CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

De dagen kabbelen lekker door met Piet en Emmie (6) op het eiland. Ik werk nog steeds vanuit thuis en dat is perfect. Dinsdag gaat het gips van mijn linkerarm af en woensdag is het dus gedaan met het semi-vakantiegevoel. Terug naar de kamer zonder ramen met arctische temperaturen, het kan niet elke dag feest zijn.

Terug naar Piet en Emmie, zij komen elke dag gezellig aanwaaien. Zaterdagmiddag gingen we naar Pleincafé Wilhelmina en zondag naar Mambo Beach. Twee locaties waar ik vanwege de gipsarm al vijf weken niet meer geweest was.

In het aanpalende park stonden een aantal Bouncers, van die grote springkussens, en er reed een treintje. Luchiano (9) heeft zich met vriend Arwin (5) en Emmie helemaal suf gesprongen en Diana (1) bestuurde de trein.

Over besturen gesproken, Lucy heeft haar rijbewijs al zeven jaar, het probleem is alleen dat ze nooit rijdt. Daar moet verandering in komen en de eerste stap is dat zij een aantal herhalingslessen neemt bij Anralice Dap, zoon van de befaamde Tumba-koning Boy Dap.

Zondag om 17 minuten over 12 uur stond de lesauto voor de deur en stapte Lucy toch enigszins nerveus in. Een uur later was ze terug en het viel haar niets tegen.

Inmiddels waren Piet en Emmie gearriveerd. Wij dronken een watertje terwijl de kinderen elkaar bezighielden. Luchiano heeft een doos met staafjes en magnetische balletjes waarmee men figuren, bijvoorbeeld een Eiffeltoren kan maken. Tenminste als men voldoende staafjes en balletjes heeft. "Kijk papa, Emmie vindt alles leuk wat ik doe. Ze moet steeds lachen als het mislukt."

Later op het strand trokken ze ook steeds met elkaar op, een hele zorg minder voor de vaders. Dat mocht ook wel want in de Dominicaanse Republiek was het die dag Vaderdag, niets van gemerkt verder. Op het tweede Happy Hour bij Wet&Wild waren niet zoveel bekenden, maar met Ino & Bente was het goed uit te houden tot acht uur. We haalden een lekkere pizza bij de Pizza Hut, Italiaanser kan het gewoon niet.

Na het eten rustten Luchiano en Emmie uit voor de televisie, oefende Lucy in blind typen met Mavis Beacon en dronken Piet en ik nog een Polartje. En zo was er weer een weekend voorbij. Geniet er maar van, CasaSpider.

Tot slot een foto van Piet met Diana van afgelopen vrijdagavond. Om de fles in haar mond te krijgen zei Piet iets in de trant van: "Tsjoeke, tsjoeke, tsjoek" waarop Diana iets dacht van ach hij doet zo zijn best, laat ik voor de vorm de speen maar even in mijn mond steken. Jammer genoeg zit er geen geluid bij de foto.

Posted by CasaSpider at 1:46 PM | Permalink | Comments (15)

Weinig zaken zijn zo kontroversieel en taboe in onze contreien als homoseksualiteit. Het toeval wil echter dat Koninkrijkspartner Nederland wereldwijd voorop loopt in het gelijkschakelen van relaties tussen personen ongeacht hun sekse.

Twee dames wilden zich in 2001 inschrijven bij de Burgerlijke Stand op Aruba. Hun verzoek werd geweigerd en zij gingen naar de rechter. Begin 2005 stelde deze hen in het gelijk. Volgens Artikel 40 van Het Statuut dient iedere officiële akte van een land binnen ons Koninkrijk door ieder ander land binnen het Koninkrijk geaccepteerd te worden. Rudy Croes sprak van Een zwarte dag voor Aruba. De Arubaanse regering is tegen de uitspraak in beroep gegaan. Zie de post Homohuwelijk in de Cariben.

De zaak is uitgevochten tot en met de Hoge Raad en ook dit hoogste rechtsorgaan is van mening dat een homoseksueel echtpaar zich overal in het Koninkrijk der Nederlanden moet kunnen inschrijven. Gevolmachtigd minister van Aruba in Nederland, Frido Croes, heeft namens zijn regering aan staatssecretaris van Koninkrijksrelaties Ank Bijleveld toegezegd dat Aruba het homohuwelijk voortaan erkent en premier Nelson Oduber laat weten dat men klaar is om echtparen van dezelfde sekse in te schrijven. De praktijk blijkt anders.

Laatst hebben twee homoseksuele mannen een poging gewaagd zich bij de Burgerlijke Stand op Aruba te laten inschrijven. Tevergeefs. Het grappige is dat op het moment dat twee homoseksuelen zich willen inschrijven direct het computersysteem uitvalt, echt waar. Ik zie dat helemaal voor me. Bij de twee vakjes met 'sekse' wordt allebei een 'M' aangevinkt en hoppa... het Blue Screen of Death verschijnt.

Alle stoplichten op Aruba vallen uit. Uit kluizen vist men backups van software en data op en met veel moeite kan men het systeem restoren. Het normale leven wordt hervat. Totdat weer iemand twee keer dezelfde sekse aanvinkt.

Het mannelijke echtpaar heeft inmiddels een rechtszaak aangespannen tegen de Arubaanse overheid. Zij eisen ingeschreven te worden en voor iedere dag dat de overheid in gebreke blijft een dwangsom van 1 miljoen gulden, het equivalent van € 440.000. Per dag. Mocht de rechter op hun eis ingaan overweeg ik een knap mannetje op Aruba aan de haak te slaan.

Update 29.07.2007 / 09:27

Sommigen namen mijn verhaal wel erg letterlijk en feitelijk is dat een compliment voor een pseudo-onderzoeksjournalist. Bovendien is 1 april nog ver weg. In dit geval is het artikel uit de Extra dat als voornaamste bron dient ietwat aangedikt. De rood omcircelde passage betekent vrij vertaald het volgende:

"Een ander opvallend aspect is dat wanneer een homo-echtpaar aankomt bij de Burgerlijke Stand op Aruba het computersysteem onmiddellijk uitvalt."

Waarschijnlijk weten de loketambtenaren geen raad met de situatie of hebben zelfs van hogerhand te horen gekregen dat men in dit soort gevallen maar moet zeggen dat de computer het niet doet. Het is dus niet zo dat als de stoplichten op Aruba uitvallen iedereen tegen elkaar zegt: "Hé, daar probeert weer een homo-echtpaar zich in te schrijven. Al was dat wel leuk geweest.

De eis om een dwangsom van € 440.000 per dag op te leggen is overigens geen grap. Dat is echt waar. Heus!

Posted by CasaSpider at 3:43 PM | Permalink | Comments (19)

Volgens de online Flight Information van Curacao International Airport (Hato) was de KL735 keurig op tijd. Om drie uur reden Luchiano (9) en ik eerst naar Centrum Supermarkt Piscadera die op een steenworp afstand is gelegen van de Caribbean Flower appartementen waar Piet en Emmie (6) hun vakantie doorbrengen.

We haalden een aantal elementaire levensbehoeften voor de gasten zoals brood, Polar, Cola, ham en koffie en brachten deze naar het appartement. Eigenaar Henk van Luijken stond ons al op te wachten en hielp mee de spullen naar binnen dragen. Hij legde de werking van het alarm uit en gaf ons de sleutels alvast mee. De sleutels van de door Piet gehuurde limousine lagen klaar op tafel. Alles was keurig voor elkaar.

Op het tv-scherm bij Hato bleek het vliegtuig al geland te zijn. Waar zijn de tijden van vroeger toen men een half uurtje te vroeg arriveerde om eerst het vliegtuig te zien landen en vervolgens de passagiers zwaaiend onder zich door naar binnen te zien lopen? De vooruitgang zullen we maar zeggen in de vorm van slurven en alles achter metershoge muren en hekwerken.

Ruim een half uur stond ik pontificaal voor de schuifdeuren met de camera in de aanslag. Luchiano had zich strategisch opgesteld zodat hij Piet als eerste kon zien om mij een seintje te geven. Zeg nou zelf, het is een echte actie-foto geworden.

Alvorens in de auto te stappen moest Piet eerst dringend een sigaretje roken, immers dat had hij al tien uur niet meer gedaan. Ik kan mij mijn laatste sigaret niet eens herinneren, vreemd.

In het appartement was de six-pack Polar in het vriesvak net op temperatuur. Emmie deed al snel haar badpak bikini aan en dook het zwembad in. Om een uur of zes reden Luchiano en ik naar huis, Piet en Emmie zouden een uurtje later komen om een hapje te eten en bij te kletsen.

Bij ons thuis vermaakte Emmie zich prima met Luchiano achter de computer. Regelmatig kwam ze ons vertellen dat ze nog helemaal niet moe was. Om tien uur vond Piet het welletjes en tijd om in de Daewoo Matiz te stappen, in Nederland was het op dat moment vier uur 's morgens. Een record voor Emmie.

O ja, dit mocht ik niet vergeten te vermelden. Ronald (Angel) uit Nieuwegein, Piet heeft echt jouw groeten aan ons overgebracht. Hartelijk dank daarvoor!

Posted by CasaSpider at 12:18 PM | Permalink | Comments (14)

Dinsdagmiddag begon ik iets moeilijker te lopen, de linker enkel speelde op. Als het maar geen jichtaanval is. Woensdagmiddag werd het erger, eigenlijk wilde ik alvast anti-jicht pilletjes (diclofenac en colchicine) halen bij de dokter maar de praktijk van Harrie Janssen is precies dan gesloten.

