CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

"Yo sé, que soy yo... soy el hombre de tu vida"... de meeste mensen bij Brabant Water kennen mijn ringtone inmiddels wel. Het is woensdagmiddag en Luchiano (11).

"Pap, mag ik vanmiddag naar Albert Heijn?"
- "Neen."
"Waarom niet?"
- "Ik wil niet dat mijn kinderen andere mensen lastig vallen voor voetbalplaatjes. In Nijmegen moesten ze al dranghekken plaatsen."
"Ja maar, ik heb afgesproken met Romana!"
- "Vette pech!"

Het is een rage, die voetbalplaatjes van Albert Heijn. Op school wordt er druk mee gehandeld. Luchiano heeft geluk met zijn drie exemplaren van het NAC-embleem. Die gaan elk grif van de hand in ruil voor vier toppers van AZ en PSV. Dit zegt overigens niets over de intelligentie van NAC-supporters.

Toevallig is woensdag onze Albert Heijn-dag. "Hoeveel geld ga je ongeveer uitgeven?", vraagt Luchiano belangstellend en voor het eerst. "Och, ongeveer 60 euro hoop ik." "Kun je niet wat meer kopen, chips ofzo?" Met de intelligentie van de marketing-afdeling van Albert Heijn is niets mis.

Luchiano gaat niet mee naar de Primera en het Kruidvat, neen vanaf de parkeerplaats snelt hij naar Albert Heijn en speurt daar naar klanten die potentieel zelf geen voetbalplaatjes sparen. Het levert hem toch een zakje of zes op, misschien wel dankzij zijn bescheiden opstelling.

Bij aankoop van drie pakken chocomel krijgt men een extra zakje. Voor de komende weken hebben wij voldoende chocomel in huis. 's Avonds is er de Nationale IQ-test van BNN. Ik doe niet mee en maak in plaats daarvan een foto van Luchiano met zijn voetbalplaatjes. Aanvankelijk wil hij niet, maar dan ziet men het belang van woorden op het juiste tijdstip en in de juiste volgorde uitgesproken: "Okay, dan gaan we zaterdag niet naar Albert Heijn maar naar de Em-té."

Heel andere koek dan als je me nu je portemonnee geeft hoef ik straks de ambulance niet te bellen maar wel even effectief. Luchiano is intelligenter dan zijn schooladvies doet vermoeden.

Een dag later blijkt het IQ van de deelnemende kijkers verkeerd te zijn berekend en dan ook nog eens te hoog. Bij een IQ-test! Patrick Lodiers, directeur BNN, werd er in elk geval niet goed van en haalt uit naar Eyeworks van Reinoud Oerlemans. Maar Arnie heeft al lang bewezen slimmer te zijn dan de meesten van ons.

Iemand nog voetbalplaatjes?

Posted by CasaSpider at 6:41 AM | Permalink | Comments (12)

"Crisis haalt angel uit krapte", zegt de Automatiseringsgids. In eerste instantie klinkt dat nog positief ook, ergens de angel uithalen. Maar dat is het natuurlijk niet. Onzekere tijden breken aan.

Een eerder uitgestorven concept als de Voedselbank is anno 2009 een vaststaand begrip en ook het Pandjeshuis is bezig met een opmars. Daar schrik ik wel van. Jaren geleden vertelde ik Lucy dat wij dat in Nederland niet meer kennen, het is typisch iets dat bij arme landen hoort.

De tijd van de Industriele Revolutie heb ik niet meegemaakt, maar men moet wel een grote optimist zijn om de parallellen met het nu niet te onderkennen.

Ach, het is niet alleen kommer en kwel. Eind 19e eeuw waren er tenminste nog echte prinsessen! Wij hebben het geluk een heus exemplaar daarvan in ons midden te hebben: Prinses Diana (2). Zelf zegt ze het trouwens ook: "Ik ben een prinses."

Op donderdag 29 januari 2009 is Diana 1000 (duizend!) dagen oud geworden. Daar staan wij natuurlijk even bij stil. Woensdag is Albert Heijn-dag, Luchiano (11) stond te popelen maar daarover een andere keer meer. Deze keer gaan we ook naar het Kruidvat, op zoek naar een setje van vier pony's uit de folder.

Diana is dol op pony's. Toen we het plastic tasje met de pony's uit het schap haalden en het aan haar lieten zien slaakte ze een kreet van verrukking. "Pony, pony! Een pony!" Gek woord eigenlijk, pony. Zelden heb ik het zo vaak achter elkaar gehoord als gisteren.

De prijsvraag waarom week vijf de week van Diana is kent twee winnaars. Mijn zus Pascale was de eerste met het goede antwoord en CasasPa heeft haar geholpen. Bovendien ligt er een mooie kaart van hem in de brievenbus, een kaart die als je hem openklapt Celebration van Kool & The Gang speelt. Tamelijk hard overigens!

Namens Diana hartelijk dank hiervoor. CasasPa besluit met de woorden: "Ik zou je nog veel meer willen zeggen. Dat doe ik de volgende keer. Misschien als je 2000 dagen oud bent."

Met hulp van Oracle reken ik het snel uit: op woensdag 26 oktober 2011 is Diana 2000 dagen oud. De teller op het CasaLog blijft dit netjes bijhouden. Tot slot een kus van Diana voor alle lezers.

Posted by CasaSpider at 6:52 AM | Permalink | Comments (10)

Waarschuwing: deze post is voor insiders en kan bij onvoldoende interesse tot geestelijke verwarring en in het gunstigste geval slaperigheid leiden. CasaSpider is hiervoor op generlei wijze aansprakelijk. Een typisch geval van eigen schuld, dikke bult!

We gaan terug in de geschiedenis. Februari 2004 is in weblogtermen te vergelijken met de tijd van het Romeinse Rijk. Bloggers houden elkaar op de hoogte van nieuwe posts via de zogenaamde Loglijst van JeeWee. Het systeem checkt om de zoveel minuten alle aangesloten weblogs en dat wordt op zeker moment te gortig. Bovendien staat opvolger Blogrolling al te pingen dringen. De stekker gaat eruit bij de Loglijst.

Elisa van Misdruk.nl schrijft hier op 26 februari 2004 het volgende over:

RIP Loglijst Bah!

Van mij hadden jullie niet hoeven stoppen. Ik heb zelfs de pest in en zal die ouderwetse lijst behoorlijk missen. (Bron)

We gaan terug naar het heden. Kathleen van het slechte richten is jarig en trakteert op zelfgemaakte pannenkoeken. Het is druk in haar kamer en ik klets wat met Pieter H. over statistiek. We hebben het over het gemiddeld aantal armen, over of er twee Amsterdammers rondlopen met hetzelfde aantal haren en heel toepasselijk, over de kans dat twee personen van een afdeling op dezelfde dag jarig zijn. Later zoek ik het op. Het omslagpunt blijkt bij 23 personen te liggen. In dat geval is de kans groter dan 50% op een dubbele verjaardag.

's Avonds ben ik ruim twee uur bezig met de template van het CasaLog, groot onderhoud zeg maar. Na maandenlang sukkelen met Blogrolling, een programma om je links mee te managen en de opvolger van de Loglijst, is de beslissing gevallen: "Say GoodBye to Blogrolling and Hello to CasaRolling!"

