CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Zondagavond kijken we met zijn allen naar de finale van de Confederations Cup in Zuid-Afrika tussen Brazilie en de verrassende USA. Voor de wedstrijd is het goed dat de USA bij rust met 2-0 voorstaan. De tweede helft begint. Al heel snel scoort Luis Fabiano de Anschlusstreffer en Amerika begint te wankelen.

Dan gebeurt het. Kaka, wat een naam want in het Spaans betekent dat gewoon poep, kopt de bal hard in. Via de keeper en de onderkant van de lat kaatst hij (de bal) weer uit het doel. In eerste instantie denk ik: "Op de lijn, geen doelpunt". Herhalingen uit verschillende gezichtspunten tonen even later echter aan dat de bal wel degelijk over de lijn is geweest.

"Waarom telt die goal nou niet?", vraagt Luchiano.
- "Omdat ze de televisiebeelden niet mogen gebruiken", antwoord ik.
"Maar waarom mogen ze dat dan niet?"
- "Omdat, dat heb ik je vorige week al uitgelegd..."

In hetzelfde toernooi speelde Brazilie eerder tegen Egypte. Het stond 3-3 toen een speler van Egypte de bal met de arm van de doellijn afsloeg. De vierde official zag dit op zijn monitor en seinde de scheidsrechter in die de verdediger vervolgens rood gaf en Brazilie een penalty. Dit is echter tegen de regels van de Fifa en de Uefa.

"Leg het dan nog een keer uit!" Okay, daar gaan we. Als televisiebeelden gebruikt mogen worden moet duidelijk zijn wanneer en hoe. Dit vergt strikte regels. Stel er is sprake van een dubieuze buitenspelsituatie, moet de scheidsrechter dan direkt het spel stil leggen totdat via de televisiebeelden is bepaald of het wel of geen buitenspel was? Geldt dit ook voor (zware) overtredingen? Loopt de speeltijd gewoon door of gaan we richting zuivere speeltijd?

Iedereen met een voetbalhart ziet al snel in dat er meer bij komt kijken, ook al is in individuele gevallen achteraf heel goed te bepalen of de scheidsrechter het bij het rechte eind had. Natuurlijk zijn er praktische oplossingen, ik bedenk er zo al eentje. Geef de trainers van beide teams ieder twee time-out momenten waarin televisiebeelden geraadpleegd worden. Heeft de trainer gelijk dan behoudt hij dat betreffende time-out moment. Toch blijft het onbevredigend als de time-out momenten op zijn en even later wordt een speler ten onrechte met rood heengezonden.

Wat is het onderliggende probleem van deze materie? Dat is de relatief veel te grote invloed van de scheidsrechter op de uitslag van een voetbalwedstrijd. Eén keer een Schwalbe verkeerd interpreteren levert een penalty op voor de ene club en een rode kaart voor de andere. Als deze wedstrijd op die manier in 1-0 eindigt heeft het rechtvaardigheidsgevoel verloren. Probleem is dat men dat vervolgens heel snel vergeet. Ja zelfs worden foute beslissingen achteraf geidealiseerd, denk aan De Hand van God bij Argentinie tegen Engeland.

Logisch gezien dienen er veel meer doelpunten te vallen in een voetbalwedstrijd. Bij een 13-11 uitslag is het effect van een onjuiste beslissing veel minder groot dan bij 1-0. Hoe kan men dit bereiken? Door bijvoorbeeld grotere doelen te plaatsen, met acht tegen acht te spelen en buitenspel af te schaffen. Voetballiefhebbers zijn echter zeer conservatief en terecht.

Suggesties om de invloed van de scheidsrechter te verminderen, al dan niet in combinatie met technische hulpmiddelen en wetswijzigingen zijn welkom. O ja, Brazilie verslaat de Verenigde Staten uiteindelijk met 3-2. Nog beter nieuws is dat we voor een jaar van de Vuvuzela verlost zijn.

Posted by CasaSpider at 2:38 PM | Permalink | Comments (4)

Zegeltjes zijn een raar fenomeen, misschien wel typisch Hollands. Als echte man heb ik er helemaal niets mee, okay bij de Bonuskaart en ook Airmiles ben ik overstag gegaan, maar zegeltjes? Never!

Bij de Primera krijgt men Primera-zegeltjes, ik meen één of twee bij elke bestede tien euro. Ik neem de zegels wel in ontvangst maar doe er verder niets mee. Anders zou de stelling van de eerste alinea niet kloppen en dat mag niet. Als men ongeveer 7300 van die zegels heeft gespaard heeft men recht op 1/5 (éénvijfde) Staatslot. De verhoudingen lijken mij enigszins zoek.

Zaterdagmiddag stond ik met mijn ingevulde lotto-formulieren paraat achter een man van tussen de 30, 40 jaar oud. Op zich geen nerd-type maar misschien wel op zoek naar aandacht, ik weet het niet. Zijn dialoog met de Primera-baas verliep ongeveer als volgt.

(Vieze) Man: "Die zegeltjes hè, als die een beetje tegen elkaar geplakt zitten, door vocht ofzo, hoe krijg je die dan los?"
Primera-baas: "Tsja, dan moet je ze heel voorzichtig van elkaar proberen te trekken..."
(Vieze) Man: "Maar als dat nu niet lukt, omdat ze heel vast tegen elkaar zitten..."
Primera-baas: "Als het echt niet lukt, neem ze dan maar mee. Dan kijken we hier wel wat we kunnen doen."
(Vieze) Man: "Poeh, gelukkig."

Hierna was het nog niet afgelopen want toen begon een discussie over het feit dat er zaterdag een dubbele trekking is, een fenomeen waar ik principieel falikant op tegen ben maar noodgedwongen wel aan mee doe.

Jaja, het is me allemaal wat.

Posted by CasaSpider at 9:15 PM | Permalink | Comments (12)

In november 2008 gaf de gemeente Rijen aan dat er nieuwe melodieën op het carillon van het gemeentehuis moeten komen. De bevolking werd opgeroepen om hun favoriete liederen in te dienen. Een gespecialiseerd bedrijf maakte vervolgens van de 30 meest aansprekende songs een carillon-versie, rekening houdend met de beperkte mogelijkheden van het Rijense carillon dat uit slechts 20 klokken bestaat. Ook ik leverde een cd in met het geweldige bachata-nummer El Hombre de tu Vida van Joe Veras.

Donderdag 25 juni 2009 vindt live de verkiezing van de beste carillon-song plaats, recht onder het carillon van het gemeentehuis van Rijen. Met enige moeite krijg ik de familie mee voor dit grote evenement dat van 19:00 tot 21:00 uur duurt. Luchiano (11) heeft al helemaal geen zin en zegt dat ik zijn avond verpest. Lucy is iets positiever gestemd maar als we de bijna lege parkeerplaats van het gemeentehuis opdraaien roept ze uit: "Wat een geweldig gebeuren, er zijn maarliefst 15 mensen!"

