CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Laatst belde Marco, een van de leiders van Rijen D4, met de vraag of Luchiano (12) mee wilde doen met de D3 voor een oefenwedstrijd tegen Rijen C3. Luchiano is blij, want dit is een kans om zich te onderscheiden en hij beschouwt zichzelf nog steeds als De Nieuwe Afellay (DNA). Maandagavond eten we aardappelpuree, een soort van verse worst, rode kool en broccoli. Een schijnbaar onbelangrijk detail dat misschien toch belangrijk kan worden.

Iets geheel anders er even tussendoor. Tijdens een van zijn lessen gaat het alarm van Luchiano's telefoon af. De lerares is er als de kippen bij, neemt het toestel in beslag en overhandigt het aan de coördinator van de eerste klassen. Helemaal mee eens. Waar ik het niet mee eens ben is dat Luchiano na afloop van de lessen zijn telefoon niet mee naar huis krijgt. Hij heeft hem speciaal gekregen om in geval van nood iemand, bijvoorbeeld mij, te kunnen bereiken. Het is toch zeven kilometer fietsen van Tilburg naar Rijen. Wat mij betreft geeft de school leerlingen in geval van een overtreding met de telefoon gewoon straf maar gaat deze wel mee naar huis. Ik bedoel, als je eens zonder toestemming praat in de klas worden toch ook niet je stembanden uitgerukt? Ik ga de kwestie aankaarten bij het Beatrix College.

Met zijn allen gaan we naar het sportpark, Lucy wil de mogelijke doorbraak van Luchiano niet missen en Diana (4) kent de club voornamelijk via de kantine waar lolly's en ijs te koop zijn. Het zonnetje breekt door en zo zitten we gezellig in de dugout te wachten tot de wedstrijd begint. Scheidsrechter Marco treedt aan in een oogverblindend oranje shirt.

Over de wedstrijd kunnen we kort zijn, erg kort. Na vijf minuten staat het al 0-2 voor de fysiek duidelijk sterkere C3. Die jongens zijn natuurlijk ook twee jaar ouder. Luchiano staat op de linksbuiten positie en krijgt niet veel te doen. Toch weet hij een keer of drie aardig door te komen. Hij blijft de volle 35 minuten staan.

Tijdens de rust drinken wij een kopje koffie in de kantine. Diana heeft haar lolly, eet twee koekjes en krijgt ook nog een ijsje. Als we bij de dugout terugkomen zit Luchiano met zijn jas aan te rillen. Hij voelt zich misselijk, duizelig en klaagt over hoofdpijn. Jammer! Een paar vrienden waaronder Diego en Morteza zijn speciaal voor hem komen kijken. Ze vermaken zich nu maar met Diana.

Na een kwartier staat Luchiano op en vraagt aan de trainer of hij er weer in mag, hij wil zich zo graag bewijzen. Maar het wordt niets meer, hij staat op het veld te rillen. De einduitslag is 0-13 maar dat is verder onbelangrijk. Als we naar huis gaan en ik de Rijksweg opdraai geeft Luchiano aan dat hij erg misselijk is. Ik zet de auto aan de kant in het gras en nog voordat het achterportier open is begint hij al te braken.

Thuis gaat hij meteen naar bed en voelt zich niet bepaald lekker. Dat is sneu voor Luchiano, hij had zich een andere (door)braak voorgesteld.