Generatiekloven, of is het er maar een? Vroeger lachte ik erom. Neen, dat zou mij nooit overkomen, daar was ik te flexibel voor. Deze God zou altijd jong blijven. Nu is dat laatste wel gelukt, ik ben tenslotte nog steeds 29. Maar toch. De techniek ontwikkelt zich steeds sneller, alles wat zojuist uitgevonden is moet alweer veranderen. De kleuters van nu groeien op een heel andere manier op dan de mensen van mijn generatie.
Neem Internet. Ik was bezig met Bulletin Boards, het neusje van de zalm op dat moment. Langzaam groeide het Internet. De verbindingen waren langzaam en ik moest er mee om leren gaan. Mijn zoon Luchiano (4 jaar) heeft daar helemaal geen moeite mee. Hij start de PC op, tikt zelf het password in en start tegenwoordig ook de verbinding naar het Internet op. In zijn belevingswereld is het simpel. Op CD heeft hij een paar spelletjes, maar die kent hij al. Op Internet is veel meer te vinden, dat heeft hij al goed in de gaten. Laatst zat hij een of andere flash-game te spelen, Darts. Er stond een dartboard in een wit Explorer-scherm. Met de muis richtte Luchiano zijn pijlen op het dartboard. Op een bepaald moment miste hij, de pijl bleef hangen in de witte achtergrond. 'Heeeyyyy, ik heb de pijl in Internet geschoten!!!', zei de kleine man. Destructief als kinderen zijn, probeerde hij vervolgens het Internet te vernietigen door het te bestoken met groene pijlen.
Een man waar ik zeker respect voor heb is Gustaaf Leenders van http://wilhelmina.blogspot.com. Een weblog in het seniorenhuis, kom er maar eens op. En waar de jonge(re) webloggers bij bosjes stoppen (Luna, Suffie) of weer beginnen (Vandenb), durf ik er wel een flesje Gorilla op te zetten dat Wilhelmina doorgaat tot hij echt niet meer kan!