CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Achteraf sluit ik me aan bij de opmerking van Verbal Jam: niet wij waren asociaal, maar de bobo's die niet wilden begrijpen dat het Sinterklaasfeest voor kinderen is en niet voor hun. Inmiddels voel ik mij meer een Robin Hood dan een asociaal. Zo ziet men maar weer dat ook begrippen als Goed en Kwaad relatief zijn.

Luba had een interessante vraag. Of er op Curacao ooit een Sinterklaasfeest met witte Pieten en een zwarte Sint had plaatsgevonden. Ik heb het aan een van mijn oudere collega's gevraagd en deze wist zich, na enig nadenken, dit feit inderdaad te herinneren. Het speelde eind zestiger jaren. Een groep radicale Antilliaanse studenten was net teruggekeerd uit Nederland en vond het Sinterklaasfeest niet meer van deze (die?) tijd. Zij wilden dat het verboden werd. Toen dit niet lukte, hebben de ex-studenten de rollen omgedraaid: een zwarte Sint en witte Pieten. Stanley Brown, een van de drie leiders van de opstand van 30 mei 1969 en nog steeds politiek actief, was een van de deelnemers.

Inmiddels is Zwart-Wit met betrekking tot Sint en Piet geen issue meer op Curacao. In Suriname is dat wel het geval. Daar vindt men Zwarte Piet nog steeds een uiting van de vroegere verhoudingen in de slaventijd. De drang naar onafhankelijkheid van de kolonisator was in Suriname veel groter dan op Curacao. Niet zelden hoort men van Surinamers dat zij Curacaoenaars verwijten te meegaand te zijn ten opzichte van Nederland.

Dit stukje heet echter De Wortel. Zondagmorgen vond Luchiano (6) een kado in zijn schoen. Lucy was al blij dat haar schoentje er nog stond en zelf had ik niet eens de moeite genomen om er een te zetten. Hoe werkt dat bij kinderen? Als ze iets krijgen, dan willen ze meer!

Toen we zondagavond vermoeid terugkwamen van het Happy Hour, wilde Luchiano zijn schoen weer zetten. "Nee, nee", zei ik, "Sint komt op zijn vroegst pas op woensdag weer".
"Toch zet ik mijn schoen!", antwoordde Luchiano. Hij voegde de daad bij het woord en stopte er een wortel in.

Na een half uurtje haalde Lucy de wortel uit de schoen. Toen Luchiano dat ontdekte was hij boos. "Waar is die wortel!", riep hij verontwaardigd. "Ik denk dat Sint al is geweest en de wortel heeft meegenomen", legde ik uit. Luchiano liep naar de koelkast, pakte een nieuwe wortel en deed hem in zijn schoen.

"Als Sinterklaas mij geen kadootje wil geven, moet hij de wortel in mijn schoen laten zitten!", sprak Luchiano. Hierna ging hij slapen. Lucy en ik schreven een brief namens Sint, waarin hij Luchiano bedankt voor de wortel en hem woensdag een nieuw kadootje belooft.

Vanmorgen las Luchiano de brief en hij was er tevreden mee.