos, maar of ik daar nu echt zoveel mee speelde?

Feit is dat er vroeger meer boeken gelezen werden dan nu. In een land als Cuba waar het onderwijs zich op een hoog nivo bevindt maar computes, gameboys en electriciteit schaarse goederen zijn wordt nog steeds ontzettend veel gelezen. Mijn stelling is dat lezen goed is voor het concentratievermogen en de fantasie.

Hoogste tijd om Luchiano te stimuleren meer te lezen. Curacao beschikt over een moderne Openbare Bibliotheek. Voor kinderen tot 17 jaar is het nog gratis ook. Volwassenen betalen 15 gulden (minder dan 7 Euro) per jaar, eigenlijk voor niks dus.

Luchiano werd ingeschreven en we liepen de trap op naar de kinderafdeling. Luchiano had nog wel oog voor het grote aquarium dat op de afdeling stond, de computerhoek met een stuk of zes mooie computers ontging hem vreemd genoeg. Even later keerden we met drie boeken terug.

Misschien wordt Lucy de volgende keer ook wel lid. Op de volwassenenafdeling staan computers en tevens leent men video's, cd's en talencursussen uit. De website geeft veel informatie. In principe kan men zelfs zien welke boeken men heeft geleend en wanneer ze terug moeten worden gebracht. Dat is mij helaas nog niet gelukt. Ook de navigatie is voor verbetering vatbaar.

Toen we het pand wilden verlaten was er een (piep)klein incidentje. Een man met lang grijs haar en een wit t-shirt stond bij de uitgang het bord met de openingstijden boven hem aandachtig te bestuderen. Hierdoor stond hij een beetje in de weg. Een medewerker van de bibliotheek sprak hem aan en posteerde zich naast hem. Om voor te doen hoe hij in de weg stond.

Maar nu was de uitgang daadwerkelijk geblokkeerd. Mijn "Sorry, mag ik even passeren?" werd domweg genegeerd. De bibliotheekmedewerker was stukken irritanter dan de man met lang grijs haar en het witte t-shirt. Die bleef vervolgens provocatief staan. Volgens mij houdt hij het wel vol tot sluitingstijd.

Ja, ja, bij de Openbare Bibliotheek is het te doen!

Posted by CasaSpider at 12:58 PM | Permalink | Comments (14)

Het Brionplein ook wel Awasa genoemd te Otrabanda, donderdagavond 26 mei 2005. Alles wat met politiek en vakbond te maken heeft riep het Curacaose volk op om hier naartoe te komen. Voor het eerst sinds lange tijd stonden alle politieke partijen en de vakbonden op één lijn. De door Rita Verdonk bedachte vermaledijde Toelatings- en Verwijderingsregeling voor Antillianen moet van tafel.

Toen wij tegen zevenen het Brionplein opliepen was het redelijk druk. Het programma was al in volle gang en bestond uit een mix van toespraken en muziek. Opvallend was het grote aantal Curacaose vlaggen, de Antillen bestaan nu eenmaal niet. De sfeer was uitstekend, de sprekers enthousiast.

De eerste spreker die wij hoorden belichtte zijn standpunt vanuit de bijbel. Hij was dan ook een dominee als ik mij niet vergis. Hoe is het mogelijk dat een groot en rijk land als Nederland zo omgaat met haar eigen Rijksgenoten? Hiervoor is volgens de bijbel maar één woord: barbaars!

Ik zag spandoeken en kartonnen borden met meestal Rita Verdonk erop en Alexander Pechtold als een goede tweede. Gerrit Zalm was onterecht afwezig. Als ik aan dit drietal denk strijden de woorden onmenselijk, harteloos en hypocriet om voorrang. Welk bijvoeglijk naamwoord bij welke minister hoort mag men zelf invullen.

Luchiano (7) vond er allemaal niet zoveel aan. Hij kon vanwege zijn geringe lengte ook niet veel zien. Om acht uur gingen we daarom naar huis. We lazen nog wat in de Donald Duck en van negen tot één uur werkte ik aan de laatste CasaMovie. Hopelijk is mijn poging om het gevoel wat op Curacao leeft erin te leggen, ook voor Nederlanders in Nederland.

Om met Martin Luther King te spreken: "I have a dream!" Een droom dat er in Nederland een ommezwaai ontstaat qua mentaliteit. Als Antillianen en andere groeperingen die in het verdomhoekje zitten daadwerkelijk geholpen worden en kansen krijgen levert dit op langere termijn een win/win situatie op. En bespaart het nog geld ook.

Download Korsou kontra Verdonk (Right mouseclick, Save Target As...) for free!
Size: 9,566,584 bytes.
Duration: 4.26 minutes.

Uiteraard is deze CasaMovie binnenkort ook in Google Video te aanschouwen.

Explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Posted by CasaSpider at 6:05 AM | Permalink | Comments (16)

Hoe merkt men het, dat men al bijna tien jaar weg is uit Nederland? Dat men al bijna tien jaar op Curacao woont?

• Doordat men nul jassen bezit laat staan winterkleding.
• Doordat men steeds vaker moet nadenken of er het of de voor een zelfstandig naamwoord moet.
• Doordat de Champions League finale tussen AC Milan en Liverpool compleet aan hem voorbij is gegaan.
• Doordat het aanvliegen op Hato International Airport betekent dat men weer thuis is.
• Doordat men vanavond aanwezig is bij de demonstratie op het Brionplein tegen de onzalige plannen van Rita Verdonk.

Posted by CasaSpider at 1:11 PM | Permalink | Comments (14)

We reden over de Schottegatweg (Ring) volgens mij richting Cerito, maar dat kijk ik morgen wel even na. Het was vlak voor het nieuws van half een. De tijd werd door Radio Hoyer opgevuld met Message in a Bottle van The Police.

Op de achterbank werden de oren gespitst en even later gaf Luchiano (7) te kennen dat dit nummer echt op zijn CD moest. "Weet je wel hoe oud dat nummer is?", vroeg ik hem om meteen zelf het antwoord te geven: "1979!"

"Zo oud?", klonk het op de achterbank. Ja, zo oud. Het nummer klinkt qua muziek eigenlijk nog best hip. De tekst is daarentegen duidelijk uit de vorige eeuw.

I’ll send an s.o.s. to the world

Bij het horen van deze regel uit het refrein vervormde het s.o.s. zich in mijn hoofd automatisch tot het meer eigentijdse SMS. We hadden het nog even over Morse en de betekenis van SOS. Kort-kort-kort, lang-lang-lang, kort-kort-kort (...---...) en Save Our Souls.

Verder maakte Luchiano zich nog enige zorgen hoe de brief uit de fles gehaald moest worden. Laatst hadden we het omgekeerde probleem. Hoe krijg je een modelbootje in een fles. Flink proppen is mijn eerste gedachte.

Sting is vermoedelijk een echte vrouwenman. Ik heb er nooit veel mee opgehad en zijn solo-carriere boeit me niet zo. Sommige nummers van The Police zijn echter gewoon klassiekers. So Lonely herinner ik me nog goed uit mijn studententijd. En dan met name in de Utrechtse studentendisco Woolloomooloo. Veel vrouwen zijn vreemd genoeg nogal idolaat van Sting, de huidige versie.

Met Limewire was Message in a Bottle snel gelocaliseerd. Als toegift deed ik er Roxanne bij. Na het beluisteren van dit nummer was Luchiano's commentaar: "Boring!"

Posted by CasaSpider at 1:47 PM | Permalink | Comments (16)

Het hing al een beetje in de lucht. Nadat de PLKP onder leiding van Errol Cova uit de Landsregering (Nederlandse Antillen) was gezet behield de coalitie een minieme meerderheid en kon dus doorregeren.

Nu is de PLKP op eigen initiatief uit de Eilandsraad, de regering van het eiland Curacao, gestapt. Hierdoor komt de coalitie twee zetels tekort voor een meerderheid.

Bemanning voor deze zetels kon gevonden worden bij twee eenmans-fracties: de LNPA (Lista Ni Un Paso Atras) van Nelson Pierre en de van Frente Obrero (FOL) afgescheiden Rignald Lak. Dit is niet gelukt en daarmee is de Eilandsregering gevallen.

De Papiamentstalige kranten brengen dit soort berichten op plastische wijze. Iedere partij is verbonden met een kleur. Zo is de PAR van premier Etienne Ys de gele partij. De Vigilante schreef met een grote kop: "De regering is ontploft als een gele pompoen". Over de toenaderingspoging tot Nelson Pierre: "Pierre hoeft de shoarma van de PAR niet".

