CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Vroeg in de ochtend van dinsdag 20 juni 2006 was Sugey druk in de weer met ramen lappen. Haar koffers, tassen en andere spullen waren allemaal ingepakt. De auto zat bomvol, er was geen plaats voor Lucy en Diana. Echt handig is een uitstapje naar het vliegveld ook niet voor een baby, daarom bleven zij thuis.

Om kwart over tien namen Lucy en Sugey in de keuken kort afscheid van elkaar. Daarna gingen we op pad, uiteraard met Luchiano (8). In de auto moest Sugey al snel huilen, ik probeerde haar te troosten.

Bij Hato International Airport aangekomen bleek mijn vrees voor een lange rij Dominicanen bij de Aeropostal incheck-balie ongegrond. We waren de enigen. De dingen zijn wel veranderd. We moesten eerst langs een grote tafel met security-officers. Alle spullen moesten op de tafel, als eerste de stereo-set die Sugey van ons heeft gekregen.

Thuis had ze er zorgvuldig een papier met haar naam en adresgegevens opgeplakt. De security-officer pakte een mes en sneed de doos over de naad open, dwars door het adres-etiket. Ik keek de man aan om te zien met wat voor soort lomperik we hier te maken hadden. Gelukkig greep zijn collega in en trok het etiket voorzichtig los. Na onderzoek van de doos kon het etiket er weer praktisch ongeschonden op.

"Die doos moet wel gesealed worden, zo accepteren ze hem niet", zei een van de security-mensen. Vlakbij de MCB-Bank staat een seal-apparaat. Met de stereo-set liep ik erheen. De vrouw die het apparaat bedient zei dat het 15 Antilliaanse guldens kostte, ongeveer € 6,50.

Terwijl zij bezig was de doos grondig in te sealen kwam Luchiano aanlopen met de haardroger. Ook deze diende gesealed te worden. Inmiddels was ik gezellig met de dame aan het kletsen, in het Papiaments. Dat heeft wel geholpen om voor het tweede object een betere prijs te kunnen bedingen, namelijk 5 gulden.

In de tussentijd was Sugey nog steeds aan het inchecken. Met name het overgewicht, van de bagage wel te verstaan, was een probleem. Uiteindelijk kwamen we er met 126 gulden ofwel € 56 vanaf voor ongeveer 50 kilo extra.

We waren klaar en wilden wat gaan eten en drinken. Vreemd genoeg was hiertoe geen enkele mogelijkheid. Geen idee of dit te maken heeft met de opening van de nieuwe luchthaven die een van deze weken moet gaan plaatsvinden. Er was een standje waar empañada's verkocht werden. We kochten een empañada en een flesje cola.

Daar stonden we dan. Er waren namelijk ook geen stoelen. We besloten dat het beter was om Sugey alvast door de douane te laten gaan. In de wachtruimte zijn in ieder geval zitplaatsen beschikbaar. We naderden de grijze schuifdeur waar iedereen nog één keer zwaait.

Het was tijd om afscheid te nemen. Eerst door Luchiano, die wederom niet wilde kussen. Met een snelle beweging nam Sugey hem te pakken. Luchiano bezwoer me die foto niet te plaatsen, maar ik doe het toch. Het was mijn beurt en het was vreemd om afscheid van Sugey te nemen.

Gedurende de twee maanden dat zij intensief bij ons heeft gewoond heb ik mij geen moment aan haar geërgerd, integendeel. Het was bijzonder gezellig met Sugey erbij. Ze pakte haar handbagage, liep naar de grijze schuifdeur en keek nog één keer om.

Engeland en Zweden zijn met hun tweede helft bezig, maar vandaag boeit het voetbal me niet zo. Om 16:28 ging de telefoon. Het was Sugey, ze is goed aangekomen in Santo Domingo en ook nog eens met al haar spullen. Dat is goed nieuws. Als ze zometeen thuis is horen we de rest.

Het is stil in huis met vier in plaats van vijf mensen.

Posted by CasaSpider at 5:00 PM | Permalink | Comments (19)

Zondag vaderdag, de tiende dag van het wereldkampioenschap startte met Kroatie-Japan. Niet direct een A-wedstrijd qua interessantheid, maar ondanks de 0-0 eindstand was het leuk om naar te kijken.

Om twaalf uur ging iedereen er goed voor zitten. De tweede game van Brazilie stond op het programma, ditmaal tegen het verrassende Australie van Guus Hiddink. De Venezolaanse commentatoren deden er alles aan om ons te laten geloven dat Brazilie deze keer wel swingde. Naarmate de wedstrijd vorderde lukte dat steeds minder goed.

Australie beviel mij een stuk beter. Ze verdedigden gegroepeerd en kwamen er af en toe bijzonder gevaarlijk uit, vooral met invaller Marco Bresciano. De 2-0 voor Brazilie was geflatteerd, ook al had Kaka aan het eind de 3-0 nog op zijn schoen. Als Australie in zijn laatste poule-wedstrijd gelijkspeelt tegen Kroatie zit men praktisch in de achtste finales.

Nog moeizamer dan Brazilie komt Frankrijk op gang. Vanuit het gehele Franse volk daalde een storm van kritiek neer op de nationale selectie na de wanprestatie tegen Zwitserland. Iedereen bemoeide zich ermee, ook oud-internationals. Het roer moest om, zoveel was duidelijk.

Zondag om drie uur mochten de Haantjes aantreden tegen het stugge Zuid-Korea van Dick Advocaat. De eerste tien minuten waren veelbelovend. Als jonge honden stortten de Fransen zich in de duels, zij liepen zich de benen uit het lijf. Ook Zinadine Zidane deed zijn uiterste best om kwiek over te komen. De inspanningen resulteerden in de negende minuut in een doelpunt van Thierry Henry.

Hierna was het gedaan met het schouwspel. De wedstrijd werd oervervelend. Zuid-Korea is echt het allersaaiste team van deze WK. Is het misschien zo dat zoals een hond op zijn baas gaat lijken (of andersom), een voetbalteam dat op zijn trainer gaat doen?

Het kan ook een bewust gekozen tactiek zijn om de tegenstander in slaap te sussen. Hoe dan ook, tot ontzetting van alles dat Frans spreekt stond het in de 81e minuut of daaromtrent ineens 1-1. Het was tevens de eindstand.

Uitschakeling dreigt wederom voor Frankrijk.

Om tien voor vijf was Frankrijk-Zuid Korea afgelopen. Meteen daarna wilden wij naar het strand. Een strandbezoek dat om twee redenen bijzonder was. Aanstaande dinsdag keert Sugey terug naar Santo Domingo, voor haar was het het laatste Happy Hour van haar vakantie. Diana ging daarentegen juist voor het eerst naar Mambo Beach. En ook voor Lucy was het de eerste keer sinds de geboorte van Diana.

Een baby meenemen naar het strand vergt iets meer voorbereiding en vooral spullen. Eigenlijk valt het allemaal best mee. We parkeerden de Evenflow-Hummer naast drie strandbedjes. Diana lag vredig rond te kijken dan wel te slapen. De muziek stoorde haar absoluut niet.

De aankomende Miss Universe poseerde gewillig voor een paar foto's, veel keus had ze daarbij overigens niet. Op een strandbedje, samen met Lucy & Sugey en met de zee op de achtergrond. Ze heeft overigens nog niet gezwommen. Lucy en Sugey zagen er kleurig uit.

Ook toen wij om zes uur verhuisden naar het tweede Happy Hour op Wet&Wild gedroeg Diana zich voorbeeldig. Ik teken ervoor dat dat over pakweg 16 jaar nog steeds het geval is.

Last but not least de voetbalpoule. De Webloggers zijn de Top-10 binnengestormd en staan op een gedeelde 9e plaats. Binnen de poule blijft het ook spannend. Hier het eerste en hier het tweede rijtje.

Posted by CasaSpider at 7:15 AM | Permalink | Comments (17)

Lucy notabene op vaderdag tegen CasaSpider: "Man, ik had me toch een nachtmerrie vannacht. En het was niet eens over jou."
CasaSpider: "Wat? Ik word jaloers."
Sugey: "Tante, je lijkt op die vrouw van Married with Children."

