CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Al een hele tijd word ik geteisterd door ongewenste SMS berichten. Ze komen van mijn werk. Van een afdeling waar ik heel zijdelings mee te maken heb. De SMS-jes gaan over kabelbreuken in Band'abou en dergelijke. Min of meer per ongeluk ben ik op de verzendlijst terechtgekomen.

In het begin waren het er nog niet zoveel, maar de laatste tijd zijn het er zo'n zes per dag. Of liever gezegd per nacht. Langzaam maar zeker maken die SMS-jes mij gek. Toch ondernam ik geen enkele actie. Tot afgelopen vrijdag. De zaak liep via drie instanties maar sinds gisteren ben ik SMS-vrij. Sjonge, wat heb ik lekker geslapen!

Hierover sprak ik met collega Ibrahim A., hij was degene die uiteindelijk de SMS-stroom stopte. We hadden het over kleine ergernissen die wij (mannen) op laten lopen. Als de ergernis uiteindelijk met weinig moeite verholpen is, verzuchten we vaak: "Hmm, dat was gemakkelijk en de kwaliteit van mijn leven is er met sprongen op vooruit gegaan!"

Ibrahim: "Ja, dat heb ik ook. En eigenlijk is het mijn vrouw die me dan pushed om iets te doen."
CasaSpider: "Ja, de mijne doet dat ook!"
Ibrahim: "We hebben dat nodig, als ze het niet deden dan zaten wij maar wat te hobbyen ofzo."

Elke dag lees ik met veel plezier de stukjes van Jacq. In het stukje van vandaag schrijft zij dat als het aan haar had gelegen er nooit vooruitgang was geweest. Nooit zou zij op het idee van een trap gekomen zijn, ook het concept huis had zij niet kunnen verzinnen.

Daar komen wij mannen in beeld. Wij zijn de uitvinders, zetten het raamwerk neer. Maken de zaak waterdicht. Op detail-nivo laten wij echter lelijke steken vallen. Gelukkig worden wij hierin gecorrigeerd door onze vrouwen, ook al geschiedt dit niet zelden met bloed-onder-de-nagels-uithalende opmerkingen.

Evolutie zorgt voor balans!

Posted by CasaSpider at 6:01 AM | Permalink | Comments (16)

Dat is weer eens iets anders dan Bram en DCA. De DCA-kwestie is gecompliceerd en doordrenkt van allerlei privé-belangen. Even in het kort voor de niet zo regelmatige CasaLog-lezer: DCA is de Curacaose luchtvaartmaatschappij en is in 2001 ontstaan uit de ALM. De ALM had torenhoge schulden en datzelfde geldt nu voor DCA. Globaal bedraagt de schuld 80 miljoen gulden en daar komen nog vorderingen van de oude ALM overheen van nog eens eenzelfde bedrag.

Het Eilandgebied Curacao wordt sinds een aantal maanden bestuurd door een coalitie die bestaat uit vrijwel alle partijen minus één: Frente Obrero (FOL). De coalitiepartners werden min of meer tot elkaar veroordeeld om de FOL te kunnen wippen. Er is maar weinig voor nodig om verdeeldheid te zaaien in de coalitie.

Zoals bijvoorbeeld de DCA-kwestie. Oppositiepartij Frente Obrero en coalitie-partner PLKP zijn voorstanders van een doorstart van DCA naar Curacao Airlines. Frente Obero is voor een doorstart vanwege de meer dan 600 directe arbeidsplaatsen die op het spel staan en vanwege het feit dat men trots is op het hebben van een nationale luchtvaartmaatschappij. Voor de PLKP geldt hetzelfde en tevens dat een aantal PLKP-politici als werknemer in dienst is bij DCA. Cesar Prince is zelfs vice-president.

De PLKP heeft een aantal argumenten aangevoerd waarom een nationale luchtvaartmaatschappij zo belangrijk is voor Curacao. Zo berekende men dat circa 43% van alle touristen door DCA naar ons eiland worden gebracht. Als DCA wegvalt betekent dit dus dat Curacao 43% minder touristen mag verwelkomen. Dit noem ik geen demagogie meer maar cabaret! Ik heb van nabij Venezolanen zien verbleken als zij op een DCA-vlucht werden geboekt. "O jee, als we dan maar aankomen!" Bij het eventuele wegvallen van DCA worden deze vluchten moeiteloos overgenomen door het Venezolaanse Aeropostal en andere carriers. Er zou ons wel eens een verdubbeling van het aantal touristen te wachten kunnen staan!

De partijen PAR, PNP en MAN hebben ernstige twijfels ten aanzien van een doorstart. Men wil deskundig en onafhankelijk advies over de levensvatbaarheid van de nieuwe maatschappij. Een van de dingen die men graag wil bestuderen alvorens tot een beslissing over te gaan zijn de jaarcijfers. Deze ontbreken echter.

Jaren geleden deed ik eens mee aan een aandelenspel, georganiseerd door de Rabobank. De volgende tip heb ik altijd onthouden. Stel dat men een x-aantal aandelen heeft gekocht voor 100 Euro per stuk, in de hoop dat de koers gaat stijgen natuurlijk. Als de koers onverhoopt begint te dalen, van 98 naar 95 naar 92 naar 90 Euro, dan is het de vraag wanneer men zijn verlies moet nemen door de aandelen van de hand te doen.

Volgens de tip handelen veel mensen als volgt: "Hmm, ja de koers is aan het dalen, maar ik hou ze nog maar even vast, dat dalen moet toch een keer aflopen!" Dat is niet slim volgens de tip die het volgende aanbeveelt: "Denk na of je op dat moment het betreffende aandeel voor die prijs (90 Euro) zou willen kopen. Als dat niet het geval is, verkoop ze dan."

In mijn ogen is hier geen speld tussen te krijgen. Het zou een goed idee zijn als alle politici eens op die manier naar de DCA-kwestie keken: "Is het op dit moment, onder de gegeven omstandigheden, een goed idee om een nieuwe luchtvaartmaatschappij op Curacao te starten?"

De rol van Frente Obrero is in deze enigszins dubieus. FOL-leider Anthony Godett gebruikt alle mogelijkheden om een wig te drijven tussen de coalitie-partners. PLKP-lid en DCA-employee Frensel Marchena werd door hem onder druk gezet. Toen Marchena niet duidelijk afstand had genomen van het coalitiestandpunt, zei Godett: "Dit vind ik schandalig, hij gooit hiermee de belangen van het DCA-personeel te grabbel. Dit getuigt van een gebrek aan waardigheid van Marchena." Even later meldde Marchena dat hij wel degelijk zijn steun had ingetrokken, maar dacht dat dit al in de notulen vermeld stond. Hierop sprak Anthony Godett weer zijn volste vertrouwen uit in Frensel Marchena.

To be continued...

Posted by CasaSpider at 6:54 AM | Permalink | Comments (3)

Om ongeveer half acht kwamen we thuis van het Happy Hour op Mambo Beach/Wet&Wild. Luchiano mag altijd tot acht uur America's Funniest Home Videos kijken. Ditmaal waren er echter geen Home Videos op televisie maar wel de finale van de Little League World Series. Dat betreft honkbal en het is zondag 29 augustus 2004.

We vielen erin in de vierde inning en dachten dat Curacao met 3-0 achterstond. Toen Curacao aan slag kwam scoorden ze. In plaats van 3-1 verscheen er echter 4-0 op het scorebord. "Ze zetten het punt bij de verkeerde!", joelde Lucy.

Ik bekeek het scorebord eens aandachtig. Er stond CA 0 en AHO 4. Aha, CA stond kennelijk niet voor Curacao maar voor California en AHO voor Antillas Holandesas ofzo. Des te beter! Even later werd het zelfs 5-0.

In de zesde en laatste inning kwam California met twee man uit toch nog terug tot 2-5 door middel van een homerun. De Curacaose pitcher werd vervangen en gelukkig kwam hij de inning verder zonder kleerscheuren door, er stonden namelijk wel twee man op de honken. Dit betekende dat Curacao WERELDKAMPIOEN honkbal is in de Little League. Een ongekende prestatie!

Het was 20:45 lokale tijd alhier en het vuurwerk barstte los, letterlijk. Dit feest zal nog even doorduren...

Korsou Little League Team... MASHA PABIEN!!!

Diverse verslagen:

• Seattle Times
  
• IndyStar

Posted by CasaSpider at 9:03 PM | Permalink | Comments (8)

Zelf ben ik nogal bijziend met ongeveer min zes aan beide ogen. Sinds mijn elfde draag ik een bril, ik weet gewoon niet meer beter. Voor een niet-bijziend persoon is het moeilijk te bevatten wat bijziendheid precies is.