Voor de volledigheid de huidige zetelverdeling in de Eilandsraad, er zijn 21 zetels in totaal:

• 7 - Frente Obrero, eigenlijk 8 maar Rignald Lak heeft zich afgescheiden
• 5 - PAR
• 3 - PLKP
• 2 - PNP
• 2 - MAN
• 1 - LNPA
• 1 - Rignald Lak

De coalitie bestond uit PAR, PNP, PLKP en MAN. Zij beschikte derhalve over 12 van de 21 zetels. De PAR heeft reeds aangegeven in de oppositie te gaan. Frente Obrero leidt de formatiebesprekingen.

Posted by CasaSpider at 12:26 PM | Permalink | Comments (10)

In sommige opzichten is Luchiano (7) bijzonder actief en leergierig. Bijvoorbeeld als het gaat om het downloaden van mp3's of het bekijken van filmpjes waar hij de hoofdrol in speelt. Verder interesseert hem alles wat met de computer te maken heeft. Laatst zag hij mij een verhaaltje schrijven. Als tekst-editor gebruik ik UltraEdit. Luchiano moet het doen met het aloude Notepad en Wordpad.

"Ik wil ook die UltraEdit!", kreeg ik te horen. Vervolgens zeurde Luch (spreek uit: Loetsj) me de kop gek wanneer ik nou UltraEdit op zijn computer ging installeren. Na de installatie was hij dolgelukkig en ging meteen alle opties uitproberen. UltraEdit kan tekst hexadecimaal weergeven. Even later declameerde hij hele zinnen hexadecimaal. Ja, alsof ik dat als taal spreek.

In sommige opzichten is Luch een lui varken. Zo houdt hij helemaal niet van schrijven, laat staan verhalen. "Heb je nog iets leuks meegemaakt dat ik op mijn weblog kan zetten?", vroeg ik hem. Waar heb je anders kinderen voor. "Neen", luidde het korte antwoord. "Maar ik zal erover nadenken." Ja, ja, die kennen we.

Even later in Yahoo Messenger:

Casa Spider: En Luch... heb je al iets leuks voor mijn weblog bedacht?
Casa Spider: O, je bent zeker heel druk aan het schrijven...
Casa Spider: Ik zal je niet storen zoon!
Luchiano: ja waarom schrijf jij niet over ultra edit dat ik heel blij was
Casa Spider: Als jij dat nou eens doet... dan ben ik nog veel blijer...
Luchiano: een korte
Casa Spider: Ok, dat mag...
Luchiano: luchiano was blij waneer zijn vader een ultra edit op zijn computer heeft gedounloud toen meteen schreef hij tien zinnen op en geefte zijn vader een zoen: verhaal luchiano

In welke klas beginnen die kinderen eigenlijk opstellen te schrijven?

Posted by CasaSpider at 1:37 PM | Permalink | Comments (22)

Zaterdagmiddag gingen we bij Roland op bezoek in het Monseigneur Verriet instituut. We wandelden het complex binnen en Lucy zei meteen: "Hé, Roland ligt zeker binnen." We zagen namelijk geen bed buiten voor de TV staan. "O nee, hij zit aan tafel!", vervolgde zij verrast.

Roland zat inderdaad in een rolstoel aan tafel met een dik boek voor zich. Zijn telefoon lag voor hem. Dat zijn in één keer drie grote verbeteringen ten opzichte van vorige week. Toen hield hij het zitten in een rolstoel nog maar heel even vol, kon hij niet lezen of beter gezegd de bladzijden omslaan en was het indrukken van de kleine toetsen op zijn telefoon nog te hoog gegrepen.

Grote vooruitgang dus! Roland ziet er ook erg fris en fit uit, waarover later meer. Ondanks de vooruitgang is het eind van het revalidatietraject nog niet in zicht. Hij heeft nu iets meer gevoel in zijn benen, maar kan daar nog vrijwel niets mee. Ook schrijven is nog niet echt mogelijk. Het zijn heel elementaire dingen waaruit de mate van herstel blijkt.

Het eerstvolgende grote doel is het zelfstandig in en uit een auto kunnen stappen. Op dat moment mag hij namelijk een weekend naar huis. Dit doel ligt echter zeker nog enige weken verder.

Behalve aan lichamelijke vooruitgang kan men ook veel aflezen aan de geestelijke toestand van een patient. In Rolands geval gaat het snel op dat gebied. Hij lijkt in vele opzichten nogal op Louis van Gaal en deelt met hem eigenschappen als eigenwijsheid en stijfkoppigheid.

Vlak na ons kwamen zijn vrouw Barbara en dochter Kyra aanlopen/-rijden. Zij bespraken wat praktische zaken en Roland had nogal wat commentaar. "Die broek is te kort" en "Nee, ik kan geen sportschoenen aan want mijn tenen staan krom".
"Zie je", zei Barbara tegen mij, "hij wordt weer helemaal de oude!"

Dat bleek even later nogmaals. Die ochtend was Rolands haar na drie maanden eindelijk eens geknipt. Een kennis was daarvoor naar het Verriet gekomen en het moet gezegd, hij ziet er een stuk frisser uit met zijn nieuwe coupe. Klik op de foto voor groter. Barbara keek mij aan en zei: "Ja, en dan te bedenken dat ik eergisteren nog tegen hem heb gezegd dat hij zijn haar moest laten knippen. Maar toen wilde hij niet. En de volgende dag zegt Noëlle het en prompt doet hij het."

Roland onderbrak haar: "Nietes, ik wilde het zelf!"
Barbara: "Wel waar, toen Noëlle het zei wilde je pas!"
Roland: "Helemaal niet waar, het was mijn idee!"

Het gaat duidelijk een stuk beter.

Luchiano (7) bracht de tijd door in de speeltuin van het Verriet, dat vindt hij prachtig. Lucy nam al snel Kyra van Barbara over en nam haar ook mee naar de speeltuin. Later gaf ze haar een flesje yoghurt met sinasappelsap. Inmiddels was Natascha ook aangeschoven. Het was er best gezellig, het enige dat ontbrak waren een paar flessen Westmalle.

Het liep tegen zessen en wij moesten nog naar Punda om de sportbroek die Lucy mij voor mijn verjaardag had gegeven te ruilen. Hij paste namelijk net niet. Hopelijk blijft Rolands herstel zo spoedig verlopen als tot dusverre, dan kunnen we binnenkort een potje klaverjassen.

Alle posts over Roland en Guillain-Barré Syndroom (GBS) staan in de Category Roland en GBS.

Posted by CasaSpider at 11:04 AM | Permalink | Comments (14)

Het is heel vreemd, maar Nederlanders zijn niet dol op Miss Universe verkiezingen. Curacaoenaars daarentegen zien het evenement als een spannende voetbalwedstrijd. Als onze kandidate Rychacviana 'Vantje' Coffie straks in bikini voorbij komt lopen wordt er geschreeuwd en gegild.

Stelling: Alleen volkomen natuurlijke vrouwen zonder siliconen en andere hulpmiddelen mogen meedoen aan de Miss Universe verkiezing.

Om twee redenen ben ik het niet met deze stelling eens.

1. Het gebruik van siliconen in met name de borstpartij zou gelijkenis vertonen met het gebruik van doping door bijvoorbeeld wielrenners. Over smaak valt te twisten, maar een feit is dat veel mensen (mannen en vrouwen) iets grotere borsten aantrekkelijker vinden dan heel kleine exemplaren. Als nu alleen vrouwen zonder siliconen aan de Miss Universe verkiezing mee mogen doen ontstaat de vreemde situatie dat zij geen doping mogen gebruiken, terwijl er op straat volop gebruik van wordt gemaakt. De kans neemt hierdoor toe dat een gewone vrouw er mooier uitziet dan de Miss Universe. Dat is even gek als dat Lance Armstrong op de Alpe d'Huez plotseling voorbij wordt gereden door een kantoormannetje dat toevallig stijf staat van de doping.

2. De Miss Universe is niet absoluut de mooiste vrouw op aarde. Zij is de winnares van een verzameling vrouwen die zich in de deelnemende landen ooit voor een dergelijke verkiezing hebben ingeschreven. Met grote waarschijnlijkheid bestaat er een relatie tussen het zichzelf verfraaien van vrouwen door middel van diverse correcties alsmede het gebruik van siliconen en de wil om Miss Universe te worden. Als men nu al deze goedwillende dames uitsluit van de verkiezing wordt de verzameling kandidates aanzienlijk kleiner. Daaruit volgt automatisch dat de kans dat daadwerkelijk de mooiste vrouw ter wereld wint eveneens drastisch afneemt.