Posted by CasaSpider at 9:55 AM | Permalink | Comments (11)

Zondagmorgen 08:45. Wij zitten klaar in onze net nieuw gekochte Nederlands Elftal shirts. Alleen Lucy heeft geen zin, zij zorgt voor Diana. Al na een paar minuten maakt Arjen Robben zijn eerste Schwalbe. Zijn vliegkunsten zijn tot in Venezuela doorgedrongen: "Dat zullen we nog wel vaker zien. Zo gauw iemand bij hem in de buurt komt gaat hij liggen."

Even later komt de Robben-machine echter op toeren. De 1-0 is een prachtig doelpunt, maar ook daarna is er maar één Nederlandse speler waar echt gevaar vanuit gaat: Arjen Robben.

Bij veel aanvallers is de koek na een minuut of 20 wel op. Ja, of de verdedigers hebben zich inmiddels op de schijnbewegingen ingesteld. Robben houdt zijn hoge nivo echter gedurende de hele wedstrijd vol. In de tweede helft switcht hij regelmatig naar de rechterkant en op het laatst zie ik hem zelfs rechts achterin meehelpen. Gelukkig is Dick Advocaat geen trainer meer, anders was Robben al lang gewisseld.

Diana is slechts tweemaal wakker geschrokken van mijn geschreeuw. Ik mag graag schelden op het volk waar wij tegen spelen en gebruik hiervoor bij voorkeur het nationale voedsel. Zo heten Italianen vuile spaghetti-eters. Eten ze in Servie-Montenegro eigenlijk elke dag goulash?

Jammer genoeg had Robin van Persie direct na de wedstrijd al kritiek op Robben. Teamkollege van Persie stänkerte: "Er macht auch Dinge, die nicht gut für die Mannschaft sind. Er kann nicht noch sechs Spiele alleine gewinnen." Wellicht dacht van Persie even dat hij de bondsoach is.

De wedstrijden Mexico-Iran (3-1) en Portugal-Angola (1-0) waren niet onaardig om te zien, maar we wachten nu weer even op het echte werk. Bij Iran waren de krachten na de eerste helft helemaal op en Angola had nog drie uren zo door kunnen voetballen zonder een reële mogelijkheid tot scoren. Bild was ook over Portugal negatief: "Figo, das war Portuqual".

Om tien voor vijf was het eindelijk gedaan met het voetbal. Sugey, Luchiano (8) en ik gingen naar Mambo Beach. Met een beetje geluk gaan Lucy en Diana volgende week voor het eerst mee. Net voor het tweede Happy Hour kwamen Rafa Zamora, de man uit Valencia, en Jeroen Koops bij ons zitten. Voordat we naar Wet&Wild verhuisden wilde Sugey haar voeten met water afspoelen.

Zij pakte het eerste blikje dat zij tegenkwam en liep richting de zee om het met water te vullen. In blinde paniek rende Rafa achter haar aan, Sugey had namelijk zijn nog halfvolle blikje te pakken. Na dit spannende avontuur poseerde Sugey in haar Holland-shirt bij mijn een Sea-Doo.

Tot slot zoals inmiddels traditie de rangen en standen met betrekking tot de Webloggers Poule. Hier het eerste en hier het tweede rijtje. In het Algemeen Klassement staan we 42e uit 1845 poules.

Posted by CasaSpider at 9:24 PM | Permalink | Comments (17)

Het was druk zondagmiddag op de stranden van Lion's Dive, Mambo en Kontiki. Niet verwonderlijk want de toegang was gratis, vanwege het Te land ter zee en in de lucht spektakel.

Om kwart voor een waren Luchiano (8) en ik present. Jack van Gelder was er niet, die keek in Rotterdam naar de vriendschappelijke wedstrijd tussen Nederland en Australie die in 1-1 eindigde. Wij waren er zo vroeg voor Roland Becht en Richard Visser die de tweede startpositie hadden met hun act.

Barbara, haar zus en Kyra zaten al paraat om de twee helden toe te juichen. Peter Cuppen was er met Arwin, Kees en Natascha heb ik gezien en even later ook Krijn. Kortom, het was gezellig druk.

Precies op het afgesproken tijdstip schoot het eerste vehikel van de schans af en deed dat in een uitstekende tijd. Het tweede team werd zoals gezegd gevormd door Roland en Richard met de AFSure, een samensmelting van hun bedrijven AFS en Sure Caribbean.

Volgens Richard was het zondag Opa en Omadag. Daarom had hij zich als oma verkleed terwijl Roland overtuigend de opa-rol voor zijn rekening nam. De speaker vond het voertuig er nogal sober uitzien waarop Richard zei dat het nu eenmaal een karig pensioentje was waar ze het mee moesten doen.

Halverwege de schans begaf de fragiele constructie het. Richard zwom nog naar de bel maar de kans op een goede tijd was verkeken. Met hulp van de in het water liggende duikers bereikten Roland en Richard die eerst nog zijn omapruik te pakken moest zien te krijgen de kant.

Wij bleven nog even en zagen hoe diverse groepen van het Vespucci College verwoede pogingen ondernamen de toptijd tot dusverre te verbeteren. Ondanks de vele vrouwelijke supporters lukte dit niet. Nu konden we echt naar huis.

Om iets na vieren reden Luchiano, Sugey en ik opnieuw naar Mambo waar het inmiddels bijzonder druk was geworden. De auto's stonden buiten het parkeerterrein op straat. Gelukkig waren er vlak voor de ingang een paar lege plekken ontstaan.

Tijdens het eerste Happy Hour werd omgeroepen dat Jong Oranje dankzij een 3-0 overwinning op Jong Oekraine Europees Kampioen geworden is. Voorwaar een prestatie en ik heb het nog voorspeld ook. Toen de zon onder dreigde te gaan wilde Sugey graag op de foto. De lichtval zorgt voor een bijzonder effect. Zoals gebruikelijk werd de avond afgesloten met Chinees van de Chinees en Pan Dushi van de befaamde Panaderia Marie Pampoen.

Lucy en Diana wachtten met smart op ons.

Posted by CasaSpider at 10:47 PM | Permalink | Comments (13)

Zaterdagmorgen was Luchiano (8) niet helemaal lekker. Hij voelde zich wiebelig. Na enig doorvragen geloofde ik hem en hoefde hij voor een keer niet naar karate. Om een uur of elf gingen we naar de bibliotheek en vreemd genoeg was ik daarna zelf een beetje wiebelig.

Het schijnt besmettelijk te zijn.

's Middags hadden Roland en Barbara een BBQ op het strand van Daaibooibaai georganiseerd. Wij gingen niet, Diana is met haar 29 dagen nog iets te jong voor een dergelijk wild gebeuren. Er komen vast nog meer BBQ's.

Tegen vijf uur vertrokken we richting Punda. Het was de bedoeling iets eerder te gaan, maar men weet hoe dat gaat met drie dames in huis. Helemaal als de kleinste op het laatste moment borstvoeding moet krijgen.

Bij Pleincafé Wilhelmina gedroeg Diana zich voorbeeldig en de andere dames trouwens ook. Het dominoën was spannend, Lucy won nipt. Tussendoor aten we biefstuk met patat en salade.

Toen Luchiano uitgegameboyd was gaf ik hem de camera. Hij was namelijk niet meer wiebelig. "Maak jij maar eens wat foto's", zei ik. Dat deed hij vervolgens op eigen houtje en zonder enige aanwijzing. Hier een overzicht van Luchiano's foto-shoot.

• Allereerst Sugey, CasaSpider met zijn UTS Chippie Land t-shirt en Lucy.
• Oeps! Van wie heeft de kleine Spider dit geleerd?
• Zoals gezegd gedroeg Diana zich als een echte prinses.
• Terecht richtte Luchiano zijn vizier regelmatig op de dominoënde Sugey.
• Het interieur van Pleincafé Wilhelmina waar over het algemeen alleen het personeel rondloopt. Immers, de gasten zitten buiten.
• En daar zijn we alweer bij de auto.

Een paar keer kwamen mensen Lucy feliciteren met de geboorte van Diana. Zij hadden haar iedere week met een dikke buik op het terras gezien en nu is Diana dus geboren. "Als vaste klanten van Pleincafé Wilhelmina", zeiden ze. In de loop der tijd leert men er veel mensen van gezicht kennen.

Via Robbie's Lottery reden we naar huis. Het spel Wega di Number is inmiddels geweest en wederom hebben we niets gewonnen. Het is niet eerlijk.

Posted by CasaSpider at 10:47 PM | Permalink | Comments (15)

1.

