CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Vanmorgen hoefden we maar tot 11 uur te werken. Fijn! Om half een arriveerden Lucy, Luchiano (7) en ik bij SQL Integrator waar onze traditionele pagara werd afgestoken.

Een pagara is een lint van tientallen meters met een paar miljoen zware rotjes en dient ervoor om kwade geesten te verjagen. Dat laatste is zeker wel gelukt, zie de foto of een hele korte impressie op mpeg (34 seconds, 3.103.856 bytes).

Na het pagara-gebeuren gingen we naar het strand, een beetje uitrusten. In Nederland is het al 23:00 uur geweest, daar begint het nieuwe jaar dus zo meteen al. Wij moeten nog bijna zes uur wachten. De spare-ribs komen er zo aan en de Tequila staat klaar.

Lucy, Luchiano en CasaSpider wensen iedereen een SPETTEREND 2005!

Proost!

Posted by CasaSpider at 6:17 PM | Permalink | Comments (26)

Van zeven tot negen uur was er donderdagavond een Ban Topa in Punda. Ban Topa betekent letterlijk "Wij gaan ontmoeten" of "Laten wij ontmoeten". Iedereen gaat de straat op en komt dus automatisch anderen tegen. Op diverse plaatsen in Punda en Otrabanda werden optredens verzorgd door bekende Curacaose bands.

Lucy wilde er graag heen. Om zes uur werd ik echter gebeld voor een probleem op het werk. Daar ben ik tot half acht zoet mee geweest. Snel stapten we in de auto en reden naar Punda. Een ritje van vijf minuten. In Punda was het erg druk en we belanddden in een file om te kunnen parkeren. Het ging Luchiano (7) allemaal veel te langzaam. "Rij eens een beetje door", riep hij ongeduldig tegen mij. Ik probeerde hem uit te leggen dat er een auto 50 centimeter voor mij reed.

Luchiano: "Ik bedoel ook niet jou, vooraan moeten ze doorrijden."
CasaSpider: "Ja, maar daar is het ook druk."
Luchiano: "De voorste, die helemaal vooraan rijdt. Die heeft de schuld, die moet doorrijden!"

Het fileprobleem is zo moeilijk nog niet. Ergens zit er ook een kern van waarheid in. Jaren geleden woonde Tanja op Curacao. Zij had een oude Toyota Corona. Die auto had nogal eens problemen. Per ritje van tien kilometer moesten er twee grote flessen water in de koeling. Heel regelmatig stond Tanja stil of kwam de auto bijna niet vooruit. Als er op de Weg naar Westpunt een file ontstond was er een redelijke kans dat Tanja voorop reed.

Afgezien van een auto-achtervolging vlak naast onze file waarbij vier potentiele criminelen werden ingerekend (we hadden naar ze kunnen zwaaien) en een incident met een asociale dame bij het uiteindelijk parkeren was de Ban Topa gezellig. Heel veel jonge mensen op straat.

Na afloop wilde Luchiano wat eten. Dit is bijzonder vreemd, want hij is een buitengewoon slechte eter. Maar neen, hij had zo'n honger, hij wilde toch wel graag naar McDonalds. Dat is sinds gisteren ook zo'n beetje de enige optie. Alle filialen van Kentucky Fried Chicken (minimaal vijf) en Pizza Hut (minimaal drie) zijn door eigenaar Hubert van Grieken op donderdagmiddag om vier uur gesloten tot nader order. (Artikel in La Prensa, Papiaments)

De reden hiervoor is het grote aantal atrako's (overvallen) dat de laatste tijd heeft plaatsgevonden op Fastfood-restaurants. Bijna alle filialen zijn al één of zelfs meerdere malen aan de beurt geweest. De overvallen worden vaak zeer bruut uitgevoerd door gewapende criminelen. Van Grieken is uitermate teleurgesteld dat er door de overheid niets wordt gedaan om dit geweld te keren. Sterker nog, de Gezaghebber, geen enkele gedeputeerde of andere politicus hebben iets van zich laten horen.

Hubert van Grieken is hierdoor zodanig gefrustreerd dat de kans groot is dat de filialen helemaal niet meer opengaan, laat staan dat er nieuwe bij komen. Het hoofdkantoor in de USA is op de hoogte gebracht. Minder fris is dat er een link wordt gelegd met terrorisme, waar men in de States bijzonder allergisch voor is. De berovingen op Curacao hebben alleen met hebzucht van doen.

In zijn emotionele toestand is Van Grieken bereid om een miljoen gulden te besteden om Curacao in een kwaad daglicht te stellen met betrekking tot tourisme. Dit uiteraard tot verdriet van Gezaghebber Lisa Richards-Dindial.

"Dus je hebt honger?", vroeg ik aan Luchiano. "Ja, heel veel", kwam het antwoord van de achterbank. "Mooi! Thuis hebben we nog heel veel spinazieballetjes (een experiment van Lucy), die mag je allemaal hebben!", zei ik sadistisch.

De honger was meteen over.

Posted by CasaSpider at 6:26 AM | Permalink | Comments (8)

1.

De tsunami-ramp in Zuidoost-Azië lijkt alleen maar in omvang toe te nemen. In eerste instantie waren daar de directe slachtoffers. Nu groeit het gevaar van een epidimie. Bovendien is daar het gebrek aan electriciteit en vooral drinkwater dat nog voor grote problemen gaat zorgen. Voor miljoenen mensen! Zie voor links naar mpeg(s) en hulpverlening de post van 27 december 2004.

2.

Mijn kritische stukje (door sommigen paranoide genoemd) over mogelijke filterpraktijken door Google is inmiddels door mijn eigen onderzoek weerlegd. Slechts twee dagen na plaatsing levert de test-query mij een vierde plaats op. Het is dus wel degelijk mogelijk om de oplossing van Nintendo-spelletjes in Google terug te vinden. Mijn eerdere poging is waarschijnlijk door persoonlijke onkunde mislukt.

3.

We reden langs de carwash. De witte Peugeot 205 206 die ik op 22 november kreeg vanwege de diefstal van mijn donkerblauwe Toyota Corolla met moon-/sunroof is inmiddels zeker vijf tinten donkerder. Anthraciet grijs komt het dichtst in de buurt. Dit is een doorn in het oog van Lucy die dinsdagavond bijna niet in durfde te stappen met haar nieuwe witte jurk. Luchiano (7) vindt het ook drie keer niks, zo'n vieze auto. "Ga je auto wassen, pap!", riep hij. "Hmm, we zijn nu net voorbij de carwash", antwoordde ik.

"Rij achteruit, je moet die auto wassen. Het is een puinhoop!"

4.

Het beste nieuws van woensdag kwam op naam van Lucy. Luchiano en ik kwamen net terug van Centrum Supermarkt en Robbie's Lottery. Vanuit de auto belde ik Lucy zodat zij het hek open kon doen. Sinds de Toyota Corolla met moon-/sunroof is gestolen zet ik de auto binnen. Als het kalf...

"Ok", zei Lucy, "en ik heb ook nog erg goed nieuws!" Dat maakte mij nieuwsgierig. Binnengekomen vertelde Lucy dat zij gebeld was door Kranshi (Gemeentehuis) met de mededeling dat zij geslaagd is voor haar inburgeringsexamen!

Donderdagmorgen moeten we naar Kranshi voor het in ontvangst nemen van een certificaat en de volgende stap in de procedure. Lucy, gefeliciteerd!

Posted by CasaSpider at 6:38 AM | Permalink | Comments (27)

We moesten kiezen dit jaar bij SQL Integrator. Of een kerstpakket of een kerstdiner, met aanhang. De meeste stemmen golden. Ik koos voor een kerstpakket. Zo'n etentje is wel aardig, maar wij moeten wel een babysit regelen.

Er werd met een overweldigende meerderheid gekozen voor een kerstdiner. Nu moesten we kiezen waar we gingen eten. Het maakte mij niet zoveel uit en daarom machtigde ik onze Office Manager Manja om voor mij te stemmen.

