CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Het was een dag vol verschillende emoties die zaterdag 07-07-07. Hij begon niet best, nou ja ik zat met een kop koffie achter de computer. Diana (1) was op de andere pc voor de 23.765-ste keer naar haar verjaardagsmovie aan het kijken. Lucy wilde haar in de gootsteen baden en slaakte een gil. Diana's buik zat onder de bulten en ook onder haar oksel en haar rechteroog zat er een.

Een allergie? Een venijnige mug of mier? We namen het zekere voor het onzekere en gingen naar de dokter. Gelukkig had de praktijk waar Lucy heen gaat weekenddienst, die is namelijk om de hoek. Op de autoradio stond Dolfijn FM aan met live-reportages vanuit de diverse Live Earth concerten. De dokter stelde een allergie als diagnose en schreef een siroop voor. Na een uur waren de bulten vrijwel weg.

In de namiddag gingen we voor de tweede opeenvolgende dag op pad voor een stretcher. Zijn stretchers soms niet meer in de mode of zitten ze misschien zelfs in de taboesfeer? Feit is dat we minimaal zeven zaken zonder enig resultaat hebben bezocht. De laatste kans was Kooyman te Zeelandia. Eigenlijk had ik de stretcher al op mijn buik geschreven maar we moesten toch die kant op voor Albert Heijn. En bovendien stond Lucy erop.

Gek is dat maar soms heb je van die dingen. Ik liep Kooyman in, keek naar rechts en zag twee soorten stretchers. Ook in het gangpad rechtdoor stonden stretchers, eerlijk gezegd heb ik nog nooit zoveel stretchers bij elkaar gezien. We hebben nu dus een stretcher.

Bij Albert Heijn kochten we ingredienten voor andijviestamppot. Omdat de spekblokjes daar weerzinwekkend duur zijn en de olijven trouwens ook besloten we langs Centrum Supermarkt te Mahaai te rijden. Uiteindelijk pakte dat veel duurder uit want Lucy kocht er een halve kilo jumbo-shrimps. En dan laten we de benzine nog buiten beschouwing.

We waren maar net op tijd thuis voor weer een andere emotionele gebeurtenis op 07-07-07 en wel de kwartfinale van de Copa América tussen La Vinotinto ofwel gastland Venezuela en Uruguay. Gedurende de eerste acht minuten was Uruguay oppermachtig, het leek wel of ze tegen Glimmen-3 aan het spelen waren. La Vinotinto was verstijfd, alle passes waren te zacht en men had al met 4-0 achter kunnen staan.

Luchiano (9) vond Uruguay ook veel beter en besloot hun te supporten. "Als het betere team zijn kansen niet benut valt de goal vaak aan de andere kant", leerde ik hem een oude voetbalwijsheid en sprak mijzelf tegelijkertijd moed in. Na 37 minuten scoorde Diego Forlán echter de verdiende 0-1 voor Uruguay.

Lucy had de andijviestamppot inmiddels bereid en kwam Venezuela aanmoedigen. "Sorry hoor, maar ik zie niet hoe die vanavond een goal gaan maken", zei ik met een kennersoog tegen haar. Nog geen minuut later viel de gelijkmaker uit een vrije trap van sterspeler Juan Arango.

In de tweede helft leek het erop dat Venezuela de wedstrijd in zijn greep kreeg maar in de 65e minuut kwam Uruguay wederom op voorsprong door een knap afstandsschot van Pablo García. Het verzet van Venezuela was gebroken, het kwaliteitsverschil was te groot. In de slotminuten werd het via Cristian Rodríguez en nogmaals Diego Forlán uiteindelijk 1-4 voor Uruguay. Een sprookje ten einde.

Waarom heeft coach Richard Páez van La Vinotinto publiekslieveling Edder Pérez niet opgesteld? Een vraag waar we nooit een antwoord op krijgen. Of was hij misschien geschorst? De andere kwartfinale van vanavond tussen Chili en Brazilie is in de 64e minuut aanbeland en de tussenstand is 0-4. De einduitslag is 1-6, zo lang duurt het redigeren van een post.

Het wachten is op 08-08-08 voor weer zo'n emotionele dag.

Posted by CasaSpider at 11:16 PM | Permalink | Comments (18)

We schrijven zondagmiddag 1 juli 2007 ongeveer 14:15 en 33 seconden. Naast mij staat een ijskoud glas Duvel en ja het gaat over drank. Vino Tinto is Spaans voor rode wijn en is tevens de bijnaam van het nationale voetbalelftal van Venezuela (website).

