CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Het is Carnavalstijd, hèt feest van het jaar op Curacao. Aanstaande zondag is de Gran Marcha, de grote optocht. Deze week worden er nog vele zogenaamde Jump-up's georganiseerd door bedrijven, scholen en carnavalsverenigingen. Bij een Jump-up kopen de deelnemers een t-shirt en mogen vervolgens enige kilometers achter of zelfs tussen een aantal geluidswagens met Tumba-muziek lopend dansen. Of dansend lopen.

Ook de Marnix School van Luchiano (6) heeft zijn Jump-up. Ik vind Luchiano nog iets te klein om mee te lopen. Als we van Centrum Supermarkt naar de Bankomatico lopen om geld op te nemen, vindt hij het al te ver. "Waarom gaan we niet met de auto, papa?". "Omdat het maar 250 meter lopen is, luilak!".

Het t-shirt wilde ik wel voor hem kopen, 7 gulden 50 is niet te duur dacht ik. Vanmorgen overhandigde ik 10 gulden aan juffrouw James. Toen ik Luchiano om kwart over 12 op kwam halen, vroeg ik hem naar het wisselgeld. Hij doorzocht zijn tas, zijn zakken, alles, maar vond het geld niet.

Ik had al zo'n vermoeden dat dit zou gebeuren. Het is onvoorstelbaar, maar in Luchiano's klas wordt veel gestolen! De kinderen moeten hun tas achterin de klas in een soort rek zetten. Het vermoeden is nu dat een van de kinderen die achter in de klas zitten, heeft gezien dat Luchiano geld in zijn tas stopte en het er vervolgens doodleuk uit heeft gehaald.

Ik was hierdoor enigszins geshockeerd en vind dat hier iets aan gedaan moet worden. Toevallig kreeg Luchiano gisteren nog een brief mee van juffrouw James. Een brief, waarvan ik u de volgende passage niet wil onthouden:

"Zij (de kinderen, red) verstoren de dagelijkse orde door te LIEGEN en te STELEN: dingen stiekem wegpakken als de ander naar het toilet gaat of even bij mij staat, zodat wanneer die weer naar zijn plaats terugkeert hij opeens iets kwijt is. Dan komt er ruzie, want die weet ongeveer wel wie het heeft genomen, maar kan het niet bewijzen, want die ander blijft volhouden dat hijzelf de eigenaar is van dat potlood, die gum, die slijper, die stift, enz. Dit moet eens een keertje afgelopen zijn!!!! Want dat is gewoonweg LIEGEN en STELEN en ik tolereer het niet."

Nu moeten de ouders elke stift, elk potlood en elk ander attribuut van hun kind van een merkteken voorzien. Dat vind ik best, maar het is natuurlijk wel de omgekeerde wereld. De "daders" en met name hun ouders dienen aangesproken te worden. Als ik zou merken dat Luchiano met andermans spullen thuiskwam, dan was hij nog niet jarig. De volgende dag mag hij het persoonlijk aan de eigenaar teruggeven, met de excuses erbij.

Nou ja, ik moet nog even wat stoom afblazen. Als dat gebeurd is, schrijf ik wel een briefje aan de juffrouw met mijn visie, opbouwende kritiek en tips. Op dit moment bevindt Curacao zich in de ban van atrako's, ofwel overvallen. Meestal gepleegd door jongeren met een zeer slecht ontwikkeld geweten. Het lijkt mij erg zinvol om in klas 1 van de basisschool aan het ontwikkelen van dat geweten te beginnen.

Normaliter zeg ik altijd Zeg nooit nooit, voor deze keer maak ik ervan Beter laat dan nooit.

Update 19.02.2004
Dingen zijn niet altijd wat ze lijken. Leest u s.v.p. ook het vervolg (19.02.2004) op deze post.