Donderdag moest ik goed ter been zijn, immers Diamond Piet en zijn dochter Emmie (6) komen om 15:55 met de KL735 aan op luchthaven Hato. En ik moet ook nog een paar boodschappen voor hun doen zodat ze niet meteen uitdrogen, uithongeren of lek geprikt worden door muggen in hun appartement.

Daarom was ik vroeg uit de veren en ging op pad naar de dokter. Harrie Janssen is er bijna nooit meer zelf, waarschijnlijk heeft hij het te druk met zijn project Los Presidentes waar hij de basgitaar hanteert. Zijn vervangsters, het zijn altijd vrouwen, komen echter zeer bekwaam op mij over.

De dokteres hoorde mijn verhaal aan en onderschreef de conclusie van een nieuwe jichtaanval. Ook met mijn voorstel tot medicatie was zij het geheel eens. Alleen dient colchicine anders te worden toegepast dan dokter Maarten Taams destijds zei. Men dient direct twee pillen in te nemen en vervolgens iedere twee uur één tot de pijn weg of het maximum van tien tabletten bereikt is. Hierna mag men geen enkele pil meer innemen.

We hadden het even over de oorzaken van jicht en het toevallige feit dat het zich bij mij voor het eerst openbaarde vlak na het breken van mijn linkerpols. Het heeft te maken met afbraak van spieren die tot een te hoge concentratie urinezuur in het bloed leidt. Dit urinezuur kristalliseert vervolgens in een gewricht, meestal bij de grote teen, en zorgt daar voor een heftige ontsteking.

Bij een botbreuk is er het een en ander kapot en kennelijk worden ook spieren afgebroken. In mijn specifieke geval zijn dat er nogal veel en daarom is het heel begrijpelijk dat niet al deze afvalstoffen op tijd kunnen worden afgevoerd. Vergelijk het maar met de overstromingen in Engeland. De BBQ-sessie van afgelopen zaterdag met veel rood spiervlees heeft daarbij vast niet geholpen.

Toch voelt men zich enigszins verraden door het eigen lichaam in de vorm van Theo de Rooij. Michael Rasmussen is dan de jicht. In ieder geval komt die niet meer terug bij de Rabobank, de mijne geef ik bij voorkeur ook ontslag op staande voet.

Met de enkel gaat het alweer een stuk beter. We gaan Piet en Emmie maar eens ophalen.

Posted by CasaSpider at 2:18 PM | Permalink | Comments (13)

Veel Nederlanders hebben waarschijnlijk nog nooit van Churandy Martina gehoord. Maar wie weet bijvoorbeeld bij welk team Andruw Jones, de best verdienende sportman van ons Koninkrijk, al meer dan tien jaar excelleert?

Terug naar Churandy Martina. Deze op 3 juli 1984 geboren Curacaoenaar heeft dinsdagavond voor een grote prestatie gezorgd door in Rio de Janeiro bij de Panamerikaanse Spelen de 100 meter te winnen in 10.15 seconden. Goud voor de Nederlandse Antillen en niet alleen Diana (1) is goed ter been in de maand juli.

Tweede werd Darvis Doc Patton uit de Verenigde Staten in 10.17. Bij de halve finales op maandag was Martina al veruit de snelste met een fabelachtige 10.06. Vermoedelijk met iets teveel rugwind.

Officieel is Churandy Martina Nederlands recordhouder (mirror) op de 100 meter sprint met 10.10 gelopen op 11 juli 2006 te Lausanne. Niet iedereen (mirror) is het hier overigens mee eens aangezien Martina niet voor Nederland maar voor de Nederlandse Antillen uitkomt. Theoretisch kan dit tot de vreemde situatie leiden dat het Nederlands record straks sneller is dan het Europese.

Op Curacao is men enorm trots op de prestatie van vandaag. Het was een lang item op het achtuurjournaal waar zelfs minister-president Emily de Jongh-Elhage het woord voerde. Zij komt uit een echte sportfamilie, is oud-bowling kampioene en voelt zich derhalve erg betrokken bij alles wat met sport te maken heeft. Een beetje de Antilliaanse Erica Terpstra zeg maar.

Vandaag is ook bekend gemaakt dat Alexander Vinokourov na zijn winnende tijdrit op doping is betrapt. Rasmussen was al verdacht en ook de nummer twee in het Algemeen Klassement Alberto Contador wordt nu in verband gebracht met dopingdokter Eufemiano Fuentes.

In 2008 vinden de Olympische Spelen in Beijing plaats. CasaSpider durft de stelling aan dat iedere man die daar de 100 meter in 9.95 of minder loopt weleens gepakt heeft. Ongeacht wat Churandy Martina in Beijing loopt gaan mijn felicitaties naar deze snelle Yu'i Kòrsou.

Posted by CasaSpider at 9:44 PM | Permalink | Comments (19)

Het viel nog niet mee om een afspraak met een van de specialisten bij Spectrum, klinkt dat niet als een misdaadorganisatie in een James Bond film, te kunnen maken. Dokter Maarten Taams is op vakantie en daarom moet iemand anders ervoor zorgen dat het gips van mijn linker onderarm afgaat. Bij Spectrum werken dokter Eijkelenburg en dokter Juliet als chirurg.

Uiteindelijk was er maandag om half vier een plekje vrij. In mijn Outlook Calendar noteerde ik abusievelijk drie uur en daarom waren Luchiano (9) en ik ruimschoots op tijd. Het Spectrum gebouw aan de Roodeweg 112 oogt modern en is zowel van binnen als van buiten helemaal in rood en wit geschilderd.

Nu dacht ik een afspraak te hebben gemaakt met dokter Eijkelenburg maar de receptioniste kon hiervan niets terugvinden in de volgeschreven agenda. Mijn vingers jeukten om het zaakje te automatiseren. Blad na blad sloeg ze om want "uw naam klinkt me wel bekend in de oren". Maar dat heeft men al snel als men met Brad Pitt of CasaSpider te maken heeft.

Ineens kreeg de dame de geest en sloeg de agenda van dokter Juliet eens open. De bladzijde van maandag 23 juli 2007 was helemaal blanco behoudens een afspraak om half vier met ondergetekende. We riepen nog net geen bingo. Een "hmm... dokter Juliet heeft ook niet veel te doen", verhoogde de stemming nog eens extra.

We namen plaats in de wachtkamer en doodden de tijd met Luchiano's GameBoy. Daarna gingen we raadsels doen. Niet de uitkomst maar het denkproces van een negenjarige is leuk om te volgen, bijvoorbeeld in het geval van de man die bij een Y-sprong aankomt en aan één van twee broers moet vragen welke kant hij op moet. Probleem is dat de ene broer altijd de waarheid spreekt en de ander altijd liegt. Ach, bekende materie.

Luchiano vroeg aan de receptioniste waar het toilet was. "Daar rechts, bij die rode deur", antwoordde zij. Dat was onbedoeld grappig gezien hoe de wachtkamer er uitzag. Alle muren waren wit, voor ons stond een desk die rood met wit was geverfd en we hadden uitzicht op acht deuren die allemaal precies even rood waren.

Om kwart over vier riep dokter Juliet mijn naam. Ik legde hem de situatie uit en hij besloot dat het gips er dinsdag 31 juli in het Sehos vanaf wordt gehaald. Hij is er dan ook bij en laat vervolgens een Röntgenfoto maken ter controle. Na nog geen tien minuten stonden we weer buiten 40 gulden (€ 16) lichter.

Posted by CasaSpider at 7:16 PM | Permalink | Comments (17)

De maand juli is er een van beslissende momenten. Neem bijvoorbeeld de aanschaf van een stretcher en een barbecue ook al heeft de stretcher het inmiddels begeven. En wat te denken van Diana (1) die op woensdag 18 juli zelfstandig haar eerste stapjes heeft gezet, te vergelijken met wat Neil Armstrong 21 juli 1969 op de maan deed. En zo zijn er meer beslissende momenten in aantocht.

Niet van alles is een film te maken, vraag dat maar eens na in Hollywood. Een lopende Diana is echter dankbaar materiaal. Als een volleerd actrice herhaalt ze dit kunstje net zo vaak als de cameraman wil. Okay, het is wederom een kleffe familiefilm à la The Waltons geworden maar wat stelt 4 minuut 25 vanuit een luie stoel in eigen huis nu helemaal voor ten opzichte van een zes uur durende dia-avond bij de Spiders? Zoals men dat vroeger deed.

Vermeldenswaardig is ook het einde van de movie waarin onze BBQ live in beeld komt. Eerlijk gezegd verliep de eerste BBQ-sessie soepeler dan deze maar het hele leven gaat in golfbewegingen. Er is dus nog hoop voor Diamond Piet die vanaf aanstaande donderdag met zijn dochter Emmie vakantie komt vieren op Curacao.

De scenes waarin Diana rondhuppelt in Albert Heijn te Zeelandia en het BBQ-gedeelte zijn opgenomen op zaterdag 21 juli 2007. Op de kop af 38 jaar later dan Neil's eerste stappen op de maan. Is het niet mooi? Ook mooi is dat deze CasaMovie te zien is op YouTube, voor de liefhebber.

Besides Diana Camina there are a lot more CasaMovies to be watched in Google Video.
You can also explore the CasaMpeg Category or retrieve a list of all CasaMovies.

