CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Ja, het nieuwe jaar is begonnen. Al dient daaraan toegevoegd te worden dat het tempo, tenminste bij ons, laag ligt. We eten wat zelfgemaakte soep, kijken naar de Drie Musketiers met Mickey Mouse, Goofy en Donald Duck, slapen weer even in en nu kijkt de familie naar The Blue Lagoon waarin mijn jeugdliefde Brooke Shields speelt. Een overigens nooit beantwoorde jeugdliefde, maar dat is algemeen bekend. Anders was mijn naam destijds wel genoemd in de roddelbladen.

Vrijdag, oudjaarsdag, rijd ik al vroeg naar Rijswijk om de donkerzwarte Volkswagen Jetta met kenteken 89-XL-KN en 96.060 kilometer op de teller in te leveren bij SQL Integrator. Het is de laatste keer dat ik in die heerlijke auto rijd en voorlopig ook de laatste keer in een donkerzwarte. Om elf uur heb ik een afspraak met directeur Roy Thakoerdin. Tot mijn verrassing is onze Sales in de persoon van Claudine Broomans er ook, notabene op haar vrije dag.

We spreken het afgelopen jaar nog eens door en mijn motieven om SQL Integrator in te ruilen voor Brabant Water. Claudine inspecteert de auto en vindt geen noemenswaardige gebreken. Ook de laptop is ingeleverd. Op een van de buro's ligt een kerstpakket voor mij klaar. Na ruim een uur nemen we afscheid van elkaar. Of het een definitief afscheid is? Ik zeg altijd zeg nooit nooit. Van beide kanten staat de deur open en dat is de meest plezierige manier van afscheid nemen. Roy en Claudine, bedankt daarvoor.

Toevallig is collega Thom Nijdam op kantoor en hij biedt mij een lift aan naar huis. Ik was al voorbereid op een moeizame tocht met de trein, maar kan nu in de Vectra van Thom stappen. Dat is nog eens comfortabel naar huis gaan. In de auto nemen we het leven in zijn algemeenheid door en trekken enige conclusies die in een volgend leven goed van pas komen. Alleen jammer dat ik niet in reïncarnatie geloof. Thom, nogmaals bedankt voor het thuisbrengen.

Thuis bulken we van het eten, met als hoofdmoot gefrituurde kippenbouten en spare-ribs met door mijzelf gemaakte knoflooksaus. Lucy trekt haar trouwjurk aan, die haar eigenlijk nog beter staat dan bijna twaalf jaar geleden. We spelen een partij domino en kijken naar Guido Weijers, gevolgd door de Staatsloterij Show. Ergens is een foutje gemaakt, want iemand anders gaat er met de grote prijzen vandoor.

Om precies twaalf uur knalt de champagnekurk en gaan naar buiten om ons vuurwerk af te steken. Het valt om den drommel niet mee de vuurpijlen met een lontje aan te steken. Per pijl kost het me bijna tien minuten en dat gehurk is niet fijn voor de knieën. De Paratroopers, gekleurde tollen die op het laatst een onverwachte richting inschieten, gaan een stuk beter en dat geldt ook voor de kanonslagen. Luchiano (013) en ik zijn er al met al een hele tijd mee bezig.

Soezelend met een Tequila op de bank en muziek op televisie gaan we de nieuwjaarsnacht in, die een stuk warmer is dan de -duik.

Posted by CasaSpider at 8:19 PM | Permalink | Comments (5)

Donderdag is een drukke dag. De laatste boodschappen worden gedaan, de auto uitgemest en gewassen. Voor de duidelijkheid, en dat is nodig met een dergelijk wagenpark, betreft het de donkerzwarte Volkswagen Jetta die ik vrijdag bij SQL Integrator in Rijswijk inlever. Tevergeefs zijn we op zoek geweest naar een slee voor Diana (4), het lijkt erop dat iedereen is voorzien en de winkels geen behoefte hebben aan nieuwe aanvoer.

Het CasaLog is even gesloten, de hoofdredacteur is druk met het opstellen van het befaamde CasaSpider Jaaroverzicht 2010, de oude jaaroverzichten zijn hier terug te lezen. De hele tijd word ik gebeld door nu.nl, de Telegraaf en CNN, gek eigenlijk in het geval van een Nederlandse site. Maar ook dit jaar zijn het de abonnees van het CasaLog die de primeur krijgen. Zo ben ik nu eenmaal. Beoogd publicatietijdstip is 18:00:00. Dan heeft men het precies voor Nieuwjaar uit kunnen lezen.

Als dat allemaal klaar is, moet ik de laptop backuppen en vervolgens leegmaken. Ook die wordt vrijdag ingeleverd. Tsja, van baan veranderen betekent ook inleveren. Het is niet anders. Gaan we vanavond nog naar De Dominee kijken?

Posted by CasaSpider at 7:49 PM | Permalink | Comments (3)

Het nakende einde van een jaar is niet echt het tijdstip voor veranderingen, maar soms kan het gewoon niet anders. Woensdagochtend loop (sic!) ik naar het station van Rijen, een station waar de Rijenaren mee in hun handen mogen knijpen. Niet zozeer omdat het zo'n mooi station is, maar omdat Gilze het graag in haar gemeente had gezien en Oosterhout ooit dacht dat zij het kreeg. Maar toen de Oosterhoutse delegatie parallel aan die van Rijen naar Den Haag toog, dachten zij: "Eerst eten!" De Rijenaren waren gewiekster en sleepten in de tussentijd het station in de wacht.

Waarom loopt (sic!) CasaSpider naar een station (sic!)? Een goede vraag die weldra beantwoord wordt. De trein naar Tilburg Universiteit vertrekt om 11:30 uur. Het is voor het eerst sinds lange tijd dat ik gebruik maak van het Openbaar Vervoer en ja hoor, meteen is het raak. De trein heeft tien minuten vertraging. Het is een mooie Sprinter met prima informatieschermen. Na een minuut of negen is de eerste bestemming bereikt en stap ik over in een oud geel treinstel richting Eindhoven. In Eindhoven stap ik in bus 172 richting Luyksgestel, na voor drie euro een dagkaart te hebben gekocht. Op de Bergstraat in Dommelen stap ik uit en loop naar het huis van CasasPa en Truus. De totale reisduur bedraagt twee uur en een kwartier.

Eerst bereidt CasasPa een heerlijke omelet voor mij en dan doen we zaken. CasasPa heeft net een nieuwe auto gekocht en ik neem zijn oude over. Waarom koopt CasaSpider een auto? Ook dit is een goede vraag waarop het antwoordt spoedig volgt. Bij de (ver)koop van een auto dient het kentekenbewijs overgeschreven te worden op naam van de nieuwe eigenaar. Vroeger deed men dit op het postkantoor, maar ja aangezien het ene na het andere postkantoor gesloten wordt is dat een beetje moeilijk. CasasPa heeft navraag gedaan en wat blijkt, in Valkenswaard kan men een kentekenbewijs overschrijven bij de Emté (sic!). Daar komt men niet zo snel op.

Samen gaan we daarom naar de Emté. We overleggen alle bescheiden en de Emté-medewerkster voert de gegevens in. Het duurt een tijdje en ze probeert het een paar keer. Dan volgt de onthutsende mededeling: "Meneer, hij zegt dat de transactie niet toegestaan is." Niet toegestaan? Wel nu nog mooier! "En nu?", vragen wij in koor. De jongedame overhandigt ons een formulier van de RDW en daar staat een telefoonnummer op. "Dat kunt u bellen en vragen waarom de transactie niet toegestaan is. Wij mogen niet bellen."

