CasaLog v2 | CasaSpider, El Hombre de tu Vida...

Vrijdagmiddag tegen zes uur was Luchiano (9) buiten aan het spelen. Een overbuurmeisje kwam vragen of hij met hun mee wilde doen. Een beetje verlegen keek hij mij aan. "Ga!", zei ik.

Even later kwamen de twee meisjes en een jongetje bij ons in de tuin spelen. Vlak voordat ze weggingen haalde Lucy de camera tevoorschijn en maakte een foto. Met de buurmeisjes spelen luidt de titel van Luchiano's verhaal.

Toen de buurmeisjes weg waren stond ik nog even buiten met Diana (10 maanden) in mijn armen. Plotseling zag ik een kolibrie bij een van onze Aloë Vera planten. Snel riep ik Lucy die hem een aantal malen kon fotograferen.

De kolibrie is een bijzondere vogel die vliegt ongeveer als een helikopter. Net als een helikopter en ook een insect kan de kolibrie stil in de lucht hangen door zijn vleugels in een horizontaal vlak te bewegen. Om vooruit te komen moet hij zijn lichaam een beetje kantelen.

Het is de enige vogel die achteruit kan vliegen. Hiervoor moet hij zijn vleugels enorm snel bewegen, afhankelijk van de soort halen kolibries tussen de 15 en de 90 slagen per seconde. Dat is sneller dan ik kan typen.

Zojuist belde mijn vader, CasasPa. Vanavond om tien over half zes Nederlandse tijd is mijn moeder overleden. Precies op de verjaardag van haar jongste dochter Pascale. Ilka is 72 jaar geworden.

Posted by CasaSpider at 12:31 PM | Permalink | Comments (34)

Het plan was om in de zomervakantie met het hele gezin naar Nederland te gaan. Dat plan stond op losse schroeven, Lucy wilde ook wel heel graag naar Santo Domingo. Daar zijn we in 2004 voor het laatst geweest, het jaar daarop was er een grote conversie op het werk en in 2006 werd Diana (10 maanden) geboren.

Een dubbeltje kan men maar een keer uitgeven en daarom werd Santo Domingo ons vakantiedoel voor het jaar 2007. De mens wikt en God beschikt. Op 26 maart kwam er een email binnen van CasasPa. Mijn moeder heeft zondag 25 maart een epileptische aanval (insult) gehad en het was niet goed met haar. Nadien leek zij enigszins te herstellen, kreeg weer wat kleur op het gezicht en een beetje kracht in de handen.

Donderdag belde mijn vader. Ilka, mijn moeder, had weer een terugslag en was in een soort van comatueuze toestand gekomen. Ze at en dronk niet meer. Gezien het feit dat zij al ongeveer 14 jaar aan Alzheimer lijdt was dit ooit te verwachten. Maar toch komt het altijd onverwachts. Lucy vond dat ik zo snel mogelijk naar Nederland moest gaan.

Op dat moment was er nog plaats op zaterdag 31 maart maar het business-class ticket kostte 4500 gulden, ongeveer € 2000. Terwijl ik in dubio stond loste het probleem zich vanzelf op, even later bleek de vlucht namelijk volgeboekt. De eerstvolgende datum met vrije plaatsen was vrijdag 6 april. Vrijdagmiddag heb ik ons vieren op deze vlucht geboekt.

Zaterdagmorgen 7 april om tien over negen komen we aan op Schiphol. We blijven 16 dagen in Nederland. Toch Nederland dus maar de aanleiding is een trieste. Ik hoop mijn moeder nog even te kunnen zien.

Posted by CasaSpider at 6:10 PM | Permalink | Comments (32)

Om half zes gingen we even naar Albert Heijn en om kwart voor zeven waren we weer terug. Taferelen als bij een voetbalwedstrijd of een popconcert op de parkeerplaats in Zeelandia. Compleet gekkenhuis.

Het was een grote dag voor Curacao. Op woensdag 28 maart 2007 is het eerste filiaal van Albert Heijn op Curacao geopend. Daarvoor is het halve eiland uitgelopen en het viel niets tegen. Alle 240 parkeerplaatsen waren bezet en auto's stonden in de wijde omtrek. Wij vonden een illegaal plekje dichtbij de ingang, met een baby aan boord mag dat.

Het Curacaose filiaal van Albert Heijn is groot, schoon en modern. De blauwe winkelwagens rijden als een Toyota. Meteen na de ingang lag het fruit ons vanuit de schappen toe te blinken, iedere appel leek wel apart gepoetst.

Bij het wegen zochten we tevergeefs naar de knop om het prijsetiket uit te printen. "Mag ik u even helpen?", schoot een vriendelijke medewerkster ons te hulp. Maar prijsetiketten komen er niet uit, dat gebeurt pas bij de kassa. Is dat in Nederland tegenwoordig ook zo?

Initiatiefnemer en eigenaar Gerard van den Tweel heeft in Nederland vier Albert Heijn filialen in Nijkerk, Voorthuizen, Woudenberg en Bennekom. De vestiging Curacao is een van de grotere, het is sowieso de grootste Albert Heijn die ik ooit gezien heb.

De winkel straalt duidelijk meer klasse uit dan de Portugese concurrentie van Mangusa, Centrum en Vreugdenhil. Er is een kinderhoek, een coffeeshop en Van den Tweel belooft niets over de houdbaarheidsdatum te verkopen. Houdbaarheidsdatum is in het Portugees een rekbaar begrip.

Iedere bezoeker ontvangt een plattegrond van de winkel. Toen Luchiano (9) in zijn eentje op pad ging en ons na een tijdje weer terugvond zei hij: "Die plattegrond heeft mijn leven gered!" Hij heeft inderdaad gevoel voor drama. We kwamen Benno en Noelle tegen, binnenkort mag dus een update van hun zieltogende website verwacht worden. Ook zij waren enthousiast over de nieuwe supermarkt.

Ja, winkelen bij Albert Heijn is een groot feest tot het moment dat er betaald moet worden. Voor alle tien kassa's stonden immense rijen. Daar hebben we zeker een half uur in gestaan, in eentje dan toch. Een kniesoor die erop let en over een aantal weken stabiliseert de zaak zich wel.

Vanavond aten we onder andere Albert Heijn aardappelsalade en zitten nu aan de Duvel. Een sixpack voor nog geen 18 gulden.

Update 29.03.2007 / 21:33

Een nagekomen foto van de Spiders wachtend in een van de tien rijen voor de kassa's bij Albert Heijn te Zeelandia. De foto is gemaakt door Noelle, de betere helft van het duo Bennoelle waarvan de website nog steeds niet is ge-update. Thanx!

Posted by CasaSpider at 9:11 PM | Permalink | Comments (32)

Het zijn roerige tijden maar wat doe je eraan. Zondag deed Diana (10 maanden) iets leuks. Wij hebben een kleine koelbox waar Luchiano (9) zijn GameBoy-spullen in bewaart. Het is een echt klein koelboxje met ruimte voor ongeveer acht blikjes bier. Diana duwde deze koelbox kruipend of halflopend vooruit over de plavuizen.

Ik zat achter mijn computer en zag haar de koelbox in mijn richting duwen. Toen ze bij mijn stoel arriveerde parkeerde ze de koelbox, zelden is in een verhaal zo vaak het woord koelbox gebruikt ja misschien in de folder van een fabrikant van koelboxen, tegen de tafelpoot. Dat laatste kan meer geluk dan wijsheid zijn geweest.

Tot mijn verbazing pakte Diana nu de tafelrand vast, zette een voet op de koelbox en wilde erop gaan staan om zo beter uitzicht te hebben over de tafel. Normaliter gaat ze namelijk tegen mijn stoel aan staan en wacht dan net zolang tot ik haar optil.

Haar doel is de computermuis die van onderen een rood licht laat schijnen. Diana is dol op die muis en ook op de laptop die ze onverhoeds met twee handen aanvalt. En nu heeft zij een hulpmiddel ontdekt om er zelf bij te kunnen. Wellicht een klein stapje voor de mensheid maar een grote voor haar.

Tot slot een foto van een badderende Diana voordat we zaterdag naar Pleincafé Wilhelmina gingen. Zomaar.

Posted by CasaSpider at 8:03 PM | Permalink | Comments (14)

De Eilandsraadverkiezingen naderen voor de eilanden van de Nederlandse Antillen. Het CasaLog concentreert zich op Curacao, het eiland dat door het afwijzen van de Slotverklaring nog steeds zweeft. Sommige partijen vinden het niet correct dat de Slotverklaring het belangrijkste thema van de op vrijdag 20 april 2007 te houden verkiezingen is.

Dat kan men wel vinden maar het is domweg een feit. Josephine Bakhuis-Trinidad van Un Pueblo Nobo (UPN) verwoordt het ongeveer als volgt: "De voorstanders van de Slotverklaring zien ook negatieve elementen, de tegenstanders beamen dat er goede punten in zitten. Wat ontbreekt is vertrouwen tussen Nederland en Curacao."

Een opsomming van feiten is een mooie start, vandaar onderstaand overzicht. Opvallend ten opzichte van eerdere verkiezingen is dat veel partijen zich via een website presenteren waarop in een aantal gevallen het standpunt ten aanzien van de Slotverklaring te vinden is. Helaas meestal alleen in het Papiaments.

Het overzicht is nog niet compleet en wordt in de aanloop naar de verkiezingen aangevuld. Opmerkingen en verbeteringen zijn van welkom.

