« Harry Potter en de Halfbloed Prins | Main | Luchiano verkneukelt zich op woensdag »

Herinneringen aan een eetkamer

Vandaag maandag 20 juli 2009 is een historische dag. Feitelijk is iedere dag een historische dag maar vrij naar George Orwell zijn sommige historische dagen meer historisch dan andere. Het is niet anders.

Wij schrijven 20 juli 1969, CasaSpider is dan nog lang niet geboren, en bevinden ons im Eßzimmer ergens in Sankt Wendel, Saarland. Het ouderlijk huis van mijn moeder kende vele kamers, maar het strikte onderscheid tussen das Wohnzimmer, die Küche en das Eßzimmer staat mij nog goed bij.

Normaliter is de woonkamer de chique kamer, maar daar speelden mijn zussen en ik Mühle en andere spellen. We aten in de keuken en keken televisie in de eetkamer. Wel een beetje gek als men erover nadenkt, maar toen voelde het als vanzelfsprekend.

De kleine blonde jongen is dan tien jaar oud en voelt dat er die avond in de nacht van 20 op 21 juli 1969 iets bijzonders te gebeuren staat. Met zijn allen zitten we im Eßzimmer, opa Stoll in zijn leunstoel en de anderen aan de grote tafel waar zoals gebruikelijk de Salzstangen klaar staan. Chips kennen de Duitsers in die tijd nog niet echt maar zij hadden dan weer Currywurst.

In de beleving van de blonde tienjarige jongen is het half een, of misschien één uur. In werkelijkheid is het drie minuten voor drie (02:56:20) in de ochtend van 21 juli 1969 als Neil Armstrong, gezagvoerder van de Apollo 11, de maanlandingsmodule Eagle op de maan heeft geparkeerd en als eerste mens ter wereld voet op de maan zet, de legendarische zin uitsprekend: "That's one small step for a man, one giant leap for mankind".

Okay, die zin kan ik mij niet meer herinneren. Alleen de schimmige zwart-wit beelden en de spanning die zo merkbaar is in de eetkamer. Iedereen voelt dat hier geschiedenis wordt geschreven, ook al is het belang van bemande ruimtevaarten later veel minder groot gebleken dan men toen dacht.

Alleen omdat ontdekker Ries Brouwers zich garant stelt durft platenmaatschappij Dureco het aan om bij het uitbrengen van Vaarwel, ik zal geen traan meer om je laten op 2 mei 1969, ruim twee maanden voor de heldendaad van Neil Armstrong, Edwin "Buzz" Aldrin en Michael Collins, Corrie Konings voortaan zowel op bühne als op plaat door de Rekels te laten begeleiden.

Op dezelfde dag dat wij Harry Potter en de Halfbloed Prins in de MustSee bioscoop aan het Chasséveld te Breda zien staan er reclameborden met de boodschap dat die avond Corrie Konings precies daar een concert geeft ter gelegenheid van haar 40-jarig jubileum. Over parallelle universums gesproken.

Im Eßzimmer ergens in Sankt Wendel, Saarland, heeft de tienjarige blonde jongen in de nacht van 20 op 21 juli 1969 nog geen notie van het bestaan van Corrie Konings, laat staan de Rekels. Veel draden van het web moeten dan nog gesponnen worden. Hoeveel mensen weten waar ze waren op 20 juli 1969? Mooi was die tijd.

Comments

Het is allemaal fake. Ik kom morgen op mijn blog met een verklaring.

Het is allemaal fake, dat liet de vpro onlangs zien.

Maar wel goed gedaan!
En Corrie zal haar langste tijd wel gehad hebben.

Zeg, hoezo was jij in 1969 nog lang niet geboren maar wel bij de maanlanding op televisie? Ik snap die eerste zinnen niet. Of ben jij niet die blonde jongen van tien?

@Brillie: Ja, en Elvis is niet dood en eigenlijk was niet Luxemburg maar Nederland Europees Kampioen in 1988 (de vlaggen lijken sprekend op elkaar!). Maar je hebt gelijk, alles wat we zien is een afbeelding van onze eigen werkelijkheid.
@Renesmurf: Ik acht de kans groter dat over een paar jaar blijkt dat de VPRO een hoax is, maar wel goed gedaan. Wat Corrie betreft heb je 100% gelijk.
@Laurent: Jaaa, dat zijn de mysterieuze wegen van de schrijver. Op het CasaLog zijn vele hints te vinden omtrent het ontstaan van CasaSpider, wellicht kun je in je laatste week bij E. de archieven eens doorspitten, haha. Okay, een gratis hint voor jou. Ik zeg Haab: 12Uo.

Ik kan me die dag ook nog herinneren... wat een tijd.

url is tegenwoordig: weemoed.wordpress.com

tja, ik kan t me echt niet herinneren, maar spannend was het vast. Fake of niet fake.
Luc zat toen nog in zakje water, dat wist je toen ook nog iet im Esszimmer, maar viert zaterdag toch alvast zn 40-jarig jubileum. Komen jullie ook?

Wat een toeval, wij hadden het er gisteren avond thuis over...waar was je op dat moment. Ik was 9 en ik weet van het bewuste moment niet veel. Of het is mijn geheugen die me in de steek laat of mijn ouders hadden er geen tijd voor om hier veel aandacht aan te besteden. Ik lag natuurlijk gewoon te slapen op dat moment. Mijn partner weet het wel. Hij was op vakantie in het toenmalige Tjecho-Slolwakije die het niet integraal uitzonden, maar pas de volgende dag.
Op het historische moment lag hij dus ook te slapen, maar de beleving op straat bij de communistische rivalen waren er niet minder om.
Met twaalf uur vertraging stond ook de oostblok bevolking, collectief op straten voor etalages, ademloos naar Armstrong te kijken in de wetenschap dat de grote broer bij dit onderdeel van de galactische competitie op achterstand was gezet. Ander had Neill wel gewoon Igor geheten.
De beleving was er niet minder om, tijd is in de ruimte een relatief begrip.

@Pascal Summer: Weet je nog waar je was en wat je deed? Heb je nieuwe site toegevoegd aan Google Reader. De helft van al mijn subscriptions wijst naar verdwenen websites van jou... ;-)
@Pascale: Ik kan mij er iets bij voorstellen dat jij je dat niet meer herinnert. Luc loopt dus ook parallel met Corrie, feliciteer hem maar alvast van mij!
@Claudine: Het was natuurlijk wel HET nieuws van de afgelopen week en zowel jij als ik weten dankzij Wikipedia veel uit die tijd. In Tsjechoslowakije was het destijds nog rumoeriger dan op de maan meen ik mij te herinneren. Alexander Dubček?

Goh, ik heb nooit geweten waar ik toen was. Maar waarschijnlijk lag ik in bed (of was dit zo'n vakantie waar ik niet mee mocht????).
Ik weet wel van de inktspetters op de muur van das wohnzimmer.

@Margriet: Eerlijk gezegd weet ik ook niet meer of jij erbij was. Volgens mij Onkel Norbert en tante Gesa, opa, oma, Harry, Ilka, Monica en ik. Wie helpt?