Posted by CasaSpider at 7:32 PM | Permalink | Comments (21)

Remco Claassen is op het eiland. Dat houdt in dat op diverse plaatsen Mission Statements en jongleerballen uit het vet worden gehaald. Ja, ook ik heb een Mission Statement maar niet paraat. Het staat ergens in een boekje geschreven.

Toch moeten we verder en nu is het de beurt aan ons bedrijf, SQL Integrator. In twee sessies van vier uren maakten we een eerste aanzet. Vorige week vrijdag van 16:00 tot 20:00 was de eerste sessie en donderdagavond op dezelfde tijd de tweede en tevens laatste. Beiden in het Trupial Inn. Opvallend is dat het thuisfront, het mijne dan toch, absoluut niet vindt dat hier sprake is van werk. Misschien dat de aansluitende borrel daar iets mee van doen heeft.

Wat hebben we globaal gedaan? De eerste activiteit bestond uit het definieren van onze stakeholders. Voorbeelden van stakeholders zijn de klant, de leverancier en de werknemers zelf. Per stakeholder schrijft men groepsgewijs een aantal typerende woorden op, woorden die vervolgens in een korte en krachtige zin worden gebruikt als paragraaf van het Mission Statement.

Of we hier allemaal in (willen) geloven is de vraag. De materie is afkomstig van kopstukken op het gebied van persoonlijkheidsontwikkeling als Stephen Covey. Remco heeft hier een mooie mix van gemaakt en brengt deze overtuigend en met humor. Hij had evengoed cabaretier kunnen worden.

Zelf ben ik ietwat sceptisch maar volgens Remco maken mensen met realiteitszin nooit buitenissige dromen waar. Bovendien, als men niets doet heeft men ook niets. En de sessies zijn zeker niet saai ondanks veel theorie en groepsopdrachten.

Na het formuleren van de Mission Statement paragrafen per stakeholder volgt de stap om een en ander te concretiseren. Dit geschiedt door het bedenken van gedragsregels die voortkomen uit eerdergenoemde paragrafen. Een voorbeeld hiervan is dat als men in het Mission Statement zegt betrouwbaar te zijn voor de klant hier wij komen altijd op tijd en zo niet lichten wij de klant direct in als gedragsregel uit voort kan vloeien.

Gedragsregels zijn belangrijk, immers volgens de theorie van The Circle of Influence heeft men alleen invloed op zijn eigen gedrag. Invloed op anderen is altijd indirect en vindt plaats via het eigen gedrag. Dat kan nog eens van pas komen als men zijn partner wil manipuleren.

Remco gaf als voorbeeld van een gedragsregel dat in een bepaald bedrijf de telefonistes zelf bedachten dat een telefoon maximaal vier keer mocht overgaan voordat er werd opgenomen. Zover ben ik nog lang niet. Als in onze kamer een werknemer er even niet is en zijn telefoon gaat oneindig vaak over wekt dit veel irritatie. "HIJ IS ER NIET!", roep ik dan meestal door de ruimte. Als het gerinkel doorgaat check ik het display van de betreffende telefoon om te achterhalen welke gek zolang een complete kamer van het werk houdt.

Het is duidelijk dat ook bij CasaSpider ruimte is voor groei.

Om acht uur waren we nog lang niet klaar maar begon wel de borrel. Het is de bedoeling dat we zonder Remco het stukje van de gedragsregels afmaken en tevens een aanzet tot de stap die daar weer op volgt, het formuleren van onze One Year Goals. Doen we dat niet is Remco de volgende keer boos op ons. Interessant is om te zien in hoeverre persoonlijke doelstellingen die van het bedrijf al dan niet gaan kruisen.

Na de droge kost is het tijd voor wat beeldmateriaal, om een kleine impressie te geven:

• Frank en Erwin wachten de Customer op met een glimlach en gebalde vuist.
• Remco Claassen legt nogmaals uit wat de bedoeling is van deze avond.
• Richard (speciaal voor de familie Maat in Zeeland), Kees en Vanessa lijken het over het brandblusapparaat te hebben. Maar dat is niet zo.
• Lahrn is het jongleren niet verleerd, de twee gele lampen hangen gewoon aan het plafond.
• De afsluitende borrel met spiezen, drank en wederom Richard (rechts) speciaal voor de familie Maat in Zeeland.
• Remco en Lahrn en rechts van hun een glimp van... Nog een vraag, is Lahrn ontzettend veel aangekomen of is Remco juist afgevallen ten opzichte van 18.02.2005?

Alle posts op het CasaLog met betrekking tot Remco Claassen en Effectief Leiderschap zijn gebundeld in de category Remco Claassen.

Posted by CasaSpider at 11:06 PM | Permalink | Comments (20)

Mijn haar werd te lang en dan krijgt het trekjes van een Afro-kapsel. Gelukkig is de oplossing niet moeilijk en wel dichtbij: Kapsalon Chadé in Bloempot Shopping Center. Er moesten ook de nodige boodschappen gedaan worden, daarom besloten we er een leuk uitje van te maken. Lucy bleef thuis maar Diana (1) ging mee en Luchiano (9) natuurlijk ook.

Debbie en Dolly waren verrast om voor de eerste keer Diana te zien. Zonder problemen liet zij zich door Debbie in de armen nemen. Ik mocht plaatsnemen in de hoek waarna het snoeiwerk kon beginnen. Het eindresultaat was zoals gebruikelijk perfect, beter kan gewoon niet. We gingen met Diana naar het speeltuintje dat voor de kapperszaak is gelegen.

Diana op de glijbaan, Diana in de draaimolen, Diana kruipt door een ton... een dag Euro Disney is er niets bij. Maar aan alle plezier komt een einde, wij moesten door naar Centrum Supermarkt te Mahaai. Wie de meeste boodschappen in onze kar goed raadt heeft gewonnen. Na Centrum waren we nog niet klaar want een paar boodschappen kunnen alleen bij Albert Heijn worden gehaald. Bijvoorbeeld drinkyoghurt.

Toen we van huis weggingen was Diana al moe, een toestand die door de enerverende gebeurtenissen en de autoritjes tussendoor verergerde. Onderweg naar Albert Heijn viel zij dan ook in diepe slaap. Ik droeg haar de winkel in en zette haar in een winkelwagentje. Diana kon haar ogen niet openhouden en haar hoofd knikkebolde van links naar rechts en van voor naar achter. Een paar AH-medewerksters keken toe en moesten lachen. Gelukkig hadden we de camera bij ons, materiaal voor een nieuwe CasaMovie.

Thuis sliep Diana nog steeds als een roosje. Iedereen deed zijn dingen en het waren niet de minst interessante. Zo bootste Luchiano een loempia na door zich in een deken te wikkelen. Toen Diana hem zag viel ze direct aan om even later vredig op hem te gaan liggen. We aten een biefstukje met broccoli en wat huzarensalade.

Ik keek naar het NOS-journaal van half acht. Lucy en Luchiano waren met Diana in de weer. "CasaSpider, kom eens kijken", riep Lucy plotseling. De tijd van het Breaking News is aangebroken.

Wel, echt Breaking News is het niet meer. Slimmeriken hebben het al op Latios gelezen. Maar nu dan op het CasaLog: Diana loopt! Het heeft 1 jaar, 2 maanden en 13 dagen geduurd maar op haar 439e levensdag heeft ze het eindelijk gedaan. En ze lacht er nog bij ook.

Wat is eigenlijk de definitie van lopen? In het geval van een baby is het volgens Lucy zo dat er van lopen gesproken kan worden als de baby stapjes zet, eventueel valt en dan weer doorloopt. Diana heeft onze hele woonkamer doorkruist zonder te vallen. Wel moet ze nog iets aan haar stijl doen, nu leek het af en toe of ze eerst een paar blikjes bier achterover had geslagen. Hetgeen een koddig gezicht is.

Met het lopen is een belangrijke nieuwe fase aangebroken. Een fase waarin de overige gezinsleden hoogstwaarschijnlijk ook iets meer zullen lopen. Dank je wel, Diana.

Posted by CasaSpider at 1:00 PM | Permalink | Comments (27)

Dinsdag lag ik voor het laatst op de nieuwe stretcher. Voor het laatst in beide betekenissen van het woord. Om de uiteinden te verstellen dient men deze eerst naar binnen te klappen, vervolgens helemaal uit te strekken en tenslotte in de gewenste stand te zetten. Een mysterieus mechanisme zorgt ervoor dat deze positie gehandhaafd blijft.

Tenminste dat is de bedoeling. Terwijl CasaSpider lekker uitgerekt van een behagelijk zonnetje lag te genieten voelde hij het uiteinde met zijn hoofd erop ineens naar beneden zakken. Een naar gevoel te vergelijken met het onbewust missen van een traptrede maar dan met het hoofd. Exit stretcher.

Of men dit nu een geval van goedkoop is duurkoop kan noemen? Duur was de stretcher niet, er was domweg geen keus. Ja, een nog goedkopere met plastic bandjes in plaats van stof. Die had het waarschijnlijk nog geen half uur met mij uitgehouden. De tip om in plaats van een stretcher een luchtbed te kopen is achteraf geen slechte.

La Curacao is een typisch Hindoe-warenhuis waar men artikelen van uiteenlopende soort tamelijk goedkoop kan krijgen. Voor degenen die nog goedkoper uit willen zijn is er Dovester, in Salinja toevallig naast La Curacao gelegen. Wij waren er toevallig en verbaasden ons over de koopjes. Een natscheerapparaat met vijf mesjes voor 2.75 Antilliaanse guldens (€ 1.10) of een zak ballonnen voor 1 gulden (€ 0.40). Dat konden we niet laten liggen.

