CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Het is even geleden dat Piet en Emmie (toen 6, nu 7) op Curacao waren. Wat zeg ik? Piet is al bijna weer op weg naar Italie, zijn volgende vakantiebestemming. Some guys have all the luck.

Voor ons was het een leuke tijd waarbij Piet en Emmie elke avond langskwamen. Emmie en Luchiano (9) speelden de hele tijd terwijl de mannen de toestand van de wereld bespraken. Van dat laatste zijn gelukkig geen beelden beschikbaar, maar van sommige andere hoogtepunten wel. Te denken valt aan Pleincafé Wilhelmina en vooral de Curacao Dolphin Academy op Seaquarium Beach.

Voor het eerst heb ik gekozen voor YouTube ook al is deze CasaMovie uiteraard ook in Google Video te bewonderen. YouTube ziet er toch net iets gelikter uit en is ook veel populairder. Verder maken we niet veel woorden vuil aan de movie, 4 minuten en 2 seconden beeldmateriaal zegt meer dan 1000 palabras.

Alle posts van Piet & Emmie's vakantie op Curacao staan gebundeld in de category met de toepasselijke naam Piet en Emmie 2007.

Besides Piet & Emmie on Curacao there are a lot more CasaMovies to be watched in Google Video.
You can also explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Posted by CasaSpider at 5:03 PM | Permalink | Comments (15)

Na de voor menigeen toch ietwat verrassende post van gisteren snap ik dat men op zoek is naar antwoorden. Die komen ook, maar nog niet vandaag. Immers, het dagelijkse leven snelt als een rivier onverstoorbaar en niet te stoppen door.

Zondag was niet echt mijn dag. We hadden bedacht dat de Spiders samen met Piet en Emmie (6) naar Mambo Beach gingen. Om half vijf, want vanaf dat moment is de entree gratis. Laat de Hollander-grappen maar doorkomen. Het was ongeveer 16:29 en ik vroeg aan de caissière of we er al gratis in mochten. "Neen, om vijf uur", antwoordde zij.

Dat heeft Mambo Beach tot onze ergernis al eens eerder gedaan, de gratis toegangstijden van half vijf naar vijf uur verplaatsen. De laatste keer kwam men daar rap van terug. Wij hadden een half uurtje om stuk te slaan en reden door naar het Seaquarium om de zeeleeuwen daar aan te gapen. Het leverde foto's op van Diana (1) met CasaSpider en Diana met Lucy.

Om klokslag vijf uur waren we weer bij Mambo Beach. Het was fijn om voor het eerst sinds zes weken te zwemmen en datzelfde gold voor Diana. Na het tweede Happy Hour bij Wet&Wild haalden Piet en ik pizza's bij de Pizza Hut, voor het Italiaanse accent. Het was ontzettend druk bij de Pizza Hut in Salinja. Is iedereen soms te beroerd om zelf te koken op zondagavond? De parkeerplaats was vol, langs het hek aan de aanpalende weg vonden we een plaatsje.

Na een hele tijd wachten waren de pizza's eindelijk bereid. Vol gas scheurden we weg maar de auto trok naar links. Het duurde een paar seconden maar toen was de diagnose gesteld, een lekke linkervoorband. Tijd voor beslissingen.

Met twee dampende pizza's in de auto, een uitgehongerde familie thuis, een aantal Polars voor de kiezen en een slecht verlichte weg heeft men niet veel zin om de auto langs de kant te zetten en het wiel te verwisselen. Helemaal niet aangezien op elk wiel één van de vier bouten beveiligd is. Hiervoor is een apart opzetstukje nodig.

We besloten door te rijden, zo ver was het niet en de band was in het begin nog niet helemaal leeg. Thuis aangekomen was hij dat wel. Aangezien het toch al niet mijn dag was stelde ik het wielvervangingsklusje uit tot maandag. De pizza's waren overigens niet slecht en snel op.

Gek is dat dat dingen die op de ene dag voor geen meter lopen op een andere geen enkel probleem zijn. Het vervangen van het wiel kostte wat zweet maar verliep probleemloos. Ook de linkerpols hield zich goed bij deze krachtproef. De volgende halte was een zogenaamde Tire Shop waar men voor een luttel bedrag de kapotte band kan laten plakken. De bandenplak-employee op de Caracasbaaiweg wierp een blik in de kofferbak en constateerde direct dat de band verloren was.