Luchiano (6) vindt het fascinerend. Als we op bed liggen te kletsen heb ik mijn bril bijna nooit op. Soms staat Luchiano ineens op en steekt drie vingers in de lucht. "Hoeveel vingers steek ik op?", vraagt hij in de veronderstelling dat ik zijn hele hand niet eens kan zien. "Drie", zeg ik dan.

Ik zie hem nadenken. Vervolgens steekt hij twee vingers in de lucht, dan zes, maar steeds raad ik het met gemak. Op het laatst probeert hij vaak om mij erin te luizen door snel een vinger erbij te doen als ik geantwoord heb. Zelfs dat zie ik.

"Papa, wat staat er op dat schilderij aan de muur?" Het betreft een zelfgemaakt werkstuk van Luchiano ter ere van vaderdag dat aan de slaapkamermuur hangt. Het is een fotocopie van zijn twee handen en erboven staat: "Voor papa, van Luchiano". Ik kan het schilderij heel vaag zien, een soort paarse vlek, de letters zijn volkomen onzichtbaar voor mij.

Dit snapt Luchiano niet helemaal en dus wil hij mij helpen. Hij zegt dan heel langzaam: "Voor... pa...kom papa, ik zal je helpen om weer te kunnen zien..." Dat is heel aardig van hem.

Volgens mij moet er ergens wel een website zijn waar men een indruk krijgt van wat een bijziend persoon ziet en niet ziet. Tenslotte zijn er ook beelden van wat een slang, een vlieg en een tijger kan zien.

Posted by CasaSpider at 10:07 AM | Permalink | Comments (11)

Een stukje over balans. Zaterdagmorgen. Luchiano (6) en ik op de computer, Lucy leest de krant en de TV staat op BVN, volgens mij Jules Unlimited, maar dat doet er niet echt toe.

Het ging over zieke schildpadden die verzorgd werden. Een schilpad had een paar gezwellen, werd geopereerd, mocht op zijn gemakje een paar dagen herstellen en werd tenslotte met een speedboat en drie passagiers een heel eind verderop uitgezet.

Lucy vond dat vrij shockerend. In de Dominicaanse Republiek is geneeskundige zorg helemaal niet vanzelfsprekend, zeker niet voor de (vele) armen. Als men zijn behandeling en (ziekenhuis-)maaltijden niet kan betalen heeft men pech. Nogal een contrast met de omstandigheden waarin de schildpad terecht kwam.

Toen de schildpad uiteindelijk te water werd gelaten na behandeling, uitrusten en speedboat-trip zei Lucy: "En nu komt er een haai en die vreet hem op."

Dat zou inderdaad wel een anti-climax zijn!

Posted by CasaSpider at 9:37 AM | Permalink | Comments (10)

Als je gedurende langere tijd intensief met een groep mensen optrekt kun je je niet meer verschuilen achter een masker. Niet eenvoudig tenminste. Neem bijvoorbeeld Missie Kilimanjaro. Ja, ja, ik weet dat dit programma in Nederland al lang is afgelopen. Op Curacao naderen we de eindfase, gisteren waren er nog vier deelnemers. Bram, Jaap, Maria en Suzanne (de uiteindelijke winnares, maar dat weten we hier officieel nog niet).

DCA (Dutch Caribbean Airlines) is onze luchtvaartmaatschappij en op sterven na dood. De vraag is wat er met DCA moet gebeuren. Er zijn drie scenario's:

1. Failliet verklaren en stoppen.
2. Een doorstart maken en verder gaan als Curacao Airlines.
3. Overgenomen worden door Dutch Caribbean Exel.

Stoppen met DCA heeft tot gevolg dat meer dan 600 mensen direct hun baan verliezen. Bovendien krijgt KLM vrij spel op de route Amsterdam-Willemstad. Doorgaan kost ook geld. De schuld van DCA bedraagt inmiddels zo'n 80 miljoen Antilliaanse guldens (USD 44 miljoen) en er hangen nog wat claims met een totale waarde van nogmaals 80 miljoen boven het hoofd.

Met name Frente Obrero (FOL) en PLKP willen een doorstart. PAR, MAN en PNP willen meer zekerheid omtrent de kans op succes van een doorstart. DCA is zelf immers in 2001 doorgestart uit de zwaar in de zorgen zittende ALM. Probleem is dat Curacao eigenlijk geen land maar meer een gemeente is. Privé-belangen zitten door de politiek heengeweven. Neem nu de PLKP. De vice-president van DCA, Cesar Prince, alsmede vakbondsleider en DCA-employee Frensel Marchena zijn politiek aktief voor de PLKP.

CEO van DCA is Mario Evertsz. Het is zeker dat hij niet verder gaat met DCA, in geen enkele constructie. Wat heeft deze man gedaan (positief of negatief) voor DCA? Ik weet het niet. Zeker is dat hij er een mooi salaris heeft opgestreken, maar dat heeft deze man eigenlijk helemaal niet nodig. Belangrijker is de invloed om bevriende relaties op bepaalde posities te krijgen. Althans, dat is de teneur als ik wat rondvraag onder de Curacaose collega's.

Bij Missie Kilimanjaro zit Jaap sinds het begin al op de schopstoel, slachtoffer van diverse complotten. Vorige week heeft hij Arjen naar huis gestuurd. Dat vond ik jammer, in zijn plaats had ik voor Bram gekozen. Wat een naar mannetje is dat toch, gisteren helemaal. Jaap zocht een bondgenoot tegen het vrouwenblok. Bram hield zich op de vlakte: "Nee man, al die complotten... ik doe daar niet meer aan mee..." Vijf minuten later verklikte hij Jaap bij de dames: "Jaap probeert met mij aan te pappen om een van jullie eruit te gooien. Maar ik wil met jullie twee door..." (Puke, puke!) Uiteindelijk legde Jaap inderdaad het loodje in deze afdeling. Gelukkig weet ik reeds dat Bram niet gaat winnen.

Onbegrijpelijke titel eigenlijk, Bram en DCA, als ik het nalees. Complotten, manipulatie en nare mannetjes... daar ergens ligt de link.

Posted by CasaSpider at 1:10 PM | Permalink | Comments (7)

Waar het Nederlandse dameshockey-elftal zojuist faalde tegen Duitsland (1-2), maakte Felix Sanchez aka Superman uit de Dominicaanse Republiek zijn al drie jaar durende ongeslagen status waar. O ja, het betreft de 400 meter horden, een schitterend atletieknummer.

GOUD voor Santo Domingo! De winnende tijd voor Felix Sanchez was 47.65. De zilveren medaille ging naar Danny McFarlane (Jamaica) en de bronzen plak was voor Naman Keita (Frankrijk).

Felix Sanchez is 26 jaar oud (30.08.1977) en hard bezig in de voetsporen te treden van de legendarische Edwin Moses. Het is de eerste medaille überhaupt op deze spelen voor de Dominicaanse Republiek. Misschien zelfs wel de eerste medaille allertijden, maar dat moet ik nog opzoeken. In Los Angeles (1984) won Pedro J. Nolasco een bronzen medaille bij het boksen, het betreft dus de tweede Dominicaanse medaille. Maar wel een gouden!

Overigens is Felix Sanchez in New York geboren, een zogenaamde Dominican York. Nu snel Lucy bellen om haar het goede nieuws te vertellen!

Interessante links:

• Info over Felix Sanchez
  
• Info over medailles Dominicaanse Republiek (en andere landen)

Posted by CasaSpider at 3:46 PM | Permalink | Comments (9)

's Middags na het eten ga ik altijd even op bed liggen. Meestal komt Luchiano (6) met me kletsen. Nu wilde hij een soort quiz met mij doen.

Luchiano: "We gaan een spel doen. Als je het goed zegt krijg je een punt erbij, als je het fout zegt een punt eraf."
CasaSpider: "Ok, kom maar op!"
Luchiano: "Het is niet lief, maar wel mooi."
CasaSpider: "Mama!"
Luchiano: "Is mama niet lief?"
CasaSpider: "Jawel, ok een heks dan."
Luchiano: "Is een heks mooi?"
CasaSpider: "Nee, ik geef het op."
Luchiano: "Het is een tijger. Hij is niet lief, maar door zijn strepen wel mooi."

CasaSpider, enigszins nurks omdat hij er niet opgekomen was: "Ok, nu ik. Wat is de hoofdstad van Nederland?"
Luchiano, twijfelend: "Feyenoord?"

Het was tijd om naar het werk te gaan. Ik ging mijn tanden poetsen en Luchiano volgde me naar de badkamer.

Luchiano: "Papa, kun je rolschaatsen voor me kopen als ik jarig ben?"
CasaSpider: "Rolschaatsen? Waar kun je hier nou rolschaatsen?"
Luchiano: "Op school."
CasaSpider: "Op school? Dat doet niemand daar!"
Luchiano: "Wel, één keer moet de eerste keer zijn."

Dare to live!