"Nou, dan stem ik op Papagayo voor jou. Dat is weer eens iets anders", zei Manja. En raad eens wat, Papagayo kwam als winnaar uit de bus.

Papagayo Resort ligt bij Jan Thiel en is ingericht door Jan des Bouvrie. Ziet men dat eigenlijk als een plus- of een minpunt vraag ik mij spontaan af. Om half acht werden we welkom geheten met een glas champagne.

In de buurt van het zwembad was het goed vertoeven. Om negen uur gingen we aan tafel en werd het diner geopend door directeur Kees.

Het was een lopend buffet en tafel 1 mocht beginnen en daar zaten wij. Dat kwam goed uit, want inmiddels hadden we flinke honger.

Lucy vond het eten veel beter dan vorig jaar bij Le Clochard. Het smaakte inderdaad voortreffelijk. Na een uurtje begon ik mijn gebruikelijke fotoronde.

Dat is wel het nadeel van een diner, iedereen zit aan tafel en dat maakt de boel wat statisch. Simona had mij van tevoren al gezegd dat ik deze keer geen radslagen of andere rare dingen van haar hoefde te verwachten en helaas maakte zij haar belofte waar.

Van Andrew heb ik voor de zekerheid twee foto's gemaakt, want tot nu toe staan hij en zijn vrouw er iedere keer onscherp op. Nu is het dan eindelijk gelukt. De enige onscherpe foto is die van Dik en Moraima. Volgende keer beter, Dik!

Ik werd door Lucy gemaand te stoppen met fotograferen en weer eens wat aandacht aan haar te besteden. En terecht! Het toetje kwam er trouwens bijna aan, voor ons een Bavarois van ananas en mango geparfumeerd met cointreau die erg fris en lekker was.

Tot onze verrassing kregen we aan het eind van het diner nog een cadeautje. Normaliter gebruik ik het modernere kado, maar ik wist zo gauw niet hoe je het verkleinwoord daarvan schrijft. Kadootje of kado'tje, het ziet er allebei vreemder uit dan cadeautje.

Het was een multi-purpose zakmes en een sleutelhanger met zaklamp. Voor de heren tenminste, de dames kregen een soort racebaan waar olijven in kunnen worden geserveerd. Gelukkig ben ik een man.

Tijd om naar huis te gaan. Babysit Monique had Luchiano goed doorstaan en zei zelfs dat ze het zo'n leuk ventje vond. Omdat hij vakantie heeft mocht hij namelijk tot negen uur opblijven.

De fotoserie SQL-Diner bij Papagayo 2004 staat online en bevat 25 plaatjes. SQL, mede namens Lucy bedankt voor het leuke diner!

Posted by CasaSpider at 6:48 AM | Permalink | Comments (19)

Zondag zaten en lagen we thuis bij te komen van het BitTorrent Kerstdiner. Daaroverheen kwam de Tsunami-ramp in Zuidoost-Azië. Toch moesten we naar het strand. Ja, dat moest.

Waar ik vroeger om een uur of één, uiterlijk half twee op mijn bedje bruin lag te bakken is dit tijdstip langzaam maar zeker aan het verschuiven. Het wordt steeds later. Een vertrektijd van drie uur is tegenwoordig al normaal en zelfs dat haalden we nu niet.

Dan maar wachten tot half vijf om direct naar Mambo Beach te gaan en Kontiki over te slaan. Wel jammer van ons abonnement. Luchiano (7) en ik vermaakten ons een half uurtje in zee. Lucy ging op zoek naar een Chica de la Semana, we stonden al een week droog. Zelfs uit Cuba regende het klachten!

Lucy liep zich een ongeluk, van Mambo naar Kontiki en helemaal terug naar het Sequarium. Allemaal vergeefs. Ik had de moed al opgegeven en lag op mijn bedje te genieten van een biertje toen daar plots een slanke, knappe jongedame voor me stond. "Carina, mucho gusto!", zei ze. Lucy bevond zich voor de duidelijkheid overigens op slechts een halve meter afstand.

Ze gingen foto's maken en dus dronk ik Lucy's biertje ook maar op. Het weekje wachten is door Carina ruimschoots gecompenseerd. Op lachicamerengue.com vindt u tien foto's van deze Venezolaanse schone onder Chica Semana. Bekijk ook eens de Chica Archivos, een ongeëvenaard overzicht van meer dan 100 door Lucy gefotografeerde Chicas. Uniek!

Het was tijd om te verkassen naar het aanpalende Wet&Wild voor het tweede Happy Hour. De dag na een feest laten veel mensen het vaak afweten. Zo niet Ino en Bente, dat zijn echte hardcore Happy Hour bezoekers. Even later voegde Natascha zich bij ons.

Het was mijn beurt om bier te halen en Luchiano ging met me mee. Hij had net een zakje chips gegeten, dat koopt hij altijd zelf bij de toiletjuffrouw. Inderdaad een vreemde combinatie.

We liepen naar de bar waar Faye bedient. "Papa, het kriebelt in mijn keel", zei Luchiano. Hij hoestte wat. Faye keek mij aan en ik gaf mijn bestelling op. Terwijl zij bezig was de drankjes bij elkaar te zoeken zei Luchiano opeens: "Papa, ik denk dat ik moet overgeven!"

Snel zochten we een palmboompje op en daar kwam het er al uit. Arme jongen. Toen Luchiano klaar was met overgeven was de bestelling zojuist gearriveerd, dat kwam wel goed uit. Voor ons was het tijd om te gaan, het jong voelde zich nog steeds niet helemaal lekker. In de auto wist hij vreemd genoeg wel uit te brengen dat hij naar McDonalds wilde voor zijn wekelijkse Happy Meal.

Luchiano kreeg zijn Happy Meal en voelde zich diezelfde avond gelukkig alweer een stuk beter. Dat heb ik zelf ook, iedere keer als ik naar de foto's van Carina kijk.

Posted by CasaSpider at 6:29 AM | Permalink | Comments (21)

Zondagavond lag ik op bed met Luchiano (7) de Donald Duck te lezen. Hij kiest het verhaal en moest vroeger één en tegenwoordig tot zijn grote ongenoegen twee bladzijden zelf lezen. Dan neem ik het over.

Toen we uitgelezen waren en nog wat na lagen te kletsen kwam Lucy op en neer springend van vreugde binnen met Luchiano's Nintendo GameBoy Advance SP in haar handen. "Ja! Ja! Ja! Ik heb het monster verslagen!", schreeuwde zij.

Al bijna twee maanden spelen Luchiano en zij Super Mario Bros. 3, een spel met acht Worlds en per World vier levels. Een tijdje geleden waren zij gevorderd tot World 8, alwaar een monster genaamd King Koopa onze held Mario opwacht.

Deze King Koopa is haast niet te verslaan. Mario heeft diverse wapens tot zijn beschikking en kan de meeste tegenstanders elimineren door er bovenop te springen. Zo niet met King Koopa.

Van Lucy moest ik op internet zoeken naar hints om King Koopa klein te krijgen. Deze kon ik echter niet vinden! Het lijkt mij bijzonder sterk dat niemand de oplossing ergens op het web heeft neergezet.

Men hoeft niet bepaald een achterdochtig type te zijn om te weten dat de informatie die Google geeft bij een zoekargument door Google zelf wordt gemanipuleerd. Zo is het sinds enige tijd niet meer mogelijk om foto's van Lynndie England in actie via Google te vinden. Foto's waarin deze Amerikaanse soldate Irakese krijgsgevangenen vernedert. Sites met deze foto's worden door Google gefilterd.

Het zou mij niet verbazen als bedrijven als Nintendo ook tegen betaling bepaalde filters bij Google mogen aanleveren met als doel dat oplossingen voor hun spelletjes niet te snel wereldwijd bekend worden. Andere search-engines doen overigens precies hetzelfde als Google.

