CasasPa

Na enkele dagen pauze om het verlies van de logs van vorige week te verwerken, toch nog een logje als afscheid.
Vanmorgen afscheid van ons dagelijkse ontbijt in Plaza. Een ontbijtbuffet biedt ruimte voor een gevarieerde maaltijd, maar .... alles overziende zijn wij ook daar gewoontedieren. Steeds beginnen met yoghurt + muesli + honing, daarna een dubbel spiegelei met brood en tot slot nog wat zoetigs. Al met al meer dan we thuis eten bij het ontbijt.

Ook afscheid genomen van het hotel bij de in / uitcheeckbalie. De afrekening was volgens verwachting, een tikkeltje hoog want het bestelt zo lekker op kamer nummer.

Ook afscheid genomen van de stad. Terras langs het water van de Handelskade, de Pontjesbrug nog eens open en weer dicht (nadat een flinke tanker was gepasseerd). Nog een kleinigheidje gekocht voor Luchiano, dat komt altijd van pas.

En dan ook afscheid van het Pleincafe met een tosti en een Griekse salade.

Nog geen afscheid van de warme zon, die schijnt onafgebroken, met een beetje koelte door de Passaatwind.

Nu nog afscheid nemen van Huize Casa, we hebben er nog een paar uur voor. Gelukkig hebben we genoeg zakdoeken bij ons om de emoties af te wissen.

Het waren fijne twee weken. Het is er altijd de warmte, die je soms zou willen inwisselen. Maar het geeft een bruine kleur aan het leven. Vooral ook twee fijne weken door de familiecontacten, dagelijks in Huize Casa. Met Luchiano en Diana. En met Lucy en Casa.
Morgen zijn het de herineringen die wij vasthouden.

Wij schrijven vandaag 22 oktober 2006, de vijfde dag van onze vakantie op Curacao. Deze begin zin zal de oudere lezers van de Spider bekend voorkomen.
Het is zondag, maar geen rustdag. Hoewel: vakantie betekent dat je elke dag een rustdag hebt, ondanks de inspanningen.
Even in chronologische volgorde.
Vanmorgen om 6.30 uur : AZ- PSV 1-3. Een typische Van Gaal wedstrijd. Dat is: veel balbezit, goed rondspelen, maar de tegensander maakt heel effectief heel mooie doelpunten.
9.00 uur: uitgebreid ontbijtbuffet in Plaza. Niet echt culinair, maar wel veel.
11:00 uur: stadswandeling door een stil winkelgebied. Veel foto's gemaakt om straks een documentair achtige slideshow te hebben. De felle zon gaf heldere plaatjes. Als voorproefje hierbij de foto van Job: een historische stadsfiguur uit het begin 1900, toen er nog met vers water door de straten werd gevent.
13:00 uur: siesta. Geen commentaar.
15:30 uur: verzamelen met de Spiders op Mambo Beach

Was gisteren het Wilhelminaplein de ultieme ontmoetingsplaats, vandaag op zondag is dat Mambo Beach. Vanmorgen zei ik al tegen Truus " het is wel erg stil in de stad" . Bij ons in het dorp staat het op zondag vol met auto's, ook als er geen koopzondag is. Iedereen zoekt een plekje op een terras. Hier in Willemstad staat de P. plaats aan het strand vol met auto's: elke week is het daar verzamelen, het hele jaar door.
Het familiestrand voor de Spiders is Mambo Beach. En dat geldt voor heel veel mensen. Niet onlogisch. Het ligt dichtbij de stad en het is goed geoutilleerd. Een mooi strand en veel eet- en drinkgelegenheden. En een vriendelijke stemming met niet al te luide muziek.
Vandaag was er extra drukte vanwege de BDO kwart triatlon, of iets korter. Zwemmen, fietsen (mountainbiken) en lopen. Geen massa-evenement zoals we dat twee weken geleden in Eindhoven hadden, Maar wel leuk om te zien, van heel dichtbij. Spider maakte foto's en datzelfde deed ik ook. De winnaar heb ik niet op de foto, ik kwam net te laat terug van Lucy en Truus, die wat verderop zaten op hun bedjes. Wel een foto van nummer 44.