Posted by CasaSpider at 6:01 AM | Permalink | Comments (7)

Mambo Beach, zondag omstreeks vijf uur 's middags. Luchiano en ik zwommen wat in zee en Lucy liep haar rondjes, speurend naar een Chica voor lachicamerengue.com. De tijd begon te dringen en het gekke is dat ik dan volop leuke kandidates begin te spotten. Dat doe ik vanuit zee, de afstand tot het object is redelijk groot. Zeker voor iemand met tweemaal min zes. Overigens heb ik wel altijd mijn zonnebril met geslepen glazen op in zee.

Lucy zag er geen één. Dat is niet helemaal waar, ze zag er wel een paar maar dat waren Nederlandse meisjes. Voordat ze die in haar semi-Nederlands durft aan te spreken heeft ze minimaal twee biertjes nodig. Wat dat betreft lijken wij wel op elkaar want ik heb precies hetzelfde als ik Bachata of Merengue moet dansen. Salsa doe ik pas na een kratje.

Ik had twee blondines in het vizier, een met een rode bikini en een met een rose. Het Happy Hour was begonnen. Ik liep naar de bar en bestelde bier. Op mijn linkerarm voelde ik lange blonde haren kriebelen. Automatisch draaide mijn hoofd naar links en daar stond het meisje met de rode bikini. Dat kon geen toeval zijn! (Het was natuurlijk puur toeval, maar dit klinkt beter)

Lucy en ik nipten aan onze blikjes. We zagen het rode en het rose meisje teruglopen naar hun plaats. Lucy had inmiddels voldoende moed verzameld en liep er naartoe. Even later kwam ze met beide meisjes terug, een moeder in hun kielzog. Ik mocht uitleggen wat de bedoeling was. De fotosessie kon beginnen.

Het meisje met de rode bikini heet Wendy en ze komt uit Bakkeveen, Friesland. Dat klinkt iets anders dan Cartagena, Colombia, maar mooie dames worden in alle plaatsen geboren. Klik op Wendy's foto om naar La Chica de la Semana te gaan. Bekijk ook de pagina Chica Archivos, waar alle door Lucy gefotografeerde dames op één pagina bijelkaar staan!

Posted by CasaSpider at 6:05 AM | Permalink | Comments (12)

De meeste mensen die de foutief gespelde titel zien lezen desondanks hetgeen wordt bedoeld: Saidu-Arabie. Hè, weer fout! Een laatste poging, het land dat ik zoek is Saudi-Arabie.

Onze conclusies zijn over het algemeen gebaseerd op een beperkt aantal waargenomen feiten. De hersens vullen de rest aan en dat is maar goed ook, anders zou het bekijken van een tekenfilm voor veel hoofdpijn zorgen.

We deden boodschapen bij supermarkt Mangusa te Rio Canario. Luchiano (6) probeert altijd iets van me af te troggelen. Iedere keer zet hij hoog in, op een buikzaklamp van zeven gulden. Vervolgens zwakt hij zijn wensen af naar steeds betaalbaardere zaken. Nu kwam hij uit bij een plastic wereldbol annex spaarpot van 2,40 Antilliaanse guldens.

De wereldbol was gemaakt van doorzichtig plastic. Hierdoor waren de landen en hun namen niet echt goed zichtbaar. In de auto las Luchiano op wat hij zoal aantrof op de globe.

"Hey! Hier is Israel! En daar Egypte! En hier Sa... ah ik weet het al... Suid-Aruba!"

Nou ja, het jong kijkt veel naar tekenfilms dus zijn hersens zijn goed getraind in aanvullen.

Posted by CasaSpider at 6:44 AM | Permalink | Comments (12)

Toen wij op vakantie waren in de Dominicaanse Republiek verbleef Luchiano (6) gedurende ruim drie weken bij zijn oma. Het huis zat er vol met neven en nichten, varierend in leeftijd van twee tot vijftien jaar. Het zijn kinderen van de straat en Luchiano heeft er een hoop van geleerd.

De eerste week na terugkomst op Curacao moest hem een aantal van die dingen weer worden afgeleerd. Zoals het op zeer luide toon praten, alleen luisteren als je tegen hem schreeuwt en een aantal woorden die nog niet in zijn vocabulaire thuishoren. Gelukkig heeft Luchiano er ook leuke dingen geleerd. Zo zong hij de eerste avond uit volle borst zelfverzonnen levensliederen, in het Spaans maar enigszins op de manier van Het is uit het leven gegrepen met in elk couplet een nieuwe improvisatie.

Ook is Luchiano nu flink aan het rappen. Zijn favoriete nummer is El Bueno, el Malo y el Feo (The Good, the Bad and the Ugly) van Vico C. featuring Tego Calderon en Eddie D. De belangrijkste zin in dit overigens erg leuke nummer is: Se le acabo el aceite, a su lampara. Letterlijke vertaling: De olie van uw lamp is opgeraakt.

Degene wiens lampolie op is geraakt is letterlijk en figuurlijk impotent, hij is zijn macht kwijt. Dat geldt nog lang niet voor Luchiano. In dit korte filmpje zingt/rapped hij het volgende:

De Puerto Rico pal mundo es victoria
Haciendo cosas diferentes
Porque yo no estoy pegao yo le gusto ala gente
.... quieren tirar pa'ca
Se le acabo el aceite, a su lampara
.... letras tan sangana
Quien dijo que no quedaba na papa
.... quieren tirar pa'ca
Se le acabo el aceite, a su lampara

De mp3-versie van dit nummer is in mijn bezit, geïnteresseerden kunnen deze per mail aanvragen. De lyrics zijn online beschikbaar.

Download AcaboAceiteLampara.mpg (Right mouseclick, Save Target As...) for free!
Size: 2,190,453 bytes.
Duration: 24 seconds.

Uiteraard is deze CasaMovie binnenkort ook in Google Video te aanschouwen.

Explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Posted by CasaSpider at 6:18 AM | Permalink | Comments (11)

Officieel wil premier Jan Peter Balkenende de Olympische Spelen naar Nederland halen, maar in werkelijkheid voelt hij daar naar mijn mening niets voor. Veel te veel gedoe. Volgens ingewijden heeft Balkenende niet bepaald een sporthart, tenslotte heeft hij net 20 miljoen euro bezuinigd op sport.

Dat laatste ziet Balkenende echter anders:

"We moeten natuurlijk uh niet uh uh doen alsof een korting nu gelijk het einde zou betekenen van sport uh zo ligt het natuurlijk niet. En dat is ook de reden waarom dat ik zeg van je ziet nogal eens dat er soms ook sprake is van nieuwe creativiteit, uh ik zie ook nogal eens een keertje dat verenigingen die wat minder geld krijgen plotseling wel in staat blijken om door middel van nieuwe initiatieven uh toch weer tot nieuwe oplossingen te komen."

Daar heeft de premier natuurlijk groot gelijk in. Alleen begrijp ik dan weer niet dat de ministerssalarissen verhoogd moesten worden in plaats van verlaagd. Nu wordt alle creativiteit in de ministersgezinnetjes doodgeslagen en komen ze nooit meer tot uh nieuwe oplossingen door middel van nieuwe initiatieven.

Doodzonde!

(Het was nog geen sinecure om Balkenendes woorden letterlijk op te schrijven, de videoband is minstens 15 keer teruggespoeld. Geen dank.)

Posted by CasaSpider at 9:19 AM | Permalink | Comments (14)

In de loop der jaren leert een mens zijn of haar lichaam steeds beter kennen. Als ik 's avonds een lichte keelpijn op voel komen zetten dan weet ik dat ik geen chips moet eten, maar wel met zout water moet gorgelen.

Deze week was ik grieperig. De symptomen: zweterig, slijm en vooral hoesten. Dat hoesten is echt een probleem voor mij. De hoestprikkel is op zich nuttig, hierdoor wordt het slijm opgehoest. Als ik echter eenmaal begin te hoesten kan ik niet meer stoppen. Vooral 's nachts is dat bijzonder lastig.

Met hoestdrankjes is het uitkijken geblazen. "Slijm- of kriebelhoest?", vraagt de apothekersassistente altijd. Als ik zeg "slijm", wat de waarheid is, krijg ik vaak een roze goedje dat de hoest opwekt. Nou, dat is echt niet nodig in mijn geval! Jaren geleden in mijn studententijd ontdekte ik Mixtura Resolvens, in gewoon Nederlands Dropdrank.

Voordeel nummer één is dat het mijn hoest tot rust brengt, voordeel nummer twee dat Mixtura Resolvens ongelofelijk lekker is. Toen we eens met een man of twaalf in mijn studentenkamertje al rokend, drinkend en kletsend naar muziek zaten te luisteren, schonk ik voor iedereen een glaasje Mixtura Resolvens. Ondanks het gerook was er geen hoestje te horen! Een goed idee voor klassieke concerten, geef alle bezoekers een eetlepel Mixtura Resolvens en men is verlost van het constante gekuch in de zaal.

