CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Intertoys is een slim bedrijf, in hun folder hebben ze per dag een andere aanbieding. Zo komen de mensen terug. Voordat de mensen terugkomen moeten ze er echter eerst heen. Vrijdag 29 augustus was de dag waarop de Dora-laptop in de aanbieding was. Diana (2) zeurt hier al tijden om en dus was CasaSpider de Sjaak.

De Intertoys-vestiging in Tilburg-Noord ligt op de route van Den Bosch naar Rijen. Na een dag werken bij Brabant Water liep ik naar parkeergarage Paleiskwartier. Geen auto stond strakker geparkeerd dan de donkerzwarte Volkswagen Jetta, met dank aan de parkeersensoren.

Het duizelde me bij Intertoys in de Dora-hoek. Al dat roze dat op je afkomt maakte het onmogelijk de Dora-laptop te ontdekken. Gelukkig weet het personeel waar ze alles hebben neergezet en even later lag de computer op de achterbank. Thuis wist Diana meteen wat er in het kadopapier zat: "Een Dora computer!"

Ze was er dolblij mee en is volgens Lucy al net zo verslaafd als Luchiano (10) en ik. Hoop doet leven. We brachten Diana naar haar kamer en hadden er de hele avond geen omkijken meer naar. Geweldig!

Nu Luchiano nog. Die wil de laatste tijd bij een voetbalclub en dan is de keuze niet zo heel groot, namelijk v.v. Rijen. Bij voetballen horen voetbalschoenen. Ik had hem beloofd om ze zaterdagmiddag in Breda te kopen. Toevallig belde CasasPa, die wilde ook al voetbalschoenen met Luchiano uitzoeken. We sloten een compromis, ik ging ze kopen en CasasPa sponsort ze.

Aan de ijsverkoper vroegen we naar een schoenenwinkel. Hij wees op Perry Sport en even later was Luchiano druk aan het passen. Hij heeft een uitgesproken smaak en vond de Adidas schoenen mooier dan die van Puma en Nike. Vroeger, in mijn tijd, had men de keuze tussen Adidas en Quick. Ik koos ook altijd voor Adidas. Opvallend is dat er bijna geen schoenen meer zijn met ronde noppen, deze zijn vervangen door een soort van rechthoekige strukturen. Daar is vast over nagedacht.

Na het kopen van de schoenen was het tijd voor een Duvel op het terras bij de grote kerk. Diana amuseerde zich maar Luchiano wilde alleen maar naar huis. Vreemd, want normaliter vindt hij een terras wel gezellig. Geen idee wat er met hem aan de hand was, ahum.

We waren nog geen zeven seconden thuis of hij stond al in de tuin te voetballen op zijn nieuwe schoenen. "Kijk pap, is dit een goede dubbele schaar?" Toegegeven, voor iemand die eigenlijk nooit echt gevoetbald heeft ziet het er niet slecht uit.

Dit schreeuwde om vastgelegd te worden. De dubbele schaar zelf duurt slechts even maar toch levert het een film op van 55 seconden. Ik dacht Luchiano er een plezier mee te doen maar wat is zijn commentaar? "Feyenoord?!? Je moest PSV erop zetten, ik HAAT Feyenoord!"

Stank voor dank.

Posted by CasaSpider at 11:55 AM | Permalink | Comments (24)

Soms vind je iets al heel lang maar ben je gewoon te beroerd om actie te ondernemen. Neem bijvoorbeeld het repareren van een lamp met een kroonsteentje. Vandaar. Ineens weet je het, ik word orgaandonor!

Deze kwestie speelt bij mij al zolang dat er eigenlijk maar één reden is om geen orgaandonor te worden, dat men als ik schijndood op straat lig reeds mijn hart, nieren, ogen (nou ja, die waarschijnlijk niet), pezen en andere spullen uit mijn lichaam snijdt. Maar voor de rest?

Aanmelden is gemakkelijk op donorregister.nl, tenminste als het inloggen met de DigiD werkt. Op woensdag 27 augustus is het gelukt. Als officieel geregistreerd en superverse orgaandonor poneer ik hier een tweetal stellingen over dit onderwerp:

1. We moeten de zaak omdraaien, per definitie is iedereen die zich niet "deregistreert" vanaf zijn twaalfde jaar orgaandonor.

Toelichting: In Belgie geldt de zogenaamde "geen-bezwaar" regeling die de Tweede Kamer ook voor Nederland wilde invoeren. Minister Borst zag dit niet zitten. Het aantal orgaandonoren in Belgie is procentueel hoger, de wachtlijsten voor organen zijn korter en het aantal transplantaties is groter.

2. Bij het registreren als orgaandonor moet men de keuze hebben aan te vinken dat alleen andere geregistreerde orgaandonoren met de betreffende organen geholpen mogen worden.

Toelichting: Deze stelling is gebaseerd op het solidariteitsprincipe. Tevens is het een stimulans om alsnog te participeren. Principiele tegenstanders van orgaandonatie zijn per definitie tegen transplantatie van een vreemd orgaan in hun lichaam.

Posted by CasaSpider at 7:01 AM | Permalink | Comments (16)

Maandagochtend om half zeven gaf ik Diana (2) haar flesje melk. Ze dronk het op, zei zoals altijd netjes "papa, klaar" en viel in slaap. Om een uur of acht belde Lucy met een ongeruste stem. "Diana heeft een dikke lip!" "Hoe dik is die lip?", vroeg ik. "Heel dik", zei Lucy. "Dikker dan de mijne, ze lijkt een beetje op die lipnegerinnen uit Afrika."

