Over een uurtje gaat het adsl-modem terug naar UTS en zijn wij afgesneden van het internet. Hoe lang dit gaat duren? Geen idee. Om de tijd door te komen volgt hieronder integraal de tekst van mijn afscheidsspeech bij SQL Integrator.
Veel plezier daarmee en tot snel hoop ik. Groeten Lucy, Luchiano (9), Diana (1) en CasaSpider.
Elk afscheid is ooit voorafgegaan door een begin. Het begin van mijn relatie met SQL Integrator was in 1995. We waren al rond maar de arbeidsovereenkomst moest nog getekend worden. “Ah, kom gewoon naar Curacao”, zei Andre Fruitman. “Van zijn leven niet, eerst wil ik een arbeidscontract”, antwoordde ik. Een dag voor het verstrijken van de maand hadden we een date, Andre en ik, bij wegrestaurant De Meern. Ik was op tijd, Andre te laat. Sommige dingen blijven altijd hetzelfde en veranderen nooit.
Probleem was alleen dat ik absoluut niet wist hoe Andre eruit zag. Ik zat aan een tafeltje vlak bij de ingang en nam de mannen die alleen binnenkwamen van top tot teen op en probeerde oogcontact te maken. Je voelt je dan toch een soort van schandknaap. Toen Andre uiteindelijk binnenkwam wist ik meteen dat hij het was en hebben we een goed gesprek gehad met een getekende arbeidsovereenkomst als resultaat.
Kort daarna kwam het afscheid bij de Detam waar ik tien jaar had gewerkt en er waren veel collega’s bij aanwezig, net als nu. Mijn bedoeling was om voor drie jaar naar Curacao te gaan. En als het onverhoopt niet mocht bevallen was ik gauw terug.
Na twaalf jaar kan men stellen dat het goed is bevallen en dat is ook zo. Er zijn mensen die zich beklemd voelen door een klein eiland als Curacao. “Ja, in Nederland kun je gewoon de auto naar Parijs pakken als je wilt.” Dat klopt, maar ik heb vroeger in Nederland nooit die behoefte gehad.
Integendeel, het kleinschalige van Curacao is juist een enorm pluspunt. Klanten, evenementen, borrels, het is allemaal lekker dichtbij. Dit bevordert het contact met collega’s, want wat is er nu leuker dan met een Polar in de hand eens goed, nou ja goed, te discussieren. Het onderwerp maakt dan niet zoveel uit. Zelfs afscheid nemen is op deze manier een stuk gezelliger of niet soms?
Zeven jaar heb ik bij Aqualectra gewerkt en vijf jaar bij UTS. Tussendoor nog vier maanden voor Gemeente Belastingen Amsterdam en drie maanden voor Migros in Zwitserland. Ik kijk terug op een mooie tijd. Gisteren was er nog een mooi afscheid bij UTS.
SQL Integrator is nu een ander bedrijf dan het toen was. Met toen bedoel ik de tijd dat het kantoor op het Dok-terrein stond. Geen vergelijking met onze huidige huisvesting, maar het had zijn charme. Iedereen was toen nog vrijgezel en we zochten elkaar vaak op na het werk. Bij Landhuis Brievengat, Mambo, de Tropen, de Royal Red Pool Lounge etc. Op vrijdag 30 juni van het jaar 2000 namen we met een borrel afscheid van Dok. Diezelfde nacht begon de conversie voor het grote VIS/2000 project bij Aqualectra. “Hoe weet die dat allemaal nog?”, vragen sommigen zich af. Heel eenvoudig, het staat allemaal op mijn website.
In de Dok-tijd waren er vaak stagiares en die hielden ook allemaal een website bij. Hun namen ben ik vergeten maar eens hadden we er twee die begeleid werden door Lisa Berkemeijer en over diverse medewerkers een soort van parodie op hun site zetten. Met dank aan collega Lahrn die de foto leverde hadden ze mij ook te pakken. DBA’s dat is maar vreemd volk vonden zij. Doelend op mijn bril schreven ze dat DBA’s alleen met gewone ‘humans’ kunnen communiceren door middel van twee 17 inch monitoren op hun neus. Bij het opruimen in verband met onze aanstaande verhuizing vond ik die bril terug. Speciaal voor deze gelegenheid heb ik hem meegenomen, oordeel zelf maar. Uhh… No pictures allowed!