Hoho, kom me niet aan dat ik niet gewaarschuwd heb. In het kader van de geschiedenis compleet maken zoek ik naar oude posts van mijn hand over de Loglijst en stuit daarbij op Verjaardagen. In de laatste zin van deze post staat de vraag hoe groot de kans is dat de Loglijst het vandaag nog gaat doen.

Vandaag in die context is 26 januari 2003, de dag waarop Verjaardagen is geschreven. Maar dat is toevallig! Zes jaar later, op 26 januari 2009, verdwijnt de Blogrolling code uit de CasaLog template. Buiten dat gaat deze post ook over de kans dat twee mensen uit een bepaalde groep op dezelfde dag jarig zijn, bizar.

Is CasaSpider soms de nieuwe Uri Geller?

Op de betreffende datum 26 januari 2003 werkte ik bij SQL Integrator op Curacao. Het bedrijf telde toen ongeveer 30 medewerkers. Op 26 januari waren er daarvan niet minder dan drie tegelijk jarig: Richel Albertoe, Krijn Mostert en Andrew Solomon. Mannen, bij deze alsnog gefeliciteerd.

Wederom bewijst de formule zijn gelijk: p(i)=365! / (365^i * (365-i)!)
Iets heel anders, waar komen pluisjes in de navel eigenlijk vandaan?

Posted by CasaSpider at 1:00 PM | Permalink | Comments (12)

Week vijf van het jaar 2009 is Diana-week. Wie weet waarom mag het zeggen, familieleden en andere bekenden beschikken niet over extra kennis. Wellicht een beetje klef maar deze week loopt men dus een grotere kans op verhalen met Diana (2) in de hoofdrol. Dat is niet zo moeilijk want de leukste verzint ze zelf.

Een fascinerend onderdeel in de transitie van baby (0-1) via dreumes (1-2) naar peuter (2-4) is het aanleren van bepaald gedrag, bijvoorbeeld het ontwikkelen van gevoel voor humor en manipulatie. Als Diana in bed ligt wil ze er soms uit, dat is logisch. Ze trekt een heel arsenaal van argumenten uit de kast. Via de babyfoon worden we bestookt met:

• Ik heb honger!
• Ik heb pijn in mijn oog!
• Ik wil melk!
• Ik wil naar beneden!
• Ik wil verhaaltje vertellen!
• Ik wil mijn roze hondje!

Enzovoorts. Zondagavond is het wederom zover. Aangezien de babyfoon op volle geluidssterkte staat is het nagenoeg onmogelijk om naar De Reunie te kijken met daarin een vrachtwagenchauffeur die de ramp met de Estonia in 1994 overleefde. Een collega met wie hij de hut deelde zat op dat moment in de bar en is omgekomen. Het lot bepaalde dat de vrachtwagenchauffeur later getrouwd is met de zus van de omgekomen collega.

Ik loop naar boven waar Diana al rechtop in haar bed staat. "Papa, ik wil melk!" "Ja, die krijg je zo. Ga eerst maar liggen." Diana geeft het niet snel op en put uit haar verzameling smoezen. Ik wil terug naar De Reunie en pak haar vast om haar neer te leggen.

"Papa ik wil iets zeggen", roept ze in een laatste wanhoopspoging. Als ze ligt vraag ik: "Okay meisje, wat wil je dan zeggen?"

"Ik wil zeggen dat ik eruit wil", zegt ze met een zielig stemmetje. Bijna ga ik overstag. Maar ja, we weten allemaal hoe dat tegenwoordig gaat met bijna.

Posted by CasaSpider at 1:00 PM | Permalink | Comments (10)

Sinds enige tijd geeft de laptop van Luchiano (11) een Blue Screen of Death, meteen na het opstarten. Ik had het al een keer opgelost door terug te gaan naar de laatste goede configuratie met direkt daarna een installatie van alle Windows updates inclusief Service Pack 3. Na een paar uur werk kwam het Blue Screen of Death echter even vrolijk weer terug.

Interessante shizzle. Diana (2) staat op een kruk in Luchiano's kamer naar buiten te kijken. Ze is druk aan het vertellen over Dora en haar aapje Boots waar ze boos op is omdat die in het vliegtuig op haar plaats wil zitten. En dat hij het stenen huis steeds kapot maakt, een element uit het verhaal van de drie biggetjes. Het stenen huis spreekt zij uit als "tenen huis". Liggend op Luchiano's bed corrigeer ik haar: "Neen Diana, het is stenen huis, sss-sss-sss stenen."

Diana kletst lekker door over Boots en Dora en in plaats van "tenen huis" zegt ze "sss-sss-sss stenen". Of dat nu de bedoeling is? Dan wil ze van de kruk af. Ze duikt meteen op de computer. "Niet doen!", roep ik, "niet aan de computer komen!" "Wat doe je op de computer?", wil ze weten. "Ik ben Service Pack 3 aan het de-installeren", antwoord ik. "Okay", zegt ze kalm en gaat wat anders doen.

Een van de raarste uitdrukkingen is toch wel de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet. Via de mail kwam het volgende Engelstalige grapje binnen: A camel and an elephant met, and the elephant asked: "Why do you have your tits on your back?" The camel responded: "What a silly question from someone who has a dick on his face!"

Daar heeft Diana geen last van. Zij vindt het leuk om rond te lopen met een blinddoek. Waarom? Dat is echt een silly question!

Posted by CasaSpider at 1:18 PM | Permalink | Comments (8)

Situatie: Het keukentje annex de koffiecorner bij Brabant Water. CasaSpider komt binnen en ziet collega Kathleen druk in de weer om aanrecht en vloer droog te maken.

CasaSpider: "Hoi. Aan het schoonmaken?"
Kathleen: "Hoi. Ja, ik heb een lekkage in mijn kamer."
CasaSpider: "Is dit jouw kamer?"
Kathleen: "Neen, maar ik wilde de emmer leegmaken in de gootsteen en dat ging mis. Ik kan niet richten."
CasaSpider: "Dat is de reden waarom alleen mannen staande kunnen plassen."
Kathleen: "Hihi. Ja, wij kunnen niet richten."

Doek.

Posted by CasaSpider at 1:00 PM | Permalink | Comments (12)

Uiteraard zitten we op dinsdag 20 januari 2009 vanaf 17:30 voor de buis. Amerika en de wereld voelen dat er iets bijzonders te gebeuren staat, dat er geschiedenis wordt geschreven: de inauguratie van Barack Obama als de 44e president van de Verenigde Staten. Er lopen twee miljoen mensen in de buurt van het Witte Huis in Washington DC. Ondanks de snijdende kou wil niemand dit moment missen.

Bij het afleggen van de eed is er even een hapering maar Obama is voldoende gelouterd om zich daardoor niet uit het veld te laten slaan. Dan begint hij aan zijn speech, een speech met oog voor de bedreigingen en problemen maar ook gericht op de toekomst, the Remaking of America. Het zijn geen verrassende woorden maar de behoefte eraan is enorm. Amerika is duidelijk klaar voor verandering, okay even afwachten hoe dat de dagen erna in de praktijk uitpakt.

Waar let kniesoor CasaSpider op tijdens de speech? Op de talrijke spelfouten in de ondertiteling. Hoe doen ze dat eigenlijk, is de tekst van de speech vantevoren bekend? Of zendt men met een kleine vertraging uit? Immers, soms staat de ondertitel er al voordat Obama de betreffende zin heeft uitgesproken.