Een vrouw die Miss Universe wil worden dient voorafgaand aan de dag van de verkiezing, dit jaar 31 mei 2005, zichzelf in de picture te spelen. De wereld moet haar reeds kennen en (een beetje) van haar houden. Tot mijn verbazing besteden slechts weinig kandidates hier voldoende aandacht aan.

Dat geldt ook voor Miss Universe Curacao 2005, Rychacviana 'Vantje' Coffie. Zij heeft zeker potentie en deze uit Suffisant afkomstige schone lijkt me nog sympathiek ook. Alle kleine beetjes helpen, zo dus ook onze aan Rychacviana gewijde pagina op lachicamerengue.com.

CasaSpider en La Chica Merengue wensen onze Miss Curacao met of zonder siliconen heel veel succes op 31 mei in Thailand.

Posted by CasaSpider at 12:33 PM | Permalink | Comments (6)

De 21e eeuw kan tot dusverre niet bepaald de Eeuw van de Politici genoemd worden. In Nederland knoeien Gerrit Zalm, Rita Verdonk en Alexander Pechtold er op los. Maar op Curacao kunnen we er ook wat van.

Curacao is een groot dorp. Iedereen in de politiek kent elkaar van haver tot gort. Het aantal partijen en daarmee politieke leiders is groot en iedereen heeft op een of andere manier nog wel een appeltje met een ander te schillen. Dit is niet de beste basis voor constructieve samenwerking.

Nadat Frente Obrero (FOL) van Anthony Godett ruim een jaar geleden het veld moest ruimen in de Landsregering waren bijna alle overgebleven partijen tot elkaar veroordeeld om een coalitie te vormen. De FOL was namelijk ruim de grootste partij. Langzaam maar zeker vulde de emmer zich met irritaties. Irritaties met name tussen de roze PLKP van Errol Cova en de gele PAR van Etienne Ys.

Op zaterdag 7 mei begon de emmer daadwerkelijk over te lopen. Errol Cova bevond zich met een Curacaose delegatie in Venezuela en deed daar enige uitspraken die tot in Nederland de wenkbrauwen deden fronsen. Volgens hem is door de Nederlandse kolonisator een kolonialistisch complex opgedrongen. Een complex dat intelligent en zeer diepgaand is en waaraan zo snel mogelijk een einde dient te komen.

Voorts uitte Errol Cova zijn bewondering voor het glorieuze proces dat in Venezuela onder leiding van president Hugo Chávez en zijn Movimiento Quinta Republica (MVR) in gang is gezet. Tenslotte bedankte hij deze partij namens de Antilliaanse regering, het Antilliaanse volk, de PLKP en de Curaçaose delegatie.

Minister-president Etienne Ys was duidelijk not amused door dit staaltje van eigenmachtig handelen en riep Cova op het matje. Die vond echter dat hij absoluut niets fout had gedaan en hooguit verantwoording schuldig was aan zijn eigen partij. De vraag was welke pet Cova op had tijdens het bezoek aan Venezuela. Saillant detail is dat Cova geboren is uit Venezolaanse ouders en zowel een Nederlands als een Venezolaans paspoort bezit.

De verhouding tussen de Venezolaanse consul-generaal Lorenzo Angiolillo Fernandez en minister-president Etienne Ys is ook al niet geweldig. Begin maart was er een incident met de komst van het Amerikaanse vliegdekschip USS Saipan. Fernandez noemde dit een intimiderende actie van de Verenigde Staten gericht tegen Venezuela.

Naar aanleiding van het bezoek van de Curacaose delegatie met Errol Cova aan Venezuela had Etienne Ys wederom enige vragen voor de consul-generaal. Deze had tijdens dat bezoek namelijk verklaard dat Curacao Venezuela steunt in de strijd tegen de bedreigingen van de Amerikaanse president George W. Bush. Ys vroeg Fernandez uitleg te komen geven, maar dat weigerde laatstgenoemde omdat hij ziek was. Pas na 30 mei was hij in staat om met Etienne Ys te spreken.

Nog diezelfde middag betrapten fotografen de consul-generaal tijdens een gezellige lunch met ja daar is hij weer Errol Cova en wat mensen van de Amstel Brouwerij. De zieke Hernandez proostte gezellig met een flesje Amstel Bright. Dat Amstel bier moet toch wel een bijzonder geneeskrachtige werking hebben.

De verhouding Ys-Cova was door de ontwikkelingen praktisch onhoudbaar geworden. De PAR eiste bij monde van de premier het vertrek van Cova. Toen deze dat niet deed trok Ys de stekker uit het kabinet. Alle ministers dienden daarop hun ontslag in. Alle ministers behalve twee: Errol Cova en diens partijgenoot Wini Poulo, staatssecretaris van Arbeidszaken.

Dit leverde een politiek gezien unieke situatie op. Toen Etienne Ys naar buiten kwam vroeg een journalist hem: "Hebben we nog een regering?", waarop Ys antwoordde: "Helaas wel!"

Ook in Nederland werd verbaasd gereageerd op deze toestand. Harry van Bommel (SP): "Onbegrijpelijk wat Cova doet. Hij schaadt het belang van de Nederlandse Antillen, zeker nu met de terugkeerregeling voor Antillianen. Hij zit er voor zijn eigen belang. In Nederland hebben we ook wel van die figuren die nog niet met een stok uit het pluche zijn te slaan."

Uiteindelijk werd in de Staten een motie van wantrouwen tegen Errol Cova ingediend. Wat volgde was een klucht waarin Cova om uitstel vroeg en over en weer beschuldigingen werden geuit. Ook de zaak Omayra Leeflang werd erbij gehaald. Uiteindelijk werd de motie met 12 stemmen tegen 10 aangenomen. Gelukkig had Cova vooraf gesteld de uitspraak te respecteren.

Voor de PAR is het een Pyrrusoverwinning. Leonard Coffi stemde ondanks dat hij lid is van de PAR tegen de motie. Inmiddels is hij geswitched van de PAR naar Frente Obrero (FOL). Hij behoudt echter zijn zetel.

Bovenstaande slaat allemaal op de Landsregering, de regering van het Land de Nederlandse Antillen. Het uitstappen van de PLKP en het overlopen van Coffi kan hier nog net door de coalitie worden opgevangen. Uiteraard blijft het aftreden van Errol Cova niet zonder gevolgen voor de Eilandsraad, de regering van het Eiland Curacao. Zonder PLKP verliest de coalitie hier haar meerderheid en moet proberen Nelson Pierre (LPNA) en Rignald Lak erbij te krijgen om door te kunnen regeren.

Gelukkig zijn er absoluut geen belangrijke dingen die dringend aangepakt moeten worden op het eiland. Vrijdagmiddag is het weer Happy Hour en het zonnetje schijnt.

Posted by CasaSpider at 6:34 AM | Permalink | Comments (13)

Op Koninginnedag stuurde ik een paar foto's in naar het Algemeen Dagblad. Bij grote evenementen vraagt deze krant om foto's uit de hele wereld. Een paar dagen later kreeg ik een aardig mailtje van het AD waarin stond dat mijn foto De Koning van Punda was uitgekozen om in de papieren edite te worden afgedrukt.

Tevens stond erin dat een exemplaar van de krant alsmede een kleine attentie onderweg waren (was?) naar Curacao. Dat is altijd leuk om te lezen. Ik had het adres van mijn werkgever SQL Integrator opgegeven en lichtte onverwijld Office Manager Manja in. Zij beloofde mij te bellen als het pakketje arriveerde.

Met mijn jeugdige uitstraling kan ik nog zo in een Boys Band, ware het niet dat ik niet kan zingen. Jarenlang ben ik 29 gebleven, aanvankelijk met groot succes.

Het aantal gelovigen nam de laatste tijd echter flink af. Het is eigenlijk ook zo kinderachtig hè, liegen over je leeftijd. Dat moet maar eens afgelopen zijn. Op woensdag 18 mei ben ik dus 37 jaar geworden, zo dat lucht op!

Intermezzo

Op het journaal zag ik zojuist een verongelijkte Gerrit Zalm over het feit dat mensen hem niet vertrouwen met betrekking tot de Euro. "Onverkwikkelijk", noemt Zalm dat. Op het moment dat ik de minkukel in beeld zie ballen mijn handen zich onwillekeurig tot vuisten.

Gezellig, zo'n intermezzo. Op mijn verjaardag ging 's morgens de telefoon. Neen, het was niet Gerrit Zalm om zijn excuses aan te bieden. Met zoetgevooisde stem deelde Manja mij mede dat het pakketje uit Nederland was aangekomen. Dat is nog eens timing van het AD.

