Ruimtevaart is een richtingbepalende wetenschap. Vele toepassingen in ons dagelijks leven stammen direct of indirect af van uitvindingen ten bate van de Ruimtevaart. Ruimtevaart heeft ook te maken met prestige, met name tussen Rusland en de Verenigde Staten. Wie heeft de eerste raket in de ruimte, wie het eerste levende wezen, de eerste mens en wie landt er het eerst op de Maan.
Het competitie-element is enigszins weggevallen de laatste jaren. Deels komt dit doordat het de Russen aan geld ontbreekt om de race goed aan te gaan, deels ook door de vriendschappelijkere betrekkingen tussen beide landen, met name in de wetenschap. Tegenwoordig kan een Amerikaan al mee in een Russisch ruimteschip en andersom.
Misschien hadden de Amerikanen het competitie-element juist het hardste nodig. De afgelopen jaren is er flink bezuinigd in de Ruimtevaartprogramma's. Door sommigen is daar fel tegen geprotesteerd, maar ja, het is lastig bewijzen dat bezuinigingen niet kunnen, tot er een calamiteit optreedt. Zoals afgelopen zaterdag met het Ruimteveer Columbia, waarbij zeven astronauten het leven lieten.
In de periode 1995-1999 is het aantal onderhoudsmonteurs gekrompen van 3000 tot 1800. Van die 1800 zijn er velen vermoeid en overwerkt. In mijn (bescheiden) optiek lag dit ongeluk overigens niet aan een vermoeide onderhoudsmonteur, maar eerder aan een inschattingsfout van de technici die de schade aan de linkervleugel moesten beoordelen.
Leven met bezuinigingen. Astronauten, hoe wrang het ook klinkt, kiezen voor het verwezenlijken van hun jongens- of tegenwoordig ook meisjes-droom in de vorm van een vlucht in een raket. Wat dat betreft is de situatie in bijvoorbeeld de Gezondheidszorg schrijnender, terwijl er wel degelijk parallellen te trekken zijn. Feitelijk is een te klein aantal chirurgen aan het werk om adequate dienstverlening te leveren. Oververmoeidheid komt derhalve ook daar vaak voor, alleen zijn het de chirurgen zelf die ook nog eens de situatie moeten inschatten en beoordelen. Wie controleert ze op het moment suprême?
Hier komt nog bij dat een vergroting van het aanbod van gekwalificeerde medici niet direct in het belang is van de groep zelf, in ieder geval niet op financieel terrein. De vraag is dus: "Hoe vindt men de balans tussen bezuinigen en een verantwoorde operatie?".