Op 20 januari is mijn zus Margriet jarig. Nu maar hopen dat zij er begrip voor heeft dat haar verjaardag enigszins is overschaduwd door het feestje van Obama. Margriet, desondanks van harte gefeliciteerd!

Bij ingewikkeld lijkende problemen is het de kunst deze terug te brengen tot de essentie. Dat klinkt gemakkelijker dan het lijkt maar is zeer effectief. Helemaal voor een president van de Verenigde Staten. Bij de Wiskundemeisjes kwam ik een aansprekend en daardoor leuk probleem tegen: Hoe groot is de kans dat twee inwoners van Amsterdam precies hetzelfde aantal haren op hun hoofd hebben?

Het aantal haren is gerelateerd aan de haarkleur. Zo hebben roodharigen ongeveer 90.000 haren en blondines (v/m) 150.000. Het aantal inwoners van Amsterdam bedraagt circa 750.000. Nou, hoe groot is de kans dat minstens twee Amsterdammers hetzelfde aantal haren op hun hoofd hebben?

Die kans is 100%.

De Wiskundemeisjes leggen dit uit aan de hand van het Ladenprincipe of in het Engels het Pigeonhole principle (Wikipedia). Als je een kast hebt met daarin tien laden en je verdeelt elf balletjes over deze tien laden, ongeacht hoe, dan is het 100% zeker dat in minstens één lade meer dan één balletje zit. Ja, dat klinkt wel enorm simpel en logisch.

Datzelfde Ladenprincipe is ook toepasbaar op de Amsterdamse haren. Het minimum aantal haren dat iemand bezit is 0 en laten we het maximum gemakshalve stellen op 200.000. De mogelijke aantallen haren zijn de laden in de kast en de inwoners van Amsterdam de balletjes. Omdat er meer inwoners zijn dan mogelijke aantallen haren, zijn er minstens twee inwoners met precies evenveel haren op hun hoofd. (Bron)

Nu maar hopen dat Barack Obama kwesties als Irak en de Kredietcrisis op een of andere wijze ook terug kan brengen tot iets simpels als het Ladenprincipe.

Posted by CasaSpider at 6:55 AM | Permalink | Comments (14)

Wij eten tamelijk vaak typisch Hollandse gerechten. Neem bijvoorbeeld zuurkool met worst. Of andijviestampot met worst. Laatst was de boerenkool in de reclame, die hadden we nog nooit gegeten. Het was een plastic zak met gewassen en gesneden boerenkool.

"Hoe moet dat erin?", vroeg Lucy. "Net als met die andijvie?"
"Ja, doe maar", antwoordde ik. "Volgens mij kan dat er ook wel rauw in, het wordt vanzelf gaar door de hitte van de puree."
Na een minuut of tien: "Nou, het eten is klaar maar die boerenkool is nog steeds keihard."

Ik schepte een bord vol en at het met smaak op. Wel had ik er extra veel mosterd op gesmeerd om de toch ietwat prikkende boerenkool te camoufleren. Luchiano (11) zat met lange tanden achter zijn bord. Maar ja, dat is een gebruikelijk tafereel want thuis lust hij bijna niets. Het is gewoon genant hoe hij bij McDonalds een Happy Meal naar binnen schrokt onderwijl uitroepend: "Hier is het eten tenminste lekker!"

Bij opvoeding hoort een bepaalde mate van streng zijn. Dat gecombineerd met een vleugje sadisme dat in iedereen (toch?) zit liet ik Luchiano zijn hele bord leeg eten. Inmiddels lag ik al op de bank en zat hij in zijn eentje aan tafel. Jammerend: "Het is net of er levende krabjes over mijn tong lopen."

Na afloop van de lijdensweg ging hij achter de computer zitten. "Zoek eerst maar eens op hoe je boerenkool bereidt", zei ik. Dat was snel gevonden, hier het essentiele onderdeel van de boerenkoolbereiding:

"Doe een laagje water in een grote pan (ongeveer 3cm). Voeg de gesneden aardappels toe en twee theelepels zout. Leg de boerenkool erbovenop. Breng het water aan de kook (met de deksel op de pan) en kook het geheel in 25 tot 30 minuten gaar." (Bron)

Aha, weten we dat ook weer voor de volgende keer.

Posted by CasaSpider at 6:28 AM | Permalink | Comments (15)

Dit is geen vrolijk lied, maar dat zijn vaak de mooiste. Ach, emotie is een chemisch proces en niet meer dan een afbeelding in het hoofd zelf gecreëerd van een feitelijke situatie. Alhoewel, we zijn allemaal mensen (m/v) en maken derhalve vaak dezelfde dingen mee.

Salvame van Rebelde (RBD) met hier de lyrics voor degenen die mee willen zingen. Zet hem maar flink hard.

Aha, niet iedere lezer van het CasaLog verstaat Spaans:

De engelachtige zangeres heeft een mooie, platte buik. Tenminste dat is het eerste dat mij aan haar opvalt. Gek eigenlijk, want vleugels ziet men bij mensen veel minder.

Posted by CasaSpider at 12:00 PM | Permalink | Comments (8)

Diana (2) glijdt een nieuwe fase in. Ongeveer een half jaar geleden begon ze af en toe te vragen haar behoefte op het potje te mogen doen. Het bleek meer een interessant nieuwtje dan een eerste aanzet tot zindelijkheid.

Vanaf vrijdag is ze er ineens een stuk serieuzer mee bezig. Zaterdagochtend moest ik haar meteen na het wakker worden snel op de pot zetten en even later brachten we de buit samen naar het toilet waar we hem doorspoelden.

Nadien smeerde ik een boterham voor haar. Zowel Diana als Luchiano (11) zijn dol op hazelnootpasta. Laatst zag ik in de schappen van de C1000 echter een pak chocoladevlokken staan, het favoriete broodbeleg in mijn jeugdjaren. Neen, de kazen werden gesmolten tijdens de 80-jarige oorlog om precies te zijn bij het beleg van Woerden. Dat was nog daarvoor.

De boterham met chocoladevlokken sneed ik keurig in 16 even grote partjes, okay aan sommige zat een korst hetgeen het eten door kleine kinderen bemoeilijkt. Eén stukje spieste ik aan de vork en zette het bordje bij Diana neer. Zelf checkte ik het internet, ook dat moet gebeuren.

Nu is Diana tamelijk lui en het verbaasde mij eigenlijk dat ze de hele tijd bij het bordje met de boterham in de weer was. Hebben we na het op een potje plassen te maken met een volgende doorbraak, namelijk beter zelfstandig eten?

Na tien minuten nam ik eens een kijkje. Op het bord lagen nog 15 even grote partjes brood. Wel waren alle chocoladevlokken er nauwgezet en vakkundig van afgegeten.