Met Luchiano (7) reed ik in de namiddag naar SQL Integrator. In de auto wilde hij het pakket al openmaken. Op de terugweg, na een interessant bezoek aan Centrum supermarkt te Mahaai liet ik hem begaan. Het pakket bevatte het Algemeen Dagblad van maandag 2 mei, het AD Tijdsdocument Oh, my God! over de aanval op het WTC, en het boekje Het Rotterdam van Arnon Grunsberg van Arnon Grunsberg.

O ja, er zat ook nog een soort halsband met sleutelhanger aan. Die mocht Luchiano hebben. Even later kwam hij naar me toe. "En dan zeggen ze dat ik nooit geluk heb...", zei hij. "Wat voor geluk heb je dan?", vroeg ik hem. Hij wees op een AD-penning die hij al aan de sleutelhanger had bevestigd. Met gewijde stem las hij wat er op de penning stond: "Algemeen Dagblad".

Woensdag hadden we allebei geluk.

Posted by CasaSpider at 6:52 AM | Permalink | Comments (24)

Nederland heeft met onmiddellijke ingang beperkende maatregelen ingesteld jegens Antillianen in de leeftijdscategorie 18 t/m 24 jaar. Antillianen behorend tot deze groep zijn alleen nog welkom als zij kunnen aantonen een baan te hebben dan wel dat zij een studie volgen.

De regeling druist in tegen de vrijheid die de houder van een Nederlands paspoort tot dusverre had om zich waar dan ook in het Koninkrijk der Nederlanden te kunnen vestigen. Sommige mensen stellen dat zo'n regeling in principe aanvaardbaar is, aangezien op bijvoorbeeld Curacao ook beperkende maatregelen gelden tegen Nederlanders. Sowieso moet iedere Nederlander die zich op Curacao vestigt in zijn eigen onderhoud voorzien.

Er zijn echter verschillen tussen de beperkende maatregelen van de Antillen en die van Nederland.

Ten eerste zijn de beperkende maatregelen van de Antillen afgesproken na overleg en met instemming van Nederland. Dat is een andere wijze van benaderen dan hoe Rita Verdonk dit doet: "Wij hebben de medewerking van de Antillen helemaal niet nodig met betrekking tot dit onderwerp."

Ten tweede is daar de wet van de communicerende vaten. Mensen zullen altijd daarheen trekken waar het beter is, dat is al zo sinds de Nomaden. Als iedereen op Curacao recht zou hebben op een uitkering van 5000 Euro per maand vermoed ik dat er wel een paar Nederlanders zijn die zich om die reden hier willen vestigen. Met of zonder baan. De realiteit is dat een onderstandsuitkering op Curacao ongeveer 500 Antilliaanse guldens bedraagt ofwel 217 Euro. Per maand.

Gezien de volstrekt uitzichtloze situatie waarin vele Curacaoenaars leven, een situatie waar de meeste mensen in Nederland geen voorstelling van hebben, is het goed te begrijpen dat velen de oversteek maken. Dat doen deze mensen echt niet omdat het weer in Nederland zo goed is of de mensen zo aardig. Het is de hoop op een beter leven. Asielzoekers uit Afrika die met een dergelijke motivatie naar Nederland komen worden teruggestuurd als economische vluchtelingen. Deze behandeling kan men echter niet toepassen op inwoners van het Koninkrijk der Nederlanden.

Volstrekt onbegrijpelijk vind ik de opmerkingen van Zalm en Pechtold dat deze kanslozen op Curacao veel meer mogelijkheden hebben. Zo kunnen ze hier een mooie opleiding volgen. Mensen die dit beweren zijn ofwel volslagen onwetend ofwel door en door slecht ofwel een combinatie van beide.

Ten derde speelt schaalgrootte een rol. Doordat Curacao veel kleiner is dan Nederland (150.000 vs. 17 miljoen inwoners) wordt de balans van vraag en aanbod veel sneller verstoord. Als men de werkloosheid laag wil houden heeft een kleine arbeidsmarkt al snel beschermende maatregelen nodig. Zelfs het grote Nederland neemt hiertoe soms haar toevlucht. Zo dreigt er op dit moment een dermate grote toestroom van goedkope Poolse arbeidskrachten dat dit de positie van Nederlanders in bepaalde beroepsgroepen in gevaar brengt.

Ten vierde is de positie van Nederlanders op Curacao in de afgelopen jaren reeds verbeterd. Inmiddels ben ik van rechtswege toegelaten en datzelfde geldt ook voor Lucy. Wij hoeven onze verblijfsvergunning niet meer te vernieuwen.

Concluderend mogen de beperkende maatregelen die de Antillen jaren geleden hebben ingesteld tegen Nederlanders van geen enkele invloed zijn op maatregelen die Nederland meent te moeten nemen tegen Antillianen.

Posted by CasaSpider at 6:24 AM | Permalink | Comments (23)

Toen Luchiano (7) naar Curacao kwam was hij erg bang voor water. We deden hem op zwemles en dat vond hij bepaald geen leuk uitje. Dat kan echter ook gelegen hebben aan het vroege tijdstip, zaterdagmorgen 8 AM.

Op een zeker moment kon het jong toch zwemmen en langzaam maar zeker is hij zijn watervrees aan het verliezen. Vroeger mocht ik hem bijna nooit in zee smijten. Andere kinderen vinden dat juist heerlijk. Luchiano liet het alleen toe als er andere kinderen in de buurt waren. Om indruk te maken.

Een week of wat geleden was hij met een nieuw vriendje in zee aan het spelen. Ik stelde voor om eens een salto te proberen en tot mijn verbazing stemde Luchiano toe. Het ging nog goed ook trouwens. We gingen steeds hoger. Op een bepaald moment deed hij al bijna twee hele salto's. Bijna, het werd anderhalve en Luchiano kwam hardhandig op zijn buik terecht.

Daarmee was het even afgelopen met de salto's. Hij wilde er nog wel eentje doen, maar dan voor een filmpje. Als de actie op film was vastgelegd hoefde hij namelijk nooit meer live een salto uit te voeren.

Afgelopen zondag was het zover. De angst zat er nog een beetje in dus het zijn niet zijn allerbeste salto's, maar ik doe ze hem toch niet na. Twee keer mislukte het. Laten dat nu net de fragmenten zijn die Luchiano het leukst vindt. De bloopers. Verlaat de bioscoop dus niet bij de aftiteling, er komt nog een blooper aan!

Over bloopers gesproken. Toen deze CasaMovie af was liet ik hem gewoontegetrouw aan Lucy zien. Zij vond er niet veel aan. Het was allemaal iets te braaf. "Zal ik die foto's van mij met Angeline da Silva de Goës in de aftiteling monteren?", vroeg ik daarom. "Ja, dan wordt het misschien iets interessanter", vond Lucy.

Het was een heel geknip en geplak, maar uiteindelijk had ik ze erin. Met als overgang tussen de foto's een hartje, dat vond ik wel passend. Lucy keek naar het filmpje en zag de eerste foto met Angeline verschijnen. Die kon haar goedkeuring wel wegdragen. Toen kwam het hartje als overgang naar de volgende foto. Pets! Kreeg ik een klap op mijn achterhoofd en een origineel Dominicaans scheldwoord gratis erbij.

Wat men als man ook doet, met doet het toch nooit goed...

Download Salto & Sandman at Kontiki Beach (Right mouseclick, Save Target As...) for free!
Size: 5,940,002 bytes.
Duration: 2.32 minutes.

Uiteraard is deze CasaMovie binnenkort ook in Google Video te aanschouwen.

Explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Posted by CasaSpider at 6:40 AM | Permalink | Comments (24)

Wederom had Lucy zondagmiddag geen succes met het vinden van een Chica de la Semana. Desondanks gingen de Happy Hours op Mambo en Wet&Wild gewoon door, gelukkig maar. We dronken wat bier, kletsen wat, hielden Luchiano in de gaten en keken naar passerende mensen.

Er liep een oogverblindende vrouw in een strak rood pakje langs. Al mijn quarks, gluonen en wat dies meer zij kleefden aan haar lichaam als... ja als wat eigenlijk. "Ih... ih... is dat niks als Chica de la Semana?", vroeg ik aan Lucy. "Ja, dat zou je wel willen, dat is de Miss Universe Curacao van vorig jaar!"