Thuis probeerde Lucy een mesje op het scheerapparaat te zetten. Het wiebelde wat maar paste niet. Voor straf in de prullenbak. Bij het opblazen van de ballonnen explodeerde de helft meteen. Het rubber was oud en versleten. Ach, we hadden een paar ballonnen. Men koopt echter beter geen condooms bij Dovester.

Wat een geneuzel. Dat is het mooie van een weblog, men bepaalt zelf wat men erop zet. Geldt dat ook voor een politiek weblog als dat van Jan Marijnissen? Sinds de grote winst bij de laatste verkiezingen zijn er her en der in het land behoorlijk wat incidenten geweest met SP-ers. Nooit was daarover ook maar een letter te lezen op het weblog van Jan Marijnissen.

Nu is er de kwestie met Eerste Kamerlid Düzgün Yildirim. Een artikel hierover in het SP-partijblad Tribune kwam hoofdredacteur Elma Verhey op een schorsing te staan. Het democratisch gehalte van de SP is in het geding. En waar schrijft Jan Marijnissen over? Dat men de Tour de France via Google Maps kan volgen.

Nova confronteerde Marijnissen met bovenstaande. Deze bagatelliseerde de kwestie enigszins maar had ook inhoudelijke argumenten waarom er volgens hem niets mis is met het democratisch gehalte van de SP.

Of men het met die argumenten eens is of niet, ze horen wel degelijk thuis op janmarijnissen.nl.

Posted by CasaSpider at 5:31 PM | Permalink | Comments (19)

Slechts weinig mensen vinden dat zij zoveel verstand van voetbal hebben als ik. Eén team stak tijdens de Copa América 2007 met kop en schouders uit boven de rest: het fenomenale Argentinie met Riquelme, Tevez, Zaneti, Cambiasso en niet te vergeten Messi. Tegenstander Brazilie bereikte de finale struikelend en met het nodige geluk, zeker bij de penalty shootout tegen Uruguay.

Het had wel iets weg van de beruchte WK-finale in 1974 tussen Duitsland en Nederland. We weten allemaal hoe dat is afgelopen. Een scene tijdens het kinderfeestje bij Roland & Barbara afgelopen zaterdag met collega Frank van kridan.nl en CasaSpider:

CasaSpider: "Ik denk dat Brazilie nog spijt krijgt dat ze zondag in de finale staan."
Frank: "Dus jij denkt dat Argentinie wint?"
CasaSpider: "Ja, dat kon wel eens 4-0 worden."
Frank: "Oh, dan zet ik mijn geld op Brazilie."

En ik gaf hem nog gelijk ook, immers het lijkt wel of de Voetbalgoden de hele dag bezig zijn met uitvinden wat CasaSpider van iets vindt en er vervolgens voor zorgen dat het omgekeerde gebeurt.

Het had trouwens slechts een haar gescheeld of ik had de hele wedstrijd niet gezien. Tegen de aanwezigen op het kinderfeestje beweerde ik stellig dat de wedstrijd om 20:50 begon. Zondag om 16:50 liep Lucy de kamer van Diana (1) in en zag op de televisie aldaar dat er gevoetbald werd. "Ze zijn al aan het voetballen", zei zij derhalve. "Dat kan niet", antwoordde ik maar ging voor de zekerheid even kijken. De wedstrijd was net een minuut oud.

Drie minuten later was het al 1-0 voor Brazilie. Even leek het een echt spektakel te worden toen Riquelme na een fantastische aanval op de paal schoot. Waar Brazilie opvallend fris oogde was Argentinie geen schim van het team dat tot dusverre alle wedstrijden zo onder controle had. Een typisch geval van onderschatting? Of een bewijs van de stelling dat de bal rond is?

Hoe gaan die dingen, de een heeft de wind mee en alles lukt en de ander zwoegt en ploetert, tevergeefs. Zien we dat in het echte leven ook niet terug? Aan het einde van de eerste helft schoot de Argentijnse aanvoerder Ayala tot overmaat van ramp de bal geheel onnodig maar tenminste wel op fraaie wijze in eigen doel.

De tweede helft was een tegenvaller. Argentinie probeerde wel wat maar Brazilie bleef moeiteloos overeind. De 3-0 door Daniel Alves (niet Afonso) kwam niet eens onverwachts. De wedstrijd was gespeeld en het sterkste team ging naar huis met de troostprijs. De marktwaarde van Alex is zeker gestegen, hij speelde een ijzersterk tournooi. In de finale mocht hij een vrije trap nemen op 20 meter van het doel, een teken van klimmen in de hierarchie.

Iets heel anders even tussendoor. Het schijnt in Nederland ontzettend te bliksemen en nog met dodelijke slachtoffers ook. Waar statistici vroeger zeiden dat de kans op het winnen van de Staatsloterij groter was dan getroffen te worden door de bliksem lijkt dit inmiddels bijgesteld te moeten worden naar een kleine prijs in de Postcodeloterij. Dan heeft mevrouw De Gier ineens geluk dat zij niet meedoet.

Voetbal en loterijen, beiden bezitten een onzekerheidsfactor. Bij voetbal is deze kleiner dan bij een loterij, maar toch is de vraag gerechtvaardigd of men gezien de onzekerheid wel verstand van voetbal kan hebben. Na zondag betwijfel ik het. (Wat precies?)
Tot slot een overzicht van alle wedstrijden van dit Amerikaanse Kampioenschap, voor de statistieken.

Posted by CasaSpider at 1:21 PM | Permalink | Comments (18)

Zaterdag vonden er twee kinderfeestjes waar Luchiano (9) voor was uitgenodigd precies tegelijkertijd plaats. Kiezen is moeilijk en daarom gingen we naar allebei. Eerst naar Roland en Barbara in het Santa Rosa Resort waar dochter Kyra drie jaar is geworden. Met vier jongedames personeel en een popcorn-machine was men voorbereid op een groot feest.

De binnenkomende kinderen hadden het zwembad al snel gevonden. Dat was een beetje jammer voor Luchiano want die had zijn zwembroek niet bij zich, we zouden toch niet zolang blijven. "Ga maar in je onderbroek zwemmen", moedigden wij hem aan. Maar op zijn leeftijd is dat werkelijk humiliating. Aangezien ik in een leuk gesprek met Michel Bon van IBIS Management verwikkeld was zag ik niet dat Luchiano met zijn ziel onder zijn arm in zijn eentje op een stoel zat te wachten.

Om half vijf namen we afscheid en reden naar de speeltuin achter de kerk van Santa Rosa. De speeltuin hoort bij het Sint Jozef Weeshuis. Onderweg zei Luchiano nog dat we net zo goed naar huis konden rijden, het werd toch niets meer die dag. Maar Arwin zeurt volgens zijn moeder Loes al weken wanneer hij weer eens met Luchiano kan spelen en vierde zijn vijfde verjaardag.

Bovendien beschikt de speeltuin over een aantal grote skelters. Al snel had Luchiano er een geconfisceerd en was er niet meer vanaf te krijgen. Zo'n speeltuin is een heel relaxte hangplek voor ouders die met een Polartje in de hand wat rondlopen en kletsen terwijl iedereen met één oog de kinderen in de gaten houdt.

Een leuk gesprekje gehad met Chantal de Kruif van Funbini dat met hun bustours feitelijk een concurrent is van de taxichauffeurs maar dit zo wist om te buigen dat een groot aantal taxi's nu voor hun het invalidenvervoer uitvoert. Een mooi voorbeeld van een win/win situatie.

Was het thema vorig jaar Power Rangers, dit jaar moest het Pokémon zijn. Volgens Loes is Pokémon echter uit de mode, er zijn nauwelijks feestartikelen van te verkrijgen. De piñata was daarom een gewone 5 maar daar kan evenveel snoep in.

Met verbeten gezichten haalden de kinderen uit. Als de piñata uiteindelijk zijn inhoud prijsgeeft begint het grondgevecht. Luchiano en Brian verlieten met de grootste zak snoep het slagveld, zo werkt nu eenmaal het recht van de sterkste. Een meisje kwam er bekaaid af maar bleef lief glimlachen.

De verjaardagstaart was wel in Pokémon-style. Er werd gezongen en toen mocht Arwin de denkbeeldige kaarsjes uitblazen. Wel, de kaarsjes waren echt maar door de wind konden ze niet aangestoken worden. Na een interessante uiteenzetting over de logistieke problemen van Albert Heijn was het tijd om naar huis te gaan.

Ondanks de bergen snoep die Luchiano aan beide feestjes heeft overgehouden wilde hij ook nog een Happy Meal van McDonalds. Toen nam ik zelf ook maar een BigMac. Neen, het was niet de gezondste dag uit onze levens maar wel een leuke.

Posted by CasaSpider at 11:01 AM | Permalink | Comments (21)

Twaalf jaar op Curacao en nooit een barbecue gehad, een barbecue in de zin van het apparaat wel te verstaan. Het is gewoon ongelofelijk. Als er ergens een barbecue in de zin van vlees eten is zijn het altijd dezelfden die achter het apparaat gaan staan om het vlees te bereiden. Mij heeft het nooit zo aangetrokken en alleen het aansteken van de kolen leek al een onoverkomelijk probleem.