Naar adem happend en de documenten op de diepvriesbakken met pizza's leggend overleggen we wat te doen. CasasPa belt de RDW en krijgt na een minuut of vijf een medewerker aan de lijn. Die kijkt de gegevens na en wat blijkt? Het adres op mijn rijbewijs luidt als volgt: "Socratesstraat 9, Curacao". Kennelijk is dat een reden om verkooptransacties van auto's te blokkeren. Als CasasPa meldt dat ik al drie jaar in Nederland woon, belooft de man het in orde te maken en ons terug te bellen. Dit doet hij daadwerkelijk binnen een half uur en daarna is het overschrijven een fluitje van een cent.

De Ford Focus 1.8 Ghia ziet er brandschoon uit. Om vier uur draagt CasasPa officieel de sleutel aan mij over en rijd ik de bolide naar Rijen. De auto is niet bepaald nieuw, maar wel uitstekend ingereden. Wat zeg ik, hij rijdt als een tiet. Twee van de vijf parkeerplaatsen tegenover ons huis worden nu bezet door het wagenpark van de Spiders.

Ik roep Luchiano (013) en om vijf uur gaan we boodschappen doen. Eerst nog even langs bij Pearle. Mijn leesbril is klaar. Ik weet het, met 33x is men een tikkeltje jong om al aan de leesbril te gaan, maar ik schaam mij daar niets voor. Als de Pearle-dame de modern ogende bril op mijn neus plant weet ik niet wat ik zie. Ik kan weer normaal lezen! En bovendien ook redelijk, beter dan verwacht, op normale afstanden kijken. Het is gewoon geweldig.

O ja, bijna vergeten. Waarom koopt CasaSpider een auto? Aanstaande vrijdag, de laatste dag van het jaar, ga ik op reis naar Rijswijk, naar het kantoor van SQL Integrator om precies te zijn. Daar lever ik de donkerzwarte Volkswagen Jetta in. Na twaalf jaar SQL Integrator Curacao en drie jaar SQL Integrator Nederland neem ik afscheid van het bedrijf en treed per 1 januari 2011 in dienst bij Brabant Water.

Posted by CasaSpider at 9:15 PM | Permalink | Comments (11)

Sooo, dat is even afkicken. Twee dagen zonder WK-voetbal, wat moet men ineens met al die vrije tijd. Alvast een voorproefje voor de pensionering, het gat waar men dan in valt. Het is maar goed dat die grens steeds verder opschuift. Ik zie dat Ali op televisie komt, de film uit 2001 over het leven van bokslegende Muhammad Ali. Van kleins af aan is Ali een van mijn helden, aanvankelijk zonder het besef van de politiek-religieuze achtergronden.

Muhammad Ali is geboren op 17 januari 1942 als Cassius Clay en was bevriend met Malcolm X en Elijah Muhammed (Nation of Islam). Zijn keuze voor de Islam en principiële weigering om in militaire dienst te gaan ten tijde van de Vietnam-oorlog leveren hem de nodige kritiek op. Er hangt Ali een gevangenisstraf van vijf jaar boven het hoofd wegens dienstweigering.

Op de vraag waarom hij tegen de oorlog in Vietnam is, antwoordt Ali: "Ik heb geen problemen met hun, de Vietcong heeft mij nooit een neger genoemd. De vijand komt van binnenuit, vanuit de Verenigde Staten zelf. Hier heeft men problemen met mijn keuze voor een geloof, hier heeft men problemen met mijn vrije mening over de oorlog in Vietnam."

Zijn keuze is principieel, terwijl er elegante ontsnappingsmogelijkheden uitgedokterd worden. Dat verdient veel respect, hoe vaak gebeurt het niet dat mensen juist van binnenuit gevangen gehouden worden? Niemand hoeft zich te laten chanteren!

De film Ali komt wat langzaam op gang. Luchiano (12) kijkt met mij mee, hij gaapt en vindt het allemaal tamelijk saai. Bij een vrijscene merkt hij op: "Ha, n**ken met een topje aan. Dat geloof je toch niet?" Hij is de hele dag met school in de Efteling geweest en heeft voor het eerst in het echt, buiten school, Duits gesproken. Het heeft niet direkt met Muhammad Ali te maken, maar toch citeer ik hem even:

maar toen ik wou gelijk met mijn vrienden in de vogelrok. maar er zat daar een meneer. ik probeerde de meneer te vragen of ik naast hem kon zitten maar hij verstond het niet. het was een duitse man. dus dacht ik even na en zei: darf ich hier komen setzen. en hij verstond het. dus ik mocht naast hem zitten en heb ik toch met mijn vrienden tegelijk kunnen gaan. En dat was de eerste keer dat duits echt van pas is gekomen buiten school. (Bron)

Ja, Luchiano is ook een van mijn helden. Gaandeweg vindt hij de film steeds interessanter. Ik vertel de dingen die ik mij nog haarscherp herinner, zoals het legendarische titelgevecht van Muhammad Ali tegen de reusachtige George Foreman: The Rumble in the Jungle, 30 oktober 1974 in Kinshasa. Schoolvriend Paul Erken had destijds een Panorma bij zich. Op de middenpagina's stonden de vuisten van Ali en Foreman afgebeeld. Die van Ali paste bijna drie keer in die van Foreman, wat een gigant is dat.

Hoe het gevecht verliep is algemeen bekend. De film Ali is an sich niet supergeweldig, het zijn de man en het thema die zo boeien. Will Smith vertolkt Muhammad Ali verdienstelijk, maar is toch werkelijk geen schim van de echte sportman. Niet qua hoofd en niet qua lichaam. Een echte held.

Posted by CasaSpider at 7:00 AM | Permalink | Comments (5)

Met de komst van de nieuwe direkteur Roy Thakoerdin is er een nieuwe en verfissende wind gaan waaien bij SQL Integrator Nederland. Regelmatig worden er aktiviteiten georganiseerd met als hoogtepunt tot dusverre het bedrijfsuitje naar Boedapest. Zo ver gaan we donderdag niet, ons doel die avond is het Attractiecentrum Zoetermeer (Website).

Ik vertrek op tijd vanuit 's-Hertogenbosch en een ongeschreven wet zegt dat als iemand op tijd vertrekt alles meezit. Vertrekt men op het randje, staan alle verkeerslichten op rood en rijdt men zo een file in. Maar ik vertrek dus op tijd en arriveer volgens eerder genoemde wet drie kwartier van tevoren.

Bij het Attractiecentrum is het rustig. Ik drink er een kop koffie met uitzicht op de kartbaan. De karts staan netjes op een rij geparkeerd, er is nog geen aktiviteit in het Attractiecentrum. Na een poosje komt direkteur Roy als tweede binnen en schuift bij mij aan. Aan de bar staat een knappe jongedame. Wonderen bestaan niet maar dan komt ze naar onze tafel toe lopen. "Zijn jullie ook van SKS?", vraagt ze. "Neen, wij zijn van SQL", antwoorden we. "SQL? Of toch SKS?", vraagt ze nogmaals. Roy en ik: "Ach, eigenlijk is dat allemaal hetzelfde."

Ze komt bij ons aan tafel zitten en al snel zijn we in een leuk gesprek verwikkeld. Roy blijkt de direkteur van SKS Professionals (Website) uit een ver verleden te kennen. Op dat moment verkeren we in de veronderstelling dat we om zes uur gaan karten. SKS gaat ook om zes uur karten en we bereiden de vrouw voor op een hevige strijd. Even later arriveren haar collega's en vertrekt ze naar een andere tafel.