Ovezicht deelnemende politieke partijen aan Eilandsraadverkiezingen Curacao vrijdag 20 april 2007

Logo	Info	Picture / Slotverklaring
	01. PLKP Errol Cova Roze	Tegen. (Pdf-document, Papiaments) Aruba heeft niets te maken met de K3 en Sint Maarten, Curacao na aanvaarden Slotverklaring wel. Dit is niet correct. Tevens vindt men dat de Slotverklaring niet het onderwerp van deze verkiezingen moet zijn. Actie: Heronderhandelen.
	02. Frente Obrero Anthony Godett Oranje (Website under construction)	Tegen.
	03. DP Norbert George Rood (Website under construction)	???
	04. MSL Cesar Prince Wit	Tegen.
	05. UPN Josephine Bakhuis-Trinidad Magenta	Tegen. (Papiaments) Zowel voor- als tegenstanders zien goede en slechte punten. Het is een misdaad tegen onze gemeenschap om de Slotverklaring als issue in de verkiezingsstrijd te gebruiken. Actie: met alle partijen om de tafel gaan zitten en vervolgens eensgezind nogmaals met Nederland onderhandelen.
	06. PAR Emily de Jongh-Elhage Geel	Voor.
	07. Pueblo Soberano Helmin Wiels Creme	Tegen. Voorstander van autonomie buiten het Koninkrijk.
	08. LNPA Nelson Pierre Goud	Tegen.
	09. PNP Ersilia de Lannooy Groen (Website 30 maart live)	Voor.
	10. Forsa Korsou Nelson Navarro Violet	Tegen. (Word-document, Nederlands) Slotverklaring zorgt niet voor autonomie maar voor herstructurering van de Antillen. De verhouding NL-Curacao wordt geregeld via een Consensus Rijkswet in plaats van via een overeenkomst zoals bij Aruba. Landsaangelegenheden van Curacao worden hierdoor Koninkrijksaangelegenheden. Actie: Heronderhandelen, dat kan even duren maar Nederland heeft zelf het poldermodel uitgevonden.
	11. MAN Charles Cooper Blauw	Tegen. (Papiaments) Bij het referendum van 08.04.2005 is gekozen voor autonomie volgens het Aruba-model. De slotverklaring laat Curacao vastzitten aan de andere eilanden m.b.t. Centrale Bank, politie, Procureur Generaal etc. Actie: heronderhandelen tot minimaal Aruba-model.

Alle posts over de aanstaande Eilandsraadverkiezingen zijn gebundeld in de category Eilandsraadverkiezingen 20.04.2007.

Posted by CasaSpider at 1:45 PM | Permalink | Comments (10)

Lag er vrijdag een cheque in de brievenbus zaterdag waren het twee stembiljetten. Natuurlijk zijn stembiljetten erg belangrijk, maar cheques ontvangen is nog leuker. Echter, het kan niet alle dagen feest zijn.

Het telwoord in de eerste zin is van belang, het waren inderdaad twee stembiljetten. Eentje is voor Lucy en het is haar eerste stembiljet op Curacao. In Santo Domingo heeft zij nooit gestemd, iedere keer kwam er iets tussen. Het is daar ook vaak een kwestie van uren in de rij staan. Zoals het er nu naar uitziet gaat Lucy op 20 april 2007 stemmen voor de nieuwe Eilandsraad.

Op Bonaire zijn drie Nederlandse paspoorten van genaturaliseerde Dominicanen ingenomen en ook op Curacao is men bezig met een onderzoek. Anthony Godett van Frente Obrero (FOL) deed het voorkomen dat hier massaal paspoorten werden ingenomen om de betrokken Dominicanen niet te laten stemmen.

Gezaghebber Lisa Richards-Dindial spreekt deze stelling krachtig tegen, slechts zeven paspoorten zijn voor onderzoek tijdelijk ingetrokken. Betrokkenen mogen echter wel degelijk stemmen.

Naar aanleiding van deze kwestie op Bonaire heb ik de Nederlandse Ambassade in Santo Domingo gemaild met de vraag wat hier aan de hand is. Men beantwoordde mijn mail heel netjes, alleen is het antwoord diplomatiek en derhalve nietszeggend. Vanwege de privacy mag men geen mededelingen doen en ik had echt niet om namen en adressen van de gedupeerde Bonairianen gevraagd.

Lucy is kennelijk door de screening gekomen en mag dus stemmen. Als het meezit verschijnen hier voor de afwisseling eens foto's van iemand anders dan een stemmende CasaSpider zoals op deze collage is te zien. Als het meezit, want het is verboden om mobiele telefoons met camera mee te nemen naar de stemcomputer. Het schijnt dat er partijen zijn die mensen op bepaalde wijze belonen als zij hun stem op de betreffende partij uitbrengen. Als bewijs wil men een foto zien en stelt daarvoor tijdelijk een cellular (mobieltje) met camera ter beschikking.

Onze Sony V3 staat vooralsnog niet op de lijst van verboden apparatuur.

Posted by CasaSpider at 1:37 PM | Permalink | Comments (10)

Wie sprak de woorden: "Het doet mij wee daer op gaan duinckend [denkend] soo schone occasy voorbij hebbe moeten gaen door het manckement van assestentie"?

Dat was Piet Hein tijdens zijn tweede WIC-expeditie (1626-1627) toen hij bij de zuidpunt van Florida de Spaanse Zilvervloot langs zag varen maar niet kon aanvallen wegens gebrek aan assistentie.

Bij de derde expeditie (1628-1629) slaagde Piet Hein wel, ook al bleef de grote Zilvervloot (Terra Firma) in de haven van Peru liggen omdat men gewaarschuwd was.

De Sint Jacobsvloot uit Mexico werd op 8 september bij de Slag in de baai van Matanzas onderschept en buitgemaakt. Dit leverde het in die tijd astronomische bedrag op van 11.509.524 guldens. (Bron: Wikipedia)

Piet Hein kreeg de Sint Jacobsvloot op betrekkelijk eenvoudige wijze in handen, de wind dreef haar direct in handen van de Nederlanders. Op soortgelijke wijze wapperde donderdag een envelop onze brievenbus in.

De envelop bevatte een cheque van niet zomaar de eerste de beste maar van Google zelf. Hun compensatie voor CasaSpider's deelname aan het adsense reclameprogramma.

Een beetje jammer is dat de opbrengst niet geheel in verhouding staat tot de Zilvervloot. In het jaar 1628 had het nog iets geleken maar zelfs destijds was het geen hoofdprijs. Enigszins teleustellend is dat we de beoogde nieuwe auto dientengevolge hebben moeten afbestellen.

Over een paar uur begint de wedstrijd Nederland-Roemenie. Wij hopen dat zo halverwege de tweede helft het Zilvervloot-lied op de tribunes wordt aangeheven.

Posted by CasaSpider at 12:35 PM | Permalink | Comments (10)

Het liet me niet los, de argumentatie van Omayra Leeflang om de lokale, vaste telefoonmarkt open te gooien juist voor de mensen die niet veel geld hebben. Het klinkt zo logisch: "Mensen die over een computer en ADSL beschikken bellen nu al bijna gratis via Skype (VOIP), het zijn dus juist de armen zonder computer die straks profiteren van de open markt."

Daar geloof ik dus helemaal niets van. Belangrijker is of Omayra Leeflang het zelf echt gelooft. Een mooi moment om wat aandacht te schenken aan Gin van The Vault. Gin is de studente Culturele Antropologie die op dit moment onderzoek doet in Sierra Leone naar (ex-)kindsoldaten. En winnares van een LogSpider® 2007. Over acht dagen komt zij terug naar Nederland en heeft er dan vier zware maar leerzame maanden in Afrika opzitten.

Twee citaten van Gin over armoede en telefoons, of luxe in het algemeen:

"En ik merk zelfs dat in bepaalde gevallen de behoefte aan luxe belangrijker is om te bevredigen dan honger. Zo zijn er zat mensen die genoegen nemen met één maaltijd per dag om pojo (palmwijn) te kunnen kopen ’s avonds, of top-up cards voor hun mobiele telefoon (opwaardering van prepaid beltegoed)."

"Ik geef de laatste tijd veel te veel geld uit aan telefoonkaarten. De meeste ex-kindsoldaten waar ik mee werk spreken me namelijk graag iedere dag. De hele dag door gaat mijn telefoon. Flash. Wat betekent dat je de telefoon één keer over laat gaan en de ander laat terugbellen. Een nationale gewoonte. Niemand heeft geld om te bellen, maar toch, je kan het altijd op die manier proberen."

Mijn schoonfamilie in Santo Domingo is jammer genoeg ook arm. Toen Lucy daar nog woonde had zij een vaste telefoonlijn in haar huis. Daar was zij erg trots op want die krijgt men niet zomaar. Veel arme mensen kunnen de maandelijkse huur en gesprekskosten op een bepaald moment niet meer opbrengen en worden afgesloten. Een jaar of twee geleden is dit gebeurd met Lucy's telefoon, haar vader kon de rekeningen niet betalen.

Het gevolg is dat deze mensen massaal prepaid-telefoons aanschaffen (of huren). Heeft men geld dan koopt men een telefoonkaart en belt deze vervolgens in een mum van tijd leeg. Heeft men geen geld dan belt men niet. Zo eenvoudig is het leven soms.

Op Curacao is de situatie iets beter, maar ook hier is het niet eenvoudig om een vaste lijn op zijn naam te krijgen. Indien de vorige bewoner bijvoorbeeld een schuld had bij UTS dan heeft de aanvrager een probleem. Steeds meer verschuift het postpaid (op rekening) bellen naar prepaid. Dit gebeurt ook bij de vaste lijnen waarvoor UTS het product TeleFasil aanbiedt.

Neen, het zijn juist de mensen met een computer en ADSL die goedkopere internetdiensten willen, al dan niet over een vaste lijn. Vergeleken met Amerika en Europa krijgen wij hier veel te weinig voor ons geld. Zo werk ik zelf met een 128kb ADSL-verbinding hetgeen ongehoord is in het jaar 2007. Dat de performance omhoog en de tarieven omlaag moeten staat buiten kijf.

Het argument dat het beschikbaar stellen van het UTS-netwerk aan de concurrentie juist goed is voor de minder bemiddelden komt op mij echter hypocriet over. Of is het onwetendheid?

Posted by CasaSpider at 1:52 PM | Permalink | Comments (7)

Vanaf woensdagmorgen is een flink aantal medewerkers van de nationale telefoonmaatschappij UTS in staking. Niet zozeer tegen de directie maar tegen de overheid. In maart 2006 heeft de Landsregering van de Nederlandse Antillen het moratorium op de aanbieding van lokale, vaste telefonie ingetrokken. Minister Omayra Leeflang (PAR) van Verkeer, Vervoer en Telecommunicatie heeft nu besloten dat per juli 2007 aanvragen voor een concessie voor vaste telefonie in aanvraag worden genomen.

Dat klinkt als ingewikkelde materie en dat is het ook. We proberen het iets eenvoudiger. Op Curacao ligt een telefoonnet en dat wordt beheerd door UTS. Sinds een aantal jaren zijn er behalve UTS andere telecombedrijven op Curacao actief zoals bijvoorbeeld Digicel. Deze bedrijven werken echter alleen met mobiele telefonie. Immers, het vaste netwerk is van UTS.

