Kwam Kafka uit Curacao?
Donderdagmorgen gingen Lucy en ik naar Kranshi, ons gemeentehuis zeg maar. Voor de volgende stap in het traject om een Nederlands paspoort voor haar te bemachtigen. De vorige keer is dat niet gelukt. In principe kan Luchiano (7) meeliften op Lucy's aanvraag, maar helaas heb ik hem op 25 oktober 2004 erkend. Derhalve staat Luchiano op Curacao geregistreerd met mijn achternaam.
Men gaf ons het advies om via het Dominicaanse Consulaat papieren naar Santo Domingo te sturen om de naamwijziging ook daar te laten plaatsvinden. Dit is jammer genog niet gelukt, de wet in de Dominicaanse Republiek is net even anders dan hier.
Voordat de wet met betrekking tot Naturalisatie in Nederland wederom strenger wordt, willen wij persé tenminste Lucy's aanvraag erdoor hebben. Dan maar even zonder Luchiano. Hij komt drie jaar na de datum van erkenning in aanmerking voor een aanvraag van een Nederlands paspoort. Tenminste zoals de zaken er nu voor staan.
We vervoegden ons bij dezelfde beambte die ons de vorige keer geholpen had, de heer Marten. Ook deze keer bekeek hij toch Luchiano's papieren. Hij wilde weer een poging doen om diens aanvraag gelijktijdig met die van Lucy mee te sturen. Op zich heel aardig, maar wij wilden absoluut geen vertraging van Lucy's aanvraag.
De heer Marten overlegde met mevrouw Pauletta. Even later kwam zij met ons praten. We moesten naar Santo Domingo om toch te proberen Luchiano daar op mijn achternaam te zetten. Lucy en ik keken elkaar aan en zeiden tegelijkertijd: "Geen denken aan!" De vorige keer had hetzelfde geintje ons al een hoop geld en tijd gekost.
Nogmaals trachtte ik de zaak uit te leggen. "Hoe kan het toch zo zijn dat als ik mijn zoon niet erkend had hij wel mee mag in het traject voor een Nederlands paspoort en nu ik hem wel erkend heb niet?" Voor mij is dit de wereld op zijn kop!
"Ok, kan ik Luchiano ook de-erkennen?", vroeg ik aan mevrouw Pauletta. Zij dacht van wel, maar wist het niet zeker. Even later kwam mevrouw Pauletta met de suggestie om de papieren naar Nederland te sturen voor een beslissing. Daar voelden wij niets voor, dat kon wel eens maanden gaan duren. Wij bleven erop staan om in dat geval alleen met Lucy's aanvraag door te gaan.
Mevrouw Pauletta ging even weg voor nader advies. Even later, we zaten er toen al twee uur, bood zij aan dat ik aanstaande dinsdag om tien uur met de heer Grüning over deze kwestie mag praten. De heer Grüning is de top-jurist van Kranshi. Die paar dagen kunnen er nog wel bij. Mocht het gesprek negatief uitpakken, gaan wij diezelfde ochtend nog verder met de paspoort-aanvraag van Lucy. In dit soort zaken leeft men bij de dag. Nu kunnen we in ieder geval nog verder met Lucy, over drie jaar zien we wel wat er voor Luchiano mogelijk is.
Men zou wel eens het idee kunnen krijgen dat de medewerkers van Kranshi er alles aan doen om iedere aanvraag te traineren. Terwijl wij zaten te wachten liepen twee andere clienten totaal gefrustreerd weg. De andere kant van de medaille is dat de wetten met betrekking tot vreemdelingen en naturalisatie zeer gecompliceerd zijn en bovendien aan verandering onderhevig. De beambten zijn als de dood een fout te maken, in die zin dat zij te soepel zijn geweest. Wat dat betreft heb ik enig begrip voor hun handelswijze.
En toch staat bij mij het kippenvel op de armen als ik Kranshi binnenstap. "Wat zullen ze nu weer bedacht hebben om ons tegen te werken?" is een gedachte die regelmatig door mijn hoofd flitst. Het is een kwestie van positief blijven en eerst maar eens aanstaande dinsdag afwachten...
Comments
Stuur maar even wat geld op.... ik heb nog wel een paar passen voor je liggen... ehhebbeheh.
Posted by: Brillie | March 17, 2005 12:23 PM
Nog een argument: hoe kan je nou een achternaam op een geboorte-acte wijzigen? Dit document lijkt mij eenmalig en moet toch de situatie ten tijde van de geboorte weergeven?
Posted by: Ino | March 17, 2005 12:40 PM
Met een bende kom je gemakkelijk nederland in. Wel véél geld meenemen.