We besloten de zaak even aan te zien. Misschien was het een allergische reactie, misschien een mug? 's Middags was de lip gelukkig alweer een stuk minder dik. Belangrijker dan hoe iets is zijn de vooruitzichten. Neem als voorbeeld de vrijdagmiddag versus de zondagavond. Eind goed al goed, Diana's lippen zijn weer net zo mooi als altijd. Blijft de vraag wat er precies is gebeurd.

Afijn, dinsdagavond ontdekte Diana iets nieuws en wel het buitensluiten van gezinsleden. Eerst was Luchiano (10) aan de beurt. Hij liep even naar buiten om in de voortuin naar zijn zonnenbloem te kijken en Diana deed de deur dicht. Hij kon praten als Brugman, stoicijns keek ze hem aan door de glazen ruit. De deur bleef dicht. Nog geen half uur later overkwam Lucy hetzelfde.

"Ze lijkt precies op Luchiano", zei ik tegen Lucy, "die was ongeveer even oud toen hij hetzelfde bij jou deed. Herinner je je dat nog? Dat je hem een olifantje moest aanbieden?" Ja, dat herinnert Lucy zich wel. Het was zaterdag 27 mei 2000, de dag dat Krijn en Gerbys op Curacao in het huwelijk traden. Lucy schreef het volgende.

Zaterdag was het de Grote Dag voor Gerbys, de bruiloft en CasaSpider had zoals gewoonlijk veel haast. Luchiano en ik konden niet naar Kranchi en bleven thuis. Later zou CasaSpider ons om 18:30 ophalen. Tot op dat moment was alles goed. Daarna werd het erg moeilijk voor mij. Luchiano wilde niet slapen, wilde alleen overal met zijn handen aanzitten. Daarna wilde hij niet douchen, uiteindelijk kon ik hem met veel moeite wassen, ik kleedde me aan en wilde toen Luchiano aankleden. Maar om 18:10 wilde hij zich niet aankleden, waarop ik zei: 'Goed, ik ga weg', denkende dat hij met mij mee zou gaan. Ik pakte mijn tas, ging naar buiten en sloot de deur, maar ik had een probleem. Ik had de sleutels niet bij me en Luchiano zat binnen. Ik zei: 'Doe de deur open' en hij antwoordde: 'Nee, jij bent weggegaan!'. Ik probeerde alles om hem de deur te laten opendoen en na vijf minuten schreeuwde ik tegen hem: 'Ik ga je slaan'. Dat was erg stom van mij, toen kwam er een buurvrouw en zij zei tegen mij dat hij de deur nog niet open kon doen, omdat hij te klein was. Na 15 minuten zei ik tegen hem: 'Kijk, ik heb een olifantje, doe de deur open zodat ik het aan je kan geven'. Alleen zo kon ik hem de deur laten opendoen.

Een en ander is hier in originele vorm na te lezen.

Posted by CasaSpider at 6:39 AM | Permalink | Comments (10)

"Vanavond om 21:30 wil ik Karin Bloemen kijken", zei Luchiano (10) de hele dag. Vreemd dat hij plotseling van cabaret houdt en dan ook nog cabaret waarin veel wordt gezongen. Het komt door het eerste deel van haar show De Diva en de Divan, daar zit een scene in waarin Karin uitlegt waarom het vulgaire woord voor het vrouwelijk geslachtsdeel zoveel slechter klinkt dan het equivalent van het mannelijke. Luchiano vindt het prachtig.

Het tweede deel van de show maakt minder indruk, de scenes van de Corini's zijn net te weinig parodie zullen we maar zeggen. Maar er zit een leuk stukje in als Karin Bloemen met een heleboel claxons Je t'aime, moi non plus van Jane Birkin en Serge Gainsbourg inzet. Lucy keek er onbewogen naar en daarom vroeg ik of zij dat lied niet kende. Ze antwoordde bevestigend. Bevestigend in die zin dat ze het lied niet kent.

Op YouTube staan diverse versies van deze klassieker. Ik liet ze allemaal horen, ook de versie van Serge Gainsbourg met Brigitte Bardot. Op een bepaald moment begint Brigitte Bardot vrij realistisch te hijgen. Luchiano schiet ervan in de lach. "Haha, zoals die mevrouw doet dat vind ik toch overdreven", aldus de jonge Don Juan. "Waarom vind je dat overdreven?", vroeg Lucy.

Luchiano: "Als je zo hijgt, dat is toch niet romantisch!"

Posted by CasaSpider at 7:00 AM | Permalink | Comments (12)

Zaterdagochtend zitten we lekker aan de koffie. "Vandaag wil ik de lamp maken", zegt Lucy. Onze belangrijkste lichtbron in de woonkamer doet het al een paar maanden niet meer. De diagnose is gesteld, de slimme Ikea stekkerverbinding in de lamp is niet goed. De oplossing is goedkoop en simpel: een kroonsteentje.

Daar komt Lucy al aan met de trap. Zij mag de lamp ontmantelen, ik doe het electrische gedeelte. Om een of andere reden heeft Lucy totaal geen slechts een beperkt vertrouwen in mij als klusjesman. "Vroeger heb ik heel veel met kroonsteentjes gewerkt", stel ik haar gerust. "Geloof me, op dit terrein ben ik een van de beteren ter wereld."