Posted by CasaSpider at 6:15 PM | Permalink | Comments (15)

Een samenvatting tot dusverre. Lucy's nicht Sugey woont in Santo Domingo en wil in juli 2008 naar ons in Nederland op vakantie. Dominicanen zijn visumplichtig en een Visum Kort Verblijf krijgt men niet zomaar. In de eerste aflevering leest men over de procedure bij de Nederlandse Ambassade in Santo Domingo. De tweede post is een terugblik naar begin 2006 toen Sugey met enige moeite een visum kreeg voor Curacao om Lucy bij te staan bij de bevalling van Diana (2). Dit is dankzij een invoelende medewerkster van de Ambassade gelukt. Het feit dat Sugey keurig op tijd is teruggekeerd naar Santo Domingo achten wij een sterk punt om het visum voor een vakantie in Nederland te honoreren. In deel drie van deze soap wordt het visum door de Nederlandse Ambassade in Santo Domingo afgewezen en mogen wij in beroep bij de IND in Nederland. In de vierde post stuur ik eind augustus 2008 een vragenlijst van 16 pagina's naar de IND op met diverse andere formulieren. Begin oktober wordt het beroep door de IND afgewezen. De in onze ogen positieve historie van Sugey wordt negatief uitgelegd: "Betrokkene heeft de verzorging en opvoeding van haar kinderen eerder voor een langere periode aan derden overgelaten." We mogen in beroep bij de Vreemdelingenkamer van de rechtbank te 's-Gravenhage. Naar de rechter om iemand op vakantie te laten komen. Het is inmiddels november 2008 en in de vijfde post wordt beschreven hoe formulieren, bezwaarschriften en machtigingen de beroepszaak bij de rechtbank voorbereiden.

Is CasaSpider een spookrijder?

Sugey heeft mij voor de tweede maal gemachtigd haar te vertegenwoordigen. In de vorige episode heb ik de machtiging naar de rechtbank gestuurd en kennelijk is deze goed bevonden want op woensdag 12 november 2008 ligt er post op de deurmat. Het is een brief van de rechtbank met een accept-giro voor de griffiekosten. We mogen 145 euro neertellen. In totaal bedragen de kosten voor Sugey's vakantie inmiddels een kleine 500 euro, een bedrag waarvan men all-inclusive naar Turkije kan. Maar het betreft hier een arm iemand, dus dan is dat wel weer logisch. Op vrijdag 21 november 2008 maak ik het gevraagde bedrag over.

Op zaterdag 6 december 2008 ontvangen wij kopieën van alle stukken en tevens de mededeling dat op grond van artikel 8:33, derde lid, van de Algemene wet bestuursrecht de voorzieningsrechter het verzoek buiten zitting af kan doen. Dat choqueert (jaja) mij enigszins. Immers, bij de IND zijn we al administratief afgescheept maar een rechter moet de verdachte, ook al hebben we in het geheel niets misdaan, toch in het gezicht kijken. Pessimistisch zeg ik tegen Lucy: "Dan weet ik het al, binnenkort krijgen we een brief dat het beroep is afgewezen."

Het nieuwe jaar begint goed met post van de rechtbank op vrijdag 2 januari 2009. We staan op het punt om naar Breda te gaan en vluchtig blader ik door het verweerschrift geschreven door mr. X.J. Polak op zoek naar de uitslag: "Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep."

Bij het grondig doorlezen van het verweerschrift verbaas ik mij over de argumentatie van mr. Polak. Of liever gezegd het volkomen gebrek aan argumentatie. Keurig gaat zij op ieder argument van mij in en verwerpt dit vervolgens doodleuk met telkens dezelfde zin, namelijk dat niet is gebleken van een wezenlijke sociale en economische binding met het land van herkomst. Dit is het juridische argument om het verweer af te wijzen en wordt blindelings gebruikt zonder daadwerkelijk op mijn verweer in te gaan. Ja, zo kan ik het ook! Een voorbeeld, punt 3.4 uit het verweerschrift:

3.4. Namens eiseres is aangevoerd dat referente slechts één keer in zeven jaar iemand heeft uitgenodigd uit de Dominicaanse Republiek, en dat eiseres bovendien een positieve historie heeft ten aanzien van het terugkeren naar eigen land. Voorts wordt er gewezen op de e-mailcorrespondentie met betrekking tot de verlening van het visum voor Curacao.

Verweerder handhaaft het standpunt dat, aangezien niet is gebleken van een wezenlijke sociale en economische binding met het land van herkomst waardoor tijdige terugkeer naar het land van herkomst redelijkerwijs gewaarborgd is te achten, er wordt getwijfeld aan het uiteindelijke reisdoel, en daarmee samenhangend, aan de uiteindelijke verblijfsduur. Derhalve bestaan tegeen de afgifte van een visum voor kort verblijf aan eiseres in het belang van de openbare orde bezwaren. De omstandigheid dat eiseres eerder een visum voor Curacao is verleend en zij conform het visum weer is vertrokken, maakt voornoemd oordeel niet anders.

Lust u nog peultjes? Ook mijn andere motiveringen zijn op soortgelijke wijze overruled. Dit brengt mij op een ander thema samenhangend met zelfreflectie. Het is nu eenmaal menselijk, en niets menselijks is CasaSpider vreemd, dat men geneigd is (extreem) veel begrip te hebben voor de eigen situatie. Vergelijk het met de bestuurder van een auto die over de radio hoort dat er een spookrijder is gesignaleerd. "Wat, één spookrijder? Ik zie er tientallen!"

Het is zaak dienaangaande de vinger aan de pols te houden en ontvankelijk te zijn voor meningen die niet direkt in ons straatje passen. Ik doe mijn best en verneem ze graag.

Innerlijk kookte ik door de administratieve afwijzing. Wij zijn toch geen criminelen? Toch duurde het tot vrijdag 16 januari 2009 alvorens ik de gelegenheid en de energie had om mevrouw mr. Polak eens te bellen voor een toelichting. Zij was ietwat van haar stuk gebracht door mijn telefoontje, althans die indruk had ik.

Toen bleek dat ik, CasaSpider, een vergissing heb gemaakt. Gelukkig wel een vergissing in mijn voordeel. De ontvangen stukken waren slechts het verweerschrift van de verweerder zijnde de Minister van Buitenlandse Zaken te 's-Gravenhage. "Dus er is nog helemaal geen uitspraak?", vroeg ik aan mr. Polak. "Neen, die komt binnenkort", antwoordde zij. "Dan ga ik nu de rechtbank bellen", zei ik.

Vijf minuten later had ik de rechtbank aan de lijn, mijn complimenten overigens voor de bereikbaarheid van al deze instanties op vrijdagmiddag. "O wat goed dat u belt", zei de mevrouw van de rechtbank. "Want wij wilden u bellen om een afspraak te maken voor de zitting. Maar nu ik u aan de telefoon heb kunnen we dat meteen doen." We zitten duidelijk in een stroomversnelling.

Op donderdag 26 februari 2009 om 1200 uur bevindt CasaSpider zich in de rechtbank te 's-Hertogenbosch om Sugey te vertegenwoordigen. Ongeacht de uitslag doet dit mij al veel deugd.

(Wordt vervolgd)

Alle posts over de aanvraag van een Visum Kort Verblijf voor Sugey zijn gebundeld in de categorie Visum Sugey 2008.

Posted by CasaSpider at 12:00 PM | Permalink | Comments (14)

Politiek bedrijven wordt steeds gekker met kamervragen over de echte publieksuitslag van het Beste TV-moment van 2008. Fokke en Sukke parodieerden spits door minister Plasterk op het matje te roepen: Wie is de Mol?!?. Ik tip op Vivienne met Anniek als een goede tweede.

Diana (2) moest donderdagochtend naar het consultatiebureau voor twee vaccinaties. Bij het naderen van het gebouw waar de stichting Thebe is gehuisvest vroeg ik mij af wanneer ze de koppeling tussen locatie en de pijnlijke injecties gaat leggen.