Neen, echt druk is het inderdaad niet. Het voordeel is dat we bijna persoonlijk worden verwelkomd en al snel een programma, een stemformulier en een pen in de handen gedrukt krijgen. Op het stemformulier staan de 30 uitverkoren liederen en tot mijn verbazing en blijdschap staat El Hombre de tu Vida erbij, als 18e lied tussen I'm Alive van Celine Dion en Piet Piraat. Men kan het slechter treffen.

Wethouder Hatice Can-Engin verzorgt de opening van het festijn met onverwacht confetti-spektakel en praat verder de avond aan elkaar. De beiaardier is Pieter Maassen die als hij live speelt dat doet op een ietwat simpel keyboard, maar ja met 20 klokken heeft men ook niet veel toetsen nodig. Als hij speelt kijken wij naar de klokken in de toren maar tot onze lichte onthutsing bewegen die niet. Luchiano heeft al snel zijn conclusie klaar, het geluid komt gewoon uit de boxen die voor het keyboard staan, die klokken dat is allemaal fake.

Het volgende programmaonderdeel is een optreden van de Rijense Harmonie EMM die zelf ook twee inzendingen heeft ingediend. Het moet gezegd, de harmonie speelt niet slecht en het lied New Start klinkt okay. Dan begint het, de presentatie van de eerste 15 melodieën. Elk melodie duurt slechts een seconde of 30 en niemand kondigt de volgende aan, die komt steeds vanzelf. Gevolg is dat ik al snel de kluts kwijt ben en geen idee heb om welk lied het gaat. Pas bij Hey Jude herken ik weer iets.

Een klein minpuntje dat in de pauze wordt goedgemaakt want er is gratis koffie met cake. Door het geringe aantal mensen kost het geen enkele moeite een kopje koffie te bemachtigen, helemaal niet omdat wij daar Luchiano mee opzadelen. Diana (3) vermaakt zich opperbest en loopt het hele terrein op en af waarbij ze met iedereen een praatje maakt en toch tijd vindt om een stukje cake te verorberen.

Na de pauze is er een optreden van carnavalsvereniging De Blauwneuzen die hun nummer Wigwam Polka op het carillon willen krijgen. Als ze dit lied echter op het podium ten gehore brengen gaat er van alles mis. De microfoon staat veel te hard en de begeleidende muziek veel te zacht. Dat is geen prettige combinatie, voor niemand niet. We leven anno 2009 maar kennelijk is het afregelen van muziek nog steeds geen sinecure. Als De Blauwneuzen van het podium afstappen is iedereen dan ook opgelucht.

De tweede serie van 15 nummers gaat van start en deze keer letten we goed op. Daar begint El Hombre de tu Vida, we herkennen het wel maar dat valt niet mee. Het daaropvolgende Piet Piraat komt overtuigender over. Belangrijkste is echter dat Joe Veras het carillon van Rijen heeft gehaald, het zal hem deugd doen. Omroep Brabant is ook aanwezig en de volgende dag is het carillon van Rijen een leuk item in hun nieuws.

Steeds meer mensen brengen hun ingevulde stembiljetten naar de jury. Minstens drie keer staat El Hombre de tu Vida bovenaan, zoveel is zeker. Lucy en ik kijken elkaar eens aan en weten al snel dat het een verloren zaak is. Immers harmonie EMM en De Blauwneuzen hebben veel meer leden en dan is daar natuurlijk het toepasselijke lied Brabant van Guus Meeuwis. De einduitslag is derhalve niet echt verrassend te noemen: 1. Guus Meeuwis met Brabant, 2. EMM met New Start en 3. De Blauwneuzen met Wigwam Polka. Het staat allemaal op de al snel bijgewerkte website van de gemeente met ons op de foto in de rode cirkel.

We gaan naar huis en het is een hele klus om ons een weg door de massa te banen en de auto op de overvolle parkeerplaats terug te vinden. Het was een leuke avond, okay behalve voor Luchiano. Later die avond horen we het breaking news dat Michael Jackson in het ziekenhuis van Los Angeles is opgenomen. The King of Pop blijkt dan al te zijn overleden. Billy Jean, Bad en Thriller hebben alle de voorselectie voor het carillon van Rijen niet gehaald.

Posted by CasaSpider at 11:30 AM | Permalink | Comments (5)

Bezorgdheid, loslaten, deze concepten klinken iedere ouder bekend in de oren. Ik herinner me nog toen Luchiano (11) voor het eerst op kamp ging, het was het karatekamp bij Landhuis Pannekoek op Curacao. Gek genoeg was dat op 23, 24 en 25 juni 2006, vrijwel precies dezelfde periode dat de KBS Sint Jozef haar kamp heeft in Westelbeers. Maar dan drie jaar later.

O ja, bezorgdheid en loslaten. Drie jaar geleden waren Lucy en ik tamelijk bezorgd en ondanks de zorg voor een net geboren baby Diana voelden we het gemis van Luchiano's aanwezigheid. Nu was dat helemaal niet zo, we kwamen de tijd prima door. Desalniettemin lieten we zijn fiets dinsdag repareren, zodat hij terug naar Rijen kon. Twee nieuwe binnenbanden, een buitenband en een zadel alles samen voor 71 euro. We kregen er wel een groen ballonnetje voor terug ook al moest ik hem zelf opblazen.

Woensdagochtend bracht ik de fiets naar school die hem vervolgens naar Westelbeers transporteerde. De aankomst van de kinderen bij de Sint Jozefschool stond om twee uur gepland. Ik vertrok wat eerder en reed richting Tilburg in de hoop het peloton te kunnen onderscheppen voor wat actiefoto's. Ze waren nergens te zien en ik keerde snel om, het is net iets voor mij dat zij een andere route hebben gekozen en al lang op school staan terwijl ik ergens op een binnenweggetje sta te wachten.

De bagage van de kinderen was vooruit gekomen en al snel vond ik de twee tassen van Luchiano. Door een slimme ingeving had ik daar namelijk met Duct-tape een grote 'L' op gefabriceerd. De tassen legde ik snel in de auto.

Op een strategisch punt in de Tuinstraat kwam ik Yusuf tegen, de vader van Ömer (links met het zwarte t-shirt) en wedstrijdcoach van Rijen D4. Ömer speelt volgend seizoen in de D2 en Luchiano blijft bij de D4, dus Yusuf zal ik minder vaak tegenkomen. We praten over de indeling van de D-pupillen en wat een klus dat is geweest. Ouders willen hun kind zo hoog mogelijk zien spelen en een complicerende factor is het feit dat er veel spelers van Turkse komaf zijn. Termen als vriendjespolitiek en discriminatie vallen dan al snel. Het bestuur heeft zelfs een toelichting moeten schrijven naar aanleiding van de indeling.