Sinds de sensationele wedstrijd Venezuela-Bolivia die in november 2003 te Maracaibo werd gespeeld ben ik fan van La Vinotinto. Onze band werd nog verstevigd toen Venezuela op woensdag 31 maart 2004 het sterke Uruguay in Montevideo verrassend maar zeer verdiend met 0-3 versloeg. Hierna was het helaas voor een hele tijd weer voorbij met de succesperiode. Ja, er zijn meerdere overeenkomsten tussen Venezuela en Feyenoord.

Deze dagen wordt er gestreden om de Copa América (Wikipedia) zeg maar het Europees Kampioenschap van Amerika. De Copa América wordt dit jaar gespeeld in Venezuela. De eerste en tevens laatste overwinning van het als voetbaldwerg beschouwde gastland bij dt toernooi was in 1967 tegen Bolivia. Venezuela is ingedeeld in Groep A samen met Uruguay, Peru en Bolivia. Tegen dit laatstgenoemde land stond La Vinotinto gedurende de eerste groepswedstrijd lange tijd met 2-1 voor maar zeven minuten voor tijd maakte Bolivia gelijk.

Zaterdagavond trad Venezuela aan tegen het sterke Peru dat in zijn eerste wedstrijd Uruguay met 3-0 had verslagen, mede dankzij een goedspelende Jefferson Farfán. De eerste helft ging grotendeels aan ons voorbij want wij waren BH's kopen in Punda. Het stond nog 0-0 en een speler van Peru was uit het veld gestuurd.

De tweede helft ontwikkelde zich tot een waar spektakel, eerlijk gezegd meer door de spanning dan door de kwaliteit van het geboden spel. Peru beperkte zich met tien man aanvankelijk tot verdedigen. Een begrijpelijke maar niet zo slimme tactiek aangezien juist de Venezolaanse verdediging bijzonder kwetsbaar is. In de 48e minuut scoorde Alejandro Cichero met een bekeken kopbal de openingstreffer voor La Vinotinto.

Peru moest nu wel uit de kast komen en leek na een paar grote kansen succesvol te worden, helemaal toen Venezolaan Ricardo David Páez in de 78e minuut zijn tweede domme overtreding maakte en derhalve met een rode kaart mocht vertrekken. Nauwelijks een minuut later scoorde de ingevallen Daniel Arismendi na een mooie solo-actie enigszins tegen de verhouding in de bevrijdende 2-0.

Lucy en ik stonden op de stoelen van de huisbaas te dansen en in de resterende minuten hoorde ik woorden uit haar mond jegens het Peruaanse volk die normaliiter alleen door mij tijdens voetbalwedstrijden gebezigd worden. Een goede vrouw!

Tegen het einde gebeurde er nog iets geks. Een verdediger van Venezuela, ik meen doelpuntenmaker Cichero kreeg net voor de eigen 16-meter de bal toegespeeld, hield hem tweemaal hoog met zijn voet, eenmaal met zijn knie en kopte hem toen in handen van keeper Renny Vega. De scheidsrechter floot hiervoor maar waarom? Is dit spelbederf? Wie herinnert zich niet hoe Gerry Mühren in 1973 de bal voor Ajax in het Santiago Bernabeu stadion een aantal malen omhoog hield tegen het eens zo machtige Real Madrid?

Hoe dan ook kreeg Cichero een gele kaart en miste Farfán de vrije trap. Venezuela boekte zijn tweede overwinning in de Copa América en kan zich aanstaande dinsdag om 20:50 in het laatste groepsduel tegen Uruguay plaatsen voor de volgende ronde. Voor het zover is gaan we straks om 16:05 kijken naar Brazilie-Chili. Brazilie heeft na de 0-2 nederlaag tegen Mexico iets recht te zetten.

Bij ons is het echter Duvel en Vino Tinto wat de klok slaat.

Update 01.07.2007 / 18:03

Het venijn van een matige Brazilie-Chili zat hem in de staart toen Robinho met twee magistrale goals zijn hattrick vervolmaakte. Leuk was de aanwezigheid van Alex (degelijk) en Alves die duidelijk genoegen nam met een ondergeschikte rol. Brazilie-Chili 3-0.

Posted by CasaSpider at 3:30 PM | Permalink | Comments (14)

Woensdag 31 maart was een bijzondere dag. Allereerst was mijn zus Pascale jarig (gefeliciteerd, Pascale!) en ten tweede was het de laatste dag van het vermaledijde Bandwith probleem op het LaChicaMerengue domein. Anderhalve gigabyte datatransfer per dag was mijn provider kennelijk te gortig.

Maar daar gaat het nu niet over. Voetbal zorgde voor de hoogtepunten van woensdag 31 maart. Dan heb ik het niet over de bloedeloze 0-0 van het Nederlands Elftal tegen Frankrijk. Van mij mogen ze alle vriendschappelijke voetbalwedstrijden afschaffen, met uitzondering van Nederland-Duitsland. Die wedstrijd is nooit vriendschappelijk en zo hoort het ook. Heeft u wel eens van een vriendschappelijke bokswedstrijd gehoord?