Doodgemoedereerd wandelde ze echter naar binnen en ging meteen aan een tafeltje zitten spelen. Pas binnen bij de dokter zei ze ineens: "Ik wil geen prik!"

Anno 2009 rijden treinen niet meer als er een paar bladeren op de rails liggen, krijgen de ambtenaren van BuZa ijsvrij bij min twee, staat Feyenoord twaalfde zonder trainer en storten vliegtuigen neer door binnenvliegende ganzen.

Gelukkig is daar een lichtpuntje in de persoon van piloot Chesley B. Sully Sullenberger III, de man die bij de noodlanding van de crashende Airbus van vlucht 1549 wijselijk niet voor Manhatten koos maar de rivier de Hudson indook. Ik ben geneigd te zeggen: "Geen kunst aan met een naam als Chesley B. Sully Sullenberger III".

Maar dat is een beetje flauw. Immers 150 passagiers en 5 bemanningsleden danken hun leven aan het kordate optreden van de piloot die als een echte Karel Doorman het vliegtuig als laatste verliet: Geschikt.

Posted by CasaSpider at 1:00 PM | Permalink | Comments (5)

Vroeger was ik best goed in scheikunde. Ga maar na, een tien op mijn eindrapport van 4 Gymnasium en in bezit van Doos 6 met kaliumpermanganaat (KMnO4). Inmiddels ben ik gedetacheerd bij Brabant H²O, uhm Brabant Water. Oud-collega Aris Verburgh vroeg ooit aan mij wat dan HO²I was. Hooi. Water... een van de meest fascinerende stoffen op aarde. Zo simpel en toch zo complex, bijzonder en ondoorgrondelijk. Water heeft wel iets weg van een vrouw.

We kunnen niet zonder maar pas op, voor je het weet verzuipen ze je! Even serieus en terug naar de vreemde eigenschappen van water. Water is de enige stof die bij (omstreeks) 4 graden Celsius zijn hoogste dichtheid bezit. Als water van vier graden afkoelt naar nul dan zet het uit. Velen staan hier niet bij stil maar het is toevallig wel de essentie van het leven op aarde.

Immers, als ijs zwaarder was (hetgeen natuurkundig gezien eigenlijk logisch is) dan water tussen de 0 en 4 graden zou het onmiddellijk naar de bodem zinken. In een dergelijke kosmos bevriezen meren van onder naar boven waardoor er geen leven meer mogelijk is. Ook een Elfstedentocht schaatst een stuk moeilijker met het ijs op de bodem. Fascinerende shizzle. Bovengenoemd verschijnsel noemt men ook wel de dichtheids-anomalie van water. Zeg dus nooit meer gewoon water tegen deze anomalie.

Wis- en natuurkundigen zijn, laten we eerlijk wezen, vaak grote nerds. Van hun vakgebied weten ze heel veel maar het overbrengen van die kennis op leken is niet hun sterkste punt. Een uitzondering is Ruud van Dijk die begin 80'er jaren een studentenhuis met mij deelde. Ooit legde hij me de Quantummechanica in begrijpelijke termen uit. "Kijk CasaSpider, op deze tafel staat een asbak. Tenminste dat zeggen gewone mensen. In termen van de Quantummechanica zeggen we niet dat die asbak daar precies staat. Neen, wij zeggen, er is een bepaalde kans dat op dit moment die asbak daar staat."

Volkomen helder. Het mysterie van de dichtheids-anomalie van water is tot op heden nooit helemaal verklaard. Men tracht dit te doen met een geweldig fenomeen: De Tweede Buurman Molecuul. Een citaat:

"(...) maar in lage dichtheidsijs is de zogenaamde tweede buurman molecuul relatief verder weg van de centrale molecuul. Terwijl in sommige andere vormen van hoge dichtheidsijs het zuurstofatoom van de tweede watermolecuul als het ware 'gebogen' wordt en daardoor dichter bij de centrale watermolecuul ligt. Hierdoor bereikt het ijs dus een grotere dichtheid."

Mensen die dit niet snappen hoeven niet te wanhopen. Duidelijk is dat de grote(re) dichtheid van water bij vier graden Celsius verband houdt met de moleculaire structuur. Tot slot een controlevraag, of men überhaupt wel iets opsteekt van wat er op het CasaLog wordt verkondigd: Wat is de temperatuur van het water op de bodem van een meer waar ijs op ligt?

Voor de werkelijk geïnteresseerden: lees Toverwater uit Noorderlicht Nieuws.

Posted by CasaSpider at 6:40 AM | Permalink | Comments (25)

Zondag 11 januari 2009 is de dag dat Sam van Deuren, zoon van mijn zus Pascale en zwager Luc en de broer van Tom (3), is gedoopt. Het gebeurde tijdens de mis van half tien in de Sint Servatiuskerk te Borkel, gemeente Valkenswaard. Om iets over zevenen zitten Luchiano (11) en ik in de auto, hij knapt nog een uiltje op de achterbank. Bij CasasPa en Truus in Dommelen ontmoeten we behalve hen ook het gezin van zus Monica en de speciaal uit Portugal overgekomen zus Margriet en haar man Wiro. Rara, hoeveel zussen heeft CasaSpider?

De volgende etappe is het huis van Pascale en Luc in Borkel. Van daaruit loopt bijna iedereen naar de kerk die op pak hem beet 300 meter afstand aan dezelfde Dorpsstraat ligt. Bijna iedereen want Luchiano en CasaSpider zijn wel goed maar niet gek en pakken de auto. Margriet en neef Marnix gaan met ons mee, we hebben te maken met de iets slimmere loten van onze stamboom. Een kwestie van evolutie.

In minder dan dertig seconden arriveren we bij de kerk. Er is slechts een probleem en dat is dat de parkeerplaats vol is. Kennelijk beschikt Borkel over meer slimme mensen. "Jongens, bij het uitstappen allemaal mank lopen", roep ik naar de passagiers onderwijl de donkerzwarte Volkswagen Jetta behendig op de invalidenparkeerplaats neerzettend. Zelden hebben omstanders zulke vrolijke invaliden gezien.

Sedert de begrafenis van mijn moeder in april 2007 bezocht ik vaker een kerk dan gedurende de tien jaren ervoor. Als rationeel mens ben ik niet gelovig, alles bestaat uit quarks en that's it. Dat is enigszins in strijd met het positieve gevoel dat ik telkens aan een kerkbezoek overhoud. Misschien komt het door de jeugdjaren, de opvoeding of iets anders maar de sfeer in de kerk raakt mij nog altijd.

Dat geldt voor Latijnse liederen (ook al zijn die er deze keer niet bij) en dat geldt voor het gevoel van verbondenheid dat (onbewust?) gekweekt wordt. In de mis tijdens welke Sam wordt gedoopt zijn er communicantjes die oefenen voor hun Eerste Heilige Communie. Een van de thema's van de dienst is dat iedereen een naam heeft en dat die naam ook gekend moet worden. In een steeds anoniemere en individualistischere wereld is dat een lichtpuntje.

De pastoor, hoe wrang maar ik ken zijn naam niet, is al wat ouder. Dat is gebruikelijk bij pastoors, immers zij zijn steeds dunner gezaaid. Het is een sympathieke man die vertelt over hoe Jezus gedoopt is in de rivier de Jordaan, een doop die toevallig op die dag zondag 11 januari wordt gevierd.

