Behalve een strafrechtelijk deel zit er ook een privaatrechtelijke kant aan deze (Veerman) zaak. Het smartegeld. Hiervoor zaten de rechtssocioloog en de letselschade-advocaat in het televisie-programma. De advocaat bepleitte uiteraard het recht op schadevergoeding, indien men schade lijdt door toedoen van of nalatig gedrag door een andere partij.
De rechtssocioloog had een bijzondere opvatting. In zijn ogen is het niet normaal dat mensen maar denken dat er altijd een overheid of andere instantie klaar staat om geleden schade te vergoeden. Een rivier overstroomt in Limburg en de bevolking wil nieuwe vloerbedekking. Dat idee. Of neem de boeren, dan is de zomer te droog, de volgende keer te nat.
We leven in een wereld die veiliger is dan ooit en volgens de rechtssocioloog moeten wij leren dat tegenslag bij het leven hoort. Hij noemde dit Pech. Als men zich dus op Oudjaarsnacht in café De Hemel bevond heeft men Pech gehad. Pech leidt in principe niet tot schadevergoeding.
Ik vond het een interessante visie, de advocaat stond met zijn mond vol tanden. Het basisidee klopt wel, alleen zou ik het niet Pech noemen maar Toeval, mijn stokpaardje. Pech klinkt nogal negatief. Men kan echter ook met Geluk ergens niet aanwezig zijn, bijvoorbeeld door een vlucht te missen die even later neerstort.
Toch is de Pech-theorie iets te kort door de bocht. Toeval wordt namelijk geregeerd door de wetten van de Kansberekening. Dit houdt in dat diverse parameters een waarde kunnen hebben die de kans op Pech vergroot. Bijvoorbeeld het ophangen van (niet brandveilige) kerstversiering. Of nooduitgangen die niet open kunnen.
Letselschade-specialisten dienen te beoordelen in hoeverre de betreffende parameters door personen dan wel instanties bewust dan wel onbewust boven een kritisch nivo zijn ingesteld.