SQL Integrator is professioneler geworden en de vrijgezellen van toen zijn nu burgerlijke huisvaders. Ik wel in ieder. Dat is trouwens een verhaal apart. In februari 1999 nam ik een weekje vrij. Ik ging op vakantie naar Santo Domingo. Toen ik terugkwam zette ik de foto’s van mijn huwelijk met Lucy op de website. Ik kan wel zeggen dat dit insloeg als een bom. Een inslag die gevoeld werd van Curacao tot aan Nederland toe. Ik zie nog het onthutste gezicht van Krijn die mij tot dat moment nog als normaal beschouwde. Als vrijgezelle DBA’s sindsdien naar het buitenland gingen hield iedereen zijn hart vast.
Terug naar ons professionelere bedrijf. Afgelopen donderdagmorgen heb ik mijn uren voor september compleet gemaakt, een fluitje van een cent in TRS. Dat ging vroeger wel anders en oudgedienden weten nog hoe lang en moeizaam de weg naar dit urenregistratiesysteem was.
Veel herinneringen aan een mooie tijd maar toch gaan wij weg . Er zijn diverse redenen waarom we voor Nederland hebben gekozen. De mensen die het CasaLog volgen kennen ze wel. Voor mij is het terugkeren naar Nederland moeilijker dan destijds het emigreren naar Curacao. Toen ging ik in mijn eentje, inmiddels heb ik de zorg voor een vrouw en twee kinderen. Twee kinderen waarvan er een eigenlijk helemaal geen zin, toch Luchiano? En als ik over de Schottegatweg rijd met telkens “Into the Night” van Santana op Dolfijn FM kan ik er zelf ook nog niet helemaal bij. Het is nu reeds ons afscheidsnummer.
Overigens doet Curacao er van alles aan om het mensen moeilijk te maken het eiland te verlaten. Stempels verzamelen en belastingaangifte doen zijn niet mijn twee grootste hobby’s en de termijnen die de ambtenaren nodig denken te hebben zijn lang. Diverse keren zat ik tegenover Kees om alternatieven en shortcuts te bedenken. Kees, bij deze mijn dank voor het voortdurende meedenken en het luisterende oor.
Het zit erop maar toch ook weer niet helemaal. Immers, we blijven collega’s omdat ik per 1 oktober in dienst ben getreden bij SQL Integrator Nederland. Aan werk is daar geen gebrek. Dat merkte ik wel toen de Sales van Tom erachter kwam dat we maandag al vliegen. “Oh, kan ik je dan ook al eerder inzetten dan 1 oktober?”, vroeg ze. Gezien de dingen die we nog allemaal moeten regelen als we aankomen heb ik haar geantwoord dat een datum in de buurt van 1 november mij beter uitkomt.
Collega’s, immers SQL of niet SQL jullie zijn allemaal collega’s, ik wil jullie hartelijk bedanken voor het meewerken aan de mooie tijd die ik op Curacao gehad heb. Ik wens jullie al het goede voor in de toekomst en wie weet wanneer en waar we elkaar nog eens tegenkomen.
Mede namens Lucy, Luchiano en Diana... dank jullie wel!
We spreken het afgelopen jaar nog eens door en mijn motieven om SQL Integrator in te ruilen voor Brabant Water. Claudine inspecteert de auto en vindt geen noemenswaardige gebreken. Ook de laptop is ingeleverd. Op een van de buro's ligt een kerstpakket voor mij klaar. Na ruim een uur nemen we afscheid van elkaar. Of het een definitief afscheid is? Ik zeg altijd zeg nooit nooit. Van beide kanten staat de deur open en dat is de meest plezierige manier van afscheid nemen. Roy en Claudine, bedankt daarvoor.
El Sapo (39)