Maar daar kwamen we niet voor. De kinderen komen eraan. Wederom gebruik ik de Speed Burst Mode van mijn camera maar deze keer heb ik geluk. Luchiano komt precies voorbij als de camera weer paraat is. Hij ziet er ietwat vermoeid uit en heeft deze keer in ieder geval de volle 35 kilometer gefietst. Iedereen wordt de aula ingedirigeerd, hier Max en Luchiano, waar juffrouw Joke het winnende team uitroept tot "De Sheriffs van de Sint Jozefschool" en verder iedereen bedankt die mee heeft gewerkt.

Dan is het afgelopen en zit het erop. Juffrouw Joke besluit met: "Morgen wil ik jullie niet voor elf uur op school zien!" Een bevel dat zonder morren door de groep wordt geaccepteerd. We lopen naar buiten en Luchiano verzucht tegen mij: "Ik hoef toch niet met de fiets naar huis?" "Jawel jongen, want die past niet in mijn auto." Belachelijk natuurlijk, eerst 35 kilometer fietsen en dan één luttele kilometer al teveel vinden. Hij is eerder thuis dan ik.

Ongeveer 12 kinderen, toch zo'n 15%, heeft het kamp op maandag of dinsdag wegens heimwee moeten verlaten. Dat vind ik best veel. Waarschijnlijk hebben die kinderen hele leuke ouders, want Luchiano had nog wel een weekje weg willen blijven. Hij heeft een paar mooie dagen gehad in Westelbeers, waar de kinderen zich bezig hebben gehouden met spelletjes, sport, zwemmen, disco, singstar enzovoorts, enzovoorts.

's Avonds mag hij de eerste halve finale van de Confederations Cup zien tussen Spanje en de USA, een wedstrijd die verrassend met 2-0 door de Amerikanen wordt gewonnen. Spanje heeft weer geleerd wat verliezen is en wij zijn een stukje verder met Luchiano. Het leven is een leerschool waarvan men nooit het einddiploma overhandigd krijgt.

Mag ik even een tegeltje?

Posted by CasaSpider at 3:52 PM | Permalink | Comments (4)

Als bedenker van het plan tot oprichting van de politieke beweging SFBUA (Solid Frame Bottom Up Approach) mag CasaSpider zich politicus in spé noemen. Of niet soms? Als politicus in spé is het belangrijk om te kijken hoe echte politici echte problemen aanpakken. Daar kan een politicus in spé veel van leren.

Eimert van Middelkoop is minister van Defensie voor de Christen Unie en hem zag ik vanmorgen op het journaal. Het ging over het al dan niet inzetten van mariniers op vooral langzame Nederlandse vrachtschepen die langs de kust van Somalie moeten. Schepen die sneller dan tien knopen varen kunnen mee in een door de marine begeleid konvooi.

Typisch een probleem voor het Bottom Up Approach gedeelte van SFBUA en daarom ben ik extra benieuwd wat Eimert van Middelkoop over dit onderwerp te zeggen heeft. Letterlijk zegt hij: "Ik ben ook bang voor geweldsescalatie. Want als zo'n schip gekaapt wordt en ineens worden kapers geconfronteerd met mariniers dan zit je maar zo in een geweldadige situatie en dat wil ik niet."

In mijn korte leven heb ik al best het een en ander meegemaakt, gezien en gehoord maar de motivatie van Eimert van Middelkoop doet mij het hoofd buigen. Hier wordt een gewoon mens nederig van, ik in ieder geval wel. Er is nog een hoop werk te doen om SFBUA op het niveau van Eimert van Middelkoop te krijgen, zoveel is zeker.

Posted by CasaSpider at 6:29 PM | Permalink | Comments (3)

Groep 8 van de KBS Sint Jozef gaat op kamp, om precies te zijn naar kampeerboerderij De Roerdomp in Westelbeers. De kinderen gaan er op de fiets naar toe en dat is een tocht van ongeveer 35 kilometer. Zondag pakten we de tassen als voorgeschreven op de checklist. 's Avonds bedacht ik nog één klein dingetje. "Luchiano, controleer even of er genoeg lucht in de banden van mama's fiets zit". Al snel is hij terug. "Ze zijn allebei slap."

De Confederations Cup wedstrijd tussen Brazilie, Italie en Vuvuzela is dan al begonnen. Luchiano (11) kan niet met zijn eigen fiets naar Westelbeers aangezien die op zijn laastse tandvlees loopt of liever gezegd de ketting loopt er juist steeds vanaf. Lucy's fiets is een Franse Peugeot. Peugeot maakt redelijke auto's maar waardeloze fietsen. Zoveel is er niet mee gefietst maar we hebben al diverse reparaties moeten laten verrichten en de banden zijn ook al eens vervangen.

Het irritantste van een Peugeot fiets zijn echter de ventielen waar geen normale fietspomp op past. Nu hebben we bij Bart Ketelaars weleens een setje verloopnippels (heet dat zo?) gekocht maar die kunnen we op zondagavond natuurlijk nergens meer vinden.

Maandagochtend breng ik eerst Diana (3) naar 't Hummeltje en loop naar huis. De sporttas van Luchiano alsmede zijn slaapzak zitten al in de auto. Mijn mobieltje gaat over, het is mijn zoon: "Papa, kom je nog met die tassen? Waar blijf je nou? Om kwart over negen moeten ze er zijn!" Volgens mij ben ik ruim op tijd en dat blijkt want de bestelbus waar de bagage in moet is nog leeg. "En heb jij al gevraagd of ze je banden op kunnen pompen?", vraag ik. Maar neen, daar heeft hij niet meer aan gedacht.

Even later zie ik een leerkracht van de Sint Jozef samen met Luchiano in de weer om de banden op te pompen. De achterband lukt goed, maar de voorband blijft een beetje slap. Volgens de man is hij lek maar er valt goed mee te fietsen. Eerst maken we nog een klassenfoto van de 12 leerlingen van Groep 8C.

Langzaam maar zeker vult de Tuinstraat zich met leerlingen van de lagere klassen die de fietsers uitgeleide doen. Het is een vrolijke boel. "Wat zal ik doen, foto's maken of een filmpje", overleg ik met mijzelf. Zoals zo vaak in het leven kies ik voor een compromis. Op de camera zit een zogenaamde Speed Burst Mode waarmee men met één druk op de knop een serie van zeven foto's kan maken. Erg handig bij snelle acties zoals een aanstormend peloton. Als ik de Speed Burst Mode uittest valt mij op dat de camera na het schieten van de zeven foto's wel flink wat tijd nodig heeft om de opnames op te slaan.

Daar gaan de fietsers van start en vooraan fietst juf Joke. Ik besluit er een Speed Burst tegenaan te gooien, immers Luchiano zit toch bijna achteraan in de groep. Tegen de tijd dat hij langskomt is de camera wel klaar met opslaan. Juf Joke is nog maar net voorbij of ik zie Luchiano er al aankomen. Shit, de camera zegt nog steeds: "Recording". Als hij net voorbij komt kan ik weer een serie maken, vooral van de achterkant. O ja, soms denk ik: "Was ik nog maar twaalf..." Luchiano's eigen juffrouw Wendy is helaas niet aanwezig, zij heeft een begrafenis in Zeeland en zal later die avond op eigen gelegenheid naar Westelbeers vertrekken.

