Naam zeggen
Ik weet niet of het typisch Curacao's is, of een algemeen verschijnsel dat zich over de wereld uitspreidt. Het gaat over telefoneren en wie er wanneer zijn naam moet zeggen.
Persoonlijk ben ik opgevoed om meteen mijn naam te zeggen, dus als mijn telefoon rinkelt gaat het ongeveer zo:
Tringggggg!!! (U hoort, ik ontbeer nog een hippe beltoon)
CasaSpider: 'Goedenmorgen, met de CasaSpider!'.
Zo begint het en nu komt de splitsing. Eerst de Nederlandse situatie:
Beller: 'Ook goedenmorgen knapperd, met Katja Schuurman'.
Vervolgens ontspint zich het gesprek.
Nu de Curacaose versie:
Beller: 'Ja, ik wil graag bla bla bla'.
Terwijl de beller aan het praten is, zit ik mij koortsachtig af te vragen wie mij daar toch belt. Ik merk dat dit gesprekspatroon steeds meer oprukt. Men vindt het interessant om zijn naam niet te (hoeven) zeggen. Eigenlijk vind ik dit helemaal geen leuke gewoonte, maar inmiddels ben ik zover dat ik er haast aan mee ga doen, onder het motto If you can't beat them, join them.
Het wordt wel genant als de andere kant na een paar minuten nog steeds niet weet met wie hij aan het spreken is. Dat doet me enigszins denken aan een anekdote uit een ver verleden bij de toenmalige Detam in Utrecht. Een programmeur belde naar de afdeling en dacht dat hij daar bekender was dan hij was:
Ad V.: 'Ja hallo, met mij!'.
Afdeling: 'Met wie?'.
Ad V.: 'Ja met mij, met Adje hier!'.
Afdeling: 'Hmmm, wie???'.
Ad V.: 'Adje! Adje Verdiessen!'
Afdeling: 'Oh ja'.
Jammer genoeg is het de laatste dagen vrijwel onmogelijk om te reageren, de YACCS website ligt eruit en dankzij een of andere Amerikaanse feestdag schijnt dit tot morgen aan te houden. Mijn excuses!
Comments
Is niet alleen van de laatste tijd, hoor, gebeurde
zo'n 20 jaar geleden ook al.
Ik bracht mijn dagen op kantoor meestal aan de telefoon door. Door de tijd heen leer je veel mensen uit je eigen vak kennen en die herken je dan meestal aan hun stem, taalgebruik, enz. Maar wanneer er dan zo'n "Jantje Popularis" tussendoor kwam, kapte ik hem meestal vriendelijk af met zoiets als "sorry, maar misschien heb ik iets gemist, met wie spreek ik?" Kwam het doorgaans wel weer op z'n pootjes terecht. Maar zulke types moet je direkt kortsluiten, anders kom je in een mallemolen terecht en stop die maar 's op tijd.
Posted by: Martin | September 1, 2003 4:03 PM
Het is lastig om niet te weten wie je aan de telefoon hebt, terwijl diegene aan de andere kant blijkbaar denkt dat we zo amicaal zijn dat hij zijn naam niet eens hoeft te noemen. Lastiger is het om iemand tegen te komen die je met veel enthousiasme begroet, zonder dat je die persoon kan plaatsen. Gebeurde me op Lowlands twee keer in een uurtje.
Posted by: Elmer | September 2, 2003 5:19 AM
Dat laatste herken ik maar al te goed, Elmer. Mijn probleem is namelijk dat ik absoluut geen mensen herken. Mijn hersenen proberen het beeld te completeren aan de hand van de context. Zo weet ik min of meer wie ik op mijn werk kan tegenkomen of thuis. Het gaat echter mis als mensen zich niet aan die context houden!
Posted by: CasaSpider | September 2, 2003 9:49 AM
heb je in de wet en wild niet mogen ontmoeten goser, ik was er nochthans wel, hopi druk daarzo, met een happy hour afspreken niet echt handig.
stuur anders ff een mailtje met telefoonnummer of andere afspraak, ik zit hier nog wel even.
nu op kontiki beach trouwens, internetten op en volkomen konsjo toetsenbord in de toucan shop.
goed uit te houden hier op het eiland, kan niet anders zeggen ...
ayo !
Posted by: pablow | September 2, 2003 12:55 PM
Over Katja valt veel te zeggen maar niet dat ze slechte ogen heeft. Dit is iets voor de categorie "Dame komt behangen". Maar wat is een mens zonder dromen?
Posted by: Piet | September 2, 2003 2:48 PM
En wat gebeurt er als je Katja hoort zeggen 'Ook goedenmorgen knapperd, met Katja Schuurman'?
Wordt je dan wakker?
overigens wel grappig en best wel typisch iets voor Ad.
R.
Posted by: Anonymous | September 2, 2003 5:47 PM
Ad?
Posted by: ... | September 4, 2003 3:06 PM