CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Een van de weblogs die ik dagelijks met veel plezier lees is ReneSmurf. Ja, ik kan bijna stellen dat ik fan ben! ReneSmurf is totaal anders dan alle andere blogs.

Wie of wat is ReneSmurf? ReneSmurf is 30 jaar, woont in Winschoten bij zijn ouders, is schilder van beroep, houdt van de VPRO (Wim T. Schippers), haat het Koninklijk Huis en zijn lievelingseten is gekookte aardappel.

Lucy verbaast zich regelmatig over wat ik allemaal op mijn log schrijf. "Maar wie interesséért dit nou?" Zij kan het zich niet voorstellen. Gisteren schreef ReneSmurf het geniale stukje Qroord, een betoog waarom de WC in een schuurtje thuishoort en zeker niet achter de voordeur. Ik las het aan Lucy voor, vertaald in het Spaans. "Sjonge, sjonge, wie leest dít nou in vredesnaam. Eigenlijk schrijf jij nog niet eens zo slecht!"

Ik vertelde haar dat ReneSmurf erg populair is: veel bezoekers en veel reacties. Ik probeerde bij mijzelf na te gaan waarom. Als ik een slogan voor ReneSmurf zou moeten verzinnen werd het deze: ReneSmurf, Filosoof in Simpelheid. Neem nu deze passage uit Qroord:

"Tegenwoordig zitten de wc`s pal achter de voordeur!
Daar zitten ze helemaal verkeerd, en ik zal uitleggen waarom.
Zodra mensen thuis komen kunnen ze gelijk hun behoefte doen, zal de architekt gedacht hebben.
Absurde gedachtengang want een normaal mens komt altijd achterom."

Koot & Bie hadden uit ReneSmurf's archieven stof voor vele afleveringen kunnen halen!

Heel ver weg in mijn geheugen zat een Turkse man waar ReneSmurf mij aan doet denken. Het betreft Mahir Cagri, een gewone man uit Izmir met een Homepage. We praten over 1999. Op deze Homepage zette hij wat foto's van zichzelf met gebrekkig Engelse teksten. Pure eenvoud, maar zijn pagina werd opgepikt in diverse newsgroups en plotseling overladen met hits. Bovendien werd Mahir Cagri op een ochtend helemaal gek gebeld, hij had namelijk zijn telefoonnummer op zijn Homepage vermeld.

Mahir Cagri's Homepage werd cult of camp. De door hem gebruikte zinnen "I KISS YOU !!!!" en "I have many many music enstrumans my home I can play" en "My tall 1.84 cm (6.2 feet) My weight 78 kg. My eyes green .. I live alone !!!!!!!!!" zijn inmiddels legendarisch op het web.

Er zijn vele parodie-sites ontstaan, een leuk voorbeeld is die van Star Trek. Mahir Cagri was verbaasd over zijn plotselinge succes en hij genoot van de aandacht. Vele dames wilden met hem in contact komen.

In mijn ogen lijken Mahir Cagri en ReneSmurf op elkaar. Het grootste verschil is dat Mahir Cagri zijn succes met name dankt aan zijn gebrekkig Engelse teksten, waarmee hij de hele wereld bereikte. Dat lukt uiteraard nooit met een Nederlandstalig weblog. Ook had Mahir Cagri de tijd mee, in 1999 viel men sneller op dan nu.

Een overeenkomst tussen beide heren is hun liefde voor reizen. Lees het verslag van ReneSmurf over zijn reis naar Tsjechie maar eens:

• Deel 1
  
• Deel 2
  
• Deel 3 (foto's)
  
• Deel 4

Tot zover de serie Fascinerende personen van het Internet: ReneSmurf en Mahir Cagri!

Posted by CasaSpider at 6:14 AM | Permalink | Comments (19)

1.

Vanwaar de naam El Sapo? De uitleg in sneltreinvaart: het Spaanse sapo betekent in het Engels toad, de naam van een tool die vrijwel alle Oracle-specialisten gebruiken. In het Nederlands is een toad een pad. Pad in de zin van kikker. Kikkers springen en dat gebeurt hier ook, van de hak op de tak. Vandaar.
Het format is min of meer geleend van Planeet Vandenb, de werktitel was dan ook Meteoor CasaSpider. Uiteindelijk is het El Sapo geworden. We gaan van start!

2.

Het leukste stukje uit de nabeschouwingen van de Champions League duels heb ik gisteren niet eens opgeschreven. Hans Kraay Senior analyseerde de problemen bij Real Madrid. "Ja, als de vedetten de baas worden dan is het snel afgelopen". De presentator haakte daar ad-rem op in: "Daar heeft u ervaring mee?" Kraay: "Uhm, eh... ja." Hij ging snel verder. Voormalig PSV-er René van der Gijp vertelt nog graag hoe Kraay Senior voor de wedstrijd nerveus op de kleedkamerdeur klopte en aan Ruud Gullit vroeg of deze de opstelling al klaar had. Als Gullit dan zei: "Neen, nog niet", dan antwoordde Kraay Senior dat hij in dat geval een paar minuten later wel terug zou komen. Hans Kraay Senior was toen trainer van PSV.

3.

Op Curacao worden veel (te veel) atrako's (overvallen) gepleegd. Dit gebeurt tegenwoordig ook op klaarlichte dag. De overvallers zijn vrijwel altijd in het bezit van pistolen en zij schromen niet deze bij tegenstand te gebruiken. Vandaag las ik in de Vigilante dat vier mannen en een vrouw niet lang na het plegen van een overval zijn opgepakt. Dat ging zo gemakkelijk omdat de overvallers een stralend blauwe Volkswagen New Beetle als overvalwagen hadden gebruikt. Men ziet ze hier af en toe wel eens rijden, die New Beetles, maar ze zijn op zijn zachtst gezegd opvallend. Diverse mensen wisten ongeveer waar de auto heen was gereden. De politie kamde de buurt uit en zag de New Beetle al snel in een tuin staan, met een paar mensen er omheen. Ook de buit werd er aangetroffen.

4.

Luchiano (6) zag op televisie een reclamefilmpje waarin getekende spermatozoïden bezig waren met de weg naar hun doel. Lucy zag hem denken. Even later vroeg hij wat dat toch was, al die visjes met gezichten. Lucy vertelde hem min of meer dat het spermatozoïden waren en dat de snelste van hun een kindje zou worden. Luchiano was dus het snelste geweest, al zou men dat niet zeggen als men hem ziet eten. "Maar wat gebeurt er dan met al die anderen? Heb ik die dan vermoord?", vroeg hij bezorgd. Lucy probeerde hem gerust te stellen: "Neen, die zijn daarna in slaap gevallen."

Posted by CasaSpider at 6:03 AM | Permalink | Comments (16)

"Ajax speelt dan wel aanvallend, mooi en dominant, maar dat is de slagroom op de taart. Belangrijk is winnen en Ajax kan dat op dit moment niet. Het gaat om effectiviteit. En als Ajax thuis speelt tegen Bayern Munchen, nou dan zal Bayern het nog moeilijk krijgen. Want dat is het gekke, die Bayern spelers kunnen in eigen omgeving misschien wel goed spelen, maar krijgen het heel moeilijk op vreemd terrein. Maar Ajax zal het heel moeilijk krijgen in de competitie tegen AZ".

En:

"Goede spelers gaan toch weg. Daarom hoef je de iets mindere spelers ook niet zoveel te betalen, want die zijn het toch niet waard. En de vedetten gaan toch weg. Ik ben een realist, je hebt te maken met de omstandigheden waarin je leeft en wat je hebt".

Tot zover deze zeer beperkte en niet eens 100% nauwkeurige weergave van de uitermate deskundige analyse van de bijzonder bekwame Hans Kraay Senior. Hij was nòg minder goed dan Ajax dat met 4-0 werd afgedroogd door Roy Makaay (hattrick!) van Bayern München.

Posted by CasaSpider at 5:52 PM | Permalink | Comments (6)

Uiteraard las ik gisteren over het afscheidsconcert van André Hazes in de Amsterdam Arena. De kist van André op de middenstip en een Ajax-stadion gevuld met het typische Hazespubliek, dat zou wat worden. In Amsterdam werd zelfs gevreesd voor een grote chaos.

Hoe anders verliep deze avond. Gelukkig zond BVN het afscheid helemaal uit. Van negen uur tot kwart over elf. Ik ging in mijn stoel zitten met, heel toepasselijk, een pilsje. Ik vroeg aan Lucy of zij ook zin had om te kijken. Ja hoor, ze was nieuwsgierig.

Ik moet eerlijk bekennen dat het afscheidsconcert mij flink heeft aangegrepen. Wim Bohnenn, de man die het gebeuren aan elkaar praatte deed dat erg goed. Ook burgemeester Cohen wist de juiste toon te raken evenals de vele sprekers na hem. Misschien met uitzondering van Frits Barend die het waarschijnlijk wel goed bedoelde, maar waar ik met gekromde tenen naar keek en luisterde.

Met name de liederen van Hazes maakten veel meer indruk op mij dan ik vooraf voor mogelijk had gehouden. Nummers als Het is koud zonder jou en vooral het op magnifieke wijze door Trijntje Oosterhuis vertolkte Kleine Jongen lieten de rillingen over je rug lopen. Door het geweldige publiek in de Arena dat zijn emoties de vrije loop liet en door André's teksten die juist door zijn dood een speciale betekenis kregen.

Kleine jongen
Als jij dan later groot bent
Dan is je vader er misschien niet meer
Vertel dan aan je eigen kinderen
De wijze lessen van je oude heer

André's zoon André Junior van tien jaar zat naast zijn moeder en zijn zus op de eerste rij. Dit lied was voor hem geschreven. Het was mooi om te zien hoe Kleine Dré aan het eind van de avond in een volle Arena met vaste stem zijn afscheidswoorden tot zijn vader richtte. Vooral toen hij zich even vergiste en shit! riep, waarna hij zijn verhaal afsloot met de trieste waarheid dat ze nu met zijn drieën verder moeten gaan, zonder vader.