"Wij hebben nu geen rivier bij de hand om Sam te dopen, maar ik herinner mij nog goed hoe ik 600 man in een rivier doopte in Indonesie. Ja, ieder afzonderlijk dus het duurde heel lang maar het was een onvergetelijke gebeurtenis die ik nooit zal vergeten." Aldus de pastoor met de woorden zoals ik ze kan reproduceren.

Dan is het zover. De familieleden worden bij de doopvont geroepen. Eerst moeten de ouders Pascale en Luc de doopbelofte afleggen, daarna is het de beurt aan de peetouders. Ik ben trots om als peetoom uitgekozen te zijn, samen met zus Margriet die peettante is. We lezen zoveel mogelijk gelijktijdig onze doopbelofte voor waarin we beloven dat Sam altijd bij ons te rade kan komen.

De rituelen van water over het hoofd en zout in de mond (pekelvlees bederft nooit!) vinden plaats. De oefenende communicantjes vergapen zich aan de baby, CasasPa spreekt enige woorden en steekt een kaars aan, er klinkt muziek en aan het eind van de plechtigheid applaus vanuit de volle kerk. Sam van Deuren is gedoopt.

Na de mis rijden wij en loopt de rest terug. Tijd voor kado's, enerzijds ter gelegenheid van de doop en anderzijds omdat Sam op 25 januari 1 jaar oud wordt. De rest van de middag drinken we wat, eten we wat, kletsen we wat en zien we Sven Kramer voor de derde achteropeenvolgende keer Europees Kampioen worden.

Dan stappen Luchiano, hier op de foto met Wiro, en ik in de auto en rijden via de McDonalds in Tilburg-Noord terug naar Rijen. Het was een mooie zondag, voorlopig de laatste met ijs en sneeuw. De dooi heeft ingezet.

Posted by CasaSpider at 6:59 AM | Permalink | Comments (8)

Giel Beelen is terug van vakantie en daar ben ik blij om. Ja, ook aan Giel erger ik mij regelmatig maar overall slaat de balans door in zijn voordeel. Geldt dat niet voor het hele leven, dat men zich aan bepaalde dingen (zeer) kan ergeren maar de balans desondanks positief blijft? Ik dacht het wel.

Een goede test om te zien of men iets of iemand nog leuk vindt is het een tijdje zonder doen, of met iets of Katja Schuurman iemand anders. Gedurende zijn vakantie werd Giel vervangen door Michiel Veenstra. In de grond geen onaardige vent maar zijn zogenaamd grappige telefoontjes naar nietsvermoedende hoteliers en andere slachtoffers in het buitenland waren dermate tenenkrommend, ja zelfs voor mij, dat ik van de weersomstuit overschakelde naar Radio-1.

Giel daarentegen had maandagochtend een mooie binnenkomer. Hij had zich zaterdagavond enorm geërgerd aan de uitverkiezing van het Beste TV-moment van 2008. Het publiek mocht de Top-3 samenstellen en een vakjury (ahum) koos daaruit de nummer één.

Het ontluisterende interview van Rutger van GeenStijl met Ella Vogelaar en de ontmaskering van Joran van der Sloot door Peter R. de Vries staken met kop en schouders uit boven de rest. De derde genomineerde was Paul de Leeuw die achterna werd gezeten door de verstandelijk gehandicapte Yta. Hartstikke leuke televisie maar qua belang geen vergelijking met de twee andere genomineerden.

"Volgens mij gaat Paul de Leeuw winnen", zei ik tegen Luchiano (11). "Want die is net als deze show van de VARA. Een schande, maar ik vrees dat ze het doen." En zo geschiedde bij monde van jury-voorzitster Anita Witzier. Misschien speelt mee dat GeenStijl druk bezig is een publieke omroep te starten, gewoon omdat het kan: PowNed.

Okay, het doet mij deugd dat VARA-coryfee Giel Beelen de uitspraak van Anita Witzier ook tenenkrommend genant vindt. Het is niet gebruikelijk en ook niet gemakkelijk om openlijk kritiek op de eigen organisatie c.q. werkgever te geven maar paradoxaal genoeg stijgt de VARA hierdoor weer een puntje bij mij.

Tot slot. Is de familie Rook verhuisd van Cedar Rapids naar Marion, Iowa? Dat leid ik af uit de bezoekersstatistieken van het CasaLog. Niets blijft geheim. Ja, of hun provider is verhuisd dat kan natuurlijk ook.

Posted by CasaSpider at 7:00 AM | Permalink | Comments (4)

De Shell Ferrari Sleutelhanger actie is nog niet afgelopen of er staat reeds een nieuwe collectie klaar in de Shell shops. Deze keer zijn het vijf James Bond auto's en het goede nieuws is dat ze slechts een euro kosten. Het betreft de volgende modellen:

• Aston Martin DBS uit Quantum of Solace, 2008
  
• BMW Roadster Z3 uit Goldeneye, 1995
  
• Lotus Esprit uit The Spy who Loved Me, 1977
  
• Aston Martin DB5 uit Goldfinger, 1964
  
• Sunbeam Alpine 5 uit Dr. No, 1962

Men hoeft slechts 25 liter brandstof te tanken om er een te mogen kopen en V-Power is niet eens vereist. Maar ik tank toch V-Power, dat hoort gewoon bij mij. Nadeel is dat men de tank in feite steeds slechts halfvol gooit. Verzamelen zit ons echter in het bloed, vrouwen zegeltjes bij Albert Heijn en mannen auto's en andere mannelijke dingen.

Mijn favoriet is de Aston Martin DBS. Logisch, want het is de modernste en krachtigste auto die erbij zit. In de zomermaanden maak ik echter met plezier een paar trips in de Sunbeam Alpine 5, wapperende manen. Alleen oppassen als men daarmee door de wasstraat rijdt.

De film Quantum of Solace heeft vernietigende kritieken gekregen. De enige echte James Bond is en blijft Sean Connery en niemand anders. Mijn favoriete Bond-girl is Barbara Bach en de tegenspeelster die me het meest is bijgebleven Grace Jones, de sensatie uit de 80-er jaren.

Onze prinses Diana (2) wil haar Nutrilon shaken, not stirred.
The name is Spider, Casa Spider.

Posted by CasaSpider at 6:23 AM | Permalink | Comments (11)

Alles went, behalve een... Ik moest even parkeren in Breda en gooide zonder na te denken een euro in de parkeermeter. Ik mocht er een uur voor parkeren en ervaarde dat als een meevaller. Op de radio was een reclame over een bedrijf dat telefoonnummers voor je opzoekt à 70 eurocent. Ik herinner me nog de tijd dat mensen schrokken van de 50 (gewone) centen per minuut om een sekslijn te bellen.

Bijna dagelijks worden we gestalked door de Postcodeloterij om extra loten te kopen. Ik word er zelfs een beetje misselijk van. Laatst belde een man tijdens het zaalvoetbaltoernooi van Luchiano (11) eind december waar ik nooit meer op teruggekomen ben. Of ik tijd voor hem had, want hij had een mooie aanbieding. "Dat is goed, maar u gaat mij toch niet proberen een extra lot aan te smeren?", vroeg ik. "Uhh... ja, maar het is een hele mooie aanbieding!" "Neen, bedankt."