Uiteraard hebben we het zoet van het zoute water geproefd. Lekker ontspannen drijven. En niet te vergeten ook wat gesparteld met Diana in de armen. De Prinses laat het zich gemakkelijk wel gevallen om heen en weer te worden geschommeld in het water.

Om half zes hadden we het wel een beetje gehad. Wij spoeden ons samen met heel veel andere strandbezoekers naar het centrum van Mambo Beach voor het Happy Hour. Bij die naam denk ik wel " maar al die andere uren zijn toch ook happy?" De clou is dat de drank voor de helft van de prijs wordt geschonken en dat maakt ons Hollanders dubbel happy.
Maar er is toch wel meer. Ik heb een rondje gemaakt tussen al die gasten, ook even toegekeken hoe de DJ de toetsen bediend voor heel veel ritmisch geluid. En de mensen bekeken. Overwegend jong volk, de meesten niet al te wollig gekleed, iedereen goed geluimd. Kortom een sfeer die je vanzelf meeneemt in een gelijk gestemde heel prettige stemming. Het heeft wel wat, in ieder geval meer dan jezelf alleen maar vol gieten. Ook een ontmoetingspunt met oude bekenden of collega's, die er niet toevallig ook zijn.
O.K. ik vond het prima en kijk uit naar de volgende zondag !

Ik weet niet wie het idee opperde.Maar er moesten al weer foto's worden gemaakt. Van de familie, van de hele familie, van die met die en van Spider en zijn Pa. Ik zal een keuze maken van wat toonbaar is.

Dag dag en houdoe.

Vandaag op 21 oktober 2005 eindelijk mee mogen beleven wat de Casa Spiders wekelijks genieten: het Wilhelmina Plein Cafe. Alle Spider loggers weten wat het voor de familie betekent.
Wij, Truus en ik, hebben ons er vanmiddag extra voor opgepoetst. Om half zes was de afspraak. Wij zeiden tegen elkaar: wij gaan wat vroeger, misschien wel omdat we toch wat zenuwachtig waren over het resultaat.
Het is niet ver van ons hotel. Gelukkig ware wij er het eerst. We zetelden ons aan een grote tafel voor de gehele familie.
In afwachting van de Spiders filosofeerden we wat in de trant van " hoe leuk is het als je hier elke week zit, het hele jaar door". Truus legde mij uit dat dat heel goed kan. De mens is gehecht aan regelmaat, aan traditie en als dat ook nog iets is waar met voldoening naar wordt uitgekeken, dan
is dat goed voor de ziel.
Daarmee was er ook voor mij een goede basis gelegd.
Om kwart voor zes waren de Spiders er, eerst Luchiano en daarna de anderen. Het terras (het Plein) was relatief beperkt gevuld, maar wel gevuld. Vanwege Antillen Dag waren de winkels dicht en dat geeft minder volk op de been.
Goed, goed, we zitten aan de grote tafel. Diana in de wagen of op schoot en bijna aan de Duvel. Luchiano vermaakt zich aan de openbare speeltuigen op straat.
Het is gezellig, we praten over de dagelijkse dingen die gebeuren. Zeggen passanten en bekenden goeden dag, drinken de Duvel en we voelen ons relaxed. De sfeer is laten we maar zeggen Caribisch ontspannen. Ik kom al gauw tot de conclusie dat dat wel jaren is vol te houden. Temeer dat ik nu weet dat het ook nog goed is voor de ziel. Bij het drinken hoort eten en dus deden we ons tegoed aan het Menue van de Dag, de Salade van de Dag en voor mij ook nog de Spare ribs van de Dag (vooral lekker omdat die Bourgondisch worden verwerkt).
Kortom: we hebben redenen genoeg om nu al weer uit te kijken naar volgende week zaterdag op het Wilhelmina Plein om half zes.