Ik was niet de enige thuis die regelmatig hard op zijn onderlip moest bijten. Lucy zat zachtjes te snikken en hield regelmatig een krant voor haar ogen. "Hoe kan dat toch, nu zit ik te huilen om iemand die ik helemaal niet ken!" en "Waarom heb je me nooit over die man verteld?"

Ik weet het ook niet. Het was een indrukwekkend concert en een schitterend afscheid van en voor André Hazes.

André Hazes, 30 juni 1951 - 23 september 2004.

Posted by CasaSpider at 6:07 AM | Permalink | Comments (15)

Als ik zeg: "Waar zijn wij altijd op zondagmiddag om vijf uur?" dan roepen veel mensen simultaan en tegelijk: "Op het Happy Hour van Mambo Beach!" Sommige tradities dienen in ere gehouden te worden. Zondag was het erg druk op Kontiki Beach. Er was een voetbaltournooi, er voer een gratis boot van Kontiki naar Punda (en weer terug) en de entreeprijs was gehalveerd. Het was de Dag van het Tourisme geloof ik.

De muziek stond extra hard en het was gezellig. Even later bij Mambo ook en zo lagen wij tevreden op onze bedjes met een blikje Amstel naar de zee te kijken en naar de muziek te luisteren. Om tien over vijf was het ineens doodstil. Ik zei "vuile honden!" tegen mezelf om er zeker van te zijn dat ik niet plotseling doof was geworden.

Een minuut of vijf later hoorden we een generator opstarten en even later klonk er weer muziek. Wel een stuk zachter dan voorheen. We dronken onze biertjes en gingen om zes uur naar het aanpalende Wet&Wild voor het tweede Happy Hour. Er was niemand van de vaste club en na een tijdje vonden wij het welletjes. Bovendien hadden we honger.

Ik draaide de Hugenholtzweg op en wilde de auto bij onze Chinees parkeren. Lucy zei echter meteen: "Jezus, alles is donker, we hebben geen licht!" Ik besloot verder te rijden naar de KFC te Salinja. Deze was dicht, er zaten een paar werknemers buiten. We reden door, op zoek naar een wijk met licht. De hele Ring (ruim 11 kilometer) hebben we in het pikkedonker afgereden, maar er was geen wijk met licht! Achteraf bleek Otrabanda wel licht te hebben, maar ja, dat zie je bijna niet vanuit het donker.

Thuis was het inmiddels aardedonker. Dankzij orkaan Ivan hadden we enige nuttige zaken in huis: een campinglamp, netjes opgeladen, zorgde voor een zee van licht. Twee hoofdzaklantaarns bleken het ook uitstekend te doen. Na Ivan had ik nog gezegd nooit een dergelijk mallotige zaklantaarn om mijn kop te doen. Het apparaat bleek echter enorm praktisch toen ik twee handen nodig had om de honden eten te geven.

Lucy bereidde een eenvoudige maaltijd en even later zaten we rondom mijn laptop. Ik op het internet en Lucy en Luchiano luisterend naar Tego Calderon en Fat Joe. Ik kon het niet laten er even Ja, dat is Peter van Sweet Sixteen doorheen te programmeren. Wel een contrast trouwens! Luchiano verzuchtte: "Het lijkt hier wel Santo Domingo!"

We gingen vroeg naar bed, wat kan men immers doen zonder electriciteit? Na Ivan is het een poos bloedheet geweest op Curacao, er waaide geen zuchtje wind. Gelukkig stond er nu een briesje, anders is het echt niet om uit te houden zonder ventilator. Om precies half drie werd ik gewekt door het aanslaan van de fan. De stroom was terug!

Toen ik Luchiano (6) vanmorgen naar school bracht deden niet alle verkeerslichten het. Op Biesheuvel, de grootste kruising van Curacao, was het een complete chaos. Ik passeer deze kruising op het voorrangsgedeelte, maar stond er zowel op de heen- als de terugweg even stil. Op school wachtte ons een andere verrassing. Onverlaten hadden ingebroken in klas 2B, Luchiano's klas. Het was een ravage, een raam was ingeslagen en de inhoud van kasten en laden lag over de grond verspreid. De computers stonden er gelukkig nog. Waarschijnlijk sloegen de dieven hun slag in de terechte veronderstelling dat het alarm niet werkt zonder stroom.

Aqualectra, het bedrijf dat zorgt voor water en electriciteit, gaat nu onderzoeken hoe het mogelijk is dat in één klap 80% van het eiland zonder stroom komt te zitten. Nog een geluk dat de stroomuitval niet een dag eerder plaatsvond, tijdens het concert van Juan Luis Guerra met zijn band 440!

(Dat is trouwens twee keer 220)

Posted by CasaSpider at 6:27 AM | Permalink | Comments (21)

Zaterdag begon Kopspijkers weer. Dat was goed nieuws, want de laatste maanden verdwenen alle programma's die ik leuk vind van BVN (Beste Van Nederland).

Kopspijkers dus. CNV-voorzitter en CDA-lid Doekle Terpstra vond ik stukken sympathieker dan Lodewijk de Waal. Ik heb een hekel aan Lodewijk. Doekle (wat een naam!) daarentegen is verfrissend, ook al moet hij hoognodig nog enige interne dilemma's in zijn hoofd oplossen. Zie daarvoor het interview in Nieuwe Revu 39.

Nog leuker dan Doekle Terpstra vond ik de strak in het pak zittende zwerver. Voor een project had iemand fotocamera's uitgedeeld aan ongeveer 100 zwervers. Ze mochten fotograferen wat ze maar wilden, een vrije opdracht. De resultaten worden nu gepresenteerd in een overzichtstentoonstelling.

De strak in het pak zittende zwerver leek sprekend op Catweazle, maar dan strak in het pak. Er verscheen een foto van twee blauwe tentjes met zittend in de opening van het rechter tentje Catweazle.

"Woont u daar?"
"Ja, daar woon ik, op het terrein van de universiteit!", sprak Catweazle met zijn uitermate beschaafde, ja zelfs bijna bekakt te noemen accent. "Het linkertentje is de woonkamer en het rechter het slaapvertrek. En als iemand onderdak nodig heeft kan ik een van de tentjes daarvoor gebruiken."

Het is een overbekende wijsheid dat mensen die bijna niets hebben eerder geneigd zijn te delen. Het blijft mooi om te zien.

Ik vond het goed van Kopspijkers dat men Catweazle vervolgens een lang uitgesponnen avontuur helemaal uit liet vertellen. In deze jachtige tijden kan dat haast niet meer. Als kijker gaat men zich haast ongemakkelijk voelen, terwijl hetgeen verteld wordt zeer de moeite waard is.

Nadat de strak in het pak zittende zwerver eindelijk was uitgesproken en een stormachtig applaus in ontvangst nam, zei Peter Heerschop: "Zo, dat was vraag 1."

Posted by CasaSpider at 10:08 AM | Permalink | Comments (12)

Op de computer heeft Luchiano (6) een spelletje gevonden dat gebruik maakt van 3D-Projections. Ik kon erop wachten en vanmiddag bij het eten gebeurde het: "Papa, wat is 3D?"

Ik had mijn macaroni met zilveruitjes toch al bijna op en dus begon ik over de eerste dimensie. "De eerste dimensie moet je je voorstellen als een lijn. Je kunt alleen van links naar rechts en weer terug lopen."

Luchiano: "En de tweede dimensie?"
CasaSpider: "De tweede dimensie is een blad papier of het scherm van je monitor. Je kunt je over het hele blad bewegen, maar alles is plat."

Luchiano: "Aha. De derde dimensie?"
CasaSpider: "De derde dimensie is waar wij in leven, je kunt van links naar rechts, van voren naar achteren en van boven naar beneden. Denk aan een kubus. Of aan een huis."
Luchiano: "Aha. Dan is de vierde dimensie zeker het dak?"

Neen.

Nu moest ik nog uitleggen wat 3D-projections is. "Wat ze proberen te doen is op een twee-dimensionale monitor iets drie-dimensionaals laten zien. Dat doen ze door je ogen voor de gek te houden."

Ik kan absoluut niet tekenen. Om de abstracte stelling toch aan Luchiano duidelijk te maken tekende ik een landschap met een weg die in de verte verdwijnt. Blij verrast keek Luchiano naar de tekening. "Ja, het lijkt of het heel ver is!" Ik vroeg hem een doos te tekenen. Precies zoals ik had verwacht tekende Luchiano een viekant. Hij deed er nog wel twee sliertjes aan, dat waren de hengsels.

"Zal ik jouw doos eens drie-dimensionaal laten lijken?", vroeg ik. Verrast en met bewondering keek Luchiano toe hoe ik met een paar eenvoudige halen perspectief aan zijn doos toevoegde. "Ik kan mijn ogen niet geloven!", kon het jong nog uitbrengen. De vraag is wanneer de vierde dimensie ter sprake gaat komen.

De tijd zal het leren.

Posted by CasaSpider at 1:40 PM | Permalink | Comments (15)

Ik hou van muziek. Net als met veel dingen in het leven hoef ik echter niet steeds iets nieuws te ontdekken. Met de muziek die ik mooi vind hou ik het lang uit. Met eten heb ik dat ook, kogelbiefstuk en patat vervelen mij nooit.

Luchiano (6) heeft een zeer diverse muzieksmaak. Zijn favorieten zijn Vico C featuring Tego Calderon & Eddie D met El Bueno, el Malo y el Feo en Fat Joe met Lean Back. Laatst stopte ik eens een andere verzamel-cd in de cd-speler van onze auto. Dat riep herinneringen op bij Luchiano.

In de auto vraagt hij nu zo'n tien keer per dag of ik Faluma van Square One op wil zetten. Dat doe ik met plezier, want het is ook een van mijn favoriete nummers.

Faluma was hier een grote hit in 1999/2000, niet lang nadat Lucy naar Curacao is gekomen. Als Faluma ergens gedraaid werd dansten wij daarop.

Square One is afkomstig van Barbados. Hun CD In Full Bloom hebben wij ook in huis. Dat is handig voor Luchiano, want zo kan hij behalve in de auto ook in huis naar Faluma luisteren. Van Lucy moet dit wel met een koptelefoon.