Inmiddels is ook SQL compleet, de opkomst bedraagt 9 mensen (m/v). Na een welkomstdrankje is het tijd voor het eerste spel. Tot mijn onthutsing gaan we niet karten maar LaserGamen. Ergens begin negentiger jaren LaserGamede ik al eens, in het voormalige zwembad Ozebi te Utrecht. Daar kon je je eigen bijnaam verzinnen, de mijne was Bonecrusher.

Bij LaserGame krijgt men na de briefing een vest aan met lampjes en sensoren alsmede een laserpistool. De deelnemers worden in twee teams verdeeld, rood en groen. Ze zijn te herkennen aan de kleur van de lampjes op het vest. Vervolgens gaat iedereen een donker doolhof in met schotjes en uithoeken en dan begint het spel. De bedoeling is zo vaak mogelijk tegenstanders uit te schakelen door met het laserpistool op hun sensoren te mikken. Een leuk spel, helemaal als na afloop blijkt dat ik met de bijnaam Aztec de beste score heb behaald.

We gaan eten en daarna direkt door naar het tweede spel, LaserSquash. In plaats van een racket krijgt men een handvat met een plexiglazen buis in handen en in plaats van een bal komen er groene laserstralen uit de muur die men met het Darth Vader-zwaard dient te doorklieven. In de handen van onze aktiviteitenbegeleidster ziet het ding er euhm... bepaald dreigend uit. Na twee partijen van twee minuten ben ik bekaf. Maar het is een geslaagd spel.

Nog is het niet gedaan met de pret, we moeten ook nog Mission Possible spelen. Twee teams, een moet in de wachtkamer plaats nemen, moeten om de beurt in een schatkamer die bewaakt wordt met laserstralen proberen een schat te bereiken. Als een van de deelnemers geraakt wordt door een laserstraal moet het hele team terug en mag het nogmaals proberen. In ons team zit Ina en die is aan de kleine kant. Dit heeft tot gevolg dat zij over geen enkele laserstraal heen kan stappen en derhalve het gehele parcours rollend moet afleggen. Het andere team wint.

Winst en verlies, wat doet het ertoe? Zojuist hard gewerkt aan Luchiano's (12) werkstuk voor Levo, een vak dat ik nooit heb gehad. Hij moet levensbeschouwelijke vragen beantwoorden naar aanleiding van een zelfgekozen en toepasselijk lied. Wij kiezen voor Meneer de President van Boudewijn de Groot (YouTube). Typisch een lied dat gaat over winnen en verliezen. Gelukkig doet bij SQL Integrator de direkteur met het gewone volk mee.

Posted by CasaSpider at 9:51 PM | Permalink | Comments (4)

Bij episode 3 van de serie SQL Integrator goes Budapest staat doodleuk onderaan: "Wordt vervolgd". We zijn nu halverwege de eerste maand van het nieuwe jaar. Wat moet ik doen, de serie laten doodbloeden? Neen, zo zit CasaSpider niet in elkaar. Enkele punten wachten nog op een beschrijving, maar vreest niet ik houd het kort.

Na de hilarische Trabantenpuzzelrit op zaterdag 19 december drinken we wat koffie in boerderij Varga Tanya maar worden al snel naar buiten gejaagd. De paardenmannen van de Pusta hebben een paardenshow voorbereid en wie zijn wij om daar niet naar te kijken. Immers, de paardenknecht van de Pusta is De Echtste Hongaar. Dat is algemeen bekend, in ieder geval toch op de Pusta.

Hoe lang is het eigenlijk al winter in Nederland? Veel mensen hebben een slecht geheugen, juist daarom is een weblog zo handig. Het sneeuwen begon op donderdag 17 december, een dag voordat wij naar Budapest vertrokken. De koude had Hongarije echter al eerder bereikt, die zaterdag op de Pusta is het echt enorm koud. Een understatement.

Na vijf minuten paardenshow vluchten SQL-medewerkers dan wel -aanhang haast huilend een iets warmere schuur in. Er is beloofd dat het programma drastisch ingekort is. Na een half uur bidt iedereen of de show nu alsjeblieft afgelopen kan zijn. "Nu gaan we een vossenjacht zien", kondigt gids en speaker Tibor aan. Oh nee! Mijn hoofd is inmiddels zo koud dat ik bij het kijken naar de banken van de tribune denk flauw te gaan vallen.

Eindelijk, eindelijk is de paardenshow klaar en mogen we de boerderij in. We krijgen goulash en daarna een berg met vet vlees, kippenpoten en wat dies meer zij. Mèn, wat is dat lekker. Het is meteen een goede tip voor als men mensen te eten krijgt. Geef ze niet meteen een drankje en stokbrood met kruidenboter maar parkeer ze een uurtje ergens waar het ijskoud is. Wat men ook bereidt, het wordt met applaus ontvangen.

Maar we hebben het allemaal overleefd en de paardenshow behoort tot het type gebeurtenissen dat vooral achteraf toch erg leuk is geweest. We moeten nog ongeveer 75 kilometer naar het noorden, naar de hoofdstad Budapest. Het is glad op de weg en het sneeuwt. Chauffeur Zoltan is een beetje zonderling maar een bus besturen kan hij wel. Er staan lange files en wij scheuren er lekker langs. Op de linkerbaan zien we een auto met heftig ronddraaiende wielen, op zoek naar grip. Hij komt geen centimeter vooruit.

Wij daarentegen arriveren mooi op tijd in het hotel alwaar ik een duik neem in het hete ligbad. 's Avonds is er het tweede diner in het gebouw van Gerbeaud, een werkelijk schitterende lokatie. Mijn gesprekspartner van die avond is Tibor en dat blijkt bepaald een succes. We hebben vele onderwerpen uitgebreid de revue laten passeren waardoor de overheerlijke maaltijd bijzaak werd. Een waardevolle avond derhalve.

Nog even terug naar de winter. Zondag 20 december vliegen we terug naar Amsterdam. Alleen is onze vlucht gecanceled vanwege het weeralarm in Nederland. Inmiddels weet iedereen dat er in het geval van een weeralarm meestal niets ernstigs aan de hand is. Gelukkig vliegen we alsnog, maar dan wel met vlucht MA666. Ach, ik heb wel iets met dat getal vanwege Damien, het Omen. een van de spannendste boeken die ik ooit gelezen heb. Luchiano (12) heeft onder zachte dwang net Oorlogswinter van Jan Terlouw uitgelezen. Het is notabene voor een boekbespreking, maar hij heeft de film al twee keer gezien. Dit is wat hij van het boek vindt.

Als klap op de vuurpijl volgen enige foto's gemaakt door DBA Hans van Zuylen. Bij het fotograferen gebruik ik de brute-force techniek, net zoals bij het programmeren van kubusproblemen. Bij ons uitje in Budapest is er door veel mensen veel gefotografeerd. Onze ultieme professional is echter buiten kijf Hans van Zuylen. Telkens sleepte hij zo'n 10 kilo aan foto-apparatuur met zich mee en naar zijn lenzen kijkend kon men het gevoel krijgen dat hij wat moet compenseren. Maar... de foto's zijn er dan ook naar:

• Welkom bij Gerbeaud met Glühwein dan wel chocolademelk
• Mooie foto van gids Tibor in Gerbeaud
• Het Heldenplein in Budapest
• SQL-medewerkers heel toepasselijk op het Heldenplein

Hier is een link naar de volledige fotoserie van Hans met veel paardenfoto's, voor de liefhebber. Budapest was mooi en nu is het mooi geweest. Geen wordt vervolgd maar wel een slot.