Zegt Luchiano (8) nog wel eens leuke dingen? Afgelopen maandag heeft hij de caissières van supermarkt Mangusa te Rio Canario laten lachen. Zoals gebruikelijk rekenden wij onze boodschappen af bij onze favoriete kassadame Audrey. Zij vraagt altijd aan Luchiano hoe het op school gaat (goed) en nu ook hoe het met zijn zusje is (goed) en met zijn moeder.

"Oh, wel goed. Ze kan alleen niet bukken."

Zaterdagmorgen op de karateles heeft hij erg goed zijn best gedaan, aldus sensei Anthony. Toen aan het einde van de les de kinderen gesorteerd op kleur band allemaal naast elkaar stonden vroeg sensei Ivonne wat karate eigenlijk betekent. Diverse kinderen staken hun hand op, maar Luchiano wist het juiste antwoord: "Ku man bashi" ofwel "Lege hand". Zonder wapens dus.

Ivonne legde uit dat er naast de fysieke ook een spirituele betekenis in het woord karate zit: "Je hoofd leeg van slechte bedoelingen". Je mag karate alleen gebruiken om jezelf te verdedigen of anderen te helpen. Niet om ruzie te zoeken. Volgende week wordt iedereen geacht de twee betekenissen te kennen.

2.

Om kwart over tien waren we thuis en om half elf kwamen Roland, Barbara en Kyra (1) langs. Kyra is net hersteld van een longontsteking en liep bijzonder levendig door onze tuin. Of het expres was weet ik niet maar zowel Roland als Barbara waren in het rood gekleed en dat ziet er extra stralend uit.

Barbara is vier maanden in verwachting. Dat gecombineerd met hun kraamvisite, wat een leuke schoentjes trouwens, levert veel gespreksstof op met betrekking tot baby's en hun verzorging. Het is dan wel zaak om goed te onthouden hoe het bijna twee jaar geleden ook alweer precies zat met de melk en het slaapritme.

Een van de redenen waarom ik een weblog bijhoud.

3.

Tegen vijf uur reden we met de hele familie naar Punda. Vlak voor de McDonalds stapten Lucy en Sugey uit. Niet om te snacken, maar om klerenwinkels te bezoeken. Lucy en ik hebben een iets andere perceptie over haar zwangerschapsperiode. Volgens haar heeft zij nu helemaal geen kleren, volgens mij zijn haar kleren na ongeveer zes maanden niet gebruikt te zijn juist weer als nieuw. De dames gingen de klerenwinkels in.

Ik parkeerde de auto vlak voor Pleincafé Wilhelmina, zette de Evenflow-Hummer in elkaar en klikte de reiswieg met Diana erop. Ino & Bente zaten er al. Zij waren wat vroeger omdat zij diezelfde avond naar het concert van Marc Anthony gingen. Vrijdag zijn Marc Anthony en Jennifer Lopez op Curacao aangekomen. Het was een hele happening. Tashita vroeg in een commentaar of ik nog wat roddels wist, maar ik heb Jennifer met de hand op het hart beloofd niets te vertellen.

In de Papiamentstalige krant La Prensa las ik dat Marc Anthony ergens in de beginjaren '90 toen hij nog niet bekend was al een concert heeft gegeven in het Festival Center op Curacao. Het publiek was uitzinnig en dit emotioneerde Marc Anthony. Zelfs toen de regen met bakken uit de lucht kwam zette hij zijn concert voort.

Waarschijnlijk is Marc Anthony die gebeurtenis nooit vergeten en wil hij Curacao op deze wijze bedanken voor toen. Het doet mij denken aan Bono van U2 die ik in 1981 op Pinkpop zag. Ik had net de LP Boy gekocht met I will follow. Op het Pinkpop-terrein werden duizenden petjes uitgedeeld met U2/Bono erop en het publiek ging helemaal uit zijn dak. Het was de eerste keer dat U2 zo'n groot en enthousiast publiek had en Bono was hierdoor duidelijk verrast en aangedaan.

4.

Lucy en Sugey kwamen rustig aanwandelen met hun nieuwe aanwinsten. Even later vertrokken Ino & Bente. Laatstgenoemde heeft zondag een optreden als Flamenco-danseres in het WTC. Daar vindt een vier uur durende dansmarathon plaats, georganiseerd door Bente's danslerares Gloria, waarin bijna alle dans- en muziekstijlen aan bod komen.

Wij gingen dominoën. Doen wij ooit wel eens iets anders? Ja, maar nu gingen wij dominoën. Lucy gaf ondertussen Diana de borst en recht voor mij zat een man die plotseling een leguaan op zijn hoofd had en een andere op zijn schouder. De Leguanenman van Curacao loopt vaak rond in de buurt van Pleincafé Wilhelmina, op zoek naar touristen die voor een bepaald bedrag met zijn leguaan op de foto willen.

Omdat wij locals zijn mocht Luchiano van hem gratis op de foto met een leguaan.

5.

Wij sloten de zaterdagavond af met een pizza met extra cheese. Vandaag zondag is het in diverse landen moederdag. Onder anderen in de Dominicaanse Republiek en in Frankrijk.

Moeders in diverse landen, van harte gefeliciteerd!

Posted by CasaSpider at 10:01 AM | Permalink | Comments (22)

Wat deed Lucy donderdag nu met het groene sokje? Een greep uit de antwoorden:

• Over de handjes, tegen het krabben (Tashita)
• Aan de voet (Pascal, Brillie)
• Een mep geven en de kamer inzwiepen (Willisha)
• Neusje schoonmaken (Paola)
• Geluidsdemper of Miss-sjerp (Henk)
• Navelstompje erin en navelsoep van maken (Vriend van Tashita)

Fantasie genoeg maar het is allemaal fout. Het correcte antwoord luidt het schoonmaken van de tong. Diana heeft wat aanslag op haar tong. Dat is normaal bij baby's die borstvoeding ontvangen.

Het ziet er een beetje onsmakelijk uit en moet schoongemaakt worden. Meestal doen we dat met een gaasje, maar een schone sok met water schuurt ook best goed.

Donderdagavond, nog steeds Hemelvaartsdag, kwam collega Chris langs om te dominoën. Lucy was erg moe en daarom moest hij het met Sugey en mij doen.

Het waren spannende partijen die steeds nipt door iemand werden gewonnen. Met Polar en Cheeto's, een soort gekrulde reuzen-chipito's, kwamen we de avond goed door.

Het blijft leuk om te zien hoe twee mensen die elkaars taal niet spreken toch kunnen communiceren. Al helpt het wel dat Chris inmiddels een klein beetje Spaans spreekt.

Hij heeft thuis namelijk een cd-rom. Een cd-rom met een cursus Spaans erop wel te verstaan. Sugey heeft ook een cd-rom en een boek met een cursus Engels. Ik zeg altijd dit een taal leert men alleen maar door hem actief te spreken.

Tegen een uur of een vertrok onze gast, in tegenstelling tot mij moet hij vrijdag gewoon werken. Maar Chris is nog jong.

Posted by CasaSpider at 11:48 AM | Permalink | Comments (15)

De parallelle zwangerschap en bevalling van Lucy en de Koningin Emmabrug is te mooi om niets mee te doen. Op vrijdag 19 mei maakte de op dat moment precies twee weken oude Diana haar eerste uitstapje, anders dan naar dokter of consultatieburo.

Zelf waren wij ook nieuwsgierig naar het nieuwe uiterlijk van de Koningin Emmabrug ofwel Pontjesbrug. Uit het geschoten filmmateriaal is de nieuwste CasaMovie ontstaan met de wonderlijke titel Princess Diana on Queen Emma Bridge.

Voor het eerst is een CasaMovie niet te downloaden, maar slechts te bezichtigen in Google Video. Dit heeft voor- en nadelen, feedback is welkom. Bekijk de nieuwste CasaMovie en geniet van de gerestaureerde Pontjesbrug alsmede een paar beelden van Diana.

Explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Posted by CasaSpider at 11:59 AM | Permalink | Comments (27)

Vrijdagmiddag vijf uur, een mooi tijdstip om er even tussenuit te gaan met het gezin. We gingen de Koningin Emmabrug bekijken, in de volksmond Pontjesbrug genoemd. Vorige week vrijdag 12 mei is deze zojuist gerestaureerde brug officieel geopend.