Zo niet de beste. Het duurt allemaal even maar dan hangt de lamp weer netjes. Het goede nieuws is dat hij het nog doet ook, het slechte dat Luchiano (10) twee minuten later gilt dat de internetverbinding eruit ligt. Het diverse malen herstarten van de apparatuur in de meterkast helpt niet, het Line lampje blijft knipperen. Ik bel 0900-0740, ja dat is de Helpdesk van Ziggo. Echt soepel gaat dat niet, een gevolg van de hoge rentelasten op schulden die de opkoopfondsen netjes van de belasting aftrekken? (link)

Een vriendelijke medewerkster helpt Diana (2) uit het springkussen te komen	Diana door de tunnel	Lucy helpt een handje

Ziggo zegt dat het druk is en vraagt om mijn postcode. Vervolgens zegt het systeem dat er een storing in mijn buurt is. Jaja, het is anders wel heel toevallig dat internet het niet meer doet nadat wij de lamp hebben gerepareerd. Ik bel opnieuw en tik nu een heel andere postcode in. Zie je wel, ook daar is een storing. Nu geloof ik er helemaal niets meer van. Ongeveer tien minuten later meldt zich een helpdeskmedewerker aan de lijn die verklaart dat Ziggo er in heel Nederland uit ligt. Een DNS-server schijnt het begeven te hebben. 's Avonds moet het verholpen zijn, ik kan niets anders dan hopen te geloven wat de man zegt.

's Middags hebben we toch iets anders te doen, het is Koningsdag bij voetbalvereniging Willem-II ofwel de opening van het nieuwe voetbalseizoen. Volgens het programma (link) wordt het een spectaculaire dag met diverse activiteiten, de traditionele spelerspresentatie en een vriendschappelijke wedstrijd tegen Rayo Vallecano uit Madrid. Het is een zonnige middag en we vermaken ons prima.

CasaSpider heeft twee lekkere visjes gevangen	Lucy en Diana van de glijbaan voor het stadion van Willem-II	Luchiano (10) in zijn Destil-shirt

Het is even de vraag hoe de dames zich houden bij de voetbalwedstrijd maar dat valt mee. Diana (2) ligt al snel te slapen en Lucy verbaast zich over de passieve houding van Willem-II. In de tweede helft beginnen ook anderen te morren, ja het is een slechte wedstrijd. De patat met mayonaise die we in de pauze halen is het hoogtepunt. Volkomen onverwacht scoort Mourad in de 80e minuut voor Willem-II dat de wedstrijd met 1-0 wint.

O ja, waarom zijn we naar deze open dag toegegaan? Dat komt wederom door de Rabobank. Luchiano kreeg een brief waarin stond dat hij een presentje mocht ophalen bij de Rabo-stand. Inmiddels weten wij net als de slachtoffers van de Rabo-woekerhypotheek OpMaat (link) dat de bank niet scheutig is met presentjes maar we trappen er voor de tweede keer in. Een wit rond toetertje is de buit.

Andries Jonker, trainer van Willem-II, wordt nauwelijks zichtbaar geinterviewd	Een kudde Destil en Diana	Willekeurige supporters op de Willem-II tribune

Nu we toch aan het zeuren zijn, volgend jaar mag de organisatie van Koningsdag mij wel inhuren. Ik zie namelijk een aantal verbeterpunten. De traditionele spelerspresentatie is een fiasco. Eerst zien wij de spelers zich warmlopen, dan gaan ze naar binnen en vervolgens roept de stadionspeaker de namen van de selectie om. Op de grote beeldschermen verschijnt een foto van de betreffende speler. Ah, ik lees net dat we de echte spelerspresentatie gemist hebben en dat het wel degelijk een succes was.

Toch kan het ook anders! Laat iedere speler begeleid door jeugdspelers of cheerleaders het veld opkomen en als dat te veel werk is laat ze zich dan tenminste in de middencircel verzamelen. In de pauze is er ook geen enkele vorm van amusement. Zorg voor een DJ met cheerleaders, daar komen de mensen voor terug. En geef iedere bezoeker bij het naar huis gaan een cheerleader mee, okay ik heb een cheerleader-fetish maar toch.

Deze spannende scene voor het doel van Rayo Vallecano is niet tekenend voor de wedstrijd	Het scorebord liegt niet, Willem-II verslaat Rayo Vallecano met 1-0	Koningsdag is voorbij, in het zonnetje lopen we naar de auto

Genoeg gezeurd, we hebben ons vermaakt en dat telt. Bij thuiskomst deed internet het weer, goed werk van de mannen van Ziggo. Het is nu zondagochtend en zojuist speelden de USA en Brazilie de finale van het mannen volleybaltournooi. Een geweldige wedstrijd. Met de Amerikaanse nummer 13 Clayton Stanley in de gelederen wordt volleybalverening Rijen probleemloos Nederlands kampioen. Wat een beest.

Diana heeft het wel gehad met de Olympische Spelen, vooral omdat alles zich in de vroege uren afspeelt, dat is normaliter haar Dora-tijd. Vanmorgen riep ze me om haar naar beneden te brengen en toen ze het volleybal op televisie zag zei ze huilend: "Nee, niet weer voetbal!"

