« June 2012 | Main | August 2012 »

July 31, 2012

El Sapo El Sapo (55)

1.

De Olympische Spelen aka #Londen2012 zijn op vrijdagavond 27 juli 2012 geopend. Nu ja, inmiddels was het al wel zaterdagochtend. De opening duurde best lang. Het was een spektakel waarbij de Engelsen erg hun best deden om Beijing 2008 te overtreffen. De aanwezigen op zondag 22 juli 2012 aanwezig bij de Open Dag van Feyenoord waren vast niet zo onder de indruk, immers publiek, muziek en een helicopter hadden wij daar ook!

2.

Laatst was ik aan het werk toen ik eigenlijk naar het toilet moest, maar dit bezoek zo lang mogelijk uitstelde omdat ik zo lekker bezig was. Waarom vertel ik dit? Luchiano (14) brengt vijftien uur van de dag door rechts aan de eettafel achter zijn laptop. Als ik de huiskamer binnenkom kijk ik onbewust of hij er nog zit. Vrijwel altijd is dit het geval. Als ik hem roep om iets te doen, bijvoorbeeld afwassen, staat Luchiano na enig aandringen op en wat is het eerste dat hij zegt? "Ik moet eerst naar de WC". "Man, had je dat niet eerder kunnen doen in al die uren dat je achter de computer zat?", vraag ik dan geïrriteerd. Maar nu snap ik het.

3.

Sedert 10.10.2010 is Curacao een echt land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Tot verbazing van sommigen werd niet Emily de Jongh-Elhage van de PAR de eerste minister-president van het nieuwe land, maar Gerrit Schotte van de Movementu Futuro Korsou (MFK). De MFK vormt een coalitie met de MAN van Charles Cooper en Pueblo Soberano van Helmin Wiels. Zij hebben een meerderheid van slechts één zetel en die meerderheid dreigt nu verloren te gaan.

Eugene Cleopa (MAN) heeft zijn steun voor het kabinet ingetrokken nadat hij en zijn familie zijn bedreigd door Helmin Wiels. De coalitie probeert nu Anthony Godett (Frente Obrero) zover te krijgen dat hij zich bij hun aansluit. Ongeveer de helft van de Curacaose bevolking smacht naar het moment dat de regering valt. Of het verstandig is om het roer over te nemen in deze moeilijke tijden waarin de Rijksministerraad juist een aanwijzing aan Curacao heeft gegeven voor 1 september dekking te vinden voor een bedrag van 55 miljoen Antilliaanse guldens?

4.

Tot slot een advertentie voor de Stompertjes, een nieuw snoepje.

July 24, 2012

Feyenoord Open Dag 2012

Luchiano (14) weigert met mij Studio Sport te kijken en is haast niet mee te slepen naar een wedstrijd van Rijen 1. Diana (6) gaat wel graag mee naar Rijen 1, maar doet dat vanwege de lekkere frietjes en als ze die op heeft vraagt ze wanneer we naar huis gaan. Lucy (??) kijkt wel naar de wedstrijden van het Nederlands Elftal, maar weet voor de rest wel leukere dingen dan voetbal.

Kortom, wij zijn een echt voetbalgezin. Geen wonder dat iedereen stond te springen en te feesten toen ik het goede nieuws bracht dat we naar de Open Dag van Feyenoord gingen. Luchiano: "O nee hè, mag ik alsjeblieft thuis blijven?" Lucy: "Het is zeker gratis".

12.07.2012: Feyenoord Rotterdam, Open Dag 2012 en Lucy en CasaSpider zijn erbij! Klik voor groter.Ooit waren er tijden waarin een roedelleider het gemakkelijker had, dat staat vast. Hoe dan ook, zondagochtend om half elf zaten we in de auto op weg naar Rotterdam, geboortestad van CasaSpider. Nu ja, om precies te zijn reden we naar parkeerplaats Beverwaard in/bij Ridderkerk. Daar kon men gratis parkeren en er reden pendelbussen naar de Heilige Voetbaltempel aka De Kuip.

We liepen wat rond De Kuip, bezochten een toilet, kochten Feyenoord-munten die tegenwoordig waardevaster zijn dan de Euro, wisselden die munten weer in voor een biertje en een ijsje en betraden het stadion. Rijkelijk vroeg vonden we vier mooie kuipstoeltjes in vak KK, vlak naast het Ere-terras. Onder het genot van een biertje en prima muziek als het onovertroffen Hand in Hand zagen we hoet stadion zich langzaam vulde.

Zo nu en dan klonk er luid gejuich vanuit Vak-S waar dan vuurwerk werd afgestoken. Regelmatig kwam de Wave voorbij. "De eerste keer dat ik echt met een Wave heb meegedaan", zei Lucy blij. Vanaf een uur of een begon het programma op het veld. Het Feyenoord-embleem werd op de middenstip gelegd en de A1 werkte een training af.