In de auto bedenk ik dat de groep waarschijnlijk over industrieterrein De Haansberg rijdt om daarna linksaf richting Tilburg af te buigen. Snel rijd ik die kant op en warempel, daar rijdt de sliert. Bij het Shell benzinestation parkeer ik de auto en loop naar het fietspad. Deze keer heb ik Luchiano vol in het vizier. "Hey, hoe kom jij hier?", vraagt hij verbaasd. "Met de auto", antwoord ik. De fiets lijkt het goed te houden en Luchiano ziet er nog fris uit, maar dat mag ook wel na slechts drie kilometer.

Thuis ben ik toch wat gespannen en calculeer dat de kinderen er ongeveer drie uur over doen, inclusief pauze. Om half een gaat de telefoon, het is de concierge van de Sint Jozefschool. Of Luchiano een reservefiets heeft, want hij heeft een lekke band die niet meer gerepareerd kan worden. Neen, er is geen reservefiets. Na wat heen en weer bellen spreken we af dat de fiets terug naar school gaat waar wij hem op kunnen halen. Dinsdag laten we hem repareren en woensdagochtend breng ik hem naar school en gaat hij daarna door naar Westelbeers. Zo kan Luchiano mooi mee terugfietsen.

Als we de fiets ophalen blijkt dat nu de achterband het heeft begeven. Natuurlijk past de fiets niet in de kofferbak van de donkerzwarte Volkswagen Jetta, zelfs niet met opgeklapte achterbank. Het vermaledijde stuur is te groot. Lucy loopt met de fiets aan de hand naar huis. Dinsdag mag ik naar Bart Ketelaars lopen. Alle volgende fietsen hebben normale banden met binnenband, normale ventielen, normale sturen, heten geen Peugeot en komen niet uit Frankrijk.

Voor vanavond staat er iets met spoken op het programma in Westelbeers. Wij vermaken ons in Rijen met andere dingen.

Posted by CasaSpider at 6:00 PM | Permalink | Comments (12)

Mensen die in de winter geboren zijn hebben het vergeleken met lente- en zomermensen niet gemakkelijk. Verjaardagsfeestjes vinden altijd binnen plaats en niet zelden moet het bezoek de plek waar het allemaal te doen is met behulp van sneeuwkettingen bereiken. In de slimheidspyramide staat de Koningin bovenaan, gevolgd door politici, commissarissen van banken, Cristiano Ronaldo, een leger managers (m/v), dan een hele tijd niets, transseksueel Kelly en onderaan komen we de DBA's tegen.

Het is daarom niet onlogisch dat juist Koningin Beatrix bedacht heeft haar verjaardag niet op 31 januari maar gewoon op die van haar moeder te vieren. Dit idee is nu nageaapt door Diamond Piet (blog) die op 11 februari geboren is maar zijn feest op zaterdag 20 juni viert. Zomers gekleed, daar was het immers allemaal om te doen, stappen wij in de auto en rijden op aanwijzingen van TomTom richting Utrecht Terwijde.

Vlak voor de laastste afslag op de A2 raakt TomTom de kluts kwijt, dat gebeurt steeds vaker en is een indicatie dat er in Nederland druk aan het wegennet wordt gewerkt. Wat het verband is weet ik niet maar het gaat slecht met TomTom. Dat is te merken aan de grote hoeveelheid reclame-mail met zogenaamde aanbiedingen die het bedrijf stuurt met kaart-updates en dergelijke. "Doe dat gratis", denk ik dan in mijn simpelheid.

Over reclame en colportage gesproken, laatst was er weer eens een anonieme beller, deze keer de Staatsloterij. "Ik wil u een aanbieding doen", zegt de callcentermedewerkster. "Alleen als u mij vertelt dat ik een prijs heb gewonnen", antwoord ik.

"Oh, doet u al mee?"
- "Ja."
"Oh, maar ik kan u toch een aanbieding doen. U koopt een straatje van tien vijfde loten, zo heeft u gegarandeerd prijs!"
- "Duh!"
"En ik mag u een gratis lot aanbieden."
- "Neen, dank u wel."
"Mag ik vragen waarom niet?"
- "Ja. Als ik ooit nog eens minister-president van Nederland word is een van mijn eerste acties een wet instellen die deze manier van colportage en callcenters in het algemeen aan banden legt."

Het is even stil aan de andere kant van de lijn.

"Nou, gelukkig bent u geen minister-president."
- "Nog niet..."
"Een fijne dag verder."

Sinds Lucy weet hoeveel een lid van de Tweede Kamer verdient en hoe weinig hij/zij daarvoor hoeft te doen begrijpt zij niet waarom ik nog steeds geen lid van de Tweede Kamer ben. Hoogste tijd om de slimheidspyramide eens te beklimmen. Geachte leden van de Staten-Generaal, voor de eerstvolgende verkiezingen annonceren wij met gepaste trots een nieuwe partij aangevoerd door niemand minder (maar ook niet meer) dan CasaSpider: SFBUA!

Wat betekent SFBUA? SFBUA staat voor Solid Frame Bottom Up Approach. Kort en bondig reguleert De Staat de peilers Wonen, Gezondheidszorg en Onderwijs. Andere zaken worden bottom-up benaderd, als issues. Uiteraard zit er wel een globale gedachte achter waardoor issues consistent worden behandeld en niet, zoals men nu steeds meer ziet gebeuren, als reactie op wat het electoraat van een standpunt vindt. Het laatste woord over SFBUA is nog niet gezegd.

Laten we het voor nu echter gezellig houden, immers we zijn op weg naar Diamond Piet in Terwijde. Er zijn al aardig wat mensen en wij nemen plaats in de tuin die als feestruimte is ingericht met voor de zekerheid enige party-tenten. Al snel moet ik mijn trui tevoorschijn halen en trek die over mijn t-shirt aan. Terwijde ligt duidelijk een stuk noordelijker dan Rijen.

Het is leuk om een aantal mensen uit mijn Utrechtse tijd te spreken. Joris die we kennen van de Detamborrels in Het Hart van Utrecht, Hetty, Cynthia, Ronald en Renée (links). Luchiano (11) en Diana (3) vermaken zich op de parkeerplaats met Emmie (8) en de andere kinderen, voornamelijk voetballend.

Piet heeft zich flink uitgesloofd, Lucy wist tot op heden niet dat een man ook goed kan schoonmaken. Aan de ene kant van de tuin staan de salades en het stokbrood, aan de andere de grote barbecue. Diana roert zo nu en dan in het ijs dat de bierflesjes koud houdt. En er is tenminste een dame die met liefde voor de camera poseert.