Lucy heeft zelf een manier gevonden hoe zij King Koopa moest verslaan. Bij wijze van test zeg ik nu hoe. Zonder overigens iets van Super Mario af te weten, dus mijn beschrijving is wellicht niet geheel adequaat maar wel in het Engels:

How to defeat King Koopa in Super Mario 3 for Nintendo GameBoy Advance SP. You are in the Castle of World 8, facing King Koopa. Don't try to kill King Koopa, you won't succeed! Just avoid him and his weapons as long as you can, moving around as much as possible. Somewhere there is a hole. After a while King Koopa will fall into this hole and destroy himself. The princess is your's!

Zo, nu deze post een paar dagen laten stoven en over een paar dagen gaan we in Google zoeken.

Posted by CasaSpider at 1:25 PM | Permalink | Comments (15)

Zondagmiddag 26 december begon het nieuws bij mij door te dringen. Het nieuws over de ramp in Zuidoost-Azië. Een onderzeese aardbeving leidde tot enorme vloedgolven in Indonesie, Thailand, Sri Lanka, India, ja zelfs tot aan de kust van Oost-Afrika. Tsunami heet het natuurverschijnsel.

Het dodental is opgelopen tot boven de 15.000. Toen ik de cijfers hoorde drong het nog niet echt tot mij door. Bij het bekijken van het beeldverslag liepen de rillingen over mijn rug. Onvoorstelbare ellende...

De natuur geeft, de natuur neemt, maar was op tweede Kerstdag de grootste veelvraat van ons allemaal.

Update 29.12.2004 / 06:30

• Mpeg van iemand die er middenin staat (Windows Media Player, 11.7 Mb)
• Land in Zicht (Reisverslag van Thomas Siffer en familie die zich met hun schip in Thailand bevonden ten tijde van de ramp. Door een inzamelingsactie willen zij de lokale bevolking in Nai Harn helpen. Indrukwekkend! Zie ook op Hello Again, hier en hier)

Posted by CasaSpider at 6:55 AM | Permalink | Comments (9)

Zaterdagmiddag ging ik nog snel even naar het strand, terwijl Lucy de laatste hand legde aan onze haar tapas. We hadden pikante gehaktballetjes, een plakje tomaat gegratineerd met kaas, een stukje aubergine en een paar kleine plakjes aardappeltaart. De tapa was zeer geslaagd en viel in de smaak.

Maar eerst moesten we ons aankleden. De dress-code voor het feest was Hawaii en dus had Lucy Hawaii-outfits voor ons drieën gekocht. Luchiano (7) was zo klaar en hij zag er goed uit. Een Magnum in spé. Met grote vreze stapte ik in mijn Hawaii-broek. Het was de grootste die ze in de Hindoe-winkels in Punda hadden, toch was hij aan de kleine kant. Dat merkte ik toen ik onelegant wilde gaan zitten, de eerste klanken van uitscheuren dienden zich aan. Voortaan even de pijpen optrekken.

Lucy was niet tevreden over haar bovenstukje. Gelukkig zijn vrouwen inventief. In luttele minuten veranderen zij een bovenstukje zodanig dat het wel goed zit en belangrijker, er goed uitziet. We laadden de schalen met eten in de Peugeot en vertrokken richting Santa Rosa. Gelukkig was ik zo slim geweest om een vuilniszak onder de aluminium schalen te leggen, want de tapas lekten nogal.

We wensten iedereen Bon Pasku en namen ons eerste Polartje van de avond. Om zes uur deed Roland traditiegetrouw de aftrap van het Kerstdiner. Versie 11 of 12. Tot twaalf uur hebben we op ons gemakje zitten eten. De negen of tien verschillende tapas werden in een rustig en goed tempo opgediend en de stemming zat er prima in.

Plotseling zag ik Simona langs de porch naar beneden lopen. Ze was een schoen kwijt. Hoe kan een normaal mens tijdens een Kerstdiner nu haar schoen kwijtraken? Lucy kwam lachend de camera halen. "Ze zijn Simona's schoen aan het zoeken!" Simona had aan de achterkant van het huis een demonstratie gegeven hoe een radslag te doen en daarbij was ze een schoen verloren.

Zij verkeerde in de veronderstelling dat de schoen ergens in de tuin was gevallen. Dat was niet zo. De schoen was op het dak terechtgekomen. Dat moet me een radslag geweest zijn! We stonden met zijn allen bij het zwembad en moedigden Luchiano aan om ook een radslag te doen. Het werd een keurige drievoudige radslag. Na afloop had Luchiano beide schoenen nog aan. Zo kan het dus ook, Simona.

Nu was het de beurt aan onze Engelse DBA Paul Goodliffe. Om het iets moeilijker te maken moest hij richting het zwembad radslaggen. Vol zelfvertrouwen hield hij zijn portemonnee en cellular gewoon in zijn zak. De radslag ging maar net goed, Paul landde met zijn benen boven het zwembad. Wat op zich erg jammer was.

Na het Schoenincident aten we vrolijk verder. Luchiano was zo fit als een hoen en hield het gemakkelijk vol. Het diner werd besloten met koffie en brownies. Nu zijn we aan het bijkomen van dit bijzonder geslaagde evenement. Dank aan alle deelnemers voor de overheerlijke tapas en Roland en Barbara in het bijzonder voor hun gastvrijheid.

Het BitTorrent Kerstdiner 2004 leverde een fotoserie op met niet minder dan 48 kiekjes. Gaat dat zien!

Posted by CasaSpider at 11:46 AM | Permalink | Comments (14)

Het is zaterdag en tegelijkertijd Eerste Kerstdag. Vreemd, ik hoor niemand erover dat dit eigenlijk een heel ellendige situatie is. Wat mij betreft valt 25 december per definitie op een donderdag.

In huize CasaSpider gonst het van de bedrijvigheid. We zijn bezig met de voorbereidingen voor het Kerstdiner bij Roland en Barbara Becht. Daar worden om vijf uur zo'n 26 mensen verwacht. De bedrijvigheid komt overigens voornamelijk van Lucy's kant, zij is bezig om een lekkere tapa voor 26 mensen in elkaar te brouwen. Luchiano (7) en ik zijn aan het werk achter de computer.

De 26 mensen zijn verdeeld in drie groepen. Het is de bedoeling dat er uiteindelijk 10 tapas, soep, groenten en een toetje uit komenrollen.

De tapas moeten klein zijn, maar meestal zitten we er na de helft van het diner wel zo'n beetje doorheen. Volgevreten, dat past goed in de Kersttraditie!

Het concept van diverse groepen die weer onderverdeeld zijn in subgroepen en allemaal een bijdrage leveren aan het uiteindelijke Kerstdiner vertoont een bepaalde gelijkenis met BitTorrent.

Voor de computerleek: BitTorrent is een systeem waarmee talloze gebruikers in de hele wereld hun harde schijf min of meer delen. Als iemand een groot bestand wil downloaden, een film bijvoorbeeld, haalt hij deze in stukjes op van verschillende gebruikers die (stukjes van) deze film al op hun harddisk hebben staan. Op het moment van downloaden wordt de downloader zelf onmiddellijk aanbieder van (stukjes van) dezelfde film. Meer informatie is te vinden op http://bittorrent.com.

Voor wie dat computergeneuzel niet zoveel zegt, we lijken ook wel een beetje op mieren. Maar dan mieren die onafhankelijk van elkaar in diverse keukens eten aan het bereiden zijn.

Roland en Barbara zelf zorgen voor de drank en zij huren een lange tafel en stoelen. Ook bepalen zij het thema. Vanavond worden we in Hawaii-outfit verwacht. Leuk voor de foto's! Het wordt mijn tiende BitTorrent Kerstdiner en het is een mooie manier om Eerste Kerstdag te vieren.

Bij deze wensen Lucy, Luchiano en CasaSpider iedereen een heel Gelukkig Kerstfeest toe!

Posted by CasaSpider at 12:12 PM | Permalink | Comments (12)

Donderdagavond werden wij bij Benno en Noelle verwacht. Zij gaven een kerst- en verjaardagsborrel. Het verjaardagsgedeelte sloeg op Noelle die om twaalf uur 's avonds 31 jaar werd.