Dat werd een nieuwe kopen. Bij Western CT op Nieuwe Haven rekende ik 153.49 Antilliaanse guldens af (€ 61.40). Voor dat geld wordt het goede wiel bevestigd en het reservewiel netjes in de kofferbak opgeborgen. Zelf heb ik daarbij wel de afdekplaat omhoog gehouden. De pizza's van zondagavond waren lekker maar in totaal ruim 200 gulden is echt teveel van het goede. Wellicht dat deze ervaring van invloed is op het beslissingsproces bij een volgende soortgelijke gelegenheid.

Luchiano (9) en ik gingen Piet en Emmie ophalen bij Caribbean Flower appartementen. Totdat de electriciteit en de auto verrekend waren zwommen de kinderen in het zwembad en nam ik een foto van Piet voor zijn mansion. Bij ons thuis aten we een bord patat en toen was het tijd voor de gasten om zich om te kleden. Ze namen afscheid van Lucy en Diana en met zijn vieren reden we naar Hato International Airport.

Afscheid nemen is nooit leuk, zeker niet als men gedurende tien dagen intensief met elkaar is opgetrokken. Dat geldt voor Piet en mij maar ook voor Emmie en Luchiano. Toch gingen we nog even zitten op een terrasje, een van de grote verbeteringen van de nieuwe luchthaven. Om tien over vier passeerden ze de eerste controle en namen de roltrap naar boven. Een beetje weird om te zeggen: "Tot over een week of zes!"

Inmiddels zitten ze alweer ruim een uur in de lucht. Piet en Emmie, goede reis!

Posted by CasaSpider at 8:09 PM | Permalink | Comments (16)

Emmie (6) wilde graag met dolfijnen zwemmen. Helaas voor haar moet men daar minimaal acht jaar voor zijn. Het alternatief was een Dolphin Encounter bij het Curacao Seaquarium. Er is veel animo voor deze activiteit, pas zaterdagochtend om negen uur was er een gaatje vrij.

Piet had entreekaartjes voor Luchiano (9) en mij geregeld zodat we enerzijds de encounter konden zien en anderzijds foto's maken. Het Seaquarium-team maakt zelf ook foto's maar die zijn nogal prijzig. Maar ja, als men achteraf de foto's ziet die van zeer dichtbij zijn genomen is het moeilijk weerstand bieden.

Ik stond een stukje verder weg met mijn simpele camera. Gelukkig hadden we de zon in de rug en zo kon toch een aantal aardige plaatjes geschoten worden. Tevens is voldoende materiaal verzameld voor een nieuwe CasaMovie, blijf kijken dus.

Een impressie in tien foto's van Piet en Emmie's Dolphin Encounter:

• Curacao Dolphin Academy, 2 trainers, 3 dolfijnen, 12 klanten.
• De staartvin bedekt Emmie voor een gedeelte.
• Emmie aait een dolfijn.
• Een dolfijn geeft Emmie een kus, zij trekt een bijzonder gezicht.
• De trainster spreekt de dolfijn vermanend toe.
• Piet tilt een dolfijn uit het water.
• De dolfijnen houden een race, wij zien slechts opspattend water.
• Emmie is inmiddels aan de dolfijnen gewend.
• Piet praat al een aardig mondje dolfijns.
• De twee helden hebben de dolphin encounter overleefd.

Na afloop dronken we bij ons thuis een kop koffie. Hierna gingen Piet en Emmie naar hun appartement om even bij te komen van de enerverende encounter. Luchiano wil binnenkort met de dolfijnen zwemmen, hij is namelijk al negen. Maar of de dolfijnen daar zin in hebben?

Posted by CasaSpider at 12:40 PM | Permalink | Comments (6)

Woensdagavond 1 augustus om iets over zessen lokale tijd stortte in de Amerikaanse staat Minnesota de Interstate 35W-brug over de Mississippi in. De rolstoeler in de rode circel heeft over geluk niet te klagen, rampenfoto's zijn niet zelden de meest indrukwekkende. Nu worden op vele plaatsen bruggen gecontroleerd. Op Curacao kan men over rampen met een brug meepraten, immers de Julianabrug is op 6 november 1967 tijdens de bouw ook ingestort. Hierbij verloren vijftien werklieden het leven.