Wil men op Curacao een normale, vaste telefoon hebben met of zonder ADSL dan zit men aan UTS vast. Dit zorgt voor een monopoliepositie waar veel clienten zich regelmatig over beklagen. Nu wil Omayra Leeflang het vaste telefoonnet opengooien voor andere aanbieders die dus gebruik gaan maken van de UTS-infrastructuur.

De laatste jaren lijdt UTS verlies, het bedrijf heeft moeite om de concurrentie het hoofd te bieden. Dat is niet verwonderlijk, immers het betreft een relatief groot bedrijf met veel medewerkers die in de vorige eeuw hard nodig waren en nu wellicht iets minder. UTS zelf bestaat niet zo lang maar is het resultaat van de fusie tussen Setel en Antelecom.

Waarom neemt Omayra Leeflang een beslissing die een bedreiging is voor het voortbestaan van UTS? Zelf stelt zij dat mensen die in het bezit zijn van een computer en een internet-aansluiting nu al goedkoper kunnen bellen via Voice Over IP (VOIP), bijvoorbeeld met Skype. Juist voor de armeren biedt het opheffen van het monopolie voordelen in de vorm van lagere tarieven.

Directie (Paul de Geus) en werknemers van UTS alsmede de vakbond Sitkom in de persoon van Emilio Brunken zijn het met elkaar eens. Zij vrezen verlies van arbeidsplaatsen. Om te voldoen aan de wens van minister Leeflang moet geïnvesteerd worden in het netwerk dat op dit moment puur voor UTS is ingericht. Er dienen faciliteiten te worden geleverd met betrekking tot afscherming, security en billing. UTS vindt het onrechtvaardig dat men geld moet investeren in een zaak waarmee de concurrentie even later kan toeslaan. Waarom Roomser zijn dan de paus is een veelgehoord geluid. En waarom alleen op Curacao en bijvoorbeeld niet op Bonaire?

Woensdag kwamen de partijen er niet uit. Sitkom en andere vakbonden wilden direct met premier Emily de Jongh-Elhage praten. Het aantal vakbonden op Curacao is immens en een aparte post waard als ze tenminste ooit in kaart kunnen worden gebracht. Donderdagmiddag was men eruit. Het compromis luidt dat telecombedrijven wel een concessie kunnen krijgen voor lokale, vaste telefonie maar dat deze voor hun eigen infrastructuur moeten zorgen. Het lijkt erop dat UTS het pleit daarmee voorlopig heeft gewonnen, immers wie gaat er hier zelf een netwerk aanleggen?

Nogmaals de eerder gestelde vraag, waarom heeft Omayra Leeflang juist nu haar beslissing in de openbaarheid gebracht? Binnen een maand vinden de belangrijke Eilandsraadverkiezingen plaats. Deze zijn zo belangrijk omdat het Land de Nederlandse Antillen binnen afzienbare tijd ophoudt te bestaan. Het Bestuurscollege (BC) krijgt dan alle macht op Curacao.

Vlak voor verkiezingen is het goed gebruik dat politieke partijen snel nog even proberen te scoren. Dat deed Jacintha Constancia (FOL) door de onderstand fors te verhogen. En deze week verscheen Mister Asfalt, Charles Cooper (MAN), uitgebreid op het journaal met de aankondiging dat een start wordt gemaakt met de renovatie van de De Ruyterkade en Theaterstraat in Punda.

In dat licht bezien heeft Omayra Leeflang namens de PAR ook gescored maar dan wel in eigen doel. Eerder verbaasde ik me al over haar rol in het conflict tussen DAE en Insel Air. Ook in deze kwestie maakte zij het lokale Insel Air op diverse manieren het leven moeilijk. En nu dus UTS, wederom een lokaal bedrijf van Curacao. Of haar partij, de gele PAR, daar op 20 april 2007 blij mee is?

Posted by CasaSpider at 10:52 PM | Permalink | Comments (8)

Op 21 maart, de eerste dag van de lente, schijnt de zon even hard als een dag eerder op de laatste dag van de winter. Mijn meest recente leesgroep als leesmoeder bij klas 4B van de Marnix-school bestaat uit Kendrinally, Kaith, Melanie, Matthew en Chris. Luchiano (9) schuift vaak aan, hij is uit nivo en mag zijn eigen boek lezen.

Een van de kinderen las voor dat het begon te schemeren. "Wat is schemeren?", vroeg het kind. Geen van allen wist het. Schemering is iets dat in de tropen veel minder lang duurt dan bijvoorbeeld in Nederland. Als het op Curacao om zes uur begint te schemeren is het om half zeven donker. Vandaar dat het woord geen grote bekendheid geniet.

In bijna iedere taal komt een bepaald onderwerp nadrukkelijker voor dan in een andere taal. Zo kennen eskimo's veel woorden voor sneeuw, op Bonaire heeft men meer woorden voor vissen dan op Curacao en Zuid-Amerikanen hebben op hun beurt meer mogelijkheden om geslachtsdelen in een enkel woord te beschrijven dan hun taalgenoten in Spanje.

Ik probeerde uit te leggen waarom de schemering op Curacao minder lang duurt dan in Nederland en vertelde tussen neus en lippen dat er een plek is op de aardbol waar het soms 24 uur lang licht is. De kinderen mochten raden waar dat is en Chris raadde het goed. Het ontbreken van seizoenen hangt nauw samen met onze ligging nabij de evenaar.

"Wijs mij waar die evenaar is dan breek ik zijn nek", zei Matthew verontwaardigd. De anderen vielen hem bij, iedereen wilde graag seizoenen. Iedereen behalve ik.

Posted by CasaSpider at 9:30 PM | Permalink | Comments (14)

1.

Dat de update van het CasaLog even op zich liet wachten heeft niets met PSV te maken. Er is wel het een en ander gebeurd in de eredivisie. Belangrijker nog dan de heren voetballers is de voetbalpoule. Het zat er al een tijdje aan te komen, eindelijk is Team Tjebbe van de eerste plaats verdrongen door Zidane United. Er is goed gescored door de Webloggers hetgeen in de stand van de subpoules geleid heeft tot een 20e plaats. Zo hoog stonden we nog nooit.

Vorige week was het consequent voorspellen van 0-0 voldoende voor de eerste plek in het Algemeen Klassement. Deze week dacht CasasPa aka Faas Wilkes jr: "Dat kan ik ook!" Overal vulde hij 0-0 in, behalve bij Feyenoord-Willem II en Heracles-AZ. Laten dit nu precies de enige wedstrijden zijn geweest die in 0-0 eindigden.

2.

Stokjes, de naam alleen al, zijn drie keer niks. Heel soms neem ik er eentje aan, als er een leuk verhaal achter zit of als het wordt aangereikt door een vrouw waar men geen neen tegen kan zeggen. Dat laatste is nu gebeurd met Paool. Maar het is wel het allervreemdste stokje ever. Immers, er is geen verhaal, er is niets over terug te vinden bij voorgangers kortom het is een groot raadsel.

Met enige fantasie is te bedenken dat dit ghakste stokje om een zelfportret gaat maar dan iets anders dan anders. Vandaar een foto van een door mijn alter ego Pablo Jamin geschilderd zelfportret. En ja, in 1979 had ik zwart haar. Voor alle partijen is het het beste als het stokje hier eindigt.

3.

Over een paar uur begint de uitreiking van de Dutch Bloggies 2007, een evenement waarbij de Oscars verbleken. Ondanks dat het CasaLog in twee categorieën is genomineerd heeft mij geen persoonlijke uitnodiging bereikt om hierbij aanwezig te zijn. Laat staan vliegtickets. Dit is vast geen goed voorteken.

Op het allerlaatste moment worden de beste troeven uitgespeeld. Daarom gooien wij er speciaal voor de categorie Beste Persoonlijke Weblog twee familiefoto's tegenaan, genomen op de stranden van Mambo en Wet&Wild. Eerst Diana (10 maanden), Luchiano (9) en Lucy vlak voordat we de zee ingingen en tot besluit Diana samen met CasaSpider aan de Polar tijdens het Happy Hour.

Als dit de jury niet over de streep trekt dan weet ik het ook niet meer.

Posted by CasaSpider at 12:40 PM | Permalink | Comments (13)

Vrijdag was Marleen jarig, ze werd X jaar en dat moest gevierd worden. Normaliter werkt zij de woensdagavonden bij Wet & Wild, daarom is het niet verwonderlijk dat deze lokatie werd uitgekozen voor het feest. Er staat normaliter omdat Marleen een paar weken geleden in de buurt van de toiletten bij Wet & Wild onderuit is gegaan en daarbij haar pols heeft gebroken. Het witte gipsarmpje vergemakkelijkt wel de herkenning op de foto's. Sorry Marleen.

In de haast was ik mijn camera vergeten maar gelukkig hebben wij Luchiano (9) die de zijne had ingepakt. Vandaar de nu volgende impressie in 12 foto's.

• Marleen (links) met twee dames en het strand van Mambo/Wet & Wild op de achtergrond.
  
• Lucy met prinses Diana (10 maanden), hier nog met de ogen open.
  
• Nathan was die middag bij Luchiano op bezoek en pikte het feestje mooi mee.
  
• CasaSpider met wederom reclame voor de Marathon Eindhoven en La Chica Merengue.
  
• Mark, Noelle, Benno, Luchiano en Natascha vormen het eerste groepsportret.
  
• Marleens hoofd is ietwat topzwaar, rechts de moeder van Wladek en Marie Jose.
  
• Luchiano houdt de nu slapende Diana in de gaten.
  
• Wladek en zijn moeder die helaas haar password voor het internet is vergeten.
  
• Marleen wisselt op romantische wijze een drankje uit met een Italiaans ogend type.
  
• Jackeline leent op elegante wijze haar rug uit om de verjaardagskaart te tekenen.
  
• De twee grote vriendinnen Natascha en Marleen, op dit moment precies even oud.
  
• het tweede en laatste groepsportret met de mannen op de achtergrond, zoals het hoort.

Het was een gezellig feestje compleet met twee soorten verjaardagstaart, pikaballen en karbonaadjes. Met de voeten in het zand. Muziek en publiek was er in voldoende mate. Moe maar voldaan kwamen wij thuis. Marleen, bedankt voor de party en nogmaals van harte gefeliciteerd.