Toen wij binnenkwamen was de borrel al in volle gang. Behalve onze groep waren ook de buren uitgenodigd en collega's van Benno en Noelle.

Zelfs zou de minister van Financien, Ersilia de Lannooy, nog komen maar zij heeft woensdag helaas een auto-ongeluk gehad en ligt thuis te recupereren.

Er waren volop hapjes en drankjes, evenals mijn twee favoriete sauzen: knoflook en saté. Bijzonder lekker! Benno zelf stond achter de barbecue grote hoeveelheden kip te grillen.

Om iets voor twaalven moest hij de taart tevoorschijn halen, werd de champagne ontkurkt en konden we Noelle feliciteren met haar 31e verjaardag.

Natascha (who else) bood namens ons het kado aan, een voetmassagebad. Noelle was er blij mee. We dronken nog een biertje en vertrokken op tijd gezien het feit dat om kwart over zes de wekker weer zou aflopen. En dat ook heeft gedaan.

De fotoserie Noelle 31 jaar bevat 30 foto's. Dat hadden er natuurlijk 31 moeten zijn. De serie van vorig jaar ter gelegenheid van Noelles 30e verjaardag bevat er echter 23, dus we komen er steeds dichter bij!

Posted by CasaSpider at 6:17 AM | Permalink | Comments (12)

Begin oktober hebben wij alle benodigde papieren overhandigd bij Kranshi, zeg maar ons gemeentehuis, om Lucy aan een Nederlands paspoort te helpen. De volgende stap in het nog lange traject was het afleggen van een inburgeringsexamen.

Maandagavond om negen uur werd Lucy gebeld dat zij op woensdagmorgen voor het examen verwacht werd. Een raar tijdstip, maandagavond om negen uur, dat werd studeren geblazen! Belangrijkste eis is dat de kandidaat vloeiend Papiamentu spreekt en verstaat. Voorts worden vele vragen gesteld over de Curacaose cultuur, verleden, politiek, scholen en eten. Als klap op de vuurpijl dient het Curasaose Volkslied ten gehore gebracht te worden.

Zowel dinsdag als woensdag werd Lucy geplaagd door hoofdpijn. Van de zenuwen. Woensdag om kwart voor tien meldden wij ons bij Kranshi. Het examen duurt ongeveer een uur. Een kandidaat was bezig en er zat een dame in de wachtkamer. Het kon nog wel eens anderhalf uur duren voordat Lucy aan de beurt was.

Ik ging er vandoor om Luchiano (7) te halen. Het was zijn laatste schooldag voor de kerstvakantie en daarom (waarom?) ging de school om half elf uit. Thuis wachtten wij op het telefoontje van zijn moeder. Om iets over elven was het zover, we konden haar in Otrabanda ophalen. Hoe het ging? Lucy heeft er gemengde gevoelens over.

De kandidate voor haar was gezakt, haar examen duurde nog geen tien minuten. Lucy heeft er ruim een uur gezeten, wat op zich positief is. De mensen die het examen afnamen vonden dat ze het Papiamentu niet actief genoeg beheerst. Ze begrijpt alles, maar heeft moeite om zich erin uit te drukken. Dat is niet zo vreemd, want Lucy spreekt met vrijwel niemand Papiamentu.

De vragen heeft ze denk ik wel voldoende beantwoord. Lucy's Papiamentu-lerares die ook veel van het inburgeringsexamen weet, zei dat je pas weet of je geslaagd bent als ze je feliciteren. De officiele uitslag komt na twee weken, schriftelijk. Aan het eind van de sessie moest Lucy het Volkslied ten gehore brengen. Dat deed zij met verve en de gecommiteerden feliciteerden haar.

Nu weten we alleen niet of de felicitaties louter op het zingen van het Volkslied sloegen of dat ermee bedoeld werd dat het wel goed zit. Wij hopen op het laatste. Luchiano zei nog dat de gecommiteerden zeker snel vroegen of Lucy wilde stoppen met zingen. Want ze zingt nogal vals.

We moeten dus twee weken wachten op de uitslag. In de tussentijd had ik hier al een mpeg-movie willen plaatsen met een zingende Lucy. Vanmiddag had ik haar bijna zover. Ze beloofde het te doen als ze geslaagd is.

Posted by CasaSpider at 6:48 AM | Permalink | Comments (24)

Elke morgen koop ik een Vigilante, een Papiamentstalige krant. De krant wordt verkocht op straathoeken door voornamelijk Dominicaanse verkoopsters. Een paar weken geleden is Grecia naar Venezuela en de Dominicaanse Republiek vertrokken. De Dominicaanse dame waarbij ik nu mijn krantje koop is denk ik wel de allervriendelijkste die ik ken. Haar naam weet ik niet maar daar kom ik nog wel achter. Het is gelukt, ze heet Maritza!

Behalve de Vigilante verkoopt men ook de Extra en het (Nederlandstalige) Antilliaans Dagblad. Op zaterdag koop ik behalve de Vigilante ook een Extra. Dan hebben we extra (...) veel te lezen op het toilet.

Tot nu toe heb ik twee Papiamentstalige kranten op internet gevonden, de Extra en La Prensa. Vanaf vandaag is ook de Vigilante online en wel in een zeer modern jasje. Bijna zonder tekst en met (heel) veel videos. De site is voornamelijk gericht op Antillianen in het buitenland, aangezien er met een inbelverbinding nauwelijks doorheen te komen is.

Het adres van de nieuwe site is http://www.vigilantetv.com. Voorlopig (?) alleen goed te bekijken in Internet Explorer. Dit zal een aantal hardcore-browserpuristenfetishisten er zeker van weerhouden een bezoek aan de website te brengen. Zelf gebruik ik bij het openen van de link de handige Firefox plugin ieview.

Men dient zich te registreren alvorens toegang te krijgen tot de site, maar dit is een heel kort en simpel proces. Neem eens een kijkje!

Posted by CasaSpider at 6:49 AM | Permalink | Comments (10)

Soms worden vragen beantwoord met een wedervraag. Dan zijn er twee mogelijkheden. Het is een terzake doende wedervraag of het is dat niet.

Een schot voor de boeg. Luchiano (7) heeft een Nintendo gameboy. Afgelopen zondag kochten we bij McDonalds een Happy Meal voor hem. Bij een Happy Meal zit altijd een gratis speelgoedding. Op dit moment een (heel) eenvoudige gameboy.

Het zijn simpele spelletjes, maar toch grappig. Als Luchiano nieuw speelgoed heeft wil hij het altijd mee naar school nemen om aan zijn vriendjes te laten zien. We hebben afgesproken dat hij dat steeds één keer mag doen.

Maandag werd de Happy Meal gameboy meegetroond naar school. Vanmorgen in de auto vroeg ik daarom: "Hé, heb jij je gameboy bij je?" Luchiano antwoordde: "Welke gameboy?"

Ik dat ik de Happy Meal gameboy bedoelde. Neen, die had hij niet bij zich. "Heb je dan de Nintendo gameboy bij je?", vroeg ik verbaasd want ik had hem dat ding niet mee in de auto zien nemen. "Neen, die heb ik ook niet bij me."

Waarom vraagt hij dan welke gonsde het in mijn hoofd. Volgens mij deed Luchiano het om tijd te winnen.

Ik ben erg nieuwsgierig naar andere varianten van zinloze wedervragen. Met name naar de beste!

Posted by CasaSpider at 6:49 AM | Permalink | Comments (23)

Happy Hour, Wet & Wild. Zondagavond, ongeveer half zeven. "Heb je de foto's van de BBQ op Daaibooibaai al bekeken?", vroeg ik aan Bente. "Ja, ik zie er weer raar uit. Met een gekke bek!"

Ino staat erop met zijn ogen half dicht. Het was mijn schuld, men doet het immers nooit goed als fotograaf.

Bij de IT-Party in Olé Olé was het ook al misgegaan. Ino & Bente staan onscherp op de foto en ook hier kreeg ik commentaar over.

