CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Van zeven tot negen uur was er donderdagavond een Ban Topa in Punda. Ban Topa betekent letterlijk "Wij gaan ontmoeten" of "Laten wij ontmoeten". Iedereen gaat de straat op en komt dus automatisch anderen tegen. Op diverse plaatsen in Punda en Otrabanda werden optredens verzorgd door bekende Curacaose bands.

Lucy wilde er graag heen. Om zes uur werd ik echter gebeld voor een probleem op het werk. Daar ben ik tot half acht zoet mee geweest. Snel stapten we in de auto en reden naar Punda. Een ritje van vijf minuten. In Punda was het erg druk en we belanddden in een file om te kunnen parkeren. Het ging Luchiano (7) allemaal veel te langzaam. "Rij eens een beetje door", riep hij ongeduldig tegen mij. Ik probeerde hem uit te leggen dat er een auto 50 centimeter voor mij reed.

Luchiano: "Ik bedoel ook niet jou, vooraan moeten ze doorrijden."
CasaSpider: "Ja, maar daar is het ook druk."
Luchiano: "De voorste, die helemaal vooraan rijdt. Die heeft de schuld, die moet doorrijden!"

Het fileprobleem is zo moeilijk nog niet. Ergens zit er ook een kern van waarheid in. Jaren geleden woonde Tanja op Curacao. Zij had een oude Toyota Corona. Die auto had nogal eens problemen. Per ritje van tien kilometer moesten er twee grote flessen water in de koeling. Heel regelmatig stond Tanja stil of kwam de auto bijna niet vooruit. Als er op de Weg naar Westpunt een file ontstond was er een redelijke kans dat Tanja voorop reed.

Afgezien van een auto-achtervolging vlak naast onze file waarbij vier potentiele criminelen werden ingerekend (we hadden naar ze kunnen zwaaien) en een incident met een asociale dame bij het uiteindelijk parkeren was de Ban Topa gezellig. Heel veel jonge mensen op straat.

Na afloop wilde Luchiano wat eten. Dit is bijzonder vreemd, want hij is een buitengewoon slechte eter. Maar neen, hij had zo'n honger, hij wilde toch wel graag naar McDonalds. Dat is sinds gisteren ook zo'n beetje de enige optie. Alle filialen van Kentucky Fried Chicken (minimaal vijf) en Pizza Hut (minimaal drie) zijn door eigenaar Hubert van Grieken op donderdagmiddag om vier uur gesloten tot nader order. (Artikel in La Prensa, Papiaments)

De reden hiervoor is het grote aantal atrako's (overvallen) dat de laatste tijd heeft plaatsgevonden op Fastfood-restaurants. Bijna alle filialen zijn al één of zelfs meerdere malen aan de beurt geweest. De overvallen worden vaak zeer bruut uitgevoerd door gewapende criminelen. Van Grieken is uitermate teleurgesteld dat er door de overheid niets wordt gedaan om dit geweld te keren. Sterker nog, de Gezaghebber, geen enkele gedeputeerde of andere politicus hebben iets van zich laten horen.

Hubert van Grieken is hierdoor zodanig gefrustreerd dat de kans groot is dat de filialen helemaal niet meer opengaan, laat staan dat er nieuwe bij komen. Het hoofdkantoor in de USA is op de hoogte gebracht. Minder fris is dat er een link wordt gelegd met terrorisme, waar men in de States bijzonder allergisch voor is. De berovingen op Curacao hebben alleen met hebzucht van doen.

In zijn emotionele toestand is Van Grieken bereid om een miljoen gulden te besteden om Curacao in een kwaad daglicht te stellen met betrekking tot tourisme. Dit uiteraard tot verdriet van Gezaghebber Lisa Richards-Dindial.

"Dus je hebt honger?", vroeg ik aan Luchiano. "Ja, heel veel", kwam het antwoord van de achterbank. "Mooi! Thuis hebben we nog heel veel spinazieballetjes (een experiment van Lucy), die mag je allemaal hebben!", zei ik sadistisch.

De honger was meteen over.