Klapperende kartonnetjes tussen de spaken
Waar blijft de tijd, het lijkt wel of hij steeds sneller gaat. Luchiano (9) vraagt zich regelmatig af wat ik in mijn jeugd uitspookte, zonder televisie, computer en GameBoy.
Nou ja, de televisie kwam net opzetten. Kan me nog goed herinneren hoe mijn vader hem tweedehands had gekocht en samen met achterbuurman Verhees in de woonkamer op een tafeltje zette. Er zat een doek overheen die er pontificaal afgehaald werd als ware het een meesterwerk van Van Gogh.
Bijna altijd speelden wij buiten, voetballen, rolschaatsen, fietsen en later spelletjes met de meisjes. Vandaag ging ik even terug in de tijd door het artikel Lekker ratelen van Driek de Gadgetfreak, een van de alter-ego's van Wim de Bie. Dat deden wij namelijk ook, met knijpers kartonnetjes aan het wiel van onze fiets bevestigen om ze tussen de spaken te laten klapperen.
Kom daar nu maar eens om! Alhoewel, Luchiano vindt het toch ook wel iets hebben. Misschien ontstaat er wel een revival van de klapperende kartonnetjes.
Over Luchiano gesproken, op de terugweg van school vertelde hij laatst in de auto een anekdote.
Luchiano: "Papa, Alizah heeft een kiezelsteen door het raam van een huis naast school gegooid."
CasaSpider: "Zo, dat is niet zo mooi."
Luchiano: "Neen, maar gelukkig stond het raam open."
Comments
Luchiano heeft humor waar ik van hou !
Posted by: Lennart | June 1, 2007 5:33 AM
Ja, heerlijk zo'n herinnering. Dat heeft mij uiteindelijk een gebroken voortand opgeleverd. Nadat ik probeerde met mijn voet het knijpertje op z'n plek te krijgen.
Posted by: pascal | June 1, 2007 5:59 AM
Luch is enig met zijn anekdote. Zijn verbazing over hoe jullie vroeger zonder gameboy e.d. konden is begrijpelijk, alles wat bijzonder was in onze tijd bestaat al en er valt niet veel meer te ontwikkelen aan echte bijzonderhden zoals destijd de TV, die ik ook heb zien komen, kleuren TV, sterreclame, ik heb alles langs zien komen in een tijd dat de techniek zich aan het ontwikkelen was. Vroeger was het mens erger je niet, ganzebord, domino (echt waar, ik speelde domino als klein meisje,) barricade, wat enigszins lijkt om Mens erger je niet enz. De meisjes sprongen touwtje, de jongens deden zo hun eigen spelletjes, dat soort nostalgie zal Luch, die in dit tijdperk opgroeit niet kennen, er ontwikkelt zich niets echt nieuws meer. Er kan nog wat worden verbeterd wat er al is, maar wat kan er nog aan gadgets toegevoegd worden? De telefonie is ook uitontwikkeld volgens mij. Jammer voor jouw kinderen, maar alles dat vroeger science fiction leek is er inmiddels. Maar troost je, zolang Luch nog zo leuk is in zijn anekdotes heeft hij nog wel iets van het onbevangen kind in zich.
Posted by: Cyberjunk | June 1, 2007 6:10 AM
Dat waren pas tijden! :)
Volgens mij wordt er heden ten dage veel minder buiten gespeeld, dat is wel jammer en enigszins verontrustend denk ik.
Die rotcomputers ook! :)
Posted by: GJ | June 1, 2007 8:37 AM
@Lennart: Ik mag er ook graag naar luisteren... :-)
@Pascal Summer: Was dat met die gebroken voortand voor of na het wisselen?
@Cyberjunk: En toch blijven sommige dingen altijd bestaan. Zo is het nu knikkertijd op de Marnix-school. En touwtje springen was een paar maanden geleden. Een Mens-Erger-Je-Niet spel hebben wij ook (wel met zo'n dobbelsteen in een plastic omhulsel dat je in kunt drukken) en domino spelen we zoals je weet bijna iedere week. Dat de telefoon uitontwikkeld is geloof ik niet. Het apparaat wordt steeds meer geintegreerd met internet. Over een jaar of 20 wordt er bij geboorte meteen een geimplanteerd... :-) Met andere woorden Science Fiction zal altijd blijven bestaan!
@GJ: Er wordt zeker minder gevoetbald en dat is ook te merken aan de resultaten van het Nederlands Elftal. Inderdaad een verontrustende ontwikkeling, gelukkig gaat het in Glimmen beter. Nog even en we kunnen allemaal buiten wireless computeren, the best of both worlds?
Posted by: CasaSpider | June 1, 2007 9:26 AM
Een plastic cup tussen het fietswiel en de frame (onder het achterlicht) doet het ook altijd goed. Geeft een heerlijk geluid alsof je op een motorfiets zit.
Posted by: Westpunt | June 1, 2007 7:07 PM
Ach ja, de knikkertijd (met je washandje vol knikkers en stuiters naar school), elastieken, kaatsenballen, klepperen (twee keiharde ballen aan een touwtje, die je als een gek op een neer moest slaan, hoe kwam ik toch aan die blauwe polsen???), diabolo (kreeg ik niet, gelukkig had mijn vriendinnetje er wel één), hoepelen, rolschaatsen, met Luilakken een blik achter op je bagagedrager, touw om je wielnaaf, beetje petroleum (of zo iets, mijn broer regelde het altijd voor me) en piepen maar, pfff.... dat we nog tijd hadden om naar school te gaan... :-)
Posted by: Willisha | June 2, 2007 7:03 AM
@Willisha: Wat versta jij onder Luilakken in de context van je verhaal? Ik heb daar nog nooit van gehoord.
Posted by: Cyberjunk | June 2, 2007 2:25 PM
Nou, als we allemaal mobiele devices hebben die natuurlijk gebruik kunnen maken van het wereldwijde wireless netwerk dan zou het wel grappig zijn als je eerst een uur moet fietsen of voetballen om zo'n apparaat op te laden om een kwartiertje te kunnen internetten :)
Voor 30plussers geldt dit natuurlijk niet! :)
Posted by: GJ | June 2, 2007 4:00 PM
@Westpunt: Goed idee van die plastic cup. Misschien pas ik het toe op mijn auto, het idee om op een motor te zitten spreekt mij wel aan... :-)
@Willisha: Dat zijn heel wat rages waar jij aan mee hebt gedaan. Inderdaad een wonder dat je nog tijd had voor school. Wat doen kinderen op Madeira eigenlijk?
@Cyberjunk: Luilak is een feest dat vooral in Noord-Holland wordt gevierd (denk ik) en waarbij jongeren auto's met meel en eieren besmeuren. Tenminste tegenwoordig. De lol ontgaat mij een klein beetje, haha... :-)
@GJ: Het is duidelijk wat de volgende uitdaging wordt, de draadloze oplader. Waarschijnlijk voor het eerst te zien in Belgie... :-)
Posted by: CasaSpider | June 2, 2007 5:01 PM