De 168 meter lange Pontjesbrug is ongeveer negen maanden uit de roulatie geweest, frappant genoeg vrijwel parallel aan de zwangerschap van Lucy. De restauratie heeft iets van tien miljoen gulden gekost, een bedrag dat overigens is opgehoest door de Europese Unie. De voetgangersverbinding tussen Punda en Otrabanda werd verzorgd door de twee gratis veerbootjes.

Voordat we bij de Pontjesbrug aankwamen moesten we nog wel met zijn allen de auto in. Als vervoermiddel voor Diana hebben wij een Evenflow-karretje, een soort kinderwagen-Hummer. Het werkt allemaal bijzonder eenvoudig, alles klikt in en op elkaar. Zelfs ik kan ermee overweg en dat is een groot compliment voor de firma Evenflow.

Luchiano (8) reed de kinderwagen en op ons gemak slenterden we van Pleincafé Wilhelmina door de Breedestraat naar de Pontjesbrug. Het moet gezegd, de brug is er door de restauratie een stuk mooier op geworden.

Het oude asfalt is vervangen door mooi tropisch hardhout. De twee trottoirs aan weerszijden die vroeger nodig waren omdat er tot 1974 auto's over de Koningin Emmabrug reden zijn weg. Hierdoor oogt de brug een stuk breder.

Lucy kon het niet laten om aan de brugwachter te vragen of die hele restauratie nu echt zo duur moest zijn. De man gaf wijselijk geen antwoord.

Vlak nadat wij in Otrabanda aankwamen ging de brug dicht. Dat kwam mooi uit want nu kon ik het open- en dichtvaren vastleggen. Op ons gemak wandelden we terug naar Pleincafé Wilhelmina waar ik na vele weken eindelijk een Duvel of twee aan de dorstige lippen kon zetten. Lucy moet het helaas nog steeds met frisdrank doen.

Om zeven uur had Diana het wel gehad met haar eerste echte uitstapje. Zij zal de Koningin Emmabrug nooit meer vergeten. Als toetje dit uitzicht vanaf het Brionplein te Otrabanda.

Posted by CasaSpider at 11:12 AM | Permalink | Comments (16)

Donderdag 18 mei heb ik een dagje vrijgenomen, qua webloggen, wegens het zoveeljarig bestaan van CasaSpider. Hartelijk dank voor de felicitaties die op verschillende manieren binnenkwamen.

Bijna was het mijn laatste verjaardag voor Lucy geweest. Zij was een grote chocoladetaart aan het bakken, maar kreeg bij het mixen een lichte electrische schok. Muizen bleken het snoer van de mixer te hebben aangevreten. Kennelijk konden ze niet op de taart wachten.

Maar dat was in de namiddag. 's Morgens gingen Sugey en ik voor de vijfde keer naar Immigratie, deze keer om haar paspoort op te halen met het verlengde visum tot 20 juni erin. Na het gebruikelijke uurtje wachten waren we aan de beurt. De medewerkster vond het paspoort snel en las voor dat Sugey nu een visum heeft tot 20 mei.

Sugey en ik keken elkaar verbaasd aan en zeiden tegen de dame dat het toch echt 20 juni moet zijn. Zij bladerde wat terug in het paspoort en gelukkig stond daar de stempel van het verlengde visum. We hoeven ons nu niet meer bij Immigratie te melden en Sugey's vakantie kan beginnen.

Vrijdagmorgen om tien voor negen diende de vandaag precies twee weken oude Diana zich te melden bij het Consultatieburo, vlakbij de kerk van Janweh. Aangezien het het eerste bezoek was vond er een intake plaats. Hierbij werden vele vragen gesteld die meer met een volkstelling te maken hebben dan met het monitoren van een pasgeboren baby. Zo wilde men bijvoorbeeld weten hoeveel slaap- en badkamers ons huis heeft.

Diana weegt nu 3790 gram, is 53 centimeter lang en de omtrek van haar hoofd meet 36 centimeter. Ik heb eigenlijk geen idee omtrent de omtrek van mijn hoofd, een kleine meter schat ik. Vervolgens werd Diana gechecked door een aardige arts die concludeerde dat zij een perfecte baby is. Hierna moesten we naar weer een andere persoon die het een en ander vertelde over voeding en rust van met name de moeder.

Om half elf waren we weer thuis. Er was nog meer dan genoeg chocoladetaart over.

Posted by CasaSpider at 11:37 AM | Permalink | Comments (14)

Men zegt wel eens dat ellende de beste voedingsbodem is voor literatuur, muziek en interessante gesprekken. Het verhaal van het verjaardagsfeestje met een echtpaar waar alles goed mee gaat. Financieel, relationeel, de kinderen, alles loopt op rolletjes. Gaap, gaap, we lopen een stukje verder. Een vrouw vertelt, haar man is vreemdgegaan en haar zoon van school gestuurd omdat hij in harddrugs dealt. Hier blijven we even staan.

Lijn ondergaat een serieuze aanval van geluk al dan niet met haar langpootkonijn en heeft prompt geen stof meer om te delen. Dan zit CasaSpider toch anders in elkaar, luister maar.

Maandagochtend ging ik met Sugey op pad om haar vliegticket om te zetten naar 20 juni. Voor de zekerheid had ik bij mij: Sugey, haar paspoort en uiteraard de ticket. Achteraf bleek alleen de ticket nodig. Tegen betaling van USD 30,= kon ik haar vertrekdatum veranderen in wat mij maar goeddunkte. Wat een vreemd woord trouwens.

We deden boodschappen bij supermarkt Mangusa en hadden een beetje tijd over voordat we Luchiano (8) van school moesten halen. We besloten de tijd te doden bij Goisco, op zoek naar een printer. Toen we door de gangen struinden ging mijn telefoon. Het was het Kabinet van de Gezaghebber in de persoon van de sympathieke lees mooie medewerkster.

"Ik heb drie nummers voor u waarmee u naar Immigratie moet gaan", zei ze gevolgd door: "Heeft u een pen?" "Neen, ik heb geen pen bij me", antwoordde ik naar waarheid koortsachtig bedenkend of en zo ja hoe ik drie lange nummers kon onthouden. "Maar ik kom vanmiddag wel even langs, want u moet toch nog een copie van de gewijzigde ticket maken?"

Dat was inderdaad zo.

En dus gingen Luchiano en ik 's middags naar het Kabinet van de Gezaghebber. De ticket overhandigde ik aan de ravissante medewerkster die er een copie van maakte. Vervolgens pakte zij een gele memo-sticker en begon de drie nummers op te schrijven. Even later stonden wij weer oog in oog en overhandigde zij mij de bescheiden. Nieuwsgierig keek ik naar de drie nummers op het gele papiertje.

Er stond 505.

We kwamen thuis met een printer en moesten vrijwel meteen weer weg voor Diana's eerste consult bij kinderarts Sonja Faries aan de Caracasbaaiweg. Ruim een uur wachten met een hongerige baby was vooral voor Lucy geen pretje. Het consult maakte dat echter goed. Dokter Faries is een zeer plezierige arts.

Diana was van 50 naar 53 centimeter gegroeid en in gewicht toegenomen van 3280 naar ongeveer 3700 gram. Vooral dat laatste verbaasde de dokter, normaliter worden baby's in de eerste dagen 10% lichter en zijn na een dag of negen terug op hun geboortegewicht. Het is een teken dat Lucy's melk goed aanslaat.

Morgen gaan we weer dominoën aldus Sugey.

Posted by CasaSpider at 9:39 PM | Permalink | Comments (18)

Donderdagmorgen op weg naar school. Luchiano (8) zeurde of hij zijn GameBoy mee in de auto mocht nemen. Bij de Marnix-school aangekomen opende ik het achterportier. Luchiano stapte uit. Hij had zijn Spiderman rugzak niet op zijn rug.

"Ga me niet vertellen dat je je rugzak thuis hebt laten liggen", brieste ik. Maar dat was wel zo. "Dat is dan mooi de laatste keer dat je de GameBoy mee mocht nemen in de auto. Door die GameBoy denk jij aan niets anders meer." Half huilend antwoordde Luchiano dat hij de rugzak ook wel eens vergeten was als hij de Gameboy niet bij zich had.

Donderdag leesmoederdag. Mijn groep was compleet. Op de woordenlijst stond Australie. "Weten jullie wel dat de mensen in Australie op hun kop lopen?", vroeg ik. Dat hakt er altijd in. Ongelovig keken de kinderen mij aan. Matthew wist te vertellen dat dit fenomeen iets met magnetism te maken heeft.