Een geslaagd feest van Diamond Abraham, zelf kan ik mij hier nog geen voorstelling van maken. Om half elf zijn we terug in Rijen waar ik inmiddels smacht naar een koude Westmalle Tripel. Zondagochtend slapen we uit, het is Vaderdag. Lucy en Luchiano gaan naar beneden om koffie te zetten en Diana komt naar me toe. "Papa, ik heb een bruine computer voor je. Die ga ik heel voorzichtig halen." Ze doelt op mijn nieuwe laptop die op zolder in The Office staat en het lijkt mij geen geweldig idee dat ze die naar beneden brengt.

Dan klinkt op volle oorlogssterkte het Feyenoord-lied, gezongen door Lee Towers. Lucy en Luchiano komen de trap op met een dampende mok koffie. "Gefeliciteerd met Vaderdag", klinkt het nog net boven Lee's zoetgevooisde stem uit. Het belooft een mooie dag te worden. CasaSpider wenst CasasPa en alle andere vaders op aarde een hele goede Vaderdag toe.

Posted by CasaSpider at 1:05 PM | Permalink | Comments (12)

Is niets doen leuk? Neen, niets doen is niet leuk. CasaSpider zit vanaf 1 juni op de bank, hetgeen in de detacheringswereld wil zeggen dat men op een nieuwe opdracht wacht. Op zich kwam dat niet eens zo slecht uit met de komst van Sugey maar daarover later meer. Er komt minder uit mijn handen dan ik zou willen en dan kunnen er gekke dingen gebeuren.

Wie had nu ooit gedacht dat ik nog eens naar Vis TV keek? Vis TV, een spetterend programma. Haha. Presentatoren Ed Stoop en Marco Kraal doen hun uiterste best om van het oersaaie vissen iets spetterends te maken, een beetje in de stijl van Top Gear.

Toch past het welhaast overdreven enthousiasme beter bij een dodemansrit in een Ferrari dan bij het uitgooien van een hengeltje in een wak van 15 bij 15 centimeter. Tenminste dat vind ik. Toch heb ik het programma uitgekeken. Als ze me missen ben ik vissen.

Ook de meeste wedstrijden voor de Confederations Cup heb ik bekeken, een toernooi dat feitelijk nergens over gaat. Het meeste opzien baart nog wel de vuvuzela. Bij de ultiem slechte openingswedstrijd tussen Zuid-Afrika en Irak viel het irritante geluid als ware het stadion een grote zoemende bijenkorf mij (en niet alleen mij) al op.

De hiervoor verantwoordelijke plastic toeter heet dus vuvuzela. Geloof mij, duizenden doedelzakken of didgeridoo's in een stadion klinken hiermee vergeleken als engelengezang. Een heuse kwestie met het oog op het wereldkampioenschap volgend jaar ligt op de loer.

Waar is Sugey? Woensdag hebben we Sugey naar Eindhoven Airport gebracht vanwaar zij naar Madrid is gevlogen, op bezoek bij vrienden. Diana (3) is tegenwoordig dol op foto's maken en schoot deze bijzondere compositie. Even later liep ze blij rond met haar nieuwe Dora-ballon. Plannen veranderen snel. Dat vereist een zekere mate van flexibiliteit en anticipatievermogen.

Posted by CasaSpider at 10:28 AM | Permalink | Comments (10)

De trouwe lezer van het CasaLog weet hoe ik over toeval en grote getallen denk. Aha, het boeit geen ene hond? Hier volgt toch even een samenvatting. CasaSpider gelooft niet in toeval maar wel in de Wet van de Grote Getallen. Samen met Nobelprijswinnaar Gerard van 't Hooft propageert hij de Chaostheorie die uiteindelijk als basis heeft dat alles reeds is bepaald. Maar net als CasaSpider stelt Van 't Hooft: "Onze keuzes liggen dan wel vast, maar we kunnen toch niet voorzien wat er gebeurt. Dus het maakt niet uit."

Genoeg geneuzeld, vandaag bespreken alle kranten het onderzoek van sociaal psycholoog Johan Karremans met als belangrijkste conclusie dat een man niet meer goed kan nadenken als hij in gezelschap is van een mooie vrouw. Het deed me direkt terugdenken aan mijn begintijd op Curacao waar ik in een groepje terecht kwam met onder anderen Aimee Pijl. Zij zorgde ervoor dat ik me al snel op mijn gemak voelde en had verder een tamelijk uitgesproken mening over mannen en vrouwen.

Volgens Aimee stroomt het bloed van een man al snel naar zijn verkeerde kop en kan hij daardoor niet meer goed nadenken. Warempel, als men met een mooie vrouw staat te praten gebeurt dit natuurlijk sneller dan bij een minder esthetisch exemplaar. Karremans heeft dus gelijk.

Grasduinend in mijn internetarchieven vind ik een artikel van Aimee's hand over mannen, vrouwen en intelligentie. Het artikel dateert van juli 1998 en is getiteld: I'm so glad that I'm a woman. Toen kon ik het (al) niet laten om te reageren.

Het zijn leuke tijden en Aimee's ambitie is om schrijfster te worden. Ze doet mee aan verschillende wedstrijden en stuurt een manuscript in van haar boek Blackbirds, Whitebirds. Ik mocht het manuscript als een van de eersten lezen en heb het samen met Aimee een aantal avonden op de porch geanalyseerd en besproken. Helaas won een ander de eerste prijs.

Dan google ik Aimee en vind tot mijn niet geringe verbazing een artikel van slechts een week oud met de titel: Aimee Pijl wordt winnares van 5 minutes of Fame (Mirror). Op 27 mei 2009 vond in de bibliotheek van Pijnacker de finale van een schrijverswedstrijd plaats. Raad eens wat, niemand minder dan Aimee Pijl wint die wedstrijd met haar verhaal Bon Voyage en mag dit 20 juni voordragen op het podium van de Nightwriters op Rottepop 2009.

Mannen denken in dozen die niet met elkaar verbonden zijn (the boxes don't touch) en vrouwen in kluwens touw waarbij alles connected is (everything is connected to everything, zzzzzzzz!), niet eerder zag ik een treffendere analyse van Venus en Mars.

Posted by CasaSpider at 7:55 PM | Permalink | Comments (12)

Sugey bracht een cadeautje mee voor Luchiano (11) uit de Dominicaanse Republiek. Een doos vol met elastiekjes. Hij was er blij mee. In Santo Domingo heeft hij vorig jaar vele uren doorgebracht met zijn neven, nichten en de elastiekjes. Zelf ben ik nooit verder gekomen dan de befaamde Kop & Schotel, maar dat is peanuts vergeleken bij wat die kinderen in elkaar frutselen.

Op de Sint Jozefschool gaf Luchiano een kleine demo. Juf Wendy, normaliter niet zo onder de indruk van zijn prestaties, was dat deze keer wel. "Wat doe je dat snel zeg!" Bij mij doemt dan altijd de vraag op: "Krijg je hier een punt voor op je rapport?" Een punt is mooi maar rijkdom nog mooier. Dat gaan we nu bereiken door Luchiano cursussen op YouTube te laten verzorgen. Een cursus elastieken figuurtjes in elkaar flansen. We beginnen met The Star (De Ster).