Posted by CasaSpider at 10:01 AM | Permalink | Comments (12)

Woensdag 20 augustus vierde de Rabobank Rijen feest. Hun kantoor aan de Hoofdstraat is gerenoveerd en de heropening moest gevierd worden. 's Morgens adviseerde ik Lucy en Luchiano (10) al om daarheen te gaan. Iedere bezoeker kreeg namelijk een presentje van de Rabobank. Zo vaak gebeurt dat niet.

Terwijl ik bij Brabant Water in Den Bosch aan het werk was kwam er een mail van Lucy binnen. Hij ging over het aangevraagde visum voor Sugey, maar daarover een andere keer meer. Ook schreef ze dat Luchiano in zijn eentje naar de Rabobank was.

Ongeveer om 14:15 ging mijn mobieltje. Het was Lucy en zij sprak met nerveuze stem. Luchiano was van zijn fiets gevallen en met een bloedend gezicht thuisgekomen. Volgens Lucy moest de wond gehecht worden. We overlegden koortsachtig. De huisarts is niet om de hoek en Diana (2) lag te slapen. Ik besloot naar huis te gaan.

In minder dan 40 minuten was ik in Rijen en trof Luchiano zachtjes huilend op de bank aan. Zijn hele voorhoofd was bebloed en hij had een diepe vleeswond. Nu werd de toedracht duidelijk.

Terugkomend van de Rabobank reed hij in de regen nogal hard op het Turfpad toen een vrouw uit een zijweg hem aanreed. Hij viel met zijn voorhoofd in het stuur van de vrouw en dat veroorzaakte de diepe wond. Hij lag wat dizzy op de grond toen de vrouw vroeg: "Gaatie?" Wankelend stond Luchiano op en deed zijn ogen open. De vrouw was al gevlogen.

Vervolgens wilde hij op de fiets naar huis maar zijn voorband was lek. In de regen met een bloedende wond liep hij naar huis. Toen hij door de tuin naar de achterdeur liep zag hij het bloed op zijn hoofd en schrok daarvan. Lucy was net aan de telefoon met Sugey en schrok minstens even hard. Afijn, dat was er gebeurd.

We gingen naar de huisarts. Dokter Fleerakkers was net terug van haar bevallingsverlof, in april is zij moeder geworden van een dochter (of zoon?). Ze bekeek Luchiano's wond en besloot hem te lijmen. Eerst schoonmaken natuurlijk. Even later zaten we weer in de auto. Het ergste leed was geleden.

Wel moest ik de fiets nog naar fietsenmaker Bart Ketelaars brengen. De voorband was lek en het stuur zat niet stevig vast. De fietsenmaker mompelde: "Oeioei, dat ziet er niet best uit." Hij vermoedde dat de bal, verdorie hoe heet dat ding, een soort van gewricht in het stuur maar ik kan niet op de naam komen, kapot was. Maar dat was niet zo, hij kon hem met wat speciale schroevendraaiers weer aandraaien. "Er hoeft dus alleen een nieuwe binnenband in", zei de fietsenmaker. "Kom hem tussen 17:30 en 18:00 maar ophalen."

Kwam dat allemaal even mooi uit! Nu was ik precies op tijd thuis om de finale 200 meter mannen in Beijing te zien. Usain Bolt en Churandy Martina waren mijn favorieten. Churandy eigenlijk nog meer dan Usain want toen Usain Bolt al lang ver op kop lag zagen wij hoe Churandy Martina oprukte van de zesde naar de vijfde enzovoorts naar de TWEEDE plaats en finishte in een ongelofelijke 19.82. We stonden op de banken! Ook voor Usain Bolt natuurlijk die met 19.30 een nieuw wereldrecord neerzette.

Usain Bolt vierde zijn overwinning samen met Churandy Martina en Wallace Spearmon. Inmiddels was echter duidelijk dat Spearmon gediskwalificeerd was wegens op de lijn lopen. In de herhaling was dit inderdaad duidelijk te zien. "Hé, maar Churandy deed dat ook!", constateerde Lucy.

Ik wuifde haar opmerking weg. Het was een half triest half lachwekkend gevoel om Spearmon te zien feesten in de wetenschap dat zijn stemming snel om zou slaan. De vraag was alleen wanneer de ongelukkige dit besefte. Daar kwam het moment, men hoefde niet te kunnen liplezen om Spearmon's reactie te begrijpen.

In mijn eentje deed ik de midweekse boodschappen, immers Luchiano voelde zich niet lekker en Diana sliep nog. Na de Primera en Albert Heijn stond ik om 17:30 op de stoep bij fietsenmaker Bart Ketelaars. De fiets werd voor mijn ogen opgelapt en voor 15 euro mocht ik hem meenemen. Op weg naar huis meldde de radio dat de Amerikanen protest hadden aangetekend tegen Churandy Martina die net zoals de eerder gediskwalificeerde Wallace Spearmon uit zijn baan was getreden. Diskwalificatie lag op de loer.

Thuis wilde ik een foto van ons zwaargewonde slachtoffer maken maar hij wilde niet. Ja, voor vijf euro. Uiteindelijk gaf ik toe, gelukkig kon Luchiano alweer lachen. "Wat heb je eigenlijk bij de Rabobank gekregen?", wilde ik nog weten. "Ach, een mapje om pasjes in te doen." Het is maar een schammel mapje dat mij anderhalf uur verzuim, 15 euro bij de fietsenmaker en ook nog eens 5 euro voor een foto heeft gekost. De volgende heropening laten wij beleefd aan ons voorbijgaan, Rabobank.

