Koninginnedag 2004
Koninginnedag is een heus feest op Curacao. Misschien nog wel meer dan in Nederland, maar dat kan ook komen omdat we hier erg veel van vrije dagen houden. Zo haalde ik Luchiano (6) dinsdag op van zijn school. In de auto zei het jong: "Ha, morgen hoef ik niet naar school, ik heb vijf dagen vakantie!" Dat was dus dinsdag.
Ik geloofde er geen snars van. "O ja, waar is de brief waar dat in staat?" Achterin de auto werd driftig in een schooltas gezocht, maar geen brief gevonden. Ik belde de school. Tot mijn onthutsing had Luchiano nog gelijk ook. Of het de normaalste zaak van de wereld was, vertelde de vertegenwoordigster van de school me dat er de rest van de week geen les meer werd gegeven. Het is niet vreemd, maar ik vond het toch een beetje raar.
Luchiano is gek op Koninginnedag. Hij heeft zich in zijn hoofd gehaald dat hij dan kadootjes krijgt. Mijn uitleg dat het absoluut niet logisch is dat uitgerekend hij kadootjes krijgt op de verjaardag van inmiddels wijlen koningin Juliana nam hij voor kennisgeving aan.
Vanmorgen om kwart voor tien gingen we op pad. De auto moesten we op flinke afstand (10 minuten lopen) van Punda (centrum) parkeren. Lucy had mooie, maar ongemakkelijke laarsjes aan. Nu hadden we nog geen week geleden twee paar schoenen voor haar gekocht, waarmee ze gemakkelijk kan lopen. "Waarom heb je de schoenen die we vorige week hebben gekocht niet aangedaan?", vroeg ik haar. "O, dat kan niet. De hakjes van die schoenen zijn namelijk iets lager en nu moest ik mijn spijkerbroek aandoen maar die is net iets te lang en met die hakjes komt de stof eronder, dus moest ik wel de laarsjes aandoen, want die hebben hogere hakken." Ik zweeg.
De vrijmarkt was ontzettend druk. Mijn primaire doel waren leesoeken voor Luchiano. Al snel hadden we vier mooie boeken op de kop getikt voor één gulden. Daarna volgden kleurpotloden, stiften en nog wat klein speelgoed. De meegebrachte rugzak was al snel vol. Boeken zijn zwaar. Lucy's koopoog wordt vreemd genoeg altijd getrokken door nogal zware dingen. Toen ze naar de prijs van twee dumbells vroeg, hield ik mijn hart vast. Even later scheelde het niet veel of ik had de rest van de dag met een compleet plastic kinderzwembad (met grote deksel) op mijn rug gelopen.
We gingen een hotdog eten bij de Dominicanen op de Plasa Jojo Correa, aan het eind van de Heerenstraat. Ze waren heerlijk, de hotdogs. Ik had zin om nog een rondje te maken en even te gaan zitten bij Pleincafé Wilhelmina. We stonden op van ons bankje en muilezel CasaSpider pakte de blauwe rugzak en nog een plastic tas met drie spijkerbroeken. Even later zaten we aan de cola en sprite bij Pleincafé Wilhelmina.
Toen moest Lucy naar het toilet. Ze zocht haar handtas, maar kon hem niet vinden. Paniek in de tent! Onder anderen zat Lucy's sedula erin, het identiteitsbewijs dat tegenwoordig hard nodig is in verband met het optreden van het team Sero Toleransha. We waren de handtas vergeten bij de hotdogs.
Lucy ging praten met de dames van de hotdogs. Eentje opende een klep van de hotdogmobiel, graaide wat en haalde tot onze grote opluchting Lucy's tas eruit. Wij vonden het welletjes en gingen naar huis. Misschien gaan we in de late namiddag nog even kijken bij Pleincafé Wilhelmina.