Eigenlijk moet ik er eens een mpeg-filmpje van maken, Luchiano zingt namelijk luidkeels mee terwijl wij de muziek niet horen. De met koptelefoon getooide zanger denkt dat hij prachtig met de muziek meezingt, in werkelijkheid is het niet om aan te horen. U kent het effect wel.

Ik weet niet of Faluma in Nederland een hit is geweest. Voor iedereen die nu denkt: "Faluma, Faluma, waar gáát dit over?" heb ik het nummer online gezet. Download (right mouse-click / save target as) Square One-Faluma (3,706 Kb).

Over toeval gesproken. Lijn heeft een jukebox inelkaar geflanst waarmee zij mp3's op haar site kan zetten die na verloop van een bepaalde tijd vanzelf verdwijnen, volautomagisch. Ik ging meteen rechtsonder kijken welke mp3's de jukebox nu bevat. Wat schetste mijn verbazing toen ik daar Faluma zag staan! Niet van Square One maar van Ai Sa Si. Ik heb hem meteen gedownload en beluisterd.

De Faluma van Ai Sa Si is een originele uitvoering van het kawinaliedje dat door Square One in een Soca-jasje is gestoken (bron). Het nummer staat nog zo'n 30 uur online bij Lijn.

Hoogste tijd om te gaan luisteren! Van de Square One uitvoering krijg ik nog steeds kippenvel...

Get ready to wine!
Get ready to wine!!!

Posted by CasaSpider at 12:43 PM | Permalink | Comments (10)

Als kinderen boos zijn, zijn ze vaak op hun leukst. Dat geldt zeker voor Luchiano (6). Het jong is enigszins computer-verslaafd geraakt. Als ik hem van school haal vraagt hij meteen of hij "op de computer" mag. Vervolgens is hij er niet vanaf te slaan.

Op zich vind ik het best, maar zoals iedere vader wil ik ook graag dat hij later een goede weblogger wordt. Daarom probeer ik Luchiano verhaaltjes te laten schrijven. Met pen en papier. Zo traint hij meteen zijn (voor verbetering vatbare) schrijftechniek. Helaas vindt Luchiano schrijven drie keer niks. Ja, met fonts spelen in Notepad, dat vindt hij wel leuk.

Ik maakte de volgende eenzijdige deal met hem: "Jij schrijft een verhaaltje van vier regels met pen en papier en daarna mag je op de computer." Luchiano weigerde halstarrig en was vervolgens woedend op mij. Hij wilde me niet meer horen en niet meer zien en ik hoefde 's avonds ook geen verhaaltjes meer voor te lezen. Mijn reactie dat mij dat eigenlijk best goed uitkwam qua time-management maakte hem alleen maar bozer.

"Straks ga ik jouw hart breken!", zei hij. Dit wilde hij bewerkstelligen door een vaderdag-werkstuk in tweeën te scheuren. Op bed lagen we elkaar lekker te bedreigen. Luchiano begon weer over het verhaaltje. Ik probeerde hem te helpen. "Dan schrijf je toch een paar regels over dat je een verhaal moest schrijven en dat je daardoor heel boos op mij werd?"

"Ha! Als ik dat doe dan copieer jij dat en zet het op internet en dan denkt iedereen dat ik cuckoo ben!" Hierbij draaide hij cirkels rond zijn voorhoofd. Even later pakte hij een blad papier en een pen en hoorde ik woorden als "papa", "big" en "knorren". Het zal me een mooi verhaal opleveren!

Posted by CasaSpider at 6:40 AM | Permalink | Comments (8)

Wie kan uit zijn blote hoofd de eilanden van de Nederlandse Antillen opnoemen? Ik denk dat de score nog lager ligt dan bij de Waddeneilanden! Een opfrisser:

Bovenwindse (Windward) Eilanden:

• Sint Maarten (NL / Frans gedeelte): 93 km2 (NL: 34 km2 / F: 59 km2), hoofdstad Philipsburg (NL) / Marigot (F), 32.000 inwoners (NL) / 32.000 (F).
  
• Sint Eustatius: 21 km2, hoofdstad Oranjestad, 2100 inwoners.
  
• Saba: 13 km2, hoofdstad The Bottom, 1300 inwoners.

Benedenwindse (ABC) Eilanden:

• Curacao: 472 km2, hoofdstad Willemstad, 150.000 inwoners.
  
• Bonaire: 288 km2, hoofdstad Kralendijk, 13.000 inwoners.

Een Status Aparte binnen het Koninkrijk heeft Aruba: 190 km2, hoofdstad Oranjestad, 100.000 inwoners.

Op alle vijf eilanden van de Nederlandse Antillen is of wordt een Referendum gehouden met betrekking tot de status binnen het Koninkrijk.

Er heerst grote onvrede over de huidige situatie van het kunstmatig gecreërde land Nederlandse Antillen. Met name tussen Sint Maarten en Curacao botst het.

Een groot nadeel van het land Nederlandse Antillen is de zogenaamde dubbele bestuurslaag: ieder eiland vaardigt leden af voor de Landsregering en onderhoudt tegelijkertijd een Eilandsregering.

Gezien de schaalgrootte zorgt dit voor buitensporige overhead. Tevens blijkt in de praktijk dat het niet mogelijk is om voldoende capabele politici voor zoveel functies te vinden.

De meeste Antillianen willen van de Nederlandse Antillen af. Wat wil men dan wel? De opties zijn globaal de volgende:

• Provincie van Nederland.
  
• Directe band per eiland met Nederland in plaats van via de Nederlandse Antillen.
  
• Status Aparte, zoals Aruba die sinds 1 januari 1986 heeft.
  
• Onafhankelijkheid.

Onafhankelijkheid is het grootste ideaal maar tevens een illusie. Op Sint Maarten heeft het Referendum reeds plaatsgevonden en daar kiest men voor de Status Aparte. Sint Eustatius en Saba zijn zo klein dat ze het liefst helemaal onder Nederland vallen. Bonaire heeft gekozen voor een directe band met Nederland.

In maart 2005 is Curacao aan de beurt. Mijn inschatting is dat men ook hier voor een directe band met Nederland gaat kiezen. De meeste mensen zien in dat Nederlandse hulp op diverse terreinen onontbeerlijk is, hoewel het Curacaose hart klopt voor onafhankelijkheid. Vergelijk Curacao maar met een vrouw in de jaren '20 van de vorige eeuw die financieel gevangen zit in een slecht huwelijk. Mocht zij ooit de lotto winnen dan trok zij diezelfde dag nog een lange neus naar haar man.

Allemaal heel interessant, die referendums. Wat denken de Nederlanders hier nu van? Vroeger was Curacao voor de Nederlander een soort van Bounty-eiland in de Caribische zee. Inmiddels worden steden als Den Helder en Dordrecht geconfronteerd met groepen kansarme, criminele en gewetenloze Antilliaanse (voornamelijk afkomstig van Curacao) jongeren. Over het eiland Curacao weet men voornamelijk dat corrupte politici de door Nederland gedoneerde miljoenen vooral in eigen zak steken. Voor het overige komen er alleen drugs vandaan.

Links onder het klokje vindt u de nieuwe Poll. Hier kunt u als Nederlander uw mening geven over de positie van Curacao in het Koninkrijk. Motivaties, redeneringen en meningen kunt u kwijt in de comments.

Posted by CasaSpider at 6:46 AM | Permalink | Comments (14)

De techniek staat voor niets. Op Curacao kan ik gewoon van 14:00 tot 15:00 uur naar het Tros radioprogramma Radio Online luisteren, gepresenteerd door Peter de Bie en Francisco van Jole.

Vandaag was collega-logger Walter van den Berg te gast, zijn boek De Hondenkoning ligt vanaf morgen in de winkel. Nou ja, in Nederland dan. Ik weet niet wanneer de eerste lading exemplaren naar Curacao wordt verscheept.

Ik had Vandenb (webloggers noemen elkaar bij voorkeur bij hun url) nog nooit gezien of gehoord. Mijn beeld lijkt echter vrij aardig te kloppen: een sympathieke kerel die wellicht wat doelbewustheid mist. Op zich is dat niet erg, maar het gevolg was dat Vandenb zich enigszins weg liet drukken door Richard Osinga (mocht plotseling ook komen, maar had het voornamelijk over zijn broer) en de telefonisch geïnterviewde Marcel Möring, die op mij vrij vrij pedant over kwam met zijn Gert-Jan Dröge accent.

Dat vond ik jammer, want Vandenb is op dit moment toch het hotst. Onderwerpen als de relatie schrijver-weblogger kwamen nu niet uit de verf. Het programma was desalniettemin interessant en met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is dit de eerste recensie ervan. Op naar een TV-optreden voor Vandenb!

Wellicht zouden de drie heren een aardig team vormen voor Herexamen?

Update 22.09.2004 / 07:20
De uitzending is in RealPlayer formaat alhier te beluisteren, vanaf 37:25: klik!

Posted by CasaSpider at 9:16 PM | Permalink | Comments (10)

Een echte lezer ben ik niet. De oorzaak hiervan is hoogstwaarschijnlijk luiheid. Als ik een (goed) boek in handen heb vind ik lezen namelijk erg leuk. Het eraan beginnen is het moeilijkst. Bij wijze van test noem ik hier live een aantal boeken die op een of andere wijze indruk op mij hebben gemaakt. Hier komen ze, in volstrekt willekeurige volgorde:

• Johann Wolfgang von Goethe, Die Leiden des jungen Werther
  
• Ernest Hemingway, The old man and the sea
  
• James Redfield, De Celestijnse Belofte
  
• Anais Nin, Delta of Venus
  
• Franz Kafka, Die Verwandlung
  
• Christiane F, Wir Kinder vom Bahnhof Zoo

Als ik het zo opschrijf is het nog een hele lijst! Hoe kwam ik hier nu bij? Heel eenvoudig, in mijn hoofd zat De Zee. Onmiddellijk dacht ik (associatie!) aan het boek van Hemingway, The old man and the sea. Eén van de weinige boeken van mijn eindexamenlijst Engels die ik daadwerkelijk en met plezier heb gelezen.