Maar toch... op een zondagmiddag heeft het wel iets om om een uur of drie de BBQ aan te steken en een half uurtje later de eerste lomito (ossenhaas) erop te leggen. Een beetje naar het langskomende verkeer kijken, Bachata-muziek op de achtergrond en een Polar onder handbereik. Ja, het broeide al een tijdje en donderdag barstte de bom.

Het liep al tegen vier uur 's middags en we zouden rijstschotel met kipfilet eten maar Lucy had de kipfilet nog niet uit de diepvries gehaald. "Weet je wat?", zei ik, "We gaan nu die BBQ halen bij Goisco, kopen wat biefstuk en dan hebben we een snelle hap." Even later reden we met zijn vieren naar Goisco.

Bij Centrum Supermarkt te Mahaai haalden we wat BBQ-gereedschap zoals een tang, een schep, kolen, aanmaakolie en niet te vergeten biefstuk en kippenpootjes. Om iets over vijven waren we thuis. We maakten de doos open waar de Vortex 19-inch BBQ in zat en troffen een enorme hoeveelheid stokjes, schroefjes, flensjes, boutjes en wat dies meer zij aan. "Die snelle hap kun je wel vergeten", zei Lucy.

Terwijl ik de gebruiksaanwijzing probeerde te ontcijferen begon zij met het inelkaar zetten van het apparaat. En zowaar, na een half uur leek het ding sprekend op het demo-model bij Goisco. Zelfs de wielen deden het. Terwijl Diana (1) met haar fietsje liep legden wij een laag kolen op de bodem, goten er aanmaakplie overheen en staken de zaak in de hens.

Na een minuut of twee waren de vlammen gedoofd en gloeide er nog geen een kool. We stopten er wat papier onder, goten er olie overheen en probeerden het opnieuw. Na ongeveer een kwartier opstarten begonnen er een paar kolen te gloeien. Lucy maakte er een mooi stapeltje van en even later gloeide onze Vortex als een puber die voor het eerst een naakte tiet ziet.

Lucy spoedde zich naar de keuken, prepareerde de kogelbiefstukken en maakte een grote kom met knoflooksaus. Aan mij de eer om de biefstukken op de BBQ te leggen. Na drie minuten draaide ik ze om en tot mijn verbazing waren ze al erg mooi bruin. De andere kant was ook zo gepiept en vol spanning maakten we ons op voor het proeven.

En sjonge, sjonge, wat waren deze biefstukken lekker!

Luchiano (9) nam de positie achter de BBQ over en begon met de kippenpootjes. Daarna volgden nog meer biefstukken en tenslotte de karbonades. Normaliter doen wij vier dagen met deze hoeveelheid vlees, maar er is maar één eerste keer op de eerste eigen BBQ. Stokbrood, gekleurde macaronie, groentenspiezen en rode wijn maakten de zaak af.

Een klein verbeterpuntje volgens Lucy is dat we de volgende keer wegwerpservies en -bestek gebruiken. Precies toen wij geen hap eten meer door onze keel konden krijgen waren de kolen aan het doven. Het was inmiddels half negen, een snelle hap is het dus niet geworden.

Wat Luchiano betreft BBQ-en we vanaf nu iedere dag. Misschien geen slecht idee, want zelden heeft hij zoveel en zo snel gegeten.

Posted by CasaSpider at 9:40 AM | Permalink | Comments (23)

Van zaterdag tot en met dinsdag hebben wij andijviestamppot gegeten. Iedere portie lag als een steen op de maag en zo hoort dat bij een goede stamppot. Maar vandaag eten we iets anders, al weet ik nog niet wat.

"Wat is de letter waai in het Engels?", vroeg Luchiano (9).
- "Dat is de Griekse Y mijn zoon", antwoordde ik.
"Oh, maar wat is dan de letter W in het Engels?", luidde de logische vervolgvraag.

Nog best veel Nederlanders denken dat dat de wie is. Dinsdagavond vond de eerste halve finale plaats van de Copa América tussen Brazilie en Uruguay. Het was geen geweldige maar wel spannende wedstrijd waarin voor iedere meter werd gestreden. Brazilie is zonder Kaká en Ronaldinho niet op oorlogssterkte, maar de invallers zouden in de Nederlandse competitie geen slecht figuur slaan.

Wat zeg ik, een van die invallers speelt zelfs in de Nederlandse competitie. Het is Afonso Alves die in de 79e minuut mocht invallen voor een speler met de prachtige naam Vágner Love. Zulke mensen hebben bij geboorte al een streepje voor. Oh, het blijkt slechts een bijnaam te zijn. Eigenlijk heet hij gewoon Vágner Silva da Souza. Het is een onderdeurtje van 172 centimeter dus drie keer raden waarom de dames maar ware schoonheid zit van binnen.

Het was niet de beste dag uit het leven van Afonso Alves die in Nederland voor Heerenveen uitkomt. Hij viel in de 79e minuut in en incasseerde één minuut later al een gele kaart wegens een Schwalbe. Na 90 minuten stond er 2-2 op het scorebord en bij de Copa América betekent dat direct strafschoppen. Verlengen daar doen ze niet aan.

Man van de wedstrijd Diego Forlán miste de eerste strafschop voor Uruguay en hierdoor liep dit team voortdurend achter de feiten aan. In de strafschoppenserie stond het 3-2 voor Brazilie en de vierde schutter legde aan. Het was Afonso Alves en hij miste. De eerste serie van vijf strafschoppen eindigde in 4-4.

Toen Fernando de eerste sudden-death penalty miste voor Brazilie had García de ideale mogelijkheid Uruguay naar de finale te schieten. Maar ook hij faalde jammerlijk. Even later kon Brazilie juichen. De kanaries wonnen de strafschoppenserie met 5-4. En vanavond zitten we aan de buis gekluisterd voor de klapper tussen Mexico en Argentinie, de twee sterkste teams van deze Copa América. De Leffe Dubbel is zojuist gehaald en mein Geheimtip is een klassieke finale tussen Brazilie en Argentinie.

Woensdagmorgen gingen we met Diana (1) naar het Consultatiebureau. Ze is nu 79 centimeter lang en weegt precies 9 kilo, een toename van respectievelijk 1 centimeter en 230 gram ten opzichte van 8 juni. Maar ze mag rustig wat meer wegen. Het was ook tijd voor haar laatste vaccinatie, deze keer in de linkerarm. Na het bezoek aan het Consultatiebureau reden we door naar Supermarkt Vreugdenhil waar ze PediaSure in blikvorm verkopen, waarschijnlijk als enige winkel op Curacao. We schakelden meteen ook over naar Nutrilon-3.

Het zijn enerverende tijden en dan hebben we het niet eens gehad over onze speurtocht naar de barbecue met de beste prijs/kwaliteitsverhouding van het eiland. 's Middags werd ik ook nog gebeld door de Taams Kliniek. Dokter Maarten Taams heeft een vervanger gevonden die mij omstreeks 25 juli naar het Sehos mag doorverwijzen om het gips los te zagen. Om kwart voor vier was de vervanger echter niet telefonisch te bereiken voor een afspraak. Morgen verder.

Is er een mooiere manier om af te sluiten dan met een Haitiaanse wijsheid? Ik dacht het niet. "Kay koule twonpe soley, men li pa twonpe lapli." Een lek dak kan de zon misleiden, maar niet de regen.

Posted by CasaSpider at 6:33 PM | Permalink | Comments (14)

Menigeen vraagt zich af hoe het met de stretcher is die wij zaterdag bij Kooyman hebben aangeschaft. Niet dat er expliciete verzoeken binnenkomen om extra informatie, maar als men (heel) goed tussen de regels door kan lezen weet men genoeg.

De stretcher is inmiddels tweemaal gebruikt van ongeveer half twaalf tot kwart over twaalf 's middags. Dan staat de zon recht op de patio achter ons huis en doen mijn schouders pijn van een hele ochtend werken. Een vitamine-D injectie van drie kwartier is in dat geval welkom.

De foto's zijn gemaakt door Luchiano (9) bij het begin van de eerste sessie. Inmiddels ben ik al een stuk roder, aan het einde van de week volgt een update. En bevalt de stretcher? Nou en of. Wel kraakten de pootjes vandaag een beetje.

Dat is vreemd want bij een natuurkundeles is mij eens geleerd dat een mannenschoen bij een gewicht van 80 kilo een veel geringere afdruk achterlaat in een tuin met aarde dan een naaldhak met een draagster van 50 kilo.

De stretcher is op de foto's helaas niet zo goed te zien maar is dat erg? Tussen de regels door is immers duidelijk te lezen dat men toch liever naar CasaSpider kijkt.

Alhoewel deze Electrically Operated General Purpose Stretcher van Alibaba.com er ook mag zijn.

Posted by CasaSpider at 7:26 PM | Permalink | Comments (22)

Jaren geleden, we spreken over het jaar 98 uit de vorige eeuw, trad op mijn verjaardagsfeest een Mariachi-band live op. Het was een gezellige band die repeteerde in een klein kroegje aan het begin van de weg naar Willibrordus, niet ver van Landhuis Daniel. Het optreden was op zich gratis maar de band liep 1 op 3: een fles whiskey per drie nummers.

De muzikanten waren mannen op leeftijd maar lang niet bedaard. Zij hadden een Booswichtenclub opgericht en noemden zichzelf Goede Slechterikken. Goede Slechterikken en Slechte Goeierikken, daar moest ik aan denken bij het zien van de film The Departed (imdb). Een nette jongen (niet Ivar Asjes) gaat voor de politie undercover bij criminelen en een jongen uit het milieu doet hetzelfde maar dan voor de gangsters bij de politie.

