Op 5 mei 2012 ook bekend als Bevrijdingsdag is Diana Ilka ZES JAAR geworden. Meisje, van harte gefeliciteerd. Stonken we vorig jaar naar paard, het project van dit jaar is genaamd De Trampoline. Vrijdag heb ik een dagje vrij. Nu ja, vrij. Er moet van alles gekocht worden en we beginnen met een trampoline, immers dat is het project.
Bij Karwei in Dongen is een aanbieding en daar gaan we op af. De aanbieding bestaat eruit dat men een 20% kortingssticker op een willekeurig artikel, bijvoorbeeld op een trampoline, mag plakken. Die kortingsstickers hebben we echter niet bij ons. Geen probleem, men kan ze bij de informatiebalie ophalen. Toch kijkt de dame achter de balie niet echt blij als ik om een extra velletje vraag.
Een andere dame helpt ons met de trampoline. Die staan op een stelling in het magazijn. "Doe er maar een van 3.05 meter", zeg ik. Even later komt er een flink pakket aan dat behoorlijk wat weegt. Het past allemaal net in de Focus, inclusief alle passagiers. Diana (toen 5) moet voorin bij haar moeder op schoot en Luchiano (14) ligt languit naast het trampolinepakket. Uiteraard leg ik dit vast voor het nageslacht, hetgeen vreemd genoeg niet leidt tot uitzonderlijke blijdschap bij het slachtoffer.
We leveren de trampoline thuis af en doen de andere inkopen. Als we weer thuis zijn kan Lucy zich haast niet bedwingen de trampoline "even" in elkaar te zetten. Gelukkig gaan we eerst eten. 's Avonds zet ze samen met Luchiano de palen van het vangnet in elkaar. Dat gaat vrij gemakkelijk. Ook het winkeltje voor de Albert Heijn mini's is zo in elkaar gezet, zolang ik me er maar niet mee bemoei.
We knutselen ook nog een Zes in elkaar om op Diana's kroon te plakken. Lucy heeft de Zes in haar handen en luttele minuten later zegt ze: "Hé, waar is die Zes?" We speuren de hele woonkamer af, maar kunnen het vermaledijde ornament niet vinden. Hoe kan dat nu? Er zit niets anders op dan een nieuwe te maken. Voor het naar bed gaan blazen we 180.000 ballonnen op.
Zaterdag is de grote dag. Diana is opgewonden en blij met de ballonnen. De trampoline ligt nog steeds in de doos, maar Lucy belooft haar om hem na de zwemles in elkaar te zetten. We zingen de traditionele verjaardagsriedel in het Nederlands, Engels, Spaans en Papiaments en snijden de door Diana uitgekozen taart aan. Hij is heerlijk!
Verder spelen we wat met de ballonnen. Diana is dolblij dat ze zes jaar is en wil zien of ze ook gegroeid is. Ze gaat naast Lucy staan en ziet dat ze boven haar borsten uitkomt. "Ja, ik ben gegroeid want ik ben hoger dan je tieten!", roept ze uit. "Nee, je bent helemaal niet gegroeid. Mama's tieten hangen lager", luidt het sympathieke commentaar van Luchiano.
Ondertussen komt Lucy met mijn sokken van gisteren aanzetten. "Kijk eens naar jouw sokken", zegt ze. Wat blijkt, aan de onderkant plakt een groene Zes. Die is inderdaad moeilijk te vinden als je hem onder je voet hebt zitten. Met zijn allen gaan we naar de zwemles. Diana houdt haar kroon zo lang mogelijk op, alleen niet bij het drogen van haar haar. Thuis hebben we honger. Het regent een beetje, niet echt het moment om aan de trampoline te beginnen en daarom doen we eerst de boodschappen.
Als we gegeten hebben verdeelt Lucy de taken: "CasaSpider, jij gaat afwassen en Luchiano en ik zetten de trampoline in elkaar". Voor alle partijen is dit het beste. Ik kijk nog een beetje televisie en wil me net opmaken om aan de afwas te beginnen als Luchiano binnenkomt: "Pap, kom eens even helpen!" Ha, toch fijn dat men beseft dat je nog enig nut hebt ook al is het niet voor het intellect maar voor de brute kracht.
Nu volgt een technisch stukje. De ring van de trampoline bestaat uit zes gebogen pijpen. Aan elk van die pijpen moet één T-stuk bevestigd worden waar uiteindelijk een poot in gaat. Voor het bevestigen van de T-stukken moet men aardig wat kracht zetten maar dat is nog niets vergeleken met het aanbrengen van de poten. Wij proberen de poot in het half openstaande T-stuk te draaien, maar dat lukt geen mens. Zelfs ik zie nog dat dat nooit kan en concludeer: "Domme constructiefout!"
Lucy besluit met een gebogen pijp, een T-stuk en een poot bij de buren aan te bellen. Die hebben een gigantische trampoline in hun tuin staan en derhalve ervaring in huis. Buurman Michel is alleen thuis en biedt aan om te helpen. Ook hij kijkt even vreemd op van de constructie, maar ziet ineens het licht: "Aha, die poot moet niet in het T-stuk, maar je moet het T-stuk met de tang samendrukken en de poot er overheen schuiven!"
Inderdaad gaat dit een stuk eenvoudiger en hebben de domoren toch geen constructiefout begaan. Wel is de handleiding van abominabele kwaliteit. De grootste uitdaging is vervolgens het spannen van de springmat. Dit vereist bovenmenselijke krachten maar lukt uiteindelijk ook. In gedachten hoor ik de vrouw van de Karwei nog zeggen: "Oh, het is heel gemakkelijk in elkaar te zetten. Gewoon wat buizen in elkaar schuiven en de veren aan de mat haken." Jaja, komt u dat maar eens even demonstreren mevrouwtje.
We vormen een goed team met zijn vieren. Michel bekijkt de zaak en voert het grootste gedeelte uit, Lucy heeft regelmatig een goed idee en corrigeert het een en ander, Luchiano steekt een helpende hand toe vanaf de mat en ik loop lekker in de weg.
Het is gewoon ongelofelijk, maar niet veel later staat de gehele constructie en hebben we geen materiaal over in de doos. Diana staat binnen met haar neus tegen het raam gedrukt en kan haast niet wachten om te springen. Maar eerst hebben we een proefkonijn nodig. "Luchiano, ga springen", roept Lucy.
Gespannen kijken wij toe of de hele zaak niet spontaan in elkaar klapt. Wonder boven wonder gaat alles goed en mag Diana er ook op. Na gedane arbeid is het tijd voor een biertje en blijft Michel gezellig bij ons zitten. Zondagochtend wil Diana meteen weer op de trampoline. Tot nu toe is het een schot in de roos en we hebben een jaar de tijd om een kado voor haar zevende verjaardag te bedenken.