Slot.

Alle posts over het uitstapje van SQL Integrator naar Budapest zijn gebundeld in de category SQL goes Budapest 2009.

Posted by CasaSpider at 8:40 PM | Permalink | Comments (4)

Weetjes over Hongarije en Budapest

Het is Tweede Kerstdag en iedereen heeft gisterenavond op een van de vele netten naar Sissi gekeken. Iedereen, behalve ik dan. Sissi is de bijnaam van Elisabeth Amalie Eugenie in Beieren (1837-1898) die fout geschreven is, eigenlijk is het Sisi naar de concurrent van Fanta. In 1854 trouwt Sissi met keizer Frans Jozef van het Habsburgse Rijk. Het is een ongelukkig huwelijk en Sissi verbergt als ze ouder wordt haar gezicht voor de buitenwereld: "Ik verberg mijn gezicht achter een waaier, zodat de dood ongestoord zijn werk kan doen."

Sissi heeft een grote sympathie voor Hongarije en haar doel is Hongarije en Oostenrijk te verenigen. Dit lukt haar en in 1867 wordt de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie opgericht. Op 8 juni 1867 wordt Sissi in Buda (Budapest) tot Koningin van Hongarije gekroond. In Budapest klinkt haar naam nog steeds, zo is er de befaamde Elisabeth-brug en een Elisabeth-plein. Verhip, nu zie ik pas dat de brug op de foto niet de Elisabeth- maar de Kettingbrug is.

Toch een mooie brug van Kerstmis naar de wetenswaardigheden die onze gids Tibor over Hongarije vertelt, al zeg ik het zelf. Staand in de bus op weg ergens naartoe zegt Tibor met zijn donkere, droge stem: "Hongarije heeft zeven buurlanden. Ik zeg u zo welke dat zijn. En vanavond zeg ik weer hoeveel en welke het zijn." Door de ontwikkelingen in Joegoslavie en de Sovjet-Unie heeft Hongarije ineens andere en ook meer buurlanden. Het zijn: Oostenrijk, Slowakije, Oekraine, Slovenie, Kroatie, Servie en Roemenie. Let wel, dit is de situatie van Kerstmis 2009.

We zijn op weg naar het platteland ten zuiden van Budapest. Aan de rand van de stad bevinden zich grote supermarkten, veelal Franse ketens. Metro, Tesco en andere. De kleinere winkels in de stad verliezen de strijd tegen deze prijsbrekers en proberen het hoofd boven water te houden door zich als nachtwinkels te presenteren.

Wie of wat is De Echte Hongaar? Tibor: "De boer is de echte Hongaar. En de allerechtste is de paardenknecht op de Pusta." We zullen er later die dag een paar in actie zien nadat we met de Trabants hebben gecrossed. In Hongarije rijden nog 70.000 Trabants rond en dat komt door de lage prijs. Voor ongeveer 600 euro heb je er al een.

Op zondag 20 december rijden we 's ochtends om half negen al richting Buda. Budapest bestaat uit de steden Buda en Pest met de Donau in hun midden. De Donau ontspringt in het Zwarte Woud en is de enige grote Europese rivier die in oostelijke richting stroomt. De rivier is 2888 kilometer lang en mondt uit in de Zwarte Zee. Er liggen vier hoofdsteden aan de Donau: Wenen, Bratislava, Budapest en Belgrado. Niet meer vergeten, hè?

De bus voert ons langs het prachtige parlementsgebouw. Vroeger, ten tijde van het communisme, werd er slechts vier keer per jaar vergaderd. Welk een verkwisting van een dergelijk mooi gebouw. Tibor vertelt over de verkiezingen in die tijd: "Er was altijd maar één kandidaat. De keuze was om wel of niet te gaan stemmen. Maar het was niet verstandig om niet te stemmen. Enkele dagen voor de verkiezing was er een alcoholverbod. Waarom een alcolholverbod als er maar één kandidaat is, vraagt u zich af? Wel, de communistische leiders waren bang dat het volk door de drank zou denken dat er twee kandidaten waren."

Budapest is een grote stad met grote huizen, ja zelfs paleizen. Het doet denken aan Wenen en ook aan Parijs. Zo is er een grote boulevard die eindigt in een groot plein, het Heldenplein met het Museum van de Schone Kunsten. We nemen de metro terug naar het befaamde koffiehuis Gerbeaud. Het is de oude metro en die is echt oud. Het is na die van Londen de oudste van Europa. In Budapest is ook een nieuwe metro en nog een project dat volgens Tibor veel overeenkomst vertoont met de Noord-Zuidlijn.

Voorlopig lijkt dit even voldoende informatie. Als er nog SQL-medewerkers zijn met aanvullende zaken of anekdotes, met name uit de mond van Tibor, spoor ik hen bij deze aan ze in de comments op te schrijven.

Wordt vervolgd.

Alle posts over het uitstapje van SQL Integrator naar Budapest zijn gebundeld in de category SQL goes Budapest 2009.

Posted by CasaSpider at 12:24 PM | Permalink | Comments (6)

Puzzelrit in Trabantjes

Het is Eerste Kerstdag en zojuist heb ik mijn administratie gedaan. Prettige Kerstdagen, iedereen. De draadloze printer heeft vandaag een vast ip-adres gekregen, dat is best handig in het geval van een printer. Anders is het een soort van Russisch roulette of de pc's wel of niet kunnen printen. Het communiceren met sommige mensen (v) verloopt trouwens middels een vast ip-adres waarschijnlijk ook een stuk minder complex.

Precies een week geleden gaan alle medewerkers en de meeste aanhang van SQL Integrator op reis naar Budapest. Die nacht brengen we door in ons hotel, het Mercure Korona en de volgende dag, zaterdag 19 december vertrekken we 's morgens vroeg met de bus en chauffeur Zoltan naar de regio Kecskemét, ongeveer 75 kilometer ten zuiden van de hoofdstad.

Als we het terrein van Somodi Tanya opdraaien denk ik ten eerste dat de eigenaresse Tanya heet en ten tweede dat er wel erg veel Trabants in de sneeuw geparkeerd staan. Het is een fleurig gezicht, die speelgoedauto's met op de achtergrond de paarden. Brrr... ineens krijg ik het koud, maar daarover in een volgende post meer.

Na een kop koffie zoeken we in groepjes van ongeveer vier personen een Trabant uit. Andre, Agaath en Roy zijn mijn medepassagiers. Roy zit achter het stuur en in eerste instantie voel ik me niet helemaal veilig, zo met mijn hoofd op tien centimeter van de voorruit, zonder gordels en rijdend over een met sneeuw bedekte weg. Maar het is algemeen bekend dat alles went.

Mijn functie is die van navigator en hoewel ik steeds ruim op tijd aangeef wanneer we moeten afslaan dreigt Roy met verbeten gezicht de kruispunten zomaar voorbij te stuiven. "Zeg dan eerder welke kant ik op moet", luidt zijn commentaar. Wie kent niet het fenomeen van reeds dode sterren van wie het licht ons nu pas op aarde bereikt? Een dergelijk gevoel maakt zich van mij meester bij het geven van instructies aan Roy. Gelukkig is de stemming in de auto Trabant steeds opperbest.