Een interessant gegeven dat in de film niet slecht wordt uitgewerkt. Aan het eind verliest de film echter kracht door een overdaad aan geweld. Voor mij heeft subtiel, onderhuids geweld veel meer suspense dan wanneer de hoofden van de een na de ander door pistoolschoten uitelkaar spatten. Maar maak dat Martin Scorsese maar eens wijs. Van mij krijgt The Departed derhalve een 6.5, van Lucy slechts een 1. Zij ergerde zich enorm aan de stupide manier waarop de chef van politie zich liet koudmaken en is rigoreus in haar oordeel.

Verder met de Slotverklaring. In de nacht van dinsdag 28 op woensdag 29 november 2006 werd de Slotverklaring in de Eilandsraad verworpen. Curacao had de trein gemist. Op 20 april 2007 waren er Eilandsraadverkiezingen waarin voorstanders van de Slotverklaring PAR (7) en PNP (2) samen negen zetels behaalden. Enigszins verrassend voor sommigen kon men een coalitie vormen met de FOL met hun twee zetels.

In de nacht van vrijdag 6 op zaterdag 7 juli stemde de nieuwe Eilandsraad opnieuw over de Slotverklaring. Het werd wederom nachtwerk doordat iedereen gebruik maakte van zijn spreektijd en bovendien moest men halverwege noodgedwongen verhuizen wegens een bommelding. Ja, ergens is de Eilandsraad ook maar gewoon een Booswichtenclub, met Goede Slechterikken en Slechte Goeierikken.

Zonder uitlatingen te doen over wie nu de slechterikken dan wel de goeierikken zijn is de Slotverklaring deze keer wel aangenomen met 12 stemmen voor en 7 tegen. De volledige coalitie stemde voor alsmede oppositielid Norbert George van de DP. Van de oppositie kwam Nelson Pierre (LNPA) niet opdagen wegens ziekte en verliet Gregory Damoen (Forsa Korsou) de vergadering omdat hij het niet eens was met de gang van zaken.

Helmin Wiels (Pueblo Soberano) is van mening dat geen tweede keer over de Slotverklaring gestemd had mogen worden. Hij stapt naar de rechter en ziet zelfs mogelijkheden de voorstemmers juridisch aan te pakken. Vooralsnog zitten we weer in de trein. Van euforie is echter geen sprake. Men beseft terdege dat er een zwaar traject te wachten staat waarbij de oppositie van elke tegenslag gebruik zal maken. Zoals het een goede Booswichtenclub betaamt.

Voor de volledigheid volgt hier de stemming per Eilandsraadslid:

Voor de Slotverklaring stemden:

• Marilyn Alcala-Walle (PAR) Gedeputeerde + Raadslid
• Nicolaus Cornelisse (PAR)
• Remco Gomez (PAR)
• Dennis Jackson (PAR)
• Zita Jesus-Leito (PAR) Gedeputeerde + Raadslid
• Eugene Rhuggenaath (PAR) Gedeputeerde + Raadslid
• Stephen Walroud (PAR)
• Gimena van der Gen (PNP)
• Gisette Seferina (PNP)
• Anthony Godett (FOL) Gedeputeerde + Raadslid
• Renfred Rojer (FOL)
• Norbert George (Democraat)

Tegen de Slotverklaring stemden:

• Eugene Cleopa (MAN)
• Charles Cooper (MAN)
• Hensley Koeiman (MAN)
• Urvin Macaay (MAN)
• Gerrit Schotte (MAN)
• Farley Hernandez (LNPA)
• Helmin Wiels (Pueblo Soberano)

Nelson Pierre (LNPA) en Gregory Damoen (Forsa Kòrsou) stemden niet. De oplettende lezer is ongetwijfeld opgevallen dat de Eilandsraad in zijn nieuwe constellatie heeft gestemd. Indien het niet is opgevallen wordt dit voor deze keer door de vingers gezien.

Posted by CasaSpider at 8:41 PM | Permalink | Comments (15)

Het was een dag vol verschillende emoties die zaterdag 07-07-07. Hij begon niet best, nou ja ik zat met een kop koffie achter de computer. Diana (1) was op de andere pc voor de 23.765-ste keer naar haar verjaardagsmovie aan het kijken. Lucy wilde haar in de gootsteen baden en slaakte een gil. Diana's buik zat onder de bulten en ook onder haar oksel en haar rechteroog zat er een.

Een allergie? Een venijnige mug of mier? We namen het zekere voor het onzekere en gingen naar de dokter. Gelukkig had de praktijk waar Lucy heen gaat weekenddienst, die is namelijk om de hoek. Op de autoradio stond Dolfijn FM aan met live-reportages vanuit de diverse Live Earth concerten. De dokter stelde een allergie als diagnose en schreef een siroop voor. Na een uur waren de bulten vrijwel weg.

In de namiddag gingen we voor de tweede opeenvolgende dag op pad voor een stretcher. Zijn stretchers soms niet meer in de mode of zitten ze misschien zelfs in de taboesfeer? Feit is dat we minimaal zeven zaken zonder enig resultaat hebben bezocht. De laatste kans was Kooyman te Zeelandia. Eigenlijk had ik de stretcher al op mijn buik geschreven maar we moesten toch die kant op voor Albert Heijn. En bovendien stond Lucy erop.

Gek is dat maar soms heb je van die dingen. Ik liep Kooyman in, keek naar rechts en zag twee soorten stretchers. Ook in het gangpad rechtdoor stonden stretchers, eerlijk gezegd heb ik nog nooit zoveel stretchers bij elkaar gezien. We hebben nu dus een stretcher.

Bij Albert Heijn kochten we ingredienten voor andijviestamppot. Omdat de spekblokjes daar weerzinwekkend duur zijn en de olijven trouwens ook besloten we langs Centrum Supermarkt te Mahaai te rijden. Uiteindelijk pakte dat veel duurder uit want Lucy kocht er een halve kilo jumbo-shrimps. En dan laten we de benzine nog buiten beschouwing.

We waren maar net op tijd thuis voor weer een andere emotionele gebeurtenis op 07-07-07 en wel de kwartfinale van de Copa América tussen La Vinotinto ofwel gastland Venezuela en Uruguay. Gedurende de eerste acht minuten was Uruguay oppermachtig, het leek wel of ze tegen Glimmen-3 aan het spelen waren. La Vinotinto was verstijfd, alle passes waren te zacht en men had al met 4-0 achter kunnen staan.

Luchiano (9) vond Uruguay ook veel beter en besloot hun te supporten. "Als het betere team zijn kansen niet benut valt de goal vaak aan de andere kant", leerde ik hem een oude voetbalwijsheid en sprak mijzelf tegelijkertijd moed in. Na 37 minuten scoorde Diego Forlán echter de verdiende 0-1 voor Uruguay.

Lucy had de andijviestamppot inmiddels bereid en kwam Venezuela aanmoedigen. "Sorry hoor, maar ik zie niet hoe die vanavond een goal gaan maken", zei ik met een kennersoog tegen haar. Nog geen minuut later viel de gelijkmaker uit een vrije trap van sterspeler Juan Arango.

In de tweede helft leek het erop dat Venezuela de wedstrijd in zijn greep kreeg maar in de 65e minuut kwam Uruguay wederom op voorsprong door een knap afstandsschot van Pablo García. Het verzet van Venezuela was gebroken, het kwaliteitsverschil was te groot. In de slotminuten werd het via Cristian Rodríguez en nogmaals Diego Forlán uiteindelijk 1-4 voor Uruguay. Een sprookje ten einde.

Waarom heeft coach Richard Páez van La Vinotinto publiekslieveling Edder Pérez niet opgesteld? Een vraag waar we nooit een antwoord op krijgen. Of was hij misschien geschorst? De andere kwartfinale van vanavond tussen Chili en Brazilie is in de 64e minuut aanbeland en de tussenstand is 0-4. De einduitslag is 1-6, zo lang duurt het redigeren van een post.

Het wachten is op 08-08-08 voor weer zo'n emotionele dag.

Posted by CasaSpider at 11:16 PM | Permalink | Comments (18)

1.

Eerst de ziekenhuissoap Medisch Centrum Curacao met de verdwenen Röntgenfoto's. Vrijdagmorgen wilde ik tenminste de Röntgenfoto's van 18 juni digitaliseren en haalde ze uit de gele envelop. Wat bleek na grondige bestudering? Het ene vel met twee foto's is van 18 juni en het andere van 20 juni. Zit de secretaresse van dokter Maarten Taams voor niets alle enveloppen met foto's open te maken en na te kijken.

Dokter Taams is in de week dat mijn gips eraf mag op vakantie. Daarom heeft hij me een verwijsbrief gegeven voor dokter Berry die me vervolgens door kan verwijzen naar het Sehos om het gips te verwijderen. Toen ik dokter Berry belde voor een afspraak omstreeks 25 juli werd mij medegedeeld dat ook hij op vakantie gaat. Men kan maar beter niet ziek worden in de zomer.

Maar wie haalt nu mijn gips eraf? Ik zie het al voor me straks bij het Sehos. "Neen meneer Spider, zonder verwijsbrief zagen wij dat zaakje niet open." Ik overweeg Yves Cooper mee te nemen, die kan er wellicht een leuk item voor het journaal van maken. Voorlopig is het nog niet zover, dokter Taams is op zoek naar een andere vervanger en schrijft een nieuwe brief. Dinsdag weten we meer.