Tot slot de weekend-quiz: wat is de waarde van X?

Posted by CasaSpider at 4:32 PM | Permalink | Comments (24)

De coalitiepartners FOL, MAN en LNPA hebben besloten dat er voor de Eilandsraadverkiezingen van 20 april 2007 nieuwe stemcomputers moeten worden aangeschaft. Met name de FOL (Frente Obrero) vertrouwt de oude niet meer. Weliswaar heeft men met dezelfde stemcomputers twee verkiezingen winnend afgesloten, bij de laatste werd de oranje partij van Anthony Godett echter verpletterend verslagen.

Een acteur is zo goed als zijn laatste film en klaarblijkelijk geldt dit hedentendage ook voor stemcomputers.

De 174 nieuwe stemcomputers van het merk Smartmatic die de huidige Nedap apparten vervangen zijn inmiddels besteld en kosten 1.2 miljoen gulden. Met invoerheffingen, transport, training en dergelijke komt men uit op ongeveer 2 miljoen gulden ofwel € 870.000. Een heel bedrag waar men ook andere dingen mee kan doen en dat betaald wordt uit de Post Onvoorzien die al een fors tekort vertoont.

Rondstruinend op internet wordt het bedrijf Smartmatic al dan niet terecht in relatie gebracht met Hugo Chávez, president van Venezuela. De Smartmatic stemcomputers zijn bij de laatste verkiezingen aldaar gebruikt en de oppositie heeft er zijn wantrouwen over uitgesproken.

Dat is meteen het probleem van stemcomputers. Voor de verliezer is het allemaal vaag en moeilijk controleerbaar. Vandaar mijn eerdere tip om stemcomputers standaard uit te rusten met een printer. En laat de Smartmatic nu juist daarover beschikken. Met andere woorden, het kost een hoop geld maar daarna kan ook niemand meer zeuren.

Wel is van belang dat strak de hand wordt gehouden aan de procedure. De kiezer stemt, wacht op het printje, controleert dit en gooit het in de stembus. Indien de kiezer van mening is dat het printje niet overeenkomt met de door hem uitgebrachte stem meldt hij dit aan de controle-ambtenaren die het incident registreren. Bij ieder stembureau waar dit voorkomt vindt automatisch na afloop een hertelling plaats. Bij de overige stembureaus wordt steekproefsgewijs met de hand nageteld.

Een in principe waterdicht systeem dat de voordelen van computer en het rode potlood in zich verenigt en waar men jaren mee vooruit kan.

Maar wat is er toch met ons vertrouwen gebeurd?

Update 17.03.2007 / 11:09

Forensisch expert Benno van L. merkt op dat het uitdraaien van een printje slechts het gevoel van betrouwbaarheid verhoogt. Immers, degenen die de software van een groot aantal stemcomputers ongemerkt weten te manipuleren zijn vast ook in staat om een stembus te laten verdwijnen en er later een geprepareerde voor in de plaats te zetten.

Misschien is dat zo, maar toch is iedere barriere er een. Waarom laten mensen een alarm in hun huis installeren als er toch al sloten op de deuren zitten?

Een belangrijk punt met betrekking tot de printjes is onvermeld gebleven. De kans dat het printje een andere partij toont dan waarop de kiezer heeft gestemd is vrijwel nihil. Een realistisch fraudescenario werkt als volgt. Iemand stemt op de PvdA en dit wordt door het printje bevestigd. Intern wordt de zojuist uitgebrachte stem echter aan de VVD of welke andere partij dan ook toegekend.

Om via fraude een of meer zetels extra te bemachtigen dient er substantieel gefraudeerd te worden. Dit kan men doen door grootscheepse fraude bij een paar stemcomputers of een meer gespreide fraude bij vrijwel alle stemcomputers. De eerste manier wordt normaliter snel ontdekt als de uitslagen bekend worden gemaakt. Als de VVD in Amsterdam plotseling 50% van de stemmen haalt ruikt men onraad. In dit geval worden de stemmen van alle verdachte stembureaus met de hand herteld.

Indien de fraude gespreid plaatsvindt is een grootscheepse steekproef de remedie. Men hertelt steekproefsgewijs circa 40% van de stembureaus. Vindt men afwijkingen worden alle stembureaus nageteld. Het leuke is dat men ook direct weet welke partij de fraude heeft begaan.

In de procedure is van belang dat de stembussen het stembureau niet verlaten. Er dient direct herteld te worden met de betrokken verkiezingsfunctionarissen. Dit om te voorkomen dat een stembus in een vrachtwagen wordt verwisseld.

Op deze wijze zijn de uitslagen vroeg bekend terwijl er in de stembureaus tot diep in de nacht wordt herteld.

O ja, in de artikelen op internet waarbij de Smartmatic machines in relatie worden gebracht met frauduleuze praktijken in Venezuela gaat het niet zozeer om het veranderen van een uitgebrachte stem maar het later kunnen identificeren op welke partij een bepaalde kiezer heeft gestemd. Dat komt omdat men per stembureau weet in welke volgorde de kiezers gestemd hebben. De Smartmatic stemcomputer schijnt de sequentie van uitgebrachte stemmen vast te houden. Zo is eenvoudig na te gaan wie op welke partij heeft gestemd.

Posted by CasaSpider at 6:47 PM | Permalink | Comments (7)

"En een speciale goedemiddag voor CasaSpider", klinkt het woensdagmiddag op Radio Dolfijn FM uit de mond van Yves Cooper. Net na deze zin stapten Luchiano (9) en ik in de auto om van school naar huis te rijden.

Yves praat nog even door met Egon Sybrandy over het CasaLog en specifiek over de post Hondenkop en Varkenskop. Hij vindt het een beetje jammer dat vooral wordt ingegaan op zijn uiterlijk, waar nu eenmaal weinig aan te doen is, in plaats van hoe hij het doet bij het journaal. Yves realiseert zich dat hoge bomen veel wind vangen en heeft een uitgebreid commentaar bij de post geplaatst. Tevens legt hij uit hoe en waarom hij zijn Nederlandse paspoort heeft ingeleverd.

Voor een opname van het bewuste gesprek dient men op deze pagina te kiezen voor Klik hier om de audio te beluisteren en vervolgens voor Yves Cooper 14 maart. Het klinkt ingewikkeld maar is toch heel eenvoudig.

Net als Yves Cooper heeft Luchiano het vermogen om gewone onderwerpen bijzonder te doen klinken. Toen we vandaag thuiskwamen van school was Lucy haar zwabber kwijt. Hij was over het muurtje in de tuin van de buurvrouw gevallen. Luchiano klom over de muur en gaf haar de zwabber aan. Deze zat echter vast aan een bloempot met daarin een cactus. Behoedzaam maakte Lucy de zwabber los van de cactus en Luchiano klom via een grote uitstekende spijker terug naar ons perceel.

Meer kan ik er niet van maken, maar bij Luchiano is het een heus avontuur.

Posted by CasaSpider at 9:10 PM | Permalink | Comments (10)

In de Extra van maandag 12 maart stond een verhaal dat onmiddellijk mijn aandacht trok. De titel van het stuk luidt: "Heel wat Dominicanen lopen het risico hun Nederlandse paspoort te verliezen." Na alle moeite die wij gedaan hebben voor de Nederlandse paspoorten van Lucy en Luchiano (9), zie het dossier Nederlands Paspoort, is dat een enigszins angstaanjagende kop.

Het gaat om Dominicanen die hun Nederlandse paspoort hebben gekregen op grond van erkenning door een Nederlandse man die niet de biologische vader is in Santo Domingo. Het woordje in staat niet voor niets cursief geschreven. Tot voor een aantal jaren geleden was het simpele erkennen door een Nederlander voldoende om de erkende direct tot Nederlander te maken. Inmiddels is dat al lang niet meer zo gemakkelijk.

Wat is nu het probleem? De Dominicaanse wet maakt bij erkennen onderscheid tussen een biologische en een niet-biologische vader. Alleen de biologische vader kan een (zijn) kind erkennen. Een niet-biologische vader moet het kind adopteren. Hier waren wij zelf ook al achter gekomen toen ik Luchiano in de Dominicaanse Republiek wilde erkennen. Op Curacao ging dat uiteindelijk heel eenvoudig.

Jarenlang hebben heel wat Dominicanen zich laten erkennen door een Nederlandse man en zijn op deze wijze tot Nederlander genaturaliseerd. Een aantal ambtenaren is nu wakker geworden en heeft geconstateerd dat erkennen door een niet-biologische vader wettelijk gezien helemaal niet kan waaruit volgt dat het Nederlanderschap op illegale wijze is verkregen.

De zaak kwam aan het rollen toen een jonge Dominicaan bij de Nederlandse Ambassade te Santo Domingo zijn paspoort wilde vernieuwen. Een functionaris van de Ambassade onderzocht de zaak en nam vervolgens het paspoort in.

Het betrof een persoon die woonachtig is op Bonaire. Spoedig stuurde Nederland (IND? Justitie?) een brief naar de heer George Mensche, hoofd van de Burgerlijke Stand te Bonaire, met het verzoek om dit soort gevallen goed in de gaten te houden.

Niet lang na het incident op de Nederlandse Ambassade presenteerde zich een broer van de eerder genoemde jongeling zich op Bonaire bij de Burgerlijke Stand. Ook hij wilde zijn Nederlandse paspoort vernieuwen en ook het zijne werd ingenomen. Weer iets later verklaarde een nicht van beide ongelukkigen dat zij een kind heeft dat door erkennen de Nederlandse nationaliteit heeft verworven. Ook deze derde persoon verliest zijn of haar paspoort.

Dat zijn al drie gevallen op het kleine Bonaire. George Mensche ontkent dat hij jacht maakt op Dominicanen, hij voert slechts instructies uit die door Nederland zijn gegeven. Saillant detail is dat op 20 april Eilandsraadverkiezingen plaatsvinden. De personen waarvan het Nederlandse paspoort is afgenomen mogen daarvoor niet meer stemmen.

Last but not least heeft de hier beschreven kwestie geen gevolgen voor Lucy en/of Luchiano. Zij zijn Nederlander geworden op grond van getrouwd zijn en minimaal vijfjarig legaal verblijf op Curacao.

