Foto's met een verhaal (5)
In de serie Foto's met een verhaal wordt elke keer een foto getoond waar op een of andere manier een verhaal achter zit. Dat is niet zo moeilijk, want dit geldt voor bijna iedere foto. Het idee is om foto's te gebruiken ouder dan vijf jaar. Alle posts over dit onderwerp zijn gebundeld in de category Foto's met een verhaal.
Datum: ??.01.1997
Locatie: Chitzen Itza, Yucatan (Mexico)
Personen: Argentijnse Maya
Bijzonder: CasaSpider is dit trapje afgerend
(Klik voor groter)
In januari 1997 zijn wij met zijn achten in Mexico op vakantie geweest. Om precies te zijn in Playa del Carmen dichtbij Cancun, de hoofdstad van Yucatan. Zeven vakantiegangers vertrokken vanaf Schiphol en deden nauwelijks langer over de reis dan CasaSpider die de route Curacao-Miami-Cancun aflegde.
Yucatan is de bakermat van de Maya-cultuur en men moet wel een bijzonder grote cultuurbarbaar zijn om daar niets van mee te pikken. Zo namen wij deel aan een excursie naar Chitzen Itza (Wikipedia), een complex met vele tempels en andere bezienswaardigheden. In het groepje voor ons liep zo'n bezienswaardigheid. Wij, tenminste de mannen, moesten ernaar blijven kijken. We konden er niets aan doen.
Henry Geerts beschikte over een camera met een forse telelens. Steeds weer zwenkte hij heen en weer op zoek naar de bezienswaardigheid. Zijn toenmalige vriendin Cynthia kwam maar eens bij ons staan en vroeg waar wij zoal naar keken. Met haar ogen volgde zij de loop van het tele-objectief en zag toen dit. "Nou ja! Hénry!", riep zij verontwaardigd uit.
Als laatste onderdeel van de excursie beklommen we El Castillo, de hoofdtempel van Chitzen Itza. Dat gaat via een zeer steile trap met 90 treden. Net toen wij naar boven klommen kwam het groepje met eerdergenoemde bezienswaardigheid naar beneden. Precies in het midden, bij de 45e tree ontmoetten wij elkaar. Ik trok de stoute schoenen aan ik bedoel zij kon toch geen kant op en begon een praatje.
Dit was voorbestemd dat kan gewoon niet anders, we voelden ons beiden een Maya op dat bijzondere moment. Zij kwam uit Argentinie, de bandoleonmuziek ontbrak maar wij waren de voorlopers van prinses Máxima en Willem Alexander. Even later boven op de tempel terwijl mijn Maya verder afdaalde schoot Henry de foto bij dit verhaal.
Maya's, Maya's, hoe komt men zo ineens bij Maya's? Wel, het is Juni Filmmaand bij de Spiders en woensdagavond hebben Lucy en ik Apocalypto (imdb) gezien. Een indrukwekkende film met prachtige beelden en een heroisch verhaal. De Maya's worden in deze film als sadistische monsters afgeschilderd en dat is een te eenzijdige voorstelling van zaken. Immers, zij waren ook zeer kundig op het gebied van astronomie.
Een voorbeeld daarvan is El Castillo te Chitzen Itza waarvan de openingen bovenaan zo zijn geconstrueerd dat precies op de eerste dag van de lente en de eerste dag van de herfst het zonlicht er zodanig doorheen komt dat een schaduw in de vorm van een slang over de treden van de tempel naar beneden lijkt te kruipen.
Hoe dan ook is Apocalypto de moeite meer dan waard. We begonnen om negen uur met kijken maar Diana (1) stoorde regelmatig. De aftiteling zagen we derhalve pas na twaalven. Een recensie is niet nodig want deze (mirror) verwoordt mijn gedachten voor 99%. Lucy geeft Apocalypto een 8 en ik 7.5 uit 10.
"No one can outrun their destiny". Na tien jaar voel ik mij weer een Maya.