Zoals bekend wordt geld steeds minder waard. Alleen volgens Herman Finkers is dat niet zo, immers hij betaalt nog steeds 75 cent voor een postzegel van 75 cent. Voor andere mensen geldt de stelling wel en daarom moeten we met zijn allen ook steeds meer verdienen om geen koopkrachtveries te lijden. Eigenlijk is die geldontwaarding best een slimme truc. Door mensen er jaarlijks een paar honderd gulden bij te geven, lijkt het in ieder geval of men erop vooruit gaat.
Begin jaren zeventig bestonden er nog limieten. Zo kostte een Rolls Royce, de duurste auto ter wereld, ongeveer 100.000 gulden. En Johan Cruyff, een van de beste voetballers van dat moment, ging voor een miljoen naar FC Barcelona. Voor mij absurd hoge bedragen.
Inmiddels kan men bij Opel, Ford of Volkswagen al lang een auto uitkiezen van meer dan een ton en als een voetbalclub een miljoen gulden neertelt voor een speler, is de kans groot dat ik hem niet eens ken.
Nu wil ik niet ouderwets overkomen, ik begrijp ook wel dat de tijd niet stil blijft staan. Toch denk ik dat de verhoudingen inmiddels enigszins zoek zijn. Waar een wereldklasse voetballer als Cruyff een miljoen kostte, heeft zijn voormalige club FC Barcelona nu moeite om de trainer, Louis van Gaal, kwijt te raken. Bij ontslag ontvangt Van Gaal namelijk een afkoopsom van zeven miljoen euro. Dat is pak hem beet 15 miljoen gulden, let wel: voor ontslag wegens slechte prestaties!
Overigens bedoel ik bovenstaande niet als kritiek op Van Gaal, ik geef de man groot gelijk dat hij deze regeling heeft bedongen en Barcelona zat er zelf bij aan de onderhandelingstafel. Neen, het gaat mij om de voor mij enorme paradox tussen slecht presteren en extra beloning. Men ziet het ook in het bedrijfsleven, bij bedrijven waar het slecht gaat steekt het topmanagement nog een extra bonus in de zak.
De keus is nu aan Barcelona, ofwel Van Gaal met 7 miljoen euro naar huis sturen en in de Primera Division blijven, ofwel de Champions League winnen, maar wel degraderen in Spanje...