We slaan een bruggetje naar donderdagavond. Piet en Emmie (6) kwamen bij ons eten. Lucy had om zeven uur haar tweede rijles van Anralice Dap en stapte een uur later zeer content uit de auto. Het gaat steeds beter, binnenkort mag ik via het rechterportier de donkerblauwe Toyota zonder moon-/sunroof binnenstappen.

Na het eten kijkt Lucy naar haar telenovela (soap), kletsen Piet en ik buiten onder het genot van een biertje en spelen Emmie en Luchiano (9) de hele tijd met elkaar. We hebben er geen kinderen aan. Meestal begint het spel met een kussengevecht, daarna voetballen ze wat en vervolgens zijn wij het zicht enigszins kwijt.

Luchiano wilde graag zijn karatepak aan Emmie showen en samen hebben ze een tijdje getraind met de oranje-bander in de rol van mini-Sensei.

Om een uur of half elf kwamen ze bij ons zitten. "Zullen we rock, paper, scissors spelen?", stelde Luchiano voor. Emmie keek hem vragend aan, maar bij Piet ging een lampje branden. "Dat speelde je in Italie toch ook", zei hij, "daar heet dat..."

"Steen, papier, schaar!", riepen Emmie en Luchiano in koor. Tegelijkertijd moeten de spelers een steen (vuist), papier (vlakke hand) of schaar (v-teken) uitbeelden. De steen wint van de schaar, de schaar wint van het papier en het papier wint van de steen.

Het spel kan goed gebruikt worden om te loten, immers er is geen onafhankelijke persoon nodig die bijvoorbeeld een getal moet bedenken of lucifers van verschillende lengte vast moet houden.

Het volgende uur werden wij vermaakt met een telkens weer geschreeuwd steen, papier, schaar gevolgd door gelach, vooral door degene die de betreffende ronde gewonnen had.

Veel informatie over rock, paper, scissors (RPS) vindt men op de Engelstalige Wikiepedia-pagina. Zelfs de wiskunde wordt erbij gehaald: als A groter is dan B en B is groter dan C dan volgt daaruit dat A groter is dan C. Dit noemt men lineaire ordening terwijl RPS een voorbeeld is van cyclische ordening omdat als de steen de schaar verslaat en de schaar het papier feitelijk het papier moet verliezen van de steen.

Wel, lees het maar eens na op de Wiki-pagina waar ook interessante links te vinden zijn naar bijvoorbeeld spelstrategieën in het algemeen. Wereldkampioen RPS van 2006 is Bob Cooper uit Engeland. Het kampioenschap voor 2007 moet waarschijnlijk nog plaatsvinden. Emmie en Luchiano hebben hier echter geen tijd voor, ze zijn druk met het instuderen van een zelfgeschreven nummer met hitpotentie.

Posted by CasaSpider at 12:26 PM | Permalink | Comments (8)

De dagen kabbelen lekker door met Piet en Emmie (6) op het eiland. Ik werk nog steeds vanuit thuis en dat is perfect. Dinsdag gaat het gips van mijn linkerarm af en woensdag is het dus gedaan met het semi-vakantiegevoel. Terug naar de kamer zonder ramen met arctische temperaturen, het kan niet elke dag feest zijn.

Terug naar Piet en Emmie, zij komen elke dag gezellig aanwaaien. Zaterdagmiddag gingen we naar Pleincafé Wilhelmina en zondag naar Mambo Beach. Twee locaties waar ik vanwege de gipsarm al vijf weken niet meer geweest was.

In het aanpalende park stonden een aantal Bouncers, van die grote springkussens, en er reed een treintje. Luchiano (9) heeft zich met vriend Arwin (5) en Emmie helemaal suf gesprongen en Diana (1) bestuurde de trein.

Over besturen gesproken, Lucy heeft haar rijbewijs al zeven jaar, het probleem is alleen dat ze nooit rijdt. Daar moet verandering in komen en de eerste stap is dat zij een aantal herhalingslessen neemt bij Anralice Dap, zoon van de befaamde Tumba-koning Boy Dap.

Zondag om 17 minuten over 12 uur stond de lesauto voor de deur en stapte Lucy toch enigszins nerveus in. Een uur later was ze terug en het viel haar niets tegen.