Waar de oude man een buitengewoon grote vis ving, zijn wij (eigenlijk vooral Lucy) altijd op zoek naar een nieuwe Chica de la Semana. De jacht verloopt de laatste weken niet zo voorspoedig. Gelukkig wist Lucy zondag de mooie Stefany aan de haak te slaan.

In tegenstelling tot de oude man zijn wij er wel in geslaagd onze buit veilig de haven binnen te loodsen. Inmiddels staat Stefany op lachicamerengue.com te pronken.

Wat een beeldspraak! Is dit nu kitsch of literatuur?

Stefany gaf als fantasie op dat zij graag nog eens de liefde wil bedrijven in het toilet van een vliegtuig. Zelf heb ik al genoeg moeite om in mijn eentje een dergelijk toilet binnen te dringen! Gelukkig is Stefany bijzonder rank.

Lucy had nog meer succes, zij vond ook een Pareja de la Semana met de welluidende namen Alexander en Melisa. Terwijl de wereld van al dit moois geniet denk ik alvast na over het volgende boek dat ik ga lezen.

De Hondenkoning wellicht?

Posted by CasaSpider at 6:02 PM | Permalink | Comments (11)

Posted by CasaSpider at 6:26 AM | Permalink | Comments (10)

(Werktitel: de gierige Hollander)

Situatie: We lopen in Punda en Luchiano (6) is aan het zeuren dat hij een kadootje wil. Terwijl hij gisteren nog een bal heeft gekregen.

Scene 1
Luchiano: "Ah papa, koop een kadootje voor mij. Een klein kadootje..."
CasaSpider: "Neen, ik heb gisteren al een bal voor je gekocht. Is het dan nooit genoeg?"
Luchiano: "Sjonge, iets van 11 gulden en je wilt het niet geven. Je lijkt bijna op Dagobert Duck!"
CasaSpider: "Ik zie toch wel een verschil!"
Luchiano: "Ja, jij bent niet rijk."
CasaSpider: "Precies!"
Luchiano: "Daarom zei ik ook bijna!"

Doek.

P.S. Met dank aan Utrecht hoef ik vanavond geen Studio Sport te kijken, dat scheelt weer!

Posted by CasaSpider at 8:06 AM | Permalink | Comments (10)

Het favoriete speelgoed van Luchiano (6) is zonder twijfel de computer. Als hij de kans krijgt zit hij op internet naar nieuwe spelletjes te zoeken. Zijn inspiratiebron is met name Cartoonnetwork.

Ik vind het leuk om te zien hoe gestructureerd hij op zoek gaat naar alle functies en mogelijkheden van ieder programma. Ook het toetsenbord ontsnapt niet aan zijn aandacht. "Papa, wat is NumLock? En wat is CapsLock?" Ik legde het hem uit.

Uiteraard kwam ook de ScrollLock toets aan de beurt. Ik mompelde wat over scrollen, maar met dit gemompel nam Luchiano geen genoegen. Hij wilde zien wat ScrollLock doet. Ik moest hem het antwoord schuldig blijven. Heb nog wel uitgelegd wat scrollen is.

Volgens mij wordt de ScrollLock toets nooit en door niemand gebruikt. Hij zit al sinds jaar en dag op de toetsenborden, volgens mij had hij heel vroeger, lang voor de tijd van Windows, misschien in sommige programma's een functie. Dit is wederom geen quiz, maar weet iemand wat men in vredesnaam met de ScrollLock toets kan doen?

Namens Luchiano bedankt. Hieronder een klein stukje proza van de kleine man toen wij tevergeefs naar zijn school reden. Die was namelijk dicht in verband met Orkaan Ivan:

"vadaag kon ik niet naar school zoo gingen terug naar hius mama zij aino en papa lagd ik ook mama niet en ik denk dat morgen er wel school is en toen zij ik tegen mama mag ik op de compjuter? mama zegt nee aljeblieft OKE! 10 mienuten enn toen op mijn spelje ik moet 5 kindern niemand wind met dat papa moet dad proobiren maar het is heel moeilek"

©Luchiano, 09.09.2004

Update 18.09.2004 / 11:58
Toch nog een toepassing gevonden, op het web natuurlijk: Scroll Lock in Ms-Excel!

Posted by CasaSpider at 10:45 AM | Permalink | Comments (11)

Op 3 juli schreef ik het eerste deel van dit verhaal. Een korte samenvatting: Dènchi, de beheerster van de kantine van UTS Vredenberg, had een tijdje flink last van haar knie. Iedere dag moet zij een grote, zware vuilniszak naar een container brengen. Gentleman als ik ben bood ik eens aan om dat voor haar te doen. Sindsdien is het wegbrengen van de vuilniszak mi trabou (mijn werk) geworden. Ook toen Dènchi al lang weer beter was.

De dingen werden van kwaad tot erger. Was Dènchi mij eerst nog dankbaar voor de bewezen diensten, na een tijdje was zij boos als ik niet tegen vieren bij de koffie-automaat stond om de vuilniszak in ontvangst te nemen. Het was min of meer gewoonterecht geworden dat het wegbrengen van de vuilniszak mi trabou was. Laat dit een waarschuwing zijn voor iedereen die ongemerkt en sluipend terechtkomt in een ongewenste situatie. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen!

Als lid van het proletariaat moest ik wat doen tegen mijn uitbuitende werkgeefster. Als Dènchi zich weer eens beklaagde over het verzaken van mijn plicht vroeg ik haar wanneer ik eindelijk mijn eerste salaris tegemoet kon zien. Hierbij werd ik geholpen door de schoonmaakster die het ook een schande vond dat ik zo afgebeuld werd. "Morgen, dinsdag, volgende week" zou ik uitbetaald worden. Het gebeurde nooit.

Ik greep naar een zwaarder middel. Geheel met instemming van de schoonmaakster besloot ik tot een welga (staking). Kort daarop kwam Dènchi weer naar beneden met een zware zak. Cubaanse Yohanna stond bij me en dit was het moment om het ijzer te smeden. Op vrijdag maakt Dènchi altijd een erg lekkere sòpi (soep) klaar. Yohanna onderhandelde er voor mij een gratis kop soep uit voor vrijdag.

Vandaag is het vrijdag, tijd om te oogsten! Voor de zekerheid nam ik Yohanna mee naar de kantine, wie weet wat voor streken Dènchi nog in huis had. Het viel echter mee, zij vulde mijn mok met een overheerlijke sòpi. Ik zit weer barstensvol energie. Die zal ik vanmiddag hard nodig hebben, bij het wegbrengen van de vuilniszak.

Posted by CasaSpider at 12:19 PM | Permalink | Comments (6)

Ik heb naar Herexamen gekeken. Best een aardig programma, een van de vele aftreksels van het succesvolle Tien voor Taal-format. Presentator Menno Bentveld vind ik eerlijk gezegd wel leuk, hij doet me ergens aan de vroege Jan Lenferink denken. Ja, die was vroeger ook leuk!

Helaas kan ik mij helemaal niets herinneren qua namen van de teams die meededen. Ik weet alleen dat beide ploegen uit louter mannen bestonden. Het ene team bestond uit normale mannen, het andere uit mannen die bijna niets wisten.

Als iemand mij aan de namen van de teamleden kan helpen hou ik mij (warm) aanbevolen. Volgens mij heet één van de mannen Carlo en een andere Dennis, maar zelfs dat weet ik niet zeker.

De man waarvan ik denk dat hij Carlo heet, hij zat helemaal links, was het toppunt van niets-wetendheid. Het leukste onderdeel vind ik de logische vraagstukken. Er moet in beperkte tijd flink gerekend worden. Als ik het antwoord eerder weet dan het team dat aan de beurt is, win ik. Op het scherm verscheen de volgende vraag:

Van 180 profwielrenners wordt een dopingtest afgenomen. Welk van de volgende percentages kan niet de uitslag zijn van het aantal positief bevonden renners:

A. 0 procent.
B. 2 procent.
C. 5 procent.

Niet al te moeilijk dacht ik zo. Het domme team kreunde echter van ellende. De man die ik Carlo noem kon nog net het volgende uitbrengen: "Schiet mij maar lek!"

Bij het presenteren van de kandidaten had de man die ik Carlo noem al aangegeven dat hij vroeger bij wiskunde zelf al een 1 of een 3 op zijn proefwerken invulde als cijfer. Als hij zijn proefwerk terugkreeg stond er geen cijfer van de docent op. "Met die 3 ben je al rijkelijk beloond!", voegde de docent hem dan toe.

Voorlopig wordt de man die ik Carlo noem wel gevraagd om in televisie-programma's te verschijnen.

Posted by CasaSpider at 6:29 AM | Permalink | Comments (19)

Echt veel zin heeft het niet om tegenwoordig nog een wiskundig vraagstuk (raadsel) te plaatsen. Google weet immers alles. Nu heb ik nog zo mijn best gedaan door piraten te vervangen door voetbalsupporters en dubloenen door goudstukken. Het mocht niet baten.

De oplossing van mijn slimme zus Pascale is sluitend en beknopt:

1. Als 2 en 1 overblijven, krijgt 2 altijd alles omdat hij zelf 50% is, 2 zal dus 100% van de buit voorstellen.
2. Als 1 dus kans wil maken op geld, zal hij accoord moeten gaan met het voorstel van 3. Wat 3 voorstelt: 99% voor 3, 0% voor 2, 1% voor 1.
3. Dit betekent dat 2 voor het voorstel van 4 gaat kiezen, als hem dit iets brengt. Ze weten dit van te voren dus 4 zal voorstellen: 99%, 0%, 1%, 0%. Hiervoor krijgt hij accoord vanzichzelf en van 2, wat voldoende is. maar 3 en 1 weten dit ook van te voren.
4. 5 zal dus voorstellen: 98% voor 5, 0% voor 4, 1% voor 3, 0% voor 2 en 1% voor 1. 5, 3 en 1 gaan accoord, dus dit voorstel wordt aangenomen.

