ik ben al zeven en een half jaar op curacao geweest.
ik weet dat het het beste is om naar nederland te gaan maar het is gewoon voor mij moelijk om eindelijk dag te zeggen en alleen op vakantie naar curacao kunnen gaan en niet daar wonen.het is moeilijk voor mij en mijn vrienden om elkaar voor het laatste keer dag te zeggen.
maar gelukig gaat er iets gebeuren iets voor al mijn jufrouws meesters hoofd en handvaardigheid juffrouw's.iets anders ik weet nog niet wat maar ik gat het wel weten iets gaat er gebeuren voordat ik weg ga we gaan naar een plaats maar waar.
het is moeilijk voor mij om voor de laatste keer dag te zeggen het lijkt alsof het in mijn hart stil is ik voel niets maar ik heb veel wonden mijn wonden bloeden maar het doet geen pijn ik zat te koken ik heb me verbrand maar ik voel niets in mij lichaam is het stil behalve op school daar ben ik een beetje beter. maar de rest is niets stil alles is stil in mijn hart.
dag dag allemaal.
Comments (3)
Lieve Luchiano,
Ik heb tranen in mijn ogen, na het lezen van jouw verhaal. Kon ik maar iets voor jou doen. Maar dat is moeilijk.
Wel heel fijn dat je het vertelt, dan kan ik het met je delen.
Ik denk elke dag aan je.
Lieve kus,
Oma Truus.
Posted by Oma Truus | August 29, 2007 12:20 PM
Posted on August 29, 2007 12:20
Dag Luchiano,
jij zegt het zo mooi wat er in je hart om gaat en hoe stil het in je is. Jij hebt pijn, veel pijn, maar jij en ik weten dat er straks ook weer andere mooie vrienden en familie om je heen is. Ik hoop dat het wat beter gaat. Dag dag, opa.
Posted by Opa | August 29, 2007 1:29 PM
Posted on August 29, 2007 13:29
Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is. Je laat heel veel achter en je weet nog niet wat je ervoor terug krijgt. Maar als je eenmaal bent gewend op je nieuwe school en aan de nieuwe kinderen, dan vind je het hier misschien ook wel heel fijn.
En je kan misschien nog chatten met je vrienden op Curacao?
Posted by Ricky | August 30, 2007 5:35 AM
Posted on August 30, 2007 05:35