Zwart Wit
Dit is een verhaal over Jack Spijkerman. Ik las over zijn overstap (contractbreuk) van de Vara naar Talpa, waar Spijkerman veel meer gaat verdienen. Prima, niet iets om een verhaal over te schrijven.
Maar ja, dan leest men her en der de meningen. De een ziet het als links lullen, rechts zakken vullen, de ander geeft hem groot gelijk en beticht andersdenkenden van jaloezie.
Deze meningen worden in mijn ogen niet zelden nogal absoluut verwoord, terwijl les één in het leven is dat alles relatief is. Een salaris van 10.000 Euro per maand is voor veel mensen aanlokkelijk. Behalve als alle anderen een miljoen Euro opstrijken over dezelfde periode.
Heel lang geleden las ik in Het Beste van Readers Digest een mooie omschrijving van wat gevoel voor humor nu precies is. Kopspijkers bestond toen nog niet. Het verhaal ging ongeveer zo.
In een grote, deftige zaal is een receptie aan de gang. Bovenaan de trap verschijnt plotseling een man die als ontzettend arrogant bekend staat. Hij beschouwt zich als de ster van de avond en wacht tot alle blikken op hem gericht zijn. Dat lukt hem nog ook. Dan begint hij van de trap af te lopen. Bij de tweede tree verstapt hij zich echter en struikelt. De mensen beneden beginnen te lachen. De man valt een paar treden naar beneden, het ziet er kolderiek uit en beneden wordt steeds harder gelachen. Hij kan echter niet stoppen en rolt uiteindelijk de hele trap af, terwijl zijn hoofd de harde houten treden raakt. Beneden aangekomen blijkt de man overleden te zijn. Gevoel voor humor is weten op welk moment van de val men met lachen moest ophouden.
Dit is een bijna letterlijk voorbeeld van een glijdende schaal. Bijna nooit is er sprake van goed en fout, maar veel meer van gevoelens die daar ergens tussenin liggen.
Persoonlijk heb ik niets tegen mensen met linkse denkbeelden die veel verdienen. Kijk bijvoorbeeld naar de president van Venezuela, Hugo Chavez. Zijn rechtse voorgangers vulden hun zakken en maalden niet om de armen. Wellicht vult ook Chavez zijn zakken, maar eindelijk worden er tenminste concrete zaken voor de armen gedaan.
Probleem van mensen die opkomen voor minder bedeelden is dat als zij voor het grote geld gaan, zij iets uit te leggen hebben. Hoe onrechtvaardig dat laatste wellicht ook is. Stel dat Jan Marijnissen een topfunctie bij Shell accepteert voor een miljoen Euro per jaar. Wat voor gevolgen heeft dat? Of een graad erger, wat als Fidel Castro het 15 jaar geleden, toen hij nog in goede gezondheid was, op een accoordje met de USA had gegooid?
In dat licht bezien is Jack Spijkerman's overstap naar Talpa niet meer dan peanuts. Belangrijker dan dat is dat meningen meer worden gebaseerd op schaaldenken in plaats van op schijnbaar absolute grootheden.
Frank Boeijen zong het al.