2.

Eens komt het moment in het leven van (bijna) ieder kind waarop het klassieke Einstein-probleem in enige vorm tot leven komt: Als ik mij in een rijdende trein bevind, beweegt dan de trein door het landschap of schieten de landerijen onder de stilstaande trein door? Zoiets toch.

Luchiano zit nu in deze fase en schrijft erover. Na lezing kan ik niet anders dan concluderen dat niet de hang naar wetenschap zijn drijfveer is geweest maar ordinaire luiheid. En daar is niets mee.

3.

Steeds meer kanalen vielen weg van onze TDS-box, een soort van draadloze kabeltelevisie. Overdag konden we naar drie zenders kijken, 's avonds werden het er een paar meer maar het hield niet over. Toch maar eens TDS gebeld. Normaliter duurt het een week voordat er iemand komt kijken maar deze keer hoefden we slechts drie dagen te wachten.

Toen ze langskwamen waren Luchiano (9) en ik even weg. Lucy belde me dat de TDS-box kapot was, dat ze hem mee hadden genomen en misschien diezelfde middag een nieuwe kwamen brengen. "Vanmiddag wil ik die nieuwe", zei Lucy, "ik ga niet het hele weekend zonder televisie zitten."
"Misschien", antwoordde de TDS-medewerker.

Uit ervaring (zie onder 3) weten wij dat dat de standaard policy is. Waarom hebben die mannen eigenlijk niet een voorraadje nieuwe TDS-boxen in de auto liggen? Om half zes hoorde ik een auto voor de deur. Het was TDS met een nieuwe box. Tien minuten later konden we zenders zien die al maanden geleden uitgevallen waren.

4.

Vandaag vrijdag is de dag dat de Eilandsraad zich uitspreekt over de Slotverklaring. Alle signalen staan op groen, de FOL die eind november tegenstemde heeft nu als coalitiepartner van PAR en PNP toegezegd voor te stemmen. Het debat is live op televisie te volgen. Zojuist was Urvin Macaay (MAN) aan het woord maar hij werd onderbroken door Gezaghebber Lisa Richards-Dindial.

Zij verzocht alle aanwezigen het gebouw te verlaten. Er was een bommelding binnengekomen. De situatie in de Ansinghstraat is explosief.

Posted by CasaSpider at 8:20 PM | Permalink | Comments (18)

Dinsdagavond om 20:50 nestelde ik mij comfortabel in de tv-stoel met een flesje Westmalle Tripel en maakte me op voor een spannende pot voetbal. Copa América, laatste wedstrijd Groep A, Venezuela-Uruguay.

Het pakte anders uit. Door de situatie in de poules en het feit dat de andere wedstrijd in Groep A tussen Peru en Bolivia al eerder was gespeeld hoefde men geen rekenwonder te zijn om te becijferen dat een gelijkspel beide team goed uitkwam. Het door Richard Páez getrainde Venezuela werd in dat geval groepswinnaar en Uruguay plaatste zich als beste of een na beste nummer drie ook voor de kwartfinales.

Natuurlijk werd er zo nu en dan wel iets geprobeerd maar uiteindelijk bleef het bij een bloedeloze 0-0. Het Venezolaanse thuispubliek is nog niet zo gewend aan resultaatvoetbal en ergerde zich mateloos aan La Vinotinto. Als de bal weer eens op knappe wijze vijf minuten in de ploeg was gouden kwam dit Venezuela op een striemend fluitconcert te staan. Men had de dure kaartjes niet voor een salonremise gekocht.

Breaking news voor alle voetbalmakelaars, CasaSpider heeft een zeer getalenteerde Venezolaan gespot. Het is de nummer 16, Edder Pérez (Wikipedia) die op leenbasis uitkomt voor het Portugese Maritimo. Kennelijk is hij dus al eens door iemand anders gespot. Hoe dan ook, hij is een begenadigd technicus. Feyenoord?

Aanstaande zaterdag treedt Venezuela in de kwartfinales aan tegen... wederom Uruguay, maar deze keer in San Cristóbal. Een salonremise is uitgesloten. Ook Brazilie-Chili gaat in de herhaling. De Chilenen hebben vast extra aandacht voor Robinho die alle goals tot dusverre van Brazilie voor zijn rekening nam.

In de film The Prestige (imdb) uit 2006 worden de illusionisten Robert Angier en Alfred Borden na een noodlottig ongeval rivalen voor het leven. In deze film is geen plaats voor salonremises, gedreven door haat en obsessie gaat men over lijken. Het verhaal speelt aan het eind van de negentiende eeuw, in de tijd dat Edison en Tesla met electriciteit experimenteerden.

In het begin was de film voor mij moeilijk te volgen, niet zozeer omdat wij hem in het Spaans bekeken maar veel meer door de kostuums van meer dan 200 jaar geleden. Hierin ziet iedereen er al ongeveer hetzelfde uit. Voeg daarbij dat er heel wat vermommingen plaatsvinden met mijn toch al slechte gezichtsherkenningsvermogen en het wordt duidelijk dat ik regelmatig aan Lucy moest vragen wie nu wie was.

Desalniettemin is The Prestige een ijzersterke film die van mij een 8 krijgt. Een cijfer waar La Vinotinto zaterdag blind voor tekent.

Posted by CasaSpider at 3:53 PM | Permalink | Comments (11)

Woensdag werd ik bij de Taams Kliniek verwacht alwaar dokter Maarten Taams het bovenste stuk van het gips ging verwijderen. Uiteraard vergezelde Luchiano (9) mij, wij gaan overal samen naar toe.

Na een half uurtje wachten was het mijn beurt. Aanvankelijk wilde dokter Taams zoals gezegd alleen het bovenste gedeelte van het gips loszagen maar dat vond dokter CasaSpider geen goed plan. Ten eerste zat het gips door het afnemen van de zwelling bij de gebroken pols een stuk losser en ten tweede kon ik daardoor mijn neus eens in de opening bij mijn bovenarm steken. Van de geur werd ik niet bepaald opgewonden.

Even later zaagde Maarten Taams met een circelzaag het gips open. Af en toe raakten de zaagtanden mijn huid hetgeen voor een aangenaam kriebelend gevoel zorgde. Het is dan ook een speciale circelzaag dus don't try this at home or at least don't say I didn't warn you.

Als na ruim twee weken het gips eraf gaat ziet zo'n armpje met zo'n polsje er enigszins deerniswekkend uit. Het was fijn dat hij gewassen werd, immers bij UTS zeggen ze altijd: "Het wordt gewassen... en je kunt het opnieuw gebruiken." Curacaose humor.

Het nieuwe gips ging er omheen. Maarten Taams deed het ietwat wild, de spetters vlogen me om de oren. Het gips om mijn onderarm moet drie weken blijven zitten. Als het eraf mag is dokter Taams op vakantie.

Hij verwees me daarom naar een andere dokter die me vervolgens door zal verwijzen naar de poli van het Sehos. Het alternatief is dat dokter Taams het gips al over een week doorzaagt zodat ik het er twee weken later zelf af kan halen. Nou neen, dank u wel.

Ik moest wel mijn Röntgenfoto's meenemen, die zouden gearchiveerd zijn bij de Röntgenafdeling hetgeen plausibel klinkt. Terwijl we daar aan het wachten waren keken twee Röntgenmedewerksters me lachend aan. "Zo, ze hebben u flink te pakken gehad", zei de ene. Het was inderdaad alsof de winterschilder over me heen was geweest.

De Röntgenfoto's waren niet in het archief, ik moest maar terug naar de afdeling van dokter Taams. De secretaresse aldaar vond na enig zoeken een envelop met de foto's van 18 juni alsmede een lege envelop zonder de foto's van 20 juni. Ze gaat verder op zoek en zal mij bellen.

Wie oh wie zit nu elke avond heimelijk naar de Röntgenfoto's van Casa's gebroken polsje te kijken?

Posted by CasaSpider at 4:49 PM | Permalink | Comments (17)

Het is geen nieuw nieuws maar houdt de gemoederen op Curacao nog steeds bezig. En terecht. Na het afwijzen van de Slotverklaring stapten de tegenstemmers noodgedwongen uit de coalitie met PAR en PNP en vormden een nieuw Eilandsbestuur onder leiding van de FOL van Anthony Godett.

Men kan veel van deze coalitie zeggen maar niet dat het een luie was. In nog geen zeven maanden regende het benoemingen en werden vele nieuwe overheidsbanen gecreëerd. Tussen 2003 en 2006 groeide het aantal arbeidsplaatsen bij het Eilandsgebied met 26% van 1338 naar 1689. De stijging van de personeelskosten was nog explosiever. Deze kosten bedroegen in 2003 82 miljoen en liepen in 2006 met ruim 42% op naar 117 miljoen. Bron: Algemene Rekenkamer van de Nederlandse Antillen (ARNA).

Het wachten is op de cijfers van 2007.

Maar dat is slechts een inleiding. De nieuwe bestuurders hebben in de korte zittingsperiode gemeend ook iets aan hun eigen salaris en pensioen te moeten doen. De salarissen van raadsleden en gedeputeerden worden met 40 tot 60% verhoogd. De bijbehorende verhoging en uitbreiding van de pensioenen vindt plaats met terugwerkende kracht tot het jaar 2000.