Om half zeven ging ik er eens goed voor zitten, met heel toepasselijk een blikje Polar. Toepasselijk, want Polar komt uit Venezuela en laat dat nu precies het land zijn waar ik op voetbalgebied fan van ben geworden. Dat is gebeurd na een werkelijk weergaloze wedstrijd van Venezuela in Maracaibo tegen Bolivia. Lees mijn verslag er maar op na.

In de kwalificatie voor het WK 2006 in Duitsland begon Venezuela met nederlagen tegen Ecuador en Argentinie. Vervolgens werd uit verrassend gewonnen van Colombia en daarna werd Bolivia dus thuis aan de paal geregen. Venezuela begon in kwalificatie te geloven!

Continue reading "Twee keer drie nul" »

Posted by CasaSpider at 6:52 AM | Permalink | Comments (7)

Nog enkele uren scheiden ons van de misschien wel laatste wedstrijd van het Nederlands Elftal in deze constellatie. De wedstrijd begint hier om half vier 's middags en ik heb er speciaal vrij voor genomen. Dames en Brillie, u kunt vandaag beter een ander log bezoeken of anders even terugbladeren naar Salsa Man!, voor de rest is het namelijk voetbal wat de klok slaat.

Als Nederland-Schotland de hoofdschotel is, dan heb ik gisterenavond al een aperitiefje genuttigd. La Vinotinto (Rode Wijn) ofwel het Venezolaanse nationale elftal trad thuis in het Estadio Pachencho Romero van Maracaibo aan tegen Bolivia. Het betrof een kwalificatiewedstrijd voor het WK 2006 in Duitsland.

Venezuela is het lachertje van Zuid-Amerika qua voetbal, een soort Liechtenstein. Afgelopen zaterdag heeft La Vinotinto echter een historische overwinning behaald. Uit tegen Colombia werd het 0-1 en daarmee waren de eerste drie punten in de kwalificatie veiliggesteld.

De eerste helft heb ik aan mij voorbij laten gaan. In de tweede helft scoorde Bolivia 0-1. Kijken zonder analyseren kan ik niet en al rap kwam ik tot de conclusie dat het Venezolaanse elftal wat kwaliteit en vooral structuur mist. Het lijkt ietwat op pupillenvoetbal: met z'n allen achter de bal aan rennen. Het gebrek aan kwaliteit werd gisteren ruimschoots gecompenseerd door bezieling en beleving. Iedereen deed mee, het elftal, het publiek, de commentatoren en ik.

In de 85e minuut scoorde Venezuela de gelijkmaker. Helaas werd de treffer (terecht) afgekeurd wegens buitenspel. Dit was het einde, of... In de 90e minuut kreeg La Vinotinto een indirecte vrije trap in het strafschopgebied. Gezien de schutterscapaciteiten zag ik de bal al hoog overgaan of in de muur stranden. De commentator sprak echter gedecideerd: "Dit wordt de gelijkmaker!".

Jose Manuel Rey schoot de bal dwars door de muur in de linkerhoek: 1-1! Het stadion kolkte, de commentatoren schreeuwden het uit en ik deed mee. Bolivia was lamgeslagen en iedere bal was nu voor La Vinotinto. Met name sterspeler Juan Arango was niet meer te houden. En het was diezelfde Juan Arango die het stadion in de 93e minuut deed exploderen van vreugde door een schitterende goal. Venezuela versloeg Bolivia met 2-1.

's Avonds waren de straten van Maracaibo en Caracas gevuld met uitzinnige supporters. De volgende tegenstander is Uruguay en die willen ze nu ook pakken. Zelfs droomt men al van het WK, nou ja, dat lijkt me nog ietwat overdreven. Toch ben ik nu fan van Venezuela en het beangstigende is dat La Vinotinto in veel opzichten lijkt op Schotland, behalve dan dat hun shirtjes rood zijn...

Mijn voorspelling: Nederland-Schotland 1-1.

Zojuist kwam mijn Venezolaanse collega William (niet de Salsa Man!) binnen. Ik feliciteerde hem met de overwinning. William vertelde dat het een heel speciale dag was voor Maracaibo, omdat men precies gisteren het feest van La Chinita de Maracaibo ofwel de Maagd van Maracaibo vierde. Dit feest gecombineerd met de overwinning van La Vinotinto zorgde voor Una Noche de Oro, een Nacht van Goud, in Maracaibo...

Posted by CasaSpider at 7:26 AM | Permalink | Comments (9)