"Ja maar", verdedigde ik mijzelf, "er waren meer mensen die er onscherp op staan. Neem bijvoorbeeld Andrew, daar heb ik twee foto's van genomen. Allebei onscherp."

In het geval van Ino & Bente vond ik dat ik beter een onscherpe dan geen foto kon plaatsen.

Bedremmeld hoorde ik de kritiek aan. Gelukkig is Lucy een stuk doortastender. "Ok, kom maar mee. Dan maken we nú een leuke foto van jullie!" Lucy nam Ino en Bente mee naar een palmboompje en schoot vier foto's. Hiervan was er overigens toch weer een onscherp, haha.

De afgebeelde foto met Ino & Bente mag er zijn en geldt als rectificatie voor lelijke Ino & Bente snapshots uit verleden, heden en toekomst. Klik erop voor een exemplaar in 800x600 pixels.

Posted by CasaSpider at 6:48 AM | Permalink | Comments (16)

Geert den Ouden Sjaak Polak hebben mijn zondag slecht laten beginnen. Dank u wel heren! Het leven van een Feyenoord-supporter gaat bepaald niet over rozen...

Zaterdag was aanzienlijk leuker. Omdat het de laatste dag was dat Walter en Chandra op het eiland waren had organisatie-deskundige Natascha een barbecue georganiseerd. De locatie was, uiteraard, Daaibooibaai. Volgens mij heb ik zo'n 22.000 foto's van BBQ's op Daaibooibaai. Na gisteren staat de teller op 22.039.

Natascha had aan diverse mensen gevraagd om wat boodschappen te doen. Nadeel van deze approach was dat de spullen gefaseerd aankwamen. Zo beschikten we om half vijf over vele treetjes bier, maar hadden we geen ijs om de blikjes in te koelen. Gelukkig duurde het niet (al) te lang voordat Benno met het ijs aan kwam zetten.

Voor de rest was alles perfect in orde. Vlees, salades, stokbrood, sauzen (sateh en knoflook), drank, knakworsten voor de kinderen, fakkels noem het maar op en het was er. Zelfs het budget werd niet overschreden!

's Middags kwamen Luchiano (7) en ik Walter en Chandra tegen bij Centrum Supermarkt. Op eigen gelegenheid vroeg Luchiano aan Walter of deze wel zijn gitaar zou meenemen. Luchiano is dol op gitaren. Walter nam de gitaar mee. Wij kletsen wat, wij dronken wat en de kinderen vermaakten zichzelf met elkaar.

Het allerlaatst kwamen Roland en Mark binnen. Dat is op zich niet zo vreemd, want zij kwamen per mountain-bike. Toch een ritje over geaccidenteerd terrein van ruim 30 kilometer. Tot overmaat van ramp brak de derailleur van Marks fiets. Hierdoor moest de een de ander ook nog eens op sleeptouw nemen. Het eerste koude biertje smaakt de heren hierdoor wel des te beter.

's Avonds laat bracht Walter traditiegetrouw enige liederen ten gehore onder begeleiding van zijn gitaar. Het was een ouderwetse BBQ. Om iets na tienen hielden wij het voor gezien. De volledige fotoserie BBQ Daaibooi "Chandra" bevat 39 foto's.

De mannen uit Groningen hebben mijn zondag er niet beter op gemaakt. Die taak is dan maar voorbehouden aan het Happy Hour later vandaag.

Posted by CasaSpider at 11:01 AM | Permalink | Comments (14)

Neen, het gaat niet over ons. Wij blijven ondanks aanhoudende regen ons eiland trouw. In augustus van dit jaar vestigde de familie Burgler zich op Curacao. Op zich was dat geen vreemde stap, want vader Rene is hier geboren en zijn ouders wonen er nog steeds.

Wij leerden Rene, Aghafnie en Tariq kennen doordat laatstgenoemde in dezelfde klas als Luchiano (7) terecht kwam. Klas 2B. De naam van Tariq's zus is ons allen helaas ontschoten, maar is geloof ik net zo moeilijk als die van moeder Aghafnie.

Bij het ophalen van de kinderen maakten we altijd een praatje en al spoedig ging Luchiano eens daar spelen of kwam Tariq bij ons. Zeker sinds Luchiano zijn GameBoy heeft zag Lucy Tariq graag komen. Hij had Super Mario 3 immers al bijna uitgespeeld en kon Lucy en Luchiano goed op weg helpen.

Jammer genoeg besloten de Burglers dat het toch beter is om in Nederland verder te gaan. Vanavond vertrekken ze met de 747 naar Amsterdam.

Vorige week zaterdag is er gebowled als afscheidsfeestje en gisteren was er een borrel bij het Van der Valk Plaza hotel waar Tariq en familie sinds woensdag verblijven. Het eerste Happy Hour vond plaats bij het zwembad en het tweede op de punt, met een prachtig uitzicht op de Annabaai. Er kwamen ook nog twee grote schepen vlak langs varen.

Ik was altijd in de veronderstelling dat Van der Valk het hotel daar op een 150 jaar oud fort direct aan zee zelf neer heeft gezet, op die schitterende plek in Punda. Met slim onderhandelen mocht hij de toren bouwen met de befaamde Toekan er bovenop.

Volgens de vader van Rene is het echter niet zo gegaan, maar heeft Van der Valk het hotel 15 jaar geleden voor een symbolisch bedrag overgekocht van Hilton.

Het hotel was in een belabberde conditie en Van der Valk heeft er ettelijke miljoenen tegenaan moeten smijten om het complex op te kalefateren. Wat is waar? Wellicht is er een Curacao- dan wel Van der Valk-kenner onder de lezers die het antwoord weet?

Luchiano had honger en was al een tijdje aan het schooieren voor blokjes kaas en pinda's. Tijd om afscheid te nemen. We namen nog een laatste foto. De kinderen hadden er duidelijk minder zin in dan de ouders.

Wij wensen de familie Burgler voor vanavond een goede vlucht toe en veel succes en plezier in Amsterdam!

Posted by CasaSpider at 10:53 AM | Permalink | Comments (12)

Even van voor naar achteren. Het valt niet mee om met een sloot bier achter de kiezen na een schamele drie uur nachtrust om kwart over zes de wekker te horen afgaan. Beter gezegd het luisteren naar de wekker ging nog wel maar het vervolgens opstaan was beduidend minder.

Om iets voor negen uur gisterenavond arriveerde babysit Monique. Een aardige dame. Luchiano (7) zag zijn kans schoon en vertelde vanmorgen trots dat hij tot half elf met zijn GameBoy in bed had liggen spelen zonder dat Monique het merkte. Het is ook weggegooid geld, zo'n babysit.

Wij vertrokken om iets over negenen naar Olé Olé. Het voordeel van vroeg aanwezig zijn is dat men iedereen ziet binnenkomen en vaak een snel gesprek kan voeren. Toen ik met mijn fotoronde begon was het feest in volle gang.

Jammer genoeg speelde de band (Doble-R hoorde ik later) alleen Antilliaanse muziek. Daar is op zich niets mis mee, maar danstechnisch kan ik alleen met een Merengue of Bachata redelijk uit de voeten. Lucy en ik hebben dus niet veel gedanst.

Verder was het ouderwets gezellig. Het leuke van foto's maken is dat men veel contacten opdoet. Iedereen wilde weten waar de foto's te vinden zijn op het web. Talloze keren (nou ja, talloos) heb ik verteld dat men moet googlen op CasaSpider. Ben benieuwd wat er van is blijven hangen.

De concurrentie van KikoTaKiko was er ook voor de foto's. Toen ik van vier mij onbekende mensen een foto wilde maken vroegen zij of ik misschien van KikoTaKiko was. "Neen, dit is CasaSpider. Die is veel beter dan KikoTaKiko!", antwoordde ik. Volgens Lucy stond de KikoTaKiko-fotograaf vlak achter mij en keek hij ietwat chagrijnig.

Lucy's jurk viel overigens in de smaak. Gelukkig maar. De volledige Olé Olé fotoserie staat gereed om bekeken te worden en bestaat uit niet minder dan 70 plaatjes!