Inmiddels was de diskwalificatie van Churandy Martina officieel, ook het fenomenale nieuwe Antilliaanse record wordt uit de boeken geschrapt. De eerdere vreugde om de race live te kunnen zien is danig getemperd. Maar dat valt dan weer in het niet bij de vliegramp van vlucht JK5022 Madrid Barajas - Las Palmas, appels en peren.

Posted by CasaSpider at 10:06 PM | Permalink | Comments (22)

In de week waarin voor Luchiano (10) de school begon, hij zit nu in groep 8 maar daarover later meer, zijn de Olympische Spelen nog in volle gang. Europees Kampioenschap voetbal, Olympische Spelen en straks begint de Eredivisie weer, al dat gesport is knap vermoeiend.

Terug naar Beijing hoewel sommigen blijven volharden in Peking maar Hilversum 3 heet nu toch ook Radio 3? De strijd om het homohuwelijk erkend te krijgen op de Nederlandse Antillen is in Nederland groter nieuws dan de fenomenale prestaties van Churandy Martina. Churandy verbeterde zijn PR op de 200 meter tot 20.11 en staat woensdagmiddag om 16:20 in de finale. Naast Usain Bolt.

Tafeltennis is dat eigenlijk een echte sport? CasaSpider is tweevoudig clubkampioen bij de junioren van TTV Geenhoven, okay dat is een aantal jaren terug. Maar ik adviseer nooit iemand om te gaan tafeltennissen.

Tafeltennis is geen echte sport maar een virtuele. Op de Olympische Spelen speelt Li Jie namens Nederland tegen Zhu Fang uit Spanje en in de derde ronde tegen Liu Jia die voor Oostenrijk uitkomt. De dame met de typisch Nederlandse naam Li Jiao komt uit tegen de Luxemburgse Ni Xia Lian. Dus. Alle medailles zijn voor China.

Het wordt weer drukker op de weg en de dagen beginnen het tegenovergestelde van te lengen. Het viel Lucy ook op. "Ach, dat duurt maar een half jaar", sprak ik haar moed in. Vergeleken met de tijd tot de volgende Olympische Spelen in Londen valt dat inderdaad mee.

Niet vergeten allemaal Churandy Martina aan te moedigen om 16:20!

Posted by CasaSpider at 6:54 AM | Permalink | Comments (12)

Vantevoren (van te voren?) had ik niet gedacht zoveel naar de Olympische Spelen te kijken. Maar zoals dat met veel dingen gaat, hoe meer men erin zit des te interessanter wordt het. Dan hebben we het niet over de Nederlandse prestaties want die vallen uitzonderingen daargelaten een tikkeltje tegen.

De meest tot de verbeelding sprekende persoon van deze Spelen is ondanks acht (8!) gouden medailles niet de Amerikaan Michael Phelps, tenminste niet voor mij. Er bestaat slechts één onbetwist Koningsnummer en dat is de 100 meter sprint voor mannen. Het onderdeel viel deze keer midden in de voetbalwedstrijd Nederland-Argentinie maar voor deze ultieme krachtsinspanning wijkt voetbal voor atletiek.

Zinderende spanning. Het begint al in de minuten voor de wedstrijd met het presenteren van de atleten. Sprinters zijn te vergelijken met roofdieren, ze snuiven nog net niet of soms ook wel. De grote favoriet is wereldrecordhouder Usain Bolt uit Jamaica. Churandy Martina is er ook, de trots van Curacao en op dat moment met 9.94 recordhouder van de Nederlandse Antillen. Geen Nederlander liep ooit sneller.

In een veld met Usain Bolt, Richard Thompson (Trinidad), Walter Dix (USA), Asafa Powell (Jamaica), Michael Frater (Jamaica), Marc Burns (Trinidad) en Darvis Patton (USA) is Churandy Martina echter gewoon een outsider.

Dan begint de race. Martina is het langzaamste weg. Halverwege gebeurt het, de boomlange Usain Bolt neemt afstand van de anderen als waren het allemaal CasaSpiders. De laatste tien meter loopt hij met de armen relaxed naar beneden, een imposante overwinning die me deed denken aan Ben Johnson tegen Carl Lewis in Seoul1988.

Maar dit ging nog harder, 9.68 later gecorrigeerd naar 9.69. Wat een fenomenaal wereldrecord. En wat is Usain Bolt een relaxte guy die regelmatig de Golden Spike toont maar nooit arrogant overkomt. Churandy Martina wordt zeer verdienstelijk vierde in 9.93, voor de derde achtereenvolgende keer verbetert hij zijn persoonlijk record en dat van de Nederlandse Antillen.

De NOS nam de tijd voordat men terugschakelde naar Nederland-Argentinie en dat was meer dan terecht. Dit was sport van een andere orde. De CasaMovie Beijing 2008: Usain Bolt 9.69 duurt 4:28 minuut. Het is heerlijke televisie. Natuurlijk komt de muziek deze keer uit Jamaica. I stand strong van Burning Spear zorgt voor de toepasselijke tekst.

Check your move in a Babylon!