En nu allemaal snel elastiekjes kopen en steeds de video bekijken. Na The Star volgen The Bikini (18+), The Heart, The Double Heart, The Spider Web en nog vele andere. Stay tuned!

Besides Luchiano teaches Elastics there are a lot more CasaMovies to be watched in Google Video, Vimeo and YouTube.
You can also explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Thank you for watching this (C)asaMovie.

Posted by CasaSpider at 6:00 PM | Permalink | Comments (15)

Sugey is ruim een week in Nederland. Elke ochtend loopt zij met Lucy een rondje van bijna 9 kilometer en het rustige Rijen heeft ze wel een beetje gezien, met andere woorden er is ruimte voor wat opwinding. Maandagavond maak ik een profiel aan van Sugey bij relatieplanet.nl. Dat blijkt een goede dating-site want nog geen vijf minuten na aanmelding is er al contact met een jongeman.

Hij vraagt haar om hem toe te voegen op MSN en even later zijn ze druk aan het chatten. Aan onze kant helpen Lucy en Luchiano (11), die voor het vertalen en het schrijven in het Nederlands wordt ingezet. Dennis spreekt geen woord Spaans en Sugey geen woord Nederlands, ruzie zullen ze dus niet snel krijgen.

Telefoonnummers worden uitgewisseld en het moment van een afspraak maken komt dichterbij. Dan blijkt, hoe toevallig, Dennis op de luchtmachtbasis Gilze-Rijen te werken. Ze spreken af op dinsdag om twee uur op het station van Rijen. 's Ochtends komen er al een paar SMS'jes binnen van Dennis en vanaf half twee wordt het tempo opgevoerd.

Dan belt hij. Sugey neemt op maar weet niet wat te zeggen. Lucy grist het toestel uit haar handen. Dennis zegt al op het station te staan en Lucy antwoordt: "Ik ben hier!" en hangt op. Tegen Sugey zegt ze: "Het is belangrijk om een beetje Nederlands te kunnen. Begin maar met Ik ben hier!

Met zijn allen minus Luchiano want die zit op school brengen we Sugey naar het station en maken kennis met rossige Dennis. We hebben er wel vertrouwen in en laten de twee alleen. Wij rijden door naar Tilburg om wat boodschappen te doen. Om vier uur pikken we ze weer op bij het station en nodigen Dennis uit om bij ons thuis nog wat te drinken.

De twee vinden elkaar wel leuk maar door de taalkloof verloopt de communicatie wat moeizaam. Sugey stelt voor om te gaan dominoën. Dennis stemt ermee in, hij heeft jarenlang domino gespeeld. De wedstrijd gaat om zeven gewonnen partijen. Op een bepaald moment staan (semi-)Dominicanen Sugey, Lucy en CasaSpider op zes en Dennis op één winstpartij. Dennis: "Ik kan goed tegen mijn verlies, hoor". Lucy wint uiteindelijk en om kwart over zes brengen we onze gast weg zodat hij de trein van 18:26 kan halen.

We laten hem en Sugey alleen afscheid nemen en later op de avond meldt Dennis zich alweer op MSN. Deze keer gooit hij er een aantal Spaanse termen tegenaan, waarschijnlijk staat de Google Translator open. "Nu vind ik Nederland pas echt leuk", zegt Sugey.

Posted by CasaSpider at 9:31 PM | Permalink | Comments (15)

1.

Verliefd
Tijdens haar verblijf in Nederland heeft Sugey voornamelijk het enerverende Rijen gezien. Samen met Lucy loopt zij elke dag een rondje van ongeveer 9 kilometer. Tijd om eens naar een iets grotere stad te gaan. Zaterdag rijden we naar Breda en daar proeft Sugey voor het eerst van haar leven de Hema-worst. Ze vindt hem lekker. Als de dames een schoenenzaak inlopen blijven Luchiano (11), Diana (3) en CasaSpider (32x) buiten wachten.

In een etalage ziet Luchiano haar en ineens is hij verdwenen. Tot mijn verbazing staat hij even later in de etalage naast zijn nieuwe liefde en lijkt zielsgelukkig. "Eigenlijk helemaal geen slechte keuze, zo'n mooie pop", mompel ik in mijzelf. Later drinken we wat op het terras van Café Vulling. Diana loopt rond en ziet twee jongetjes. Op de ene (helemaal rechts op de foto bijna het beeld uitrennend) is zij direkt stapelgek. Ook zij heeft haar liefde voor een dag gevonden.

Als we terug naar huis rijden moet Lucy ineens ontzettend plassen. We maken een noodstop bij, hoe toepasselijk, Brabant Water in Breda waar zij achter een vrachtwagen haar blaas leegt. Welk een opluchting nadien.

2.

Voetbal
's Avonds is er voetbal op televisie, IJsland-Nederland. In de eerste helft speelt Nederland verrassend goed. Luchiano stelt een interessante vraag: "Is dit vrijwillig?" "Neen, ze worden gedwongen", antwoord ik. Maar hij bedoelt natuurlijk vriendschappelijk. Uiteindelijk wordt het 1-2 voor Nederland. Heel knap, maar toch begrijp ik er niets van hoe wij op de tweede plaats (Mirror) van de Fifa Wereldranglijst terecht hebben kunnen komen. Een team dat jarenlang geen halve finale heeft gehaald op een EK of WK hoort daar niet thuis. Also sprach CasaSpider.

3.

Déjà vu
Sommige dingen heeft men al eens gezien of meegemaakt, zo lijkt het. Het voordeel van een blog is dat deze dingen vastliggen. Neem nu bijvoorbeeld ons terrasbezoek aan Café Vulling. Daar zaten wij ook op 11 oktober 2008 en het is echt niet zo dat Café Vulling onze stamkroeg is. Integendeel, dit was pas de tweede keer. Maar wat is nu het bijzondere? Die avond speelt het Nederlands Elftal thuis tegen... IJsland. We winnen met 2-0 en Michel Vorm is blij dat hij de drankjes uit de minibar niet zelf hoeft te betalen.

Een iets minder spectakulair Déjà vu is dat Lucy al eens eerder ontzettend moest plassen. Dat gebeurde bijvoorbeeld tijdens de Curacao Airshow bij Caracasbaai op 2 september 2001. Zie hier het bewijs.

4.

Blaffen
Nederlandstalige honden blaffen zo: "Waf-woef" of gewoon "Waf-waf". Spaanstalige honden verstaan hier niets van en blaffen als volgt: "Hau-hau". Er zijn van die momenten dat men verder niets meer wil zeggen.