Voor de liefhebbers die het Papiaments machtig zijn is het artikel uit de Extra beschikbaar.

Posted by CasaSpider at 6:15 PM | Permalink | Comments (11)

Per 1 juli 2007 is het de bedoeling dat Bonaire net als Saba en Sint Eustatius de status van Nederlandse gemeente krijgen. Als Nederlandse gemeente valt men volledig onder de Nederlandse rechtspraak met alle voor- en nadelen.

De politiek leider van de Partido Pro Desaroyo Boneiru (PRO) Benito Dirksz ziet de bui al hangen, onder andere met betrekking tot het homohuwelijk. Hij vindt dat Ramonsito Booi van regeringspartij UPB een uitzonderingspositie moet eisen waardoor het homohuwelijk op Bonaire niet mogelijk is.

Waar gaat het nu precies om want dat is mij niet volledig duidelijk. Gaat het erom dat het homohuwelijk al dan niet als rechtsgeldig moet worden gezien op Bonaire of gaat het erom dat homohuwelijken op Bonaire voltrokken moeten kunnen worden?

Indien het puur om de rechtsgeldigheid van het homohuwelijk gaat is er reeds een precedent uit januari 2005 na te lezen in het artikel Homohuwelijk in de Cariben, een interessante post (haha) niet in het minst door de vele reacties. In het kort weigerde de Arubaanse overheid een in Nederland gesloten homohuwelijk in te schrijven bij de Burgerlijke Stand.

De rechter oordeelde in deze zaak ten gunste van de homoseksuele betrokkenen. Volgens Artikel 40 van Het Statuut dient iedere officiële akte van een land binnen ons Koninkrijk door ieder ander land binnen datzelfde Koninkrijk geaccepteerd te worden. Met andere woorden wat de status van Bonaire ook is, zolang het flamingo-eiland deel uitmaakt van het Koninkrijk dient men het homohuwelijk als zijnde legaal te accepteren.

Moet het verplicht mogelijk zijn om op Bonaire een homohuwelijk te laten voltrekken? Het lijkt mij sterk dat eerder genoemd artikel 40 van Het Statuut hier niet op van toepassing is. Het antwoord is dus ja. Tot zover de theorie. In de praktijk is zelfs in het liberale en vooruitstrevende Nederland echter sprake van zogenaamde weigerambtenaren, is dat eigenlijk geen pleonasme?

Als weigerambtenaren in Nederland worden geaccepteerd dient dit ook voor Bonaire te gelden. En wat als alle aanwezige ambtenaren weigeren? In het moderne Frankrijk heeft het Hof van Cassatie in Parijs precies vandaag geoordeeld dat het huwelijk onder de huidige wet alleen een verbintenis tussen man en vrouw kan zijn. Daarmee is het in 2004 in Bègles gesloten huwelijk tussen Bertrand Charpentier (33) en Stéphane Chapin (36) ongeldig verklaard.

Dit om aan te geven dat het homohuwelijk niet zo geaccepteerd is als bijvoorbeeld vrouwenkiesrecht.

In reacties op de door Benito Dirksz veroorzaakte discussie zegt een aantal Nederlanders dat de status van Nederlandse gemeente geen à la carte maaltijd is waarbij men zelf kan kiezen wat men wel en niet op zijn bordje wil. Neen, het is alles of niets.

Dat is nog maar de vraag. Immers, op 1 juli 2007 verandert er feitelijk bijna niets voor de inwoners van Bonaire, Saba en Sint Eustatius. Het minimumloon blijft hetzelfde, de uitkeringen blijven hetzelfde en men betaalt niet met de euro maar met de Antilliaanse gulden. Voordat de eilanden daadwerkelijk Nederlandse gemeenten zijn als Groningen of Zeist vloeit er nog heel wat water door de Rijn.

Mijn voorstel is dat er een faseringsplan komt waarin wordt aangegeven waar men per onderdeel op welk moment wil zijn. Onderdelen van de wetgeving zoals bijvoorbeeld het homohuwelijk dienen in deze fasering opgenomen te worden. Rome en Parijs zijn tenslotte ook niet op één dag gebouwd.

Posted by CasaSpider at 1:54 PM | Permalink | Comments (10)

Het was me het weekend wel qua voetballen. De Webloggers scoorden tamelijk slecht in de voetbalpoule. Maar dat gaf niets want in de jaren '50 vond niemand het erg om een zwart-wit televisie te kopen, immers geen mens had toen kleur. Met andere woorden, de andere subpoules deden het ook niet geweldig.

Het lijkt een beetje op bridgen waar resultaten relatief worden beoordeeld en men beter goed kan verliezen dan slecht winnen. Hoe dan ook, het resultaat van al dit geneuzel is dat de Webloggers voor de eerste maal op pagina één van het subpoule klassement verschijnen. Op een puike 22e plaats van 556 deelnemende teams.

Gefeliciteerd mannen! En Willisha en Paool natuurlijk ook.

Toch nog even terugkomen op de uitslagen, die waren namelijk erg bijzonder. Door voor iedere wedstrijd 0-0 hallo Frits van Thurenhout te voorspellen had men gewonnen met 56 punten. En dat is door 1 van de 7190 deelnemers ook gedaan. Het betreft een persoon met de mooie teamnaam RoodWit Blauwe leger.

De Webloggers zijn op stoom gekomen. Fascinerend is dat twee subpoules steeds in onze buurt rondcircelen. Dat zijn Ede cup met slechts zes deelnemers en het Hans Kraay jr castratie comité. Laten we ons als doel stellen tenminste deze twee voorbij te gaan.

Posted by CasaSpider at 7:43 PM | Permalink | Comments (12)

Er lag een pamflet in onze brievenbus van Nelson Pierre en zijn partij de LNPA (Lista Niun Paso Atras). Zaterdag 10 maart gaat hun campagne voor de Eilandsraadverkiezingen van 20 april van start en dat gebeurt op Vredenberg. Tegenwoordig een absolute toplokatie qua evenementen, wie herinnert zich niet de Pagara van Botika Vredenberg 2001?

Dat de LNPA voor deze lokatie koos is niet vreemd, immers hun sede (partijgebouw) bevindt zich sinds zaterdag in het voormalige pand van videotheek Movietime aan de Poseidonstraat op nummer 2C. Het gebeuren begon om ongeveer zes uur zodat wij tijd genoeg hadden eerst naar Pleincafé Wilhelmina te gaan voor Duvel & Domino. Met McDonalds in de auto reden we terug naar huis, het was al tamelijk druk op Vredenberg en we hoorden Nelson Pierre praten.

Snel schrokten we de haute-cuisine maaltijd naar binnen, zetten Diana (10 maanden) in de kinderwagen en wandelden de straat uit naar de parkeerplaats van het kleine winkelcentrum Vredenberg. Behendig manouvreerden we de Evenflow Hummer tot bijna vooraan bij het podium.

Nelson Pierre is een bevlogen man en een goede spreker. Vroeger had hij nog wel eens de neiging te snel te spreken, tegenwoordig is hij uitstekend verstaanbaar. Zijn hele lijf doet mee als hij praat, vaak staat hij stokstijf met de armen gespannen langs zijn lichaam, trillend. Dan weer bewegen ze heftig, woord en gebaar hebben een grote intensiteit.

Pierre is door zijn sterke mimiek en gebrek aan iedere vorm van schroom geen onverdienstelijk zanger. Hij zingt het Curacaose volkslied zonder begeleiding en dat maakt indruk. Tijdens het Tumba-festival deed Nelson Pierre mee met zijn tumba Hala hala en deze bracht hij ook nu ten gehore, begeleid door de Daikiri band. Het publiek vond het prachtig. Politici zijn ware artiesten, alleen het tapdansen ontbrak er nog aan.

We bleven een hele tijd luisteren, op Diana had de enigszins hyperactieve Pierre een kalmerende uitwerking. Vredig bekeek zij het gebeuren vanuit haar kinderwagen. Een nadeel van in aanleg goede redenaars als Fidel Castro, Hugo Chávez en ook Nelson Pierre is dat zij van geen ophouden weten. In drie kwartier moet men zijn punt toch duidelijk gemaakt kunnen hebben. Thuis hoorden wij Pierre nog lange tijd doorpraten.

De LNPA is een sympathieke partij met weinig middelen. Daar wordt ook steeds op gehamerd. Er worden geen t-shirts en andere snuisterijen uitgedeeld. Het is ook te zien aan de imposante LNPA-banner waar de aanhangers mee rondliepen.

Al met al een interessante zaterdag.

Posted by CasaSpider at 1:03 PM | Permalink | Comments (6)

Curacao zit letterlijk en figuurlijk vol kleurrijke personen, mede daarom is het leven hier ook zo leuk. Yves Cooper is een van deze figuren en sinds afgelopen vrijdag staat hij bij mij met stip op nummer één. De man heeft al een hele geschiedenis met anekdotes achter zich, lees deze samenvatting er maar op na.

Tegenwoordig werkt Yves voor de nationale televisiezender TeleCuracao. Samen met Franklin Haseth jr. presenteert hij sinds januari 2007 iedere avond het journaal dat bij ons TeleNotisia heet. Omdat het duo een aantal aantrekkelijke dames van de beeldbuis heeft verdreven gaf een krant hun de bijnamen Hondenkop en Varkenskop.

Tot zover de inleiding. Donderdagavond was Yves Cooper aanwezig bij een presentatie van Insel Air. Het schijnt gebruikelijk te zijn dat de aanwezige fotografen en journalisten op dergelijke bijeenkomsten altijd iets kunnen winnen. Ook deze keer was er een rifa (loterij) en zowaar, Yves Cooper won een reis naar Sint Maarten. Gefeliciteerd Yves!

Dit hoorde ik vrijdagmiddag om kwart over twaalf tijdens het dagelijkse praatje van en met Yves Cooper op Radio Dolfijn FM. Dolfijn presentator Egon Sybrandy kon zijn lach al bijna niet houden want hij wist dat Cooper toch niet op reis kon, hij heeft namelijk geen paspoort.