Het grappige is dat de medische specialisten totaal niet snappen waarom Mixtura Resolvens werkt. Hier een citaat van deze medische website:

"Mixtura Resolvens is een bijna klassieke hoestdrank, waarin ammoniumchloride, anijs en zoethout verwerkt zijn. Van ammoniumchloride wordt beweerd dat het het ophoesten zou verbeteren, hoewel dat nooit is aangetoond. De anijs en het zoethout zouden verzachtend op de slijmvliezen van de keel werken. Dat is een werking die evenmin ooit werd aangetoond. De Commissie voor Farmaceutische Hulp vindt dat als mensen een hoestdrank willen gebruiken Mixtura Resolvens een goede keus is. Dat is niet zo zeer gebaseerd op de goede werking, maar meer op het feit dat er nauwelijks bijwerkingen zijn en dat het erg goedkoop is."

Met andere woorden: "Neem bij hoest dropdrank, het werkt voor geen meter maar u heeft geen last van bijwerkingen en het is goedkoop!" Aldus verwoord een beetje vreemd advies, maar bij mij werkt het dus echt. Eerlijk waar.

Gisteren heb ik voor de zekerheid nog twee flessen Mixtura Resolvens gekocht. Als ik daar in de botika (drogisterij/apotheek) sta overvalt mij een beetje het Dames-Sherry-drink-syndroom. Vrouwen die per dag een of meer flessen sherry drinken en steeds van winkel wisselen omdat ze zich schamen tegenover de verkoper. Dat heb ik dus met Mixtura Resolvens, ik hoop steeds dat ik door iemand anders word geholpen want voor je het weet sta je bekend als die dropdrankverslaafde.

Gauw weer even een neutje nemen!

Posted by CasaSpider at 9:39 AM | Permalink | Comments (19)

Zo ten tijde van de Olympische Spelen is doping een leuk en relevant onderwerp. Bij de Tour de France was het ook toepasselijk geweest, maar toen was ik op vakantie.

In Nieuwe Revu #34 staat een artikel van Arthur de Boer. Arthur is een voorstander van het gebruik van doping, onder deskundige begeleiding. In het kort voert hij de volgende argumenten aan:

• Het is gezonder om extreme prestaties te leveren met bepaalde medicamenten dan op een boterham met pindakaas.
  
• Omdat doping nu niet gereguleerd is nemen veel sporters hun toevlucht tot het zwarte circuit, waar ze gevaarlijke spullen toegestopt krijgen.
  
• Sommigen zeggen dat doping oneerlijk is, maar sport is per definitie oneerlijk. Geld, lichaamsbouw, lichaamskleur, de trainer en vele andere factoren bepalen of iemand al dan niet succesvol is.

Ik kan er nog wel een argument aan toevoegen. Door de illegaliteit van doping ontstaat er automatisch een grijs gebied. Nu worden sporters eruit gelicht als zij neusdruppels of een bêtablokker gebruiken. Ook met voedingssupplementen moet men bijzonder goed uitkijken, vraag dat maar aan Frank de Boer.

Toch ben ik tegen het legaliseren van doping. Volgens mij is dan het hek van de dam, daar helpt geen deskundige begeleiding tegen. Er gaat veel geëxperimenteerd worden, met name door sporters die tegen de top aanzitten en door voormalige toppers die hun oude nivo vast willen houden. Het is de vraag in hoeverre men in dergelijke gevallen nog over vrije wilsbeschikking kan spreken: financiële consequenties, verslaafd zijn aan populariteit, druk van het publiek...

Het belangrijkste argument tegen doping is voor mij het feit dat het niet te vermijden is dat ook sportende kinderen doping gaan gebruiken. Hier kan men zeker niet meer spreken over vrije wilsbeschikking. De vroegere Oost-Duitse zwemsters zijn de nog levende (?) voorbeelden van wat er kan gebeuren.

Als volwassen gewichtheffers hun gang kunnen gaan laten zij zich helemaal vol spuiten met spierversterkende middelen. Een beginnende jongen van 14 jaar zal al snel naar dezelfde middelen moeten grijpen om de kloof met de ouderen te dichten.

Als doping helemaal gelegaliseerd wordt betekent dit dat een voetbalteam collectief een agressieverhogend middel als rohypnol mag slikken. Wat er dan kan gebeuren is te zien aan het optreden van Zlatan Ibrahimovic in de wedstrijd Zweden-Nederland. Al heeft deze daar misschien (helaas) geen doping voor nodig.

Ik zie een parallel met het legaliseren van (alle) drugs. Uiteraard scheelt het een heleboel juridisch gedoe en bovendien wordt het object (doping/drugs) uit de onderwereld naar de bovenwereld verhuisd. Dat is een goede zaak. Keerzijde is dat de mentaal zwakkeren of onderontwikkelden (kinderen!) in grote getale de dupe gaan worden.

Legaliseren is wel de gemakkelijkste, maar zeker niet de beste weg. U kunt uw mening kwijt in de comments en in de nieuwe Poll links onder het klokje.

Posted by CasaSpider at 6:55 AM | Permalink | Comments (19)

Vroeger, heel vroeger werd er al gesmokkeld. Smokkelaars smokkelden bijvoorbeeld Belgische sigaretten naar Nederland. Afgelopen zondag wilde ik naar Radio-1 luisteren, via internet. Ik werd tegengehouden door de internetdouane en dat is de schuld van de Olympische Spelen.

Als de één de zaak dichttimmert is er altijd wel een ander die een sluiproute creëert. Via niemand minder dan Retecool kwam ik terecht op StreamGate42. Ondanks dat ik kwaad ben op de Olympische Spelen zit ik nu gezellig, nou ja gezellig, via via en illegaal naar Radio-1 te luisteren.

Ik ben geen provo- of krakerstype. Integendeel, een ex-vriendin voegde mij eens toe dat ik een braaf, naäperig kantoorpikkie was. Alle illegale acties jegens het arrogante IOC en het laffe Radio-1 juich ik echter van harte toe.

Tijdelijk geldt hier de volgende leuze:

CasaSpider, Nacido para ser Rebelde!

(CasaSpider, Born to be Wild)

Posted by CasaSpider at 12:54 PM | Permalink | Comments (6)

De comments doen het weer!

Het is wat, voor de tweede keer in korte tijd moest ik contact opnemen met de helpdesk van TotalChoiceHosting.

Ditmaal duurde het wat langer (in totaal ruim zes uur) en was het niet mijn schuld. Ene Rick heeft het probleem van de comments opgelost. Thanx, Rick!

Deze post is alleen bedoeld voor mensen die regelmatig een poging doen om hier een comment te plaatsen, dan wel de comments van anderen te lezen.

Een weblog zonder comments is als een [$x] zonder [$y].

De comments doen het weer!

Posted by CasaSpider at 7:07 PM | Permalink | Comments (11)

Iedereen kent inmiddels wel het trieste verhaal van de zestienjarige jongen uit Leeuwarden die zijn evenoude vriendin twee keer (2x!) in brand heeft gestoken.

Op zich is dit feit al onbegrijpelijk. Van het officiële persbericht begreep ik zo mogelijk nog minder. Citaat:

"De verdachte dacht dat zijn vriendinnetje op vakantie met een andere jongen had gezoend. Het is zeer de vraag of dat ook echt zo was, aldus de politie."

De eenvoudige conclusie die ik hieruit trek is dat men een partner die wèl met een ander zoent gerust een paar maal in brand mag steken.

Am I jumping to conclusions?

Posted by CasaSpider at 6:16 AM | Permalink | Comments (5)

Veel mensen hebben een bepaalde vorm van een getallentick, ik ook. Als ik een getal of een datum hoor probeer ik meteen een relatie te leggen met andere getallen en datums. Dat is helemaal niet vreemd!

Vandaag is het 17 augustus. Op 16 augustus was Elvis 27 jaar dood en op 15 augustus vierde Laura haar verjaardag. Laura, who the... Laura is de nieuwste Chica de la Semana. Aan de foto hiernaast is duidelijk te zien dat ze er stukken beter uitziet dan Elvis 27 jaar geleden. En 28 jaar geleden, en...

Laura is werkzaam als compliance employee at a trust company. Wie weet wat het is mag het zeggen. Op lachicamerengue.com is alle informatie (en meer foto's) te vinden omtrent deze Alkmaarse schone. Klik op Chica Semana.

Morgen is het 18 augustus. Op 18 augustus 1986 begon ik mijn automatiseringscarrière met een COBOL-opleiding bij Bull in Amersfoort. Laura was toen zeven.

Posted by CasaSpider at 4:47 PM | Permalink | Comments (10)

Op zondag 15 augustus vond in Venezuela het door de oppositie zo felbegeerde Referendum Revocatorio (oppositie-website) plaats. Van 's morgens vroeg tot 's avonds heel laat, twaalf uur middernacht, stonden de Venezolanen in lange rijen op hun beurt te wachten om Si of No te zeggen tegen de zittende president Hugo Chávez Frías. Waarbij No wil zeggen dat hij niet weg hoeft te gaan.