Posted by CasaSpider at 11:27 AM | Permalink | Comments (13)

Het was me wat, donderdag met die verkiezingen. Een van de leukste dingen van verkiezingen is de wijze waarop de politieke leiders nadien tegen de resultaten aankijken. Even kort samengevat de voorlopige uitslag: CDA 5 (-2), PVV 4 (+4), PvdA 3 (-4), VVD 3 (-1), GroenLinks 3 (+1), D66 3 (+2), CU 2 (-), SP 2 (-).

Twee reacties, eerst die van burgemeester Opstelten van Rotterdam die voor de VVD uitkomt: "Grote verliezers zijn CDA en PvdA, de VVD heeft zich goed gestabiliseerd en D66 is absoluut gezien onder ons geëindigd." Dan CDA-er Wim van de Camp: "Het is duidelijk dat het CDA met afstand de grootste partij van Nederland is, dus hebben wij gewonnen."

In het latere debat viel mij vooral op de harde (letterlijk en figuurlijk) toon van Agnes Kant (SP), wederom gekleed in een hardrood leren jasje. Vrouwen trekken toch bij voorkeur altijd iets anders aan? Okay, bij Hans van Baalen let ik daar duidelijk minder op. In dat licht bezien is Femke de laatste jaren van koers aan het wijzigen, een positieve ontwikkeling.

Neen, nachtegalen zijn het allemaal niet onze dames en heren politici. Donderdag vroeg de KBS Sint Jozef bij monde van juffrouw Wendy mij om mee te gaan naar een voorstelling van De Nachtegaal door Het Brabants Orkest. Het betreft een compositie van de befaamde Theo Loevendie. Ik mag overigens alleen mee omdat men chauffeurs tekort komt.

Wat deert het, om half tien vertrekken we vanaf school naar de Stadsschouwburg in Tilburg. Daar moeten we even zoeken en vervolgens wachten. Om kwart voor elf lijkt er iets te gebeuren, we komen in beweging en moeten ergens op een trap plaatsnemen. Drie koperblazers staan voor ons en afwisselend spelen zij een stuk en vertellen wat over hun instrumenten, de hoorn, de trompet en de trombone.

Het leukste vertelt Peter over zijn hoorn, dat het instrument al heel oud is en vroeger een signaalinstrument was, bijvoorbeeld bij de jacht. Door het inzetten van dempers kon het instrument in een orkest gebruikt worden maar pas echt praktisch bruikbaar werd de hoorn na het implementeren van ventielen. Bij het demonstreren van de trombone schrok de eerste rij vanwege het plotseling naderende schuifgedeelte. Opvallend is trouwens het bereik van een trombone, hij kan lager dan de hoorn! (Niet te geloven, he?)

We lopen terug naar de foyer, kijken wat naar buiten en mogen na weer een tijdje wachten eindelijk de zaal in. Het Brabants Orkest zit er al, ze zijn aan het stemmen. De Nachtegaal is een sprookje dat in China speelt. Het wordt op het podium verteld door een verteller en het orkest ondersteunt hem met passende geluiden. Leitmotiv is het verschil tussen echt en onecht. De echte nachtegaal, vertolkt door een klarinet, zorgt ervoor dat de op sterven liggende keizer beter wordt maar als dank vervangt men hem door een mechanische, met het geluid van een trompet. Uiteindelijk gaat die kapot en sterft de keizer wederom bijna. Gelukkig heeft de echte nachtegaal geen last van wrok of rancune en zingt hem weer beter.

Op zich een aardig gegeven. De tekst is bewerkt/vertaald door niemand minder dan Kees van Kooten. De performance van de verteller vind ik echter ietwat monotoon. Ook Het Brabants Orkest imponeert niet echt. Het concert duurt ongeveer 35 minuten en dat is voor de meeste kinderen 15 minuten te lang. Op het laatst kraken de stoelen verdacht. Thuis neem ik Luchiano (11) een interview af:

CasaSpider: "En, wat vond je van het concert?"
Luchiano: "Saai!"
CasaSpider: "De man vertelde een verhaal, op rijm..."
Luchiano: "Dat maakte het juist saai."
CasaSpider: "En de muziek?"
Luchiano: "Slecht. De klarinist (sic!) die de nachtegaal nadeed klonk helemaal niet als een nachtegaal."
CasaSpider: "En die drie koperblazers op de trap?"
Luchiano: "Vies. Er kwam speeksel uit, vooral uit de trombone."

Aankomende pubers zijn kritisch, dat is duidelijk. Overigens zat Luchiano vooraan op de trap, dat spuug kon hij dus inderdaad goed zien. Voor de volledigheid hier een genuanceerdere recensie van een uitvoering met Kees van Kooten en het Noord Nederlands Orkest (Mirror).

Bij het verkiezingsdebat draaide winnaar Geert Wilders (PVV) zijn gebruikelijke verhaal af. De vraag is hoe men dit verhaal moet interpreteren en waarderen. Als de achteraf terecht telkens herhaalde waarschuwing van Marcus Porcius Cato Censorius maior: "Ceterum censeo Carthaginem esse delendam." (Overigens ben ik van mening dat Carthago verwoest moet worden!). Of als de onechte mechanische nachtegaal met een lelijk geluid die het spoedig zal begeven?

Posted by CasaSpider at 10:50 AM | Permalink | Comments (8)

Donderdag 4 juni 2009 is een gedenkwaardige dag. Het is de dag van de Europese Verkiezingen en het is tevens de dag dat Lucy voor het eerst in haar leven stemt. Dat is bijzonder omdat het haar door omstandigheden nooit gelukt is. In de Dominicaanse Republiek kon zij een keer haar cedula (identiteitsbewijs) niet op tijd krijgen en stond ze een andere keer om een of andere reden niet op de lijst. Toen zij eenmaal haar Nederlandse paspoort had leek er op Curacao niets in de weg te staan bij de Eilandsraadverkiezingen van vrijdag 20 april 2007. Helaas moesten wij begin april naar Nederland wegens het overlijden van mijn moeder Ilka.

De stempassen voor de Europese Verkiezingen liggen al een tijdje op een veilige plaats bij ons in huis. "Wat zal er deze keer tussen komen", vraagt Lucy zich af. Er gebeuren allerlei dingen maar de datum van 4 juni komt steeds dichterbij en het lijkt steeds waarschijnlijker dat het deze keer dan echt gaat gebeuren.

We besluiten er een feestje van te maken. Sugey gaat met ons mee en na afloop, tenminste als we het gered hebben, kopen we een lekkere fles Crémant de Bourgogne Blanc de Noirs, winnaar bij het consumentenprogramma Kassa eind 2008. Maar zover is het nog niet want in de auto voelt Lucy een steek links achter. "Als ik een hartaanval krijg, zorg dan dat ik eerst stem en rij dan pas naar het ziekenhuis", beveelt ze.