Het kostte me een paar minuten voor ik op haar naam kwam. Angeline da Silva de Goës zong het even later in mijn hoofd en andere lichaamsdelen. Lucy moest naar het toilet. Prompt verscheen Angeline voor de tweede maal om vlak bij ons op een tafel te gaan zitten. Zij had een cameraploeg om zich heen, waarschijnlijk voor haar programma Caribe Awe dat iedere dinsdag om negen uur op TV-11 (Dies-Un) wordt uitgezonden.

"Waar blijft Lucy toch?", spookte het door mijn hoofd. De aanblik van Angeline deed de verlegen persoon die ik in wezen ben smelten. Ik moest met haar op de foto. Gelukkig kwam Lucy er al snel aan.

Samen liepen we naar Angeline die druk in gespek was. Op het juiste moment raakte ik haar schouder en sprak haar in mijn beste Papiaments aan. Ze moest er in ieder geval om lachen. Wie raadt wat mijn openingszin was verdient een fles Duvel.

Na een paar foto's (klik op de foto voor groter) genomen te hebben namen we afscheid. Angeline da Silva de Goës, sympathiek en bloedstollend mooi. Een gevaarlijke combinatie...

Terug in ons groepje vroeg Ino wie dat wel was. Ik vertelde het hem, waarop Ino mij verraste door te zeggen dat hij haar helemaal niks vond, qua schoonheid dan. Nu zijn er ongetwijfeld ook mensen die zeggen dat de nieuwe BMW M5 een rammelbak is, maar toch stond ik even perplex. En dan ben ik notabene degene met tweemaal min zes!

In de auto op weg naar huis bleek Luchiano (7) de wijste te zijn: "Papa, jij snapt de mannen niet. Als iemand zegt dat hij haar helemaal niets vindt, dan is hij juist verliefd op haar."

Toevallig is de maand mei de maand van de Miss Universe verkiezing. Op maandag 30 mei wordt in Bangkok de nieuwe Miss Universe 2005 gekozen. Sinds vorig jaar besteedt lachicamerengue.com veel aandacht aan deze verkiezing. De afgelopen dagen heb ik diverse uren doorgebracht met het verzamelen van informatie.

Op dit moment zijn op de Miss Universo 2005 pagina al 12 landen vertegenwoordigd. Onze favorieten tot dusverre zijn Natalie Glebova uit Canada en de Noorse Helene Traasavik. De Curacaose Rychacviana Coffie is een hele mooie dame, maar ik vrees dat zij de voorronden niet overleeft.

De binnenkant van mijn hoofd is voorlopig helemaal rood gekleurd: Angeline da Silva de Goës.

Posted by CasaSpider at 6:26 AM | Permalink | Comments (21)

Situatie: Zondagmiddag, Kontiki Beach. Twee vrouwen secreten (een blond, een bruin) beiden topless en een man, een meter of vijf schuin achter mijn bedje.

Blonde secreet: "Als je een borstvergroting wil moet het niet té zijn. Een maatje groter kan wel, ik zou 75C kunnen nemen."
Bruine secreet: "Ik heb al 75C."
Blonde secreet: "Heb jij al 75C? Jouw borsten zijn anders helemaal niet groter dan de mijne..."
Bruine secreet: "Nou, als ik de jouwe zo zie..."
Blonde secreet: "Nou, ik zie de jouwe ook en die zijn echt niet groter!"

Man: "Dames, dames... geen ruzie maken. Wat voor cupmaat heb ìk eigenlijk?"
Blonde secreet: "65AA, de kleinste maat!"

Bruine en blonde secreet: "Hahaha!"

Ijzige stilte... (gedurende een half uur)

Doek.

Posted by CasaSpider at 7:48 PM | Permalink | Comments (8)

Voor de zoveelste keer probeert de androïde Rita Verdonk om een Toelatings- en zelfs Verwijderingsregeling voor Antillianen erdoor te drukken. Deze keer kennelijk met succes. Haar voorstel mag rekenen op steun van het Kabinet.

Uitspraken van de hoofdrolspelers:

Rita Verdonk: "Zij stellen ook eisen aan ons als wij ons op de Antillen willen vestigen. Dat is dus precies hetzelfde."

Neen, dat is helemaal niet precies hetzelfde. Ten eerste zijn beperkende maatregelen voor Nederlanders om op Curacao te wonen en te werken lang geleden afgesproken met instemming van Nederland.

Ten tweede is de situatie nogal anders. Op Curacao was men bevreesd voor een grote toeloop van Nederlanders die de toch al schaarse baantjes, met name voor ongeschoolden, gedurende een jaartje in kwamen nemen.

Rita Verdonk over het feit dat de Antillen niet op de hoogte zijn gesteld van de plannen: "Wij hebben de medewerking van de Antillen helemaal niet nodig met betrekking tot dit onderwerp."

Ja, hier spreekt echt een minister van Integratie. Nog erger dan Rita Verdonk vind ik Gerrit Zalm. Ten eerste weet men van Rita wat men aan haar heeft en ten tweede is zij geen mens maar een androïde.

Gerrit Zalm: "En het is ook heel goed voor de Antillianen zelf. Ja, we doen het niet alleen om de overlast in de gemeentes te beperken... neen, ook voor de Antillianen zelf is het veel beter! Daar kunnen zij een mooie opleiding volgen..."

Net of Zalm er geen enkel benul van heeft dat overheidsinstellingen op Curacao geen cent te makken hebben. Iedere maand is het een opluchting als de salarissen betaald kunnen worden.

Onderwijzers houden stakingsacties, de opleiding voor verpleegkundigen dreigde te sluiten als er niet iets aan de abominabele omstandigheden gedaan werd. Ja, een ideale plaats voor ontspoorde jongeren om eens een fijne opleiding te gaan volgen.

De volledig overbelaste reclassering op het eiland heeft al aangegeven totaal niet in staat te zijn de extra aanvoer van criminele Antilliaanse jongeren op te kunnen vangen.

Het commentaar op de uitlatingen van Gerrit Zalm kan men in twee woorden samenvatten: "Puke, puke!" In mijn ogen is Gerrit Zalm een slecht mens, ja dat durf ik hier en nu te stellen.

De burgemeester van Den Helder (J. Staatsen?): "Als Antillianen zonder baan of opleiding, alsmede de criminele Antillianen worden teruggestuurd naar de Antillen, dan scheelt ons dat miljoenen Euro's per jaar. Die miljoenen Euro's kunnen dan op de Antillen besteed worden."

Als ik burgemeester van Den Helder was wilde ik waarschijnlijk ook dat de Antillianen er zo snel mogelijk vertrekken. Het is nu eenmaal een feit dat zij voor problemen zorgen. In Nederland ontbreekt echter de wil om echt iets aan deze overlast te doen.

Daarbovenop worden de subsidies om de situatie te verbeteren, met dank aan Rita Verdonk, drastisch gekort. Ja, in dat licht bezien begrijp ik de burgemeester van Den Helder wel. Alleen hoeft men zich geen illusies te maken dat het in Nederland uitgespaarde geld ooit op de Antillen terechtkomt.

De laatste hoofdrolspeler is Alexander Pechtold die een maand of wat geleden Thom de Graaf is opgevolgd. Thom de Graaf had ik niet hoog zitten, veel blabla weinig daden. Maar in ieder geval had hij een goede verstandhouding met onze minister-president Etienne Ys en droeg in woorden de Antillen een warm hart toe.

Alexander Pechtold: "Het is juist goed dat zij (criminele en kansloze Antilliaanse jongeren, red.) op de Antillen een tweede kans krijgen."

Pechtold is het helemaal eens met Rita Verdonk en bedient zich van min of meer dezelfde argumentatie als Gerrit Zalm. Hetzelfde commentaar is dus van toepassing: "Puke, puke!"

De Nederlandse (!) Antillen mogen in hun handjes knijpen met een minister van Integratie en een van Koninkrijksrelaties als Rita Verdonk en Alexander Pechtold.

"Puke, puke!"

Posted by CasaSpider at 10:17 AM | Permalink | Comments (24)

Sinds afgelopen maandag ligt Roland in het Monseigneur Verriet Instituut. De ziekte die hem geveld heeft, het Guillain-Barré Syndroom (GBS), is tot stilstand gekomen. Zijn armen en benen zijn nog steeds grotendeels verlamd, maar er zit vooruitgang in. Hoogste tijd om met de revalidatie te beginnen en daar is het Verriet Instituut precies voor bedoeld.

Met Lucy en Luchiano (7) stapten wij donderdagavond het Verriet binnen. Rolands bed stond buiten en daar lag hij ook in. Het zag er een beetje vakantie-achtig uit. Barbara was er, Natascha en een vriend/collega uit Aruba.