Na het leesuurtje mocht ik een keer extra op en neer om Luchiano's rugzak op te halen. Anders had het jong geen brood, water en pennen. Dat is 14 kilometer.

's Middags gingen Luchiano en ik samen op pad. Onze eerste stop was het Kabinet van de Gezaghebber. Afgelopen dinsdag heb ik een tweede brief ingediend met het verzoek om de eerdere negatieve beslissing te heroverwegen. Onze gynaecoloog dr. Henriquez had er een speciaal briefje voor geschreven.

Kennelijk heeft dat briefje geholpen want de sympathieke lees mooie medewerkster verzocht mij een garantieverklaring te tekenen. De plakzegel van vijf gulden had ik ook bij mij en daarmee lijkt de zaak rond. Het visum voor een maand extra is accoord. Morgen gaan Sugey en ik haar ticket omboeken naar 20 juni. Een geweldig resultaat!

Wij gingen door naar Kranshi. Daar haalden we tegen betaling van 40 Antilliaanse guldens ofwel € 18 twee geboorte-aktes en twee bewijzen van inschrijving van Diana Ilka op. Noem het kinderachtig, maar het is bijzonder leuk om keer op keer de naam van je dochter op zo'n officieel document te lezen.

Gewapend met de zojuist verkregen documenten reden we door naar Interassure om Diana toe te voegen aan mijn ziektekostenpolis. Het is bijna saai maar ook hier werden we uitstekend geholpen.

Ging er dan helemaal niets mis op donderdag? Jawel, want om een uur of vijf reed ik met Sugey en Luchiano naar Punda om de nieuwe Pontjesbrug die eigenlijk Koningin Emmabrug heet te filmen en te fotograferen. Pascal wacht daar al geruime tijd op. Bij de Annabaai aangekomen bleek de Pontjesbrug strak tegen de kade aan de Otrabanda-zijde te liggen.

Achteraf klopt dat wel want de opening is pas morgen vrijdag 12 mei. We waren een dag te vroeg. Luchiano en Sugey poseerden gewillig bij de loop van een kanon. Op de achtergrond de Pontjesbrug alsmede de skyline van Otrabanda.

Snel keerden we huiswaarts om ons bij Lucy en Diana te vervoegen.

Posted by CasaSpider at 10:16 PM | Permalink | Comments (19)

Neen mensen, still didn't strike oil. Is dat eigenlijk goed Engels? Misschien gebeurt het vandaag, op de uitgerekende dag met de toepasselijke naam. Lucy zit op haar gemakje televisie te kijken en voert (!) Luchiano (8).

De dag van gisteren. Van half acht tot half tien zat ik met Sugey bij Immigratie om haar paspoort op te halen. Dat is altijd een enigszins spannende gebeurtenis. Kan men het paspoort wel vinden. Gelukkig was dit het geval.

Om 11:50 hadden we een afspraak bij gynaecoloog Henriquez. Positie en hartslag van de baby werden gecontroleerd en vervolgens bespraken we enige scenario's. Op woensdag 10 mei hebben we indien nodig wederom een afspraak, wellicht de laatste.

's Middags reed ik naar het Kabinet van de Gezaghebber om een maand verlenging te vragen voor Sugey. Van tevoren had ik de situatie helemaal uitgelegd en men vertelde mij dat ik een brief met uitleg en een verklaring van de gynaecoloog als bewijs dat Lucy inderdaad bijna aan het bevallen is mee moest nemen.

De dame bij de receptie was allervriendelijkst, nam de papieren in ontvangst en maakte een copie van paspoort en ticket. "Wij bellen u zodra we de beslissing weten", zei ze. Ik reed naar huis hetgeen ongeveer vijf minuten kost en ging op het toilet zitten. Mijn telefoon rinkelde. Het was het Kabinet van de Gezaghebber. "Uw aanvraag is afgewezen."

Nu kan een aanvraag best worden afgewezen, zelfs de mijne. Maar na uitgebreid telefonisch contact, het schrijven van een brief en het ophalen van een verklaring van de gynaecoloog bevreemdt het mij toch ietwat dat men vervolgens onmiddellijk weet te vertellen dat de aanvraag is afgewezen.

We dronken een paar koude biertjes en keken nogmaals naar Scary Movie 3. Ik dacht na over mijn zus Pascale's theorie betreffende zwangerschapsstress en het nivo van films die men dan wil zien.

Posted by CasaSpider at 9:39 AM | Permalink | Comments (17)

Geen nieuws van het babyfront. Veel valt er niet te melden, maar om te voorkomen dat mensen de hele nacht doorblijven F5'en hier het bericht dat het nog niet echt rommelt in Lucy's buik.

Het was derhalve een rustig dagje. Om 13:00 uur begon FC Groningen-Ajax op ESPN. Door mijn jarenlange ervaring weet ik inmiddels hoe dit soort wedstrijden afloopt, immers Ajax zijn de Duitsers van de Eredivisie. Toch liet ik mij even verleiden bij een 2-0 stand in Gronings voordeel na een minuut of 65. Uit nationaal belang is het wellicht beter dat Ajax de voorrondes voor de Champions League ingaat.

Bij videotheek Movietime haalden we twee films, Scary Movie 3 en Big Momma's House 1. Om het gevoel voor humor van de baby te testen. Terwijl we naar Scary Movie keken kwam Meubleria La Belleza de door ons bestelde commode afleveren. Tot mijn verbazing was het een bouwpakket.

"Ik dacht dat hij kant en klaar geleverd werd", zei ik lichtelijk teleurgesteld tegen de twee mannen. "Wij zetten hem nu in elkaar", antwoordden zij tot mijn opluchting. Door Scary Movie 3 heen hoorden wij geboor, geklop en nog andere geluiden. Het paste wonderwel bij de film. Een half uurtje later stond de commode te blinken.

CasaSpider maakt niet snel reclame ergens voor, neen kijk dan maar eens naar de Google Ads, maar Meubleria La Belleza is een uitstekende zaak. Lage prijzen, hoge kwaliteit en perfecte service. Zo werden wij tweemaal door hun gebeld. Dinsdag om te zeggen dat de levering een dag later plaatsvond en vandaag om te informeren of wij thuis waren. De winkel is te vinden op de Roodeweg 125.

In het gezelschap van Sugey en Luchiano (8) vertrok ik even later naar Centrum Supermarkt. Sugey zag er wederom uit zoals het een Chica de la Semana betaamt. We hadden derhalve veel bekijks. Diverse dames kan men gewoon horen denken, wat heeft die lelijke Makamba met zijn vrouw gedaan, haar ingeruild voor dit jongere exemplaar of wat?

Maar niemand vraagt iets. Behalve bij Robbie's Lottery waar we op een aantal nummers voor Wega di Number gokten. De dame waar ik mijn nummers altijd inlever kon zich niet meer bedwingen en vroeg of Sugey wellicht een zus van Lucy was.

Big Momma's House 1 staat klaar in de video. Dat wordt gezellig eten straks.

Posted by CasaSpider at 7:05 PM | Permalink | Comments (32)

Op dinsdagmorgen liep de wekker om 06:02 af. "Volgens mij gaat het binnen nu en enkele uren gebeuren", waren Lucy's eerste woorden. Zij voelde een merkwaardig soort pijn, alsof ze moest menstrueren. We besloten Luchiano (8) thuis te houden. Hij protesteerde niet.

Ik moest naar Immigratie. Ondanks dat Sugey's visum een maand geldig is dient na twee weken een verlengingsstempel in haar paspoort gezet te worden. Dat betekent eerst anderhalf uur in de rij staan. Gelukkig stond en zat ik achter een aardige Colombiaanse vrouw met een precies één jaar oud kind dat de hele tijd de rits van mijn tas open en dicht wilde doen.

Intrigerend. Op het moment dat ik aan de beurt was en bij het loket de paperassen uit mijn tas haalde ging de telefoon. "O, o, Lucy", flitste het door mij heen. Maar het was een onbekende vrouw. Daar kan ik zo pissig om worden, van eerst anderhalf uur saai in de rij staan en dat er dan iemand precies op het moment belt als ik aan de beurt ben. Wat een timing.