Ook Yves Cooper moest erg lachen hetgeen tot een vrolijke uitzending leidde met ongeveer de volgende dialoog:

Egon Sybrandy: "Maar je hebt helemaal geen paspoort!"
Yves Cooper: "Neen hahaha, ik heb geen paspoort. Ik heb ook geen sedula (identiteitskaart, red.) en sta ook niet ingeschreven. Ik ben gewoon een illegaal, hahaha!"
Egon Sybrandy: "Maar je bent wel bezig toch met je paspoort?"
Yves Cooper: "Ja, sinds ik met mijn kop elke dag in de huiskamer van 80.000 mensen kom voor TeleCuracao heeft het management mij gevraagd mijn persoonlijke dingen op orde te krijgen."

Egon Sybrandy: "Dus je hebt nu een paspoort aangevraagd..."
Yves Cooper: "Ja hahaha, ik kwam dus bij Kranshi en vroeg hoe ik mijn paspoort kon krijgen. Ze willen een bewijs van uitschrijving uit hahaha, uit Bagdad hebben, muahahaha..."
Egon Sybrandy: "Hahahaha, uit Bagdad maar daar ben je nooit geweest!"
Yves Cooper: "Nee heehee, hahaha nooit geweest. Dus ik vroeg hoe ik dat moet krijgen. Ze zeiden dat ik naar de Iraakse ambassade moet gaan voor een verklaring dat ik nooit in Bagdad ben geweest."

Egon Sybrandy: "Dus je moet naar de Iraakse ambassade. En waar is die?"
Yves Cooper: "Nou, ze zeiden tegen mij dat de dichtstbijzijnde Iraakse ambassade... hahaha... is in Rio de Janeiro hahaha!"
Egon Sybrandy: "Hahaha en hoe kom je daar zonder hahaha paspoort?"
Yves Cooper: "Jaaaaa!!! Hahaha dat vroeg ik ook. Maar ik krijg nu een noodpaspoort."

In de auto lachte ik mee maar het fijne van de zaak begreep ik niet. Wat had Yves Cooper met Bagdad te maken? In zijn eigen column op de Dolfijn FM site legt hij het uit. Een aantal jaren geleden (ten tijde van het Roadwatch avontuur?) heeft Yves Cooper in een boze bui zijn paspoort aan de Gouverneur gegeven met de mededeling: "Ik wil helemaal geen Antilliaan of Nederlander meer zijn!" Vervolgens heeft hij zich bij Kranshi laten uitschrijven. Als men zich uitschrijft dient men op te geven waar men naartoe gaat. "Naar Bagdad!", riep Yves toen uit.

De werkelijkheid is vaak buitenissiger dan de fantasie.

's Avonds lag er een briefje voor mij in de brievenbus. Het was een SOS-bericht van Luchiano (9).

Posted by CasaSpider at 12:54 PM | Permalink | Comments (17)

Afgelopen week had ik flink last van een kies. Het betrof de kies linksboven achter, net voor de verstandskies die er al uit was. De kies deed pijn en ik voelde er eens aan. Hij wiebelde. Met enige moeite kon een afspraak met tandarts Chong worden gemaakt. Om onverklaarbare redenen zitten alle tandartspraktijken vol tot ongeveer kerstmis.

Donderdagmiddag was het zover. In de wachtkamer nam ik plaats met een (heel oude) Forbes Magazine naast drie meisjes van ongeveer 16. Ze moesten regelmatig lachen en dan schudden de met elkaar verbonden stoeltjes hetgeen het lezen van Forbes Magazine enigszins bemoeilijkte.

Het was mijn beurt. "Ik ben alleen vanmiddag, de assistente voelde zich niet zo lekker", begon de tandarts. In gedachten zag ik mij straks al de afzuigapparatuur zelf in de mond vasthouden, misschien kon er dan wat van de prijs af.

Tandarts: "Om welke kies gaat het?"
CasaSpider: "Linksboven achter."

Ik deed mijn mond open en de tandarts begon er rechts in rond te kijken. "De rotte kies zit links hoor", zei ik. Geen erg bemoedigend begin.

Tandarts: "We gaan eerst eens een foto maken."
CasaSpider: "Een foto? Maar hij moet er toch gewoon uit?"
Tandarts: "Het is voor de veiligheid van u en van ons. En het is nu eenmaal onze policy."

Tien minuten later was op de foto te zien dat de kies nog maar voor 10% in het bot zat hetgeen overeenkwam met het waarnemen van wiebelen als men hem aanraakte. Voordat de tandarts tot trekken kon overgaan legde hij alles klaar, immers er was geen assistente.

Maar eerst de verdoving. Niet minder dan vier prikken werden rondom de kies en in het gehemelte gegeven.

CasaSpider: "Is vier prikken niet een beetje overdreven, normaal krijg ik er altijd maar twee."
Tandarts: "Twee kan ook, maar ik geef er altijd vier. Achter de kies loopt ook een zenuwbaan en ik wil voorkomen dat er tijdens het trekken bijgespoten moet worden. Dat is onze policy."
CasaSpider: "Oh."

Terwijl het gevoel in mijn mond langzaam verdween kwam de tandarts met iets nieuws.

Tandarts: "O ja, als de kies getrokken is dan hecht ik de wond. De hechtingen verdwijnen niet vanzelf, daarvoor moet u over een week even terugkomen."
CasaSpider: "Hechten? Er is bij mij nog nooit gehecht, zelfs niet toen mijn verstandskiezen werden verwijderd."
Tandarts: "Ook niet bij de onderste?"
CasaSpider: "Neen, nooit. Is dat echt nodig?"
Tandarts: "Tja, het is nu eenmaal onze policy. En u betaalt er ook voor."
CasaSpider, steeds moeilijker pratend: "Dat bedoel ik!"

Het trekken verliep zonder problemen evenals het hechten. Volgende week donderdag worden de hechtingen verwijderd.

Posted by CasaSpider at 12:33 PM | Permalink | Comments (25)

Ik bekeek de foto's en las het verhaal over de geboorte van Anna-Maria op 31 januari 2005. Op maandag 5 maart 2007 ligt mijn Cubaanse collega Yohanna wederom in kamer 8 van het Advent ziekenhuis. Wederom is haar moeder juist uit Cuba overgekomen. En wederom is het een meisje geworden en ze heet Farra Rebecca.

Yohanna's man Figaroa heeft de naam uitgekozen en eigenlijk was het de bedoeling dat de baby Farrah met een 'h' aan het eind zou heten, net als Farrah Fawcett. Bij de verificatie is er echter iets misgegaan en Farra is in ieder geval een stuk unieker.

Een verschil met de bevalling van twee jaar geleden was dat deze keer van meet af aan is besloten tot een keizersnee. Het voordeel daarvan is dat men van tevoren weet wanneer het gaat plaatsvinden. Op maandagmorgen om 08:12 zag Farra het levenslicht, ze woog 3600 gram.

De bevalling was desalniettemin tamelijk ingrijpend en Yohanna klonk de volgende dag nog erg vermoeid. Daarom besloten wij haar woensdagavond te bezoeken. 's Middags kochten we baby-kleertjes bij Kriss Kross aan de Dr. Maalweg.

Een prima zaak alleen is men enorm langzaam bij het afrekenen en inpakken. Het positieve is dat men het gekochte tenminste wel als een kado in wil pakken, dat is vrij ongebruikelijk op Curacao. De verkoopster deed het nog mooi ook.

Om zeven uur vertrokken we met ons vieren richting het Advent ziekenhuis. Yohanna's moeder was er, een zekere Laura en natuurlijk Yohanna. Even later kwamen er meer bezoekers waaronder de trotse vader Figaroa met inmiddels oudste dochter Anna-Maria (2).

Aanvankelijk vond Diana (10 maanden) het allemaal prima, maar opeens werd de drukte haar toch teveel en begon ze te huilen. Het liep al tegen achten en wij namen afscheid. CasaSpider zou CasaSpider niet zijn als hij niet een aantal foto's had geschoten.

• We beginnen met de officiële geboortefoto die overigens niet van mijn hand is.

• Yohanna's moeder geeft Farra Rebecca de fles.
• Figaroa (rechts) met trotse schoonmoeder en de pasgeboren Farra.
• Anna-Maria op bed bij Yohanna, rechts de moeder van Figaroa en een andere dame.
• Figaroa met Farra Rebecca op zijn schouder. En een uitvergroting.
• Moeder en dochter wisselen een blik van verstandhouding.
• Het hele gezin Figaroa-Valdes met elkaar op bed.

Ja, het is weer een heel baby-gebeuren op het CasaLog. En dat op de Internationale Dag van de Vrouw. Maar het is ook een beetje voor de familie en vrienden in Cuba die snakken naar fotomateriaal van Farra Rebecca. Especialmente para las personas de Cuba espero que disfruten las fotos y pronto les pondré mas, si Yohanna permite.

Ben benieuwd of ze een berichtje achterlaten, die Cubanen.

Posted by CasaSpider at 8:34 PM | Permalink | Comments (7)

Op dinsdag 20 maart worden in het Atrium (Stadhuis) te Den Haag de Dutch Bloggies 2007 uitgereikt. Het CasaLog is genomineerd in twee categorieën: Best Geschreven Weblog en Beste Persoonlijke Weblog. Niet slecht, maar schrijf ik die langdradige stukken over de Curacaose politiek dan helemaal voor niets?

Sinds 2003 worden op deze plaats ieder jaar de LogSpiders® uitgereikt. Grootste voordeel van de LogSpiders® is dat ik voor de volle 100% achter de keuze sta. Wat veel mensen niet weten is dat er achter de LogSpiders® heuse criteria schuilgaan, criteria waar zo nu en dan flink van wordt afgeweken. Dat is het voordeel als men de hele zaak in eigen hand heeft.

Om wat voor criteria gaat het?

• Kandidaten dienen vrijwel dagelijks te loggen. Wie vrijwel dagelijks logt speelt in de Eredivisie.
• Kandidaten dienen werk van een post te maken. Een link overnemen uit nu.nl is geen werk.
• Kandidaten dienen een levendig commentsysteem te onderhouden. De kwaliteit van de post weerspiegelt zich in de comments.
• Kandidaten dienen blijk te geven interesse te tonen in de weblogs van collega-loggers.
• Het weblog dient persoonlijk te zijn. Hierdoor vallen collectieve weblogs buiten de boot voor een LogSpider®.