De opkomst was voor Venezuela ongekend hoog. Bijna 9 miljoen van de 14 miljoen stemgerechtigden brachten hun stem uit. Bij normale verkiezingen ligt het opkomstpercentage rond de 40%.

Gedurende de gehele dag hebben Lucy en ik het stemproces gevolgd. Alles verliep in een zeer goede sfeer, zonder de rellen waarvoor gevreesd werd. Integendeel, er werd gezongen, mensen hadden koffie en stoeltjes meegenomen om het wachten te veraangenamen.

De (voorlopige) uitslag zoals deze is gepresenteerd door Fransisco Carrasquero, president van het Consejo Nacional Electoral (CNE):

NO: 4.991.483 (58.25%)
SI: 3.576.517 (41.74%)

Een klinkende overwinning. Alhoewel de oppositie het CNE van fraude beschuldigt. Daarvoor zullen echter bewijzen gevonden moeten worden. Hiervoor heeft de oppositie haar hoop onder meer gevestigd op de rapportage van The Carter Center, dat onder leiding van Jimmy Carter het verloop van de verkiezingen heeft bewaakt. Zelf denk ik dat de uitslag kan kloppen, er zijn nu eenmaal meer armen in Venezuela dan rijken en middenklassers samen.

In zijn overwinningstoespraak gaf Chávez aan dat olieleveranties geen gevaar lopen. Door deze simpele mededeling daalde de olieprijs op de wereldmarkt van 46 naar 43 dollar per vat.

Voor Venezuela is het zaak dat er rust in de tent komt. Minimaal tot het jaar 2006 dient men het presidentschap van Hugo Chávez Frías te accepteren. Dat is óók democratie.

Posted by CasaSpider at 6:14 AM | Permalink | Comments (9)

Het voetbalseizoen is begonnen en gewoontegetrouw wilde ik op zondagmorgen online naar Radio-1 luisteren. De Windows Media Player startte, maar hield het na een paar seconden voor gezien. "Lees hier de reden", stond er in mijn player.

Geen live Radio 1 via internet gedurende OS 2004

Het IOC heeft namelijk bepaald dat uitsluitend gebruikers in Nederland de Radio 1 livestream mogen ontvangen.

Onze excuses voor het ongemak.

Er zal best een goede reden voor zijn, maar ik vind het drie keer niks dat internet met grensovergangen!

Posted by CasaSpider at 9:04 AM | Permalink | Comments (12)

Het Referendum Revocatorio dat zondag 15 augustus plaatsvindt in Venezuela is niet alleen van groot belang voor het Venezolaanse volk. Er zijn meer landen die zeer geïnteresseerd zijn in de uitslag van het referendum.

Allereerst zijn daar de Verenigde Staten. Dit land importeert veel olie (1.4 miljoen barrel per dag, 2003) uit Venezuela. In het pre-Chávez tijdperk onderhield men goede banden met de toenmalige Venezolaanse presidenten. Chávez heeft echter een bloedhekel aan de Amerikaanse inmenging, bemoeizucht en Bush.

Chávez is bepaald geen bruggenbouwer. Met hem polariseren conflicten snel. In Venezuela heeft hij vrijwel alle bevolkingsgroepen tegen zich, de armen en het leger uitgezonderd. Vrienden of wellicht beter gezegd lotgenoten vindt hij met name onder diegenen die door de USA als vijand worden gezien.

Fidel Castro is een goede vriend van Hugo Chávez. Als blijk van die vriendschap levert Venezuela dagelijks 53.000 barrel olie aan Cuba. Op jaarbasis vertegenwoordigt dit een bedrag van circa 1 miljard dollar. Cuba beschikt niet over voldoende deviezen om deze rekening te betalen. In ruil levert men duizenden medici, leraren en sporters aan Venezuela.

Als Chávez het veld moet ruimen betekent dit vrijwel zeker een spoedig einde van de Venezolaanse olie-leveranties aan Cuba. Hierdoor zou dit land in grote problemen komen, men volgt de ontwikkelingen derhalve met argusogen.

Het referendum in Venezuela heeft internationale impact.

P.S. Behalve olie beschikt Venezuela ook over mooie vrouwen! Regelmatig komt Miss Universe uit Venezuela. Dit jaar is dat niet gelukt, kandidate Ana Karina Añez strandde al snel. Foto's van Ana Karina en geografische informatie over Venezuela vindt u hier.

Posted by CasaSpider at 10:23 AM | Permalink | Comments (1)

Collega Willy zou vandaag, vrijdag 13 augustus, terugvliegen naar Cuba, maar de luchthaven van Havana is gesloten. Orkaan Charley is over het westen van Cuba geraasd en heeft voor materiële schade gezorgd. Vandaag, vrijdag 13 augustus, is Fidel Castro 78 jaar geworden. Een leuk verjaardagskadootje, zo'n orkaan!

In Venezuela is ook een orkaan in ontwikkeling. Overmorgen, zondag 15 augustus, vindt aldaar het Referendum Revocatorio plaats. De mogelijkheid voor het Venezolaanse volk om haar steun dan wel afkeer uit te spreken jegens president Hugo Chávez. Alle Venezolanen die ik beroepsmatig ken gaan stemmen, tegen Chávez wel te verstaan. Consultant Maria die hier de afgelopen week rondliep heeft zelfs in haar contract laten opnemen dat zij zich dit weekend in Venezuela bevindt, om te stemmen.

Zeventien mensen hebben hun stem uitgebracht in de Venezuela-Poll hiernaast, waarvoor mijn dank. Opvallend is dat slechts één stemmer denkt dat de oppositie Chávez wegkrijgt. Ook opvallend is dat het vijf mensen geen fluit uitmaakt wat er in Venezuela gebeurt. Als een Amerikaan niet weet wanneer het Amsterdam-Rijn kanaal is aangelegd is Leiden in last. Wat weten Nederlanders eigenlijk van Venezuela?

Onthoud in ieder geval de volgende dingen: Venezuela is net zo groot als Frankrijk en Spanje samen, de hoofdstad is Caracas met de klemtoon op de tweede a (karaaakas), het nationale voetbalteam wordt ook wel La Vinotinto genoemd en Venezuela is de vijfde grootste olie-exporteur ter wereld. Niet meer vergeten!

Hopelijk loopt het zondag 15 augustus niet uit de hand in Venezuela. Het stemmen geschiedt volledig geautomatiseerd. Hierdoor wordt de uitslag reeds zondagavond verwacht. Fidel Castro wens ik een fijne verjaardag toe, met niet teveel wind.

Posted by CasaSpider at 1:27 PM | Permalink | Comments (8)

Op donderdag 12 augustus was het de bedoeling dat alle Curacaose scholen zouden beginnen. Vorig jaar keerden wij met Luchiano op diens eerste eerste schooldag terug naar huis. De tegeltjes waren nog niet af!

Ook dit jaar zijn er problemen, ditmaal veroorzaakt door het niet doorgaan van een groot aantal DCA-vluchten. Vijftig leerkrachten zitten nog vast in Nederland.

De Albert Schweitzerschool kondigde reeds aan pas op maandag te starten. Toch was het daar druk vanmorgen toen wij naar de Marnix Basisschool reden.

We waren er vroeg, de deur van klas 2B was nog dicht. Even later kwam Luchiano's nieuwe juf opdraven. Ze heet Marga en is een al wat oudere dame.

Had Luchiano (6) gisteren nog enorm veel zin om naar school te gaan, nu zat hij er toch wat beduusd bij. Volgens Lucy kwamen de traantjes al bijna door.

Uiteraard heb ik foto's genomen op het schoolplein. Uiteraard. De hier geplaatste foto is echter niet afkomstig van het schoolplein, maar van het strand van Mambo Beach. Dat daar geen misverstanden over zijn! Waarom een strandfoto op de eerste schooldag? Op deze foto ziet Luchiano er heel wat vrolijker uit dan vanmorgen op het schoolbankje. Bovendien keert Willy morgen terug naar Cuba, zo vang ik twee vliegen in één klap.

Om kwart over twaalf weten we hoe Luchiano's tweede eerste schooldag op de Marnix Basisschool is verlopen.

Update 12.08.2004 / 13:10
Luchiano vond het een leuke dag. Hij was wel een beetje moe. Ik heb er een mini-album (9 foto's) van gemaakt. Voor de liefhebbers!

Posted by CasaSpider at 6:31 AM | Permalink | Comments (16)

Lucy was wat aan het zappen en stopte bij een biografie over Sophia Loren.

"Sophia Loren!", riep ik uit, "daar ben ik vroeger erg verliefd op geweest!"