Update zondag 17.08.2008 / 16:51

YouTube zowel als Vimeo hebben de movie Beijing 2008: Usain Bolt 9.69 verwijderd omdat er mogelijk rechten aan vast zitten. Ik heb geen idee maar bied deze CasaMovie daarom voorlopig op deze plek aan, speciaal voor de liefhebber. Bestandsgrootte: 67.815.287 bytes. Enjoy!

Posted by CasaSpider at 3:34 PM | Permalink | Comments (12)

Yo sé, que soy yo... Soy el hombre de tu vida...
Mijn telefoon ging over.

Luchiano (10): "Papa, mijn hart doet er pijn van!"
CasaSpider: "Wat is er gebeurd jongen?"
Luchiano: "Wel, er kwam een brief in de bus dat we 25.000 euro krijgen."
Luchiano: "We moeten de komende dagen de brievenbus in de gaten houden."
Luchiano: "Wat denk je, krijgen we echt 25.000 euro?"
CasaSpider: "Denk eens na, waarom zou iemand 25.000 euro aan ons geven. Wat denk je zelf?"
Luchiano: "Ik hoop het. En als het echt is krijg ik alles want jij geloofde het niet."

Posted by CasaSpider at 8:17 PM | Permalink | Comments (14)

Op het gebied van zoeken is niets zo moeilijk als zoeken naar iets dat er niet is. In huis kan dat theoretisch oneindig lang duren (het komt voor!) maar ook in een database duurt zoeken naar iets dat er niet is langer, tenminste in het geval van een full table scan.

Kijk maar. Database-A bestaat uit 1000 datablokken. Als men zoekt naar een record dat in de database aanwezig is moeten hiervoor gemiddeld 500 datablokken gelezen worden. Of een record er niet is weet men pas na het lezen van alle 1000 datablokken. In het antieke IDS-2 dbms onder Bull GCOS8 vroeg men na iedere find de db-status uit. If db-status = 0502100 had men het einde van de realm bereikt en kon men stoppen met zoeken.

Zaterdag, zondag en maandagochtend druppelden we in totaal vijf maal atropine in Luchiano's (10) ogen. Dokter Saxena van het Amphia ziekenhuis in Breda wilde enige extra testen doen. Wederom keek ze hem diep in de ogen en vrij rap concludeerde ze: "Neen, alles is in orde. Hij hoeft geen bril want hij ziet uitstekend."

Op zich goed nieuws deze variant van db-status 0502100. Alleen waar komt Luchiano's hoofdpijn na het lezen dan vandaan? En waarom houdt hij zijn handen gestrekt als hij een boek leest? Dat vroeg ik aan dokter Saxena en zij zag de onvrede in mijn ogen.

"Okay, we kunnen nog één laatste test doen bij de orthoptist", aldus dokter Saxena. We hebben nu een afspraak op 15 oktober om 08:15, zie hier het CasaLog als wereldwijde agenda, bij mevrouw Patricia Neomagus. Zoeken in een andere realm en wat een geweldige achternaam. Patricia is op 5 oktober te zien in de nieuwe TV-serie Hospitaal van de Avro.

Nogmaals over het fascinerende proces van zoeken. Het is niet goed als men te lang niets vindt. Daarom plaatst de begeleider bij het met behulp van honden opsporen van drugs regelmatig zelf een verdacht pakketje. Zo blijven de honden scherp en kan hij zien of ze hun werk nog goed doen.

Zoeken heeft zoveel interessante aspecten. Wat te denken van een datingbureau?

Update vrijdag 15.08.2008

Na wat verder onderzoek is gebleken dat de serie Hospitaal reeds in het jaar 2006 is uitgezonden. Niet alles wat op internet staat is bloed-actueel, vertel mij wat. Maar had niemand daar nu iets van kunnen zeggen?

Hoe dan ook, de aflevering met Patricia Neomagus is hier te bekijken.

Posted by CasaSpider at 6:20 AM | Permalink | Comments (6)

Mocht ik iemand uitkiezen om mijn lottoformulieren in te vullen viel de keuze al snel op Foppe de Haan. In 2006 Europees Kampioen onder-21 ondanks een nederlaag tegen de Oekraine en een gelijkspel tegen Denemarken en dat kunststukje herhaalde hij in 2007 na een hele late gelijkmaker en een ellenlange penalty-reeks in de halve finale tegen Engeland.

In Beijing overklasten de Verenigde Staten een behoudens het eerste half uur pover spelend Nederlands Elftal. Na 92 minuten stond het zeer verdiend 2-1 voor de Amerikanen. Even in de huid van Cruijff kruipen, hoe komt het dat Nederland zo slecht voetbalt? Uiteindelijk heeft het te maken met de handelingssnelheid. Men is domweg te traag en daardoor is de tweede bal vrijwel altijd voor de tegenstander. Logisch toch?

Dat is nu echter niet het thema. In de zomer van 1976 komt om 09:43 uur Simón ter wereld. Zijn vader Andrés is zo trots als een pauw, vooral omdat het een jongen is. Hij voedt hem met harde hand op met als doel dat Simón een Grote Vent wordt. Of een Echte Kerel. In het Spaans Un Gran Varón.

Als hij wat ouder is vertrekt Simón naar het buitenland en daar vergeet hij al snel de preken van zijn vader. Hij begint vrouwenkleren te dragen en stift zijn lippen. Dan komt onverwachts zijn vader Andrés op bezoek. Aan een jongedame vraagt hij of zij weet waar Simón is. Tot zijn ontzetting antwoordt de vrouw: "Hai papa, hoe gaat het? Herken je me niet, ik ben Simón, je zoon Simón... de echte vent!"