Om nog maar te zwijgen van de misdadige aanbiedingen waarvoor men een SMS-je moet insturen en vervolgens aan een duur abonnement vastzit. Van de andere kant is het verbazingwekkend, ja zelfs beangstigend dat dergelijke markten kennelijk bestaansrecht hebben.

Door collega Stefan werd ik laatst gewezen op budson.com. Daar kan men voor weinig mooie apparaten als flatscreens en fototoestellen kopen. Budson (Hudson Budson) verkoopt zichzelf als een veilingsite, immers men kan een bestaand bod steeds met één cent verhogen door het inzetten van credits. Die credits kan men bij Hudson Budson kopen (heel moeilijk te vinden: 10 voor € 13) maar ook kan men direct bieden door een SMS te sturen voor € 1,50.

Natuurlijk is dit geen veiling. Immers, bij een veiling maakt men alleen kosten bij aankoop van het geveilde artikel. Zo niet bij Budson Kudson. Slechts één iemand gaat er uiteindelijk voor ongeveer 30 euro vandoor met het flatscreen. Hiermee is de zogenaamde veiling duidelijk een kansspel. Een spel waarbij logischerwijs Hudson Kudson Budson de grote winnaar is, immers 30 euro staat gelijk aan 3000 centen maal minimaal 1,30 per credit maakt 3900 euro.

CasaSpider is een groot voorstander van Verbied de Verboden, maar als er dan toch iets verboden moet worden... David Rietveld?

Posted by CasaSpider at 8:54 PM | Permalink | Comments (10)

Door de langgerekte vertikale ruit in de voordeur kijk ik om 06:10 uur 's ochtends naar buiten en zie dat de wereld wit is. Mijn auto is onherkenbaar maar dat kan ook komen omdat hij een stukje verderop staat. Het kost zeker tien minuten om een dik pak sneeuw te verwijderen.

Op de Zaaren rijd ik 10 km/h en test de remmen. "Rrrr-rrr-rrrr", de ABS heeft het er maar druk mee maar remmen ho maar. Ook het lampje van de ESP flikkert als een bezetene. Het belooft een spannende rit te worden naar 's-Hertogenbosch. In Rijen en op de weg naar Dongen is niet gestrooid waardoor ik niet harder dan 30 durf te rijden. Gelukkig zijn de A27 en A59 sneeuwvrij.

In Den Bosch ligt er volop sneeuw in de straat die naar parkeergarage Paleiskwartier leidt. Studenten van de HAS en andere scholen lopen zoals gebruikelijk zonder te kijken maar wel heel vrolijk over de straat. Daar doemt rechts de hoofdingang van de parkeergarage op en ik trap op de rem. "Rrrr-rrr-rrrr" doet de ABS en ik schuif de ingang voorbij. Spooky!

Rustig sla ik rechtsaf en rijd door, richting de tweede ingang van de parkeergarage. Deze wordt niet zo veelvuldig gebruikt. Hij loopt vrij steil naar beneden en er ligt sneeuw. Met de voet op de rem begin ik de afdaling. Het inmiddels vertrouwde "Rrrr-rrr-rrrr" klinkt wederom in mijn oren en ondanks hevig remmen glijd ik naar beneden. Gelukkig blijft de neus van de auto recht naar voren wijzen. Vlak voor de slagboom ligt geen sneeuw en is er grip. En dan zijn er nog mensen die beweren dat DBA een saaie baan is.

's Middags staat er een aktiviteit op het programma. Brabant Water heeft een Nieuwjaarsbijeenkomst in de Efteling. Een van de leuke dingen van Brabant Water is dat men externen praktisch net zo behandelt als het eigen personeel. Zo mochten wij hetzelfde mooie Kerstpakket samenstellen en zijn we allemaal uitgenodigd voor de Nieuwjaarsbijeenkomst.

De Winter Efteling ziet er prachtig uit, te beginnen met de uitgestrekte lege en met sneeuw bedekte parkeerplaats. Wij zijn de enige gasten en kunnen vlakbij de ingang parkeren. Binnen gaan de jassen uit en starten we met koffie en oliebollen. Stefan en Ben vinden het gewoon heerlijk.

Na ongeveer drie kwartier begint eindelijk het hoofdprogramma in de grote zaal. Guiljo van Nuland, direkteur Brabant Water, doet het openingswoord. Maar daar doe ik hem mee tekort. Het is een heuse conference, enigszins in de geest van Toon Hermans, en Guiljo houdt zich knap staande. Het geheel duurt een uur en is een vooruitblik op het jaar 2009.

Het gaat over nieuwe dochters, over strategisch beleid, over nu dingen goed doen om straks de goede dingen te kunnen doen en het belang voor Brabant Water om sterk te zijn. Immers, geen mens kan voorspellen wat de toekomst brengt maar wel kan men er nu voor zorgen dat men straks een sterke onderhandelingspositie heeft.

Een inspirerende conference waarbinnen een interactief spel met de ruim 600 aanwezige medewerkers wordt gespeeld. Bij het betreden van de zaal krijgen we allemaal een apparaatje, een zogenaamde TurningPoint, waarmee we diverse vragen dienen te beantwoorden over Brabant Water. Bijvoorbeeld wat de gemiddelde leeftijd van de medewerkers nu is. Gelukkig zit CasaSpider daar een heel eind onder!

De koek is hiermee niet op. Na het optreden van de direkteur verschijnen Richard de Hoop en Franck van der Heijden, twee muzikanten op het podium. Zanger Richard opent met "Let me entertain you" van Robbie Williams en gebruikt muziek in al zijn facetten als leidraad om een bedrijf beter te maken. Hij doet dat niet onverdienstelijk ook al is (vind ik) de hele motivation-business steeds meer van hetzelfde. Dat leidt tot een zekere scepsis terwijl de motivator het juist moet hebben van vertrouwen. Een heikele zaak.

Als de zaal in tweeën gesplitst elkaar in de finale "Reach out and touch" heeft toegezongen mogen de deuren open en kunnen we aan de borrel beginnen. Een borrel die uitstekend is georganiseerd, drank en hapjes zijn in overvloed aanwezig. Helaas moet ik er vrijwel direkt vandoor, men kan niet alles hebben.

Morgen maar eens zien wat 15 (!) graden vorst vannacht teweeg gaat brengen.

Posted by CasaSpider at 9:25 PM | Permalink | Comments (11)

We wilden iets kopen maar in Rijen zijn de winkels op zondag altijd dicht. De gemakkelijkste alternatieven liggen aan weerszijden van onze metropool met de grootste helicopterbasis van Europa, jawel: links Breda en rechts Tilburg. Snel even internet checken. Op zondag 4 januari kan men gezellig gaan winkelen in... Tilburg (centrum).

In Tilburg parkeren we altijd in parkeergarage Koningsplein. Er was een zee van ruimte, een gegeven dat in deze context enigszins verdacht is. We staken de weg over en zagen overal hekken voor de winkels. Dat maakte de situatie er alleen maar verdachter op. Ik negeerde de kwade blikken die me toegeworpen werden, gaf internet de schuld en even later waren we onderweg naar Breda.