De auto parkeren we alvast bij de C1000 en lopen kalmpjes naar de KBS Sint Jozef, de school van Luchiano (11) waar ons stembureau zitting heeft. Onze rijbewijzen worden als identificatie geaccepteerd en samen lopen we een stemhokje in. Als we er weer uitkomen vraagt een dame die de zaak in de gaten houdt of we een foto hebben gemaakt. Dat beaam ik maar zeg erbij dat het slechts een sfeerimpressie is en niets heeft uit te staan met de daadwerkelijke keuze. De juryleden zijn mild en de dame geeft aan zelf de Duitse nationaliteit te hebben en daardoor niet in Nederland te mogen stemmen. "En daarom ben ik maar in het stembureau gaan zitten." Gelijk heeft ze.

Nog even en de stemlokalen gaan dicht. Meteen daarna starten de beschouwingen en analyses, daar hou ik wel van. Het zijn complexe verkiezingen waarbij ik zelf niet eens zeker weet of ik nu voor of tegen Europa moet zijn. In principe voor maar wel gedoseerd is mijn laatste standpunt. Uiteraard heeft iedereen al zijn favoriete partij maar samen met Lucy vul ik de Stemwijzer in. Het kan nooit kwaad om zich telkens opnieuw van de standpunten te vergewissen, immers het werkwoord draaien is onlosmakelijk verbonden met politiek.

Wie stelt zo'n stemwijzer samen? Feit is dat de wijze van vragen stellen een probaat middel kan zijn om een bepaalde partij significant hoger te doen scoren. Wie checkt die vragenlijst? Waarom vragen ze daar CasaSpider niet voor? Neem nu stelling 18: "De grote verschillen in sociale wetgeving tussen EU-landen moeten kleiner worden." Lucy antwoordt direkt: "Ja natuurlijk, dat vind ik ook." Maar wat is de achterliggende gedachte hiervan? Als men verschillen in wetgeving kleiner wil maken impliceert dit grotere centrale invloed. Als men het zo stelt zijn wellicht minder mensen het met de stelling eens.

"Alle mensen op aarde moeten evenveel kansen hebben op wonen, voedsel en onderwijs" is ook een mooie stelling. Tot het moment komt dat iedereen die (relatief) veel heeft 60% daarvan moet afdragen. Het leuke van de Stemwijzer is dat men per stelling eenvoudig kan zien hoe de partijen erover denken. Dan blijkt dat alle belangrijke partijen vinden dat sociale wetgeving een taak is van de nationale overheid. Slechts de PvdA stelt dat op termijn de verschillen zo klein mogelijk gemaakt moeten worden. Niemand wil zich aan deze materie branden, dat is wel duidelijk.

De eerste bel Champagne is achter de kiezen. Tijd om naar beneden te gaan en de beschouwingen te aanschouwen.

Posted by CasaSpider at 8:49 PM | Permalink | Comments (4)

Sugey is zondag de hele dag doorgegaan, zonder uit te rusten. Maandagochtend mag ze daarom wel even uitslapen. De twee dames (mijn kippetjes) hebben zich gisteren goed vermaakt en dan heeft de haan het automatisch ook naar zijn zin. Zo werkt dat in het leven. Diana (3) is helemaal gek met Sugey, ze noemt haar Mami Sugey en wil alleen nog met haar eten en door haar naar bed gebracht worden. Ik kan mij er iets bij voorstellen.

De komst van Sugey zet alle andere gebeurtenissen in ons zo opwindende leven in de schaduw. Zo had Luchiano (11) vrijdagavond een voetbaltoernooi in Ulvenhout. Om zes uur verzamelen we op de parkeerplaats voor het gemeentehuis van Rijen. Het is schitterend zomerweer en leuk om de andere vaders weer eens de hand te schudden. 29 Mei is overigens een belangrijke dag voor Turkije, de dag dat Constantinopel en daarmee het Byzantijnse Rijk viel door de legers van het Ottomaanse Rijk onder leiding van sultan Mehmet II (Wikipedia).

In een optocht rijden we naar het pittoreske Ulvenhout, een chique dorp onder de rook (nou ja, rook) van Breda. Met de vader van Daan drink ik eerst maar eens een kop koffie op het hete terras bij de kantine. Dan beginnen de wedstrijden. Er wordt gespeeld op halve velden met kleine goals. Rijen D4 is opgesplitst in twee teams van zeven spelers, de D1 en de D2.

Luchiano speelt in de D2 en is niet in zijn allerbeste doen. Het veld lijkt te klein voor hem. Zelf wijt hij het aan iets anders: "Ik ben beter op lang gras." Ja hoor, maar we hebben geen tijd om een paar weken te wachten. Beide teams doen het goed en plaatsen zich voor de kwartfinales. De D2 neemt het daarin op tegen FC Meerle D2 en verliest met 0-2. Dat is geen schande want Meerle D2 wint later het toernooi door een 1-0 overwinning tegen het thuisspelende UVV'40 D4.

Rijen D1 wint zijn kwartfinale wel, tegen UVV'40 D5. Dat gaat echter niet zomaar want na de reguliere speeltijd is het 0-0. Penalties bepalen wie er doorgaat. Bij dergelijke jeugdwedstrijden zijn penalties nog spannender dan bij de groten. De jongens vreten hun nagels haast op. Rijen staat voor met 2-1 als UVV'40 aanlegt voor hun gelijkmakende slagbeurt. Keeper Jaap staat onverschrokken in het doel en ranselt de bal uit het doel. De ontlading is enorm en Jaap barst in tranen uit. Teamleider Marco slaat zijn arm om hem heen en lacht, immers het zijn tranen van vreugde.

In de halve finale neemt Rijen D1 het op tegen UVV'40 D4, het team waardoor men in de poule nog met 3-0 was afgedroogd. Dat gebeurt nu niet. UVV'40 is weliswaar sterker maar de Rijenaren vechten als leeuwen en houden de 0-0. Wederom moeten penalties de beslissing brengen en deze keer kan het wonder van de kwartfinales helaas niet herhaald worden. UVV'40 wint en mag door naar de finale die zoals gezegd gewonnen wordt door het sterke FC Meerle D2.

Bij de wedstrijd om de derde plaats tussen Rijen D1 en Jeka D2 gebeurt er iets vervelends. Een speler van Jeka valt ongelukkig en de toeschouwers horen duidelijk iets kraken. Zeker tien minuten ligt de jongen op het veld te huilen. Uiteindelijk kan hij wel opstaan maar of er iets gebroken is? De wedstrijd wordt niet verder uitgespeeld en omdat Jeka op het moment van het ongeluk met 1-0 voor staat eindigen zij als derde.

Het is half elf en wij hebben het allemaal wel gehad, de spelers helemaal. We laten de prijsuitreiking en het in ontvangst nemen van eventuele bekers over aan Marco. Die heeft daar geen problemen mee. Om elf uur zijn we thuis. Het voetbalseizoen 2008-2009 zit er nu definitief op.

Voor de volledigheid het programmaboekje (pdf), de uitslagen en standen van de eerste jaars D-pupillen:

• Poule A
  
• Poule B
  
• Finalewedstrijden

Posted by CasaSpider at 5:31 PM | Permalink | Comments (2)