Zonder problemen bereiken we de eerste post bij Kunsági Major. "Heeft u zomer- of winterbanden?", vraagt de controleur. Roy weet het niet zeker en antwoordt zomerbanden. "Dat is dan 100 euro boete", grapt de controleur. Op zijn aanwijzing rijden we een stukje naar beneden en slaan rechtsaf om weer op de grote weg te komen. Waarschijnlijk, maar dat weten we niet zeker, hebben we een drukgebarende man met puntmuts over het hoofd gezien die ons naar een terrein wilde leiden waar enige proeven met de Trabant gedaan moeten worden.

Die proeven hebben we gemist. Op weg naar Varga Tanya hebben we inmiddels zoveel Tanya's gezien dat het toch wel erg onwaarschijnlijk is dat zowat alle Hongaarse vrouwen Tanya heten. Meer voor de hand ligt dat Tanya boerderij betekent en later die dag bevestigt gids Tibor dit. Een Tanya is een afgelegen boerderij. O, o, een wegblokkade. Twee politiemannen houden de Trabant voor ons aan en ook wij mogen aan de kant. De agenten ogen serieus en Roy moet zijn paspoort laten zien. Zelf denk ik dat dit er gewoon bijhoort en schiet enkele foto's.

Het laatste stukje komt eraan en in de handleiding staat dat we bij een wit bushokje linksaf moeten. Het bushokje zien we op meer dan een kilometer afstand maar toch weet Roy het bushokje al slippend voorbij te glijden. Even later parkeren we de Trabant als eerste voor de Varga Tanya. Een man (boer? eigenaar?) kijkt verbaasd. "Huh? Zijn jullie er al? Dat kan nooit, zo snel kun je helemaal niet met die Trabants." Wij wel, alleen weten we op dat moment nog niet dat we een heel onderdeel hebben overgeslagen.

We laten ons niet van de wijs brengen, gaan naar binnen en bestellen een kop koffie.

Wordt vervolgd.

Alle posts over het uitstapje van SQL Integrator naar Budapest zijn gebundeld in de category SQL goes Budapest 2009.

Posted by CasaSpider at 3:52 PM | Permalink | Comments (6)

Heel SQL Integrator Nederland is van vrijdag 18 tot en met zondag 20 december met elkaar op stap geweest in Budapest. Ik schrijf nooit meer Boedapest maar alleen nog Budapest, dat staat gewoon authentieker. We hebben met 28 man een geweldig weekend gehad, dat kan ik nu reeds voorwegnemen. Een puzzelrit met Trabantjes op het platteland, een paardenshow bij -70 graden Kelvin (gevoelstemperatuur) waardoor iedere SQL-medewerker bij het woord paard tegenwoordig spontaan bevriest, een Kerstmarkt, chocolademelk en Glühwein bij Gerbeaud, het mooie uitzicht vanaf de heuvels in Buda op Pest en vice versa, een boottocht op de Donau, eens hoop ik de verhalen die erbij horen nog op te schrijven.

Het goede nieuws is dat de foto's reeds online staan en die foto's vertellen ook een verhaal. Bekijk ze alle 85 in het nieuwe album SQL Integrator goes Budapest (tip: druk op F11 voor Full Screen). Bijna iedereen wil nog een keer terug naar deze verrassende stad. Maar dan wel in de zomer, haha. Een persoon mag in deze korte introductie niet vergeten worden en dat is onze gids Tibor. Deze Hongaarse man spreekt uitstekend Nederlands en hield ons dagelijks met veel humor op de hoogte van belangrijke dingen, zoals de overwinning vrijdagavond van Heracles op VVV.

Ja, de reis naar Budapest was een happening. Bijna moesten we nog langer blijven want aan het einde van de afsluitende boottocht over de Donau hoorden we dat er op Schiphol niet meer geland mocht worden wegens een weeralarm. Na een paar uur op de luchthaven van Budapest gewacht te hebben konden we toch het vliegtuig in en zijn veilig geland. Thom en Marlies hebben mij door de sneeuwstormen heen naar huis gebracht, waarvoor ik hun hartelijk wil bedanken. Binnenkort meer verhalen over deze gedenkwaardige trip.

Alle posts over het uitstapje van SQL Integrator naar Budapest zijn gebundeld in de category SQL goes Budapest 2009.

Posted by CasaSpider at 1:01 PM | Permalink | Comments (10)

Kinderen van nu kunnen zich nauwelijks een voorstelling maken van hoe ouders in hun jeugd de tijd doorbrachten. "Jullie hadden geen televisie, geen mp3, geen computer, geen Wii. Wat deden jullie dan?" Yvette, een collega bij UTS Curacao, antwoordt op een dergelijke vraag: "Haha, ik zeg dan altijd die waren wij aan het uitvinden, voor jullie. Daarom hadden we geen tijd voor andere dingen!"

In die tijd verzamelden we in ieder geval geen virtuele vrienden maar wel speldjes, sigarenbandjes, voetbalplaatjes en postzegels. Ik had een aardige collectie postzegels en sorteerde ze per land. Op de niet meest waardevolle maar wel fascinerendste zegels stond: Magyar Posta. Het waren grote postzegels met mooie opdruk, een soort schilderijen.

Magyar Posta is de Hongaarse TNT. Vrijdag gaat SQL Integrator Nederland met haar medewerkers voor drie dagen naar Boedapest. Een leuk idee, alleen zie ik op dit moment niet hoe we Amsterdam voor half twaalf gaan bereiken.

Posted by CasaSpider at 6:07 AM | Permalink | Comments (9)

Keuzes, keuzes, keuzes. Luchiano (12) heeft zaterdag een belangrijke wedstrijd. Rijen D4 speelt tegen VVR Rijsbergen D3 en we zijn nog slechts twee overwinningen verwijderd van het kampioenschap in de derde klasse D320. Maar... net op die dag brengt Sint Nicolaas een bezoek aan SQL Integrator in Rijswijk. Deze dagen heeft Sint het tamelijk druk en is het niet opportuun hem te vragen op een ander tijdstip te verschijnen. Aangezien er ook op Diana (3) een kado wacht kiezen we voor het Sinterklaasfeest.

Om kwart over tien arriveren we bij Head Quarters van SQL Integrator Rijswijk. Het is er al gezellig druk en de koffie met boterletter smaakt goed. Al snel gaat het programma van start. Het betreft een goochelaar die duidelijk vaker voor kinderen heeft opgetreden. Ze leven in ieder geval behoorlijk mee en dat geldt niet in de laatste plaats voor Diana. Ze biedt zich dan ook onmiddellijk aan als assistente bij een belangrijke truc: het veranderen van papier in pepernoten. De goochelaar stopt papiertjes in een minuscuul klein pannetje, steekt wat namaakdynamiet aan en als de rook is opgetrokken zitten er op onverklaarbare wijze pepernoten in het pannetje. Hoe is het toch mogelijk!

Een heel arsenaal aan trucs trekt voorbij waarbij een groene lege doos het middelpunt is. Ondanks de leegheid van de groene doos presteert de goochelaar het om er telkens de vreemdste attributen uit te halen. Ook met ballonnen kan hij goed overweg, hij vouwt er zo een konijn van. Een grappig kereltje van vijf probeert leuker te zijn dan de goochelaar. Les één: probeer nooit grappiger te zijn dan de goochelaar. Op zeker moment vraagt de artiest of het jongetje een groter konijn wil hebben. Ja hoor, hij wijst een konijn aan zo groot als hijzelf. Zonder blikken of blozen gaat de goochelaar aan de slag met twee ballonnen. Het jongetje staat voor hem. Dan zet hij de ballonnenoren op het kereltje dat niets in de gaten heeft en zegt dat hij nu het nieuwe konijn is.