Nu was ik vroeger bijzonder vaak verliefd, zelfs nog op Mies Bouwman (verdringen lukt niet).

Maar Sophia Loren heeft toch wel de meeste indruk op mij gemaakt. Mede door haar rol in Arabesque uit 1966.

Een klassieke schoonheid zoals ze tegenwoordig niet meer worden gemaakt. Alhoewel, in letterlijke zin worden vele (vergeefse) pogingen ondernomen, met al die plastische chirurgie en botox.

Sophia had (heeft) het allemaal: de drie B's, volle lippen, prachtige ogen en dan dat lange, soepelvallende haar. Wat een vrouw...

Toen het programma was afgelopen schakelden we over naar BVN, de Tokkies. Dat was een nogal abrupte overgang.

Posted by CasaSpider at 12:41 PM | Permalink | Comments (11)

Mijn Tapir-stukje had ik op zondag klaar. Maandagmorgen wilde ik het snel posten. In plaats van het MovableType inlogscherm verscheen echter een suspend-pagina van mijn hosting service. Eerst dacht ik nog op een verkeerde link te hebben geklikt, maar even later drong de verschrikkelijke waarheid tot mij door: mijn site was er uitgegooid wegens wanbetaling!

Nu betaal ik altijd netjes mijn rekeningen, ook die van TotalChoice. Vorig jaar ben ik met hun in zee gegaan en heb voor een jaar betaald met mijn creditcard. In juli van dit jaar expirede die creditcard. In augustus probeerde TotalChoice het verschuldigde bedrag voor dit jaar af te schrijven, hetgeen uiteraard niet lukte.

Wat moest ik doen? Na bijgekomen te zijn van een lichte paniekaanval (hoe moet de wereld deze dag doorkomen?) stuurde ik een mailtje naar de support-afdeling. Dat was om 10:15. Om 10:21 kreeg ik een keurig antwoord met een url van 2checkout.com waar ik mijn betaling kon doen. 2checkout.com is een organisatie die creditcard-betalingen op een (hopelijk) veilige manier verzorgt. Na de betaling sturen zij per mail een confirmatie met een ordernummer. Met dit ordernummer diende ik de ticket van TotalChoice te updaten.

Tussendoor moest ik snel naar huis lopen om mijn creditcard op te halen. Om 10:50 kon ik de betalingsconfirmatie doorgeven. Om 11:00 was de site weer up&running. Ik vond het een hele prestatie en vertelde het verhaal aan een medewerker van onze helpdesk. Hij luisterde belangstellend en zei: "Ja, zo moeten wij eigenlijk ook werken!" Met een knipoog antwoordde ik dat ik reeds een verslag naar zijn chef had gestuurd. Dat het zo óók kon.

Onze helpdesk-medewerker kon er wel om lachen.

Posted by CasaSpider at 6:47 AM | Permalink | Comments (8)

Iedere automatiseerder herkent dit vast wel. Als men even een bestandje moet aanmaken geeft men het vaak eenzelfde soort naam. Bijvoorbeeld bla en blabla. Mijn werkbestanden heten hond, hond.dat of hond.ksh.

Als de honden op zijn, schakel ik over op kat, vervolgens op kip en eindig met tapir.

Zondag gingen we 's morgens naar de dierentuin. Die is dichtbij, gratis en men is er weer even uit. Qua dieren wordt het helaas met het jaar triester. Een aantal dieren was verdwenen (lees: dood) en anderen waren flink aan het wegkwijnen. Alleen de krokodil die niemand ooit heeft zien bewegen zag er kwieker uit dan voorheen. De tapir gaat ook nog wel even mee, want die is er pas een jaartje.

Klik op de tapir voor de fotoserie van ons dierentuinbezoek (23 foto's). Hoog familiegehalte-alert!

Posted by CasaSpider at 6:54 AM | Permalink | Comments (18)

Toeval en Kansberekening zijn twee van mijn stokpaardjes. Alles wordt in de praktijk bepaald door het Toeval, maar men kan zijn kansen wel degelijk vergroten dan wel verkleinen. Het Succespercentage wordt vervolgens bepaald door de Kansberekening.

Vandaag echter geen zware kost, het is hoogste tijd voor een Chica! Dat vond Lucy vorige week zondag ook. In de week voor haar vakantie kon ze er geen vinden en op de eerste zondag erna ook al niet. De lachicamerengue website heeft hierdoor twee maanden drooggestaan!

Afgelopen zondag liep Lucy van Kontiki naar Mambo Beach. Zij kwam een man tegen die wel als Salsa Man wilde poseren. Stiekem vond ik dat jammer, doe mij maar een Chica, maar ja... de dames willen ook wat. Lucy haalde het SalsaMan-formulier op en ging met de camera op pad.

Vijf minuten later kwam Luchiano naar mijn strandbedje gerend. "Geef mij een formulier voor de Chica de Semana!", riep hij. Ik gaf hem het formulier en even later kwam Lucy eraan. "Verdomme! Die SalsaMan was al aangekleed, hij ging net weg! Gelukkig vond ik toen dit meisje."

Dat meisje was Gianni, koosnaam Gigi. Ik heb die hele SalsaMan niet gezien, maar Gigi is beter. Dat zag ik zo. Toch toevallig dat de SalsaMan op het laatste moment afhaakte. Gigi zelf vond het ook heel toevallig. Zij had net met haar moeder zitten kletsen dat ze zo graag wilde dat er eens iemand foto's van haar nam. Op dat moment verscheen Lucy als een soort Aardsengel Gabriël. Als dat geen toeval is!

Op het Happy Hour bij Wet&Wild stonden we even met Peter Cuppen te praten. Toen hij op het strand aankwam zag hij een meisje waarvan hij dacht: "Hé, dat zou een leuke Chica de Semana zijn!" Even later zag hij Lucy foto's van haar maken...

Klik op (de foto van) Gigi om direct naar Chica de Semana te gaan!

Posted by CasaSpider at 9:31 AM | Permalink | Comments (6)

De Papiamentstalige ochtendkranten Extra en Vigilante openden vanmorgen met de chaotische taferelen bij de DCA-balie op luchthaven Hato. Woedende passagiers belaagden het personeel met als doel een plaats op een vlucht, restitutie van betaalde ticketgelden of desnoods wat informatie.

Op Schiphol staan ook vele, voornamelijk Antilliaanse reizigers, zich af te vragen hoe ze naar Curacao kunnen komen. Om er naartoe op vakantie te gaan, dan wel van een reeds genoten vakantie terug te keren. De Antilliaanse luchtvaartmaatschappij DCA is alle credits aan het verspelen, KLM de lachende derde.

Om de acute problemen op te lossen heeft DCA een onmiddellijke injectie van 4.5 miljoen Antilliaanse guldens aan de regering gevraagd. Structureel gezond maken van het bedrijf vergt maarliefst 50 miljoen gulden. Ik ben geen econoom, maar kan wel naar de geschiedenis kijken. Uit wat er in het verleden gebeurd is kan men vaak met meer zekerheid de toekomst voorspellen dan op grond van wat zogenaamde deskundigen berekenen. Zeker als die deskundigen niet helemaal onafhankelijk zijn. Een stukje geschiedenis dus...

In 1964 nam de Antilliaanse Luchtvaart Maatschappij NV (ALM, ICAO code ALM 119) de plaats in van de KLM West Indian Divison, die de vluchten van en naar Curacao sinds 1935 had verzorgd. In augustus 1964 startte men met Convair 340 vliegtuigen.
In 1969 kocht de Antilliaanse overheid zich in door overname van 96 procent van de aandelen.

Vanaf 1997 is getracht de ALM te privatiseren. Diverse CEO's ondernamen pogingen hiertoe, welke allen faalden. Sinds haar ontstaan heeft ALM als typische overheidsinstelling nooit (direct) geld opgeleverd. Een onderneming die gebukt gaat onder een zware schuldenlast is geen erg gewilde overnamepartner.

In 2001 nam het Eilandgebied Curacao de failliete boedel over. Hiermee was de ALM geen Antilliaanse Luchtvaartmaatschappij meer. De nieuwe naam werd Dutch Caribbean Express (DCE). Er kwam een nieuw logo en met voortvarendheid werden de vliegtuigen in de nieuwe kleuren gespoten. Iets te voorbarig, want de naam DCE was reeds in diverse landen beschermd.

Op 1 april 2002 werd de maatschappij derhalve omgedoopt tot Dutch Caribbean Airlines (DCA).

Een succes voor DCA was het openen van de luchtverbinding met Amsterdam. Deze route werd zeer populair. Enerzijds door de concurrerende tarieven, anderzijds vanwege een boost in het aantal bolletjesslikkers. Verscherpte eisen en controles vanuit Nederland en plaatsing van de bodyscan op Hato dreigden de markt te verpesten. Het faillissement van Sobelair, de maatschappij die de mid-Atlantische vluchten voor DCA uitvoerde, bracht DCA echter pas echt in zwaar weer.

