CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Zaterdagmiddag ging ik nog snel even naar het strand, terwijl Lucy de laatste hand legde aan onze haar tapas. We hadden pikante gehaktballetjes, een plakje tomaat gegratineerd met kaas, een stukje aubergine en een paar kleine plakjes aardappeltaart. De tapa was zeer geslaagd en viel in de smaak.

Maar eerst moesten we ons aankleden. De dress-code voor het feest was Hawaii en dus had Lucy Hawaii-outfits voor ons drieën gekocht. Luchiano (7) was zo klaar en hij zag er goed uit. Een Magnum in spé. Met grote vreze stapte ik in mijn Hawaii-broek. Het was de grootste die ze in de Hindoe-winkels in Punda hadden, toch was hij aan de kleine kant. Dat merkte ik toen ik onelegant wilde gaan zitten, de eerste klanken van uitscheuren dienden zich aan. Voortaan even de pijpen optrekken.

Lucy was niet tevreden over haar bovenstukje. Gelukkig zijn vrouwen inventief. In luttele minuten veranderen zij een bovenstukje zodanig dat het wel goed zit en belangrijker, er goed uitziet. We laadden de schalen met eten in de Peugeot en vertrokken richting Santa Rosa. Gelukkig was ik zo slim geweest om een vuilniszak onder de aluminium schalen te leggen, want de tapas lekten nogal.

We wensten iedereen Bon Pasku en namen ons eerste Polartje van de avond. Om zes uur deed Roland traditiegetrouw de aftrap van het Kerstdiner. Versie 11 of 12. Tot twaalf uur hebben we op ons gemakje zitten eten. De negen of tien verschillende tapas werden in een rustig en goed tempo opgediend en de stemming zat er prima in.

Plotseling zag ik Simona langs de porch naar beneden lopen. Ze was een schoen kwijt. Hoe kan een normaal mens tijdens een Kerstdiner nu haar schoen kwijtraken? Lucy kwam lachend de camera halen. "Ze zijn Simona's schoen aan het zoeken!" Simona had aan de achterkant van het huis een demonstratie gegeven hoe een radslag te doen en daarbij was ze een schoen verloren.

Zij verkeerde in de veronderstelling dat de schoen ergens in de tuin was gevallen. Dat was niet zo. De schoen was op het dak terechtgekomen. Dat moet me een radslag geweest zijn! We stonden met zijn allen bij het zwembad en moedigden Luchiano aan om ook een radslag te doen. Het werd een keurige drievoudige radslag. Na afloop had Luchiano beide schoenen nog aan. Zo kan het dus ook, Simona.

Nu was het de beurt aan onze Engelse DBA Paul Goodliffe. Om het iets moeilijker te maken moest hij richting het zwembad radslaggen. Vol zelfvertrouwen hield hij zijn portemonnee en cellular gewoon in zijn zak. De radslag ging maar net goed, Paul landde met zijn benen boven het zwembad. Wat op zich erg jammer was.

Na het Schoenincident aten we vrolijk verder. Luchiano was zo fit als een hoen en hield het gemakkelijk vol. Het diner werd besloten met koffie en brownies. Nu zijn we aan het bijkomen van dit bijzonder geslaagde evenement. Dank aan alle deelnemers voor de overheerlijke tapas en Roland en Barbara in het bijzonder voor hun gastvrijheid.

Het BitTorrent Kerstdiner 2004 leverde een fotoserie op met niet minder dan 48 kiekjes. Gaat dat zien!