Voor de volledigheid moet ik melden dat we vanochtend naar het Ooosten reden met onze Suzuki Ignis. Eerst naar de Jan Thiel Baai met de vele resorts, jachthaven en strand.Daarna richting Barbara Beach. Jammer dat we er niet in konden omdat er gewerkt wordt aan de infrastructuur. Terug dan maar naar de Fischerman Baai met een oud fort. Ook interessant om een stukje geschiedenis op te snuiven.
Het begon te regenen en onweren en dat was voldoende reden om terug te gaan naar het hotel om ons . . . . voor te bereiden op de Ontmoeting bij het Wilhelminaplein Cafe.

Dag dag en houdoe.

PS: het weer van vandaag: 32 graden max. en 29 graden min.

De titel van vandaag past in een sjieke reisfolder. Maar zo gladjes is het niet. Wel hebben we vandaag wat meer van de stad bekeken. Dichtbij huis gebleven.
Vanmorgen vanuit het hotel naar de Handelskade gewandeld; dat is de boulevard vanaf de pontjesbrug langs het water. De brug stond open, omdat er wat grote boten door moesten. O.a. twee marine vaartuigen. Wel grappig om te zien, want de matrozen staan bij het voorbij varen keurig in gelid en zwaaien becheiden naar de mensen op de wal.
Als de brug open staat kun je gratis met een veerboot naar de andere kant, naar Otrabanda. Dus deden we dat.
Ik merkte dat er aan die kant de laatste vijf jaar wel veel is veranderd, verbeterd. De rij met het blauwe Otrabanda hotel en het Goeverneurshuis (mooie horeca gelegenheid) en nog wat andere mooie Hollandse panden is verrijkt met het complex van Jan Gelt Dekker. Casaspider heeft er al eens uitvoerig over bericht. Centraal daarin is het Kura Hotel. Maar er is veel meer. Een wirwar van kleine straatjes, pleinen en vooral een prachtige tropische flora. Ook de vele mooie sculpturen en niet te vergeten de bestrating maken het complex tot iets van hoge kwaliteit.
We hebben er de hele ochtend doorgebracht.
Daarna met de veerboot terug naar Punda en een stukje winkelgebied doorgelopen. Ook een rondje overdekte markt gedaan, maar de meeste kooplui waren al weg.
Tenslotte op het Wilhelminaplein geluncht, de zaterdagse rustplaats van de Spiders. Even de rust binnen een levendige stad. Wij hebben ook tegen elkaar gezegd dat een vakantie op Curacao om meerdere redenen wel is aan te bevelen. Naast de goeie temperatuur is het een levendig gebied, ver weg en toch wel Hollands. Op zo'n moment snap ik ook niet waarom er in Nederland genoeg mensen zijn die er maar liever vanaf zouden willen: kost alleen maar geld. Ik heb er geen oplosing voor, maar als ik zie hoeveel activiteiten er zijn en de toeristen die er naar toe komen, dan moet het kunnen om er een welvarende provincie van te maken. Om concreet te zijn: in de drie dagen dat we er zijn, heb ik al drie grote cruiseschepen gezien die er een dagje aanleggen.

"Thuis" in Plaza hebben we daarna de siesta gedaan aan het zwembad. Maar ook weer niet te lang. Morgen zijn de winkels dicht (Antillen Dag) en we moesten nog inkopen voor de verjaadag van Luchiano a.s. dinsdag. Het kado verklap ik nog niet maar ons jong is er heel blij mee.

Straks nog een potje boer'n bridg'n of dominojen. We houden het wel vol, da's zeker en vast.