Bovenstaande tekst is vrij vertaald vanuit de Salsa-song El Gran Varón van Willie Colón. Hierna volgt het mooie refrein:

No se puede corregir a la naturaleza, palo que nace doblado, jamás su tronco endereza!

(Men kan de natuur niet corrigeren, van een houten paal die gevouwen geboren wordt zal de stam nooit recht staan!)

Een andere grappige zin is deze:

No te quejes Andrés, no te quejes por nada, si del cielo te caen limones, aprende a hacer limonada.

(Klaag niet Andrés, klaag nergens over, als uit de hemel citroenen op je vallen, leer dan limonade te maken.)

En zo is het ook. Aan dit mooie lied dat overigens niet goed afloopt want in de zomer van 1993 sterft Simón in een ziekenhuisbed, vermoedelijk aan Aids, moest ik denken toen Foppe de Haan in de 75e minuut Roy Makaay en Gerald Sibon als jokers in de wedstrijd bracht.

Sibon, met de klemtoon net als bij Simón op de tweede lettergreep, regelde een vrije trap op de rand van het strafschopgebied. Hij nam hem zelf en schoot hem hard en met enig geluk, immers de Amerikanen sprongen op, over de grond in het doel. Nederland leeft nog.

Met recht mag men daarom stellen: Gerald Sibon, El Gran Varón.

Relevante links:

• El Gran Varón, de tekst
• El Gran Varón, Willie Colón op YouTube (1988)
• Als bonus een mooie Salsa op YouTube van de Venezolaanse boys-band Los Adolescentes: Hoy aprendí

Posted by CasaSpider at 6:32 AM | Permalink | Comments (14)

1.

Toch gegrepen. In de aanloop naar de Olympische Spelen is gemeten dat de interesse voor Beijing 2008 duidelijk minder is dan voor Sydney 2000 en Athene 2004. Dat hebben ze goed gemeten want het gold ook voor mij. Vrijdag zag ik het laatste stuk van de openingsceremonie en was onder de indruk. Zaterdag- en zondagochtend stond de televisie aan en genoten we van Ruben Houkes en de overwinning van de dames 4x100 meter vrije slag. Zometeen komt Marianne Vos live binnen. Toch gegrepen.

Een minpuntje is NOS Teletekst alwaar de Medaillenspiegel niet is te vinden. Uitwijken naar ARD/ZDF pagina 825.

2.

Luchiano (10) moest naar de oogarts. Al een hele tijd heeft hij na het lezen hoofdpijn. Vrijdag hadden we een afspraak in het Amphia ziekenhuis in Breda. Het regende pijpenstelen en we renden naar de ingang van de polikliniek oogheelkunde.

CasaSpider: "Goedemorgen. Mijn zoon heeft een afspraak bij de heer Saxeno om half elf."
Receptionist: "Goedemorgen. Het is Saxena en dokter Saxena is een vrouw."

Juistum. De onderzoeken duurden bijna twee uren, vooral vanwege de druppels die men tussendoor in Luchiano's ogen druppelde. Bij de 3D-testen met het rood-groene brilletje constateerde men dat hij moeite heeft met diepte zien. Dat kan erop duiden dat beide ogen niet goed samenwerken. Dokter Saxena keek Luchiano diep in de ogen en verbaasde zich erover dat de druppels niet het beoogde effect hadden. De pupillen moeten er groot van worden maar bij hem waren ze piepklein. Daarom moeten we maandag terugkomen, twee maal per dag druppelen we nu thuis.

3.

Zaterdagmiddag gingen we naar Breda, kleren kopen voor Lucy. Luchiano en ik vermaakten Diana (2) en Lucy liep door de H&M. Na een uurtje had ze haar armen vol met kleren. Bij de paskamers stond een file. Na een tijdje verdween Lucy in een vrijgekomen occurrence en wij wachtten. En wachtten en wachtten. Gek woord eigenlijk.

Dan ziet men het verschil tussen mannen en vrouwen. Mannen kunnen beter Nobelprijzen winnen en sprinten, vrouwen beter de Noordzee overzwemmen en tijd doorbrengen in kledingzaken. Diana's conditie is op dit terrein duidelijk superieur aan die van Luchiano.

Posted by CasaSpider at 11:13 AM | Permalink | Comments (9)

Welke nationaliteit een pasgeboren baby krijgt is ingewikkelde materie. Helemaal omdat ieder land zijn eigen regels heeft. Internationale verdragen zorgen ervoor dat conflicterende regels worden gladgestreken.

In december 2004 verscheen de post D'r uit jij! van mijn hand. Het ging over het kind dat in Nederland geboren werd uit een Marokkaanse moeder en een Nederlandse vader die niet gehuwd waren. Omdat de vader verzuimd had de ongeboren vrucht te erkennen kreeg het kind de Marokkaanse nationaliteit en dreigde op de koop toe uitgezet te worden. Het gevolg van een wetswijziging in 2003.

Reageerder Henk Rook meldde dat in de USA babies die op Amerikaans grondgebied worden geboren uit buitenlandse ouders automatisch de Amerikaanse nationaliteit krijgen. Dat geldt zelfs als een Mexicaans echtpaar in een Mexicaans vliegtuig in het luchtruim van de Verenigde Staten een baby ter wereld brengt.