Fascinerend. De ambtenaar noteerde wat gegevens op een copie van Sugey's vliegticket en behield het paspoort. Donderdag kan zij het weer ophalen. Thuis bleek er helemaal niets aan de hand te zijn. Lucy stond gezellig te strijken.

Luchiano (8) en ik gingen boodschappen doen bij supermarkt Mangusa te Rio Canario. Na het long weekend waren meer mensen op dat idee gekomen, het was er een complete chaos. Dat is ook al zoiets vreemds. Echt dichtbevolkt is Curacao niet, maar het lijkt wel of iedereen zich elke keer op dezelfde plaats wenst te bevinden als ik.

Irriterend. Het is nu 14:32. We rusten wat uit en gaan zometeen een paar spullen kopen. Voor de zekerheid gaat de babytas mee.

Posted by CasaSpider at 2:43 PM | Permalink | Comments (29)

Ongeveer zes maanden geleden plaatsten wij de tot dusverre laatste Chica de la Semana op lachicamerengue.com. Sindsdien had Lucy minder zin om haar ronde op het strand van Mambo Beach te maken. Ook lijken er minder dames voorhanden te zijn.

Soms krijgt men dingen echter gewoon in de schoot geworpen. Neem nu Sugey, een 24-jarige schoonheid uit Santo Domingo die gedurende een maand bij ons verblijft. Zij wil graag Chica de la Semana zijn en Lucy heeft dat verzoek met plezier ingewilligd.

Zondag was de dag van de fotosessies. Eerst bij ons thuis, waar Sugey zich in diverse rollen liet fotograferen. Onder anderen als dienstmeisje, een geheime fantasie van menige man. Het plan was om vervolgens naar de dierentuin te rijden, een plek met mooie achtergronden qua planten en dieren. Bovendien is het er rustig.

Dat laatste was van belang aangezien Sugey zich niet helemaal op haar gemak voelde in haar korte hotpants. Toen we bij de dierentuin aankwamen was het er tot onze verrassing allesbehalve rustig. Alle parkeerplaatsen waren bezet en er stond zelfs een rij voor de ingang. Dat betekende betalen!

Snel gingen wij er vandoor, eerst richting Seaquarium. Een mooie, rustige plek in gedachten hebbende stelde ik voor om naar Fort Nassau te rijden. Fort Nassau is een fort, dat is logisch, gelegen bovenop een hoge rots met een prachtig uitzicht op de Julianabrug en de haven. Het is gebouwd in 1797. Tegenwoordig is er een tamelijk duur restaurant in gevestigd.

Op twee of drie passerende werklieden na was er niemand. Luchiano (8) fietste rondjes, Sugey was het model, Lucy gaf de aanwijzingen en ik hanteerde de camera. De zon brandde. Modelfotografie is zwaar werk, zeker in deze omstandigheden. Al snel kregen we dorst.

We hadden water en Maltin Polar meegenomen. Luchiano, Lucy en ik lurkten aan onze drankjes. "Wil jij iets drinken?", vroeg ik aan Sugey. Voordat zij kon antwoorden zei Lucy al neen. "Ja maar tante, ik heb zo'n dorst...", sputterde Sugey. "Je houdt het maar vol, als we klaar zijn met de foto's mag je drinken", zei Lucy streng.

Zij was bang dat een paar slokken water het resultaat negatief zouden beïnvloeden. "Topmodellen krijgen soms dagenlang niets te eten en tijdens de sessies vallen zij regelmatig flauw. Zo is het leven van een model nu eenmaal.", lichtte Lucy haar besluit toe. Sugey schikte zich in haar lot.

Het moet gezegd, het resultaat mag er wezen. Sugey is een prachtige Chica de la Semana. Voor fanmail is er een speciaal email-adres gecreëerd: Sugey.

De baby heeft besloten een mei-kind te zijn.

Posted by CasaSpider at 9:56 AM | Permalink | Comments (20)

Formeel kan men niet van Koninginnedag spreken als het feest een dag voor de eigenlijke datum wordt gevierd. Nu, zondag 30 april, is het Koninginnedag. Ondanks dat vertrokken wij zaterdagmorgen om een uur of negen naar Punda. Er waren meer mensen die één dag voor Koninginnedag op dit idee waren gekomen. Het was erg druk.

Met enige moeite vonden we een parkeerplaats op het Waaigat. Voor de gelegenheid had Lucy niet haar hoge hakken aan maar schoenen met een normaal hakje. Dat was maar goed ook, want er moest flink gewandeld worden. Eerst om van het Waaigat naar het Wilhelminaplein te komen. We maakten gebruik van de kortgeleden aangelegde noodbrug om het water over te steken. Dat scheelde heel wat meters met de Wilhelminabrug.

De Columbusstraat in Punda is opengebroken, alle kabels en leidingen worden vervangen. Er staan nog meer wijzigingen op het programma. Het gehele project duurt meer dan een jaar.

De eerste attractie die we zagen was een vrouw met wit haar en een chihuahua in haar handen. Ondanks de vlooienmarkt zag het hondje er schoon uit en was het niet te koop. Wel mocht ik er een foto van maken.

Even later kwamen we de Hogenessen welbekend van de Kridan-website tegen. Ze zijn koud een week terug uit Nederland. De eerste artikelen werden aangeschaft, een Teletubbie-mobile voor de baby. Men kan niet snel genoeg met traumatiseren beginnen. Op een meter of 50 zag ik een jongedame heftig naar mij gebaren. Het was Cubaanse Yohanna die met man, kind en schoonmoeder de vrijmarkt onveilig maakte.

Heel vreemd, maar deze keer hebben we veel babyspullen gekocht. Schoentjes, iets om het hoofdje te ondersteunen in het kinderzitje en nog wat dingen. De dames vonden het allemaal schattig. Tussendoor was er gelukkig ook tijd om even te zitten met een flesje Amstel.

We maakten een laatste rondje, Lucy begon nu moe te worden. Luchiano (8) werd door het meisje met de witte hoofddoek verleid om ballen te gooien. Hij deed dat met verve maar won niets.

Wij sjokten richting de parkeerplaats op het Waaigat. Lucy voelde zich een beetje duizelig en nam een paar slokken cola. Zij ging even op een bankje zitten tussen wat oudere Antillianen. Die begonnen meteen tips te geven. "Geen cola drinken, dat is heel slecht!" en "Hebben jullie de tas voor het ziekenhuis wel in de auto? Dat is belangrijk!" Ze hadden gelijk.

Toen we de auto bereikt hadden waren we nog niet weg. Het verkeer op de parkeerplaats stond muurvast. Ik voorzag dat dit meer dan een uur ging duren en keerde de auto om tegen het verkeer in naar de uitgang te rijden. Het was een geslaagde actie, want vijf minuten later lieten we het parkeerterrein achter ons.

Thuis aten we wat en rustten voornamelijk uit. Om een uur of zes besloten we te gaan biljarten bij Granbeeuw. Een paar jaar geleden was het de bedoeling dat Granbeeuw een groot uitgaanscentrum werd. Met theater, restaurants en een biljartcentrum. Het geheel ziet er inmiddels wat verwaarloosd uit, met uitzondering van de biljartzaal.

Sugey kan een aardige partij poolen en verzorgde op elegante wijze de afstoot. Het was lang geleden dat ik gepooled heb, te lang. De biljarts en de lampen zorgen altijd voor een bijzondere sfeer.

Luchiano stond te popelen om mee te doen. Eigenlijk is hij nog iets aan de kleine kant, zeker voor het formaat biljart dat in Granbeeuw gebruikt wordt. Ik vreesde voor het laken. Maar het moet gezegd, de kleine man heeft talent. Hij scoorde enkele punten diagonaal over de volle lengte van de tafel. Wat hem betreft gaan we elke dag biljarten.

We sloten de dag af met McDonalds, om mee te nemen. Dat laatste was maar goed ook want bij thuiskomst kreeg Lucy een pijnscheut te verwerken. Snel ging zij liggen. Na zes minuten kwam de tweede. Wij timeden. Er kwam er nog een, maar daarna werd het rustiger. Toch hadden we allemaal het idee dat het die nacht zou gebeuren. Het was echter vals alarm.

Zometeen gaan we naar de dierentuin om foto's van Sugey te nemen. Niet de ideale plaats voor een bevalling. Voor de zekerheid gaat de babytas mee.