Inmiddels waren Piet en Emmie gearriveerd. Wij dronken een watertje terwijl de kinderen elkaar bezighielden. Luchiano heeft een doos met staafjes en magnetische balletjes waarmee men figuren, bijvoorbeeld een Eiffeltoren kan maken. Tenminste als men voldoende staafjes en balletjes heeft. "Kijk papa, Emmie vindt alles leuk wat ik doe. Ze moet steeds lachen als het mislukt."

Later op het strand trokken ze ook steeds met elkaar op, een hele zorg minder voor de vaders. Dat mocht ook wel want in de Dominicaanse Republiek was het die dag Vaderdag, niets van gemerkt verder. Op het tweede Happy Hour bij Wet&Wild waren niet zoveel bekenden, maar met Ino & Bente was het goed uit te houden tot acht uur. We haalden een lekkere pizza bij de Pizza Hut, Italiaanser kan het gewoon niet.

Na het eten rustten Luchiano en Emmie uit voor de televisie, oefende Lucy in blind typen met Mavis Beacon en dronken Piet en ik nog een Polartje. En zo was er weer een weekend voorbij. Geniet er maar van, CasaSpider.

Tot slot een foto van Piet met Diana van afgelopen vrijdagavond. Om de fles in haar mond te krijgen zei Piet iets in de trant van: "Tsjoeke, tsjoeke, tsjoek" waarop Diana iets dacht van ach hij doet zo zijn best, laat ik voor de vorm de speen maar even in mijn mond steken. Jammer genoeg zit er geen geluid bij de foto.

Posted by CasaSpider at 1:46 PM | Permalink | Comments (15)

Volgens de online Flight Information van Curacao International Airport (Hato) was de KL735 keurig op tijd. Om drie uur reden Luchiano (9) en ik eerst naar Centrum Supermarkt Piscadera die op een steenworp afstand is gelegen van de Caribbean Flower appartementen waar Piet en Emmie (6) hun vakantie doorbrengen.

We haalden een aantal elementaire levensbehoeften voor de gasten zoals brood, Polar, Cola, ham en koffie en brachten deze naar het appartement. Eigenaar Henk van Luijken stond ons al op te wachten en hielp mee de spullen naar binnen dragen. Hij legde de werking van het alarm uit en gaf ons de sleutels alvast mee. De sleutels van de door Piet gehuurde limousine lagen klaar op tafel. Alles was keurig voor elkaar.

Op het tv-scherm bij Hato bleek het vliegtuig al geland te zijn. Waar zijn de tijden van vroeger toen men een half uurtje te vroeg arriveerde om eerst het vliegtuig te zien landen en vervolgens de passagiers zwaaiend onder zich door naar binnen te zien lopen? De vooruitgang zullen we maar zeggen in de vorm van slurven en alles achter metershoge muren en hekwerken.

Ruim een half uur stond ik pontificaal voor de schuifdeuren met de camera in de aanslag. Luchiano had zich strategisch opgesteld zodat hij Piet als eerste kon zien om mij een seintje te geven. Zeg nou zelf, het is een echte actie-foto geworden.

Alvorens in de auto te stappen moest Piet eerst dringend een sigaretje roken, immers dat had hij al tien uur niet meer gedaan. Ik kan mij mijn laatste sigaret niet eens herinneren, vreemd.

In het appartement was de six-pack Polar in het vriesvak net op temperatuur. Emmie deed al snel haar badpak bikini aan en dook het zwembad in. Om een uur of zes reden Luchiano en ik naar huis, Piet en Emmie zouden een uurtje later komen om een hapje te eten en bij te kletsen.

Bij ons thuis vermaakte Emmie zich prima met Luchiano achter de computer. Regelmatig kwam ze ons vertellen dat ze nog helemaal niet moe was. Om tien uur vond Piet het welletjes en tijd om in de Daewoo Matiz te stappen, in Nederland was het op dat moment vier uur 's morgens. Een record voor Emmie.

O ja, dit mocht ik niet vergeten te vermelden. Ronald (Angel) uit Nieuwegein, Piet heeft echt jouw groeten aan ons overgebracht. Hartelijk dank daarvoor!

Posted by CasaSpider at 12:18 PM | Permalink | Comments (14)