Dag dag en houdoe

Het weer is gewoon .... saai, aldus Luchiano. Ik kom er op omdat we vanmiddag in een etalage een weeroverzicht zagen van Willemstad met als vergelijking Amsterdam.
Daaruit blijkt dat " het weer" op Curacao geen issue is: het is altijd hetzelfde. Zie het overzicht voor Willemstad: maandag - dinsdag - woensdag - donderdag - vrijdag - zaterdag: max. temp. 32 graden, minimum 29 graden. Dan Amsterdam: elke dag anders met max. temp. tussen 19 en 12 graden en minima tussen 11 en 6 graden. Volop reden om er dageljks eindeloos over te praten en er allerlei dskundigen van De bilt ene flinke boterham mee te laten verdienen.
Het weer op Curacao is dus altijd goed, als je er tenminste van houdt om steeds te puffen van de warmte. Dat gebeurt nogal eens, steeds een zakdoek bij de hand om het zweet af te vegen.
Zelfs als je niks doet, blijft het klam. Hoewel: onder normale omstandigheden blaast er meestal een fris briesje en dat maakt het lekker.

Vandaag wat relax doorgebracht. Niet te vroeg op, lang en ontspannen ontbijten. Daarna naar Santa Rosa op zoek naar het graf van Broeder Schets uit Valkenswaard. De broer van een kennis. De Broeder behoorde tot de orde van de Broeders van O.L.Vrouw van Lourdes. Hij is jarenlang schoolhoofd geweest van de Santa Rosa school. Die school hebben we gevonden, ook het kerkhof, maar niet het graf van de bewuste broeder Schets. We hebben er verschillende mensen op aangesproken, maar niemand had de oplossing. De Pastoor van de parochie zou ons de oplossing kunnen geven, maar helaas: volgens de tuinman was hij niet thuis, hij was zwemmen. Wij voelden ons een beetje als de medewerker van AdresOnbekend of Spoorloos.

In de middag was Het Weer onveranderd warm. En wij hebben onveranderd vakantie. Genieten van de rust, van een lekkere Italiaanse salade, van het zwembad, van de familie Casaspider, en vooral van .... het Weer.

Dag dag en Houdoe

Dit is onze eerste weblog. Luchiano (mijn teacher) heeft mij ingewijd in het aanmaken er van. Ik ben diep onder de indruk van hoe hij dat allemaal weet. Hij geeft mij ook advies over wat ik allemaal moet opschrijven. Over wat we op Airport hebben gedaan, hoe we in het hotel zijn gekomen (het was pikdonker), dat we vanmorgen een auto hebben gehuurd (een Suzuki Ignis, keiblauw), dat we al wat verkenning hebben gedaan in de stad.

Wat wel leuk was en waaruit blijkt dat de wereld maar klein is: vanmiddag ons eerste terrasje gepikt (drankje / hapje). De ober sprak slecht Spaans en nauwelijks Engels. Maar een man achter ons aan een tefeltje vertaalde ongevraagd. En vervolgens komen we aan de praat. " Ook op vakanti9e hier?". Ja voor twee weken. Vervolgens laat ik een Brabants woordje vallen een bietje met opzet. Daaruit concludeert de meneer dat we uit Brabant komen. Wat blijkt, de man Walter heet hij, komt ook uit Brabant, hij komt uit Valkenswaard en vervolgens komt hij uit Dommelen, 500 meter van ons vandaan. Toeval of geen toeval, in ieder geval het bewijs dat de wereld klein is.

Mijn teacher vertelde mij dat het verhaal niet te lang moet zijn. Daar heeft hij gelijk in, want lange verhalen zijn vervelend en die lees ik zelf ook niet. Dus onze emotionele indrukken bij onze eerste kennismaking of weerzien, laat ik voor wat het is.

Tot slot: een foto hoort er een beetje bij, maar onze teacher zegt " dat duurt wel heel lang". Dus dat doen we een volgende keer.

Reacties zijn welkom, maar wij gaan er de komende dagen gewoon mee door.

Dag dag en houdoe.

Vandaag 18-10-06 is het weblog CasasPa.casaspider.com gemaakt