Erg leuk allemaal maar we komen natuurlijk wel voor Sinterklaas. Gelukkig komt hij ook (hij komt altijd), al zijn het in het begin slechts de drie Zwarte Pieten. Het is algemeen bekend dat Zwarte Pieten graag grappig zijn. Ze vragen aan de kinderen wat Zwarte Pieten zoal doen. Een tamelijk dikke Zwarte Piet heeft het hoogste woord. Luchiano steekt zijn vinger op, het lijkt wel school: "Ik weet wat Zwarte Pieten doen", zegt hij tegen de dikkerd. "O ja, wat dan?" "Veel eten!", zegt onze clown.

Even later heeft het varken mij tuk. Als de Zwarte Pieten vragen welke vader het slechtste zingt wijst Luchiano onmiddellijk mij aan. Na een fietspompballonnenopblaaswedstrijd met een collega slechte-zanger die ik tot overmaat van ramp verlies mag ik voor de volle zaal Zie de maan schijnt door de bomen ten gehore brengen. Geinig! Luchiano is met de trein naar huis gegaan, zoveel mag duidelijk zijn.

Iedereen komt aan de beurt, vooral de mensen (m/v) die zich proberen te verstoppen. Sint is natuurlijk niet gek en zorgt er via zijn Pieten wel voor om sommige dames op schoot te krijgen. Voor de mannen verzinnen ze meer kontgerichte activiteiten. Zo mag Berend met gespreide benen een schoorsteen spelen en Ronny de schietschijf voor een pepernotenbombardement. Ook de vrouw van onze nieuwe directeur Roy die hier nog vrolijk lacht mag even later op de schoot van de GoedGeiligman plaatsnemen.

Het allerbelangrijkste moment breekt aan, het verscheuren van de (verpakkingen van de) kado's. In een mum van tijd is het gebeurd en is Diana een prinsessenjurk rijker en Luchiano een radiografisch bestuurbare auto. Thuis trekt ze hem meteen aan (de prinsessenjurk) en eerlijk is eerlijk, behoudens misschien Maxima is er toch geen mooiere prinses? Luchiano is in zijn nopjes met zijn auto, alleen dreigen de batterijen het al snel te begeven. Als we de middag besluiten met een bezoek aan Albert Heijn blijkt Diana ook een stoere kant te hebben. Haar broer hijst haar in een ridderkostuum en ook dat staat haar beeldig.

Inmiddels lees ik een email van Ton van Opstal, de trainer van Rijen D4. Het blijkt dat onze wedstrijd wegens regen is afgelast. Sommige keuzes worden voor je gemaakt en andere doen er ineens niet meer toe. Voornaamste concurrent Ulicoten D1 speelde wel en versloeg Viola D3 met 2-0. Voor ons betekent dit dat we de laatste twee wedstrijden absoluut in winst om moeten zetten. Goed dat Luchiano bij beide gelegenheden aanwezig kan zijn. Of Sinterklaas dit een biet interesseert? Mij wel, in ieder geval.

Posted by CasaSpider at 9:14 PM | Permalink | Comments (7)

Zaterdagochtend moeten we voor de zoveelste keer vroeg uit de veren. Deze keer niet vanwege een voetbalwedstrijd, neen wat dat betreft is er goed nieuws te melden. Luchiano (11) heeft al twee weken achter elkaar niet verloren! De wedstrijd van vorige week tegen JEKA D7 was afgelast en die uit tegen Advendo D3 van zaterdag gaat aan zijn neus voorbij, met dank aan Sint Nicolaas. (Hmm... lees net op de website van Advendo de uitslag... Advendo D3 - Rijen D4 13-0)

Voor negen uur zitten we al in de auto richting Rijswijk, SQL Integrator Head Quarters. Om tien uur gaat daar het Sinterklaasfeest van start. Het is druk, er zijn veel kinderen (wat gek!) en gelukkig ook koffie met gevulde speculaas. Plotseling komen er een paar Zwarte Pieten binnen. Ze praten snel en zijn Haags grappig.

Voor de verjaardag van Sint willen ze een taart bakken met als ingrediënten suiker, bloem en melk. Eén Piet is echter jaloers, deze is namelijk net als Sint op 6 december jarig maar zijn verjaardag wordt nooit gevierd.

Uit verbittering steekt hij een paar ballonnen kapot en steelt de ingrediënten voor de taart. Dit gedrag is sommige kleinere kinderen te gortig en eentje verlaat huilend de zaal. Ook Diana (2) doet af en toe haar handen voor de ogen.

De vrolijke liedjes en de participatie van de ouders, de vaders moeten zelfs jump-stylen, maken er al snel weer een gezellig feest van. Sinterklaas komt binnen en de stoute Zwarte Piet waagt het zijn gezicht te laten zien.

Het is opvallend hoe snel de SQL Integrator-kinderen hem als de boosdoener aanwijzen, overmeesteren en naar Sint begeleiden c.q. duwen. Een goed besef van normen en waarden of verklikkers in spé? Laten we het op het eerste houden.

Stoute Piet betuigt zijn spijt en daarmee is de kous af. Het is hoogste tijd voor de kado's. De kinderen krijgen allemaal hun kado maar mogen het pas openmaken op het teken van een Zwarte Piet, het begin van de papierscheurwedstrijd. In luttele seconden is het gebeurd en bekijkt iedereen zijn buit.

Diana is een sprekende Dora-pop rijker en Luchiano een Lego-pakket om een robot op een schip mee te bouwen. De kinderen willen allemaal zo snel mogelijk naar huis om met hun nieuwe speelgoed te spelen. Dat is logisch en meteen het voordeel van vroeg beginnen. Nog voor twee uur 's middags zijn we thuis. Diezelfde middag zet Luchiano de robot in elkaar, lees ook zijn verslag. Diana is onafscheidelijk van haar Dora-pop, de liefde voor Sonic is tijdelijk naar het tweede plan verschoven.

Al met al een geslaagde editie van deze traditie, perfect georganiseerd door Claudine en Ina. Sint moest zich haasten want luttele uren later werd hij op Curacao verwacht alwaar het de laatste weken onafgebroken schijnt te regenen. Met het stralende zonnetje in Rijswijk had de Goedheiligman meer geluk.

Liefhebbers van Sinterklaasfeestfoto's dan wel gerelateerden van SQL Integrator worden verwezen naar het album Sinterklaas bij SQL Integrator met een verslag in 64 foto's. Enjoy!

Posted by CasaSpider at 2:59 PM | Permalink | Comments (7)

Een week niet geschreven is een week niet geleefd kan men zeggen maar zo is het natuurlijk niet. Het kost domweg wat moeite om te verwerken dat het niet lidteken is maar litteken. Dat laat littekens na. Littekenweefsel is sterker dan gewone huid, in die zin mag men de wond achteraf zelfs dankbaar zijn. De spelling vergeet ik sowieso niet meer.

Bij Brabant Water stond de week in het teken van de verhuizing. We gaan van een open zaal op de vijfde verdieping naar een hok van drie stramienen op de tweede. De DBA's gaan als laatsten over en zo zaten wij vrijdag op een vrijwel lege afdeling waar werklieden druk waren met het zetten van wandjes hetgeen gepaard gaat met veel gebonk en gezaag.