Zo is het en niet anders. De credits voor het raadsel Piratendemocratie gaan naar Herman's Thuisbladzijde (echte nerd-name).

Vroeger op school werd er wel eens gespiekt. Ik heb niks tegen spieken, maar dan moet men het wel goed doen. Ik herinner mij nog goed dat ik een tentamen bij mijn studie Duits aan de R.U.Utrecht niet goed had geleerd. Met twee anderen besloten we te spieken bij één persoon. Spieker 1 schreef alles van hem over, spieker 2 deed hetzelfde bij spieker 1 en spieker 3 bij spieker 2. Dit is niet slim!

Helemaal niet toen bleek dat degene bij wie wij spiekten slechts een 5 haalde voor het tentamen. Wij, de drie spiekers, werden op het matje geroepen en kregen een 1. Bijna werden we overboord gegooid.

Spieken lijkt een beetje op googlen. Van de oplossing van GJ krijg ik stellig de indruk dat hij wèl gegoogled heeft, maar bij het verkeerde vraagstuk! Er bestaan namelijk meerdere varianten. De oplossing van GJ gaat ervan uit dat het voorstel van de piraten een meerderheid moet krijgen. 50% is hierbij niet voldoende en in mijn raadsel wel. Volgende keer beter spieken, GJ... ;-)

Posted by CasaSpider at 7:09 AM | Permalink | Comments (12)

Vijf voetbalsupporters hebben een zak met 100 goudstukken gevonden. Ze bevinden zich op een bootje in de Grote Oceaan. Hun opdracht is de goudstukken onder elkaar te verdelen.

Ze gaan een voorstel doen de buit te verdelen. De meest agressieve voetbalsupporter mag eerst, daarna de op-één-na meest agressieve enz. Laten we de volgorde 5-4-3-2-1 van meest agressief naar minst agressief nemen.

Voetbalsupporter nummer 5 doet dus een voorstel voor het verdelen van de buit. Ze gaan vervolgens allemaal stemmen. Iedereen moet VOOR of TEGEN stemmen. Als 50% of meer VOOR het voorstel stemt wordt de buit als in het voorstel verdeeld. Is er minder dan 50% VOOR het voorstel, dan wordt voetbalsupporter nummer 5 overboord gegooid.
Vervolgens is het de beurt aan voetbalsupporter nummer 4 om een voorstel te doen om de buit over de resterende voetbalsupporters te verdelen. Dezelfde procedure wordt gehanteerd: is minstens 50% VOOR dan wordt de buit verdeeld, in de andere gevallen wordt voetbalsupporter 4 overboord gekieperd.

En dat gaat zo alsmaar door totdat òf de buit verdeeld wordt, òf iedereen overboord is gegooid en voetbalsupporter 1 alleen overblijft met de hele buit.

Nou is van voetbalsupporters het volgende bekend:

• Ze zijn oneindig slim, en weten dat ook van elkaar.
  
• Ze willen op de eerste plaats zoveel mogelijk geld.
  
• Ze willen niet overboord gegooid worden.
  
• Ze vinden het wél leuk anderen overboord te gooien, maar niet als hen dat geld kost!

Welke voetbalsupporter zou u het liefst willen zijn?
Welk voorstel zou u doen?

Posted by CasaSpider at 6:46 PM | Permalink | Comments (4)

De visie van een bedrijf, organisatie of persoon kan men vatten in een simpele slogan. Na verloop van (onbepaalde) tijd raakt een slogan out-dated en dan is het tijd voor een nieuwe. Het introduceren van een nieuwe slogan kost veel geld.

Mijn slogan is nog lang niet out-dated, ik beschik reeds over een sub-slogan en verder heb ik ook geen geld voor een nieuwe.

• CasaSpider, El Hombre de tu Vida... (The Man of your Life)
• CasaSpider, Nacido para ser Rebelde... (Born to be Wild)

Ik heb getwijfeld over...

• CasaSpider, Sense and Simplicity...

Neen, toch maar niet.

Posted by CasaSpider at 6:46 AM | Permalink | Comments (8)

We waren iets vroeger naar het strand gegaan en dat was best lekker. Na het zwemmen met Luchiano (6) had ik nu tijd om wat zon te pakken op Kontiki Beach. Iets voor half vijf, de tijd dat wij naar Mambo Beach verkassen, schoot mij ineens te binnen dat ik vergeten was de video te programmeren voor Studio Sport. Dat begint bij ons om vijf uur.

Juist deze uitzending wilde ik niet missen, zo vaak gebeurt het niet dat Ajax tegen ADO een 0-3 voorsprong uit handen geeft en Feyenoord tegelijkertijd van FC Twente wint. Terwijl Lucy en Luchiano naar Mambo wandelden, racete ik naar huis. Precies bij het begin van het Happy Hour arriveerde ik op Mambo. "Da's handig!", vond ik zelf want nu kon ik meteen vier blikjes Amstel kopen. Nog handiger en vooral goedkoper was het geweest als ik vier koude blikjes Polar van thuis had meegenomen.

We dronken een biertje en Lucy ging op zoek naar een Chica de la Semana. Luchiano vermaakte zich uitstekend in zee. Tegen kwart voor zes kwam hij uit het water en ging lusteloos op een strandstoel zitten. "Wat is er?", vroeg ik bezorgd. "Niks", antwoordde Luchiano.

Toen Lucy terugkeerde van haar vergeefse speurtocht zag zij ook meteen dat er iets met Luchiano aan de hand was. Nu zei hij dat hij hoofdpijn had en zat erbij als een natte dweil. Wel kon hij nog uitbrengen graag bij McDonalds te gaan eten om een nieuwe Hot Wheels auto te krijgen. Het tweede Happy Hour bij Wet&Wild trok hij echter niet meer naar eigen zeggen.

Even later stonden we bij Wet&Wild. Luchiano lag voor pampus op een strandstoel, een meter of 30 van ons vandaan. Lucy ging af en toe bij hem kijken. "Nee, hij voelt zich echt niet goed. Laten we maar naar huis gaan." We gingen naar huis. Ik vroeg wat ik te eten moest halen. Luchiano wilde persé mee naar McDonalds. Ik was wat argwanend, maar vooruit dan maar.

Helaas was de Hot Wheels actie afgelopen. Net als vorige week reden we door naar KFC. Thuisgekomen zette Luchiano meteen de televisie aan: America's Funniest Home Videos! Terwijl ik zat te eten bekeek ik de wonderbaarlijke genezing eens rustig. Inmiddels stond Luchiano namelijk te schreeuwen en te springen. Hij vindt America's Funniest Home Videos leuk.

Toen het bedtijd was liet ik hem een verhaaltje uit de Donald Duck voorlezen. Wel zo gemakkelijk voor mij. Toen het verhaal uit was zei ik: "Nu zal ik jou een verhaaltje vertellen. Het gaat over een herder."

"Ja! Dat verhaal ken ik! De herder en de heks!", riep Luchiano enthousiast.
"Neen, neen, dit verhaal gaat over een herder en een wolf", zei ik.
Luchiano: "Ja, ja! Die ken ik ook!"
CasaSpider: "O ja? Nou, vertel dat verhaal dan maar eens aan mij!"

Luchiano vertelde zeer enthousiast het verhaal van de herder die zich wat verveelde en toen riep: "Help! Help! Een wolf! Help!" De dorpsbewoners schoten van alle kanten te hulp. Ze keken echter lelijk op hun neus toen de herder hen uitlachte. Er was helemaal geen wolf. Een paar dagen later kwam er een echte wolf die al twee schapen had gedood. Wederom riep de herder om hulp: "Help! Een wolf, help!" Ditmaal kwam er echter niemand van de dorpelingen opdagen.

Na een subtiele hint van mij zag Luchiano de analogie met zijn eigen gedrag. "Ik zal het niet meer doen, papa", zei hij tenslotte.

Posted by CasaSpider at 7:05 AM | Permalink | Comments (13)

Op 28 en 30 december schreef ik over Ergilio Hato, de beste keeper die Curacao ooit gehad heeft. Vorig jaar op 18 december is Ergilio Hato overleden. Geruime tijd voor zijn dood zijn Nancy van der Wal en Valdemar Marcha begonnen om Ergilio's levensverhaal op te tekenen. Een verhaal deels verteld door Ergilio, maar ook door zijn vrouw Catharina (Catan) en hun kinderen.

Het is een boek dat niet alleen laat zien wat een uitzonderlijk sportman Ergilio was, maar ook dat op 18 december 2003 een heel bijzonder mens van ons heen is gegaan. Ergilio was erg geliefd en populair, al zijn kinderen vertellen hoe moeilijk het was om met hun vader ergens heen te gaan. Om de tien meter moest er gestopt worden voor een praatje.

Bijzonder is ook de in het boek opgenomen brief van niemand minder dan Edson Arantes do Nascimento, beter bekend als Pelé, voor wie Ergilio Hato meer dan een kennis was. Vaak lees ik nog in het boek, getiteld Ergilio Hato: Simpel, sierlijk, sensationeel.

Door een combinatie van het boek, mijn weblog en het toeval gebeurde er iets leuks. In augustus liet Nancy van der Wal een reactie achter bij mijn tweede stukje over Ergilio. Ik stuurde haar vervolgens een mailtje dat zij forwarde naar Wendell Hato, het derde kind van Ergilio en Catharina, geboren in 1959. Wendell, woonachtig in Nederland, stuurde mij vervolgens een bijzonder aardige mail en sindsdien schrijven we elkaar zo eens per twee weken.

Het boek Ergilio Hato is nog niet gesloten!

Ergilio Hato: Simpel, sierlijk, sensationeel
ISBN: 90 6665 546 1 / NUR 523
2003, Uitgeverij SWP Amsterdam

Posted by CasaSpider at 9:19 AM | Permalink | Comments (3)

Hadden we in de Cariben orkaan Ivan als dreigende natuurramp, de bewoners van de Albert Schweitzerlaan in Schalkwijk (Haarlem) sidderen voor een eventuele komst van de Tokkies. Hun zaakwaarnemer Emile Ratelband heeft zijn oog laten vallen op het pand van de heer A. Gelder. Laatstgenoemde heeft de vraagprijs meteen maar verhoogd van 275.000 naar 350.000 Euro.