Roland was opgewekt en vertelde over de dagindeling. In het Verriet is alles erop gericht om de patient zo snel mogelijk zichzelf te laten redden. En dus werd Roland 's morgens op een stoel onder de douche gezet. Hij moest zichzelf maar wassen en scheren. De fysiotherapeut was wel zo vriendelijk om hem met de laatste haren te helpen.

Roland vindt het allemaal prima, het wassen duurt zo wel iets langer maar hij heeft verder toch niets te doen. Tevens heeft hij de beschikking over een rolstoel die hij zelf voort moet bewegen. Zo worden de spieren weer enigszins geactiveerd. Eerst moeten de spieren trouwens gevonden worden. Zo vroeg de therapeut aan Roland zijn bilspieren aan te spannen. Die begon direct enthousiast te persen en te bewegen. Volgens de therapeut was hij echter wel heel hard bezig met zijn heupen maar niet met zijn billen.

Met behulp van een sinaasappel werden de bilspieren uiteindelijk gevonden, ik geef hier voor de zekerheid maar geen nadere details.

Al met al gaat Roland in mijn ogen snel vooruit, in de zijne is het natuurlijk veel te langzaam. We namen afscheid en reden richting Pizza Hut. Lucy had namelijk geen zin om nog te koken maar wel in een pizza met dubbel kaas. Dat was geen verkeerde keuze.

Overigens heb ik voor dit stukje al een hele post geschreven over de in te voeren Toelatings- en Verwijderingsregeling voor Antillianen van minister Rita Verdonk. Dat stuk dient voor publicatie echter nog een aantal filters te passeren.

Alle posts over Roland en Guillain-Barré Syndroom (GBS) staan in de Category Roland en GBS.

Posted by CasaSpider at 6:44 AM | Permalink | Comments (10)

De familie Cuppen had op woensdagavond een feestje georganiseerd ter gelegenheid van de geboorte van hun tweeling Rayan en Kishan. De zogenaamde Cuppen Twins Night.

Toen Luchiano (7) en ik naar Centrum supermarkt te Mahaai gingen kwamen we toevallig Loes al tegen. Het was de eerste keer dat ik haar zag na de bevalling en ze zag er fit uit. Ongelofelijk hoe snel een (vrouwen)lichaam toch herstelt na negen maanden notabene een tweeling te hebben gedragen.

Wij arriveerden tegen acht uur en er waren al heel wat mensen. In de keuken werd druk gekokkereld. Ik nam liever een biertje. Peter had zelfs Presidente uit de Dominicaanse Republiek in huis. Ze smaakten als vanouds.

Ik liep naar de box waar een van de twee nieuwgeborenen in lag. Loes kwam erbij staan en we hadden het erover op wie de baby leek.

"Wie is dit nu eigenlijk, Rayan of Kishan?", vroeg ik haar. "Dit is Rayan", antwoordde Loes zeer beslist. Als men een tweeling samen ziet is het vaak wel mogelijk om te zien wie wie is. Ziet men ze apart dan wordt het een stuk moeilijker.

"Goh, wat is dat toch een wonder hè, dat een moeder haar baby altijd herkent, zelfs als het een tweeling is", zei ik enigszins verbaasd. Loes ontnuchterde deze gedachte vakkundig: "Nee hoor, Rayen heeft een stip tussen zijn ogen en Kishan een streep."

Het is een Hindoestaans gebruik om op die plaats een teken aan te brengen. Ja, zo kan ik ze ook wel uit elkaar houden!

We konden het niet al te laat maken, Luchiano moest immers de volgende dag weer om kwart over zes zijn bed uit. Gelukkig was er voldoende tijd om een rondje met de camera te maken. De fotoserie van de Cuppen Twins Night bevat 18 foto's.

Posted by CasaSpider at 6:29 AM | Permalink | Comments (9)

Er zijn 160 stemmen uitgebracht op de maandelijkse poll voor de maand april. De toestand van het weer in Nederland is kennelijk een stuk belangrijker dan ik dacht. Ondanks een aantal doordenkertjes komt de stelling dat het onder een parasol beter vertoeven is dan onder een paraplu als de grote winnaar uit de bus.

Meer had ik verwacht van de kaasmensen en de vrouwelijke Paus. Zij moeten het doen met een gedeelde tweede plaats. Het Nederlands Elftal, Rita Verdonk, Boris Dittrich en wat er allemaal mag met spaghetti... het laat de meesten relatief koud.

Interessanter is de kelder van het klassement. Over de proefballonnen kan wellicht beter gezegd worden dat het een verschijnsel van de laatste jaren is. In de tijd van Hanja Maij-Weggen bestonden ze eigenlijk ook al, maar werden direct in praktijk gebracht. Dan heet het dus geen proefballon.

Allerlaatste is geworden (de stelling over) Danny Blind. Na zijn eerste twee verlieswedstrijden had Blind nog geen stem vergaard. Daar kon ik inkomen. Inmiddels draait Ajax een stuk stabieler en dat mag men voor een groot deel toeschrijven aan de trainer, vind ik. Toch zien weinig mensen het op lange termijn in hem zitten. Opvallend.

De nieuwe poll staat sinds gisterenavond online. Om het iedereen iets gemakkelijker te maken is het aantal stellingen beperkt tot zes.

Posted by CasaSpider at 6:02 AM | Permalink | Comments (14)

Het was een week van ontmoetingen. Zaterdag Peter Hoppenbrouwers, zondag kwam Esther aan de beurt. Wij nipten op onze vaste plek bij het Happy Hour van Wet&Wild aan een blikje Amstel. Amstel is nu ongeveer even duur als Polar.

Plotseling stond daar een struise blondine voor mijn neus die me als CasaSpider herkende. Dat is weer eens wat anders dan aangezien te worden voor de oude Kruisinga!

Esther zei dat ze altijd zo vrolijk wordt van het CasaLog en met name van films als die van onze reis naar Westpunt.

Zij is dol op Curacao, overweegt net als Peter Hoppenbrouwers om hier te komen wonen en vindt het daarom leuk om de haar inmiddels bekende plekjes in een CasaMovie terug te zien.

Haar Cubaanse vriend keek wat argwanend en daarom moest ik hem maar even uitleggen wat de bedoeling was. Dat is gelukt, maar dat geldt helaas niet voor het vinden van een nieuwe Chica de la Semana.

Als compensatie een link naar een aardig spelletje. Vergeet Patience en Spider Solitaire. De nieuwe rage heet Su Doku. Dat klinkt in ieder geval een stuk hipper. Ik zie grote overeenkomsten met de aloude Logiquiz, maar dan zonder verhaaltje en dus iets abstracter. Su Doku puzzles kan men zelf genereren met deze Su Doku Puzzle Maker.

Posted by CasaSpider at 6:21 AM | Permalink | Comments (10)

Sinds Luchiano (7) heeft ontdekt dat het big business is heeft koken zijn volle aandacht. We hadden nog een receptenboekje liggen en onze aankomende Chef koos hieruit het overheerlijke recept Hamburgers.

Hij nam het boekje mee naar Centrum Supermarkt te Mahaai. Terwijl ik de gebruikelijke boodschappen in het karretje gooide liep Luchiano met zijn neus in het receptenboek door de winkel. "Waar staat de peterselie? En het paneermeel? En we hebben ook gevulde olijven nodig!" Het ging maar door. Nooit geweten dat Hamburger zo'n ingewikkeld recept is.

Uiteindelijk was de kar vol en gingen we naar huis. De volgende middag begon Luchiano onder leiding van Lucy te koken. Tevens legde zij de hele sessie vast met de camera. Het resultaat is vandaag hier te zien, op de Gran Premiere. Een tip om meer plezier van deze CasaMovie te hebben: gebruik indien mogelijk een hoofdtelefoon in plaats van de speakers.

Om de movie wat dynamischer te maken (koken is saai) is er namelijk een toepasselijk melodietje onder gemonteerd. Hierdoor zijn de teksten iets minder goed te verstaan. Met een hoofdtelefoon en de ondertiteling lukt dat stukken beter.

De door Luchiano klaargemaakte hamburger was overigens bijzonder lekker.

Download Luchiano prepares Hamburgers (Right mouseclick, Save Target As...) for free!
Size: 9,883,443 bytes.
Duration: 3.30 minutes.

Uiteraard is deze CasaMovie binnenkort ook in Google Video te aanschouwen.

Explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Posted by CasaSpider at 6:31 AM | Permalink | Comments (16)

Soms krijg ik mail van mij onbekende mensen die toch geen spammer zijn. Het is voor die mensen wel zaak om een goede tekst bij het subject in te vullen.