Posted by CasaSpider at 10:46 AM | Permalink | Comments (16)

Vrijdagmiddag om vijf uur werden wij bij dr. Henriquez van Emma Care verwacht. De wachtkamer zat helemaal vol, de gynaecoloog was net gearriveerd en moest nu de backlog wegwerken.

Lucy en Sugey (24, voor GJ) namen plaats. Een uur wachten zagen Luchiano (8) en ik niet zo zitten en daarom gingen wij naar supermarkt Mangusa om wat extra boodschappen te doen.

Vanwege de aankomende vrije dagen was het een drukte van jewelste bij Mangusa. Toen we weer bij Emma Care binnenstapten was Lucy bijna aan de beurt.

Volgens dr. Henriquez gaat alles nog steeds goed. Officieel wordt de baby op 3 mei verwacht. Lucy en met name Sugey denken dat het een enorm grote baby is, maar toen dr. Henriquez even vakkundig op Lucy's buik drukte en voelde zei hij: "Zeseneenhalf pond". Mag het ietsje meer zijn?

Lucy en Sugey geloven er niets van en ook mijn opmerking dat dr. Henriquez vast veel ervaring heeft op dit gebied deden de dames als nonsens af. Het is trouwens ongelofelijk wat zo'n gynaecoloog kan voelen. Hij zei namelijk ook nog: "De baby is nu tot aan het oortje ingedaald."

Tot slot vroeg Lucy of dr. Henriquez met de dames op de foto wilde. Dat wilde hij wel, ook al ziet het er een beetje uit of hij zojuist zijn laatste oortje versnoept heeft.

Het was iets over zessen en wij vervolgden onze weg naar het Plaza Hotel dat net door de familie Van der Valk is verkocht. Op de punt van een van de vleugels heeft men een prachtig uitzicht op de Annabaai en de Julianabrug. De Emmabrug (pontjesbrug) is al bijna negen maanden in restauratie en wordt op 12 mei geopend.

Precies op de punt van die vleugel bevindt zich een bar en niet geheel toevallig, we zijn wel Hollander ja, was het Happy Hour. Veel mensen waren er niet, voornamelijk een paar hotelgasten. De haan vermaakte zich kraaiend tussen zijn kippen en Lucy maakte foto's van Sugey.

Even later maakte ik ook een rondje met haar en kwamen we uit bij een leuke nis. Het Happy Hour was afgelopen en thuis pruttelde de nasi al.

Posted by CasaSpider at 2:05 PM | Permalink | Comments (15)

De kippetjes waren zich aan het gereedmaken om Punda in te gaan. Tijd om kleren te kopen. Lucy bedacht wat ze aan moest trekken.

Lucy: "Kan ik hetzelfde aan als zondag op het strand?"
CasaSpider: "Wat was dat ook alweer, dat rode?"
Lucy: "Ja, die rode korte rok en dat rode topje."
CasaSpider: "Hmm, dat lijkt mij wat overdreven."
Lucy: "Ja maar, Sugey heeft een rokje aan dat komt maar tot hier!"
CasaSpider: "Ja maar, zij is jong."
Lucy: "Ayayayay!!!"

Kuke...uhm...leku.

Posted by CasaSpider at 7:40 AM | Permalink | Comments (17)

Wij kabbelen rustig voort. Sugey heeft haar plaats in het gezin gevonden. Ze werkt hard, niet eerder was ons huis zo schoon. Gisteren kregen de honden een beurt met anti-karpatten shampoo. Dat was ook wel weer eens nodig.

Woensdagmiddag bekeek ik de halve finale Champions League tussen Barcelona en AC Milan. Ik ben fan van beide teams en dan is het moeilijk een favoriet te kiezen. Uiteindelijk plaatste Barcelona zich met een 0-0 gelijkspel terecht voor de finale op 17 mei tegen Arsenal.

Dat doet me denken aan de leesmoederles van vanmorgen. We zijn bezig in het boek Goal! dat over voetballen gaat. Alizah las een passage waarin stond dat de tussenstand 0-0 was. In plaats van null-null (Frits van Turenhout!) las zij oh-oh. Ik heb haar maar niet gevraagd uit te leggen wat buitenspel is.

Woensdagmiddag deden Luchiano (8), Sugey en ik her en der wat inkopen. Aan het eind van onze rondrit belandden we bij Robbie's Lottery om op een paar nummers te spelen in de Wega di Number loterij. Ik vroeg Sugey naar haar geluksgetallen. "8 en 39", antwoordde zij. Ik was benieuwd naar de reden. "39 zag ik net op een muur staan en vanmorgen in de badkamer was er een haartje dat zich in de vorm van een 8 had gekruld."

We speelden 39, 839 en 0839.

's Avonds was er nog iets opvallends. Ik wilde afwassen, maar dat mocht niet van Sugey. Maar hallo, wie is er hier de haan in huis? Ik weigerde de borstel af te geven en ging halstarrig door. Nu klaagt Lucy altijd dat ik teveel water gebruik bij het afwassen. Sugey zei precies hetzelfde! Ze vond het welletjes en pakte de borstel af. Dat is het verschil tussen beide dames, immers dat laatste doet Lucy nooit.

Met onze cijfers kwamen we niet eens in de buurt bij Wega di Number.

Posted by CasaSpider at 9:29 AM | Permalink | Comments (20)

Sugey is bijna een week bij ons. Toen zij vorige week donderdag bij luchthaven Hato door de douane liep vertelde men haar dat zij zich bij Immigratie moet melden. Woensdagmorgen om half acht reden wij derhalve gezellig met zijn drieën naar het postkantoor te Punda alwaar Immigratie kantoor houdt.

Na ruim een uur wachten waren we aan de beurt. Ondanks het feit dat Sugey beschikt over een visum voor 30 dagen in haar paspoort moet zij een aanvraag doen voor een touristenverblijf. We kregen een paar formulieren mee die we op korte termijn dienen in te leveren, samen met een copie van het vliegticket. Geen probleem.

Aan de dame achter het loket vroeg ik hoe wij Sugey's verblijf op Curacao met twee of drie weken kunnen verlengen. "Dat kan niet, het maximum is 30 dagen", antwoordde de dame. Op verschillende manieren probeerde ik onze situatie uit te leggen, maar het lijkt erop dat alle ambtenaren aangaande dit onderwerp elke ochtend een bandje inslikken waarop te horen is: "Neen, het kan niet. Dertig dagen is het maximum. Meer is niet mogelijk."

Die ervaring had Lucy dinsdag al opgedaan toen zij het nummer belde van een man die over speciale vergunningen, onder anderen voor zwangerschappen, gaat. Zij werd te woord gestaan door een vrouw die op het moment dat zij het woord Dominicaans hoorde onmiddellijk bovengenoemd bandje afspeelde.

Bij thuiskomst waren Lucy en Sugey een beetje aangeslagen. Na een kopje koffie babbelden de dames echter weer gezellig over zwangerschapsperikelen en -complicaties. Het vermogen om tegenslag te verwerken is enorm groot en ook noodzakelijk om te overleven.

Vandaag zijn we tegen een muurtje opgelopen. Nu bekijken we de alternatieven en proberen het muurtje alsnog te slechten.

Posted by CasaSpider at 10:19 AM | Permalink | Comments (32)

De eerste vakantiedag is aangebroken alhoewel men formeel niet echt van vakantie kan spreken als men om 06:02 uit zijn bed moet om Luchiano (8) naar school te brengen. Vandaag al helemaal niet want maandag is leesmoederdag. Dat gaat gewoon door.

Eenmaal thuis dronk ik een mok lekkere koffie en daar kwam het ontbijt al aan. Drie boterhammen met drie eitjes van mijn kippetje. Lucy kon er wel om lachen, na het verhaal van gisteren noemt zij mij de hele tijd haar haan. Consequentie is wel dat we morgen een haardroger gaan kopen, immers een goede haan zorgt dat zijn kippen niets tekort komen.

Luchiano is de laatste tijd aan het jugglen. Structuur zit er niet in, maar vandaag leek hij ineens de slag te pakken te krijgen. "Nu moet je erbij tellen", adviseerde ik. "Een, twee, drie." Luchiano heeft echter zijn eigen methode. "Neen, ik zeg steeds documentatiecentrum." Ja, dat kan ook natuurlijk.

Ik bracht hier tegenin dat documentatiecentrum aanzienlijk ingewikkelder klinkt dan een, twee, drie. Het mocht niet baten. Zometeen gaat de haan met zijn kippen dominoën.