Wat hiervan te denken? Uiteraard hebben de Tokkies ook recht op woonruimte. Het gaat echter wat ver om een hele straat onschuldigen (vrouwen en kinderen!) in Schalkwijk hier de dupe van te laten worden. Meestal zijn buurtbewoners wel inventief.

Zo herinner ik me dat de gemeente Utrecht eens een woonwagenkamp wilde inrichten in de (dure) wijk Tuindorp, vlakbij het studentencomplex Van Lieflandlaan. Hierlangs loopt de drukste spoorlijn van Nederland, het traject Utrecht-Amersfoort. De buurtbewoners argumenteerden dat het onmenselijk zou zijn de woonwagenbewoners zoveel geluidsoverlast aan te doen.

Mijn oplossing is simpel. Laat Emile Ratelband de Tokkies in huis te nemen. Zijn vrouw is bij hem weg, de kinderen zijn volwassen en ook de deur uit dus plaats genoeg. Voor de buurt maakt het ook niet veel uit, zij worden toch al enige jaren geterroriseerd door Ratelband die met zijn Hummer hun straten onveilig maakt.

Het zal mij benieuwen wie het het langste volhoudt. Maken de Tokkies Ratelband gek of andersom?

Posted by CasaSpider at 11:13 AM | Permalink | Comments (17)

Aruba, Bonaire en Curacao liggen vlak bij elkaar. Toch heeft de staart van Ivan speciaal op Aruba voor veel ellende gezorgd. Zelfs nadat hij eigenlijk al voorbij was.

Op het Amigoe-Forum stond dit bericht van Aruba2020. Het is gedateerd 10.09.2004 / 08:15.

"Gisteravond 9 september om 8:00pm zagen veel mensen bliksemflitsen in de horizon richting Venezuela. Vannacht 10 september zo rond 12:00am snachts begon het heel hard te regenen, met een donder om je oor te doven en veel enge bliksem flitsen. Het regende katten en honden twee uur lang tot een uurtje of 3:00am. Na een half uurtje begon het weer zwaar te regenen non stop tot zo rond 6:00am vandaag. Grote delen van Aruba zit onder water, vooral West Aruba is zwaar getroffen.

Scholen en zaken zijn op Aruba dicht vandaag."

De maatregelen op de ABC-eilanden waren kennelijk toch niet overdreven! Met name de filmpjes uit de links hieronder laten goed zien hoe de toestand op Aruba nu is.

Zie de volgende links:

• Forum Aruba Station
  
• Foto's ramp op Aruba
  
• Film#1 ATV (23.9 Mb)
  
• Film#2 ATV (23.8 Mb)

Posted by CasaSpider at 1:14 PM | Permalink | Comments (5)

Dankzij Ivan is deze week ongelofelijk snel voorbijgegaan. Voor mijn gevoel is het pas woensdag, het is net of er twee dagen uit de week zijn geknipt. Gelukkig kwam Ivan niet in het weekend langs! Vandaag moet ik van Lucy de koffer met onze belangrijke papieren uitpakken. Dat doe ik dan maar, al vind ik het eigenlijk wel een handige plek om ze te bewaren.

Luchiano (6) moest vanmorgen weer naar school. Heel toevallig is zijn juffrouw precies sinds woensdag, de dag van de orkaan, opgenomen in de Taams-kliniek voor een ooglidcorrectie. Luchiano's juffrouw is al wat ouder maar nog wel erg ijdel. Volgens haar moeten de oogleden op medische indicatie worden gelift, ze heeft namelijk last van haar ogen. Toen de juffrouw dit tijdens een ouderavond vertelde suggereerde een moeder dat ze dan de rest gelijk maar mee moest laten nemen.

Zojuist las ik dat in Nederland correcties van oogleden, flaporen en hangbuiken per 1 januari uit het ziekenfonds gehaald worden. Dit heeft geleid tot een explosieve vraag naar ooglidcorrecties.

Posted by CasaSpider at 7:07 AM | Permalink | Comments (5)

Na een bijzonder rustige nacht wilde ik vanmorgen Luchiano naar school brengen. Het was verdacht rustig op de weg. Bij de Marnix-school aangkomen zag ik dat het hek dicht was, er waren geen mensen laat staan kinderen te zien en dus maakten wij rechtsomkeert. Op dat moment hoorde ik via de radio dat de scholen inderdaad dicht waren. Ook ambtenaren hoefden vandaag niet te werken. (Ik hou wijselijk mijn mond, anders krijg ik Bareuh op mijn dak)

De Hurricane-Warning is nog steeds van kracht. Op zich bevreemdt mij dat, Ivan bevindt zich inmiddels ten noordwesten van Curacao en is op weg naar Jamaica. Ik vermoed dat de rampenplancommissie het zekere voor het onzekere wil nemen. Niets zo lullig als zeggen dat de situatie veilig is en een uurtje later breekt er een gigantisch noodweer uit.

Jennifer, een Amerikaanse SAP-consultant, logeert in het Marriott hotel aan de zuidkust. Ik vroeg haar hoe zij het orkaangebeuren had ervaren. Tot mijn verbazing zei ze dat het Marriott nu geen strand meer heeft. Om een uur of twee gisterennacht schijnen er toch erg hoge golven te zijn ontstaan. Ongetwijfeld hebben meer stranden (zware) schade opgelopen.

Verder hebben de meeste Curacaoenaars nu voldoende koekjes, corned-beef en water in huis. We hebben nòg meer geluk gehad dan het Nederlands Elftal. O ja, ik dacht ermee weg te komen, maar helaas heeft Coert goed opgelet. Marco Verhoef weet toch meer van het weer dan ik (dacht).

Of hij heeft ook gewoon geluk gehad.

Posted by CasaSpider at 7:22 AM | Permalink | Comments (19)

In mijn worst case scenario hadden Lucy, Luchiano en ik nu sidderend onder een stuk plastic in de badkamer gezeten terwijl brokstukken van onze huisraad links en rechts om ons heenvlogen. Het dak van ons huis lag een paar honderd meter verderop.

In werkelijkheid ligt Luchiano op bed en zitten Lucy en ik achter de computers aan een glaasje Champagne te nippen. En het is algemeen bekend: als een fles Champagne eenmaal open is moet hij op.

Hurricane Ivan heeft de ABC-eilanden letterlijk links laten liggen. Waar hij sinds gisteren een steeds zuidelijkere (=dichterbij Curacao) route aannam, boog Ivan op het laatst toch duidelijk naar het noorden af. Als men onderstaand plaatje vergelijkt met dat van gisteren is dit duidelijk te zien.

(Klik op de foto voor een vergroting)

Daar zitten we dan met de nieuw aangeschafte campinglamp, de met ducktape volgeplakte ramen en de twee mallotige hoofd-zaklantaarns. Waar ik echt niet mee ga rondlopen. HET REGENT NOG GEENEENS!

Dat is het stomme van gevaarlijke situaties. Men is er bang voor, maar het is ook enigszins opwindend. Als er dan helemaal niets gebeurt voelt men zich toch een beetje voor aap gezet. Dat geldt niet voor de hardware-stores Kooyman, Marchena en Building Depot. Zij hebben voor kapitalen aan plastic zeil, hout, spijkers, noodlampen etc. verkocht. Ook de supermarkten zijn redelijk door hun voorraden (Spam!) heen.

Mijn verstand zegt mij dat we geluk hebben gehad. Orkanen zijn wispelturig, vooral die met een vrouwelijke naam trouwens. Was Ivan verder naar het zuiden afgebogen was de ramp niet te overzien geweest. Curacao is er absoluut niet op berekend om snel van een dergelijke noodsituatie te herstellen.

Bij deze wil ik iedereen nogmaals hartelijk danken voor het getoonde meeleven, dat heeft zeker goed gedaan. Wij laten de ducktape op de ruiten zitten tot het orkaanseizoen definitief is afgelopen.

Overigens hoop ik dat Jamaica, Cuba en Florida evenveel geluk als wij hebben, qua Ivan...

Posted by CasaSpider at 9:01 PM | Permalink | Comments (15)

Cellular-telefoons (mobieltjes) doen het al niet meer sinds vanmorgen vroeg. Onze vaste telefoon gelukkig wel. Net heeft het even hard geregend, nu is het weer rustig. Spider en Scooby Doo (de honden) zijn naar buiten.

Het leuke van een middagje vrij wegens Hurricane-alert is dat ik nu op ESPN de wedstrijd Nederland-Tsjechie kan zien. Tot nu toe is het tenminste leuk, want het is 1-0 voor ons. Dat komt hoogstwaarschijnlijk doordat Van Basten veel (ex-)Feyenoorders heeft opgesteld. Heel verstandig.

Wij wonen op zo'n 400 meter van de zuidkust van Curacao, tegen de wijk Marie Pompoen aan. Alle huishoudens die zich op 50 meter of minder van de kust bevinden worden geëvacueerd. De bewoners dienen onderdak te zoeken bij familie of vrienden. Indien zij die niet hebben kunnen ze terecht bij een van de drie speciaal ingerichte Shelters.

De tweede helft gaat beginnen. Even een glas cola en een stuk koude kip pakken.

Posted by CasaSpider at 3:31 PM | Permalink | Comments (14)

Vanmorgen werden alle consultants bij UTS weggestuurd. Dat gaf mij de gelegenheid snel nog wat spullen te kopen: plastic, ducktape, campinglamp en twee hoofdzaklantaarns.

De meeste ruiten hebben we ingetaped met de superstevige ducktape. Het is benauwd warm. Zo nu en dan regent het een beetje, maar niet heftig. Was er gisteren nog sprake van dat Ivan 280 kilometer ten noorden van Curacao zou passeren, inmiddels is die verwachting bijgesteld tot 130 kilometer. Ivan is niet echt een welkome tourist hier, dus laat hem maar naar het noorden afbuigen.