Zo schreef eind maart een zekere Peter Hoppenbrouwers mij dat hij de maand mei op Curacao wilde doorbrengen. Peter is op Curacao geboren uit Nederlandse ouders en die gingen toen hij negen jaar was weer terug naar Nederland. Geboortegrond blijft altijd trekken en Peter denkt erover om zich op Curacao te vestigen. Hij is nu hier om te kijken of het wat voor hem is. Qua leven, qua wonen en qua werk.

Graag wilde Peter hier eens met mij over van gedachten wisselen en buiten dat ook gewoon voor de gezelligheid. Het betreft hier een trouwe lezer die al drie jaar het CasaLog volgt. Dan heeft men wel een afspraak verdiend!

Aangezien wij elke zaterdag vanaf ongeveer zes uur bij Pleincafé Wilhelmina zitten, we kunnen er inmiddels wel kantoor houden, besloten we daar af te spreken.

Wij wisten absoluut niet hoe Peter eruit zag, hij had ons daarentegen zo gevonden. Onder het genot van een paar biertjes zijn vele onderwerpen de revue gepasseerd en het was nog gezellig ook. Derhalve is een vervolgafspraak gemaakt op ons tweede kantoor, het Happy Hour van Mambo en Wet&Wild.

Afspraken met onbekenden leveren vaak bijzondere situaties op. Voordat ik naar Curacao emigreerde had ik een afspraak met directeur Andre Fruitman bij wegrestaurant De Meern. Ik kende hem niet en hij kende mij niet. Ik was op tijd, Andre hield er een Curacaos schema op na, en posteerde mijzelf tactisch aan een tafel bij de ingang. Zo kon ik alle binnenkomers goed observeren.

Nu komen er in een wegrestaurant best veel mannen in hun eentje binnen. In het begin keek ik elke binnenkomer indringend aan, het kon immers Andre Fruitman zijn. Na een tijdje viel mij op of leek mij op te vallen dat veel van die mannen mij ook met speciale aandacht bekeken. Waarschijnlijk waren zij allemaal op zoek naar iets. Echt gemakkelijk voelde ik mij er niet onder. Toen Andre even later binnenstapte wist ik vreemd genoeg direct dat hij het was.

Dat was nog in de tijd voor de weblogs.

Posted by CasaSpider at 9:08 AM | Permalink | Comments (14)

1.

Met onze nieuwe huisgenoten, de twee suikerdiefjes, gaat het niet zo goed. Het probleem is dat ze allebei net zo handig zijn als ik. Dieren hebben weliswaar instinct, maar dat betekent niet automatisch dat alle vogels even goed een nest kunnen bouwen. Er zijn er die de meest prachtige bouwwerken construeren, met balkons enzo. De onze zijn nu al dagen in de weer met takjes, pluisjes en andere zaken, maar het spotje oogt van binnen nog steeds als een complete chaos.

De druk op de eileiders van het vrouwtje neemt duidelijk toe, want beide vogels zijn paniekerig op zoek naar een alternatieve plaats voor hun nest. Waarschijnlijk zijn zij beter in automatiseren.

2.

Waar het met de vogels niet zo goed gaat, gaat het met Roland gelukkig een stuk beter, zo constateerden Luchiano (7) en ik vrijdagavond. Hij ligt nu zo'n vier weken in het ziekenhuis met het Guillain-Barré Syndroom (GBS) en heeft nog steeds geen controle over armen en benen. Toch is er vooruitgang. Deze week heeft hij achtereenvolgens voor het eerst op de rand van zijn bed gezeten en daarna zelfs in een stoel.

Toen de fysiotherapeut dat hoorde vroeg hij aan Roland of hij zin had om te douchen. Daar had hij wel oren naar. Weliswaar wordt zijn lichaam dagelijks gewassen, maar zijn haar was na vier weken toch wat vettig geworden. Het douchen ging goed en dat was een enorme overwinning. Woensdag gingen zijn ouders terug naar Nederland. Tot verbazing van het verplegend personeel zat Roland echter in zijn bed te glunderen. Puur door het feit dat hij gedouched had.

Aanstaande maandag verhuist Roland naar het Monseigneur Verriet instituut. Daar wordt een start gemaakt met de revalidatie.

3.

Er ligt alweer een nieuwe CasaMovie klaar op de plank. Het is er wederom een voor de Luchiano-fans. Ditmaal schittert hij in de hoedanigheid van kok. De Gran Premiere vindt plaats op maandag 9 mei 2005. Kaarten zijn nog volop beschikbaar.

Datzelfde geldt overigens voor het concert van Boy Thode in het Festival Center vanavond. Boy Thode is een lokale artiest waarvoor in de Vigilante de afgelopen tijd absurd veel reclame is gemaakt.

Iedere dag zo'n twee pagina's met artikelen hoe goed de kaartverkoop wel niet loopt, ja, ja... Overigens gunnen wij Boy Thode alle succes, het is de reclamecampagne van Vigilante die ietwat vreemd overkomt. Lucy en ik maken er al grappen over en overwogen zelfs (heel even) om naar het concert te gaan.

Toch maar niet.

Posted by CasaSpider at 10:18 AM | Permalink | Comments (12)

In de comments van de Candyshop-post raadde Bareuh een paar andere klassiekers aan. Onder anderen van Sir Mixalot, Snoop Dogg en Sisqo. Ik heb de songs onmiddellijk gedownload en ze staan al op Luchiano's CD. Zijn favoriet is er een van Sir Mixalot. Niet het door Bareuh aangedragen Baby got back overigens maar wel I like big buts.

Waar moet dat heen?

Ook op Luchiano's CD staat Mr Lonely van Akon. Hij hoorde het nummer in de auto en vroeg mij meteen om het te downloaden. Dat is nu echt een nummer waar ik niets aan vind.

Het is een groot verschil hoe kinderen tegenwoordig over muziek kunnen beschikken. Je geeft de titel op in LimeWire en vijf minuten later staat het nummer al op een CD. Dat was vroeger wel anders! Graag deel ik mijn eerste stappen op het gebied van de popmuziek. We gaan (ver) terug in de tijd, het is het jaar...

1971! 1971! 1971! 1971!

Ik zat in de brugklas van het Hertog Jan College in Valkenswaard en vriend Erik van Veldhoven was jarig. Hij gaf een feest. Sterker nog, een feest met meisjes erbij. Met een andere vriend toog ik naar platenzaak Pellemans (als ik mij niet vergis) en na lang beraad kochten we er onze eerste single: Borriquito van Peret. Een stukje van de onnavolgbare tekst:

Yo se mas que tu.

A=A
E=E
I=l
O=O
U=U

A----E
I
O
U!
Borriquito como tu. Tu-Ru-Ru.
Que no sabes ni la U
Tu
Ru. Ru

Borriquito como tu
Tu-Ru-Ru

Yo se mas que tu.

Het lijkt wel wiskunde! Grappig trouwens dat het een Spaanstalig nummer is. In het kader van de research voor dit stukje staat het lied inmiddels als mp3 te spelen. Bij de eerste tonen zei Luchiano (7) nog: "Die moet op mijn CD!", maar na een seconde of 30 veranderde zijn mening: "Dat nummer is dom."

Van het feest herinner ik me dat ik met ene Sylvia (als ik mij niet vergis) diverse handelingen met een ballon tussen onze lichamen moest verrichten. Ook is er gedanst op Borriquito.

Het volgende hoogtepunt in mijn muzikale ontwikkeling was Sacramento van de Middle of the Road.

Posted by CasaSpider at 10:19 AM | Permalink | Comments (17)

Op 29 april schreef ik over de vallende boterham of waarom in vredesnaam een boterham die valt altijd op de grond terecht komt met de beboterde kant naar beneden. In die post wordt betoogd dat de wetten van de kansberekening, in dit geval bepaald door valhoogte en gravitatie, het toeval een handje helpen. Zoals altijd.

Sinds ongeveer een week hebben twee kleine vogeltjes ons huis als hun broedplaats uitgekozen. Daar ging een periode van verkenning aan vooraf. Aanvankelijk bouwden ze hun nest in de vensterbank van de logeerkamer. Het zijn overigens Suikerdiefjes, in het Papiamentu Barika Hel (Gele Buik) genaamd.

Sinds gisteren hebben de vogels om hun moverende redenen het nest verplaatst naar een spotje in het plafond van de woonkamer. In één van de spotjes zit namelijk geen lamp. Het is ruim genoeg voor de kleine vogeltjes.