Het was de beurt aan de spelers. Eerst werden de keepers door speaker Peter Houtman op het podium geroepen, daarna de verdedigers, vervolgens de middenvelders en tot slot de aanvallers. O nee, als allerlaatsten kwam de technische staf met trainer Ronald Koeman tevoorschijn. Mooiste moment was toen Ron Vlaar verklaarde af te zien van een mogelijke transfer naar Aston Villa en het komende seizoen gewoon voor Feyenoord uit te komen.

Eerst zien, dan geloven. Zo leek ook Jean-Paul van Gastel te beseffen: "Het is nog lang geen 1 september". Populairste Feyenoord-speler van het moment is toch wel Jordy Clasie. En terecht. Het stadion juichte bij het horen van zijn naam en beantwoordde die scanderend met: "Messi, Messi, Clasie komt eraan!"

12.07.2012: Feyenoord Rotterdam, Open Dag 2012. Diana (6) is in haar nopjes met de nieuwe aanwinsten die uit de helicopter stappen. Klik voor groter.Toen moest het hoogtepunt nog komen. De helicopter met de nieuwe aanwinsten. Iedereen keek naar de lucht, house-muziek vermengd met helicoptergeluiden zweepte het publiek op en daar verscheen de schaduw van de wieken op de grasmat. Het was een schitterend gezicht de helicopter langzaam in De Kuip te zien landen, met die muziek en al dat volk.

Voor zover ik het goed kon zien tenminste, immers ik was druk aan het filmen. Vroeger had je dat grapje dat iemand een hele dag foto's had lopen maken en achteraf het lensdopje nog op de camera zat. Of dat er geen rolletje in zat. Anno 2012 kan dat niet meer, maar voor die malheur is een andere in de plaats gekomen. Wie kent die reclame met het Monster van Loch Ness? Welnu, dat overkwam mij deze keer.

Terwijl ik dacht dat ik druk aan het filmen was stond de camera op standby. Dat ontdekte ik 's avonds toen ik de beelden eens terug wilde zien, maar alleen een heel kort filmpje vond van mijn knie. Enfin, de nieuwe aanwinsten waaronder Ruud Vormer, Lex Immers en Omar El Abdellaoui waren vet onder de indruk van de ontvangst in Rotterdam. Bij ons genoot Diana met volle teugen van de heli.

Het officiele programma was afgelopen en De Kuip stroomde snel leeg. Buiten was het nog steeds enorm druk. Inmiddels was Luchiano's humeur opgeknapt: "Nee, dit was niet de vreselijkste dag van mijn leven" en zette Diana ons op de foto vanaf rij 1.

Tijd om naar huis te gaan. Wij begaven ons naar de pendelbussen waar reeds een lange rij stond te wachten. Engelse toestanden, in positieve zin wel te verstaan. Iedereen wachtte netjes op zijn beurt en voor we het wisten zaten we lekker vooraan in de bus om tien minuten later afgezet te worden bij parkeerplaats Beverwaard. De onbestemd rode Ford Focus had de hele dag in het zonnetje gestaan en was lekker voorverwarmd.

We sloten de geslaagde dag af met een tussenstop bij de McDrive in Oosterhout. O ja, het allerjammerste van de Open Dag 2012 was dat Lee Towers verstek moest laten gaan wegens een recente operatie. Vervanger Paul de Munnik deed zijn stinkende best, maar het Feyenoord-lied (Niets is sterker dan dat ene woord) en You'll Never Walk Alone kunnen echt niet beter gezongen worden dan door onze favoriete Litouwer.

We hebben twee Feyenoord-munten over.
Dat betekent dat we dit seizoen een keer terugkomen in De Kuip.
Promise!

July 16, 2012

Jonge sla

De dichter Rutger Kopland (Goor, 04.08.1934 - Glimmen, 11.07.2012) is dood. Ik kende hem niet, maar dat geldt ook voor de illusionist Marcel Kalisvaart uit Purmerend die voor de tweede keer wereldkampioen illusionisme geworden is. Nooit van gehoord, maar misschien is dat juist tekenend voor diens grootheid als illusionist?

Er werden wat dingen verteld over het leven van Rutger Kopland, maar ze wisten me niet echt te raken. Pas bij het horen van het gedicht "Jonge sla" dacht ik, ja die man kan wel schrijven.

Jonge sla

Alles kan ik verdragen
het verdorren van de bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.

Maar jonge sla in september
net geplant, slap nog
In vochtige bedjes, nee.

Uit: Alles op de fiets, 1969.

De volgende ochtend komt collega Judith de DBA-kamer binnen met in haar hand een kropje mini-sla, vers geplukt uit eigen tuin. Een mooi moment het gedicht "Jonge sla" van Rutger Kopland eens voor te lezen.

July 15, 2012

Keek op de Week

Zaterdag was Kees van Kooten op televisie met een toespraak voor Gerrit Komrij (RIP) die het tijdelijke met het eeuwige heeft verwisseld. Vandaar de titel voor dit beperkte uittreksel van onze week. In de ochtend van zaterdag 7 juli brak Lucy haar teen, de voorlaatste van haar linkervoet om precies te zijn. Ze wilde nog snel iets uit de slaapkamer halen en knalde met haar voet tegen de hoek van het bed.