Sinds zaterdag 20 september is Luchiano (10) officieel lid van voetbalvereniging Rijen. Het inschrijfformulier is ingeleverd. Het is helaas nog niet zeker of hij ook in een echt team terecht komt aangezien de huidige elftallen al vol zijn. Als het niet lukt vragen we direct overschrijving aan naar Willem II, de Tilburgse club heeft bij Luchiano de voorkeur boven NAC.

Zaterdagmiddag reden we naar Berkel en Rodenrijs waar SQL Integrator-directeur Tom een barbecue organiseerde, onder andere ter gelegenheid van zijn vijftigste verjaardag. Alles was prima verzorgd en het weer werkte goed mee, wat een heerlijke dag was het.

Lucy en ik renden afwisselend achter Diana (2) aan die op haar beurt de huiskat geen seconde met rust liet. Ze is tegenwoordig dol op poesjes, dat komt door de kat van de buren die de hele dag voor onze huisdeur ligt met Diana aan de andere kant.

Jammer genoeg is het er niet van gekomen om foto's te maken, mijn hoop is derhalve gevestigd op collega Alex Petri die met zijn enorme Nikon wel een rondje heeft gelopen.
Leuk trouwens dat zijn uit Venezuela afkomstige vrouw Audrey ook aanwezig was. Ter afwisseling en opfleuring twee Diana-foto's uit Rijen, een bij de Zeeman en een op het dak van winkelcentrum De Laverije waar net twee heteluchtballonnen voorbij kwamen.

Nog een paar uur en dan gaat De Klassieker van start. Als geboren Rotterdammer en Feyenoord-fan moet het me van het hart dat ik me niet echt op De Klassieker verheug. Hij komt zeg maar een jaar of acht te vroeg. Supporters van Feyenoord hoeft men over littekens niets te vertellen.

Maar... de bal is rond, voetbal is oorlog, geen woorden maar daden en zeg nooit nooit!

Posted by CasaSpider at 12:31 PM | Permalink | Comments (10)

Het was frisjes zo tegen vier uur op de parkeerplaats. SQL Integrator collega's stonden in een groepje bij elkaar en wisselden wat nieuwtjes uit. We gingen naar binnen en tekenden het receptieboek. Er waren veel mensen en er hing die aparte sfeer die nu eenmaal bij een crematorium hoort.

In 1996 leerde ik Tom en Henriëtte Molenwijk kennen. Tom kwam als ontwikkelaar bij SQL Integrator op Curacao werken en wij deelden met zijn tweeën een kamer bij Kodela, tegenwoordig Aqualectra geheten. Regelmatig kwam ik bij hun over de vloer. Het klikte met Henriëtte, we konden over van van alles en nog wat praten.

In 1997 richtte Tom SQL Integrator Nederland op en het gezin vertrok van Curacao naar Leerdam. Hij vroeg mij om een paar maanden in Nederland voor hem te werken, om een goede start te kunnen maken met het nieuwe bedrijf. In die zin was ik zijn eerste werknemer en heb van juli tot oktober bij de Gemeentebelastingen Amsterdam (GBA) gewerkt.

Toen ik de familie Molenwijk in Leerdam bezocht was daar een vreemde sensatie, alles kwam mij vaag bekend voor. Bij de rondleiding door het huis kwamen we uit bij de badkamer. De douche was een soort van druipsteengrot. Op dat moment wist ik het, dat huis was in de zeventiger jaren van mijn ome Ben geweest.

Wat een toeval. Later namen Tom en Henriette een hond, die zij heel toepasselijk Ben noemden. "Ja, dat vonden de buren wel grappig", zei Henriëtte, "als ik op straat riep Ben kom hier! Dan dachten de buren direct aan jouw ome Ben dat ik hem op die manier riep."

In 1998 werkte ik wederom drie maanden voor Tom maar nu in Zwitserland bij Migros in Gossau. Het was een mooie tijd en in de weekends trok ik erop uit of kreeg bezoek uit Nederland. Ook Tom en Henriëtte kwamen in het kader van field-management op lokatie kijken. Het werd een gezellig weekend met bezoekjes aan de Rheinfall in Schaffhausen (zie foto), Zürich en Sankt Gallen.

Henriëtte kampte regelmatig met gezondheidsproblemen, vooral van haar rug had ze vrijwel altijd last. Uiteindelijk leek met een operatie de oplossing in zicht maar vervolgens werd bij haar kanker geconstateerd. Zaterdag 29 september van het vorige jaar, wij waren net in Nederland gearriveerd, organiseerden Tom en Henriëtte een barbecue ter gelegenheid van hun nieuwe huis. Wij waren daarbij en aan het eind heb ik een hele tijd met Henriëtte gepraat.

Kalm vertelde zij dat ze uitbehandeld was. Uitbehandeld in de negatieve zin van het woord. Hoe lang zij nog te leven had wist zij niet. In december vierde SQL het Sinterklaasfeest. Tom en Henriëtte waren net op vakantie geweest, op Curacao. Henriëtte zag er goed uit en was opgewekt.

Op donderdag 24 januari kregen de werknemers van SQL Integrator een email van Tom. Die dag kregen we te horen dat Henriëtte nog maar een paar weken te leven had. Het was tijd om afscheid te nemen. Diamond Piet en ik gingen er samen naar toe, het zijn geen gemakkelijke dingen en men kan elkaars steun daarbij goed gebruiken. Die zaterdag 2 februari hebben we een paar uur met Henriëtte doorgebracht en vooral herinneringen opgehaald.

Ondanks de steeds aanwezige doem was het ook gezellig, in Henriëtte's ogen zat nog volop leven. Een bizar moment was toen de post werd bezorgd. Daar zat de door haar zelf gekozen rouwkaart bij, een foto van een klip op Curacao gemaakt tijdens hun laatste vakantie. Toen zij haar eigen rouwkaart las stroomde er toch even een traan over haar wangen.

Op maandag 11 februari is Henriëtte Molenwijk overleden. Zij is slechts 56 jaar geworden. Nu schuifelden wij door de gang naar de zaal van het crematorium in Zoetermeer. We namen plaats en hoorden de afscheidswoorden van een buurvrouw uit Berkel en Rodenrijs, van een broer, van dochter Ainee die het toch teveel werd en van Tom. Tom sprak voor zijn doen snel en een beetje zacht, het is niet gemakkelijk woorden voor te lezen die zoveel beelden in je hoofd teweeg brengen.

De laatste muziek klonk, Henriëtte had gekozen voor Spaanstalige versies van My way en Time to say goodbye. Een lange rij maakte een laatste gang langs de kist waarin zij opgebaard lag. We namen voor het laatst afscheid van Henriëtte. Zij ruste in vrede.

Posted by CasaSpider at 10:35 AM | Permalink | Comments (11)

Zaterdag overkwam mij iets raars, ja het is bijna zelfs vreemd te noemen. Ik liep wat rond in een supermarkt. Komt daar ineens een prachtige blonde jonge vrouw op mij af lopen. Me diep in de ogen kijkend beweegt ze sensueel haar vingers langs een slanke spuitbus en zegt: "Baby... whip cream or chocolate sauce?"

Sommige mensen beweren dat Sinterklaas niet bestaat, anderen zien in hem de exponent van de blanke, mannelijke onderdrukker. Zelf had ik ook liever de dame uit de eerste alinea als Sinterklaas gezien maar dan wel met een beetje kortere tabbert. Keep on dreaming.