Update 17.12.2004 / 13:45
Voor de ware liefhebber van De Jurk nog een mooie bonusfoto van Lucy. Gratis en voor niets, maar helaas wel zonder de bijpassende schoenen.

Posted by CasaSpider at 6:48 AM | Permalink | Comments (19)

Vanavond hebben wij onze Annual IT-party editie 2004. Het is een groot feest dat SQL Integrator ieder jaar in december organiseert voor werknemers en klanten met hun aanhang. De locatie is sinds de eerste editie café Olé Olé.

Waarom dit feest altijd op een donderdag plaats vindt weet ik niet, maar het is wel een beetje vreemd. De werknemers zitten de volgende ochtend met een zwaar hoofd bij de klant. Waarschijnlijk worden om die reden de klanten ook uitgenodigd, dan zijn die zelf op vrijdagmorgen ook niet zo fris.

"Als ik geen nieuwe kleren krijg ga ik niet mee naar dat feest!", gaf Lucy mij te verstaan.

In een kwaadaardige opwelling dacht ik bij mijzelf: "Hmm, dat scheelt de kosten van nieuwe kleren en we hebben geen babysit nodig..." De opwelling duurde maar heel even.

Dat kwam ook doordat Lucy er meteen achteraan zei: "En denk maar niet dat jij in je eentje gaat, dan blijf je zelf ook mooi thuis!"

We moesten dus een nieuwe jurk kopen. Dat is gisteren gebeurd. Het is een beschaafd roze exemplaar geworden en staat Lucy erg goed. Ondanks dat Lucy volgens Luchiano 300 paar schoenen heeft zit daar uiteraard geen enkel paar bij dat bij de nieuwe jurk past. We moesten dus ook nieuwe roze schoenen kopen.

Eigenlijk hoorde er ook nog een roze string bij, maar die hebben we laten hangen. De babysit is besteld. Wij zijn klaar voor het feest!

Posted by CasaSpider at 6:53 AM | Permalink | Comments (19)

Op 15 december 1954 werd het Statuut van het Koninkrijk der Nederlanden ondertekend door vertegenwoordigers van Nederland, Suriname en de Nederlandse Antillen. Voor de Antillen was dit Efrain Jonckheer. Vandaag is het Statuut 50 jaar geworden.

Het Statuut is niet zomaar een papiertje, neen het is de hoogste wettelijke regeling binnen ons Koninkrijk en staat zelfs boven de Grondwet. In het huidige Statuut is vastgelegd dat er één Koninkrijk is, bestaande uit Nederland, Aruba en de Nederlandse Antillen. Suriname werd in 1975 onafhankelijk en Aruba splitste zich in 1986 af van de Nederlandse Antillen en verwierf de Status Aparte.

Tot 1945 waren Suriname en de Nederlandse Antillen kolonieën van Nederland. Na 1945 waren kolonieën uit de tijd. Zelfstandigheid was geen optie in verband met de schaalgrootte. Er moest iets anders worden verzonnen: zelfstandige rijksdelen, die uit vrije wil een band met Nederland onderhielden. Dat werd op 15 december 1954 vastgelegd in het Statuut.

Volgens het Statuut dienen de rijksdelen elkaar te helpen. Dit is de reden dat Nederland feitelijk verplicht is om Aruba en de Antillen bij te staan. Een ander gevolg van het Statuut is dat alle inwoners van het Koninkrijk gelijk zijn. Ze zijn allen Nederlander en hebben één paspoort, het Nederlandse. Maatregelen die minister Verdonk graag ingevoerd wil zien als het terugsturen van criminele Antillianen botsen derhalve al snel met het Statuut.

Op dit moment dreigen de Nederlandse Antillen uit elkaar te vallen. Indien men dit wil effectueren is een wijziging van het Statuut noodzakelijk. De staatkundige verhoudingen tussen de partners veranderen in dat geval. De commissie Jesurun heeft hieromtrent een voorstel gedaan.

Het 50-jarig bestaan van het Statuut is hier niet echt een feestdag. Er vinden wel een aantal activiteiten plaats. Voornamelijk kransleggingen en het veelvuldig zingen van het Nederlandse en het Antilliaanse volkslied.

• http://koninkrijksstatuut.kennisnet.nl/hetstatuut
• http://www.cmo.nl/pe/pe25/pe-256.html
• http://www.amigoe.com/artman/publish/article_10552.shtml

Posted by CasaSpider at 6:30 AM | Permalink | Comments (13)

Snel even een associatiespelletje. Ik zeg: Katja Schuurman! Ik ben benieuwd wat anderen dan zeggen, maar ik antwoord luid en duidelijk met verleiding. Vannacht ben ik door Katja verleid. Jammer genoeg was het slechts een droom.

De herinnering aan de droom is vaag. Ik was op weg naar het vliegveld (Schiphol?) en zat plotseling bij Katja in de kamer. Ze was bijzonder aardig en kwam steeds dichter bij mij zitten.

Vanaf een afstandje zag ik mij mezelf uitsloven en grappig (proberen te) doen. Nu zat Katja heel dicht bij me. Ik begon het warm te krijgen. Die krullen, die ogen, die mond en die lippen...

In de beginjaren negentig heb ik (wie anders) Katja Schuurman ontdekt. Zij speelde toen een bescheiden rol in Uit de school geklapt. Veel herinner ik me niet van die serie, maar één ding is mij bijgebleven. Katja was op bezoek bij de zoon of dochter van de hoofdrolspeler en zij moest deze man proberen te verleiden.

Nooit heb ik dat zo goed door iemand zien doen als Katja dat deed. De mannelijke hoofdrolspeler moet van die scene nog weken van slag zijn geweest.

Was ik Adam en Katja Eva dan was de mensheid al veel eerder uit het Paradijs gekukeld. Al had ze mij een worm in plaats van een appel aangeboden, ik had hem met smaak verorberd.

Vanmorgen werd ik bijzonder vrolijk wakker. Ik denk dat ik vannacht maar weer eens richting vliegveld (Schiphol?) ga...

Posted by CasaSpider at 6:13 AM | Permalink | Comments (30)

Op 17 november startte de Jeugdsentiment Poll naar aanleiding van het verhaaltje over Calimero. Echt populair is het kuiken met de halve eierdop op zijn kop niet want hij kreeg maar één stem. De winnaars zijn Tita Tovenaar en de Fabeltjeskrant. Beiden met acht stemmen.

Wie was er niet verliefd op Maroesja Lacunes die de lieftallige Tika speelde? Ik niet, ik viel meer op de heks. En het boertje vond ik erg grappig. Het boertje dat alles heel gewoon vond, maar wel een beetje vreemd. Soms gebruik ik de universele wijsheid die daarin ligt besloten nog wel eens.

Bij de Fabeltjeskrant waren mijn favorieten Truus de Mier en Bor de Wolf. Truus de Mier deed me aan mijn oma uit Raalte denken en Bor de Wolf, ach misschien lijk ik daar zelf wel op.

Hoogste tijd voor een nieuwe poll! Hij staat links onder het klokje en gaat deze keer over de foto's van dames en heren in zwemkleding die hier regelmatig gepubliceerd worden.

(Edited............)

Gisteren waren we uiteraard weer op Kontiki en Mambo Beach. Echt druk was het niet. We hebben helaas geen nieuwe Chica gespot.

Wie er wel was dat was Walter met zijn vriendin Chandra. Walter heeft jaren op Curacao gewoond en gewerkt, maar bevindt zich al weer een of twee jaar in de Verenigde Staten alwaar hij voor de Amerikaanse vestiging van SQL Integrator werkt.

In de States heeft hij Chandra leren kennen en nu heeft hij haar mee naar Curacao genomen voor een vakantie. Walter is een ideaal object voor een weblogger.

Als men een writer's block kan vergelijken met scheurbuik dan is Walter een pot vitamine C tabletten van 1000 milligram. Jammer in deze is wel dat ik vooraf altijd toestemming aan Walter moet vragen om een stukje te plaatsen...