Wat een gezellige drukte in Breda. Kennelijk betrekt niet iedereen zijn informatie van winkelparade.nl. We hebben het iets niet gekocht maar wel gevonden. Luchiano (11) zeurt al weken om een McDonalds maaltijd, tot ergernis van zijn moeder heeft hij daar ineens geen last van lange tanden. Diana (2) is door hem geïndoctrineerd om op de vraag "Waar wil jij naartoe?" direkt met "Naar McDonalds" te antwoorden.

We waren niet eerder boven geweest bij het filiaal in Breda. De kinderen schransten en ik kreeg de restanten toegeworpen. Vervolgens verdwenen ze naar de speelhoek. Diana was helemaal wild van de rode glijbaan in de vorm van een grote schoen. Bij het verlaten van het pand liep ik voorop met de wandelwagen en het duurde nog een hele tijd voordat zij samen met Lucy en Luchiano naar buiten kwam, huilend.

"Papa, ik wil op de glijbaan af... papa, ik wil niet naar huis", enzovoorts. Na wat afleidende manoeuvres wisten we zonder al te veel geschrei de auto te bereiken. Thuis keek ik meteen na of er nu inderdaad stond dat zondag 4 januari koopzondag was in Tilburg. De eerste site die ik aanklikte zei tot mijn onthutsing van niet en had het derhalve bij het goede eind. De volgende keer halen we onze informatie dus van koopzondagen.net.

Posted by CasaSpider at 6:44 AM | Permalink | Comments (4)

Ik zit in een vliegtuig. Of ik zie het eerst op de landingsbaan en klim er daarna in, dat is niet geheel duidelijk. Het is een groot vliegtuig dat eigenlijk meer op een soort van cruise-schip lijkt.

Ik loop de trap op naar het bovendek. Niet lang na het opstijgen begint het vliegtuig om zijn as te draaien. Dan zie ik gelijk Harry Potter in zijn beste film The prisoner of Azkaban van buitenaf hoe het vliegtuig ronddraait. Ik heb een glas cola in mijn handen met een temperatuur van 55 graden Celsius. Het is cola van het bovendek dat kennelijk in brand staat.

Ik ben kalm en rustig maar houd mijn oren dicht, op de keper beschouwd tamelijk zinloos, in afwachting van de crash.

Posted by CasaSpider at 11:13 AM | Permalink | Comments (9)

We zagen Harry Potter en de Orde van de Feniks (Wikipedia) uit 2007. Deze vijfde HP-film werkt toe naar het zwarte en donkere einde. Eindelijk is bekend wat De Profetie inhoudt: "de één kan niet leven als de ander bestaat". Dit slaat op Lord Voldemort, Heer van de Duisternis, en Harry Potter zelf. Ook daar geen vreedzame coëxistentie.

Het is een onderhoudende film met een ietwat mager (lees: kinderachtig) einde. Bij duivels kwaad denk ik niet direkt aan het naar elkaar wijzen met toverstokjes. Maar voordien heeft Harry heerlijk gezoend met een Aziatisch type. Als ik het goed heb begrepen wordt hij later door haar verraden. Nou ja, in ieder geval toch lekker gezoend zullen we maar zeggen.

Een opvallend en nieuw karakter in de film is de altijd in het roze geklede Dorothea Omber. Een dominante vrouw die al snel de macht op Zweinstein grijpt. De gangen worden volgespijkerd met tegels waarop verboden staan.

Zo ongeveer alles wat het leven aangenaam maakt staat erop. Geen muziek meer en alle verenigingen worden verboden. Als men Dorothea zo bezig ziet is het niet moeilijk in te zien dat verboden een negatieve flow zijn.

Het boek Harry Potter en de Orde van de Feniks dateert uit 2003. Tussen 2003 en 2009 lijkt het of er in Nederland ook een soort van Dorothea Omber rondwaart.

Immers steeds meer dingen worden verboden of staan op het punt dat te worden. Binnen roken mag niet meer, Sinterklaas krijgt ieder jaar hevigere aanvallen te verduren en als het aan sommigen ligt wordt met Oudjaar het vuurwerk door overheidsinstanties keurig volgens de regels afgestoken.

Ja zelfs vrijbuiter ReneSmurf is op de verbiedende toer. Na de Koningin en de commerciele omroep verbiedt de blauwgeverfde schilder uit Winschoten nu ook al nieuwjaarswensen op zijn blog. Ik word hier zo rebels van. Bij deze roept CasaSpider derhalve iedereen op: "Verbied de Verboden!"

Men zegt wel eens dat men milder wordt naarmate de jaren verstrijken. Maar of dit nu een uiting is van milder?

Posted by CasaSpider at 11:06 AM | Permalink | Comments (13)

Woensdag vertrek ik om half vier bij Brabant Water met als doel om op de terugweg het winkelcentrum in Tilburg Noord aan te doen. Daar hebben we ooit heerlijke spare-ribs gekocht en wat is er nu lekkerder op oudjaarsavond dan spare-ribs?

"Nou jongen", spreekt collega Ben mij wijs toe, "Vergeet het maar. Alle winkels zijn om vier uur dicht, geloof mij."
- "Maar met kerstmis waren ze in Rijen gewoon tot vijf uur open", sputter ik tegen.
"Kan zijn, maar nu is het oudjaar dan is iedereen vrij."
- "En wij dan?"
"Wij toevallig niet, maar mijn vrouw bijvoorbeeld is de hele dag vrij."
- "Ik ga het toch proberen."
"Probeer het maar en als het lukt mag je me bellen, haha."

Ja, die Ben is mij er eentje. De winkels in Tilburg Noord zijn (vanzelfsprekend) gewoon open en bij de slager ligt nog een hele bak met warme spare-ribs. "Pikant of gewoon?", vraagt het slagersmeisje. "Doe maar twee pikant en een gewoon". Na de slager ga ik pinnen en koop vervolgens doodleuk een fles Tequila. Ja Ben, ook de Gall&Gall is nog gewoon open. Net als alle winkels trouwens. Het is natuurlijk wel 2008 2009!

Thuis heeft Lucy zich uitgesloofd met het bereiden van een nieuwe stapel Sushi. Het blijkt een smakelijke combinatie: Sushi, Oliebollen, Spare-Ribs en Lucy in haar Rode Jurk. Smakelijke dingen schrijft men het best met hoofdletters.

Na het eten begint de oudjaarsavond. Lucy en Luchiano (11) zijn druk aan het gamen op de Wii terwijl de Bachata-Muziek, erg smakelijk vandaar, op hoog volume door de huiskamer klinkt. De artiest van de avond is Antony Santos, daar hebben we een belabberd opgenomen dubbel live-cd van. En toch heeft dat iets, iets tsja... wat zal ik zeggen... iets authentieks. Mijn favoriete song is Consejo de Padre (Advies van Vader). Deze YouTube-opname klinkt (nog) valser dan onze cd maar mits hard afgespeeld voel je het in je bloed, ik tenminste wel.

Tegen twaalven zetten we de televisie aan, de Top-2000 ofzo. We zien Child in Time, Bohemian Rhapsody en dan is het tijd om de kurken te laten knallen. We blijven kijken en luisteren naar Nederland 3 en horen niets van het vuurwerk en ook niet van de buren. Dat is op Curacao wel anders. Als Lee Towers aan de beurt is raakt Lucy in extase. Niet voor het eerst maar ach, Lee is ook een Rotterdammer. Het wordt nog een lange nacht.

Posted by CasaSpider at 4:48 PM | Permalink | Comments (9)