De Papiamentstalige ochtendkranten Extra en Vigilante openden vanmorgen met de chaotische taferelen bij de DCA-balie op luchthaven Hato. Woedende passagiers belaagden het personeel met als doel een plaats op een vlucht, restitutie van betaalde ticketgelden of desnoods wat informatie.
Op Schiphol staan ook vele, voornamelijk Antilliaanse reizigers, zich af te vragen hoe ze naar Curacao kunnen komen. Om er naartoe op vakantie te gaan, dan wel van een reeds genoten vakantie terug te keren. De Antilliaanse luchtvaartmaatschappij DCA is alle credits aan het verspelen, KLM de lachende derde.
Om de acute problemen op te lossen heeft DCA een onmiddellijke injectie van 4.5 miljoen Antilliaanse guldens aan de regering gevraagd. Structureel gezond maken van het bedrijf vergt maarliefst 50 miljoen gulden. Ik ben geen econoom, maar kan wel naar de geschiedenis kijken. Uit wat er in het verleden gebeurd is kan men vaak met meer zekerheid de toekomst voorspellen dan op grond van wat zogenaamde deskundigen berekenen. Zeker als die deskundigen niet helemaal onafhankelijk zijn. Een stukje geschiedenis dus...
In 1964 nam de Antilliaanse Luchtvaart Maatschappij NV (ALM, ICAO code ALM 119) de plaats in van de KLM West Indian Divison, die de vluchten van en naar Curacao sinds 1935 had verzorgd. In augustus 1964 startte men met Convair 340 vliegtuigen.
In 1969 kocht de Antilliaanse overheid zich in door overname van 96 procent van de aandelen.
Vanaf 1997 is getracht de ALM te privatiseren. Diverse CEO's ondernamen pogingen hiertoe, welke allen faalden. Sinds haar ontstaan heeft ALM als typische overheidsinstelling nooit (direct) geld opgeleverd. Een onderneming die gebukt gaat onder een zware schuldenlast is geen erg gewilde overnamepartner.
In 2001 nam het Eilandgebied Curacao de failliete boedel over. Hiermee was de ALM geen Antilliaanse Luchtvaartmaatschappij meer. De nieuwe naam werd Dutch Caribbean Express (DCE). Er kwam een nieuw logo en met voortvarendheid werden de vliegtuigen in de nieuwe kleuren gespoten. Iets te voorbarig, want de naam DCE was reeds in diverse landen beschermd.
Op 1 april 2002 werd de maatschappij derhalve omgedoopt tot Dutch Caribbean Airlines (DCA).
Een succes voor DCA was het openen van de luchtverbinding met Amsterdam. Deze route werd zeer populair. Enerzijds door de concurrerende tarieven, anderzijds vanwege een boost in het aantal bolletjesslikkers. Verscherpte eisen en controles vanuit Nederland en plaatsing van de bodyscan op Hato dreigden de markt te verpesten. Het faillissement van Sobelair, de maatschappij die de mid-Atlantische vluchten voor DCA uitvoerde, bracht DCA echter pas echt in zwaar weer.
Vluchten konden niet meer uitgevoerd worden en het vertrouwen van potentiele passagiers nam af. Even was er sprake van samenwerking met Air Holland, maar deze onderneming verkeerde zelf al op de rand van de afgrond en ging even later failliet.
Uit alle macht probeerde DCA vervangende vliegtuigen te regelen. Als men over weinig (geen) liquide middelen beschikt komt men al snel terecht bij enigszins louche aanbieders uit bijvoorbeeld Joegoslavie en Portugal. De gehuurde vliegtuigen hadden grote problemen dan wel voldeden niet aan de Europese normen zoals een kogelvrije cabine-deur. Het uit Portugal gehuurde vliegtuig moest op Schiphol tijdens de start een noodstop maken. Toen het vliegtuig een paar dagen later (leeg) ter reparatie naar Portugal wilde vliegen, vloog een van de motoren in brand. Ook deze take-off moest voortijdig afgebroken worden.
Een speciale rol vervult voorlichter (Vice President Commercial Sales) Cesar Prince. Na de problemen door het faillisement van Sobelair verbaasde ik mij iedere keer weer als ik Cesar Prince de situatie hoorde uitleggen. Er was geen enkel probleem en DCA draaide als nooit tevoren. Dat men even niet over vliegtuigen beschikte, mwoah... dat was slechts tijdelijk (alles is tijdelijk!) en uiteindelijk zou er met meer en betere vliegtuigen gevlogen worden. Ik moest steeds aan Mohammed Saeed al-Sahaf denken, de Irakese Minister van Informatie. U kent hem nog wel.
De laatste tijd is Cesar Prince echter muisstil. Volgens mij betekent dat impliciet dat DCA het loodje heeft gelegd. Directeur Mario Evertsz wil graag een doorstart maken. De naam van de nieuwe maatschappij zou Curacao Airlines worden. De vele toeleveranciers van DCA houden hun hart vast. De nieuwe maatschappij zal doodleuk zeggen dat zij niet verantwoordelijk is voor vorderingen jegens DCA. Dezelfde streek heeft DCA hen namelijk ook al eens geleverd met hun vorderingen op ALM. Uiteraard zullen ook vele passagiers nooit meer geld voor hun inmiddels waardeloze tickets zien.
Concurrentie op de route Willemstad-Amsterdam is van groot belang. In de tijd dat alleen met KLM gevlogen kon worden waren de tarieven aanzienlijk hoger. Door de komst van DCA, Air Holland en Holland Exel heeft KLM haar tarieven drastisch (naar beneden) aangepast.
Of Curacao Airlines de aangewezen partij is om voor die concurrentie te zorgen?