May I have your votes, please?

Posted by CasaSpider at 6:41 AM | Permalink | Comments (13)

De tweede helft tussen Feyenoord en PSV staat op het punt van beginnen. De stand is 0-2. Het vreemde is dat ik me niet eens erger! PSV is een à twee klasses beter dan Feyenoord. Het enige dat er op de mannen van Philips is aan te merken is dat ze niet fanatiek doordrukken. Gallery-play is leuk om te zien, maar één toevalstreffer van Feyenoord kan de wedstrijd doen kantelen. Daar hoop ik dan maar op.

Luchiano (7) had gisteren iets leuks en iets niet leuks. Het niet leuke was dat hij voor controle naar de tandarts moest. Dat hebben we zonder problemen overleefd.

's Middags had hij een afscheidsfeestje van klasgenoot Tariq die op 18 december terugkeert naar Nederland. Het feestje vond plaats in het bowling-centrum. Er werd dus gebowled.

Voor Luchiano was het de eerste keer. Waar Tariq de bal........ Salomon Kalou scoort de 1-2, de vlam slaat in de pan!!! ....... al met één hand kan gooien, heeft Luchiano er twee nodig. Het ziet er koddig uit. De jongens gooiden allebei een aantal spares, Tariq zelfs twee strikes.

Ik denk er zelf over om ook weer eens te gaan bowlen. Dan neem ik Luchiano zeker mee. Hij is mijn excuus om de hekjes langs de goten omhoog te laten zetten. Dat scheelt aanzienlijk!

's Avonds had Lucy zin in een film. The prisoner of Azkaban moest het worden. Ik vond het geen onaardige film, maar ik heb het wel een beetje gehad met de Potter-mania. Lucy vond deel 1 en 2 ook beter.

Zo, nu even een tweede pot koffie zetten en dan gaan we er nog eens goed voor zitten...

Posted by CasaSpider at 8:47 AM | Permalink | Comments (19)

Het valt niet mee om een melodietje na te doen op een weblog. Als ik mij wat verveel zing ik vaak: "En Luchiano is een..." Het is een soort protocol, als Luchiano (7) dan niet snel iets meezingt vervolg ik met "oen". Is dit überhaupt nog te volgen?

Meestal vult Luchiano de tekst "En Luchiano is een..." als volgt aan: "een lieve kind!". Hetgeen ik snel corrigeer tot "een lief kind". We vinden het allebei maar een vreemde regel in de Nederlandse taal. Ik legde uit dat bij het-woorden het onbepaald lidwoord een wordt gevolgd door het bijvoeglijk naamwoord zonder "e" op het eind. Is dit überhaupt nog te volgen?

Tot mijn verrassing is een gedeelte van deze materie al bij Luchiano in de klas aan de orde gekomen. Zo wist hij mij te vertellen dat als het woord (bijvoeglijk naamwoord) aan het eind van een zin staat het zonder "e" wordt geschreven, maar midden in de zin wel een "e" krijgt.

Meestal klopt dat ook, behalve dan bij de het-woorden in combinatie met een onbepaald lidwoord. Waarom is dit eigenlijk zo?

Posted by CasaSpider at 10:21 AM | Permalink | Comments (22)

1.

Lucy gebruikt een stokoude Nokia telefoon. Het grootste probleem van mobile telefoons is de batterij. Die gaat namelijk steeds sneller leeg. Lucy's telefoon kan nog ongeveer tien seconden zonder lichtnet, dan is de batterij weer op.

Als je bij Mercedes Benz werkt moet je het niet in je hoofd halen om met een BMW de bedrijfsparkeerplaats op te draaien. Iets dergelijks heb ik nu wel gedaan. Ik ben gedetacheerd bij UTS maar heb voor Lucy een CT-phone gekocht. Die zijn domweg stukken goedkoper.

Het is een Sagem, wel een stuk moeilijker te programmeren dan een Nokia. Het eerste waar we vanaf moeten zien te komen is de irritante default ringtone: Can you feel it van de Jacksons.

2.

Bij Centrum Supermarkt te Mahaai ging ik snel een fles pikante Thaise saus halen voor bij de spare-ribs. En een Autoweek, grote olijven en een grote fles rode wijn.

Mijn auto stond helemaal achter op de parkeerplaats, ik moest dus een stukje lopen. Ik liep langs een Mitsubishi Lancer die tot mijn verbazing op twee blokjes stond. De linker wielen waren eraf.

Toen ik terugkwam met de boodschappen waren twee mannen druk bezig om er wielen op te zetten. Vanmorgen las ik in de Vigilante dat onverlaten weer bezig zijn met het roven van wielen. Bij Centrum Supermarkt te Mahaai waren op klaarlichte dag twee wielen ontvreemd.

Omstanders hadden de boef doodleuk met de wielen zien wegrijden in zijn Toyota Yaris Tercel. Het nummerbord is bekend.

Posted by CasaSpider at 7:03 AM | Permalink | Comments (12)

Zondag was wederom geen geweldige dag qua klimaat, maar het was tenminste overwegend droog. Zelf was ik net herstellende van mijn griepje.

Lucy zag een stelletje in het water spartelen en vroeg hun als Pareja de la Semana voor lachicamerengue.com.

Onze taakverdeling is klip en klaar. Lucy selecteert en praat met de mensen en maakt de foto's. Ik zet het materiaal op de website en maak eventueel een cd.

Het aanspreken van Nederlanders gaat Lucy echter nog steeds niet gemakkelijk af. Regelmatig probeert ze mij voor haar karretje te spannen potentiele kandidaten aan te spreken. Dat weiger ik altijd, straks moet ik alles nog doen.

Ik zag Lucy op de mannelijke helft van het stel aflopen. Ze zei twee woorden, draaide zich om en wees naar mij. Even later kwam het stel op mij aflopen en mocht ik de hele uitleg verzorgen.

Ik vond het wel een aardig compromis. Ooit dachten we Luchiano (7) te kunnen inzetten voor de aquisitie, maar die hoop hebben we snel laten varen.

Amy van Scheppingen, een sympathieke dame uit Zeist heeft er een lange fotosessie met Lucy op zitten. Het begon zelfs al donker te worden! In de winter gebeurt dat hier al om ongeveer half zeven.

De foto's zijn goed gelukt op één klein dingetje na. Door het gebruik van de flits in het donker heeft Amy op bijna alle foto's rode ogen gekregen. Eeuwig zonde!

Neem als voorbeeld de foto met de mooie lucht. Klik erop en men ziet de 800x600 versie waarop de rode ogen helaas ook een stuk duidelijker te zien zijn.

Update 12.06.2007

De foto's van Amy van Scheppingen zijn op haar verzoek van deze site verwijderd.

Posted by CasaSpider at 6:35 AM | Permalink | Comments (18)

De collega bij UTS Vredenberg waar ik het meeste mee samenwerk is zonder twijfel Yohanna uit Cuba. Regelmatig corrigeren we samen cdr's (romantisch!) en lossen andere problemen op.

Om kwart voor tien drinken we buiten een kopje koffie. Daarbij praten we over werk of roddelen wat. We kennen elkaar nu al een hele tijd en zo nu en dan vertelt Yohanna iets over de politieke situatie in Cuba. Dat zijn interessante verhalen.

Onze koffiepraatjes behoren helaas tot het verleden. Vorige week was ik ziek. Yohanna vond het maar saai zo alleen. Toen ik maandag weer begon te werken verheugde ik me al op de koffie. Via Yahoo meldde Yohanna echter dat zij door de dokter arbeidsongeschikt was verklaard. In die zin dat zij wel thuis mocht werken, maar veel moest liggen.

Zoals op de foto duidelijk is te zien is Yohanna hoogzwanger. Helemaal begrepen heb ik het niet, maar haar baarmoeder is wat aan de korte kant. Hierdoor is er een risico dat het kind vroegtijdig geboren wordt als zij gewoon doorwerkt. Bij wijze van grap vroeg ik haar nog of Fidel misschien bang was dat het kind nu al wilde ontsnappen. Dat vond ze wel een goeie.