Volgens toekomstig gedeputeerde van Financiën Mike Willem (PAR) is er geen financiële dekking voor de verhogingen. Wellicht kan er wat geld worden onttrokken aan de scholen om aan de hebzucht van de politici te voldoen. In het belang van de geschiedschrijving mogen de dertien namen van degenen die voor het voorstel hebben gestemd nooit meer vergeten worden. Hier komen ze:

• $$$ Cesar Prince $$$ (MSL)
• $$$ Frensel Marchena $$$ (MSL)
• $$$ Charles Cooper $$$ (MAN)
• $$$ Urvin Macaay $$$ (MAN)
• $$$ Nelson Pierre $$$ (NPA)
• $$$ Rignald Lak $$$ (MPK)
• $$$ Dennis Evertsz $$$ (PNP)
• $$$ Anthony Godett $$$ (FOL)
• $$$ Renfred Rojer $$$ (FOL)
• $$$ Rignald Ocalia $$$ (FOL)
• $$$ Randolf Douglass $$$ (FOL)
• $$$ Rignald Sling $$$ (FOL)
• $$$ Juniël Carolina $$$ (FOL)

De PAR- en PNP-fracties stemden tegen, teminste dat was de bedoeling. PNP-lid Dennis Evertsz stemde voor en komt daarom volgens partijleider Ersilia de Lannooy niet meer terug in de Eilandsraad. Met een dergelijk pensioen is daar ook geen onmiddellijke noodzaak voor. Errol Cova (PLKP) verliet de vergadering zonder zijn stem uit te brengen toen bleek dat men niet op een debat zat te wachten.

Triest was ook de poging tot rechtvaardiging van Urvin Macaay (MAN) die destijds in Den Haag wel feestvierde maar op Curacao alsnog tegen de Slotverklaring stemde. Hij beschuldigde tegenstanders van de salarisverhoging ervan dat zij Curacao terug willen voeren in de greep van de kolonisator, lees Nederland.

De kritsche column Bosina Bla Bla in de Extra reageert als volgt: "Wel, Macaay te uwer informatie zijn er veel mensen in ons volk die terugverlangen naar kolonisatie en alles wat daar bijhoort op het moment dat zij horen hoe u uitlegt waarom jullie meer geld moeten verdienen zodat er geen geld overblijft voor de basisbehoeften in dit land."

Nelson Pierre (NPA) had ook een goede. Hij is het eens met de verhoging want hij moet vijf kinderen grootbrengen. Deze voorheen bevlogen politicus doet ons de universele waarheid van The Animal Farm (George Orwell) weer eens ten volle beseffen.

Gezaghebber Lisa Richards-Dindial heeft het voorstel niet bekrachtigd ondanks dat zij in eerste aanleg geen juridische bezwaren ziet. De zaak is doorverwezen naar Gouverneur Frits Goedgedrag. Hiermee is een crisis binnen de coalitie tussen enerzijds PAR/PNP en anderzijds FOL voorlopig bezworen.

Posted by CasaSpider at 6:38 PM | Permalink | Comments (18)

Vandaag is het 2 juli en op Curacao vieren wij Dia di Himno i Bandera ofwel de Dag van het Volkslied en de Vlag. Uiteraard is het een vrije dag, komt dat even goed uit op maandag.

Na een aantal magere jaren waarin feestdagen in het weekend vielen en de imperialistische uitbuiters werkgevers in hun vuistje lachten breken eindelijk betere tijden aan voor het proletariaat.

Wat kan men verder over de Dia di Bandera schrijven? Het is ieder jaar min of meer hetzelfde en terugbladerend in de archieven van het CasaLog levert dit een steeds krachtiger Droste-effect op.

Vorig jaar viel Dia di Bandera op een zondag, midden in het WK, was Diana (1) 58 dagen oud en gingen we voor het eerst met haar zwemmen in de zee van Mambo Beach.

De Curacaoenaar is zeer nationalistisch en trots op zijn (ei)land. Veel auto's zijn op Dia di Bandera getooid met één of meer vlaggetjes en de mensen trekken t-shirts aan in de kleuren van de vlag.

Al jaren wil ik ook zo'n t-shirt en zondag gingen we speciaal hiervoor op pad in Punda en Otrabanda. Het valt nog niet mee om er een te vinden maar uiteindelijk zijn we geslaagd. Na bijna twaalf jaar Curacao voelt CasaSpider zich een echte Yu di Korsou, letterlijk vertaald Kind van Curacao.

Met een gipsen linkerarm is er niet veel animo om naar het strand te gaan, immers men kan in de zon liggen tot men een ons weegt maar het gips blijft wit. We zien wel wat we gaan doen. Iedereen die Curacao een goed hart toedraagt gefeliciteerd met de Dia di Bandera. Voor diegenen die niet zo van Droste houden hier de voorgaande posts over de Dia di Bandera op een rij:

• Dia di Bandera 2006
• CasaMovie Dia di Bandera 2005
• Dia di Bandera 2005
• Dia di Bandera 2004
• Dia di Bandera 2003

Posted by CasaSpider at 1:02 PM | Permalink | Comments (19)

We schrijven zondagmiddag 1 juli 2007 ongeveer 14:15 en 33 seconden. Naast mij staat een ijskoud glas Duvel en ja het gaat over drank. Vino Tinto is Spaans voor rode wijn en is tevens de bijnaam van het nationale voetbalelftal van Venezuela (website).

Sinds de sensationele wedstrijd Venezuela-Bolivia die in november 2003 te Maracaibo werd gespeeld ben ik fan van La Vinotinto. Onze band werd nog verstevigd toen Venezuela op woensdag 31 maart 2004 het sterke Uruguay in Montevideo verrassend maar zeer verdiend met 0-3 versloeg. Hierna was het helaas voor een hele tijd weer voorbij met de succesperiode. Ja, er zijn meerdere overeenkomsten tussen Venezuela en Feyenoord.

Deze dagen wordt er gestreden om de Copa América (Wikipedia) zeg maar het Europees Kampioenschap van Amerika. De Copa América wordt dit jaar gespeeld in Venezuela. De eerste en tevens laatste overwinning van het als voetbaldwerg beschouwde gastland bij dt toernooi was in 1967 tegen Bolivia. Venezuela is ingedeeld in Groep A samen met Uruguay, Peru en Bolivia. Tegen dit laatstgenoemde land stond La Vinotinto gedurende de eerste groepswedstrijd lange tijd met 2-1 voor maar zeven minuten voor tijd maakte Bolivia gelijk.

Zaterdagavond trad Venezuela aan tegen het sterke Peru dat in zijn eerste wedstrijd Uruguay met 3-0 had verslagen, mede dankzij een goedspelende Jefferson Farfán. De eerste helft ging grotendeels aan ons voorbij want wij waren BH's kopen in Punda. Het stond nog 0-0 en een speler van Peru was uit het veld gestuurd.

De tweede helft ontwikkelde zich tot een waar spektakel, eerlijk gezegd meer door de spanning dan door de kwaliteit van het geboden spel. Peru beperkte zich met tien man aanvankelijk tot verdedigen. Een begrijpelijke maar niet zo slimme tactiek aangezien juist de Venezolaanse verdediging bijzonder kwetsbaar is. In de 48e minuut scoorde Alejandro Cichero met een bekeken kopbal de openingstreffer voor La Vinotinto.

Peru moest nu wel uit de kast komen en leek na een paar grote kansen succesvol te worden, helemaal toen Venezolaan Ricardo David Páez in de 78e minuut zijn tweede domme overtreding maakte en derhalve met een rode kaart mocht vertrekken. Nauwelijks een minuut later scoorde de ingevallen Daniel Arismendi na een mooie solo-actie enigszins tegen de verhouding in de bevrijdende 2-0.

Lucy en ik stonden op de stoelen van de huisbaas te dansen en in de resterende minuten hoorde ik woorden uit haar mond jegens het Peruaanse volk die normaliiter alleen door mij tijdens voetbalwedstrijden gebezigd worden. Een goede vrouw!

Tegen het einde gebeurde er nog iets geks. Een verdediger van Venezuela, ik meen doelpuntenmaker Cichero kreeg net voor de eigen 16-meter de bal toegespeeld, hield hem tweemaal hoog met zijn voet, eenmaal met zijn knie en kopte hem toen in handen van keeper Renny Vega. De scheidsrechter floot hiervoor maar waarom? Is dit spelbederf? Wie herinnert zich niet hoe Gerry Mühren in 1973 de bal voor Ajax in het Santiago Bernabeu stadion een aantal malen omhoog hield tegen het eens zo machtige Real Madrid?

Hoe dan ook kreeg Cichero een gele kaart en miste Farfán de vrije trap. Venezuela boekte zijn tweede overwinning in de Copa América en kan zich aanstaande dinsdag om 20:50 in het laatste groepsduel tegen Uruguay plaatsen voor de volgende ronde. Voor het zover is gaan we straks om 16:05 kijken naar Brazilie-Chili. Brazilie heeft na de 0-2 nederlaag tegen Mexico iets recht te zetten.

Bij ons is het echter Duvel en Vino Tinto wat de klok slaat.

Update 01.07.2007 / 18:03

Het venijn van een matige Brazilie-Chili zat hem in de staart toen Robinho met twee magistrale goals zijn hattrick vervolmaakte. Leuk was de aanwezigheid van Alex (degelijk) en Alves die duidelijk genoegen nam met een ondergeschikte rol. Brazilie-Chili 3-0.

Posted by CasaSpider at 3:30 PM | Permalink | Comments (14)