Posted by CasaSpider at 7:59 PM | Permalink | Comments (20)

Het is de stilte voor de storm. Tot de baby geboren wordt gebeuren hier (hopelijk) geen spectakulaire dingen.

Zondagmorgen leed Feyenoord zijn tweede opvolgende nederlaag tegen Ajax. Deze nederlagen had ik reeds voorspeld, toch moet het me van het hart dat Feyenoord gegroeid is dit jaar.

Waar men het vroeger gedurende hele periodes volledig liet afweten werd er in dit seizoen vrijwel steeds redelijk gevoetbald. Okay, de resultaten vielen evengoed tegen maar dat scharen we onder de term scorebord-journalistiek.

Lucy en ik reden in de ochtend wat rond op zoek naar een salon, een plek om haar haar te laten doen. Het rondrijden leverde niets op, alle salons waren dicht. Bij LA Curacao kochten we de spullen die zij nodig had. Samen met Sugey zou Lucy het zelf wel doen.

Vanaf een uur of half vier begon mijn belangrijkste taak als haan. Het aansporen van de dames om 16:25 gereed te zijn voor ons strandbezoek.

Een erg slechte haan ben ik niet want om 16:29 kwamen mijn kippen naar buiten gekakeld. Welk een geluk trouwens dat Lucy en Sugey geen Nederlands kunnen lezen.

De twee Happy Hours waren relaxed en gezellig. Tussendoor kon ik wat foto's nemen. Van Lucy, van Sugey en van een lachende Lucy en Sugey. Met twee leuke dames in huis is de noodzaak tot schrijven een stuk minder groot.

Of niet?

Posted by CasaSpider at 9:52 PM | Permalink | Comments (17)

Met Sugey in huis is het ineens een stuk drukker. Drukker maar ook leuker. Alles moet nog een beetje zijn of haar plaats vinden. Zaterdagmorgen gingen de twee dames op pad om damesdingen te kopen. Luchiano (8) en ik deden mannenzaken, we kochten een nieuwe cellular. Of mobieltje in goed Nederlands.

's Middags waren de dames bezig met Lucy's haar. Ik trainde wat met gewichten en jongleerballen. De jongleerballen beginnen het al enigszins te begeven in mijn handen. Van de groene bal is het velletje er half af.

In juli komt Remco Claassen weer naar Curacao, de man die mij heeft leren jongleren. Middels een email heb ik hem om nieuwe ballen gevraagd. Van zijn management consulente Sylvia kreeg ik een aardige mail terug dat hiervoor wordt gezorgd.

Het werd tijd ons gereed te maken voor het wekelijkse bezoek aan Pleincafé Wilhelmina. Terwijl ik naar Mooi Weer de Leeuw keek met als hoogtepunt de oude dame die werd verrast met een lied uit de musical Oklahoma, ging Luchiano (8) als eerste douchen. Lucy en Sugey volgden parallel, we hebben twee douches, zijn voorbeeld. Als laatste was ik aan de beurt.

Nu komt het vreemde. Tot op heden waren Luchiano en ik altijd het eerste klaar op een half uur gevolgd door Lucy. Aangezien de twee dames zich parallel aan het mooi maken waren dacht ik dat de totale vertraging zich zou beperken tot maximaal een half uur plus tien minuten.

Logisch gezien klopt dat ook wel, maar dan is er even geen rekening gehouden met de Wet van Vrouwen die zich Gelijktijdig Opmaken. Deze wet houdt in dat iedere vrouw die men toevoegt de totaaltijd logaritmisch verhoogt. Het geheel begon zodanig lang te duren dat ik voorstelde om maar vast op weg te gaan naar het strand, voor zondag. Maar om tien over zes kwamen beide dames eindelijk naar buiten.

Bij Pleincafé Wilhelmina waren Ino & Bente al aanwezig. Wij lieten een tafel aanschuiven en begonnen al snel te dominoën. Toen Lucy en Ino op vijf gewonnen partijen stonden arriveerde onze daghap. Helaas kan deze uitslag daarom niet in de boeken. Na Pleincafé reden we door naar Robbie's Lottery waar de dames gokten op de nummers van Wega di Number.

De trekking is zojuist voorbij, beiden hebben geen geluk in het spel. Lucy heeft nu regelmatig last van pijnscheuten, volgens Sugey duurt het nog maximaal twee dagen. De spanning neemt toe.

Posted by CasaSpider at 9:56 PM | Permalink | Comments (14)

De kip was op. Maar de koffie was met acht maatscheppen voor zes koppen minder waterig dan gisteren en smaakte Sugey een stuk beter. Wij zijn benieuwd hoe we slapen vannacht.

Posted by CasaSpider at 10:51 PM | Permalink | Comments (11)

Donderdag was een spannende dag voor ons. De dag dat Lucy's nicht Sugey vanuit Santo Domingo naar Curacao vertrok. Voorzien van een visum voor een maand en 500 US-dollars als bewijs dat zij op Curacao in haar onderhoud kan voorzien meldde zij zich op de luchthaven Las Americas van Santo Domingo.

's Middags had ik vrij genomen om een aantal dingen te regelen. Zoals de bibliotheekboeken terugbrengen die inmiddels twee weken over tijd waren. De boete viel alleszins mee, ANG 2.70 (€ 1.25) voor zes boeken.

Om half vijf kwamen we op Hato International Airport aan. We liepen het trapje op naar het terras waar men direct uitzicht heeft op de landingsbaan. Nog een tijdje is het zelfs mogelijk om de passagiers van en naar de vliegtuigen te zien lopen. Ergens in juli van dit jaar wordt de nieuwe luchthaven in gebruik genomen en hebben wij slurven. Jammer!

Om kwart voor vijf werd Lucy ongeduldig. "Ga jij eens kijken of het vliegtuig vertraging heeft." Ik liep naar beneden richting het Aeropostal-kantoor. "Heeft het vliegtuig uit Santo Domingo vertraging?", vroeg ik aan de drie dienstdoende dames. "Neen, het is net geland", antwoordden zij in koor. Het was een mooi koor.

Ik was net op tijd weer boven op het terras om het Aeropostal-toestel in onze richting te zien taxiën. Niet veel later kwamen de eerste passagiers naar buiten. Wij tuurden en tuurden. Nu herken ik nooit iemand en dus was al mijn hoop op Lucy gevestigd. Bijkomend probleem is dat vrouwen er iedere keer geheel anders uitzien.

"Ja, daar loopt ze", riep Lucy. Sugey heeft inmiddels sluik zwart haar waar dat in mijn herinnering nog licht krullend roodbruin was. Ook droeg zij een bril. Er werd wat heen en weer gezwaaid en daarna gingen wij naar beneden. In spanning afwachtend of Sugey door de douane en immigratie zou komen.

"Ja, daar komt ze", riep Lucy. Een paar seconden later konden wij Sugey begroeten. Het was haar eerste reis naar het buitenland en ook haar eerste per vliegtuig. Ze had doodsangsten uitgestaan en wilde gedurende de vlucht alleen maar land zien, geen zee. "En wat is Curacao klein", zei ze. Ja, de piloot moet op tijd in de remmen knijpen anders zit hij in Caracas, Venezuela.

Vreemd genoeg is haar bij immigratie geen strobreed in de weg gelegd. In Santo Domingo daarentegen wel. Een dame probeerde Sugey over te halen drie koffers voor haar mee te nemen. Wijselijk wimpelde zij dat verzoek af. Ook de douane aldaar deed moeilijk en wilde tussen neus en lippen geld zien. Zo gaat dat daar.

In de auto kletsten de dames aan een stuk door. Het natuurschoon van Curacao ging zo geheel aan Sugey voorbij, maar dat maken we later wel goed. Thuis gingen we eerst een hapje eten. De kip was iets te pittig voor onze gaste en de koffie iets te waterig. Morgen zal ik het beter doen.

Na het eten maakte Lucy een paar foto's van Sugey, voor de liefhebber. In de woonkamer, op een stoel, voor de auto, op de motorkap, en nog een keer en tenslotte leunend op de dominotafel.

Ons leven ziet er de komende maand heel anders uit. En nu is het tijd voor een lekker glas Brugal rum, vers uit Santo Domingo.

Posted by CasaSpider at 8:44 PM | Permalink | Comments (23)