Ik belde de Huisartsenpost Oosterhout en maakte me op voor een half uurtje discussiëren. Maar het viel mee en we mochten meteen komen. Een aardige dokter (v) hielp Lucy en spalkte de gebroken teen tegen de middelste aan. Van de tenen wordt alleen de grote gegipst, maar die was nu eenmaal niet gebroken. Met de gespalkte teen deed het meteen een stuk minder pijn. Op de terugweg gingen we langs Scapino om twee paar slippers te kopen: Dag hoge hakken!

Dinsdag 10 juli reed ik met Luchiano (14) naar CasasPa en Truus in Valkenswaard. Voetbalvereniging De Valk (eerste klasse) speelde thuis tegen Vitesse en dat is altijd leuk om te zien. Na een heerlijke lasagne van Truus met ijs toe voegde neef Marnix (16) uit Utrecht zich bij ons en reden we naar het stadionnetje. Over de wedstrijd kunnen wij kort zijn, het werd 0-11 voor Vitesse. Feyenoord heeft het moeilijker tegen amateurclubs. In mijn eentje reed ik terug naar Rijen, Luchiano mocht twee dagen bij zijn opa en oma logeren.

14.07.2012: Juwelier Lucardi in Oosterhout schiet gaten in Diana's (6) oren voor twee schattig roze oorbellen. Klik voor groter.Lucy liep moeilijk met haar gebroken teen en zelf heb ik al een maand last van mijn linker enkel. Het is wat! Elke dag fiets ik naar het station in Rijen om de trein naar Den Bosch te nemen. Nu komt er iets geks. Het perron in Rijen is ongeveer 300 meter lang en ik loop altijd helemaal naar het eind om in het allerlaatste overdekte wachthokje plaats te nemen. Daar zit altijd een vrouw met rossig krulletjeshaar.

In Den Bosch komt de achterkant van de trein ongeveer uit bij de trap. De voorkant van de trein, daar waar ik instap, staat zo'n 150 meter verder. Dat betekent nogmaals een flinke trippel, wat niet erg handig is als men last heeft van zijn enkel. Dussss.... Donderdag kreeg ik ineens een inzicht: "Waarom loop ik eigenlijk altijd helemaal naar het eind van het perron als ik vervolgens in Den Bosch dat hele stuk nogmaals moet lopen?"

Toen zag ik 's ochtends in Rijen de vrouw met de rossige krulletjes zitten, in het eerste of tweede wachthokje vooraan op het perron. Ik groette haar en zei: "Ja, dat is een stuk dichterbij". Haar antwoord verraste me: "Nou, ik moet vandaag ergens anders heen." Zo zout heb ik heb ik het zelden gegeten. Dat is net of je vooraan in het vliegtuig eerder op Curacao bent dan als je achterin zit, toch? Enfin, een dag later zat ik ook aan het begin van het perron. Het is gewoon heerlijk om in Den Bosch uit de trein te stappen en meteen de trap op te kunnen lopen. Had ik jaren eerder moeten doen!

Woensdagavond 11 juli kwam er een FaceTime-oproep binnen van CasasPa. Luchiano gaf hem bijles om zijn iPhone optimaler te gebruiken. FaceTime had hij hem al een keer uitgelegd, maar dat was CasasPa vergeten. Ondertussen kreeg ik via WhatsApp een aantal foto's binnen uit een ver verleden. "Ben jij dat, pap?", vroeg Luchiano verbaasd. "Jazeker", antwoorddde ik. "Dat kapsel!", luidde Luchiano's reactie. Vermoedelijk betreft het een foto uit 1975 toen wij op vakantie waren op een boerderij in Freienhagen. Dat moeten we met Luchiano ook eens doen, dan leert hij wat werken is.

Donderdagmiddag 12 juli was ik vrij, speciaal om Diana (6) naar zwemles te kunnen brengen. Ik vroeg aan Lucy of ze meeging, ze was sinds haar gebroken teen het huis niet meer uit geweest. "Okay, ik ga mee", zei ze en deed haar open schoenen met hoge hakken aan. "Is dat wel verstandig?", vroeg ik. "Aaahhh, dit voelt veel beter. Ja, zo kan ik weer goed lopen". Wat een vrouw!

Zaterdag 14 juli was de grote dag voor Diana. Eindelijk kreeg ze oorbellen, met gaatjes in haar oren. We kozen voor juwelier Lucardi in winkelcentrum Arendshof te Oosterhout. Daar werden we uitstekend geholpen door een aardige dame die de toch ietwat gespannen Diana op haar gemak wist te stellen. Met een stift tekende ze een punt op haar oren en haalde daarna haar pistool tevoorschijn. Na de eerste knal keek Diana een beetje bedremmeld, maar gaf verder geen kik. Na de tweede stond ze op en wandelde resoluut de winkel uit. "Even wachten, we moeten nog betalen", zeiden wij.

Het leed was snel geleden en Diana is verguld met haar oorbellen. Inmiddels suddert het vlees in de pan, straks mag ik het snijden. Zal ik me eerst nog even douchen?