CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

De gebeurtenissen volgen elkaar in hoog tempo op. Om enigszins bij te blijven worden ze daarom per twee gebundeld. We gaan van start op donderdagavond 13 september. Op de dag dat van mijn leuke afscheidsfeestje bij UTS werkte Lucy zich in het zweet om onze spullen in dozen te stoppen. Haast nog belangrijker was het weggooien van troep, daarvan hadden we namelijk nog meer.

's Avonds was aan mij de taak om de spullen naar een hoek in de kamer te schuiven. Luchiano (9) vindt zichzelf erg knap met zijn petje op. Tegen elf uur waren we klaar en vrijdag 14 september om kwart over acht kwamen de verhuizers van Caribbean Moving Services. Ze waren keurig op tijd. Terwijl Lucy en ik de tijd doodden klonk voortdurend het geluid van afrollende tape door de kamer. Alles werd heel secuur en netjes ingepakt.

Net voor de drie heren klaar waren moest ik Luchiano ophalen. Het was zijn laatste schooldag op de Marnixschool. Toevallig hadden ze juist die dag een uitje naar de Grotten van Hato. Voordat ze daarheen gingen heeft 5B speciaal voor Luchiano een klassenfoto laten maken. Toen ik het schoolterrein betrad zag ik hem samen met Christopher en Gabriel bordjes met taart rondbrengen voor de onderwijzers. Een ietwat late traktatie maar dat kwam dus door het uitje naar de Grotten van Hato.

Ik schoot mijn laatste foto's op het plein van de Marnixschool; met meester Peter, met schoolhoofd Elizabeth Taylor en met Luchiano's huidige juffrouw Poulina. Dan nog een ander stukje van het plein en om af te sluiten een onder het Marnix-embleem. We maakten onze laatste gang van circa 200 meter naar de auto. Luchiano liep achter mij en ik hoorde hem snotteren. Ook gedurende de terugweg in de auto snikte hij, onze jongen heeft het niet gemakkelijk met het vertrek.

Thuis was het huis lekker leeg, het ziet er ineens een stuk beter uit. In Nederland komt het gewichthefbankje in ieder geval niet meer midden in de woonkamer te staan, zo heeft Lucy inmiddels besloten. We maakten ons op voor het afscheid van SQL Integrator dat vrijdagavond om zes uur van start ging.

Posted by CasaSpider at 12:04 PM | Permalink | Comments (21)

Vrijdag had Lucy om twaalf uur een afspraak bij tandarts Wagner. Beelden van Der Ring des Nibelungen in de wachtkamer doemen op. Ik zette haar af en reed met Diana (1) door naar de Marnixschool. Het was de eerste keer dat zij mee ging. We waren vroeg en wachtten op het blauwe bankje tot de bel ging.

Inmiddels hadden een paar kinderen al lucht gekregen van Diana's komst. Toen de bel ging stormde iedereen naar buiten en alle meisjes wilden de kleine prinses vasthouden.

De jongens hadden iets minder belangstelling, uitgezonderd Nathan die altijd heel leuk omgaat met kleine kinderen. Dat is wel bijzonder want hij is tevens de grootste vechtersbaas van klas 5B.

Als de meisjes van 5B een camera in aanslag zien dwarrelen zij direct in fotogenieke posities.

• Diana op de arm bij Danielle met links van haar Anais en rechts het nichtje van Mary.
• Nathan is erg zorgzaam met kleine kinderen en dus ook met Diana.
• Diana op de arm bij Anais, op de achtergrond de juf van klas 5B.
• Van links naar rechts: Danielle, Michelle, Suena, Diana, Jacey, Nadiah en Anais.
• En nog een keer op het schoolplein: Michelle, Danielle, Diana, Anais, Suena en Jacey.

Diana liet het zich allemaal zonder problemen aanleunen en lachte vriendelijk. "Kom we gaan nog even naar meester Peter", zei Luchiano. Meester Peter zit in klas 4B en was druk met een paar leerlingen. De meisjes waren allemaal meegekomen en bleven om Diana fladderen. Ze maakten mede door de akoestiek van het klaslokaal een enorm kabaal, een kippenhok is er niets bij.

Op een bepaald moment werd het Diana teveel en begon ze te huilen. Snel nam ik haar over terwijl meester Peter half wanhopig de meisjes naar buiten dirigeerde. "Naar buiten, ik word helemaal gek!", riep hij uit. Daar kon ik mij iets bij voorstellen.

