Hier zou een leuk stukje kunnen staan, maar het gaat slechts over het WK... Om half drie midden in de nacht stonden Lucy en ik op, om Frankrijk-Denemarken te gaan bekijken. In het begin was het nog spannend, maar al vrij snel bleek de Franse ploeg opvallend onmachtig en wonnen de Denen verdiend met 0-2. Om half vijf kon ik dus even het bed induiken, om daar om zeven uur weer uit te komen. Snel Luchiano douchen en aankleden, collega Nick bracht vanmorgen de kinderen weg en om half acht zaten we weer voor de buis, met een kop koffie.
Duitsland-Kameroen was een spannende wedstrijd. Dissonant was Lopez Nieto, de Spaanse scheidsrechter, die volgens de Argentijnse verslaggever ofwel boos was (ruzie met zijn vrouw) ofwel in het Guiness Book of Records wilde komen, het gevolg was in ieder geval 14 gele en 2 rode kaarten. Volgens diezelfde commentator was het de film van Lopez Nieto, met 22 acteurs uit Duitsland en Kameroen en inderdaad, daar had het veel van weg.
Over de wedstrijd kunnen we kort zijn, Kameroen had in de eerste helft al afstand moeten nemen, maar verzuimde op tragische wijze. De Duitsers sloegen koelbloedig toe en daarmee was het pleit beslecht.
Een ding viel mij wel op, een echte favoriet heb ik niet op dit WK, of het moet Argentinie zijn. Wel weet ik dat ik vroeger een ongelofelijke hekel aan het Duitse voetbal, een nederlaag van een Duitse club vierde ik als een overwinning van een Nederlandse. Beetje negatieve energie geef ik toe. Gedeeltelijk kwam dit doordat Duitsland vroeger superieur was, maar nog meer denk ik door de Duitse voetbalcommentatoren die overliepen van arrogantie.
Het leuke was dan om als een buitenlandse club een doelpunt scoorde tegen een Duitse club, snel over te schakelen naar de Duitse zender. Na die goal was het dan vaak minutenlang stil en dan hoorde je weer, met een sombere monotone stem: 'Mueller'. Dat waren nog eens tijden. Helaas heeft het vermaledijde Poldermodel ook in het voetbal toegeslagen, nivellering van gevoelens is een van de gevolgen.
Toch jammer. Gelukkig heeft (Dominicaanse) Lucy hier nog geen last van, zij stond als een bezetene heen en weer te springen van de spanning en vroeg mij steeds om Duits met haar te praten, ja het is ongelofelijk maar zij is voor Duitsland!
Het belooft nog een mooi WK te worden...