Het zijn dezelfde criteria als van voorgaande jaren en ze zijn nog steeds geldig. Bijna twee weken voor de uitreiking van de Dutch Bloggies nu dus de ceremonie van de LogSpiders® 2007. Het vroege tijdstip heeft een reden, maar daarover straks meer. Dat er vandaag in Nederland gestemd wordt voor de Provinciale Staten heeft er overigens niets mee van doen.

Het viel niet mee om genomineerden bij elkaar te schrapen. Dat is ook wel logisch, na vier afleveringen zijn alle relevante loggers reeds aan bod gekomen. Het is niet eenvoudig om elk jaar opnieuw een pareltje te ontdekken. Dit jaar waren er twee pre-nominaties waarvan een uiteindelijk toch het loodje heeft gelegd. Dat houdt in dat er toch een nieuw pareltje uit de oester is ontsnapt.

De spanning loopt hoog op. "Licht uit, spot aan", zei Mies Bouwman vroeger. Winnares van de LogSpiders® 2007 is geworden.......... Gin Mooy van The Vault!

Waarom Gin?

The Vault lees ik sinds bijna een jaar. Het is het weblog van een studente Culturele Antropologie te Amsterdam. Studenten moeten veldwerk doen en Gin heeft ervoor gekozen onderzoek te doen naar de kindsoldaten in Sierra Leone. In haar eentje vertrok zij op 4 december 2006 naar de hoofdstad Freetown. Op 31 maart 2007 staat haar terugreis gepland. Dat is meteen de reden voor het vervroegen van de uitreiking van de LogSpiders®, zo kunnen geïnteresseerde lezers haar laatste weken in Sierra Leone live meelezen.

Aan een van mijn selectiecriteria voldoet Gin niet, het (bijna) dagelijks schrijven. Men moet echter wel een bijzonder grote kniesoor zijn om dat niet door de vingers te zien. De gehele dag is zij bezig met het interviewen van kindsoldaten en andere betrokkenen. De jongens staan voor haar in de rij om hun verhaal kwijt te kunnen. Dit doen zij uiteraard liever bij een niet onaantrekkelijke vrouw dan bij een puisterige man, maar toch. Verder is zij afhankelijk van werkende generatoren en de beschikbaarheid van geld om in een internetcafé haar verhalen te kunnen publiceren.

Gins dagen bestaan uit veel luisteren, schrijven, soms praten en verder opgaan in de totaal andere wereld daarginds in Afrika. Ik vroeg mij af of ze het ging volhouden. Niet geheel onverwachts is zij tweemaal flink ziek geworden en heeft een aantal dagen aan het infuus in een eenvoudig ziekenhuis moeten doorbrengen. Dat gecombineerd met geldproblemen, het continu aanhoren van verhalen over werkelijk grote ellende, de primitieve omstandigheden, de taal en geen familie of vrienden om je heen maken opgeven bepaald niet tot een schande.

Maar op 14 februari schrijft Gin het volgende:

"Een maand geleden schreef ik overtuigd dat ik me niet langer zou aanpassen aan het leven hier in Sierra Leone. Er is niets van terecht gekomen. Intussen is het leven hier zo normaal voor me geworden, dat ik er steeds meer tegenop begin te zien om weer naar huis te gaan over 46 dagen. Hoewel het leven hier moeilijk en hard is ben ik op mijn manier van dit land gaan houden en heb ik mijn draai gevonden. Als ik mijn vorige emails terug lees moet ik lachen om de moeite die ik in het begin had met het gebrek aan faciliteiten."

In de tussentijd verzamelt zij een schat aan informatie. Haar laatste post van 4 maart beschrijft de film Blood Diamond (imdb) die over de diamanthandel in Sierra Leone gaat. Gin heeft deze film samen met kindsoldaten bekeken om erachter te komen wat zij ervan vinden. De gevechten en het gedrag van de rebellen aan het begin van de film worden als realistisch beschouwd, maar zodra de blanke hoofdrolspelers de film overnemen verliezen zij al snel hun interesse. Men herkent Sierra Leone niet in de film die ook elders is opgenomen en de diamanthandel zit al lang niet meer zo in elkaar.

Mijn tip is om de archieven van december tot nu gewoon helemaal door te lezen. Het zijn lange verhalen over het leven in Sierra Leone maar de manier waarop Gin erover schrijft is echt en daardoor boeiend tot de laatste letter. Een mooie manier om een authentieke inkijk te krijgen in een heel andere maatschappij dan de onze. Wij kunnen daar veel van leren.

De LogSpider® 2007 is voor Gin en uitermate verdiend, van harte gefeliciteerd ermee. Tot slot de eregalerij met de winnaars van voorgaande jaren:

LogSpiders® 2006 (juryrapport)

• Brillie
  
• Las Cosas Como Son
  
• Paola
  
• Renesmurf
  
• Waarwasik

LogSpiders® 2005 (juryrapport)

• Lief Dagboek

LogSpiders® 2004 (juryrapport)

• Bijzinnen
  
• Cockie

LogSpiders® 2003 (juryrapport)

• Charlotte
  
• GeenHeld
  
• Nico Dijkshoorn
  
• Verbal Jam

Posted by CasaSpider at 12:30 PM | Permalink | Comments (15)

Diana heeft vandaag de eerbiedwaardige leeftijd van tien maanden (304 dagen) bereikt. Zondag was het derhalve tijd om een statusoverzicht te maken. Toevallig vond net op die dag een kleine doorbraak plaats. Diana zat in haar ledikant en ik ging naast haar op bed liggen. Als zij dat ziet wil ze meteen uit haar ledikant. Ik vond dat ze dan eerst "papa" moest zeggen. "Papa", zei Diana.

Nou ja, het kon ook "Baba" zijn geweest, de klank zat ergens tussen een b en een p in. Maar ze probeerde me bewust na te praten. Op bed gaat Diana al snel op onderzoek uit. Ze wil naar buiten kijken en kruipt richting het raam. Daar hangen gordijnen voor.

Voorzichtig gaat ze op haar knieeën voor het raam zitten, tilt met één hand langzaam (het gaat gewoon niet sneller) het gordijn op en probeert het achter haar hoofd te draperen zodat ze er als het ware onder zit. Dit om straks gemakkelijker door het raam te kunnen kijken. En warempel, het lukt haar.

Nu gaat ze staan en slaat van blijdschap met haar hand tegen het raam. Eindelijk kan ze naar buiten kijken. Luchiano (9) is inmiddels omgelopen en kijkt van buitenaf naar binnen. Als ik even later hetzelfde doe is Diana nog steeds zeer in haar nopjes.

Zijn er dan geen verbeterpunten? Jazeker wel. Diana loopt nog steeds niet en het lijkt erop dat ze daar ook niet veel zin in heeft. Als wij tegenwoordig stapjes met haar proberen te maken zakt ze zo snel mogelijk door haar hoeven om te gaan zitten. Vooralsnog ziet zij de voordelen van lopen ten opzichte van kruipen nog niet zo. Hetgeen niet verwonderlijk is want zelden kon een baby zo hard kruipen. Ja, misschien Arnoud Okken vroeger.

Een tweede verbeterpunt is het eetgedrag. Het kost met name Lucy veel moeite om haar de fruit- en groetenhapjes te laten eten. En wat de ene dag nog lekker is wordt op de volgende geweigerd. Ik dacht dat eten niet erger kon dan met Luchiano, Happy Meals uitgezonderd.

Posted by CasaSpider at 12:39 PM | Permalink | Comments (18)

Op 26 februari dienden twee mensen bij Kranshi een kieslijst in onder dezelfde naam, Lista Niun Paso Atras (LNPA). In de ene hoek zat oprichter van de partij Nelson Pierre en in de andere uitdager Victor van Rosberg. Van Rosberg was al heel vroeg betrokken bij de LNPA maar is van mening dat Pierre ondemocratisch te werk gaat. Daarom heeft Van Rosberg zich afgesplitst en de naam LNPA snel bij een notaris laten registreren.

De standaardprocedure als twee partijen aan de verkiezingen willen meedoen onder dezelfde naam is loting. Daar wil Nelson Pierre niets van weten, hij spande een Kort Geding aan. Tot zover de inleiding die is beschreven in het eerste deel van de gelijknamige post. Weblogs doen niet moeilijk over gelijke namen.

Feitelijk speelden er twee Kort Gedingen tegelijkertijd. Pierre daagde namelijk ook Oscar Bolivar voor de rechter. Deze persoon heeft tijdens het Tumba Festival pamfletten uitgedeeld over Nelson Pierre. Laatstgenoemde nam als zanger deel aan het festival met zijn tumba Hala hala wat letterlijk iets als Trek trek of Haal haal betekent. Oscar Bolivar legde met zijn pamflet een link naar Nelson Pierre's vroegere cocaine-verslaving door Hala hala als Snuif snuif te interpreteren.

Het is me allemaal wat.

Vrijdagmiddag deed rechter Watsel uitspraak in beide zaken. De aanklacht tegen Oscar Bolivar werd afgewezen. Jegens Victor van Rosberg boekte Nelson Pierre wel succes. De rechter verbood Van Rosberg aan de verkiezingen deel te nemen onder de naam Lista Niun Paso Atras. Tevens mag hij niet meer in het openbaar optreden als vertegenwoordiger van Lista Niun Paso Atras, noch van Niun Paso Atras.

De overweging van de rechter was dat de persoon Nelson Pierre het meest wordt geïdentificeerd met de naam Lista Niun Paso Atras. Bovendien wist Victor van Rosberg dat Pierre onder de naam LNPA aan de Eilandsraadverkiezingen wilde meedoen. Door vervolgens zelf onder dezelfde naam te willen participeren heeft hij voor verwarring gezorgd.

Na de zitting spoedde Victor van Rosberg zich naar Kranshi om conform de uitspraak zijn deelname onder de naam Lista Niun Paso Atras in te trekken. In het voorbijgaan deelde hij mede wel degelijk aan de verkiezingen mee te doen. Onder welke naam?

Lista Nobo Pa Adelanto (Nieuwe Lijst Voor Vooruitgang).

Posted by CasaSpider at 3:36 PM | Permalink | Comments (12)

Het is voor mij niet moeilijk een verhaal te schrijven over Doritos en vuilniszakken. Een stuk gemakkelijker dan over mijn moeder. Mijn moeder heet Ilka en Diana (9 maanden) is naar haar vernoemd. Omstreeks 1993, het precieze tijdstip is moeilijk vast te stellen, begon mijn moeder aan de ziekte van Alzheimer te lijden.