Het was tijd om Lucy op te halen. Met Diana op de arm en Luchiano achter me liepen we de 200 meter door de brandende zon langs de file met auto's naar de mijne. We waren nauwelijks onderweg toen Diana in een diepe slaap wegzonk. Een encounter met klas 5B gaat je niet in de koude kleren zitten.

Posted by CasaSpider at 1:51 PM | Permalink | Comments (23)

"Neem je camera morgen maar mee", voegde Luchiano (9) me dinsdag toe bij de Marnixschool. In de vijfde klas (groep zeven) neemt het verkeer een belangrijke plaats in, het is het jaar van het verkeersdiploma. Een ander onderdeel is dat ieder kind aan de beurt komt om als verkeersbrigadier c.q. klaarover op te treden.

Woensdag was Luchiano de gelukkige. En en ander verliep wel een beetje vreemd. Normaliter staan de brigadiers klaar bij de oversteekplaats als de school uit gaat en daar zit een bepaalde logica achter. Nu stormde Luchiano de klas uit toen de bel ging, drukte mij zijn schooltas in de handen en rende weg om zijn verkeersbrigadieruniform aan te trekken.

Op mijn dooie akkertje liep ik richting het oversteekpunt. Daar heb ik zeker tien minuten gewacht. Hordes kinderen staken de straat over. Eindelijk kwam Luchiano aankakken, samen met een juffrouw. Ze oefenden even. Als de juffrouw op haar fluitje blaast moet Luchiano met zijn spiegelei de straat op lopen. Hopelijk kijkt hij zelf een beetje uit zijn doppen, die SUV's komen namelijk hard aan. Hij neemt zijn taak wel serieus.

In totaal zijn uiteindelijk maarliefst en niet minder dan twee kinderen door Luchiano naar de overkant begeleid. Zijn klasgenoten Joash en Nathan haalden vreemde fratsen uit om onze brigadier af te leiden. Ze zijn tot de orde geroepen. Om half een vond de juffrouw het welletjes, het zag er niet naar uit dat er nog kinderen wilden oversteken.

In de Extra van vandaag staat een tamelijk tendentieus artikel dat de VPCO, de Vereniging Protestants Christelijk Onderwijs, het gebruik van Papiaments in de klas door docenten wil verbieden. Naar verluidt hebben de aangesloten scholen waaronder ook de Marnix-school een brief van het bestuur ontvangen waarin dit officieel wordt medegedeeld.

De reden van het verbod is een plausibele. Uit een enquete blijkt dat 84% van de kinderen thuis geen Nederlands spreekt. Aangezien de CITO-toetsen in het Nederlands zijn en een hoge leesvaardigheid vereisen is het logisch dat docenten er bij hun leerlingen op hameren Nederlands te oefenen, bijvoorbeeld door veel te lezen. Ook thuis. De Algemene Ledenvergadering van de VPCO heeft reeds een aantal jaren geleden een verbod (origineel) op Papiaments als instructietaal opgelegd.

En nu dus de brief. Een verbod op Papiaments ligt sowieso gevoelig op Curacao. Velen herinneren zich nog de koloniale tijden waarin Nederlandse paters het Papiaments op het schoolplein verboden. De kinderen werden gedwongen ook onder elkaar Nederlands te spreken. Okay, deze kinderen beheersten het Nederlands veel beter dan de huidige generatie maar het is iets dat onder water niet voor positieve gevoelens zorgt jegens de bezetter.

Inmiddels is er veel veranderd en op de meerderheid van de scholen is Papiaments de instructietaal. De drie basisscholen die geautoriseerd zijn om in het Nederlands les te geven zijn de Marnixschool, de Albert Schweitzerschool en het katholieke Vigdis Jonckheer-Mensing College (het voormalige Pire College). Dit jaar konden in totaal 258 kinderen op deze scholen geplaatst werden. De vraag naar onderwijs in het Nederlands is echter zo groot dat niet minder dan 813 kinderen buiten de boot vielen.

Er zit iets dubbels in de hele materie. Ouders van kinderen die thuis Papiaments spreken willen vaak juist dat deze kinderen op school zo goed mogelijk Nederlands leren, vandaar de expliciete keuze voor een van de drie bovengenoemde scholen. Anderzijds maakt een verbod ongewenste en onnodige sentimenten los. Mijn suggestie is dat het schoolbestuur via de respectievelijke schoolhoofden haar standpunt duidelijk maakt en uitlegt. Iedere docent begrijpt hoe belangrijk het Nederlands is voor de afsluitende CITO-toets. Daar is geen verbod voor nodig.