Het is een gek gevoel, wachten op iets dat niet leuk is maar zeker komt. Straks nog even naar het verslag van Nederland-Tsjechie proberen te luisteren.

Posted by CasaSpider at 1:11 PM | Permalink | Comments (9)

Het is een spannende dag vandaag. Het is iets over zevenen en ik heb net een Vigilante gehaald voor Lucy. Luchiano (6) is thuis, zojuist hoorden we dat alle scholen dicht zijn. Het was dan ook onwerkelijk rustig op straat. Mijn Dominicaanse krantenverkoopster Grecia was bezorgd, zij heeft al eens een orkaan meegemaakt in de Dominicaanse Republiek.

Ivan schijnt in kracht toe te nemen. Op dit moment is het al een orkaan van categorie 4, hij schijnt zich te ontwikkelen tot 5 wat meteen de hoogste categorie is. Gisterenavond keek ik naar het Nederlandse journaal op BVN. Het weerbericht sla ik meestal over, behalve als Erwin Kroll halfdronken lijkt. De nieuwe weerman ken ik niet, heet hij Marco Verhoef?

Geruime tijd wordt niet alleen het weer in Nederland en Europa behandeld, maar komt de hele wereld aan de beurt. Ik vind dat volslagen onzin. Ten eerste wie interesseert het nu of er in Madagascar een bui valt en ten tweede is de informatie dermate globaal en vrijwel iedere dag hetzelfde dat men er concreet niets aan heeft.

Dat bleek gisteren weer. Zowaar noemde Marco Vehoef de orkaan Ivan (dat was al heel wat), maar de Benedenwindse Eilanden hoefden zich geen zorgen te maken: "Een verdwaalde regenbui misschien, maar voor de rest zonnig. 34 Graden" Kom jij hier straks maar eens aan het strand liggen, Marco Verhoef!

Vroeger kregen orkanen altijd vrouwennamen. Ik vond dat stukken beter. Zeg nu zelf, het is toch veel aangenamer om een Raisa over je heen te krijgen dan Ivan? Raisa is Chica de la Semana deze week en te vinden op lachicamerengue.com. Het zal mij benieuwen hoe de Curacaose stranden er morgen bij liggen en of er op korte termijn nieuwe Chica-foto's te maken zijn.

Nu nog een beetje werken en dan is het wachten op de dingen die gaan komen. Vanaf 15:00 lokale tijd (21:00 in Nederland) zou het gaan onweren en stormen, om 20:00 lokale tijd (04:00 morgenvroeg in Nederland) vindt de climax plaats.

Niet dat ik verwacht het loodje te leggen, maar toch wil ik de reageerders alvast bedanken voor de gegeven mentale steun.

Posted by CasaSpider at 7:11 AM | Permalink | Comments (10)

Vanmorgen vroeg mijn Venezolaanse collega Heliana plotseling of er hier wel eens orkanen langskwamen. "Haha, nee die komen hier niet. Maximaal een Tropical Wave. Orkanen trekken een kilometer of 1000 noordelijker voorbij, langs de Dominicaanse Republiek via Cuba naar Florida", orakelde ik wijs.

Even later zag ik dit.
(Klik op de foto voor een groter exemplaar)

Hurricane Ivan is on it's way. Hij bevindt zich nu ergens voorbij Trinidad & Tobago en wordt morgen in de namiddag in de buurt van Curacao verwacht. Tot op heden op ruim 270 kilometer afstand. Dichterbij hoeft van mij ook niet.

Luchiano (6) is een beetje bang van orkanen en tornado's. Maar hij wil morgen wel met mij zwemmen bij Mambo Beach.

Volg Hurricane Ivan:

• http://www.quehubo.com/eng/hurricane_ivan.html
  
• http://www.hurricaneadvisories.com/
  
• http://www.leonardsworlds.com/info/hurricane.htm

Posted by CasaSpider at 1:33 PM | Permalink | Comments (19)

Ik ben boos. Het is belangrijk om boosheid een richting te geven. Ik ben boos op Rita Verdonk. Dit gewetenloze sujet heeft al eens een plan gelanceerd dat buitenlanders die naar Nederland willen komen in eigen land zelfstandig de Nederlandse taal dienen te leren èn een examen af te leggen.

Een aantal termen: geld, achtergrond qua schloling en taalverwerving, analfabetisme. Neen, de kans dat een buitenlander zonder scholing ooit voor een dergelijk examen slaagt is nihil. Dat is natuurlijk precies de bedoeling.

Langzamerhand krijg ik het idee dat Nederland bestuurd wordt door een aantal extraterrestrials. Rita Verdonk komt waarschijnlijk van dezelfde planeet als Piet Hein Donner.

Antillianen zijn Koninkrijksgenoten met een Nederlands paspoort. Groepen Antillianen zorgen in Nederland voor veel overlast. Rita Verdonks oplossing: een verwijderingsregeling.

Op Curacao is de situatie dramatisch aan het verslechteren. Het aantal atrako's (overvallen) neemt per dag toe en deze overvallen worden steeds bruter en geweldadiger. Waren het een aantal jaren geleden voornamelijk Colombianen die tegelijkertijd de rol van dader en slachtoffer speelden in diverse drugs-oorlogen, nu zijn het de Curacaoenaars zelf. In wijken als Souax en Seru Fortuna zitten hele families diep in de criminaliteit. Gewone burgers zijn hun slachtoffers.

De ellende begon met het afsluiten van alle drugstransporten per vliegtuig, de zogenaamde bolita-slikkers. Op zich ben ik tegen drugs en daarmee voor de aanpak hiervan. De wijze waarop Donner deze zaak heeft aangepakt door eenvoudigweg de grens dicht te gooien is in mijn ogen barbaars. Een rijk land als Nederland heeft een verantwoordelijkheid jegens de Nederlandse Antillen en dient parallel iets aan de oorzaak te doen.

Op Curacao wonen zo'n 180.000 mensen. In mijn ogen kan het niet moeilijk zijn om hier een aantal projecten op te starten om de situatie te verbeteren. Directe armoedebestrijding: veel kinderen kunnen niet naar school omdat ze geen eten meekrijgen en geen uniform hebben. Scholing: gebouwen vallen uit elkaar van ellende, de opleiding voor verplegend personeel is stilgelegd tot er een adequaat gebouw is gevonden. Een impuls om het Papiamentu-onderwijs van de grond te krijgen: boeken en leermethodes.

Minister Rita Verdonk wil nu dus een verwijderingsregeling gaan invoeren voor Antillianen. De meest criminele Antillianen moeten worden teruggestuurd naar voornamelijk Curacao. Curacao, waar het criminaliteitsprobleem nog veel groter is dan in Nederland. Wat is de impact van het dumpen van 1000 zware criminelen temidden van een bevolking van 180.000?

Het enige verzet komt tot nu toe van John Leerdam, afkomstig van Curacao en lid van de PvdA. Dan vraag ik mij af waar Thom de Graaf is! Maar dat vroeg ik mij ook al af toen Paul Comenencia, Gevolmachtigd minister van de Nederlandse Antillen, in augustus officieel werd geïnstalleerd. De Graaf had toen een zeiltochtje dat hij onmogelijk kon afzeggen.

In juli 2003 was Thom de Graaf met een groot aantal andere politici te gast op de Nederlandse Antillen. Hij had toen echt de armoede gezien en besefte dat hier iets aan gedaan moet worden. Blijkbaar is Thom de Graaf's lijfspreuk omgekeerd aan die van Feyenoord: Geen daden, maar woorden, leve Thom de Graaf! Was aanvankelijk de Frente Obrero regering onder leiding van de Godetts de reden om niet financieel over de brug te komen, ook nu de door Nederland zo gewenste premier Etienne Ys aan de macht is zie en hoor ik helemaal niets van Thom de Graaf.

Maar ik was boos op Rita Verdonk. Persoonlijk vind ik haar gedrag nog kwalijker dan dat van een groep Antilliaanse criminelen. De impact van haar maatregelen is namelijk groter en treft bovendien meer onschuldige en goedwillende mensen. Derhalve pleit ik ervoor om Rita Verdonk te verwijderen. Zij dient eerst thuis opgesloten in een kamertje vloeiend Papiamentu te leren en wordt vervolgens in een geriefelijke woning te Souax neergezet. Stromend water en electriciteit zijn waarschijnlijk niet voorhanden, maar hulp uit Nederland is onderweg.

Posted by CasaSpider at 6:57 AM | Permalink | Comments (18)

Mambo Beach, zondagmiddag. Lucy had nog geen chica gevonden. Zij had wel een paar Nederlandse meisjes op het oog, maar nog niet de animo om ze aan te spreken. Luchiano (6) had zijn drie Hot Wheels bij zich en was ermee aan het spelen. In een vlaag van moederliefde wilde Lucy ineens dat hij de hele serie in zijn bezit zou krijgen.

De onderhandelingen werden gestart. Als Luchiano Lucy zou helpen met het aanspreken van chica's zouden we na het Happy Hour alle drie een Happy Meal nemen. Op voorwaarde dat er voldoende verschillende Hot Wheels op voorraad waren. Luchiano stemde meteen in.

Lucy wees op een vrouw die vlak naast onze bedjes op een handoek lag. Het was meer als een test voor Luchiano bedoeld, de betreffende dame was niet echt een kandidate. Met luide stem zei Luchiano: "Die dikke daar?" Gelukkig sprak hij Spaans, maar wij verslikten ons haast.

Het was tijd voor de les dat eerlijkheid niet altijd wordt gewaardeerd. Dat het soms beter is om bepaalde informatie weg te laten. Luchiano leek het te snappen.

We zetten Lucy thuis af en wij reden door naar McDonalds in Salinja. Ik probeerde Luchiano's enthousiasme te temperen. "Jongen, ik vrees dat ze geen andere modellen Hot Wheels hebben, gisteren hadden ze ook alleen zwarte en blauwe." Luchiano was ervan overtuigd dat ze ook groene hadden.