Mijn vader liep tegen de VUT aan en de kinderen waren het huis uit, een mooi moment om met zijn tweeën een nieuwe fase in te gaan. Het is anders gelopen. Alzheimer is een sluipende ziekte die te vergelijken is met een spiraal waarin men alleen naar beneden kan gaan.

In het begin was Ilka gewoon alleen thuis als mijn vader werkte. Langzaam maar zeker werd dat steeds moeilijker. Mijn ouders kochten regelmatig een kistje goede wijn bij een handelaar. Op zekere dag belde de man op om te vragen of er nog wijn nodig was. Hij kreeg mijn moeder aan de telefoon en zij zei overal ja op. De handelaar meende de dag van zijn leven te hebben, zoveel had hij waarschijnlijk niet eerder aan een particulier verkocht. 's Avonds kon mijn vader de zaak uitleggen en het grootste gedeelte van de bestelling annuleren.

Op 26 augustus 1995 emigreerde ik naar Curacao. Op Schiphol was een hele club vrienden aanwezig om mij uit te zwaaien en zo ook mijn ouders. Helemaal beseffen deed Ilka het allemaal niet, maar ze moest wel huilen bij het afscheid.

Een jaar later kwamen beiden bij mij op vakantie, voor vier weken. Het was een waardevolle maar ook enigszins moeizame vakantie. Regelmatig gingen we uit eten en dan zat Ilka er maar een beetje bij. "Ik ben er ook nog", zei ze af en toe. Dat zinnetje had ze geleerd omdat mensen al snel de neiging hebben een Alzheimer-patient te vergeten. In die tijd begon ook het bekende fenomeen dat zij het gevoel had dat anderen haar sieraden stalen. Er misten ook veel sieraden in huis maar die had ze zelf verstopt. Het is het machteloze gevoel geen controle meer te hebben.

Op een dag tijdens de vakantie reden we naar het Christoffelpark. Een parkmedewerker vertelde over leguanen en had een groot exemplaar ter demonstratie meegebracht. De leguaan lag op zijn schouder. Wij stonden een beetje achteraf. "Wie durft de leguaan even vast te houden?", vroeg de man. Tot onze verbazing liep mijn moeder gedecideerd op hem af en keek hem vragend aan. Ze kreeg de leguaan op haar schouder en liep er zeker vijf minuten verguld mee rond. Ze was helemaal gefascineerd door het dier. Jaren later, toen de ziekte al een stuk was voortgeschreden, had ze het nog over de leguaan.

In 1998 moest ik voor mijn werk drie maanden naar Zwitersland. In november reed ik vanuit Wil naar Valkenswaard waar CasasPa woont. Wel, eigenlijk woont hij in Dommelen maar dat is gemeente Valkenswaard. Met mijn moeder liep ik een rondje door de achtertuin. "Dit kon wel eens de laatste keer zijn dat je hier zo met je moeder kunt lopen", zei mijn vader. Ilka was inmiddels ingeschreven voor een verzorgingstehuis. Daar is zij in 1999 ook terechtgekomen.

Op zaterdag 16 september 2000 trouwde mijn zus Pascale met Luc. Daar wilden wij graag bij zijn en zo vertrokken we met ons gezin naar Nederland. Luchiano (9) was toen bijna 3 en wat ik me nog goed herinner is hoe koud hij het had. Vooral 's morgens na het douchen rende hij rillend terug naar zijn bed om onder het donzen dekbed bij te komen.

Op een avond gingen Lucy en ik samen op de fiets bij mijn moeder op bezoek. Voor de duidelijkheid, mijn vader bezoekt Ilka sinds zij in het verzorgingstehuis zit iedere dag minimaal een keer. En als hij er niet is wordt er voor goede vervanging gezorgd. Affijn, het fietsen van Dommelen naar Valkenswaard was een avontuur op zich met en voor Lucy.

Van oudsher heeft mijn moeder iets bijzonders, zij is dol op donkere mensen. Mensen met een donkere huidskleur kunnen in haar ogen geen kwaad doen. Nu vind ik dat een beetje overdreven maar Lucy kan zich helemaal in dat standpunt vinden. We waren benieuwd hoe Ilka zou reageren. Lucy en ik waren op dat moment anderhalf jaar getrouwd.

En inderdaad was Ilka heel hartelijk met Lucy, ze liet zich gewillig aan haar hand meevoeren tijdens een rondwandeling door het gebouw. In de gemeenschappelijke ruimte zat Ilka naast een man die ook aan Alzheimer leed. Deze man heette Harry Zebregs en is inmiddels overleden maar had toen overal commentaar op. Ik zei tegen mijn moeder: "Kijk, dit is Lucy, wij zijn getrouwd." Waarop Harry Zebregs reageerde: "Hij liegt dat hij barst!"

Dat is nu ruim zes jaar geleden. Nadien zijn wij niet meer in Nederland geweest en hebben we mijn moeder dus ook niet meer gezien. Inmiddels is zij flink achteruit gegaan en kan eigenlijk niets meer, zelfs staan lukt niet. Vanaf 1993 zijn we nu 14 jaar verder en haar toekomst, wel die is er eigenlijk niet.

Vandaag op 3 maart is mijn moeder jarig, zij is 72 jaar geworden.

Posted by CasaSpider at 12:15 PM | Permalink | Comments (30)

Riemen vast voor een adembenemend en waargebeurd verhaal over Duvel, Doritos en vuilniszakken. Maandag stonden Luchiano (9) en ik in supermarkt Mangusa te Rio Canario. De kar was al tamelijk vol. "Moeten we geen Doritos kopen, want Chris komt vrijdag", vroeg Luch. Ik legde hem uit dat als we op maandag Doritos kochten deze de vrijdag echt niet ongeschonden zouden halen.

Ons huisvuil wordt op donderdagochtend opgehaald, meestal tussen zeven uur en half acht. Om zes uur wurmde ik de volle vuilniszak uit onze afvalemmer, deponeerde hem in de kliko van Selikor en zette deze buiten. Netjes als ik ben wilde ik een lege vuilniszak in de afvalemmer stoppen. Helaas, de vuilniszakken waren op.

Geen mens kan zonder vuilniszakken, dat is algemeen bekend. Na school reden Luchiano en ik derhalve door naar Centrum supermarkt te Mahaai. Normaliter gaan we daar op vrijdag heen, onder andere om Duvel te halen maar nu dus op donderdag speciaal voor de vuilniszakken. Die zijn daar lekker goedkoop. Okay, ze scheuren wat eerder uit van onderen maar desalniettemin is het pure winst.

Nu we toch bij Centrum waren kochten we ook de andere spullen zoals Duvel, kookworst voor op witte harde bolletjes en niet te vergeten de cola en de Doritos voor vrijdagmiddag als Chris en zijn broertje Emil bij Luchiano komen spelen. Thuisgekomen bereidde ik meteen twee witte harde bolletjes met kookworst, één voor Lucy en één voor mij. Het was echt heerlijk.

Later in de middag zag ik Lucy op Yahoo Messenger. Ze was een glaasje wijn aan het drinken en had tevens de zak Doritos geopend. 's Avonds na het eten en de koffie had ik ineens ook ongelofelijk veel zin in Doritos. Lucy en Luchiano deden met mij mee. O ja, we hadden er een pittige Jalapeño Cheese Dip bij.

De flesjes Duvel gingen open en de zak Doritos werd alsmaar leger. Luchiano begon al angstig te kijken. Op het laatst zaten er nog maar acht Doritos in de zak. Dat is toch bijna drie per kind. Toen Luchiano sliep haalde ik de zak weer tevoorschijn. Drie Doritos per kind is ook niks, dan kon ik ze maar beter zelf opeten.

Nu hebben we geen Doritos meer en dat is allemaal de schuld van die vuilniszakken.

Posted by CasaSpider at 1:08 PM | Permalink | Comments (14)

Donderdag doet de rechter uitspraak in de zaak tussen Nelson Pierre en Victor van Rosberg. Beiden hebben op maandag 26 februari een kieslijst ingediend bij Kranshi met de naam Lista Niun Paso Atras (LNPA). Dit is niet toevallig gebeurd.

Nelson Pierre is onmiskenbaar de uitvinder van de naam Lista Niun Paso Atras. Voor diegenen die de eerste les Papiaments op het CasaLog niet hebben afgemaakt, letterlijk vertaald betekent het Lijst Geen enkele Stap Achteruit.

De persoon Nelson Pierre is tamelijk uniek, men moet hem gezien en gehoord hebben om dit te beseffen. Hij praat in een bijzonder hoog tempo en bijna continu. Het is erg moeilijk om daar tussen te komen. Voorts neemt hij zich geen blad voor de mond en beschuldigt iedereen en alles zoals het hem uitkomt.

Bekend is zijn gevecht met Anthon Casperson van Aqualectra. Volgens Pierre wordt daar op grote schaal gefraudeerd en hij eist een audit. Zijn laatste wapenfeit is dat Pierre voorspeld heeft dat het Howard Johnson hotel in Otrabanda het volgende doelwit is van de terroristen die achter de branden in de Free Zone zitten. John Daryanani is eigenaar van zowel Hermanos Lalo dat door een brand is getroffen als van het Howard Johnson hotel.

Volgens ex-LNPA lid Victor van Rosberg is Nelson Pierre een soort dictator waar op langere termijn absoluut niet mee samen te werken valt. Vandaar dat hij met een paar medestanders uit de partij is gestapt en een nieuwe heeft opgericht. In plaats van de nieuwe partij bijvoorbeeld het Victor Rosberg Collectief (VRC) te noemen koos Rosberg bewust voor LNPA.

Indien twee partijen met dezelfde naam aan de verkiezingen willen deelnemen is de normale procedure dat er geloot wordt. Hier is echter sprake van een duidelijk andere situatie. Nelson Pierre stelt (terecht) niet aan een loterij mee te doen, immers het gaat om de naam van een partij die hij al jaren voert.

Strikt juridisch gezien heeft Victor van Rosberg een punt. Hij heeft de naam LNPA namelijk notarieel vastgelegd. De vraag is wat zwaarder weegt. Gelukkig zijn er de Rijdende Rechters...

Posted by CasaSpider at 7:18 AM | Permalink | Comments (7)