"Praat jouw juffrouw Papiaments in de klas?", vroeg ik aan Luchiano. "Ja, soms", zei hij. "Als ze boos is."

Posted by CasaSpider at 6:54 PM | Permalink | Comments (38)

Luchiano (9) in de auto van school naar huis: "Ik weet niet meer hoe ik een staartdeling moet maken." "Hmm... dat moeten we dan maar eens gaan oefenen vandaag", bromde ik terug. Het was even stil. "Maar ik kan wel heel grappige golfjes met mijn wenkbrauwen maken. Dat kan verder niemand in de klas. En ook met de oren bewegen kan verder niemand", vervolgde Luchiano enthousiast.

Ik vroeg mij af of men voor deze twee vaardigheden een punt op het rapport krijgt maar deed er verder het zwijgen toe.

"Hiiiieeeeeee!!!", klonk het plotseling vanuit de hal van het UTS-gebouw te Vredenberg. Het leek wel of een dozijn wilde muizen zich tussen de benen van de aanwezige dames had gemengd. Maar het waren vreugdekreten. Het Curacaose jeugd-honkbalteam is zojuist op wonderbaarlijke wijze aan uitschakeling ontsnapt in de 2007 Little League World Series.

Halve finale International Championship, Willemstad Curacao versus Maracaibo Venezuela. Het scorebord geeft 1-1 aan na de reguliere speeltijd van 6 innings. In de verlengende zevende inning neemt Venezuela met 2-1 de leiding.

In de gelijkmakende slagbeurt heeft Curacao twee man op de honken met twee uit. Alles hangt af van Deion Rosalia die al twee slag aan de broek heeft en één wijd. Maar het ongelofelijke gebeurt. Deion Rosalia grijpt de laatste strohalm, jaagt de bal over de hekken en bepaalt met een geweldige homerun de eindstand op 4-2 voor Curacao. (Gamestory: Deion is Prime Time)

Welk een barbaars scenario voor de verliezende partij. De Venezolaanse honkballers zitten huilend op de grond. Een sneu gezicht maar wij gaan naar de finale van het International Championship. De winnaar daarvan treedt in de World Series Championship Game aan tegen de winnaar van de United States Championship. Hiiiieeeeeee!!!

Posted by CasaSpider at 6:31 PM | Permalink | Comments (15)

Karate

Zaterdag begonnen na een lange pauze eindelijk de karatelessen weer voor Luchiano (9). Elke dag hamerde ik erop dat hij moest trainen en meestal deed hij dat ook wel. De les verliep redelijk, alleen aan het einde verslapte de concentratie danig.

Op school zei zijn nieuwe juf na één dag dat het allemaal goed ging maar dat Luchiano wel erg veel kletst. Dat zag ik terug tijdens de karateles. "Je lijkt wel een meisje, zoveel als jij kletst", was mijn commentaar na afloop.

Drie foto's hebben de eindselectie gehaald. De jongens in een rij voor de waterkraan, Joey met gebalde vuist. Sensei Anthony kijkt of iedereen de basistechnieken nog enigszins beheerst, de tweede gele-bander van rechts is nieuw uit Nederland en is een uitstekende vechter. Luchiano demonstreert een techniek met Sensei Ivonne.

Shuk-Man 10 jaar

Op diezelfde zaterdag werd Luchiano's klasgenootje Shuk-Man tien jaar oud, een goede reden voor een feestje. Dat feest vond zondagmiddag plaats te Rust en Burgh in Emmastad. Dat is een groot terrein met midget-golf, paintball, tennisbanen en een zwembad. Bij dat zwembad was het te doen. De ouders van Shuk-Man hebben allebei een Chinees restaurant, te weten Rose Garden en Tulip Garden. Er waren sowieso veel Chinezen.

Om iets over enen zette ik Luchiano af en reed snel terug naar huis, daar moesten nog dingen gedaan worden. Om vier uur keerden we met zijn allen lees Lucy en Diana (1) terug en gingen met een Polar op de tribune aan het zwembad zitten. Eten was er meer dan genoeg, wij namen een paar kippenpoten. Jammer genoeg hadden we Diana's bikini niet bij ons anders had zij in het pierebadje kunnen zwemmen. Nu liep ze steevast richting zwembad. Over een paar jaar mag ze meedoen met de modellen van klas 5B, van links naar rechts Suena, Michelle, Ruena, Jacey en Anais.