SQL Integrator vierde Sinterklaas met zijn werknemers en vooral hun kinderen. De Spiders waren erbij. Na de ontvangst met koffie en speculaas begon tot mijn verrassing een heus toneelstuk. Het was een soort John Lanting-klucht maar dan met Sinterklaas-thema. Hieronder de kortste beschrijving die ik ervan kan maken.

Sint en zijn Pieten logeren in hotel Trippeltrap. Twee Pieten die liever lui dan moe zijn (...) horen dat Grote Piet een paar dagen bij de brandweer gaat werken, hij is ondanks zijn hoogtevrees namelijk van origine brandweerman. Een zekere sergeant Huppelup neemt voor Grote Piet waar. De sergeant laat de twee luie Pieten hard werken. Links, rechts!

De slimste van de twee luie Pieten verzint een list, ze gaan de sergeant in de schoonmaakkast opsluiten. Hiervoor moet een witte doek over zijn hoofd gegooid worden, anders weet de sergeant wie het gedaan heeft. Mevrouw Wandel komt het hotel binnen, zij heeft veel gewandeld (...) en wil wat uitrusten. Net als sergeant Huppelup draagt zij een barret op haar hoofd.

De twee Pieten zien de barret, gooien de witte doek over haar heen en stoppen haar in de schoonmaakkast. Ze denken het er nu van te kunnen nemen maar zien tot hun ontzetting sergeant Huppelup achter zich opduiken. De hoteleigenaresse en Huppelup nemen wraak door net te doen of mevrouw Wandel een echt spook is. De twee luie Pieten schrikken wel van haar maar drukken op de verkeerde bel, het brandalarm.

De brandweer met Grote Piet komt binnen. De hele zaak wordt rechtgezet en Grote Piet stuurt zijn twee luie werknemers voor vijf minuten naar hun kamer. Sinterklaas heeft van het tumult niets gemerkt.

Jaja, dat was me een verhaal. De kinderen (en de ouders) mochten even op adem komen en vermaakten zich met de flipperkasten in de kantine. Al snel kwam de echte Sinterklaas. Ondanks herhaald aandringen van zowel Sint als de Pieten weigerde Luchiano (10) zijn muts af te zetten. Inmiddels wil hij naar de kapper.

Het Sinterklaasteam deed het leuk. Tussendoor werd er gedanst (jumpstyle), zongen de vrouwen om het hardst tegen de mannen (drie keer raden wie er won), nam Sint Claudine eens gezellig op schoot en moesten de kinderen en hun vaders limbo dansen waarbij CasaSpider zijn record verbeterde tot 1.95 meter.

Diana (1) vermaakte zich prima als jongste deelneemster en gedroeg zich voorbeeldig. Het uitdelen van de kado's was slim aangepakt. Alle kinderen kregen in hoog tempo tegelijkertijd hun presentje en moesten het daarna zo snel mogelijk uitpakken. Binnen vijf minuten was het gepiept.

De afterparty, zonder alcohol dat is ook weer eens nieuw voor mij bij een SQL-feest, ging van start in de kantine. Tegen vier uur hielden we het voor gezien. Beladen met kado's reden we terug naar Rijen waar we patat met frikandellen (en peultjes) aten.

"Both", antwoordt CasaSpider zonder met zijn ogen te knipperen.

Posted by CasaSpider at 10:29 AM | Permalink | Comments (13)

Zaterdag hadden we een BBQ bij Tom en Henriette. Tom is directeur van SQL Integrator Nederland en heeft met zijn gezin sinds een paar maanden een nieuw huis betrokken in Berkel en Rodenrijs. Alle medewerkers waren uitgenodigd en ondanks dat ik pas op 1 oktober daadwerkelijk in dienst treed mochten wij er ook bij zijn.

Hoewel beide dorpen met een B beginnen en een zekere klankverwantschap hebben is het een aardig eind rijden van Borkel naar Berkel en Rodenrijs. Gelukkig konden wij gebruik maken van Garmin nüvi. Tom had al gezegd dat zijn straat nog niet bekend is bij de diverse navigatiesystemen en voegde daarom een routebeschrijving bij.

Met zijn vijven stapten we om kwart voor drie in de auto: CasaSpider, Lucy, Luchiano (9), Diana (1) en Garmin (?). Twee minuten later konden we alweer uitstappen, Diana had haar Pamper helemaal volgesch precies gebruikt waarvoor deze ontworpen is. Zonder morren berekende Garmin de nieuwe verwachte aankomsttijd.

Ergens in Berkel en Rodenrijs reed ik verkeerd. "Herberekening", zei Garmin en ze probeerde me via een rondje terug te leiden naar het punt waar het mis ging. Helaas was de laatste afslag afgesloten en moesten we helemaal terug. Lucy en Garmin waren toch al niet de beste vriendinnen en nu kreeg ik een veeg uit de pan: "Wat ben je dan dom als je je door zo'n vrouw laat vertellen hoe je moet rijden."

Die kon ik in mijn zak steken, Garmin zat er verder niet zo mee. Even later bereikten we het huis van Tom en Henriette waar de party al in volle gang was. We konden direct aansluiten in de rij voor het vlees. Het smaakte even goed als op Daaibooibaai, alleen de bierconsumptie bleef deze keer beperkt tot twee blikjes in plaats van drie.

Er waren aardig wat bekende mensen, bekend in de zin van mensen die ik ken. Uiteraard waren daar Diamond Piet en zijn dochter Emmie (7), maar ook mensen die op Curacao voor SQL Integrator hebben gewerkt: Wij noemen een Alex Petri, een Erik de Haas en een Vivian Robles. Verder had ik een aantal SQL-medewerkers reeds eerder ontmoet op de cursus Effectief Leiderschap van Remco Claassen die in februari 2005 op Curacao werd gehouden.

Een paar foto's tussendoor:

• IJs eten op de schommelbank, zo koud was het dus niet.
• Marcel, Piet en Jorge, woorden schieten tekort.
• Ina verstopte zich achter de brede rug van Piet, maar deze sprong bij drie plotseling opzij.
• Ina en Bianca maken deel uit van de SQL Office.
• De BBQ is leeg en wordt als verwarming gebruikt door deze drie heren. In het midden Erik de Haas.
• Met enige moeite lieten Tom en Henriette zich samen portretteren en het resultaat mag er zijn.
• De kinderen vermaakten zich met een grote hoeveelheid Lego, rechts Luchiano en Emmie.

Tom en Henriette ken ik sinds 1996 toen zij naar Curacao emigreerden. In 1997 richtte Tom SQL Integrator Nederland op en vroeg mij om een paar maanden voor hem te werken. Dat heb ik gedaan bij de Gemeente Belastingen Amsterdam (GBA). En vanaf morgen in vaste dienst, hoe raar kan het lopen. We hebben weer wat bijgepraat.

Om half acht was het tijd om op te stappen, we hadden nog een hele reis voor de boeg. Dat is wel een klein nadeel van Nederland dat men onderhand langer onderweg is om ergens te komen dan er te blijven. Bij het verlaten van Berkel en Rodenrijs was er wederom sprake van lichte animositeit tussen Lucy en Garmin. Toen Lucy zag dat het allemaal nog niet zo eenvoudig is om steeds de goede richting te kiezen kwam er toch enige waardering van haar kant voor mijn byside.

Onderweg werden we vermaakt door Langs de Lijn met onder andere Feyenoord-Heerenveen. Wij namen wraak op Alves en wonnen met 2-0. It was a beautiful day.

Posted by CasaSpider at 12:54 PM | Permalink | Comments (16)