Vluchten konden niet meer uitgevoerd worden en het vertrouwen van potentiele passagiers nam af. Even was er sprake van samenwerking met Air Holland, maar deze onderneming verkeerde zelf al op de rand van de afgrond en ging even later failliet.

Uit alle macht probeerde DCA vervangende vliegtuigen te regelen. Als men over weinig (geen) liquide middelen beschikt komt men al snel terecht bij enigszins louche aanbieders uit bijvoorbeeld Joegoslavie en Portugal. De gehuurde vliegtuigen hadden grote problemen dan wel voldeden niet aan de Europese normen zoals een kogelvrije cabine-deur. Het uit Portugal gehuurde vliegtuig moest op Schiphol tijdens de start een noodstop maken. Toen het vliegtuig een paar dagen later (leeg) ter reparatie naar Portugal wilde vliegen, vloog een van de motoren in brand. Ook deze take-off moest voortijdig afgebroken worden.

Een speciale rol vervult voorlichter (Vice President Commercial Sales) Cesar Prince. Na de problemen door het faillisement van Sobelair verbaasde ik mij iedere keer weer als ik Cesar Prince de situatie hoorde uitleggen. Er was geen enkel probleem en DCA draaide als nooit tevoren. Dat men even niet over vliegtuigen beschikte, mwoah... dat was slechts tijdelijk (alles is tijdelijk!) en uiteindelijk zou er met meer en betere vliegtuigen gevlogen worden. Ik moest steeds aan Mohammed Saeed al-Sahaf denken, de Irakese Minister van Informatie. U kent hem nog wel.

De laatste tijd is Cesar Prince echter muisstil. Volgens mij betekent dat impliciet dat DCA het loodje heeft gelegd. Directeur Mario Evertsz wil graag een doorstart maken. De naam van de nieuwe maatschappij zou Curacao Airlines worden. De vele toeleveranciers van DCA houden hun hart vast. De nieuwe maatschappij zal doodleuk zeggen dat zij niet verantwoordelijk is voor vorderingen jegens DCA. Dezelfde streek heeft DCA hen namelijk ook al eens geleverd met hun vorderingen op ALM. Uiteraard zullen ook vele passagiers nooit meer geld voor hun inmiddels waardeloze tickets zien.

Concurrentie op de route Willemstad-Amsterdam is van groot belang. In de tijd dat alleen met KLM gevlogen kon worden waren de tarieven aanzienlijk hoger. Door de komst van DCA, Air Holland en Holland Exel heeft KLM haar tarieven drastisch (naar beneden) aangepast.

Of Curacao Airlines de aangewezen partij is om voor die concurrentie te zorgen?

Posted by CasaSpider at 11:21 AM | Permalink | Comments (4)

Een van de leukere Nederlandse programma's van dit moment die wij via BVN kunnen ontvangen is Missie Kilimanjaro. Gemakshalve ga ik er vanuit dat iedereen het concept kent, zo niet dan verwijs ik u naar de website. Missie Kilimanjaro speelt zich af in Afrika (Goh!), voorganger Missie Antarctica in Zuid-Amerika.

Waarom is het zo'n leuk concept? Een groep mensen streeft individueel een doel na, in dit geval het beklimmen van de 5895 meter hoge Kilimanjaro. Men heeft elkaar hard nodig bij het vervullen van diverse opdrachten en ook in de complotten die worden gesmeed. Het programma kent slechts één winnaar, uiteindelijk is iedereen dus elkaars tegenstander. Gedurende de acht afleveringen van het programma leert men de deelnemers aardig kennen. De opdrachten, vaak met veel interactie met de lokale bevolking, zijn uitdagend.

Vorige week moest Maartje afscheid nemen van de groep. De opdracht van die dag was bungee-jumpen. Alle andere deelnemers durfden de sprong aan, Maartje bedacht zich op het laatste moment. Zou ik het doen? Ik moet het antwoord schuldig blijven. Lucy in ieder geval van z'n lang zal z'n leven niet. Sterker nog, zij zou nooit meedoen aan een programma waarbij de hoofprijs het beklimmen van een berg is. "Nog voor geen miljoen wil ik die prijs hebben!"

In mijn jeugd las ik de Sjors. Op de middenpagina's stond vaak een grote mooie foto met een verhaal. Het betrof altijd iets bijzonders. Ik herinner me nog goed dat de Boeing 747 werd geïntroduceerd. Ademloos keek ik gedurende lange tijd naar de foto van dit (nog steeds!) prachtige vliegtuig op de middenpagina's.

Eens stond er een verhaal in over de strijd tussen mens en machine. In de Verenigde Staten wilde een werkgever veel mensen ontslaan en ze vervangen door machines. Een reus van een neger was het daar niet mee eens en beweerde dat hij sneller was dan de machine. Er werd een wedstrijd georganiseerd. Als de neger won, behielden alle werknemers hun baan. Hij won.

Op de derde middenplaat die ik me nog herinner stond een houten stellage van zo'n 50 meter hoog. Ergens in Afrika sprongen daar mensen met een liaan aan hun voeten vanaf. Dat was het eerste plaatje van een bungee-jump dat ik ooit heb gezien. We hebben het over beginjaren '70. "Wat een ontstellende mafkezen zijn dat", dacht ik bij mijzelf, er geen idee van hebbende dat bungee-jumpen ooit nog eens een rage zou worden in onze beschaafde wereld.

Daar dacht ik aan toen ik Maartje zag weigeren. Gisteren vloog Peter eruit. Verrassend, maar toch niet helemaal. Toen ik de website van Missie Kilimanjaro bekeek zag ik direct de naam van de winnaar! Het programma blijkt in Nederland al in maart uitgezonden te zijn, wat een deceptie.

Toch blijf ik kijken.

Posted by CasaSpider at 7:20 AM | Permalink | Comments (6)

Vroeger gaf Don Amaro nog wel eens een lesje Papiamentu op zijn log. Tegenwoordig is hij met zijn hoofd meer bij Madeira, en bij zijn vrouw natuurlijk. Daarom combineer ik hier een amusant bericht uit de Vigilante met wat elementair Papiamentu onderricht.

Het artikel in de Vigilante ging over een meisje dat gevangen zat in onze Bon Futuro gevangenis. Zij zat daar wegens het smokkelen van drugs, maar dat is hier niet relevant. Haar vriend logeerde toevallig ook in Hotel Mirashelu wegens verboden wapenbezit. Ook dat is hier niet relevant. Hotel Mirashelu betekent letterlijk Hotel Kijk naar de Hemel, zo wordt de gevangenis hier ook wel genoemd.

De jongedame is inmiddels weer op vrije voeten, maar is naar nu blijkt tijdens haar verblijf in de gevangenis zwanger geraakt. De vraag is nu van wie. Hier begint de Papiamentu-les. De woorden 'Rarara' uit de titel kunt u één op één vertalen. Veel woorden komen direct uit het Nederlands alleen worden ze op Curacao geschreven zoals men ze uitspreekt. Voorbeeld: zuembruk=zwembroek. Op Aruba schrijft men leenwoorden op dezelfde wijze als in de leentaal.

Het werkwoord zijn wordt weergegeven door ta in het Papiamentu. Het woord ta is rechtstreeks afkomstig van het Spaanse werkwoord estar. Als een Zuid-Amerikaan plat praat zegt hij ook ta in plaats van está. Een van de grote voordelen van het Papiamentu is dat werkwoordvervoegingen kinderlijk eenvoudig zijn. Mi (ik), bo (jij), e (hij/zij/het), nos (wij), boso (jullie) en nan (zij meervoud), het is altijd gewoon ta.

Blijven twee woorden uit de titel over: di en ken. Di betekent van en ken wie. Vertaald levert dit op: "Ra,ra,ra... van wie is het?"

Dat is nu de grote vraag. Vigilante beschikt over informatie dat de dader een lid is van het RIOT-team. Het is echter niet eenvoudig voor een mannelijk lid van zo'n team om intiem contact te hebben met een vrouwelijke gedetineerde. Van de andere kant, waar een wil is is een weg.

Als men naar aanleiding van dit stukje meer wil weten over enerzijds de zwangerschap van de ex-gedetineerde jongedame, dan wel de taal Papiamentu, dan verneem ik dat graag.

Posted by CasaSpider at 1:28 PM | Permalink | Comments (3)

De volgende bewering durf ik wel te doen: "CasaSpider logt met de allerlaagste bps-rate van alle Nederlandse webloggers". Thuis werk ik met een inbel-verbinding. Nog knap dat er (bijna) iedere dag zo'n lap tekst verschijnt!