We spotten de jarige Shuk-Man en behalve feliciteren mocht ik een foto van haar maken. In het midden zit Shuk-Man en om haar heen Mary, Nadiah, Jeanette, Shalina en Melany. Het is wat met al die namen. Luchiano vermaakte zich op de duikplank en het moet gezegd, hij kan aardig duiken tegenwoordig.

Om half vijf floten de badmeesters alle kinderen de zwembaden uit. Het was tijd om voor de jarige te zingen en de taart aan te snijden. Nog voordat de taart op de bordjes lag waren de meeste kinderen alweer onderweg naar het zwembad. Toch smaakte die goed.

Ouders druppelden binnen en verlieten even later met hun respectievelijke kinderen alsmede borden boordevol taartjes het feestterrein. Dat is overigens een typisch gebruik op Curacao dat de gasten overladen worden met snoep en gebak als dank voor hun komst.

We kwamen Elizabeth Taylor tegen, het hoofd van de Marnix-school. Zij is boos op Lucy die de schuld van ons allemaal krijgt voor het aanstaande vertrek naar Nederland. Dat is zielig voor haar, maar iets anders kunnen we er niet van maken. Het werd tijd om op te stappen. Diana heeft record-afstanden gelopen en is nu tamelijk moe. Wij ook na deze gezellige middag waarop Shuk-Man's tiende levensjaar op uitstekende wijze is ingeluid.

Posted by CasaSpider at 8:15 PM | Permalink | Comments (14)

Maandagochtend om zes uur kwam er een eind aan het luie leventje van Luchiano (9). "Zo vroeg al? Moet het echt? Waarom kan ik niet gewoon thuisblijven, we gaan toch naar Nederland." Het is slechts een greep uit de smoesjes waarmee het varken zijn verblijf in bed probeerde te verlengen.

De scholen zijn weer begonnen, wel sommige waren dat al maar de Marnix-school doet het op 13 augustus. Ruim op tijd betraden wij het schoolplein, verkeerstechnisch is het meestal een gekkenhuis op zo'n eerste dag. De juf van klas 5B was er al vroeg en heet volgens eerste waarneming juf Jeanelle. Ohne Gewähr.

Al snel ontwaarde ik een nieuw gezicht. Een fris Hollands kopje met blond haar stelde zich voor als Rik, hij staat toevallig linksonder op de foto. "Hey, iemand die (iets) kleiner is dan Luchiano", schoot het door me heen. Immers, dat ziet men niet zo heel vaak. Vele ouders begroetten elkaar, ja ook die hebben zin in het nieuwe schooljaar.

Intermezzo Breve. Het heeft niets te maken met Back To School maar zondag hebben we lekker gezwommen bij Mambo Beach. Diana (1) was haar bikini vergeten, wanneer leert ze dat nou eens, en daarom mocht zij naakt zwemmen. Van zwemmen krijgt men dorst en een blikje Polar gaat er dan wel in: Salud!

Bij het Happy Hour op Wet&Wild waren heus mooie dames te spotten maar CasaSpider had slechts oog voor zijn twee dartele prinsesjes. Niet slecht hè, Donna?

Een biertje staat gelijk aan twee sneetjes brood wist Natascha te vertellen. Toch moest ook zij toegeven dat Polar iets soepeler door de keel glijdt. Marleen staat erbij en gelooft er helemaal niets van. Maar dat hoort zij binnenkort wel weer van haar vader. In tegenstelling tot zijn dochter leest die het CasaLog namelijk regelmatig.

Back To School. Om drie minuten over twaalf nam ik plaats op het blauwe bankje voor klas 5B. De klassen zijn rondom een vierkante schoolplaats gebouwd. De andere drie kanten heb ik al gehad, nu is de zijde van de vijfde en zesde klassen als laatste aan de beurt. Gerard, de vader van Rutger uit klas 5C kwam naast mij zitten. We concludeerden dat dit wel de warmste zijde van de school is.

De kinderen werden losgelaten. Luchiano had het goed naar zijn zin gehad. 's Morgens bleek al snel dat er een leerling teveel in de klas zat. Het was Rik. Tot hilariteit van de andere kinderen moest hij in Groep 5 zitten en niet in Klas 5. De vijfde klas is de laatste klas die onderwijs volgt volgens het oude systeem. De huidige vierde klas doet aan Funderend Onderwijs en heet Groep 6. Dat heeft bij Rik of zijn vader kennelijk tot verwarring geleid.

Posted by CasaSpider at 1:46 PM | Permalink | Comments (9)