Maar hoe zit het nu precies in Nederland? Neem het volgende geval, een Dominicaanse vrouw is reeds een jaar of vijf officieel getrouwd met een Canadese man maar ze wonen niet bij elkaar. De vrouw krijgt vervolgens in Nederland een relatie met een Nederlandse man en hier komt een baby uit voort.

De Nederlandse man wil zijn kind aangeven bij de Burgerlijke Stand maar daar eist men een bewijs van vrijgezel zijn van de moeder. Dat papier is er niet.

De vraag is welke nationaliteit het kind heeft en zo ja, waarom.

Posted by CasaSpider at 6:16 AM | Permalink | Comments (25)

Dat was pech ergens half april van dit jaar op een zaterdag toen juist op het moment dat het mosselseizoen was afgelopen wij beslisten tot de aanschaf van een mosselpan. Zonder mossels, mosselen mag ook, heeft een dergelijke pan weinig nut en daarom liet ik hem staan in viswinkel 't Visserssteegje te Valkenswaard.

Zaterdag, welk een toeval wederom op een zaterdag, wilde Lucy mosselen eten. Het is altijd een heel gedoe de familie op tijd in de auto te krijgen en pas om half vijf stapten wij de viswinkel aan de Hoofdstraat in Rijen binnen. De aluminium schalen waar normaliter de vis in ligt waren blinkend schoon. De visboer was druk aan het poetsen.

"Uhm, zijn jullie al dicht?", vroeg ik aan de visboerin.
- "Ja, eigenlijk wel. We hebben niets meer, alleen nog mosselen."
"Komt dat even goed uit want wij willen nou juist mosselen."

Voor twee kilo mosselen en een pakje mosselgroenten telden wij ruim 18 euro neer en we hadden nog steeds geen mosselpan. "Verkoopt u ook mosselpannen?", vroeg ik aan de visboerin.
Visboerin: "Neen, die verkopen wij niet. Maar misschien de Marskramer hier tegenover wel."
CasaSpider: "Okay, dan gaan we daar kijken."
Visboer: "We hebben ze wel gehad dus het was geen gekke vraag."
CasaSpider: "Dank u."

Bij de Marskramer kochten we de allerlaatste mosselpan. Hij was niet duurder dan het exemplaar dat ik in april had laten staan. Inclusief de rente-opbrengsten over 12 euro gedurende vier maanden bleek dat achteraf een wijze beslissing. Thuis ging Lucy meteen met de mossels aan de slag. Iedere mossel maakte zij met een mesje schoon, er moest een soort van riempje weggesneden worden. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Is dat echt nodig?

Posted by CasaSpider at 11:42 AM | Permalink | Comments (16)

Afgelopen maandag was de dag van ons vertrek uit Santo Domingo. Lucy riep regelmatig uit dat ze wilde blijven en van mij had de vakantie ook best een maandje langer mogen duren. Met een Nintendo Wii ruilt Luchiano (10) Nederland zo in voor de Dominicaanse Republiek. Miguela (16) en Lucia (12) wilden niets liever dan met ons mee naar Nederland gaan. Is dit een variant van dat het gras bij de buren altijd groener is?

We hadden een minibus gehuurd zodat vijf familieleden mee konden rijden naar het vliegveld van Punta Cana, een rit van ongeveer 230 kilometer. Moeder Leoncia bleef achter en zo ook mijn vaste bewaker Monchi (23) die zijn tranen de vrije loop liet. In de minibus was het stil gedurende het eerste halve uur.

Ruim op tijd kwamen we aan in Punta Cana waar we incheckten en daarna nog ruim een uur hadden met de familie. De overgebleven pesos werden verdeeld en de laatste instructies gegeven. De familieleden liepen naar de minibus en wij naar de douane. In de consternatie ben ik mijn riem vergeten uit het bakje te halen.

In het vliegtuig was Luchiano niet lekker, hij voelde zich duizelig en had koorts. Bijna de hele vlucht lag hij tegen mij aan te slapen. Vanwege het tijdsverschil kwamen we dinsdagmorgen om zeven uur aan in Brussel.

CasasPa wachtte ons op samen met de donkerzwarte Volkswagen Jetta. Om negen uur waren we in Valkenswaard. Luchiano had nog steeds hoofdpijn, ik hoestte mijn longen uit het lijf en Lucy had overal pijn. We reden door naar Rijen waar we om iets over tienen aankwamen en meteen het bed indoken.

Dan begint het wennen, het wennen aan een veel stiller leven. Om zeven uur Lingo zegt dat niet genoeg? Drie weken heeft Diana (2) het niet over Dora the Explorer gehad maar eenmaal terug in Nederland pikte ze haar oude ritme van Dora en de Teletubbies moeiteloos weer op. Dinosauriers passen zich minder gemakkelijk aan. Donderdag begon ik weer met werken bij Brabant Water waar men het CasaLog ontdekt bleek te hebben, gelukkig maar twee dagen tot het weekend dat nu is aangebroken.

De vakantie zit er definitief op wat nog rest zijn de foto's. Niet minder dan 58 exemplaren zijn te vinden in het album Santo Domingo 2008. Enjoy!

Posted by CasaSpider at 12:13 PM | Permalink | Comments (14)