Yohanna probeert nu haar ticket te vervroegen en is dus waarschijnlijk snel verdwenen. Na de bevalling wil zij gelukkig zeker naar Curacao terugkomen. Met baby. Dan valt er weer genoeg te bepraten bij de koffie!

Posted by CasaSpider at 6:55 AM | Permalink | Comments (9)

Er was een actualiteitenprogramma op tv met een onderwerp dat mijn aandacht trok. Nederlandse man met buitenlandse (Marokkaanse) vrouw. De vrouw had al een kind uit een eerder huwelijk en samen met haar man was ze net moeder geworden van een zes maanden oude baby. Ze wonen al sinds tijden legaal in Nederland.

De problemen ontstonden toen de man zijn baby wilde aangeven bij de Burgerlijke Stand. Daar werd hem te verstaan gegeven dat hij te laat was. De baby had erkend moeten worden toen hij zich nog in de buik van de moeder bevond. Door het niet tijdig erkennen was de baby nu statenloos geworden. In dat geval duurt het drie jaar duren voor hij het Nederlanderschap kan verkrijgen.

Bovendien kwam de IND nu in actie. Vraag: Wat dient er te gebeuren met een statenloos individu? Antwoord: Die moet het land uit! Er viel een officiele brief bij de ouders op de deurmat waarin stond dat de baby binnen 28 dagen uitgezet zou worden.

De moeder kan er haast niet meer van slapen. "Maar waar moet mijn kind dan heen? Ik ben al 20 jaar weg uit Marokko, daar heb ik helemaal niets!" Dat is dan jammer voor de baby, maar die gaat het maar mooi zelf uitzoeken daar ergens in Tanger of Casablanca.

De vader begreep er helemaal niets van. "Wie gaat er nu een ongeboren vrucht aangeven?" Ja, de wet was blijkbaar gewijzigd. Maar dan moeten mensen daar toch op gewezen worden. Hoe kun je zoiets nu weten? Volgens de advocaat van de familie was het aanvankelijk ook de intentie om het erkennen gewoon toe te staan tot een aantal dagen na de geboorte. Op een of andere manier is de passage opgenomen zoals hierboven beschreven.

Het actualiteitenprogramma heeft bij de IND aangedrongen op wat men nu gaat doen. Uiteindelijk wordt de soep niet zo heet gegeten en mag de baby gewoon in Nederland blijven. Degene die verantwoordelijk is voor de uitzettingsbrief van deze zes maanden oude Nederlandse baby mag wat mij betreft per direct zijn of haar paspoort worden ontnomen en uitgezet worden naar pak hem beet Haiti.

Posted by CasaSpider at 6:11 AM | Permalink | Comments (17)

Op mijn laptop surf ik al geruime tijd overwegend met Mozilla Firefox. Op onze oude thuis-pc heb ik het laatst geïnstalleerd. Luchiano (7) ziet zoiets meteen. "Hé, wat is dat, Mozilla Firefox?"

Ik legde hem uit dat dat een browser is, net als Internet Explorer, en liet hem wat leuke features zien. Vanaf dat moment surft Luchiano met Mozilla Firefox.

Op Original Copy, de Amerikaanse versie van Lulderij, ontdekte W8in per ongeluk een leuke feature van Firefox. Het gaat over url-completion. Als men in de adresbalk "CasaSpider" intikt probeert Firefox hier eerst casaspider.com en dergelijke van te maken. Maar dat deed Internet Explorer ook al.

Als het opgegeven adres niet tot een geldige url leidt, kiest Firefox via Google's I'm Feeling Lucky feature de site die het hoogste scoort. In het geval van "CasaSpider" komt men automatisch terecht op het CasaLog. Een simpele maar daarom niet minder leuke feature!

Posted by CasaSpider at 8:04 AM | Permalink | Comments (18)

Toen ik vrijdag schreef dat er flink wat codeine in mijn hoestdrank zat, reageerde Matthijs als volgt: "Codeine? CasaSpider is nu dus zo stoned als een garnaal?" Ik dacht dat ik er alleen een beetje moe van werd. Ja, dat dacht ik.

Om zes uur 's avonds nam ik mijn derde dosis van die dag, eigenlijk iets te snel. Ik ging op bed liggen en voelde de slaap al snel over me heen komen. Op een bepaald moment werd ik wakker van een enorme herrie. Lucy was aan het koken en het leek wel of ze de pannen door de hele keuken heen aan het smijten was. Het kwam echter door de codeine.

Ik stond op en de macaroni was net klaar. Met mijn bordje ging ik achter de pc zitten. De macaroni smaakte me in het geheel niet. Ik voelde me duizelig worden en ging weer naar mijn bed. Daar heb ik zeker nog anderhalf uur liggen hallucineren. Het was interessante kost, maar ik herinner me er helemaal niets meer van.

Vanmorgen stond ik vroeg op. Al snel voelde ik dezelfde duizeligheid opkomen. Vlug terug naar bed. Ook nu gebeurde er van alles in mijn hoofd. Het laatste wat ik mij herinner is dat ik in een witte Daf 33 (!) mijn straat in wilde rijden, volgens mij was het de Pater Rijkenstraat in Valkenswaard waar ik tot mijn 15e gewoond heb.

Het viel niet mee om erin te rijden, want overal stonden auto's in de weg. Uiteindelijk parkeerde ik de witte Daf 33 voor het huis en stapte uit. Tot mijn eigen verbazing zag ik dat de openstaande moon-/sunroof (!) van de witte Daf 33 half ingezakt was. Snel sloot ik de moon-/sunroof van binnenuit.

Ik keek op en wèg was mijn witte Daf 33 met moon-/sunroof!

Een meter of dertig verderop zag ik hem tergend langzaam op een geparkeerde auto afrijden. Ik sprintte er achteraan, opende het portier en zette hem in zijn achteruit. Net te laat.

Inmiddels is het half twaalf zaterdagmiddag. Nog steeds voel ik de codeine in mijn kop. Hoesten doe ik al een hele tijd niet meer. Ik blijf er voorlopig maar even vanaf, van die codeine!

• http://www.streetdrugs.org/codeine.htm
• http://www.drugs.com/codeine.html

Posted by CasaSpider at 11:56 AM | Permalink | Comments (15)

Nou, nou, wat een boel leuke reacties als ik ziek ben! Hartelijk dank daarvoor mensen.

Het hoogtepunt van het ziekteverloop heb ik hopelijk achter de rug. Dat was donderdag en vrijdagmorgen. Ik hoestte me de longen uit het lijf en was compleet gesloopt.

Toen ik gisteren een half uurtje uit mijn bed kwam spoorde Lucy mij aan om even achter de computer te gaan zitten. Daar had ik absoluut niet de kracht voor. "Hmm, dan ben je echt ziek, als jij niet eens achter de computer wilt!", zei ze enigszins bezorgd.

Vanmorgen heeft de dokter (niet Christien of Fleur maar Harry Janssen) me Mixtura Resolvens ofwel dropdrank voorgeschreven. Dit is een van mijn absoluut favoriete drankjes, maar ditmaal heeft hij er 2 milliliter codeine toegevoegd. Dat verknalt de hele smaak, maar het werkt wel!

Tijd om wat aan te gaan sterken!

Posted by CasaSpider at 2:32 PM | Permalink | Comments (13)

Maandagnacht had ik het ijskoud. En dat terwijl de ventilator uit stond en ik zowel een t-shirt als een laken had om mijn lichaam te bedekken.

Dinsdagmorgen bracht ik Luchiano (7) naar school en reed naar mijn werk. Daar deed ik mijn warme trui aan, maar had het nog steeds koud. Er kwam ook niets uit mijn handen.

Om half tien zag ik er geen heil meer in en heb me ziek gemeld. Vandaag is het nog steeds niet best, net een appeltje gegeten.

Een vraag heb ik: waar zijn dokter Christien en dokter Fleur als je ze nodig hebt!

Posted by CasaSpider at 9:06 AM | Permalink | Comments (30)