Wij beschikken over twee pc's, een desktop die thuis staat en mijn, nou ja hij is van mijn werkgever, laptop. Met behulp van de proxy van AnalogX en een geprepareerde netwerkkabel kunnen beide pc's tegelijk op het internet. De techniek staat voor niets. Het is duidelijk dat met zijn tweeën internetten de snelheid niet ten goede komt. En al helemaal niet als mijn internet-partner niet Lucy maar Luchiano is.

Luchiano (6) speelt tegenwoordig vooral spelletjes op cartoonnetwork, kidsnextdoor, powerpuffgirls en hoe al die sites mogen heten. Meestal betreft het spellen voor de Shockwave-plugin.

Gisterenavond was Lucy niet thuis en Luchiano en ik zaten achter de pc's. Ik was mijn log aan het bijwerken en sjongejonge wat ging dat langzaam.

Luchiano: "Ben jij ook aan het loaden?"
CasaSpider: "Ja, tenminste dat probeer ik. Maar jij zit me flink in de weg met die spellen van jou!"
Luchiano: "Ja, bij mij gaat het loaden ook langzaam. Door jou!"
CasaSpider, rood aanlopend: "Ik denk dat ik jou maar eens even van het internet afkieper!"
Luchiano, beseffend dat hij mij nu beter te vriend kon houden: "Samen loaden is gezellig hè?"

Ja, heel gezellig.

Posted by CasaSpider at 7:21 AM | Permalink | Comments (5)

Vandaag hadden we een begrafenis van iemand die ik eigenlijk niet ken. Via via is Lucy erbij betrokken en daarmee ik ook. En wel als chauffeur van de ex-vrouw van de overledene. In mei 2003 was ik ook al hun chauffeur, toen bij de Eerste Communie van dochter Melissa. Nu dus bij een minder plezierige gebeurtenis.

Vanaf 12 uur was er gelegenheid tot condoleren bij El Consolador, een soort rouw-centrum. Ik werkte zo lang mogelijk door, aangezien ik vrijwel de gehele middag afwezig zou zijn. Om twee uur haalde ik Lucy en Luchiano op. Op mijn werk had ik gevraagd waar El Consolador te vinden was.

Om half drie stonden we voor een rouw-centrum. Alleen heette dit rouw-centrum niet El Consolador maar El Señorial net als ons hotel in Santo Domingo. Daar wil Lucy dus nooit meer heen. Aan iemand die buiten stond bij El Señorial vroeg ik waar El Consolador gelegen was.

Aanvankelijk wist de man van niets, later bleek dat hij uit mijn Papiamentu had opgemaakt dat ik vroeg waar het Consulaat was. Beetje dom van die man! Gelukkig ligt El Consolador vlakbij El Señorial. We waren ruim op tijd. Het was er druk. We groetten de mensen die we kenden en liepen langs de kist. De overledene lag er bijzonder vredig bij, bijna onwerkelijk. Luchiano durfde niet te kijken.

Het wachten duurde lang. Steeds druppelden mensen binnen om te condoleren. Om ongeveer half vier begon de kerkdienst ter ere van de gestorvene. Het zaaltje was helemaal vol. Er werd wat gegild, wij stonden buiten. Inmiddels wilde Luchiano wel graag naar binnen om het lijk te zien, maar nu was het te laat.

Na de dienst reden wij met Elsa (tante van Lucy), M. de ex-vrouw van de overledene en haar twee dochters in een lange stoet richting Willibrordus. Een rit van ruim 20 kilometer. Daar aangekomen ging het aanvankelijk snel. De kist werd bijgezet in een nis van een stenen huisje. Iedereen gooide bloemen of een schep zand op de kist.

De familie stelde zich op in een lange rij en de overige aanwezigen gaven hen een hand. Er moesten nog wat zaken geregeld worden en er ging een fles whiskey rond. Wachten in de brandende zon. Om half zes zaten we eindelijk in de auto en een half uur later zetten we beide dames af bij hun huis. Wij gingen Kentucky Fried Chicken eten.

P.S. Er zit een heel verhaal vast aan de begrafenis van deze pas 36-jarige man. Dat verhaal is helaas niet geschikt voor een (dit) weblog.

Posted by CasaSpider at 8:08 PM | Permalink | Comments (5)

Wisselgeld is vaak een punt van discussie. Daarmee bedoel ik in dit geval niet of men teveel of te weinig terugkrijgt, maar in welke munteenheid. De aloude cent werd afgeschaft en datzelfde lot is naar ik meen inmiddels ook de eurocent beschoren.

Ik vind dat de omgekeerde wereld! Waarom zijn er altijd problemen met centen? Antwoord: Dat komt door die prijzen die op 95 of 99 eindigen. Winkeliers denken dat ze een artikel van 9,99 sneller verkopen dan als datzelfde artikel 10 gulden, dollar of euro kost.

Van winkeliers kan ik dit enigszins begrijpen, maar vandaag las ik dat de overheid zich van dezelfde truc bedient. Niet om iets te verkopen, maar wel om geld te besparen. De 33-jarige Lieke uit Schiedam betaalt 500 euro per maand voor haar huurwoning. Zij ontvangt 260,80 euro huursubsidie. Deze huursubsidie dreigt zij nu te verliezen omdat de overheid de grens heeft gesteld op 499,92 euro. Als men duurder huurt krijgt men geen huursubsidie.

De eigenaar van de woning werkt ook niet echt mee, hij is niet bereid om de huur met 8 cent te verlagen. Regels zijn regels, maar dit is toch enigszins absurd. Door het wegvallen van de huursubsidie moet Lieke waarschijnlijk haar huis opgeven. Men kan maar beter een Tokkie zijn!

Hoe kan zoiets nu gebeuren? Het bedrag van 499,92 is waarschijnlijk uit de computer gerold en geen ambtenaar die daar nog aan durft te komen. Of zou het daadwerkelijk de bedoeling zijn om mensen met een huur van 500 euro net buiten de huursubsidieregeling te laten vallen? De kosten van de psychiatrische behandeling nadien vallen al snel hoger uit.

Lees het volledige verhaal in het Algemeen Dagblad, eenmalige registratie verplicht.

Posted by CasaSpider at 5:31 PM | Permalink | Comments (13)

Wie maakt dat ik niets meer lust
Wie verstoort mijn rust

Iedereen weet dat ik CasaSpider heet, hmm... ik lijk Repelsteeltje wel. Mijn ouders konden CasaSpider echter niet uitspreken en daarom noemden ze mij...

Ja dat is Peter, ja dat is Peter
Waarom doe ik alles fout
Ben ik warm of koud
Dat komt door Peter, dat komt door Peter

Peter is een nogal duffe naam. Tegen Spaanssprekenden zeg ik altijd dat ik Pedro heet, maar dat is in hun ogen nu juist de allersaaiste naam die er bestaat. En Casa de Araña ligt ook niet echt gemakkelijk in de mond.

Peter is mijn ideaal
Grijze trui en rode sjaal

Gedurende een hele tijd was ik inderdaad in het bezit van een grijze trui en een rode sjaal. Die combinatie droeg ik met plezier, met dank aan Sweet Sixteen. Een toenmalige collega meende grappig te zijn door deze mooie woorden te verbasteren tot "Dik, lui, vet en asociaal, Peter kennen we allemaal". Met die collega is het vast niet goed afgelopen!

Blauwe ogen, donker haar
Groot en knap en achttien jaar
Peter vindt de meisjes dom
Kijkt niet naar ze om
Want zo is Peter, want zo is Peter
Peter, Peter zie je niet
Dat ik ziek ben van verdriet
Peter, ik ben verliefd

Ja, ik herken me wel in dit geweldige nummer. Zojuist heb ik het in mp3-formaat binnengekregen via mijn gewaardeerde Belgische collega Wim Jans. Op mijn opmerking "Goed nummer, hè?" antwoordde Wim: "Het is niet echt mijn genre moet ik zeggen (en dan blijf ik nog beleefd)". Over Wim zijn natuurlijk nooit zulke mooie liederen geschreven.

Ik zal u het tweede couplet (waarin ik in de hoogste klas zit) besparen, alhoewel ik mij niet kan voorstellen dat er mooiere liedjes met een bepaalde naam bestaan. Nou vooruit, misschien met uitzondering van Nathalie dan...

Posted by CasaSpider at 1:17 PM | Permalink | Comments (23)

Voor het eerst in de geschiedenis heeft het Nederlandse Baseball-team de Haarlemse Honkbal Week gewonnen. In de finale werd niemand minder dan Cuba met 3-1 verslagen!

Morgen moet ik weer werken, na een maand vakantie. In de koffiepauze zal ik de Cubanen eens met dit nieuwtje confronteren.

Een behoorlijk aantal spelers van het Nederlandse team is overigens afkomstig van de Nederlandse Antillen. Het zou leuk zijn als Andruw Jones nog eens voor Nederland zou uitkomen!

Is Baseballland eigenlijk een bestaand Nederlands woord?

Posted by CasaSpider at 12:00 PM | Permalink | Comments (10)