Posted by: hans | March 17, 2005 1:14 PM
Het enige dat mij nog mogelijk lijkt om nog iets voor elkaar te krijgen is echte omkoperij. Je zegt dat de situatie je al heel veel geld gekost heeft. Koop die luitjes om, bied ze een gigabedrag in ruil voor onmiddellijke inwilliging van jullie wensen. Dan zullen ze die angst om fouten te maken onmiddellijk laten varen en dan zijn ze wel in voor een beetje wetsverkrachting. Beste Casa, ik weet dat het jouw stijl niet is en pas op, de mijne in principe ook niet. Maar als ik in zulke procedures verwikkeld zat die al zo lang duren en waarin ik geen streep verder kwam, zou dat het enige voor mij zijn dat overbleef als optie. En als zelfs dat niet werkte, dan desnoods fysiek geweld. Ik complimenteer je met je stalen zenuwen en je reacties aldaar. Ik zou allang door het lint zijn gegaan.
Posted by: Cyberjunk | March 17, 2005 1:36 PM
Wat een ellende! Je neemt je verantwoordelijkheid en wordt daar zo voor beloond.
Posted by: Piet | March 17, 2005 3:55 PM
De bureaucratische wegen zijn inmiddels bekend. JE moet ze volgen maar tegelijk proberen er tussendoor te glippen. Kan ik iets doen vanuit Nederland? Misschien een gecertificeerde getuigenverklaring? Of misschien kan de vriendin van je zusje iets betekenen: zij werkt bij de IND, dicht bij het vuur. CasasPa.
Posted by: CasasPa | March 17, 2005 4:04 PM
@Brillie: Als jij nu eerst even de passen opstuurt... ;-)
@Ino: Daar heb je misschien een punt. Zal het dinsdag eens ter tafel brengen...
@Hans: Hier in huis is het wel een bende, hopelijk helpt het.
@Cyberjunk: Ik geloof niet dat fysiek geweld de situatie beter maakt. Maar tegen wat omkoperij kijk ik inmiddels al heel anders aan dan een jaar of tien geleden. Als je door de wet zo gemangeld wordt...
@Piet: Het is als met zoveel dingen: bedenk wat logisch is en draai het om. Zo werkt het dus echt... :-)
@CasasPa: Neen, in dit geval valt er (nog) niets te doen vanuit Nederland. Ja, als je Prins Willem Alexander kent, want die had zo een paspoort voor zijn Maxima geregeld... ;-)
Posted by: CasaSpider | March 17, 2005 4:37 PM
Lastig verhaal, ze doen wel hun best. Succes verder, geduld is een schone zaak, lees ik ook hier weer. Dat kippenvel zal wel door de airco komen.
Posted by: Jannie | March 17, 2005 5:19 PM
Wat een ingewikkeld en onzinnig gedoe allemaal.
Nergens voor nodig.
Posted by: Renesmurf | March 17, 2005 5:32 PM
Ik blijf het volgen.
Posted by: Pascal | March 17, 2005 6:46 PM
Casa, je bent duidelijk zwaar gefrustreerd door het feit dat het allemaal zo lang duurt. Toch lijkt het, zo lees ik het tenminste in je post en je toont zelf ook enig begrip, dat de mensen van Kranshi je niet echt tegenwerken.
Zoals je het beschrijft lijkt het of ze je echt willen helpen door zowel Luchiano als Lucy in 1 keer te behandelen. Met jouw ervaringen trap je daar niet (meer) in. Zijn de mensen van Kranshi dan helemaal niet op de hoogte van de ellende die sommigen allang hebben? Zij moeten toch de slagingskans (of liever gezegd afwijzingskans) kennen van bepaalde acties?
Sterkte en blijf volhouden, CasaBULDOG!
Posted by: Angel | March 18, 2005 10:22 AM
@Jannie: Het kippenvel ontstaat al als ik nog buiten in het zonnetje loop en het gele gebouw van Kranshi zie!
@Renesmurf: Net als bij de instanties die jouw tijdelijke WW-uitkering moeten verzorgen...
@Pascal: Er komen nog vele afleveringen... :-)
@Angel: Een hele goede samenvatting geef je daar. Wij trekken gewoon ons plan en gaan door tot het gaatje... ;-)
Posted by: CasaSpider | March 18, 2005 12:24 PM
wat een ongelovelijk gemierenn**k zeg.... kan me voorstellen dat je er wel eens helemaal gek van word..... hier is het niet veel beter hoor volgens mij.... zeker niet als je geld moet krijgen ergens van...believe me......
Posted by: Paola | March 19, 2005 6:20 AM