We gingen in de rij staan. Dezelfde rij als zaterdag. Er waren twee McDonalds medewerksters die deze rij bedienden, één daarvan was de dame die zaterdag koppig volhield dat er alleen nog maar zwarte Hot Wheels waren en gewoon geen zin had om een blauwe te halen. Luchiano keek gespannen, we waren bijna aan de beurt. Het leek erop dat diezelfde dame ons ging helpen. Voor iedereen duidelijk te verstaan riep Luchiano: "O nee! Die luie komt eraan!"

Ik draaide zijn oor eens hardhandig om. We werden geholpen door een andere, vriendelijke medewerkster. Helaas waren er alleen maar zwarte en blauwe Hot Wheels. Wij verlieten het pand en reden naar Kentucky Fried Chicken, zo was het met Lucy afgesproken.

Thuis probeerden we Luchiano wederom uit te leggen dat zijn eerlijkheid in dergelijke situaties niet handig is. "Wat denk je, als die mevrouw dat gehoord heeft (en ze had het gehoord), zou ze dan nog moeite voor je doen om ergens een gele of groene Hot Wheels voor je vandaan te toveren? Dacht het niet, hè!"

's Avonds bij het voorlezen in bed probeerde ik er nog een wijsheid in te stampen: "Het ene oor in, het andere oor uit", daar moest Luchiano wel om lachen. Kijken wat ervan is blijven hangen...

Posted by CasaSpider at 6:40 AM | Permalink | Comments (10)

Neen, het gaat deze keer niet over de blauwe Toyota Corolla met moon-/sunroof. Dit om misverstanden te voorkomen. Vorige week zaterdag was ik eens alleen met Luchiano (6) op stap. Met het pontje naar Otrabanda, bananenshake gegeten, schoolspullen gekocht en domino gespeeld bij Pleincafé Wilhelmina.

Hierna hadden we honger. Luchiano stuurde erop aan om naar de McDonalds vestiging in Salinja te gaan, tegenover de KFC. Op zich bijzonder, want wij eten werkelijk nooit bij McDonalds. Als er toch gesnacked wordt houdt Lucy meer van kip (KFC) en ik van frikandellen (Happenkar).

Bij de grote McDonalds in Salinja kunnen de kinderen echter heerlijk buiten spelen. Ik dacht dat Luchiano daarom hier naar toe wilde. Toen ik binnen in de rij stond liep Luchiano al snel naar een vitrine met auto's, de zogenaamde Hot Wheels.

Luchiano is een op zich rustig kind. Op sommige momenten mag men dat rustig gerust vervangen door lui. Ook is hij van het type kat-uit-de-boom-kijken. Mensen die hem al te enthousiast benaderen negeert hij volkomen.

Soms gaat het mij iets te ver, dan lijkt het of hij erg verlegen is. Zo moet ik hem dwingen om 's morgens op school 'goedemorgen' te zeggen tegen de meisjes die al op het bankje zitten te wachten.

Op het moment dat Luchiano echt iets wil verandert het luie en verlegen gedrag op stel en sprong. Zo'n moment is bijvoorbeeld het in het oog krijgen van een verzameling Hot Wheels. Toen ik aan de beurt was om mijn bestelling door te geven was Luchiano me al voor. Hij gaf de dame van McDonalds een hand en begon te onderhandelen welke Hot Wheels er waren. De hele week was hij zielsgelukkig met zijn grijze exemplaar.

Geluk is relatief. Op school blijkt klasgenoot Michael maarliefst zeven Hot Wheels te hebben! De hele week zeurde Luchiano mij de kop gek om zaterdag wederom bij McDonalds te gaan eten. En zo zaten we gisteren met zijn drieën bij Pleincafé Wilhelmina te dominoën. Zeer tegen de zin van Luchiano die dat pure tijdverspilling vond.

Eindelijk stapten we in de auto. Jammer genoeg voor Luchiano wilde Lucy nog even wat loten kopen bij Robbie's Lottery. Wij bleven in de auto wachten. Luchiano was zeer opgewonden. "O, wat is mama dom! Kijk nou, ze gaat in de rij staan achter een mevrouw en daar is een lege rij! Speed-it-up, grandma! Speed-it-up!" Ja, hij is zeer complimenteus als de dingen niet zo gaan als hij graag wil.

Bij McDonalds aangekomen ging Lucy een vrij tafeltje zoeken, terwijl ik in de rij ging staan. Luchiano stond al bij de vitrine. Nerveus opgewonden kwam hij naar me toe. "Waarom sta je in deze rij, kijk daar is niemand, ga daar staan!"

Ik antwoordde hem dat die kassa niet open was. "Jawel, kijk daar staan ook mensen!" Ik zei dat die mensen iets vroegen of op iets wachtten: "Maar als jij het beter weet, dan ga je daar toch lekker in de rij staan?"

Dat liet Luchiano zich geen twee keer zeggen. Even later keerde hij onverrichterzake terug. "Ze hebben wel Hot Wheels, maar dan moet je een Happy Meal kopen. "Precies!", zei ik, "en daarom sta ik in deze rij."

Ik bestelde twee Happy Meals, Lucy gunde haar zoon een extra Hot Wheels. De dame die ons hielp had moeite zich in de wereld van een kind te verplaatsen. Ze gaf Luchiano namelijk twee dezelfde Hot Wheels, twee zwarte. Ik probeerde nog om er een te ruilen, maar dat kon niet. Ze hadden geen andere.

Toen we aan tafel aanschoven raadde Lucy Luchiano aan om toch te proberen een van de zwarte auto's te ruilen. Het jong ging op pad en keerde even later terug met een blauw exemplaar. Er was zeker net een nieuwe voorraad aangekomen.

Ik at een lekkere chicken salad. We vroegen ons af waarom Hot Wheels alleen bij hamburger-menu's geleverd werden. Waarschijnlijk omdat veel ouders geen zin hebben om bergen salade op te eten voor hun kinderen.

Na het eten heeft Luchiano nog een hele tijd buiten gespeeld, in de McDonalds speeltuin. Eigenlijk met afstand het beste onderdeel van deze onderneming!

Posted by CasaSpider at 11:14 AM | Permalink | Comments (11)

Luchiano (6) is dol op internetten. Helaas moeten wij het nog doen met een trage inbelverbinding. Als ik bezig ben heb ik liever niet dat zoon ook druk aan het loaden is, dat gaat namelijk ten koste van mijn snelheid.

Luchiano had net naar de PowerPuff Girls gekeken, ging achter de computer zitten en was kennelijk in een filosofische bui:

Luchiano: "Papa, weet je hoe de wereld kon beter zijn?"
CasaSpider, denkend aan geen oorlog of andere mooie zaken: "Ik weet het niet."
Luchiano: "Als je kon internetten zonder te connecten. Dat je dan toch spelletjes kan zoeken."

Nog dit jaar wordt ADSL op Curacao geïntroduceerd. Het zal een betere wereld zijn.

Posted by CasaSpider at 9:34 AM | Permalink | Comments (11)

Ik kwam collega Ensley B. tegen bij het toilet. Normaal ziet hij er altijd gladgeschoren uit, tenminste in mijn beleving. Ditmaal tooide een stoppelige baard zijn gezicht. "Hey Ensley, geen geld meer voor scheermesjes?", vroeg ik belangstellend.

Even later was ik in een diepzinnig gesprek verwikkeld over Magic Shave. Een magisch product zonder website! Ik vraag mij dan meteen af of ze iets te verbergen hebben. Hoe dan ook, Magic Shave is een ontharingscreme die voornamelijk Afro-Amerikanen gebruiken om zich van hun baardhaar te ontdoen.

Met een spatel veegt men de creme van het gezicht af, dat er daarna glanzend en glad uitziet. Probleem is dat men de creme niet dagelijks mag gebruiken. Als ik Ensley goed heb begrepen gebruikt hij hem om de 36 uur.

Waarom gebruikt het Afro-Amerikaanse type man een creme als Magic Shave? Dat komt zo. De baardharen van dit type man hebben de neiging om te krullen.

Als dit type man zich nat scheert, met mesjes dus, worden de uiteinden van de baardhaartjes zo scherp als en speer. Dit gecombineerd met het krul-effect leidt ertoe dat de haartjes terug in de huid groeien. Het gevolg hiervan is Pseudofolliculitis Barbae. Dat ziet er niet aantrekkelijk uit!

Het schijnt dat electrisch scheren beter is dan nat, maar Magic Shave werkt voor veel mensen het beste. De manier om Pseudofolliculitis Barbae volledig uit te bannen is de baard gewoon te laten groeien.

Op 4 april 1968 schoor dominee Martin Luther King zich voor de laatste keer met Magic Shave. Een merkwaardig feit dat men tegenkomt bij de research voor iets triviaals als Magic Shave.

Straks eens kijken hoe het met Ensley's baard is.

Posted by CasaSpider at 6:50 AM | Permalink | Comments (7)

Op zondag 22 augustus nam Lucy foto's van twee frisse Friese blondines voor lachicamerengue.com. Wendy en Audrey. Wendy was Chica de la Semana op 25 augustus en nu is Audrey aan de beurt.

Haar favoriete kleur is roze, het is dus niet toevallig dat zij een roze bikini aanheeft. Wel jammer dat het roze petje op geen enkele van de foto's af werd gezet. Ik ken wel een aantal liefhebbers van lange blonde haren. Goedenmorgen, Bas!

Even een flauw grapje ertussendoor. "Waarom opent een blondine het melkpak al in de supermarkt? Op het pak staat: Hier openen!"

Ik weet zeker dat Audrey (en ook Wendy) nog nooit een melkpak in de supermarkt heeft geopend. In Belgie staat op het melkpak overigens: "Thuis openen!"

Audrey is geboren in Drachten, Friesland. In mijn beleving is Drachten een (veel) grotere plaats dan Bakkeveen, waar Chica Wendy vandaan komt. Op het internet timmert Bakkeveen-online echter veel harder aan de weg met een uitgebreide eigen site. Drachten moet het doen met een verwijzing van plaats.nl (town=665), waar onder anderen te lezen staat dat het domein drachten.be nog vrij is. Interessant!

Ik zie een analogie met het melkpak.

Posted by CasaSpider at 6:30 AM | Permalink | Comments (9)