Al eerder hebben vogels ons huis uitgekozen om een nest te bouwen. Toen deden ze dat in de tweede badkamer, die vrijwel nooit wordt gebruikt. Na het nest volgden de eieren en tenslotte het eindresultaat, drie jonge vogeltjes. Daar is het helaas niet goed mee afgelopen.

In die tijd hadden we veel last van mieren. Hele slierten mieren banjerden door ons huis. Op een zaterdag waren we naar een barbecue op Daaibooibaai (where else). Toen we 's avonds laat thuiskwamen zag Lucy dat de drie vogeltjes waren doodgebeten door de mieren. Dat was geen leuk gezicht.

Ik herinnerde mij dat ik hierover geschreven had, op mijn oude blogspot-log. Na even zoeken vond ik de post. De datum deed mij huiveren... Nou ja, niet echt maar het was net als vandaag 5 mei. "Dat is nog eens toeval!", was mijn eerste gedachte. Even later brachten de wetten van de kansberekening alsmede het stokoude rijmpje In mei leggen alle vogels een ei mij weer bij zinnen.

Voor mieren hoeven onze huidige huisgenoten niet bang te zijn. Wel is te hopen dat niemand de spotjes aanzet als de vogeltjes in hun nest zitten. Die fondue laten we graag aan ons voorbij gaan.

Posted by CasaSpider at 12:40 PM | Permalink | Comments (12)

Het Algemeen Dagblad vraagt bij diverse evenementen aan lezers in binnen- en buitenland om digitale foto's in te sturen. Zo ook bij Koninginnedag. Alle ingezonden foto's zijn hier te bekijken, eenmalige registratie verplicht.

(Klik op de foto voor groter)

Een selectie van deze foto's is afgedrukt in de maandag-editie van het AD. Dinsdag kreeg ik een mailtje waarin stond dat mijn De Koning van Punda één van de uitverkoren foto's is.

Een exemplaar van de krant alsmede een kleine attentie is onderweg naar Curacao. De spanning stijgt hier tot ondraaglijke hoogte.

Helemaal interessant wordt het als er (ooit?) korte movies ingestuurd mogen worden.

Posted by CasaSpider at 6:27 AM | Permalink | Comments (15)

Afgelopen zondag had Lucy na drie weken weer eens beet voor lachicamerengue.com. Ana Erika zat samen met haar man een meter of vijf voor ons en zij was ons onmiddellijk opgevallen. Helaas (voor ons) was zij nogal innig met haar man.

Net voor het begin van tweede Happy Hour trok Lucy de stoute schoenen aan. Enigszins tot haar verbazing reageerde Ana Erika positief op Lucy's verzoek om een foto-serie van haar te maken. Deze week draagt zij de titel Chica de la Semana. Voor de duidelijkheid, het was niet tot Ana Erika's verbazing.

Een moeilijke taal dat Nederlands. Laatst hoorde ik op de radio een zin die ongeveer zo ging: "De sporter mocht van de dokter met het gekneusde gewricht niet aan de wedstrijd meedoen". Ook hierbij vroeg ik mij af hoe een vertaalprogramma dit aan moest pakken.

Toen de familie Cuppen op vrijdag 29 april het ziekenhuis binnenstormde was het voor de dokter in ieder geval niet moeilijk te bepalen wie er hoognodig moest bevallen.

Zelden heb ik zo'n dikke buik gezien als die van Loes. Er zat dan ook een tweeling in. Nu niet meer, Rayan en Kishan zijn op die vrijdag voorspoedig en gezond ter wereld gekomen.

Trotse vader Peter en zoon Arwin van twee jaar oud hebben wij zondag bij Wet&Wild gefeliciteerd. Vanaf deze plaats gaan onze felicitaties naar de vrouw die de immense buik negen maanden heeft moeten dragen: Loes, gefeliciteerd!

Op de vrije maandag, compensatie voor de Dag van de Arbeid, gingen Luchiano (7) en ik 's middags samen naar het strand. We hebben veel gezwommen. Op een bepaald moment stonden we vlakbij de kust wat in zee te spelen. Een iets oudere man was al een tijdje naar mij aan het kijken.

Ineens sprak hij: "Uhm... hallo, mag ik iets vragen?" Inmiddels heb ik dit al vaker meegemaakt, dan word ik herkend als CasaSpider. Beroemdheid in spé zeg maar. "Ja hoor, vraagt u maar", antwoordde ik minzaam. "Heet u Kruisinga?", vroeg de man tot mijn ontsteltenis. "Neen!", zei ik. "Lijkt uw naam er helemaal niet op?", vervolgde de man. "Neen!"

Later bedacht ik dat hij me misschien had aangezien voor judoka Mark Huizinga (gouden plak in Sidney), dat had zomaar gekund. Verder zat het ook niet mee, want van mooie Ana Erika hebben we geen spoor gezien. Gelukkig scheen de zon wel.

Posted by CasaSpider at 6:31 AM | Permalink | Comments (25)

Hmm, grappig. Zojuist heb ik via MSN iemand, niemand minder dan Karen, van haar stoel laten vallen. Alleen door te melden dat heel Curacao vandaag van een vrije dag geniet als compensatie voor het feit dat de Dag van de Arbeid dit jaar op een zondag viel.

Op de avond van de Dag van de Arbeid lag ik met Luchiano (7) op bed. Aangezien we allebei de volgende dag vrij hadden konden we het wat later maken. We plaagden elkaar met rijmpjes. Na een tijdje leerde ik hem het wonderschone lied Drie maal drie is negen. Om de beurt moesten we vervolgens een lied zingen.

Ik zing nooit en moest dus ver in het verleden graven. Mijn eerste song was Poesje Mauw en de tweede Zie de maan schijnt door de bomen. Het klonk inderdaad vrij duf. Snel zongen we weer Drie maal drie is negen en nu was het Luchiano's beurt.

Het bed begon wild te bewegen. Links naast mij lag Luchiano in een soort stuiptrekking te rappen: Candyshop, van 50 Cent. Dat is wel even schrikken! Gelukkig Hopelijk beseft Luchiano nog niet wat hij daar allemaal aan het zingen is. Een fragment.

[Intro: 50 Cent]
Yeah...
Uh huh
So seductive

[Chorus: 50 Cent & Olivia]
[50 Cent]
I take you to the candy shop
I'll let you lick the lollypop
Go 'head girl, don't you stop
Keep going 'til you hit the spot (woah)
[Olivia]
I'll take you to the candy shop
Boy one taste of what I got
I'll have you spending all you got
Keep going 'til you hit the spot (woah)

Luchiano deed het goed na, dat moet gezegd. Het nummer staat inmiddels op de verzamel-CD die ik voor hem heb gemaakt en die vrijwel elke dag wordt aangevuld.

Posted by CasaSpider at 9:26 AM | Permalink | Comments (16)

Alle levende organismen hebben het vermogen om al dan niet bewust te leren van eerdere ervaringen. Ik ben daar geen uitzondering op. Elk jaar als wij op Koninginnedag naar de vrijmarkt gaan gebeurt hetzelfde. Onmiddellijk vinden we boeken, spelletjes en ander snuisterijen die direct gekocht dienen te worden.

Wij hebben nooit een plastic tas bij ons en dus loop ik even later met allerlei spul in mijn handen. Uiteindelijk kopen we een tas of zelfs twee die ik (who else) moet dragen. Bijzonder onhandig.

Dit jaar gingen we dat anders aanpakken. We namen een koffer mee. Geen grote, maar zo'n ding dat veel mensen als handbagage in het vliegtuig meenemen. Met wieltjes eronder. Zo liep ik dus even later met een koffer over de drukke vrijmarkt.

Wat gebeurt er als men met een lege koffer naar de vrijmarkt gaat? Er wordt bijna niets gekocht. Twee dunne boekjes en een paar spelletjes was de oogst. Dat had gemakkelijk in een klein plastic tasje gepast. Het is tamelijk onhandig om met een koffer over de vrijmarkt te lopen, zeker als men daarbij ook nog eens foto's en filmpjes maakt.

In Otrabanda was weinig te doen, maar in Punda was het gezellig druk. We liepen wat rond, keken naar voorstellingen en dronken een paar Amstels. Om een uur of één waren we thuis en misten het optreden van Guus Meeuwis. Men kan niet alles hebben!

Download Koninginnedag 2005 (Right mouseclick, Save Target As...) for free!
Size: 10,011,222 bytes.
Duration: 3.22 minutes.

Uiteraard is deze CasaMovie binnenkort ook in Google Video te aanschouwen.

Explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Posted by CasaSpider at 9:53 AM | Permalink | Comments (11)